რა არის B ჰეპატიტი და როგორ ვლინდება

სარჩევი:

B ჰეპატიტის სიმპტომები

როდის უნდა მიმართოთ ექიმს

B ჰეპატიტის გამომწვევი მიზეზები

რისკ ფაქტორები

B ჰეპატიტის პრევენცია

ჰეპატიტი B ღვიძლის სერიოზული ინფექცია, რომელსაც ჰეპატიტი B ვირუსი (HBV) იწვევს. უმეტეს ადამიანებში B ჰეპატიტი ხანმოკლეა, რასაც მწვავე ფორმას უწოდებენ და ექვს თვეზე ნაკლებ ხანს გრძელდება. თუმცა ზოგიერთ შემთხვევაში ინფექცია ქრონიკული ხდება და ექვს თვეზე მეტ ხანს გრძელდება. ქრონიკული ჰეპატიტი B ზრდის ღვიძლის უკმარისობის, ღვიძლის კიბოს ან ციროზის - მდგომარეობის, რომელიც მუდმივად აზიანებს ღვიძლს - განვითარების რისკს.

ზრდასრული ადამიანების უმეტესობა ჰეპატიტი B-საგან სრულად განიკურნება, მაშინაც კი, თუ მათი სიმპტომები მძიმეა. ჩვილებსა და ბავშვებში უფრო მაღალია ხანგრძლივი ჰეპატიტი B ინფექციის განვითარების ალბათობა. ამას ქრონიკულ ინფექციას უწოდებენ.

ვაქცინას შეუძლია ჰეპატიტი B-ს პრევენცია, მაგრამ არ არსებობს მკურნალობა, თუ ეს დაავადება უკვე გაქვთ. თუ ინფიცირებული ხართ, გარკვეული ზომების მიღება დაგეხმარებათ, თავიდან აიცილოთ ვირუსის სხვებისთვის გადაცემა.

B ჰეპატიტის სიმპტომები

მწვავე ჰეპატიტ B-ს სიმპტომები მერყეობს მსუბუქიდან მძიმემდე. ისინი ჩვეულებრივ ჩნდება ინფიცირებიდან დაახლოებით 1-დან 4 თვემდე პერიოდში, თუმცა შესაძლოა მათი გამოვლენა მოხდეს ინფიცირებიდან ორი კვირის შემდეგაც კი. ზოგიერთ ადამიანს, განსაკუთრებით პატარა ბავშვებს, შეიძლება საერთოდ არ ჰქონდეთ სიმპტომები.

ჰეპატიტი B-ს ნიშნები და სიმპტომები მოიცავს:

• მუცლის ტკივილი
• მუქი შარდი
• ცხელება
• სახსრების ტკივილი
• მადის დაქვეითება
• გულისრევა და ღებინება
• სისუსტე და დაღლილობა
• კანის გაყვითლება

როდის უნდა მიმართოთ ექიმს

თუ გაქვთ ეჭვი, რომ B ჰეპატიტთან გქონდათ კონტაქტი, დაუყოვნებლივ დაუკავშირდით ექიმს. პრევენციული მკურნალობა ამცირებს ინფიცირების რისკს, თუ მკურნალობას ვირუსთან კონტაქტიდან 24 საათის განმავლობაში ჩაიტარებთ.

B ჰეპატიტის გამომწვევი მიზეზები

ჰეპატიტ B ინფექციას იწვევს ჰეპატიტ B ვირუსი (HBV). ვირუსი გადაეცემა ადამიანიდან ადამიანს სისხლის, სპერმის ან სხვა სხეულის სითხეების საშუალებით. ის არ ვრცელდება ცემინებით ან ხველებით.

HBV-ს გავრცელების გავრცელებული გზებია:

1. სქესობრივი კონტაქტი. დაუცველი სქესობრივი კავშირი ინფიცირებულ პირთან B ჰეპატიტის რისკ-ფაქტორია. ვირუსი ვრცელდება მაშინ, როცა სხვა ადამიანის სისხლი, ნერწყვი, სპერმა ან საშოს გამონადენი თქვენს სხეულში მოხვდება.
2. ნემსების გაზიარება. HBV ადვილად ვრცელდება ინფიცირებული სისხლით დაბინძურებული ნემსებისა და შპრიცების საშუალებით. 
3. შემთხვევითი ნემსის ჩხვლეტები. ჯანდაცვის მუშაკი და ყველა ის პირი, ვინც სხვა ადამიანს ნემსს უკეთებს, ფრთხილად უნდა იყოს.
4. დედიდან შვილზე გადაცემა. ჰეპატიტ B-ით ინფიცირებულმა ორსულმა ქალებმა შეიძლება გადასცენ ვირუსი თავიანთ ჩვილებს მშობიარობის დროს. თუმცა, ახალშობილს შეიძლება ჩაუტარდეს ვაქცინაცია, რათა თითქმის ყველა შემთხვევაში თავიდან იქნას აცილებული ინფიცირება. თუ ხართ ორსული ან გსურთ ორსულად გახდომა, გაესაუბრეთ თქვენს ექიმს ჰეპატიტ B-ზე ტესტირების შესახებ.

მწვავე და ქრონიკული ჰეპატიტი B

ჰეპატიტი B ინფექცია შეიძლება იყოს ხანმოკლე, რასაც ასევე მწვავე ჰეპატიტის უწოდებენ, ან გრძელდებოდეს ხანგრძლივად, რაც ქრონიკულის სახელითაა ცნობილი.

1. მწვავე ჰეპატიტი B ინფექცია გრძელდება ექვს თვეზე ნაკლებ ხანს. ხშირ შემთხვევაში, იმუნურ სისტემას შეუძლია მწვავე ჰეპატიტი B-ს მოშორება სხეულიდან და ადამიანი სრულად გამოჯანმრთელდება რამდენიმე თვეში. ზრდასრულ ასაკში ჰეპატიტ B-თ დაინფიცირებულ ადამიანთა უმრავლესობას მწვავე ინფექცია აქვს, მაგრამ მას შეიძლება ქრონიკული ინფექციაც მოჰყვეს.
2. ქრონიკული ჰეპატიტი B ინფექცია გრძელდება ექვსი თვის ან მეტი ხნის განმავლობაში. ქრონიკულმა ჰეპატიტმა B შესაძლოა მთელი სიცოცხლის განმავლობაში გასტანოს და გამოიწვიოს ისეთი სერიოზული დაავადებები, როგორებიცაა ციროზი და ღვიძლის კიბო. ქრონიკული B ჰეპატიტის მქონე ზოგიერთ ადამიანს ზოგჯერ საერთოდ არ აქვს სიმპტომები. ზოგს შეიძლება ჰქონდეს მუდმივი დაღლილობა და მწვავე ჰეპატიტის მსუბუქი სიმპტომები.

რაც უფრო ახალგაზრდა ასაკში შეგეყრებათ ჰეპატიტი B, განსაკუთრებით ახალშობილებსა და 5 წლამდე ბავშვებში, მით უფრო მაღალია ინფექციის ქრონიკულად გადაქცევის რისკი. ქრონიკული ინფექცია შეიძლება ათწლეულების განმავლობაში შეუმჩნეველი დარჩეს, სანამ ღვიძლის დაავადებით ადამიანი სერიოზულად არ დაავადდება.

რისკ ფაქტორები

ჰეპატიტი B ვრცელდება ინფიცირებული ადამიანის სისხლთან, სპერმასთან ან სხეულის სხვა სითხეებთან კონტაქტით. ჰეპატიტი B ინფექციის რისკი იზრდება, თუ:

• გაქვთ დაუცველი სექსი მრავალ პარტნიორთან ან HBV-ით ინფიცირებულ ადამიანთან
• ინაწილებთ ნემსებს ნარკოტიკების ინტრავენური მოხმარებისას
• ცხოვრობთ ადამიანთან, რომელსაც აქვს HBV-ს ქრონიკული ინფექცია
• ორსულობის პერიოდში დედა ინფიცირებული იყო, ამ დროს ახალდაბადებულ ბავშვს B ჰეპატიტის გადაცემის რისკი აქვს
• გაქვთ სამუშაო, რომელიც ადამიანის სისხლთან კონტაქტს გულისხმობს

B ჰეპატიტის პრევენცია

ჰეპატიტი B-ს ვაქცინა ჩვეულებრივ კეთდება თვის განმავლობაში ორი ინექციის ან ექვსი თვის განმავლობაში სამი ან ოთხი ინექციის სახით, იმის მიხედვით, თუ რომელ ვაქცინას იყენებენ. ვაქცინისგან B ჰეპატიტის შეყრა შეუძლებელია. აშშ-ს იმუნიზაციის პრაქტიკის საკონსულტაციო კომიტეტის მიერ რეკომენდებულია B ჰეპატიტის ვაქცინა 19-დან 59 წლამდე ასაკის ზრდასრულებისთვის, რომლებსაც არ აქვთ უკუჩვენება ვაქცინაციის მიმართ.

ჰეპატიტი B-ს აცრა ასევე ძალიან რეკომენდებულია:

1. ახალშობილებისთვის
2. დაბადებისას აუცრელი ბავშვებისა და მოზარდებისთვის
3. მათთვის, ვინც მუშაობს ან ცხოვრობს განვითარების პრობლემების მქონე ადამიანების ცენტრში
4. ადამიანებისთვის, რომლებიც ცხოვრობენ ჰეპატიტ B-ს მქონე პირთან ერთად
5. ჯანმრთელობის დაცვის მუშაკების, საგანგებო სიტუაციების მუშაკებისა და სხვა ადამიანებისთვის, რომლებსაც აქვთ კონტაქტი სისხლთან

B ჰეპატიტის მკურნალობა

ჰეპატიტი B-ს მკურნალობა დამოკიდებულია იმაზე, ინფექცია მწვავეა თუ ქრონიკული.

მწვავე ჰეპატიტი B-ს მკურნალობა

თუ ექიმი დაადგენს, რომ ჰეპატიტი B ინფექცია მწვავეა, ანუ ხანმოკლეა და თავისით გაივლის, შესაძლოა მკურნალობა არ დაგჭირდეთ. ამის ნაცვლად, ექიმმა შეიძლება გირჩიოთ დასვენება, სწორი კვება, სითხის საკმარისი რაოდენობა და მონიტორინგი, სანამ თქვენი სხეული ინფექციას ებრძვის. მძიმე შემთხვევებში, გართულებების თავიდან ასაცილებლად საჭიროა ანტივირუსული წამლები ან ჰოსპიტალიზაცია.

ქრონიკული ჰეპატიტი B ინფექციის მკურნალობა

ქრონიკული ჰეპატიტი B ინფექციის მქონე ადამიანების უმეტესობას სიცოცხლის ბოლომდე ესაჭიროება მკურნალობა. მკურნალობის დაწყების გადაწყვეტილება დამოკიდებულია მრავალ ფაქტორზე, მათ შორის: იწვევს თუ არა ვირუსი ღვიძლის ანთებას; გაქვთ თუ არა სხვა ინფექციები, როგორიცაა C ჰეპატიტი ან აივ ინფექცია; ან არის თუ არა თქვენი იმუნური სისტემა დათრგუნული წამლებით ან დაავადებით. მკურნალობა ამცირებს ღვიძლის დაავადების რისკს და ხელს უშლის ინფექციის სხვებზე გადაცემას.

ქრონიკული ჰეპატიტი B-ს მკურნალობა შეიძლება მოიცავდეს:

1. ანტივირუსული მედიკამენტები. რამდენიმე ანტივირუსულ წამალს, მათ შორის ენტეკავირს (ბარაკლუდი) და სხვადასხვა მედიკამენტებს შეუძლია ვირუსთან ბრძოლა და ღვიძლის დაზიანების შესუსტება.
2. ინტერფერონის ინექციები. ინტერფერონი ალფა-2b (ინტრონ A) წარმოადგენს ორგანიზმის მიერ ინფექციასთან საბრძოლველად წარმოებული ნივთიერების ხელოვნურ ვერსიას. ღვიძლის ტრანსპლანტაცია. თუ თქვენი ღვიძლი სერიოზულად დაზიანებულია, ღვიძლის გადანერგვა შეიძლება იყოს ერთ-ერთი ვარიანტი. ღვიძლის ტრანსპლანტაციის დროს ქირურგი აცილებს დაზიანებულ ღვიძლს და ცვლის მას ჯანსაღი ღვიძლით. გადანერგილი ღვიძლების უმეტესობა მოდის გარდაცვლილი დონორებისგან, თუმცა მცირე რაოდენობა მოდის ცოცხალი დონორებისგან, რომლებიც თავიანთი ღვიძლის ნაწილს გადასცემენ.

მედიკამენტები:

1. ამიკსინი. ეს ანტივირუსული პრეპარატი ინიშნება მოზრდილებში სხვადასხვა დაავადებების მკურნალობისთვის: SARS და გრიპი, აგრეთვე მათი პრევენციის მიზნით; ვირუსული ჰეპატიტი A, B, C;ჰერპეტული ინფექცია და ა.შ.
2. ჰეპატოჰილი საღეჭი ტაბლეტი ასტიმულირებს ღვიძლის მეტაბოლიზმს ადიუვანტური თერაპია ღვიძლის ფუნქციების დარღვევების დროს: ჰეპატიტები, განსაკუთრებით ქრონიკული B-ჰეპატიტი და ღვიძლის ფიბროზი. ეგზემა ყაბზობა ჰემოროი
3. ვირეადი ინიშნება ქრონიკული B ჰეპატიტის ინფექციის სამკურნალოდ

შეგახსენებთ, რომ მედიკამენტები ინიშნება ექიმის მიერ და თვითნებურად მიღება დაუშვებელია.