Ciprofloxacin - ციპროფლოქსაცინი 0.2% 200მლ

ციპროფლოქსაცინი

საინფუზიო ხსნარი

სავაჭრო დასახელება:  ციპროფლოქსაცინი. 

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება - ციპროფლოქსაცინი

სამკურნალო ფორმა: საინფუზიო ხსნარი 0,2%

შემადგენლობა: 100 მლ შეიცავს: აქტიური ნივთიერება: ციპროფლოქსაცინის ჰიდროქლორიდი 222 მგ (200,0 მგ ციპროფლოქსაცინის ექვივალენტური); დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის ქლორიდი - 900 მგ; რძის მჟავა - 64,0 მგ. 

აღწერილობა: უფერო ან მოყვითალო ელფერით გამჭვირვალე სითხე.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი  -  ანტიმიკრობული საშუალება, ფტორქინოლონი.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება

ფარმაკოდინამიკა
ციპროფლოქსაცინი - ქინოლონების ჯგუფის ანტიბიოტიკი ანტიმიკრობული მოქმედების ფართო სპექტრით. წარმოადგენს რა დნმ-გირაზას ინჰიბიტორს, ციპროფლოქსაცინი თრგუნავს ბაქტერიის დნმ-ის რეპლიკაციას, რომელიც ცილების სინთეზისათვის არის საჭირო. პრეპარატი ბაქტერიციდულად მოქმედებს უმეტესობა გრამუარყოფითი და ზოგიერთი გრამდადებითი მიკროორგანიზმების მიმართ, ასევე სხვა ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი მიკროორგანიზმების მიმართაც. ციპროფლოქსაცინი მოქმედებს როგორც გამრავლებად, ასევე მოსვენების ფაზაში მყოფ მიკროორგანიზმებზე. 

რეზისტენტობა ციპროფლოქსაცინისადმი ნელა ვითარდება. 

ციპროფლოქსაცინის მიმართ in vitro მგრძნობიარე არიან შემდეგი გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები: ენტერობაქტერიები E.coli, Citrobacter spp., Enterobacter spp., Klebsiella spp., Proteus mirabilis და vulgaris, Providencia spp., Shigella spp., Salmonella spp., Serratia marcescens, Yersinia spp., Morganella morganii, Vibrio spp., Pasteurella multocida, Haemophilus influenzae, Pseudomonas aeruginosa, Neisseria gonorrhoeae, Moraxella catarrhalis, Legionella spp., Gardnerella vaginalis, Helicobacter pylori. ზომიერად მგრძნობიარენი არიან Acinetobacter spp., Campylobacter spp., Brucella spp. 

გრამდადებით ბაქტერიებს შორის დამტკიცებულია მგრძნობელობა in vitro შემდეგი ბაქტერიების მიმართ: Staphylococcus spp. (პენიცილინაზას წარმომქმნელი და პენიცილინაზას არწარმომქმნელი შტამების ჩათვლით), ნაკლებად მგრძნობიარენი არიან Streptococcus spp. (S. Pyogenes, S. pneumoniae, S. agalaciae).

ციპროფლოქსაცინის მიმართ ზომიერად მგრძნობიარენი არიან ზოგიერთი უჯრედშიდა გამომწვევები: Chlamydia trachomatis, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium kansasii, Mycobacterium avium და intracellulare, Mucoplasma pneumoniae.  

ანაერობული ბაქტერიების უმეტესობა, მათ შორის Bacteroides fragilis,  Clostridium dificile რეზისტენტულები არიან ციპროფლოქსაცინის მიმართ. 

ფარმაკოკინეტიკა

ციპროფლოქსაცინის მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) 200 მგ ან 400 მგ ინტრავენური ინფუზიის შემდეგ შეადგენს 2,1 მკგ/მლ და 4,6 მკგ/მლ შესაბამისად. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 3-5 საათს (თირკმელების ნორმალური ფუნქციის დროს). თირკმლების ფუნქციის დარღვევისას შესაძლებელია ამ მაჩვენებლის 12 საათამდე გაზრდა. არ არის გამოვლენილი ციპროფლოქსაცინის და მისი მეტაბოლიტების კუმულაცია 2-3 ჯერ დღეში ინტრავენური ინფუზიის შემდეგ. 

ციპროფოქსაცინის მხოლოდ 20-30% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. კარგად აღწევს ორგანიზმის უმეტეს ქსოვილებში, პრეპარატის კონცენტრაციები ანთებით ქსოვილებში უფრო მაღალია, ვიდრე პლაზმაში. განაწილების მოცულობა შეადგენს 2-3 ლ/კგ. გამოიყოფა ორგანიზმიდან ძირითადად უცვლელი სახით. დაახლოებით 70% გამოიყოფა თირკლმელებით, დანარჩენი ნაწილი - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტით. თირკმლების კლირენსი შეადგენს - 0,18-0,31  ლ/სთ/კგ, საერთო კლირენსი შეადგენს 0,48-0,60 ლ/სთ/კგ. პრეპარატის თირკმლისმიერი ეკსკრეცია ხორციელდება ტუბულარული ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის გზით. 

ციპროფლოქსაცინი მეტაბოლიზდება მეტაბოლიტების (დიეთილციპროფლოქსაცინის, სულფოციპროფლოქსაცინის,  ოქსოციპროფლოქსაცინის, ფორმილციპროფლოქსაცინის) წარმოქმნით, რომლებსაც გააჩნიათ ნაკლები ანტიმიკრობული აქტივობა.  

ფარმაკოკინეტიკა ბავშვებში

ციპროფლოქსაცინის შეყვანისას 6-16 წლის ბავშვებში 10 მგ/კგ დოზით (ინფუზიის სახით 30 წუთის განმავლობაში) 12 საათიანი ინტერვალით, მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში (Cmax) შეადგენდა 8,3 მკგ/მლ, მინიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში (Cmin) - 0,09-0,26 მკგ/მლ.

არსებობს შეზღუდული მონაცემები პრეპარატის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებით ბავშვებში ხანგრძლივი გამოყენებისას. 

გამოყენების ჩვენებები

ციპროფლოქსაცინისადმი მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციები: 

-      შარდგამომყოფი გზების ინფექციები: შარდგამომყოფი სისტემის ქვედა და ზედა ნაწილების გართულებული და გაურთულებელი ინფექციები (მათ შორის ქრონიკული ბაქტერიული პროსტატიტი);

-         სასუნთქი გზების ინფექციები: პნევმონია, გამოწვეული გრამუარყოფითი ბაქტერიებით (პნევმოკოკურის გარდა), მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ბრონქოექტაზიები, მუკოვისციდოზი;

-        კანისა და რბილი ქსოვილების გართულებული ინფექციები, გამოწვეული გრამუარყოფითი გამომწვევებით;

-        სეფსისი, გამოწვეული გრამუარყოფითი გამომწვევებით;

-        ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები, შუა ყურის მწვავე ოტიტი, გარე ოტიტი, სინუსიტი,  მასტოიდიტი;

-        მენჯის ორგანოების ინფექციები;

-        ინტრააბდომინალური და ჰეპატობილიარული ინფექციები;

-        ძვლებისა და სახსრების ინფექციები: ოსტეომიელიტი, სეპტიკური ართრიტი;

-        მძიმე სისტემური ინფექციები: სეფსისი, ინფექციები ავადმყოფებში ნეიტროპენიით (კომბინაციაში სხვა ანტიბიოტიკებთან);

-        S. Typhi და სხვა სალმონელების ბაცილომატარებლების მკურნალობა;

-        ინფექციური დიარეა;

-        მსუბუქი ფორმის ციმბირული წყლულის მკურნალობა და პროფილაქტიკა;

-        ინფექციების პროფილაქტიკა ქირურგიაში.

უკუჩვენებები

-        ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტებისა და სხვა ქინოლონების მიმართ;

-        ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდი;

-        მყესების დაზიანება (გამოწვეული ქინოლონების მიღებით) ანამნეზში;

-        ციპროფლოქსაცინის ერთობლივი გამოყენება თიზანიდინთან;

-     ბავშვთა და მოზარდობის ასაკი, გამონაკლისს წარმოადგენს: Pseudomonas aeruginosa-თი გამოწვეული გართულებების თერაპია,  ბავშვებში 5-17 წლის ასაკში ფილტვების მუკოვისციდოზით; ფილტვის ჯილეხის თერაპია და პრევენცია ბავშვებში; საშარდე გზების გართულებული ინფექციების თერაპია (მათ შორის პიელონეფრიტის), Esherichia coli-თ გამოწვეულის,  1-17 წლის ასაკის ბავშვებში. 

გამოყენების წესი და დოზირება

პრეპარატი შეიყვანება ინფუზიის სახით 30-60 წუთის განმავლობაში.

ჩვეულებრივი დოზა მოზრდილებისთვის შეადგენს 200-400 მგ-ს ორჯერ დღეში. მძიმე, სიცოცხლისთვის საშისი მდგომარეობების ან მორეციდივე ინფექციების დროს (ქვედა სასუნთქი გზების, კანის მძიმე ან გართულებული ინფექციები; ნოზოკომიალური პნევმონია; ავადმყოფები ნეიტროპენიით) ცოპროფლოქსაცინის დოზა შეიძლება გაზრდილი იქნას 400 მგ-დე სამჯერ დღეში. მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს 1200 მგ-ს. 

ქრონიკული ბაქტერიული პროსტატიტის დროს - 400 მგ ორჯერ დღეში 28 დღის განმავლობაში. 

ძვლების და სახსრების მკურნალობის დროს  - 400 მგ 2-3 ჯერ დღეში 4-6 კვირის განმავლობაში. 

ფილტვის ჯილეხის მკურნალობის და პრევენციის დროს საწყის პერიოდში - 400 მგ (ინტრავენური ინფუზიის სახით) ორჯერ დღეში, შემდგომი გადასვლით ციპროფოქსაცინის პერორალურ მიღებაზე  500 მგ დოზით ორჯერ დღეში (60 დღის განმავლობაში). 

გონორეის დროს - 100 მგ ერთჯერადად. 

მწვავე გაურთულებელი ცისტიტის დროს - 100 მგ ორჯერ დღეში.

ოსტეომიელიტის დროს თერაპიის დაწყებამდე აუცილებელია მგრძნობელობაზე ტესტის ჩატარება. მკურნალობის პროცესში ასევე აუცილებელია პრეპარატისადმი გამომწვევების მგრძნობელობის კონტროლი, რეზისტენტობის განვითარების შესაძლებლობის გამო (განსაკუთრებით P. aeruginosa, S. aureus.). მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობა ოსტეომიელიტის დროს შეადგენს 4-6 კვირას (მაქსიმალური - 2 თვე). 

მკურნალობა უნდა ჩატარდეს დაავადების კლინიკური ნიშნების გაქრობიდან არანაკლებ 3 დღე.  

დოზები ბავშვებისთვის

5-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში Pseudoomonas aeruginosa-თი გამოწვეული მუკოვისციდოზის მძიმე გართულებების დროს, ციპროფლოქსაცინს იყენებენ ინფუზიურად 10 მგ/კგ დოზით ყოველ 8 საათში ერთხელ (შეყვანის ხანგრძლივობა -60 წუთი). მაქსიმალური დღიური დოზა - 1200 მგ. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 10-14 დღეს. 

ფილტვის ჯილეხის მკურნალობისა და პროფილაქტიკის დროს ბავშვებში საწყის პერიოდში -  ინფუზიურად 10 მგ/კგ (მაქსიმალური დოზაა 400 მგ) ორჯერ დღეში, შემდგომი გადასვლით ციპროფლოქსაცინის პერორალურ მიღებაზე 15 მგ/კგ დოზით (მაქსიმაური დოზაა 500 მგ) ორჯერ დღეში, 60 დღის განმავლობაში. 

Esherichia coli-თ გამოწვეული საშარდე გზების გართულებული ინფექციების (მათ შორის პიელონეფრიტის) მკურნალობისას ბავშვებში 1-17 წლის ასაკში, პრეპარატს იყენებენ ინფუზიურად 6-10 მგ/კგ დოზით (მაქსიმალური დოზაა 400 მგ) სამჯერ დღეში.  

დოზები მოზრდილი პაციენტებისათვის თირკმლის უკმარისობით

კრეატინინის კლირენსი მლ/წთ	რეკომენდირებული დოზა
31-60 (შრატის კრეატინინი 1,4-1,9 მგ/დლ)	400 მგ ორჯერ დღეში (მაქსიმალური დღიური დოზა - 800 მგ)
˂30 (შრატის კრეატინინი > 2,0 მგ/დლ)	მაქსიმალური დღიური დოზა - 400 მგ
ჰემოდიალიზი და უწყვეტი ამბულატორიული პერიტონეალური დიალიზი (CAPD)	მაქსიმალური დღიური დოზაა - 400 მგ (პრეპარატი შეყვანილი უნდა იქნას დიალიზის შემდეგ)

პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით

არ არის საჭირო დოზის კორექცია.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

დოზების შერჩევა ხდება ინფექციის სიმძიმის და კრეატინინის კლირენსის მნიშვნელობების მიხედვით. 

გვერდითი მოქმედება

ცნს-ის მხრივ: ხშირად - თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, აგზნება, ტრემორი; იშვიათად - უძილობა, ცნობიერების არევა, გემოს გაუკუღმართება, ჰალუცინაციები, „კოშმარული“ სიზმრები, დეპრესია, ჰიპესთეზია პარესთეზია; ძალიან იშვიათად - კრუნჩხვები, ფსიქოზი, ქალასშიდა წნევის მომატება, ატაქსია, ჰიპერესთეზია, გულისწასვლა. 

ცალკეულ შემთხვევებში დეპრესია და ფსიქოზი შეიძლება პროგრესირებდეს მდგომარეობამდე, როდესაც ავადმყოფს შეუძლია საკუთარი თავისთვის ზიანის მიყენება.  

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად - გულისრევა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, მადის დაკარგვა, ფაღარათი; იშვიათად - საჭმლის მონელების დარღვევა, მეტეორიზმი, პანკრეატიტი,  ფსევდომემბრანული კოლიტი, ჰეპატონეკროზი, ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე (განსაკუთრეებით პაციენტებში, რომლებმაც ღვიძლის დაავადებები გადაიტანეს).  

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: იშვიათად - გულისცემა, ტაქიკარდია,  ჰიპერტენზია, ჰიპოტენზია; ძალიან იშვიათად - პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლია, პარკუჭების თრთოლვა, QT-ინტერვალის გახანგრძლივება (ძირითადად პაციენტებში QT-ინტერვალის გახანგრძლივების რისკ-ფაქტორებით), სახესთან სისხლის მიდინება, პერიფერიული შეშუპებები. 

სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: ხშირად - ეოზინოფილია; იშვიათად - ლეიკოპენია, გრანულოციტოპენია, ანემია, თრომბოციტოპენია; ძალიან იშვიათად - ლეიკოციტოზი, თრომბოციტოზი, აგრანულოციტოზი, პანციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია.

შარდგამომყოფი სისტემი მხრივ: იშვიათად - ჰემატურია, კრისტალურია; ძალიან იშვიათად - ინტერსტიციალური ნეფრიტი, თირკმელების ფუნქციის ტრანზიტორული დარღვევები. 

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ: იშვიათად - სახსრების და კუნთების ტკივილი, სახსრების შეშუპება, ტენდინიტი, კიდურების, ზურგის, გულმკერდის ტკივილი; ძალიან იშვიათად - მყესების გაწყვეტა, ტენდოვაგინიტი, ავთვისებიანი მიასტენია. 

ლაბორატორიული პარამეტრების მხრივ: სისხლის შრატში კრეატინინის დონის მომატება, ჰიპერურიკემია, შრატისმიერი ტრანსამინაზების, ტუტე ფოსფატაზას, ბილირუბინის დონის ტრანზიტორული ზრდა (განსაკუთრებით ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით ანამნეზში), ჰიპერგლიკემია. პროთრომბინული ინდექსის ცვლილება. 

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, იშვიათად - ქავილი, ჭინჭრის ციება, ფოტომგრძნობელობა, ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ლაიელის სინდრომი, წერტილოვანი სისხლჩაქცევები, ჰემორაგიული ბუშტუკები, ანაფილაქსიური რეაქცია, ხორხის შეშუპება, ცხელება; ძალიან იშვიათად - ანაფილაქსიური შოკი, ანგიონევროზული შეშუპება. 

სხვა: ანთება, ფლებიტი ინექციის ადგილას, სუპერინფექცია (კანდიდოზი), ვასკულიტი,  ოფლიანობა, დაღლილობა, სისუსტე, მხედველობის დარღვევა, ხმაური ყურებში, სმენის დროებითი გაუარესება, ქოშინი, ფილტვის არტერიის ემბოლია,  ფილტვების შეშუპება, სისხლიანი ნახველი. 

ჭარბი დოზირება

ჭარბი დოზირების დროს აუცილებელია სიმპტომატური მკურნალობა. დიდი მნიშვნელობა აქვს კარგ ჰიდრატაციას (კრისტალურიის თავიდან ასაცილებლად). აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის და შარდის pH-ის კონტროლი.
ჭარბი დოზირებისას ჰემოდიალიზი და პერიტონეალური დიალიზი არაეფექტურია (მათო დახმარებით გამოიყოფა პრეპარტაის 10%-ზე ნაკლები).

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან 

ციპროფლოქსაცინი აინჰიბირებს CYP1A2 ფერმემტის აქტივობას  და შეუძლია პრეპარატების პლაზმური კონცენტრაციის ზრდა (თეოფილინი, თინაზიდინი, კლოზაპინი, ტაკრინი), რომლებიც მეტაბოლიზდებიან ამ სისტემის მეშვეობით. ამ პრეპარატებთან ციპროფლოქსაცინის კომბინირებული გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში (თინაზიდინის გამოკლებით), საჭიროა სიფრთხილის დაცვა. შეიძლება საჭირო გახდეს ამ პრეპარატების დოზების შემცირება.  

ციპროფლოქსაცინისა და კოფეინის ან პენტოქსიფილინის, ასევე სხვა ქსანტინების, ერთდროულმა დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში უკანასკნელების კონცენტრაციის მომატება.

ციპროფლოქსაცინის ფენიტოინთან კომბინირებული გამოყენებისას, შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში ფენიტოინის კონცენტრაციის მომატება ან შემცირება. აუცილებელია სისხლში ფენიტოინის დონის კონტროლი. 

ციპროფლოქსაცინის მექსილეთინთან კომბინირებულმა გამოყენებამ შეიძლება შეამციროს უკანასკნელის გამოყოფა. 

ციპროფლოქსაცინის (მაღალი დოზებით) და არასტეროიდული ანტების საწინააღმდეგო საშუალებების (აცეტილსალიცილის მჟავის გამოკლებით) კომბინირებულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვების განვითარება.   

ციპროფლოქსაცინის და ციკლოსპორინის ერთდროული დანიშვნა ზრდის ციკლოსპორინის ნეფროტოქსიკურობას; ამის გამო საჭიროა შრატისმიერი კრეატინინი მაჩვენებლის ხშირი კონტროლი (ორჯერ კვირაში). 

ციპროფლოქსაცინისა და ანტიკოაგულანტების (მაგალითად, ვარფარინის) ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გააძლიეროს ანტიკოაგულანტების მოქმედება. 

ციპროფლოქსაცინისა და გლიბენკლამიდის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გააძლიეროს უკანასკნელის მოქმედება (ჰიპოგლიკემია).

პრობენეციდთან ციპროფლოქსაცინის კომბინირებულმა გამოყენებამ შეიძლება შეანელოს ციპროფლოქსაცინის გამოყოფა და ამით გაზარდოს მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში. 

ციპროფლოქსაცინის მეტოტრექსატთან კომბინირებულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლში უკანასკნელის კონცენტრაციის ზრდა, რითაც ზრდის მეტოტრექსატის ტოქიკური მოქმედების რისკს.  

დიაზეპამთან ციპროფლოქსაცინის კომბინირებული გამოყენებისას (ძალიან იშვიათ შემთხვევებში მიდაზოლამთან) შესაძლებელია დიაზეპამის ნახევარგამოყოფის პერიოდის გახანგრძლივება. 

ციპროფლოქსაცინის კომბინირებული გამოყენება ოპიოიდებთან ან ანტიქოლინერგულ პრეპარატებთან პრემედიკაციისათვის იწვევს ციპროფლოქსაცინის კონცენტრაციის შემცირებას სისხლის პლაზმაში, არ არის რეკომენდირებული მათი ერთობლივი გამოყენება. 

ციპროფლოქსაცინის ერთობლივი გამოყენებისას Ia კლასის ანტიარითმიულ პრეპარატებთან (ქინიდინი, პროკაინამიდი), ან IIIa კლასის ანტიარითმულ საშუალებებთან (ამიოდარონი, სოტალოლი), ასევე ასთემიზოლთან, ტერფენადინთან, ციზაპრიდთან, ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან, არ გამოირიცხება QT-ინტერვალის შესაძლო გახანგრძლივება. საჭიროა სიფრთხილის დაცვა ასეთ პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენებისას. 

ფარმაცევტული შეუთავსებლობა

არ შეიძლება ციპროფლოქსაცინის ხსნარის შერევა სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ან საინფუზიო ხსნარებთან. 

ციპროფლოქსაცინის საინფუზიო ხსნარი შეუთავსებელია ყველა საინფუზიო ხსნართან და სამკურნალო პრეპარატთან, რომლებიც ფიზიკურად და ქიმიურად არასტაბილურები არიან მჟავე გარემოში (ციპროფლოქსაცინის pH - 3,5-4,6). 

პრეპარატი შეთავსებადია რინგერის ხსნართან, ნატრიუმის ქლორიდის 0,9% ხსნართან, გლუკოზის 5%, 10% ხსნარებთან, ფრუქტოზის 10% ხსნართან ინფუზიისათვის პარალელური გამოყენებისას. 

განსაკუთრებული მითითებები

ალერგიული რეაქციის ნებისმიერი ნიშნის გამოვლენისთანავე პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს.

პრეპარატი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ავადმყოფებში ცნს-ის დარღვევებით (ეპილეფსია,  დაქვეითებული კრუნჩხვითი ზღურბლი, კრუნჩხვები ანამნეზში, თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის დარღვევა, აპოპლექსია, თავის ტვინის ორგანული დაავადებები). ამ კატეგორიის ავადმყოფებში პრეპარატი უნდა დაინიშნოს მხოლოდ მწვავე აუცილებლობის შენთხვევაში, თუ სავარაუდო სარგებელი აღემატება გვერდითი ეფექტი განვითარების პოტენციურ რისკს ცნს-ის მხრივ. 

ვინაიდან ციპროფლოქსაცინის მიღებამ შეიძლება მოახდინოს კრისტალურიის განვითარების პროვოცირება, აუცილებელია ორგანიზმის საკმარისი ჰიდრატაციის უზრუნველყოფა, შარდის გატუტოვნების თავიდან ასაცილებლად. ავადმყოფებში გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტით ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰემოლიზური ანემიის განვითარება. 

ციპროფლოქსაცინის მიღებამ შეიძლება მოახდინოს ავთვისებიანი მიასთენიის სიმპტომების გამწვავების პროვოცირება.  

პრეპარატის მიღების დროს ან მიღების შემდეგ მძიმე ხანგრძლივი დიარეის აღნიშვნის შემთხვევაში, აუცილებელია ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების შეასძლებლობის გათვალისწინება. ფსევდომემბრანულ კოლიტზე ეჭვის შემთხვევაში, აუცილებელია პრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის ჩატარება. 

ცალკეულ შემთხვევებში შესაძლებელია ტენდოვაგინიტის განვითარება, მყესების გაწყვეტის განვითარებამდე, განსაკუთრეით ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ჰორმონალურ თერაპიას. ტენდოვაგინიტის ნიშნების, სახსრების ტკივილის აღნიშვნისას, აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეყვეტა და შესაბამისი ზომების მიღება. პრეპარატით მკურნალობის დროს თავიდან უნდა იქნას აცილებული გადაჭარბებული ფიზიკური დატვირთვა.

სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პრეპარატი პაციენტებში პარკუჭების ფიბრილაციის განვითარების რისკ-ფაქტორებით.

პრეპარატის გამოყენების პერიოდში თავიდან უნდა იქნას აცილებული ულტრაიისფერი დასხივება, კონტაქტი პირდაპირ მზის სხივებთან. 

ინფუზიის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 30 წუთს 200 მგ დოზის დროს და 60 წუთს 400 მგ დოზის შემთხვევაში.

საჭიროა სიფრთხილის დაცვა პრეპარატის დანიშვნისას ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით. 

პრეპარატი შეიცავს 30,8 მმოლ (708,42 მგ) ნატრიუმს ერთ შეფუთვაში, რაც გათვალისწინებული უნდა იქნას მისი დანიშვნისას პაციენტებისთვის, რომლებიც იცავენ დიეტას ნატრიუმის გამოყენების შეზღუდვით (პაციენტები გულის შეგუბებითი უკმარისობით, თირკმის უკმარისობით, ნეფროტოქსიკური სინდრომით და ა.შ.). 

გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების დროს

არ არის რეკომენდირებული პრეპარატის გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში. 

ზემოქმედება მანქანების ტარების და გამოყენების უნარზე 

პრეპარატმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს რეაქციების სისწრაფეზე, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, როდესაც ავადმყოფი იღებს მას ალკოჰოლთან. 

ცნს-ის მხრივ გვერდითი ეფექტების არსებობის შემთხვევაში (მაგალითად, თავბრუსხვევა), აკრძალულია მანქანის ტარება ან რთულ ტექნიკასთან მუშაობა. 

ვარგისიანობის ვადა

2 წელი. არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ. 

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. პრეპარატი ფოტომგრძნობიარეა; პაკეტი შეფუთვიდან მხოლოდ გამოყენების წინ უნდა ამოვიღოთ. არ გაყინოთ. 

გამოშვების ფორმა

პვქ-ს პლასტიკურ პაკეტებში 200 მლ.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით