Ronocit - რონოციტი 1000მგ/4მლ. 5 ამპულა

შემადგენლობა

პრეპარატის 1 ამპულა შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: ციტიკოლინი (ნატრიუმის მარილის სახით) 500 მგ ან 1000 მგ.

დამხმარე ნივთიერება: ნატრიუმის ჰიდროქსიდი და/ან მარილმჟავა, საინექციო წყალი
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ფსიქოსტიმულატორები და ნოოტროპული პრეპარატები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ციტიკოლინი, წარმოადგენს რა უჯრედული მემბრანის ძირითადი ულტრასტრუქტურული კომპონენტების (უმეტესწილად ფოსფოლიპიდების) წინამორბედს, ხასიათდება მოქმედების ფართო სპექტრით: ხელს უწყობს უჯრედის დაზიანებული მემბრანის აღდგენას, აინჰიბირებს ფოსფოლიპაზებს, ხელს უშლის თავისუფალი რადიკალების ზედმეტი რაოდენობით წარმოქმნას, ასევე, მოქმედებს რა აპოპტოზის მექნიზმებზე, ხელს უშლის უჯრედის სიკვდილს. ინსულტის მწვავე პერიოდში ამცირებს დაზიანებული ქსოვილის მოცულობას, აუმჯობესებს ქოლინერგულ გადაცემას. თავ-ზურგტვინის ტრავმის დროს ამცირებს პოსტტრავმული კომის ხანგრძლივობას და ნევროლოგიური სიმპტომების გამოხატულებას.

ციტიკოლინი აუმჯობესებს ჰიპოქსიის დროს არსებული სიმპტომების მიმდინარეობას, როგორიცაა მეხსიერების გაუარესება, უინიციატივობა, სიძნელეები ყოველდღიური საქმიანობის და თვითმომსახურების დროს.

პრეპარატი არ მოქმედებს სუნთქვაზე, პულსსა და არტერიულ წნევაზე, ამდენად, შესაძლებელია მისი ხანგრძლივი გამოყენება.
ფარმაკოკინეტიკა

ციტიკოლინი ინტრავენური და ინტრამუსკულარული შეყვანისას კარგად აბსორბირდება. მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში ქოლინის და ციტიდინის წარმოქმნით. პარენტერალური შეყვანის შემდეგ სისხლის პლაზმაში ქოლინის კონცენტრაცია მნიშვნელოვნად იზრდება.

ციტიკოლინი მნიშვნელოვანი ხარისხით ნაწილდება თავის ტვინის სტრუქტურებში, ქოლინის ფრაქციების სწრაფი დანერგვით სტრუქტურულ ფოსფოლიპიდებში და ციტიდინის ფრაქციის – ციტიდინის ნუკლეოტიდებსა და ნუკლეინის მჟავებში. ციტიკოლინის შეყვანილი დოზის მხოლოდ 15% გამოიყოფა ადამიანის ორგანიზმიდან: 3%-ზე ნაკლები – თირკმლებით და დაახლოებით 12% -ამოსუნთქულ ჩO2-თან ერთად.

გამოყენების ჩვენებები

- იშემიური ინსულტის მწვავე პერიოდი;

- იშემიური და ჰემორაგიული ინსულტის აღდგენითი პერიოდი;

- ქალა-ტვინის ტრავმა, მწვავე და აღდგენითი პერიოდი;

- კოგნიტიური დარღვევები თავის ტვინის დეგენერაციული და სისხლძარღვოვანი დაავადებების დროს.

გამოყენების წესი და დოზები

ხსნარი ინტრავენური და ინტრამუსკულარული გამოყენებისთვის.

ინტრავენურად ინიშნება ნელი ინტრავენური ინექციის სახით (5 წუთის განმავლობაში) ან წვეთოვანით ინტრავენური გადასხმისთვის (40 – 60 წვეთი წუთში). ინტრავენური შეყვანის გზა უფრო ეფექტურია, ვიდრე ინტრამუსკულარული. ინტრამუსკულარული გამოყენებისას არ არის მიზანშეწონილი პრეპარატის განმეორებითი ინექცია ერთიდაიმავე ადგილზე. იშემიური ინსულტის მწვავე პერიოდი და ქალა-ტვინის ტრავმის დროს: რეკომენდებული დოზაა 1000 მგ ყოველ 12 საათში დიაგნოზის დადგენის პირველივე დღიდან; მკურნალობის ხანგრძლივობა – არანაკლებ 6 კვირა. მკურნალობის დაწყებიდან 3-7 დღის შემდეგ, შესაძლებელია ინტრამუსკულარულ (1-2 ინექცია დღე-ღამეში) ან პერორალურ (თუ ყლაპვის ფუნქცია დარღვეული არ არის) გამოყენებაზე გადასვლა.

იშემიური და ჰემორაგიული ინსულტის, ქალა-ტვინის ტრამვის აღდგენითი პერიოდი, თავის ტვინის დეგენერაციული და სისხლძარღვოვანი დაავადებების დროს კოგნიტიური დარღვევები: რეკომენდებული დოზა შეადგენს 500-2000 მგ დღე-ღამეში. დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების სიმპტომების სიმძიმეზე.

ცნობიერების ხანგრძლივი დარღვევების დროს შესაძლებელია დაავადების საწყისი სტადიიდან პრეპარატის უწყვეტი გამოყენება.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტებს პრეპარატ რონოციტის ინსტრავენური ან ინტრამუსკულარული შეყვანისას დოზის კორექცია არ ესაჭიროებათ.

ხსნარი ინსტრავენური ან ინტრამუსკულარული შეყვანისათვის განკუთვნილია ერთჯერადი გამოყენებისათვის. პრეპარატი შეთავსებადია ინტრავენური იზოტონური ხსნარების ყველა სახეობასთან და დექსტროზას ხსნარებთან.

უკუჩვენებები

- მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

- ვაგოტონია (ვეგეტატიური ნერვული სისტემის პარასიმპათიკური ნაწილის ტონუსის მომატება).

გვერდითი მოვლენები

გვერდითი მოვლენების სიხშირის ქემოთ გამოყენებული პარამეტრები, განსაზღვრა ხდება შემდეგი სახით: ძალიან იშვიათად (< 1/10000)

ცენტრალური ნერვული სისტემის და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად - უძილობა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, აგზნებადობა, ტრემორი, პარალიზებული კიდურების დაბუჟება.

საჭმლის-მომნელებელი სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად - გულისრევა, მადის დაქვეითება, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის შეცვლა.

ალერგიული რეაქციები: ძალიან იშვიათად - კანზე გამონაყარი, ქავილი, ანაფილაქსიური შოკი.

სხვა: ძალიან იშვიათად - ცხელება; ცალკეულ შემთხვევებში ხანმოკლე ჰიპოტენზიური მოქმედება, პარასიმპათიკური ნერვული სისტემის სტიმულირება.

განსაკუთრებული მითითებები

თავის ტვინის ტრავმების დროს ქალასშიდა წნევის დაქვეითებისთვის აუცილებელია ისეთი პრეპარატების დანიშვნა, როგორიცაა მანიტოლი და კორტიკოსტეროიდები.

ქალასშიდა სისხლდენის დროს ერთჯერადი გამოყენებისას არ შეიძლება 500 მგ ციტიკოლინის დოზის გადაჭარბება, ასეთ შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის დაყოფა (100-200 მგ 2-3-ჯერ დღე-ღამეში).

ზემოქმედება ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვაზე

მკურნალობის დროს საჭიროა სიფრთხილის დაცვა ავტომობილის მართვისა და ისეთი სამუშაოს შესრულებისას, რომლებიც მოითხოვენ ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს.

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში

ორსულობის დროს პრეპარატის დანიშვნა მიზანშეწონილია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მოსალოდნელი სარგებელი დედისთვის აღემატება პოტენციურ რისკს ახალშობილისთვის.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნისას აუცილებელია უნდა დაისვას საკითხი ძუძუთი კვების შეწყვეტის შესახებ.

გამოყენება პედიატრიაში

ბავშვებში და 18 წლამდე მოზარდებში პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის დადგენილი.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ციტიკოლინი აძლიერებს ლევოდოფას მოქმედებას.

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის ერთდროული გამოყენება მეკლოფენოქსატის შემცველ სამკურნალო საშუალებებთან.

რონოციტის ერთდროული გამოყენება შესაძლებელია სისხლის აღმდგენ, ქალას შიდა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან და ჩვეულებრივ პერფუზიულ სითხეებთან ერთად.

ჭარბი დოზირება

პრეპარატის დაბალი ტოქსიურობის გამო ჰიპერდოზირების შემთხვევები აღწერილი არ არის თერაპიული დოზის გადაჭარბების შემთხვევაშიც კი.

გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარის 4 მლ მინის უფერო ამპულაში.

5 ამპულა კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში.