Lamictal DC - ლამიქტალი DC საღეჭი ტაბლეტი 25მგ 30 ტაბლეტი

ლამიქტალიDC25 მგ ხსნადი/საღეჭი ტაბლეტები

GLAXOSMITHKLINE

პროდუქტის მოკლე ინფორმაცია

1. სამკურნალო საშუალების დასახელება

ლამიქტალი DC 25 მგ ხსნადი/საღეჭი ტაბლეტები

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება: თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 25 მგ ლამოტრიჯინს.

დამხმარე ნივთიერებები: დამხმარე ნივთიერებებისთვის იხილეთ ნაწილი 6.1.

3. წამლის ფორმა

ხსნადი საღეჭი ტაბლეტები.

თეთრიდან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები შავი მოცხარის არომატით.

მრავალწახნაგოვანი, მკაფიოდ ოვალური ფორმის ტაბლეტები გამყოფი ღარის გარეშე, ერთ მხარეზე გამოსახულია წარწერა "GSCL5" და მეორე მხარეზე "25". ტაბლეტებზე შეიძლება აღინიშნებოდეს ოდნავ ჭრელი წინწკლები.

4. კლინიკური მახასიათებლები

4.1. თერაპიული ჩვენებები

ეპილეფსია

უფროსები და მოზარდები (12 წელზე ზემოთ)

ლამიქტალი ნაჩვენებია ეპილეფსიის, ნაწილობრივი კრუნჩხვების და გენერალიზებული კრუნჩხვების სამკურნალოდ, მათ შორის ტონურ-კლონური კრუნჩხვების და კრუნჩხვების დროს, რომლებიც დაკავშირებულია ლენოქს-გასტაუტის სინდრომთან, დამხმარე თერაპიის ან მონოთერაპიის სახით.

ბავშვები (2-12 წლამდე)

ლამიქტალი ნაჩვენებია, როგორც დამხმარე თერაპია ეპილეფსიის, ნაწილობრივი კრუნჩხვების და გენერალიზებული კრუნჩხვების სამკურნალოდ, მათ შორის ტონურ-კლონური კრუნჩხვების და კრუნჩხვების სამკურნალოდ, რომლებიც დაკავშირებულია ლენოქს-გასტაუტის სინდრომთან. დამატებითი მკურნალობის დროს ეპილეფსიის კონტროლის მიღწევის შემდეგ, ანტიეპილეფსიური საშუალებების (AEDs) ერთად გამოყენებული შეიძლება შეწყდეს და პაციენტებს შეუძლიათ გააგრძელონ ლამიქტალით მონოთერაპია. ლამიქტალი ნაჩვენებია მონოთერაპიის სახით ტიპიური აბსენს-სტატუსის კრუნჩხვების დროს.

ბიპოლარული აშლილობა

მოზრდილები (18 წლის ზემოთ და უფროსები)

ლამიქტალი ნაჩვენებია ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში განწყობის ცვლილების პროფილაქტიკისთვის, განსაკუთრებით დეპრესიული ეპიზოდების პროფილაქტიკისთვის.

4.2. დოზირება და მიღების წესი

დოზირება

თუ ლამოტრიჯინის გამოთვლილი დოზა (მხოლოდ ეპილეფსიის სამკურნალოდ) არ შეესაბამება მთლიანი ტაბლეტების რაოდენობას ბავშვებში ან ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში გამოყენებისათვის, მისაღები დოზა უტოლდება სრული ტაბლეტების იმ რაოდენობას, რომლებიც შეიცავენ უფრო მცირე რაოდენობის აქტიურ ნივთერებას.

მკურნალობის განახლება

ექიმებმა უნდა განიხილონ დოზის გაზრდის აუცილებლობა შემანარჩუნებელ დოზამდე ლამიქტალის მიღების ხელახალი დაწყებისას პაციენტებში, რომლებმაც ადრე შეწყვიტეს ლამიქტალის მიღება რაიმე მიზეზის გამო, რადგან მაღალი საწყისი დოზების გამოყენება და ლამიქტალის რეკომენდებული დოზის გაზრდის საფეხურის გამოტოვება ასოცირდება სერიოზული გამონაყარის გამოვლენის რისკთან (იხ. ნაწილი 4.4). რაც უფრო მეტი დროა გასული წინა დოზის მიღებიდან, მით მეტი ყურადღება უნდა მიექცეს დოზის გაზრდას, რომელიც საჭიროა შემანარჩუნებელი დოზის მისაღწევად. თუ ლამიქტალის მიღების შეწყვეტის შემდეგ გასული დრო აღემატება ნახევარგამოყოფის 5 პერიოდს, პრეპარატის რაოდენობა უნდა გაიზარდოს შემანარჩუნებელ დოზამდე შესაბამისი სქემის მიხედვით (იხ. ნაწილი 5.2).

პაციენტებში, რომლებმაც შეწყვიტეს ლამიქტალის გამოყენება გამონაყარის გამო, არ არის რეკომენდებული ლამიქტალის მიღების განახლება, თუ პოტენციური სარგებელი აშკარად არ აღემატება მოსალოდნელ რისკს.

ეპილეფსია

მითითებები რეკომენდებული დოზის გაზრდისა და შემანარჩუნებელი დოზების შესახებ 12 წლის და უფროსი ასაკის მოზარდებისთვის და უფროსებისათვის მოცემულია ცხრილში 1, ხოლო 2-დან 12 წლამდე მოზარდებისთვის და ბავშვებისთვის ცხრილში 2. კანზე გამონაყარის გამოვლენის რისკის გამო არ უნდა გადააჭარბოთ საწყის დოზირებას და მომდევნო გაზრდილი დოზირების ოდენობას (იხ. ნაწილი 4.4.).

ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკაზე ზემოქმედება გასათვალისწინებელია, როდესაც ხდება თანმხლები ანტიეპილეფსიური საშუალებების შეწყვეტა ლამიქტალის მონოთერაპიაზე გადასვლისას ან როდესაც ემატება სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებები ლამოტრიჯინის შემცველ სამკურნალო სქემას (იხ. ნაწილი 4.5).

მოზრდილები და მოზარდები (12 წელზე ზემოთ) (იხ. ცხრილი 1)

დოზირება ეპილეფსიის მონოთერაპიის დროს

მონოთერაპიის დროს ლამიქტალის საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ ერთხელ დღეში პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 50 მგ ერთხელ დღეში მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 50-100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური პასუხის შემანარჩუნებელი დოზაა 100-200 მგ/დღეში ერთხელ ან დაყოფილი ორ დოზად. ზოგიერთ პაციენტს ესაჭიროება ლამიქტალის 500 მგ/დღეში ადეკვატური პასუხის მისაღწევად.

არ უნდა გამოტოვოთ საწყისი დოზა და შემდგომი თანდათან დოზის გაზრდა გამონაყარის რისკის გამო. (იხილეთ ნაწილი 4.4).

დოზირება ეპილეფსიის დამხმარე თერაპისას

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ვალპროატს ცალკე ან სხვა ანტიეპილეფსიურ საშუალებებთან ერთად, ლამიქტალის საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ ყოველ მეორე დღეს პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 25 მგ ერთხელ დღეში მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 25-50 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური პასუხის შემანარჩუნებელი დოზაა 100-200 მგ/დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად.

პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ანტიეპილეფსიურ საშუალებებს ან სხვა პრეპარატებს, რომლებიც იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5), სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებებით ან მის გარეშე (ვალპროატის გარდა), ლამიქტალის საწყისი დოზა შეადგენს 50 მგ დღეში ერთხელ პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 100 მგ/დღეში ორ გაყოფილი დოზად მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური რეაქციისთვის შემანარჩუნებელი დოზაა 200-400 მგ/დღეში ორ გაყოფილი დოზად.

ზოგიერთ პაციენტს ესაჭიროება 700 მგ/დღეში ლამიქტალი ადეკვატური პასუხის მისაღწევად.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მედიკამენტებს, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ იწვევენ ან აინჰიბირებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას, ლამიქტალის საწყისი დოზაა 25 მგ ერთხელ დღეში პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 50 მგ ერთხელ დღეში მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში (იხ. ნაწილი 4.5). ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 50-100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური რეაქციისთვის შემანარჩუნებელი დოზაა 100-200 მგ/დღეში ერთხელ ან ორ დოზად.

ცხრილი 1:რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი 12 წელზე უფროსი ასაკის მოზრდილებისთვის, რომლებთაც უტარდებათ მკურნალობა ეპილეფსიის გამო

მკურნალობის რეჟიმი	კვირა 1-2	კვირა 3-4	შემანარჩუნებელი დოზა
მონოთერაპია	25 მგ (დღეში ერთხელ)	50 მგ (დღეში ერთხელ)	100-200 მგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად). დოზის გაზრდა შესაძლებელია მაქსიმუმ 50-100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში პასუხის შენარჩუნების მისაღწევად. ზოგიერთ პაციენტს შესაძლოა დასჭირდეს 500 მგ/დღეში მოსალოდნელი პასუხის მისაღწევად.
დამატებითი თერაპია ვალპროატით (ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორი - იხილეთ ნაწილი 4.5)
	12.5 მგ (25 მგ ყოველ მეორე დღეს)	25 მგ (დღეში ერთხელ)	100-200 მგ (დღეში ერთხელ ან დაყოფილი ორ დოზად) მაქსიმუმ 25-50 მგ 1-2 კვირაში შეიძლება გაიზარდოს.
დამატებითი თერაპია ვალპროატის გარეშე და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებით (იხ. ნაწილი 4.5)
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატის გარეშე: ფენიტოინი კარბამაზეპინი ფენობარბიტონი პრიმიდონი რიფამპიცინი ლოპინავირი/რიტონავირი	50 მგ (დღეში ერთხელ)	100 მგ (ორ დაყოფილ დოზად)	200-400 მგ (დაყოფილი ორ დოზად) დოზის გაზრდა შესაძლებელია მაქსიმუმ 100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში შენარჩუნების მისაღწევად. ზოგიერთ პაციენტს სჭირდება 700 მგ/დღეში მოსალოდნელი პასუხის მისაღწევად.
დამხმარე თერაპია ვალპროატის და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორების გარეშე (იხ. ნაწილი 4.5)
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა დაინიშნოს სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ თრგუნავენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას.	25 მგ (დღეში ერთხელ)	50 მგ (დღეში ერთხელ)	100-200 მგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად) დოზის გაზრდა შესაძლებელია მაქსიმუმ 50-100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში შენარჩუნების მისაღწევად.
პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურებს, რომელთა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლამიქტალთან ჯერ არ არის ცნობილი (იხ. ნაწილი 4.5), რეკომენდებულია მკურნალობის რეჟიმის დაცვა ლამიქტალის ვალპროატთან ერთად მიღებისას.

არ უნდა მოხდეს საწყისი დოზის და დოზის შემდგომი გაზრდის გადაჭარბება გამონაყარის რისკის გამო (იხ. ნაწილი 4.4).

ბავშვები (2-12 წლის ასაკში) (იხ. ცხრილი 2)

მონოთერაპიის საწყის ეტაპზე ტიპიური აბსანს-სტატუსის კრუნჩხვების დროს, ლამოტრიჯინის საწყისი დოზაა 0.3 მგ/კგ/დღეში ერთხელ ან ორჯერ დღეში პირველი ორი კვირის განმავლობაში, რასაც მოჰყვება საერთო დოზა 0.6 მგ/კგ/დღეში ერთხელ, რომელიც მიიღება დღეში ორჯერ მომდევნო 2 კვირის განმავლობაში. ამის შემდგომ დოზა იზრდება 0,6 მგ/კგ-ით ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური დოზის მისაღწევად. ზოგადად, შემანარჩუნებელი დოზა ოპტიმალური პასუხისთვის შეადგენს 1-10 მგ/კგ/დღეში, ერთხელ ან ორჯერ დღეში, ზოგიერთ პაციენტში ტიპიური აბსანს-სტატუსის დროს, შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო მაღალი დოზები სასურველი პასუხის მისაღწევად.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ვალპროატს ცალკე ან სხვა ანტიეპილეფსიურ საშუალებებთან ერთად, ლამიქტალის საწყისი დოზაა 0.15 მგ/კგ დღეში ერთხელ პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 0.3 მგ/კგ დღეში ერთხელ მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 0.3 მგ/კგ-მდე ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური რეაქციისთვის შემანარჩუნებელი დოზაა 1-5 მგ/კგ/დღეში ერთხელ ან იყოფა ორ დოზად, მაქსიმუმ 200 მგ/დღეში.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულად ანტიეპილეფსიურ საშუალებებს ან სხვა პრეპარატებს, რომლებიც იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5) სხვა ანტიეპილეფსიურ საშუალებებთან ერთად (გარდა ვალპროატის გარდა) ან ანტიეპილეფსიური საშუალებების გარეშე, ლამიქტალის საწყისი დოზა შეადგენს 0.6 მგ/კგ/დღეში გაყოფილი ორ დოზად პირველი ორი კვირის განმავლობაში, შემდეგი ორი კვირა 1.2 მგ/კგ/დღეში დაყოფილი ორ დოზად. ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 1,2 მგ/კგ-მდე ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური რეაქციისთვის შემანარჩუნებელი დოზაა 5-15 მგ/კგ/დღეში, დაყოფილი ორ დოზად, მაქსიმუმ 400 მგ/დღეში.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მედიკამენტებს, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ იწვევენ ან აინჰიბირებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას, ლამიქტალის საწყისი დოზაა 0.3 მგ/კგ დღეში ერთხელ ან დაყოფილი ორ დოზად პირველი ორი კვირის განმავლობაში, რასაც მოსდევს 0.6 მგ/კგ/დღეში მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში დღეში ერთხელ ან დაყოფილი ორ დოზებად. ამის შემდეგ დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 0.6 მგ/კგ-მდე ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ოპტიმალური რეაქციისთვის შემანარჩუნებელი დოზაა 1-10 მგ/კგ/დღეში ერთხელ ან დაყოფილი ორ დოზად, მაქსიმუმ 200 მგ/დღეში.

ბავშვის წონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს თერაპიული დოზის შენარჩუნების უზრუნველსაყოფად და დოზა უნდა გადაიხედოს წონის ცვლილების მიხედვით.

ცხრილი 2:რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი კომბინირებული მედიკამენტური თერაპიისთვის 2-12 წლის ბავშვებისთვის, რომლებთაც უტარდებათ მკურნალობა ეპილეფსიის გამო (მთლიანი დღიური დოზა მგ/კგ სხეულის მასაზე/დღეში)

მკურნალობის რეჟიმი	კვირა 1-2	კვირა 3-4	შემანარჩუნებელი დოზა
მონოთერაპია ტიპიური აბსანს-სტატუსის კრუნჩხვების დროს.	0.3 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)	0.6 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)	1-15 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან ორ დაყოფილი დოზად) შენარჩუნების მისაღწევად, დოზა შეიძლება გაიზარდოს ყოველ 1-2 კვირაში 0,6 მგ/კგ/დღეში მატებით მაქსიმალურ შემანარჩუნებელ დოზამდე 200 მგ/დღეში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე.
დამატებითი თერაპია ვალპროატით (ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორი - იხილეთ ნაწილი 4.5)
დოზირების ეს რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატთან ერთად სხვა თანმხლები მედიკამენტების მიუხედავად.	0.15 მგ/კგ* (დღეში ერთხელ)	0.3 მგ/კგ (დღეში ერთხელ)	1-5 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად) შენარჩუნების მისაღწევად, დოზა შეიძლება გაიზარდოს ყოველ 1-2 კვირაში 0,3 მგ/კგ/დღეში ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე, მაქსიმალურ შემანარჩუნებელ დოზამდე 200 მგ/დღეში
დამატებითი თერაპია ვალპროატის გარეშე და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებით (იხ. ნაწილი 4.5)
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატის გარეშე: ფენიტოინი კარბამაზეპინი ფენობარბიტონი პრიმიდონი რიფამპიცინი ლოპინავირი/რიტონავირი	0.6 მგ/ კგ/დღეში (დაყოფილი ორ დოზად)	1.2 მგ/კგ/ დღე (დაყოფილი ორ დოზად)	5-15 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად) შენარჩუნების მისაღწევად დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმუმ 1,2 მგ/კგ/დღეში ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალურ პასუხამდე; მაქსიმალური შემანარჩუნებელი დოზა შეიძლება გაიზარდოს 400 მგ/დღეში.
დამხმარე თერაპია ვალპროატის და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორების გარეშე (იხ. ნაწილი 4.5)
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა დაინიშნოს სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ თრგუნავენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას.	0.3 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)	0.6 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)	1-10 მგ/კგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად) შენარჩუნების მისაღწევად, დოზა იზრდება მაქსიმუმ 0.6 მგ/კგ/დღეში ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალურ პასუხამდე; მაქსიმალური შემანარჩუნებელი დოზა შეიძლება გაიზარდოს 200 მგ/დღეში.
პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურებს, რომელთა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლამიქტალთან ჯერ არ არის ცნობილი (იხ. ნაწილი 4.5), რეკომენდებულია მკურნალობის რეჟიმის დაცვა ლამოტრიჯინის ვალპროატთან ერთად მიღებისას.

* თუ გამოთვლილი დღიური დოზა არის 1 მგ ან მეტი, მაგრამ 2 მგ-ზე ნაკლები პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ვალპროატს, ლამიქტალის 2 მგ საღეჭი ტაბლეტები შეიძლება მიღებულ იქნას ყოველ მეორე დღეს პირველი ორი კვირის განმავლობაში. თუ გამოთვლილი დღიური დოზა 1 მგ-ზე ნაკლებია პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ვალპროატს, ლამიქტალი არ უნდა დაინიშნოს.

არ უნდა გადააჭარბოთ საწყისი დოზას და დოზის შემდგომ მატებას გამონაყარის რისკის გამო (იხ. ნაწილი 4.4).

თერაპიული დოზის შენარჩუნების უზრუნველსაყოფად უნდა მოხდეს ბავშვის წონის მონიტორინგი და დოზის შეფასება წონის ცვლილების შემთხვევაში. სავარაუდოდ 2-6 წლის პაციენტებს დასჭირდებათ უმაღლესი რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზა.

დამატებითი მკურნალობის დროს ეპილეფსიის კონტროლის მიღწევის შემდეგ, შეიძლება შეწყდეს თანმხლები ანტიეპილეფსიური საშუალებების (AEDs) მიღება და პაციენტებს შეუძლიათ გააგრძელონ ლამიქტალით მონოთერაპია.

2 წლამდე ასაკის ბავშვები

ლამოტრიჯინი არ არის შესწავლილი მონოთერაპიის სახით გამოყენებისათვის 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში ან როგორც დამხმარე თერაპია 1 თვემდე ასაკის ბავშვებში. ლამოტრიჯინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ნაწილობრივი კრუნჩხვების დამხმარე მკურნალობისთვის 1 თვიდან 2 წლამდე ბავშვებში დადგენილი არ არის (იხ. კლინიკური კვლევები). ამიტომ ლამიქტალი არ არის რეკომენდებული ორ წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოყენებისათვის.

ბიპოლარული აშლილობა

მოზრდილები (18 წლის და ზემოთ)

საწყისი დოზა და დოზის შემდგომი მატება არ უნდა იქნეს გადაჭარბებული გამონაყარის რისკის გამო (იხ. ნაწილი 4.4). ლამიქტალი რეკომენდირებულია ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებისთვის, რომლებსაც აღენიშნებათ შემდგომში დეპრესიული ეპიზოდების განმეორების რისკი. დეპრესიული ეპიზოდების განმეორების თავიდან ასაცილებლად დაცული უნდა იქნეს შემდეგი გარდამავალი რეჟიმი. გარდამავალი რეჟიმი მოიცავდა ლამოტრიჯინის დოზის გაზრდას შემანარჩუნებელ სტაბილიზაციის დოზამდე ექვსი კვირის განმავლობაში (იხ. ცხრილი 3). ამის შემდეგ, სხვა ფსიქოტროპული და/ან ანტიეპილეფსიური საშუალებების მიღება შეიძლება შეწყდეს, თუ კლინიკური ჩვენება იძლევა ამის საშუალებას (იხ. ცხრილი 4). მანიაკალური ეპიზოდების პროფილაქტიკისთვის საჭიროა დამატებითი თერაპიის გათვალისწინება, რადგან ლამიქტალის ეფექტურობა მანიაკალურ ეპიზოდებში საბოლოოდ არ არის დადგენილი.

ცხრილი 3: რეკომენდებული დოზის გაზრდა მთლიანი დღიური სტაბილიზაციისათვის შემანარჩუნებელი დოზის მისაღწევად ბიპოლარული აშლილობის სამკურნალოდ მოზრდილებისთვის (18 წელზე მეტი).

მკურნალობის რეჟიმი	კვირა 1-2	კვირა 3-4		კვირა 5	მიზნობრივი სტაბილიზაციის დოზა (კვირა 6)**
ა) დამატებითი თერაპია ვალპროატით (ლამოტრიჯინის ლუკურონიდაციის ინჰიბიტორი - იხილეთ ნაწილი 4.5)
დოზირების ეს რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატთან ერთად სხვა თანმხლები მედიკამენტების მიუხედავად.	12.5 მგ (25 მგ ყოველ მეორე დღეს)	25 მგ (დღეში ერთხელ)	50 მგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)		100 მგ (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად) (მაქსიმალური დღიური დოზა კლინიკური პასუხის მიხედვით)
ბ) დამატებითი თერაპია ვალპროატის გარეშე და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებით (იხ. ნაწილი 4.5)
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატის გარეშე: ფენიტოინი კარბამაზეპინი ფენობარბიტონი პრიმიდონი რიფამპიცინი ლოპინავირი/რიტონავირი	50 მგ/დღეში (დღეში ერთხელ)	100 მგ/დღეში (დაყოფილი ორ დოზად)	200 მგ/დღეში (დაყოფილი ორ დოზად)		300 მგ/დღეში მე-6 კვირაში, გაზრდილი 400 მგ/დღეში მე-7 კვირაში, თუ საჭიროა ოპტიმალური პასუხისთვის. (დაყოფილია ორ დოზად)
გ) ლამოტრიჯინით მონოთერაპია ან დამატებითი თერაპია ვალპროატის და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორების გარეშე (იხ. ნაწილი 4.5)
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა დაინიშნოს სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ თრგუნავენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას.	25 მგ/დღეში (დღეში ერთხელ)	50 მგ/დღეში (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)	100 მგ/დღეში (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად)		200 მგ/დღეში (დღეში ერთხელ ან გაყოფილი ორ დოზად) (დოზის დიაპაზონი კლინიკურ კვლევებში 100-400 მგ/დღეში)
შენიშვნა: პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურებს, რომელთა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლამიქტალთან ჯერ არ არის ცნობილი, რეკომენდებული დოზის გაზრდა უნდა მოხდეს ლამიქტალის ვალპროატთან ერთად მიღებისას.

** სამიზნე სტაბილიზაციის დოზა მორგებული კლინიკური პასუხის მიხედვით.

ა) დამატებითი თერაპია ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორებით, მაგ. ვალპროატი

პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ მედიკამენტებს, რომლებიც ახდენენ გლუკურონიდაციის ინჰიბირებას, მაგ. როგორიცაა ვალპროატი, ლამიქტალის საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ ყოველ მეორე დღეს პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 25 მგ ერთხელ დღეში მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. დოზა უნდა გაიზარდოს მე-5 კვირაში 50 მგ-მდე დღეში ერთხელ (ან დაყოფილი ორ დოზად). ოპტიმალური პასუხის სამიზნე დოზაა 100 მგ/დღეში ერთხელ ან დაყოფილი ორ დოზად. თუმცა, კლინიკური პასუხიდან გამომდინარე, მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 200 მგ-მდეც.

ბ) დამატებითი თერაპია ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებით პაციენტებში, რომლებიც არ იღებენ ინჰიბიტორებს, როგორიცაა ვალპროატი

ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ფენიტოინთან, კარბამაზეპინთან, ფენობარბიტალთან, პრიმიდონთან და სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ცნობილია, რომ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5).

პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ მედიკამენტებს, რომლებიც იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას და არ იღებენ ვალპროატს, ლამიქტალის საწყისი დოზაა 50 მგ ერთხელ დღეში პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 100 მგ/დღეში ორ გაყოფილი დოზით მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. დოზა უნდა გაიზარდოს 200 მგ/დღეში ორ გაყოფილი დოზით მე-5 კვირაში. დოზა შეიძლება გაიზარდოს 300 მგ/დღეში მე-6 კვირაში, მაგრამ თუ საჭიროა ოპტიმალური პასუხის მისაღწევად, სამიზნე დოზა შეადგენს 400 მგ/დღეში ორ გაყოფილი დოზით, რომელიც შეიძლება მიღებულ იქნეს მე-7 კვირიდან მოყოლებული.

გ) მონოთერაპია ლამიქტალით ან დამხმარე თერაპია პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სხვა პრეპარატებს, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას

ლამიქტალის საწყისი დოზაა 25 მგ ერთხელ დღეში პირველი ორი კვირის განმავლობაში და 50 მგ ერთხელ დღეში (ან გაყოფილი ორ დოზად) მომდევნო ორი კვირის განმავლობაში. დოზა უნდა გაიზარდოს 100 მგ/დღეში მე-5 კვირაში. ოპტიმალური რეაქციისთვის სამიზნე დოზაა 200 მგ/დღეში ერთხელ ან ორ დოზად. თუმცა, კლინიკურ კვლევებში გამოყენებულია დოზის დიაპაზონი 100-400 მგ.

მას შემდეგ რაც მიიღწევა სამიზნე ყოველდღიური შემანარჩუნებელი სტაბილიზაციის დოზა, სხვა ფსიქოტროპული პრეპარატების მიღება შეიძლება შეწყდეს, როგორც ეს მითითებულია ქვემოთ მოცემულ დოზირების სქემაში (იხ. ცხრილი 4).

ცხრილი 4:მთლიანი დღიური შემანარჩუნებელი სტაბილიზაციის დოზა ბიპოლარული აშლილობის დროს თანმხლები ფსიქოტროპული ან ანტიეპილეფსიური საშუალებების შეწყვეტის შემდეგ

 

მკურნალობის რეჟიმი	აქტუალური ლამოტრიჯინის სტაბილიზაციის დოზა (მოხსნამდე)	კვირა 1	კვირა 2		მე-3 კვირიდან *
ა) ვალპროატის შეწყვეტა (ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორი - იხილეთ ნაწილი 4.5) ლამოტრიჯინის თავდაპირველ დოზასთან შედარებით.
ვალპროატის მიღების შეწყვეტის შემთხვევაში სტაბილიზაციის დოზა ორმაგდება და არ უნდა აღემატებოდეს 100 მგ/კვირაში.	100 მგ/დღეში	200 მგ/ დღეში		შეინარჩუნეთ ეს დოზა (200 მგ/დღეში) (დაყოფილი ორ დოზად)
	200 მგ/დღეში	300 მგ/ დღეში		400 მგ/დღეში	შეინარჩუნეთ ეს დოზა (400 მგ/დღეში)
ბ) ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორების შეწყვეტა (ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორი - იხილეთ ნაწილი 4.5), ლამოტრიჯინის საწყისი დოზის მიხედვით
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული, როდესაც მოიხსნება შემდეგი: ფენიტოინი კარბამაზეპინი ფენობარბიტალი პრიმიდონი რიფამპიცინი ლოპინავირი/რიტონავირი	400 მგ/დღეში	400 მგ/ დღეში		300 მგ/ დღეში	200 მგ/დღეში
	300 მგ/დღეში	300 მგ/ დღეში		225 მგ/ დღეში	150 მგ/დღეში
	200 მგ/დღეში	200 მგ/ დღეში		150 მგ/ დღეში	100 მგ/დღეში
გ) წამლების მიღების შეწყვეტა, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5)
დოზირების ეს რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული იმ წამლების მიღების შეწყვეტისას, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას. (იხილეთ ნაწილი 4.5)	დოზის გაზრდისას მიღწეული სამიზნე დოზის შენარჩუნება (200 მგ/დღეში) (დაყოფილი ორ დოზად) (100-400 მგ დოზის დიაპაზონი)
შენიშვნა: პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურებს, რომელთა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლამიქტალთან ჯერ არ არის ცნობილი, ლამოტრიჯინით თერაპია რეგულირდება კლინიკური პასუხის საფუძველზე, დოზის მუდმივი შენარჩუნებით საწყის ეტაპზე.

* საჭიროების შემთხვევაში დოზა შეიძლება გაიზარდოს 400 მგ/დღეში.

ა) ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორებით დამატებითი თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ, მაგალითად ვალპროატი

ვალპროატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ, ლამიქტალის დოზა უნდა გაორმაგდეს და შენარჩუნდეს თავდაპირველი სამიზნე სტაბილიზაციის დოზაზე.

ბ) ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებით საწყისი დოზაზე დამოკიდებული დამატებითი თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ:

ეს რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ფენიტოინთან, კარბამაზეპინთან, ფენობარბიტონთან, პრიმიდონთან ან სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც ცნობილია, რომ იწვევენ ლამიქტალის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5).

ლამიქტალის დოზა თანდათან უნდა შემცირდეს 3 კვირის განმავლობაში ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის გამომწვევი საშუალებების მიღების შეწყვეტისას.

გ) სამკურნალო საშუალებების მიღების შეწყვეტის შემდეგ, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5).

დოზის გაზრდის პროგრამაში მიღწეული სამიზნე დოზა უნდა შენარჩუნდეს სხვა პრეპარატის მიღების შეწყვეტის დროს.

ლამოტრიჯინის დღიური დოზის კორექცია სხვა პრეპარატების დამატების შემდეგ ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში:

არ არსებობს კლინიკური გამოცდილება ლამოტრიჯინის დღიური დოზის კორექტირების შესახებ სხვა პრეპარატების დამატების შემდეგ. თუმცა, შემდეგი რეკომენდაციები შეიძლება გაკეთდეს წამლის ურთიერთქმედების კვლევებზე დაყრდნობით (იხ. ცხრილი 5):

ცხრილი 5. ლამიქტალის დღიური დოზის კორექცია სხვა პრეპარატების დამატების შემდეგ ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში:

მკურნალობის რეჟიმი	ლამიქტალის სტაბილიზაციის მისაღწევი დოზა (მგ/დღეში) (დამატებამდე)	კვირა 1	კვირა 2		მე-3 კვირიდან *
ა) ვალპროატის დამატება (ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორი - იხილეთ ნაწილი 4.5) ლამოტრიჯინის საწყის დოზასთან შედარებით.
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატის დამატებისას, მიუხედავად თანმხლები მედიკამენტებისა.	200 მგ/დღეში	100 მგ/ დღეში		შეინარჩუნეთ ეს დოზა (100 მგ/დღეში)
	300 მგ/დღეში	150 მგ/ დღეში		შეინარჩუნეთ ეს დოზა (150 მგ/დღეში)
	400 მგ/დღეში	200 მგ/ დღეში		შეინარჩუნეთ ეს დოზა (200 მგ/დღეში)
ბ) ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორების დამატება პაციენტებში, რომლებიც არ იღებენ ვალპროატს (იხილეთ ნაწილი 4.5), ლამოტრიჯინის საწყისი დოზის მიხედვით
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ვალპროატის გარეშე: ფენიტოინი კარბამაზეპინი ფენობარბიტონი პრიმიდონი რიფამპიცინი ლოპინავირი/რიტონავირი ან ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის სხვა ინდუქტორები (იხ. ნაწილი 4.5)	200 მგ/დღეში	200 მგ/ დღეში		300 მგ/ დღეში	400 მგ/დღეში
	150 მგ/დღეში	150 მგ/ დღეში		225 მგ/ დღეში	300 მგ/დღეში
	100 მგ/დღეში	100 მგ/ დღეში		150 მგ/ დღეში	200 მგ/დღეში
გ) სხვა პრეპარატების დამატება, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას (იხ. ნაწილი 4.5).
ეს დოზირების რეჟიმი უნდა დაინიშნოს სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ თრგუნავენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას.	დოზის გაზრდისას მიღწეული სამიზნე დოზის შენარჩუნება (200 მგ/დღეში) (100-400 მგ დოზის დიაპაზონი)
შენიშვნა: პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურებს, რომელთა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლამიქტალთან ჯერ არ არის ცნობილი, რეკომენდებული დოზის გაზრდა უნდა მოხდეს ლამიქტალის ვალპროატთან ერთად მიღებისას.

 

ლამიქტალის მიღების შეწყვეტა ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში

კლინიკურ კვლევებში არ დაფიქსირებულა სიხშირის, სიმძიმის ან გვერდითი მოვლენების გაზრდის შემთხვევები ლამიქტალის უეცარი შეწყვეტის შემდეგ პლაცებოსთან შედარებით. ამიტომ პაციენტებს შეუძლიათ შეწყვიტონ ლამიქტალი დოზის თანდათანობითი შემცირების გარეშე.

გამოყენების სიხშირე და ხანგრძლივობა

მიღების სიხშირე და ხანგრძლივობა დამოკიდებულია პაციენტების მდგომარეობაზე, მათი მკურნალობაზე რეაქციასა და იმაზე მიიღება ეს მედიკამენტი მონოთერაპიის სახით თუ სხვა პრეპარატებთან ერთად. უფრო დეტალური ინფორმაციისთვის იხილეთ ცხრილები 1 2, 3, 4 და 5.

მიღების მეთოდი

ლამიქტალის ხსნადი საღეჭი ტაბლეტები შეიძლება დაღეჭოს, გაიხსნას მცირე რაოდენობით წყალში (სულ მცირე, იმდენი, რომ დაფაროს ტაბლეტი), ან მთლიანად გადაიყლაპოს მცირე რაოდენობით წყალთან ერთად.

დამატებითი ინფორმაცია პაციენტების სპეციალური პოპულაციების შესახებ

თირკმლის უკმარისობა

სიფრთხილეა საჭირო თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ლამიქტალის გამოყენებისას. თირკმელების დაავადების ბოლო სტადიის მქონე პაციენტებისთვის ლამიქტალის საწყისი განისაზღვრება თანმხლებ მედიკაციის გათვალისწინებით. თირკმლის რთული დისფუნქციის მქონე პაციენტებში შესაძლოა ეფექტური იყოს დაბალი შემანარჩუნებელი დოზირებები (იხ. ნაწილი 4.4 და 5.2).

ღვიძლის უკმარისობა

საწყისი, გამაძლიერებელი და შემანარჩუნებელი დოზები ზოგადად უნდა შემცირდეს დაახლოებით 50%-ით პაციენტებში ზომიერი (Child-Pugh ხარისხი B) ღვიძლის უკმარისობით და დაახლოებით 75%-ით პაციენტებში მძიმე (Child-Pugh ხარისხი C). გაზრდილი და შემანარჩუნებელი დოზები უნდა დარეგულირდეს კლინიკური პასუხის მიხედვით (იხ. ნაწილი 5.2).

პედიატრიული პოპულაცია

ეპილეფსიის მკურნალობა

2 წლამდე ასაკის ბავშვები: არ არის საკმარისი ინფორმაცია 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში ლამიქტალის გამოყენების შესახებ.

ბიპოლარული აშლილობის მკურნალობა

ბავშვები და მოზარდები (18 წლამდე):

ლამიქტალი არ არის ნაჩვენები ბიპოლარული აშლილობის დროს ბავშვებში და 18 წლამდე მოზარდებში (იხ. ნაწილი 4.4). ლამიქტალი არ არის რეკომენდებული 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოსაყენებლად, რადგან რანდომიზებულმა მოხსნის კვლევამ არ აჩვენა მნიშვნელოვანი ეფექტურობა და აღინიშნა სუიციდური საქციელის შესახებ ცნობების ზრდა.

გერიატრიული პოპულაცია (65 წელზე ზემოთ)

დოზის კორექცია არ არის საჭირო რეკომენდებული სქემის გარდა. ამ ასაკობრივ ჯგუფში ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება არა ხანდაზმული ზრდასრული პოპულაციისგან. (იხ. ნაწილი 5.2)

სხვა

ქალები, რომლებიც იღებენ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივებს

ეთინილ ესტრადიოლი/ლევონორგესტრელის (30 მიკროგრამი/150 მიკროგრამი) კომბინაციის გამოყენება ზრდის ლამოტრიჯინის კლირენსს დაახლოებით ორჯერ, რაც იწვევს ლამოტრიჯინის დონის დაქვეითებას. ტიტრირების შემდეგ, მაქსიმალური თერაპიული პასუხისთვის შეიძლება საჭირო გახდეს ლამოტრიჯინის უფრო მაღალი შემანარჩუნებელი დოზები (2-ჯერ). წამლისგან თავისუფალ კვირაში დაფიქსირდა ლამოტრიჯინის დონის ორჯერ მომატება. დოზასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები არ არის გამორიცხული. ამიტომ, წამლისგან თავისუფალი ერთკვირიანი კონტრაცეფციის გამოყენება (მაგ., უწყვეტი ჰორმონალური კონტრაცეპტივები ან არაჰორმონალური მეთოდები) უნდა ჩაითვალოს პირველი რიგის თერაპიად (იხ. პუნქტები 4.4 და 4.5).

ა) ლამიქტალის დაწყება პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივებს

მიუხედავად იმისა, რომ ორალური კონტრაცეპტივები აძლიერებენ ლამოტრიჯინის კლირენსს (იხ. ნაწილი 4.4), არ არის რეკომენდებული ლამიქტალის დოზის გაზრდის კორექტირება მხოლოდ ჰორმონალური კონტრაცეპტივების გამოყენების შესახებ მითითებების საფუძველზე. (იხ. ცხრილი 1 ეპილეფსიისთვის და ცხრილი 3 ბიპოლარული აშლილობისთვის). დოზის გაზრდა დამოკიდებულია იმაზე დაემატება თუ არა ლამოტრიჯინი ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბიტორს, მაგ. ვალპროატი, დაემატება თუ არა ლამოტრიჯინი ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორს, მაგ. მაგ. კარბამაზეპინი, ფენიტოინი, ფენობარბიტალი, პრიმიდონი ან რიფამპინი ან ლამოტრიჯინის ვალპროატი, კარბამაზეპინი, ფენიტოინი, ფენობარბიტალი. ეს ხორციელდება იმის მიხედვით, ხდება თუ არა დამატება პრიმიდონის ან რიფამპიცინის გარეშე.

ბ) ჰორმონალური კონტრაცეპტივების დაწყება პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ლამიქტალის შემანარჩუნებელ დოზებს და არ იღებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებს.

უმეტეს შემთხვევაში, საჭიროა ლამიქტალის შემანარჩუნებელი დოზის გაორმაგება. (იხ. განყოფილებები 4.4 და 4.5). ჰორმონალური კონტრაცეპტივების გამოყენების დაწყების შემდეგ რეკომენდებულია ლამოტრიჯინის დოზის გაზრდა 50-დან 100 მგ/დღეში ყოველ კვირას, ინდივიდუალური კლინიკური პასუხის მიხედვით. დოზის გაზრდა არ უნდა აღემატებოდეს ამ მაჩვენებელს, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც კლინიკური პასუხი ხელს უწყობს უფრო მაღალი დოზის გაზრდას. შრატში ლამოტრიჯინის კონცენტრაციის გაზომვა უნდა მოხდეს ჰორმონალური კონტრაცეპტივების დაწყებამდე და მის შემდეგ, რათა დაადასტუროს, რომ ლამოტრიჯინის საწყისი კონცენტრაცია შენარჩუნებულია. საჭიროების შემთხვევაში უნდა მოხდეს დოზის კორექცია. ქალებში, რომლებიც იყენებდნენ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივს ერთკვირიანი არააქტიური თერაპიის დროს ("კვირა წამლის გარეშე"), შრატში ლამოტრიჯინის დონე უნდა შემოწმდეს აქტიური თერაპიის მე-3 კვირაში, ანუ ტაბლეტების ციკლის მე-15 დღიდან 21 დღემდე. ამიტომ, წამლისგან თავისუფალი ერთკვირიანი კონტრაცეფციის გამოყენება (მაგ., უწყვეტი ჰორმონალური კონტრაცეპტივები ან არაჰორმონალური მეთოდები) უნდა ჩაითვალოს პირველი რიგის თერაპიად (იხ. პუნქტები 4.4 და 4.5).

გ) ჰორმონალური კონტრაცეპტივების შეწყვეტა პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ლამიქტალის შემანარჩუნებელ დოზებს და არ იღებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებს

უმეტეს შემთხვევაში ლამიქტალის შემანარჩუნებელი დოზა უნდა შემცირდეს 50%-ით (იხ. პუნქტები 4.4 და 4.5). რეკომენდირებულია ლამოტრიჯინის სადღეღამისო დოზა თანდათან შემცირდება 50-დან 100 მგ-ით ყოველ კვირას (ერთ კვირაში მთლიანი დღიური დოზის მაქსიმუმ 25%-მდე) 3 კვირის განმავლობაში, თუ კლინიკური პასუხი სხვაგვარად არ მოითხოვს. შრატში ლამოტრიჯინის კონცენტრაციის გაზომვა უნდა ჩაითვალოს ჰორმონალური კონტრაცეპტივების დაწყებამდე და მის შემდეგ, რათა დაადასტუროს, რომ ლამოტრიჯინის საწყისი კონცენტრაცია შენარჩუნებულია. ქალები, რომლებსაც სურთ შეწყვიტონ ჰორმონალური კონტრაცეპტივების გამოყენება, რომელიც მოიცავს ერთ კვირას არააქტიურ თერაპიას ("კვირა წამლის გარეშე") შრატში ლამოტრიჯინის დონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს აქტიური მკურნალობის მე-3 კვირაში, ანუ ტაბლეტების ციკლის მე-15-დან 21-ე დღეს შორის.

დ) ჰორმონალური კონტრაცეპტივების დაწყება და შეწყვეტა პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ლამიქტალის შემანარჩუნებელ დოზებს და იღებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორებს.

ლამოტრიჯინის რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზის შეცვლა შეიძლება იყოს საჭირო.

გამოყენება ატაზანავირთან/რიტონავირთან ერთად

როდესაც ლამოტრიჯინი ემატება არსებულ ატაზანავირ/რიტონავირის თერაპიას, არ არის საჭირო ლამოტრიჯინის რეკომენდებული დოზის გაზრდის გრაფიკის ცვლილება.

პაციენტებში, რომლებიც არ იყენებდნენ გლუკურონიდაციის ინდუქტორებს ლამოტრიჯინის შემანარჩუნებელი დოზის გამოყენებისას, შეიძლება საჭირო გახდეს ლამოტრიჯინის დოზის გაზრდა ატაზანავირის/რიტონავირის დამატებისას ან შემცირებისას მისი შეწყვეტისას. ლამოტრიჯინის პლაზმური მონიტორინგი უნდა განხორციელდეს ატაზანავირის/რიტონავირის თერაპიის დაწყებიდან ან შეწყვეტიდან 2 კვირის განმავლობაში, რათა შეფასდეს ლამოტრიჯინის დოზის კორექტირების საჭიროება (იხ. ნაწილი 4.5).

გამოყენება ლოპინავირ/რიტონავირთან ერთად

როდესაც ლამოტრიჯინი ემატება არსებულ ლოპინავირის/რიტონავირის თერაპიას, არ არის საჭირო ლამოტრიჯინის რეკომენდებული დოზის გაზრდის გრაფიკის ცვლილება.

პაციენტებში, რომლებიც არ იყენებენ გლუკურონიდაციის ინდუქტორებს ლამოტრიჯინის შემანარჩუნებელი დოზის გამოყენებისას, შესაძლოა საჭირო გახდეს ლამოტრიჯინის დოზის გაზრდა ლოპინავირის/რიტონავირის დამატებისას ან შემცირებისას მისი შეწყვეტისას. ლამოტრიჯინის პლაზმური მონიტორინგი უნდა ჩატარდეს ლოპინავირის/რიტონავირის თერაპიის დაწყებიდან ან შეწყვეტიდან 2 კვირის განმავლობაში, რათა შეფასდეს ლამოტრიჯინის დოზის კორექტირების საჭიროება (იხ. ნაწილი 4.5).

4.3. უკუჩვენებები

ლამიქტალი უკუნაჩვენებია ლამოტრიჯინის ან პრეპარატის რომელიმე სხვა ინგრედიენტის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის მქონე ადამიანებში.

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

კანზე გამონაყარი

დაფიქსირდა კანზე არასასურველი რეაქციები, რომლებიც ჩვეულებრივ ვითარდება ლამიქტალის თერაპიის დაწყებიდან პირველი 8 კვირის განმავლობაში. ამ გამონაყარის უმეტესობა მსუბუქი და ლოკალიზებულია, მაგრამ ასევე დაფიქსირდა სერიოზული გამონაყარი, რომელიც საჭიროებს ჰოსპიტალიზაციას და ლამიქტალის შეწყვეტას. ეს მოიცავს სიცოცხლისთვის პოტენციურად საშიშ გამონაყარს, როგორიცაა სტივენს ჯონსონის სინდრომი (SJS) და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TEN) ან წამლის რეაქციას ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS). (იხ. ნაწილი 4.8).

კანზე მძიმე გამონაყარის სიხშირე მოზრდილებში, რომლებიც მონაწილეობდნენ კვლევებში ლამიქტალის აქტუალური რეკომენდებული დოზების გამოყენებით, უდრიდა 500 ეპილეფსიით დაავადებული პაციენტიდან 1-ს. ამ შემთხვევების დაახლოებით ნახევარი დაფიქსირდა, როგორც სტივენს-ჯონსონის სინდრომი (1/1000).

კლინიკურ კვლევებში ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში მძიმე გამონაყარის სიხშირე იყო დაახლოებით 1/1000.

ბავშვებში კანის სერიოზული გამონაყარის რისკი უფრო მაღალია, ვიდრე მოზრდილებში. რამდენიმე გამოკვლევის ხელმისაწვდომი მონაცემები მიუთითებს, რომ გამონაყარის სიხშირე, რომელიც დაკავშირებულია ეპილეფსიურ ბავშვებში ჰოსპიტალიზაციასთან არის 1/300-დან 1/100-მდე.

ბავშვებში, გამონაყარის საწყისი გამოვლენა შეიძლება აგვერიოს ინფექციაში. ექიმმა უნდა განიხილოს წამლის რეაქციის შესაძლებლობა ბავშვებში, რომლებსაც უვითარდებათ გამონაყარის და ცხელების სიმპტომები მკურნალობის პირველი 8 კვირის განმავლობაში.

ასევე ნაჩვენებია, რომ გამონაყარის საერთო რისკი მტკიცედ არის დაკავშირებული ფაქტორებთან, როგორიცაა:

· ლამიქტალის მაღალი საწყისი დოზები და ლამიქტალის თერაპიისთვის რეკომენდებული დოზის გაზრდა (იხ. ნაწილი 4.2)

· ვალპროატის ერთდროული გამოყენება (იხ. ნაწილი 4.2)

ასევე სიფრთხილეა საჭირო სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებების მიმართ ალერგიის ან გამონაყარის მქონე პაციენტების მკურნალობისას, რადგან ლამიქტალით მკურნალობის დროს არასერიოზული გამონაყარის სიხშირე დაახლოებით სამჯერ მეტია ამ პაციენტებში, ვიდრე ასეთი ანამნეზის გარეშე.

ნებისმიერ პაციენტს (მოზრდილები და ბავშვები), რომლებსაც უვითარდებათ გამონაყარი დაუყოვნებლივ უნდა ჩაუტარდეს გამოკვლევა და პრეპარატის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, გარდა იმ შემთხვევისა თუ არსებობს ნათელი მტკიცებულება, რომ გამონაყარი არ არის გამოწვეული ლამიქტალით.

გამონაყარი ასევე დაფიქსირდა, როგორც ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომის ნაწილი სხვადასხვა სისტემური სიმპტომებით, მათ შორის როგორიცაა ცხელება, ლიმფადენოპათია, სახის შეშუპება და სისხლისა და ღვიძლის ანომალიები და ასეპტიური მენინგიტი (იხ. ნაწილი 4.8).

სინდრომი შეიძლება ფართოდ გავრცელდეს კლინიკური სიმძიმით და იშვიათად გამოიწვიოს დისემინირებული ინტრავასკულარული კოაგულაცია და მრავალორგანული უკმარისობა. უნდა აღინიშნოს, რომ ჰიპერმგრძნობელობის ადრეული ნიშნები (მაგ. ცხელება, ლიმფადენოპათია) შესაძლოა გამოვლინდეს გამონაყარის არ არსებობის შემთხვევაშიც. თუ გამოვლინდება მსგავსი ნიშნები და სიმპტომები, პაციენტს დაუყოვნებლივ უნდა ჩაუტარდეს გამოკვლევა და ლამიქტალის გამოყენება უნდა შეწყდეს, თუ არ არის სახეზე სხვა გამომწვევი მიზეზები.

ასეპტიური მენინგიტი შექცევადი იყო პრეპარატის მიღების შეწყვეტისას უმეტეს შემთხვევაში, მაგრამ განმეორდა ზოგიერთ შემთხვევაში ლამოტრიჯინის ხელახლა დაწყებისას. ლამოტრიჯინის ხელახალი დაწყებამ გამოიწვია სიმპტომების სწრაფი და ხშირად უფრო მძიმე რეციდივი. ლამოტრიჯინის მიღება არ შეიძლება ხელახლა იმ პაციენტებში, რომლებმაც ადრე შეწყვიტეს ლამოტრიჯინით თერაპია ასეპტიკური მენინგიტის გამო.

ჰემოფაგოციტური ლიმფოჰისტიოციტოზი (HLH)

HLH დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ლამოტრიჯინს (იხ. ნაწილი 4.8). HLH ხასიათდება ისეთი ნიშნებით და სიმპტომებით, როგორიცაა ცხელება, გამონაყარი, ნევროლოგიური სიმპტომები, ჰეპატოსპლენომეგალია, ლიმფადენოპათია, ციტოპენია, შრატში ფერიტინის დონის მომატება, ჰიპერტრიგლიცერიდემია და ღვიძლის ფუნქციის და კოაგულაციის დარღვევები. სიმპტომები ჩვეულებრივ ვლინდება თერაპიის დაწყებიდან 4 კვირაში, HLH შეიძლება იყოს სიცოცხლისათვის საშიში. პაციენტებს უნდა მიეწოდოს ინფორმაცია HLH-თან დაკავშირებული სიმპტომების შესახებ და დაუყოვნებლივ მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ ისინი განიცდიან ამ სიმპტომებს ლამიქტალით მკურნალობის დროს. პაციენტებს, რომლებსაც უვითარდებათ ეს ნიშნები და სიმპტომები, დაუყოვნებლივ უნდა ჩაუტარდეთ გამოკვლევა და განიხილონ HLH-ის დიაგნოზი. ლამიქტალით თერაპია დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, თუ არ არის სახეზე სხვა გამომწვევი მიზეზები.

კლინიკური გაუარესება და სუიციდის საშიშროება

სუიციდური აზრები და ქცევა დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ანტიეპილეფსიური საშუალებებით სხვადასხვა ჩვენების გამო. ანტიეპილეფსიური საშუალებების რანდომიზებული, პლაცებოზე კონტროლირებადი კვლევების მეტა-ანალიზმა აჩვენა სუიციდური აზრებისა და ქცევის მცირე გაზრდილი რისკი. ამ რისკის მექანიზმი უცნობია და არსებული მონაცემები არ გამორიცხავს ლამოტრიჯინის მაღალი რისკის შესაძლებლობას. ამიტომ, პაციენტებზე უნდა ჩატარდეს მონიტორინგი სუიციდური აზრებისა და ქცევის გამო და უნდა განიხილონ შესაბამისი მკურნალობა. პაციენტებს (და მომვლელებს) უნდა მიეცეთ რჩევა, რომ მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ სუიციდური აზრების ან ქცევის ნიშნები გამოვლინდება.

ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში შეიძლება აღინიშნოს დეპრესიის სიმპტომების გაუარესება და/ან სუიციდი, მიუხედავად იმისა, ისინი იღებენ მედიკამენტებს ბიპოლარული აშლილობისთვის, მათ შორის ლამიქტალს. ამიტომ, პაციენტები, რომლებიც იღებენ ლამიქტალს ბიპოლარული აშლილობისთვის, უნდა იმყოფებოდნენ მკაცრი კონტროლის ქვეშ კლინიკური გაუარესებისა და სუიციდური აზრების გამოვლენის გამო, განსაკუთრებით მკურნალობის ციკლის დასაწყისში ან დოზის შეცვლისას.

ზოგიერთ პაციენტში ვლინდება სუიციდური აზრებისა და სუიციდური ქცევის უფრო მაღალი რისკი, მაგ. პაციენტებში, რომლებთაც აღენიშნებათ სუიციდური ქცევა ან აზრები ანამნეზში, ახალგაზრდები და პაციენტები, რომლებსაც აქვთ სუიციდური აზრები მკურნალობის დაწყებამდე. მკურნალობის დროს ეს პაციენტები უნდა იყვნენ მეთვალყურეობის ქვეშ.

პაციენტებში, რომლებშიც აღინიშნება კლინიკური გაუარესების განვითარება (ახალი სიმპტომების განვითარების ჩათვლით) და/ან სუიციდური აზრები/ქცევა, განიხილება მკურნალობის რეჟიმის ცვლილება, მკურნალობის შეწყვეტის შესაძლებლობის ჩათვლით, განსაკუთრებით თუ ეს სიმპტომები მძიმეა, უეცრად გამოვლინდება ან არ მიეკუთნება პაციენტის აქტუალურ სიმპტომებს.

ჰორმონალური კონტრაცეპტივები

ჰორმონალური კონტრაცეპტივების მოქმედება ლამიქტალის ეფექტურობაზე

ეთინილის ესტრადიოლის/ლევონორგესტრელის (30 მიკროგრამი/150 მიკროგრამი) კომბინაციამ დაახლოებით გააორმაგა ლამოტრიჯინის კლირენსი. ნაჩვენებია, რომ ის ზრდის ლამოტრიჯინის დონეს ლამოტრიჯინის რაოდენობის გაზრდით (იხ. ნაწილი 4.5). ლამოტრიჯინის დონის დაქვეითება დაკავშირებულია კრუნჩხვების კონტროლის დაკარგვასთან. ტიტრირების შემდეგ, უმეტეს შემთხვევაში საჭირო იქნება უფრო მაღალი შემანარჩუნებელი დოზები (2-ჯერ) მაქსიმალური თერაპიული პასუხისთვის. ჰორმონალური კონტრაცეპტივების შეწყვეტისას ლამოტრიჯინის კლირენსი შეიძლება განახევრდეს. ლამოტრიჯინის კონცენტრაციის მომატება შეიძლება დაკავშირებული იყოს დოზასთან დაკავშირებულ გვერდით რეაქციებთან. შესაბამისად უნდა ჩატარდეს პაციენტების მონიტორინგი.

ქალებში, რომლებიც არ იღებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორს და იღებენ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივს, რომელიც შეიცავს ერთი კვირის განმავლობაში არააქტიურ ნივთერებას (მაგ. კვირა წამლის გარეშე), შეიძლება მოხდეს ლამოტრიჯინის დონის თანდათანობითი მატება არააქტიური პრეპარატის მიღების კვირის განმავლობაში. (იხ. ნაწილი 4.2). ამ რიგის ლამოტრიჯინის დონის მატება შეიძლება დაკავშირებული იყოს არასასურველ ეფექტებთან. ამიტომ, ერთკვირიანი არააქტიური კონტრაცეფციის გამოყენება (მაგ., უწყვეტი ჰორმონალური კონტრაცეპტივები ან არაჰორმონალური მეთოდები) უნდა ჩაითვალოს პირველი რიგის თერაპიად.

ექიმებმა უნდა ჩაატარონ იმ ქალების სათანადო კლინიკური მდგომარეობის უზრუნველყოფა, რომლებიც იწყებენ ან წყვეტენ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივებს ლამიქტალით მკურნალობის დროს და ლამოტრიჯინის დოზის კორექცია საჭირო იქნება უმეტეს შემთხვევაში. სხვა ადგილობივი კონტრაცეპტივების და ჰორმონის შემცვლელი თერაპია (HRT) არ არის შესწავლილი, მაგრამ მათ შეუძლიათ ანალოგიურად იმოქმედონ ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

ლამიქტალის ეფექტი ჰორმონალური კონტრაცეპტივების ეფექტურობაზე

16 ჯანმრთელ მოხალისეზე ჩატარებულმა ურთიერთქმედების კვლევამ აჩვენა ლევონორგესტრელის კლირენსის უმნიშვნელო მატება და შრატის FSH და LH ცვლილებები ლამოტრიჯინისა და ჰორმონალური კონტრაცეპტივების (ეთინილ ესტრადიოლი/ლევონორგესტრელის კომბინაცია) ერთობლივად მიღებისას (იხ. ნაწილი 4.5). ამ ცვლილებების გავლენა საკვერცხეების ოვულაციის აქტივობაზე უცნობია. თუმცა, არ არის გამორიცხული იმის შესაძლებლობა, რომ ამ ცვლილებებმა შეიძლება გამოიწვიოს კონტრაცეპტული ეფექტურობის დაქვეითება ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც იღებენ ლამიქტალს ჰორმონალურ პრეპარატებთან ერთად. ამიტომ, პაციენტები უნდა იქნენ გაფრთხილებულნი, რომ დაუყოვნებლივ შეატყობინონ მენსტრუალური ციკლის ცვლილებების შესახებ, როგორიცაა მოულოდნელი სისხლდენა.

დიჰიდროფოლატის რედუქტაზა

ლამოტრიჯინი არის დიჰიდროფოლატის რედუქტაზას სუსტი ინჰიბიტორი, ამიტომ ხანგრძლივი თერაპიის დროს არსებობს ფოლიუმის მეტაბოლიზმზე ზეგავლენის მოხდენის ალბათობა. თუმცა, ლამიქტალმა არ გამოიწვია მნიშვნელოვანი ცვლილებები ჰემოგლობინის კონცენტრაციაში, საშუალო კორპუსკულურ მოცულობაში (MCV) ან შრატში ან ერითროციტების ფოლიუმის კონცენტრაციებში ერთ წლამდე ან ერითროციტების ფოლიუმის კონცენტრაციებში ხუთ წლამდე დროის მანძილზე ადამიანებში ხანგრძლივი გამოყენებისას.

თირკმლის უკმარისობა

ლამოტრიჯინის პლაზმური კონცენტრაცია მნიშვნელოვნად არ შეცვლილა ერთჯერადი დოზის კვლევებში თირკმელების ბოლო სტადიის უკმარისობის მქონე სუბიექტებში. თუმცა, სიფრთხილეა საჭირო თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტების მკურნალობისას, რადგან მოსალოდნელია გლუკურონიდის მეტაბოლიტის დაგროვება.

პაციენტები, რომლებიც იღებენ ლამოტრიჯინის შემცველ სხვა პრეპარატებს

ლამიქტალი არ უნდა მიეცეს პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობენ ლამოტრიჯინის შემცველი სხვა პრეპარატებით ექიმთან კონსულტაციის გარეშე.

ბრუგადას ტიპის ეკგ

არითმოგენური ST-T ანომალია და ტიპიური ბრუგადას ეკგ-ს ნიმუში დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ლამოტრიჯინით. ბრუგადას სინდრომის მქონე პაციენტებში ლამიქტალის გამოყენება გულდასმით უნდა იქნას განხილული.

განვითარება ბავშვებში

არ არსებობს მონაცემები ბავშვებში ზრდაზე, სქესობრივ მომწიფებაზე და კოგნიტურ, ემოციურ და ქცევით განვითარებაზე ლამოტრიჯინის გავლენის შესახებ.

სიფრთხილის ზომები ეპილეფსიასთან დაკავშირებით

ისევე როგორც სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებების შემთხვევაში, ლამიქტალის უეცარმა შეწყვეტამ შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვების რეციდივი.

თუ უსაფრთხოების მიზეზების გამო არ არის აუცილებელი პრეპარატის უეცარი შეწყვეტა (მაგ. გამონაყარი), ლამიქტალის დოზა თანდათან უნდა შემცირდეს ორი კვირის განმავლობაში.

არსებობს ცნობები ძალიან მძიმე კრუნჩხვითი შეტევების შესახებ, ეპილეფსიის სტატუსის ჩათვლით, რომლებმაც შესაძლოა გამოიწვიონ რაბდომიოლიზი, მულტიფორმული ორგანოს უკმარისობა და დისემინირებული სისხლძარღვების კოაგულაცია. ეს შეიძლება ზოგჯერ დასრულდეს ლეტალური შედეგითაც. მსგავსი შემთხვევები შეიძლება აღინიშნოს ლამიქტალის გამოყენებისას. კრუნჩხვების სიხშირის გაუმჯობესების ნაცვლად, შეიძლება გამოვლინდეს კლინიკურად მნიშვნელოვანი გაუარესება. ერთზე მეტი ტიპის კრუნჩხვის მქონე პაციენტებში, ერთი ტიპის კრუნჩხვის კონტროლის დაფიქსირებული სარგებელი უნდა შეფასდეს სხვა ტიპის კრუნჩხვის დროს დაფიქსირებულ გაუარესებასთან. შეიძლება აღინიშნოს მიოკლონური კრუნჩხვების გაუარესება ლამოტრიჯინით მკურნალობისას.

მონაცემებუს მიხედვით არსებობს ალბათობა, რომ პასუხები ფერმენტის ინდუქტორებთან კომბინაციაში უფრო ნაკლებია, ვიდრე ანტიეპილეფსიური საშუალებების კომბინაციაში, ფერმენტის ინდუქტორების გამოკლებით. ამის მიზეზი უცნობია. ბავშვებში ლამოტრიჯინის გამოყენების ეფექტურობა ტიპიური აბსანს-სტატუსის კრუნჩხვების სამკურნალოდ შეიძლება არ იყოს შენარჩუნებული ყველა პაციენტში.

ბიპოლარული აშლილობა

ბავშვები და მოზარდები (18 წლამდე)

ანტიდეპრესანტებით მკურნალობა დაკავშირებულია სუიციდური აზრებისა და ქცევის გაზრდილ რისკთან ბავშვებში და მოზარდებში, რომლებთაც აღენიშნებათ ძირითადი დეპრესიული აშლილობა და სხვა ფსიქიატრიული აშლილობები.

4.5.ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში.

ურიდინ 5'-დიფოსფო (UDP) გლუკურონილ ტრანსფერაზები (UGT) იდენტიფიცირებულია, როგორც ფერმენტები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმზე. ამიტომ, წამლებმა, რომლებიც იწვევენ ან თრგუნავენ გლუკურონიდაციას, შეიძლება აშკარა გავლენა მოახდინონ ლამოტრიჯინის კლირენსზე. ფერმენტის ციტოქრომ P450 3A4 (CYP3A4) ძლიერმა ან ზომიერმა ინდუქტორებმა, რომლებიც, როგორც ცნობილია, იწვევენ UGT-ებს, ასევე შეიძლება გაზარდონ ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმი.

მედიკამენტები, რომლებსაც კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა აქვთ ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმზე, მოცემულია ცხრილში 6. ამ პრეპარატების დოზირების სპეციფიკური მითითებები მოცემულია 4.2 ნაწილში.

ცხრილი 6.სხვა პრეპარატების ეფექტი ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციაზე

წამლები, რომლებიც მნიშვნელოვნად აფერხებენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას	წამლები, რომლებიც მნიშვნელოვნად იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას	წამლები, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებენ ან არ იწვევენ ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციას
ვალპროატი	კარბამაზეპინი ფენიტოინი პრიმიდონი ფენობარბიტონი რიფამპიცინი ლოპინავირი/რიტონავირი ატაზანავირი/რიტონავირი* ეთინილ ესტრადიოლი/ლევონორგესტრელი კომბინაცია **	ლითიუმი ბუპროპიონი ოლანზაპინი ოქსკარბაზეპინი ფელბამატი გაბაპენტინი ლევეტირაცეტამი პრეგაბალინი ტოპირამატი ზონისამიდი არიპიპრაზოლი

* დოზირების სქემა იხ. ნაწილი 4.2.-დამატებითი ინფორმაცია პაციენტების სპეციალური პოპულაციების შესახებ

** სხვა პერორალური კონტრაცეპტივები და HRT მკურნალობა არ არის შესწავლილი, მაგრამ მათ შეუძლიათ ანალოგიურად იმოქმედონ ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებზე (იხ. ნაწილი 4.2 - ლამიქტალის დოზირების ზოგადი რეკომენდაციები სპეციალურ პაციენტებში (დოზირება ქალებში, რომლებიც იყენებენ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივებს) ნაწილი 4.2 - ჰორმონალური კონტრაცეპტივები). არ არსებობს მტკიცებულება, რომ ლამოტრიჯინი იწვევს ციტოქრომ P450 ფერმენტების კლინიკურად მნიშვნელოვან ინდუქციას ან ინჰიბირებას. ლამოტრიჯინს შეუძლია გამოიწვიოს საკუთარი მეტაბოლიზმი, მაგრამ ეფექტი ზომიერია და არ გააჩნია მნიშვნელოვანი კლინიკური შედეგები.

ურთიერთქმედება ეპილეფსიის საწინააღმდეგო საშუალებებთან (იხ. ნაწილი 4.2)

ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინჰიბირების ხარჯზე ვალპროატი ამცირებს ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმს და ზრდის ლამოტრიჯინის საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდს დაახლოებით ორჯერ. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ თერაპიას ვალპროატთან, უნდა იქნას გამოყენებული შესაბამისი მკურნალობის რეჟიმი (იხ. ნაწილი 4.2).

ზოგიერთი ანტიეპილეფსიური საშუალებები, რომლებიც იწვევენ ციტოქრომ P450 ფერმენტებს (მაგ., ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ფენობარბიტონი და პრიმიდონი) ასევე იწვევენ UGT-ებს და შესაბამისად ზრდიან ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმს. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ თერაპიას ფენიტოინთან, კარბამაზეპინთან, ფენბარბიტონთან ან პრიმიდონთან, უნდა იქნას გამოყენებული შესაბამისი მკურნალობის რეჟიმი (იხ. ნაწილი 4.2).

კარბამაზეპინის მიღების შემდეგ ლამიქტალით თერაპიის დაწყების შემდეგ აღინიშნა ცენტრალური ნერვული სისტემის გამოვლინებები, როგორიცაა თავბრუსხვევა, ატაქსია, დიპლოპია, ბუნდოვანი ხედვა და გულისრევა. ეს შედეგები ჩვეულებრივ ქრება კარბამაზეპინის დოზის შემცირებით. მსგავსი ეფექტი დაფიქსირდა კვლევაში ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეებში, რომლებიც იღებდნენ ლამოტრიჯინს და ოქსკარბაზეპინს, მაგრამ დოზის შემცირება არ იყო გამოკვლეული.

არსებობს ცნობები, რომლებიც ავლენენ ლამოტრიჯინის დონის შემცირებას ლამოტრიჯინის ოქსკარბაზეპინთან ერთად მიღებისას. თუმცა, პერსპექტიულ კვლევაში 200 მგ ლამოტრიჯინის და 1200 მგ ოქსკარბაზეპინის გამოყენებით ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეებში, ოქსკარბაზეპინი არ ცვლის ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმს და ლამოტრიჯინი არ ცვლის ოქსკარბაზეპინის მეტაბოლიზმს. ამიტომ, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ თერაპიას ოქსკარბაზეპინით, მკურნალობის რეჟიმი უნდა იქნას გამოყენებული ლამოტრიჯინით დამხმარე თერაპიისთვის ვალპროატის გარეშე და ლამოტრიჯინის გლუკურონიდაციის ინდუქტორის გარეშე (იხ. ნაწილი 4.2).

ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ფელბამატის (1200 მგ ორჯერ დღეში) და ლამიქტალის (100 მგ 2-ჯერ დღეში 10 დღის განმავლობაში) ერთობლივი გამოყენებისას ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკაზე კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა არ აღინიშნებოდა.

პლაზმური დონის რეტროსპექტული ანალიზის საფუძველზე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ლამიქტალის მარტო ან გაბაპენტინთან ერთად, გაბაპენტინი არ ცვლის ლამოტრიჯინის აშკარა კლირენსს.

ლევეტირაცეტამს და ლამოტრიჯინს შორის შესაძლო წამლის ურთიერთქმედება პლაცებოზე კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების დროს განისაზღვრა ორივე აგენტის შრატში კონცენტრაციის შეფასებით. ამ მონაცემებმა აჩვენა, რომ ლამოტრიჯინი არ მოქმედებდა ლევეტირაცეტამის ფარმაკოკინეტიკაზე და ლევეტირაცეტამი არ მოქმედებდა ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკაზე. პლაზმაში ლამოტრიჯინის Steady-State- კონცენტრაციებზე გავლენას არ ახდენს პრეგაბალინის ერთდროული მიღება (200 მგ 3-ჯერ დღეში). არ არსებობს ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლამოტრიჯინსა და პრეგაბალინს შორის. ტოპირამატი არ ცვლის ლამოტრიჯინის პლაზმურ კონცენტრაციას. ლამიქტალის გამოყენებამ გამოიწვია ტოპირამატის კონცენტრაციის 15%-ით ზრდა. ეპილეფსიის მქონე პაციენტებში ჩატარებულ კვლევაში, ზონისამიდის (200-400 მგ/დღეში) ერთდროული მიღებამ ლამიქტალთან (150-500 მგ/დღეში) 35 დღის განმავლობაში მნიშვნელოვნად არ იმოქმედა ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

ლამიქტალის პლაზმის კონცენტრაციაზე ზეგავლენა არ მოახდინა ლაკოსამიდის ერთდროული მიღება (200, 400 ან 600 მგ/დღეში) პლაცებოზე კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ნაწილობრივი კრუნჩხვები.

პლაცებოზე კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მონაცემების ერთობლივი ანალიზის დროს, რომლებიც იკვლევდნენ პერამპანელს ნაწილობრივი და პირველადი გენერალიზებული ტონურ-კლონური კრუნჩხვების მქონე პაციენტებში, შეფასებული პერამპანელის უმაღლესი დოზა (12 მგ/დღეში) ზრდიდა ლამოტრიჯინის კლირენსს 10%-ზე მცირე მაჩვენებლით. ითვლება, რომ ამ მოცულობის ეფექტი არ არის კლინიკურად მნიშვნელოვანი. მიუხედავად იმისა, რომ აღწერილია სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებების პლაზმური კონცენტრაციის ცვლილებები, კონტროლირებადი კვლევებისას არ არსებობდა მტკიცებულება, რომ ანტიეპილეფსიური საშუალებები ლამოტრიჯინთან ერთად მოქმედებენ პლაზმის კონცენტრაციაზე. ინ ვიტრო კვლევების მტკიცებულებებმა აჩვენა, რომ ლამოტრიჯინი არ არის სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებების შემცვლელი ცილებთან შეკავშირების ადგილებში.

ურთიერთქმედება სხვა ფსიქოაქტიურ საშუალებებთან (იხილეთ ნაწილი 4.2)

20 ჯანმრთელ სუბიექტში 2 გ უწყლო ლითიუმის გლუკონატის შეყვანის შემდეგ დღეში ორჯერ ექვსი დღის განმავლობაში, ლითიუმის ფარმაკოკინეტიკა არ შეცვლილა 100 მგ/დღეში ლამიქტალის ერთდროული მიღებისას. ბუპროპიონის მრავალჯერადი პერორალური დოზა 12 სუბიექტში არ იწვევდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვან ეფექტს ლამიქტალის ერთი დოზის ფარმაკოკინეტიკაზე და მხოლოდ ოდნავ გაზარდა ლამოტრიჯინის გლუკურონიდის მრუდის ქვეშ არსებული ფართობი. ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეებში ჩატარებულ კვლევაში ოლანზაპინის 15 მგ-მა შეამცირა ლამოტრიჯინის Cmax და AUC შესაბამისად 20%-ით და 24%-ით. არ არის მოსალოდნელი, რომ ამ მასშტაბის ეფექტი კლინიკურად მნიშვნელოვანი იქნება. ლამოტრიჯინი 200 მგ არ მოქმედებს ოლანზაპინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

400 მგ ლამიქატალის მრავალჯერადი პერორალური დოზების მიღებას ყოველდღიურად არ გამოვლენილა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი 2 მგ რისპერიდონის ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკაზე 14 ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეში. 2 მგ რისპერიდონის ლამოტრიჯინთან ერთად მიღების შემდეგ, ძილიანობა დაფიქსირდა 14 სუბიექტიდან 12-ში, ხოლო ძილიანობა დაფიქსირდა 20 პაციენტში 1-ში, როდესაც რიპერიდონი გამოიყენებოდა ცალკე, მაშინ როდესაც ეს ეფექტი არ დაფიქსირებულა არცერთ პაციენტში ლამიქტალის ცალკე შეყვანისას. კვლევაში, რომლებშიც მონაწილეობდნენ ბიპოლარული-I-აშლილობის მქონე 18 მოზრდილი პაციენტი, რომლებიც მკურნალობდნენ ლამოტრიჯინით (100-400 მგ/დღეში), არიპიპრაზოლის დოზა 10 მგ/დღეში გაიზარდა სამიზნე დოზამდე (30 მგ/დღეში) 7 დღეში, და მკურნალობა გაგრძელდა დამატებით 7 დღის განმავლობაში. დაფიქსირდა ლამოტრიჯინის საშუალო Cmax და AUC-ს დაახლოებით 10%-ით დაქვეითება. სავარაუდოდ ამ მოცულობის ეფექტი კლინიკურად უმნიშვნელოა.

ინ ვიტრო ინჰიბირების ექსპერიმენტებმა აჩვენა, რომ 2-N-გლუკურონიდის, ლამოტრიჯინის პირველადი მეტაბოლიტის ფორმირებაზე მინიმალურად მოქმედებს ამიტრიპტილინთან, ბუპროპიონთან, კლონაზეპამთან, ჰალოპერიდოლთან ან ლორაზეპამთან ერთობლივი ინკუბაციით. ბუფურალოლის მეტაბოლიზმზე მიღებული მონაცემები ადამიანის ღვიძლის მიკროზომების გამოყენებით ჩატარებული კვლევებიდან ვარაუდობს, რომ ლამოტრიჯინი არ ამცირებს წამლების კლირენსს, რომლებიც ძირითადად გამოიყოფა CYP2D6-ით. ინ ვიტრო ექსპერიმენტების შედეგების მიხედვით ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ლამოტრიჯინის კლირენსზე გავლენას მოახდენს კლოზაპინი, ფლუოქსეტინი, ფენელზინი, რისპერიდონი, სერტრალინი ან ტრაზოდონი.

ურთიერთქმედება ჰორმონალურ კონტრაცეპტივებთან

ჰორმონალური კონტრაცეპტივების გავლენა ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკაზე

16 ქალ მოხალისეზე ჩატარებულ კვლევაში, ორალური კონტრაცეპტივების კომბინაციამ, რომელიც შეიცავდა 30 მიკროგრამი ეთინილ ესტრადიოლს/150 მიკროგრამ ლევონორგესტრელს, გამოიწვია ლამოტრიჯინის პერორალური კლირენსის დაახლოებით ორჯერ გაზრდა, რაც იწვევდა ლამოტრიჯინის AUC და Cmax, საშუალოდ 52% და 39% შემცირებას, შესაბამისად. შრატში ლამოტრიჯინის კონცენტრაცია ამაღლებული იყო არააქტიური წამლის კვირის განმავლობაში (მათ შორის "წამლის გარეშე კვირა") და იყო დაახლოებით ორჯერ უფრო მაღალი ვიდრე დოზამდე კონცენტრაცია არააქტიური მკურნალობის კვირის ბოლოს, ვიდრე კომბინირებული მკურნალობის დროს (იხ. ნაწილი 4.4). მხოლოდ ჰორმონალური კონტრაცეპტივების გამოყენებაზე დაყრდნობით, ლამოტრიჯინის დოზის გაზრდის რეკომენდებული მითითებების კორექტირება საჭირო არ არის, მაგრამ უმეტეს შემთხვევაში ლამოტრიჯინის შემანარჩუნებელი დოზა უნდა გაიზარდოს ან შემცირდეს ჰორმონალური კონტრაცეპტივების მიღების დაწყების ან შეწყვეტისას (იხ. ნაწილი 4.2).

ლამოტრიჯინის მოქმედება ჰორმონალური კონტრაცეპტივების ფარმაკოკინეტიკაზე

16 ქალ მოხალისეზე ჩატარებულ კვლევაში, 300 მგ ლამოტრიჯინის წონასწორული დოზის მიღება არ ახდენს გავლენას კომბინირებული ორალური კონტრაცეპტივების ეთინილ ესტრადიოლის კომპონენტის ფარმაკოკინეტიკაზე. დაფიქსირდა ლევონორგესტრელის კომპონენტის პერორალური კლირენსის უმნიშვნელო მატება, რის შედეგადაც შემცირდა ლევონორგესტრელის AUC და Cmax საშუალოდ 19% და 12% შესაბამისად. კვლევის დროს, შრატის FSH და LH და ესტრადიოლის გაზომვები გარკვეულწილად იყო დაკავშირებული საკვერცხეების ჰორმონალურ აქტივობასთან ზოგიერთ ქალში. შრატში პროგესტერონის გაზომვამ არ აჩვენა ოვულაციის ჰორმონალური მტკიცებულება 16 სუბიექტიდან არცერთში. ლევონორგესტრელის კლირენსის ზომიერი ზრდისა და შრატის FSH და LH ცვლილებების ეფექტი საკვერცხის ოვულაციის აქტივობაზე უცნობია (იხ. ნაწილი 4.4). ლამოტრიჯინის 300 მგ/დღეში სხვა დოზების ეფექტი შესწავლილი არ არის და კვლევები არ ჩატარებულა სხვა ქალის ჰორმონების პრეპარატებზე.

ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან

10 მამრობითი სქესის მოხალისეზე ჩატარებულ კვლევაში რიფამპიცინმა გაზარდა ლამოტრიჯინის კლირენსი და შეამცირა ლამოტრიჯინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი გლუკურონიდირებაზე პასუხისმგებელი ღვიძლის ფერმენტების ინდუქციის გამო. პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ რიფამპიცინს, გამოყენებული უნდა იქნეს შესაბამისი მკურნალობის რეჟიმი (იხ. ნაწილი 4.2).

ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულ კვლევაში ლოპინავირი/რიტონავირმა დაახლოებით გამოიწვიოა ლამოტრიჯინის კონცენტრაციის განახევრება პლაზმაში, დიდი ალბათობით გლუკურონიდაციის ინდუცირებით. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ერთდროულ თერაპიას ლოპინავირთან/რიტონავირთან, ასევე უნდა მიიღონ შესაბამისი მკურნალობის რეჟიმი (იხ. ნაწილი 4.2). ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულ კვლევაში, ატაზანავირი/რიტონავირი (300 მგ/100 მგ) ამცირებდა პლაზმაში ლამოტრიჯინის AUC და Cmax (ერთჯერადი 100 მგ დოზა) დაახლოებით 32%-ით და 6%-ით, შესაბამისად (იხილეთ ნაწილი 4.2). გამოყენებული უნდა იქნას შესაბამისი მკურნალობის რეჟიმი (იხ. ნაწილი 4.2). ინ ვიტრო მონაცემებმა, რომლებიც აფასებდნენ ლამოტრიჯინის ეფექტს OCT 2-ზე, აჩვენეს OCT 2 ინჰიბირების პოტენციალი ლამოტრიჯინის კლინიკურად რელევანტურ კონცენტრაციებში (არა N(2)-გლუკურონიდის მეტაბოლიტი). ეს მონაცემები მიუთითებს, რომ ლამოტრიჯინი არის OCT 2 ინჰიბიტორი (IC50 მნიშვნელობა 53,8 მიკრომი) (იხ. ნაწილი 4.4). ლამოტრიჯინის ერთდროულმა გამოყენებამ პროდუქტებთან, რომლებიც წარმოადგენენ OCT2 სუბსტრატს და რომლებიც გამოიყოფა თირკმელებით (როგორიცაა მეტფორმინი, გაბაპენტინი და ვარენიკლინი) შეიძლება გამოიწვიოს ამ სამკურნალო პროდუქტების პლაზმური დონის მატება. ამის კლინიკური მნიშვნელობა ბოლომდე არ არის განსაზღვრული, მაგრამ სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ამ სამკურნალო საშუალებებს.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

ზოგადი დოზირების რეკომენდაციებისთვის ლამიქტალის გამოყენებასთან დაკავშირებით სპეციალურ პაციენტებში იხილეთ ნაწილი 4.2.

პედიატრიული პოპულაცია

ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ ზრდასრულ პაციენტებში.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რჩევა

ორსულობის კატეგორია: C

რეპროდუქციული პოტენციალის ქალები/კონტრაცეფცია

მშობიარობის ასაკის ქალებმა უნდა მიმართონ სპეციალისტს. ანტიეპილეფსიური თერაპია უნდა გადაიხედოს, როდესაც ქალი გეგმავს დაორსულებას. ქალებში, რომლებიც მკურნალობენ ეპილეფსიით, თავიდან უნდა იქნას აცილებული ანტიეპილეფსიური მედიკამენტებით თერაპიის უეცარი შეწყვეტა, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვების გამწვავება, სერიოზული შედეგებით ქალებსა და ნაყოფში. შეძლებისდაგვარად სასურველია მონოთერაპია, რადგან კომბინირებული პრეპარატების გამოყენება შესაბამისი ანტიეპილეფსიური საშუალებების შემცველობის გამო, შეიძლება დაკავშირებული იყოს თანდაყოლილი მანკების გამოვლენის უფრო მაღალ რისკთან, ვიდრე მონოთერაპია.

ორსულობის პერიოდი

არ არსებობს ადექვატური მონაცემები ორსულ ქალებში ლამოტრიჯინის გამოყენების შესახებ. პოტენციური რისკი ადამიანებისთვის უცნობია.

ლამიქტალი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს გარდა განსაკუთრებული აუცილებლობისა.

ორსულობის პირველ ტრიმესტრში ლამოტრიჯინით მონოთერაპიის ზემოქმედების ქვეშ მყოფი ორსული ქალების (8700-ზე მეტი) მონაცემების უმეტესობა არ მიუთითებს ძირითადი თანდაყოლილი მალფორმაციების, მათ შორის პირის ღრუს გაყოფის, მნიშვნელოვანი გაზრდილი რისკის შესახებ. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა განვითარების ტოქსიკურობა (იხ. ნაწილი 5.3).

თუ ორსულობის დროს ლამიქტალით მკურნალობა საჭიროდ ითვლება, რეკომენდებულია ყველაზე დაბალი თერაპიული დოზა. ვინაიდან ლამოტრიჯინს შეიძლება ჰქონდეს გარკვეული ინჰიბიტორული ეფექტი დიჰიდროფოლიუმის მჟავას რედუქტაზაზე, მას შეუძლია თეორიულად შეამციროს ფოლიუმის მჟავას დონე, რაც გამოიწვევს ემბრიოფოსტის დაზიანების რისკს (იხ. ნაწილი 4.4). ფოლიუმის მჟავას მიღება შეიძლება გათვალისწინებული იყოს ორსულობის დაგეგმვისას და ორსულობის ადრეულ პერიოდში.

ორსულობის დროს ფიზიოლოგიურმა ცვლილებებმა შეიძლება დაარღვიოს ლამოტრიჯინის დონე და/ან თერაპიული ეფექტი. არსებობს ცნობები პლაზმაში ლამოტრიჯინის დონის დაქვეითების შესახებ ორსულობის დროს, კრუნჩხვების კონტროლის დაკარგვის პოტენციური რისკით.

მშობიარობის შემდეგ ლამოტრიჯინის დონე შეიძლება სწრაფად გაიზარდოს დოზასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების რისკის თანხლებით. ამიტომ, ლამოტრიჯინის შრატში კონცენტრაცია უნდა შემოწმდეს ორსულობის შემდეგ, ორსულობის დროს და მის შემდეგ, ასევე მშობიარობისთანავე.

აუცილებლობის შემთხვევაში, დოზა უნდა დარეგულირდეს ისე, რომ შრატში ლამოტრიჯინის კონცენტრაცია შენარჩუნდეს იმავე დონეზე, როგორც ორსულობამდე ან ადაპტირებული იყოს კლინიკური პასუხის მიხედვით. გარდა ამისა, დოზასთან დაკავშირებული არასასურველი ეფექტების მონიტორინგი უნდა მოხდეს მშობიარობის შემდეგ.

ლაქტაციის პერიოდი

ცნობილია, რომ ლაქტაციის პერიოდში ლამოტრიჯინი გადადის დედის რძეში ძალიან ცვალებადი კონცენტრაციით და ახალშობილებში ლამოტრიჯინის მთლიანი დონე შეადგენს დედის რძეში დაახლოებით 50%-მდე ამიტომ, ლამოტრიჯინის შრატში კონცენტრაციამ ზოგიერთ ახალშობილში ლაქტაციის პერიოდში შეიძლება მიაღწიოს ფარმაკოლოგიურ ეფექტებს. ძუძუთი კვების პოტენციური სარგებელი უნდა შეფასდეს ახალშობილზე არასასურველი ეფექტების პოტენციურ რისკთან შედარებით. თუ ქალი გადაწყვეტს ჩვილის ძუძუთი კვებას ლამოტრიჯინით მკურნალობის დროს, ჩვილი უნდა იყოს მონიტორინგის ქვეშ გვერდითი ეფექტების გამოვლენის მხრივ, როგორიცაა სედაცია, გამონაყარი და წონაში მცირე მატება.

რეპროდუქციული უნარი / ფერტილობა

ცხოველებზე ჩატარებულმა ექსპერიმენტებმა არ აჩვენ ალამოტრიჯინით გამოწვეული დარღვევები ნაყოფიერების მხრივ (იხ. ნაწილი 5.3).

4.7.ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

არ ჩატარებულა კვლევები სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზემოქმედების შესახებ. ორმა მოხალისე სუბიექტებზე ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ლამიქტალის ზემოქმედება წვრილ ვიზუალურ მოტორულ კოორდინაციაზე, თვალის მოძრაობებზე, სხეულის რხევაზე და სუბიექტურ სედატიურ ეფექტებზე არ განსხვავდებოდა პლაცებოსგან. ნევროლოგიური ხასიათის არასასურველი მოვლენები, როგორიცაა თავბრუსხვევა და დიპლოპია, აღწერილია ლამიქტალის კლინიკურ კვლევებში. ამიტომ, პაციენტები უნდა დააკვირდნენ, თუ როგორ მოქმედებს ლამიქტალით მკურნალობა მათზე მანქანის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობის დაწყებამდე.

ეპილეფსია

ვინაიდან ნებისმიერ ანტიეპილეფსიური წამლის მკურნალობაზე პირებს გააჩნიათ ინდივიდუალური პასუხი, პაციენტებმა უნდა მიმართონ ექიმს ავტომობილის მართვისა და ეპილეფსიის შესახებ კონსულტაციისათვის.

4.8. არასასურველი ეფექტები

ეპილეფსიისა და ბიპოლარული ჩვენებების გვერდითი მოვლენები ეფუძნება კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მონაცემებს და სხვა კლინიკურ გამოცდილებას და ჩამოთვლილია ქვემოთ. სიხშირის კატეგორიები მიღებულია კონტროლირებადი კლინიკური კვლევებიდან (ეპილეფსიის მონოთერაპია (განსაზღვრული †) და ბიპოლარული აშლილობა (განსაზღვრული §)). სადაც სიხშირის კატეგორიები განსხვავდება ეპილეფსიისა და ბიპოლარული აშლილობის კლინიკურ მონაცემებს შორის, ნაჩვენებია ყველაზე კონსერვატიული სიხშირე. თუმცა, სადაც კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მონაცემები არ იყო ხელმისაწვდომი, სიხშირის კატეგორიები დაფუძნებული იყო სხვა კლინიკურ გამოცდილებაზე.

MedDRA კლასიფიკაციის სისტემა გამოიყენება არასასურველი ეფექტების კლასიფიკაციისთვის:

ძალიან ხშირი (³1/10); ხშირი (³ 1/100-დან <1/10-მდე); არახშირი (³1/1000-დან <1/100-მდე); იშვიათი (³1/10000-დან <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (<1/10,000), უცნობის სიხშირე (სიხშირის შეფასება შეუძლებელია არსებული მონაცემებით).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დაავადებები

ძალიან იშვიათად: ​​ნეიტროპენია, ლეიკოპენია, ანემია, თრომბოციტოპენია, პანციტოპენია, აპლასტიკური ანემია, ჰემატოლოგიური აგრანულოციტოზის ჩათვლით. ანომალიები¹, ჰემოფაგოციტური ლიმფოჰისტიოციტოზი (იხ. ნაწილი 4.4)

უცნობია: ლიმფადენოპათია ¹

იმუნური სისტემის დაავადებები

ძალიან იშვიათად: ​​ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომი ² (მათ შორის სიმპტომები, როგორიცაა ცხელება, ლიმფადენოპათია, სახის შეშუპება, სისხლისა და ღვიძლის დარღვევები, დისემინირებული ინტრავასკულარული კოაგულაცია, მრავალორგანული უკმარისობა).

უცნობია: ჰიპოგამაგლობულინემია

ფსიქიატრიული დაავადებები

ხშირი: აგრესია, გაღიზიანება

ძალიან იშვიათად: ​​ტიკები, ჰალუცინაციები, დაბნეულობა.

უცნობი: კოშმარული სიზმრები (დაკვირვებული კლინიკური გამოცდილების დროს.)

ნერვული სისტემის დაავადებები

ძალიან ხშირი: თავის ტკივილი.

ხშირი: ძილიანობა^†§, თავბრუსხვევა^†§, ტრემორი^†, უძილობა^†, აგზნება ^§

არახშირი: ატაქსია ^†

იშვიათი: ნისტაგმი^†, ასეპტიკური მენინგიტი (იხ. ნაწილი 4.4)

ძალიან იშვიათად: ​​არასტაბილურობა, მოძრაობის დარღვევები, პარკინსონის დაავადების გაუარესება³, ექსტრაპირამიდული ეფექტები, ქორეოათეტოზი, კრუნჩხვების სიხშირის გაზრდა.

თვალის დარღვევები

იშვიათად: მხედველობის გაორება†, მხედველობის დაბინდვა†

იშვიათად: ​​კონიუნქტივიტი.

კუჭ-ნაწლავის დაავადებები

ხშირი: გულისრევა†, ღებინება†, დიარეა†, პირის სიმშრალე§

ჰეპატო-ბილიარული დაავადებები

ძალიან იშვიათად: ​​ღვიძლის უკმარისობა, ღვიძლის დისფუნქცია⁴, ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების გაზრდა

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დაავადებები

ძალიან ხშირი: გამონაყარი კანზე5†§.

არახშირი: ალოპეცია

იშვიათი: სტივენს-ჯონსონის სინდრომი§

ძალიან იშვიათად: ​​წამლის რეაქცია ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზით, ეოზინოფილია და სისტემური სიმპტომები.

ძვალ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლის დაავადებები

ხშირი: სახსრების ტკივილი§

ძალიან იშვიათი: ლუპუსის მსგავსი რეაქციები

ზოგადი დარღვევები და გართულებები შეყვანის ადგილას

ხშირი: დაღლილობა†, ტკივილი§, ზურგის ტკივილი§

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

¹ ჰემატოლოგიური ანომალიები და ლიმფადენოპათია შეიძლება იყოს დაკავშირებული ან არ იყოს დაკავშირებული ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომთან (იხ. იმუნური სისტემის დარღვევები).

² გამონაყარი მოხსენებული იყო, როგორც ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომის ნაწილი, რომელიც დაკავშირებულია სისტემური სიმპტომების ცვლადი ნიმუშით, მათ შორის ცხელება, ლიმფადენოპათია, სახის შეშუპება და სისხლის და ღვიძლის ანომალიები. სინდრომი გვიჩვენებს კლინიკური სიმძიმის ფართო სპექტრს და იშვიათად შეიძლება გამოიწვიოს დისემინირებული ინტრავასკულარული კოაგულაცია და მრავალორგანული უკმარისობა. უნდა აღინიშნოს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ გამონაყარი არ არის გამოხატული, შეიძლება იყოს ჰიპერმგრძნობელობის ადრეული ნიშნები (ცხელება, ლიმფადენოპათია). თუ ასეთი ნიშნები და სიმპტომები არსებობს, პაციენტი დაუყოვნებლივ უნდა შეფასდეს და ლამიქტალის გამოყენება უნდა შეწყდეს, თუ ალტერნატიული ეთიოლოგიის დადგენა შეუძლებელია.

³ ეს ეფექტები დაფიქსირდა სხვა კლინიკურ გამოცდილებაში. გამოვლინდა ცნობები, რომ ლამოტრიჯინმა შეიძლება გააუარესოს პარკინსონის სიმპტომები ადრე არსებული პარკინსონის დაავადების მქონე პაციენტებში, და ცალკეული ცნობები ექსტრაპირამიდული ეფექტებისა და ქორეოათეტოზის შესახებ პაციენტებში ამ ძირითადი მდგომარეობის მქონე პაციენტებში.

⁴ მიუხედავად იმისა, რომ ღვიძლის დისფუნქცია ჩვეულებრივ ხდება ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებთან ერთად, ცალკეული შემთხვევები ასევე დაფიქსირდა ჰიპერმგრძნობელობის აშკარა ნიშნების არარსებობის შემთხვევაშიც.

⁵ მოზრდილებში, კლინიკურ კვლევებში, კანზე გამონაყარი აღინიშნებოდა პაციენტთა 8-12%-მდე, რომლებიც იღებდნენ ლამოტრიჯინს და 5-6%-ს პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს. კანზე გამონაყარმა პაციენტთა 2%-ში გამოიწვია ლამოტრიჯინით თერაპიის შეწყვეტა. გამონაყარი, როგორც წესი, ჩნდება მაკულოპაპულური თერაპიის დაწყებიდან რვა კვირის განმავლობაში და ქრება ლამოტრიჯინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ (იხ. ნაწილი 4.4).

იშვიათად აღინიშნა სერიოზული პოტენციურად სიცოცხლისთვის საშიში კანის გამონაყარი, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი) და წამლის რეაქცია, რომელსაც თან ახლავს სისტემური სიმპტომები ეოზინოფილიასთან (DRESS). მიუხედავად იმისა, რომ უმეტესობა წყდება პრეპარატის მიღების შეწყვეტისას, ზოგიერთ პაციენტს განუვითარდა შეუქცევადი ნაწიბურები და დაფიქსირდა თანმდევი სიკვდილის იშვიათი შემთხვევები (იხ. ნაწილი 4.4).

გამონაყარის საერთო რისკი მჭიდროდ არის დაკავშირებული:

· ლამოტრიჯინის მაღალ საწყის დოზებთან და ლამოტრიჯინით თერაპიისთვის რეკომენდებული დოზის გაზრდასთან (იხ. განყოფილება 4.2)

· ვალპროატის ერთდროულ გამოყენებასთან (იხ. ნაწილი 4.2)

გამონაყარი ასევე მოხსენებული იყო, როგორც ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომის ნაწილი, რომელიც დაკავშირებულია სისტემური სიმპტომების ცვალებად ნიმუშთან (იხ. იმუნური სისტემის დარღვევები).

დაფიქსირდა ძვლის მინერალური სიმკვრივის დაქვეითების, ოსტეოპენიის, ოსტეოპოროზის და მოტეხილობების შესახებ ცნობები პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ხანგრძლივ მკურნალობას ლამოტრიჯინით. მეტაბოლიზმი, რომლითაც ლამოტრიჯინი ახდენს ძვლის ნივთიერებათა ცვლაზე ზეგავლენას, დადგენილი არ არის.

საეჭვო გვერდითი რეაქციების შეტყობინება

პრეპარატის ავტორიზაციის შემდეგ სავარაუდო გვერდითი რეაქციების შესახებ შეტყობინებას დიდი მნიშვნელობა აქვს. ამ ინფორმაციის მიწოდება იძლევა წამლის სარგებლის/რისკის ბალანსის მუდმივი მონიტორინგის საშუალებას. 

4.9. დოზის გადაჭარბება და მისი მკურნალობა

დაფიქსირდა დოზების მწვავე გადაჭარბება, რომლებიც აღემატებოდა მაქსიმალურ თერაპიულ დოზას 10-20-ჯერ, ფატალური შემთხვევების ჩათვლით. დოზის გადაჭარბების შედეგად გამოწვეული სიმპტომებია ნისტაგმი, ატაქსია, ცნობიერების დაქვეითება, სოლიდური კრუნჩხვები და კომა. QRS გაფართოება (ინტრავენტრიკულური გამტარობის შეფერხება) ასევე დაფიქსირდა დოზის გადაჭარბების მქონე პაციენტებში. QRS ხანგრძლივობის გახანგრძლივება 100 ms-ზე მეტი შეიძლება დაკავშირებული იყოს უფრო მძიმე ტოქსიკურობასთან. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში პაციენტი უნდა იყოს ჰოსპიტალიზირებული და ჩაუტარდეს შესაბამისი დამხმარე მკურნალობა. საჭიროების შემთვევაში უნდა ჩატარდეს თერაპია, რომელიც მიზნად ისახავს აბსორბციის შემცირებას (გააქტიურებული ნახშირი). ასევე შესაძლოა ჩატარდეს სხვა კლინიკურად ნაჩვენები მკურნალობები. არ არსებობს ჰემოდიალიზის გამოყენების გამოცდილება ჭარბი დოზირების მკურნალობისას. თირკმლის უკმარისობის მქონე 6 მოხალისეში ლამოტრიჯინის 20% გამოდევნილი იქნა ჰემოდიალიზის 4 სეანსზე (იხ. ნაწილი 5.2).

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1. ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტიეპილეფსიური საშუალებები/სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებები

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოლოგიური კვლევების შედეგები აჩვენებს, რომ ლამოტრიჯინი არის გამოყენებაზე დამოკიდებული და ძაბვაზე დამოკიდებული ნატრიუმის არხების ბლოკატორი.

ლამოტრიჯინი აფერხებს ნეირონების გახანგრძლივებულ განმეორებით გასროლას და აფერხებს გლუტამატის მიერ წარმოქმნილ მოქმედების პოტენციალის გამონადენებს, ასევე აფერხებს გლუტამატის პათოლოგიურ გამოყოფას (ამინომჟავა, რომელიც მონაწილეობს ეპილეფსიური კრუნჩხვების წარმოქმნაში).

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

240 მგ ლამოტრიჯინის გამოყენების შედეგები ჯანმრთელ მოხალისეებში ტესტებში, რომლებიც შექმნილია წამლების ზემოქმედების შესაფასებლად ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე, ის არ განსხვავდებოდა პლაცებოსგან, მაგრამ ორივე 1000 მგ ფენიტოინი და 10 მგ დიაზეპამი მნიშვნელოვნად არღვევდა მხედველობითი მოძრაობის კოორდინაციას და თვალის მოძრაობებს, ზრდიდა სხეულის რხევას და ქმნიდა სუბიექტურ სედატიურ ეფექტებს.

სხვა კვლევაში, 600 მგ ერთჯერადი პერორალური კარბამაზეპინი მნიშვნელოვნად არღვევდა მხედველობითი მოძრაობის კოორდინაციას და თვალის მოძრაობებს, ზრდიდა სხეულის რხევასა და გულისცემას, მაგრამ ლამოტრიჯინის 150 მგ და 300 მგ დოზებით მიღებული შედეგები არ განსხვავდებოდა პლაცებოსგან.

კლინიკური კვლევები

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება 1-24 თვის ბავშვებში

ნაწილობრივი კრუნჩხვების დამხმარე მკურნალობის ეფექტურობა და უსაფრთხოება 1-დან 24 თვემდე ასაკის პაციენტებში შესწავლილი იყო მცირე მასშტაბის, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად მოხსნის კვლევაში. მკურნალობა დაიწყო 177 სუბიექტში და მიჰყვებოდა ტიტრების განრიგს, როგორც 2-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. ლამოტრიჯინის 2 მგ ტაბლეტები ყველაზე დაბალი დოზაა; ამიტომ, დოზირების სტანდარტული სქემა ადაპტირებული იყო ზოგიერთ შემთხვევაში ტიტრაციის ფაზაში (მაგალითად, 2 მგ ტაბლეტი შეყვანილი იყო ყოველ მეორე დღეს, როდესაც გამოთვლილი დოზა იყო 2 მგ-ზე ნაკლები). ტიტრაციის მე-2 კვირის ბოლოს, შრატში დონეები გაიზომა და დაფიქსირდა, რომ დოზა არ შემცირებულა ან გაიზარდა, თუ კონცენტრაცია აღემატებოდა მოსალოდნელ კონცენტრაციას მოზრდილებში 0,41 მიკროგრამი/მლ ამ ეტაპზე. მე-2 კვირის ბოლოს ზოგიერთ პაციენტს დასჭირდა დოზის შემცირება 90%-მდე. ოცდათვრამეტი სუბიექტი (>40% შემცირების კრუნჩხვების სიხშირე) რანდომიზირებული იყო პლაცებოზე ან ლამოტრიჯინით თერაპიის გაგრძელებაზე. სუბიექტების პროპორცია, რომლებმაც ვერ მიიღეს მკურნალობა, იყო 84% (16/19 სუბიექტი) პლაცებოს ჯგუფში და 58% (11/19 სუბიექტი) ლამოტრიჯინის ჯგუფში. სხვაობა არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი: 26.3%, 95% CI-2.6%<>50.2%, p=0.07.

სულ 1-დან 24 თვემდე ასაკის 256 სუბიექტს მიეცემოდა ლამოტრიჯინის დოზები 1-დან 15 მგ/კგ/დღეში 72 კვირამდე. ლამოტრიჯინის უსაფრთხოების პროფილი ბავშვებში 1 თვიდან 2 წლამდე მსგავსია უფროს ბავშვებთან შედარებით. მხოლოდ, კრუნჩხვების კლინიკურად მნიშვნელოვანი გაუარესება დაფიქსირდა უფრო ხშირად (>=50%) 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში (26%) უფროსებთან შედარებით (14%).

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება ლენოქს-გასტაუტის სინდრომისას

არ არსებობს მონაცემები მონოთერაპიის შესახებ ლენოქს-გასტაუტის სინდრომთან ასოცირებული კრუნჩხვების დროს.

კლინიკური ეფექტურობა დეპრესიული ეპიზოდების პრევენციაში ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში

ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში მისი ეფექტურობა დეპრესიული ეპიზოდების პრევენციისას ბიპოლარული I აშლილობის მქონე პაციენტებში ნაჩვენებია ორ ძირითად კვლევაში.

SCAB20003 არის მულტიცენტრული, ორმაგად ბრმა, ორმაგად პლაცებო-ბრმა და ლითიუმით კონტროლირებადი, რანდომიზებული ფიქსირებული დოზის შეფასების კლინიკური კვლევა, რომელიც მიზნად ისახავს დეპრესიის ან/და მანიის რეციდივის ან/და რეციდივის გრძელვადიან პრევენციას ბიპოლარული I აშლილობის მქონე პაციენტებში, რომლებთაც აღენიშნებოდათ ბოლო დროს ან ახასიათებთ მიმდინარე ძირითადი დეპრესიული ეპიზოდი.

ლამიქტალის მონოთერაპიის ან ლამიქტალი + ფსიქოტროპული თერაპიის გამოყენებით სტაბილიზირებული პაციენტები რანდომიზებულნი იყვნენ ხუთიდან ერთ-ერთ ჯგუფში: ლამიქტალი (50, 200, 400 მგ/დღეში), ლითიუმი (შრატის დონე 0,8-1,1 მმოლ/ლ) ან პლაცებო მაქსიმუმ 76 კვირის განმავლობაში (18 თვე). მკურნალობის რეჟიმები გაგრძელდა, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საჭირო იყო ჩარევა დამატებითი მედიკამენტური თერაპიით ან ელექტროკონვულსიური თერაპია (ECT) დეპრესიული ან მანიაკალური ეპიზოდის გამო.

პირველადი საბოლოო წერტილი იყო "განწყობის შეტევისთვის ინტერვენციის დრო [TIME-(DAMZ)]" ინტერვენციებისთვის, როგორც დამხმარე მედიკამენტებისთვის, ასევე ECT-ისთვის. ამ საბოლოო წერტილის ანალიზისას გამოყენებული იქნა სამი მეთოდი, რომლის დროსაც გამოიყენეს იმ პაციენტების მონაცემები, რომლებმაც გამოტოვეს კვლევა ჩარევის გარეშე. ამ ანალიზებში p-მნიშვნელობები მერყეობდა 0,003-დან 0,029-მდე. პირველ დეპრესიულ ეპიზოდამდე დროისა და პირველ მანიაკალურ/ჰიპომანიურ ან შერეულ ეპიზოდამდე დროის დამატებით ანალიზში, პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ ლამიქტალს, უფრო დიდი დრო ჰქონდათ პირველ დეპრესიულ ეპიზოდამდე, ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს (p=0.047), მანიაკალურ/ჰიპომანიის ან შერეული ეპიზოდებით. მკურნალობა არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება დროთან დაკავშირებულ შეტევებში.

SCAB2006, მულტიცენტრული, ორმაგად ბრმა, ორმაგი პლაცებო, ლითიუმით კონტროლირებადი, რანდომიზებული, მორგებული მკურნალობა ლამიქტალით მანიის ან/და დეპრესიის რეციდივის ან რეციდივის გრძელვადიანი პროფილაქტიკისთვის ბიპოლარული I აშლილობის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც ადრე აღენიშნებოდათ ან ჰქონდათ აქტუალურად მანიის ან ჰიპომანიის ბოლო ეპიზოდი. ეს არის კლინიკური კვლევა, რომელიც მოიცავს დოზის შეფასებას. მას შემდეგ, რაც პაციენტები სტაბილიზირდნენ ლამიქტალის მონოთერაპიით ან ლამიქტალი პლუს თანმხლები ფსიქოტროპული მედიკამენტებით, ისინი შემთხვევით დანაწილდნენ შემდეგი სამი ჯგუფიდან ერთ-ერთში: ლამიქტალი (100-400 მგ/დღეში), ლითიუმი (შრატის დონე 0,8-1,1 მმოლ/ლ) ან პლაცებო, ყველაფერი მაქსიმუმ 76 კვირის განმავლობაში (18 თვე). მკურნალობის სქემები გაგრძელდა, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საჭირო იყო ჩარევა დამატებითი წამლის თერაპიით ან ელექტროკონვულსიური თერაპია (ECT) განწყობის ეპიზოდის (დეპრესიული ან მანიაკალური) გამო.

პირველადი საბოლოო წერტილი იყო "განწყობის შეტევისთვის ინტერვენციის დრო [TIME-(DAMZ)]" ინტერვენციებისთვის, დამხმარე მედიკამენტებისთვის ან ECT-ისთვის. ამ ღონისძიების ანალიზისას გამოყენებული იქნა სამი მეთოდი, რომლებშიც გამოიყენეს იმ პაციენტების მონაცემები, რომლებმაც გამოტოვეს კვლევა ჩარევის გარეშე. ამ ანალიზებში p-მნიშვნელობები მერყეობდა 0,003-დან 0,023-მდე. პირველ დეპრესიულ ეპიზოდამდე დროის და პირველ მანიაკალურ/ჰიპომანიურ ან შერეულ ეპიზოდამდე დროის დამატებით ანალიზში, პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ ლამიქტალს, უფრო დიდი დრო ჰქონდათ პირველ დეპრესიულ ეპიზოდამდე, ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს (p=0.015), მანიაკალურ/ჰიპომანიურ ან შერეულ ეპიზოდებთან მკურნალობა არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება დროთან დაკავშირებულ შეტევებში.

კლინიკურ კვლევებში, დესტაბილიზაციის, მანიის ან ჰიპომანიის გამოწვევის ტენდენცია სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად არ განსხვავდებოდა პლაცებოსგან ლამიქტალიით მკურნალობის დროს.

ცხრილი 7. კვლევების შედეგების შეჯამება, რომლებიც იკვლევენ ლამოტრიჯინის ეფექტს განწყობის შეტევების პრევენციაზე ბიპოლარული I აშლილობის მქონე პაციენტებში

პაციენტების "პროპორცია", რომლებიც გადარჩნენ მოვლენის გარეშე 76 კვირაში
	კვლევა SCAB2003 ბიპოლარული I			კვლევა SCAB2006 ბიპოლარული I
ჩართვის კრიტერიუმები	ძირითადი დეპრესიული ეპიზოდი			ძირითადი მანიაკალური ეპიზოდი
	ლამოტრიჯინი	ლითიუმი	პლაცებო	ლამოტრიჯინი	ლითიუმი	პლაცებო
ჩარევის გარეშე	0.22	0.21	0.12	0.17	0.24	0.04
p-მნიშვნელობა Log rank ტესტი	0.004	0.006	-	0.023	0.006	-
დეპრესიული	0.51	0.46	0.41	0.82	0.71	0.40
p-მნიშვნელობა Log rank ტესტი	0.047	0.209	-	0.015	0.167	-
არა მანიაკალური	0.70	0.86	0.67	0.53	0.64	0.37
p-მნიშვნელობა Log rank ტესტი	0.339	0.026	-	0.280	0.006	-

ლამოტრიჯინის გამოყენების ეფექტურობა განწყობის სტაბილიზატორებით არ არის ადეკვატურად შესწავლილი.

ბიპოლარული აშლილობის მქონე ბავშვები (10-12 წელი) და მოზარდები (13-17 წელი)

მულტიცენტრულ, პარალელურ ჯგუფში, პლაცებოზე კონტროლირებად, ორმაგად ბრმა, რანდომიზებული მოხსნის კვლევაში, რომლებშიც მონაწილეობდნენ ბიჭები და გოგონები, რომლებსაც დიაგნოზირებული ჰქონდათ ბიპოლარული I აშლილობა, რომელთა დაავადება განიცდიდა რეგრესირებას ან გაუმჯობესდა ლამოტრიჯინით მკურნალობისას თანმხლები ანტიფსიქოტიკებით ან სხვა განწყობის სტაბილიზირებულ საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას, გამოკვლეული იყო ლამოტრიჯინის IR-ის ეფექტურობა და უსაფრთხოება, რომელიც გამოიყენებოდა როგორც დამხმარე თერაპია მოზარდებში (10-17 წლის ასაკში) განწყობის ეპიზოდების შესაფერხებლად. პირველადი ეფექტურობის ანალიზის შედეგმა (ბიპოლარული მოვლენის დაწყებამდე დრო-TOBE) ვერ მიაღწია სტატისტიკურ მნიშვნელობას (p=0.0717), ამიტომ ეფექტურობა არ იყო დაფიქსირებული. გარდა ამისა, უსაფრთხოების შედეგებმა აჩვენა სუიციდური ქცევის გაზრდილი ცნობები პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ლამოტრიჯინით: 5% (4 პაციენტი) ლამოტრიჯინის ჯგუფში 0-ის წინააღმდეგ პლაცებოსთან შედარებით (იხ. ნაწილი 4.2).

ლამოტრიჯინის ეფექტის შესწავლა გულის გამტარობაზე

ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეებში ჩატარებულმა კვლევამ გამოიკვლია ლამოტრიჯინის განმეორებითი დოზების (400 მგ/დღეში) ეფექტი გულის გამტარობაზე 12-არხიანი ეკგ შეფასებით. პლაცებოსთან შედარებით, ლამოტრიჯინმა არ გამოავლინა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი QT ინტერვალზე.

5.2. ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ზოგადი თვისებები

ლამოტრიჯინი მიეკუთვნება ფენილ ტრიაზინების კლასს, არის თეთრიდან ღია კრემის ფერამდე ფხვნილი და ნაკლებად ხსნადია წყალში.

აბსორბცია

ლამოტრიჯინი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება ნაწლავებიდან არსებითი პირველი გავლის მეტაბოლიზმის გარეშე. პიკური პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა პრეპარატის პერორალური მიღებიდან დაახლოებით 2,5 საათის შემდეგ. მიუხედავად იმისა, რომ მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო ოდნავ შენელებულია ჭამის შემდეგ მიღებისას, შეწოვის ხარისხზე არ მოქმედებს საკვები. მიუხედავად იმისა, რომ Steady-State-მდგომარეობაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მნიშვნელოვნად განსხვავდება ინდივიდუალურად სუბიექტებს შორის, კონცენტრაცია იშვიათად იცვლება ერთსა და იმავე სუბიექტში. მიუხედავად იმისა, რომ მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო ოდნავ დაგვიანებულია ჭამის შემდეგ მიღებისას, შეწოვის ხარისხზე არ მოქმედებს საკვები.

განაწილება

მისი შეკავშირება პლაზმის ცილებთან შეადგენს დაახლოებით 55%. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ პლაზმის ცილებისგან დისოციაციამ გამოიწვიოს ტოქსიკურობა. განაწილების მოცულობა მერყეობს 0,92-დან 1,22 ლ/კგ-მდე.

ბიოტრანსფორმაცია

UDP-გლუკურონილის ტრანსფერაზები იდენტიფიცირებულია, როგორც ფერმენტები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმზე. ლამოტრიჯინი ახდენს საკუთარი მეტაბოლიზმის ოდნავ დოზაზედამოკიდებულ ინდუცირებას. თუმცა, არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ ლამოტრიჯინი მოქმედებს სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებების ფარმაკოკინეტიკაზე და არსებული მონაცემები მიუთითებს, რომ ლამოტრიჯინსა და P450 ფერმენტებით მეტაბოლიზებულ პრეპარატებს შორის ურთიერთქმედების შესაძლებლობა ნაკლებად სავარაუდოა.

ელიმინაცია

საშუალო წონასწორული კლირენსი ჯანმრთელ მოზრდილებში არის დაახლოებით 30 მლ/წთ. ლამოტრიჯინის კლირენსი ძირითადად მეტაბოლურია, რასაც მოჰყვება შარდით გლუკურონიდ-კონიუგირებული მასალის ელიმინაცია. პრეპარატის 10%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდით.

აქტიური ნივთიერების მხოლოდ 2% გამოიყოფა განავლით. მისი კლირენსი და ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ არის დამოკიდებული დოზაზე. ჯანმრთელ მოზრდილებში ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 33 საათს (დიაპაზონი 14-დან 103 საათამდე). გილბერტის სინდრომის მქონე პაციენტების კვლევაში, აშკარა საშუალო კლირენსი შემცირდა 32%-ით ნორმალურ საკონტროლო სუბიექტებთან შედარებით, მაგრამ ეს მნიშვნელობები იყო პრევალენტობის დიაპაზონში, რომელიც გამოიყენება ზოგად პოპულაციაში.

ლამოტრიჯინის ნახევარგამოყოფის პერიოდზე დიდ გავლენას ახდენს თანმხლები მედიკამენტები. საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი მცირდება დაახლოებით 14 საათამდე გლუკურონიდაციის გამომწვევ საშუალებებთან ერთად მიღებისას, როგორიცაა კარბამაზეპინი და ფენიტოინი, იზრდება საშუალოდ დაახლოებით 70 საათამდე, როდესაც მიიღება მხოლოდ ვალპროატთან ერთად (იხ. ნაწილი 4.2).

წრფივობა/არაწრფივობა

პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკა ტესტირებულ უმაღლეს ერთჯერად 450 მგ დოზამდე წრფივია.

მახასიათებლები პაციენტებში

თირკმლის უკმარისობა

ლამოტრიჯინის 100 მგ ერთჯერადი დოზა დაენიშნა 12 მოხალისეს თირკმელების ქრონიკული უკმარისობით და კიდევ 6 სუბიექტს, რომელიც იტარებდა ჰემოდიალიზს. საშუალო კლირენსი შეადგენდა 0,42 მლ/წთ/კგ (თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა), 0,33 მლ/წთ/კგ (ჰემოდიალიზს შორის) და 1,57 მლ/წთ/კგ (ჰემოდიალიზის დროს), ხოლო ჯანმრთელ მოხალისეებში შეადგენდა 0,58 მლ/წთ/კგ. პლაზმური ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი ჯანმრთელ მოხალისეებში შეადგენდა 26.2. საათამდე, 42.9 საათს (თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა) და 57.4 საათს (ჰემოდიალიზი)და 13.0 საათს (ჰემოდიალიზის დროს). საშუალოდ, ორგანიზმში არსებული ლამოტრიჯინის ოდენობის დაახლოებით 20% (დიფუზიის დიაპაზონი = 5.6-35.1) გამოიყოფა 4-საათიანი ჰემოდიალიზის დროს. პაციენტების ამ პოპულაციისთვის, ლამიქტალის საწყისი დოზები უნდა განისაზღვროს პაციენტების ანტიეპილეფსიური საშუალებების გამოყენების რეჟიმის გათვალისწინებით. შემცირებული შემანარჩუნებელი დოზები შეიძლება ეფექტური იყოს პაციენტებში, რომლებთაც აღენიშნებათ თირკმლის მნიშვნელოვანი დისფუნქცია (იხ. ნაწილი 4.2 და 4.4).

ღვიძლის უკმარისობა

ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკური კვლევა ჩატარდა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის სხვადასხვა ხარისხის მქონე 24 მოხალისეზე და 12 ჯანმრთელ მოხალისეზე, როგორც საკონტროლო ჯგუფში. ლამოტრიჯინის მედიანური აშკარა კლირენსი იყო 0,31, 0,24, ან 0,10 მლ/წთ/კგ პაციენტებში A, B, ან C ხარისხის ღვიძლის უკმარისობით, შედარებით 0,34 მლ/წთ/კგ ჯანმრთელ კონტროლებში. საწყისი, დამატებითი და შემანარჩუნებელი დოზები ზოგადად უნდა შემცირდეს დაახლოებით 50%-ით პაციენტებში ზომიერი (Child-Pugh ხარისხი B) ან მძიმე ღვიძლის უკმარისობით და დაახლოებით 75%-ით პაციენტებში ღვიძლის მძიმე (Child-Pugh ხარისხის C) უკმარისობით (იხ. 4.2). გაზრდილი და შემანარჩუნებელი დოზები უნდა დარეგულირდეს კლინიკური პასუხის მიხედვით.

პედიატრიული პაციენტები

სხეულის წონის მიხედვით კლირენსი ბავშვებში უფრო მაღალია, ვიდრე მოზრდილებში, რომლის დროსაც ყველაზე მაღალი მნიშვნელობები მიიღწევა ხუთ წლამდე ასაკის ბავშვებში. ლამოტრიჯინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ბავშვებში უფრო ხანმოკლეა, ვიდრე მოზრდილებში და საშუალო მნიშვნელობა შეადგენს დაახლოებით 7 საათს, როდესაც გამოიყენება ფერმენტის გამომწვევ საშუალებებთან ერთად, როგორიცაა კარბამაზეპინი და ფენიტოინი, და შეადგენს საშუალოდ 45-დან 50 საათამდე, როცა ცალკე გამოიყენება ნატრიუმის ვალპროატთან ერთად. (იხ. ნაწილი 4.2).

ჩვილები 2-დან 26 თვემდე

2-დან 26 თვემდე ასაკის 143 პედიატრიულ პაციენტში, 3-დან 16 კგ-მდე სხეულის მასით, კლირენსი შემცირდა იმავე სხეულის წონის მქონე უფროს ბავშვებთან შედარებით, 2 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში სხეულის წონის კგ-ზე, რომლებმაც მიიღეს მსგავსი პერორალური დოზები. საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი გამოთვლილი იყო 23 სთ 26 თვეზე ნაკლები ასაკის ჩვილებში, რომლებიც იღებდნენ ფერმენტ-ინდუცირებელ თერაპიას, 136 სთ ვალპროატთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში და 38 სთ მოხალისეებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ფერმენტის ინდუქტორების/ინჰიბიტორების გარეშე. ორალური კლირენსის ინდივიდუალური ცვალებადობა მაღალი იყო (47%) 2-დან 26 თვემდე ასაკის პედიატრიულ პაციენტებში. 2-დან 26 თვემდე ასაკის ბავშვებში შრატში კონცენტრაციის პროგნოზირებული დონეები, როგორც წესი, იგივე დიაპაზონშია, როგორც უფროს ბავშვებში, მაგრამ Cmax უფრო მაღალი დონე სავარაუდოდ შეინიშნება ზოგიერთ ბავშვში, რომელთა წონა 10 კგ-ზე ნაკლებია.

გერიატრიული პაციენტები

ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის კლინიკურმა შედეგებმა ეპილეფსიით დაავადებული ახალგაზრდა და ხანდაზმული პაციენტების, რომლებიც მონაწილეობდნენ იმავე კვლევებში, აჩვენა, რომ ლამოტრიჯინის კლირენსი არ იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი.

ერთჯერადი დოზის შემდეგ, აშკარა კლირენსი შემცირდა 12%- ით 20 წლის ასაკის პაციენტებში 35 მლ/წთ-დან და 31 მლ/წთ-მდე 70 წლის ასაკში. შემცირება მკურნალობის 48 კვირის შემდეგ შეადგენდა 10%, 41 მლ/წთ-დან 37 მლ/წთ-მდე ახალგაზრდა და ხანდაზმულ ჯგუფებს შორის.

გარდა ამისა, ლამოტრიჯინის ფარმაკოკინეტიკა შესწავლილი იყო 12 ჯანმრთელ მოხუც მოხალისეში 150 მგ ერთჯერადი დოზის შემდეგ. საშუალო კლირენსი ხანდაზმულებში (0.39 მლ/წთ/კგ) და საშუალო კლირენსი (0.31-0.65 მლ/წთ/კგ)არა ხანდაზმულ მოზრდილებში ჩატარებული 9 გამოკვლევიდან ერთჯერადი დოზების შემდეგ იყო 30-დან 450 მგ-მდე დიაპაზონში.

5.3.პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

არაკლინიკური მონაცემები უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის, განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის, გენოტოქსიურობის და კანცეროგენული პოტენციალის კვლევების საფუძველზე არ ავლენს განსაკუთრებულ საფრთხეს ადამიანებისთვის.

რეპროდუქციული და განვითარების ტოქსიკურობის კვლევებმა მღრღნელებსა და კურდღლებში არ აჩვენა მოსალოდნელ კლინიკურ ექსპოზიციაზე დაბალი ან მსგავსი ტერატოგენული ეფექტები, მაგრამ დაფიქსირდა ნაყოფის წონის დაქვეითება და ჩონჩხის ოსიფიკაციის შეფერხება. ლამოტრიჯინის ტერატოგენული პოტენციალი არ გამოვლინდა კლინიკური ექსპოზიციის დონეს ზემოთ, რადგან უფრო მაღალი ექსპოზიციის დონეები ვერ შემოწმდა ცხოველებში დედის ტოქსიკურობის სიმძიმის გამო.

ვირთაგვებში აღინიშნა ნაყოფისა და პოსტნატალური სიკვდილიანობის მომატება, როდესაც ლამოტრიჯინი შეყვანილი იყო ორსულობის გვიან და ადრეულ პოსტნატალურ პერიოდში. ეს ეფექტები დაფიქსირდა მოსალოდნელი კლინიკური ექსპოზიციის დონეზე.

არასრულწლოვან ვირთხებში, F1 ცხოველებმა ექსპოზიციის დონეებისას, რომლებიც დაახლოებით ორი ხაზით უფრო მაღალი იყო, ვიდრე თერაპიული ექსპოზიცია ზრდასრულ ადამიანებში, გავლენა მოახდინა ბიელის ლაბირინთის ტესტის შედეგებზე, ბალანოპრეპუტიული გამოყოფისა და ვაგინალური გახსნის უმნიშვნელო შეფერხება და სხეულის წონის შემდგომი მატების შემცირება.

ცხოველებში ლამოტრიჯინის ნაყოფიერების დამრღვევი ეფექტები არ გამოვლენილა. ვირთხებში ლამოტრიჯინი ამცირებს ნაყოფის ფოლიუმის მჟავას დონეს. ვარაუდობენ, რომ ფოლიუმის მჟავას დეფიციტი დაკავშირებულია ცხოველებში და ადამიანებში თანდაყოლილი მანკების გაზრდილ რისკთან.

ლამოტრიჯინმა გამოიწვია hERG არხის კუდის ნაკადის დოზადამოკიდებული ინჰიბირება ადამიანის ემბრიონის თირკმლის უჯრედებში. IC ₅₀ მნიშვნელობა დაახლოებით ცხრაჯერ აღემატება მაქსიმალურ თერაპიულ თავისუფალ კონცენტრაციას. ლამოტრიჯინი არ იწვევდა QT ინტერვალის გახანგრძლივებას ცხოველებში მაქსიმალური თერაპიული თავისუფალი კონცენტრაციის დაახლოებით ორჯერ მეტი ექსპოზიციის დროს. კლინიკურ კვლევაში ლამოტრიჯინს არ ჰქონდა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი ჯანმრთელი ზრდასრული მოხალისეების QT ინტერვალზე (იხ. ნაწილი 5.1).

6. ფარმაცევტული თვისებები

6.1. დამხმარე ნივთიერებების სია

• კალციუმის კარბონატი

· ჰიდროქსიპროპილ ცელულოზა

· ალუმინის მაგნიუმის სილიკატი

· ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი

• პოვიდონი K30
• საქარინის ნატრიუმი

· შავი მოცხარის არომატი 502.009/AP 0551

• მაგნიუმის სტეარატი
• გასუფთავებული წყალი.

6.2. შეუთავსებლობა

არ არის ცნობილი შეუთავსებლობა.

6.3. შენახვის ვადა

36 თვე

6.4. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

ეს მედიკამენტი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე არაუმეტეს 30ºC, მშრალ და სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

6.5. შეფუთვის ფორმა და შემადგენლობა

თითოეული კოლოფი შეიცავს 30 ტაბლეტს ბავშვებისთვის დაცულ ბლისტერებში.

6.6. ადამიანური გამოყენების სამკურნალო პროდუქტის ნარჩენების განადგურება და სხვა სპეციალური ღონისძიებები

არ საჭიროებს განსაკუთრებულ მოთხოვნებს.

გამოუყენებელი პროდუქტები ან ნარჩენები უნდა განადგურდეს "სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის დებულების" და "შეფუთვისა და შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის რეგულაციების‘‘ შესაბამისად.

ბავშვისათვის დამცავი ბლისტერული ტაბლეტების გამოყენების ინსტრუქცია

ბავშვებისათვის უსაფრთხო ბლისტერის უკანა მხარე:

 

სურათი 1
სურათი 2	ბლისტერის ჭრილი, რომელიც შეიცავს ტაბლეტს, გამოყოფილია 1 ისრებით მითითებული დაკბილული ხაზის გასწვრივ.
სურათი 3	ბლისტერის ჭრილის ქვეშ არსებული ქაღალდი უნდა მოხსნათ კუთხიდან მე-2 ისრით მითითებული ფერადი სამკუთხედის მოხსნით. ქაღალდის ქვეშ ალუმინის ფოლგა ხილული ხდება.
სურათი 4	ტაბლეტის ამოღება ხდება ბლისტერზე დაჭერით.