Belacef - ბელაცეფი 1გ 1 ფლაკონი

საერთაშორისო დასახელება

ცეფტრიაქსონი (Ceftriaxone)

წამლის ფორმა

სტერილური ფხვნილი კუნთში და ვენაში საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად

შემადგენლობა

ერთი ფლაკონი შეიცავს 1გ ცეფტრიაქსონის ექვივალენტურ ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილს

აღწერილობა

თეთრი ან მოყვითალო ფერის კრისტალური ფხვნილი

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი

ანტიბაქტერიული საშუალებები სისტემური გამოყენებისთვის, მესამე თაობის ცეფალოსპორინები.

ATC Code -J01DD04

ფარმაკოლოგიური მოქმედება

ფარმაკოდინამიკა

III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის, პარენტერალური გამოყენების ანტიბიოტიკი. ახასიათებს ხანგრძლივი მოქმედება. ცეფტრიაქსონის ბაქტერიციდული აქტივობა განპირობებულია ბაქტერიის უჯრედული მემბრანების სინთეზის დათრგუნვით. In vitro ცეფტრიაქსონს ახასიათებს ფართო სპექტრის მოქმედება გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ. მდგრადია გრამდადებითი და გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიერ პროდუცირებული მრავალი β-ლაქტამაზას მიმართ (როგორც პენიცილინაზას, ასევე ცეფალოსპორინაზას).

აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ:

გრამდადებითი აერობები: Staphylococcus aureus (მეთილმგრძნობიარე), კოაგულა-უარყოფითი სტაფილოკოკები, Streptococcus pyogenes (A ჯგუფის β-ჰემოლიზური), Streptococcus agalactiae (B ჯგუფის β-ჰემოლიზური), β-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკები (არც A და არც B ჯგუფის), Streptococcus viridans, Streptococcus pneumoniae.

მეთიცილინისადმი მდგრადი Staphylococcus spp. რეზისტენტულია ცეფალოსპორინებისადმი, მათ შორის ცეფტრიაქსონისადმი. როგორც წესი, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium და Listeria monocytogenes, ასევე მდგრადია ცეფტრიაქსონისადმი.

გრამუარყოფითი აერობები: Acinetobacter lwoffii, Acinetobacter anitratus (ძირითადად A. Baumannii), Aeromonas hydrophila, Alcaligenes faecalis, Alcaligenes odorans, Borrelia burgdorferi, Capnocytophaga spp., Citrobacter diversus (მათ შორის C. amalonaticus), Citrobacter freundii, Escherichia coli, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Enterobacter spp. (და სხვა), Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Moraxella catarrhalis (Branhamella catarrhalis), Moraxella osloensis, Moraxella spp. (და სხვა), Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus penneri, Proteus vulgaris, Pseudomonas fluorescens, Pseudomonas spp. (და სხვა), Providencia rettgeri, Providencia spp. (და სხვა), Salmonella tuphi, Salmonella spp. (არატიფოიდური), Serratia marcescens, Serratia spp. (და სხვა), Shigella spp., Vibrio spp., Yersinia enterocolitica, Yersinia spp. (და სხვა).

ზემოთ ჩამოთვლილი მიკროორგანიზმების უმრავლესი შტამი, რომლებიც პოლირეზისტენტულია სხვა ანტიბიოტიკების მიმართ, როგორიცაა ამინოპენიცილინები და ურეიდოპენიცილინები, პირველი და მეორე თაობის ცეფალოსპორინები, ამინოგლიკოზიდები, მგრძნობიარე ცეფტრიაქსონისადმი. Treponema pallidum მგრძნობიარეა ცეფტრიაქსონისადმი in vitro და ცხოველებზე ექსპერიმენტში. კლინიკური ცდებით დადასტურებულია, რომ ცეფტრიაქსონს ახასიათებს კარგი ეფექტურობა პირველადი და მეორადი სიფილისის მიმართ. მცირედი გამონაკლისით, ცეფტრიაქსონისადმი მდგრადია P. aeruginosa.

ანაერობები: Bacteroides spp. (ნაღვლის წვენისადმი მგრძნობიარე), Clostridium spp. (გარდა C. difficile), Fusobacterium nucleatum, Fusobacterium spp. (და სხვა), Gaffkya anaerobica (Peptococcus), Peptostreptococcus spp. β-ლაქტამაზა წარმომქმნელი მრავალი შტამი Bacteroides spp. (მათ შორის B. fragilis) მდგრადია ცეფტრიაქსონისადმი. ასეევე მდგრადია Clostridium difficile.

ფარმაკოკინეტიკა

1 გ ცეფტრიაქსონის ინფუზიის შემდეგ 30 წთ-ის განმავლობაში სისხლის პლაზმაში Cmax შეადგენს 100-150 მგ/ლ, ხოლო 1 გ ცეფტრიაქსონის კუნთში შეყვანის შემდეგ პლაზმაში Cmax მიიღწევა 1-3 სთ-ში და შეადგენს 80 მგ/ლ.

ცეფტრიაქსონი კარგად აღწევს ქსოვილებსა და ორგანიზმის ბიოლოგიურ სითხეებში, მათ შორის ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 83-96%. ცეფტრიაქსონი ორგანიზმიდან გამოიდევნება თირკმლებით (40-60%) და ნაწლავური გზით (35-45%). T1/2 შეადგენს 6-9 სთ-ს. ხანგრძლივი ნახევარგამყოფის პერიოდის გამო პლაზმასა და ქსოვილებში ცეფტრიაქსონის ბაქტერიციდული კონცენტრაცია მიიღწევა 24 სთ-ის განმავლობაში.

ჩვენება

პრეპარატისადმი მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები:

- სეფსისი;

- მენინგიტი;

- ლაიმის დაავადება ( დაავადების ადრეული და გვიანი სტადიები);

- მუცლის ღრუს ორგანოთა დაავადებები (პერიტონიტი, სანაღვლე გზების ინფექციები, კუჭ-ნაწლავის ინფექციები);

- ძვალ-სახსართა სისტემის ინფექციები;

- რბილი ქსოვილების, კანისა და ასევე - ჭრილობის ინფექციები;

- ინფექციები პაციენტებში, დასუსტებული იმუნიტეტით;

- შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები (მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, პიელიტი, პროსტატიტი, ეპიდიდიმიტი, ცისტიტი);

- გონორეა (მათ შორის ორსულობის პერიოდშიც);

- ყელ-ყურ-ცხვირის და მათ შორის ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები;

- ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები (მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, პლევრის ემპიემა);

- ოპერაციის შემდგომი ინფექციური გართულებების პროფილაქტიკა და მკურნალობა.

უკუჩვენება

- ცეფალოსპორინებისა და პენიცილინებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პენიცილინებისამდი მომატებული მგრძნობელობის, ახალშობილებში (განსაკუთრებით დღენაკლულებში) ჰიპერბილირუბინემიის დროს, ასევე - ლაქტაციის (ძუძუთი კვების) პერიოდში.

დოზირება და მიღების წესი

პრეპარატი გამოიყენება კუნთში ან ვენაში საინექციოდ და ვენაში საინფუზიოდ 30 წთ-ის განმავლობაში.

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში ინიშნება 1-2 გ ერთხელ დღეში (ყოველ 24 სთ-ში). სიცოცხლისთვის საშიში მძიმე ინფექციების დროს ან ცეფტრიაქსონისადმი ზომიერი მგრძნობელობის ბაქტერიებით გამოწვეული ინფექციების დროს მაქსიმალური დღიური დოზაა 4 გ. ამ შემთხვევაში პრეპარატი შეყავთ 12 სთ-ში ერთხელ ვენაში ინფუზიის სახით 30 წთ-ის განმავლობაში.

12 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის (მათ შორის ჩვილებშიც 15 დღის ასაკიდან) ინიშნება 20-80 მგ/კგ წონაზე ერთხელ დღე-ღამეში. 50 კგ-ზე მეტი წონის ბავშვებში ინიშნება მოზრდილთა დოზა. პრეპარატი დოზით 50 მგ/კგ და მეტი ინიშნება ვენაში წვეთოვნად საინფუზიოდ, არა ნაკლებ 30 წუთის განმავლობაში.

ახალშობილებში (2 კვირამდე) ინიშნება მხოლოდ ინტრავენური ინფუზიის სახით, 60 წთ-ზე მეტი ხანგრძლივობით, 20-50 მგ/კგ წონაზე ერთხელ დღე-ღამეში. სადღეღამისო დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 50 მგ/კგ სხეულის წონაზე. დოზის განსაზღვრაზე არ მოქმედებს ახალშობილის დღენაკლულობა.

ასაკოვანი პაციენტები დოზის კორექციას არ საჭიროებენ.

მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება დაავადების სიმძიმით. როგორც ყოველთვის, ანტიბიოტიკოთებელაის დროს, ბელაცეფით მკურნალობის შემთხვევაშიც, პრეპარატით თებელაა უნდა გაგრძელდეს ტემპერატურის ნორმალიზებიდან და გამომწვევის ერადიკაციიდან კიდევ 48-72 საათის განმავლობაში.

დადასტურებულია ცეფტრიაქსონისა და ამინოგლიკოზიდების სინერგიული მოქმედება მრავალი გრამუარყოფითი ბაქტერიის მიმართ. ამიტომ სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების დროს (მაგალითად, Pseudomonas aeruginosa-თი გამოწვეული) რეკომენდებულია მათი კომბინაცია. მაგრამ, ვინაიდან ცეფტრიაქსონი და ამინოგლიკოზიდები ფარმაცევტულად შეუთავსებადია, მათი შეყვანა უნდა მოხდეს ცალ-ცალკე, რეკომენდებული დოზით.

ბაქტერიული მენინგიტის დროს ჩვილებში და მცირე ასაკის ბავშვებში მკურნალობა იწყება დოზით 100 მგ/კგ (მაგრამ არაუმეტეს 4გ) ერთხელ დღე-ღამეში. გამომწვევის იდენტიფიკაციისა და მგრძნობელობის დადგენის შემდეგ, შესაძლებელია დოზის შესაბამისი შემცირება. მენინგოკოკური მენინგიტის დროს მკურნალობა გრძელდება 4 დღის განმავლობაში, Haemophilus influenzae-თი გამოწვეული ინფექციების დროს - 6 დღე, Streptococcus pneumoniae-თი გამოწვეული ინფექციების დროს - 7 დღე.

ბორელიოზის დროს (ლაიმას დაავადება) მოზრდილებში და ბავშვებში ინიშნება 50 მგ/კგ (მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 2გ) ერთხელ დღე-ღამეში, 14 დღის მანძილზე.

გონორეის დროს (გამოწვეული პენიცილინ მაპროდუცირებელი და არა მაპროდუცირებული შტამებით) ბელაცეფი ინიშნება კუნთში საინექციოდ ერთჯერადად 250 მგ.

ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკის მიზნით, რეკომენდებულია ოპერაციამდე 30-90 წთ-ით ადრე პრეპარატის 1-2 გ-ის (ინფექციის რისკის სიმძიმის გათვალისწინებით) ერთჯერადი ინექცია. მსხვილ ნაწლავზე და სწორ ნაწლავზე ოპერაციის დროს, რეკომენდებულია ბელაცეფისა და რომელიმე 5-ნიტროიმიდაზოლის წარმოებულის, მაგ.: ორნიდაზოლის ერთდროული შეყვანა.

პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით არ არის აუცილებელი დოზის შემცირება, თუ ღვიძლის ფუნქცია შენარჩუნებული რჩება. ბელაცეფის სადღეღამისო დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 2გ-ს (კრეატინინის კლირენსი ნაკლები 10 მლ/წთ).

პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით არ არის აუცილებელი დოზის შემცირება, თუ თირკმლის ფუნქცია შენარჩუნებილი რჩება.

პაციენტებში ერთდროულად ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციური უკმარისობით, აუცილებელია რეგულარულად სისხლში ცეფტრიაქსონის კონცენტრაციის განსაზღვრა და საჭიროებისას, დოზის კორექცია.

ხსნარის მომზადების და შეყვანის წესები

მიუხედევად იმისა, რომ მომზადებული ხსნარი ფიზიკურ და ქიმიურ სტაბილურობას ინარჩუნებს ოთახის ტემპერატურაზე 6 სთ-ის, ხოლო მაცივარში შენახვისას (2-8˚C ტემპერატურაზე) 24 სთ-ის განმავლობაში, რეკომენდებულია ახალმომზადებული ხსნარის გამოყენება. კონცენტრაციისა და შენახვის ხანგრძლივობიდან გამომდინარე, ხსნარის შეფერილობა შეიძლება მერყეობდეს ღია ყვითელიდან ქარვისფრამდე. ხსნარის ფერი არ მოქმედებს პრეპარატის ეფექტურობაზე.

კუნთში ინექციისთვის: პრეპარატის 250 მგ ან 500 მგ იხსნება 2 მლ, ხოლო 1 გ იხსნება 3,5 მლ 1% ლიდოკაინის ხსნარში. ერთ დუნდულა კუნთში რეკომენდებულია არა უმეტეს 1 გ-ის შეყვანა. მომზადებული ხსნარი, რომელიც შეიცავს ლიდოკაინს, არ გამოიყენება ვენაში საინექციოდ.

ვენაში ინექციისთვის: პრეპარატის 250 მგ ან 500 მგ იხსნება 5 მლ, ხოლო 1 გ იხსნება 10 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. პრეპარატი, ვენაში ინექციის დროს, შეყავთ ნელა 2-4- წთ-ის განმავლობაში.

ვენაში ინფუზიისთვის: მომზადებული ხსნარი შეყავთ არა ნაკლებ 30 წუთის განმავლობაში. პრეპარატის 2 გ იხსნება 40 მლ ხსნარში, რომელიც არ შეიცავს კალციუმის იონებს (0,9% ნატრიუმის ქლორიდი, 0,45% ნატრიუმის ქლორიდი + 2,5% გლუკოზის ხსნარი, 5% ან 10% გლუკოზის ხსნარი, 5% ფრუქტოზის ხსნარი, 6% დექსტრანი 5% გლუკოზის ხსნართან ერთად, საინექციო წყალი). ბელაცეფის ხსნარს არ უნდა შეერიოს ან დაემატოს სხვა ანტიბიოტიკების შემცვლელი ხსნარები ან გამხსნელები, რომლებიც არ არის ზემოთ აღნიშნული, რადგან მოსალოდნელია შეუთავსებლობა.

უსაფრთხოების ზომები

ბელაცეფის გამოყენებისას, ანამნეზის დაწვრილებითი შესწავლის შემთხვევაშიც კი, არ არის გამორიცხული ანაფილაქსიური შოკის განვითარების შესაძლებლობა. პაციენტებში, პენიცილინისადმი მომატებული მგრძნობელობით, შესაძლებელია ჯვარედინი ალერგიული რეაქციების განვითარება.

ბელაცეფის გამოყენებისას, ისევე როგორც სხვა ანტიბიოტიკების შემთხვევაში, შესაძლებელია სუპერინფექციის განვითარება.

პაციენტები თირკმლის უკმარისობით, ჩვეულებრივ არ მოითხოვენ დოზის კორექციას, რადგან ცეფტრიაქსონი გამოიყოვა შარდის და ნაღვლის გზით. რეკომენდებულია სისხლში პრეპარატის კონცენტრაციის პერიოდული კონტროლი.

პაციენტებში თირკმლისა და ღვიძლის ფუნქციების დარღვევით, სისხლში ბელაცეფის კონცენტრაციის მონიტორინგის გარეშე, პრეპარატის დღე-ღამურმა დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 2 გ-ს.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ბელაცეფს, აღწერილია პროთრომბინის დროის შეცვლის იშვიათი შემთხვევები. პაციენტებში - K ვიტამინის ნაკლებობით (სინთეზის დარღვევა, კვების დარღვევა), შესაძლებელია, თებელაის დროს საჭირო გახდეს პროთრომბინის დროის კონტროლი და მისი მატების შემთხვევაში - K ვიტამინის დანიშვნა (10 მგ/კვირაში) თებელაის დაწყებამდე ან მკურნალობის პროცესში.

რეკომენდებულზე მეტი დოზით ცეფტრიაქსონის გამოყენების დროს, ნაღვლის ბუშტის ულტრაბგერითი გამოკვლევისას გამოვლენილია ჩრდილები, რომლებიც შეცდომით დიაგნოსტირებული იყო როგორც კენჭი. აღნიშნული წარმოადგენს ცეფტრიაქსონის კალციუმის მარილის პრეციპიტატებს, რომლებიც ქრება მკურნალობის დასრულების ან შეწყვეტის შემდეგ. მსგავსი ცვლილებები არ ვლინდება რაიმე სიმპტომებით. თუმცა, ასეთ შემთხვევაში, რეკომენდებულია მხოლოდ კონსერვატიული მკურნალობა. კლინიკური სიმპტომების გამოვლინებისას, პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის გადაწყვეტილებას იღებს ექიმი.

ცეფტრიაქსონით მკურნალობის ფონზე აღწერილია პანკრეატიტის იშვიათი შემთხვევები, რაც სავარაუდოდ, სანაღვლე გზების ობსტრუქციის შედეგია. აღნიშნული ჯგუფის პაციენტების უმრავლესობას ადრე აღენიშნებოდათ სანაღვლე გზებში ნაღვლის შეგუბების რისკ-ფაქტორები - ადრე ჩატარებული მკურნალობა, მძიმე დაავადებები ან სრული პარენტერალური კვება. თუმცა, პანკრეატიტის განვითარების გამშვებ მექანიზმად, არც სანაღვლე გზებში წარმოქმნილი ბელაცეფით გამოწვეული პრეციპიტატები უნდა გამოირიცხოს.

ბელაცეფი სიფრთხილით ინიშნება ახალშობილებში ჰიპერბილირუბინემიით. ბელაცეფი არ ინიშნება ახალშობილებში, განსაკუთრებით დღენაკლულებში, ბილირუბინული ენცეფალოპათიის განვითრების რისკით.

ხანგრძლივი მკურნალობის შემთხვევაში აუცილებელია რეგულარულად სისხლის სურათის კონტროლი.

იშვიათ შემთხვევაში, ბელაცეფით მკურნალობის ფონზე პაციენტებში შეიძლება გამოვლინდეს ცრუ-დადებითი კუმბსის რეაქცია, ცრუ-დადებითი გალაქტოზემია, ასევე - ცრუ-დადებითი შედეგი შარდში გლუკოზის განსაზღვრაზე. ამიტომ ბელაცეფით მკურნალობის ფონზე, გლუკოზურიის განსაზღვრისას, უნდა გამოიყენონ მხოლოდ ფერმენტული მეთოდი.

პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით არ არის აუცილებელი დოზის კორექცია, თუ თირკმლის ფუნქცია ნორმის ფარგლებშია შენარჩუნებული.

პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით არ არის აუცილებელი დოზის შემცირება, თუ ღვიძლის ფუნქციები ნორმის ფარგლებშია შენარჩუნებული. ბელაცეფის სადღეღამისო დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 2 გ-ს, თუ თირკმლის ფუნქციები მნიშვნელოვნად არის დაქვეითებული (კკ ნაკლები 10 მლ/წთ).

თირკმლისა და ღვიძლის მძიმე უკმარისობის ერთდროულად არსებობისას, აუცილებელია პლაზმაში რეგულარულად ცეფტრიაქსონის კონცენტრაციის განსაზღვრა და საჭიროებისას დოზის კორექცია. ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტები, სეანსის შემდეგ, პრეპარატის დამატებით დოზას არ საჭიროებენ. თუმცა, პლაზმაში ცეფტრიაქსონის დონის კონტროლი აუცილებელია, რადგან აღნიშნულ პაციენტებში პრეპარატის ორგანიზმიდან გამოდევნა შენელებულია.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

ორსულობის დროს პრეპარატის უსაფრთხოება დადგენილი არ არის. ცეფტრიაქსონი გადის პლაცენტარულ ბარიერს. ორსულობის პერიოდში, განსაკუთრებით I ტრიმესტრში, პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ განსაკუთრებული ჩვენებით.

ცეფტრიაქსონი მცირე დოზით გამოიყოფა დედის რძეში, ამიტომ ლაქტაციის (ძუძუთი კვების) პერიოდში პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება.

დოზის გადაჭარბება

მკურნალობა: ინიშნება სიმპტომური მკურნალობა. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. ჰემოდიალიზი და პერიტონეალური დიალიზი არაეფექტურია.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

მონაცემები, პრეპარატის ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენის შესახებ, არ არსებობს. თუმცა, მკურნალობის პერიოდში შესაძლებელია თავბრუსხვევის განვითარება, რაც გასათვალისწინებელია.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

ბელაცეფის დიდი დოზითა და ძლიერმოქმედი დიურეზული საშუალებების (მაგ.: ფუროსემიდი) ერთდროული გამოყენებისას, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა არ აღინიშნება.

ბელაცეფის მიერ ამინოგლიკოზიდების ნეფროტოქსიკურობის გაზრდის შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

ეთანოლის ბელაცეფზე გავლენა აღწერილი არ არის.

პრობენეციდი გავლენას არ ახდენს ბელაცეპის ორგანიზმიდან გამოყოფაზე.

ბაქტერიოსტატიკური ანტიბიოტიკები ამცირებენ ცეფტრიაქსონის ბაქტერიციდულ ეფექტს.

In vitro დადგენილია ანტაგონიზმი ქლორამფენიკოლსა და ცეფტრიაქსონს შორის.

ფარმაცევტული ურთიერთქმედება

ბელაცეფი არ უნდა შეერიოს კალციუმის შემცვლელ საინფუზიო ხსნარებს, მაგ.: ჰარტმანისა და რინგერის ხსნარებს.

ცეფტრიაქსონი შეუთავსებადია და არ უნდა შეერიოს ამსაკრინს, ვანკომიცინს, ფლუკონაზოლს და ამინოგლიკოზიდებს.

გვერდითი მოვლენები

ცეფტრიაქსონის მიღებისას დადგენილია შემდეგი სახის გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ქრებოდა დამოუკიდებლად ან პრეპარატის მოხსნის შემდეგ:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: დიარეა ან დეფეკაცია რბილი კონსისტენციით, გულისრევა, ღებინება, სტომატიტი, გლოსიტი; ზოგჯერ - გემოს დარღვევა; იშვიათად - ნაღვლის ბუშტში კალციუმის მარილების პრეციპიტატები შესაბამისი სიმპტომატიკით, პანკრეატიტი, ღვიძლის ფერმენტების (ალტ, ასტ) აქტივობის მატება, ტუტე ფოსფატაზას მატება, ჰიპერბილირუბინემია, სიყვითლე; ერთეულ შემთხვევაში - ფსევდომემბრანული კოლიტი.

სისხლმბადი სისტების მხრივ: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია; ზოგჯერ - გრანულოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია; ერთეულ შემთხვევაში - აგრანულოციტოზი (<500 უჯრედი/მკლ), უმრავლეს შემთხვევაში განვითარებული 10 დღიანი მკურნალობის და სუმარული დოზის 20გ და მეტი მიღების შემდეგ.

სისხლის შემდედებელი სისტემის მხრივ: ზოგჯერ - თრომბოციტოზი, თრომბოციტოპენია, თრომბოპლასტინისა და პროთრომბინის დროის ზრდა; იშვიათად - ცხვირიდან სისხლდენა, პროთრომბინის დროის დაქვეითება; ერთეულ შემთხვევაში - სისხლის შედედების დარღვევა.

დერმატოლოგიური რეაქციები: გამონაყარი, ალერგიული დერმატიტი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, შეშუპება; ერთეულ შემთხვევაში - ექსუდაციური მულტიფორმული ერითემა სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი).

ალერგიული რეაქციები: იშვიათად - ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციები.

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: იშვიათად - ოლიგურია, ჰემატურია, პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაციის მატება; ერთეულ შემთხვევაში - თირკმელში კონკრემენტის წარმოქმნა, ძირითადად 3 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში, რომლებიც, ან იღებდნენ პრეპარატის დიდ დოზას (≥80 მგ/კგ/დღე-ღამეში) ან სუმარული დოზა აჭარბებდა 10 გ-ს, ასევე - დამატებითი რისკ-ფაქტორების შემთხვევაში ( მათ შორის სითხის მიღების შეზღუდვა, წოლითი რეჟიმი). თირკმლებში კონკრემენტის წარმოქმნა შეიძლება მიმდინარეობდეს უსიმპტომოდ ან გამოვლინდეს კლინიკურად, მათ შორის თირკმლის

უკმარისობის განვითარებითაც. სიმპტომები შექცევადია პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

ცნს-ს მხრივ: იშვიათად - თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, კრუნჩხვითი შეტევა.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ალერგიული პნევმონიტი, ბრონქოსპაზმი.

სხვადასხვა: იშვიათად - სასქესო გზების მიკოზები, ვაგინიტი, სხეულის ტემპერატურის მატება, ციება, გაძლიერებული ოფლდენა, სისხლის მოწოლის შეგრძნება, გულისრევის შეგრძნება.

ადგილობრივი რეაქციები: ძალიან იშვიათად - ვენაში შეყვანის შემდეგ ფლებიტი.

ამიტომ პრეპარატი უნდა შეიყვანონ ნელა 2-4 წუთის განმავლობაში. ლიდოკაინის გარეშე კუნთში ინექცია მტკივნეულია.

გამოშვების ფორმა

სტერილური ფხვნილი კუნთში და ვენაში საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად - ცეფტრიაქსონი 1 გ, შუშის ფლაკონში, დახურული რეზინის საცობით, ალუმინის ჩაჩით და პლასტმასის თავსახურით.

1 ფლაკონი ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

ვარგისობა

ვარგისობის ვადა - 3 წელი.

პრეპარატი არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

შენახვის პირობები

ინახება არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ ადგილზე.

ინახება ბავშვებისთვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე.

მომზადებული ხსნარი ოთახის ტემპერატურაზე (25°C ტემპერატურამდე)

შენახვისას ვარგისია 6 სთ-ის განმავლობაში, ხოლო მაცივარში შენახვისას (2-8°C ტემპერატურაზე) 24 სთ-ის განმავლობაში.

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა #3 რეცეპტით.