Moxiget - მოქსიგეტი 400მგ/250მლ 250მლ ფლაკონი

აღწერილობა:
მოქსიგეტი (მოქსიფლოქსაცინი) IV არის სინთეზური, ფართო სპექტრის ანტიბაქტერიული აგენტი. ქიმიურად მოქსიფლოქსაცინი არის ფტორქინოლონი და წარმოდგენილია 1-ციკლოპროპილ-7-[(შ, შ)-2,8-დიაზაბილციკლო [4.3.0] ნონ-8-ილ]-6-ფტორ-8-მეთოქსი-1,4-დიჰიდრო-4-ოქსო-3 ქინოლონ კარბოქსილის მჟავას მონოჰიდროქლორიდის მარილის სახით. მისი მოლეკულური ფორმულა არის C21H24FN3O4•HCl.

ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა
250მლ-იანი ყოველი ფლაკონი შეიცავს:
მოქსიფლოქსაცინის ჰიდროქლორიდი ევრ. ფარმ. – 400მგ მოქსიფლოქსაცინის ექვივალენტური.

კლინიკური ფარმაკოლოგია
მოქმედების მექანიზმი
მოქსიფლოქსაცინი არის ბაქტერიული აგენტი გრამ-დადებითი და გრამ-უარყოფითი ორგანიზმების სპექტრის წინააღმდეგ. ასეთი აქტივობა გაპირობებულია ბაქტერიის დნმ-ჰირაზას ინჰიბირებით (ტოპოიზომერაზა II) და ტოპოიზომერაზა (IV), რომელიც საჭიროა დნმ-ის რეპლიკაციისთვის, ტრანსკრიპციისთვის, აღდგენისთვის და რეკომბინაციისთვის. მოქსიფლოქსაცინი შეიცავს ჩ8-მეთოქსის ნაწილს, რომელიც აძლიერებს მის ანტიბაქტერიულ მოქმედებას და ამცირებს გრამ-დადებით მუტაციებს. იმის გამო, რომ 8-ფტორქინოლონებს გააჩნია მოქმედების განსხვავებული მექანიზმი ამინოგლუკოზიდების, ბეტა-ლაქტამების, მაკროლიდების და ტეტრაციკლინებისგან, არ აღინიშნება ჯვარედინი მდგრადობა ქინოლონებს და ანტიმიკრობულ აგენტს შორის.

მიკრობიოლოგია:
მოქსიფლოქსაცინს გააჩნია მოქმედების ფართო სპექტრი და ის აქტიურია სხვადსასხვა მიკროორგანიზმების შტამებზე როგორც ინ ვიტრო ისე ინ ვივო.

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:
Staphylococcus aureus (მეტიცილინ-მგრძნობიარეს ჩათვლით)
Streptococcus pneumoniae (მხოლოდ პენიცილინ-მგრძნობიარე შტამები)
Streptococcus pyogenes
Streptococcus anginosus
Streptococcus constellatus
Gardnerella vaginalis
Streptococcus milleri
Streptococcus mitlor
Streptococcus agalactiae
Streptococcus dysgalactiae
Staphylococcus cohnii
Staphylococcus epidermidis
Staphylococcus haemolyticus
Staphylococcus hominis
Staphylococcus saprophyticus
Staphylococcus simulans
Corynebacterium diphtherias
Enterococcus feecalis*
(მხოლოდ ვანკომიცინზე, გენტამიცინზე მგრძნობიარე შტამები)

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:
Haemophilus influenzae
Haemophilus parainfluenzae
Klebsiella pneumoniae
Moraxella catarrhalis (ლაქტამაზების მიმართ ნეგატიური და პოზიტიური შტამების ჩათვლით)
Enterobacter cloacae
Escherichia соli
Proteus mirabilis
Klebsiella pneumoniae
В ordetella pertussis
Klebsiella oxytoca
Enterobacter aerogenes
Enterobacter agglomerans
Enterobacter intermedius
Enterobacter sakazakii
Proteus vulgaris
Morganella morganii
Pmvidencia rettgeri
Providencia stuartii

ატიპიურები
Chlamydia pneumoniae
Chlamydia trachomatis
Mycoplasma pneumoniae
Mycoplasma hominis
Mycoplasma genitalum
Legionella pneumophila
Coxiella bumetti

ანაერობული მიკროორგანიზმები:
Bacteroides distasonis
Bacteroides eggertbii
Bacteroides fragihs
Bacteroides ovatus
Bacteroides thetaiotaomicron
Bacteroides untformis
Fusobacterium spp.
Peptostreptococcus spp.
Porphymmonas spp.
Porphyromonas anaerobius
Porphymmonas asaccharotyticus
Porphyromonas magnus
Prevotella spp.
Propionibacterium spp.
Clostridium perfringens
Clostridium ramosum

ფარმაკოკინეტიკა
აბსორბცია
400მგ ერთჯერადი ინფუზიის შემდეგ 1 საათის განმავლობაში პიკური კონცენტრაცია, დაახლოებით 4.1 მგ/ლ მიიღწევა ინფუზიის დასასრულს, რაც შეესაბამება მის ზრდას დაახლოებით 26%-ით პრეპარატის შიგნით მიღების დროს ამ მაჩვენებლის ზრდასთან შედარებით. მრავალჯერადი ინტრავენური ინფუზიის შემდეგ (1 საათიანი ინფუზია) პლაზმური კონცენტრაციის პიკი მყარ მდგომარეობაში (400მგ დღეში ერთხელ) მერყეობს 4.1 მგ/ლ – 5.9 მგ/ლ ფარგლებში და 0.43 - 0.84მგ/მლ შესაბამისად.

განაწილება:
მოქსიფლოქსაცინი დაახლოებით 30-50%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს, სამკურნალო საშუალების კონცენტრაციისგან დამოუკიდებლად. მოქსიფლოქსაცინის განაწილების მოცულობა მერყეობს 1.7-დან - 2.7ლ/კგ-მდე. მოქსიფლოქსაცინი ფართოდ ნაწილდება მთელ სხეულში, ქსოვილებში პლაზმურთან შედარებით უფრო მეტი კონცენტრაციით. აღმოჩენილია ნერწყვში, ცხვირის და ბრონქების სეკრეტში, დანამატი ღრუების ლორწოვანში, კანის ბუშტუკების სითხეში, კანქვეშა ქსოვილებში, ჩონჩხის კუნთებში და მუცლის ღრუს ქსოვილებში და სითხეებში, 400მგ-ის ინტრავენური შეყვანის შემდეგ.

მეტაბოლიზმი:
მოქსიფლოქსაცინის ინტრავენური დოზის დაახლოებით 52% მეტაბოლიზდება გლუკორონიდული და სულფატური კონიუგაციით. ციტოქრომ 450-ის სისტემა მოქსიფლოქსაცინის მეტაბოლიზმში ჩართული არ არის და დაკავებული არ არის მოქსიფლოქსაცინით. სულფატური კონიუგატი (M1) შეადგენს დაახლოებით დოზის 38%-ს და უპირატესად გამოიყოფა განავლით. მაშინ როდესაც გლუკორონიდული კონიუგატი (M2), დაახლოებით დოზის 14%, გამოიყოფა უპირატესად შარდით. M2-ის პიკური პლაზმური კონცენტრაცია შეადგენს შეყვანილი წამლის დაახლოებით 40%-ს, ხოლო M1-ის პლაზმური კონცენტრაცია ჩვეულებრივ შეადგენს 10%-ზე ნაკლებს.

გამოყოფა:
მოქსიფლოქსაცინის პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 12 საათს. 400 მგ დოზით შეყვანის შემდეგ საშუალო ზოგადი კლირენსი შეადგენს 179-246 მლ/წთ-ს. თირკმლისმიერი კლირენსი შეადენს დაახლოებით 24-53მლ/წთ-ს, ნაწილობრივი მილაკოვანი რეასორბციის გათვალისწინებით. ინტრავენური მოქსიფლოქსაცინის დაახლოებით 45% ექსკრეტირდება როგორც შეუცვლელი წამალი (20% ექსკრეტირდება შარდით და 25% განავლით)

თერაპიული ჩვენებები:
მოქსიგეტი (მოქსიფლოქსაცინი) IV ინიშნება მგძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული მოზრდილთა (>18 წელი) ქვემოთ ჩამოთვლილი მსუბუქი, საშუალო და მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ:
• მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი
• ქრონიკული ბრონქიტის მწვავე ბაქტერიული გართულება
• არაჰოსპიტალური პნევმონია
• კანის და კანქვეშა ქსოვილების გაურთულებელი ინფექციები
• გართულებული ინტრააბდომინური ინფექციები (პოლიმიკრობული ინფექციების ჩათვით, როგორიც არის აბსცესები)
კანის და კანქვეშა ქსოვილების გართულებელი ინფექციები (დიაბეტური ტერფის ინფექციის ჩათვლით)

დოზირება და დანიშნულება
მოქსიგეტის (მოქსიფლოქსაცინი) IV დოზაა 400მგ/250მლ, ინტრავენური ინფუზიის სახით, 24 საათში ერთხელ. მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება დანიშნულების სერიოზულობით და კლინიკური პასუხის მიხედვით. მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობა, რომელიც განიხილება არ უნდა იყოს გადაჭარბებული.
ინფექცია დღიური დოზა ხანგრძლივობა
მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი 400მგ 7 დღე
ქრონიკული ბრონქიტის Mმწვავე ბაქტერიული გამწვავება 400მგ 5-10 დღე
არაჰოსპიტალური პნევმონია
400მგ 10 დღე
კანის და კანქვეშა ქსოვილების გაურთულებელი ინფექცია

კანის და კანქვეშა ქსოვილების გართულებული ინფექცია 400მგ

400მგ 7 დღე

7-21 დღე
გართულებული ინტრააბდომინური ინფექცია 400მგ 5-14 დღე

მოქსიგეტი (მოქსიფლოქსაცინი) IV შეიძლება დაინიშნოს ინტრავენურად მთელი მკურნალობის განმავლობაში. ალტერნატიულად, თერაპია შეიძლება დაიწყოს ინტრავენური დანიშნულებით, შემდგომში ორალურ გზაზე გადასვლით, როდესაც კლინკურად ნაჩვენებია.

გამოყენების მეთოდი
მოქსიგეტი (მოქსიფლოქსაცინი) IV ინიშნება ინტრავენური ინფუზიის სახით, მხოლოდ 60 წუთიანი პერიოდის განმავლობაში. ის განკუთვნილი არ არის ინტრაარტერიული, ინტრამუსკულური, ინტრათეკალური, ინტრააბდომინური ან კანქვეშა შეყვანისთვის.
მოქსიგეტს (მოქსიფლოქსაცინი) დანამატები ან სამკურნალო საშუალებები არ უნდა შეერიოს ან არ უნდა გადაესხას იგივე ინტრავენური ხაზით.
გაფრთხილება: საჭიროა თავი აარიდოთ ჩქარ ან ბოლუსურ ინტრავენურ ინფუზიას

გვერდითი მოვლენები:
მოქსიფლოქსაცინის გამოყენებისას არის შეტყობინებები შემდეგ გვერდით ეფექტებზე
ხშირი:
სოკოვანი სუპერინფექციები, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, Qთ ინტერვალის გახანგრძლივება ჰიპოკალიემიის მქონე პაციენტებში, გულისრევა, ღებინება, გასტრო-ინტესტინური და აბდომინური ტკივილი, დიარეა, ტრანსამინაზების მომატება, რეაქცია ინექციის და ინფუზიის ადგილზე.
არახშირი:
ანემია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომოციტოპენია, პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება/INღ, ალერგიული რეაქცია, ქავილი, გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ეოზინოფილია, ჰიპერლიპიდემია, მოუსვენრობის რეაქციები, ფსიქო-მოტორული ჰიპერაქივობა/აჟიტირება, პარესთეზია და დიზესტეზია, გემოვნების დარღვევა (გემოვნების დაკარგვის ჩათვლით, ძალიან იშვიათ შემთხვევებში), ცნობიერების აღრევა და დეზორიენტაცია, ძილის დარღვევა, კანკალი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ვიზუალური დარღვევები (განსაკუთრებით ცნს-ის მხრივ რეაქციის დროს), Qთ პროლონგირება, გახშირებული გულისცემა ტაქიკარდია, ვაზოდილატაცია, ქოშინი (ასთმური მდგომარეობის ჩათვლით), ანორექსია, ყაბზობა, დისპეფსია, მეტეორიზმი, გასტროენტერიტი (ეროზიული გასტროენტერიტის ჩათვლით), ამილაზების მომატება, ღვიძლის მხრივ დარღვევები (LDH მომატება), ბილირუბინის მომატება, გამა-გლუტამილ-ტრანსფერაზას მომატება, ტუტე-ფოსფატაზას მომატება, არტრალგია, მიალგია, დეჰიდრატაცია (დიარეით გამოწვეული ან სითხის შემცირებული რაოდენობის მიღებით), შეუძლოდ ყოფნა, არასპეციფიკური ტკივილი, ოფლიანობა, შეყვანის ადგილზე (თრომბო-) ფლებიტი.

იშვიათად
თრომბოპლასტინის არანორმალური დონე, ანაფილაქსიური/ ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ალერგიული ედემა/ანგიოედემა (სიცოცხლისთვის პოტენციურად საშიში, ხორხის შეშუპების ჩათვლით), ჰიპერგლიკემია, ემოციური ლაბილობა, დეპრესია (ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს თვითდასახიჩრებითი ქცევა), ჰალუცინაციები, ჰიპესთეზია, ყნოსვის დარღვევა (ანოსმიის ჩათვლით), პათოლოგიური სურვილები, კოორდინაციის დაღვევა (სიარულის სტილის დარღვევის ჩათვით, განსაკუთრებით თავბრუსხვევის და ვერტიგოს გამო; ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დაცემით და ტრავმებით, განსაკუთებით ხანდაზმულ ადამიანებში) სხვადასვა კლინიკური გამოვლინებები (დიდი და მცირე გულყრების ჩათვლით), ყურადღების დარღვევა, მეტყველების დარღვევა, ამნეზია, ყურებში შუილი, პარკუჭოვანი ტაქიარიტმიები, გულის წასვლა, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპოტენზია, დისფაგია, სტომატიტი, ანტიბიოტიკების მიღებასთან დკავშირებული კოლიტი (ძალიან იშვიათ შემთხვევებში სიცოცხლისთვის სახიფათო გართულებებით), სიყვითლე ჰეპატიტი (უპირატესად ქოლესტაზური), ტენდინიტი, გაზრდილი კუნთური ტონუსი და კუნთების სპაზმი, თირკლმლის ფუნქციის დარღვევა, თირკმლის უკმარისობა (გაუწყლოების გამო, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში, თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით), შეშუპება.

ძალიან იშვიათი:
პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება/INღ შემცირება, არანორმალური პროთრომბინის დრო/ INღ, ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური შოკი (სიცოცხლისთვის პოტენციურად საშიში), ფსიქიკური დარღევევბი, დეპერსონალიზაცია, ფსიქოზური რეაქციები (რამაც შეიძლება გამოიწვიოს თვითდასახიჩრებითი ქცევა), ჰიპერესტეზია, დაუდგენელი არითმიები, ტორსადე დე Pოინტეს, გულის გაჩერება (განსაკუთრებით ავადმყოფებში მძიმე პროარითმიული მდგომარეობებით, როგორიც არის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ბრადიკარდია, მიოკარდის მწვავე იშემია), ფულმინტატური ჰეპატიტი, რომელიც პოტენციურად იწვევს სიცოცხლისთვის სახიფათო ღვიძლის უკმარისობას (ფატალური შემთხვევების ჩათვლით), კანის ბულოზური რეაქციები, როგორიც არის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი ან ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (სიცოცხლისთვის პოტენციურად საშიში), მყესის გაწყვეტა, ართრიტი, სიარულის დარღვევა (გამოწვეული კუნთური, მყესოვანი და გაერთიენებული სიმპტომებით), მყასტჰენია გრავის სიმპტომების გამწვავება.

უკუჩვენებები
მოქსიფლოქსაცინი უკუნაჩვენებია
• პაციენტები, ჰიპერმგრძნობელობით მოქსიფლოქსაცინზე ან ქინოლონების კლასის სხვა ანტიბაქტერიულ აგენტებზე.
• პედიატრიული პაციენტები, ახალგაზრდები (18 წლამდე ასაკი).
• ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.
• მოქსიფლოქსაცინის დანიშნვისგან საჭიროა თავის შეკავება პაციენტებში Qთ ინტერვალის ცნობილი გახანგრძლივების დროს, არაკორექტირებული ჰიპოკალიემიისას და პაციენტებში, რომლებიც იღებენ IA კლასის (ქინიდინი, პროკაინამიდი) და III კლასის (ამიოდარონი, სოტალოლი) ანტიარითმიულ პრეპარატებს.

გაფრთხილებები
ფტორქინოლონები, მოქსიფლოქსაცინის ჩათვლით, დაკავშირებული არიან ტენდინიტის და მყესის გაწყვეტის რისკთან, ყველა ასაკობრივ ჯგუფში. ეს რისკი შემდგომში ძლიერდება 60 წელზე უფროსი ასაკის ხანდაზმულ ადამიანებში, კორტიკოსტეროდების მიმღებ პაციენტებში და პაციენტებში გადანერგილი თირკმლით, გულით და ფილტვით.

უსაფრთხოების ზომები
• მოქსიფლოქსაცინი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ავდმყოფებში, გახანგრძლივებული პრეარითმიული მდგომარეობებით, როგორიც არის ბრადიკარდია ან მიოკარდის მწვავე იშემია.
• ანფილაქსიური რეაქციებიმა ძალიან იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება განიცადონ პროგრესირება სიცოცხლისთვის სახიფათო შოკამდე, ზოგიერთ შემთხვევბში პირველადი ჩვენების შეცვლით. ასეთ პირობებში საჭიროა მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობის შეწყვეტა და ანტიშოკური მკურნალობის დაწყება.
• ისევე როგორც ყველა ქინოლონების შემთხვევაში, მოქსიფლოქსაცინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით, ავადმყოფებში ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ცნობილი და საეჭვო დარღვევებით ან სხვა რისკ-ფაქტორების არსებობისას რომლებსაც შესწევთ კრუნჩხვების მიმართ წინასწარგანწყობის ან ზღვარის დამწევი უნარი.
• მოქსიფლოქსაცინის გამოყენება სიფრთხილით უნდა მოხდეა ავადმყოფებში მყასტჰენია გრავის-ით, რადგანაც შეიძლება დგილი ჰქონდეს სიმპტომების გაუარესებას.
• პაციენტებს რეკომენდაცია უნდა გაეწიოთ იმის თაობაზე, რომ მკურნაობის გაგრძელებამდე დაუკავშირდნენ ექიმს თუ ვითარდება ღვიძლის დაავადების სიმპტომები, როგორიც არის სწრაფად განვითარებადი ასთენია, ასოცირებული სიყვითლესთან, შარდის გამუქება, სისხლდენისკენ მიდრეკილება ან ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია.
ღვიძლის ფუნქციის ტესტები/გამოკვლევები უნდა განხორციელდეს იმ
შემთხვევებში, როდესაც ვითარდება ღვიძლის დისფუნქციის ნიშნები.
• არესებობს შეტყობინებები ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკებთან (მათ შორის მოქსიფლოქსაცინთან) ასოცირებულ კოლიტთან დაკავშირებით, რომლებიც სეროიზულობის მიხედვით შეიძლება იყოს მსუბუქი დიარეიდან ფატალურ კოლიტამდე. ამიტომ მოქსიფლოქსაცინის გამოყენებამდე მნიშვნელოვანია ამ დიაგნოზის განხილვა იმ ავადმყოფებში რომლებსაც გააჩნიათ სერიოზული დიარეა. თუ არსებობს ეჭვი ან დადასტურება ანტიბიოტიკებთან დაკავშირებულ კოლიტზე, ანტიბაქტერიული საშუალებებით, მათ შორის მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და საჭიროა შესაბამისი თერაპიული ზომების დაუყოვნებლივ განხორციელება. პერისტალტიკის მაინჰიბირებელი პრეპარატები ამ სიტუაციაში უკუნაჩვენებია.
• ქინოლონებს შეუძლიათ გამოიწვიონ მოვლენები ცენტრალური ნერვული სისტემის (ცნს) მხრივ, მათ შორის ნევროზულობა, აჟიტირება, უძილობა, მოუსვენრობა, კოშმარები ან პარანოია.
• იმის გამო, რომ Qთ პროლონგირება შეიძლება გაიზარდოს სამკურნალო სააშუალების კონცენტრაციის ზრდასთან ერთად, არ უნდა მოხდეს წამლის რეკომენდებული დოზის შეყვანის სიჩქარის (400მგ 60 წუთის განმავლობაში) მომატება.
• მოქსიფლოქსაცინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში, რადგანაც ასეთ პაციენტებში გამორიცხული არ არის ადრე არსებული Qთ პროლონგირება.
• პაციენტებში, რომლებშიც ნატრიუმის გამოყენებას გააჩნია სამედიცინო მნიშვნელობა (პაციენტები გულის შეგუბებითი უკმარისობით, თირკმლის უკმარისობით, ნეფროზული სინდრომით და ა.შ.). ყურადღება უნდა მიექცეს საინფუზიო ხსნარში ნატრიუმის შემცველობას. D

წამალთაშორისი ურთიერთქმედება

ანტიკოაგულაციური საშუალებები:
შედედების საწინააღმდეგო საშუალებების მოქსიფლოქსაცინთან ერთობლივმა დანიშნვამ შეიძლება გამოიწვიოს ანტიკოაგულაციური ეფექტის გაძლიერება. ამიტომ უნდა განხორციელდეს INღ კონტროლი და აუცილებლობისას მოხდეს ორალური ანტიკოაგულაციური საშუალებების დოზირების ადექვატური შემცირება.

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები (ასაპ):
ასაპ-ების და ქინოლონის ერთდროულმა დანიშნვამ შეიძლება გააძლიეროს ცნს-ის სტიმულაციის და კონვულსიების რისკი.

ციზაპრიდი, ერითრომიცინი, ნეიროლეფსიურები და ტრიციკლური ანდიდეპრესანტები:
არ არის გამორიცხული მოქსიფლოქსაცინის და QT ინტერვალის გამახანგღძლივებელი პრერატების, როგორიც არის ერითრომიცინი, ციზაპრიდი, ნეიროლეფსიურები და ტრიციკლური ანდიდეპრესანტები ერთობლივი ეფექტი. ამიტომ მისი გამოყენება ამ პრეპარატებთან ერთად უნდა მოხდეს სიფრთხილით.

მორფინი
მორჰინის პარენტერული შეყვანა მოქსიფლოქსაცინთან ერთად არ ამცირებდა მოქსიფლოქსაცინის ორალურ ბიოშეღწევადობას Cmax-ის მცირედ შემცირებას (17%).

ატენოლოლი
ატენოლოლის ფარმაკოკინეტიკა მოქსიფლოქსაცინით მნიშვნელოვნად არ იცვლება. ერთჯერადი დოზის დანიშნვის შემდეგ ჯანმრთელ სუბიექტებში უმნიშვნელოდ გაიზარდა AUC (დაახლოებით 10%-ით).

დიგოქსინი
დიგოქსინის ფარმაკინეტიკა მნიშნელოვნად არ არის დამოკიდებული მოქსიფლოქსაცინზე და პირიქით. ჯანმრთელ მოხალისეებში განმეორებითი შეყვანისას, წონასწორულ მდგომარეობაში, მოქსიფლოქსაცინი ზრდიდა დიგოქსინის ჩმახ-ს დაახლოებით 30%-ით, ისე რომ გავლენა არ ჰქონდა AUC-ს დონეებზე.

ჭარბი დოზირება
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში რეკომენებულია შესაბამისი შემანარჩუნებელი მკურნალობის ჩატარება, მათ შორის ეკგ-ს გადაღება პაციენტის კლინიკური სტატუსიდან გამომდინარე. ჭარბი დიზირებისას აქტივირებული ნახშირის გამოყენება პერორალური მიღების შემდეგ მცირე ხნის შემდეგ, შეიძლება სასარგებლო აღმოჩნდეს, მოქსიფლოქსაცინის სისტემური ზემოქმედების ზედმეტად გაზრდის თავიდან ასაცილებლად.

შენახვა
ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერტურაზე.
დაიცავით სინათლიგან.
არ გააცივოთ ან არ გაყინოთ. (გაცივებისას ადგილი აქვს პროდუქტის გამოკრისტალებას, რაც ქრება ოთახის ტეპერატურაზე).
გამოყენაბამდე ინახება მუყაოს კოლოფში
ვარგისობის ვადა ეხება პროდუქტის კორექტულად ნახვას მოთხოვნების კონდიციების დაცვით.

გამოშვების ფორმა
მოქსიგეტი (მოქსიფლოქსაცინი) 400მგ/250მლ. ხელმისაწვდომია 250მლ-იანი ფლაკონით.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე

გაცემის წესი
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

გთხოვთ, გამოყენებამდე წაიკითხოთ ყურადღებით.
ეს ფურცელი-ჩანართი დროგამოშვებით მუდმივად ახლდება

მწარმოებელი
გეტზ ფარმა
პვტ ლიმიტედ
29-30 სექტორი 27
კორანგი ინდუსტრიული ზონა
ყარაჩი, პაკისტანი