როზუვასტატინი-10 - Rozuvastatin-10 10მგ 28 ტაბლეტი

1.სამკურნალო პროდუქტის დასახელება

როზუვასტატინი-10 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

2.ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:

როზუვასტატინს 10.00 მგ-ს.

3. ფარმაცევტული ფორმა

ყოველი გარსით დაფარული ტაბლეტი.

ვარდისფერი, ექვსკუთხა ფორმის გარსით დაფარული ტაბლეტი, ცალ მხარეს ერთი გატეხვის ხაზით და თავისუფალი ყოველგვარი ლაქებისგან.

4.კლინიკური მახასიათებლები

4.1 თერაპიული ჩვენებები

ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა

მოზრდილები, მოზარდები და 6 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიით (ტიპი IIa, ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის ჩათვლით) ან შერეული დისლიპიდემიით (ტიპი IIb), საკვები დანამატის სახით, როდესაც რეაქცია დიეტაზე და სხვა არაფარმაკოლოგიურ მკურნალობაზე (მაგ., ვარჯიში, წონის დაკლება) არაადეკვატურია.

მოზრდილები, მოზარდები და 6 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, საკვები დანამატის და სხვა ლიპიდების შემამცირებელი სამკურნალო საშუალება (მაგ., LDL აფერეზი), ან როდესაც ასეთი მკურნალობა არ არის მიზანშეწონილი.

გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების პრევენცია

ძირითადი გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების პროფილაქტიკა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ პირველი გულ-სისხლძარღვთა მოვლენის მაღალი რისკი, როგორც დამატებითი, სხვა რისკ-ფაქტორების კორექციაზე.

4.2დოზირება და მიღების წესი

დოზირება

მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტს უნდა დაენიშნოს სტანდარტული ქოლესტერინის-შემამცირებელი დიეტა, რომელიც უნდა გაგრძელდეს მკურნალობის დროს. დოზა ინდივიდუალურად უნდა შეირჩეს თერაპიის მიზნისა და პაციენტის რეაქციის მიხედვით, არსებული კონსენსუსის გაიდლაინების გამოყენებით. როზუვასტატინის მიღება შეიძლება დღის ნებისმიერ დროს, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე.

ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა

რეკომენდებული საწყისი დოზაა 5 ან 10 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, როგორც არასტატინების მომხმარებლებისთვის, ასევე პაციენტებისთვის, რომლებიც გადავიდნენ სხვა HMG CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორზე. საწყისი დოზის არჩევისას მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ინდივიდუალური პაციენტის ქოლესტერინის დონე და მომავალი გულ-სისხლძარღვთა რისკი, ასევე გვერდითი რეაქციების პოტენციური რისკი. დოზის კორექცია მომდევნო დოზის დონემდე შეიძლება განხორციელდეს 4 კვირის შემდეგ, საჭიროების შემთხვევაში (იხ. ნაწილი 5.1). 40 მგ დოზით გაზრდილი გვერდითი რეაქციების ფონზე უფრო დაბალ დოზებთან შედარებით (იხ. პუნქტი 4.8), საბოლოო ტიტრაცია მაქსიმალურ 40 მგ დოზამდე უნდა იყოს გათვალისწინებული მხოლოდ მაღალი გულ-სისხლძარღვთა რისკის მქონე მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის პაციენტებში (განსაკუთრებით მემკვიდრეობით ჰიპერქოლესტერინემით დაავადებულებს), რომლებმაც ვერ მიაღწიეს სამკურნალო დოზის 20 მგ. მიზანს და ვისაც, დაენიშნება შემდგომი დაკვირვება (იხ. ნაწილი 4.4). 40 მგ დოზის დაწყებისას რეკომენდებულია სპეციალისტის მეთვალყურეობა.

გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების პრევენცია

გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების რისკის შემცირების კვლევაში გამოყენებული დოზა იყო 20 მგ დღეში (იხ. ნაწილი 5.1).

პედიატრიული პოპულაცია

პედიატრიული გამოყენება უნდა განხორციელდეს მხოლოდ სპეციალისტების მიერ.

ბავშვები და მოზარდები 6-დან 17 წლამდე(ტანერის სტადია <II-V).

ჰეტეროზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემია

ბავშვებში და მოზარდებში ჰეტეროზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით, ჩვეულებრივი საწყისი დოზაა 5 მგ დღეში.

• 6-დან 9 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰეტეროზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით, ჩვეულებრივი დოზის დიაპაზონი არის 5-10 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ. 10 მგ-ზე მეტი დოზების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შესწავლილი ამ პოპულაციაში.

• 10-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰეტეროზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით, ჩვეულებრივი დოზის დიაპაზონი არის 5-20 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ. 20 მგ-ზე მეტი დოზების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შესწავლილი ამ პოპულაციაში.

ტიტრაცია უნდა ჩატარდეს პედიატრიულ პაციენტებში ინდივიდუალური რეაქციისა და ტოლერანტობის მიხედვით, პედიატრიული მკურნალობის რეკომენდაციების შესაბამისად. როზუვასტატინით მკურნალობის დაწყებამდე ბავშვებმა და მოზარდებმა უნდა დაიცვან სტანდარტული ქოლესტერინის შემამცირებელი დიეტა; ეს დიეტა უნდა გაგრძელდეს როზუვასტატინით მკურნალობის პერიოდში.

ჰომოზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემია

6-დან 17 წლამდე ბავშვებში ჰომოზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით, რეკომენდებული მაქსიმალური დოზაა 20 მგ დღეში ერთხელ. რეკომენდებულია საწყისი დოზა 5-დან 10 მგ-მდე დღეში ერთხელ, ასაკის, წონისა და სტატინების წინასწარი გამოყენების მიხედვით. ტიტრაცია მაქსიმალურ დოზამდე 20 მგ დღეში ერთხელ უნდა ჩატარდეს პედიატრიულ პაციენტებში ინდივიდუალური რეაქციისა და ტოლერანტობის მიხედვით, პედიატრიული მკურნალობის რეკომენდაციებით შესაბამისად. როზუვასტატინით მკურნალობის დაწყებამდე ბავშვებმა და მოზარდებმა უნდა დაიცვან სტანდარტული ქოლესტერინის შემამცირებელი დიეტა; ეს დიეტა უნდა გაგრძელდეს როზუვასტატინით მკურნალობის პერიოდში. ამ პოპულაციაში 20 მგ-ის გარდა სხვა დოზების გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია. 40 მგ ტაბლეტი არ არის პედიატრიულ პაციენტებში გამოყენებისთვის შესაფერისი.

6 წელზე უმცროსი ბავშვები

6 წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შესწავლილი. ამიტომ როზუვასტატინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

გამოყენება ხანდაზმულებში

5 მგ საწყისი დოზა არის რეკომენდებული >70 წლის პაციენტებში. ასაკის მიხედვით დოზის სხვა კორექცია საჭირო არ არის.

დოზირება თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში

არ არის საჭირო დოზის კორექცია პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობით. თირკმლის ზომიერი უკმარისობით პაციენტებში რეკომენდებული საწყისი დოზაა 5 მგ (კრეატინინის კლირენსი <60 მლ/წთ). 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია პაციენტებში თირკმლის ზომიერი უკმარისობით. როზუვასტატინის ტაბლეტების გამოყენება თირკმელების მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში უკუნაჩვენებია ყველა დოზით (იხ. სექცია 4.3 და 5.2).

დოზირება ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში

არ აღინიშნა როზუვასტატინის სისტემური ზემოქმედების ზრდა ჩაილდ-პუგის 7 ან უფრო დაბალი ქულის მქონე პაციენტებში. თუმცა, გაზრდილი სისტემური ექსპოზიცია დაფიქსირდა ჩაილდ-პუგის 8 და 9 ქულების მქონე სუბიექტებში. ამ პაციენტებში გათვალისწინებული უნდა იყოს თირკმლის ფუნქციის შეფასება. არ არსებობს გამოცდილება ჩაილდ-პუგის 9-ზე მეტი ქულების მქონე სუბიექტებში. როზუვასტატინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის აქტიური დაავადებით.

რასა

გაზრდილი სისტემური ექსპოზიცია დაფიქსირდა აზიელ სუბიექტებში (იხ. განყოფილებები 4.3, 4.4 და 5.2). რეკომენდებული საწყისი დოზაა 5 მგ აზიური წარმოშობის პაციენტებისთვის. 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია ამ პაციენტებში.

გენეტიკური პოლიმორფიზმი

ცნობილია გენეტიკური პოლიმორფიზმის სპეციფიკური ტიპები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს როზუვასტატინის ექსპოზიციის გაზრდა. პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ პოლიმორფიზმის ასეთი სპეციფიკური ტიპები, რეკომენდებულია როზუვასტატინის უფრო დაბალი დღიური დოზა.

დოზირება მიოპათიის გამომწვევი ფაქტორების მქონე პაციენტებში

რეკომენდებული საწყისი დოზაა 5 მგ მიოპათიისადმი მიდრეკილი ფაქტორების მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი 4.4). 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია ზოგიერთ პაციენტში (იხ. ნაწილი 4.3).

თანმხლები თერაპია

როზუვასტატინი წარმოადგენს სხვადასხვა გადამტანი ცილების სუბსტრატს (მაგ. OATP1B1 და BCRP). მიოპათიის რისკი (რაბდომიოლიზის ჩათვლით) იზრდება როზუვასტატინის გარკვეულ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად გამოყენების დროს, რის შედეგადაც შეიძლება გაზარდოს როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაცია ამ გადამტან ცილებთან ურთიერთქმედების გამო (მაგ. ციკლოსპორინი და პროტეაზას ზოგიერთი ინჰიბიტორი, მათ შორის რიტონავირის კომბინაციები ატაზანავირთან, ლოპინავირთან და/ან ტიპრანავირთან (იხ. განყოფილებები 4.4 და 4.5)). შეძლებისდაგვარად, უნდა განიხილებოდეს ალტერნატიული მედიკამენტები და, საჭიროების შემთხვევაში, განიხილოს როზუვასტატინით თერაპიის დროებით შეწყვეტა. იმ სიტუაციებში, როდესაც ამ სამკურნალო საშუალებების როზუვასტატინთან ერთად გამოყენება გარდაუვალია, ერთდროული მკურნალობისა და როზუვასტატინის დოზის კორექტირების სარგებელი და რისკი ყურადღებით უნდა იქნას განხილული (იხ. პუნქტი 4.5).

4.3 უკუჩვენებები

როზუვასტატინი უკუნაჩვენებია:

- პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ჰიპერმგრძნობელობა როზუვასტატინის ან 6.1 ნაწილში ჩამოთვლილი რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

- პაციენტებში ღვიძლის აქტიური დაავადებით, მათ შორის შრატის ტრანსამინაზების აუხსნელი, მუდმივი მატება და შრატის ტრანსამინაზების ნებისმიერი მატება, რომელიც აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს (ULN) 3-ჯერ.

- პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ).

- მიოპათიის მქონე პაციენტებში.

- პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სოფოსბუვირის / ველპატასვირის / ვოქსილაპრევირის ერთდროულ კომბინაციას. - პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ციკლოსპორინს.

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში და რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებიც არ იყენებენ შესაბამის კონტრაცეპტივებს. 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია მიოპათიის/რაბდომიოლიზის მიდრეკილების ფაქტორების მქონე პაციენტებში. ასეთი ფაქტორებია:

- თირკმლის ზომიერი უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი < 60 მლ/წთ)

- ჰიპოთირეოზი

- მემკვიდრეობითი კუნთოვანი დარღვევების პირადი ან ოჯახური ისტორია

- კუნთოვანი ტოქსიკურობის წინა ისტორია სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორთან ან ფიბრატთან

- ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენება

- სიტუაციები, როდესაც შეიძლება მოხდეს პლაზმური დონის მატება

- აზიელი პაციენტები

- ფიბრატების ერთდროული მიღება.

4.4განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

თირკმლის ეფექტები

პროტეინურია, გამოვლენილი დიპსტიკის ტესტით და ძირითადად მილაკოვანი წარმოშობის, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინის უფრო მაღალი დოზებით, განსაკუთრებით 40 მგ, სადაც ეს იყო გარდამავალი ან წყვეტილი უმეტეს შემთხვევაში. პროტეინურია არ არის ნაჩვენები, როგორც თირკმელების მწვავე ან პროგრესირებადი დაავადების პროგნოზირება (იხ. ნაწილი 4.8). თირკმელების სერიოზული მოვლენების მოხსენების მაჩვენებელი პოსტმარკეტინგული გამოყენებისას უფრო მაღალია 40 მგ დოზით. თირკმელების ფუნქციის შეფასება გასათვალისწინებელია იმ პაციენტების რუტინული მეთვალყურეობის დროს, რომლებიც მკურნალობენ 40 მგ დოზით.

ჩონჩხის კუნთების ეფექტები

ზემოქმედება ჩონჩხის კუნთებზე მაგ. მიალგია, მიოპათია და იშვიათად რაბდომიოლიზი დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით ყველა დოზით და განსაკუთრებით 20 მგ-ზე მეტი დოზით. დაფიქსირდა რაბდომიოლიზის ძალიან იშვიათი შემთხვევები ეზეტიმიბის გამოყენებისას HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორებთან ერთად. ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება არ არის გამორიცხული (იხ. პუნქტი 4.5) და სიფრთხილეა საჭირო მათი კომბინირებული გამოყენებისას. ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, როზუვასტატინთან დაკავშირებული რაბდომიოლიზის მოხსენების მაჩვენებელი პოსტმარკეტინგული გამოყენებისას უფრო მაღალია 40 მგ დოზით.

კრეატინკინაზას გაზომვა

კრეატინკინაზას (კკ) გაზომვა არ უნდა მოხდეს ინტენსიური ვარჯიშის შემდეგ ან კკ მომატების სავარაუდო ალტერნატიული მიზეზის არსებობისას, რამაც შეიძლება შეაფერხოს შედეგის ინტერპრეტაცია. თუ კკ დონე საწყის ეტაპზე საგრძნობლად არის მომატებული (>5xULN), დამადასტურებელი ტესტი უნდა ჩატარდეს 5-7 დღის განმავლობაში. თუ განმეორებითი ტესტი ადასტურებს საბაზისო კკ>5xULN, მკურნალობა არ უნდა დაიწყოს.

მკურნალობის დაწყებამდე

როზუვასტატინი, ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორები, სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მიოპათიის/რაბდომიოლიზისადმი მიდრეკილების ფაქტორები.

ასეთი ფაქტორებია:

• თირკმლის უკმარისობა

• ჰიპოთირეოზი

• მემკვიდრეობითი კუნთოვანი დარღვევების პირადი ან ოჯახური ისტორია

• კუნთოვანი ტოქსიკურობის წინა ისტორია სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორთან ან ფიბრატთან

• ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენება

• ასაკი 70 წელზე მეტი

• სიტუაციები, როდესაც შეიძლება მოხდეს პლაზმური დონის მატება (იხ. ნაწილები 4.2, 4.5 და 5.2)

• ფიბრატების ერთდროული გამოყენება.

ასეთ პაციენტებში მკურნალობის რისკი უნდა შეფასდეს პოტენციურ სარგებელს და რეკომენდებულია კლინიკური მონიტორინგი. თუ კკ დონე საწყის ეტაპზე საგრძნობლად არის მომატებული (>5xULN) მკურნალობა არ უნდა დაიწყოს.

მკურნალობის დროს

პაციენტებს უნდა სთხოვონ დაუყოვნებლივ შეატყობინონ კუნთების აუხსნელი ტკივილის, სისუსტის ან კრუნჩხვების შესახებ, განსაკუთრებით თუ ასოცირდება სისუსტესთან ან ცხელებასთან. ამ პაციენტებში კკ დონე უნდა გაიზომოს. თერაპია უნდა შეწყდეს, თუ კკ დონეები შესამჩნევად მომატებულია (>5xULN) ან თუ კუნთოვანი სიმპტომები მძიმეა და იწვევს ყოველდღიურ დისკომფორტს (თუნდაც კკ დონეები იყოს ≤ 5x ULN). თუ სიმპტომები გაქრება და კკ-ის დონე ნორმის ფარგლებში ჩადგება, მაშინ უნდა განიხილებოდეს როზუვასტატინის ან ალტერნატიული HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორის ხელახალი დანერგვა ყველაზე დაბალი დოზით, მჭიდრო დაკვირვებით. ასიმპტომურ პაციენტებში კკ დონის რუტინული მონიტორინგი არ არის გამართლებული. იყო ძალიან იშვიათი ცნობები იმუნური შუამავლობით გამოწვეული ნეკროზული მიოპათიის (IMNM) შესახებ, სტატინებით, მათ შორის როზუვასტატინით მკურნალობის დროს ან მის შემდეგ. IMNM კლინიკურად ხასიათდება პროქსიმალური კუნთების სისუსტით და შრატის კრეატინ კინაზას მომატებით, რომელიც გრძელდება სტატინებით მკურნალობის შეწყვეტის მიუხედავად. კლინიკურ კვლევებში არ დაფიქსირებულა ჩონჩხის კუნთების გაზრდილი ეფექტების მტკიცებულება მცირე რაოდენობის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ როზუვასტატინს და თანმხლებ თერაპიას. თუმცა, მიოზიტისა და მიოპათიის სიხშირის ზრდა დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ HMG-CoA რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორებს ფიბრის მჟავის წარმოებულებთან ერთად, მათ შორის გემფიბროზილი, ციკლოსპორინი, ნიკოტინის მჟავა, აზოლის ანტიფუნგალური საშუალებები, პროტეაზას ინჰიბიტორები და მაკროლიდური ანტიბიოტიკები. გემფიბროზილი ზრდის მიოპათიის რისკს HMG-CoA რედუქტაზას ზოგიერთ ინჰიბიტორთან ერთად მიღებისას. ამიტომ როზუვასტატინისა და გემფიბროზილის კომბინაცია არ არის რეკომენდებული. ლიპიდების დონის შემდგომი ცვლილებების სარგებელი როზუვასტატინის ფიბრატებთან ან ნიაცინთან ერთად კომბინირებული გამოყენებისას უნდა შეფასდეს ასეთი კომბინაციების პოტენციურ რისკებთან მიმართებაში. 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია ფიბრატის ერთდროული გამოყენებისას (იხ. ნაწილები 4.5 და 4.8.). როზუვასტატინი არ უნდა იქნას მიღებული სისტემური ფუზიდის მჟავას პრეპარატებთან ან ფუზიდის მჟავით მკურნალობის შეწყვეტიდან 7 დღის განმავლობაში. იმ პაციენტებში, სადაც სისტემური ფუზიდის მჟავას გამოყენება აუცილებელია, სტატინებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს ფუზიდის მჟავით მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში. იყო აღნიშნული რაბდომიოლიზის შემთხვევები (ზოგიერთი ფატალური შემთხვევების ჩათვლით) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფუზიდის მჟავას და სტატინებს კომბინაციაში (იხ. ნაწილი 4.5). პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა, დაუყოვნებლივ მიმართონ ექიმს, თუ მათ აღენიშნებათ კუნთების სისუსტის, ტკივილის ან მგრძნობელობის რაიმე სიმპტომი. სტატინებით თერაპია შეიძლება ხელახლა დაინერგოს ფუზიდის მჟავას ბოლო დოზიდან შვიდი დღის შემდეგ. გამონაკლის შემთხვევებში, სადაც საჭიროა ხანგრძლივი სისტემური ფუზიდის მჟავა, მაგ. მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ, როზუვასტატინის და ფუზიდის მჟავას ერთდროული გამოყენების აუცილებლობა უნდა განიხილებოდეს მხოლოდ ინდივიდუალურად ყოველი შემთხვევის მიხედვით და მჭიდრო სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. როზუვასტატინი არ უნდა იქნას გამოყენებული მწვავე, სერიოზული მდგომარეობის მქონე პაციენტში, რომელიც მიუთითებს მიოპათიაზე ან მიდრეკილია თირკმლის უკმარისობის განვითარებაზე, როგორც რაბდომიოლიზის მეორადი შედეგი (მაგ. სეფსისი, ჰიპოტენზია, სერიოზული ქირურგიული ჩარევა, ტრავმა, მძიმე მეტაბოლური, ენდოკრინული და ელექტროლიტური დარღვევები; ან უკონტროლო კრუნჩხვები).

ღვიძლის ეფექტები

ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, როზუვასტატინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ალკოჰოლის გადაჭარბებულ რაოდენობას და/ან აქვთ ღვიძლის დაავადების ისტორია. რეკომენდებულია ღვიძლის ფუნქციური ტესტების ჩატარება მკურნალობის დაწყებამდე და 3 თვის შემდეგ. როზუვასტატინის მიღება უნდა შეწყდეს ან დოზა შემცირდეს, თუ შრატში ტრანსამინაზების დონე 3-ჯერ აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს. ღვიძლის სერიოზული მოვლენების მოხსენების მაჩვენებელი (ძირითადად ღვიძლის ტრანსამინაზების მატებასთან ერთად) პოსტმარკეტინგული გამოყენებისას უფრო მაღალია 40 მგ დოზით. ჰიპოთირეოზით ან ნეფროზული სინდრომით გამოწვეული მეორადი ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში, ძირითადი დაავადების მკურნალობა უნდა მოხდეს როზუვასტატინით თერაპიის დაწყებამდე.

რასა

ფარმაკოკინეტიკური კვლევები აჩვენებს ექსპოზიციის ზრდას აზიელ სუბიექტებში კავკასიელებთან შედარებით (იხ. ნაწილები 4.2, 4.3 და 5.2).

პროტეაზას ინჰიბიტორები

როზუვასტატინის გაზრდილი სისტემური ექსპოზიცია დაფიქსირდა სუბიექტებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს პროტეაზას სხვადასხვა ინჰიბიტორებთან ერთად რიტონავირთან კომბინაციაში. გასათვალისწინებელია როგორც როზუვასტატინის გამოყენებისას ლიპიდების შემცირების სარგებლობა აივ-ინფიცირებულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ პროტეაზას ინჰიბიტორებს, ასევე როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაციის გაზრდის პოტენციალი პროტეაზას ინჰიბიტორებით მკურნალობისას როზუვასტატინის დოზების დაწყებისას და ტიტრირებისას. პროტეაზას გარკვეულ ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული როზუვასტატინის დოზის კორექტირების გარეშე (იხ. პუნქტები 4.2 და 4.5).

ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება

ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების გამონაკლისი შემთხვევები დაფიქსირდა ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას, განსაკუთრებით ხანგრძლივი თერაპიის დროს. გამომწვევი ნიშნები შეიძლება მოიცავდეს ქოშინს, არაპროდუქტიულ ხველას და ზოგადი ჯანმრთელობის გაუარესებას (დაღლილობა, წონის კლება და ცხელება). თუ არსებობს ეჭვი, რომ პაციენტს განუვითარდა ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება, სტატინებით თერაპია უნდა შეწყდეს.

შაქრიანი დიაბეტი

ზოგიერთი მტკიცებულება ვარაუდობს, რომ სტატინები, როგორც კლასი, ამაღლებენ სისხლში გლუკოზის დონეს და ზოგიერთ პაციენტში, რომლებსაც აქვთ მომავალში დიაბეტის განვითარების მაღალი რისკი, შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერგლიკემია, რაც მოითხოვს დიაბეტის ოფიციალურ მკურნალობას. თუმცა, ეს რისკი აჭარბებს სტატინებით სისხლძარღვთა რისკის შემცირებას და, შესაბამისად, არ უნდა იყოს სტატინებით მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი. რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტებმა (გლუკოზა 5,6-დან 6,9 მმოლ/ლ, BMI>30 კგ/მ2, მომატებული ტრიგლიცერიდები, ჰიპერტენზია) უნდა გაიარონ კლინიკური და ბიოქიმიური მონიტორინგი ეროვნული გაიდლაინების შესაბამისად. JUPITER კვლევაში, შაქრიანი დიაბეტის საერთო სიხშირე იყო 2.8% როზუვასტატინით და 2.3% პლაცებოსთან ერთად, ძირითადად პაციენტებში უზმოზე გლუკოზის დონით 5.6-დან 6.9 მმოლ/ლ-მდე.

მწვავე კანის გვერდითი რეაქციები

როზუვასტატინის გამოყენებისას დაფიქსირდა კანის სერიოზული რეაქციები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი (SJS) და წამლის რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS), რომლებიც შეიძლება იყოს სიცოცხლისთვის საშიში ან ფატალური. პრეპარატის დანიშვნისას პაციენტები უნდა იყვნენ გაფრთხილებული კანის მძიმე რეაქციების ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ და უნდა იყვნენ მჭიდრო დაკვირვების ქვეშ. თუ ამ რეაქციის დამადასტურებელი ნიშნები და სიმპტომები გამოჩნდება, როზუვასტატინის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და განიხილოს ალტერნატიული მკურნალობა. თუ პაციენტს განუვითარდა ისეთი სერიოზული რეაქცია, როგორიცაა SJS ან DRESS როზუვასტატინის გამოყენებისას, როზუვასტატინით მკურნალობა არასდროს უნდა განახლდეს ამ პაციენტში.

პედიატრიული პოპულაცია

ხაზოვანი სიმაღლის (სიმაღლის), წონის, BMI (სხეულის მასის ინდექსი) და სქესობრივი მომწიფების მეორადი მახასიათებლების შეფასება ტანერის სტადიით 6-დან 17 წლამდე ასაკის პედიატრიულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ როზუვასტატინს, შემოიფარგლება ორწლიანი პერიოდით. ორწლიანი საკვლევი მკურნალობის შემდეგ, არ გამოვლენილა რაიმე ეფექტი ზრდაზე, წონაზე, BMI-ზე ან სქესობრივ მომწიფებაზე (იხ. ნაწილი 5.1). ბავშვთა და მოზარდთა კლინიკურ კვლევაში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით 52 კვირის განმავლობაში, CK>10xULN და კუნთების სიმპტომების მომატება ვარჯიშის ან გაზრდილი ფიზიკური აქტივობის შემდეგ აღინიშნებოდა უფრო ხშირად, ვიდრე კლინიკურ კვლევებში მოზრდილებში (იხ. ნაწილი 4.8).

 

4.5.ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

თანმხლები სამკურნალო საშუალებების ეფექტი როზუვასტატინზე

გადამტანი ცილის ინჰიბიტორები : როზუვასტატინი არის სუბსტრატი გარკვეული სატრანსპორტო პროტეინებისთვის, მათ შორის ღვიძლის ათვისების გადამზიდავი OATP1B1 და გამონადენის გადამზიდავი BCRP. როზუვასტატინის ერთდროულმა გამოყენებამ იმ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც წარმოადგენენ ამ გადამტანი ცილების ინჰიბიტორებს, შეიძლება გამოიწვიოს როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაციის მომატება და მიოპათიის განვითარების რისკი (იხ. განყოფილებები 4.2, 4.4 და 4.5, ცხრილი 1).

ციკლოსპორინი : როზუვასტატინით და ციკლოსპორინით ერთდროული მკურნალობის დროს, როზუვასტატინის AUC მნიშვნელობები საშუალოდ 7-ჯერ მაღალი იყო, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში. როზუვასტატინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ციკლოსპორინს. ერთდროულმა მიღებამ არ იმოქმედა ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციაზე.

პროტეაზას ინჰიბიტორები : მიუხედავად იმისა, რომ ურთიერთქმედების ზუსტი მექანიზმი უცნობია, პროტეაზას ინჰიბიტორის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება ძლიერად გაზარდოს როზუვასტატინის ექსპოზიცია. მაგალითად, ფარმაკოკინეტიკურ კვლევაში, 10 მგ როზუვასტატინის და პროტეაზას ორი ინჰიბიტორის (300 მგ ატაზანავირი / 100 მგ რიტონავირი) ერთობლივი მიღება ჯანმრთელ მოხალისეებში ასოცირებული იყო როზუვასტატინის AUC-ის და Cmax-ის შესაბამისად დაახლოებით სამჯერ და ხუთ-შვიდჯერ ზრდასთან. როზუვასტატინის და პროტეაზას ინჰიბიტორების გარკვეული კომბინაციების ერთდროული გამოყენება შეიძლება გადაწყვეტილ იყოს როზუვასტატინის დოზის კორექციის ფრთხილად განხილვის შემდეგ, როზუვასტატინის ექსპოზიციის მოსალოდნელი ზრდის საფუძველზე (იხ. პუნქტები 4.2, 4.4 და 4.5 ცხრილი 1).

გემფიბროზილი და ლიპიდების შემამცირებელი სხვა პროდუქტები : როზუვასტატინის და გემფიბროზილის ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია როზუვასტატინის Cmax და AUC-ის 2-ჯერ ზრდა (იხ. პუნქტი 4.4). კონკრეტული ურთიერთქმედების კვლევების მონაცემებზე დაყრდნობით, არ არის მოსალოდნელი ფარმაკოკინეტიკური შესაბამისი ურთიერთქმედება ფენოფიბრატთან, თუმცა შეიძლება მოხდეს ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება. გემფიბროზილი, ფენოფიბრატი, სხვა ფიბრატები და ნიაცინის (ნიკოტინის მჟავა) ლიპიდების შემამცირებელი დოზები (> ან ტოლია 1 გ/დღეში) ზრდის მიოპათიის რისკს HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებისას, ალბათ იმიტომ, რომ მათ შეუძლიათ გამოიწვიონ მიოპათია ცალკე მიღებისას. 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია ფიბრატის ერთდროული გამოყენებისას (იხ. პუნქტები 4.3 და 4.4). ამ პაციენტებმა ასევე უნდა დაიწყონ 5 მგ დოზით.

ეზეტიმიბი: 10 მგ როზუვასტატინის და 10 მგ ეზეტიმიბის ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია როზუვასტატინის AUC 1.2-ჯერ მომატება ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე სუბიექტებში. გვერდითი ეფექტების თვალსაზრისით არ არის გამორიცხული ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება როზუვასტატინსა და ეზეტიმიბს შორის.

ანტაციდი:როზუვასტატინის ერთდროულმა დოზირებამ ანტაციდურ სუსპენზიასთან, რომელიც შეიცავს ალუმინის და მაგნიუმის ჰიდროქსიდს, გამოიწვია როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაციის დაქვეითება დაახლოებით 50%-ით.ეს ეფექტი შერბილდა ანტაციდის მიღებისას როზუვასტატინიდან 2 საათის შემდეგ. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა არ არის შესწავლილი.

ერითრომიცინი : როზუვასტატინის და ერითრომიცინის ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია როზუვასტატინის AUC-ის 20%-ით და Cmax-ის 30%-ით დაქვეითება. ეს ურთიერთქმედება შეიძლება იყოს ერითრომიცინის მიერ გამოწვეული ნაწლავური მოძრაობის ზრდის შედეგი.

ციტოქრომP450ფერმენტები : in vitro და in vivo კვლევების შედეგები აჩვენებს, რომ როზუვასტატინი არ არის ციტოქრომ P450 იზოფერმენტების არც ინჰიბიტორი და არც ინდუქტორი. ამიტომ, ციტოქრომ P450 შუამავლობით გამოწვეული მეტაბოლიზმის შედეგად წამლებთან ურთიერთქმედება მოსალოდნელი არ არის. გარდა ამისა, როზუვასტატინი არის ღარიბი სუბსტრატი ამ იზოფერმენტებისთვის. არ დაფიქსირებულა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება როზუვასტატინსა და ფლუკონაზოლს (CYP2C9 და CYP3A4 ინჰიბიტორი) ან კეტოკონაზოლს (CYP2A6 და CYP3A4 ინჰიბიტორი) შორის.

ურთიერთქმედება,რომელიც მოითხოვს როზუვასტატინის დოზის კორექციას(იხ.ასევეცხრილი1):როდესაც აუცილებელია როზუვასტატინის ერთდროული მიღება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც, როგორც ცნობილია, ზრდიან როზუვასტატინის ზემოქმედებას, როზუვასტატინის დოზები უნდა დარეგულირდეს. დაიწყეთ როზუვასტატინის 5 მგ-იანი დოზით დღეში ერთხელ, თუ მოსალოდნელი ექსპოზიციის ზრდა (AUC) არის დაახლოებით 2-მაგი ან მეტი.როზუვასტატინის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა უნდა დარეგულირდეს ისე, რომ მოსალოდნელი როზუვასტატინის ექსპოზიცია არ უნდა აღემატებოდეს როზუვასტატინის 40 მგ-იან დღიურ დოზას, რომელიც მიიღება მედიკამენტებთან ურთიერთქმედების გარეშე, მაგალითად როზუვასტატინის 20 მგ დოზა გემფიბროზილთან ერთად (1,9-ჯერ ზრდა), და როზუვასტატინის 10 მგ დოზა ატაზანავირ/რიტონავირთან ერთად (3.1-ჯერ ზრდა).თუ შეინიშნება, რომ სამკურნალო საშუალება ზრდის როზუვასტატინის AUC-ს 2-მაგზე ნაკლებ, საწყისი დოზის შემცირება არ არის საჭირო, მაგრამ სიფრთხილეა საჭირო როზუვასტატინის დოზის 20 მგ-ზე მეტის გაზრდის შემთხვევაში.

ცხრილი 1 ერთობლივი შეყვანის სამკურნალო საშუალებების ეფექტი როზუვასტატინის ექსპოზიციაზე(AUC;სიდიდის კლების მიხედვით)გამოქვეყნებული კლინიკური კვლევებიდან
როზუვასტატინის AUC-ში2-ჯერ ან2-ჯერზე მეტი გაზრდა
ურთიერთქმედების წამლის დოზის რეჟიმი	როზუვასტატინის დოზირების რეჟიმი	როზუვასტატინისAUC* -ში ცვლილება
სოფოსბუვირი/ველპატასვირი/ვოქსილაპრევირი (400 მგ-100 მგ-100 მგ) + ვოქსილაპრევირი (100 მგ) დღეში ერთხელ 15 დღის განმავლობაში	10 მგ ერჯერადი დოზა	7.4 -ჯერ ↑
ციკლოსპორინი 75 მგ BID 200 მგ-მდე BID, 6 თვე	10 მგ ერთხელ დღეში, 10 დღე	7.1-ჯერ ↑
დაროლუტამიდი 600 მგ BID 5 დღე	5 მგ, ერთჯერადი დოზა	5.2-ჯერ ↑
რეგორაფენიბი 160 მგ, OD, 14 დღე	5 მგ, ერთჯერადი დოზა	3.8-ჯერ ↑
ატაზანავირი 300 მგ/რიტონავირი 100 მგ OD, 8 დღე	10 მგ, ერთჯერადი დოზა	3.1-ჯერ ↑
სიმეპრევირი 150 მგ OD, 7 დღე	10 მგ, ერთჯერადი დოზა	2.8-ჯერ ↑
ველპატასვირი 100 მგ OD	10 მგ, ერთჯერადი დოზა	2.7-ჯერ ↑
ომბიტსვირი 25 მგ/პარიტაპრევირი 150 მგ/ რიტონავირი 100 მგ OD/ დასაბუვირი 400 მგ BID, 14 დღე	5 მგ, ერთჯერადი დოზა	2.6-ჯერ ↑
გრაზოპრევირი 200 მგ/ელბასვირი 50 მგ OD, 11 დღე	10 მგ, ერთჯერადი დოზა	2.3-ჯერ ↑
გლეკაპრევირი 400 მგ/პიბრენტასვირი 120 მგ OD, 7 დღე	5 მგ OD, 7 დღე	2.2-ჯერ ↑
ლოპინავირი 400 მგ/რიტონავირი 100 მგ ორჯერ, 17 დღე	20 მგ OD, 7 დღე	2.1-ჯერ ↑
კლოპიდოგრელი 300 მგ დატვირთვით, რასაც მოჰყვება 75 მგ 24 საათის განმავლობაში	20 მგ, ერთჯერადი დოზა	2-ჯერ ↑
გემფიბროზილი 600 მგ დღეში ერთხელ, 7 დღე	80 მგ, ერთჯერადი დოზა	1.9-ჯერ ↑
როზუვასტატინის AUC-ის2-ჯერ ნაკლები ზრდა ურთიერთქმედების წამლის დოზის რეჟიმი როზუვასტატინის დოზირების რეჟიმი როზუვასტატინის AUC* -ს შეცვლა   ელტრომბოპაგი 75 მგ OD, 5 დღე 10 მგ, ერთჯერადი დოზა 1.6-ჯერ ↑ დარუნავირი 600 მგ/რიტონავირი 100 მგ BID, 7 დღე 10 მგ OD, 7 დღე 1.5-ჯერ ↑ ტიპრანავირი 500 მგ/რიტონავირი 200 მგ BID, 11 დღე 10 მგ, ერთჯერადი დოზა 1.4-ჯერ ↑ დრონედარონი 400 მგ დღეში BID მიუწვდომელია 1.4-ჯერ ↑ იტრაკონაზოლი 200 მგ OD, 5 დღე 10 მგ, ერთჯერადი დოზა **1.4-ჯერ ↑ ეზეტიმიბე 10 მგ OD, 14 დღე 10 მგ, OD, 14 დღე **1.2-ჯერ ↑ როზუვასტატინისAUC-ისშემცირება ურთიერთქმედების წამლის დოზის რეჟიმი როზუვასტატინის დოზის რეჟიმი როზუვასტატინის AUC*ცვლილება ერითრომიცინი 500 მგ QID, 7 დღე 80 მგ, ერთჯერადი დოზა 20% ↓ ბაიკალინი 50 მგ TID, 14 დღე 20 მგ, ერთჯერადი დოზა 47% ↓ * მონაცემები მოწოდებული x-ჯერ ცვლილება წარმოადგენს მარტივ თანაფარდობას ერთდროულ მიღებასა და მარტო როზუვასტატინს შორის. მონაცემები, როგორც % ცვლილება, წარმოადგენს % განსხვავებას მარტო როზუვასტატინთან შედარებით. ზრდა აღნიშნულია როგორც “↑”, კლება როგორც “↓”. ** ჩატარდა რამდენიმე ურთიერთქმედების კვლევა როზუვასტატინის სხვადასხვა დოზებზე, ცხრილი გვიჩვენებს ყველაზე მნიშვნელოვან თანაფარდობას. AUC = მრუდის ქვეშ მდებარე ფართობი; OD = დღეში ერთხელ; BID = დღეში ორჯერ; TID = დღეში სამჯერ; QID = დღეში ოთხჯერ.

შემდეგი სამედიცინო პროდუქტი/კომბინაციები არ ახდენდა კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას როზუვასტატინის AUC თანაფარდობაზე ერთდროული მიღებისას: ალეგლიტაზარი 0.3 მგ 7 დღის დოზა; ფენოფიბრატი 67 მგ 7 დღე TID დოზირება; ფლუკონაზოლი 200 მგ 11 დღე OD დოზირება; ფოსამპრენავირი 700 მგ/რიტონავირი 100 მგ 8 დღე BID დოზირება; კეტოკონაზოლი 200 მგ 7 დღე BID დოზირება; რიფამპინი 450 მგ 7 დღის OD დოზა; სილიმარინი 140 მგ 5 დღე TID დოზირება

როზუვასტატინის ეფექტი ერთდროული გამოყენების წამლებზე

Kვიტამინის ანტაგონისტები:როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, მკურნალობის დაწყებამ ან როზუვასტატინის დოზის გაზრდამ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ მკურნალობას K ვიტამინის ანტაგონისტებით (მაგალითად, ვარფარინი ან სხვა კუმარინის ანტიკოაგულანტი) შეიძლება გამოიწვიოს საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის (INR) ზრდა. როზუვასტატინის გაუქმებამ ან დოზის შემცირებამ შეიძლება გამოიწვიოს INR-ის შემცირება. ასეთ სიტუაციებში სასურველია შესაბამისი INR მონიტორინგი.

ორალური კონტრაცეპტივები/ჰორმონ ჩანაცვლებითი თერაპია(HRT):როზუვასტატინისა და ორალური კონტრაცეპტივების ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია ეთინილ ესტრადიოლისა და ნორგესტრელის AUC-ის მატება შესაბამისად 26%-ით და 34%-ით. ეს გაზრდილი პლაზმური დონე მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ორალური კონტრაცეპტივების დოზების შერჩევისას. არ არის ხელმისაწვდომი ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები სუბიექტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ როზუვასტატინს და HRT-ს; შესაბამისად, მსგავსი ეფექტი არ არის გამორიცხული. თუმცა, კომბინაცია ფართოდ გამოიყენებოდა ქალებში კლინიკურ კვლევებში და კარგად იყო გადატანილი.

სხვა სამკურნალო საშუალებები:

დიგოქსინი:სპეციფიკური ურთიერთქმედების კვლევების მონაცემებზე დაყრდნობით, არ არის მოსალოდნელი კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება დიგოქსინთან.

ფუზიდის მჟავა:როზუვასტატინისა და ფუზიდის მჟავას ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. მიოპათიის, მათ შორის რაბდომიოლიზის რისკი შეიძლება გაიზარდოს სისტემური ფუზიდის მჟავას სტატინებთან ერთდროული მიღებით. ამ ურთიერთქმედების მექანიზმი (იქნება ეს ფარმაკოდინამიკური თუ ფარმაკოკინეტიკური, თუ ორივე ერთად) ჯერ უცნობია. იყო აღნიშნული რაბდომიოლიზის შემთხვევები (ზოგიერთი ფატალური შემთხვევების ჩათვლით) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამ კომბინაციას. თუ საჭიროა სისტემური ფუზიდის მჟავით მკურნალობა, როზუვასტატინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს ფუზიდის მჟავით მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში.

ტიკაგრელორი:ტიკაგრელორმა შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობა და შეიძლება ხელი შეუშალოს როზუვასტატინის თირკმელებით ექსკრეციას, რაც ზრდის როზუვასტატინის დაგროვების რისკს.ზოგიერთ შემთხვევაში, ტიკაგრელორის და როზუვასტატინის კომბინირებული გამოყენება იწვევდა თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებას, CPK დონის მატებას და რაბდომიოლიზს.თიკაგრელორის და როზუვასტატინის ერთდროული გამოყენებისას რეკომენდებულია თირკმლის ფუნქციის და CPK კონტროლი.

პედიატრიული პოპულაცია

ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში. პედიატრიულ პოპულაციაში ურთიერთქმედების ხარისხი ცნობილი არ არის.

4.6.ფერტილობა,ორსულობადა ლაქტაცია

როზუვასტატინი უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში. რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა უნდა გამოიყენონ შესაბამისი კონტრაცეპტული ზომები. ვინაიდან ქოლესტერინი და ქოლესტერინის ბიოსინთეზის სხვა პროდუქტები აუცილებელია ნაყოფის განვითარებისთვის, HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბირებით გამოწვეული პოტენციური რისკი აჭარბებს ორსულობის დროს მკურნალობის უპირატესობას. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები იძლევა შეზღუდულ მტკიცებულებებს რეპროდუქციული ტოქსიკურობის შესახებ. თუ პაციენტი დაორსულდება ამ პროდუქტის გამოყენებისას, მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. როზუვასტატინი გამოიყოფა ვირთხების რძეში. არ არსებობს მონაცემები ადამიანებში რძეში გამოყოფის შესახებ.

4.7.გავლენა ავტომობილის მართვისა და დანადგარების გამოყენების უნარზე

არ ჩატარებულა კვლევები როზუვასტატინის ეფექტის დასადგენად მანქანის მართვისა და დანადგარების გამოყენების უნარზე. თუმცა, მისი ფარმაკოდინამიკური თვისებებიდან გამომდინარე, როზუვასტატინმა ნაკლებად სავარაუდოა, რომ იმოქმედოს ამ უნარზე. სატრანსპორტო საშუალების მართვისას ან მექანიზმებთან მუშაობისას გასათვალისწინებელია, რომ მკურნალობის დროს შესაძლოა თავბრუსხვევა.

4.8 არასასურველი ეფექტები

როზუვასტატინის გამოყენებისას გამოვლენილი არასასურველი რეაქციები ძირითადად მსუბუქი და გარდამავალია. კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში როზუვასტატინით ნამკურნალები პაციენტების 4%-ზე ნაკლები იყო მოხსნილი გვერდითი რეაქციების გამო.

გვერდითი რეაქციების სია ცხრილის სახით

კლინიკური კვლევებისა და ვრცელი პოსტმარკეტინგული გამოცდილების საფუძველზე, შემდეგი ცხრილი წარმოადგენს როზუვასტატინის გვერდითი რეაქციების პროფილს. შემდეგი გვერდითი რეაქციები კლასიფიცირებულია სიხშირისა და ორგანოთა სისტემის კლასის მიხედვით (SOC).

გვერდითი რეაქციების სიხშირეები კლასიფიცირდება შემდეგი კონვენციის მიხედვით: ხშირი (>1/100; <1/10-მდე); არახშირი (>1/1000-დან <1/100-მდე); იშვიათი (>1/10000-დან <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (<1/10000); უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით).

ცხრილი 2. გვერდითი რეაქციები კლინიკური კვლევებისა და პოსტმარკეტინგული გამოცდილების საფუძველზე

სისტემის ორგანოთა კლასი	ხშირი	არა ხშირი	იშვიათი	ძალიან იშვიათი	უცნობია
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები			თრომბოციტოპენია
იმუნური სისტემის დარღვევები			ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ანგიონევროზის ჩათვლით
ენდოკრინული დარღვევები	შაქრიანი დიაბეტი 1
ფსიქიატრიული დარღვევები					დეპრესია
ნერვული სისტემის დარღვევები	თავის ტკივილი თავბრუსხვევა			პოლინეიროპათია მეხსიერების დაკარგვა	პერიფერიული ნეიროპათია ძილის დარღვევა (მათ შორის უძილობა და კოშმარები)
სუნთქვის,გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები					ხველა დისპნოე
კუჭ-ნაწლავის დარღვევები	ყაბზობა გულისრევა მუცლის ტკივილი		პანკრეატიტი		დიარეა
ჰეპატობილიარული დარღვევები			ღვიძლის ტრანსამინაზების გაზრდა	სიყვითლის ჰეპატიტი
კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები		ქავილი გამონაყარი ურტიკარია			სტივენს-ჯონსონის სინდრომი წამლის რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS)
ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები	მიალგია		მიოპათია (მათ შორის მიოზიტი) რაბდომიოლიზი ლუპუსის მსგავსი სინდრომი კუნთების რღვევა	ართრალგია	მყესების დარღვევები, ზოგჯერ გართულებულია რღვევით იმუნური შუამავლობით ნეკროზული მიოპათია
თირკმელებისა და შარდის დარღვევები				ჰემატურია
რეპროდუქციული სისტემის და მკერდის დარღვევები				გინეკომასტია
ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილის პირობები	ასთენია				შეშუპება
1 სიხშირე დამოკიდებული იქნება რისკის ფაქტორების არსებობაზე ან არარსებობაზე (სისხლში უზმოზე გლუკოზა ≥ 5,6 მმოლ/ლ, BMI >30 კგ/მ2, მომატებული ტრიგლიცერიდები, ჰიპერტენზიის ისტორია).

ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, წამლის გვერდითი რეაქციების სიხშირე, როგორც წესი, დამოკიდებულია დოზაზე.

თირკმლის ეფექტები:პროტეინურია, გამოვლენილი დიპსტიკის ტესტით და ძირითადად მილაკოვანი წარმოშობის, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით.შარდის პროტეინის ცვლილება ნოლიდან ან ნარჩენებიდან ++ ან მეტზე დაფიქსირდა პაციენტთა <1%-ში გარკვეული პერიოდის განმავლობაში 10 და 20 მგ-ით მკურნალობის დროს და პაციენტების დაახლოებით 3%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ 40 მგ-ით. 20 მგ დოზით დაფიქსირდა ცვლის უმნიშვნელო მატება ნოლიდან ან ნარჩენიდან +-ზე. უმეტეს შემთხვევაში, პროტეინურია მცირდება ან ქრება სპონტანურად თერაპიის გაგრძელებისას. კლინიკური კვლევებისა და პოსტმარკეტინგული გამოცდილების მიმოხილვამ დღემდე არ გამოავლინა მიზეზობრივი კავშირი პროტეინურიასა და თირკმლის მწვავე ან პროგრესირებად დაავადებას შორის. ჰემატურია დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით, მაგრამ კლინიკური კვლევების მონაცემები მიუთითებს, რომ მისი სიხშირე დაბალია.

ჩონჩხის კუნთების ეფექტები:ჩონჩხის კუნთების ეფექტები, როგორიცაა მიალგია, მიოპათია (მიოზიტის ჩათვლით) და, იშვიათად, რაბდომიოლიზი თირკმლის მწვავე უკმარისობით ან მის გარეშე, აღწერილია პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით ყველა დოზით და განსაკუთრებით 20 მგ-ზე მეტი დოზით. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ როზუვასტატინს, დაფიქსირდა კკ დონის დოზადამოკიდებული ზრდა; შემთხვევების უმრავლესობა იყო მსუბუქი, ასიმპტომური და გარდამავალი. თუ კკ დონეები მომატებულია (>5xULN), მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ღვიძლისეფექტები:ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, ტრანსამინაზების დოზადამოკიდებული ზრდა დაფიქსირდა პაციენტთა მცირე რაოდენობაში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს; შემთხვევების უმრავლესობა იყო მსუბუქი, ასიმპტომური და გარდამავალი.

ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი მოვლენები :

სექსუალური დისფუნქცია.

ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების გამონაკლისი შემთხვევები, განსაკუთრებით ხანგრძლივი თერაპიის დროს.

რაბდომიოლიზის, თირკმელების სერიოზული მოვლენებისა და ღვიძლის სერიოზული მოვლენების (ძირითადად ღვიძლის ტრანსამინაზების გაზრდილი მატებისგან) მოხსენების სიხშირე უფრო მაღალია 40 მგ დოზით.

პედიატრიული პოპულაცია

კრეატინ კინაზას მატება >10xULN და კუნთების სიმპტომები ვარჯიშის ან გაზრდილი ფიზიკური აქტივობის შემდეგ უფრო ხშირად აღინიშნებოდა 52-კვირიან კლინიკურ კვლევაში ბავშვებსა და მოზარდებში, ვიდრე მოზრდილებში. სხვა მხრივ, როზუვასტატინის უსაფრთხოების პროფილი მსგავსი იყო ბავშვებში და მოზარდებში მოზრდილებთან შედარებით.

საეჭვოგვერდითირეაქციებისშესახებ შეტყობინება

საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ შეტყობინება მნიშვნელოვანია პრეპარატის ავტორიზაციის შემდეგ. ეს საშუალებას იძლევა წამლის სარგებლის/რისკის ბალანსის მუდმივი მონიტორინგის. 

4.9დოზის გადაჭარბება

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში სპეციფიური მკურნალობა არ არსებობს. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში პაციენტს უნდა ჩაუტარდეს სიმპტომური მკურნალობა და საჭიროებისამებრ დაინიშნოს დამხმარე ზომები. საჭიროა ღვიძლის ფუნქციის და კკ დონის მონიტორინგი. ჰემოდიალიზის გამოყენების საჭიროება ნაკლებად სავარაუდოა.

5.ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1 ფარმაკოდინამიური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:ლიპიდური ცვლის მამოდიფიცირებელი საშუალებები, HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორები

ATCკოდი : C10AA07

მოქმედებისმექანიზმი

როზუვასტატინი არის HMG-CoA რედუქტაზას შერჩევითი და კონკურენტული ინჰიბიტორი, სიჩქარის შემზღუდველი ფერმენტი, რომელიც გარდაქმნის 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ კოენზიმ A-ს მევალონატად, ქოლესტერინის წინამორბედად. როზუვასტატინის მოქმედების ძირითადი ადგილია ღვიძლი, ქოლესტერინის დონის შემცირების სამიზნე ორგანო. როზუვასტატინი ზრდის ღვიძლის LDL რეცეპტორების რაოდენობას უჯრედის ზედაპირზე, აძლიერებს LDL-ის შეწოვას და კატაბოლიზმს და თრგუნავს VLDL ღვიძლის სინთეზს, რითაც ამცირებს VLDL და LDL ნაწილაკების საერთო რაოდენობას.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

როზუვასტატინი ამცირებს მომატებულ LDL-ქოლესტერინს, საერთო ქოლესტერინს და ტრიგლიცერიდებს და ზრდის HDL-ქოლესტერინს. ის ასევე ამცირებს ApoB, nonHDL-C, VLDL-C, VLDL-TG და ზრდის ApoA-I (იხ. ცხრილი 3). როზუვასტატინი ასევე ამცირებს LDL-C/HDL-C, საერთო C/HDL-C და nonHDL-C/HDL-C და ApoB/ApoA-I თანაფარდობებს.

ცხრილი3 დოზის პასუხი პაციენტებში პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიით(ტიპიIIaდაIIb) (კორექტირებული საშუალო პროცენტული ცვლილება საწყისიდან)

დოზა	N	LDL-C	სულ -C	HDL-C	TG	nonHDL-C	ApoB	ApoA-l
პლაცებო	13	-7	-5	3	-3	-7	-3	0
5	17	-45	-33	13	-35	-44	-38	4
10	17	-52	-36	14	-10	-48	-42	4
20	17	-55	-40	8	-23	-51	-46	5
40	18	-63	-46	10	-28	-60	-54	0

თერაპიული ეფექტი მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 1 კვირაში და მაქსიმალური რეაქციის 90% მიიღწევა 2 კვირაში. მაქსიმალური რეაქცია ჩვეულებრივ მიიღწევა 4 კვირაში და შენარჩუნებულია ამის შემდეგ.

კლინიკურიეფექტურობადა უსაფრთხოება

როზუვასტატინი ეფექტურია ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე მოზრდილებში, ჰიპერტრიგლიცერიდემიით და მის გარეშე, განურჩევლად რასისა, სქესისა და ასაკისა და სპეციალურ პოპულაციებში, როგორიცაა დიაბეტით დაავადებულები ან ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში. III ფაზის გაერთიანებულ მონაცემებზე დაყრდნობით, როზუვასტატინი ეფექტურია IIa და IIb ტიპის ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტების უმრავლესობის სამკურნალოდ (საშუალო საბაზისო LDL-C დაახლოებით 4,8 მმოლ/ლ) „ევროპის ათეროსკლეროზის საზოგადოების“ (EAS; 1998) აღიარებულ სამიზნეებამდე; პაციენტების დაახლოებით 80%-მა, რომლებიც მკურნალობდნენ 10 მგ-ით, მიაღწიეს EAS-ის მიზნებს LDL-C დონისთვის (<3 მმოლ/ლ). დიდ კვლევაში, ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე 435 პაციენტმა მიიღო როზუვასტატინი 20 მგ-დან 80 მგ-მდე იძულებითი ტიტრირების რეჟიმით. ყველა დოზამ აჩვენა სასარგებლო ეფექტი ლიპიდურ პარამეტრებზე და მკურნალობაზე სამიზნე დონემდე. 40 მგ დღიურ დოზამდე ტიტრირების შემდეგ (მკურნალობის 12 კვირა), LDL-C შემცირდა 53%-ით. პაციენტების 33 პროცენტმა (33%) მიაღწია EAS გაიდლაინებს LDL-C დონისთვის (<3 მმოლ/ლ). იძულებითი ღია გამოკვლევის დროს, 42 პაციენტი (მათ შორის 8 პედიატრიული პაციენტი) ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით შეფასებული იყო როზუვასტატინის 20-40 მგ-ზე რეაქციაზე. მთლიან პოპულაციაში, LDL-C-ის საშუალო შემცირება იყო 22%. კლინიკურ კვლევებში პაციენტთა შეზღუდულ რაოდენობაზე, როზუვასტატინს გამოუმჟღავნდა ადიტიური ეფექტურობა ტრიგლიცერიდების შემცირებაში ფენოფიბრატთან ერთად გამოყენებისას და HDL-C დონის გაზრდაში ნიაცინთან ერთად გამოყენებისას. მულტიცენტრულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კლინიკურ კვლევაში (METEOR), 45-დან 70 წლამდე ასაკის 984 პაციენტი გულის კორონარული დაავადების განვითარების დაბალი რისკით (განსაზღვრულია როგორც ფრემინგემის რისკი <10% 10 წელიწადში), საშუალო LDL-C დონე 4.0 მმოლ/ლ (154.5 მგ/დლ), მაგრამ სუბკლინიკური ათეროსკლეროზით (განსაზღვრულია კაროტიდის ინტიმის სისქით) რანდომიზირებული იყვნენ როზუვასტატინის 40 მგ დღეში ერთხელ ან პლაცებოზე 2 წლის განმავლობაში. როზუვასტატინმა მნიშვნელოვნად შეანელა მაქსიმალური CIMT პროგრესირების სიჩქარე 12 საძილე უბნისთვის პლაცებოსთან შედარებით -0,0145 მმ/წ-ით [95% ნდობის ინტერვალი -0,0196, -0,0093; p<0.0001]. ცვლილება საწყისიდან იყო -0,0014 მმ/წელიწადში (-0,12%/წელი (უმნიშვნელო)) როზუვასტატინისთვის +0,0131 მმ/წელიწადში (1,12%/წელი (p<0, 0001)) პროგრესირებასთან შედარებით პლაცებოსთვის. პირდაპირი კორელაცია CIMT-ის შემცირებასა და გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების რისკის შემცირებას შორის ჯერ არ არის ნაჩვენები. METEOR-ში შესწავლილი პოპულაცია არის გულის კორონარული დაავადების დაბალი რისკის მქონე და არ წარმოადგენს სამიზნე პოპულაციას [95% ნდობის ინტერვალი -0.0196, -0.0093; p<0.0001]. ცვლილება საწყისიდან იყო -0.0014 მმ/წელიწადში (-0.12%/წელი (უმნიშვნელო)) როზუვასტატინისთვის, +0.0131 მმ/წლიური პროგრესიასთან შედარებით (1.12%/წელი (p<0.0001)) პლაცებოსთვის. პირდაპირი კორელაცია CIMT-ის შემცირებასა და გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების რისკის შემცირებას შორის ჯერ არ არის ნაჩვენები. METEOR-ში შესწავლილი პოპულაცია არის გულის კორონარული დაავადების დაბალი რისკის მქონე და არ წარმოადგენს 40 მგ როზუვასტატინის სამიზნე პოპულაციას. 40 მგ დოზა უნდა დაინიშნოს მხოლოდ მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში მაღალი გულ-სისხლძარღვთა რისკის ქვეშ. პირველადი პრევენციისას სტატინების გამოყენების დასაბუთებაში: როზუვასტატინის შეფასების ინტერვენციულ კვლევაში (JUPITER), როზუვასტატინის ეფექტი ძირითადი ათეროსკლეროზული გულ-სისხლძარღვთა დაავადების მოვლენების გამოვლენაზე შეფასებული იყო 17802 მამაკაცში (≥50 წელი) და ქალში (≥60 წელი). კვლევის მონაწილეები რანდომიზირებულნი იყვნენ პლაცებოზე (n=8901) ან როზუვასტატინზე 20 მგ ერთხელ დღეში (n=8901) და დაკვირვებულნი იყვნენ მედიანური 2 წლის განმავლობაში. LDL-ქოლესტერინის კონცენტრაცია შემცირდა 45%-ით (p<0.001) როზუვასტატინის ჯგუფში პლაცებო ჯგუფთან შედარებით. სუბიექტების მაღალი რისკის ქვეჯგუფის პოსტ-ჰოკ ანალიზში საბაზისო ფრემინგემის რისკის ქულით >20% (1558 სუბიექტი) იყო მნიშვნელოვანი შემცირება გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილის, ინსულტის და მიოკარდიუმის ინფარქტის კომბინირებული საბოლოო წერტილის (p=0.028) როზუვასტატინით მკურნალობაზე პლაცებოსთან შედარებით. აბსოლუტური რისკის შემცირება მოვლენის სიხშირეში 1000 პაციენტზე წელიწადში იყო 8.8. საერთო სიკვდილიანობა უცვლელი იყო ამ მაღალი რისკის ჯგუფში (p=0.193). მაღალი რისკის ქვეჯგუფის პოსტ-ჰოკ ანალიზში (სულ 9302 ადამიანი) საბაზისო SCORE ≥5% (ექსტრაპოლირებული 65 წელზე უფროსი ასაკის ადამიანებზე), დაფიქსირდა გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილის, ინსულტის და მიოკარდიუმის ინფარქტის ერთობლივი საბოლოო წერტილის მნიშვნელოვანი შემცირება (p=0.0003) როზუვასტატინის მკურნალობაში პლაცებოსთან შედარებით. აბსოლუტური რისკის შემცირება მოვლენის სიხშირეში იყო 5.1 1000 პაციენტ-წელზე. საერთო სიკვდილიანობა უცვლელი იყო ამ მაღალი რისკის ჯგუფში (p=0.076). JUPITER კვლევაში იყო როზუვასტატინის 6.6% და პლაცებოს 6.2% სუბიექტები, რომლებმაც შეწყვიტეს საკვლევი მედიკამენტების გამოყენება გვერდითი მოვლენის გამო. ყველაზე გავრცელებული გვერდითი მოვლენები, რამაც გამოიწვია მკურნალობის შეწყვეტა, იყო: მიალგია (0.3% როზუვასტატინი, 02% პლაცებო), მუცლის ტკივილი (0.03% როზუვასტატინი, 0.02% პლაცებო) და გამონაყარი (0.02% როზუვასტატინი, 0.03% პლაცებო). პლაცებოზე მეტი ან ტოლი სიხშირით ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენები იყო საშარდე გზების ინფექცია (8.7% როზუვასტატინი, 8.6% პლაცებო), ნაზოფარინგიტი (7.6% როზუვასტატინი, 7.2% პლაცებო), ზურგის ტკივილი (7.6% როზუვასტატინი, 6.9% პლაცებო). და მიალგია (7.6% როზუვასტატინი, 6.6% პლაცებო).

პედიატრიული პოპულაცია

ორმაგად ბრმა, რანდომიზებულ, მრავალცენტრიან, პლაცებო-კონტროლირებად, 12 კვირიან კვლევაში (n=176, 97 მამაკაცი და 79 ქალი), რასაც მოჰყვა 40 კვირიანი (n=173, 96 მამაკაცი და 77 ქალი), ღია ეტიკეტირების, როზუვასტატინის დოზიტრირების ფაზა, პაციენტები 10-დან 17 წლამდე (ტანერის სტადია II-V, მდედრობითი სქესის მინიმუმ 1 წლის პოსტმენარქე) ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, იღებდნენ როზუვასტატინს 5, 10 ან 20 მგ ან პლაცებოს ყოველდღიურად 12 კვირის განმავლობაში და შემდეგ ყველა იღებდა როზუვასტატინს ყოველდღიურად 40 კვირის განმავლობაში. კვლევაში შესვლისას, პაციენტების დაახლოებით 30% იყო 10-დან 13 წლამდე და დაახლოებით 17%, 18%, 40% და 25% იყო ტანერის II, III, IV და V სტადიების მქონე, შესაბამისად. LDL-C შემცირდა 38.3%, 44.6% და 50.0% როზუვასტატინით 5, 10 და 20 მგ, შესაბამისად, პლაცებოს 0.7%-თან შედარებით. 40-კვირიანი ღია ეტიკეტირების დოზის ტიტრების ბოლოს მაქსიმალურ დოზამდე 20 მგ დღეში ერთხელ, 173 პაციენტიდან 70-მა (40.5%) მიაღწია LDL-ის სამიზნე დონეს 2.8 მმოლ/ლ-ზე ნაკლები. საკვლევი მკურნალობის 52 კვირის შემდეგ, არ იყო გამოვლენილი რაიმე ეფექტი ზრდაზე, წონაზე, BMI-ზე ან სქესობრივ მომწიფებაზე. ეს კვლევა (n=176) არ იყო შესაფერისი წამლის იშვიათი გვერდითი მოვლენების შესადარებლად. როზუვასტატინი ასევე შესწავლილი იყო 2-წლიან, ღია ეტიკეტირების, სამიზნე ტიტრირების კვლევაში 198 ბავშვში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით 6-დან 17 წლამდე (88 მამაკაცი და 110 ქალი), ტანერის სტადია შეესაბამება ზემოხსენებულ კვლევაში ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებსა და მოზარდებში არსებულს. ევროპის მედიკამენტების სააგენტომ უარი თქვა ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის, პირველადი კომბინირებული (შერეული) დისლიპიდემიის სამკურნალოდ პედიატრიული პოპულაციის ყველა ქვეჯგუფში როზუვასტატინის კვლევების შედეგების წარდგენის ვალდებულებაზე.

5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

აბსორბცია

როზუვასტატინის მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში მიიღწევა პერორალური მიღებიდან დაახლოებით 5 საათის შემდეგ. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა არის დაახლოებით 20%.

დისტრიბუცია

როზუვასტატინი ინტენსიურად შეიწოვება ღვიძლში, რომელიც წარმოადგენს ქოლესტერინის სინთეზის და LDL-C კლირენსის ძირითად ადგილს. როზუვასტატინის განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 134 ლ. როზუვასტატინის დაახლოებით 90% უკავშირდება პლაზმის ცილებს, ძირითადად ალბუმინს.

ბიოტრანსფორმაცია: როზუვასტატინი განიცდის შეზღუდულ მეტაბოლიზმს (დაახლოებით 10%). ინ ვიტრო მეტაბოლიზმის კვლევები ადამიანის ჰეპატოციტების გამოყენებით მიუთითებს, რომ როზუვასტატინი არის ცუდი სუბსტრატი ციტოქრომ P450-ზე დაფუძნებული მეტაბოლიზმისთვის. CYP2C9 იყო ძირითადი ჩართული იზოფერმენტი, ამასთან 2C19, 3A4 და 2D6 ჩართული იყო ნაკლებად. გამოვლენილი ძირითადი მეტაბოლიტებია N-დესმეთილის და ლაქტონის მეტაბოლიტები. N-დესმეთილის მეტაბოლიტი დაახლოებით 50%-ით ნაკლებად აქტიურია, ვიდრე როზუვასტატინი, ხოლო ლაქტონის ფორმა კლინიკურად არააქტიურად ითვლება. როზუვასტატინი წარმოადგენს მოცირკულირე HMGCoA რედუქტაზას ინჰიბიტორული აქტივობის 90%-ზე მეტს.

ელიმინაცია: როზუვასტატინის დოზის დაახლოებით 90% გამოიყოფა უცვლელი სახით განავლით (შედგება აბსორბირებული და შეუწოვადი აქტიური ნივთიერებისგან), ხოლო დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა შარდით. დაახლოებით 5% გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდში. პლაზმური ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 19 საათს. ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იზრდება უფრო მაღალი დოზებით. საშუალო გეომეტრიული პლაზმური კლირენსი არის დაახლოებით 50 ლიტრი/სთ (ვარიაციის კოეფიციენტი 21.7%). როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, როზუვასტატინის ღვიძლისმიერი შეწოვა მოიცავს OATP-C მემბრანულ გადამტანს. ეს გადამზიდავი მნიშვნელოვანია როზუვასტატინის ღვიძლისმიერი ელიმინაციისთვის.

წრფივობა: როზუვასტატინის სისტემური ზემოქმედება იზრდება დოზის პროპორციულად. მრავალჯერადი დღიური დოზის მიღების შემდეგ ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების ცვლილებები არ შეინიშნება.

განსაკუთრებული პოპულაციები

ასაკი და სქესი: ასაკის ან სქესის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე მოზრდილებში არ ყოფილა. ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებში და მოზარდებში ექსპოზიცია მსგავსი ან დაბალია, ვიდრე მოზრდილ პაციენტებში დისლიპიდემიით.

ბიოტრანსფორმაცია: როზუვასტატინი განიცდის შეზღუდულ მეტაბოლიზმს (დაახლოებით 10%). ინ ვიტრო მეტაბოლიზმის კვლევები ადამიანის ჰეპატოციტების გამოყენებით მიუთითებს, რომ როზუვასტატინი არის ცუდი სუბსტრატი ციტოქრომ P450-ზე დაფუძნებული მეტაბოლიზმისთვის. CYP2C9 იყო ძირითადი ჩართული იზოფერმენტი, ამასთან 2C19, 3A4 და 2D6 ჩართული იყო ნაკლებად. გამოვლენილი ძირითადი მეტაბოლიტებია N-დესმეთილის და ლაქტონის მეტაბოლიტები. N-დესმეთილის მეტაბოლიტი დაახლოებით 50%-ით ნაკლებად აქტიურია, ვიდრე როზუვასტატინი, ხოლო ლაქტონის ფორმა კლინიკურად არააქტიურად ითვლება. როზუვასტატინი წარმოადგენს მოცირკულირე HMGCoA რედუქტაზას ინჰიბიტორული აქტივობის 90%-ზე მეტს.

ელიმინაცია

როზუვასტატინის დოზის დაახლოებით 90% გამოიყოფა უცვლელი სახით განავლით (შედგება აბსორბირებული და შეუწოვი აქტიური ნივთიერებისგან), ხოლო დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა შარდით. დაახლოებით 5% გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდში. პლაზმური ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 19 საათს. ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იზრდება უფრო მაღალი დოზებზე. საშუალო გეომეტრიული პლაზმური კლირენსი არის დაახლოებით 50 ლიტრი/სთ (ვარიაციის კოეფიციენტი 21.7%). ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, როზუვასტატინის

ღვიძლისმიერი ათვისება მოიცავს OATP-C მემბრანულ გადამტანს. ეს გადამტანი მნიშვნელოვანია როზუვასტატინის ღვიძლისმიერი ელიმინაციისთვის.

წრფივობა

როზუვასტატინის სისტემური ექსპოზიცია იზრდება დოზის პროპორციულად. მრავალჯერადი დღიური დოზის მიღების შემდეგ ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების ცვლილებები არ შეინიშნება.

განსაკუთრებული პოპულაციები

ასაკი და სქესი : არ იყო ასაკის ან სქესის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე მოზრდილებში. ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებში და მოზარდებში ექსპოზიცია მსგავსია ან უფრო დაბალია, ვიდრე მოზრდილებში დისლიპიდემიით.

ელიმინაცია: როზუვასტატინის დოზის დაახლოებით 90% გამოიყოფა უცვლელი სახით განავლით (შედგება აბსორბირებული და შეუწოვი აქტიური ნივთიერებისგან), ხოლო დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა შარდით. დაახლოებით 5% გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდში. პლაზმური ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 19 საათს. ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იზრდება უფრო მაღალი დოზებზე. საშუალო გეომეტრიული პლაზმური კლირენსი არის დაახლოებით 50 ლიტრი/სთ (ვარიაციის კოეფიციენტი 21.7%). ისევე როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, როზუვასტატინის

ღვიძლისმიერი ათვისება მოიცავს OATP-C მემბრანულ გადამტანს. ეს გადამტანი მნიშვნელოვანია როზუვასტატინის ღვიძლისმიერი ელიმინაციისთვის.

წრფივობა: როზუვასტატინის სისტემური ექსპოზიცია იზრდება დოზის პროპორციულად. მრავალჯერადი დღიური დოზის მიღების შემდეგ ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების ცვლილებები არ შეინიშნება.

განსაკუთრებული პოპულაციები:

ასაკი და სქესი : არ იყო ასაკის ან სქესის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე მოზრდილებში. ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებში და მოზარდებში ექსპოზიცია მსგავსია ან უფრო დაბალია, ვიდრე მოზრდილ პაციენტებში დისლიპიდემიით.

რასა : ფარმაკოკინეტიკური კვლევები აჩვენებს საშუალო AUC-ისა და Cmax-ის დაახლოებით 2-ჯერ მომატებას აზიელ სუბიექტებში (იაპონელები, ჩინელები, ფილიპინები, ვიეტნამელები და კორეელები) კავკასიელებთან შედარებით; აზიელი ინდიელები აჩვენებენ დაახლოებით 1,3-ჯერ მომატებას მედიანურ AUC-სა და Cmax-ში. პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკურმა ანალიზმა არ გამოავლინა კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ფარმაკოკინეტიკაში კავკასიურ და შავკანიან ჯგუფებს შორის.

თირკმლის უკმარისობა : თირკმელების უკმარისობის სხვადასხვა ხარისხის მქონე სუბიექტებში ჩატარებულ კვლევაში თირკმელების მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის დაავადება არ ახდენს გავლენას როზუვასტატინის ან N-დესმეთილის მეტაბოლიტის პლაზმურ კონცენტრაციაზე. სუბიექტებს მძიმე უკმარისობით (CrCl <30 მლ/წთ) აღენიშნებოდათ პლაზმური კონცენტრაციის 3-ჯერ ზრდა და N-დესმეთილის მეტაბოლიტის კონცენტრაციის 9-ჯერ ზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. როზუვასტატინის პლაზმური წონასწორული კონცენტრაცია სუბიექტებში, რომლებიც იტარებდნენ ჰემოდიალიზს, დაახლოებით 50%-ით მეტი იყო ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით.

ღვიძლის უკმარისობა:ღვიძლის უკმარისობის სხვადასხვა ხარისხის მქონე პირებში ჩატარებულ კვლევაში არ იყო მტკიცებულება როზუვასტატინის გაზრდილი ზემოქმედების შესახებ იმ პირებში, რომლებსაც აქვთ ჩაილდ-პუგის ქულები 7 ან უფრო დაბალი. თუმცა, ორ სუბიექტს ჩაილდ-პუგის ქულებით 8 და 9 აღენიშნებოდა სისტემური ექსპოზიციის ზრდა სულ მცირე 2-ჯერ, ვიდრე სუბიექტებს ჩაილდ-პუგის უფრო დაბალი ქულები. არ არსებობს გამოცდილება ჩაილდ-პუგის ქულების 9-ზე მეტის მქონე სუბიექტებში.

გენეტიკური პოლიმორფიზმი : HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების განლაგება, მათ შორის როზუვასტატინი, მოიცავს OATP1B1 და BCRP გადამტან ცილებს. SLCO1B1 (OATP1B1) და/ან ABCG2 (BCRP) გენეტიკური პოლიმორფიზმის მქონე პაციენტებში არსებობს როზუვასტატინის ექსპოზიციის გაზრდის რისკი. SLCO1B1 c.521CC და ABCG2 c.421AA ცალკეული პოლიმორფიზმი დაკავშირებულია როზუვასტატინის უფრო მაღალ ექსპოზიციასთან (AUC) SLCO1B1 c.521TT ან ABCG2 c.421CC გენოტიპებთან შედარებით. ეს სპეციფიკური გენოტიპინგი კლინიკურ პრაქტიკაში არ არის დადგენილი, მაგრამ პაციენტებისთვის, რომლებშიც ცნობილია ამ ტიპის პოლიმორფიზმი, რეკომენდებულია როზუვასტატინის უფრო დაბალი დღიური დოზა.

პედიატრიული პოპულაცია

როზუვასტატინის ორმა ფარმაკოკინეტიკურმა კვლევამ (მოცემული ტაბლეტების სახით) პედიატრიულ პაციენტებში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით 10-დან 17 წლამდე ან 6-დან 17 წლამდე (სულ 214 პაციენტი) აჩვენა, რომ პედიატრიულ პაციენტებში ექსპოზიცია შედარებით ან უფრო დაბალია, ვიდრე ზრდასრულ პაციენტებში. როზუვასტატინის ექსპოზიცია პროგნოზირებადი იყო დოზისა და დროის მიხედვით 2 წლის განმავლობაში.

5.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

პრეკლინიკურმა მონაცემებმა არ გამოავლინა რაიმე განსაკუთრებული საფრთხე ადამიანებისთვის უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის, გენოტოქსიურობის და კანცეროგენულობის პოტენციალის ტრადიციულ კვლევებზე დაყრდნობით. hERG-ზე ზემოქმედების სპეციფიკური ტესტები არ არის შეფასებული. გვერდითი რეაქციები, რომლებიც არ გამოვლენილა კლინიკურ კვლევებში, მაგრამ გამოვლინდა ცხოველებში კლინიკური ექსპოზიციის ანალოგიურ დონეზე, იყო შემდეგი: განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის კვლევებში ღვიძლის ჰისტოპათოლოგიური ცვლილებები, სავარაუდოდ როზუვასტატინის ფარმაკოლოგიური მოქმედების გამო, დაფიქსირდა თაგვებში, ვირთხებში და უფრო მცირე ზომით ძაღლებში ნაღვლის ბუშტში, მაგრამ არა მაიმუნებში. გარდა ამისა, სათესლე ჯირკვლის ტოქსიკურობა დაფიქსირდა მაიმუნებსა და ძაღლებში უფრო მაღალ დოზებზე. რეპროდუქციული ტოქსიკურობა აშკარა იყო ვირთხებში: ნარჩენების ზომის, ნარჩენების წონის და ლეკვის გადარჩენის შემცირება დაფიქსირდა დედისთვის ტოქსიკური დოზებით, როდესაც სისტემური ექსპოზიცია რამდენჯერმე აღემატებოდა თერაპიული ექსპოზიციის დონეს.

6 . ფარმაცევტული დეტალები

6.1დამხმარე ნივთიერებების სია:

ტაბლეტის ბირთვი:მომზადებული გრანულები (ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კროსპოვიდონი, პოვიდონი), მაგნიუმის სტეარატი, გასუფთავებული ტალკი, კროსპოვიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა;

ტაბლეტის გარსი:Sheff Coat PVA (პოლივინილის სპირტი, ლეციტინი, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი), PB ვარდისფერი ფერი.

6.2 შეუთავსებლობა

არ მიესადაგება.

6.3 შენახვის ვადა

36 თვე

6.4 შენახვის განსაკუთრებული პირობები

შეინახეთ 30°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე. დაიცავით სინათლისა და ტენიანობისგან.

6.5კონტეინერის ხასიათი და შიგთავსი

ტაბლეტი, 14 ტაბლეტი ყოველ ბლისტერზე და 2 ბლისტერი თითო ფურცელი-ჩანართით თითოეულ კოლოფში.

6.6განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები განადგურებისას

განსაკუთრებული მოთხოვნები არ არსებობს.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფიII,გაიცემაფორმა№3რეცეპტით