ნადროქსანი - Nadroxan 0.3მლ 10 მზა შპრიცი

ნადროქსანი (Nadroxan)

სავაჭრო დასახელება:ნადროქსანი (Nadroxan)

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: კალციუმის ნადროპარინი

სამკურნალო ფორმა:კანქვეშ შესაყვანი ხსნარი

შემადგენლობა :

1 შპრიცი (0,3 მლ) შეიცავს კალციუმის ნადროპარინს 2850 ანტი-Xa ME (28,5 მგ) აქტიური ნივთიერების სახით;

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროქსიდის ხსნარი 0,1% ან ქლორწყალბადმჟავას ხსნარი 0,1 მ - pH-მდე 5,0 - 7,5, საინექციო წყალი - 0,3 მლ-მდე.

1 შპრიცი (0,4 მლ) შეიცავს კალციუმის ნადროპარინი 3800 ანტი-Xa ME (38,0 მგ) აქტიური ნივთიერების სახით;

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროქსიდის ხსნარი 0,1% ან ქლორწყალბადმჟავას ხსნარი 0,1 მ - pH 5,0 - 7,5-მდე, საინექციო წყალი - 0,4 მლ-მდე.

1 შპრიცი (0,6 მლ) შეიცავს კალციუმის ნადროპარინი 5700 ანტი-Xa ME (57,0 მგ) აქტიური ნივთიერების სახით;

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროქსიდის ხსნარი 0,1% ან ქლორწყალბადმჟავას ხსნარი 0,1 მ - pH-მდე 5,0 - 7,5, საინექციო წყალი - 0,6 მლ-მდე.

1 შპრიცი (0.8 მლ) შეიცავს კალციუმის ნადროპარინი 7600 ანტი-Xa ME (76,0 მგ) აქტიური ნივთიერების სახით;

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროქსიდის ხსნარი 0,1% ან ქლორწყალბადმჟავას ხსნარი 0,1 მ - pH-მდე 5,0 - 7,5, საინექციო წყალი - 0,8 მლ-მდე.

აღწერა:უფერო ან ღია ყვითელიდან მოყავისფრო-მოყვითალო, გამჭვირვალე ან ოდნავ ოპალესცენტური ხსნარი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი : ანტითრომბოზული საშუალებები; ჰეპარინის ჯგუფი

ნადროქსანის სხვა დოზა იხილეთ აქ: ნადროქსანი - Nadroxan 0.4მლ 10 მზა შპრიცი

ათქკოდი:В01АB06

ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები

ფარმაკოდინამიკა

ნადროქსანი არის ბიოანალოგი (ბიომიმსგავსებული სამკურნალო პრეპარატი). კალციუმის ნადროპარინი არის დაბალი მოლეკულური ჰეპარინი (დმჰ), რომელიც მიიღება სტანდარტული ჰეპარინის დეპოლიმერიზაციით. ეს არის გლიკოზამინოგლიკანი, რომლის საშუალო მოლეკულური წონაა დაახლოებით 4300 დალტონი.

მოქმედების მექანიზმი

კალციუმის ნადროპარინი ავლენს პლაზმის ცილებთან ანტითრომბინ III (AT III) შეკავშირების მაღალ უნარს. ეს შეკავშირება იწვევს Xa ფაქტორის დაჩქარებულ ინჰიბირებას, რაც განაპირობებს ნადროპარინის კალციუმის მაღალ ანტითრომბოზულ პოტენციალს.

სხვა მექანიზმები, რომლებიც შუამავლობენ კალციუმის ნადროპარინის ანტითრომბოზულ ეფექტს, მოიცავს ქსოვილის ფაქტორის გარდამქმნელი ინჰიბიტორის (TFPI) გააქტიურებას, ფიბრინოლიზის გააქტიურებას ენდოთელური უჯრედებიდან ქსოვილის პლაზმინოგენის აქტივატორის პირდაპირი განთავისუფლების გზით და სისხლის რეოლოგიის ცვლილებას (სისხლის სიბლანტის დაქვეითება და თრომბოციტების და გრანულოციტების მემბრანის მომატება. ).

კალციუმის ნადროპარინი ხასიათდება უფრო მაღალი აქტივობით Xa ფაქტორის მიმართ, ვიდრე IIa ფაქტორის მიმართ. მას აქვს როგორც მყისიერი, ასევე ხანგრძლივი ანტითრომბოზული მოქმედება.

არაფრაქცირებულ ჰეპარინთან (აფჰ) შედარებით, კალციუმის ნადროპარინს აქვს ნაკლები გავლენა თრომბოციტების ფუნქციაზე და მათი აგრეგაციის უნარზე და ნაკლებად გამოხატული ეფექტი აქვს პირველად ჰემოსტაზზე.

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

I ფაზის კვლევის განმავლობაში შესწავლილი იყო პრეპარატების ნადროქსანისა და ფრაქსიპარინის შედარებითი ფარმაკოკინეტიკა/ფარმაკოდინამიკა, უსაფრთხოება და ასატანობა. კვლევამ დაადასტურა ფარმაკოდინატოლმიკური ეკვივალენტობა, ისევე როგორც ეკვივალენტობა ანტი-Xa და ანტი-IIa ფაქტორის აქტივობაში. კლინიკური კვლევის დროს დაფიქსირდა 10 გვერდითი მოვლენა (გმ) 9 მოხალისეში; ყველა რეგისტრირებული გმ იყო ლაბორატორიული პარამეტრების ნორმიდან გადახრა. 10-ვე გმ იყო მსუბუქი სიმძიმის. საკვლევ პრეპარტთან გმ-ს კავშირი შეფასებული იყო, როგორც სავარაუდო. 8 გმ მოგვარდა გმ-ების აღდგენით/შეწყვეტით; 2 გმ-სთვის შედეგი უცნობია. ყველა გმ, რომელიც განვითარდა, არ საჭიროებდა მედიკამენტოზურ მკურნალობას.

ფარმაკოკინეტიკა

კალციუმის ნადროპარინის ფარმაკოკინეტიკური თვისებები განისაზღვრება ბიოლოგიური აქტივობის საფუძველზე, ე.ი. ანტი-ფაქტორ Xa აქტივობის გაზომვები.

აბსორბცია

კანქვეშა შეყვანის შემდეგ მაქსიმალური ანტი-Xa აქტივობა (Cmax) მიიღწევა დაახლოებით 3-5 საათის შემდეგ (Tmax).

ბიოშეღწევადობა თითქმის სრულია (დაახლოებით 98%).

ინტრავენური შეყვანის შემდეგ, ანტი-Xa მაქსიმალური აქტივობა მიიღწევა 10 წუთზე ნაკლებ დროში და ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 საათს.

ელიმინაცია

კანქვეშა შეყვანის შემდეგ ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 3,5 საათს, თუმცა ანტი-Xa აქტივობა გრძელდება მინიმუმ 18 საათის განმავლობაში კალციუმის ნადროპარინის 1900 ანტი-Xa სე დოზით შეყვანის შემდეგ.

პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

თირკმლის ფუნქცია ჩვეულებრივ მცირდება ასაკთან ერთად, ამიტომ კალციუმის ნადროპარინის ელიმინაცია შეიძლება უფრო ნელი იყოს (იხ. ქვემოთ პარაგრაფი „ფარმაკოკინეტიკა: პაციენტებითირკმლისფუნქციისდარღვევით“). პაციენტების ამ ჯგუფში თირკმლის შესაძლო უკმარისობა მოითხოვს შეფასებას და დოზის შესაბამის კორექციას (იხ. პარაგრაფები "დოზირება და მიღების წესი" და „განსაკუთრებული მითითებები“).

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით

კლინიკურ კვლევაში, რომელიც იკვლევდა კალციუმის ნადროპარინის ფარმაკოკინეტიკას ინტრავენურად შეყვანისას პაციენტებში თირკმელების სხვადასხვა ხარისხის უკმარისობით, დადგინდა კორელაცია კალციუმის ნადროპარინის კლირენსსა და კრეატინინის კლირენსს შორის. პაციენტებში თირკმლის ზომიერი უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 36-43 მლ/წთ), AUC და ნახევარგამოყოფის პერიოდი გაიზარდა შესაბამისად 52%-ით და 39%-ით, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. ამ პაციენტებში კალციუმის ნადროპარინის პლაზმური კლირენსი შემცირდა ნორმალური მაჩვენებლების 63%-მდე. კვლევაში დაფიქსირდა ინდივიდუალური ცვალებადობის ფართო სპექტრი. პაციენტებში თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 10-20 მლ/წთ), AUC და ნახევარგამოყოფის პერიოდი გაიზარდა 95%-მდე და 112%-მდე, შესაბამისად, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. ნადროპარინის კალციუმის პლაზმური კლირენსი თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში შემცირდა თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტების მაჩვენებლის 50%-მდე. პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 3-6 მლ/წთ), რომლებიც გადიან ჰემოდიალიზს, AUC და ნახევარგამოყოფის პერიოდი გაიზარდა შესაბამისად 62%-ით და 65%-ით, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. კალციუმის ნადროპარინის პლაზმური კლირენსი თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე, ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში შემცირდა ნორმალური მნიშვნელობების 67%-მდე (იხ. პარაგრაფები "დოზირება და მიღების წესი" და "განსაკუთრებული მითითებები“).

გამოყენების ჩვენება

• თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა:

– ზოგადი ქირურგიული და ორთოპედიული ჩარევებისთვის;

– თრომბოზის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში (მწვავე რესპირატორული უკმარისობით და/ან რესპირატორული ინფექციით და/ან გულის უკმარისობით), რომლებიც იმყოფებიან წოლით რეჟიმზე მწვავე თერაპიული პათოლოგიის გამო ან ჰოსპიტალიზებული არიან რეანიმაციის ან ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.

• ზომიერი/მძიმე ფილტვის ემბოლიის ან ქვედა კიდურების პროქსიმალური ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობა.

• ჰემოდიალიზის დროს სისხლის შედედების პრევენცია.

• არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა.

უკუჩვნება

• მომატებული მგრძნობელობა კალციუმის ნადროპარინის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა კომპონენტის მიმართ.

• ანამნეზში II ტიპის მძიმე ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენია (ჰგთ), გამოწვეული არაფრაქციული ან დაბალი მოლეკულური წონის ჰეპარინის გამოყენებით, ან ნებისმიერი თრომბოციტოპენია, რომელიც გამოწვეულია კალციუმის ნადროპარინის გამოყენებით.

• თრომბოციტოპენია ანტითრომბოციტების ანტისხეულების დადებით ტესტთან ერთად in vitro კალციუმის ნადროპარინის არსებობისას (იხ. პარაგრაფი „განსაკუთრებული მითითებები“)

• სისხლდენის ნიშნები ან სისხლდენის გაზრდილი რისკი, რომელიც დაკავშირებულია ჰემოსტაზის დარღვევასთან, გარდა ჰეპარინის მიერ არ გამოწვეული ДВС სინდრომისა.

• სისხლდენის მიდრეკილების მქონე ორგანოების ორგანული დაზიანებები (მაგალითად, კუჭის ან თორმეტგოჯა ნაწლავის მწვავე წყლული).

• ქალასშიდა სისხლდენა.

• მწვავე ინფექციური ენდოკარდიტი.

• თირკმლის მძიმე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები) პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კალციუმის ნადროპარინს თრომბოემბოლიის და ვენური თრომბოზის, არასტაბილური სტენოკარდიის და არა Q კბილით მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის სამკურნალოდ.

• თავის ტვინის, ზურგის ან თვალის დაზიანებები ან ოპერაციები.

• ადგილობრივი და რეგიონალური ანესთეზია გეგმიური ქირურგიისთვის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კალციუმის ნადროპარინს ფილტვის ემბოლიის, ღრმა ვენების თრომბოზის, არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის სამკურნალოდ.

სიფრთხილით

• ღვიძლის უკმარისობა.

• თირკმლის უკმარისობა

• მძიმე არტერიული ჰიპერტენზია.

• ანამნეზში პეპტიური წყლულები ან სხვა დაავადებები სისხლდენის გაზრდილი რისკით.

• ქორიორეტინალური სისხლძარღვთა დაავადებები.

• პოსტოპერაციული პერიოდი თავის ტვინზე, ზურგის ტვინზე ან თვალებზე ოპერაციების შემდეგ.

• მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობის გადაჭარბების შემთხვევაში (10 დღე).

• მკურნალობის რეკომენდებული პირობების შეუსრულებლობა (განსაკუთრებით ხანგრძლივობა და წონაზე დაფუძნებული დოზა კურსის გამოყენებისთვის).

• მედიკამენტებთან ერთად, რომლებიც ზრდის სისხლდენის რისკს, როგორიცაა აცეტილსალიცილის მჟავა და სხვა სალიცილატები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს) ანტიაგრეგატული საშუალებები.

• ხანდაზმული ასაკი (იხ. პარაგრაფი „განსაკუთრებული მითითებები“).

• 40 კგ-ზე ნაკლები წონის პაციენტები (იხ. პარაგრაფი „განსაკუთრებული მითითებები“).

• სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის ჩატარება (ჰემატომის განვითარების რისკი), თავ-ზურგტვინის პუნქცია (მათ შორის ბოლო დროს) (იხ. პარაგრაფი „განსაკუთრებული მითითებები“).

• დაბალი მოლეკულური წონის ჰეპარინის მაღალი დოზების ხანგრძლივი გამოყენებისას არ არის გამორიცხული ოსტეოპოროზის განვითარების რისკი, განსაკუთრებით პაციენტებში ოსტეოპოროზის განვითარების გაზრდილი რისკით.

გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვებისდროს

ორსულობა

ცხოველებზე ჩატარებულმა ექსპერიმენტებმა არ აჩვენა კალციუმის ნადროპარინის ტერატოგენული ან ფეტოტოქსიური მოქმედება.

გამოყენება ორსულობის პირველ ტრიმესტრში პროფილაქტიკისთვის

ხელმისაწვდომი კლინიკური მონაცემები არასაკმარისია ადამიანებში კალციუმის ნადროპარინის შესაძლო ტერატოგენული და ფეტოტოქსიური ეფექტების შესაფასებლად ორსულობის პირველ ტრიმესტრში პროფილაქტიკური დოზებით გამოყენებისას და მთელი ორსულობის განმავლობაში თერაპიულ დოზებში. ამიტომ, ნადროპარინის კალციუმის გამოყენება პროფილაქტიკური დოზებით ორსულობის პირველ ტრიმესტრში და თერაპიულ დოზებში მთელი ორსულობის განმავლობაში თავიდან უნდა იქნას აცილებული.

გამოყენება ორსულობის II და III ტრიმესტრში პროფილაქტიკისთვის

ორსულობის II და III ტრიმესტრში კალციუმის ნადროპარინის გამოყენებისას პაციენტების შეზღუდულ რაოდენობაში არ გამოვლენილა ტერატოგენული ან ფეტოტოქსიური ეფექტების ნიშნები. თუმცა, საჭიროა შემდგომი კვლევები კალციუმის ნადროპარინის ეფექტის შესაფასებლად. ამიტომ პრეპარატი ნადროქსანი პროფილაქტიკური დოზებით ორსულობის II და III ტრიმესტრში გამოყენებული უნდა იქნას მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში.

ეპიდურული ანესთეზიის აუცილებლობისას, ჰეპარინით პროფილაქტიკური მკურნალობის შეჩერება რეკომენდებულია ანესთეზიამდე მინიმუმ 12 საათით ადრე.

ძუძუთი კვება

ამჟამად, კალციუმის ნადროპარინის დედის რძეში ექსკრეციის შესახებ მხოლოდ შეზღუდული მონაცემებია, თუმცა ახალშობილებში კალციუმის ნადროპარინის შეწოვა ნაკლებად სავარაუდოა. ამასთან დაკავშირებით, პრეპარატის ნადროქსანის გამოყენება ძუძუთი კვების დროს არ არის უკუნაჩვენები.

ფერტილობა

არ არსებობს კლინიკური კვლევების მონაცემები ფერტილობაზე კალციუმის ნადროპარინის გავლენის შესახებ.

გამოყენების მეთოდი და დოზირება

გამოყენების მეთოდი

პრეპარატი ნადროქსანი უნდა დაინიშნოს კანქვეშ ან ინტრავენურად ბოლუსის სახით.

არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა: პირველი შეყვანა ხდება ინტრავენურად.

ჰემოდიალიზი: ექსტრაკორპორალური ჰემოდიალიზის წრედის არტერიულ ხაზში შეყვანა.

პრეპარატი ნადროქსანი არ არის განკუთვნილი ინტრამუსკულარული შეყვანისთვის.

დოზირების რეჟიმი

თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა

• ზოგადი ქირურგიული ჩარევებისას

პრეპარატი ნადროქსანის რეკომენდებული დოზაა 0.3 მლ (2850 ანტი-Xa სე) კანქვეშ, ოპერაციამდე 2-4 საათით ადრე. შემდეგ პრეპარატი ნადროქსანი ინიშნება დღე-ღამეში ერთხელ თრომბოზის რისკის მთელი პერიოდის განმავლობაში (მაგრამ არანაკლებ 7 დღისა) და პაციენტის ამბულატორიულ რეჟიმზე გადაყვანამდე.

• ორთოპედიული ჩარევებისას

პრეპარატი ნადროქსანი ინიშნება კანქვეშ 38 ანტი-Xa სე/კგ სხეულის წონაზე, დოზა დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის წონაზე (ჩამოთვლილია ცხრილში 1) და შეიძლება გაიზარდოს 50%-მდე მე-4 პოსტოპერაციულ დღეს. საწყისი დოზა ინიშნება ოპერაციამდე 12 საათით ადრე, მე-2 დოზა ინიშნება ოპერაციის დასრულებიდან 12 საათის შემდეგ. შემდეგი, პრეპარატი ნადროქსანის გამოყენება გრძელდება დღე-ღამეში ერთხელ თრომბოზის რისკის მთელი პერიოდის განმავლობაში, სანამ პაციენტი არ გადავა ამბულატორიულ რეჟიმზე. თერაპიის მინიმალური ხანგრძლივობაა 10 დღე.

ცხრილი 1. პრეპარატის ნადროქსანის დოზირება ორთოპედიული ჩარევების დროს თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკაში

• თრომბოზის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში (მწვავე რესპირატორული უკმარისობა და/ან რესპირატორული ინფექცია და/ან გულის უკმარისობა), რომლებიც იმყოფებიან წოლით რეჟიმზე მწვავე თერაპიული პათოლოგიის გამო ან ჰოსპიტალიზებული არიან რეანიმაციის ან ინტენსიური თერაპიის განყოფილებებში.

პრეპარატი ნადროქსანი ინიშნება კანქვეშ დღე-ღამეში ერთხელ. დოზა დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის მასაზე და მითითებულია ცხრილში 2. პრეპარატი ნადროქსანი გამოიყენება თრომბოზის რისკის მთელი პერიოდის განმავლობაში.

ცხრილი 2. პრეპარატი ნადროქსანის დოზირება თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკისთვის თრომბოზის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში

ხანდაზმული პაციენტებისთვის მიზანშეწონილია დოზის შემცირება 0,3 მლ-მდე (2850 ანტი-Xa МЕ).

ზომიერი/მძიმე ფილტვის ემბოლიის ან ქვედა კიდურების პროქსიმალური ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობა.

უკუჩვენებების არარსებობის შემთხვევაში, პერორალური ანტიკოაგულანტებით თერაპია უნდა დაიწყოს რაც შეიძლება ადრე. თრომბოემბოლიის მკურნალობისას კალციუმის ნადროპარინით თერაპია უნდა გაგრძელდეს სამიზნე საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის (სნთ) მიღწევამდე.

პრეპარატი ნადროქსანი ინიშნება კანქვეშ 2-ჯერ დღე-ღამეში (ყოველ 12 საათში) 10 დღის განმავლობაში. დოზა დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის წონაზე და ნაჩვენებია ცხრილში 3 (86 ანტი-Xa МЕ /კგ სხეულის მასაზე).

ცხრილი 3. პრეპარატი ნადროქსანის დოზირება ზომიერი/მძიმე ფილტვის ემბოლიის ან ქვედა კიდურების პროქსიმალური ღრმა ვენების თრომბოზის სამკურნალოდ

სისხლის კოაგულაციის პრევენცია ექსტრაკორპორალურ ცირკულაციის სისტემაში ჰემოდიალიზის დროს.

პრეპარატ ნადროქსანის დოზა უნდა განისაზღვროს თითოეული პაციენტისთვის ინდივიდუალურად, დიალიზის ტექნიკური პირობების გათვალისწინებით.

პრეპარატი ნადროქსანი შეჰყავთ ერთხელ დიალიზის მარყუჟის არტერიულ ხაზში ყოველი სეანსის დასაწყისში. პაციენტებისთვის, რომლებსაც არ აქვთ სისხლდენის გაზრდილი რისკი, რეკომენდებულია საწყისი დოზები, რომლებიც საკმარისია 4-საათიანი დიალიზის სეანსისთვის, სხეულის მასის მიხედვით (იხ. ცხრილი 4).

ცხრილი4. პრეპარატ ნადროქსანის საწყისი დოზები ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ ცირკულაციის სისტემაში სისხლის კოაგულაციის პროფილაქტიკისთვის

სისხლდენის გაზრდილი რისკის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია პრეპარატის ნახევარი დოზის გამოყენება დიალიზისთვის.

თუ დიალიზის სეანსი 4 საათზე მეტხანს გრძელდება, პრეპარატი ნადროქსანი შეიძლება დამატებით დაინიშნოს უფრო მცირე დოზებით. დიალიზის შემდგომი სეანსების დროს დოზა უნდა დარეგულირდეს ინდივიდუალურად, დაკვირვებული ეფექტების მიხედვით. დიალიზის პროცედურის დროს პაციენტი უნდა იყოს მონიტორინგის ქვეშ შესაძლო სისხლდენის ან დიალიზის სისტემაში თრომბის წარმოქმნის ნიშნებზე.

არასტაბილური სტენოკარდიის და არა Q კბილით მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა

პრეპარატი ნადროქსანი ინიშნება კანქვეშ 2-ჯერ დღე-ღამეში (ყოველ 12 საათში). მკურნალობის ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ 6 დღეა. კლინიკურ კვლევებში არასტაბილური სტენოკარდიის/არა-Q კბილით მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მქონე პაციენტებს ენიშნებოდათ ნადროპარინის კალციუმი აცეტილსალიცილის მჟავასთან ერთად 325 მგ დოზით დღე-ღამეში.

საწყისი დოზა შეჰყავთ ერთჯერადი ინტრავენური ბოლუსური ინექციის სახით, შემდგომი დოზირება ხდება კანქვეშ. დოზები დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის მასაზე და ნაჩვენებია ცხრილში 5 86 ანტი-Xa МЕ/კგ სხეულის მასაზე.

ცხრილი5.პრეპარატ ნადროქსანის დოზირება არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის სამკურნალოდ

პაციენტების ან საკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

• თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა ზოგადი ქირურგიული ჩარევების დროს, სისხლის შედედების პრევენცია ჰემოდიალიზის დროს და Q კბილის გარეშე მიმდინარე არასტაბილური სტენოკარდიისა და მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის, გარდა თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებისა. ნადროქსანით მკურნალობის დაწყებამდე რეკომენდებულია თირკმელების ფუნქციის შეფასება (იხ. პარაგრაფი „პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).
• თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა თრომბის წარმოქმნის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში (მწვავე რესპირატორული უკმარისობით და/ან რესპირატორული ინფექციით, და/ან გულის უკმარისობით), რომლებიც იმყოფებიან წოლით რეჟიმზე ან ჰოსპიტალიზირებულნი არიან რეანიმაციული ან ინტენსიური თერაპიის განყოფილებებში

ხანდაზმულ პაციენტებში შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის შემცირება 0,3 მლ-მდე (2850 ანტი-Xa МЕ).

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

• თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა

პაციენტებში თირკმელების მსუბუქი უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ≥ 50 მლ/წთ), დოზის შემცირება საჭირო არ არის.

თირკმელების ზომიერი და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში აღინიშნება კალციუმის ნადროპარინის გამოყოფის დაქვეითება, რაც იწვევს თრომბოემბოლიის და სისხლდენის რისკის მომატებას.

თუ თირკმლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში სისხლდენის და თრომბოემბოლიის ინდივიდუალური რისკ-ფაქტორების გათვალისწინებით (კრეატინინის კლირენსი ≥ 30 მლ/წთ და 50 მლ/წთ-ზე ნაკლები), დამსწრე ექიმი გადაწყვეტს დოზის შემცირებას, დოზა უნდა შემცირდეს. 25%-33%-ით (იხ. პარაგრაფები „განსაკუთრებული მითითებები“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

პრეპარატი ნადროქსანის დოზა უნდა შემცირდეს 25%-33%-ით პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები) (იხ.პარაგრაფები „განსაკუთრებული მითითებები“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

• თრომბოემბოლიის, არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა

პაციენტებში თირკმელების მსუბუქი უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ≥ 50 მლ/წთ), დოზის შემცირება საჭირო არ არის.

თირკმელების საშუალო და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში აღინიშნება კალციუმის ნადროპარინის გამოყოფის შემცირება, რაც იწვევს თრომბოემბოლიის და სისხლდენის რისკის მომატებას.

თუ თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში სისხლდენისა და თრომბოემბოლიის ინდივიდუალური რისკ-ფაქტორების გათვალისწინებით (კრეატინინის კლირენსი > 30 მლ/წთ და 50 მლ/წთ-ზე ნაკლები), დამსწრე ექიმი გადაწყვეტს დოზის შემცირებას, დოზა უნდა შემცირდეს. 25%-33%-ით (იხილეთ პარაგრაფები „განსაკუთრებული მითითებები“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

პრეპარატი ნადროქსანი უკუნაჩვენებია თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (იხ. პარაგრაფი "უკუჩვენებები").

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით

სპეციალური კვლევები არ ჩატარებულა ამ ჯგუფის პაციენტებისთვის.

ზოგადი მითითებები

წინასწარ შევსებული ერთჯერადი შპრიცი მზად არის გამოსაყენებლად.

გრადუირებული შპრიცები შექმნილია დოზის შესარჩევად პაციენტის სხეულის მასის მიხედვით.

განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს დაბალმოლეკულური ჰეპარინების (დმჰ) კლასს მიკუთვნებული თითოეული პრეპარატის გამოყენების სპეციფიკურ ინსტრუქციას, რადგან ამისთვის შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვადასხვა დოზირების ერთეული (МЕ ან მგ). სწორედ ამიტომ, ხანგრძლივი მკურნალობის დროს, კალციუმის ნადროპარინის მონაცვლეობა სხვა დმჰ-ებთან მიუღებელია.

პრეპარატი ნადროქსანით მკურნალობის დროს უნდა ჩატარდეს თრომბოციტების რაოდენობის გაზომვის კლინიკური მონიტორინგი (იხ. პარაგრაფი "განსაკუთრებული მითითებები").

რეკომენდაციები კალციუმის ნადროპარინის დოზირების ვადებთან დაკავშირებით უნდა დაიცვან, თუ პაციენტს უტარდება სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია ან ლუმბალური პუნქცია (იხ. პარაგრაფი "განსაკუთრებული მითითებები“).

ბავშვები

ამჟამად, არ არის საკმარისი კლინიკური მონაცემები კალციუმის ნადროპარინის გამოყენების ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში, ამიტომ კალციუმის ნადროპარინის მიღება არ არის რეკომენდებული ბავშვებში და მოზარდებში.

გვერდითი მოქმედება

გვერდითი რეაქციების სიხშირე განისაზღვრა ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის კლასიფიკაციის მიხედვით: ძალიან ხშირი (≥ 1/10), ხშირი (≥ 1/100, < 1/10),ნაკლებად ხშირი (≥ 1/1000, < 1/100), იშვიათი (≥ 1/10000, < 1/1000), ძალიან იშვიათი (< 1/10000) ან სიხშირე უცნობია (არ შეიძლება გამოითვალოს არსებული მონაცემებით).

ორგანოთა სისტემის კლასი	სიხშირე	არასასურველი რეაქციები
სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ	ძალიან ხშირი	სისხლდენა 1
	იშვიათი	თრომბოციტოპენია, მათ შორის ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენია (იხ. პარაგრაფი "განსაკუთრებული მითითებები"), თრომბოციტოზი
	ძალიან იშვიათი	ეოზინოფილია, შექცევადი მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ
იმუნური სისტემის მხრივ	ძალიან იშვიათი	მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები (მათ შორის ანგიონევროზული შეშუპება და კანის რეაქციები, ბრონქოსპაზმი), ანაფილაქტოიდური რეაქციები
ნივთიერებათა ცვლის მხრივ	ძალიან იშვიათი	შექცევადი ჰიპერკალიემია ასოცირებული ჰიპოალდოსტერონიზმთან, რომელიც გამოწვეულია ჰეპარინის ან მისი წარმოებულებით რისკის ქვეშ მყოფ პაციენტებში (იხ. პარაგრაფი "განსაკუთრებული მითითებები")
სასქესო ორგანოების მხრივ	ძალიან იშვიათი	პრიაპიზმი
კანის და კანქვეშა ქსოვილები სმხრივ	იშვიათი	გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, ერითემა, ქავილი
ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები	ხშირი	"ღვიძლის" ტრანსამინაზების გაზრდილი აქტივობა ჩვეულებრივ გარდამავალია
ზოგადი და შეყვანის ადგილის დარღვევები	ძალიან ხშირი	ჰემატომები ინექციის ადგილზე 2
	ხშირი	რეაქციები ინექციის ადგილზე
	იშვიათი	კალციფიკაცია ინექციის ადგილზე 3
	ძალიან იშვიათი	ნეკროზი ინექციის ადგილზე (იხ. პარაგრაფი "განსაკუთრებული მითითებები")

¹— ჰემორაგიული გამოვლინებები ყველაზე ხშირად გამოვლინდა სხვა რისკ-ფაქტორების მქონე პაციენტებში (იხ. პარაგრაფები "უკუჩვენებები" და "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან").

²— ზოგიერთ შემთხვევაში, ხდება მძიმე კვანძების წარმოქმნა, რომლებიც არ არის დაკავშირებული ჰეპარინის კაფსულაციასთან. ეს კვანძები ჩვეულებრივ ქრება გამოჩენიდან რამდენიმე დღეში.

³— კალცინოზი უფრო ხშირია ფოსფორ-კალციუმის მეტაბოლიზმის დარღვევის მქონე პაციენტებში, მაგალითად, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები

დოზის გადაჭარბების ძირითადი კლინიკური ნიშანი კანქვეშა ან ინტრავენური შეყვანისას არის სისხლდენა. აუცილებელია თრომბოციტების რაოდენობის და სისხლის კოაგულაციის სისტემის სხვა პარამეტრების მონიტორინგი. მცირე სისხლდენა არ საჭიროებს სპეციალურ თერაპიას: როგორც წესი, საკმარისია კალციუმის ნადროპარინის შემდგომი დოზის შემცირება ან შეყვანა მოგვიანებით.

მკურნალობა

პროტამინის სულფატი უნდა იქნას გათვალისწინებული მხოლოდ დოზის გადაჭარბების მძიმე შემთხვევებში. პროტამინის სულფატს აქვს გამოხატული ნეიტრალიზაციის ეფექტი ჰეპარინის ანტიკოაგულანტულ ეფექტზე, მაგრამ კალციუმის ნადროპარინის გარკვეული ანტი-Xa აქტივობა რჩება.

0,6 მლ პროტამინის სულფატი ანეიტრალებს კალციუმის ნადროპარინის დაახლოებით 950 ანტი-Xa МЕ. პროტამინის სულფატის დოზა გამოითვლება ჰეპარინის შეყვანის შემდეგ გასული დროის გათვალისწინებით, ანტიდოტის დოზის შესაძლო შემცირებით.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

გარკვეული მედიკამენტების და პრეპარატების კლასის გამოყენება ზრდის ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკს. ეს პრეპარატებია: კალიუმის მარილები, კალიუმის შემნახველი დიურეზული საშუალებები, აგფ ინჰიბიტორები, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, ჰეპარინები (დაბალმოლეკულური ან არაფრაქციული), ციკლოსპორინი და ტაკროლიმუსი, ტრიმეტოპრიმი.

ჰიპერკალიემიის განვითარება შეიძლება დამოკიდებული იყოს რამდენიმე რისკფაქტორზე.

ზემოაღნიშნული პრეპარატების კალციუმის ნადროპარინთან შერწყმისას იზრდება ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკი.

არარეკომენდებული კომბინაციები

ნადროქსანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული იმ პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ სხვა პრეპარატებს, რომლებმაც შეიძლება გაზარდონ სისხლდენის რისკი:

• აცეტილსალიცილის მჟავა დოზებში, რომლებიც გამოიყენება ტკივილის შესამსუბუქებლად და სხვა სალიცილატები;

• არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები და გლუკოკორტიკოსტეროიდები სისტემური გამოყენებისათვის;

• ანტიაგრეგანტები საშუალებები (აბციქსიმაბი, აცეტილსალიცილის მჟავა დოზებში, რომლებიც გამოიყენება კოაგულაციის თავიდან ასაცილებლად გულის და ნევროლოგიური ჩვენებების გამო, ბერაპროსტი, კლოპიდოგრელი, ეპტიფიბატიდი, ილოპროსტი, ტიროფიბანი).

კალციუმის ნადროპარინის ამ პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენება ზრდის სისხლდენის რისკს, ვინაიდან სალიცილატები და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები თრგუნავს თრომბოციტების აქტივობას და უარყოფითად მოქმედებს კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის ლორწოვან გარსზე.

ტკივილის შესამსუბუქებლად და სიცხის შესამცირებლად უნდა იქნას გამოყენებული მედიკამენტები, რომლებიც არ შეიცავს სალიცილატებს (მაგალითად, პარაცეტამოლი).

არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობისას კლინიკურ კვლევებში კალციუმის ნადროპარინი გამოიყენებოდა აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში არაუმეტეს 325 მგ/დღე-ღამეში.

თუ საჭიროა ნადროქსანის გამოყენება არასტეროიდულ საშუალებებთან ერთად, უნდა იყოს უზრუნველყოფილი ფრთხილად კლინიკური მონიტორინგი.

კალციუმის ნადროპარინის კომბინირებული გამოყენება დექსტრან 40-თან (პარენტერალური გამოყენებისთვის) ზრდის სისხლდენის რისკს, ვინაიდან დექსტრანი 40 თრგუნავს თრომბოციტების აქტივობას.

სიფრთხილით გამოსაყენებელი კომბინაციები

პრეპარატი ნადროქსანი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ორალურ ანტიკოაგულანტებს, რადგან ეს კომბინაცია იწვევს ურთიერთგაძლიერებულ ეფექტს.

პრეპარატის ნადროქსანის პერორალური ანტიკოაგულანტით ჩანაცვლებისას უნდა მოხდეს გაძლიერებული კლინიკური მონიტორინგი და პრეპარატის ნადროქსანის გამოყენება უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ INR არ დასტაბილურდება საჭირო მნიშვნელობამდე.

საყურადღებო კომბინაციები

კალციუმის ნადროპარინის კომბინირებული გამოყენება პრეპარატებთან, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე სხვადასხვა დონეზე, ზრდის სისხლდენის რისკს. ამგვარად, ყველა ასაკის პაციენტებში დმჰ-ის თერაპიულ დოზებში კომბინირებული გამოყენება ორალურ ანტიკოაგულანტებთან, ანტითრომბოციტულ საშუალებებთან (აბციქსიმაბი, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, აცეტილსალიცილის მჟავა, კლოპიდოგრელი, ეპტიფიბატიდი, ილოპროსტი, ტიროფიბანი) და თრომბოლიზრ საშუალებებთან, ფრთხილად კლინიკურ მონიტორინგს საჭიროებს.

განსაკუთრებული მითითებები

ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენია

ვინაიდან ჰეპარინის გამოყენებისას არსებობს ГИТ-ის განვითარების შესაძლებლობა, თრომბოციტების რაოდენობა უნდა გაკონტროლდეს კალციუმის ნადროპარინით მკურნალობის მთელი კურსის განმავლობაში.

დაფიქსირდა ГИТ -ის იშვიათი შემთხვევები, მათ შორის მძიმე ГИТ, რომელიც შეიძლება დაკავშირებული იყოს არტერიულ ან ვენურ თრომბოზთან. ГИТ -ის განვითარების შესაძლებლობა მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ შემდეგ შემთხვევებში:

• თრომბოციტოპენიისას;

• თრომბოციტების რაოდენობის მნიშვნელოვანი შემცირებისას (30%-50%-ით ნორმალურ მაჩვენებლებთან შედარებით);

• თრომბოზის კლინიკური გამოვლინების ნეგატიური დინამიკისას, რისთვისაც პაციენტი მკურნალობს;

• თუ თრომბოზი ვითარდება ფლებიტის, ფილტვის ემბოლიის, ქვედა კიდურების არტერიების თრომბოზის, მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ინსულტის მკურნალობის დროს;

• დვს სინდრომისას

ამ შემთხვევებში აუცილებელია თრომბოციტების რაოდენობის უწყვეტი მონიტორინგის დაუყოვნებლივ ორგანიზება. ამ შემთხვევაში პრეპარატ ნადროქსანის გამოყენება უნდა შეწყდეს. ეს ეფექტები იმუნოალერგიულ ხასიათს ატარებს და ჩვეულებრივ შეინიშნება მკურნალობის მე-5-დან 21-ე დღეებში, მაგრამ შეიძლება მოხდეს უფრო ადრე, თუ პაციენტს აქვს ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის ისტორია. ГИТ -ის იზოლირებული შემთხვევები ასევე დაფიქსირდა მკურნალობის დაწყებიდან 21 დღის შემდეგ. თუ არსებობს ГИТ ანამნეზში (ჩვეულებრივი ან დაბალმოლეკულური ჰეპარინის ფონზე), საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დაინიშნოს ნადროქსანით მკურნალობა. თუმცა, ამ სიტუაციაში ნაჩვენებია მკაცრი კლინიკური მონიტორინგი და, მინიმუმ, თრომბოციტების რაოდენობის ყოველდღიური გაზომვა. თრომბოციტოპენიის განვითარების შემთხვევაში, პრეპარატ ნადროქსანის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

თუ ჰეპარინებით (რეგულარული ან დაბალმოლეკულური) მკურნალობის დროს განვითარდება თრომბოციტოპენია, გასათვალისწინებელია სხვა ჯგუფების ანტიკოაგულანტების დანიშვნის შესაძლებლობა. თუ სხვა პრეპარატები არ არის ხელმისაწვდომი და ანტიკოაგულანტებით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს, შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა დაბალმოლეკულური ჰეპარინი. ამ შემთხვევაში, სისხლში თრომბოციტების რაოდენობა ყოველდღიურად უნდა შემოწმდეს და მკურნალობა უნდა შეწყდეს რაც შეიძლება მალე, ვინაიდან თავდაპირველი თრომბოციტოპენიის ნიშნები კვლავ შეინიშნება პრეპარატის შეცვლის შემდეგ (იხ. პარაგრაფი „უკუჩვენებები“).

in vitro ტესტებზე დაფუძნებული თრომბოციტების აგრეგაციის მონიტორინგი შეზღუდული მნიშვნელობა აქვს ГИТ -ის დიაგნოზში.

სიფრთხილე უნდა იქნას გამოყენებული პრეპარატი ნადროქსანის დანიშვნისას შემდეგ სიტუაციებში, რადგან ისინი შეიძლება დაკავშირებული იყოს სისხლდენის გაზრდილ რისკთან:

• ღვიძლის უკმარისობა;

• მძიმე არტერიული ჰიპერტენზია;

• წყლულების ან სხვა ორგანული დაზიანებების ანამნეზში, რომლებიც იწვევენ სისხლდენას;

• ქორიორეტინალური სისხლძარღვთა დაავადებები;

• თავის ტვინზე, ზურგის ტვინზე ან თვალებზე ოპერაციის შემდგომი პერიოდი;

• ხანდაზმული ასაკი;

• 40 კგ-ზე ნაკლები წონის პაციენტები.

ლაბორატორიული მონიტორინგი

თრომბოციტების რაოდენობის მონიტორინგი პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დმჰ-ს და აქვთ ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის რისკ-ფაქტორები

მკურნალობის დროს ГИТ -ის დროული გამოვლენის უზრუნველსაყოფად, ოპტიმალურია პაციენტების მდგომარეობის მონიტორინგი შემდეგნაირად:

• ოპერაციისანტრავმისშემდეგბოლო3თვისგანმავლობაში

პრეპარატის ნადროქსანის სამკურნალოდ ან პროფილაქტიკისთვის გამოყენებისას აუცილებელია რეგულარული ბიოლოგიური მონიტორინგი, ვინაიდან ასეთ პაციენტებში ГИТ -ის სიხშირე არის 0,1% და 1%-ზე მეტიც. თრომბოციტების რაოდენობის განსაზღვრა უნდა განხორციელდეს:

• დმჰ მკურნალობის დაწყებამდე ან მკურნალობის დაწყებიდან პირველი 24 საათის განმავლობაში;

• კვირაში 2-ჯერ მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში (მაქსიმალური რისკის პერიოდი);

• კვირაში 1-ჯერ მკურნალობის დასრულებამდე ხანგრძლივი თერაპიის შემთხვევაში.

ოპერაციისანდაზიანებისარარსებობისშემთხვევაშიბოლო3თვისგანმავლობაში

პრეპარატ ნადროქსანის გამოყენებისას მკურნალობის ან პრევენციის მიზნით, საჭიროა რეგულარული ბიოლოგიური მონიტორინგი შემდეგ შემთხვევებში:

• НФГ ან დმჰ თერაპიის ანამნეზში ბოლო 6 თვის განმავლობაში, ГИТ -ის სიხშირის გამო > 0.1% და თუნდაც > 1%;

• თანმხლები დაავადებების არსებობისას, ასეთ პაციენტებში ГИТ-ის პოტენციური საფრთხის გამო.

სხვა შემთხვევებში, ГИТ-ის დაბალი სიხშირის გამო (<0.1%), თრომბოციტების რაოდენობა უნდა განისაზღვროს:

• დმჰ მკურნალობის დაწყებამდე ან თერაპიის დაწყებიდან პირველი 24 საათის განმავლობაში;

• როდესაც ვლინდება ГИТ-ის სპეციფიკური კლინიკური ნიშნები (არტერიული ან ვენური თრომბოემბოლია, კანის მტკივნეული დაზიანებები ინექციის ადგილზე, ალერგიის ნიშნები და მომატებული მგრძნობელობა თერაპიის დროს). პაციენტებს უნდა ეცნობოთ ასეთი კლინიკური ნიშნების შესაძლებლობის და მათი გამოვლენის შემთხვევაში ექიმთან დაკავშირების აუცილებლობის შესახებ.

• უნდა განიხილებოდეს ГИТ-ის განვითარების შესაძლებლობა, როდესაც თრომბოციტების რაოდენობა მცირდება <150000/მმ ³ (150 x 10⁹/ლ) ან საწყისი მნიშვნელობის 30%-დან 50%-მდე.

• თირკმლის მსუბუქი უკმარისობის შემთხვევაში (კრეატინინის კლირენსი ≥ 50 მლ/წთ) არ არის საჭირო პრეპარატ ნადროქსანის დოზის შემცირება.

• თრომბოციტების რაოდენობის ნებისმიერი მნიშვნელოვანი შემცირება (30%-50% საწყისიდან) საჭიროებს სასწრაფო ყურადღებას, სანამ დონე მიაღწევს კრიტიკულ ზღურბლს. თუ თრომბოციტების რაოდენობა მცირდება, თქვენ უნდა:

1) დაუყოვნებლივ შეაფასოთ თრომბოციტოპენიის დინამიკა;

2) შეწყვეტოთ ჰეპარინის გამოყენება, თუ თრომბოციტების რაოდენობის მუდმივი შემცირება დადასტურებულია თრომბოციტოპენიის სხვა აშკარა მიზეზების არარსებობის შემთხვევაში;

3) ჩაატაროთ ГИТ-ის თრომბოზული გართულებების პრევენცია ან მკურნალობა.

თუ საჭიროა შემდგომი ანტიკოაგულანტული მკურნალობა, ჰეპარინი უნდა შეიცვალოს სხვა კლასის ანტიკოაგულანტით პროფილაქტიკური ან თერაპიული დოზით, სიტუაციიდან გამომდინარე.

თუ ჰეპარინი შეიცვლება K ვიტამინის ანტაგონისტებით (კვა), ეს უკანასკნელი უნდა დაინიშნოს მხოლოდ თრომბოციტების რაოდენობის ნორმალიზების შემდეგ, წინააღმდეგ შემთხვევაში არსებობს თრომბოზული ეფექტის გაზრდის რისკი.

ჰეპარინის შეცვლა K ვიტამინის ანტაგონისტებით

• უნდა ჩატარდეს ფრთხილად კლინიკური და ლაბორატორიული მონიტორინგი (სწრაფი პროთრომბინის დრო და საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა) კვა-ს ეფექტების მონიტორინგისთვის.

• იმის გამო, რომ K ვიტამინის ანტაგონისტების სრულ ეფექტს გარკვეული დრო სჭირდება, ჰეპარინი უნდა გაგრძელდეს ეკვივალენტური დოზით იმდენ ხანს, რამდენიც საჭიროა, რათა მიაღწიოს МНО დონეს, რომელიც მისაღებია ორი ზედიზედ გაზომვის ჩვენებისთვის.

პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

ვინაიდან კალციუმის ნადროპარინი ძირითადად გამოიყოფა თირკმელებით, ეს იწვევს კალციუმის ნადროპარინის გამოყოფის შემცირებას თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (იხ. პარაგრაფი „ფარმაკოკინეტიკა: პაციენტებითირკმლისფუნქციისდარღვევით“). ამიტომ პაციენტების ამ ჯგუფში სისხლდენის უფრო დიდი რისკია და მეტი სიფრთხილეა საჭირო მკურნალობის დროს. გადაწყვეტილებას დოზის შემცირების ან შენარჩუნების შესახებ პაციენტისთვის კრეატინინის კლირენსით 30-დან 50 მლ/წთ-მდე მიიღება ექიმის მიერ, რომელმაც უნდა შეაფასოს პაციენტისთვის სისხლდენის ინდივიდუალური რისკი თრომბოემბოლიის რისკთან შედარებით (იხ. პარაგრაფი "გამოყენების მეთოდი და დოზირება").

ხანდაზმული პაციენტები

ნადროქსანით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის შეფასება (იხ. პარაგრაფი „უკუჩვენებები“).

ჰიპერკალიემია

ჰეპარინებმა შეიძლება დათრგუნონ ალდოსტერონის სეკრეცია, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკალიემია, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ სისხლში კალიუმის მომატება ან სისხლში კალიუმის მომატებული რისკის მქონე პაციენტებში, როგორიცაა შაქრიანი დიაბეტი, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა, მეტაბოლური აციდოზი ან პაციენტები, რომლებიც იღებენ პრეპარატებს, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკალემია (მაგ., ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ინჰიბიტორები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს)).

ჰიპერკალიემიის რისკი იზრდება ხანგრძლივი თერაპიის დროს, მაგრამ ჩვეულებრივ შექცევადია მისი შეწყვეტის შემდეგ. რისკის ქვეშ მყოფ პაციენტებში უნდა მოხდეს სისხლში კალიუმის დონის მონიტორინგი.

სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია/ლუმბალური პუნქცია და მასთან დაკავშირებული პრეპარატები

კალციუმის ნადროპარინის გამოყენების შემდეგ სპინალური/ეპიდურული ჰემატომების განვითარების რისკი, რაც იწვევს ნევროლოგიურ დარღვევებს, მათ შორის გახანგრძლივებულ ან მუდმივ დამბლას, იზრდება პაციენტებში დაყენებული ეპიდურული კათეტერებით ან სხვა პრეპარატების ერთდროული გამოყენებით, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინონ ჰემოსტაზზე, როგორიცაა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, ანტითრომბოციტური საშუალებები ან სხვა ანტიკოაგულანტები. რისკი ასევე იზრდება ტრავმული ან განმეორებითი ეპიდურული ან სპინალური პუნქციისას.

ამიტომ, ნეიროაქსიალური ბლოკადისა და ანტიკოაგულანტების კომბინირებული გამოყენების საკითხი ინდივიდუალურად უნდა გადაწყდეს სარგებლის/რისკის თანაფარდობის შეფასების შემდეგ შემდეგ სიტუაციებში:

• პაციენტებში, რომლებიც უკვე იღებენ ანტიკოაგულანტებს, დასაბუთებული უნდა იყოს სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის საჭიროება;

• პაციენტებში, რომლებიც გეგმავენ ელექტიურ ოპერაციას სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის გამოყენებით, უნდა იყოს დასაბუთებული ანტიკოაგულანტების საჭიროება.

თუ პაციენტს უტარდება ლუმბალური პუნქცია ან სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზია, უნდა შენარჩუნდეს მინიმუმ 12 საათის ინტერვალი პროფილაქტიკური დოზებით კალციუმის ნადროპარინის შეყვანას ან თერაპიულ დოზებში 24 საათისა და სპინალური/ეპიდურული კათეტერის ან ნემსის ჩადგმას ან მოცილებას შორის. თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის შეიძლება განიხილებოდეს უფრო გრძელი ინტერვალები.

აუცილებელია პაციენტის ფრთხილად მონიტორინგი ნევროლოგიური დარღვევების ნიშნებისა და სიმპტომების დასადგენად, როგორიცაა ზურგის ტკივილი, სენსორული ან მოტორული დარღვევები (ქვედა კიდურების დაბუჟება ან სისუსტე), შარდის ბუშტის და/ან ნაწლავის პრობლემები. პაციენტებს უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, რომ ნევროლოგიური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში აცნობონ ექიმს.

თუ პაციენტის ნევროლოგიურ სტატუსში დარღვევები გამოვლინდა, საჭიროა გადაუდებელი შესაბამისი თერაპია, მათ შორის ზურგის ტვინის დეკომპრესია.

სალიცილატები,არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტიაგრეგანტული საშუალებები

ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისა და მკურნალობისას, აგრეთვე ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ სისხლის მიმოქცევის სისტემაში სისხლის კოაგულაციის პრევენციისას, ნადროქსანის ერთდროული გამოყენება ისეთ პრეპარატებთან, როგორიცაა აცეტილსალიცილის მჟავა, სხვა სალიცილატები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტითრომბოციტური აგენტები არ არის რეკომენდებული, რადგან ამან შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის რისკი. თუ ასეთი კომბინაციების თავიდან აცილება შეუძლებელია, საჭიროა ფრთხილი კლინიკური და ბიოლოგიური მონიტორინგი.

კლინიკურ კვლევებში პაციენტებში არასტაბილური სტენოკარდიით და Q კბილის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტით, კალციუმის ნადროპარინი გამოიყენებოდა აცეტილსალიცილის მჟავასთან ერთად დოზებში არაუმეტეს 325 მგ დღე-ღამეში (იხ. პარაგრაფი "გამოყენების მეთოდი და დოზირება“).

კანისნეკროზი

ძალიან იშვიათად აღინიშნა კანის ნეკროზი. მას წინ უძღოდა პურპურა ან ინფილტრირებული ან მტკივნეული ერითემატოზული ლაქები ზოგადი ნიშნების არსებობით ან მის გარეშე. ასეთ შემთხვევებში მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

პაციენტები მექანიკური სარქვლისპ როთეზებით(მათ შორის ორსული ქალები)

კალციუმის ნადროპარინის გამოყენება თრომბის წარმოქმნის პროფილაქტიკისთვის გულის მექანიკური ხელოვნური სარქველების მქონე პაციენტებში საკმარისად არ არის შესწავლილი. ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შეფასების შეუძლებლობის გამო, ნადროქსანის გამოყენება თრომბოზის და ემბოლიის რისკის შესამცირებლად პაციენტებში მექანიკური ხელოვნური გულის სარქველებით არ არის რეკომენდებული.

გულის მექანიკური ხელოვნური სარქველების მქონე ორსულებს აქვთ თრომბოზის და ემბოლიის განვითარების მაღალი რისკი. კალციუმის ნადროპარინის გამოყენების შეზღუდული გამოცდილება არ გვაძლევს რეკომენდაციას პრეპარატის ნადროქსანის გამოყენებასთან დაკავშირებით თრომბოზის და ემბოლიის რისკის შესამცირებლად ორსულ ქალებში მექანიკური ხელოვნური გულის სარქველებით.

სხეულის დაბალი მასა

პრეპარატი ნადროქსანით მკურნალობის დაწყებამდე უნდა შეფასდეს თირკმელების ფუნქცია (იხ. პარაგრაფი"პაციენტები თირკმლის უკმარისობით").

სიმსუქნის მქონე პაციენტები

სიმსუქნის მქონე პაციენტებს აქვთ თრომბოემბოლიური გართულებების გაზრდილი რისკი. კალციუმის ნადროპარინის პროფილაქტიკური დოზების უსაფრთხოება და ეფექტურობა სრულად არ არის შეფასებული სიმსუქნის მქონე პაციენტებში (სხეულის მასის ინდექსი > 30 კგ/მ²) და დოზის შერჩევის რეკომენდაციები არ არის ხელმისაწვდომი. ამიტომ რეკომენდებულია ამ პაციენტების მონიტორინგი თრომბოემბოლიური გართულებების ნიშნებისა და სიმპტომების გამო.

ბავშვები

ამჟამად, არ არის საკმარისი კლინიკური მონაცემები კალციუმის ნადროპარინის გამოყენების ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში, ამიტომ ნადროქსანის გამოყენება ბავშვებში და მოზარდებში არ არის რეკომენდებული.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

არ არსებობს მონაცემები კალციუმის ნადროპარინის გავლენის შესახებ მანქანებისა და მანქანების მართვის უნარზე.

გამოშვების ფორმა

ხსნარი კანქვეშა ინექციისთვის, 9500 МЕ ანტი-Xa/მლ.

თითოეული 0,3 მლ; 0,4 მლ; 0,6 მლ ან 0,8 მლ სტერილურ მინის შპრიცებში, გრადუირებული; ნემსით, დამცავი თავსახურით, შპრიცის გამოყენების შემდეგ ნემსის დასაცავად დამატებითი ხელსაწყოს გარეშე.

2 შპრიცი თითო კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში დამზადებული პოლივინილ ქლორიდის ფირისა და პოლიმერული ფირისგან. 5 კონტურულ უჯრედოვანი შეფუთვა 2 შპრიცით, გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შეფუთვა ორივე მხრიდან დალუქულია თვითწებვადი მასალისგან დამზადებული სტიკერებით, გახსნის კონტროლისთვის.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25ºС ტემპერატურაზე. არ გაიყინოთ.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

2 წელი.

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.