მუფლექსინი - Mufleksin პლუსი 25/4მგ 20 ტაბლეტი

1. სამკურნალო საშუალების დასახელება

მუფლექსინი პლუსი 25 მგ/4 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება:

თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 36,90 მგ დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლს, რაც ექვივალენტურია 25 მგ დექსკეტოპროფენის და 4 მგ თიოკოლხიკოზიდს.

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი 5.00 მგ

პროპილენ გლიკოლი 0,50 მგ

იხილეთ 6.1 დამხმარე ნივთიერებებისთვის.

ასევე, იხილეთ : Mufleksin - მუფლექსინი 4მგ 20 კაფსულა

3. ფარმაცევტული ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი

ყვითელი ფერის, ბრტყელი ორივე მხრიდან, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი აპკიანი ტაბლეტი.

4. კლინიკური მახასიათებლები

4.1. თერაპიული ჩვენებები

მუფლექსინი პლუსი გამოიყენება ოსტეოართრიტის, ხერხემლის სვეტის ტკივილის სინდრომების, არასახსროვანი რევმატიზმის, მტკივნეული კუნთების სპაზმის და პოსტტრავმული და პოსტოპერაციული ტკივილის სიმპტომური მკურნალობისთვის.

4.2. დოზირება და მიღების წესი

დოზირება/შეყვანისსიხშირედა ხანგრძლივობა

თუ ექიმი სხვაგვარად არ გვირჩევს;

მუფლექსინი პლუსის 25 მგ/4 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის რეკომენდებული დოზაა ერთი ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში.

მუფლექსინი პლუსის ტაბლეტები არ არის განკუთვნილი ხანგრძლივი გამოყენებისთვის და მკურნალობა უნდა შემოიფარგლოს სიმპტომური პერიოდით. მკურნალობის ხანგრძლივობაა 5-7 დღე.

მიღების წესი:

გამოიყენეთ მხოლოდ ორალური გზით.

ტაბლეტი უნდა გადაიყლაპოს ერთი ჭიქა წყლის მიყოლებით, სავსე კუჭზე მიღებისას.

თუ დიარეა განვითარდა პერორალური მიღების შემდეგ, დოზა უნდა შემცირდეს შესაბამისად.

დამატებითიინფორმაციაგანსაკუთრებულიპოპულაციების შესახებ

თირკმელების/ღვიძლის უკმარისობა

დექსკეტოპროფენი

მთლიანი დღიური დოზა უნდა შემცირდეს 50 მგ-მდე თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ). დექსკეტოპროფენი არ უნდა იქნას გამოყენებული თირკმლის ფუნქციის საშუალო და მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი < 50 მლ/წთ).

ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან საშუალო დარღვევის მქონე პაციენტებმა უნდა დაიწყონ მკურნალობა დაბალი დოზებით (50 მგ მთლიანი დღიური დოზა) და უნდა იმყოფებოდნენ მჭიდრო მონიტორინგის ქვეშ. დექსკეტოპროფენი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში.

დექსკეტოპროფენი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში.

თიოკოლხიკოზიდი

თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში თიოკოლხიკოზიდის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

პედიატრიული პოპულაცია:

დექსკეტოპროფენი

დექსკეტოპროფენი არ არის შესწავლილი ბავშვებში და მოზარდებში. ამიტომ უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში და მოზარდებში დადგენილი არ არის და პროდუქტი არ უნდა იქნას გამოყენებული 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

თიოკოლხიკოზიდი

თიოკოლხიკოზიდი არ არის რეკომენდებული 15 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

მუფლექსინი პლუსი არ გამოიყენება 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

გერიატრიული პოპულაცია:

დექსკეტოპროფენი

ვინაიდან ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმელების ფუნქციები ფიზიოლოგიურად მცირდება, რეკომენდებულია უფრო დაბალი ეფექტური დოზა (საერთო დღიური დოზა 50 მგ) თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევის შემთხვევაში. დოზა შეიძლება გაიზარდოს რეკომენდებულ დოზამდე ზოგადი პოპულაციისთვის მხოლოდ კარგი ზოგადი ტოლერანტობის დადასტურების შემდეგ.

თიოკოლხიკოზიდი

თიოკოლხიკოზიდის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ხანდაზმულ პაციენტებში არ არის შესწავლილი.

პაციენტები რეგულარულად უნდა მოწმდებოდნენ სისხლდენაზე, რომელიც შეიძლება მოხდეს კუჭ-ნაწლავის სისტემაში (GIS) არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (NSAIDs) შემცველი პრეპარატებით მკურნალობის დროს.

4.3. უკუჩვენებები

მუფლექსინი პლუსი უკუნაჩვენებია შემდეგ შემთხვევებში:

· პაციენტები ჰიპერმგრძნობელობით დექსკეტოპროფენის, თიოკოლხიკოზიდის, სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ან ამ პროდუქტის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

· პაციენტები დუნე დამბლით, კუნთოვანი ჰიპოტონიით,

· პაციენტები სისხლდენის პრობლემებით და ანტიკოაგულანტების გამოყენებით,

· პაციენტები აქტიური ან საეჭვო პეპტიური წყლულით/სისხლჩაქცევით ან მორეციდივე პეპტიური წყლულით/სისხლჩაქცევით ან ქრონიკული დისპეფსიით ისტორიაში.

· პაციენტები კუჭ-ნაწლავის აქტიური სისხლდენით ან პერფორაციით ანამნეზში, დაკავშირებული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების წინა თერაპიასთან.

· კრონის დაავადების ან წყლულოვანი კოლიტის მქონე პაციენტები.

· პაციენტები გულის მძიმე უკმარისობით.

· პაციენტები ბრონქული ასთმით ანამნეზში.

· თირკმელების საშუალო და მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტები.

· პაციენტები ღვიძლის მძიმე უკმარისობით.

· ჰემორაგიული დიათეზის და კოაგულაციის სხვა დარღვევების მქონე პაციენტები.

· ოპერაციამდე ტკივილგამაყუჩებლად გამოყენება კორონარული არტერიის შემოვლითი გრეფტის შემთხვევაში,

· უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში (იხ. ნაწილი 4.6.).

· არ უნდა გამოიყენონ პაციენტებმა, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები (მაგალითად: ასთმა, ჭინჭრის ციება ან ალერგიული რეაქციები) ასპირინის ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო მძიმე დაავადების დროს, რომელიც იშვიათად იწვევს სიკვდილს, დაფიქსირდა ანაფილაქსიის მსგავსი რეაქციები (იხ. ნაწილი 4.4.).

4.4. განსაკუთრებული გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას

დექსკეტოპროფენი

გაფრთხილებები

ბავშვებში და მოზარდებში დექსკეტოპროფენის უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.

გამოიყენეთ სიფრთხილით პაციენტებში, რომელთაც ანამნეზში ალერგიული მდგომარეობა აქვთ.

ხანდაზმულ პაციენტებში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ გვერდითი რეაქციების სიხშირე მაღალია. ამ პაციენტებმა უნდა დაიწყონ მკურნალობა ყველაზე დაბალი დოზით.

მუფლექსინის ერთდროული გამოყენება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან, მათ შორის სელექციურ ციკლოოქსიგენაზა-2 (COX-2) ინჰიბიტორებთან, უნდა იქნას თავიდან აცილებული.

არასასურველი ეფექტების მინიმუმამდე შემცირება შესაძლებელია ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზის გამოყენებით, რომელიც საჭიროა უმოკლეს დროში სიმპტომების კონტროლისთვის.

გულ-სისხლძარღვთა თრომბოზული მოვლენები:

კლინიკურმა კვლევებმა COX-2 სელექციური და არასელექტიური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით, სამ წლამდე ხანგრძლივობით, აჩვენა სერიოზული გულ-სისხლძარღვთა (CV) თრომბოზული მოვლენების, მიოკარდიუმის ინფარქტის და ინსულტის გაზრდილი რისკი, რაც შეიძლება ფატალური იყოს. ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება, როგორც COX-2 სელექციური, ასევე არასელექტიური, შეიძლება ჰქონდეს მსგავსი რისკი. პაციენტები ცნობილი CV დაავადების ან CV დაავადების რისკის ფაქტორების მქონე პაციენტებში შეიძლება იყვნენ უფრო დიდი რისკის ქვეშ. CV გვერდითი მოვლენის პოტენციური რისკის შესამცირებლად პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით, ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა უნდა იქნას გამოყენებული უმოკლეს ხანგრძლივობით. მაშინაც კი, თუ ადრე არ არის გამოვლენილი, გულ-სისხლძარღვთა სიმპტომები, პაციენტებმა და ექიმებმა უნდა იცოდნენ ასეთი მოვლენების შესახებ. გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული მოვლენების სიმპტომები და/ან სიმპტომები პაციენტებს უნდა მიეწოდოს ცოდნა იმის შესახებ, თუ რა უნდა გააკეთონ, თუ ეს მოხდება.

არ არსებობს თანმიმდევრული მტკიცებულება, რომ ასპირინის ერთდროული გამოყენება ამცირებს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებასთან დაკავშირებული სერიოზული CV თრომბოზული მოვლენების გაზრდილ რისკს. ასპირინისა და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული გამოყენება ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სერიოზული მოვლენების რისკს (იხ. ნაწილი 4.4.).

COX-2 შერჩევითი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო ორმა დიდმა, კონტროლირებადმა კლინიკურმა კვლევამ ტკივილის სამკურნალოდ პირველი 10-14 დღის განმავლობაში კორონარული არტერიის შემოვლითი ტრანსპლანტაციის ოპერაციიდან აჩვენა მიოკარდიუმის ინფარქტისა და ინსულტის გაზრდილი სიხშირე (იხ. ნაწილი 4.3.).

პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ უკონტროლო ჰიპერტენზია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, დიაგნოზირებული გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიის დაავადება და/ან ცერებროვასკულური დაავადება, ფრთხილად დაფიქრების შემდეგ უნდა მკურნალობდნენ დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლით.

ჰიპერტენზია:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა, დექსკეტოპროფენის ჩათვლით, შეიძლება გამოიწვიოს ახალი ჰიპერტენზიის დაწყება ან არსებული ჰიპერტენზიის გაუარესება, რომელთაგან რომელიმემ შეიძლება ხელი შეუწყოს გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების სიხშირის გაზრდას. პაციენტებს, რომლებიც იღებენ თიაზიდებს ან მარყუჟის დიურეტიკებს, შეიძლება ჰქონდეთ დაქვეითებული პასუხი ამ თერაპიაზე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებისას. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, მათ შორის დექსკეტოპროფენი, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში. არტერიული წნევა (BP) მჭიდროდ უნდა გაკონტროლდეს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მკურნალობის დაწყებისას და თერაპიის განმავლობაში.

გულის შეგუბებითი უკმარისობა და შეშუპება:

სითხის შეკავება და შეშუპება დაფიქსირდა ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს, მათ შორის დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლს. დექსკეტოპროფენი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული სითხის შეკავების ან გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ეფექტები: წყლულის, სისხლდენის და პერფორაციის რისკი

არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის მხრივ სერიოზული გვერდითი ეფექტები, როგორიცაა ანთება კუჭში, წვრილ ნაწლავში ან მსხვილ ნაწლავში სისხლდენა, წყლულები და პერფორაცია, რაც შეიძლება ფატალური იყოს. ეს სერიოზული გვერდითი მოვლენები შეიძლება მოხდეს ნებისმიერ დროს, გამაფრთხილებელი სიმპტომებით ან მის გარეშე, პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით. მხოლოდ ხუთი პაციენტიდან ერთს, რომელსაც აქვს სერიოზული ჩივილი ზედა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების თერაპიის დროს, არის სიმპტომური. ზედა კუჭ-ნაწლავის სისტემის წყლულები, უხეში სისხლდენა ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით გამოწვეული პერფორაცია გვხვდება პაციენტების დაახლოებით 1%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ 3-დან 6 თვემდე და დაახლოებით 2-4% პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ერთი წლის განმავლობაში. ეს ტენდენციები გრძელდება გამოყენების ხანგრძლივობით და ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სერიოზული გვერდითი ეფექტების განვითარების ალბათობას თერაპიის კურსში გარკვეული პერიოდის განმავლობაში. თუმცა, მოკლევადიანი მკურნალობის დროსაც კი არსებობს რისკები.

პაციენტებს, რომლებსაც ჩაუტარდათ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გვერდითი ეფექტების რისკის შესამცირებლად, უნდა გამოიყენონ ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა უმოკლეს დროში. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის დროს პაციენტები და ექიმები ფრთხილად უნდა იყვნენ კუჭ-ნაწლავის წყლულისა და სისხლდენის ნიშნებსა და სიმპტომებზე, ხოლო თუ კუჭ-ნაწლავის მხრივ სერიოზული გვერდითი ეფექტების ეჭვი არსებობს, შემდგომი შეფასება და მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა დაიწყოს. ეს მოიცავს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების თერაპიის შეწყვეტას კუჭ-ნაწლავის სერიოზული გვერდითი ეფექტების გაქრობამდე. მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის გათვალისწინებული უნდა იყოს ალტერნატიული მკურნალობა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გარეშე.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პეპტიური წყლულოვანი დაავადების ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის მქონე პაციენტებში. პეპტიური წყლულოვანი დაავადების და/ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის მქონე პაციენტებისთვის და პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის რისკი 10-ჯერ მეტია, ვიდრე პაციენტებში, რომლებსაც არ აქვთ ამ რისკის ფაქტორები. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს ორალური კორტიკოსტეროიდების, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების, ანტიკოაგულანტების, როგორიცაა ვარფარინი, ანტითრომბოციტების, როგორიცაა ასპირინი ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული გამოყენება, ან გახანგრძლივებული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მკურნალობა, მოწევა, ალკოჰოლის გამოყენება, ხანდაზმულები და ზოგადი ჯანმრთელობის მდგომარეობის დარღვევა არის ფაქტორები, რომლებიც ზრდის კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის რისკს. სპონტანური ფატალური კუჭ-ნაწლავის მოვლენების დიდი ნაწილი აღინიშნება ხანდაზმულებში ან ზოგადი ჯანმრთელობის მდგომარეობის დარღვევის მქონე პაციენტებში; ამიტომ განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა მოეპყროთ ამ მოსახლეობას.

კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, წყლული ან პერფორაცია, რომელიც შეიძლება იყოს ფატალური, დაფიქსირდა ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების მიღებისას მკურნალობის დროს ნებისმიერ დროს, გამაფრთხილებელი სიმპტომებით ან მის გარეშე, ან სერიოზული კუჭ-ნაწლავის მოვლენების წინა ისტორია. როდესაც კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა ან წყლული ხდება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მუფლექსინი პლუსს, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის, წყლულის ან პერფორაციის რისკი იზრდება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების უფრო მაღალი დოზებით, განსაკუთრებით პაციენტებში წყლულის ანამნეზით, რომელიც გართულებულია პერფორაციით (იხ. ნაწილი 4.3) და ხანდაზმულებში.

ხანდაზმულები: ხანდაზმულებს აღენიშნებათ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ არასასურველი რეაქციების გაზრდილი სიხშირე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა და პერფორაცია, რომელიც შეიძლება იყოს ფატალური (იხ. ნაწილი 4.2). ამ პაციენტებმა უნდა დაიწყონ მკურნალობა ყველაზე დაბალი დოზით.

როგორც ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების შემთხვევაში, ეზოფაგიტის, გასტრიტის და/ან პეპტიური წყლულის ნებისმიერი ისტორია უნდა მოიძიოს, რათა უზრუნველყოფილი იყოს მათი სრული განკურნება დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლით მკურნალობის დაწყებამდე. პაციენტები კუჭ-ნაწლავის სიმპტომებით ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადების ანამნეზში უნდა იმყოფებოდნენ მონიტორინგს საჭმლის მონელების დარღვევებზე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენაზე.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები სიფრთხილით უნდა მიეცეს პაციენტებს კუჭ-ნაწლავის დაავადების ისტორიით (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება), რადგან მათი დაავადება შეიძლება დამძიმდეს (იხ. ნაწილი 4.8).

გასათვალისწინებელია კომბინირებული თერაპია დამცავ აგენტებთან (მაგ. მიზოპროსტოლის ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებით) და ასევე დექსკეტოპროფენის გამოყენება ასპირინის დაბალი დოზით ამ პაციენტებისთვის. სხვა პრეპარატებმა შეიძლება გაზარდონ კუჭ-ნაწლავის რისკი (იხ. ნაწილი 4.5).

პაციენტებში კუჭ-ნაწლავის ტოქსიკურობის ისტორიით, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში, უჩვეულო მუცლის სიმპტომები (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა) დაფიქსირდა განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპებზე.

სიფრთხილეა რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ანტითრომბოციტებს, როგორიცაა პერორალური კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები, როგორიცაა ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები ან აცეტილსალიცილის მჟავა, რამაც შეიძლება გაზარდოს წყლულების ან სისხლდენის რისკი (იხ. ნაწილი 4.5.).

ყველა არასელექტიურ არასტეროიდულ საშუალებებს შეუძლია დათრგუნოს თრომბოციტების აგრეგაცია და გაახანგრძლივოს სისხლდენის დრო პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის გზით. ამიტომ, დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სხვა თერაპიას, რომელიც ხელს უშლის ჰემოსტაზს, როგორიცაა ვარფარინი ან სხვა კუმარინები ან ჰეპარინები, არ არის რეკომენდებული.

თირკმელების მხრივ ეფექტები:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ხანგრძლივმა მიღებამ გამოიწვია თირკმლის პაპილარული ნეკროზი და თირკმლის სხვა პათოლოგიები. თირკმლის ტოქსიკურობა ასევე გამოვლინდა პაციენტებში, რომლებშიც თირკმლის პროსტაგლანდინებს აქვთ კომპენსატორული როლი თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებაში. ამ პაციენტებში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს პროსტაგლანდინების ფორმირებისა და თირკმლის სისხლის ნაკადის დოზადამოკიდებული შემცირება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის დეკომპენსაცია. ამ ტიპის რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტები არიან თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, გულის უკმარისობით, ღვიძლის დისფუნქციით, დიურეზულების და აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას და ხანდაზმულები. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების თერაპიის შეწყვეტით პაციენტები ჩვეულებრივ უბრუნდებიან მკურნალობის წინა მდგომარეობას.

როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, დექსკეტოპროფენს შეუძლია გაზარდოს პლაზმური შარდოვანას აზოტი და კრეატინინი. პროსტაგლანდინების სინთეზის სხვა ინჰიბიტორების მსგავსად, ის შეიძლება დაკავშირებული იყოს თირკმელების სისტემაზე არასასურველ ეფექტებთან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გლომერულური ნეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი, თირკმლის პაპილარული ნეკროზი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

თირკმელების პროგრესირებადი დაავადება:

არ არის ხელმისაწვდომი ინფორმაცია კონტროლირებადი კლინიკური კვლევებიდან დექსკეტოპროფენის გამოყენების შესახებ თირკმელების შორსწასული დაავადების მქონე პაციენტებში. ამიტომ, დექსკეტოპროფენით მკურნალობა არ არის რეკომენდებული თირკმელების მოწინავე დაავადების მქონე პაციენტებში. თუ დექსკეტოპროფენით თერაპია უნდა დაიწყოს, რეკომენდებულია პაციენტების თირკმლის ფუნქციის ფრთხილად მონიტორინგი.

ანაფილაქტოიდური რეაქციები:

ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, ანაფილაქტოიდური რეაქციები შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომლებიც ადრე არ იყენებდნენ დექსკეტოპროფენს. დექსკეტოპროფენი; ის არ უნდა მიეცეს ასპირინის ტრიადის მქონე პაციენტებს (ასთმა, ჭინჭრის ციება ან მსგავსი ალერგიული რეაქციები ასპირინზე ან სხვა არასტეროიდულ საშუალებებზე).

გარდა ამისა, ბრონქული ასთმის, ვაზომოტორული რინიტის და ცხვირის პოლიპოზის მქონე პაციენტებში შეიძლება მოხდეს ფატალური ბრონქოსპაზმი სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და ასპირინის მიღების გამო (იხ. ნაწილი 4.3).

კანის რეაქციები:

ყველა არასტეროიდულ საშუალებებს, მათ შორის დექსკეტოპროფენს, შეუძლია გამოიწვიოს კანის სერიოზული გვერდითი მოვლენები, რომლებიც შეიძლება ფატალური იყოს, როგორიცაა ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი (SJS) და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TEN). ეს სერიოზული მოვლენები შეიძლება მოხდეს ყოველგვარი სიმპტომების გარეშე. მკურნალობის დასაწყისში პაციენტები ამ რეაქციების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ჩანს, რომ რეაქციები იწყება მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში. პაციენტები უნდა იყვნენ ინფორმირებული კანის სერიოზული რეაქციების ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ და უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, შეწყვიტონ პრეპარატი კანზე გამონაყარის ან ჰიპერმგრძნობელობის ნებისმიერი სხვა ნიშნის დროს.

ნაყოფიერება:

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად, დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლმა შეიძლება დააზიანოს ქალის ნაყოფიერება. დექსკეტოპროფენის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ქალებისთვის, რომლებიც ფიქრობენ დაორსულებაზე. დექსკეტოპროფენით მკურნალობა უნდა შეწყდეს იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ პრობლემები დაორსულების ან ინტერტილური მკურნალობის დროს.

ორსულობა:

ორსულობის გვიან პერიოდში, ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, დექსკეტოპროფენის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის გვიან ეტაპებზე, რადგან ის გამოიწვევს არტერიული სადინრის ადრეულ დახურვას.

ზოგადი სიფრთხილის ზომები:

დექსკეტოპროფენი არ შეიძლება გამოყენებულ იქნას კორტიკოსტეროიდების ნაცვლად ან კორტიკოსტეროიდული თერაპიის წარუმატებლობის ნაცვლად. კორტიკოსტეროიდების უეცარმა შეწყვეტამ შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების გამწვავება.

ხანგრძლივი მკურნალობის მქონე პაციენტებში გამოყენებული კორტიკოსტეროიდი, თუ გადაწყვეტილია კორტიკოსტეროიდული თერაპიის შეწყვეტა, მკურნალობა სტაბილურად უნდა შემცირდეს.

დექსკეტოპტოფენის ფარმაკოლოგიურმა აქტივობამ (ცხელება და) ანთება შეიძლება შეამციროს ამ დიაგნოსტიკური ნიშნების გამოყენება სავარაუდო არაინფექციური, მტკივნეული მდგომარეობის გართულებების გამოვლენისას.

დექსკეტოპროფენი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული სისხლმბადი დარღვევების, სისტემური წითელი მგლურას ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადების მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის მხრივ ეფექტები:

პაციენტების თითქმის 15%-ს, რომლებიც იყენებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს, შეიძლება ჰქონდეს სასაზღვრო მატება ღვიძლის ფუნქციის ერთ ან მეტ ტესტში, ხოლო ALT და AST მნიშვნელოვანი მატება (დაახლოებით სამჯერ აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს ან მეტს) დაფიქსირდა პაციენტების დაახლოებით 1%-ში, რომლებიც იღებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს კლინიკურ კვლევებში. ეს ლაბორატორიული დარღვევები შეიძლება პროგრესირებდეს, შეიძლება დარჩეს უცვლელი ან შეიძლება იყოს დროებითი მკურნალობის გაგრძელების მიუხედავად. ღვიძლის სერიოზული რეაქციები, როგორიცაა სიყვითლე და ფატალური ფულმინანტური ჰეპატიტი, ღვიძლის ნეკროზი და ღვიძლის უკმარისობა (ზოგიერთი ფატალური შედეგით) იშვიათად აღინიშნა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას.

პაციენტი, რომელსაც აქვს სიმპტომები და/ან ნიშნები, რომლებიც მიუთითებენ ღვიძლის დისფუნქციაზე, ან რომლებშიც მოხდა ღვიძლის პათოლოგიური ტესტი, უნდა შეფასდეს უფრო მძიმე ღვიძლის რეაქციის განვითარების მტკიცებულებაზე დექსკეტოპროფენით თერაპიის დროს. თუ განვითარდება ღვიძლის დაავადების შესაბამისი კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები, ან თუ გამოვლინდა სისტემური სიმპტომები (მაგ., გამონაყარი, ეოზინოფილია და ა.შ.), დექსკეტოპროფენით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ჰემატოლოგიური ეფექტები:

ანემია ზოგჯერ ვლინდება პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ დექსკეტოპროფენს ან სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს. ეს შეიძლება გამოწვეული იყოს სითხის შეკავებით, ფარული ან ფართო კუჭ-ნაწლავის სისხლის დაკარგვით ან ერითროპოეზზე ბოლომდე განსაზღვრული ეფექტით. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ხანგრძლივ მკურნალობას არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით, დექსკეტოპროფენის ჩათვლით, უნდა შემოწმდეს ჰემოგლობინის ან ჰემატოკრიტის მაჩვენებლები, მაშინაც კი, თუ მათ არ აქვთ ანემიის ნიშნები ან სიმპტომები.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები აფერხებენ თრომბოციტების აგრეგაციას და ნაჩვენებია, რომ ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს ზოგიერთ პაციენტში. ასპირინის საპირისპიროდ, მათი გავლენა თრომბოციტების ფუნქციაზე ხარისხობრივად ნაკლებია, ხანმოკლე და შექცევადი. პაციენტები დექსკეტოპროფენით თერაპიისა და თრომბოციტების ფუნქციის ცვლილებების გვერდითი ეფექტების (როგორიცაა პაციენტები კოაგულაციის დარღვევებით ან ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას) უნდა იყვნენ მონიტორინგის ქვეშ.

ადრე არსებული ასთმა:

ასთმის მქონე პაციენტებს შეიძლება ჰქონდეთ ასპირინისადმი მგრძნობიარე ასთმა. ასპირინისადმი მგრძნობიარე ასთმის მქონე პაციენტებში ასპირინის გამოყენებამ გამოიწვია მძიმე ბრონქოსპაზმი, რომელიც შეიძლება ფატალური იყოს. ვინაიდან ასპირინსა და სხვა არასტეროიდულ საშუალებებს შორის დაფიქსირდა ჯვარედინი რეაქტიულობა, მათ შორის ბრონქოსპაზმი, დექსკეტოპროფენი არ უნდა იქნას გამოყენებული ამ ტიპის პაციენტებში და სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ადრე არსებული ასთმით.

ინფორმაცია პაციენტებისთვის

დექსკეტოპროფენმა, ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა, შეიძლება გამოიწვიოს გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი და ამან შეიძლება გამოიწვიოს ჰოსპიტალიზაცია და სიკვდილი.

თუ გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული მოვლენები ხდება გამაფრთხილებელი სიმპტომების გარეშე, პაციენტებმა ყურადღება უნდა მიაქციონ ისეთ ნიშნებსა და სიმპტომებს, როგორიცაა გულმკერდის ტკივილი, ქოშინი, სისუსტე და მეტყველების შეფერხება და მათ უნდა მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ დაინახავენ მსგავს ნიშნებს ან სიმპტომებს. ამ შემდგომი დაკვირვების მნიშვნელობა ხაზგასმული უნდა იყოს პაციენტებისთვის (იხ. ნაწილი 4.4)

როგორც ამ კლასის სხვა პრეპარატებმა, დექსკეტოპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს დისკომფორტი და იშვიათად სერიოზული გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა კუჭ-ნაწლავის წყლულები და სისხლდენა, რის გამოც შეიძლება საჭირო გახდეს ჰოსპიტალიზაცია ან თუნდაც ფატალური იყოს.

ვინაიდან კუჭ-ნაწლავის მძიმე ფორმის წყლული და სისხლდენა შეიძლება მოხდეს გამაფრთხილებელი სიმპტომების გარეშე, ექიმებმა უნდა გააფრთხილონ პაციენტები ქრონიკულ მკურნალობაზე, რომ ყურადღება მიაქციონ წყლულისა და სისხლდენის ნიშნებსა და სიმპტომებს და დააკვირდნენ ნიშნებსა და სიმპტომებს, როგორიცაა ეპიგასტრიკული ტკივილი, დისპეფსია, მელენა და ჰემატემეზი და უნდა თქვას ამ მონიტორინგის მნიშვნელობა (იხ. ნაწილი 4.4).

დექსკეტოპროფენი, ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული გვერდითი ეფექტები კანზე, როგორიცაა ექსფოლიატური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროზი, რომელიც საჭიროებს ჰოსპიტალიზაციას და შეიძლება იყოს ფატალურიც კი. თუ კანის სერიოზული რეაქციები ხდება ყოველგვარი გაფრთხილების გარეშე, პაციენტმა ყურადღება უნდა მიაქციოს ნიშნებსა და სიმპტომებს, როგორიცაა კანის გამონაყარი და ბუშტუკი, სხვა ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, როგორიცაა ცხელება ან ქავილი და თუ რაიმე ნიშანს ან სიმპტომს ხედავს, უნდა მიმართოს სამედიცინო დახმარებას. ნებისმიერი სახის გამონაყარის შემთხვევაში პაციენტს უნდა მიეცეს ინსტრუქცია, შეწყვიტონ პრეპარატის მიღება და რაც შეიძლება მალე მიმართონ ექიმს.

პაციენტებს უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, რომ დაუყონებლივ შეატყობინონ ექიმს წონის მომატების ან შეშუპების აუხსნელი ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ.

პაციენტები უნდა იყვნენ ინფორმირებული ჰეპატოტოქსიურობის ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ. (მაგ., გულისრევა, დაღლილობა, ლეთარგია, ქავილი, სიყვითლე, მგრძნობელობა მარჯვენა ზედა კვადრატში და გრიპის მსგავსი სინდრომი). თუ ეს მოხდება, პაციენტებს უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, შეწყვიტონ თერაპია და მიმართონ სასწრაფო სამედიცინო დახმარებას.

თუ ანაფილაქსიური რეაქცია მოხდა (მაგ. სუნთქვის გაძნელება, სახის ან ყელის შეშუპება), პაციენტებმა ასევე უნდა მიმართონ სასწრაფო სამედიცინო დახმარებას. (იხილეთ ნაწილი 4.4.).

დექსკეტოპროფენი, როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღება არ შეიძლება ორსულობის ბოლო სტადიაზე; რადგან ეს გამოიწვევს არტერიული სადინრის ნაადრევ დახურვას.

ლაბორატორიული ტესტები

ვინაიდან კუჭ-ნაწლავის სისტემის სერიოზული წყლული და სისხლდენა შეიძლება მოხდეს გამაფრთხილებელი სიმპტომების გარეშე, ექიმებმა უნდა აკონტროლონ კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის ნიშნები ან სიმპტომები. ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ხანგრძლივ მკურნალობას დექსკეტოპროფენით ანემიის ნიშნებისა და სიმპტომების თვალსაზრისით, პერიოდულად უნდა შემოწმდეს მათი სრული სისხლის რაოდენობა და ქიმიური პროფილი.

თუ განვითარდება კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები, რომლებიც აჩვენებს ღვიძლის ან თირკმელების დაავადებას, ვითარდება სისტემური სიმპტომები (მაგ., ეოზინოფილია, გამონაყარი და ა.შ.) ან თუ ღვიძლის პათოლოგიური ტესტები გრძელდება ან გაუარესდება, დექსკეტოპროფენი უნდა შეწყდეს.

თიოკოლხიკოზიდი

არ არის რეკომენდებული ბავშვებში გამოყენება.

თიოკოლხიკოზიდს შეუძლია დააჩქაროს კრუნჩხვები ეპილეფსიის ან კრუნჩხვების რისკის მქონე პაციენტებში.

სიფრთხილეა საჭირო ჰიპოტონიის დროს გამოყენებისას.

პერორალური მიღების შემდეგ დოზა უნდა შემცირდეს სათანადოდ, თუ დიარეა მოხდა.

მუფლექსინი პლუსის თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 1 მმოლზე (23 მგ) ნაკლებ ნატრიუმს თითო ტაბლეტზე; ნატრიუმთან დაკავშირებული რაიმე გვერდითი მოვლენა არ არის მოსალოდნელი ამ დოზით.

ეს სამკურნალო პროდუქტი შეიცავს პროპილენ გლიკოლს, მაგრამ რაიმე გაფრთხილება არ არის საჭირო მისი დოზირების გამო.

4.5.ურთიერთქმედებები სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედებები

დექსკეტოპროფენი

არასასურველი კომბინაციები:

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, სალიცილატების მაღალი დოზების ჩათვლით (≥ 3 გ/დღეში):

რამდენიმე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატის ერთად მიღებამ შეიძლება გაზარდოს კუჭ-ნაწლავის წყლულების და სისხლდენის რისკი სინერგიული ეფექტის გამო.

დექსკეტოპროფენის ასპირინთან ერთად მიღებისას მცირდება ცილებთან შეკავშირება, თუმცა თავისუფალი დექსკეტოპროფენის კლირენსი არ იცვლება. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია. თუმცა, როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, ასპირინის ერთდროული მიღება დექსკეტოპროფენთან ზოგადად არ არის რეკომენდებული პოტენციური გვერდითი ეფექტების გაზრდის გამო.

ანტიკოაგულანტები:

არასტეროიდულ საშუალებებს შეუძლიათ გააძლიერონ ისეთი ანტიკოაგულანტების მოქმედება, როგორიცაა ვარფარინი. ვარფარინის და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მოქმედება კუჭ-ნაწლავის სისხლდენაზე სინერგიულია; ანუ, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სერიოზული სისხლდენის რისკი მათში, ვინც ორივე წამალს ერთად იყენებს, უფრო მაღალია, ვიდრე მათში, ვინც ორივე წამალს ცალ-ცალკე იყენებს.

დექსკეტოპროფენის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალმა თანაფარდობამ და თრომბოციტების ფუნქციის დათრგუნვამ შეიძლება დააზიანოს კუჭ-ნაწლავის ლორწოვანი გარსი. იმ შემთხვევებში, როდესაც ანტიკოაგულანტებთან კომბინირებული თერაპიის თავიდან აცილება შეუძლებელია, უნდა მოხდეს მჭიდრო კლინიკური დაკვირვება და ლაბორატორიული მაჩვენებლების მონიტორინგი.

ჰეპარინები:

ზრდის სისხლდენის რისკს (თრომბოციტების ფუნქციის დათრგუნვა და კუჭ-ნაწლავის ლორწოვანი გარსის დაზიანება).

კორტიკოსტეროიდები:

არსებობს კუჭ-ნაწლავის წყლულის ან სისხლდენის გაზრდილი რისკი (იხ. ნაწილი 4.4.)

ლითიუმი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ზრდის ლითიუმის დონეს პლაზმაში და მცირდება ლითიუმის თირკმლის კლირენსი. ლითიუმის საშუალო მინიმალური კონცენტრაცია გაიზარდა 15%-ით და თირკმლის კლირენსი შემცირდა დაახლოებით 20%-ით. ითვლება, რომ ეს ეფექტი გამოწვეულია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით, თირკმლის პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებით. ამიტომ, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და ლითიუმის ერთდროული გამოყენებისას, ინდივიდები ფრთხილად უნდა იყვნენ მონიტორინგი ლითიუმის ტოქსიკურობის სიმპტომებზე.

მეთოტრექსატი (მაღალი დოზები 15 მგ/კვირაში ან მეტი გამოყენებისას):

მეთოტრექსატის ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობა იზრდება ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიერ თირკმლის კლირენსის შემცირების გამო. დაფიქსირდა, რომ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები აფერხებდნენ მეტოტრექსატის დაგროვებას კონკურენტულად კურდღლის თირკმელების ნაჭრებში. სავარაუდოდ, მათ შეუძლიათ გაზარდონ მეთოტრექსატის ტოქსიკურობა. სიფრთხილეა საჭირო მეთოტრექსატის და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას.

ჰიდანტოინები და სულფონამიდები:

შეიძლება გაიზარდოს ამ ნივთიერებების ტოქსიკური ეფექტი.

კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ სიფრთხილის ზომებს:

დიურეზულები, აგფ ინჰიბიტორები, ანტიბაქტერიული ამინოგლიკოზიდები და ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები:

დექსკეტოპროფენმა შეიძლება შეამციროს დიურეზულების და სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების მოქმედება. ზოგიერთ პაციენტში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით (მაგ. დეჰიდრატირებული ან ხანდაზმული პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით), ციკლოოქსიგენაზას და აგფ ინჰიბიტორების, ანტიბაქტერიული ამინოგლიკოზიდების ან ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების ერთდროულმა გამოყენებამ მათ ინჰიბირებელ აგენტებთან შეიძლება გამოიწვიოს რენალური ფუნქციის შემდგომი დარღვევა, რომელიც ზოგადად შექცევადია. დექსკეტოპროფენისა და შარდმდენი საშუალებების კომბინირებული დანიშვნის შემთხვევაში, მნიშვნელოვანია პაციენტების ადექვატური ჰიდრატაციის უზრუნველყოფა და მკურნალობის დასაწყისში თირკმლის ფუნქციის ტესტის მონიტორინგი (იხ. ნაწილი 4.4.).

ფუროსემიდი:

კლინიკურმა კვლევებმა და პოსტმარკეტინგულმა ზედამხედველობამ აჩვენა, რომ დექსკეტოპროფენს შეუძლია შეამციროს ფუროსემიდის და თიაზიდების ნატრიურეზული ეფექტი ზოგიერთ პაციენტში. ეს ეფექტი ითვლება თირკმლის პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის მიზეზად. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით ერთდროული თერაპიის დროს, პაციენტს სიფრთხილით უნდა დაკვირვება თირკმელების უკმარისობის სიმპტომებისა და შარდმდენების ეფექტურობის დასადგენად.

მეთოტრექსატი (დაბალი დოზები, 15 მგ-ზე ნაკლები/კვირაში გამოყენებისას):

მეთოტრექსატის ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობა იზრდება ანთების საწინააღმდეგო აგენტებით თირკმლის კლირენსის შემცირების გამო. სისხლის ანალიზი უნდა ჩატარდეს ყოველკვირეულად კომბინაციის პირველ კვირას. როგორც ხანდაზმულებში, თირკმელების მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტები უფრო ხშირად უნდა იყვნენ მონიტორინგის ქვეშ.

პენტოქსიფილინი:

ეს ზრდის სისხლდენის რისკს. პაციენტს უფრო ხშირად უნდა აკვირდებოდეს სისხლდენის დრო.

ზიდოვუდინი:

აღინიშნება ერითროციტების ტოქსიკურობა, რომელიც გაიზარდა რეტიკულოციტების მეშვეობით, რომელსაც თან ახლავს მძიმე ანემია, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის შემდეგ. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის შემდეგ უნდა მოხდეს სისხლის მაჩვენებლების მონიტორინგი.

სულფონილშარდოვანა:

არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ გააძლიერონ ჰიპოგლიკემიური ეფექტი პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ადგილებიდან სულფონილშარდოვანას მოცილებით.

კომბინაციები, რომლებიც გასათვალისწინებელია;

ბეტა-ბლოკატორები:

არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ შეამცირონ ბეტა-ბლოკატორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები თირკმლის პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვით გამოვლენილი ეფექტების გამო.

ციკლოსპორინი და ტაკროლიმუსი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გაიზარდოს ციკლოსპორინისა და ტაკროლიმუსის ნეფროტოქსიურობა პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვით გამოვლენილი ეფექტების გამო. მკურნალობის დროს უნდა გაიზომოს თირკმლის ფუნქციები.

თრომბოლიტიკები:

ზრდიან სისხლდენის რისკს.

ანტითრომბოციტური აგენტები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები (SSRIs): ისინი ზრდიან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის რისკს.

პრობენეციდი:

დექსკეტოპროფენის პლაზმური კონცენტრაცია შეიძლება გაიზარდოს; ეს ურთიერთქმედება შეიძლება დამოკიდებული იყოს ინჰიბიტორულ მექანიზმზე თირკმლის მილაკოვანი სეკრეციის ადგილზე და გლუკურონიდის კონიუგაცია და საჭიროებს დექსკეტოპროფენის დოზის კორექციას.

საგულე გლიკოზიდები:

მას შეუძლია გაზარდოს პლაზმური გლიკოზიდების კონცენტრაცია. არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გააუარესოს გულის უკმარისობა, შეამციროს გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე (GFR).

მიფეპრისტონი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები არ უნდა იქნას გამოყენებული მიფეპრისტონის მიღებიდან 8-12 დღეში.

ქინოლონის ჯგუფის ანტიბიოტიკები:

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ქინოლონის მაღალი დოზების მიღებამ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით შეიძლება გაზარდოს კრუნჩხვების განვითარების რისკი.

თიოკოლხიკოზიდი;

ბოლო კლინიკური გამოცდილების გათვალისწინებით, თიოკოლხიკოზიდი წარმატებით და უსაფრთხოდ გამოიყენება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან, ფენილბუტაზონთან, ანალგეტიკებთან და პრეპარატებთან, რომლებიც გამოიყენება ნევრიტის სამკურნალოდ, ანაბოლურ სტეროიდებთან, სედატიურ საშუალებებთან, ბარბიტურატებთან და სუქცინილქოლინთან ერთად.

არ არის რეკომენდებული თიოკოლხიკოზიდის გამოყენება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომლებიც ავლენენ მიორელაქსანტულ ეფექტს კუნთოვან სისტემაზე, რადგან მათ შეუძლიათ გაზარდონ ერთმანეთის მოქმედება. ამავე მიზეზის გამო, თუ იგი გამოიყენება გლუვ კუნთებზე ზემოქმედების მქონე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, არასასურველი ეფექტების გახშირების შემთხვევაში მეტი ყურადღება უნდა მიექცეს და პაციენტს დაკვირვება.

თიოკოლხიკოზიდი არ უნდა იქნას გამოყენებული ანტიკოაგულანტებთან ერთად.

დამატებითი ინფორმაცია განსაკუთრებული პოპულაციების შესახებ:

განსაკუთრებული პოპულაციების ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა.

პედიატრიული პოპულაცია:

პედიატრიულ პოპულაციაზე დექსკეტოპროფენთან და თიოკოლხიკოზიდთან ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. ამიტომ, მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის დადასტურებული. ის არ უნდა იქნას გამოყენებული 18 წლამდე ასაკის ადამიანებში.

4.6.ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რეკომენდაცია ორსულობის კატეგორია: X.

რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები / ჩასახვის კონტროლი (კონტრაცეფცია)

მუფლექსინიპლუსი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს (იხ. ნაწილი 4.3.).

მკურნალობის პერიოდში რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებისთვის უნდა იქნას გამოყენებული შესაბამისი კონტრაცეფცია.

ორსულობის პერიოდი

დექსკეტოპროფენი

პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ორსულობაზე და/ან ემბრიო-ნაყოფის განვითარებაზე. ეპიდემიოლოგიური კვლევებიდან მიღებული მონაცემები აჩვენებს გასტროზისა და გულის მანკისა და სპონტანური აბორტის გაზრდის რისკს ორსულობის ადრეულ ეტაპზე პროსტაგლანდინების ინჰიბიტორების სინთეზის გამოყენების შემდეგ. გულის მალფორმაციის რისკი 1%-ზე ნაკლებია და გაიზარდა დაახლოებით 1,5%-მდე. ითვლება, რომ რისკი იზრდება დოზისა და თერაპიის ხანგრძლივობის მიხედვით. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორის მიღებამ გამოიწვია იმპლანტაციის წინა და შემდგომი დანაკარგების და ემბრიო-ნაყოფის სიკვდილის ზრდა. ცხოველებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორის მინიჭებამ ორგანული პერიოდის განმავლობაში გაზარდა სხვადასხვა მალფორმაციების შემთხვევები, მათ შორის გულ-სისხლძარღვთა მანკი. რეპროდუქციული ტოქსიკურობა არ გამოვლენილა ცხოველებზე დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლთან ჩატარებულ კვლევებში.

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი არ უნდა დაინიშნოს ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, თუ ეს არ არის მკაფიოდ საჭირო. თუ დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლს იყენებენ ქალები, რომლებიც ცდილობენ დაორსულდნენ ან ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, დოზა უნდა იყოს რაც შეიძლება დაბალი და მკურნალობის ხანგრძლივობა რაც შეიძლება მოკლე.

დექსკეტოპროფენის მიღება უკუნაჩვენებია ორსულობის მესამე ტრიმესტრში.

პროსტაგლანდინების სინთეზის ყველა ინჰიბიტორს შეუძლია გავლენა მოახდინოს ნაყოფზე ორსულობის მესამე ტრიმესტრში;

• კარდიოპულმონური ტოქსიკურობა (არტერიული სადინრის ნაადრევი დახურვა და ფილტვისმიერი ჰიპერტენზია);

• თირკმლის დისფუნქცია, რომელიც იწვევს თირკმლის უკმარისობას ოლიგოჰიდროამნიოზით;

ზემოქმედება დედასა და ახალშობილზე ორსულობის ბოლოს;

• სისხლდენის დროის გახანგრძლივება, ანტიაგრეგანტული ეფექტი, რომელიც შეიძლება მოხდეს დაბალი დოზებითაც კი,

• მშობიარობის გახანგრძლივება ან შეფერხება საშვილოსნოს შეკუმშვის დათრგუნვის შედეგად.

თიოკოლხიკოზიდი

რეპროდუქციული ტოქსიკურობა გამოვლინდა ცხოველებზე თიოკოლხიკოზიდის კვლევებში (იხ. ნაწილი 5.3.). არ არის საკმარისი კლინიკური მონაცემები ორსულობის დროს გამოყენების უსაფრთხოების შესაფასებლად. ამიტომ, ემბრიონისა და ნაყოფის პოტენციური დაზიანება უცნობია.

შესაბამისად, მუფლექსინი პლუსი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს (იხ. ნაწილი 4.3.).

ლაქტაცია

იმის გამო, რომ უცნობია გადადის თუ არა დექსკეტოპროფენი დედის რძეში, არ არის რეკომენდებული მისი გამოყენება მეძუძურ დედებში. თიოკოლხიკოზიდი გადადის დედის რძეში. მუფლექსინი პლუსი არ გამოიყენება ლაქტაციის პერიოდში.

რეპროდუქციული უნარი/ნაყოფიერება

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენებამ სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთად შეიძლება გავლენა მოახდინოს ნაყოფიერებაზე და არ არის რეკომენდებული ქალებისთვის, რომლებიც ცდილობენ დაორსულდნენ. დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენების შეწყვეტა გასათვალისწინებელია ქალებში, რომლებსაც აქვთ დაორსულების პრობლემა ან უნაყოფობის გამოკვლევის ქვეშ არიან. დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, თუ ეს არ არის აშკარად საჭირო.

მიუხედავად იმისა, რომ თიოკოლხიკოზიდის მეტაბოლიტის ანოგენური აქტივობაა, ნაყოფიერებაზე არასასურველი ეფექტი არ შეინიშნება.

4.7.ზეგავლენა ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე

ვინაიდან მუფლექსინი პლუსმა შეიძლება გამოიწვიოს თავბრუსხვევა, ძილიანობა, სისუსტე, მხედველობის დარღვევა და ძილიანობა, მას შეუძლია მსუბუქი ან ზომიერი გავლენა მოახდინოს მექანიზმების ან მანქანების გამოყენების უნარზე. სიფრთხილე უნდა გამოიჩინოთ ტექნიკის ან სატრანსპორტო საშუალებების გამოყენებისას, ან თავიდან უნდა იქნას აცილებული მანქანების ან მექანიზმების გამოყენება.

4.8.არასასურველი ეფექტები

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლისა და თიოკოლხიკოზიდის შესახებ მოხსენებული გვერდითი რეაქციები კლინიკურ კვლევებში ცალკე გამოყენების მიხედვით, ჩამოთვლილია ქვემოთ:

ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100 - <1/10), იშვიათი (≥1/1.000 - <1/100), იშვიათი (≥1/10.000 - <1/1.000), ძალიან იშვიათი (<1/10.000), უცნობი (შეუძლებელია შეფასდეს არსებული მონაცემებით)

დექსკეტოპროფენი

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ დარღვევები:

ძალიან იშვიათად: ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ხორხის შეშუპება.

ძალიან იშვიათი: ანაფილაქსიური რეაქცია ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით.

მეტაბოლიზმის და კვების დარღვევები:

იშვიათი: ანორექსია.

ფსიქიატრიული დარღვევები:

არახშირი: უძილობა, შფოთვა.

ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა.

იშვიათი: პარესთეზია, სინკოპე.

თვალის მხრივ დარღვევები:

ძალიან იშვიათად: მხედველობის დაბინდვა.

ყურის და შიდა ყურის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: თავბრუსხვევა.

ძალიან იშვიათად: ტინიტუსი.

გულის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: პალპიტაცია.

ძალიან იშვიათად: ტაქიკარდია.

სისხლძარღვების მხრივ დარღვევები:

არახშირი: სიწითლე.

იშვიათი: ჰიპერტენზია.

ძალიან იშვიათი: ჰიპოტენზია.

რესპირატორული, გულმკერდის და შუასაყარის ორგანოების მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ბრადიპნოე.

ძალიან იშვიათი: ბრონქოსპაზმი, ქოშინი.

კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები:

ხშირი: გულისრევა და/ან ღებინება, მუცლის ტკივილი, დიარეა, დისპეფსია.

არახშირი: გასტრიტი, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, მეტეორიზმი.

იშვიათი: პეპტიური წყლული, პეპტიური წყლულის სისხლდენა ან პერფორაცია.

ძალიან იშვიათი: პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული დარღვევები:

იშვიათი: ჰეპატიტი.

ძალიან იშვიათი: ჰეპატოცელულური დაზიანება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: გამონაყარი კანზე.

იშვიათი: ჭინჭრის ციება, აკნე და მომატებული ოფლიანობა.

ძალიან იშვიათად: სტივენს ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროზი (ლაიელის სინდრომი), ანგიონევროზული შეშუპება, სახის შეშუპება, ფოტომგრძნობელობის რეაქციები, ქავილი.

ძვალ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლების მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ზურგის ტკივილი.

თირკმელების და შარდის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: პოლიურია, თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

ძალიან იშვიათი: ნეფრიტი ან ნეფროტოქსიური სინდრომი.

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: მენსტრუალური დარღვევები, პროსტატის მხრივ დარღვევები.

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილის მდგომარეობა:

არახშირი: დაღლილობა, ტკივილი, ასთენია, ციებ-ცხელება, სისუსტე.

იშვიათი: პერიფერიული შეშუპება.

გამოკვლევები:

იშვიათი: არანორმალური ღვიძლის ფუნქციის ტესტი.

კუჭ-ნაწლავი:

ყველაზე ხშირად დაფიქსირებული გვერდითი ეფექტები არის კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები.

განსაკუთრებით ხანდაზმულებში შეიძლება აღინიშნოს პეპტიური წყლული, პერფორაცია ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, რომელიც ზოგჯერ ფატალურია. გულისრევა, ღებინება, დიარეა, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, მელენა, ჰემატემეზი, წყლულოვანი სტომატიტი, კოლიტის და კრონის დაავადების გამწვავება დაფიქსირდა შეყვანის შემდეგ. გასტრიტი ნაკლებად ხშირად აღინიშნებოდა. პანკრეატიტი აღწერილია ძალიან იშვიათად.

შეშუპება, ჰიპერტენზია და გულის უკმარისობა აღწერილია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მკურნალობასთან დაკავშირებით.

არასასურველი ეფექტები, რომლებიც შეინიშნება სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებში, ასევე შეიძლება გამოვლინდეს დექსკეტოპროფენით; ასეპტიური მენინგიტი (უფრო ხშირია წითელი მგლურას ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადების მქონე ადამიანებში); ჰემატოლოგიური რეაქციები (პურპურა, აპლასტიკური და ჰემოლიზური ანემია და იშვიათად აგრანულოციტოზი და მედულარული ჰიპოპლაზია).

ბულოზური რეაქციები, მათ შორის სტივენს ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ძალიან იშვიათი).

კლინიკური კვლევები და ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ადასტურებს, რომ არტერიული თრომბოზული მოვლენების რისკის მცირე ზრდა (მიოკარდიუმის ინფარქტი ან გულის შეტევა) შეიძლება ასოცირებული იყოს ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებასთან (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი მკურნალობა) (იხ. ნაწილი 4.4).

სხვა გვერდითი რეაქციები, რომლებიც მოხსენებულია ნაკლები სიხშირით, შემდეგია:

თირკმელების მხრივ:

ნეფროტოქსიკურობა სხვადასხვა ფორმით, მათ შორის ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის უკმარისობა.

ღვიძლის მხრივ: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ჰეპატიტი და სიყვითლე.

ნევროლოგიური და რეცეპტორები: თვალის მხრივ დარღვევები, ოპტიკური ნევრიტი, თავის ტკივილი, პარესთეზია, ასეპტიური მენინგიტის სიმპტომები (განსაკუთრებით პაციენტებში აუტოიმუნური დარღვევებით, როგორიცაა სისტემური წითელი მგლურა, შერეული ტიპის ქსოვილის დარღვევები) კისრის სიმტკიცე, გულისრევა, ღებინება, პირექსია და დეზორიენტაცია (იხ. ), დეპრესია, დაბნეულობა, ჰალუზინები, ტინიტუსი, თავბრუსხვევა, სისუსტე, დაღლილობა და ძილიანობა.

ჰემატოლოგიური მოვლენები: თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, აპლასტიკური ანემია და ჰემოლიზური ანემია.

დერმატოლოგიური მოვლენები: ბულოზური რეაქციები, მათ შორის სტივენს ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ძალიან იშვიათი). ფოტომგრძნობელობა.

თიოკოლხიკოზიდი

იმუნური სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ანაფილაქსიური რეაქციები, როგორიცაა გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება.

ძალიან იშვიათი: ანაფილაქსიური შოკი.

ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ძილიანობა, ვაზოვაგალური სინკოპე, ცნობიერების დროებითი დაბინდვა და აგზნება.

გულის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ჰიპოტენზია.

კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: დიარეა, გასტრალგია, გულისრევა ან ღებინება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: კანის ალერგიული რეაქცია.

4.9.დოზის გადაჭარბება

დექსკეტოპროფენი

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის დოზის გადაჭარბების სიმპტომები ცნობილი არ არის. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან დაკავშირებული შემდეგი სიმპტომებია:

ა) სიმპტომები

სიმპტომებია თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ეპიგასტრიკული ტკივილი, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, დიარეა იშვიათად, დეზორიენტაცია, აგზნება, კომა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა, ტინიტუსი, სინკოპე და ზოგჯერ კრუნჩხვები. მნიშვნელოვანი მოწამვლის შემთხვევაში შესაძლებელია თირკმლის მწვავე უკმარისობა და ღვიძლის დაზიანება.

ბ) თერაპიული სიფრთხილის ზომები

სიმპტომატური მკურნალობა უნდა ჩატარდეს პაციენტების კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით შემთხვევითი ან გადაჭარბებული მიღებისას. როდესაც ზრდასრული ან ბავშვი იღებდა 5 მგ/კგ-ზე მეტს საათში, გასათვალისწინებელია აქტივირებული ნახშირის გამოყენება. ალტერნატიულად, მოზრდილებში კუჭის ამორეცხვა უნდა განიხილებოდეს პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში ერთი საათის განმავლობაში. კარგი შარდის გამოყოფა უნდა იყოს უზრუნველყოფილი. საჭიროა თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციების მონიტორინგი.

პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ მეთვალყურეობის ქვეშ პოტენციურად ტოქსიკური რაოდენობით მიღებიდან მინიმუმ 4 საათის შემდეგ.

ხშირი ან გახანგრძლივებული კრუნჩხვების მკურნალობა უნდა მოხდეს დიაზეპამის ინტრავენური შეყვანით.

სხვა სიფრთხილის ზომები შეიძლება იქნას გათვალისწინებული პაციენტების კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით.

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი შეიძლება გამოიყოს დიალიზით.

თიოკოლხიკოზიდი

პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ თიოკოლხიკოზიდით, დოზის გადაჭარბების სპეციფიკური სიმპტომები არ დაფიქსირებულა.

მკურნალობა:

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში რეკომენდებულია სამედიცინო მონიტორინგი და სიმპტომატური სიფრთხილის ზომები (იხ. ნაწილი 5.3).

5.ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1.ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაცევტული ჯგუფი: პროპიონის მჟავას წარმოებულები და ცენტრალური მოქმედების მიორელაქსანტები

ATC კოდი: M03BX55

დექსკეტოპროფენი

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი არის S-(+)-2-(3-ბენზოილფენილ) პროპიონის მჟავას თრომეტამინის მარილი, ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევი სამკურნალო საშუალება, რომელიც მიეკუთვნება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების ჯგუფს (NSAID).

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მექანიზმი დაკავშირებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებასთან ციკლოოქსიგენაზას გზის ინჰიბირებით. განსაკუთრებით, ეს ხდება არაქიდონის მჟავას ციკლურ ენდოპეროქსიდებად, PGG2 და PGH2 ტრანსფორმაციის ინჰიბირებით, რომლებიც წარმოქმნიან პროსტაგლანდინებს PGE1, PGE2, PGF2α და PGD2, ასევე პროსტაციკლინს (PGI2) და თრომბოქსანებს (TXA2 და TXB2). გარდა ამისა, პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვა გავლენას ახდენს ანთების სხვა შუამავლებზე, როგორიცაა კინინები, რაც იწვევს არაპირდაპირ მოქმედებას, რომელიც დამატებითი იქნება პირდაპირი მოქმედებისთვის.

ექსპერიმენტულ ცხოველებზე და ადამიანებზე ჩატარებულმა კვლევებმა დექსკეტოპროფენი დაამტკიცა, რომ არის COX-1 და COX-2 აქტივობის ინჰიბიტორი.

ტკივილის რამდენიმე მოდელზე ჩატარებულმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლს აქვს ეფექტური ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი. ზოგიერთ კვლევაში ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება დაიწყო დექსკეტოპროფენის მიღებიდან 30 წუთში. ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი გრძელდება 4-6 საათის განმავლობაში.

თიოკოლხიკოზიდი

თიოკოლხიკოზიდი არის კოლხიკოზიდის ნახევრად სინთეზური გოგირდოვანი წარმოებული, კუნთების დამამშვიდებელი ფარმაკოლოგიური აქტივობით.

თიოკოლხიკოზიდი მხოლოდ ინ ვიტრო უკავშირდება GABA-A-ს და სტრიქნინისადმი მგრძნობიარე გლიცინის რეცეპტორებს. თიოკოლხიკოზიდმა, რომელიც მოქმედებს როგორც GABA-A რეცეპტორის ანტაგონისტი, შეიძლება აჩვენოს მისი კუნთების დამამშვიდებელი ეფექტი მარეგულირებელი რთული მექანიზმებით სუპრასპინალურ დონეზე; თუმცა, გლიცინერგული მოქმედების მექანიზმი არ არის გამორიცხული. GABAergic რეცეპტორებთან ურთიერთქმედების თვისებები ხარისხობრივად და რაოდენობრივად საერთოა გლუკურონიდის წარმოებულთან, მთავარ მოცირკულირე მეტაბოლიტთან (იხ. ნაწილი 5.2).

თიოკოლხიკოზიდისა და მისი მთავარი მეტაბოლიტის კუნთების მომადუნებელი თვისებები ნაჩვენებია ვირთაგვებსა და ბოცვრებში in vivo-ს სხვადასხვა პროგნოზირებულ მოდელებში. თიოკოლხიკოზიდის კუნთების დამამშვიდებელი ეფექტის ნაკლებობა სპინალიზებულ ვირთხებში მიუთითებს ამ ნაერთის დომინანტურ სუპრასპინალურ ეფექტზე.

ექსპერიმენტულ კვლევებში დადგინდა, რომ თიოკოლხიკოზიდს აქვს ანთების საწინააღმდეგო და ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება პერორალური, კანქვეშა, ინტრაპერიტონეალური და ინტრამუსკულარული მიღების შემდეგ.

გარდა ამისა, ელექტროენცეფალოგრაფიულმა (EEG) კვლევებმა აჩვენა, რომ თიოკოლხიკოზიდს და მის ძირითად მეტაბოლიტს არ გააჩნია სედატიური ეფექტი.

5.2.ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ზოგადი მახასიათებლები:

შეწოვა

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი აღწევს C_max-ს ადამიანებში პერორალური მიღებიდან 30 წუთის შემდეგ. საკვებთან ერთად მიღებისას მრუდის ქვეშ არსებული ფართობი (AUC) არ იცვლება, თუმცა დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის Cmax მცირდება და მისი შეწოვის სიჩქარე მცირდება (გაზრდილი t_max).

თიოკოლხიკოზიდი სწრაფად შეიწოვება პერორალური მიღების შემდეგ. მეტაბოლიზდება 3 ძირითად მეტაბოლიტად. ორი ძირითადი მოცირკულირე ფორმა იყო თიოკოლხიკოზიდი აგლიკონი და თიოკოლხიკოზიდის გლუკურონიდური წარმოებული, რომელიც მისი აქტიური მეტაბოლიტია. თიოკოლხიკოზიდის აქტიური გლუკორონიდის წარმოებული ასევე შეინიშნება ინტრამუსკულური მიღების შემდეგ.

განაწილება:

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის განაწილების ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 0,35 საათს. დექსკეტოპროფენი უკავშირდება პლაზმის ცილებს, კონკრეტულად ალბუმინს (99%). როგორც სხვა პრეპარატების შემთხვევაში, განაწილების მოცულობის საშუალო მნიშვნელობა დაბალია 0,25 ლ/კგ-ზე. მრავალდოზიანი ფარმაკოკინეტიკური კვლევების დროს, დაკვირვება, რომ AUC ბოლო მიღების შემდეგ არ განსხვავდება ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ მიღებულისაგან, მიუთითებს პრეპარატის დაგროვების არარსებობაზე. დექსკეტოპროფენი არ მონაწილეობს ცხიმოვან ქსოვილებში ქსენობიოტიკების დაგროვებაში.

ადამიანებში თიოკოლხიკოზიდის შეკავშირება ადამიანის შრატის ცილებთან დაბალია (13%) და არ არის დამოკიდებული თიოკოლხიკოზიდის თერაპიულ კონცენტრაციაზე და შრატის ალბუმინი ძირითადად ჩართულია შრატის ცილებთან შეკავშირებაში.

თიოკოლხიკოზიდი არ იყო გამოვლენილი ამ მდგომარეობაში პერორალური მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში.

აქტიური გლუკურონიდის მეტაბოლიტი სწრაფად ჩნდება პლაზმაში საშუალო tmax 1 საათის განმავლობაში და გამოიყოფა საშუალო ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდით დაახლოებით 7 საათის განმავლობაში. 8 მგ თიოკოლხიკოზიდის ერთჯერადი პერორალური დოზის შემდეგ, საშუალო AUC, რომელიც ასახავს თიოკოლხიკოზიდისა და აქტიური გლუკურონიდის მეტაბოლიტის ექსპოზიციას აქტიურ ინგრედიენტებზე, არის დაახლოებით 500 ნგ.სთ/მლ.

თიოკოლხიკოზიდის განაწილების ვირტუალური მოცულობა და სისტემური კლირენსი არის დაახლოებით 43 ლ/სთ და 19 ლ/სთ, შესაბამისად.

ბიოტრანსფორმაცია:

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის შეყვანის შემდეგ შარდში მიიღება მხოლოდ S-(+) ენაანტიომერი, რაც ადასტურებს, რომ ადამიანებში არ ხდება R-(-) ენათიომერის გარდაქმნა. მრავალჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკური კვლევების დროს დაფიქსირდა, რომ AUC ბოლო შეყვანის შემდეგ არ განსხვავდება ერთი დოზის შემდეგ მიღებული AUC-ისგან, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ არ არის პრეპარატის დაგროვება.

სისხლში მისი ორი ძირითადი ფორმაა თიოკოლხიკოზიდი აგლიკონი და აქტიური გლუკურონიდის წარმოებული. აქტიური გლუკურონიდის წარმოებული ასევე შეინიშნება ინტრამუსკულური მიღების შემდეგ.

თიოკოლხიკოზიდი არ იყო გამოვლენილი ამ მდგომარეობაში პერორალური მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში. აქტიური გლუკურონიდის მეტაბოლიტი სწრაფად ჩნდება პლაზმაში.

გამოყოფა:

დექსკეტოპროფენის ელიმინაციის მთავარი გზა არის გლუკურონიდის კონიუგაცია, რასაც მოჰყვება თირკმელებით ექსკრეცია. დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის შეყვანის შემდეგ მხოლოდ S-(+) ენაანტიომერი მიიღება შარდში, რაც აჩვენებს, რომ ადამიანებში არ ხდება R-(-) ენათიომერის გარდაქმნა.

ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 1,65 საათს.

ჯანმრთელ მოხალისეებში, პერორალური მიღების შემდეგ, თიოკოლხიკოზიდი გამოიყოფა საშუალო ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდით დაახლოებით 7 საათის განმავლობაში.

რადიოაქტიური 14C-თიოკოლხიკოზიდის პერორალური მიღების შემდეგ შეყვანილი დოზა გამოვლენილია განავალში 79% და შარდში 20%.

წრფივობა / არაწრფივობა:

დექსკეტოპროფენის პერორალური მიღების შემდეგ ტრომეტამოლი აჩვენებს ხაზოვან ფარმაკოკინეტიკას დოზაზე დამოკიდებული ზრდით სისტემური ექსპოზიციის დროს.

არასაკმარისია კვლევები თიოკოლხიკოზიდის ხაზოვანი ან არაწრფივი მდგომარეობის შესახებ.

დამახასიათებელი თვისებები პაციენტებში

დექსკეტოპროფენი

გერიატრიული პოპულაცია:

25 მგ დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის პერორალური მიღების შემდეგ, ხანდაზმულ მოხალისეებში AUC და ნახევარგამოყოფის პერიოდის ზრდა აღინიშნებოდა დაახლოებით 50%-ით ახალგაზრდა მოხალისეებთან შედარებით, ხოლო ერთჯერადი ან განმეორებითი დოზების შემდეგ, დაფიქსირდა კლირენსის 40%-იანი შემცირება; Tmax-სა და Cmax-ში ცვლილება არ მომხდარა. მიუხედავად იმისა, რომ წამლის მნიშვნელოვანი დაგროვება პლაზმაში არ შეინიშნება განმეორებითი დოზირების შემდეგ, ამ პოპულაციაში დოზის ფრთხილად კორექცია არ არის საჭირო ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმლის უკმარისობისას (იხ. ნაწილი 4.2).

თირკმლის უკმარისობა:

12,5 მგ დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის ერთჯერადი დოზის პერორალური მიღების შემდეგ მოხალისეებში თირკმლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, Cmax იზრდება შესაბამისად 22% და 37%-ით. ზოგადად, დოზის კორექცია რეკომენდებულია დექსკეტოპროფენისთვის თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი 4.2).

ღვიძლის უკმარისობა:

ერთჯერადი დოზის და განმეორებითი დოზების პერორალური მიღების შემდეგ მოხალისეებში ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, მნიშვნელოვანი ცვლილებები სტატისტიკურად არ არის ნაჩვენები ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრებში. ზოგადად, დოზის კორექცია რეკომენდებულია დექსკეტოპროფენისთვის ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი 4.2).

თიოკოლხიკოზიდი

მონაცემები არ არსებობს.

5.3.პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

დექსკეტოპროფენი

უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის, განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის, გენოტოქსიკურობის, კანცეროგენული პოტენციალის, რეპროდუქციული ტოქსიკურობის და იმუნოფარმაკოლოგიის ჩვეულებრივი კვლევები არ ავლენს განსაკუთრებულ საფრთხეს ადამიანებისთვის. ქრონიკული ტოქსიკურობის კვლევებმა თაგვებსა და მაიმუნებზე გამოავლინა დოზა 3 მგ/კგ/დღეში, როგორც გვერდითი ეფექტების არარსებობა.

დექსკეტოპროფენის ძირითადი გვერდითი ეფექტები მაღალი დოზებით არის კუჭ-ნაწლავის ეროზია და დოზადამოკიდებული წყლულები.

თიოკოლხიკოზიდი

მწვავე ტოქსიკურობა:

თიოკოლხიკოზიდმა მაღალი დოზებით გამოიწვია ძლიერი ღებინება ძაღლებში, დიარეა ვირთაგებში და კრუნჩხვები როგორც მღრღნელებში, ასევე არამღრღნელებში მწვავე პერორალური მიღების შემდეგ.

ქრონიკული ტოქსიკურობა:

როგორც ვირთაგვებში ≤ 2 მგ/კგ/დღეში განმეორებითი დოზებით და არაადამიანის პრიმატებში 2,5 მგ/კგ/დღეში განმეორებითი დოზით პერორალურად მიღებულ თიოკოლხიკოზიდთან ერთად 6 თვემდე, პრიმატებში განმეორებითი დოზებით 0,5 მგ/კგ/დღემდე. დღეში 4 კვირის განმავლობაში, რადგან ინტრამუსკულურად შეყვანილი თიოკოლხიკოზიდი კარგად გადაიტანა. თიოკოლხიკოზიდი იწვევდა კუჭ-ნაწლავის აშლილობას (ენტერიტი, ღებინება) პერორალური მიღებისას განმეორებითი გამოყენებისას და ღებინება კუნთში შეყვანისას.

კანცეროგენულობა:

კანცეროგენული პოტენციალი არ არის შეფასებული.

მუტაგენურობა:

მიუხედავად იმისა, რომ მისი ძირითადი მეტაბოლიტი არის ანოგენური, თიოკოლხიკოზიდს არ აქვს მუტაგენური პოტენციალი თერაპიული დოზით გამოყენებისას.

ტერატოგენურობა:

ტერატოგენული ეფექტი და პერინატალური ტოქსიკურობა გამოვლინდა ძალიან მაღალი დოზებით. არ დაფიქსირებულა თიოკოლხიკოზიდის ტერატოგენული ეფექტის მტკიცებულება 3 მგ/კგ/დღეში დოზებამდე.

ფერტილობის დარღვევები:

ამ ნაერთს არ ჰქონდა უარყოფითი გავლენა ნაყოფიერებაზე, თუმცა მისი მეტაბოლიტის ანოგენური აქტივობა.

6.ფარმაცევტული თვისებები

6.1.დამხმარე ნივთიერებების სია

პრეჟელატინირებული სახამებელი

მიკროკრისტალური ცელულოზა

ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი

კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი გლიცეროლის დისტეარატი

ჰიდროქსიპროპილ მეთილის ცელულოზა

პროპილენგლიკოლი

ტიტანის დიოქსიდი

ტალკი

ყვითელი რკინის ოქსიდი

6.2.შეუთავსებლობა

არ შეესაბამება.

6.3.ვარგისიანობის ვადა

36 თვე.

6.4. შენახვის პირობები

ინახება 25°C-ზე დაბლა ოთახის ტემპერატურაზე.

6.5. გარეგნული სახე და შეფუთვის შემადგენლობა

10, 14 და 20 შემოგარსული ტაბლეტი შეფუთულია Al/PVC/PE/PVDC გაუმჭვირვალე თეთრი ბლისტერით, მულტფილმის კოლოფში ფურცელ-ჩანართთან ერთად.

6.6. წამლის ნარჩენების უტილიზაცია და სხვა განსაკუთრებული ზომები

ნებისმიერი გამოყენებული პროდუქტი ან ნარჩენი მასალა უნდა განადგურდეს „სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის დებულების“ და „შეფუთვისა და შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის დებულების“ შესაბამისად.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.