იბუპროფენი - Ibuprofen 200მგ 50 ტაბლეტი

იბუპროფენი
(ІBUPROFEN)

შედგენილობა:

მოქმედი ნივთიერება: იბუპროფენი;

1 ტაბლეტი შეიცავს 200 მგ იბუპროფენს 100% მშრალ ნივთიერებაზე გადათვლით;

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, კოლოიდური უწყლო სილიციუმის დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი;

აპკიანი გარსით დაფარვა: ჰიპრომელოზა, კოპოვიდონი, პოლიეთილენგლიკოლი, კაპრილოკაპროილ­პოლიოქსი­გლიცერიდები, დექსტროზას შემცველი დამხმარე ნივთიერებები, ტიტანის დიოქსიდი (Е171), სპეცილური საღებავები (Е129).

წამლის ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული დაბლეტები

ძირითადი ფიზიკო-ქიმიური თვისებები: ტაბლეტები, მრგვალი ფორმის, ვარდისფერი აპკიანი გარსით დაფარული, ორმხრივად ამობურცული ზედაპირით. ტაბლეტის გრძივად გატეხვისას შეიმჩნევა ბირთვი, რომელსაც გარს აკრავს აპკიანი გარსის ფენა.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო (აას) და ანტირევმატული საშუალებები.  პროპიონის მჟავას წარმოებულები

ათქ კოდი М01А Е01.

ფარმაკოლოგიური თვისებები.
ფარმაკოდინამიკა.

იბუპროფენი - ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებული, რომელიც ავლენს ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზიურ და სიცხის დამწევ მოქმედებას. მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ციკლოოქსიგენაზას (ცოგ-1 და ცოგ-2) არასელექციურ დათრგუნვასთან, რომელიც წარმოადგენს პროსტაგლანდინების წინამორბედი არაქიდონური მჟავას მეტაბოლიზმის ძირითად ფერმენტს, პროსტაგლანდინები კი მთავარ როლს ასრულებენ ანთების, ტკივილისა და ციებ-ცხელების პათოგენეზში. ანალგეზიური მოქმედება განპირობებულია როგორც პერიფერიული მექანიზმით (არაპირდაპირ, პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვით), ისე, ცენტრალური მექანიზმით, რომელიც რეალიზდება პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის ხარჯზე ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში. იბუპროფენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას.

ფარმაკოკინეტიკა.

შინაგანად მიღებისას იბუპროფენი პრაქტიკულად სრულად შეიწოვება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლში მიიღწევა 1-2 საათის შემდეგ. საკვებთან ერთად მიღება ამცირებს საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან შეწოვის სიჩქარეს. კარგად უკავშირდება სისხლის ცილებს - 90-95%. პრეპარატი ნელა აღწევს სასახსრე ღრუში, მაგრამ ყოვნდება სინოვიალურ სითხეში, სადაც მისი კონცენტრაცია მეტია, ვიდრე სისხლის პლაზმაში. იბუპროფენის მეტაბოლიზმი მიმდინარეობს ღვიძლში. ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2-3 საათს.

მიღებული დოზის 80% გამოიდევნება შარდთან ერთად, უპირატესად მეტაბოლიტების სახით (10% - უცვლელი სახით), დანარჩენი 20% გამოიდევნება ნაწლავებიდან ასევე მეტაბოლიტების სახით. 

კლინიკური მახასიათებლები.

ჩვენებები

თავის ტკივილის, კბილის ტკივილის, დისმენორეას, ნევრალგიის, ზურგის ტკივილის, სახსრების და კუნთების ტკივილის, რევმატული ტკივილების სიპმტომური თერაპია, ასევე, გაციების და გრიპის ნიშნების დროს.

უკუჩვენებები

·     მომატებული მგრძნობელობა იბუპროფენის (ან პრეპარატის სხვა კომპონენტების) და სხვა აას საშუალებების მიმართ.

·     ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები (მაგალითად, ბრონქული ასთმა, რინიტი, ანგიონევროზული შეშუპება ან ჭინჭრის ციება), რომლებიც გამოვლინდა ადრეც, იბუპროფენის, აცეტილსალიცილის მჟავას (ასპირინის) ან სხვა აას საშუალებების მიღების შემდეგ,

·     კუჭ-ნაწლავიდან განვითარებული სისხლდენები ან პერფორაცია, დაკავშირებული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო  საშუალებების მიღებასთან, ანამნეზში.

·     კუჭის წყლულოვანი დაავადება/სისხლდენა აქტიურ ფაზაში ან რეციდივები ანამნეზში (წყლულოვანი დაავადების ან სისხლდენის მკვეთრი გართულების ორი ან მეტი შემთხვევა)

·     თირკმელების და/ან ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევები, გულის მწვავე უკმარისობა (IV კლასი NYHA კლასიფიკაციით).

·     ცერებროვასკულარული ან სხვა სისხლდენები.

·     სისხლწრმოქმნის ან სისხლის შედედების დარღვევები.

·     მძიმე ფორმის გაუწყლოება (პროვოცირებული ღებინებით, დიარეით ან სითხის არასაკმარისად მიღების გამო).

·     ნაწლავების ანთებითი დაავადებები აქტიურ ფაზაში.

·     ორსულობის ბოლო ტრიმესტრი.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები. სიფრთხილის დაცვაა საჭირო არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად კომბინაციაში გამოყენებისას, რამაც შეიძლება გაზარდოს კუჭ-ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებების განვითარების, სისხლდენების ან თირკმელების ფუნქციის გაუარესების რისკი.

იბუპროფენის, ისევე, როგორც სხვა აას საშუალებების, მიღება არ შეიძლება შემდეგი კომბინაციით:

აცეტილსალიცილის მჟავასთან: შესაძლებელია გაიზარდოს გვერდითი რეაქციების რისკი, გარდა შემთხვევებისა, როცა აცეტილსალიცილის მჟავა (არაუმეტეს 75 მგ დოზით დღე-ღამეში) დანიშნულია ექიმის მიერ.

ექსპერიმენტული მონაცემები ადასტურებს, რომ ასეთ შემთხვევაში იბუპროფენმა შესაძლოა კონკურენტულად დათრგუნოს ასპირინის დაბალი დოზის მოქმედება თრომბოციტების აგრეგაციაზე. თუმცა, არსებობს ეჭვი ამ მონაცემების ექსტრაპოლაციასთან დაკავშირებით კლინიკურ სიტუაციაზე, არ შეიძლება იმ ალბათობის გამორიცხვა, რომ იბუპროფენის რეგულარულმა ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლოა შეამციროს ასპირინის დაბალი დოზების კარდიოპროტექტორული ეფექტი. მიიჩნევა, რომ იბუპროფენის არასისტემატური მიღებისას ასეთი კლინიკურად მნიშნველოვანი ეფექტი ნაკლებად სავარაუდოა;

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო სხვა საშუალებებთან ერთად, მათ შორის, ცოგ-2 სელექციურ ინჰიბიტორებთან: გვერდითი რეაქციების განვითარების რისკის გამო.

იბუპროფენი სიფრთხილით მიიღება შემდეგი კომბინაციით:

კორტიკოსტეროიდებთან: იზრდება კუჭ-ნაწლავში წყლულოვანი დაავადებების ან სისხლდენის განვითარების რისკი;

ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან (აგფ ინჰიბიტორებთან და ანგიოტენზინ-II ანტაგონისტებთან) და დიურეტიკებთან: აას საშუალებები ასუსტებენ დიურეტიკებისა და სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტს. ზოგიერთ პაციენტში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით (მაგალითად, გაუწყლოების მქონე ან ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმელების შესუსტებული ფუნქციით) აგფ ინჰიბიტორის ან ანგიოტენზინ-II ანტაგონისტებისა და ციკლოოქსიგენაზას მაინჰიბირებელ პრეპარატების ერთად მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის შემდგომი გაუარესება, თირკმელების მწვავე უკმარისობის ჩათვლით, რასაც, ჩვეულებრივ, შექცევადი ხასიათი აქვს. ამიტომ მსგავსი კომბინაციები ინიშნება სიფრთხილით, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში. ხანგრძლივი მკურნალობის აუცილებლობისას საჭიროა პაციენტის ადექვატური ჰიდრატაცია და თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგის საკითხის განხილვა კომბინირებული მკურნალობის დასაწყისში და შემდეგ - განსაზღვრული პერიოდულობით. დიურეტიკებმა შესაძლოა გაზარდონ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ნეფროტოქსიკური მოქმედება;

ანტიკოაგულანტებთან ერთად (მაგალითად, ვარფარინთან): აას საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიერონ მათი მოქმედება;

ანტითრომბოციტარულ პრეპარატებთან და სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებთან: იზრდება კუჭ-ნაწლავში სისხლდენების განვითარების რისკი;

საგულე გლიკოზიდებთან (დიგოქსინი): შესაძლებელია გულის უკმარისობის გაძლიერება, გლომერული ფილტრაციის დაქვეითება და საგულე გლიკოზიდების დონის გაზრდა სისხლის პლაზმაში; 

ლითიუმის პრეპარატებთან: იწვევს ლითიუმის ელიმინაციის დაქვეითებას; 

მეტოტრექსატთან: მეტოტრექსატის დონის პოტენციური ზრდა სისხლის პლაზმაში;

ციკლოსპორინთან, ტაკროლიმუსთან: ნეფროტოქსიკურობის რისკის გაზრდა.

მიფეპრისტონთან: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღება არ შეიძლება 8-12 დღეზე ადრე მიფეპრისტონის მიღების შემდეგ, რადგან აასს ამცირებს მის ეფექტურობას;

ზიდოვუდინთან: ცნობილია ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობის მომატებული რისკის შესახებ. არსებობს ინფორმაცია ჰემართროზებისა და ჰემატომების მომატებული რისკის შესახებ აივ-ინფიცირებულ პირებში, ჰემოფილიით დაავადებულ პაციენტებში, ზიდოვუდინითა და იბუპროფენით ერთდროული მკურნალობისას;

ქინოლონურ ანტიბიოტიკებთან: პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ აასს და ქინოლონურ ანტიბიოტიკებს, შესაძლოა გაიზარდოს კრუნჩხვების განვითარების რისკი; ამინოგლიკოზიდებთან: შესაძლებელია მათი ექსკრეციის შემცირება;

პრობენეციდთან, სულფინპირაზონთან: იბუპროფენთან ერთად მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ამ უკანასკნელის ორგანიზმიდან გამოდევნის დაყოვნება;

ქოლესტირამინთან: ერთდროულად დანიშვნისას შესაძლებელია გამოვლინდეს იბუპროფენის შეწოვის შემცირება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მიერ. კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია; 

ანტიდეპრესანტებთან, კლოპიდოგრელთან, პრასუგრელთან, ჰეპარინთან, ტენტოქსიფილინთან, სამკურნალო ბალახების ექსტრაქტებთან (მაგალითად, გინგკო ბილობა): შესაძლებელია გაიზარდოს სისხლდენების განვითარების რისკი აასს-თან, მათ შორის, იბუპროფენთან ერთად მიღებისას;

CYP2C9 ინჰიბიტორებთან: შესაძლებელია ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება: იბუპროფენის (CYP2C9 სუბსტრატის) ზემოქმედების (ექსპოზიციის) დროის გაზრდა. გასათვალისწინებელია იბუპროფენის დოზის შემცირების შესაძლებლობა ძლიერ CYP2C9-ინჰიბიტორებთან (როგორიცაა ვარიკონაზოლი, ფლუკონაზოლი) ერთად გამოყენებისას, განსაკუთრებით იბუპროფენის მაღალი დოზების შემთხვევაში;

ალისკირენთან, α-ადრენობლოკატორებთან, β-ადრენობლოკატორებთან, კალციუმის არხების ბლოკატორებთან, კლონიდინთან, მეთილდოპასთან, ნიტრატებთან: აასს ეწინააღმდეგება მათ ჰიპოტენზიურ ეფექტს;

სულფონილშარდოვანას ჯგუფის პრეპარატებთან და ფენიტოინთან: იწვევს ეფექტის გაძლიერებას.

გამოყენების თავისებურებები.
იბუპროფენის, და ზოგადად, აასს ჯგუფის გვერდითი ეფექტების შემცირება შესაძლებელია მინიმალური ეფექტური დოზის გამოყენების გზით, რომელიც საჭიროა სიმპტომების სამკურნალოდ ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში.

ხანდაზმულ პირებში აასს გვერდითი რეაქციების გამოვლენის რისკი მაღალია, განსაკუთრებით მაღალია კუჭ-ნაწლავში სისხლდენების და პერფორაციის განვითარების რისკი, რაც შესაძლოა ლეტალური აღმოჩნდეს.

სუნთქვის ორგანოებზე გავლენა

ბრონქიული ასთმის, ალერგიული რინიტის, ქრონიკული ბრონქიტის მქონე პაციენტები განსაკუთრებით მწვავედ რეაგირებენ პრეპარატზე (ასთმის შეტევები, ცხვირის ლორწოვანი გარსის შეშუპება).

სხვა აასს

უნდა მოერიდოთ იბუპროფენის მიღებას სხვა აას პრეპარატებთან, ცოგ-2 სელექციური ინჰიბიტორების ჩათვლით.

სისტემური წითელი მგლურა და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებები

იბუპროფენი სიფრთხილით ინიშნება სისტემური წითელი მგლურას და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებების ნიშნებისას, ასეპტიკური მენინგიტის განვითარების რისკის გამო. ასეპტიკური მენინგიტი გამოვლინდა იმ პაციენტებშიც, რომელთაც არ ჰქონდათ აღნიშნული დაავადებები. არსებობს მონაცემები ასეპტიკური მენინგიტის განვითარების შესახებ იბუპროფენის მიღების ფონზე. თუმცა ეს ეფექტი უფრო მეტად მოსალოდნელია სისტემური წითელი მგლურასა  და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებების მქონე პაციენტებში, არსებობს ასევე ცნობები მსგავსი შემთხვევების შესახებ პაციენტებში, რომლებსაც არ ჰქონდათ  ქრონიკული დაავადებები, შესაბამისად, აღნიშნული გათვალისწინებული უნდა იქნას ამ სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას.

გულისისხლძაღვთა და ცერებროვასკულურ სისტემაზე გავლენა:

იბუპროფენი სიფრთხილით გამოიყენება იმ პაციენტების სამკურნალოდ, რომლებსაც ანამნეზში უფიქსირდებათ არტერიული ჰიპერტონია, ზომიერი ან საშუალო ხარისხის გულის უკმარისობა სითხის შეგუბებით ან შეშუპებებით, დაკავშირებული აასს მიღებასთან. ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ადასტურებს, რომ იბუპროფენის გამოყენებას, განსაკუთრებით მაღალი დოზებით (2400 მგ/დღე-ღამეში) და ხანგრძლივად, შესაძლოა უკავშირდებოდეს ისეთი არტერიული თრომბოზული მოვლენების რისკის მომატება, როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი.

ზოგადად, ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ადასტურებს, რომ იბუპროფენის დაბალი დოზები (მაგალითად,  ≤ 1200 მგ ყოველდღიურად) ასოცირდება არტერიული თრომბოზული მოვლენების რისკის მომატებასთან, მათ შორის, მიოკარდიუმის ინფარქტთან. გულსისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების რისკის მქონე პაციენტებისთვის (მაგალითად, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევა) აასს დანიშვნა რეკომენდებულია მხოლოდ რისკი/სარგებელი თანაფარდობის შეფასების შემდეგ.

არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზიის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის (კლასი II-III NYHA კლასიფიკაციით), დიაგნოსტირებულ გულის იშემიური დაავადების, პერიფერიული არტერიების და/ან ცერებროვასკულარული დაავადებების მქონე პაციენტების იბუპროფენით მკურნალობა რეკომენდებულია მხოლოდ კლინიკური სურათის შეფასების შემდეგ.

მაღალი დოზების (2400 მგ დღე-ღამეში) მიღება არ არის რეკომენდებული.

ასევე საგულდაგულოდ უნდა შეფასდეს კლინიკური სურათი ხანგრძლივი მკურნალობის დანიშვნისას პაციენტებში გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკით (მაგალითად, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევა), განსაკუთრებით როდესაც აუცილებელია იბუპროფენს მაღალი დოზების (2400 მგ დღე-ღამეში) გამოყენება.

თირკმელებზე/ღვიძლზე გავლენა

იბუპროფენი სიფრთხილით ინიშნება თირკმელებისა და ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით დიურეტიკებით მკურნალობისას, ვინაიდან პროსტაგლანდინების დათრგუნვამ შეიძლება გამოიწვიოს სითხის შეკავება და თირკმელების ფუნქციონირების გაუარესება. ასეთმა პაციენტებმა უნდა მიიღონ შესაძლო მცირე დოზა და რეგულარულად აკონტროლონ თირკმელები. გაუწყლოების შემთხვევაში განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს საკმარისი რაოდენობით სითხის მიღებას. არსებობს თირკმლის უკმარისობის რისკი გაუწყლოების მქონე ბავშვებში (6 წლამდე) და მოზარდებში.

ანალგეტიკების სისტემატურმა გამოყენებამ, განსაკუთრებით სხვადასხვა ტკივილგამაყუჩებლებთან კომბინაციაში, შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელების გრძელვადიანი დაზიანება თირკმლის უკმარისობის განვითარებით (ანალგეტიკური ნეფროპათია).  ამ რეაქციის ყველაზე მაღალი რისკი არსებობს ხანდაზმულ პაციენტებში, თირკმლის უკმარისობის, გულის უკმარისობის და ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, ასევე, იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს ან აგფ ინჰიბიტორებს.  არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ ორგანიზმი უბრუნდება მკურნალობის დაწყებამდე არსებულ მდგომარეობას.

როგორც სხვა აასს, იბუპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის ფუნქციის გარკვეული მაჩვენებლების დროებითი უმნიშვნელო ზრდა, ასევე, ასტ და ალტ დონის მნიშვნელოვანი ზრდა. ამ მაჩვენებლების მნიშვნელოვანი ზრდის შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

იბუპროფენის გრძელვადიანი გამოყენებისას აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის, თირკმლის ფუნქციის, ასევე, ჰემატოლოგიური ფუნქციის/სისხლის სურათის ინდიკატორების რეგულარულად შემოწმება.

ქირურგიული ჩარევა

სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ფართე ქირურგიული პროცედურების შემდეგ.

ქალთა ფერტილობაზე გავლენა

არსებობს შეზღუდული მონაცემები, რომ სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც თრგუნავენ ციკლოოქსიგენაზას/პროსტაგლანდინების სინთეზს, მოქმედებენ ოვულაციაზე და ამცირებენ ქალთა ფერტილობას. ეს პროცესი შექცევადია მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე გავლენა

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ანამნეზში წყლულოვანი კოლიტისა და კრონის დაავადების მქონე პაციენტებში.

არსებობს ცნობები კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის, წყლულების ან პერფორაციის შემთხვევების შესახებ, რომლებიც შეიძლება ლეტალური იყოს და ვლინდება ნებისმიერი აას პრეპარატებით მკურნალობის ნებისმიერ ეტაპზე, მიუხედავად სიმპტომების არსებობის ან ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევებისა.

კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის, წყლულების განვითარების ან პერფორაციის რისკი იზრდება აას პრეპარატების დოზის გაზრდისას წყლულის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით გართულებული სისხლდენით ან პერფორაციით, და  ხანდაზმულებში.  ასეთმა პაციენტებმა უნდა დაიწყონ მკურნალობა დაბალი დოზით. ასეთი პაციენტებისთვის, ასევე, პაციენტებისთვის, რომლებიც დაბალი დოზით იღებენ ასპირინს  ან სხვა მედიკამენტებს,  რომლებმაც შეიძლება გაზარდონ კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევების რისკი, რეკომენდირებულია კომბინირებული თერაპია დამცავი პრეპარატებით (მაგალითად, მიზოპროსტოლი ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები).

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე ტოქსიკური ზემოქმედების ისტორიის მქონე პაციენტებმა, განსაკუთრებით ხანდაზმულებმა, უნდა აცნობონ ექიმს ნებისმიერი უჩვეულო სიმპტომის შესახებ, რომელიც დაკავშირებულია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტთან (განსაკუთრებით, სისხლდენებთან), განსაკუთრებით, მკურნალობის დასაწყისში.

იბუპროფენი სიფრთხილით ინიშნება პირებში, რომლებიც იღებენ პრეპარატებს, რომლებიც ზრდიან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის წყლულოვანი დაავადებების და სისხლდენის განვითარების რისკს, მაგალითად, როგორიცაა პერორალური კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები (ვარფარინი), სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები, ან ანტითრომბოციტული პრეპარატები, როგორიცაა ასპირინი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულების ან სისხლდენის განვითარების შემთხვევაში პაციენტებში, რომლებიც იღებენ იბუპროფენს, დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს ამ პრეპარატით მკურნალობა.

კანი და კანქვეშა უჯრედისი

ძალიან იშვიათად აღინიშნება აას პრეპარატებთან დაკავშირებული კანის სერიოზული რეაქციები, მათ შორის, ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, რომელთაგან ზოგიერთმა გამოიწვია ლეტალობა. ასეთი რეაქციების განვითარების ყველაზე დიდი რისკი აღინიშნება თერაპიის ადრეულ ეტაპებზე; უმეტეს შემთხვევაში, ეს რეაქციები ვლინდება მკურნალობის პირველ თვეში.  ასევე დაფიქსირდა იბუპროფენის შემცველი პრეპარატების გამოყენებასთან დაკავშირებული მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი.

იბუპროფენის გამოყენება უნდა შეწყდეს კანის მძიმე რეაქციების პირველი ნიშნებისთანავე, როგორიცაა  გამონაყარი კანზე, ლორწოვანი გარსის დაზიანებები ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა ნიშნები.

ტკივილგამაყუჩებლების ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლებელია თავის ტკივილის გაძლიერება, რომლის მკურნალობა პრეპარატის დოზის გაზრდით არ არის რეკომენდებული. ასეთ შემთხვევებში უნდა მიმართოთ ექიმს და შეწყვიტოთ მკურნალობა. რეკომენდებულია განხილული იქნას თავის ტკივილის განვითარების შესაძლებლობა პრეპარატით მკურნალობისას პაციენტებში, რომლებთაც თავის ტკივილი აწუხებთ ხშირად ან ყოველდღიურად, მიუხედავად თავის ტკივილის საწინააღმდეგო პრეპარატის მიღებისა (ან გამო).

ძირითადი ინფექციების სიმპტომების შენიღბვა: იბუპროფენმა შეიძლება შენიღბოს ინფექციური დაავადების სიმპტომები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს შესაბამისი მკურნალობის დაწყების შეყოვნება და ამით გაართულოს დაავადების მიმდინარეობა. აღნიშნული დაფიქსირდა  არაჰოსპიტალური ბაქტერიული პნევმონიისა და ჩუტყვავილას ბაქტერიული გართულებების დროს. როდესაც იბუპროფენი გამოიყენება სხეულის ტემპერატურის გაზრდისას ან ტკივილის შესამცირებლად ინფექციების დროს, რეკომენდებულია ინფექციური დაავადების მონიტორინგი. სამედიცინო დაწესებულების გარეთ მკურნალობის პირობებში პაციენტმა უნდა მიმართოს ექიმს, თუ სიმპტომები ნარჩუნდება ან უარესდება.

ზოგიერთ შემთხვევაში ჩუტყვავილამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ინფექციური გართულებები კანისა და რბილი ქსოვილების მხრივ. ამჟამად, არ შეიძლება გამოირიცხოს აას პრეპარატების უარყოფითი გავლენა ამ ინფექციებზე, ამიტომ იბუპროფენის გამოყენება ჩუტყვავილას დროს არ არის რეკომენდებული.

იბუპროფენმა, ისევე, როგორც სხვა აას პრეპარატებმა, შეიძლება გავლენა იქონიოს თრომბოციტების აგრეგაციაზე და შეიძლება ნაჩვენები იყოს  თრომბოზის პრევენციისთვის.

იბუპროფენმა შეიძლება შენიღბოს ინფექციის ნიშნები.

პორფირინის მეტაბოლიზმი

სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პორფირინის მეტაბოლიზმის თანდაყოლილი დარღვევების მქონე პაციენტებში (მაგალითად, მწვავე მაინტერმიტირებელი პორფირია).

თითოეული ტაბლეტი შეიცავს დაახლოებით 0,81 მგ ნატრიუმის კროსკარმელოზას, რომელიც  გათვალისწინებული უნდა იქნას  პაციენტებში, რომლებისთვისაც ნაჩვენებია დიეტა ნატრიუმის დაბალი შემცველობით.

გამოყენება ორსულობის ან ძუძუთი კვების პერიოდში.

პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ორსულობის და/ან ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე.  ეპიდემიოლოგიური კვლევები მიუთითებს აბორტის, გულის თანდაყოლილი მანკების და გასტროშიზისის განვითარების მომატებულ რისკზე, პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენების შემდეგ. გულ-სისხლძარღვთა დაავადების აბსოლუტური რისკი გაიზარდა 1% -ზე ნაკლები მაჩვენებლიდან 1,5 % - მდე.  მიიჩნევა, რომ რისკი იზრდება დოზის გაზრდით და თერაპიის გახანგრძლივებით.

ცხოველებში, პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენებამ გამოიწვია პრე- და პოსტ-იმპლანტაციური აბორტი და ემბრიონის/ნაყოფის სიკვდილი.

გარდა ამისა, განვითარების სხვადასხვა დარღვევების გაზრდილი სიხშირე, მათ შორის, დაკავშირებული კარდიოვასკულურ დარღვევებთან, დაფიქსირდა ცხოველებში, რომლებიც პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორებს იღებდნენ ორგანოგენეზის პერიოდში.

იბუპროფენი არ უნდა იქნას მიღებული ორსულობის პირველი ორი ტრიმესტრის განმავლობაში, გარდა უკიდურესი შემთხვევებისა. თუ იბუპროფენს იღებს ქალი, რომელიც ცდილობს დაორსულდეს, ან ორსულობის პირველი და მეორე ტრიმესტრის დროს, გამოყენებული უნდა იქნას შესაძლო დაბალი დოზა ხანმოკლე პერიოდით.

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში, პროსტაგლანდინების სინთეზის ნებისმიერი ინჰიბიტორის გამოყენება შეიძლება ატარებდეს შემდეგ რისკებს:

ნაყოფისთვის: კარდიოპულმონური ტოქსიკურობა (რომელიც ხასიათდება არტერიული სადინარის ნაადრევი დახურვით და ფილტვის ჰიპერტენზიით); თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, რომელიც შეიძლება გადაიზარდოს თირკმლის უკმარისობაში ოლიგოჰიდრამნიონის თანხლებით;

დედისა და ახალშობილისთვის, ორსულობის ბოლოს: სისხლდენის ხანგრძლივობის შესაძლო ზრდა, ანტითრომბოციტული ეფექტი, რომელიც შეიძლება განვითარდეს ძალიან დაბალი დოზების გამოყენების დროსაც; საშვილოსნოს შეკუმშვის დათრგუნვა, რაც იწვევს მშობიარობის შეყოვნებას ან ხანგრძლივობის გაზრდას. იბუპროფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის მესამე ტრიმესტრში.

შეზღუდული კვლევების დროს იბუპროფენი აღმოჩენილი იქნა დედის რძეში ძალიან დაბალი კონცენტრაციით, ამიტომ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ეს უარყოფითად იმოქმედებს ჩვილზე, რომელიც იკვებება დედის რძით.

რეაქციის სიჩქარეზე გავლენის უნარი ავტოტრანსპორტის ან სხვა მექანიზმების მართვისას.

რეკომენდებული დოზების და მკურნალობის ხანგრძლივობის დაცვის შემთხვევაში პრეპარატი არ მოქმედებს რეაქციის სიჩქარეზე ავტომანქანის ან სხვა მექანიზმების მართვისას. პაციენტები, რომლებსაც აას პრეპარატების მიღების ფონზე აწუხებთ თავბრუსხვევა, ძილიანობა, დეზორიენტაცია ან მხედველობის დარღვევები თავი უნდა აარიდონ ავტომანქანის და სხვა მექანიზმების მართვას.

გამოყენების წესი და დოზები

მხოლოდ ხანმოკლე პერორალური გამოყენებისთვის. ტაბლეტები მიიღება დაუღეჭავად, აუცილებლად წყალთან ერთად. ხანმოკლე გამოყენების დროს, თუ სიმპტომები ნარჩუნდება ან უარესდება, პაციენტმა უნდა მიმართოს ექიმს.

ტკივილის სიპტომების სამკურნალოდ უნდა მიიღოთ მინიმალური ეფექტური დოზა ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში  - არაუმეტეს 5 დღე-ღამისა, ციებ-ცხელების დროს - არაუმეტეს 3 დღე-ღამისა (იხ. „მიღების თავისებურებები“). 

პრეპარატის 5 დღეზე მეტი ხანგრძლივობით მიღების აუცილებლობისას (თუ სიმპტომები არ ქრება ან უარესდება) უნდა მიმართოთ ექიმს. 

პრეპარატი ინიშნება მოზრდილებისთვის და ბავშვებისთვის, რომელთა სხეულის მასა აღემატება 20 კგ (6 წლის ასაკიდან).  ჩვეულებრივ, დღე-ღამეში მიიღება 20-დან 30 მგ/კგ სხეულის მასაზე.  არ გადააჭარბოთ სადღეღამისო დოზას - 30 მგ/კგ სხეულის მასაზე. 

20-30 კგ მასის ბავშვებში (6-11 წლის) ინიშნება 200 მგ (1 ტაბლეტი), განმეორებითი დოზა აუცილებლობის შემთხვევაში მიიღება 6 საათის შემდეგ, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში არ შეიძლება 600 მგ-ის (3 ტაბლეტი) გადაჭარბება დღე-ღამეში.

მოზრდილებში და 30 კგ-ზე მეტი მასის ბავშვებში (6-11 წლის) ინიშნება 200-400 მგ (1-2 ტაბლეტი) ყოველ 4-6 საათში, აუცილებლობისას. 24 საათის განმავლობაში 6 ტაბლეტზე მეტის მიღება არ შეიძლება.

ხანდაზმული პაციენტებისთვის სპეციალური დოზირება არ არის საჭირო.

თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის საშუალო და მსუბუქი დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ბავშვები.

არ გამოიყენოთ 20 კგ-ზე ნაკლები სხეულის მასის მქონე 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

დოზის გადაჭარბება.
შემთხვევების უმეტესობაში დოზის გადაჭარბება ხასიათდებოდა ასიმპტომურობით. სიმპტომების რისკი ჩნდება, როდესაც იბუპროფენის დოზა 80-100 მგ/კგ-ზე მეტია.  პრეპარატის გამოყენებამ ბავშვებში დოზით 400 მგ/კგ შეიძლება გამოიწვიოს ინტოქსიკაციის სიმპტომები. მოზრდილებში დოზის ეფექტი ნაკლებად გამოხატულია.  ნახევრად გამოყოფის პერიოდი დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში შეადგენს 1,5-3 საათს.

სიმპტომები. იბუპროფენის დოზის გადაჭარბების სიმპტომები ვლინდება მიღებიდან 4 საათის შემდეგ. უბუპროფენის დოზის გადაჭარბებისას შესაძლებელია გამოვლინდეს: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შენელება, ცნობიერების დაკარგვა, დეზორიენტაცია, აჟიტაცია, ხმაური ყურებში, სისუსტე, ასევე, ტკივილი ეპიგასტრიუმში, კუჭ-ნაწლავში სისხლდენა, დიარეა, გულისრევა, ღებინება. უფრო მძიმე მოწამვლის შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს ცენტრალური ნერვული სისტემის ტოქსიკური დაზიანება, რომელიც ვლინდება ძილიანობით, ნისტაგმით, მხედველობის დარღვევით, აჟიტაციით და დეზორიენტაციით ან კომით, კრუნჩხვებით. 

მძიმე მოწამვლისას - ჰიპერკალიემია და მეტაბოლური აციდოზი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ღვიძლის დაზიანება, ჰიპოტენზია, რესპირატორული უკმარისობა და ციანოზი.  ბრონქული ასთმის მქონე პაციენტებში შეიძლება გამოვლინდეს ასთმის  გამწვავება.

მკურნალობა. სიმპტომური, უნდა შეიცავდეს სასუნთქი გზების გამტარობის უზრუნველყოფას და სასიცოცხლო ნიშნების მონიტორინგს მდგომარეობის ნორმალიზებამდე. პრეპარატის მცირე დოზებით გამოყენებისას (იბუპროფენის 50 მგ/კგ-ზე ნაკლები) რეკომენდებულია წყლის მიღება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევების შესამცირებლად. 

იბუპროფენის სახიფათო, პოტენციურად ტოქსიკური დოზის მიღების შემდეგ 1 საათის განმავლობაში ნაჩვენებია კუჭის ამორეცხვა; გააქტიურებული ნახშირის მიღება; საჭიროების შემთხვევაში - ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია. ხშირი და ხანგრძლივი კრუნჩხვებისას  ინტრავენურად ინიშნება დიაზეპამი.  ბრონქული ასთმის შემთხვევაში რკომენდებულია ბრონქოდილატატორების გამოყენება. სამედიცინო დახმარებისთვის უნდა მიმართოთ ექიმს. სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს.

პაციენტი მეთვალყურეობის ქვეშ უნდა იმყოფებოდეს მინიმუმ 4 საათის განმავლობაში. აუცილებელია თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციის მონიტორინგი. ჰემოდიალიზი არაეფექტურია.

გვერდითი მოვლენები.
ქვემოთ მითითებული გვერდითი რეაქციები მიეკუთვნება რეაქციებს, რომლებიც გამოვლინდა იბუპროფენის ხანმოკლე პერიოდით არასარეცეპტო დოზებით მიღების დროს.  ქრონიკული მდგომარეობების ხანგრძლივი მკურნალობისას შეიძლება განვითარდეს დამატებითი გვერდითი რეაქციები.

ხშირია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტთან დაკავშირებული გვერდითი რეაქციები. გვერდითი რეაქციები ძირითადად დოზაზე დამოკიდებულია, მათ შორის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში სისხლდენის რისკი დამოკიდებულია მკურნალობის დოზაზე და ხანგრძლივობაზე.

სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ: სისხლწარმოქმნის დარღვევები (თრომბოციტოპენია, აგრანულოციტოზი, ნეიტროპენია, აპლასტიური ანემია, ჰემოლიზური ანემია, ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტის დაქვეითება, ლეიკოპენია, პანციტოპენია, ეოზინოფილია), რომლებიც შეიძლება გამოვლინდეს ხანგრძლივი მკურნალობისას და რომელთა პირველი ნიშნებია: ციებ-ცხელება, ყელის ტკივილი, გრიპისმაგვარი სიმპტომები, გამოფიტვის მძიმე ფორმა, აუხსნელი სისხლდენა და სისხლჩაქცევები.

იმუნური სისტემა: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები1, როგორიცაა ანაფილაქსია, ბრონქული ასთმა, ბრონქოსპაზმი, ქოშინი, ქავილი, მათ შორის, ჭინჭრის ციება, პურპურა, კვინკეს შეშუპება, სახის, ენის, ხორხის შეშუპება, შრატის ავადმყოფობა, წითელი მგლურას მსგავსი სინდრომი, შეინლეინ-ჰენოხის ვასკულიტი.

ნერვული სისტემა: თავბრუსხვევა, ძილის დარღვევა, ძილიანობა, მხედველობითი და სმენითი აღქმის დარღვევები, მხედველობის ნერვის ნევრიტი, თავის ტკივილი, გაღიზიანება, ნევროზულობა, კრუნჩხვები, პარესთეზია; ასეპტიკური მენინგიტი2.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა: შეშუპება, არტერიული ჰიპოტენზია, აჩქარებული გულისცემა, არითმიები (სინუსური ტაქიკარდია, სინუსური ბრადიკარდია), ჰიპერტენზია, გულის უკმარისობა.  იბუპროფენის გამოყენებას, განსაკუთრებით მაღალი დოზებით (2400 მგ/დღე-ღამეში) და ხანგრძლივად, შესაძლოა უკავშირდებოდეს ისეთი არტერიული თრომბოზული მოვლენების რისკის მომატება, როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ანორექსია, ღებინება, დისკომფორტი ეპიგასტრიუმში, დიარეა, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, წყლულოვანი კოლიტის და კრონის დაავადების გამწვავება, მელენა, ჰემატემეზისი; შესაძლოა განვითარდეს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (წყლულოვანი სტომატიტი, კუჭის წყლული, პერფორაცია, გასტროინტესტინალური სისხლდენა, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ლეტალობა), გასტრიტი, პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული სისტემა: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, შრატის ტრანსამინაზების დონის გაზრდა, ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატიტი, ჰეპატონეკროზი, ჰეპატორენალური სინდრომი, სიყვითლე.

კანი და კანქვეშა უჯრედისი: გამონაყარი კანზე, ექსფოლიატური და ბულეზური დერმატოზები (მათ შორის, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მრავალფორმიანი ერითემა); DRESS-სინდრომი (მედიკამენტოზური გამონაყარი ეოზინოფილიით და სისტემური გამოვლინებები), მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი.

თირკმლები და საშარდე სისტემა: შესაძლებელია თირკმელების ფუნქციის დარღვევა ჰიპერკალიემიის, ჰიპერურიკემიის, აზოტემიის, ტოქსიკური ნეფროპათიის სხვადასხვა ფორმის განვითარებით, მათ შორის ინტერსტიციული ნეფრიტი, ცისტიტი, ჰემატურია, ნეფროტული სინდრომი, პაპილარული ნეკროზი, ტუბულარული ნეკროზი, გლომერულონეფრიტი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, კრეატინინის კლირენსის შემცირება, შარდის გამოყოფის შემცირება (ოლიგურია), პოლიურია, შეშუპებები.

გრძნობათა ორგანოები: ხმაური ყურებში, სმენის დაკარგვა, მხედველობის დაბინდვა, ამბლიოპია, ფერის აღქმის ცვლილებები, კონიუნქტივიტი, დიპლოპია, კატარაქტები.

ფსიქიკური დარღვევები: დეპრესია, შფოთვა, ფსიქომოტორული აგზნება, ემოციური ლაბილობა, ცნობიერების დაბინდვა, ჰალუცინაციები.

სხვა: შეუძლოდ ყოფნა, დაღლილობა, თვალების და პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის სიმშრალე, წყლულები ღრძილებზე, რინიტი, მადის დაქვეითება, გინეკომასტია, ალვეოლიტი, აციდოზი, ალოპეცია, შუქმგრძნობელობის რეაქციები.

 ინდივიდუალური გვერდითი რეაქციების აღწერა

1 იბუპროფენით მკურნალობის შემდეგ დაფიქსირებულია ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები.  ასეთ რეაქციებს მიეკუთვნება: არასპეციფიკური ალერგიული რეაქციები და ანაფილაქსია, სასუნთქი გზების რეაქციები, მათ შორის, ბრონქული ასთმა, ასთმის გამწვავება, ბრონქოსპაზმი ან ქოშინი, სხვადასხვა სახის გამოვლინებები კანზე, მათ შორის,  გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, პურპურა, ანგიონევროტული შეშუპება და იშვიათად – ექსფოლიატური და ბულოზური დერმატოზები (მათ შორის, ეპიდერმული ნეკროლიზი და პოლიმორფული ერითემა).

2 სამკურნალო საშუალებებით გამოწვეული ასეპტიკური მენინგიტის პათოგენეზის მექანიზმი სრულად არ არის ახსნილი. თუმცა, აას პრეპარატებთან დაკავშირებული ასეპტიკური მენინგიტის შესახებ არსებული მონაცემები მიუთითებს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებზე (პრეპარატის მიღების მიმართ დროებითი დამოკიდებულების და პრეპარატის შეწყვეტის შემდეგ სიმპტომების გაუჩინარების გამო). კერძოდ, აუტოიმუნური დარღვევების  (როგორიცაა სისტემური წითელი მგლურა, შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებები) მქონე პაციენტების იბუპროფენით მკურნალობისას გამოვლინდა ასეპტიკური მენინგიტის სიმპტომების (როგორიცაა კეფის კუნთების რიგიდულობა, თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ციებ-ცხელება და დეზორიენტაცია) გამოვლენის ერთეული შემთხვევები.

ვარგისიანობის ვადა. 3 წელი.

შენახვის პირობები. ინახება ორიგინალურ შეფუთვაში არაუმეტეს 25 °С ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა. 10 ტაბლეტი ბლისტერზე, 5 ბლისტერი კოლოფში.

გაცემის კატეგორია. ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

ასევე, იხილეთ: Nurofen - ნუროფენი 200მგ 10 ტაბლეტი