მიკოფლუ - Micoflu 150მგ 1 კაფსულა

მიკოფლუ®
სავაჭრო დასახელება

მიკოფლუ®, Micoflu®

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

ფლუკონაზოლი, Fluconazole

წამლის ფორმა

კაფსულები

აღწერილობა:მყარი ჟელატინის კაფსულები ზომა №1, სახურავი და კორპუსი მქრქალი ღია მწვანე ფერის, რომელიც შეიცავს თეთრიდან თითქმის თეთრ ფერამდე ფხვნილს.

ასევე, იხილეთ: MYCOSYST - მიკოსისტი 150მგ 2 კაფსულა

შემადგენლობა

კაფსულა შეიცავს

აქტიური ნივთიერება:ფლუკონაზოლი 150 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები:ცელულოზა მიკროკრისტალური, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი; კაფსულა:რკინის ოქსიდი შავი, ტიტანის დიოქსიდი, რკინის ოქსიდი ყვითელი, ჟელატინი.

პრეპარატის ათქ კოდიJ02AC01

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

სისტემური გამოყენების სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები. ტრიაზოლის წარმოებულები.

იხილეთ ბლოგი: მიკოფლუ — სოკოვან დაავადებებთან ბრძოლის ეფექტიანი საშუალება

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

ფლუკონაზოლი - სოკოს საწინააღმდეგო ტრიაზოლური საშუალება. ფლუკონაზოლის მოქმედების ძირითად მექანიზმს ციტოქრომ P450-ის მონაწილეობით მიმდინარე სოკოს 14-ალფა-ლანოსტეროლის დემეთილირების ინჰიბირება განაპირობებს, რაც სოკოს ერგოსტეროლის ბიოსინთეზში მნიშვნელოვან ეტაპს წარმოადგენს. 14-ალფა-მეთილსტეროლების დაგროვება კორელირებს სოკოს უჯრედულ მემბრანაში ერგოსტეროლის შემდგომ კარგვასთან და შეიძლება პასუხისმგებელი იყოს ფლუკონაზოლის სოკოს საწინააღმდეგო მოქმედებაზე. ნაჩვენებია, რომ ფლუკონაზოლი მნიშვნელოვანწილად სელექტიურია სოკოების ციტროქრომ P450-ის ფერმენტებთან მიმართებაში, ძუძუმწოვართა ციტროქრომ P450-ის ფერმენტთა სხვადასხვა სისტემებთან შედარებით.

50 მგ ფლუკონაზოლი დღე-ღამეში, 28 დღის განმავლობაში გამოყენებისას, ზეგავლენას არ ახდენდა მამაკაცებში სისხლის პლაზმაში ტესტოსტერონის კონცენტრაციაზე ან რეპროდუქციული ასაკის ქალების სტეროიდების კონცენტრაციაზე. 200-400 მგ ფლუკონაზოლი დღე-ღამეში კლინიკურად მნიშვნელოვან ეფექტს არ ახდენდა ენდოგენური სტეროიდების დონეზე ან აკტჰ-სტიმულირებულ პასუხზე მამრობითი სქესის ჯანმრთელ მოხალისეებში. ანტიპირინთან ურთიერთქმედების კვლევები ცხადყოფს, რომ 50 მგ ფლუკონაზოლის ერთჯერადი ან მრავალჯერადი დოზები ზეგავლენას არ ახდენს მის მეტაბოლიზმზე.

In vitro მგრძნობელობა:

In vitroფლუკონაზოლი სოკოს საწინააღმდეგო მოქმედებას ავლენს Candida- ს (C. albicans, C. parapsilosis, C. tropicalis-ის ჩათვლით) კლინიკურად გავრცელებულისახეობათა უმრავლეობის მიმართ. C. glabrata

აჩვენებს ფლუკონაზოლის მიმართ შემცირებულ მგრძნობელობას, მაშინ როდესაც C. krusei

და C. auris რეზისტენტულები არიან ფლუკონაზოლის მიმართ.

ფლუკონაზოლი ასევე in vitroაქტივობას ავლენს Cryptococcus neoformans და Cryptococcus gattii-ს წინააღმდეგ, აგრეთვე ენდემიური საფუარა სოკოების Blastomyces dermatitidis, Coccidioides immitis, Histoplasma capsulatum და Paracoccidioides brasiliensis-ის წინააღმდეგ.

ფარმაკოკინეტიკის ურთიერთკავშირი/ფარმაკოდინამიკა

ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში ვლინდება კორელაცია მინიმალური მაინჰიბირებელი კონცენტრაციის (MIC) მნიშვნელობებსა და Candida-ს სახეობის მიკროორგანიზმებით გამოწვეული, ექსპერიმენტული მიკოზების წინააღმდეგ ეფექტურობას შორის. კლინიკურ კვლევებში აღინიშნება ხაზოვანი თანაფარდობა თითქმის 1:1 „კონცენტრაცია-დრო“-ის მრუდის ქვეშ ფართობის (AUC) მაჩვენებელსა და ფლუკონაზოლის დოზას შორის. ასევე აღინიშნება პირდაპირი, თუმცა არა სრულყოფილი, თანაფარდობა AUC-სა ან დოზას და მკურნალობაზე წარმატებულ კლინიკურ პასუხს შორის პირის ღრუს კანდიდოზის დროს, და ნაკლებად - კანდიდემიის დროს. ანალოგიურად, განკურნება ნაკლებად მოსალოდნელია ისეთი ინფექციების დროს, რომლებიც გამოწვეულია ფლუკონაზოლის უფრო მაღალი MIC მაჩვენებლების მქონე შტამებით.

რეზისტენტობის მექანიზმები

Candida-სსახეობის მიკროორგანიზმებმა აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ რეზისტენტობის სხვადასხვა მექანიზმები განავითარეს. სოკოს შტამები, რომლებმაც რეზისტენტობის ერთი ან მეტი მექანიზმი განავითარეს, საჭიროებენ ფლუკონაზოლის მაღალ MIC-ს, რაც უარყოფითად მოქმედებს in vivo ეფექტურობაზე და კლინიკურ გამოყენებაზე.

არის შეტყობინებები სუპერინფექციის განვითარების შემთხვევების შესახებ, რომლიც გამოწვეულია Candida-ს სახეობის სხვა მიკროორგანიზმებით, გარდა C. albicans-ისა, რომლებიც ხშირად ფლობენ ბუნებრივად შემცირებულ მგრძნობელობას (C. glabrata) ან რეზისტენტობას ფლუკონაზოლის მიმართ (მაგალითად, C. krusei, C. auris). ასეთი ინფექციების შემთხვევებში საჭირო ხდება სოკოს საწინააღმდეგო ალტერნატიული თერაპია.

ზღვრული მაჩვენებლები (EUCAST-ის თანახმად)

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური მონაცემების, in vitroმგრძნობელობისა და კლინიკური პასუხის ანალიზის საფუძველზე EUCAST-AFST-მა (ანტიმიკრობული მგრძნობელობის ტესტირების ევროპული კომიტეტი - სოკოს საწინააღმდეგო მგრძნობელობის ტესტირების ქვეკომიტეტი) დაადგინა ზღვრული მაჩვენებლები ფლუკონაზოლისათვის Candida-ს სახეობებთან მიმართებაში (ფლუკონაზოლის გამოყენების დასაბუთება EUCAST (2007)-ვერსია 2). მაჩვენებლები დაიყო სახეობისათვის არასპეციფიკურ ზღვრულ მაჩვენებლებად, რომლებიც უპირატესად დადგინდა ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური მონაცემების საფუძველზე და არ არის დამოკიდებული MIC-ის განაწილებაზე კონკრეტული სახეობებისათვის, და სახეობისათვის სპეციფიკურ ზღვრულ მაჩვენებლებად, რომლებიც ხშირად იწვევენ ინფექციებს ადამიანებში. აღნიშნული ზღვრული მაჩვენებლები მოცემულია შემდეგ ცხრილში:

სოკოს საწინააღმდეგო საშუალება	სახეობისათვის სპეციფიკური ზღვრული მაჩვენებლები (S≤/R>)					სახეობისათვის არასპეციფიკური ზღვრული მაჩვენებლები A S≤/R>
	Candida albicans	Candida glabrata	Candida krusei	Candida parapsilosis	Candida tropicalis
ფლუკონაზოლი	2/4	IE	--	2/4	2/4	2/4

S = მგრძნობიარე, R = რეზისტენტული

A = სახეობისათვის არასპეციფიკური ზღვრული მაჩვენებლები, რომლებიც უმთავრესად ფარმაკოკინეტიკურ/ფარმაკოდინამიკურ მონაცემებზე არის დაფუძნებული და არ არის დამოკიდებული MIC-ის განაწილებაზე კონკრეტული სახეობებისათვის. გამოიყენება მხოლოდ იმ მიკროორგანიზმებისათვის, რომლებისთვისაც სპეციფიკური ზღვრული მაჩვენებლები არ არის დადგენილი.

-- = მგრძნობელობის ტესტირება რეკომენდებული არ არის, ვინაიდან აღნიშნული სახეობა ცუდად ექვემდებარება აღნიშნული სამკურნალო პრეპარატით მკურნალობას.

IE = არასაკმარისი მტკიცებულება იმისა, რომ აღნიშნული სახეობა კარგად ექვემდებარება ამ პრეპარატით მკურნალობას.

ფარმაკოკინეტიკა

ფლუკონაზოლის ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები მისი ინტრავენური ან პერორალური მიღებისას მსგავსია.

აბსორბცია

პერორალური მიღების შემდეგ ფლუკონაზოლი სწრაფად შეიწოვება და პლაზმაში მისი დონე (და სისტემური ბიოშეღწევადობა) შეადგენს 90%-ზე მეტს იმ დონისა, რომელიც ინტრავენური შეყვანის შემდეგ მიიღწევა. საკვების ერთდროული მიღება ფლუკონაზოლის შეწოვაზე გავლენას არ ახდენს. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციები (C_max) უზმოზე მიღებისას მიიღწევა დოზის მიღებიდან 0,5-1,5 საათის შემდეგ. კონცენტრაცია პლაზმაში დოზის პროპორციულია. წონასწორული კონცენტრაცია 90%-ში მიიღწევა მე-4-5 დღისათვის პრეპარატის დღე-ღამეში ერთხელ მიღებისას.

დასატვირთი დოზის გამოყენება (პირველ დღეს), რომელიც ჩვეულ სადღეღამისო დოზას ორჯერ აღემატება, საშუალებას გვაძლევს მივიღოთ პლაზმური დონე, რომელიც წონასწორული კონცენტრაციის 90%-ს უტოლდება მე-2 დღისათვის.

განაწილება

განაწილების მოჩვენებითი მოცულობა დაახლოებით ტოლია ორგანიზმში წყლის საერთო მოცულობისა. პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი დაბალია (11-12%).

ფლუკონაზოლი კარგად აღწევს ორგანიზმის ყველა საკვლევ სითხეში. ნერწყვსა და ნახველში ფლუკონაზოლის დონე სისხლის პლაზმაში არსებული კონცენტრაციების მსგავსია. სოკოვანი მენინგიტის მქონე პაციენტებში ფლუკონაზოლის დონე თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში შეადგენს პლაზმურის დაახლოებით 80%-ს.

კანში ფლუკონაზოლის მაღალი კონცენტრაციები, რომლებიც აღემატება შრატისმიერს, მიიღწევა რქოვანა შრეში, ეპიდერმისსა და დერმაში, აგრეთვე ეკრინული ჯირკვლების ოფლში. ფლუკონაზოლი გროვდება რქოვანა შრეში. 50 მგ-ის დღე-ღამეში ერთხელ მიღებისას ფლუკონაზოლის კონცენტრაცია 12 დღის შემდეგ შეადგენდა 73 მკგ/გ, ხოლო მკურნალობის დასრულებიდან 7 დღის შემდეგ კონცენტრაცია შენარჩუნდა 5,8 მკგ/გ-ის დონეზე. 150 მგ-ის კვირაში ერთხელ მიღებისას ფლუკონაზოლის კონცენტრაცია რქოვანა შრეში მე-7 დღისათვის შეადგენდა 23,4 მკგ/გ, ხოლო მეორე დოზიდან 7 დღის შემდეგ - 7,1 მკგ/გ.

ფლუკონაზოლის კონცენტრაცია კვირაში ერთხელ 150 მგ-ის გამოყენებიდან 4 თვის შემდეგ შეადგენდა 4,05 მკგ/გ ჯანმრთელ ფრჩხილებში და 1,8 მკგ/გ დაზიანებულ ფრჩხილებში; ფლუკონაზოლის კონცენტრაციები ვლინდებოდა ფრჩხილის ნიმუშებში თერაპიის დასრულებიდან 6 თვის შემდეგ.

ბიოტრანსფორმაცია

ფლუკონაზოლი მეტაბოლიზდება მხოლოდ უმნიშვნელო ხარისხით. რადიოაქტიური დოზის მხოლოდ 11% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით შარდთან ერთად. ფლუკონაზოლი წარმოადგენს CYP2C9 და CYP3A4 იზოფერმენტების ზომიერ ინჰიბიტორებს. ფლუკონაზოლი ასევე CYP2C19 იზოფერმენტის ძლიერი ინჰიბიტორია.

გამოყოფა

პლაზმიდან ფლუკონაზოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 30 საათს შეადგენს. გამოყოფის ძირითადი გზა - თირკმელების საშუალებით, ამასთან მიღებული დოზის დაახლოებით 80% ვლინდება შარდში შეუცვლელი სახით. ფლუკონაზოლის კლირენსი კრეატინინის კლირენსის პროპორციულია. მოცირკულირე მეტაბოლიტები არ ვლინდება.

პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდი არის საფუძველი ფლუკონაზოლის ერთჯერადი მიღებისა ვაგინალური კანდიდოზის მკურნალობის დროს და დღე-ღამეში ერთხელ, ან კვირაში ერთხელ - სხვა დაავადებების მკურნალობისას.

ფარმაკოკინეტიკა თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს

თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარე < 20 მლ/წთ) ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება 30-დან 98 საათამდე. შესაბამისად, საჭიროა დოზის შემცირება. ფლუკონაზოლი გამოიყოფა ჰემოდიალიზის დროს და ნაკლები ხარისხით - პერიტონეალური დიალიზის დროს. ჰემოდიალიზის სამსაათიანი სეანსის შემდეგ ფლუკონაზოლის დაახლოებით 50% გამოიყოფა სისხლიდან.

ფარმაკოკინეტიკა ლაქტაციის დროს

ფარმაკოკინეტიკური კვლევით 10 მეძუძურ ქალში, რომლებმაც დროებით და საერთოდ შეწყვიტეს თავისი ჩვილების ძუძუთი კვება, შეფასდა პლაზმასა და დედის რძეში ფლუკონაზოლის კონცენტრაციები 48 საათის განმავლობაში 150 მგ ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ. ფლუკონაზოლი დედის რძეში ვლინდება დედის სისხლის პლაზმის დაახლოებით 98%-ის საშუალო კონცენტრაციით. საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია დედის რძეში შეადგენდა 2,61 მგ/ლ-ს დოზის მიღებიდან 5,2 საათის შემდეგ. სავარაუდო სადღეღამისო დოზა, ჩვილის მიერ დედის რძიდან მიღებული (დღეში 150 მლ/კგ რძის საშუალო მოხმარებისას), რძეში ნივთიერების საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაციის საფუძველზე, შეადგენს 0,39 მგ/კგ-ს დღე-ღამეში, რაც ახალშობილებისათვის რეკომენდებული დოზის დაახლოებით 40%-ს (2 კვირაზე მცირე ასაკი) ან ჩვილებისათვის რეკომენდებული დოზის 13%-ს უდრის ლორწოვანი გარსების კანდიდოზის დროს.

ფარმაკოკინეტიკა ბავშვებში

შეფასდა 5 კვლევაში 113 ბავშვისგან მიღებული ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები: 2 კვლევაში პრეპარატის ერთჯერადი მიღებით, 2 კვლევაში პრეპარატის მრავალჯერადი მიღებით და ერთ კვლევაში დღენაკლული ახალშობილების მონაწილეობით. ერთ კვლევაში მიღებული მონაცემების ინტერპრეტაცია არ შეიძლებოდა კვლევის დროს პრეპარატის მიღების წესის შეცვლის გამო.

9 თვიდან 15 წლამდე ასაკის ბავშვებში 2-8 მგ/კგ ფლუკონაზოლის მიღების შემდეგ AUC-ის მაჩვენებელი იყო დაახლოებით 38 მკგxსთ/მლ დოზის ერთეულზე 1 მგ/კგ. პლაზმიდან ფლუკონაზოლის ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდმა შეადგინა 15-18 საათი, ხოლო განაწილების მოცულობამ შეადგინა 880 მლ/კგ მრავალჯერადი მიღების შემდეგ. ერთჯერადი მიღების შემდეგ აღინიშნებოდა პლაზმიდან ფლუკონაზოლის ნახევარგამოყოფის უფრო ხანგრძლივი პერიოდი, რომელიც დაახლოებით 24 საათს შეადგენდა. ეს მსგავსია პლაზმიდან ფლუკონაზოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდისა 11 დღიდან 11 თვემდე ასაკის ბავშვებში 3 მგ/კგ დოზის ინტრავენურად ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ. აღნიშნულ ასაკობრივ ჯგუფში განაწილების მოცულობა დაახლოებით 950 მლ/კგ-ს შეადგენდა.

ახალშობილებში ფლუკონაზოლის გამოყენების გამოცდილება შემოფარგლულია ფარმაკოკინეტიკური კვლევებით 12 დღენაკლულ ახალშობილში 28 კვირამდე გესტაციის ვადით. ბავშვის საშუალო ასაკი პირველი დოზის მიღებისას შეადგენდა 24 საათს (დიაპაზონი 9-36 საათი), ხოლო სხეულის საშუალო წონა დაბადებისას - 0,9 კგ (დიაპაზონი 0,75-1,10 კგ). 7 პაციენტში პროტოკოლი მთლიანად იყო შესრულებული; ფლუკონაზოლი შეჰყავდათ ინტრავენურად 6 მგ/კგ დოზით ყოველ 72 საათში პრეპარატის მაქსიმუმ 5 დოზის შეყვანამდე. ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი (სთ) შეადგენდა 74-ს (დიაპაზონი 44-185) პირველ დღეს, რის შემდეგადაც ის მცირდებოდა საშუალო მაჩვენებლამდე 53 (დიაპაზონი 30-131) მე-7 დღეს და 47 (დიაპაზონი 27-68) მე-13 დღეს. ფართობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ (მკგxსთ/მლ) შეადგენდა 271 (დიაპაზონი 173-385) პირველ დღეს, შემდეგ იზრდებოდა, და საშუალოდ 490-ს აღწევდა (დიაპაზონი 292-734) მე-7 დღეს, შემდეგ მცირდებოდა და საშუალოდ 360-ს შეადგენდა (დიაპაზონი 167-566) მე-13 დღეს. განაწილების მოცულობა (მლ/კგ) შეადგენდა 1183-ს (დიაპაზონი 1070-1470) პირველ დღეს და დროთა განმავლობაში იზრდებოდა საშუალო მაჩვენებლებამდე 1184 (დიაპაზონი 510-2130) მე-7 დღეს და 1328 (დიაპაზონი 1040-1680) მე-13 დღეს.

ფარმაკოკინეტიკა ხანდაზმულ პაციენტებში

ფარმაკოკინეტიკური კვლევა ჩატარდა 65 წლის და უფროსი ასაკის 22 პაციენტში, რომლებიც 50 მგ ფლუკონაზოლს ღებულობდნენ პერორალურად ერთჯერადად. აღნიშნული პაციენტებიდან 10 ასევე შარდმდენებს ღებულობდა. მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) შეადგენდა 1,54 მკგ/მლ და ვლინდებოდა დოზის მიღებიდან 1,3 საათში. AUC-ის საშუალო მაჩვენებელი შეადგენდა 76,4 ± 20,3 მკგxსთ/მლ-ს, ხოლო საშუალო ნახევარგამოყოფის ტერმინალური პერიოდი - 46,2 საათს. ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების აღნიშნული მაჩვენებლები უფრო მაღალია, ვიდრე ანალოგიური მაჩვენებლები ჯანმრთელ ახალგაზრდა მოხალისე მამაკაცებში. შარდმდენების ერთდროული მიღება მნიშვნელოვნად არ ცვლიდა AUC-სა და Cmax-ს. გარდა ამისა, კრეატინინის კლირენსი (74 მლ/წთ), სამკურნალო პრეპარატის პროცენტული მაჩვენებელი, რომელიც გამოვლინდა შეუცვლელი სახით შარდში (0-24 სთ, 22%) და ფლუკონაზოლის თირკმლისმიერი კლირენსი (0,124 მლ/წთ/კგ) ხანდაზმულებში მთლიანობაში უფრო დაბალი იყო, ვიდრე უფრო ახალგაზრდა მოხალისეებში. ამრიგად, ფლუკონაზოლის ფარმაკოკინეტიკის ცვლილება ხანდაზმულებში დაკავშირებულია აღნიშნულ ჯგუფში თირკმლის ფუნქციის მახასიათებლების დაქვეითებასთან.

გამოყენების ჩვენებები

მიკოფლუ® ნაჩვენებია შემდეგი დაავადებების სამკურნალოდ მოზრდილებში:

- მწვავე ვაგინალური კანდიდოზი, როდესაც ადგილობრივი მკურნალობა არ გამოდგება;

- კანდიდოზური ბალანიტი, როდესაც ადგილობრივი მკურნალობა არ გამოდგება;

მკურნალობის დაწყება შესაძლებელია კულტურალური და სხვა ლაბორატორიული კვლევების შედეგების მიღებამდე. შედეგების მიღების შემდეგ შეიძლება საჭიროა სოკოს საწინააღმდეგო თერაპიის კორექცია.

გათვალისწინებული უნდა იქნას ოფიციალური სახელმძღვანელოების ინფორმაცია სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებების სათანადო გამოყენების შესახებ.

გამოყენების წესი და დოზები

დოზირება

მოზრდილები

150 მგ ერთჯერადად.

განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული პაციენტები

თირკმლის უკმარისობის არარსებობისას უნდა გამოვიყენოთ ჩვეულებრივი რეკომენდებული დოზები.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

ფლუკონაზოლი უმეტესწილად გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით. ერთჯერადი გამოყენებისას დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტების შესახებ მონაცემები შეზღუდულია, ამიტომ ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში ფლუკონაზოლის გამოყენებისას სიფრთხილე არის საჭირო.

ბავშვები

ფლუკონაზოლის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში გენიტალური კანდიდოზის სამკურნალოდ დადგენილი არ არის. ამ დროისათვის ხელმისაწვდომი მონაცემები სხვა პედიატრიული ჩვენებებისთვის, აღწერილია განყოფილებაში „არასასურველი რეაქციები“. მოზარდებში (12-დან 17 წლამდე) გენიტალური კანდიდოზის სამკურნალოდ, პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობისას, გამოიყენება იგივე დოზირება, რაც მოზრდილებისთვის.

გამოყენების წესი

კაფსულები მიიღება შიგნით, მთლიანად გადაყლაპვით, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

ექიმმა უნდა დანიშნოს ასაკის, პაციენტის სხეულის მასის და დოზირებისთვის შესაბამისი სამკურნალწამლო ფორმა და დოზირება. კაფსულები განკუთვნილი არ არის ჩვილებში და უმცროსი ასაკის ბავშებში გამოსაყენებლად. ამ ჯგუფის პაციენტებში გამოსაყენებლად არსებობს უფრო მისაღები ფლუკონაზოლის თხევადი გამოშვების ფორმები.

უკუჩვენებები

- ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების, სხვა აზოლური ნაერთების ან ნებისმიერი დახმარე საშუალების მიმართ;

- ტერფენადინის ერთდროული გამოყენება ფლუკონაზოლის მრავალჯერადი დოზით 400 მგ დღეში ან მეტი გამოყენებისას;

- QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელი და ციტოქრომ P450 (CYP) 3A4 ფერმენტის საშუალებით მეტაბოლიზებადი სხვა სამკურნალო საშუალებების, როგორებიცაა, ციზაპრიდი, ასტემიზოლი, პიმოზიდი, ქინიდინი და ერითრომიცინი, ერთდროული გამოყენება.

არასასურველი რეაქციები

ყველაზე ხშირად (≥ 1/100, მაგრამ <1/10) აღინიშნებოდა შემდეგი არასასურველი რეაქციები: თავის ტკივილი, მუცლის ტკივილი, დიარეა, გულისრევა, ღებინება, სისხლში ალანინამინოტრანსფერაზას (ალტ), ასპარტატამინოტრანსფერაზას (ასტ), ტუტე ფოსფატაზას (ტფ) დონის მომატება და გამონაყარი.

ფლუკონაზოლით მკურნალობის ფონზე აღინიშნებოდა ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS) წამლისმიერი რეაქციის განვითარების შესახებ.

არასასურველი რეაქციების სიხშირის პარამეტრები შემდეგნაირად განისაზღვრება: ძალიან ხშირი (≥ 1/10); ხშირი (≥ 1/100, <1/10); არახშირი (≥ 1/1000, <1/100); იშვიათი (≥ 1/10000, <1/1000); ძალიან იშვიათი (<1/10000); სიხშირე უცნობია (არსებული მონაცემებით შეფასება ვერ ხერხდება).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ:არახშირი - ანემია; იშვიათი - აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ:იშვიათი - ანაფილაქსია.

ნივთიერებათა ცვლისა და კვების მხრივ:არახშირი - მადის დაქვეითება; იშვიათი - ჰიპერქოლესტერინემია, ჰიპერტრიგლიცერიდემია, ჰიპოკალიემია.

ფსიქიკის დარღვევები:არახშირი - ძილიანობა, უძილობა.

ნერვული სისტემის მხრივ:ხშირი- თავის ტკივილი; არახშირი - კრუნჩხვები, პარესთეზიები, თავბრუსხვევა, გემოს გაუკუღმართება; იშვიათი - ტრემორი.

სმენისა და წონასწორობის ორგანოების მხრივ:არახშირი - ვერტიგო.

გულის მხრივ:იშვიათი - პარკუჭოვანი ტაქიკარდია „პირუეტის“ ტიპის, QT ინტერვალის გახანგრძლივება.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირი - ტკივილი მუცელში, ღებინება, დიარეა, გულისრევა; არახშირი - შეკრულობა, დისპეფსია, მეტეორიზმი, პირის სიმშრალე.

ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ:ხშირი - ალტ დონის მომატება, ასტ დონის მომატება, ტუტე ფოსფატაზას დონის მომატება სისხლში; არახშირი - ქოლესტაზი, სიყვითლე, ბილირუბინის დონის მომატება; იშვიათი - ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატოცელულური ნეკროზი, ჰეპატიტი, ჰეპატოცელულური დაზიანება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ:ხშირი - გამონაყარი; არახშირი - ტოქსიდერმია (მდგრადი წამლისმიერი ერითემის ჩათვლით), ჭინჭრის ციება, ქავილი, გაძლიერებული ოფლიანობა; იშვიათი - ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემურ-პუსტულოზური გამონაყარი, ექსფოლიაციური დერმატიტი, ანგიონევროზული შეშუპება, სახის შეშუპება, ალოპეცია; სიხშირე უცნობია - წამლისმიერი რეაქცია ეოზინოფილიითა და სისტემური სიმპტომებით (DRESS).

ჩონჩხ-კუნთოვანი სისტემისა და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ:არახშირი - მიალგია.

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის წესით გამოწვეული დარღვევები:არახშირი - მომატებული დაღლილობა, სისუსტე, ასთენია, ცხელება.

ბავშვები

კლინიკურ კვლევებში ბავშვებში რეგისტრირებული არასასურველი რეაქციებისა და ლაბორატორიული მაჩვენებლების გადახრის ხასიათი და სიხშირე, გარდა ,,გენიტალური კანდიდოზის’’ ჩვენებით გამოყენებისა, მოზრდილებში გამოვლენილი პარამეტრების ანალოგიურია.

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ მნიშვნელოვანია. თუ პაციენტს გამოუვლინდა სერიოზული არასასურველი რეაქცია სამკურნალო საშუალებაზე ან ახალი არასასურველი რეაქციის აღნიშვნის შემთხვევაში, რომელიც არ არის აღწერილი მოცემულ ნაწილში, გთხოვთ, მოახდინოთ ინფორმირება ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად.

განსაკუთრებული მითითებები

შარდგამომყოფი სისტემა

მიკოფლუ®სიფრთხილით გამოიყენება თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში.

თირკმელზედა ჯირკვლების უკმარისობა

ნაჩვენებია, რომ კეტოკონაზოლი იწვევს თირკმელზედა ჯირკვლების უკმარისობას; იშვიათ შემთხვევებში ეს აღინიშნებოდა ფლუკონაზოლის გამოყენების დროსაც. თირკმელზედა ჯირკვლების უკმარისობა, დაკავშირებული პრედნიზონის თანმხლებ გამოყენებასთან, აღწერილია ნაწილში „სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედებები“.

ჰეპატობილიარული სისტემა

მიკოფლუ®სიფრთხილით გამოიყენება ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

იშვიათ შემთხვევებში ფლუკონაზოლის გამოყენებას შეიძლება თან ახლდეს ღვიძლის მხრივ მძიმე ტოქსიკური რეაქციების განვითარება, ლეტალური გამოსავლის ჩათვლით, უპირატესად მძიმე თანმხლები დაავადებების მქონე პაციენტებში. ფლუკონაზოლთან დაკავშირებული ჰეპატოტოქსიკურობის განვითარების შემთხვევაში, საერთო სადღეღამისო დოზასთან, მკურნალობის ხანგრძლივობასთან, პაციენტების სქესთან და ასაკთან აშკარა ურთიერთკავშირი არ აღინიშნებოდა. მკურნალობის შეწყვეტისას ფლუკონაზოლის ჰეპატოტოქსიკური მოქმედება იყო შექცევადი, მისი ნიშნები მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ გაქრნენ.

ღვიძლის ფუნქციური სინჯების გადახრების მქონე პაციენტები ფლუკონაზოლით მკურნალობის დროს უნდა იყვნენ დაკვირვების ქვეშ, ღვიძლის უფრო მძიმე დაზიანების ნიშნების გამოსავლენად.

ისეთი კლინიკური ნიშნების ან სიმპტომების გამოვლინებისას, რომლებიც ღვიძლის მხრიდან მძიმე დარღვევებზე მიუთითებენ (ძლიერი ასთენია, ანორექსია, მდგრადი გულისრევა, ღებინება და სიყვითლე) აღნიშნული შემთხვევების დროს ფლუკონაზოლის მიღება უნდა შეწყდეს.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა

ზოგიერთი აზოლი, ფლუკონაზოლის ჩათვლით, იწვევდა QT ინტერვალის გახანგრძლივებას ელექტროკარდიოგრამაზე. კალიუმის არხებში (I_kr) იონების დინების ინჰიბირების გზით ფლუკონაზოლი იწვევს QT ინტერვალის გახანგრძლივებას. სხვა პრეპარატებით (მაგ., ამიოდარონი) გამოწვეული QT ინტერვალის გახანგრძლივება შეიძლება გაძლიერდეს ციტოქრომ P450 (CYP) 3A4 ინჰიბირებით. პოსტრეგისტრაციული დაკვირვების შემდეგ, პაციენტებში, რომლებიც ფლუკონაზოლს ღებულობდნენ, აღინიშნებოდა QT ინტერვალის გახანგრძლივებისა და „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის ძალიან იშვიათი შემთხვევები. აღნიშნული შემთხვევები ფიქსირდებოდა მრავალი თანმხლები რისკ-ფაქტორის, როგორიცაა გულის ორგანული დაავადებები, ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა, მქონე მძიმე პაციენტებში და ასევე ისეთი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას, რომლებსაც შეუძლია ხელი შეუწყონ აღნიშნული გართულებების განვითარებას. ჰიპოკალიემიისა და პროგრესირებადი გულის უკმარისობის მქონე პაციენტები არიან სიცოცხლისათვის საშიში პარკუჭოვანი არითმიებისა და „პირუეტის“ ტიპის ტაქიკარდიების განვითარების მომატებული რისკის ქვეშ.

მიკოფლუ®სიფრთხილით გამოიყენება არითმიებისგანვითარების რისკ-ფაქტორების მქონე პაციენტებში. QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელი და ციტროქრომ P450 (CYP) 3A4 ფერმენტით მეტაბოლიზებადი პრეპარატების ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ჰალოფანტრინიახანგრძლივებს QTcრეკომენდებული თერაპიული დოზებით და CYP3A4-ის სუბსტრატს წარმოადგენს. ამ მიზეზის გამო ფლუკონაზოლისა და ჰალოფანტრინის ერთად გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

დერმატოლოგიური რეაქციები

იშვიათ შემთხვევებში, ფლუკონაზოლით მკურნალობის დროს პაციენტებს განუვითარდათ კანის ექსფოლიაციური რეაქციები, როგორიცაა სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი). შიდსის მქონე პაციენტები მიდრეკილნი არიან კანის მძიმე რეაქციების განვითარებისადმი. გამონაყარის გამოვლენის დროს, რომელიც შეიძლება დაკავშირებული იყოს ფლუკონაზოლის გამოყენებასთან, ზედაპირული სოკოვანი ინფექციის მქონე პაციენტებში, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს. იმ შემთხვევაში, თუ გამონაყარი ვითარდება პაციენტებში ინვაზიური/სისტემური სოკოვანი ინფექციებით, აუცილებელია მათზე სათანადო დაკვირვება, ხოლო ბულოზური დაზიანებების ან მულტიფორმული ერითემის განვითარების შემთხვევაში, ფლუკონაზოლი უნდა მოიხსნას.

არის შეტყობინებები ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS) წამლისმიერი რეაქციის განვითარების შესახებ.

კანდიდოზი

კვლევებმა აჩვენა, Candida-ს სხვა სახეობების მიკროორგანიზმებით, გარდა C. albicans, გამოწვეული ინფექციებით დაავადების სიხშირის გაზრდა. ეს სახეობები (მაგალითად C. krusei და C. auris) ხშირად ფლობენ ბუნებრივ რეზისტენტობას ან აჩვენებენ შემცირებულ მგრძნობელობას ფლუკონაზილის მიმართ (C. glabrata). ასეთი ინფექციების შემთხვევაში, მკურნალობის არაეფექტურობის გამო შეიძლება საჭირო გახდეს სოკოს საწინააღმდეგო ალტერნატიული მკურნალობა. ამიტომ, პრეპარატის დანიშვნისას აუცილებელია ფლუკონაზოლის მიმართ Candida-ს სხვა სახეობების მდგრადობის გავრცელების გათვალისწინება.

ჰიპერმგრძნობელობა

იშვიათ შემთხვევებში არსებობს ანაფილაქსიის განვითარების შემთხვევები.

ციტოქრომი P450

ფლუკონაზოლი CYP2С9 და CYP3A4-ის ზომიერ ინჰიბიტორს წარმოადგენს. ფლუკონაზოლი ასევე CYP2C19 იზოფერმენტის ძლიერი ინჰიბიტორია. აუცილებელია იმ პაციენტების მონიტორინგი, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ ფლუკონაზოლსა და ვიწრო თერაპიული დიაპაზონის მქონე სამკურნალო პრეპარატებს, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP2C9, CYP2C19 და CYP3A4-ის მონაწილეობით.

ტერფენადინი

ფლუკონაზოლის გამოყენებისას 400 მგ-ზე ნაკლები დღიური დოზით ტერფენადინთან ერთად აუცილებელია პაციენტზე სათანადო დაკვირვება.

დამხმარე ნივთიერებები

პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზის მონოჰიდრატს. პაციენტებში იშვიათი მემკვიდრული დაავადებებით, როგორიცაა გალაქტოზის აუტანლობა, ლაპას ლაქტაზას დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბცია, აღნიშნული სამკურნალო პრეპარატის მიღება არ შეიძლება.

პრეპარატი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) 1 კაფსულაში, ანუ პრაქტიკულად „არ შეიცავს ნატრიუმს“.

ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა

ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ფლუკონაზოლის ზეგავლენის შემსწავლელი კვლევები არ ჩატარებულა.

აუცილებელია პაციენტების გაფრთხილება მიკოფლუთი®მკურნალობის დროს თავბრუს ან კრუნჩხვების შესაძლო განვითარების შესახებ და იმის თაობაზე, რომ მსგავსი სიმპტომების განვითარების შემთხვევაში საჭიროა თავი შეიკავონ ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობისგან.

ფერტილობა, გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს

ორსულობა

ობსერვაციული კვლევები მიუთითებს სპონტანური აბორტების მომატებული რისკის შესახებ ქალებში, რომლებიც ორსულობის პირველი და/ან მეორე ტრიმესტრის დროს მკურნალობდნენ ფლუკონაზოლით, იმ ქალებთან შედარებით, რომლებიც არ იღებდნენ ფლუკონაზოლს ან ადგილობრივ აზოლებს იმავე პერიოდში.

მოცემული კვლევები, რამდენიმე ათას ორსულ ქალზე, რომლებიც პირველ ტრიმესტრში იღებდნენ ფლუკონაზოლის კუმულაციურ დოზას ≤150 მგ, არ გამოავლინა ნაყოფის განვითარების მანკების წარმოქმნის საერთო რისკის ზრდა. ერთ ფართო მასშტაბიან, ობსერვაციულ, კოგროტულ კვლევაში ორსულობის პირველ ტრიმესტრში ფლუკონაზოლის შიგნით მიღებას თან ახლდა ჩონჩხ-კუნთოვანი სისტემის მანკების განვითარების უმნიშვნელოდ მომატებული რისკი, რომელიც შეესაბამებოდა 1 დამატებით შემთხვევას 1000 ქალზე, რომლებიც იღებდნენ ფლუკონაზოლის კუმულაციურ დოზას ≤450 მგ, იმ ქალებთან შედარებით, რომლებიც იყენებდნენ ადგილობრივი გამოყენების აზოლურ პრეპარატებს და დაახლოებით, 4 დამატებითი შემთხვევას 1000 ქალზე, რომლებიც იღებდნენ 450 მგ კუმულაციურ დოზაზე მეტს. კორექტირებულმა შეფარდებითმა რისკმა შეადგინა 1,29 (95% ნდობის ინტერვალი 1,05-1,58) ფლუკონაზოლის 150 მგ შიგნით მისაღები დოზისთვის და (1,98% ნდობის ინტერვალი 1,23-3,17) ფლუკონაზოლის 450 მგ-ზე მეტი დოზისთვის.

ორსულობის დროს ფლუკონაზოლის გამოყენებასთან დაკავშირებული გულის მანკების შესახებ არსებული ეპიდემიოლოგიური კვლევები იძლევა ურთიერთსაწინააღმდეგო შედეგებს. თუმცა, 5 ობსერვაციული კვლევის მეტა-ანალიზმა, მათ შორის რამდენიმე ათასი ორსული ქალის კვლევამ, რომლებიც იღებდნენ ფლუკონაზოლს ორსულობის პირველ ტრიმესტრში, აჩვენა გულის დეფექტების 1,8-დან 2-ჯერ გაზრდილი რისკი ფლუკონაზოლის და/ან აქტუალურ აზოლებთან შედარებით.

შემთხვევები, რომლებიც აღწერს დაბადების დეფექტებს ახალშობილებში, რომელთა დედები ორსულობის დროს 3 თვის ან მეტი ხნის განმავლობაში კოქციდიოიდომიკოზის სამკურნალოდ იღებდნენ ფლუკონაზოლის მაღალ დოზებს (400-800 მგ/დღეში), ამ ჩვილებში გამოვლენილი თანდაყოლილი დეფექტები მოიცავს ბრაქიცეფალიას, ყურის ნიჟარების დისპლაზიას, წინა ყიფლიბანდის ჭარბად გადიდების, ბარძაყის გამრუდებას, მხარ-იდაყვის სინოსტოზს. ფლუკონაზოლის გამოყენებასა და ამ თანდაყოლილ დეფექტებს შორის მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი გაურკვეველია.

ფლუკონაზოლი სტანდარტული დოზებით და ხანმოკლე მკურნალობისათვის არ უნდა იქნეს გამოყენებული ორსულობის დროს, გარდა შემთხვევებისა, როდესაც მოსალოდნელი სარგებელი მნიშვნელოვნად აღემატება რისკს.

ფლუკონაზოლი მაღალი დოზებით და/ან ხანგრძლივი მკურნალობისათვის არ უნდა იქნეს გამოყენებული ორსულობის დროს, გარდა სიცოცხლისათვის პოტენციურად საშიში ინფექციების მკურნალობისა.

ლაქტაცია

ფლუკონაზოლი გადადის დედის რძეში, სადაც მიიღწევა პლაზმაში არსებული კონცენტრაციების მსგავსი კონცენტრაციები. ძუძუთი კვება შეიძლება გაგრძელდეს 150 მგ ფლუკონაზოლის ერთჯერადი სტანდარტული დოზის მიღების შემდეგ. ძუძუთი კვება არ არის რეკომენდებული ფლუკონაზოლის მრავალჯერადი ან მაღალი დოზებით მიღების დროს. ძუძუთი კვების სარგებელი ბავშვის განვითარებისა და ჯანმრთელობისათვის განხილულ უნდა იქნეს დედისათვის პრეპარატის გამოყენების კლინიკურ აუცილებლობასთან და პრეპარატის ან დედის ძირითადი დაავადების ყველა პოტენციურად არაკეთილსაიმედო ეფექტთან ერთად ძუძუთა ბავშვთან მიმართებაში.

ფერტილობა

ფლუკონაზოლი ზეგავლენას არ ახდენდა მამრი ან მდედრი ვირთხების ფერტილობაზე.

მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტი უნდა იყოს ინფორმირებული ნაყოფისთვის პოტენციური რისკის შესახებ.

ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ, ორსულობამდე რეკომენდებულია „გამორეცხვის პერიოდის“ ჩატარება 1 კვირის განმავლობაში (შეესაბამება 5-6 ნახევარგამოყოფის პერიოდს).

რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებში მკურნალობის ხანგრძლივ კურსებზე, საჭიროების შემთხვევაში, განიხილეთ კონტრაცეფციის გამოყენება მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში და ბოლო დოზის მიღებიდან 1 კვირის განმავლობაში.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედებები

შემდეგი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია:

ციზაპრიდი: ციზაპრიდი:შესაძლებელია არასასურველი რეაქციები გულის მხრივ, „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის ჩათვლით. კონტროლირებად კვლევებში ფლუკონაზოლის ერთდროული გამოყენება დოზით 200 მგ დღეში ერთხელ ციზაპრიდთან დოზით 20 მგ 4-ჯერ დღეში იწვევდა სისხლის პლაზმაში ციზაპრიდის დონის მნიშვნელოვან ზრდას და QT ინტერვალის გახანგრძლივებას. ფლუკონაზოლით და ციზაპრიდით ერთდროული მკურნალობა უკუნაჩვენებია.

ტერფენადინი:QTc ინტერვალის გახანგრძლივების შედეგად გულის სერიოზული არითმიების განვითარებასთან დაკავშირებით პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ აზოლურ სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატებს ტერფენადინთან კომბინაციაში, ჩატარებული იყო ურთიერთქმედების კვლევები. ერთმა კვლევამ ფლუკონაზოლის გამოყენებისას 200 მგ სადღეღამისო დოზით QTc ინტერვალის გახანგრძლივება არ გამოავლინა. სხვა კვლევამ ფლუკონაზოლის დღეში 400 მგ და 800 მგ დოზით გამოყენებისას აჩვენა, რომ ფლუკონაზოლის გამოყენება 400 მგ ან მეტი დოზით მნიშვნელოვნად ზრდის ერთდროულად გამოყენებადი ტერფენადინის პლაზმურ დონეებს. 400 მგ ან მეტი დოზით ფლუკონაზოლის ერთდროული გამოყენება ტერფენადინით მკურნალობის დროს უკუნაჩვენებია. ტერფენადინთან ერთად ფლუკონაზოლის 400 მგ-ზე ნაკლები დოზით გამოყენება უნდა ჩატარდეს ექიმის დაკვირვების ქვეშ.

ასთემიზოლი:ერთდროული გამოყენება ამცირებს ასთემიზოლის კლირენსს. ამის შედეგად პლაზმაში ასთემიზოლის მომატებულმა კონცენტრაციებმა შეიძლება გამოიწვიოს QT ინტერვალის გახანგრძლივება და იშვიათ შემთხვევებში - „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიების განვითარება. ფლუკონაზოლის და ასთემიზოლის ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

პიმოზიდი:მიუხედავად იმისა, რომ in vivo და in vitro კვლევები არ ჩატარებულა,ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პიმოზიდის მეტაბოლიზმის დათრგუნვა. სისხლის პლაზმაში პიმოზიდის კონცენტრაციების მომატებამ შეიძლება გამოიწვიოს QT ინტერვალის გახანგრძლივება და იშვიათ შემთხვევებში - „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიების განვითარება. ფლუკონაზოლის და პიმოზიდის ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ქინიდინი:მიუხედავად იმისა, რომ in vivo და in vitro კვლევები არ ჩატარებულა,ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ქინიდინის მეტაბოლიზმის დათრგუნვა. ქინიდინის გამოყენებას თან ახლდა QT ინტერვალის გახანგრძლივება და იშვიათ შემთხვევებში - „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიების განვითარება. ფლუკონაზოლის და ქინიდინის ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ერითრომიცინი:ერთდროული გამოყენება პოტენციურად ზრდის კარდიოტოქსიკურობის რისკს (QT ინტერვალის გახანგრძლივება, „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდია) და მასთან დაკავშირებულ ლეტალობას. ფლუკონაზოლის და ერითრომიცინის ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

შემდეგი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის:

ჰალოფანტრინი: ფლუკონაზოლმა შეიძლება გაზარდოს ჰალოფანტრინის კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში CYP3A4-ზე მაინჰიბირებელი მოქმედების გამო. ფლუკონაზოლისა და ჰალოფანტრინის ერთად გამოყენებას პოტენციურად შეუძლია გაზარდოს კარდიოტოქსიკურობის რისკი (QT ინტერვალის გახანგრძლივება, „პირუეტის“ ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდია) და მასთან დაკავშირებული ლეტალობა. მოცემული კომბინაციის გამოყენება თავიდან უნდა იქნას არიდებული.

სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენება, რომელთა მიღებისას აუცილებელია სიფრთხილე:

ამიოდარონი:ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს QT ინტერვალი. ფლუკონაზოლისა და ამიოდარონის ერთად გამოყენების აუცილებლობის დროს საჭიროა სიფრთხილის დაცვა, განსაკუთრებით ფლუკონაზოლის მაღალი დოზების (800 მგ) მიღებისას.

შემდეგი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღება საჭიროების სიფრთხილის ზომებს და დოზის კორექციას:

სხვა სამკურნალო საშუალებების ზემოქმედება ფლუკონაზოლზე

რიფამპიცინი:ერთდროული გამოყენება იწვევდა AUC-ის შემცირებას 25%-ით და ფლუკონაზოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდის შემცირებას 20%-ით. პაციენტებმა, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ რიფამპიცინს, უნდა განიხილონ ფლუკონაზოლის დოზის მომატების შესაძლებლობა.

ურთიერთქმედების შემსწავლელმა კვლევებმა უჩვენეს, რომ ფლუკონაზოლის პერორალური მიღებისას საკვებთან, ციმეტიდინთან, ანტაციდებთან ერთად ან ორგანიზმის დასხივების შემდეგ ძვლის ტვინის ტრანსპლანტაციის დროს ფლუკონაზოლის აბსორბციის კლინიკურად მნიშვნელოვანი დარღვევები არ აღინიშნებოდა.

ჰიდროქლორთიაზიდი:ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედების კვლევაში ჯანმრთელ მოხალისეებში ჰიდროქლორთიაზიდის მრავალჯერადი დოზების გამოყენება ფლუკონაზოლთან ერთად ზრდიდა ფლუკონაზოლის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში 40%-ით. ამგვარად გამოხატული ზემოქმედების დროს ფლუკონაზოლის დოზირების რეჟიმის ცვლილება საჭირო არ არის პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ შარდმდენებს.

ფლუკონაზოლის მოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებზე

ფლუკონაზოლი არის ციტოქრომ P450 (CYP) იზოფერმენტების 2C9 და 3A4 ზომიერი ინჰიბიტორი. ფლუკონაზოლი ასევე არის CYP2C19 იზოფერმენტის ძლიერი ინჰიბიტორი. გამოვლენილ/რეგისტრირებულ ურთიერთქმედებებთან ერთად, რომლებიც მოცემულია ქვემოთ, არსებობს CYP2C9, CYP2C19 და CYP3A4-ით მეტაბოლიზებადი სხვა ნივთიერებების პლაზმური კონცენტრაციების მომატების რისკი. ამის გამო, მსგავსი კომბინაციების გამოყენებისას აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა და პაციენტის მდგომარეობაზე სათანადო კონტროლის განხორციელება. ფლუკონაზოლის ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდის გამო მისი ფერმენტ-მაინჰიბირებელი ეფექტი ნარჩუნდება თერაპიის შეწყვეტიდან 4-5 დღის განმავლობაში.

ალფენტანილი:ფლუკონაზოლის (400 მგ) გამოყენებისას ინტრავენურ ალფენტანილთან (20 მკგ/კგ) ერთად ჯანმრთელ მოხალისეებში აღინიშნებოდა ალფენტანილის AUC₁₀-ის მომატება 2-ჯერ, სავარაუდოდ, СYP3A4 ინჰიბირების გამო. შეიძლება საჭირო გახდეს ალფენტანილის დოზის კორექცია.

ამიტრიპტილინი, ნორტრიპტილინი:ფლუკონაზოლი აძლიერებს ამიტრიპტილინისა და ნორტრიპტილინის მოქმედებას. რეკომენდებულია 5-ნორტრიპტილინისა და/ან S-ამიტრიპტილინის კონცენტრაციის განსაზღვრა კომბინირებული თერაპიის დასაწყისში და 1 კვირის შემდეგ. საჭიროების შემთხვევაში აუცილებელია ამიტრიპტილი/ნორტრიპტილინის დოზის კორექცია.

ამფოტერიცინი B:ფლუკონაზოლისა და ამფოტერიცინის ერთდროულმა შეყვანამ ნორმალური ან დაქვეითებული იმუნიტეტის მქონე ინფიცირებულ თაგვებში გამოავლინა ზომიერი ადიტიური სოკოს საწინააღმდეგო ეფექტი С. albicans-ის სისტემური ინფექციის დროს, ურთიერთქმედების არარსებობა Cryptococcus neoformans-ის ქალაშიდა ინფექციის დროს და ორი პრეპარატის ანტაგონიზმი Aspergillus fumigatus-ის სისტემური ინფექციის დროს. აღნიშნული კვლევების დროს მიღებული შედეგების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია.

ანტიკოაგულანტები:პოსტრეგისტრაციული გამოყენების დროს, ისევე როგორც სხვა აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებების დროს, ვარფარინთან ერთად ფლუკონაზოლის გამოყენებისას, აღინიშნებოდა მოვლენები (სისხლნაჟღენთები, ცხვირიდან სისხლდენა, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, ჰემატურია და მელენა), რომლებსაც თან ახლდა პროთრომბინის დროის მატება. ფლუკონაზოლისა და ვარფარინის ერთად გამოყენებისას აღინიშნებოდა პროთრომბინის დროის 2-ჯერ მატება, სავარაუდოდ ვარფარინის მეტაბოლიზმის ინჰიბირების გამო, რაც CYP2C9-სთან არის დაკავშირებული. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ კუმარინული ტიპის ანტიკოაგულანტებს ან ინდანდიონურ ანტიკოაგულანტებს ფლუკონაზოლთან ერთად, აუცილებელია პროთრომბინის დროის სათანადო მონიტორინგი. შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიკოაგულანტის დოზის კორექცია.

ხანმოკლე მოქმედების ბენზოდიაზეპინები (მაგალითად, მიდაზოლამი, ტრიაზოლამი): ფლუკონაზოლის დანიშვნა პერორალური მიდაზოლამის მიღების შემდეგ იწვევდა მიდაზოლამის კონცენტრაციის მნიშვნელოვან მატებას და ფსიქომოტორული ეფექტების გაძლიერებას. 200 მგ ფლუკონაზოლისა და 7,5 მგ პერორალური მიდაზოლამის ერთდროული გამოყენება იწვევდა AUC-ის და მიდაზოლამის ნახევარგამოყოფის პერიოდის გაზრდას 3,7-ჯერ და 2,2-ჯერ შესაბამისად. 200 მგ ფლუკონაზოლი დღეში, 0,25 მგ პერორალურ ტრიაზოლამთან ერთად, იწვევდა ტრიაზოლამის AUC-ისა და ნახევარგამოყოფის პერიოდის გაზრდას 4,4-ჯერ და 2,3-ჯერ შესაბამისად. ტრიაზოლამის გამოყენებისას ფლუკონაზოლთან ერთად აღინიშნებოდა ტრიაზოლამის მოქმედების გაძლიერება და გახანგრძლივება. თუ ფლუკონაზოლით მკურნალობის ფონზე პაციენტებს ესაჭიროებათ ბენზოდიაზეპინების მიღება, განხილულ უნდა იქნეს ბენზოდიაზეპინების დოზის შემცირების შესაძლებლობა და განხორციელდეს პაციენტის მდგომარეობის სათანადო მონიტორინგი.

კარბამაზეპინი:ფლუკონაზოლი თრგუნავს კარბამაზეპინის მეტაბოლიზმს და იწვევს სისხლის შრატში კარბამაზეპინის დონის მატებას 30%-ით. არსებობს ტოქსიკურობის განვითარების რისკი კარბამაზეპინის მხრიდან. შეიძლება საჭირო გახდეს კარბამაზეპინის დოზის კორექცია მისი კონცენტრაციისა და პრეპარატის მოქმედების მიხედვით.

კალციუმის არხების ბლოკატორები:კალციუმის არხების ზოგიერთი ანტაგონისტი (ნიფედიპინი, ისრადიპინი, ამლოდიპინი, ვერაპამილი და ფელოდიპინი) მეტაბოლიზდება CYP34 ფერმენტით. ფლუკონაზოლს პოტენციურად შეუძლია გაზარდოს კალციუმის არხების ანტაგონისტების სისტემური ზემოქმედება. რეკომენდებულია არასასურველი რეაქციების სათანადო მონიტორინგი.

ცელეკოქსიბი:ფლუკონაზოლის (200 მგ დღეში) და ცელეკოქსიბის (200 მგ) ერთად გამოყენებისას ცელეკოქსიბის Сmaх და AUC მაჩვენებლები იზრდებოდა 68% და 134%-ით შესაბამისად. ფლუკონაზოლთან ერთად გამოყენებისას, შეიძლება საჭირო გახდეს ცელეკოქსიბის დოზის ორჯერ შემცირება.

ციკლოფოსფამიდი:ციკლოფოსფამიდისა და ფლუკონაზოლის ერთად გამოყენება იწვევს სისხლის შრატში ბილირუბინისა და კრეატინინის დონის მატებას. აღნიშნული პრეპარატების ერთად გამოყენება შესაძლებელია, სისხლის შრატში ბილირუბინისა და კრეატინინის კონცენტრაციების მომატების რისკის გათვალისწინებით.

ფენტანილი:არსებობს ფენტანილით ინტოქსიკაციის ერთი შემთხვევა ლეტალური გამოსავლით, ფენტანილსა და ფლუკონაზოლს შორის შესაძლო ურთიერთქმედების შედეგად. დადგენილია, რომ ფლუკონაზოლი მნიშვნელოვნად ანელებდა ფენტანილის ელიმინაციას ჯანმრთელ მოხალისეებში. ფენტანილის კონცენტრაციის მომატებამ შეიძლება გამოიწვიოს სუნთქვის დათრგუნვა, ამიტომ აუცილებელია პაციენტის მდგომარეობის სათანადო კონტროლი. შეიძლება საჭირო გახდეს ფენტანილის დოზის კორექცია.

HMG-CoA-რედუქტაზას ინჰიბიტორები:HMG-CoA-რედუქტაზას ინჰიბიტორების, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP3A4-ით (ატორვასტატინი და სიმვასტატინი) ან CYP2C9-ით (ფლუვასტატინი), ფლუკონაზოლთან ერთად გამოყენება ზრდის მიოპათიისა და რაბდომიოლიზის განვითარების რისკს. აღნიშნული პრეპარატების ერთად გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა პაციენტზე დაკვირვება მიოპათიისა და რაბდომიოლიზის სიმპტომების გამოსავლენად და კრეატინკინაზას დონის მონიტორინგი. კრეატინკინაზას დონის მნიშვნელოვანი მატების შემთხვევაში, ასევე მიოპათიის/რაბდომიოლიზის დიაგნოსტირების ან მასზე ეჭვის არსებობისას, HMG-CoA-რედუქტაზას ინჰიბიტორების გამოყენება უნდა შეწყდეს.

იბრუტინიბი:CYP3A4 ზომიერი ინჰიბიტორები, როგორიცაა ფლუკონაზოლი, ზრდიან იბრუტინიბის კონცენტრაციას პლაზმაში და შეუძლიათ ტოქსიკურობის რისკის გაზრდა. თუ ასეთი კომბინაციის გამოყენების თავის არიდება შეუძლებელია, საჭიროა იბრუტინიბის დოზის შემცირება 280 მგ-მდე ერთხელ დღეში (ორი კაფსულა) ინჰიბიტორის გამოყენების პერიოდში და სათანადო კლინიკური დაკვირვების უზრუნველყოფა.

ივაკაფტორი:ცისტური ფიბროზისტრანსმემბრანული განვლადობის რეგულატორის (CFTR) გამაძლერებელთან, ივაკაფტორთან, ერთდროული გამოყენება, ზრდიდა ივაკაფტორის ზემოქმედებას 3-ჯერ, ხოლო ჰიდროქსიმეთილ-ივაკაფტორისა (M1) – 1,9-ჯერ. ივაკაფტორის დოზის შემცირება 150 მგ-მდე ერთხელ დღეში რეკომენდებულია პაციენტებისათვის, რომლებიც ასევე ღებულობენ CYP3A-ს ზომიერ ინჰიბიტორებს, როგორიცაა ფლუკონაზოლი და ერითრომიცინი.

ოლაპარიბი:CYP3A4-ის ზომიერი ინჰიბიტორები, როგორიც ფლუკონაზოლია, ზრდიან ოლაპარიბის კონცენტრაციას პლაზმაში; ასეთი კომბინაციის გამოყენება რეკომენდებული არ არის. თუ კომბინაციას ვერ ავირიდებთ, საჭიროა ოლაპარიბის დოზის შეზღუდვა 200 მგ-მდე ორჯერ დღეში.

იმუნოსუპრესანტები (ციკლოსპორინი, ევეროლიმუსი, სიროლიმუსი და ტაკროლიმუსი):

ციკლოსპორინი:ფლუკონაზოლი მნიშვნელოვნად ზრდის ციკლოსპორინის კონცენტრაციას და AUC-ს. ფლუკონაზოლის (200 მგ დღე-ღამეში) და ციკლოსპორინის (2,7 მგ/კგ დღე-ღამეში) ერთად გამოყენებისას აღინიშნებოდა ციკლოსპორინის AUC-ის ზრდა 1,8-ჯერ. აღნიშნული კომბინაციის გამოყენება შეიძლება ციკლოსპორინის დოზის შემცირებით მისი კონცენტრაციის მიხედვით.

ევეროლიმუსი:მიუხედავად იმისა, რომ in vivoდაin vitroკვლევები არ ჩატარებულა, ფლუკონაზოლს შეუძლია ევეროლიმუსის კონცენტრაციის მომატება სისხლის შრატში CYP3A4-ის ინჰიბირების გზით.

სიროლიმუსი:ფლუკონაზოლი ზრდის სიროლიმუსის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში, სავარაუდოდ CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის გავლენის შედეგად სიროლიმუსის მეტაბოლიზმის დათრგუნვის გზით. აღნიშნული პრეპარატების ერთად გამოყენება შეიძლება სიროლიმუსის დოზის კორექციის პირობით პრეპარატის კონცენტრაციის დონისა და ეფექტების მიხედვით.

ტაკროლიმუსი:ფლუკონაზოლს შეუძლია 5-ჯერ გაზარდოს პერორალური ტაკროლიმუსის კონცენტრაცია სისხლის შრატში, CYP3A4-ის ზემოქმედებით ნაწლავში ტაკროლიმუსის მეტაბოლიზმის ინჰიბირების შედეგად. ტაკროლიმუსის ვენაში შეყვანის დროს ფარმაკოკინეტიკის მნიშვნელოვანი ცვლილებები არ აღინიშნებოდა. ტაკროლიმუსის გაზრდილი დონე დაკავშირებული იყო ნეფროტოქსიკურობასთან. ტაკროლიმუსის პერორალური დოზა უნდა შემცირდეს მისი კონცენტრაციის შესაბამისად.

ლოზარტანი:ფლუკონაზოლი თრგუნავს ლოზარტანის მეტაბოლიზმს მის აქტიურ მეტაბოლიტამდე (E-3174), რომელიც ლოზარტანის გამოყენებისას დიდწილად პასუხისმგებელია ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების მიმართ ანტაგონიზმზე. პაციენტებში რეკომენდებულია არტერიული წნევის მუდმივი მონიტორინგი.

მეტადონი:ფლუკონაზოლს შეუძლია მეტადონის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლის შრატში. შეიძლება საჭირო გახდეს მეტადონის დოზის კორექცია.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (აასს) :ფლუკონაზოლთან ერთად გამოყენებისასფლურბიპროფენის Cmax და AUC მაჩვენებლები გაიზარდა 23% და 81%-ით შესაბამისად, ფლურბიპროფენით მონოთერაპიასთან შედარებით. ანალოგიურად, ფლუკონაზოლისა და რაცემიული იბუპროფენის (400 მგ) ერთად გამოყენებისას, ფარმაკოლოგიურად აქტიური იზომერის [S-(+) – იბუპროფენი] Cmax და AUC მაჩვენებლები შესაბამისად გაიზარდა 15% და 82%-ით, რაცემიული იბუპროფენიით მონოთერაპიასთან შედარებით.

ფლუკონაზოლს შეუძლია CYP2C9-ით მეტაბოლიზებადი სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების (მაგ., ნაპრიმერი, ნაპროქსენი, ლორნოქსიკამი, მელოქსიკამი, დიკლოფენაკი) სისტემური მოქმედების გაზრდა. რეკომენდებულია არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციებისა და ტოქსიკურობის მონიტორინგი. შეიძლება საჭირო გახდეს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დოზის კორექცია.

ფენიტოინი:ფლუკონაზოლი თრგუნავს ფენიტოინის მეტაბოლიზმს ღვიძლში. 200 მგ ფლუკონაზოლისა და 250 მგ ინტრავენური ფენიტოინის განმეორებითი ერთდროული გამოყენება იწვევდა ფენიტოინის AUC₂₄-ის გაზრდას 75%-ით და Cmin-ის გაზრდას 128%-ით. პრეპარატების ერთად გამოყენებისას ფენიტოინის ტოქსიკურობის თავიდან აცილების მიზნით აუცილებელია სისხლის შრატში ფენიტოინის კონცენტრაციის კონტროლი.

პრედნიზონი:არსებობს შემთხვევა, როდესაც ღვიძლის გადანერგვის შემდეგ პრედნიზონის გამოყენების ფონზე განვითარდა თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის მწვავე უკმარისობა ფლუკონაზოლით თერაპიის სამთვიანი კურსის შეწყვეტის შემდეგ. სავარაუდოდ, ფლუკონაზოლის მოხსნამ გამოიწვია CYP3А4-ის აქტივობის გაძლიერება, რამაც განაპირობა პრედნიზონის მეტაბოლიზმის დაჩქარება. პაციენტები, რომლებიც იტარებენ ფლუკონაზოლითა და პრედნიზონის გრძელვადიან მკურნალობას, უნდა იყვნენ მკაცრი სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ ფლუკონაზოლის მოხსნისას თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობის გამოვლენის მიზნით.

რიფაბუტინი:ფლუკონაზოლი ზრდის რიფაბუტინის კონცენტრაციას შრატში, რაც იწვევს რიფაბუტინის AUC მაჩვენებლის გაზრდას 80%-მდე. პაციენტებში, რომლებიც ერთად ღებულობდნენ ფლუკონაზოლსა და რიფაბუტინს დაფიქსირებულია უვეიტის განვითარების შემთხვევები. კომბინირებული მკურნალობის დროს ყურადღება უნდა მიექცეს რიფაბუტინის ტოქსიკური მოქმედების სიმპტომებს.

საკვინავირი:ფლუკონაზოლი ზრდის საკვინავირის AUC და C max-ს დაახლოებით 50% და 55%-ით შესაბამისად, ღვიძლში CYP3A4 ფერმენტით საკვინავირის მეტაბოლიზმის დათრგუნვის და P-გლიკოპროტეინის ინჰიბირების გზით. საკვინავირთან/რიტონავირთან ურთიერთქმედება არ შესწავლილა, ამიტომ შესაძლოა ის უფრო გამოხატულ ხასიათს ატარებდეს. შეიძლება საჭირო გახდეს საკვინავირის დოზის კორექცია.

ჰიპოგლიკემიური სულფონამიდები:ჯანმრთელ მოხალისეებში ფლუკონაზოლი ზრდიდა ერთდროულად გამოყენებული პერორალური ჰიპოგლიკემიური სულფონამიდების (ქლორპროპამიდი, გლიბენკლამიდი, გლიპიზიდი, ტოლბუტამიდი) ნახევარგამოყოფის პერიოდს სისხლის შრატში. რეკომენდებულია სისხლში გლუკოზის დონის რეგულარული კონტროლი და, საჭიროების შემთხვევაში, სულფონილშარდოვანას პრეპარატების დოზის დროული შემცირება.

თეოფილინი:ურთიერთქმედების შემსწავლელ პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევაში 200 მგ ფლუკონაზოლის გამოყენება 14 დღის განმავლობაში იწვევდა სისხლის პლაზმიდან თეოფილინის კლირენსის საშუალო სიჩქარის შემცირებას 18%-ით. პაციენტები, რომლებიც თეოფილინის მაღალ დოზებს ღებულობენ, ანუ არიან თეოფილინის ტოქსიკური მოქმედების მომატებული რისკის წინაშე, უნდა იმყოფებოდნენ მეთვალყურეობის ქვეშ თეოფილინის ტოქსიკურობის ნიშნების გამოსავლენად. ტოქსიკურობის ნიშნების გამოვლენისას აუცილებელია მკურნალობის შეცვლა.

ტოფაციტინიბი:ტოფაციტინიბის ზემოქმედება იზრდება მისი გამოყენებისას ისეთ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც ერთდროულად უზრუნველყოფენ CYP3A4 ზომიერ ინჰიბირებას და CYP2C19 ძლიერ ინჰიბირებას (მაგალითად, ფლუკონაზოლით). ამის გამო, ასეთ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას რეკომენდებულია ტოფაციტინიბის დოზის შემცირება 5 მგ-მდე ერთხელ დღე-ღამეში.

გველის სუროს ალკალოიდები:მიუხედავად იმისა რომ არანაირი კვლევა არ ჩატარებულა,ფლუკონაზოლს, სავარაუდოდ, CYP3A4 ინჰიბირების გამო, შეუძლია გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში გველის სუროს ალკალოიდების (მაგ., ვინკრისტინი და ვინბლასტინი) კონცენტრაციის მომატება, რაც თავის მხრივ ნეიროტოქსიკური ეფექტების განვითარებას იწვევს.

ვიტამინი A:არსებობს შემთხვევები, როდესაც პაციენტს, რომელიც ერთდოულად all-ტრანს რეტინოის მჟავას (A ვიტამინის მჟავა ფორმა) და ფლუკონაზოლს ღებულობდა, აღენიშნებოდა არასასურველი რეაქციების ცნს-ის მხრივ თავის ტვინის ფსევდოსიმსივნის სახით, რომელიც გაქრა ფლუკონაზოლის მოხსნის შემდეგ. აღნიშნული სამკურნალო საშუალებების ერთად მიღება შეიძლება, რეკომენდებულია ცნს-ის მხრივ არასასურველი რეაქციების მონიტორინგი.

ვორიკონაზოლი (CYP2C9, CYP2C19 და CYP3A4 ინჰიბიტორები):ვორიკონაზოლის (400 მგ 12 საათში ერთხელ 1-ლ დღეს, შემდეგ 200 მგ 12 საათში ერთხელ 2,5 დღის განმავლობაში) და ფლუკონაზოლის (400 მგ 1-ლ დღეს, შემდეგ 200 მგ 24 საათში ერთხელ 4 დღის განმავლობაში) პერორალურმა გამოყენებამ მამრობითი სქესის რვა ჯანმრთელ მოხალისეში გამოიწვია ვორიკონაზოლის Cmax და AUCτ გაზრდა საშუალოდ 57%-ით (90% CI: 20%, 107%) და 79%-ით (90% CI: 40%, 128%) შესაბამისად. ვორიკონაზოლისა და ფლუკონაზოლის დოზის და/ან მიღების სიხშირის შემცირება, რომელიც მოხსნიდა მსგავს ეფექტს, დადგენილი არ არის. ფლუკონაზოლის შემდეგ ვორიკონაზოლის მიღებისას აუცილებელია ვორიკონაზოლის არასასურველი რეაქციების მონიტორინგი.

ზიდოვუდინი:ფლუკონაზოლი ზრდის ზიდოვუდინის Сmах და AUC-ს შესაბამისად 84% და 74%-ით, რაც დაკავშირებულია ზიდოვუდინის კლირენსის შემცირებასთან პერორალური მიღების დროს დაახლოებით 45%-ით. ზიდოვუდინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ფლუკონაზოლთან ერთად კომბინირებული თერაპიის შემდეგ დაახლოებით 128%-ით გაიზარდა. პაციენტები, რომლებიც აღნიშნულ კომბინაციას იღებენ, საჭიროებენ მონიტორინგს ზიდოვუდინთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების გამოსავლენად. განიხილება ზიდოვუდინის დოზის შემცირების საკითხი.

აზითრომიცინი:ღია რანდომიზებული სამმხრივი ჯვარედინი კვლევა 18 ჯანმრთელი მოხალისეს მონაწილეობით აფასებდა 1200 მგ აზითრომიცინის ერთჯერადი პერორალური დოზის ზეგავლენას 800 მგ ფლუკონაზოლის ერთჯერადი პერორალური დოზის ფარმაკოკინეტიკაზე, ასევე ფლუკონაზოლის ზეგავლენას აზითრომიცინის ფარმაკოკინეტიკაზე. ფლუკონაზოლსა და აზითრომიცინს შორის მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ გამოვლენილა.

პერორალური კონტრაცეპტივები:ჩატარდა ორი ფარმაკოკინეტიკური კვლევა კომბინირებული პერორალური კონტრაცეპტივის გამოყენებით ფლუკონაზოლის მრავალჯერადი დოზის მიღების ფონზე. ფლუკონაზოლის მიღებისას დოზით 50 მგ მნიშვნელოვანი ზეგავლენა ჰორმონების დონეზე არ გამოვლენილა, თუმცა დღეში 200 მგ-ის მიღებისას აღინიშნებოდა ეთინილესტრადიოლისა და ლევონორგესტრელის AUC მაჩვენებლების მომატება შესაბამისად 40% და 24%-ით. ამრიგად, ფლუკონაზოლის აღნიშნული დოზების მრავალჯერადმა მიღებამ ნაკლებად მოსალოდნელია იმოქმედოს კომბინირებული პერორალური კონტრაცეპტივების ეფექტურობაზე.

ჭარბი დოზირება

არსებობს ფლუკონაზოლის ჭარბი დოზირების შემთხვევები, რასაც თან ახლდა ჰალუცინაციები და პარანოიდული ქცევები.

ჭარბი დოზირების დროს ტარდება სიმპტომური მკურნალობა (მათ შორის შემანარჩუნებელი და კუჭის ამორეცხვა).

ფლუკონაზოლი მნიშვნელოვანწილად გამოიყოფა შარდთან ერთად; ფორსირებულ დიურეზს, სავარაუდოდ შეუძლია გამოყოფის სიჩქარის გაზრდა. ჰემოდიალიზის სამ საათიანი სეანსი ამცირებს ნივთიერების დონეს სისხლის პლაზმაში დაახლოებით 50%-ით.

გამოშების ფორმა

კაფსულები. 1 კაფსულა ბლისტერში.

1 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

5 წელი წარმოების თარიღიდან.

არ გამოიყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II , გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით