დულექსა კაფს. 30მგ N28

დულექსა

DULEXA

სავაჭრო დასახელება

დულექსა, Dulexa

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

დულოქსეტინი, Duloxetine

წამლის ფორმა

კაფსულები.

აღწერილობა:

დულექსა 30 მგ: მყარი ჟელატინის კაფსულები, ზომა #2, კორპუსი მქრქალი თეთრი ფერის, თავსახური მქრქალი მოწითალო-მოყავისფრო ფერის, შეიცავს თითქმის თეთრიდან ღია კრემისფერამდე სფერულ პელეტებს.

დულექსა 60 მგ: მყარი ჟელატინის კაფსულები, ზომა #0, კორპუსი მქრქალი ყვითელი ფერის, თავსახური მქრქალი მოწითალო-მოყავისფრო ფერის, შეიცავს თითქმის თეთრიდან ღია კრემისფერამდე სფერულ პელეტებს.

შემადგენლობა

დულექსა 30 მგ

კაფსულა შეიცავს

აქტიური ნივთიერება: დულოქსეტინი (დულოქსეტინის ჰიდროქლორიდის ფორმით) 30 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მანიტი, სიმინდის სახამებელი, საქაროზა, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ჰიპრომელოზა E5, ჰიპრომელოზას ფტალატი HP55, ცეტილის სპირტი, ტიტანის დიოქსიდი.

კაფსულის გარსის შემადგენლობა: რკინის ოქსიდი წითელი, ტიტანის დიოქსიდი, ჟელატინი.

დულექსა 60 მგ

კაფსულა შეიცავს

აქტიური ნივთიერება: დულოქსეტინი (დულოქსეტინის ჰიდროქლორიდის ფორმით) 60 მგ.

კაფსულის გარსის შემადგენლობა: რკინის ოქსიდი ყვითელი, რკინის ოქსიდი წითელი, ტიტანის დიოქსიდი, ჟელატინი.

პრეპარატის ათქ კოდი N06AX21

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ანტიდეპრესანტი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

დულოქსეტინი წარმოადგენს ანტიდეპრესანტს, სეროტონინის და ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორს და სუსტად თრგუნავს დოფამინის მიტაცებას, არ გააჩნია მნიშვნელოვანი აფინურობა ჰისტამინერგულ, დოფამინერგულ, ქოლინერგულ და ადრენერგულ რეცეპტორებთან. მოქმედების მექანიზმი დეპრესიის მკურნალობისას მდგომარეობს სეროტონინის და ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების დათრგუნვაში, რის შედეგადაც იზრდება სეროტონინერგული და ნორადრენერგული ნეიროტრანსმისია ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში (ცნს).

დულოქსეტინს გააჩნია ტკივილის სინდრომის დათრგუნვის ცენტრალური მექანიზმი, რაც პირველ რიგში გამოიხატება ტკივილის მგრძნობელობის ზღურბლის მატებით ნეიროპათიული ეტიოლოგიის ტკივილის სინდრომის დროს.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა. დულოქსეტინი კარგად შეიწოვება შიგნით მიღებისას. შეწოვა იწყება პრეპარატის მიღებიდან 2 საათის შემდეგ. მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა მიღებიდან 6 საათში.

საკვების მიღება არ მოქმედებს პრეპარატის მაქსიმალურ კონცენტრაციაზე, მაგრამ ზრდის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დროს 6-10 საათამდე, რაც ირიბად ამცირებს შეწოვის ხარისხს (დაახლოებით 11%-ით).

განაწილება. დულოქსეტინი კარგად უკავშირდება პლაზმურ ცილებს (>90%), ძირითადად ალბუმინს და ალფა1-გლობულინს, მაგრამ ღვიძლის ან თირკმლის მხრივ დარღვევა არ ახდენს გავლენას ცილებთან შეკავშირების ხარისხზე.

მეტაბოლიზმი. დულოქსეტინი აქტიურად მეტაბოლიზდება და მისი მეტაბოლიტები ძირითადად გამოიყოფა შარდთან ერთად. როგორც CYP2D6, ისე CYP1A2 ახდენენ ორფუძიანი მეტაბოლიტების (4-ჰიდროქსიდულოქსეტინის გლუკურონული კონიუგატი, 5-ჰიდროქსი-6-მეტოქსიდულოქსეტინის სულფატური კონიუგატი) წარმოქმნის კატალიზს. მოცირკულირე მეტაბოლიტებს არ გააჩნიათ ფარმაკოლოგიური აქტივობა.

გამოყოფა. ნახევარგამოყოფის პერიოდის ხანგრძლივობა შეადგენს 12 საათს. დულოქსეტინის საშუალო კლირენსი შეადგენს 101 ლ/სთ.

პაციენტთა ცალკეული ჯგუფები

სქესი: მიუხედავად იმისა, რომ გამოვლინდა ფარმაკოკინეტიკის განსხვავება მამაკაცებსა და ქალებს შორის (დულოქსეტინის საშუალო კლირენსი მცირეა ქალებში), მოცემული განსხვავებები არც ისე დიდია, რომ აუცილებელი გახდეს დოზის კორექცია სქესის მიხედვით.

ასაკი: მიუხედავად იმისა, რომ გამოვლინდა ფარმაკოკინეტიკის განსხვავება საშუალო და ხანდაზმული ასაკის პაციენტებს შორის (მრუდის ქვეშ ფართობი „კონცენტრაცია-დრო“ (AUC) მაღალია და ნახევარგამოყოფის პერიოდის ხანგრძლივობა უფრო მეტია ხანდაზმულებში), მოცემული განსხვავებები არასაკმარისია დოზის ცვლილებისთვის მხოლოდ პაციენტის ასაკის მიხედვით.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევა: პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევით (თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის ტერმინალური სტადია), რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე, დულოქსეტინის Cmax და AUC მნიშვნელობები იზრდებოდა 2-ჯერ. ამასთან დაკავშირებით უნდა განიხილოს პრეპარატის დოზის შემცირების მიზანშეწონილობა პაციენტებში, რომელთაც აქვთ თირკმელების ფუნქციის კლინიკურად გამოხატული დარღვევა.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობის კლინიკური ნიშნებით, შესაძლოა აღინიშნოს დულოქსეტინის მეტაბოლიზმის და გამოყოფის შენელება.

20 მგ დულოქსეტინის ერთჯერადი მიღების შემდეგ ღვიძლის ციროზით დაავადებულ 6 პაციენტში ღვიძლის ფუნქციის ზომიერი დარღვევით (კლასი B ჩაილდ-პიუს შკალის მიხედვით) დულოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდის ხანგრძლივობა 15%-ით უფრო მაღალი იყო, ვიდრე იმავე სქესის და ასაკის ჯანმრთელ პაციენტებში საშუალო ექსპოზიციის (AUC) ხუთჯერადი მატებით. მიუხედავად იმისა, რომ ციროზით დაავადებულ პაციენტებში და ჯანმრთელებში Cmax იყო ერთნაირი, ნახევარგამოყოფის პერიოდი იყო დაახლოებით 3-ჯერ ხანგრძლივი.

გამოყენების ჩვენებები

- დეპრესია;

- დიაბეტური ნეიროპათიის ტკივილით მიმდინარე ფორმა;

- გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა;

- ფიბრომიალგიები;

- ძვალ-კუნთოვანი სისტემის ქრონიკული ტკივილის სინდრომი.

გამოყენების წესი და დოზირება

დულექსა მიიღება შიგნით. კაფსულები უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, დაუღეჭავად და გაჭყლეტის გარეშე. დაუშვებელია პრეპარატის საკვებში დამატება ან სითხეებში შერევა, ვინაიდან შეიძლება დაზიანდეს პელეტების ნაწლავში ხსნადი გარსი.

დეპრესია: საწყისი და რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს ერთხელ დღე-ღამეში საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. ზოგიერთ პაციენტში კარგი შედეგის მისაღწევად აუცილებელია დოზის გაზრდა 60 მგ-დან 1-ჯერ დღე-ღამეში მაქსიმალურ დოზამდე 120 მგ დღე-ღამეში ორ მიღებად. პრეპარატის 120 მგ-ზე მეტი დოზით მიღების სისტემატური შეფასება არ ჩატარებულა. თერაპიული შედეგი როგორც წესი შეინიშნება 2-4 კვირის შემდეგ. ამის შემდეგ რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება რამოდენიმე თვის განმავლობაში რეციდივის თავიდან ასაცილებლად.

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 30 მგ-ს ერთხელ დღე-ღამეში საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. ზოგიერთ პაციენტში არასაკმარისად კარგი შედეგით დოზა უნდა გაიზარდოს 60 მგ-მდე, რაც შეესაბამება ჩვეულებრივ შემანარჩუნებელ დოზას პაციენტთა უმრავლესობაში. თუ დოზა 60 მგ არასაკმარისია კარგი შედეგის მისაღწევად, მაშინ შესაძლებელია დოზის გაზრდა 90 მგ და 120 მგ-მდე, მაგრამ მომატების შეფასება უნდა მოხდეს კლინიკურ რეაქციასა და პრეპარატის ამტანობაზე დაყრდნობით.

თერაპიული შედეგის მიღწევის შემდეგ, რეციდივის თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება რამოდენიმე თვის განმავლობაში.

დიაბეტური ნეიროპათიის ტკივილით მიმდინარე ფორმა: საწყისი და რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღე-ღამეში საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. ზოგიერთ პაციენტში კარგი შედეგის მისაღწევად აუცილებელია დოზის გაზრდა 60 მგ-დან 1-ჯერ დღე-ღამეში მაქსიმალურ დოზამდე 120 მგ დღე-ღამეში ორ მიღებად. საპასუხო რეაქცია მკურნალობაზე უნდა შეფასდეს 2 თვის შემდეგ.

პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით: საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს 30 მგ-ს 1-ჯერ დღე-ღამეში პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევებით (თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის ტერმინალური სტადია) (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ).

პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით: ციროზით დაავადებულ პაციენტებში საჭიროა საწყისი დოზის ან მიღების ჯერადობის შემცირება.

ხანდაზმული პაციენტებისთვის: არ არის საჭირო დოზის კორექცია, მაგრამ აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა 120 მგ დოზის დანიშვნისას დეპრესიის და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მკურნალობისას.

უკუჩვენებები

- პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

- მონოამინოქსიდაზას (მაო) ინჰიბიტორებთან ერთად გამოყენება;

- არაკომპენსირებული დახურულკუთხოვანი გლაუკომა.

გვერდითი მოქმედება

გვერდითი ეფექტების სიხშირის ქვემოთ გამოყენებული პარამეტრები განსაზღვრულია შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥ 1/100, < 1/10); არახშირი (≥ 1/1000, < 1/100); იშვიათი (≥1/10000, < 1/1000).

შედარებით ხშირ გვერდით ეფექტებს პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ დულოქსეტინს, წარმოადგენდა გულისრევა, თავის ტკივილი, პირის სიმშრალე, ძილიანობა და თავბრუსხვევა. მოცემული ეფექტების უმეტესობა იყო მსუბუქი და ზომიერად გამოხატული.

ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები: არახშირი - ლარინგიტი.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათი - ანაფილაქსიური რეაქცია, ჰიპერმგრძნობელობა.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: იშვიათი - ჰიპოთირეოზი.

ნივთიერებათა ცვლის და კვების მხრივ: ძალიან ხშირად - მადის დაქვეითება; არახშირად - ჰიპერგლიკემია (განსაკუთრებით შეინიშნება შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში); იშვიათად - გაუწყლოვნება, ჰიპონატრიემია, ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადეკვატური სეკრეციის სინდრომი.

ფსიქიკის მხრივ: ძალიან ხშირი - უძილობა; ხშირი - აჟიტაცია, შფოთვა, უჩვეულო სიზმრები, ლიბიდოს დაქვეითება (მათ შორის ლიბიდოს დაკარგვა), ორგაზმის დარღვევა (მათ შორის ანორგაზმია); არახშირი - სუიციდური აზრები, ძილის დარღვევები, ბრუქსიზმი, დეზორიენტაცია, აპათია; იშვიათი - სუიციდური ქცევა, მანია, ჰალუცინაციები, აგრესია და მტრული განწყობა.

ნერვული სისტემის მხრივ: ძალიან ხშირი - თავის ტკივილი, ძილიანობა, თავბრუსხვევა; ხშირი - ტრემორი, პარესთეზიები; არახშირი - მიოკლონუსი, აკატიზია, მომატებული აგზნებადობა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, ლეთარგია, დისგევზია, დისკინეზია, მოუსვენარი ფეხების სინდრომი, ძილის ხარისხის დარღვევა; იშვიათად - სეროტონინული სინდრომი, კრუნჩხვები, ფსიქომოტორული აგზნება, ექსტრაპირამიდული დარღვევები.

მხედველობის ორგანოების მხრივ: ხშირი - არამკაფიო მხედველობა; არახშირი - მიდრიაზი, მხედველობის დარღვევა; იშვიათი - გლაუკომა, თვალის სიმშრალე.

სმენის ორგანოების მხრივ და ლაბირინთული დარღვევები: ხშირი - ხმაური ყურებში; არახშირი - ვერტიგო, ტკივილი ყურებში.

გულის მხრივ: ხშირი - გულისცემის შეგრძნება; არახშირი - ტაქიკარდია, სუპრავენტრიკულური არითმია, უპირატესად წინაგულების ფიბრილაცია.

სისხლძარღვების მხრივ: ხშირი - ჰიპერემია (მათ შორის “ალები“); არახშირი - ჰიპერტენზია, მომატებული არტერიული წნევა, კიდურების გაციება, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, გულის წასვლა; იშვიათი - ჰიპერტონული კრიზი.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის ორგანოების და შუასაყარის მხრივ: ხშირად - მთქნარება, ტკივილი პირ-ხახის მიდამოში; არახშირად - ყელში მოჭერის შეგრძნება, ცხვირიდან სისხლდენა.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ძალიან ხშირი - გულისრევა, პირის სიმშრალე, ყაბზობა; ხშირი - დიარეა, ღებინება, დისპეფსია (მათ შორის მუცელში დისკომფორტი), მეტეორიზმი, მუცლის ტკივილი; არახშირი - კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, გასტროენტერიტი, დისფაგია; იშვიათად - სტომატიტი, პირიდან სუნი, ჰემატოხეზია.

ღვიძლის და სანაღვლე გზების მხრივ: არახშირად - ჰეპატიტი, ღვიძლის მწვავე დაზიანება; იშვიათად - ღვიძლის უკმარისობა, სიყვითლე.

კანისდაკანქვეშაქსოვილებისმხრივ: ხშირი - ჭარბი ოფლიანობა, გამონაყარი, ქავილი; არახშირი - ღამით ოფლიანობა, ჭინჭრის ციება, კონტაქტური დერმატიტი, ცივი ოფლი, ფოტოსენსიბილიზაცია, სისხლჩაქცევებისადმი მიდრეკილება; იშვიათი - სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ანგიონევროზული შეშუპება; ძალიან იშვიათად - ქსოვილების კონტუზია.

ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილების მხრივ: ხშირი - ძვალ-კუნთოვანი ტკივილი, კუნთების შებოჭილობა, კუნთების სპაზმი; არახშირი - კუნთების კრუნჩხვები; იშვიათად - ტრიზმი.

თირკმელების და საშარდე გზების მხრივ: ხშირად - შარდვის გახშირება; არახშირი - შარდის შეკავება, დიზურია, შარდვის დაწყების გაძნელება, ნიქტურია, პოლიურია, შარდის ნაკადის შესუსტება; იშვიათად - შარდის უჩვეულო სუნი.

სასქესო ორგანოების და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: ხშირი - ერექციული დისფუნქცია; არახშირი - ეაკულაციის დარღვევა, დაგვიანებული ეაკულაცია, სქესობრივი დისფუნქცია, გინეკოლოგიური სისხლდენები, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, ტკივილი საკვერცხეების მიდამოში; იშვიათი - მენოპაუზის სიმპტომები, გალაქტორეა, ჰიპერპროლაქტინემია.

საერთო დარღვევები: ძალიან ხშირად - მომატებული დაღლილობა; ხშირად - დაცემა, გემოს შეგრძნების ცვლილება. არახშირად - ტკივილი გულმკერდში, ატიპური შეგრძნებები, სიცივის შეგრძნება, წყურვილი, შემცივნება, უგუნებობა, სიცხის შეგრძნება, სიარულის დარღვევა.

ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები: ხშირი - სხეულის მასის შემცირება; არახშირი - სხეულის მასის მომატება, ალანინამინოტრანსფერაზას, ასპარტატამინოტრანსფერაზას, ტუტე ფოსფატაზას, გამა-გლუტამილტრანსპეპტიდაზას, ბილირუბინის, კრეატინფოსფოკინაზას კონცენტრაციების მომატება, ღვიძლის ფერმენტების მაჩვენებლების პათოლოგიური გადახრა, სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის მომატება.

განსაკუთრებული მითითებები

მაო-ს ინჰიბიტორები

სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორის მაო-ს ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში მიღებისას, პაციენტებს აღენიშნებოდათ სერიოზული რეაქციების შემთხვევები, ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით, მათ შორის ჰიპერთერმია, რიგიდობა, მიოკლონუსი, პერიფერიული დარღვევები სასიცოცხლო მნიშვნელობის ფუნქციების მაჩვენებლების შესაძლო მკვეთრი ცვლილებებით და ფსიქიკური სტატუსის ცვლილებები, რომელიც მოიცავდა გამოხატულ აგზნებას დელირიუმსა და კომაში შემდგომი გადასვლით. მსგავსი რეაქციები ასევე აღინიშნებოდა პაციენტებში, რომლებმაც მაო-ს ინჰიბიტორების დანიშვნამდე არც ისე დიდი ხნით ადრე შეწყვიტეს სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებით მკურნალობა. ზოგიერთ შემთხვევაში პაციენტებს აღენიშნებოდათ სიმპტომები, რომელიც დამახასიათებელია ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომისათვის. დულოქსეტინის და მაო-ს ინჰიბიტორების კომბინირებული გამოყენების ეფექტები არ შეფასებულა არც ადამიანებში, არც ცხოველებში. ამიტომ, იმ ფაქტის გათვალისწინებით, რომ დულოქსეტინი წარმოადგენს სეროტონინის და ნორეპინეფრინის ინჰიბიტორს, არ არის რეკომენდებული დულოქსეტინის გამოყენება მაო-ს ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში ან მინიმუმ 14 დღის განმავლობაში მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

დულოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდის ხანგრძლივობის გათვალისწინებით, საჭიროა 5 დღიანი შესვენება დულოქსეტინის მიღების დასრულების შემდეგ მაო-ს ინჰიბიტორების მიღების დაწყებამდე.

მანიაკალური/ჰიპომანიაკალური მდგომარეობის გამწვავება: ცნს-ზე მოქმედი ანალოგიური პრეპარატების გამოყენების მსგავსად, დულოქსეტინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში მანიაკალური ეპიზოდები აღენიშნებათ.

ეპილეფსიური გულყრები: ცნს-ზე მოქმედი ანალოგიური პრეპარატების გამოყენების მსგავსად, დულოქსეტინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში ეპილეფსიური გულყრებიაღენიშნებათ.

მიდრიაზი: დულოქსეტინის მიღებისას ადგილი ჰქონდა მიდრიაზის განვითარების შემთხვევებს, ამიტომ სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო დულოქსეტინის დანიშვნისას პაციენტებში მომატებული თვალშიგა წნევით ან მწვავე დახურულკუთხოვანი გლაუკომის განვითარების რისკით.

ღვიძლის ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევა: პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი <30მლ/წთ) ან ღვიძლის მწვავე უკმარისობით აღინიშნება დულოქსეტინის კონცენტრაციის მატება პლაზმაში. თუ ასეთ პაციენტებში დულოქსეტინის მიღება კლინიკურად დასაბუთებულია, საჭიროა პრეპარატის უფრო დაბალი საწყისი დოზების გამოყენება.

არტერიული წნევა: აუცილებელია არტერიული წნევის კონტროლი მკურნალობის დაწყებამდე და პერიოდულად მკურნალობის მანძილზე.

სუიციდის მცდელობები: დეპრესიის დროს არსებობს სუიციდის მცდელობების ალბათობა, რომელიც შეიძლება შენარჩუნდეს მდგრადი რემისიის დადგომამდე. აუცილებელია სათანადო დაკვირვება რისკის ჯგუფის პაციენტებზე.

ზემოქმედება ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე

კვლევებში არ გამოვლენილა ფსიქომოტორული რეაქციების, კოგნიტური ფუნქციების და მეხსიერების დარღვევა. თუმცა, პრეპარატის მიღებას შეიძლება თან ახლდეს ძილიანობა და თავბრუსხვევა. ამის გამო, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დულოქსეტინს, საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა სახიფათო მექანიკური საშუალებების, მათ შორის ავტომობილის, მართვისას.

გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის დროს

ორსულობის დროს დულოქსეტინის გამოყენების არასაკმარისი გამოცდილების გამო, პრეპარატის დანიშვნა ორსულობის დროს უნდა მოხდეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი პაციენტისთვის მნიშვნელოვნად აღემატება ნაყოფისთვის პოტენციურ რისკს. პაციენტები გაფრთხილებულნი უნდა იყვნენ, რომ დულოქსეტინით მკურნალობის პერიოდში დაორსულებისას ან ორსულობის დაგეგმვისას, აუცილებლად უნდა შეატყობინონ ამის შესახებ თავიანთ მკურნალ ექიმს.

ქალებში ლაქტაციის პერიოდში დულოქსეტინის გამოყენების გამოცდილების არარსებობის გამო, არ არის რეკომენდებული ძუძუთი კვება დულოქსეტინით თერაპიის დროს.

გამოყენება პედიატრიაში

გამოყენების ეფექტურობის და უსაფრთხოების შესახებ მონაცემების არარსებობის გამო, პრეპარატი არ ინიშნება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

დულოქსეტინის (60 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში) ერთდროული გამოყენება არ ახდენდა გავლენას თეოფილინის ფარმაკოკინეტიკაზე, რომელიც მეტაბოლიზდება CYP1A2-ით. ნაკლებად სავარაუდოა დულოქსეტინის კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა CYP1A2-ის სუბსტრატების მეტაბოლიზმზე.

იმის გამო, რომ CYP1A2 მონაწილეობს დულოქსეტინის მეტაბოლიზმში, დულოქსეტინის ერთდროული გამოყენება CYP1A2-ის პოტენციურ ინჰიბიტორებთან სავარაუდოდ გამოიწვევს დულოქსეტინის კონცენტრაციის მატებას. CYP1A2-ის ძლიერი ინჰიბიტორი ფლუვოქსამინი (100 მგ ერთხელ დღე-ღამეში) ამცირებდა დულოქსეტინის საშუალო პლაზმურ კლირენსს დაახლოებით 77%-ით. სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო დულოქსეტინის დანიშვნისას CYP1A2-ის ინჰიბიტორებთან ერთად (მაგ, ზოგიერთი ქინოლონური ანტიბიოტიკი) და საჭიროა დულოქსეტინის დაბალი დოზების გამოყენება.

დულოქსეტინი წარმოადგენს CYP2D6-ის ზომიერ ინჰიბიტორს. დულოქსეტინის გამოყენებისას დოზით 60 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში დეზიპრამინის, CYP2D6-ის სუბსტრატი, ერთჯერად მიღებასთან ერთად, დეზიპრამინის AUC იზრდება 3-ჯერ. დულოქსეტინის (40 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში) მიღება ზრდიდა ტოლტეროდინის (2 მგ 2-ჯერ დღეში) AUC-ის სტაბილურ ნაწილს 71%-ით, მაგრამ არ ახდენდა გავლენას 5-ჰიდროქსილ მეტაბოლიტის ფარმაკოკინეტიკაზე. ამგვარად, საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა დულოქსეტინის გამოყენებისას პრეპარატებთან, რომლებიც ძირითადად მეტაბოლიზდება CYP2D6 სისტემით და გააჩნიათ ვიწრო თერაპიული ინდექსი.

დულოქსეტინის ერთდროულმა გამოყენებამ CYP2D6-ის პოტენციურ ინჰიბიტორებთან შეიძლება გამოიწვიოს დულოქსეტინის კონცენტრაციის გაზრდა. დულოქსეტინის გამოყენებისას CYP2D6-ის ინჰიბიტორებთან (მაგ., SSRIs), საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა.

სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო დულოქსეტინის მიღებისას სხვა პრეპარატებთან და საშუალებებთან ერთად, რომლებიც ზემოქმედებენ ცნს-ზე, განსაკუთრებით მათთან, რომლებსაც გააჩნიათ მსგავსი მოქმედების მექანიზმი, ალკოჰოლის ჩათვლით.

დულოქსეტინი მნიშვნელოვნად უკავშირდება პლაზმის ცილებს (>90%). ამიტომ დულოქსეტინის დანიშვნამ პაციენტისთვის, რომელიც იღებს პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხის მქონე სხვა პრეპარატს, შესაძლოა გამოიწვიოს ორივე პრეპარატის თავისუფალი ფრაქციების კონცენტრაციის მატება.

ჭარბი დოზირება

აღინიშნა ჭარბი დოზირების რამდენიმე შემთხვევა პრეპარატის 1400 მგ-მდე ერთჯერადი მიღებისას, რომელსაც არ ჰქონდა ფატალური შედეგი. ჭარბ დოზირებას შეიძლება თან ახლდეს შემდეგი სიმპტომები: ტრემორი, კლონური კრუნჩხვები, ატაქსია, ღებინება და მადის დაქვეითება.

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი უცნობია. რეკომენდებულია გულის მუშაობის მონიტორინგი და ძირითად სასიცოცხლო ფუნქციებზე დაკვირვება, ასევე სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობის ჩატარება.

გამოშვების ფორმა

დულექსა 30 მგ

მყარი ჟელატინის კაფსულები.

14 კაფსულა ბლისტერზე.

2 ან 4 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

დულექსა 60 მგ

მყარი ჟელატინის კაფსულები.

14 კაფსულა ბლისტერზე.

2, 4 ან 7 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!