Codiovan - კო-დიოვანი 80/12.5მგ 14 ტაბლეტი

საერთაშორისო დასახელება:

VALSARTAN, HIDROXILTIAZID

მწარმოებელი: NOVARTIS PHARMA AG, შვეიცარია

მოქმედი ნივთიერება: ვალსარტანი+ჰიდროქსილთიაზიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანგიოტენზინ II ანტაგონისტი, დიურეზული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 14 ც.

1 ტაბ.

ვალსარტანი ..........................    80 მგ

ჰიდროქსილთიაზიდი.............   12.5 მგ

1 ტაბ.

ვალსარტანი ..........................     160 მგ

ჰიდროქსილთიაზიდი................   12.5 მგ

1 ტაბ.

ვალსარტანი ...........................  160 მგ

ჰიდროქსილთიაზიდი................  25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

კოლოიდური სილიციუმის ორჟანგი, კროსპოვიდონი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტალკი, ტიტანის ორჟანგი(E171), რკინის წითელი ოქსიდი(E172), რკინის ყვითელი ოქსიდი(E172);

160/12.5 მგ ტაბლეტი არ შეიცავს რკინის ყვითელ ოქსიდს;

160/25 მგ ტაბლეტი დამატებით შეიცავს რკინის შავ ოქსიდს(E172).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ანგიოტენზინ II წარმოადგენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონული სისტემის (რაას) აქტიურ ჰორმონს, რომელიც წარმოიქმნება ანგიოტენზინ I-დან აგფ მონაწლეობით. ანგიოტენზინი II უკავშირდება სხვადასხვა ქსოვილებში უჯრედულ მემბრანებზე განლაგებულ სპეციფიკურ რეცეპტორებს.

მას გააჩნია ფიზიოლოგიური ეფექტების ფართო სპექტრი, რომელშიც პირველ რიგში შედის მისი როგორც უშუალო, ასევე არაპირდაპირი მონაწილეობა არტერიული წნევის რეგულაციაში. წარმოადგენს რა, სისხლძარღვთა შემავიწროვებელ ძლიერ საშუალებას, ანგიოტენზინ II იწვევს პირდაპირ ვაზოსპრესულ ეფექტს. გარდა ამისა, იგი ახდენს ალდოსტერონის სეკრეციის სტიმულაციას და ხელს უწყობს ნატრიუმის შეკავებას.

ვალსარტანი - ანგიოტენზინ II რეცეპტორების აქტიური და სპეციფიკური ანტაგონისტია, რომელიც გამოიყენება შიგნით მისაღებად. იგი არჩევითად მოქმედებს AT₁ რეცეპტორებზე, რომლებიც პასუხისმგებლები არიან ანგიოტენზინ II ცნობილ ეფექტებზე ვალსარტანით AT₁რეცეპტორების ბლოკადის შედეგად ანგიოტენზინ II-ის შრატისმიერი დონეების გაზრდამ შესაძლებელია გამოიწვიოს თავისუფალი AT₂ რეცეპტორების სტიმულირება, რაც აწონასწორებს AT₁ რეცეპტორების ეფექტს. ვალსარტანი AT₁ რეცეპტორების მიმართ რაიმე გამოხატულ აგონისტურ აქტიურობას არ ამჟღავნებს. AT₁ რეცეპტორებისადმი ვალსარტანის აფინურობა დაახლოებით 20 000-ჯერ მეტია, ვიდრე AT₂ რეცეპტორებისადმი.

ვალსარტანი არ აინჰიბირებს აგფ, რომელიც ცნობილია ასევე კინინაზა II სახელწოდებით, რომელიც გარდაქმნის ანგიოტენზინ I ანგიოტენზინ II-ად და შლის ბრადიკინინს. ბრადიკინინით განპირობებული რაიმე გვერდითი ეფექტები არ აღინიშნება.

კლინიკურ გამოკვლევებში, რომლებშიც ტარდებოდა ვალსარტანის შედარება აგფ-ის ინჰიბიტორთან, მშრალი ხველის განვითარების სიხშირე ნაკლები იყო (p<0.05) იმ ავადმყოფებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს, ვიდრე ავადმყოფებში, რომლებიც ღებულობდნენ აგფ ინჰიბიტორს (2.6%-7.9% შესაბამისად). კლინიკურ გამოკვლევებში იმ ავადმყოფებში, რომლებშიც ადრე აგფ ინჰიბიტორით მკურნალობის დროს ვითარდებოდა მშრალი ხველა, ვალსარტანით მკურნალობისას ეს გართულებები აღინიშნა შემთხვევათა 19.5%-ში, ხოლო თიაზიდური დიურეტიკით მკურნალობისას აღინიშნა შემთხვევათა 19.0%-ში, იმ დროს, როდესაც ავადმყოფთა იმ ჯგუფში, რომლებსაც უტარდებოდათ მკურნალობა აგფ ინჰიბიტორით, ხველა აღინიშნა შემთხვევათა 68.5%-ში (p<0.05).

ვალსარტანი ურთიერთქმედებებში არ შედის და არ აბლოკირებს სხვა ჰორმონების რეცეპტორებს ან იონურ არხებს, რომელთაც დიდი მნიშვნელობა აქვთ გულ-სისხლძარღვთა სისტემის რეგულაციაში. არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულებში ვალსარტანით მკურნალობის დროს აღინიშნება არტერიული წნევის დაქვეითება, რასაც თან არ ახლავს პულსის სიხშირის ცვლილება.

პრეპარატის ერთჯერადი დოზის შიგნით მიღების შემდეგ ავადმყოფთა უმრავლესობაში ანტჰიპერტენზული მოქმედების დაწყება აღინიშნება 2 საათის განმავლობაში, ხოლო არტერიული წნევის მაქსიმალური დაქვეითება - 4-6 საათის განმავლობაში. პრეპარატის მიღების შემდეგ ანტიჰიპერტენზული მოქმედება გრძელდება 24 საათზე მეტ ხანს. პრეპარატის განმეორებითი მიღებისას მიუხედავად მიღებული დოზისა, არტერიული წნევა მაქსიმალურ დაქვეითებას აღწევს ჩვეულებრივ 2-4 კვირის განმავლობაში და აღნიშნულ დონეზე რჩება ხანგრძლივი თერაპიის მსვლელობისას. ჰიდროქლორთიაზიდთან კომბინირებისას ადგილი აქვს არტერიული წნევის დამატებით დაქვეითებას. თიაზიდური დიურეტიკების მოქმედების შეხების წერტილს წარმოადგენს თირკმლის დისტალური კლაკნილი მილაკების ქერქული ნაწილი, სადაც განლაგებულია დიურეზულების მოქმედების მიმართ მაღალმგრძნობიარე რეცეპტორები, და სადაც ხდება NaCl იონების ტრანსპორტის დათრგუნვა. თიაზიდების მოქმედების მექანიზმი უკავშირდება Na⁺Cl^- ტუმბოს დათრგუნვას, რაც, როგორც ჩანს, ხდება Cl^- ტრანსპორტის ადგილის კონკურენციის ხარჯზე. ამის შედეგად, ნატრიუმისა და ქლორის იონების ექსკრეცია დაახლოებით ერთნაირად მატულობს. დიურეზული მოქმედების შედეგად აღინიშნება ცირკულირებადი პლაზმის მოცულობის შემცირება, რის გამოც მატულობს რენინის აქტივობა, ალდოსტერონის სეკრეცია, შარდთან კალიუმის გამოყოფა და, შესაბამისად, კალიუმის კონცენტრაციის შემცირება შრატში. რენინსა და ალდოსტერონს შორის ურთიერთკავშირი ხორცილდება ანგიოტენზინ II, ამიტომ ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების ანტაგონისტის დანიშვნა შეამცირებს კალიუმის დანაკარგს, რომელიც უკავშირდება თიაზიდური დიურეზულის მიღებას.

ფარმაკოკინეტიკა:

ვალსარტანი: პრეპარატის შიგნით მიღების შემდეგ ვალსარტანი სწრაფად შეიწოვება, თუმცა შეწოვის ხარისხი ვარირებს ფართო საზღვრებში. ბიოშეღწევადობის საშუალო სიდიდე შეადგენს 23%-ს. ვალსარტანის ფარამკოკინეტიკურ მრუდს გააჩნია დაღმავალი მულტიექსპონენციალური ხასიათი (T_1/2 1/2 დაახლოებით 9 სთ).

შესწავლილი დოზების დიაპაზონში ვალსარტანის კინეტიკას აქვს ხაზოვანი ხასიათი. პრეპარატის განმეორებითი მიღებისას კინეტიკური მაჩვენებლების ცვლილებები არ აღნიშნულა. პრეპარატის მიღებისას დღეში ერთხელ კუმულაცია უმნიშვნელოა. პრეპარატის კონცენტრაცია ქალისა და მამაკაცის სისხლის პლაზმაში ერთნაირია.

ვალსარტანი მნიშვნელოვანი ხარისხით (94-97%) უკავშირდება სისხლის შრატის ცილებს, უპირატესად ალბუმინებს. განაწილების წონასწორული მოცულობა დაბალია (დაახლოებით 17 ლ) თირკმლის სისხლმიმოქცევასთან შედარებით (დაახლოებით 30 ლ/სთ), ვალსარტანის პლაზმური კლირენსი შედარებით დაბალია (დაახლოებით 2ლ/სთ). ვალსარტანის განავალთან გამოყოფა შეადგენს 70%-ს (შიგნით მიღებული დოზის სიდიდის); შარდთან გამოიყოფა დაახლოებით 30%. უპირატესად შეუცვლელი სახით.

საკვებთან ვალსარტანის მიღების დროს, მრუდის “კონცენტრაცია - დროს”(AUC) ქვევით მდებარე ფართი მცირდება 48%-ით, თუმცა პრეპარატის მიღებიდან 8 საათის შემედგ ვალსარტანის კონცენტრაციები პლაზმაში, როგორც მისი  მიღებისას უზმოზე, ასევე საკვებთან ერთად, - ერთნაირია. ამასთანავე, მრუდის “კონცენტრაცია - დროს” ფართის შემცირებას თან არ ახლავს თერაპიული ეფექტის კლინიკურად მნიშვნელოვანი დაქვეითება.

ჰიდროქლორთიაზიდი: შიგნით მიღების შემდეგ ჰიდროქლორთიაზიდი სწრაფად შეიწოვება (t_max - დაახლოებით 2 საათი). განაწილებისა და გამოყოფის ფაზებში პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკა გამოისახება ბიექსპონენციალური დაღმავალი მრუდით; საბოლოო ფაზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 6-15 საათს.

დოზების თერაპიულ დიაპაზონში AUC საშუალო სიდიდე პირდაპირ პროპორციულად მატულობს დოზის გაზრდასთან ერთად. განმეორებითი მიღებისას ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება; დღეში ერთხელ მიღების დროს კუმულაცია უმნიშვნელოა.

შიგნით მიღების დროს ჰიდროქლორთიაზიდის ბიოშეღწევადობა შეადგენს 60-80%-ს. გამოიყოფა შარდთან: დოზის 95%-ზე მეტი შეუცვლელი სახით და დაახლოებით 4% - ჰიდროლიზატის - 2-ამინო-4-ქლორო-მ-ბენზენედისულფონამიდის სახით.

ჰიდროქლორთიაზიდის საკვებთან ერთად მიღებისას აღინიშნა მისი სისტემური ბიოშეღწევადობის როგორც მომატება, ასევე დაქვეითება (უზმოზე მისი მიღების შესაბამის მაჩვენებლებთან შედარებით). ამ მაჩვენებლების დიაპაზონი დიდი არ არის და კლინიკურად უმნიშვნელოა.

ვალსარტანი/ჰიდროქლორთიაზიდი: ვალსარტანთან ერთად მიღებისას ჰიდროქლორთიაზიდის ბიოშეღწევადობა კლებულობს დაახლოებით 30%-ით. ჰიდროქლორთიაზიდის მიღება თავის მხრივ, არსებით გავლენას არ ახდენს ვალსარტანის კინეტიკაზე. აღნიშნული ურთიერთქმედება გავლენას არ ახდენს ვალსარტანისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინირებული მიღების ეფექტურობაზე. კონტროლირებად კლინიკურ გამოკვლევებში გამოვლინდა მოცემული კომბინაციის გამოხატული ანტიჰიპერტენზული ეფექტი, რომელიც აღემატებოდა ცალკე აღებული თითოეული კომპონენტის ეფექტს, ასევე პლაცებოს ეფექტს.

ფარმაკოკინეტიკა ავადმყოფთა ცალკეულ ჯგუფებში:

ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფები: ხანდაზმული ასაკის ზოგიერთ ავადმყოფთან ვალსარტანის სისტემური ზემოქმედება რამდენადმე უფრო გამოხატულია, ვიდრე ახალგაზრდა ავადმყოფებში. თუმცა იგი კლინიკურად უმნიშვნელოა. არამრავალრიცხოვანი მონაცემები საშუალებას იძლევიან ვივარაუდოთ, რომ ხანდაზმულ ავადმყოფებში (როგორც ჯანმრთელებში, ასევე არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულებში) ჰიდროქლორთიაზიდის სისტემური კლირენსი დაბალია, ვიდრე ჯანმრთელ ახალგაზრდა მოხალისეებში.

ავადმყოფებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით: ავადმყოფებს კრეატინინის კლირენსით 30-70 მლ/წთ, დოზის კორექცია არ ესაჭიროებათ. ამჟამად არა გვაქს მონაცემები კო-დიოვანის გამოყენების შესახებ ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმელების ფუნქციის გამოხატული დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლებია) და იმ ავადმყოფებში, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე. ვალსარტანი ხასიათდება პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხით და ჰემოდიალიზის დროს გამოიყოფა ორგანიზმიდან.

თირკმლებით ჰიდროქლორთიაზიდის გამოყოფა ხდება პასიური ფილტრაციის და აქტიური სეკრეციის გზით თირკმლის მილაკებში. თირკმლების ფუნქციის მდგომარეობა დიდ როლს ასრულებს ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკაში, რაც სავსებით გასაგებია, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ეს პრეპარატი გამოიყოფა მხოლოდ თირკმელებით.

ავადმყოფები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით: ვალსარტანის სისტემური ზემოქმედება ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის სუსტად (n=6) და ზომიერად გამოხატული (n=5) დარღვევებით, 2-ჯერ უფრო მეტია, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში (ფარმაკოკინეტიკური გამოკვლევების შედეგების მიხედვით). ამჟამად არა გვაქვს მონაცემები ვალსარტანის გამოყენების შესახებ ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები.

ღვიძლის დაავადებები არსებით გავლენას არ ახდენენ ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკაზე, ამიტომ მისი დოზების შემცირება საჭირო არ არის.

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობა.

• კო-დიოვანი ნაჩვენებია არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ იმ ავადმყოფთა მკურნალობისათვის, რომლებთანაც ვერ ხერხდება არტერიული წნევის ადექვატური კონტროლი მონოთერაპიის დროს.

მოცემული კომბინაციები, კომპონენტების ფიქსირებული დოზებით, საჭიროა გამოვიყენოთ როგორც არჩევის მეორე რიგის თერაპია.

მიღების წესი და დოზირება:

კო-დიოვანის რეკომენდებული დოზაა 1 ტაბლეტი დღეში ერთხელ ყოველდღიურად.

კლინიკური აუცილებლობიდან გამომდინარე, შესაძლებელია 80 მგ ვალსარტანის და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდის შემცველი ტაბლეტის მიღება, ან ტაბლეტის, რომელიც შეიცავს 160 მგ ვალსარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს, ან ტაბლეტის მიღება, რომელიც შეიცავს 320 მგ ვალსარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია 160 მგ ვალსარტანის და 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდის შემცველი ტაბლეტის მიღება, ან ტაბლეტის, რომელიც შეიცავს 320 მგ ვალსარტანს და 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს.

ანტიჰიპერტენზული ეფექტი მაქსიმუმს აღწევს მკურნალობის პირველი 2-4 კვირის განმავლობაში. თირკმლის ფუნქციის სუსტად ან ზომიერად გამოხატული დარღვევების მქონე ავადმყოფებთან (კრეატინინის კლირენსი >30მლ/წთ) პრეპარატის დოზის შეცვლა საჭირო არ არის. ასევე საჭირო არ არის პრეპარატის დოზის შეცვლა ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ არაბილიარული გენეზის სუსტად ან ზომიერად გამოხატული ღვიძლის უკმარისობა ქოლესტაზის თანხმლები მოვლენების გარეშე.

ბავშვებში კო-დიოვანის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ჯერჯერობით დადგენილი არ არის.

გვერდითი მოვლენები:

არასასურველ მოვლენებს მთლიანობაში ჰქონდა სუსტად გამოხატული და გარდამავალი ხასიათი. 1% სიხშირით და მეტად აღინიშნა ისეთი არასასურველი მოვლენები, როგორიცაა თავის ტკივილ, თავბრუსხვევა, ნაზოფარინგიტი (ფარინგიტისა და რინიტის ჩათვლით), დაღლილობის გრძნობა, სასუნთქი გზების ზედა ნაწილების ინფექციები, ხველა, დიარეა, ართრალგია, ტკივილი ზურგში.

1%-ზე ნაკლები სიხშირით აღინიშნა ისეთი არასასურველი მოვლენები, როგორიცაა ტკივილი მუცელში, მოუსვენრობა, ართრალგია, ართრიტი, ასთენია, ბრონქიტი, მწვავე ბრონქიტი, ტკივილი მკერდში, თავბრუსხვევა, დისპეფსია, ქოშინი, პირის ღრუს სიმშრალე, იმპოტენცია, გასტროენტერიტი, გაძლიერებული ოფლდენა, ჰიპოესთეზია, ჰიპოკალიემია, ჰიპოტონია, გრიპი, უძილობა, კუნთების კრუნჩხვა, კუნთების გაჭიმვა, გულისრევა, ცხვირის გაჭედვა, ტკივილი კისერში, შეშუპება, პერიფერიული შეშუპება, შუა ოტიტი, ტკივილი ფეხში, გულისცემის გახშირება, პარესთეზია, ხახა-სასულეს ტკივილი, პოლაკიურია, ტემპერატურის მომატება, სინუსიტი, ძილიანობა, იოგების დაჭიმვა, ტაქიკარდია, ხმაური ყურებში. შარდგამომყოფი გზების ინფექციები, ვერტიგო, ვირუსული ინფექციები, მხედველობის დარღვევა. ცნობილი არ არის ჰქონდა თუ არა ამ ეფექტებს მიზეზობრივი კავშირი თერაპიასთან.

პოსტმარკეტინგული გამოკვლევების მონაცემებით საკმაოდ იშვიათია ანგიონევროზული შეშუპების, გამონაყრის, ქავილის და ჰიპერმგრძნობელობის/ალერგიის სხვა რეაქციების შემთხვევები, მათ შორის შრატისმიერი დაავადებისა და ვასკულიტების ჩათვლით. არსებობს მონაცემები თირკმლის ფუნქციის დარღვევებისა და მიალგიის ძალზე იშვიათი შემთხვევების შესახებ. ასევე დაფიქსირდა ფილტვის შეშუპების რამოდენიმე შემთხვევა გრანულოციტური ინფილტრაციით და ალვეოლურ მემბრანებში lgG დეპონირებით, გამოწვეული ჰიდროქლორთიაზიდის მიღებით. ფილტვების არაკარდიოგენური შეშუპება შესაძლებელია იმუნოლოგიურად განპირობებული იყოს ჰიდროქლორთიაზიდზე იშვიათი იდიოსინკრაზიული რეაქციით.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ავადმყოფთა 3.7%-ში რომლებიც ღებულობდნენ კო-დიოვანს, შრატში კალიუმის კონცენტრაცია შემცირდა 20%-ზე მეტად (ამ მაჩვენებლის დაქვეითება ავადმყოფთა ჯგუფში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს, შეადგინა 3.1%).

კონტროლირებად კლინიკურ გამოკვლევებში კრეატინინის და სისხლის შარდოვანას აზოტის (BUN) დონეების მომატება აღინიშნა შესაბამისად 1.9% და 14.7% შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ კო-დიოვანს, და 0.4 და 6.3%, შესაბამისად, პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. ნეიტროპენია აღინიშნა 0.1% პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ კო-დიოვანს, 0.4% პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს.

ვალსარტანი: ვალსარტანით მონოთერაპიის კლინიკურ გამოკვლევებში აღნიშნული სხვა გვერდითი ეფექტები, მიუხედავად მათი მიზეზობრივი კავშირისა გამოსაკვლევ პრეპარატთან, გვხვდებოდა 1%-ზე მეტი სიხშირით; 1%-ზე ნაკლები სიხშირით: ლიბიდოს დაქვეითება, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების იშვიათი მომატება.

ჰიდროქლორთიაზიდი: ჰიდროქლორთიაზიდი ფართოდ გამოიყენება მრავალი წლის განმავლობაში, ამასთან, იმაზე მეტი დოზით, რაც შედის კო-დიოვანის შემადგენლობაში. თიაზიდური დიურეტიკებით მონოთერაპიის დროს, მათ შორის ჰიდროქლორთიაზიდით, შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტები:

წყალ-ელექტროლიტური წონასწორობის დარღვევა და მეტაბოლური პროცესების მოშლა (იხ. “განსაკუთრებული მითითებები”). ხშირად - ჭინჭრის ციება და სხვა სახის გამონაყარი, მადის დაკარგვა, ზომიერად გამოხატული გულისრევა და ღებინება, პოსტურალური ჰიპოტენზია, რომლის გამოხატულება მატულობს ალკოჰოლის, სანარკოზე საშუალებების ან სედატიური საშუალების მიღებისას, იმპოტენცია;

იშვიათად - ფოტოსენსიბილიზაცია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა, ყაბზობა, დიარეა, ქოლესტაზი ან სიყვითლე, არითმიები, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილის მოშლა, დეპრესია, პარესთეზიები, მხედველობის დარღვევა, თრომბოციტოპენია, ზოგჯერ პურპურით;

ძალიან იშვიათად - ნეკროზული ვასკულიტი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, კანისმიერი რეაქციები, რომლებიც მოგვაგონებენ სისტემურ წითელ მგლურას, ასევე სისტემური წითელი მგლურას კანისმიერი გამოვლინებების გამწვავებას, პანკრეატიტი, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, ძვლის ტვინის დეპრესია, ჰემოლიზური ანემია, მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, დარღვევები სასუნთქი სისტემის მხრივ, მათ შორის პნევმონიტი და ფილტვების შეშუპება.

უკუჩვენებები:

* კო-დიოვანის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* ორსულობა;

- ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები, ბილიარული ციროზი და ქოლესტაზი;

* ანურია, თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი

* რეფრაქტერული ჰიპოკალიემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალციემია და სიმპტომური ჰიპერურიკემია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ანგიოტენზინ II ანტაგონისტების მოქმედების მექანიზმის გათვალისწინებით, არ გამოირიცხება რისკი ნაყოფისათვის. ცნობილია, რომ ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორების მოქმედება საშვილოსნოზე, მათი მიღებისას ორსულობის II და III ტრიმესტრში, იწვევს ნაყოფის დაზიანებას ან სიკვდილს.

თიაზიდური დიურეზულის შეყვანა საშვილოსნოს ღრუში იწვევს თრომბოციტოპენიის განვითარებას ნაყოფში ან ნეონატალურ პერიოდში, ასევე სხვა არასასურველი მოვლენების განვითარებას, რომლებიც აღენიშნებათ შემდგომში მოზრდილებს. არსებობს ცნობები თვითნებური აბორტის, წყალმცირობის და ახალშობილებში თირკმლის დისფუნქციის შესახებ, როდესაც ორსულმა ქალებმა შემთხვევით მიიღეს ვალსარტანი, ამიტომ კო-დიოვანი, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა პრეპარატი, რომელიც უშუალოდ გავლენას ახდენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონული სისტემაზე არ გამოიყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდებში. თუკი ორსულობა გამომჟღავნდა კო-დიოვანით მკურნალობის პერიოდში, საჭიროა პრეპარატის სასწრაფოდ მოხსნა.

* ცნობილი არ არის, აღწევს თუ არა ვალსარტანი დედის რძეში. ჰიდროქლორთიაზიდი აღწევს პლაცენტაში, ასევე გამოიყოფა დედის რძეში. ამიტომ რეკომენდებული არ არის კო-დიოვანის გამოყენება მეძუძურ დედებში.

განსაკუთრებული მითითებები:

შრატის ელექტროლიტების წონასწორობის ცვლილება:

- საჭიროა სიფრთხილე კო-დიოვანის ერთდროული გამოყენებისას კალიუმის მარილებთან, კალიუმშემნახავ დიურეტიკებთან, სუფრის მარილის კალიუმშემცველ შემცველელებთან, ასევე იმ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებმაც შესაძლოა გამოიწვიონ სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის გაზრდა (მაგალითად, ჰეპარინთან).

- არსებობს ცნობები ჰიპოკალიემიის განვითარების შესახებ თიაზიდური დიურეზულებით მკურნალობის დროს. რეკომენდებულია სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის ხშირი კონტროლი.

- თიაზიდური დიურეზულების გამოყენების დროს შესაძლებელია განვითარდეს ჰიპონატრიემია და ჰიპოქლორემიული ალკალოზი. თიაზიდები იწვევენ შარდთან მაგნიუმის ექსკრეციის მომატებას, რამაც შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპომაგნიემია.

ორგანიზმში ნატრიუმის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის დეფიციტი.

ავადმყოფებში, რომლებსაც ორგანიზმში აღენიშნებათ ნატრიუმის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის გამოხატული დეფიციტი, მაგალითად, დიურეზულების მაღალი დოზების მიღებისას იშვიათ შემთხვევებში კო-დიოვანით მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია წარმოიქმნას არტერიული ჰიპოტენზია კლინიკური გამოვლინებებით. კო-დიოვანით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ჩატარდეს ორგანიზმში ნატრიუმის შემცველობის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის კორექცია.

ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტი დავაწვინოთ და, საჭიროების მიხედვით ჩავატაროთ ფიზიოლოგიური ხსნარის ინტრავენური ინფუზია. არტერიული წნევის სტაბილიზაციის შემდეგ კო-დიოვანით მკურნალობა შესაძლებელია გაგრძელდეს.

თირკმლის არტერიის სტენოზი:

კო-დიოვანის გამოყენების უსაფრთხოება ავადმყოფებში, თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზით, დადგენილი არ არის.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევები.

თირკმლის ფუნქციის  დარღვევების მქონე ავადმყოფებთან, როდესაც კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 30 მლ/წთ-ზე მეტს, პრეპარატის დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

საჭირო არ არის კო-დიოვანის დოზის შეცვლა ავადმყოფებთან ღვიძლის სუსტად და ზომიერად გამოხატული დარღვევებით ქოლესტაზის მოვლენების არ არსებობისას, თუმცა რეკომენდებულია გარკვეული სიფრთხილე. ღვიძლის დაავადებები არსებითად არ ცვლიან ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებს.

სისტემური წითელი მგლურა:

არსებობს ცნობები, რომ თიაზიდურმა დიურეზულებმა შესაძლოა გამოიწვიონ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავება.

სხვა მეტაბოლური დარღვევები:

თიაზიდურმა დიურეზულებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ გლუკოზის ტოლერანტობის ცვლილება, ასევე სისხლის შრატში ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდებისა და შარდმჟავას კონცენტრაციების მომატება.

ავტომანქანის ტარების და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე გავლენა: კო-დიოვანის, ისევე როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზული საშუალებების დანიშვნის დროს, რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა ავტომობილის ტარებისა და მექანიზმების მართვის დროს.

ჭარბი დოზირება:

ვალსარტანის დოზის გადაჭარბებამ შესაძლოა გამოიწვიოს გამოხატული ჰიპოტენზია, რამაც თავის მხრივ შესაძლებელია გამოიწვიოს ცნობიერების დონის დაქვეითება, გულის უკმარისობა და/ან შოკი. თუკი პრეპარატის მიღებიდან დიდი დრო არ არის გასული, საჭიროა ღებინების გამოწვევა. ჰიპოტენზიის დროს თერაპიის ჩვეული მეთოდით ვენაში ფიზიოლოგიური ხსნარის შეყვანა.

არ შეიძლება ვალსარტანის ორგანიზმიდან გამოდევნა ჰემოდიალიზის დახმარებით, პლაზმის ცილებთან მისი მნიშვნელოვანი შეკავშირების გამო. ამავე დროს ორგანიზმიდან ჰდროქლორთიაზიდის გამოსადევნად ჰემოდიალიზი ეფექტურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- შესაძლებელია ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაძლიერება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენების დროს.

- კალიუმის მარილების, კალიუმშემნახავი დიურეზულების, სუფრის მარილის კალიუმშემცველი შემცვლელების ან ნებისმიერი სხვა სამკურნალო პრეპარატის ერთდროული მიღება, რომლებმაც შესაძლებელია გამოიწვიონ სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის მომატება (მაგალითად, ჰეპარინის), მოითხოვს უსაფრთხოების ზომების დაცვას და სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის ხშირ განსაზღვრას.

- ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული დანიშვნისას აგფ ინჰიბიტორებთან ან თიაზიდურ დიურეზულებთან, აღინიშნა შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის შექცევადი მომატება და ამასთან დაკავშირებით ტოქსიკური მოვლენების გაძლიერება. ვალსარტანის და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული გამოყენების გამოცდილება ჯერჯერობით არ არსებობს, ამიტომ ასეთ შემთხვევაში რეკომენდებულია შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლი.

- კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები აღნიშნული არ ყოფილა ვალსარტანით მონოთერაპიის ჩატარების დროს შემდეგი სამკურნალო საშუალებების გამოყენების ფონზე: ციმეტიდინი, ვარფარინი, ფუროსემიდი, დიგოქსინი, ატენოლოლი, ინდომეტაცინი, ჰიდროქლორთიაზიდი, ამლოდიპინი, გლიბენკლამიდი.

ვინაიდან კო-დიოვანის შემადგენლობაში შედის თიაზიდური დიურეზული, პოტენციურად შესაძლებელია შემდეგი წამლისმიერი ურთიერთქმედებები:

- თიაზიდები იწვევენ კურარესმაგარი მიორელაქსანტების მოქმედების პოტენცირებას; შესაძლებელია კო-დიოვანის თიაზიდური კომპონენტის დიურეზული და ანტიჰიპერტენზული მოქმედების შემცირება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთდროული გამოყენებისას (მაგალითად, სალიცილის მჟავას წარმოებულებთან, ინდომეტაცინთან). თანმხლებმა ჰიპოვოლემიამ შესაძლებელია გამოიწვიოს თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარება.

- ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკი მატულობს სალურეზულების, კორტიკოსტეროიდების, აკტჰ, ამფოტერიცინის, კარბენოქსოლონის, პენიცილინი G და სალიცილის მჟავას წარმოებულების ერთდროული გამოყენების დროს.

- თიაზიდურმა დიურეზულებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ ისეთი არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ჰიპოკალიემია ან ჰიპომაგნიემია, რომლებიც თავის მხრივ, ზრდიან არითმიის განვითარების რისკს გლიკოზიდური ინტოქსიკაციის დროს.

- შესაძლებელია საჭირო გახდეს ინსულინის ან შაქრის დონის დამწევი პერორალური პრეპარატის დოზის კორექცია.

თიაზიდური დიურეტიკების ერთდროულმა დანიშვნამ შესაძლებელია გამოიწვიოს შემდეგი მოვლენები:

- ალოპურინოლის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის რეაქციების სიხშირის გაზრდა, ამანტადინის გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გაზრდა; დიაზოქსიდის ჰიპერგლიკემიური მოქმედების გაძლიერება; თირკმლებით ციტოსტატური პრეპარატების გამოყოფის შემცირება (მაგალითად, ციკლოფოსფამიდის, მეტოტრექსატის) და მათი მიელოსუპრესორული მოქმედების პოტენცირება.

- თიაზიდური დიურეზულების ბიოშეღწევადობის მომატება აღინიშნება ქოლინობლოკატორების ერთდროული დანიშვნის დროს (მაგალითად, ატროპინის ბიპერიდენის), რაც, როგორც ჩანს, უკავშირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოძრაობითი აქტიურობის შემცირებას და კუჭის შიგთავსის დაცლის შენელებას.

- არსებობს ცნობები ჰემოლიზური ანემიის განვითარების შესახებ თიაზიდური დიურეზულის და მეთილდოფას ერთდროული დანიშვნის დროს. ქოლესტირამინი ამცირებს თიაზიდური დიურეზულების შეწოვას.

თიაზიდური დიურეზულების და D ვიტამინის ან კალციუმის მარილების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია შრატში კალციუმის კონცენტრაციის მომატების პოტენცირება.

- ციკლოსპორინის ერთდროულმა დანიშვნამ შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპერურიკემიის განვითარების რისკის მომატება და პოდაგრის გამწვავების მსგავსი სიმპტომების გაჩენა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: პრეპარტის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ () რომელიც აღნიშნულია შეფუთვაზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.