ეკვაპრესი 20/10/1.5მგ 28 კაფსულა

 

ეკვაპრესი 20/10/1 5მგ 28 კაფსულა

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ეკვაპრესი^®(EKVAPRESS^® )

ჯგუფური დასახელება:ლიზინოპრილი / ამლოდიპინი / ინდაპამიდი (lisinopril / amlodipine / indapamide)

წამლის ფორმა:მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების კაფსულები

შემადგენლობა

ყოველი მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების კაფსულა შეიცავს:

დოზირება 10 მგ/5 მგ/1,5 მგ

აქტიური ნივთიერებები:ლიზინოპროლის დიჰიდრატი 10,888 მგ (შეესაბამება 10 მგ ლიზინოპრილს), ამლოდიპინის ბეზილატი 6,934 მგ (შეესაბამება 5 მგ ამლოდიპინს), ინდაპამიდი 1,5 მგ ყოველ კაფსულაში

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი (ტიპი C92 - 18), მანიტოლი, სიმინდის სახამებელი, ტალკი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კოლოიდური უწყლო კაჟბადის დიოქსიდი, მიკროკრისტალური ცელულოზა (ტიპი 102), ჰიპრომელოზა (ტიპი 2208).

ინდაპამიდის ტაბლეტის გარსი: ოპადრაი II 85F18422 თეთრი (ნაწილობრივ ჰიდროლიზებული პოლიეთილენის სპირტი (E1203), ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგოლი/PEG 3350 (E1521), ტალკი (E553b). მკვრივი ჟელატინის კაფსულა შეიცავს: ტიტანის დიოქსიდი (E171), საღებავი ყვითელი რკინის ოქსიდი (E172), წყალი, ჟელატინი.

დოზირება 20 მგ/5 მგ/1,5 მგ

აქტიური ნივთერებები: ლიზინოპრილის დიჰიდრატი 21,776 მგ (ექვივალენტური 20 მგ ლიზინოპრილის), ამლოდიპინის ბეზილატი 6,934 მგ (ექვივალენტური 5 მგ ამლოდიპინის), ინდაპამიდი 1,5 მგ ყოველ კაფსულაში;

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი (ტიპი C92 - 18), მანიტოლი, სიმინდის სახამებელი, ტალკი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კოლოიდური უწყლო კაჟბადის დიოქსიდი, მიკროკრისტალური ცელულოზა (ტიპი 102), ჰიპრომელოზა (ტიპი 2208).

ინდაპამიდის ტაბლეტის გარსი: ოპადრაი II 85F18422 თეთრი (ნაწილობრივ ჰიდროლიზებული პოლიეთილენის სპირტი (E1203), ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგოლი/PEG 3350 (E1521), ტალკი (E553b). მკვრივი ჟელატინის კაფსულა შეიცავს: საღებავი ყვითელი რკინის ოქსიდი (E172), საღებავი წითელი რკინის ოქსიდი (E172), წყალი, ჟელატინი.

დოზირება 20 მგ/10 მგ/1,5 მგ

აქტიური ნივთიერებები:ლიზინოპროლის დიჰიდრატი 21,776 მგ (შეესაბამება 20 მგ ლიზინოპრილს), ამლოდიპინის ბეზილატი 13,868 მგ (შეესაბამება 10 მგ ამლოდიპინს), ინდაპამიდი 1,5 მგ ყოველ კაფსულაში

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი (ტიპი C92 - 18), მანიტოლი, სიმინდის სახამებელი, ტალკი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კოლოიდური უწყლო კაჟბადის დიოქსიდი, მიკროკრისტალური ცელულოზა (ტიპი 102), ჰიპრომელოზა (ტიპი 2208).

ინდაპამიდის ტაბლეტის გარსი: ოპადრაი II 85F18422 თეთრი (ნაწილობრივ ჰიდროლიზებული პოლიეთილენის სპირტი (E1203), ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგოლი/PEG 3350 (E1521), ტალკი (E553b). მკვრივი ჟელატინის კაფსულა შეიცავს: ტიტანის დიოქსიდი (E171), საღებავი ყვითელი რკინის ოქსიდი (E172), საღებავი წითელი რკინის ოქსიდი (E172), წყალი, ჟელატინი.

აღწერა

მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების კაფსულები

დოზირება 10 მგ/5 მგ/1,5 მგ

მკვრივი ყვითელი ჟელატინის კაფსულები, ზომა №1, შეიცავს:

-1 ტაბლეტი ლიზინოპრილი + ამლოდიპინი 10მგ/5მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი თეთრი ფერის ტაბლეტი, "CF4" გრავირებით ერთ მხარეზე.

- 1 ტაბლეტი ინდაპამიდი 1,5 მგ: ოვალური, ორმხრივ ამოზნექილი ტაბლეტი, დაფარული აპკიანი გარსით, თეთრი ფერის, ,, CP3“ გრავირებით ერთ მხარეზე და ნაზოლით მეორე მხარეზე.

დოზირება 20 მგ/5 მგ/1,5 მგ

მკვრივი ჟელატინის მუქი ნარინჯისფერი კაფსულები, ზომა № 0, შეიცავს:

- 2 ტაბლეტი ლიზინოპრილი + ამლოდიპინი 10 მგ/2,5 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი თეთრი ტაბლეტები, ერთ მხარეს „CF1“ გრავირებით.

- 1 ტაბლეტი ინდაპამიდი 1,5 მგ: ოვალური, ორმხრივ ამოზნექილი, გარსით დაფარული თეთრი ტაბლეტი, ერთ მხარეს "CP3" გრავირებით და მეორე მხარეს ნაზოლით.

დოზირება 20 მგ/10 მგ/1,5 მგ

მკვრივი ჟელატინის ღია ნარინჯისფერი კაფსულები, ზომა № 1, შეიცავს:

- 2 ტაბლეტი ლიზინოპრილი + ამლოდიპინი 10 მგ/5 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი თეთრი ტაბლეტები, ერთ მხარეს „CF4“ გრავირებით.

- 1 ტაბლეტი ინდაპამიდი 1,5 მგ: ოვალური, ორმხრივ ამოზნექილი, გარსით დაფარული თეთრი ტაბლეტი, ერთ მხარეს "CP3" გრავირებით და მეორე მხარეს ნაზოლით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:კომბინირებული ჰიპოენზიური საშუალება (,,ნელი“ კალციუმის არხების ბლოკატორი + დიურეზული+აგფ-ინჰიბიტორი).

ათქ კოდი:С09ВX

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ეკვაპრესი® - ლიზინოპრილის, ამლოდიპინის და ინდაპამიდის ანტიჰიპერტენზიული კომპონენტების ფიქსირებული კომბინაცია, რომლებსაც გააჩნიათ არტერიული წნევის (აწ) კონტროლის დამატებითი მოქმედების მექანიზმები, ასევე ავლენენ სინერგიულ კარდიოპროტექტორულ ეფექტებს.

ლიზინოპრილის, ამლოდიპინის, ინდაპამიდის კომბინაცია ხელს უწყობს გვერდითი ეფექტების შესაძლო განვითარების თავიდან აცილებას, რომლებიც წარმოიქმნება პრეპარატის ცალკეული კომპონენტების დანიშვნისას.

მაგალითად, არტერიოლების გაფართოების შედეგად კალციუმის ნელი არხის ბლოკატორებმა (SCBs) შეიძლება გამოიწვიონ ორგანიზმში ნატრიუმის და სითხის შეკავება, რაც იწვევს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის (RAAS) გააქტიურებას. ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (ACE) ინჰიბიტორი ბლოკავს ამ პროცესს და ახდენს ორგანიზმის რეაქციის ნორმალიზებას მარილის დატვირთვაზე.

აგფ ინჰიბიტორები მნიშვნელოვნად ამცირებენ დიურეტიკებით გამოწვეულ ჰიპოკალიემიას.

ლიზინოპრილი

ლიზინოპრილი არის აგფ ინჰიბიტორი, რომელიც აფერხებს ანგიოტენზინ I-ის ანგიოტენზინ II-ად გარდაქმნას. ანგიოტენზინ II-ის კონცენტრაციის დაქვეითება იწვევს ალდოსტერონის სეკრეციის პირდაპირ შემცირებას. ლიზინოპრილი აფერხებს ბრადიკინინის დეგრადაციას და ზრდის პროსტაგლანდინების სინთეზს. ამცირებს საერთო პერიფერიულ სისხლძარღვთა წინააღმდეგობას, არტერიულ წნევას, პრედატვირთვას და წნევას ფილტვის კაპილარებში. გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ის ზრდის სისხლის წუთობრივ მოცულობას და ზრდის მიოკარდიუმის მდგრადობას სტრესის მიმართ. უფრო მეტად აფართოებს არტერიებს, ვიდრე ვენებს. ზოგიერთი ეფექტი აიხსნება ქსოვილის რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მისი ზემოქმედებით. ხანგრძლივი გამოყენებისას მცირდება მიოკარდიუმის და რეზისტენტული არტერიების კედლების ჰიპერტროფია.

ლიზინოპრილი აუმჯობესებს იშემიური მიოკარდიუმის სისხლით მომარაგებას. გქუ-ის მქონე პაციენტებში აგფ ინჰიბიტორები ზრდის მოსალოდნელი სიცოცხლის ხანგრძლივობას; პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ მიოკარდიუმის ინფარქტი, გულის უკმარისობის კლინიკური გამოვლინების არარსებობის შემთხვევაში, ლიზინოპრილი ანელებს მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის პროგრესირებას.

გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში ლიზინოპრილი მოქმედებას იწყებს მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში. მაქსიმალური ეფექტი მიიღწევა 6-7 საათის განმავლობაში; ეფექტის ხანგრძლივობაა 24 საათი. არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში ეფექტი ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან პირველივე დღეებში; ეფექტის სტაბილიზაცია ხდება მკურნალობიდან 1-2 თვის განმავლობაში.

არ დაფიქსირებულა არტერიული წნევის მკვეთრი მატების შემთხვევები პრეპარატის უეცარი შეწყვეტის შემდეგ. ლიზინოპრილი უზრუნველყოფს როგორც არტერიული წნევის დაქვეითებას, ასევე ალბუმინურიის შემცირებას. ჰიპერგლიკემიის მქონე პაციენტებში პრეპარატი ხელს უწყობს დაზიანებული გლომერულური ენდოთელიუმის ფუნქციის აღდგენას. შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში ლიზინოპრილი არ მოქმედებს გლუკოზის კონცენტრაციაზე სისხლის პლაზმაში; პრეპარატის მიღება არ იწვევს ჰიპოგლიკემიის შემთხვევების ზრდას.

ამლოდიპინი

დიჰიდროპირიდინის წარმოებული არის "ნელი" კალციუმის არხების ბლოკატორი, რომელსაც აქვს ანტიჰიპერტენზიული და ანტიანგინალური მოქმედება. ბლოკავს "ნელი" კალციუმის არხებს, ამცირებს კალციუმის იონების ტრანსმემბრანულ გადასვლას უჯრედში (უფრო მეტად სისხლძარღვების გლუვკუნთოვან უჯრედებში, ვიდრე კარდიომიოციტებში).

ანტიანგინალური მოქმედება განპირობებულია კორონარული და პერიფერიული არტერიების და არტერიოლების გაფართოებით:

- სტენოკარდიის დროს ამცირებს მიოკარდიუმის იშემიის სიმძიმეს; აფართოებს პერიფერიულ არტერიოლებს, ამცირებს საერთო პერიფერიულ სისხლძარღვთა წინააღმდეგობას, ამცირებს გულზე პოსტდატვირთვას, ამცირებს მიოკარდიუმის ჟანგბადზე მოთხოვნილებას;

- კორონარული არტერიების და არტერიოლების გაფართოება მიოკარდიუმის უცვლელ და იშემიურ უბნებში, ზრდის მიოკარდიუმში ჟანგბადის მიწოდებას (განსაკუთრებით ვაზოსპასტიური სტენოკარდიის დროს); ხელს უშლის კორონარული არტერიების სპაზმს (მათ შორის მოწევით გამოწვეულს). სტაბილური სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში, ერთჯერადი დღიური დოზა ზრდის ფიზიკური დატვირთვის მიმართ ტოლერანტობას, ანელებს სტენოკარდიის შეტევების განვითარებას და ST სეგმენტის დეპრესიას, ამცირებს სტენოკარდიის შეტევების სიხშირეს და ნიტროგლიცერინის და სხვა ნიტრატების მოხმარებას. მას გააჩნია გრძელვადიანი დოზადამოკიდებული ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი, რომელიც განპირობებულია სისხლძარღვთა გლუვ კუნთებზე პირდაპირი ვაზოდილაციური ეფექტით. არტერიული ჰიპერტენზიის დროს, ერთჯერადი დოზა უზრუნველყოფს არტერიული წნევის კლინიკურად მნიშვნელოვან დაქვეითებას 24 საათის განმავლობაში ("დაწოლილ" და "მდგომარე" პოზიციებში). ორთოსტატული ჰიპოტენზია ამლოდიპინის გამოყენებისას საკმაოდ იშვიათია. ამლოდიპინი არ იწვევს ფიზიკური დატვირთვის მიმართ ტოლერანტობის, მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციის დაქვეითებას. ამცირებს მარცხენა პარკუჭის მიოკარდიუმის ჰიპერტროფიის ხარისხს. არ ახდენს გავლენას მიოკარდიუმის შეკუმშვაზე და გამტარობაზე, არ იწვევს გულისცემის რეფლექსურ მატებას, თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას, ზრდის გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარეს და აქვს სუსტი ნატრიურეზული ეფექტი. დიაბეტური ნეფროპათიის დროს მიკროალბუმინურიის სიმძიმე არ იზრდება. მას არ აქვს რაიმე უარყოფითი გავლენა ნივთიერებათა ცვლაზე და პლაზმაში ლიპიდების კონცენტრაციაზე და შეიძლება გამოყენებულ იქნას ბრონქული ასთმის, შაქრიანი დიაბეტის და პოდაგრის მქონე პაციენტების სამკურნალოდ. არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება შეინიშნება 6-10 საათის შემდეგ, ეფექტის ხანგრძლივობაა 24 საათი. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების მქონე პაციენტებში (კორონარული ათეროსკლეროზის ჩათვლით ერთი სისხლძარღვის დაზიანებით და 3 ან მეტი არტერიის სტენოზით, საძილე არტერიების ათეროსკლეროზი), რომლებსაც გადატანილი აქვთ მიოკარდიუმის ინფარქტი, პერკუტანული ტრანსლუმინალური კორონარული ანგიოპლასტიკა (PTCA) ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში ამლოდიპინის გამოყენება ხელს უშლის საძილე არტერიების ინტიმა-მედიის გასქელებას, ამცირებს მიოკარდიუმის ინფარქტის, ინსულტის, PTCA, აორტო-კორონარული შუნტირების შედეგად გამოწვეულ სიკვდილიანობას; იწვევს არასტაბილური სტენოკარდიის გამო ჰოსპიტალიზაციის სიხშირის შემცირებას და გულის ქრონიკული უკმარისობის (CHF) პროგრესირებას; ამცირებს კორონარული სისხლის ნაკადის აღდგენისკენ მიმართული ინტერვენციების სიხშირეს.

არ ზრდის სიკვდილიანობის მაჩვენებელს ან გართულებებისა და ლეტალური შედეგების განვითარებას პაციენტებში, რომლებთაც აღენიშნებათ გულის ქრონიკული უკმარისობა (CHF) (III-IV ფუნქციური კლასი ნიუ-იორკის გულის ასოციაციის (NYHA) კლასიფიკაციის მიხედვით) დიგოქსინით, დიურეზულების და აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიის დროს. არაიშემიური ეტიოლოგიის გქუ-ის მქონე პაციენტებში (III-IV ფუნქციური კლასი NYHA კლასიფიკაციის მიხედვით), ამლოდიპინის გამოყენებისას, არსებობს ფილტვის შეშუპების ალბათობა.

ინდაპამიდი

ინდაპამიდი მიეკუთვნება სულფონამიდის წარმოებულებს ინდოლის რგოლით და ფარმაკოლოგიური თვისებებით მსგავსია თიაზიდური დიურეზულებისა, რომლებიც აფერხებენ ნატრიუმის იონების შეწოვას ნეფრონის მარყუჟის კორტიკალურ სეგმენტში. ამავდროულად, იზრდება თირკმელებით ნატრიუმის, ქლორის იონების და, ნაკლებად, კალიუმის და მაგნიუმის იონების გამოყოფა, რასაც თან ახლავს დიურეზის მატება და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. კლინიკურ კვლევებში ინდაპამიდის მონოთერაპიაში გამოყენებისას დოზებით, რომლებსაც არ აქვთ გამოხატული შარდმდენი ეფექტი, გამოვლინდა 24-საათიანი ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება. ინდაპამიდის ანტიჰიპერტენზიული აქტივობა დაკავშირებულია დიდი არტერიების ელასტიური თვისებების გაუმჯობესებასთან, არტერიოლური და საერთო პერიფერიული სისხლძარღვთა წინააღმდეგობის დაქვეითებასთან. ინდაპამიდი ამცირებს მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიას. თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულები გარკვეული დოზით აღწევს თერაპიული ეფექტის პლატოს, ხოლო გვერდითი ეფექტების სიხშირე კვლავ იზრდება პრეპარატის დოზის შემდგომი გაზრდით. ამიტომ, არ უნდა გაზარდოთ პრეპარატის დოზა, თუ თერაპიული ეფექტი არ მიიღწევა რეკომენდებული დოზის მიღებისას.

ხანმოკლე, საშუალო და გრძელვადიანმა კვლევებმა, რომლებშიც მონაწილეობდნენ ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტები, აჩვენა, რომ ინდაპამიდი:

- არ ახდენს ზემოქმედებას ლიპიდურ ცვლაზე, მათ შორის ტრიგლიცერიდების, ქოლესტერინის, დაბალი და მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაციაზე;

- არ მოქმედებს ნახშირწყლების ცვლაზე, მათ შორის შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში.

ფარმაკოკინეტიკა

ლიზინოპრილი

აბსორბცია

პერორალურად მიღებისას ლიზინოპრილის დაახლოებით 25% შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. საკვების მიღება არ მოქმედებს შეწოვაზე. აბსორბცია შეადგენს საშუალოდ 30%, ხოლო ბიოშეღწევადობა - 29%.

განაწილება და სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება

მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა შიგნით მიღებიდან 6-8 საათის შემდეგ. პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი დაბალია. ლიზინოპრილი კარგად არ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში.

მეტაბოლიზმი

ლიზინოპროლი არ განიცდის ბიოტრანსფორმაციას ადამიანის ორგანიზმში.

გამოყოფა

ნახევრადგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) შეადგენს 12 სთ.

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების განსაკუთრებულ ჯგუფებში

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

თირკმელების ფუნქციის დარღვევა იწვევს AUC-ის (ფართობი კონცენტრაცია-დრო მრუდის ქვეშ) და ლიზინოპრილის ნახევარგამოყოფის პერიოდის ზრდას, მაგრამ ეს ცვლილებები კლინიკურად მნიშვნელოვანი ხდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე (GFR) მცირდება 30 მლ/წთ/1,73 მ2-ზე დაბლა. თირკმლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი (CC) 30-დან 80 მლ/წთ-მდე), AUC-ის საშუალო მნიშვნელობა იზრდება 13%-ით, ხოლო თირკმლის მძიმე უკმარისობის დროს (CC 5-დან 30 მლ/წთ-მდე), აღინიშნება საშუალო AUC მნიშვნელობის ზრდა 4,5-ჯერ.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით

ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში ლიზინოპრილის შეწოვა მცირდება (დაახლოებით 30%-ით), მაგრამ პრეპარატის ეფექტი იზრდება (დაახლოებით 50%-ით) ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით კლირენსის შემცირების გამო.

პაციენტები გულის ქრონიკული უკმარისობით

გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ლიზინოპრილის აბსორბცია და კლირენსი მცირდება. ამ კატეგორიის პაციენტებში ლიზინოპრილის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა მცირდება დაახლოებით 16%-ით.

ხანდაზმული პაციენტები (65 წელზე მეტი ასაკის)

ხანდაზმულ პაციენტებში ლიზინოპრილის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში და კონცენტრაცია-დროის მრუდის ქვეშ ფართობი 2-ჯერ მეტია, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებში.

ამლოდიპინი

აბსორბცია

პერორალური მიღების შემდეგ, ამლოდიპინი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (GIT). საშუალო აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 64-80%, Cmax სისხლის შრატში აღინიშნება 6-12 საათის შემდეგ. წონასწორული კონცენტრაციები (Css) მიიღწევა თერაპიის დაწყებიდან 7-8 დღის შემდეგ. საკვების მიღება არ ახდენს გავლენას ამლოდიპინის შეწოვაზე.

განაწილება და პლაზმის ცილებთან შეკავშირება

განაწილების საშუალო მოცულობა შეადგენს 21 ლ/კგ სხეულის მასაზე, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ პრეპარატის უმეტესი ნაწილი ქსოვილებშია და ნაკლები სისხლში. სისხლში ამლოდიპინის უმეტესი ნაწილი (97.5%) უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ამლოდიპინი აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში.

მეტაბოლიზმი

ამლოდიპინი განიცდის ნელ, მაგრამ აქტიურ მეტაბოლიზმს ღვიძლში ,,პირველი გავლის“ მნიშვნელოვანი ეფექტის გარეშე. მეტაბოლიტებს არ აქვთ მნიშვნელოვანი ფარმაკოლოგიური აქტივობა.

გამოყოფა

სისხლის პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2) მერყეობს 35-დან 50 საათამდე, რაც საშუალებას გაძლევთ მიიღოთ პრეპარატი დღეში ერთხელ. T1/2 განმეორებითი გამოყენებისას შეადგენს დაახლოებით 45 საათს. პერორალური დოზის დაახლოებით 60% გამოიყოფა თირკმელებით ძირითადად მეტაბოლიტების სახით, 10% - უცვლელი სახით და 20-25% - ნაწლავებით ნაღველთან ერთად. ამლოდიპინის საერთო კლირენსი არის 0,116 მლ/წ/კგ (7 მლ/წთ/კგ, 0,42 ლ/სთ/კგ). ამლოდიპინი არ გამოიყოფა პლაზმიდან ჰემოდიალიზის დროს.

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების სპეციალურ ჯგუფებშ ი

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

თირკმლის უკმარისობა არ ახდენს არსებით ზეგავლენას ამლიდიპინის კინეტიკაზე.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით

ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში T1/2-ის გახანგრძლივების შედეგად სავარაუდოა, რომ ხანგრძლივი გამოყენებისას ორგანიზმში პრეპარატის კუმულაცია უფრო მაღალი იქნება (T1/2 - 60 საათამდე).

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები (65 წელზე უფროსი)

ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წელზე მეტი ასაკის) ამლოდიპინის გამოყოფა შენელებულია (T1/2 - 65 საათი) ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით, მაგრამ ამ განსხვავებას კლინიკური მნიშვნელობა არ აქვს.

ინდაპამიდი

აქტიური ნივთიერება იმყოფება სპეციალურ გადამტან მატრიცაში, რომელიც უზრუნველყოფს ინდაპამიდის ნელ კონტროლირებულ გამოყოფას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში.

აბსორბცია

გამოთავისუფლებული ინდაპამიდი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. საკვების მიღება ოდნავ ზრდის პრეპარატის შეწოვის დროს, შეწოვის სისრულეზე ზემოქმედების გარეშე. Cmax მიიღწევა ერთჯერადი პერორალური დოზის მიღებიდან 12 საათის შემდეგ. განმეორებითი მიღებისას სისხლის პლაზმაში ინდაპამიდის კონცენტრაციის მერყეობა მცირდება. არსებობს ინდივიდუალური ცვალებადობა წამლის შეწოვის მაჩვენებლებში.

განაწილება და სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება

პრეპარატის დაახლოებით 79% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 14-24 საათს (საშუალოდ 18 სთ). წონასწორული კონცენტრაცია მიიღწევა თერაპიის დაწყებიდან 7 დღის შემდეგ. განმეორებითი მიღება არ იწვევს პრეპარატის კუმულაციას.

გამოყოფა

ინდაპამიდი გამოიყოფა ძირითადად არააქტიური მეტაბოლიტების სახით თირკმელებით (შეყვანილი დოზის 70%) და ნაწლავებით (22%).

მაღალი რისკის ჯგუფი

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ინდაპამიდის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება.

გამოყენების ჩვენებები

არტერიული ჰიპერტენზია (პაციენტები, რომლებიც საჭიროებენ კომბინირებულ თერაპიას).

უკუჩვენებები

- მომატებული მგრძნობელობა ამლოდიპინის ან დიჰიდროპირიდინის სხვა წარმოებულების მიმართ;

- ჰიპერმგრძნობელობა ლიზინოპრილის ან სხვა აგფ ინჰიბიტორების მიმართ;

- ჰიპერმგრძნობელობა ინდაპამიდის ან სულფონამიდის სხვა წარმოებულების მიმართ.

- ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის დამხმარე ნივთიერებების მიმართ;

- მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია (სისტოლური არტერიული წნევა 90 მმ Hg-ზე დაბალი);

- ანგიონევროზული შეშუპება წარსულში, მათ შორის ასოცირებული აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებასთან;

- მემკვიდრეობითი ან იდიოპათიური ანგიონევროზული შეშუპება;

- თირკმლის მძიმე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ);

- ღვიძლის ენცეფალოპათია ან ღვიძლის მძიმე დისფუნქცია;

- ჰიპოკალიემია;

- მარცხენა პარკუჭის გადინების ტრაქტის ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი ობსტრუქცია (მაგალითად, აორტის მძიმე სტენოზით, ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათია), ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი მიტრალური სტენოზი;

- ჰემოდინამიკურად არასტაბილური გულის უკმარისობა მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ;

- შოკი (მათ შორის კარდიოგენური);

- არასტაბილური სტენოკარდია (პრინცმეტალის სტენოკარდიის გარდა);

- ეკვაპრესის® და ალისკირენის შემცველი პრეპარატების ერთდროული გამოყენება შაქრიანი დიაბეტით და/ან თირკმელების ზომიერი ან მძიმე ფუნქციის დარღვევით (გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე (GFR) ნაკლები 60 მლ/წთ-ზე / სხეულის ზედაპირის 1,73 მ2-ზე) პაციენტებში;

- ანგიოტენზინ II რეცეპტორის ანტაგონისტებთან (ARA II) ერთდროული გამოყენება დიაბეტური ნეფროპათიის მქონე პაციენტებში;

- ნეიტრალური ენდოპეპტიდაზას ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენება (მაგალითად, საკუბიტრილის შემცველ პრეპარატებთან) ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების მაღალი რისკის გამო;

- - ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;

- 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის);

- მემკვიდრეობითი ლაქტოზას აუტანლობა, გალაქტოზემია, გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი.

გამოიყენება სიფრთხილით

აორტის სტენოზი, მიტრალური სტენოზი, ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათია, პრინცმეტალის სტენოკარდია, არტერიული ჰიპოტენზია, ცერებროვასკულური დაავადებები (ცერებროვასკულური უკმარისობის ჩათვლით), გულის კორონარული დაავადება, კორონარული უკმარისობა, არაიშემიური ეტიოლოგიის III-IV კლასის გულის ქრონიკული უკმარისობა (მათ შორის მიოკარდიუმის ინფარქტის გადატანიდან ერთი თვის შემდეგ), სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი, შემაერთებელი ქსოვილის მწვავე აუტოიმუნური სისტემური დაავადებები (სისტემური წითელი მგლურას, სკლეროდერმიის ჩათვლით), მიელოსუპრესია, შაქრიანი დიაბეტი, ჰიპერკალიემია, თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზი, ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზი, მდგომარეობა თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდეგ, თირკმლის უკმარისობა, აზოტემია, პირველადი ალდოსტერონიზმი, მარილით შეზღუდული დიეტა, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებასთან დაკავშირებული მდგომარეობები (ღებინების და დიარეის ჩათვლით), ხანდაზმული პაციენტები, ღვიძლის უკმარისობა, პენიცილინის მიმართ ალერგიული რეაქციის პრეისტორია.

დასუსტებული პაციენტები ან პაციენტები, რომლებიც იღებენ კომბინირებულ თერაპიას წამლებთან, რომლებიც ახანგრძლივებს QT ინტერვალს ეკგ-ზე (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან"); ალისკირენის ან ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების (ARA II) შემცველ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენება (არტერიული ჰიპოტენზიის, ჰიპერკალიემიის და თირკმლის უკმარისობის გაზრდილი რისკი RAAS-ის ორმაგი ბლოკადით); წყლის და ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა; ელექტროკარდიოგრამაზე (ეკგ) QT ინტერვალის გახანგრძლივება; ჰიპერურიკემია (განსაკუთრებით თან ახლავს პოდაგრა და ურატული ნეფროლითიაზი); ჰიპერპარათირეოზი; შავკანიან პაციენტებში.

გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს

ორსულობა

ორსულობის დროს პრეპარატის ეკვაპრესი® გამოყენება უკუნაჩვენებია. ორსულობის დროს პრეპარატის ეკვაპრესის® გამოყენების ადეკვატურად კონტროლირებადი კლინიკური კვლევები არ ჩატარებულა. ორსულობის დადგენისას ეკვაპრესი® დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, უნდა გადავიდნენ სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებზე, რომლებთაც აქვთ ორსულობის დროს დადგენილი უსაფრთხოების პროფილი.

ლიზინოპრილი

აგფ ინჰიბიტორების მიღებამ ორსული ქალების მიერ მე-2-მე-3 ტრიმესტრში შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის ან ახალშობილთა სიკვდილი. არტერიული წნევის შესაძლო გამოხატული დაქვეითების, ოლიგურიის და ჰიპერკალიემიის დასადგენად ნაჩვენებია ახალშობილებისა და ჩვილების მდგომარეობის ფრთხილად მონიტორინგი, რომელთა დედებიც იღებდნენ აგფ ინჰიბიტორებს პრენატალურ პერიოდში. შესაძლოა განვითარდეს ოლიგოჰიდრამნიოზი, ისევე როგორც სახის ძვლების ჰიპოპლაზია, სახისა და თავის ქალას ძვლების დეფორმაციები, ფილტვების ჰიპოპლაზია და თირკმელების განვითარების დარღვევა ახალშობილებში. რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა უნდა გამოიყენონ კონტრაცეფციის საიმედო მეთოდები. ლიზინოპრილი აღწევს პლაცენტურ ბარიერს. ლიზინოპრილი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს.

ამლოდიპინი

ორსულობის დროს ამლოდიპინის უსაფრთხოება დადგენილი არ არის, ამიტომ ორსულობის დროს მისი გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ დედისთვის მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება ნაყოფისთვის პოტენციურ რისკს.

ინდაპამიდი

როგორც წესი, შარდმდენები ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია. ორსულობის დროს ფიზიოლოგიური შეშუპების შესამცირებლად ამ პრეპარატების გამოყენება აკრძალულია. დიურეტიკებმა შეიძლება გამოიწვიოს პლაცენტური უკმარისობა და ინტრაუტერიული განვითარების დარღვევა.

ძუძუთი კვება

პრეპარატის ეკვაპრესი® გამოყენება უკუნაჩვენებია ძუძუთი კვების დროს.

ლიზინოპრილი

არ არსებობს მონაცემები ლიზინოპრილის დედის რძეში შეღწევის შესახებ. ლიზინოპრილით მკურნალობის დროს ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

ამლოდიპინი

ძუძუთი კვების დროს ამლოდიპინის გამოყენების უსაფრთხოება დადგენილი არ არის. პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება აჩვენებს, რომ ამლოდიპინი გამოიყოფა ქალის დედის რძეში. რძე/პლაზმაში საშუალო თანაფარდობა ამლოდიპინის კონცენტრაციისთვის იყო 0,85 31 მეძუძურ ქალს შორის, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ორსულობით გამოწვეული ჰიპერტენზია და იღებდნენ ამლოდიპინს საწყისი დოზით 5 მგ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში დარეგულირდა პრეპარატის დოზა (საშუალო დღიური დოზისა და წონის მიხედვით: 6 მგ და 98,7 მკგ/კგ, შესაბამისად). ჩვილის მიერ დედის რძით მიღებული ამლოდიპინის სავარაუდო დღიური დოზაა 4,17 მკგ/კგ. ძუძუთი კვების დროს ამლოდიპინის გამოყენება უკუნაჩვენებია. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა შეწყდეს ძუძუთი კვება.

ინდაპამიდი

არ არის რეკომენდებული მეძუძური დედებისთვის (ინდაპამიდი გადადის დედის რძეში).

მიღების წესი და დოზირება

მიღების წესი

პრეპარატი ეკვაპრესი® მიიღება პერორალურად, კვებისგან დამოუკიდებლად.

დოზირება

კომბინირებული პრეპარატები ფიქსირებული დოზით არ არის რეკომენდებული საწყისი თერაპიისთვის. ეკვაპრესი® ნაჩვენებია ზრდასრული პაციენტებისთვის, რომლებშიც მიღწეული იქნა არტერიული წნევის ადექვატური კონტროლი ლიზინოპრილის, ამლოდიპინის და ინდაპამიდის იგივე დოზებით მიღებისას, რაც კომბინირებულ პრეპარატშია მოცემული: ლიზინოპრილი 10 მგ, ამლოდიპინი 5 მგ, ინდაპამიდი 1,5 მგ (ეკვაპრესი ® 10 მგ/5 მგ/1,5 მგ), ლიზინოპრილი 20 მგ, ამლოდიპინი 10 მგ, ინდაპამიდი 1,5 მგ (ეკვაპრესი® 20 მგ/10 მგ/1,5 მგ), ლიზინოპრილი 20 მგ, ამლოდიპინი 5 მგ, ინდაპამიდი 1,5 მგ, (ეკვაპრესი ® 20 მგ / 5 მგ / 1,5 მგ). რეკომენდებული დოზაა 1 კაფსულა დღეში, სასურველია მიღება დილით, ყოველდღე ერთსა და იმავე დროს. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 1 კაფსულა. ეკვაპრესით® მკურნალობის დასაწყისში სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში, პაციენტი უნდა მოთავსდეს ზურგით მწოლიარე მდგომარეობაში, შეწყვიტოს პრეპარატის მიღება და მიმართოს ექიმს. გარდამავალი არტერიული ჰიპოტენზია ჩვეულებრივ არ საჭიროებს პრეპარატის შეწყვეტას, მაგრამ უნდა შეფასდეს დოზის შემცირების აუცილებლობა. თუ საჭიროა დოზის შერჩევა, ამლოდიპინი, ინდაპამიდი და ლიზინოპრილი ცალ-ცალკე უნდა იქნას გამოყენებული.

დოზის გამოტოვება

თუ დაგავიწყდათ ეკვაპრესის® კაფსულის მიღება, მიიღეთ შემდეგი დოზა ჩვეულებრივ დროს. არ მიიღოთ ორი კაფსულა ერთდროულად გამოტოვებული დოზის ასანაზღაურებლად.

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

ეკვაპრესით® თერაპიის დროს აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი, აგრეთვე სისხლის შრატში კალიუმის და ნატრიუმის შემცველობის კონტროლი. თირკმელების ფუნქციის გაუარესების შემთხვევაში, ეკვაპრესი® უნდა შეწყდეს და შეიცვალოს ინდივიდუალური კომპონენტებისგან შემდგარი ინდივიდუალურად მორგებული თერაპიით.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში ამლოდიპინის გამოყოფა შეიძლება შეფერხდეს. ასეთ შემთხვევებში ზუსტი რეკომენდაციები არ არსებობს, ამიტომ პრეპარატი ეკვაპრესი® სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ამ პაციენტებში.

ხანდაზმული პაციენტები (65 წელზე მეტი ასაკის)

ეს პრეპარატი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ხანდაზმულ პაციენტებში.

აუცილებელია სისხლის პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაციის მონიტორინგი ასაკის, სხეულის წონისა და სქესის მიხედვით. კლინიკურ კვლევებში, ასაკზე დამოკიდებული ცვლილებები ამლოდიპინის ან ლიზინოპრილის ეფექტურობისა და უსაფრთხოების პროფილში არ იქნა დაფიქსირებული.

ბავშვები და მოზარდები (<18 წლამდე)

ეკვაპრესის® უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში და მოზარდებში დადგენილი არ არის.

გვერდით მოვლენები

ამლოდიპინის, ინდაპამიდის და ლიზინოპრილის მონოთერაპიის სახით მოხსენებული ყველაზე ხშირი გვერდითი რეაქციები იყო: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილიანობა, მხედველობის დარღვევა, ყურებში ხმაური, პალპიტაცია, სახის სიწითლე, არტერიული წნევის დაქვეითება (და ჰიპოტენზიასთან დაკავშირებული ეფექტები), ხველა, ქოშინი. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევები (მუცლის ტკივილი, ყაბზობა, დიარეა, გულისრევა, დისპეფსია, ღებინება), მაკულოპაპულური გამონაყარი, კუნთების სპაზმი, ტერფის შეშუპება, ასთენია, შეშუპება და დაღლილობა.

ლიზინოპრილის, ამლოდიპინის და ინდაპამიდის ცალკეული გამოყენებისას აღწერილია წამლის შემდეგი გვერდითი რეაქციები.

გვერდითი რეაქციები კლასიფიცირებულია სისტემ-ორგანოთა კლასისა და სიხშირის შესაბამისად შემდეგი კატეგორიების მიხედვით: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100 მაგრამ <1/10), არახშირი (≥1/1000 მაგრამ <1/100), იშვიათი (≥1/10000 მაგრამ <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10000), სიხშირე უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით).

სისტემ-ორგანოთა კლასი	არასასურველი რეაქცია	ლიზინოპრილი	ამლოდიპინი	ინდაპამიდი
დარღვევები სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ	ჰემოგლობინის დაქვეითება	იშვიათი	-	-
	ჰემატოკრიტის დაქვეითება	იშვიათი	-	-
	ძვლის ტვინში სისხლის წარმოქმნის დათრგუნვა	ძალიან იშვიათი	-	-
	ლეიკოპენია	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი
	თრომბოციტოპენია	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი
	აგრანულოციტოზი	ძალიან იშვიათი	-	ძალიან იშვიათი
	აპლასტიური ანემია		-	ძალიან იშვიათი
	ჰემოლიზური ანემია	ძალიან იშვიათი	-	ძალიან იშვიათი
	ნეიტროპენია	ძალიან იშვიათი	-	-
	ანემია	ძალიან იშვიათი	-	-
	ლიმფოდენოპათია	ძალიან იშვიათი	-	-
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ	ალერგიული რეაქციები	-	ძალიან იშვიათი	-
	აუტოიმუნური დარღვევები	ძალიან იშვიათი	-	-
დარღვევები ენდოკრინული სისტემის მხრივ	ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადეკვატური სეკრეციის სინდრომი	იშვიათი	-	-
დარღვევები ნივთიერებათა ცვლისა და კვების მხრივ	ჰიპერგლიკემია	-	ძალიან იშვიათი	-
	ჰიპოგლიკემია	ძალიან იშვიათი	-	-
	ჰიპერკალციემია	-	-	ძალიან იშვიათი
	კალიუმის შემცველობის დაქვეითება და ჰიპოკალიემიის განვითარება (განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტებისთვის, იხ. "სპეციალური მითითებები")	-	-	სიხშირე უცნობია
	ჰიპონატრიემია (იხ. "სპეციალური მითითებები")	-	-	სიხშირე უცნობია
ფსიქიკის დარღვევები	ხასიათის ლაბილობა	არახშირი	არახშირი	-
	ძილის დარღვევები	არახშირი	-	-
	ჰალუცინაცია	არახშირი	-	-
	უძილობა	-	არახშირი	-
	შფოთი	-	არახშირი	-
	დეპრესია	სიხშირე უცნობია	არახშირი	-
	გონების დაბნეულობა	იშვიათი	იშვიათი	-
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ	თავბრუსხვევა	ხშირი	ხშირი	-
	თავის ტკივილი	ხშირი	ხშირი	იშვიათი
	ძილიანობა	-	ხშირი	-
	მომატებული დაღლილობა	--	-	იშვიათი
	ვერტიგო	არახშირი	-	იშვიათი
	პარესთეზია	არახშირი	არახშირი	იშვიათი
	დისგევზია	არახშირი	არახშირი	-
	გულყრა	სიხშირე უცნობია	არახშირი	სიხშირე უცნობია
	კანკალი	-	არახშირი	-
	ჰიპერსთეზია	-	არახშირი	-
	პაროსმია (ყნოსვის დარღვევა)	იშვიათი	-	-
	კუნთების ჰიპერტონუსი	-	ძალიან იშვიათი	-
	პერიფერიული ნეიროპათია	-	ძალიან იშვიათი	-
	ექსტრაპირამიდული დარღვევები	-	სიხშირე უცნობია	-
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ	მხედველობის დარღვევა (დიპლოპიის ჩათვლით)	-	ხშირი	სიხშირე უცნობია
	მიოპია	-	-	სიხშირე უცნობია
	არამკვეთრი მხედველობა	-	-	სიხშირე უცნობია
	ქორიოდალური გამონადენი	-	-	სიხშირე უცნობია
დარღვევები სმენის და წონასწორობის ორგანოების მხრივ	შუილი ყურებში	-	არახშირი	-
დარღვევები გულის მხრივ	გულისცემის შეგრძნება	არახშირი	ხშირი	-
	მიოკარდის ინფარქტი	არახშირი	ძალიან იშვიათი	-
	ტაჰიკარდია	არახშირი	-	-
	პარკუჭისებრი არითმია	-	არახშირი	-
	არითმია	-	არახშირი	ძალიან იშვიათი
	პირუეტის ტიპის პოლიმორფული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია (პოტენციურად ფატალური)	-	-	სიხშირე უცნობია
	ბრადიკარდია	-	არახშირი	-
	წინაგულის ფიბრილაცია	-	არახშირი	-
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ	ორთოსტაზული ჰიპოთენზია და მასთან დაკავშირებული სიმპტომები	ხშირი	-	-
	სისხლის „მიწოლა“ სახის კანზე	-	ხშირი	-
	ტვინში სისხლის მიმოქცევის მწვავე დარღვევა (არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითების მაღალი რისკის მქონე პაციენტთა ჯგუფებში)	არახშირი	-	-
	რეინოს სინდრომი	არახშირი	-	-
	ვასკულიტი	-	ძალიან იშვიათი	-
	ჰიპოტენზია	-	არახშირი	-
	გამოხატული არტერიული წნევა	-	-	ძალიან იშვიათი
დარღვევები სასუნთქის სისტემის, მკერდის უჯრედის ორგანოების და მედიასტინუმის მხრივ	ქოშინი	-	ხშირი	-
	ხველა	ხშირი	არახშირი	-
	რინიტი	არახშირი	არახშირი	-
	ბრონქული სპაზმი	ძალიან იშვიათი	-	-
	ეოზინოფილური პნევმონია	ძალიან იშვიათი	-	-
		ძალიან იშვიათი	-	-
	სინუსიტი	ძალიან იშვიათი	-	-
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ	მუცლის ტკივილი	არახშირი	ხშირი	-
	ღებინება	არახშირი	ხშირი	ხშირი
	დისპეფსია	არახშირი	ხშირი	-
	დეფეკაციის რითმის ცვლილება	-	ხშირი	-
	დიარეა	ხშირი	ხშირი	-
	ყაბზობა	-	ხშირი	იშვიათი
	ღებინება	ხშირი	არახშირი	არახშირი
	პირის სიმშრალე	იშვიათი	არახშირი	იშვიათი
	პანკრეატიტი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი
	გასტრიტი	-	ძალიან იშვიათი	-
	ინტერსტიციალური ანგიონევროზული შეშუპება	ძალიან იშვიათი	-	-
	ღრძილების ჰიპერპლაზი	-	ძალიან იშვიათი	-
დარღვევები ღვიძლის და ნაღვლგამომყოფი ორგანოების მხრივ	ჰეპატიტი	-	ძალიან იშვიათი	სიხშირე უცნობია
	ჰეპატიტი (მათ შორის ღვიძლ-უჯრედული ან ქოლესტაზური)	ძალიან იშვიათი	-	-
	სიყვითლე	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი	-
	ღვიძლის უკმარისობა	ძალიან იშვიათი	-	-
	ღვიძლის ენცეფალოპათიის განვითარების რისკი ღვიძლის უკმარისობის შემთხვევაში	-	-	სიხშირე უცნობია
	ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა	-	-	ძალიან იშვიათი
	,,ღვიძლის“ ფერმენტების აქტივობის მომატება (უმეტესად ქოლესტაზის შედეგად)	-	ძალიან იშვიათი	-
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ	ალოპეცია	იშვიათი	არახშირი	-
	მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები	-	-	ხშირი
	მაკულოპაპულოზური გამონაყარი	-	-	ხშირი
	ეგზანთება	-	არახშირი	-
	პურპურა	-	არახშირი	არახშირი
	კანის დეპიგმენტაცია	-	არახშირი	-
	ჰიპერჰიდროზი	ძალიან იშვიათი	არახშირი	-
	კანზე გამონაყარი	არახშირი	არახშირი	-
	გამონაყარი	არახშირი	არახშირი	-
	ჭინჭრის ციება	იშვიათი	არახშირი	ძალიან იშვიათი
	ფსორიაზი	იშვიათი	-	-
	მრავალფორმიანი ერითემა	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი	-
	ანგიონევროზული შეშუპება	იშვიათი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი
	ექსფოლიატური დერმატიტი	-	ძალიან იშვიათი	-
	ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი	ძალიან იშვიათი	სიხშირე უცნობია	ძალიან იშვიათი
	სტივენს-ჯონსონის სინდრომი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი	ძალიან იშვიათი
	კვინკეს შეშუპება	-	ძალიან იშვიათი	-
	ფოტომგრძნობელობა	-	ძალიან იშვიათი	სიხშირე უცნობია
	ვულგარული პემფიგუსი	ძალიან იშვიათი	-	-
	კანის კეთილთვისებიანი ლიმფადენოზი*	ძალიან იშვიათი	-	-
	არსებული მწვავე სისტემური მგლურას ერითემატოზის გამწვავება	-	-	სიხშირე უცნობია
	სახის, ხელებისა და ფეხების, ტუჩების, ენის, გლოტის და/ან ხორხის ჰიპერმგრძნობელობა /ანგიოედემა	იშვიათი	-	-
დარღვევები ძვალ-კუნთვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ	კუნთების კრუნჩხვები	-	ხშირი	-
	შეშუპება ტერფებში	-	ხშირი	-
	ართრალგია	-	არახშირი	-
	მიალგია	-	არახშირი	-
	ზურგის ტკივილი	-	არახშირი	-
დარღვევები თირკმელების და შარდგამომყოფი გზების მხრივ	თირკმელების ფუნქციის დარღვევა	ხშირი	არახშირი	-
	შარდის გამოყოფის დარღვევა	-	არახშირი	-
	ღამით შარდვა	-	არახშირი	-
	ხშირი შარდვა	-	არახშირი	-
	მწვავე თირკმლის უკმარისობა	იშვიათი	-	-
	თირკმლის უკმარისობა	-	-	ძალიან იშვიათი
	ურემია	იშვიათი	-	-
	ოლიგურია	ძალიან იშვიათი	-	-
	ანურია	ძალიან იშვიათი	-	-
დარღვევები სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ	გინეკომასტია	იშვიათი	არახშირი	-
	იმპოტენცია	არახშირი	არახშირი	-
ზოგადი დარღვევები და გართულებები შეყვანის ადგილას	შეშუპებები	-	ძალიან ხშირი	-
	მომატებული დაღლილობა	არახშირი	ხშირი	-
	ასთენია	არახშირი	ხშირი	-
	ტკივილი მკერდის უჯრედში	-	არახშირი	-
	ტკივილი	-	არახშირი	-
	შეუძლოდ ყოფნა	-	არახშირი	-
ლაბორატორიული და ინსტრუმენტალური მონაცემები	კრეატინინის და შარდოვანას კონცენტრაციის გაზრდა	არახშირი	-	-
	ჰიპერკალიემია	არახშირი	-	-
	ჰიპერბილირუბინემია	იშვიათი	-	-
	"ღვიძლის" ფერმენტების აქტივობის გაზრდა	არახშირი	-	სიხშირე უცნობია
	ჰიპონატრიემია	იშვიათი	-	-
	ეკგ-ზე QT ინტერვალის გახანგრძლივება (იხ. „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“ და „სპეციალური მითითებები“)	-	-	სიხშირე უცნობია
	შარდმჟავას კონცენტრაციის გაზრდა (იხ. "სპეციალური მითითებები")	-	-	სიხშირე უცნობია
	სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის გაზრდა (იხ. "სპეციალური მითითებები")	-	-	სიხშირე უცნობია
	სხეულის წონის შემცირება ან მომატება	-	არახშირი	-

* - დაფიქსირდა სიმპტომების კომპლექსი, რომელიც შეიძლება შეიცავდეს ერთ ან რამდენიმე შემდეგ სიმპტომს: ცხელება, ვასკულიტი, მიალგია, ართრალგია/ართრიტი, დადებითი რეაქცია ანტიბირთვულ ანტისხეულებზე (ANA), ერითროციტების დანალექების სიხშირის (ESR), ეოზინოფილია და ლეიკოციტოზი. კანზე გამონაყარი, ფოტომგრძნობელობა ან კანის სხვა ცვლილებები.

არასასურველი რეაქციების შეტყობინება

საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ შეტყობინებას წამლის რეგისტრაციის შემდეგ დიდი მნიშვნელობა აქვს. ეს იძლევა სამკურნალო პროდუქტის სარგებელი/რისკის მუდმივი მონიტორინგის საშუალებას. ჯანდაცვის პერსონალს მოეთხოვებათ შეატყობინონ ნებისმიერი საეჭვო არასასურველი რეაქცია ეროვნული შეტყობინების სისტემის მეშვეობით.

დოზის გადაჭარბება

ლიზინოპრილის ჭარბი დოზირებით მიღება

სიმპტომები: არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება, პირის სიმშრალე, ძილიანობა, შარდის შეკავება, ყაბზობა, შფოთვა, გაღიზიანება.

მკურნალობა: სიმპტომატური თერაპია, 0,9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარის და, თუ შესაძლებელია, ვაზოპრესორების ინტრავენური შეყვანა, არტერიული წნევის კონტროლი, წყლისა და ელექტროლიტური ბალანსის კონტროლი. შესაძლებელია ჰემოდიალიზის ჩატარება (იხ. „სპეციალური მითითებები: პაციენტები ჰემოდიალიზზე“).

ამლოდიპინის დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება რეფლექსური ტაქიკარდიის შესაძლო განვითარებით და ჭარბი პერიფერიული ვაზოდილაცია (არსებობს მნიშვნელოვანი და მუდმივი ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი, შოკის და სიკვდილის განვითარებით).

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, გააქტიურებული ნახშირის დანიშვნა (განსაკუთრებით დოზის გადაჭარბებიდან პირველი 2 საათის განმავლობაში), პაციენტის ჰორიზონტალურ პოზიციაში მოთავსება ფეხების სიმაღლეზე მოთავსებით, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის აქტიური შენარჩუნება, გულის და ფილტვების ფუნქციის მაჩვენებლების მონიტორინგი, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის და დიურეზის კონტროლი. სისხლძარღვთა ტონუსის და არტერიული წნევის აღდგენის უკუჩვენებების არარსებობის შემთხვევაში, შესაძლოა მიზანშეწონილი იყოს ვაზოკონსტრიქტორების დანიშვნა. კალციუმის გლუკონატის ინტრავენური ინექციები შეიძლება დაეხმაროს კალციუმის არხის ბლოკადის ეფექტების შეცვლას. ვინაიდან ამლოდიპინი ძლიერად არის დაკავშირებული ცილებთან, ჰემოდიალიზი არ არის ეფექტური ამლოდიპინის დოზის გადაჭარბების სამკურნალოდ.

ინდაპამიდის დოზის გადაჭარბება

ინდაპამიდის ტოქსიკური ეფექტი დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში არ დაფიქსირებულა, მათ შორის ძალიან მაღალი დოზების გამოყენების დროსაც კი (40 მგ-მდე, ანუ 27-ჯერ მეტი თერაპიულ დოზაზე). ინდაპამიდით მწვავე ინტოქსიკაციის ნიშნები პირველ რიგში ასოცირდება წყლის და ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევასთან (ჰიპონატრიემია, ჰიპოკალიემია). დოზის გადაჭარბების კლინიკური სიმპტომები შეიძლება იყოს გულისრევა, ღებინება, არტერიული წნევის დაქვეითება, კრუნჩხვები, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, დაბნეულობა, პოლიურია ან ოლიგურია, რომელიც იწვევს ანურიას (ჰიპოვოლემიის გამო). გადაუდებელი ზომები მოიცავს პრეპარატის ორგანიზმიდან გამოდევნას, კუჭის ამორეცხვას და/ან გააქტიურებული ნახშირის მიღებას წყლისა და ელექტროლიტური ბალანსის აღდგენით.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ლიზინოპრილი

სამკურნალო საშუალებების კომბინაციების უკუჩვენებები

ალისკირენი

აგფ ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენება ალისკირენთან და ალისკირენის შემცველ პრეპარატებთან შაქრიანი დიაბეტის და/ან თირკმელების ზომიერი ან მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (GFR ნაკლები 60 მლ/წთ/1,73 მ2 სხეულის ზედაპირის ფართობი) უკუნაჩვენებია. აგფ ინჰიბიტორების დანიშვნა ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებთან ერთად უკუნაჩვენებია დიაბეტური ნეფროპათიის მქონე პაციენტებში.

სამკურნალო საშუალებების არარეკომენდებული კომბინაციები

ანგიოთენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების ანტაგონისტები(АRАII )

ლიტერატურაში მოხსენებულია, რომ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დადგენილი ათეროსკლეროზული დაავადება, გულის ქრონიკული უკმარისობა ან შაქრიანი დიაბეტი ბოლო ორგანოს დაზიანებით, აგფ ინჰიბიტორთან და ARA II-თან ერთდროული თერაპია დაკავშირებულია არტერიული ჰიპოტენზიის, სინკოპეს, ჰიპერკალიემიის უფრო მაღალი სიხშირით განვითარებასთან და თირკმლის ფუნქციის გაუარესებასთან (თირკმლის მწვავე უკმარისობის ჩათვლით) მხოლოდ ერთი პრეპარატის გამოყენებასთან შედარებით, რომელიც გავლენას ახდენს RAAS-ზე. ორმაგი ბლოკადა (მაგალითად, როდესაც აგფ ინჰიბიტორი შერწყმულია ARA II-თან) უნდა შემოიფარგლოს ცალკეულ შემთხვევებში თირკმლის ფუნქციის, კალიუმის დონის და არტერიული წნევის ფრთხილად მონიტორინგით.

კალიუმის დანამატები, კალიუმის შემნახველი დიურეზულები (სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი, ეპლერენონი) ან კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელებ ი

შეიძლება განვითარდეს ჰიპერკალიემია (შესაძლო ფატალური შედეგით), განსაკუთრებით თუ აღინიშნება თირკმლის ფუნქციის დარღვევა (ჰიპერკალიემიასთან დაკავშირებული დამატებითი ეფექტები). აგფ ინჰიბიტორები არ უნდა იქნას გამოყენებული ერთდროულად ისეთ ნივთიერებებთან, რომლებიც ზრდის კალიუმის შემცველობას სისხლის პლაზმაში, გარდა ჰიპოკალიემიის შემთხვევებისა. ლიზინოპრილისა და ზემოაღნიშნული საშუალებების კომბინაცია არ არის რეკომენდებული. თუმცა, თუ მითითებულია ერთდროული გამოყენება, ისინი უნდა იქნას გამოყენებული სიფრთხილით და სისხლის შრატში კალიუმის შემცველობის რეგულარული მონიტორინგით.

ლითიუმის პრეპარატები

ლითიუმის პრეპარატების და აგფ ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება მოხდეს ლითიუმის კონცენტრაციის შექცევადი მატება სისხლის შრატში და მასთან დაკავშირებული ტოქსიკური ეფექტები. არ არის რეკომენდებული ლიზინოპრილისა და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული გამოყენება. თუ საჭიროა ასეთი თერაპიის ჩატარება, უნდა ჩატარდეს სისხლის შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის რეგულარული მონიტორინგი.

წამლების კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ განსაკუთრებულ სიფრთხილეს გამოყენებისას

ინსულინი და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებები

ეპიდემიოლოგიურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ აგფ ინჰიბიტორებისა და ჰიპოგლიკემიური საშუალებების (ინსულინები, ორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებები) ერთობლივმა გამოყენებამ შეიძლება გააძლიეროს მათი ჰიპოგლიკემიური ეფექტი ჰიპოგლიკემიის განვითარებამდე. ეს ეფექტი ყველაზე მეტად შეინიშნება ერთდროული თერაპიის პირველ კვირებში და ასევე პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით.

ბაკლოფენი

აძლიერებს აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს. აუცილებელია არტერიული წნევის დონის მკაცრი კონტროლი და აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა დარეგულირდეს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების დოზა.

დიურეზულები

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეზულებს, განსაკუთრებით ისეთებს, რომლებიც იწვევენ სითხის და/ან მარილების გამოდევნას, არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება შეიძლება შეინიშნოს აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიის დასაწყისში. ანტიჰიპერტენზიული ეფექტების განვითარების რისკი შეიძლება შემცირდეს დიურეზულების მიღების შეწყვეტით, სითხის ან მარილების დაკარგვის შევსებით აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიის დაწყებამდე. ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში წინა დიურეზული თერაპიის მქონე პაციენტებში, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სითხის და/ან მარილების გადაჭარბებული გამოყოფა, დიურეზულები უნდა გაუქმდეს პრეპარატი ეკვაპრესის ® გამოყენების დაწყებამდე. თირკმლის ფუნქციის (კრეატინინის კონცენტრაცია) მონიტორინგი უნდა მოხდეს ეკვაპრესის გამოყენების პირველი კვირების განმავლობაში.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასპ), მათ შორის აცეტილსალიცილის მჟავა ≥3 გ/დღეში დოზირებით

აგფ ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ აასპ-თან (აცეტილსალიცილის მჟავა დოზით, რომელსაც აქვს ანთების საწინააღმდეგო ეფექტი, ციკლოოქსიგენაზა-2 (COX-2) ინჰიბიტორები და არასელექციური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები) შეიძლება გამოიწვიოს აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის დაქვეითება. აგფ ინჰიბიტორების და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის გაუარესება, მათ შორის თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარება და შრატში კალიუმის მომატება, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებით. სიფრთხილეა საჭირო ამ კომბინაციის დანიშვნისას, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში. პაციენტებს სჭირდებათ სითხის დაკარგვის კომპენსირება და თირკმელების ფუნქციის ფრთხილად მონიტორინგი როგორც მკურნალობის დასაწყისში, ასევე მკურნალობის დროს.

ესტრამუსტინი, mTOR ინჰიბიტორები (სიროლიმუსი, ევეროლიმუსი, ტემსიროლიმუსი)

ესტრამუსტინის ერთდროულ გამოყენებას აგფ ინჰიბიტორებთან თან ახლავს ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების რისკი.

ნეიტრალური ენდოპეპტიდაზას ინჰიბიტორები

ანგიონევროზული შეშუპების გაზრდილი რისკი დაფიქსირდა აგფ ინჰიბიტორების და რაცეკადოტრილის (ენკეფალინაზას ინჰიბიტორი) ერთდროული გამოყენებისას. აგფ ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენებისას საკუბიტრილის შემცველ პრეპარატებთან (ნეპრილიზინის ინჰიბიტორი) იზრდება ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების რისკი და, შესაბამისად, ამ პრეპარატების ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია. აგფ ინჰიბიტორები არ უნდა დაინიშნოს საკუბიტრილის შემცველი პრეპარატების შეწყვეტიდან სულ მცირე 36 საათზე ადრე. საკუბიტრილის შემცველი პრეპარატების მიღება უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს, ასევე აგფ ინჰიბიტორების მიღების შეწყვეტიდან 36 საათის განმავლობაში.

DPP-4 ინჰიბიტორები (გლიპტინები)

ლინაგლიპტინი, საქსაგლიპტინი, სიტაგლიპტინი, ვილდაგლიპტინი - აგფ ინჰიბიტორებთან ერთად გამოყენებისას ანგიონევროზული შეშუპების რისკი იზრდება გლიპტინის მიერ დიპეპტიდილ პეპტიდაზა-4 (DPP-4) აქტივობის დათრგუნვის გამო.

სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ სიფრთხილეს გამოყენებისას

სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები (მაგ., ბეტა-ბლოკატორები, კალციუმის არხის ბლოკატორები, შარდმდენები) და ვაზოდილატორები

მოსალოდნელია პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაძლიერება. სიფრთხილეა საჭირო ნიტროგლიცერინთან, სხვა ნიტრატებთან ან სხვა ვაზოდილატატორებთან ერთად მიღებისას, რადგან ამან შეიძლება კიდევ უფრო შეამციროს არტერიული წნევა.

ანტაციდები და ქოლესტირამინი

ანტაციდებთან და ქოლესტირამინთან ერთდროული გამოყენება იწვევს კუჭ-ნაწლავის შეწოვის დათრგუნვას.

ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, ანტიფსიქოზური საშუალებები, ზოგადი ანესთეტიკები, ბარბიტურატები, ფენოთიაზინები, ეთანოლი

ერთად მიღებისას მოსალოდნელია ლიზინოპრილის მოქმედების გაძლიერება.

სიმპათომიმეზურები

სიმპათომიმეზურებმა შეიძლება შეასუსტონ აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება.

მიორელაქსანტები

აგფ ინჰიბიტორებთან მიორელაქსანტების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება.

ოქროს პრეპარატები

აგფ ინჰიბიტორების, მათ შორის ლიზინოპრილის გამოყენებისას, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ინტრავენურად ოქროს პრეპარატს (ნატრიუმის აუროთიომალატი), აღწერილია ნიტრიტოიდური რეაქციების იშვიათი შემთხვევები (სიმპტომის კომპლექსი, რომელიც მოიცავს სახის კანის სიწითლეს, გულისრევას, ღებინებას და არტერიულ ჰიპოტენზიას).

კო-ტრიმოქსაზოლი (სულფამეთოქსაზოლი და ტრიმეტოპრიმი)

ჰიპერკალიემიის განვითარების გაზრდილი რისკი.

სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები (SSRIs: ესციტალოპრამი, პაროქსეტინი, ფლუოქსეტინი, სერტრალინი)

SSRI-ებთან ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს მძიმე ჰიპონატრიემია.

ალოპურინოლი, პროკაინამიდი, ციტოსტატიკები (5-ფტორურაცილი, ვინკრისტინი, დოცეტაქსელი)

მოსალოდნელია ლეიკოპენიის განვითარება.

ქსოვილის პლაზმინოგენის აქტივატორები

ობსერვაციულმა კვლევებმა აჩვენა ანგიონევროზის გაზრდილი სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ აგფ ინჰიბიტორებით იშემიური ინსულტის დროს თრომბოლიზური თერაპიისთვის ალტეპლაზას გამოყენების შემდეგ.

ამლოდიპინი

უკუნაჩვენები სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები

დანტროლენი (ინტრავენური შეყვანა)

ლაბორატორიულ კვლევებში ცხოველებში დაფიქსირდა პარკუჭების ფიბრილაციის შემთხვევები ფატალური შედეგით და კოლაფსი ვერაპამილის გამოყენებისა და დანტროლენის ინტრავენური შეყვანისას, რომელსაც თან ახლავს ჰიპერკალიემია. ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკის გამო, კალციუმის არხის ნელი ბლოკატორის, ამლოდიპინის შემცველი ეკვაპრესის ერთდროული გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული ავთვისებიანი ჰიპერთერმიისადმი მიდრეკილ პაციენტებში, აგრეთვე ავთვისებიანი ჰიპერთერმიის მკურნალობისას.

არარეკომენდებული სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები

გრეიფრუტის წვენი

ამლოდიპინის მიღება გრეიფრუტთან ან გრეიფრუტის წვენთან ერთად არ არის რეკომენდებული, რადგან ზოგიერთ პაციენტში ამლოდიპინის ბიოშეღწევადობა შეიძლება გაიზარდოს, რამაც შესაძლოა გამოიწვიოს არტერიული წნევის დაქვეითების ეფექტის გაზრდა.

სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ განსაკუთრებულ სიფრთხილეს გამოყენებისა ს

CYP3A4 იზოფერმენტის ინდუქტორები

არ არსებობს მონაცემები CYP3A4 იზოფერმენტის ინდუქტორების გავლენის შესახებ ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე. CYP3A4 იზოფერმენტის ინდუქტორების (მაგალითად, რიფამპიცინი, წმინდა იოანეს ვორტი) და ამლოდიპინის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ამლოდიპინის პლაზმური კონცენტრაციის დაქვეითება. სიფრთხილეა საჭირო პრეპარატის ეკვაპრესი® და CYP3A4 იზოფერმენტის ინდუქტორების გამოყენებისას.

CYP3A4 იზოენზიმის ინჰიბიტორები

ამლოდიპინის და CYP3A4-ის ძლიერი ან ზომიერი ინჰიბიტორების (პროტეაზას ინჰიბიტორები, როგორიცაა რიტონავირი, აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები, მაკროლიდები, როგორიცაა ერითრომიცინი ან კლარითრომიცინი, ვერაპამილი ან დილთიაზემი) ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ამლოდიპინის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი ზრდა. ამ ფარმაკოკინეტიკური დარღვევების კლინიკური გამოვლინებები შეიძლება უფრო გამოხატული იყოს ხანდაზმულ პაციენტებში. ამასთან დაკავშირებით შესაძლოა საჭირო გახდეს კლინიკური მდგომარეობის მონიტორინგი და პრეპარატის ეკვაპრესი® დოზის კორექცია.

სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ სიფრთხილეს გამოყენებისას

სიმვასტატინი

ამლოდიპინის 10 მგ მრავალჯერადი დოზების მიღება სიმვასტატინთან კომბინაციაში 80 მგ იწვევდა სიმვასტატინის ექსპოზიციის 77%-ით ზრდას მარტო სიმვასტატინთან შედარებით. ამრიგად, პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ამლოდიპინს, უნდა მიიღონ სიმვასტატინი არაუმეტეს 20 მგ დღიური დოზით.

კალციუმის პრეპარატები

შეიძლება შეამციროს BMCC-ის ეფექტი.

ლითიუმის პრეპარატები

BMCC-ის ლითიუმის პრეპარატებთან ერთობლივი გამოყენებისას (ამლოდიპინის შესახებ მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი), შესაძლებელია გაიზარდოს მათი ნეიროტოქსიკურობის გამოვლინება (გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ატაქსია, ტრემორი ან ტინიტუსი).

ბაკლოფენი

მოსალოდნელია ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაძლიერება. საჭიროა არტერიული წნევის და თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი, საჭიროების შემთხვევაში, ამლოდიპინის დოზის კორექტირება.

ამიფოსტინი

შესაძლებელია ამლოდიპინის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაძლიერება.

გლუკოკორტიკოსტეროიდები

დაქვეითებული ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი (სითხის შეკავება და ნატრიუმის იონები კორტიკოსტეროიდების მოქმედების შედეგად).

ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, ანტიფსიქოტიკა, იზოფლურანი

არსებობს ორთოსტატული ჰიპოტენზიის და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაზრდის რისკი (დამატებითი ეფექტი).

ტაკროლიმუსი

ამლოდიპინთან ერთდროული გამოყენებისას არსებობს სისხლის პლაზმაში ტაკროლიმუსის კონცენტრაციის გაზრდის რისკი. ამლოდიპინთან ერთდროული გამოყენებისას ტაკროლიმუსის ტოქსიკურობის თავიდან ასაცილებლად, პაციენტების სისხლის პლაზმაში ტაკროლიმუსის კონცენტრაცია უნდა შემოწმდეს და საჭიროების შემთხვევაში უნდა მოხდეს ტაკროლიმუსის დოზის კორექტირება.

ტასონერმინი

ამლოდიპინის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს ტაზონერმინის სისტემური პლაზმური ექსპოზიცია. ასეთ შემთხვევებში აუცილებელია სისხლში ტასონერმინის რეგულარული მონიტორინგი და საჭიროების შემთხვევაში დოზის კორექცია.

mTOR ინჰიბიტორები

mTOR ინჰიბიტორები, როგორიცაა სიროლიმუსი, ტემსიროლიმუსი და ევეროლიმუსი წარმოადგენენ CYP3A იზოფერმენტის სუბსტრატებს. ამლოდიპინი არის CYP3A იზოფერმენტის სუსტი ინჰიბიტორი. mTOR ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენებისას ამლოდიპინმა შეიძლება გაზარდოს მათი ექსპოზიცია.

სხვა ურთიერთქმედება ამლოდიპინთან

ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ ამლოდიპინი შეიძლება უსაფრთხოდ იქნას გამოყენებული თიაზიდურ დიურეტიკებთან, ალფა-ბლოკატორებთან, ბეტა-ბლოკატორებთან და აგფ ინჰიბიტორებთან ერთად. სტაბილური სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში ამლოდიპინი შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა ანტიანგინალურ საშუალებებთან ერთად, როგორიცაა ხანგრძლივი და მოკლე მოქმედების ნიტრატები, ბეტა-ბლოკატორები. შესაძლოა, BMCC-ის ანტიანგინალური და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის მატება თიაზიდთან და მარყუჟის დიურეტიკებთან, აგფ ინჰიბიტორებთან, ბეტა-ბლოკატორებთან და ნიტრატებთან ერთად გამოყენებისას, აგრეთვე მათი ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაზრდა ალფა-1-ბლოკატორებთან და ანტიფსიქოტიკებთან ერთად გამოყენებისას. ამლოდიპინი არ იწვევს უარყოფით ინოტროპულ ეფექტს. თუმცა, ზოგიერთმა BMC-მ შეიძლება გაზარდოს ანტიარითმული საშუალებების უარყოფითი ინოტროპული ეფექტი, რომლებიც ახანგრძლივებს QT ინტერვალს (მაგ., ამიოდარონი და ქინიდინი). სხვა BMC-ებისგან განსხვავებით, არ იყო მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ამლოდიპინს (მე-3 თაობის BMC) და არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შორის, ინდომეტაცინის ჩათვლით. უსაფრთხოა ამლოდიპინის მიღება ორალურ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან ერთად. სილდენაფილის ერთჯერადი დოზა 100 მგ დოზით ესენციური არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში არ ახდენს გავლენას ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე. ამლოდიპინის 10 მგ დოზით და ატორვასტატინის ერთობლივი განმეორებით მიღებამ 80 მგ დოზით გამოიწვია ატორვასტატინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების უმნიშვნელო ცვლილება წონასწორული კონცენტრაციის მდგომარეობაში. ეთანოლი (ალკოჰოლის შემცველი სასმელები): ამლოდიპინი მნიშვნელოვნად არ მოქმედებს ეთანოლის ფარმაკოკინეტიკაზე 10 მგ ერთჯერადი და მრავალჯერადი დოზებით. ციკლოსპორინისა და ამლოდიპინის ურთიერთქმედების კვლევები ჯანმრთელ მოხალისეებში და პაციენტების სპეციალურ ჯგუფებში არ ჩატარებულა, გარდა თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდეგ პაციენტებისა. ამლოდიპინის ციკლოსპორინთან ურთიერთქმედების სხვადასხვა კვლევები თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდეგ პაციენტებში აჩვენებს, რომ ამ კომბინაციის გამოყენებამ შეიძლება ან არ გამოიწვიოს რაიმე ეფექტი, ან გაზარდოს ციკლოსპორინის მინიმალური კონცენტრაცია სხვადასხვა ხარისხით 40%-მდე. თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდეგ პაციენტებში ციკლოსპორინის დონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს. ამლოდიპინისა და დიგოქსინის ერთდროული გამოყენებისას თირკმლის კლირენსი და დიგოქსინის კონცენტრაცია სისხლის შრატში არ იცვლება. ვარფარინის ამლოდიპინთან ერთდროული გამოყენებისას პროთრომბინის დრო არ იცვლება. ციმეტიდინთან ერთდროული გამოყენებისას ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება. ამლოდიპინი არ ახდენს გავლენას დიგოქსინის, ფენიტოინის, ვარფარინის და ინდომეტაცინის შეკავშირების ხარისხზე პლაზმის ცილებთან in vitro. ალუმინის და მაგნიუმის შემცველი ანტაციდები: ამ ანტაციდების ერთჯერადი დოზა ამლოდიპინთან ერთად მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

ინდაპამიდი

უკუნაჩვენები სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები

ლითიუმის პრეპარატები

ინდაპამიდისა და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისას, აგრეთვე უმარილო დიეტის დროს, შეიძლება მოხდეს ლითიუმის კონცენტრაციის მომატება სისხლის პლაზმაში მისი გამოყოფის შემცირების გამო, რასაც თან ახლავს დოზის გადაჭარბების ნიშნები. აუცილებლობის შემთხვევაში დიურეზული პრეპარატების გამოყენება შესაძლებელია ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად, ხოლო სისხლის პლაზმაში ლითიუმის შემცველობა გულდასმით უნდა შემოწმდეს და შესაბამისად უნდა დარეგულირდეს პრეპარატის დოზა.

სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ განსაკუთრებულ ზრუნვას გამოყენებისა ს

პრეპარატები, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ „პირუეტის“ ტიპის პოლიმორფული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია

· IA კლასის ანტიარითმული პრეპარატები (ქვინიდინი, ჰიდროქინიდინი, დიზოპირამიდი, პროკაინამიდი) და IC კლასი (ფლკაინიდი).

· III კლასის ანტიარითმული პრეპარატები (ამიოდარონი, სოტალოლი, დოფეტილიდი, იბუტილიდი, ბრეტილიუმის ტოზილატი, დრონედარონი).

· ანტიფსიქოზური საშუალებები: ფენოთიაზინები (ქლორპრომაზინი, ციამემაზინი, ლევომეპრომაზინი, თიორიდაზინი, ტრიფლუოპერაზინი, ფლუფენაზინი), ბენზამიდები (ამისულპრიდი, სულტოპრიდი, სულპირიდი, ტიაპრიდი), ბუტიროფენონები (დროპერიდოლი, ჰალოპერიდოლი); პიმოზიდი, სერტინდოლი.

· ანტიდეპრესანტები: ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები (ციტალოპრამი, ესციტალოპრამი).

· ანტიბაქტერიული საშუალებები: ფტორქინოლონები (ლევოფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი, სპარფლოქსაცინი, ციპროფლოქსაცინი); მაკროლიდები (ერითრომიცინი ინტრავენური შეყვანისთვის, აზითრომიცინი, კლარითრომიცინი, როქსითრომიცინი, სპირამიცინი), კო-ტრიმოქსაზოლი.

· აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები (ვორიკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, კეტოკონაზოლი, ფლუკონაზოლი).

· მალარიის საწინააღმდეგო საშუალებები (ქინინი, ქლოროქინი, მეფლოქინი, ჰალოფანტრინი, ლუმეფანტრინი).

· ანტიანგინალური საშუალებები (რანოლაზინი, ბეპრიდილი).

· კიბოს საწინააღმდეგო პრეპარატები და იმუნომოდულატორები (ვანდეტანიბი, დარიშხანის ტრიოქსიდი, ოქსალიპლატინი, ტაკროლიმუსი, ანაგრელიდი).

· ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებები (ონდანსეტრონი).

· საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოძრაობაზე (ციზაპრიდი, დომპერიდონი).

· ანტიჰისტამინური საშუალებები (ასტემიზოლი, ტერფენადინი, მიზოლასტინი).

· სხვა: პენტამიდინი, დიფემანილი, IV ვინკამინი, ვაზოპრესინი, ტერლიპრესინი, კეტანსერინი, პრობუკოლი, პროპოფოლი, სევოფლურანი, ტეროდილინი, ცილოსტაზოლი.

პარკუჭოვანი არითმიის გაზრდილი რისკი, განსაკუთრებით „პირუეტის“ ტიპის პოლიმორფული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია (რისკის ფაქტორი – ჰიპოკალიემია). ინდაპამიდთან და ზემოაღნიშნულ პრეპარატებთან კომბინირებული თერაპიის დანიშვნამდე უნდა ჩატარდეს გამოკვლევა ჰიპოკალიემიის გამოსავლენად და საჭიროების შემთხვევაში გამოსწორება. აუცილებელია პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის კონტროლი, სისხლის პლაზმაში ელექტროლიტების დონის, ეკგ პარამეტრების კონტროლი.

ჰიპოკალიემიის მქონე პაციენტებში აუცილებელია ისეთი პრეპარატების გამოყენება, რომლებიც არ იწვევენ „პირუეტის“ ტიპის პოლიმორფულ პარკუჭოვან ტაქიკარდიას.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (სისტემური გამოყენებით), მათ შორის შერჩევითი COX-2 ინჰიბიტორები, სალიცილის მჟავას მაღალი დოზები (> 3 გ/დღეში)

შეიძლება შეამციროს ინდაპამიდის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. გლომერულური ფილტრაციის შემცირების გამო თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარების რისკი არსებობს. პაციენტებს სჭირდებათ სითხის დაკარგვის კომპენსირება და მკურნალობის დასაწყისში თირკმლის ფუნქციის ფრთხილად მონიტორინგი.

აგფ ინჰიბიტორები

აგფ ინჰიბიტორების დანიშვნას სისხლში ნატრიუმის იონების საწყისი კონცენტრაციის მქონე პაციენტებში (განსაკუთრებით თირკმლის არტერიის სტენოზის მქონე პაციენტებში) თან ახლავს უეცარი არტერიული ჰიპოტენზიის და/ან თირკმლის მწვავე უკმარისობის რისკი. არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებშიდა პაციენტებში, რომლებთიც აღინიშნება დიურეზულების შედეგად სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის იონების შესაძლო შემცირებული დონეები აუცილებელია შემდეგი ზომების მიღება:

· უნდა შეწყდეს შარდმდენი საშუალებების მიღება აგფ ინჰიბიტორით მკურნალობის დაწყებამდე 3 დღით ადრე. მოგვიანებით, საჭიროების შემთხვევაში, შესაძლოა არაკალიუმშემნახველი დიურეზულების მიღების განახლება.

· ან უნდა დაიწყოს აგფ ინჰიბიტორებით თერაპია დაბალი დოზებით, რასაც მოჰყვება თანდათან დოზის გაზრდა საჭიროებისამებრ.

გულის ქრონიკული უკმარისობის დროს აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობა უნდა დაიწყოს ყველაზე დაბალი შესაძლო დოზებით, შარდმდენების დოზების შესაძლო წინასწარი შემცირებით. ყველა შემთხვევაში, პაციენტებში აგფ ინჰიბიტორების მიღების პირველ კვირებში აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი (პლაზმის კრეატინინი).

სხვა პრეპარატები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპოკალიემია: ამფოტერიცინი B (ინტრავენურად შეყვანისას), გლუკო- და მინერალოკორტიკოსტეროიდები (სისტემური გამოყენებისას), ტეტრაკოსაქტიდი, საფაღარათო საშუალებები, რომლებიც ასტიმულირებენ ნაწლავის მოძრაობას.

ჰიპოკალიემიის გაზრდილი რისკი (დამატებითი ეფექტი). აუცილებელია სისხლის პლაზმაში კალიუმის კონცენტრაციის მუდმივი მონიტორინგი, საჭიროების შემთხვევაში - მისი კორექცია. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს პაციენტებს, რომლებიც ერთდროულად იღებენ საგულე გლიკოზიდებს. რეკომენდებულია საფაღარათო საშუალებების გამოყენება, რომლებიც არ ასტიმულირებენ ნაწლავის მოძრაობას.

ბაკლოფენი

მატულობს ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. პაციენტებს სჭირდებათ სითხის დაკარგვის კომპენსირება და მკურნალობის დასაწყისში თირკმლის ფუნქციის ფრთხილად მონიტორინგი.

საგულე გლიკოზიდები

ჰიპოკალიემია აძლიერებს საგულე გლიკოზიდების ტოქსიკურ ეფექტს. ინდაპამიდის და საგულე გლიკოზიდების ერთდროული გამოყენებისას საჭიროა სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის, ეკგ პარამეტრების მონიტორინგი და აუცილებლობის შემთხვევაში თერაპიის კორექტირება.

ალოპურინოლი

ინდაპამიდთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს ჰიპერმგრძნობელობის რისკი ალოპურინოლით მკურნალობის დროს.

სამკურნალო საშუალებების კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ სიფრთხილეს გამოყენებისა ს

კალიუმის შემანარჩუნებელი შარდმდენები (ამილორიდი, სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ეპლერენონი) ზოგიერთ პაციენტში მიზანშეწონილია კომბინირებული თერაპია ინდაპამიდთან და კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებთან, მაგრამ ჰიპოკალიემიის ან ჰიპერკალიემიის განვითარების შესაძლებლობა (განსაკუთრებით შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში ან თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში) არ არის გამორიცხული. აუცილებელია სისხლის პლაზმაში კალიუმის კონცენტრაციის, ეკგ პარამეტრების მონიტორინგი და აუცილებლობის შემთხვევაში თერაპიის კორექტირება.

მეტფორმინი

მოსალოდნელია თირკმლის ფუნქციის უკმარისობა, რომელიც შეიძლება განვითარდეს დიურეზულების, განსაკუთრებით მარყუჟის დიურეზულების ფონზე, ხოლო მეტფორმინის დანიშვნა ზრდის ლაქტური აციდოზის განვითარების რისკს. მეტფორმინი არ უნდა იქნას გამოყენებული, თუ პლაზმაში კრეატინინის დონე აღემატება 15 მგ/ლ (135 მკმოლ/ლ) მამაკაცებში და 12 მგ/ლ (110 მკმოლ/ლ) ქალებში.

იოდის შემცველი კონტრასტული საშუალებები

დიურეზულებით გამოწვეული დეჰიდრატაციით, თირკმლის მწვავე უკმარისობის რისკი იზრდება, განსაკუთრებით იოდის შემცველი კონტრასტული საშუალებების მაღალი დოზების გამოყენებისას. იოდის შემცველი კონტრასტული საშუალებების გამოყენებამდე პაციენტებში აუცილებელია სითხის დაკარგვის კომპენსირება.

ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, ანტიფსიქოტიკები (ნეიროლეპტიკები)

ამ კლასების პრეპარატები აძლიერებენ ინდაპამიდის ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს და ზრდიან ორთოსტატული ჰიპოტენზიის რისკს (დამატებითი ეფექტი).

კალციუმის მარილები

ერთდროული გამოყენებისას ჰიპერკალციემიის რისკი იზრდება თირკმელებით კალციუმის იონების გამოყოფის შემცირებით.

ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი

შესაძლებელია კრეატინინის შემცველობის გაზრდა სისხლის პლაზმაში მოცირკულირე ციკლოსპორინის კონცენტრაციის შეცვლის გარეშე, თუნდაც მოცირკულირე სისხლის ნორმალური მოცულობით და სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის შემცველობით.

გლუკოკორტიკოსტეროიდული პრეპარატები, ტეტრაკოსაქტიდი (სისტემური გამოყენებისას)

მოსალოდნელია ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის დაქვეითება (სითხის შეკავება და ნატრიუმის იონები გამოწვეული კორტიკოსტეროიდებით).

უსაფრთხოების ზომები

ჰოსპიტაციის შემთხვევაში აცნობეთ ექიმს, რომ იღებთ ეკვაპრესს®. პრეპარატი ეკვაპრესი® გამოყენებისას გასათვალისწინებელია სპეციალური მითითებები პრეპარატის ცალკეულ კომპონენტებთან დაკავშირებით.

ლიზინოპრილთან დაკავშირებული

სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია

ყველაზე ხშირად, არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება ასოცირდება ჰიპოვოლემიასთან, რომელიც გამოწვეულია დიურეზულების გამოყენებით, საკვებში მარილის რაოდენობის შემცირებით, დიალიზით, დიარეით ან ღებინებით (იხ. "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან", "გვერდითი მოვლენები"). გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, იმისდა მიუხედავად, არის თუ არა ის დაკავშირებული თირკმლის უკმარისობასთან, შეიძლება განვითარდეს არტერიული ჰიპოტენზია. დადგინდა, რომ გულის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ეს მდგომარეობა უფრო ხშირად გვხვდება დიურეზულების მაღალი დოზების დანიშვნის, ჰიპონატრიემიის ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევის გამო. ასეთ პაციენტებში საჭიროა ფრთხილად სამედიცინო მეთვალყურეობა (აუცილებელია ლიზინოპრილისა და დიურეზულების დოზების ფრთხილად შერჩევა). იგივე გაიდლაინები ვრცელდება გულის იშემიური დაავადების და ცერებროვასკულური უკმარისობის მქონე პაციენტებზე, რომლებშიც არტერიული წნევის მკვეთრმა დაქვეითებამ შეიძლება გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი. არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითებით, პაციენტს რეკომენდირებულია მოთავსება მწოლიარე მდგომარეობაში, საჭიროების შემთხვევაში ინტრავენურად შეყვანილი ნატრიუმის ქლორიდის 0,9%-იანი ხსნარი. გარდამავალი ჰიპოტენზიური რეაქცია არ არის უკუჩვენება ლიზინოპრილის შემდეგი დოზის მიღებისთვის.

პაციენტებში, რომლებთაც აღენიშნებათ გულის ქრონიკული უკმარისობა (CHF), მაგრამ ახასიათებთ ნორმალური ან შემცირებული არტერიული წნევა, ლიზინოპრილის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის დაქვეითება; როგორც წესი, ეს არ არის პრეპარატის შეწყვეტის საფუძველი. თუ არტერიული ჰიპოტენზია სიმპტომატური ხდება, საჭიროა პრეპარატის დოზის შემცირება ან წამლით მკურნალობის შეწყვეტა. პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ სიმპტომატური არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი (დაბალი მარილიანი ან უმარილო დიეტის დროს), განურჩევლად ჰიპონატრიემიის არსებობისა, ასევე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს მაღალი დოზებით, აუცილებელია ჰიპოვოლემიის ან ნატრიუმის დეფიციტის კომპენსირება. მკურნალობის დაწყებამდე. ლიზინოპრილის პირველი დოზის მიღებისას აუცილებელია არტერიული წნევის კონტროლი.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში აგფ ინჰიბიტორების დანიშვნის ფონზე არტერიული წნევის მნიშვნელოვანმა დაქვეითებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის დისფუნქციის ზრდა. დაფიქსირდა თირკმლის მწვავე უკმარისობის შემთხვევები.

პაციენტებში თირკმლის არტერიების ორმხრივი სტენოზით ან ერთი თირკმლის არტერიის სტენოზით აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას აღინიშნა შარდოვანას და შრატში კრეატინინის კონცენტრაციის მატება; ჩვეულებრივ, ეს დარღვევები გარდამავალი იყო და ჩერდებოდა თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ. ისინი უფრო ხშირი იყო თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

პაციენტებში მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტით და თირკმლის მძიმე უკმარისობით (შრატის კრეატინინი >177 მკმოლ/ლ და/ან პროტეინურია >500 მგ/დღეში), ლიზინოპრილი არ უნდა დაინიშნოს. მკურნალობის დროს თირკმლის ფუნქციის დარღვევის განვითარებით (შრატში კრეატინინის კონცენტრაცია > 265 მკმოლ/ლ ან გაორმაგებულია საწყისთან შედარებით), ნაჩვენებია ლიზინოპრილის მოხსნა.

ჰიპერმგრძნობელობა, ანგიონევროზული შეშუპება

იშვიათ შემთხვევებში, აგფ ინჰიბიტორების, მათ შორის ლიზინოპრილის გამოყენების ფონზე, აღინიშნა სახის, კიდურების, ტუჩების, ენის, ეპიგლოტის და/ან ხორხის ანგიონევროზის განვითარება. ასეთ შემთხვევებში საჭიროა ლიზინოპრილის დაუყოვნებელი მოხსნა; ნაჩვენებია პაციენტის მდგომარეობის მონიტორინგი, სანამ სიმპტომები მთლიანად არ გაქრება. როგორც წესი, სახის და ტუჩების ანგიონევროზული შეშუპება დროებითია და არ საჭიროებს მკურნალობას; თუმცა შესაძლებელია ანტიჰისტამინური საშუალებების დანიშვნა.

ხორხის ანგიონევროზული შეშუპება შეიძლება ფატალური იყოს. ენის, ეპიგლოტის ან ხორხის შეშუპებამ შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი გზების მეორადი ობსტრუქცია. ამ შემთხვევაში აუცილებელია 0,3–0,5 მლ 1:1000 ადრენალინის ხსნარის დაუყოვნებლივ შეყვანა კანქვეშ და ასევე უზრუნველყოფილი უნდა იყოს სასუნთქი გზების გამტარობა.

იშვიათ შემთხვევებში აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიის დროს განვითარდა ნაწლავის ანგიონევროზული შეშუპება. ამავდროულად, პაციენტებს აღენიშნებოდათ მუცლის ტკივილი, როგორც იზოლირებული სიმპტომი ან გულისრევასთან ან ღებინებასთან ერთად, ზოგიერთ შემთხვევაში სახის წინა ანგიონევროზული შეშუპების გარეშე და C1-ესტერაზას ნორმალური დონით. დიაგნოზი დგინდება მუცლის ღრუს ორგანოების კომპიუტერული ტომოგრაფიით, ექოსკოპიით ან ოპერაციის დროს. სიმპტომები გაქრა აგფ ინჰიბიტორების მიღების შეწყვეტის შემდეგ. ამიტომ, პაციენტებში მუცლის არეში ტკივილით, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს, დიფერენციალური დიაგნოზის ჩატარებისას აუცილებელია გავითვალისწინოთ ნაწლავის ანგიონევროზის განვითარების შესაძლებლობა.

პაციენტებში ანგიონევროზული შეშუპების ანამნეზში, რომელიც არ არის დაკავშირებული აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებასთან, აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას მისი განვითარების რისკი უფრო მაღალია (იხ. „უკუჩვენებები“).

ანაფილაქსიური რეაქციები, რომლებიც დაკავშირებულია ჰიმენოპტერების მიმართ დესენსიბილიზაციასთან

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, პაციენტებს, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს, შეიძლება განუვითარდეთ სიცოცხლისათვის საშიში ანაფილაქსიური რეაქციები ჰიმენოპტერების (სიფრიფანაფრთიანების) მიმართ დესენსიბილიზაციის დროს, ამიტომ აუცილებელია აგფ ინჰიბიტორების დროებით შეწყვეტა დესენსიბილიზაციამდე.

პაციენტები ჰემოდიალიზზე

ანაფილაქსიური რეაქციები ასევე განვითარდა პაციენტებში, რომლებიც გადიან ჰემოდიალიზს მაღალი გამტარიანობის დიალიზური მემბრანების გამოყენებით (მაგ. AN69), რომლებიც ერთდროულად მკურნალობენ აგფ ინჰიბიტორებით. ასეთ პაციენტებში ნაჩვენებია სხვა დიალიზური მემბრანების ან სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების გამოყენება.

ხველა

აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს ხველა, რაც გასათვალისწინებელია დიფერენციალური დიაგნოზის დროს. ხანგრძლივი მშრალი ხველა ჩვეულებრივ ჩერდება აგფ ინჰიბიტორების მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

ქირურგიული ჩარევა / ზოგადი ანესთეზია

ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების გამოყენებამ ძირითადი ქირურგიული ჩარევის დროს ან ზოგადი ანესთეზიის დროს შეიძლება გამოიწვიოს ანგიოტენზინ II-ის ფორმირების დათრგუნვა რენინის კომპენსატორული სეკრეციის გამო. ამ ეფექტთან დაკავშირებული არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება შეიძლება თავიდან იქნეს აცილებული მოცირკულირე სისხლის მოცულობის გაზრდით. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს, უნდა აცნობონ ამის შესახებ ქირურგს/ანესთეზიოლოგს ოპერაციის დაწყებამდე (სტომატოლოგიური პროცედურების ჩათვლით).

შრატისმიერი კალიუმი

დაფიქსირდა ჰიპერკალიემიის შემთხვევები. ჰიპერკალიემიის რისკის ფაქტორებია თირკმლის უკმარისობა, შაქრიანი დიაბეტი, კალიუმის შემნახველი დიურეზულები (სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი და ამილორიდი), კალიუმის დანამატების გამოყენება და კალიუმზე დაფუძნებული მარილის შემცვლელები, განსაკუთრებით თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში. საჭიროების შემთხვევაში, ლიზინოპრილისა და ამ პრეპარატების ერთობლივი გამოყენება აჩვენებს სისხლის შრატში კალიუმის კონცენტრაციის რეგულარულ მონიტორინგს.

RAAS-ის ორმაგი ბლოკადა

დადასტურებულია, რომ აგფ ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების ან ალისკირენის ერთდროული გამოყენება ზრდის არტერიული ჰიპოტენზიის, ჰიპერკალიემიის და თირკმლის ფუნქციის დარღვევის რისკს (თირკმელების მწვავე უკმარისობის ჩათვლით). ამრიგად, აგფ ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების ან ალისკირენის კომბინირებული გამოყენება RAAS-ის ორმაგი ბლოკადისთვის არ არის რეკომენდებული. თუ არსებობს RAAS-ის ორმაგი ბლოკადის აბსოლუტური ჩვენება, მაშინ ის უნდა ჩატარდეს სპეციალისტის მჭიდრო მეთვალყურეობის ქვეშ, თირკმლის ფუნქციის, ელექტროლიტების და არტერიული წნევის ხშირი მონიტორინგის ქვეშ.

აგფ ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენება ალისკირენის შემცველ პრეპარატებთან უკუნაჩვენებია პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით და/ან თირკმლის ზომიერი ან მძიმე უკმარისობით (GFR ნაკლები 60 მლ/წთ/1,73 მ2 სხეულის ზედაპირის ფართობი) და არ არის რეკომენდებული სხვა პაციენტებში.

აგფ ინჰიბიტორების ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებთან ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია დიაბეტური ნეფროპათიის მქონე პაციენტებში და არ არის რეკომენდებული სხვა პაციენტებში.

ნეიტროპენია / აგრანულოციტოზი / თრომბოციტოპენია / ანემია

აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას შეიძლება განვითარდეს ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია და ანემია. თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში და სხვა დამამძიმებელი ფაქტორების არარსებობის შემთხვევაში ნეიტროპენია იშვიათად ვითარდება. განსაკუთრებული სიფრთხილე უნდა იქნას გამოყენებული შემაერთებელი ქსოვილის სისტემური დაავადების, იმუნოსუპრესანტების, ალოპურინოლის ან პროკაინამიდის ან ამ რისკის ფაქტორების კომბინაციის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში. ზოგიერთ პაციენტს განუვითარდა მძიმე ინფექციები, ზოგიერთ შემთხვევაში რეზისტენტული ინტენსიური ანტიბიოტიკოთერაპიის მიმართ. ასეთ პაციენტებში ეკვაპრესის® დანიშვნისას რეკომენდებულია სისხლის პლაზმაში ლეიკოციტების რაოდენობის პერიოდული მონიტორინგი. პაციენტებმა უნდა შეატყობინონ ექიმს ინფექციური დაავადების ნებისმიერი ნიშნის შესახებ (მაგ. ყელის ტკივილი, ცხელება).

მიტრალური სტენოზი / აორტის სტენოზი / ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია

აგფ ინჰიბიტორები სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული მიტრალური სტენოზის მქონე პაციენტებში და მარცხენა პარკუჭის გადინების ტრაქტის ობსტრუქციის მქონე პაციენტებში (აორტის სტენოზი, ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია).

ღვიძლის უკმარისობა

ძალიან იშვიათად განვითარდა ქოლესტაზური სიყვითლე აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას. ამ სინდრომის პროგრესირებასთან ერთად ვითარდება ღვიძლის ფულმინანტური ნეკროზი, ზოგჯერ ფატალური შედეგით. ამ სინდრომის განვითარების მექანიზმი უცნობია. თუ აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას ადგილი ჰქონდა სიყვითლეს ან „ღვიძლის“ ფერმენტების აქტივობის მნიშვნელოვან მატებას, ეკვაპრესის® მიღება უნდა შეწყდეს და ჩატარდეს პაციენტის მჭიდრო მონიტორინგი.

ეთნიკური განსხვავებები

ნეგროიდული რასის პაციენტებში, სხვა რასის წარმომადგენლებზე უფრო ხშირად ვითარდება ანგიონევროზული შეშუპება აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას. აგფ ინჰიბიტორებს შეიძლება ჰქონდეთ ნაკლებად გამოხატული ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შავკანიანი რასის პაციენტებში სხვა რასის წარმომადგენლებთან შედარებით. შესაძლოა, ეს განსხვავება გამოწვეულია იმით, რომ ნეგროიდული რასის არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებს ხშირად აქვთ დაბალი რენინის აქტივობა.

ამლოდიპინთან დაკავშირებული

აუცილებელია სტომატოლოგიური ჰიგიენის დაცვა და სტომატოლოგის მეთვალყურეობა (ტკივილების, სისხლდენის და ღრძილების ჰიპერპლაზიის თავიდან ასაცილებლად).

ხანდაზმულ პაციენტებში T1/2 შეიძლება გაიზარდოს და ამლოდიპინის კლირენსი შემცირდეს. დოზის შეცვლა საჭირო არ არის, მაგრამ საჭიროა ამ კატეგორიის პაციენტების უფრო მჭიდრო მონიტორინგი. ამლოდიპინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ჰიპერტონული კრიზისის დროს დადგენილი არ არის.

მიუხედავად იმისა, რომ BMCC-ს დროს არ ვლინდება „მოხსნის“ სინდრომი, სასურველია ამლოდიპინით მკურნალობის შეწყვეტა პრეპარატის დოზის თანდათანობით შემცირებით. ამლოდიპინის გამოყენების ფონზე პაციენტებში NYHA III და IV კლასის CHF არაიშემიური წარმოშობის მქონე პაციენტებში, აღინიშნა ფილტვის შეშუპების სიხშირის ზრდა, გულის უკმარისობის გაუარესების ნიშნების არარსებობის მიუხედავად.

ზეგავლენა ნაყოფიერებაზე

ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც მკურნალობდნენ კალციუმის არხის ბლოკატორებით, გამოვლინდა შექცევადი ბიოქიმიური ცვლილებები სპერმატოზოვას თავში, რაც შეიძლება კლინიკურად მნიშვნელოვანი იყოს ინ ვიტრო განაყოფიერების (IVF) დროს. თუმცა, ამჟამად არ არის საკმარისი კლინიკური მონაცემები ამლოდიპინის პოტენციური ეფექტის შესახებ ნაყოფიერებაზე. პრეკლინიკურ კვლევაში გამოვლინდა არასასურველი ეფექტები ნაყოფიერებაზე მამაკაცებში.

ინდაპამიდთან დაკავშირებული

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულების დანიშვნისას შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის ენცეფალოპათია, განსაკუთრებით ელექტროლიტური დისბალანსის არსებობისას. ამ შემთხვევაში აუცილებელია დიურეზულების გამოყენების შეწყვეტა.

ფოტომგრძნობელობა

თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულების გამოყენებისას აღინიშნა ფოტომგრძნობელობის განვითარების შემთხვევები (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოვლენები"). ფოტომგრძნობელობის განვითარებისას რეკომენდებულია ამ პრეპარატების მოხსნა. აუცილებლობის შემთხვევაში რეკომენდირებულია მკურნალობის გაგრძელება კანის მზისგან ან ხელოვნური ულტრაიისფერი გამოსხივებისგან დასაცავად.

წყალ-ელექტროლიტური ბალანსი

- პლაზმაში ნატრიუმის შემცველობა

მკურნალობის დაწყებამდე უნდა განისაზღვროს ნატრიუმის შემცველობა სისხლის პლაზმაში და რეგულარულად გაკონტროლდეს. ყველა შარდმდენმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპონატრიემია, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს უკიდურესად სერიოზული შედეგები. აუცილებელია სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის შემცველობის მუდმივი მონიტორინგი, რადგან თავდაპირველად მის შემცირებას შეიძლება არ ჰქონდეს კლინიკური გამოვლინებები. ნატრიუმის შემცველობის განსაკუთრებით ფრთხილად მონიტორინგი უნდა ჩატარდეს ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში და ხანდაზმულებში (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოვლენები" და "ჭარბი დოზირება").

ნებისმიერმა დიურეზულმა პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპონატრიემია, რაც ზოგჯერ იწვევს უკიდურესად სერიოზულ შედეგებს. ჰიპონატრიემიამ და ჰიპოვოლემიამ შეიძლება გამოიწვიოს დეჰიდრატაცია და ორთოსტატული ჰიპოტენზია. ქლორიდის იონების ერთდროულმა შემცირებამ შეიძლება გამოიწვიოს მეორადი კომპენსატორული მეტაბოლური ალკალოზი: ამ ეფექტის სიხშირე და სიმძიმე უმნიშვნელოა.

- კალიუმის შემცველობა სისხლის პლაზმაში

თიაზიდური და თიაზიდური მსგავსი შარდმდენებით თერაპიის ფონზე შესაძლებელია განვითარდეს სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის მკვეთრი დაქვეითება, აგრეთვე ჰიპოკალიემიის განვითარება. აუცილებელია ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკის პრევენცია (<3.4 მმოლ/ლ) პაციენტების შემდეგ ჯგუფებში: ხანდაზმულები, დასუსტებული პაციენტები და/ან პაციენტები, რომლებიც იღებენ კომბინირებულ მედიკამენტურ თერაპიას, პაციენტები ღვიძლის ციროზით, პერიფერიული შეშუპებით და ასციტებით, გულის კორონარული დაავადებით, გულის უკმარისობით. ასეთ პაციენტებში ჰიპოკალიემია აძლიერებს საგულე გლიკოზიდების ტოქსიკურ ეფექტებს და ზრდის არითმიის რისკს. გარდა ამისა, მაღალი რისკის ქვეშ არიან QT ინტერვალის მქონე პაციენტები, მიუხედავად იმისა, ეს ზრდა გამოწვეულია თუ არა თანდაყოლილი მიზეზებით ან წამლის ეფექტებით.

ჰიპოკალიემია, ბრადიკარდიის მსგავსად, ხელს უწყობს მძიმე არითმიების განვითარებას, განსაკუთრებით გულის არითმიებს, რომლებიც შეიძლება ფატალური იყოს. სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის პირველი გაზომვა უნდა ჩატარდეს მკურნალობის დაწყებიდან პირველი კვირის განმავლობაში. ჰიპოკალიემიის გამოვლენის შემთხვევაში რეკომენდებულია შესაბამისი თერაპიის დანიშვნა.

- კალციუმის შემცველობა სისხლის პლაზმაში

თიაზიდი და თიაზიდის მსგავსი შარდმდენები ამცირებენ კალციუმის გამოყოფას შარდით, რაც იწვევს სისხლის პლაზმაში კალციუმის შემცველობის უმნიშვნელო დროებით ზრდას. სიმპტომატური ჰიპერკალციემია შეიძლება გამოწვეული იყოს ადრე არადიაგნოსტირებული ჰიპერპარათირეოზით. დიურეზულების მიღება უნდა შეწყვიტოთ პარათირეოიდული ჯირკვლების ფუნქციის შესწავლამდე.

- სისხლის პლაზმის გლუკოზა

შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში ნაჩვენებია გლუკოზის კონცენტრაციის კონტროლი, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიის არსებობისას.

- შარდმჟავა

პოდაგრით დაავადებულ პაციენტებში შეიძლება მოხდეს ჩიყვის შეტევების სიხშირის გაზრდა ან მისი მიმდინარეობის გამწვავება.

დიურეზულები და თირკმლის ფუნქცი ა

თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულები ყველაზე ეფექტურია პაციენტებში თირკმელების ნორმალური ან ოდნავ შემცირებული ფუნქციით (პლაზმის კრეატინინი მოზრდილებში <25 მგ/ლ ან 220 მკმოლ/ლ). პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაცია ხანდაზმულ პაციენტებში ფასდება ასაკის, სხეულის წონისა და სქესის მიხედვით.

მკურნალობის დასაწყისში პაციენტებს შეიძლება აღენიშნებოდეთ გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარის დაქვეითება ჰიპოვოლემიის გამო, რაც შეიძლება დაკავშირებული იყოს წყლისა და ნატრიუმის დაკარგვასთან დიურეზულების მოქმედების გამო. ამასთან შესაძლოა კავშირში იყოს სისხლის პლაზმაში შარდმჟავას და კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება. თირკმელების ფუნქციის შენარჩუნებისას თირკმლის ასეთი გარდამავალი ფუნქციური უკმარისობა ჩვეულებრივ ქრება გართულებების გარეშე. თუმცა, თირკმლის უკმარისობის არსებობისას, პაციენტების ზოგადი მდგომარეობა შეიძლება გაუარესდეს.

ქოროიდული ეფუზია / მწვავე მიოპია / მეორადი დახურული კუთხის გლაუკომ ა

სულფონამიდებმა და მათმა წარმოებულებმა შეიძლება გამოიწვიონ იდიოსინკრატული რეაქცია, რომელიც იწვევს ქოროიდული გამონაჟონის განვითარებას მხედველობის ველის დეფექტით, მწვავე მიოპიით და მეორადი დახურული კუთხის გლაუკომის მწვავე შეტევით. სიმპტომები მოიცავს: მხედველობის სიმახვილის უეცარ დაქვეითებას ან თვალის ტკივილს, რომელიც ჩვეულებრივ ვლინდება თიაზიდური/თიაზიდის მსგავსი დიურეზული თერაპიის დაწყებიდან რამდენიმე საათში ან კვირაში. არანამკურნალებმა დახურულკუთხოვანმა მწვავე გლაუკომამ შეიძლება გამოიწვიოს მხედველობის მუდმივი დაკარგვა. სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში, თიაზიდური/თიაზიდის მსგავსი შარდმდენების გამოყენება უნდა შეწყდეს სასწრაფოდ. თუ შიდათვალის წნევა რჩება უკონტროლო, შეიძლება საჭირო გახდეს სასწრაფო მედიკამენტოზური მკურნალობა ან ქირურგიული ჩარევა. დახურულკუთხოვანი მწვავე გლაუკომის განვითარების რისკის ფაქტორები არის ანამნეზში ალერგიული რეაქცია სულფონამიდის წარმოებულებზე ან პენიცილინზე.

სპორტსმენები

ინდაპამიდმა შეიძლება გამოიწვიოს ცრუ დადებითი შედეგი დოპინგის ტესტირებისას სპორტსმენებში.

დამხმარე ნივთიერებები

ეკვაპრესი® შეიცავს ლაქტოზას მონოჰიდრატს. პაციენტებმა, რომლებთაც აღენიშნებათ იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემები, როგორიცაა გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტოზას აუტანლობა ლაქტაზას დეფიციტის გამო ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

ზეგავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

არ არსებობს მონაცემები პრეპარატის ეკვაპრესის ზემოქმედების შესახებ სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე და მექანიზმების მართვის უნარზე. არტერიული წნევის დაქვეითების შესაძლებლობის, თავბრუსხვევის, ძილიანობის და მსგავსი გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გათვალისწინებით, პაციენტები ფრთხილად უნდა იყვნენ პოტენციურად საშიში მოქმედებების შესრულებისას, რომლებიც საჭიროებენ განსაკუთრებულ ყურადღებას და სწრაფ რეაქციას (სატრანსპორტო საშუალებების მართვა, მოძრავ მექანიზმებთან მუშაობა, დისპეტჩერად და ოპერატორად მუშაობა და ა.შ.).

შეფუთვა

მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების კაფსულები, 10მგ/5მგ/1.5მგ, 20მგ/5მგ/1.5მგ, 20მგ/10მგ/1.5მგ.

14 კაფსულა მოთავსებულია PVC/PE/PVDC ფოლგის ბლისტერში და ალუმინის ფოლგაში.

2 ან 4 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

2 წელი.

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტულიპროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით