FUROSEMIDE - ფუროსემიდი 1% 2მლ. 10 ამპულა

ზოგადი დახასიათება :

საერთაშორისო და ქიმიური სახელწოდებები : Furosemide; 4- ქლორ - N -(2- ფურილმეთილ )-5-სულფამოილანტრანილის მჟავა ;

ძირითადი ფიზიკურ - ქიმიური თვისებები : გამჭვირვალე , უფერო ან ოდნავ მოყვითალო შეფერილობითსითხე ;

შემადგენლობა : 2 მლ ხსნარი შეიცავს ფუროსემიდი - 0.02 გ ;

დამხმარე ნივთიერებები : ნატრუმის ქლორიდი , ნატრიუმის ჰიდროქსიდი 1 M ხსნარი , საინექციო წყალი.

გამოშვების ფორმა . საინექციო ხსნარი .

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი . დიურეზული საშუალება . სულფამიდების მარტივი პრეპარატები .

ფარმაკოლოგიური თვისებები . ფურესემიდი წარმოადგენს ეფექტურ და სწრაფად მოქმედ დიურეზულ (სალურეზულ ) საშუალებას . დიურეზული ეფექტი დაკავშირებულია ნატრიუმისა და ქლორის იონებისრეაბსორბციის დათრგუნვასთან ჰენლეს მარყუჟში . ზრდის კალიუმის , მაგნიუმის , კალციუმის იონებისგამოყოფას .

ვენაში შეყვანისას იწვევს პერიფერიული ვენების გაფართოებას , ამცირებს გულის პრედატვირთვას ,ამცირებს მარცხენა პარკუჭის შევსების წნევას და წნევას ფილტვის არტერიაში . ვენაში შეყვანისასდიურეზული ეფექტი აღინიშნება 3-4 წუთში და გრძელდება 1-2 საათი . ეს პრეპარატის გამოყენებასშესაძლებელს ხდის გადაუდებელი მდგომარეობებისას – ფილტვების , თავის ტვინის შეშუპების დროს .

ფარმაკოკინეტიკა . სისხლის პლაზმაში ფუროსემიდის კონცენტრაცია იზრდება დოზის გაზრდასთანერთად , მაგრამ მაქსიმუმის მიღწევის დრო არ არის დამოკიდებული დოზაზე და მერყეობს ფართოსაზღვრებში პაციენტის მდგომარეობის მიხედვით . სისხლის პლაზმაში აქტიური ნივთიერება ძირითადადალბუმინთან კავშირშია : კონცენტრაციების დიაპაზონში 1- დან 400 ნგ / მლ - მდე ცილებთან კავშირიჯანმრთელ ადამიანებში შეადგენს 91-99%. თავისუფალი ფრაქცია შეადგენს თერაპიული კონცენტრაციის2.5-4.1%. ბიოტრანსფორმაციის პროცესში ორგანიზმში ფუროსემიდი ძირითადად გლუკურონიდადგარდაიქმნება .

გამოყენების ჩვენებები . ფილტვების , თავის ტვინის შეშუპება , მარცხენა პარკუჭის მწვავე უკამარისობა ,ჰიპერტენზიული კრიზები , ფორსირებული დიურეზი , შეშუპებები სისხლის მიმოქცევის მცირე და დიდწრეებში შეგუბებითი მოვლენებისას , ეკლამფსიები .

გამოყენების წესი და დოზები . ფუროსემიდი ინიშნება ვენასა და კუნთებში . მოზრდილებშისადღეღამისო დოზა პარენტერალური შეყვანისათვის – 40-60-120 მგ (1-2- ჯერ დღე - ღამეში ). სადღეღამისომაქსიმალური დოზა მოზრდილებისათვის – 240 მგ . ბავშვებში საწყისი სადღეღამისო დოზა – 1 მგ / კგ ,მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა – 6 მგ / კგ .

გვერდითი მოქმედება . შესაძლებელია ღებინება , გულისრევა , დიარეა , ჰიპერემია და კანის ქავილი ,ჰიპოტენზია , სმენის დროებით დაქვეითება , ინტერსტიციული ნეფრიტი . გაძლიერებული დიურეზისგამო შესაძლოა განვითარდეს თავბრუსხვევა , დეპრესია , კუნთების სისუსტე , წყურვილი ,ჰიპერურიკემია , ურიკოზურია , ჰიპერგლიკემია , ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა ( ჰიპოკალიემია, განსაკუთრებით ავადმყოფებში ღვიძლის ციროზით , ჰიპონატრიემია , ჰიპოქლორემიული ალკალოზი ),შარდმჟავას კონცენტრაციის მომატება სისხლში პაციენტებში პოდაგრის შეტევის განვითარებისადმიმიდრეკილებით . გვერდითი ეფექტების გამოვლენისას ფუროსემიდის დოზა უნდა შემცირდეს ან შეწყდესპრეპარატის გამოყენება .

უკუჩვენებები . მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ან სულფონამიდების მიმართ . ჰიპოკალიემია ,ღვიძლისმიერი კომა , თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადია , ანურია , საშარდე გზებისმექანიკური ობსტრუქცია , შარდის დინების დარღვევა . ორსულობა ( განსაკუთრებით პირველი ნახევარი )და ლაქტაცია .

ჭარბი დოზა . ჭარბი დოზის ძირითად ნიშნებს წარმოადგენს დეჰიდრატაცია , ცირკულირებადი სისხლისმოცულობის შემცირება , არტერიული ჰიპოტენზია , ელექტროლიტური დისბალანსი , ჰიპოკალიემია დაჰიპოქლორემიული ალკალოზი , განპირობებული დიურეზული ეფექტით .

მკურნალობა : წყალ - ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია , მოცირკულირე სისხლის მოცულობისშევსება , სიმტომური თერაპია . სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს .

გამოყენების თავისებურებანი . პრეპარატის გამოყენების პერიოდში დიეტა უნდა იყოს კალიუმითმდიდარი . სიფრთხილით გამოიყენება ხანდაზმული ასაკის პირებში ათეროსკლეროზის მოვლენებით ,სისხლის მიმოქცევის მძიმე უკმარისობისას , სათითურას პრეპარატების ხანგრძლივი გამოყენებისას .აზოტემიისა და ოლიგურიის დროს ნაჩვენებია პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტა .

ორსულობა და ლაქტაცია .

ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენება დაშვებულია თუ მოსალოდნელი სარგებელი დედისთვისაღემატება მოსალოდნელ ზიანს ნაყოფისთვის . ფუროსემიდი გამოიყოფა რძეში ლაქტაციის დროს , ამიტომაუცილებელია ძუძუთი კვების შეწყვეტა .

მკურნალობის დროს თავი შეიკავეთ პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვისაგან , რომელბიცსაჭიროებენ ყურადღების კონცენტრაციას და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციას .

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან . ფუროსემიდის შერევა არ შეიძლება სხვაპრეპარატების ხსნარებთან პარენტერალურად შეყვანის მიზნით . ფუროსემიდი ზრდის ცეფალოსპორინების, ამინოგლიკოზიდების , ქლორამფენიკოლის , ეტაკრინის მჟავას , ცისპლატინის , ამფოტერიცინი Bკონცენტრაციას და ნეფრო და ოტოტოქსიურობი მოქმედების განვითარების რისკს . ზრდის დიაზოქსიდისადა თეოფილინის ეფექტურობას , ამცირებს ჰიპოგლიკემიური საშუალებებისა და ალოპურინოლისეფექტურობას .

ამცირებს ლითიუმის პრეპარატების თირკმლის კლირენს და ზრდის ინტოქსიკაციის განვითარებისშესაძლებლობას .

აძლირერებს ჰიპოტენზიური საშუალებების ჰიპოტენზიურ ეფექტს , დეპოლრიზაციულიმიორელაქსაციური საშუალებებით გამოწვეულ ნერვ - კუნთოვან ბლოკადას ( სუქსამეთონიუმი ) დაამცირებს   არადეპოლრიზაციული მიორელაქსაციური საშუალებების მოქმედებას ( ტუბოკურარინი ).

პრესორული ამინები და ფუროსემიდი ამცირებენ ერთმანეთის ეფექტებს .

მილაკოვანი სეკრეციის დამთრგუნველი საშუალებების ზრდიან ფუროსემიდის კონცენტრაციას სისხლში .

გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან , ამფოტერიცინ B ერთად გამოყენებისას იზრდება ჰიპოკალიემიისგანვითარების რისკი , საგულე გლიკოზიდებთან იზრდება დიგიტალისური ინტოქსიკაციის რისკიჰიპოკალიემიის და ნახევარგამოყოფის პერიოდის გახანგრძლივების გამო .

არასტეროიდული ანთების საწინააღდეგო საშუალებები , სუკრალფატი ამცირებენ ფუროსემიდისდიურეზულ ეფექტს .

ფუროსემიდის ფონზე მაღალი დოზებით სალიცილატების გამოყენება ზრდის ტოქსიკურობის გამოვლენისრისკს .  

შენახვის პირობები და ვადა . ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ , სინათლისაგან დაცულ ადგილას