ბენეტი პლიუსი გარგლი ხსნარი 200მლ

1. სამკურნალო პრეპარატის დასახელება

ბენეტი პლუსი გარგლი

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

200 მლ ხსნარი

აქტიური სუბსტანცია:

ქლორჰექსიდინის გლუკონატი, 240 მგ (0.12%)

ბენზიდამინის ჰიდროქლორიდი, 300 მგ (0.15%)

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის საქარინი --------------------------50 მგ

გლიცერინი ------------------------------------10.00 მგ

ეთილის სპირტი (96%)-----------------------77.200 მგ

დამხმარე ნივთიერებებისთვისიხილეთ ნაწილი 6.1.

3. ფარმაცევტული ფორმა

სავლები

უფერო, გამჭვირვალე სითხე პიტნის არომატით.

4. კლინიკური მონაცემები

4.1. თერაპიული ჩვენებები

ბენეტი პლუსი გარგლი გამოიყენება

• გინგივიტის, სტომატიტის, ფარინგიტის, ტონზილიტის და აფთოზური დაზიანებების სამკურნალოდ, პირის ღრუს და ყელის ლორწოვანი გარსის ანთებითა და ტკივილით,

• პირის ღრუს და ხახის ანტისეპტიკისთვის, პაციენტის ყლაპვის ფუნქციის შესამსუბუქებლად და ღრძილების დაზიანების სიმპტომების შესამსუბუქებლად,

• პერიოდონტალური ინტერვენციების წინ და შემდეგ,

•რადიოთერაპიის, ქიმიოთერაპიის ან სხვა წარმოშობის შედეგად გამოწვეული მუკოზიტის სამკურნალოდ,

• დენტალური ნადების პროფილაქტიკისთვის.

4.2. დოზირება და მიღების წესი

დოზირება/სიხშირე და გამოყენების ხანგრძლივობა:

ბენეტი პლუსი გარგლის მოზრდილთა დოზაა 15 მლ. იგი გამოიყენება 1.5-3 საათის ინტერვალით მთელი დღის განმავლობაში.

მიღების მეთოდი:

ბენეტი პლუსი გარგლი არის პირის ღრუს სავლები.

ბენეტი პლუსი გარგლი გამოიყენება განზავების გარეშე.

ის ყოვნდება პირის ღრუში მინიმუმ 30 წამის განმავლობაში.

გამოვლების შემდეგ გამოიდევნება პირიდან.

ბენეტი პლუსი გარგლში ქლორჰექსიდინის შემცველობა ამცირებს ნადებს და ღრძილების ანთებას მკურნალობის დროს. თუ ბენეტი პლუსი გარგლი გამოიყენება პირის ღრუს ჰიგიენის პროცედურების ალტერნატივად, პირი უნდა გამოირეცხოს ბენეტი პლუსი გარგლით მინიმუმ 1 წუთის განმავლობაში.

ბენეტი პლუსში ქლორჰექსიდინის გამო გაუფერულების შესამცირებლად, კბილების გახეხვა მიზანშეწონილია გამოყენებამდე.

დამატებითი ინფორმაცია განსაკუთრებული პოპულაციების შესახებ:

თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობა:

ვინაიდან აბსორბირებული ბენზიდამინი ძლიერ მეტაბოლიზდება ღვიძლში, სისტემური ეფექტის პოტენციალი გასათვალისწინებელია პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით.

ვინაიდან ბენზიდამინი შეიწოვება და მისი მეტაბოლიტები სწრაფად გამოიყოფა შარდით, სისტემური ეფექტის პოტენციალი უნდა იქნას გათვალისწინებული პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით.

პედიატრიული პოპულაცია:

12 წლამდე და ზემოთ ბავშვებში პირის ღრუს გამოვლება 5-15 მლ ბენეტი პლუსი გარგლით კეთდება 30 წამის განმავლობაში ყოველ 1.5-დან 3 საათში ერთხელ.

ის არ უნდა იქნას გამოყენებული უწყვეტად 7 დღეზე მეტი ხნის განმავლობაში.

თუ წვის ან ჩხვლეტის შეგრძნება გაჩნდა, სავლები უნდა განზავდეს წყლით.

ვინაიდან კლინიკური კვლევები არასაკმარისია, ბენეტი პლუსი გარგლის გამოყენება 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის რეკომენდებული.

გერიატრიული პოპულაცია:

ხანდაზმულებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

4.3. უკუჩვენებები

• ბენეტი პლუსი გარგლი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ცნობილი ჰიპერმგრძნობელობა ბენზიდამინის, ქლორჰექსიდინის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა ინგრედიენტის მიმართ.

• ბენეტი პლუსი გარგლი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში.

4.4. განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

• გარეგანი გამოყენებისათვის.

• იმის გამო, რომ არ არსებობს კლინიკური კვლევების ადეკვატური რაოდენობა, ბენეტი პლუსი გარგლის გამოყენება 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის რეკომენდებული.

• ბენეტი პლუსი გარგლი გამოიყენება მხოლოდ პირის ღრუსთვის, თავიდან უნდა იქნას აცილებული თვალებთან და ყურებთან კონტაქტი.

• თვალებთან კონტაქტის შემთხვევაში დაუყოვნებლივ ჩამოიბანეთ წყლით.

• თუ პირის ღრუში ტკივილი, შეშუპება ან გაღიზიანება განვითარდა, მკურნალობა უნდა შეწყდეს და უნდა მიმართოთ ექიმს კონსულტაციისთვის.

• შეიძლება გამოიწვიოს შექცევადი ფერის შეცვლა ენასა და კბილებზე.

•ბენეტი პლუსი გარგლი არ უნდა გადაიყლაპოს და უნდა გამოიდევნოს გამოყენების შემდეგ. ის გამოიყენება განზავების გარეშე.

• თუ ყელის ტკივილი გამოწვეულია ბაქტერიული ინფექციით ან ასოცირდება ბაქტერიულ ინფექციასთან, შეიძლება განიხილოს ბენეტი პლუსთან დამატებით ანტიბაქტერიული მკურნალობა.

• თირკმლების ფუნქციის დარღვევა: ვინაიდან ბენზიდამინი შეიწოვება და მისი მეტაბოლიტები გამოიყოფა შარდით, სისტემური ეფექტის პოტენციალი უნდა იქნას გათვალისწინებული პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით.

• ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: იმის გამო, რომ აბსორბირებული ბენზიდამინი ძლიერ მეტაბოლიზდება ღვიძლში, სისტემური ეფექტის პოტენციალი გასათვალისწინებელია პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით.

•200 მლ ბენეტი პლუსი გარგლი შეიცავს 50 მგ ნატრიუმის საქარინს. ეს მდგომარეობა გასათვალისწინებელია პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ნატრიუმის მაკონტროლირებელ დიეტაზე.

•200 მლ ბენეტი პლუსი გარგლი შეიცავს 77.200 მგ ეთანოლს. სიფრთხილე არ არის საჭირო მიღების წესის გამო.

•200 მლ ბენეტი პლუსი გარგლი შეიცავს 10.000 მგ გლიცერინს. სიფრთხილე არ არის საჭირო მიღების წესის გამო.

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ქლორჰექსიდინი შეუთავსებელია ანიონურ აგენტებთან ჩვეულებრივ კბილის პასტებში. ამიტომ ბენეტი პლუსი გარგლი უნდა იქნას გამოყენებული კბილის პასტამდე.

• ქლორჰექსიდინის მარილები შეუთავსებელია საპონთან და სხვა ანიონურ ნაერთებთან.

• მიუხედავად იმისა, რომ ქლორჰექსიდინის მარილები თავსებადია კათიონურ და არაიონურ ზედაპირულად აქტიურ ნივთიერებებთან, მათი მაღალი კონცენტრაციების გამოყენებისას ქლორჰექსიდინის აქტივობა შეიძლება შემცირდეს მიცელების შეკავშირების გამო.

• ქლორჰექსიდინის მარილების ხსნადობა შეიძლება გაიზარდოს სურფაქტანტებით, როგორიცაა ცეტრიმიდი და ლისაპოლი NX.

• ქლორჰექსიდინის მარილები შეუთავსებელია ანიონურ პოლიელექტროლიტებთან, როგორიცაა გუმიარაბიკი, ნატრიუმის ალგინატი და ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, სახამებელი და ტრაგაკანტის რეზინი; მათი ეფექტი მცირდება ერთდროული გამოყენებისას. ისინი ასევე შეუთავსებელია ბრილიანტის მწვანესთან, ქლორამფენიკოლთან, სპილენძის სულფატთან, ნატრიუმის ფლუორესცეინთან, ფორმალდეჰიდთან, ვერცხლის ნიტრატთან და თუთიის სულფატთან.

• ხისტი წყლით განზავებისას შეიძლება დაილექოს უხილავი მარილების სახით, რადგან ურთიერთქმედებს Ca2+ და Mg2+ კათიონებთან.

• თუ ქლორჰექსიდინის მარილების ხსნარები ბენზოატებთან, ბიკარბონატებთან, კარბონატებთან, ბორატებთან, ნიტრატებთან, ფოსფატებთან და სულფატებთან ერთად კონცენტრირებულია 0.05%-ზე მეტად, შესაძლოა წარმოიქმნას ნალექი ნაკლებად ხსნადი მარილების გამო.

• ქლორჰექსიდინის გლუკონატი თავსებადია ცეტრიმიდთან და ბენზალკონიუმის ქლორიდთან. ეს აძლიერებს ქლორჰექსიდინის ბაქტერიციდულ ეფექტს სინერგიულად. ცეტრიმიდი ხელს უშლის ქლორჰექსიდინის დალექვას ხისტ წყალში.

• ქლორჰექსიდინის გლუკონატთან შედარებით, ქლორჰექსიდინი და სხვა მარილები უკეთესად იხსნება სპირტში, ვიდრე წყალში. შემადგენლობაში 7%-იანი სპირტის არსებობა ხსნარს უფრო ეფექტურს ხდის გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ. ფილტრაციის დროს მათ შეუძლიათ ადსორბირება ცელულოზის ფილტრებით.

ბენზიდამინთან წამლის ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.

დამატებითი ინფორმაცია განსაკუთრებული პოპულაციების შესახებ

განსაკუთრებულ პოპულაციებზე ურთიერთქმედების კვლევა არ ჩატარებულა.

პედიატრიული პოპულაცია

პედიატრიულ პოპულაციაზე ურთიერთქმედების კვლევა არ ჩატარებულა.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რეკომენდაცია

ორსულობის კატეგორია არის C.

რეპროდუქციული პოტენციალის ქალები/კონტრაცეფცია

ბენეტი პლუსი გარგლი არ ახდენს გავლენას კონტრაცეფციაზე, თუმცა ბენეტი პლუსი გარგლი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რადგან ის შეიცავს ალკოჰოლს.

ორსულობა

ბენეტი პლუსი გარგლის გამოყენება ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები არასაკმარისია ორსულობის და/ან ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე და/ან მშობიარობაზე და/ან პოსტნატალურ განვითარებაზე ზემოქმედების დემონსტრირებისთვის. პოტენციური რისკი ადამიანისთვის უცნობია.

ლაქტაციის პერიოდში

არ არსებობს მონაცემები, გამოიყოფა თუ არა ბენზიდამინი და ქლორჰექსიდინის გლუკონატი ადამიანის ან ცხოველის რძეში. ამიტომ, ძუძუთი კვებაზე მყოფი ბავშვისთვის პოტენციური რისკი არ არის გამორიცხული. ბენეტი პლუსი გარგლის გამოყენება მეძუძურ დედებში უკუნაჩვენებია.

ფერტილობა

არსებობს ქლორჰექსიდინის გლუკონატის კვლევები რეპროდუქციისა და ფერტილობის შესახებ. არ გამოვლენილა მავნე ზეგავლენა ვირთაგვების ფერტილობაზე და ვირთაგვებისა და ბოცვრების ნაყოფზე. არ არსებობს ბენზიდამინის ადეკვატური კვლევები ცხოველებზე.

4.7 გავლენა ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

ბენეტი პლუსი გარგლი არ ახდენს გავლენას ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

4.8. არასასურველი ეფექტები

მოხსენებული არასასურველი ეფექტები ჩამოთვლილია შემდეგი სიხშირის მიხედვით. ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100, <1/10); არახშირი (≥1/1000, <1/100); იშვიათი (≥1/10, 000, <1/1000); ძალიან იშვიათი (<1/10,000), უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით).

იმუნური სისტემის დარღვევები

ძალიან იშვითი: ალერგიული რეაქციები, ჰიპერმგრძნობელობა და ანაფილაქსია

ენდოკრინული სისტემის დარღვევები

ძალიან იშვიათი: პაროტიდული ჯირკვლის გარდამავალი შეშუპება

ნერვული სისტემის დარღვევები

ძალიან ხშირი: გემოს შეგრძნების დროებითი დაქვეითება

ხშირი: ჩხვლეტა და წვა პირის ღრუში

უცნობია: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილიანობა.

რესპირატორული, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები:

ძალიან იშვიათი: ლარინგოსპაზმი, ბრონქოსპაზმი

უცნობია: ფარინგეალური გაღიზიანება, ხველა

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები:

ხშირი: გულისრევა, ღებინება, ღებინების მოთხოვნილება, გასტროინტესტინური დაავადებები

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

ძალიან იშვიათი: კანის რეაქციები გაღიზიანების გამო, ქავილი გამონაყარით, ჭინჭრის ციება, ფოტოდერმატიტი, პირის ღრუს დესკვამაცია

ზოგადი დარღვევები და მდგომარეობა შეყვანის ადგილზე:

ხშირი: გემოს აღქმის შეცვლა და კბილების გაუფერულება, კბილის ქვის წარმოქმნის გაზრდა.

კბილების გაუფერულება არ არის საზიანო და შეიძლება მინიმუმამდე იქნას დაყვანილი კბილების გახეხვით გამოყენების წინ.

იშვიათი: წვის და ჩხვლეტის შეგრძნება

ძალიან იშვიათი: ადგილობრივი სიმშრალე, წყურვილი, ჩხვლეტა, სიცივის შეგრძნება პირში.

4.9. ჭარბი დოზირება და მართვა

ბენეტი პლუსი გარგლის უნებლიე დალევის შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1. ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ყელის პრეპარატები, ყელის სხვა პრეპარატები, ATC კოდი: R02AX

ბენზიდამინი არის ანთების საწინააღმდეგო ტკივილგამაყუჩებელი საშუალება, რომელიც სტრუქტურულად არ არის დაკავშირებული სტეროიდებთან. ბენზიდამინი განსხვავდება სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებისგან თავისი ძირითადი სტრუქტურით.

ადგილობრივი მკურნალობის დროს გამოყენებული კონცენტრაციებით ბენზიდამინი ავლენს ადგილობრივ საანესთეზიო ეფექტს. ბენზიდამინის ტკივილგამაყუჩებელი აქტივობა უფრო ხშირად დაფიქსირდა ანთების ექსპერიმენტულ მოდელებში შედარებით არაანთებით ტკივილთან.

ქლორჰექსიდინი არის ბიგუანიდური ანტისეპტიკური საშუალება და ხელს უწყობს ნადების და გინგივიტის განვითარების შემცირებას პირის ღრუს ზოგადი ჰიგიენის შეწყვეტისას. მას აქვს აფინურობა მინანქრის ჰიდროქსიაპატიტთან, კბილის ზედაპირთან და პირის ღრუს სტრუქტურასთან, რომელიც შეიცავს ბაქტერიებს და ნერწყვის ცილებს. ქლორჰექსიდინი ამცირებს დენტალურ ნადების დეპონირებას და მასთან ასოცირებულ გინგივიტს, რომელსაც ახასიათებს ღრძილების სიწითლე, შეშუპება და სისხლდენა. ამცირებს აფთოზური წყლულის წარმოქმნის სიხშირეს და ზრდის შეხორცების კოეფიციენტს პაროდონტის ოპერაციის შემდეგ.

ბენზიდამინის მოქმედების ანთების საწინააღმდეგო მექანიზმი არ არის დაკავშირებული თირკმელზედა ჯირკვლის სეკრეციასთან. სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად, ბენზიდამინი აფერხებს პროსტაგლანდინების ბიოსინთეზს გარკვეულ პირობებში. თუმცა, ეს თვისება ზუსტად არ არის ახსნილი. ეს შეიძლება იყოს დამოკიდებული უჯრედის მემბრანებზე მოქმედების სტაბილიზაციის მექანიზმზე.

ჩვეულებრივად პრეპარატის ადგილობრივად გამოყენების შემდეგ ქლორჰექსიდინს აქვს ბაქტერიციდული მოქმედება გახანგრძლივებული ბაქტერიოსტატიკური ეფექტის შემდეგ. ქლორჰექსიდინი ეფექტურია მიკროორგანიზმების უმეტესობის წინააღმდეგ, როგორიცაა გრამ (+) და გრამ (–) ბაქტერიები, ობის და ზოგიერთი სოკო და ვირუსი. ზედაპირზე მისი დაგვიანებული ზემოქმედებით ქლორჰექსიდინი ანელებს ბაქტერიების ზრდას. ის შეიწოვება მიკრობული უჯრედის კედლებიდან და იწვევს მემბრანის გაჟონვას.

5.2. ფარმაკოკინეტიკური თვისებები.

აბსორბცია:

ჩანს, რომ ქლორჰექსიდინის გლუკონატის პერორალური ხსნარის, როგორც პირის ღრუს სავლები საშუალების, ადგილობრივად გამოყენების შემდეგ არ ხდება სისტემური აბსორბცია. როდესაც იგი გამოიყენება, როგორც აღწერილია, პირის ღრუს სავლების 4% გადაიყლაპება და ზოგიერთი მათგანი შეიწოვება. ქლორჰექსიდინის გადაყლაპული დოზის 90% არ შეიწოვება და გამოიყოფა უშუალოდ განავლით.

როდესაც ქლორჰექსიდინის გლუკონატის 0.12% ადგილობრივი პერორალური ხსნარი გამოიყენება როგორც პირის ღრუს სავლები საშუალება, პრეპარატის დაახლოებით 30% რჩება პირის ღრუში. ქლორჰექსიდინის გლუკონატი თანდათან გამოიყოფა 24 საათის განმავლობაში.

ბენზიდამინის ჰიდროქლორიდის ადგილობრივი გამოყენების შემდეგ, ბენზიდამინი შეიწოვება პირის ღრუს ანთებითი ლორწოვანიდან და ავლენს ანთების საწინააღმდეგო და ადგილობრივ საანესთეზიო ეფექტს დატანების ადგილზე. ბენზიდამინის პერორალური მიღების შემდეგ მიღებული ბენზიდამინის პლაზმური დონე დაბალია, ხოლო დოზა პროპორციულია ფაქტობრივად მიღებული რაოდენობის.

განაწილება:

ბენეტი პლუსი გარგლი არის ადგილობრივი მოქმედი წამალი. ამიტომ, არ უნდა გადაიყლაპოს, როდესაც გამოიყენება ისე, როგორც აღწერილია. ამიტომ, სისტემური აბსორბცია და განაწილება მოსალოდნელი არ არის. გარდა ამისა, ორივე კომპონენტის აბსორბცია კუჭ-ნაწლავის ლორწოვანი გარსიდან დაბალია. შეყვანილი ქლორჰექსიდინის გლუკონატის დაახლოებით 30% რჩება პირის ღრუში და გამოიყოფა პირის ღრუს სითხეებში 24 საათის განმავლობაში.

ბიოტრანსფორმაცია:

ვინაიდან ქლორჰექსიდინის აბსორბცია მინიმალურია, მისი გაზომვა შეუძლებელია პლაზმაში. ზოგადად, ბენზიდამინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში დაჟანგვისა და კონიუგაციის გზით.

ელიმინაცია:

ქლორჰექსიდინი არ გროვდება ორგანიზმში და მხოლოდ მცირე რაოდენობით მეტაბოლიზდება. გადაყლაპული ქლორჰექსიდინის დაახლოებით 10% გამოიყოფა თირკმლებით აბსორბციის შემდეგ, ხოლო დარჩენილი არააბსორბირებული 90% გამოიყოფა განავლით. ბენზიდამინი და მეტაბოლიტები, რომლებიც ხვდებიან სისტემურ მიმოქცევაში, ძირითადად გამოიყოფა შარდით.

5.3. პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

ქლორჰექსიდინის გლუკონატის პერორალური LD ₅₀ აღემატება 3 მგ/კგ-ს მამრი და მდედრი ვირთაგვებისთვის, 2.5 მგ/კგ-ს მამრი თაგვებისთვის და 2.6 მგ/კგ-ს მდედრი თაგვებისთვის; ინტრავენური LD ₅₀ არის 21 მგ/კგ მამრი ვირთაგვებისთვის, 23 მგ/კგ მდედრი ვირთაგვებისთვის, 25 მგ/კგ მამრი თაგვებისთვის და 24 მგ/კგ მდედრი თაგვებისთვის; და კანქვეშა LD ₅₀ არის 1 გ/კგ-ზე მეტი მამრი და მდედრი ვირთაგვებისთვის, 637 მგ/კგ-ზე მეტი მამრი თაგვებისთვის და 632 მგ/კგ-ზე მეტი მდედრი თაგვებისთვის. ქლორჰექსიდინის პერორალური LD ₅₀ ადამიანისთვის არის დაახლოებით 2 გ/კგ. ბენზიდამინის ლეტალური დოზა მწვავე კვლევებში ძალიან მაღალია, ვიდრე თერაპიული დოზა. თერაპიული დოზა ადამიანისთვის არის 0.7-დან 1.0 მგ/კგ-მდე. LD ₅₀ მნიშვნელობები (მგ/კგ) განისაზღვრა როგორც 33 (IV), 110 (IP), 218 (SC) და 515 (PO) თაგვებისთვის და 100 (IP) და 1050 (PO) ვირთაგვებისთვის.

6. ფარმაცევტული მონაცემები

6.1 დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

პოლისორბატი 20

ნატრიუმის საქარინი

პიტნის ესენცია

ეთანოლი (96%)

გლიცერინი

გაწმენდილი წყალი

6.2 შეუთავსებლობა

როდესაც ქლორჰექსიდინის გლუკონატის ხსნარი ერევა ალკოჰოლს, შეიძლება წარმოიქმნას ნალექი. ის შეუთავსებელია ანიონურ პოლიელექტროლიტებთან, როგორიცაა აკაციის ფისი, ნატრიუმის ალგინატი და ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, სახამებელი და რეზინის ტრაგაკანის რეზინა. ქლორჰექსიდინის მარილები შეუთავსებელია საპონთან და სხვა ანიონურ ნაერთებთან. ის ასევე შეუთავსებელია ბრილიანტის მწვანესთან, ქლორამფენიკოლთან, სპილენძის სულფატთან, ნატრიუმის ფლუორესცეინთან, ფორმალდეჰიდთან, ვერცხლის ნიტრატთან და თუთიის სულფატთან.

6.3. ვარგისობის ვადა

24 თვე

6.4. სიფრთხილის განსაკუთრებული ზომები შენახვისას

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 25ºC-ზე ქვემოთ და სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

6.5.კონტეინერის სახედაშემცველობა

200 მლ ყავისფერი მინის ბოთლები

6.6. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები განადგურებისას და პროდუქტის სხვა დამუშავებისას

ნებისმიერი გამოუყენებელი პროდუქტი ან ნარჩენი მასალები უნდა განადგურდეს "სამკურნალო ნარჩენების კონტროლის დებულების" და „შეფუთვისა და შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის რეგლამენტის" შესაბამისად.