ნანოპრაზოლ-WM - Nanoprazol-WM 20მგ 28 კაფსულა

ნანოპრაზოლ-WM

სამკურნალო პრეპარატის დასახელება 

ნანოპრაზოლ-WM, Nanoprazol-WM

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

ესომეპრაზოლი, Esomeprazole

შემადგენლობა

ნანოპრაზოლ-WM 20 მგ 

გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულა შეიცავს

აქტიური ნივთიერება: ესომეპრაზოლი (ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატის ფორმით) 20 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი, საქაროზა, პოვიდონი K30, დინატრიუმის ჰიდროფოსფატი, ნატრიუმის კარბონატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, კროსპოვიდონი, ჰიპრომელოზა E5, მეტაკრილის მჟავას სოპოლიმერის დისპერსია L30D, ტიტანის დიოქსიდი, ტალკი, პოლისორბატი 80, ტრიეთილციტრატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ჰიპრომელოზის ფთალატი, ცეტილის სპირტი; კაფსულა: რკინის ოქსიდი წითელი, ტიტანის დიოქსიდი, ჟელატინი.

ნანოპრაზოლ-WM 40 მგ

გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულა შეიცავს

აქტიური ნივთიერება: ესომეპრაზოლი (ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატის ფორმით) 40 მგ. 

დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი, საქაროზა, პოვიდონი K30, დინატრიუმის ჰიდროფოსფატი, ნატრიუმის კარბონატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, კროსპოვიდონი, ჰიპრომელოზა E5, მეტაკრილის მჟავას სოპოლიმერის დისპერსია L30D, ტიტანის დიოქსიდი, ტალკი, პოლისორბატი 80, ტრიეთილციტრატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ჰიპრომელოზის ფთალატი, ცეტილის სპირტი; კაფსულა: რკინის ოქსიდი ყვითელი, რკინის ოქსიდი წითელი, ტიტანის დიოქსიდი, ჟელატინი.

ასევე, იხილეთ: ნანოპრაზოლ-WM 40მგ 14 კაფსულა

წამლის ფორმა

გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულები.

აღწერა:

ნანოპრაზოლ-WM 20 მგ: მყარი ჟელატინის კაფსულები, ზომა №2, ღია ვარდისფერი კორპუსი, მქრქალი თეთრი ფერის თავსახური, შეიცავს თეთრ ან თითქმის თეთრი ფერის სფერულ პელეტებს.

ნანოპრაზოლ-WM 40 მგ: მყარი ჟელატინის კაფსულები, ზომა №2, ღია ყავისფერი კორპუსი, მქრქალი თეთრი ფერის თავსახური, შეიცავს თეთრ ან თითქმის თეთრი ფერის სფერულ პელეტებს.

გამოყენების ჩვენებები 

ეროზიების შეხორცება ეროზიული ეზოფაგიტის დროს 

მოზრდილები

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია ეროზიული ეზოფაგიტის (ეროზიის შეხორცება და დაავადების სიმპტომების აღმოფხვრა) ხანმოკლე თერაპიისთვის (4-8 კვირა) დადასტურებული დიაგნოზის შემთხვევაში. თუ 4-8 კვირიანი მკურნალობა უშედეგოა (ეროზიები არ შეხორცდა), შეიძლება განხილულ იქნას საკითხი მკურნალობის დამატებითი, 4-8 კვირიანი, კურსის შესახებ. 

12-17 წლის ასაკის ბავშვები 

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია ეროზიული ეზოფაგიტის (ეროზიის შეხორცება) ხანმოკლე თერაპიისთვის (4-8 კვირა) 12-17 წლის ბავშვებში.

შემანარჩუნებელი თერაპია ეროზიების შეხორცების შემთხვევაში ეროზიული ეზოფაგიტის დროს

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია მოზრდილებში ეროზიული ეზოფაგიტის (ეროზიების შეხორცება) შემანარჩუნებელი მკურნალობისთვის. კონტროლირებადი კვლევების ხანგრძლივობა არ აღემატებოდა 6 თვეს.

გასტროეზოფაგური რეფლუქს-დაავადების (GERD) სიმპტომური მკურნალობა

მოზრდილები

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია მოზრდილებში გულძმარვისა და GERD-თან დაკავშირებული სხვა სიმპტომების ხანმოკლე მკურნალობისთვის (4-8 კვირა).

12-17 წლის ასაკის ბავშვები 

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია 12-17 წლის ბავშვებში გულძმარვისა და GERD-თან დაკავშირებული სხვა სიმპტომების ხანმოკლე მკურნალობისთვის (4 კვირა).

კუჭის წყლულის განვითარების რისკის შემცირება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს) გამოყენებისას

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია კუჭის წყლულის განვითარების სიხშირის შესამცირებლად არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით ხანგრძლივი თერაპიისას რისკ-ფაქტორების მქონე ზრდასრულ პაციენტებში (60 წლის და მეტი ასაკის და/ან ანამნეზში დოკუმენტურად დადასტურებული კუჭის წყლულით). კონტროლირებადი კვლევების ხანგრძლივობა არ აღემატებოდა 6 თვეს.

Helicobacter pylori-ს (H. pylori) ერადიკაცია თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის რეციდივის რისკის შესამცირებლად

დადგენილია, რომ H. pylori-ს ერადიკაცია ამცირებს თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის რეციდივის რისკს.

 „სამმაგი“ თერაპია

ნანოპრაზოლ-WM ამოქსიცილინთან და კლარითრომიცინთან კომბინაციაში ნაჩვენებია თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების (აქტიური ან ბოლო 5 წლის ანამნეზში არსებული) მქონე ზრდასრული პაციენტების სამკურნალოდ H. pylori-ს ერადიკაციის მიზნით.

თუ თერაპია უშედეგოა, უნდა განისაზღვროს H. pylori-ს მგრძნობელობა; თუ H. pylori რეზისტენტულია კლარითრომიცინის მიმართ, ან თუ H. Pylori-ს მგრძნობელობის კვლევა შეუძლებელია, უნდა იქნას გამოყენებული ალტერნატიული ანტიმიკრობული საშუალებები (იხ. კლარითრომიცინის სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქცია).

პათოლოგიური მდგომარეობები, რომლებიც ხასიათდება მარილმჟავას ჰიპერსეკრეციით, ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის ჩათვლით

ნანოპრაზოლ-WM ნაჩვენებია მოზრდილებში პათოლოგიური მდგომარეობების ხანგრძლივი მკურნალობისთვის, რომლებიც ხასიათდება მარილმჟავას ჰიპერსეკრეციით, ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის ჩათვლით,.

გამოყენების წესი და დოზები

დოზირება

მოზრდილები

პრეპარატით ნანოპრაზოლ-WM მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება მისი გამოყენების ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ არსებული მონაცემების საფუძველზე, კონკრეტული ჩვენებების, დოზირების რეჟიმისა და პაციენტის ინდივიდუალური თერაპიული სტრატეგიის მიხედვით. პრეპარატით მკურნალობა უნდა დაიწყოს და გაგრძელდეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი აღემატება თერაპიასთან დაკავშირებულ პოტენციურ რისკებს.

ეროზიების შეხორცება ეროზიული ეზოფაგიტის დროს

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ ან 40 მგ* ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში 4-8 კვირის განმავლობაში (უმეტეს შემთხვევაში, პაციენტებს ეროზიების შეხორცება აღენიშნებათ  4-8 კვირიანი თერაპიის შემდეგ; ეფექტის არარსებობის შემთხვევაში შეიძლება განხილულ იქნას საკითხი მკურნალობის დამატებითი, 4-8 კვირიანი, კურსის შესახებ). 

შემანარჩუნებელი თერაპია ეროზიების შეხორცების შემთხვევაში ეროზიული ეზოფაგიტის დროს

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში (კონტროლირებადი კვლევების ხანგრძლივობა არ აღემატებოდა 6 თვეს).

GERD-ის სიმპტომური მკურნალობა

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში 4 კვირის განმავლობაში (თუ დაავადების სიმპტომები მთლიანად არ გაქრება თერაპიის დაწყებიდან 4 კვირის შემდეგ, შეიძლება განხილულ იქნას საკითხი მკურნალობის დამატებითი, 4 კვირიანი, კურსის შესახებ).

აასს-ების გამოყენებისას კუჭის წყლულის განვითარების რისკის შემცირება

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ ან 40 მგ* ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში 6 თვემდე (კონტროლირებადი კვლევების ხანგრძლივობა არ აღემატებოდა 6 თვეს).

H. pylori-ს ერადიკაცია თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის რეციდივის რისკის შესამცირებლად 

„სამმაგი“ თერაპია: რეკომენდებული დოზა შეადგენს 40 მგ* ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში 10 დღის განმავლობაში ამოქსიცილინთან (1000 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში) და კლარითრომიცინთან (500 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში) ერთად (უნდა გაეცნოთ ინფორმაციას ამოქსიცილინისა და კლარითრომიცინის დოზირების რეჟიმის კორექციის შესახებ ხანდაზმულ პაციენტებში და პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით, რაც მოცემულია სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში).

პათოლოგიური მდგომარეობები, რომლებიც ხასიათდება მარილმჟავას ჰიპერსეკრეციით, ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის ჩათვლით

რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 40 მგ** ესომეპრაზოლს 2-ჯერ დღე-ღამეში (დოზირების რეჟიმი შეიძლება განსხვავდებოდეს პაციენტის ინდივიდუალური თერაპიული სტრატეგიის მიხედვით; ესომეპრაზოლი გამოიყენებოდა 240 მგ-მდე დოზით დღე-ღამეში).

* ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (Child-Pugh კლასი C), მაქსიმალური რეკომენდებული დოზაა  20 მგ ერთხელ დღე-ღამეში  (იხ. ქვემოთ).

** პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით (Child-Pugh კლასი C), რეკომენდებული საწყისი დოზაა 20 მგ ერთხელ დღე-ღამეში (იხ. ქვემოთ).

ბავშვები

ეროზიების შეხორცება ეროზიული ეზოფაგიტის დროს

12-17 წლის ასაკის ბავშვები 

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ ან 40 მგ ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში 4-8 კვირის განმავლობაში.

GERD-ის სიმპტომური მკურნალობა

12-17 წლის ასაკის ბავშვები 

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ ესომეპრაზოლს ერთხელ დღე-ღამეში 4 კვირის განმავლობაში.

მიღების წესი

ნანოპრაზოლ-WM მიიღება ჭამამდე მინიმუმ 1 საათით ადრე.

პრეპარატთან ერთად შესაძლებელია ანტაციდების მიღება. 

მორიგი დოზის გამოტოვების შემთხვევაში, ის უნდა მიიღოთ რაც შეიძლება სწრაფად. იმ შემთხვევებში, როდესაც განრიგით გათვალისწინებული მომდევნო დოზის მიღება უკვე გიწევთ, უნდა მიიღოთ მომდევნო დოზა განრიგის მიხედვით; ასეთ სიტუაციებში არ უნდა მიიღოთ ორმაგი დოზა გამოტოვებული დოზის ასანაზღაურებლად.

პერორალური მიღება

კაფსულები უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, არ უნდა დაიღეჭოს ან გაიჭყლიტოს.

იმ პაციენტთათვის, ვისაც უჭირს კაფსულების გადაყლაპვა, შესაძლებელია კაფსულის შიგთავსის ვაშლის პიურესთან შერევა; კვლევები სხვა საკვები პროდუქტების გამოყენებით არ ჩატარებულა, ამიტომ არ არის რეკომენდებული პრეპარატთან ერთად სხვა საკვები პროდუქტების გამოყენება.

თავდაპირველად ერთი სუფრის კოვზი ვაშლის პიურე დადეთ ცარიელ თეფშზე (ვაშლის პიურე არ უნდა იყოს ცხელი და უნდა იყოს საკმაოდ რბილი, დაღეჭვის გარეშე რომ გადაიყლაპოს). შემდეგ ფრთხილად გახსენით კაფსულა და სფერული პელეტები პიურეს მოაყარეთ. ვაშლის პიურესთან შერეული სფერული პელეტები დაუყოვნებლივ უნდა გადაიყლაპოს; არ შეინახოთ მომზადებული ნარევი შემდგომი გამოყენებისთვის. სფერული პელეტები არ უნდა დაიღეჭოს ან გაიჭყლიტოს. თუ სფერული პელეტებისა და ვაშლის პიურეს ნარევი მთლიანად არ იქნა გამოყენებული, დარჩენილი ნაწილი უნდა გადააგდოთ.

ნაზოგასტრალური ზონდის საშუალებით შეყვანა

პრეპარატის ნანოპრაზოლ-WM გამოყენებისას ისეთ პაციენტებში, რომლებსაც ჩადგმული აქვთ ნაზოგასტრალური ზონდი, კაფსულები შეიძლება გაიხსნას. ასეთ სიტუაციაში 60 მლ მოცულობის კათეტერის ტიპის შპრიცი უნდა შეავსოთ კაფსულის შიგნით არსებული სფერული პელეტებით და შემდეგ დაუმატოთ 50 მლ წყალი. დგუშის დამაგრების შემდეგ ენერგიულად შეანჯღრიეთ შპრიცი ხსნარით 15 წამის განმავლობაში; დაიჭირეთ შპრიცი წვერით ზემოთ, რათა დარწმუნდეთ, რომ წვერში სფერული პელეტები არ არის. შემდგომში, შპრიცის შიგთავსი უნდა შეიყვანოთ კუჭში ნაზოგასტრალური ზონდის საშუალებით. პრეპარატის შეყვანის შემდეგ რეკომენდებულია ნაზოგასტრალური ზონდის დამატებით წყლით გამორეცხვა. სფერული პელეტების შემცველი ხსნარი უნდა იქნას გამოყენებული მომზადებისთანავე. არ შეიყვანოთ ხსნარი, რომელშიც სფერული პელეტები გაიხსნა ან დაიშალა. 

უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა ჩანაცვლებული ბენზიმიდაზოლების ან პრეპარატის რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ; ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები შეიძლება მოიცავდეს ანაფილაქსიას, ანაფილაქსიურ შოკს, ანგიონევროზულ შეშუპებას, ბრონქოსპაზმს, მწვავე ტუბულოინტერსტიციულ ნეფრიტს და ჭინჭრის ციებას.

აუცილებელია გაეცნოთ ინფორმაციას ანტიმიკრობული საშუალებების (ამოქსიცილინი და კლარითრომიცინი) სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში მოცემული უკუჩვენებების შესახებ  ესომეპრაზოლთან კომბინირებისას H. pylori-ს ერადიკაციის მიზნით, რათა შემცირდეს თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულების რეციდივის რისკი. 

პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორების (PPIs) გამოყენება, ესომეპრაზოლის ჩათვლით, უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რილპივირინის შემცველ პრეპარატებს.

განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

კუჭის ავთვისებიანი სიმსივნეები

ზრდასრულ პაციენტებში კლინიკური სიმპტომების გაუმჯობესება ესომეპრაზოლით თერაპიის დროს არ გამორიცხავს კუჭის ავთვისებიანი სიმსივნის არსებობას. ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ არასაკმარისი პასუხი თერაპიაზე, ან რომლებსაც გამოუვლინდათ დაავადების რეციდივი PPI-ით მკურნალობის დასრულებიდან მოკლე დროში, მიზანშეწონილია დამატებითი საკონტროლო ან დიაგნოსტიკური კვლევის საკითხის განხილვა. მსგავს სიტუაციაში ხანდაზმული პაციენტების შემთხვევაში განსახილველია ასევე ენდოსკოპიური კვლევის ჩატარების საკითხი.

მწვავე ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი

მწვავე ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტის შემთხვევები, რომელიც შეიძლება განვითარდეს PPI-ებით თერაპიის ნებისმიერ ეტაპზე, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ PPI-ებით. პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ სხვადასხვა ნიშნები და სიმპტომები, დაწყებული კლინიკური გამოვლინებების მქონე ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებით და დამთავრებული თირკმლის ფუნქციის დაქვეითების არასპეციფიკური სიმპტომებით (მაგ., შეუძლოდ ყოფნა, გულისრევა, ანორექსია). აღრიცხულ შემთხვევებში, ზოგიერთ პაციენტს დიაგნოზი დაუსვეს ბიოფსიის შედეგების საფუძველზე ექსტრარენალური გამოვლინების (მაგ., ცხელება, გამონაყარი ან ართრალგია) არქონის ფონზე. თუ გაჩნდა ეჭვი მწვავე ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტის განვითარებაზე, პრეპარატის ნანოპრაზოლ-WM გამოყენება უნდა შეწყდეს და პაციენტი შეფასდეს შესაბამისად.

ფაღარათი გამოწვეული Clostridium difficile-ით (C. difficile)

ობსერვაციული კვლევების გამოქვეყნებული მონაცემები მიუთითებს, რომ C. difficile-ით გამოწვეული ფაღარათის განვითარების რისკი იზრდება PPI-ებით, მათ შორის ესომეპრაზოლი, თერაპიისას, განსაკუთრებით ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში. ეს გარემოება მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, თუ დიარეის კლინიკური სურათის გაუმჯობესება არ ხდება.

PPIs უნდა იქნას გამოყენებული ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით უმოკლეს დროში, ჩვენებების შესაბამისად. 

C. difficile-ით გამოწვეული ფაღარათის შემთხვევები დაფიქსირდა თითქმის ყველა ანტიმიკრობული აგენტის გამოყენებისას. საჭიროა, გაეცნოთ ანტიმიკრობული საშუალებების (ამოქსიცილინი და კლარითრომიცინი) სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში ასახულ განსაკუთრებულ გაფრთხილებებს და სიფრთხილის ზომებს ესომეპრაზოლთან ერთად გამოყენების შემთხვევაში. 

ძვლების მოტეხილობები

რამდენიმე ობსერვაციული კვლევის მონაცემები ცხადყოფს, რომ PPI-ებით თერაპიამ შეიძლება გაზარდოს ბარძაყის ყელის, მაჯის ან ხერხემლის ოსტეოპოროზთან დაკავშირებული მოტეხილობების რისკი. პაციენტებს, რომლებიც იტარებდნენ თერაპიას PPI-ების მაღალი დოზებით (რამდენიმე მიღება დღე-ღამეში) და დიდი ხნის განმავლობაში (ერთი წელი ან მეტი), უფრო მაღალი რისკი აღენიშნებოდათ. PPIs უნდა იქნას გამოყენებული ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით უმოკლეს დროში, ჩვენებების შესაბამისად. ოსტეოპოროზთან დაკავშირებული მოტეხილობების განვითარების რისკის მქონე პაციენტებში თერაპია უნდა ჩატარდეს ამ დოკუმენტში მითითებული რეკომენდაციების შესაბამისად.

კანის მძიმე არასასურველი რეაქციები

PPI-ების გამოყენებისას დაფიქსირდა კანის მხრივ მძიმე არასასურველი რეაქციები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, წამლისმიერი რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით და მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი. კანის მხრივ მძიმე არასასურველი რეაქციების პირველი ნიშნების ან სიმპტომების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა ნიშნების გამოვლენისას, უნდა შეწყდეს პრეპარატის ნანოპრაზოლ-WM  გამოყენება და ჩატარდეს პაციენტის სათანადო გამოკვლევა. 

წითელი მგლურას კანის ფორმა და სისტემური წითელი მგლურა

არსებობს ცნობები, რომ პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობდნენ PPI-ებით, მათ შორის ესომეპრაზოლი, განუვითარდათ წითელი მგლურას კანის ფორმა და სისტემური წითელი მგლურა, როგორც ახლად აღმოცენებული, ასევე არსებული აუტოიმუნური დაავადების გამწვავების სახით.

ძირითადად დაფიქსირებულია PPI-ით გამოწვეული წითელი მგლურას კანის ფორმის შემთხვევები; უხშირესად საქმე ეხებოდა ამ დაავადების ქვემწვავე ფორმას, რომელიც განვითარდა PPI-ით უწყვეტი თერაპიის შემდეგ რამდენიმე კვირის ან წლის განმავლობაში ნებისმიერი ასაკის პაციენტებში (მათ შორის ბავშვები და მოხუცები), როგორც წესი, შინაგან ორგანოებში ჰისტოლოგიური ცვლილებები არ გამოვლენილა. 

სისტემური წითელი მგლურას შემთხვევები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ PPI თერაპიას,  უფრო იშვიათად აღინიშნებოდა. ამავრდოულად, PPI-ით განპირობებული სისტემური წითელი მგლურას სიმპტომები, როგორც წესი, ნაკლებად გამოხატული იყო, ვიდრე სისტემური წითელი მგლურას დროს, რომლის განვითარებაც არ იყო დაკავშირებული მედიკამენტების მიღებასთან. დაავადება ვითარდებოდა PPI-ით თერაპიის დაწყებიდან რამდენიმე დღის ან წლის განმავლობაში, ძირითადად მოზრდილებში (დაწყებული ახალგაზრდა ასაკიდან) და ხანდაზმულ პაციენტებში. პაციენტების უმეტესობას აღენიშნებოდა ისეთი სიმპტომი, როგორიცაა გამონაყარი, დაფიქსირდა ასევე ართრალგია და ციტოპენია.

PPI-ით თერაპიის ხანგრძლივობა უნდა შეესაბამებოდეს გამოყენების ჩვენებებით რეკომენდებულს. თუ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ პრეპარატს ნანოპრაზოლ-WM, აღენიშნებათ წითელი მგლურას კანის ფორმისთვის ან სისტემური წითელი მგლურასთვის დამახასიათებელი ნიშნები ან სიმპტომები, პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს; ასეთმა პაციენტებმა უნდა მიიღონ რჩევა შესაბამისი სპეციალისტისგან. პაციენტების უმეტესობას აღენიშნება კლინიკური სიმპტომების გაუმჯობესება PPI-ით თერაპიის შეწყვეტიდან 4-დან 12 კვირის მანძილზე. სეროლოგიური ტესტის შედეგები (მაგ., ანტინუკლეარული ანტისხეულების ტესტი) შეიძლება იყოს დადებითი, მათ შორის კლინიკური სიმპტომების გაქრობის შემდეგ.

ურთიერთქმედება კლოპიდოგრელთან

ნანოპრაზოლ-WM არ უნდა იქნას გამოყენებული კლოპიდოგრელთან ერთად. კლოპიდოგრელი არის პროწამალი; თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვა პირდაპირ კავშირშია მისი აქტიური მეტაბოლიტის მოქმედებასთან. ისეთმა პრეპარატებმა, როგორიცაა ესომეპრაზოლი, რომლებიც აინჰიბირებენ CYP2C19-ს, კლოპიდოგრელთან ერთად გამოყენებისას, შეიძლება ხელი შეუშალონ მის ბიოტრანსფორმაციას აქტიურ მეტაბოლიტამდე.  40 მგ ესომეპრაზოლის კლოპიდოგრელთან კომბინირებისას ამ უკანასკნელის ფარმაკოლოგიური აქტივობა მცირდება. ალტერნატიული ანტითრომბოციტული საშუალებების გამოყენება უნდა იქნას განხილული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ პრეპარატს ნანოპრაზოლ-WM.

ციანოკობალამინის დეფიციტი (ვიტამინი B12)

ნებისმიერი წამლის ყოველდღიურმა გამოყენებამ, რომელიც ამცირებს მჟავას წარმოქმნას, შეიძლება გამოიწვიოს ციანოკობალამინის მალაბსორბცია ჰიპო- ან აქლორჰიდრიის გამო. ლიტერატურაში აღწერილია იშვიათი შემთხვევები, როდესაც დაფიქსირდა ციანოკობალამინის დეფიციტი ისეთი წამლების გამოყენებისას, რომლებიც ამცირებს მჟავას წარმოქმნას. ეს გარემოება მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, თუ პაციენტს აღენიშნება კლინიკური სიმპტომები, რომლებიც დაკავშირებულია ციანოკობალამინის დეფიციტთან.

ჰიპომაგნიემია და მინერალური ცვლის დარღვევები

იშვიათ შემთხვევებში ჰიპომაგნიემია, კლინიკური სიმპტომებით ან მის გარეშე, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ PPI-ებით მინიმუმ სამი თვის განმავლობაში, უმეტეს შემთხვევაში კი თერაპიის ერთი წლის შემდეგ; მძიმე სიმპტომებია ტეტანია, არითმია და კრუნჩხვები. ჰიპომაგნიემიას შეიძლება თან ახლდეს ჰიპოკალციემიის და/ან ჰიპოკალიემიის განვითარება, ასევე, ჰიპომაგნიემიამ შესაძლოა გააღრმავოს არსებული ჰიპოკალციემია რისკის ჯგუფის პაციენტებში. პაციენტთა უმეტესობაში ჰიპომაგნიემიის მკურნალობა მოიცავდა ჩანაცვლებით თერაპიას მაგნიუმის შემცველი პრეპარატებით და PPI-ის გამოყენების შეწყვეტას.

პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ PPI-ებით გრძელვადიანი მკურნალობის საჭიროება, ან რომლებიც იღებენ PPI-ებს დიგოქსინთან ან ჰიპომაგნიემიის გამომწვევ სხვა პრეპარატებთან ერთად (მაგ., შარდმდენები), რეკომენდებულია პლაზმაში მაგნიუმის კონცენტრაციის მონიტორინგი როგორც მკურნალობის დაწყებამდე, ასევე პერიოდულად თერაპიის დროს.

პრეპარატით ნანოპრაზოლ-WM თერაპიის დაწყებამდე და პერიოდულად მკურნალობისას, უნდა განიხილებოდეს სისხლში მაგნიუმის და კალციუმის დონის მონიტორინგი იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ჰიპოკალციემიის განვითარების რისკი (მაგ., ჰიპოპარათირეოზი). ასეთ პაციენტებში, საჭიროებისამებრ, უნდა იქნას გამოყენებული მაგნიუმის და/ან კალციუმის პრეპარატები. იმ შემთხვევებში, როდესაც ჰიპოკალციემია არ ექვემდებარება მკურნალობას, გასათვალისწინებელია PPI-ის გამოყენების შეწყვეტა.

ურთიერთქმედება კრაზანას (Hypericum perforatum) შემცველ პრეპარატებთან ან რიფამპინთან

CYP2C19 ან CYP3A4 ინდუქტორებმა, როგორიცაა რიფამპინი ან კრაზანას შემცველი პრეპარატები, შეიძლება მნიშვნელოვნად შეამციროს ესომეპრაზოლის პლაზმური კონცენტრაცია. ნანოპრაზოლ-WM არ უნდა იქნას გამოყენებული კრაზანას შემცველ მედიკამენტებთან ან რიფამპინთან ერთად.

გავლენა ნეიროენდოკრინული სიმსივნეების გამოსავლენი დიაგნოსტიკური კვლევების შედეგებზე 

როდესაც კუჭში მჟავიანობა მცირდება წამლის მოხმარების შედეგად, ქრომოგრანინი A-ის (CgA) დონე სისხლის შრატში იზრდება, რამაც შეიძლება განაპირობოს ცრუ დადებითი შედეგები ნეიროენდოკრინული სიმსივნეების გამოსავლენი დიაგნოსტიკური ტესტების ჩატარებისას. შეწყვიტეთ ესომეპრაზოლის გამოყენება შრატში CgA კონცენტრაციის გაზომვამდე სულ მცირე 14 დღით ადრე და თუ ისინი აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს, განიხილეთ განმეორებითი გაზომვის საკითხი. გაზომვების სერიის შემთხვევაში (მაგალითად, მონიტორინგის სახით), კვლევები უნდა ჩატარდეს ერთსა და იმავე ლაბორატორიაში, რადგან რეფერენსული მნიშვნელობები შეიძლება განსხვავდებოდეს ლაბორატორიებს შორის.

ურთიერთქმედება მეთოტრექსატთან

ლიტერატურაში არის ცნობები, რომ ზოგიერთ პაციენტში, PPI-ისა და მეთოტრექსატის ერთობლივი გამოყენებისას (ძირითადად მაღალი დოზებით; იხილეთ მეთოტრექსატის სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქცია), ამ უკანასკნელის კონცენტრაცია სისხლის შრატში შეიძლება გაიზარდოს; თუმცა, სისხლის შრატში მეთოტრექსატის და/ან მისი მეტაბოლიტების დონის ხანგრძლივ მატებას შეიძლება თან ახლდეს ტოქსიკური ეფექტების განვითარება. ზოგიერთ პაციენტში მეთოტრექსატის მაღალი დოზებით გამოყენებისას უნდა იქნას განხილული პრეპარატით ნანოპრაზოლ-WM თერაპიის დროებითი შეწყვეტა.

კუჭის ფსკერის ჯირკვლოვანი პოლიპები

PPI-ების გამოყენებისას იზრდება კუჭის ფსკერის ჯირკვლოვანი პოლიპების განვითარების რისკი, ძირითადად ხანგრძლივი გამოყენებისას, განსაკუთრებით თერაპიის ერთი წლის შემდეგ. უმეტეს პაციენტებში კუჭის ფსკერის ჯირკვლოვანი პოლიპების არმოცენებას არ ახლდა კლინიკური სიმპტომების განვითარება (პოლიპები გამოვლინდა, როგორც შემთხვევითი აღმოჩენა ენდოსკოპიური გამოკვლევისას). PPIs უნდა იქნას გამოყენებული უმოკლეს დროში, გამოყენების ჩვენებების შესაბამისად. 

ბავშვები

ეროზიების შეხორცება ეროზიული ეზოფაგიტის დროს

1-17 წლის ბავშვები

დადგენილია, რომ ხანმოკლე თერაპია (ხანგრძლივობა 4-8 კვირა) ესომეპრაზოლით ეროზიული ეზოფაგიტის დროს ეროზიების სამკურნალოდ 12-17 წლის ბავშვებში უსაფრთხო და ეფექტურია. დადგენილია ესომეპრაზოლით, პერორალური სუსპენზიის სახით (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების ფორმა), მოკლევადიანი (ხანგრძლივობა 8 კვირამდე) თერაპიის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ეროზიული ეზოფაგიტის დროს 1-11 წლის ბავშვებში,  ეროზიების შეხორცების მიზნით. ზემოაღნიშნული ჩვენებით პრეპარატის გამოყენებას ამყარებს მოზრდილებში ჩატარებული ჯეროვანი კონტროლირებადი კვლევების შედეგები, ასევე დამატებითი მონაცემები უსაფრთხოებისა და ფარმაკოკინეტიკის მხრივ 1-17 წლის ბავშვებში. პრეპარატის უსაფრთხოების პროფილი 1-17 წლის ბავშვებში მსგავსია ასეთისა ზრდასრული პაციენტების შემთხვევაში.

GERD-ის სიმპტომური მკურნალობა

1-17 წლის ბავშვები

დადგენილია, რომ 12-17 წლის ბავშვებში გულძმარვისა და GERD-თან დაკავშირებული სხვა სიმპტომების ხანმოკლე თერაპია (4 კვირა) ესომეპრაზოლით არის უსაფრთხო და ეფექტური. დადგენილია ესომეპრაზოლით, პერორალური სუსპენზიის სახით (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების ფორმა), მოკლევადიანი (ხანგრძლივობა 8 კვირამდე) თერაპიის ეფექტურობა და უსაფრთხოება გულძმარვისა და GERD-თან დაკავშირებული სხვა სიმპტომების დროს 1-11 წლის ბავშვებში. ზემოაღნიშნული ჩვენებით პრეპარატის გამოყენებას ამყარებს მოზრდილებში ჩატარებული ჯეროვანი კონტროლირებადი კვლევების შედეგები, ასევე დამატებითი მონაცემები უსაფრთხოებისა და ფარმაკოკინეტიკის მხრივ 1-17 წლის ბავშვებში. პრეპარატის უსაფრთხოების პროფილი 1-17 წლის ბავშვებში მსგავსია ასეთისა ზრდასრული პაციენტების შემთხვევაში.

1 წლამდე ასაკის ბავშვებში სამკურნალწამლო საშუალების ეფექტურობა და უსაფრთხოება GERD-ის სიმპტომური თერაპიისას დადგენილი არ არის.

სხვა ჩვენებები

არ არის დადგენილი ესომეპრაზოლის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებში შემდეგი ჩვენებების მხრივ: კუჭის წყლულის განვითარების რისკის შემცირება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას, H. pylori-ს ერადიკაცია თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის რეციდივის რისკის შესამცირებლად, პათოლოგიური მდგომარეობები, რომლებიც ხასიათდება მარილმჟავას ჰიპერსეკრეციით, მათ შორის ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი.

ხანდაზმული პაციენტები

კლინიკური კვლევების თანახმად, ესომეპრაზოლით თერაპია ჩატარებული აქვს 65-74 წლის 1459 პაციენტს და 75 წლის და მეტი ასაკის 354 პაციენტს.

ხანდაზმულ და ახალგაზრდა პაციენტებს შორის ესომეპრაზოლის უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის პროფილებში განსხვავება არ იქნა ნაპოვნი; კლინიკური გამოყენების გამოცდილება მოწმობს, რომ მნიშვნელოვანი განსხვავებები არ გამოვლენილა მკურნალობაზე პასუხის მხრივაც პაციენტებთა ზემოაღნიშნულ ასაკობრივ ჯგუფებს შორის. თუმცა, რისკი იმისა, რომ ზოგიერთი ხანდაზმული პაციენტი შეიძლება იყოს უფრო მგრძნობიარე ესომეპრაზოლის მოქმედებისადმი, არ არის გამორიცხული.

პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით

პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით (Child-Pugh კლასი C), ესომეპრაზოლის სისტემური ზემოქმედება შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ესომეპრაზოლის დოზა უნდა დაკორექტირდეს პრეპარატის გამოყენებისას შემდეგი ჩვენებებით: ეროზიების შეხორცება ეროზიული ეზოფაგიტის დროს, კუჭის წყლულის განვითარების რისკის შემცირება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას, H. pylori-ს ერადიკაცია თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის რეციდივის რისკის შესამცირებლად, პათოლოგიური მდგომარეობები, რომლებიც ხასიათდება მარილმჟავას ჰიპერსეკრეციით, ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის ჩათვლით.

პაციენტებში ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობით (Child-Pugh კლასები A და B) ესომეპრაზოლის დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

დამხმარე ნივთიერებები

ნანოპრაზოლ-WM შეიცავს საქაროზას, ამიტომ პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრული დაავადებებით, რომლებსაც ახასიათებს ფრუქტოზის აუტანლობა, გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბცია ან საქარაზა-იზომალტაზის დეფიციტი არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

ნანოპრაზოლ-WM შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) ერთ კაფსულაში, ე.ი. პრაქტიკულად „არ შეიცავს ნატრიუმს“.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ქვემოთ ჩამოთვლილია სამკურნალო საშუალებები, რომლებთანაც ესომეპრაზოლის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებაა შესაძლებელი, და ლაბორატორიული ტესტები, რომელთა შედეგებზეც ესომეპრაზოლს გავლენის მოხდენა შეუძლია, ასევე რეკომენდაციები წამლისმიერი ურთიერთქმედებების პრევენციის ან კორექციის შესახებ.

აუცილებელია გაეცნოთ დამატებით ინფორმაციას PPI-ებთან ერთად გამოყენებადი პრეპარატების წამლისმიერი ურთიერთქმედებების შესახებ, რომელიც მოცემულია სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში.

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები, რომელიც განპირობებულია ესომეპრაზოლის გავლენით წამლების ფარმაკოკინეტიკასა და ლაბორატორიული ტესტების მაჩვენებლებზე.

ანტირეტროვირუსული პრეპარატები

PPI-ების გავლენა ანტირეტროვირუსული პრეპარატების ფარმაკოკინეტიკაზე ვარიაბელურია. კლინიკური მნიშვნელობა და მექანიზმები, რომლებიც ამ ურთიერთქმედებებს უდევს საფუძვლად, ყოველთვის არ არის ცნობილი.

ესომეპრაზოლთან ერთდროული გამოყენებისას დაფიქსირდა ზოგიერთი ანტირეტროვირუსული საშუალების სისტემური მოქმედების დაქვეითება, როგორიცაა რილპივირინი, ატაზანავირი და ნელფინავირი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ანტივირუსული ეფექტის შემცირება„1ქ  და რეზისტენტობის განვითარება.

რილპივირინი

რილპავირინთან ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ატაზანავირი

საჭიროა გაეცნოთ დამატებით ინფორმაციას ატაზანავირის დოზირების შესახებ, რომელიც მოცემულია სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში.

ნელფინავირი

ნელფინავირთან ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული. საჭიროა გაეცნოთ ნელფინავირის სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში მოცემულ ინფორმაციას.

ესომეპრაზოლთან ერთდროული გამოყენებისას ზოგიერთი ანტირეტროვირუსული საშუალების, როგორიცაა საქვინავირი, სისტემური ზემოქმედება შეიძლება გაიზარდოს, რის შედეგადაც შესაძლებელია ტოქსიკური  მოქმედების გაძლიერება.

საქვინავირი

საჭიროა გაეცნოთ დამატებით ინფორმაციას საქვინავირის ტოქსიკურობასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების მონიტორინგის შესახებ, რომელიც მოცემულია სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში.

არსებობს რიგი სხვა ანტირეტროვირუსული პრეპარატებისა, რომლებიც კლინიკურად არ ურთიერთქმედებს ესომეპრაზოლთან.

საჭიროა გაეცნოთ ცალკეული ანტირეტროვირუსული პრეპარატების სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში მოცემულ ინფორმაციას.

ვარფარინი

პაციენტებს, რომლებიც იტარებდნენ კომბინირებულ თერაპიას ვარფარინითა და PPI-ებით, ესომეპრაზოლის ჩათვლით, აღენიშნათ საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის (INR) და პროთრომბინის დროის მაჩვენებლების ზრდა. ზემოაღნიშნულ ცვლილებებს შესაძლოა ახლდეს პათოლოგიური სისხლდენის განვითარება, ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით. აუცილებელია INR და პროთრომბინის დროის მონიტორინგი და, საჭიროების შემთხვევაში, ვარფარინის დოზის კორექტირება, რათა INR შენარჩუნდეს სამიზნე დიაპაზონში.

მეთოტრექსატი

ესომეპრაზოლთან ერთად გამოყენებისას მეთოტრექსატის და/ან მისი მეტაბოლიტის, ჰიდროქსიმეთოტრექსატი, კონცენტრაცია შრატში შეიძლება გაიზარდოს ან შენარჩუნდეს უფრო ხანგრძლივად (ძირითადად მეთოტრექსატის მაღალი დოზებით გამოყენებისას), რამაც შეიძლება გამოიწვიოს მეთოტრექსატის ტოქსიკური მოქმედების გაძლიერება. PPI-სა და მეთოტრექსატის მაღალი დოზების წამლისმიერი ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა.

ზოგიერთ შემთხვევაში, მეთოტრექსატის მაღალი დოზებით მკურნალობისას, შესაძლებელია ესომეპრაზოლით თერაპიის დროებით შეწყვეტის საკითხის განხილვა.

CYP2C19 იზოფერმენტის სუბსტრატები

კლოპიდოგრელი

ესომეპრაზოლის (დოზა 40 მგ) და კლოპიდოგრელის ერთდროული გამოყენებისას მცირდება როგორც ამ უკანასკნელის აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, ასევე მისი ინჰიბიტორული მოქმედება თრომბოციტების აგრეგაციაზე.

არ ჩატარებულა ჯეროვანი კვლევები ესომეპრაზოლის უფრო დაბალი დოზით ან კლოპიდოგრელის უფრო მაღალი დოზით, რეკომედებულთან შედარებით, კომბინირებული გამოყენების შესახებ.

ნანოპრაზოლ-WM არ უნდა იქნას გამოყენებული კლოპიდოგრელთან ერთად; პრეპარატით ნანოპრაზოლ-WM მკურნალობისას განსახილველია ალტერნატიული ანტითრომბოციტური საშუალებების გამოყენება.

ციტალოპრამი

ციტალოპრამის სისტემური ზემოქმედების მატება, რამაც შეიძლება გაზარდოს QT ინტერვალის გახანგრძლივების რისკი.

ციტალოპრამის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 20 მგ-ს დღე-ღამეში. აუცილებელია გაეცნოთ ციტალოპრამის სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში მოცემულ ინფორმაციას.

ცილოსტაზოლი 

ცილოსტაზოლისა და ერთ-ერთი აქტიური მეტაბოლიტის, 3,4-დიჰიდროცილოსტაზოლი, სისტემური ზემოქმედების ზრდა.

განსახილველია ცილოსტაზოლის დოზის შემცირება 50 მგ-მდე ორჯერ დღე-ღამეში. საჭიროა გაეცნოთ ცილოსტაზოლის სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში მოცემულ ინფორმაციას.

დიგოქსინი 

დიგოქსინის სისტემური ზემოქმედების გაზრდის რისკი.

აუცილებელია სისხლში დიგოქსინის კონცენტრაციის მონიტორინგი და საჭიროების შემთხვევაში, დიგოქსინის დოზის კორექცია მისი თერაპიული კონცენტრაციის შესანარჩუნებლად. საჭიროა გაეცნოთ დიგოქსინის სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში მოცემულ ინფორმაციას.

კომბინირებული თერაპია კლარითრომიცინთან და ამოქსიცილინთან

კლარითრომიცინის ზოგიერთ პრეპარატთან კომბინირებისას, წამლისმიერი ურთიერთქმედების შედეგად შესაძლოა განვითარდეს მძიმე არასასურველი რეაქციები, მათ შორის პოტენციურად ლეტალური არითმიები. კლარითრომიცინის ამ პრეპარატებთან ერთად გამოყენება უკუნაჩვენებია (ინფორმაცია წინააღმდეგჩვენებების, განსაკუთრებული მითითებებისა და სიფრთხილის ზომების შესახებ იხ. კლარითრომიცინის სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციაში). 

შესაძლებელია ამოქსიცილინის ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალწამლო საშუალებებთან (იხ. ინფორმაცია წამლისმიერი ურთიერთქმედებების შესახებ ამოქსიცილინის სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციაში). 

სამკურნალო საშუალებები, რომელთა ბიოშეღწევადობაზე კუჭში pH-ის მნიშვნელობას შეუძლია გავლენის მოხდენა (რკინის მარილის შემცველი პრეპარატები, ერლოტინიბი, დაზატინიბი, ნილოტინიბი, მიკოფენოლატის მოფეტილი, კეტოკონაზოლი/იტრაკონაზოლი)

ესომეპრაზოლმა შეიძლება შეამციროს წამლების შეწოვა კუჭში მარილმჟავას სეკრეციის შემცირებით.

მიკოფენოლატის მოფეტილი

ომეპრაზოლისა (ესომეპრაზოლი ომეპრაზოლის ენანტიომერია) და მიკოფენოლატის მოფეტილის ერთდროული გამოყენებისას ჯანმრთელ მოხალისეებში და პაციენტებში ტრანსპლანტაციის შემდეგ, მიკოფენოლატის მოფეტილის აქტიური მეტაბოლიტის, როგორიცაა მიკოფენოლის მჟავა, კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მცირდება, შესაძლოა მიკოფენოლატის მოფეტილის ხსნადობის დაქვეითების შედეგად, კუჭში pH-ის მნიშვნელობის მატების ფონზე.  მიკოფენოლის მჟავას პლაზმური კონცენტრაციის შემცირების კლინიკური მნიშვნელობა პაციენტებში ტრანსპლანტაციის შემდეგ, ესომეპრაზოლით და მიკოფენოლატის მოფეტილით ერთდროული მკურნალობისას, ტრანსპლანტატის მოცილებასთან მიმართებაში დადგენილი არ არის. ტრანსპლანტაციის შემდგომ ესომეპრაზოლისა და მიკოფენოლატის მოფეტილის კომბინაცია პაციენტებში სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული.

საჭიროა გაეცნოთ ინფორმაციას, რომელიც მოცემულია იმ ცალკეული სამკურნალო საშუალებების სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციებში, რომელთა ბიოშეღწევადობაზეც კუჭში pH-ის მნიშვნელობას შეუძლია გავლენის მოხდენა.

ტაკროლიმუსი

ტაკროლიმუსის სისტემური ზემოქმედების გაზრდის რისკი, განსაკუთრებით ტრანსპლანტაციის შემდგომ იმ პაციენტებში, რომლებიც შუალედური ან ნელი მეტაბოლიზატორები არიან CYP2C19 იზოფერმენტთან მიმართებაში.

აუცილებელია ტაკროლიმუსის კონცენტრაციის მონიტორინგი მთლიან სისხლში და საჭიროების შემთხვევაში, ტაკროლიმუსის დოზის კორექტირება მისი თერაპიული კონცენტრაციის შესანარჩუნებლად. საჭიროა გაეცნოთ ტაკროლიმუსის სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში მოცემულ ინფორმაციას.

ნეიროენდოკრინული სიმსივნეების გამოსავლენი დიაგნოსტიკური კვლევების შედეგებზე გავლენა

როდესაც კუჭში მჟავიანობა მცირდება PPI-ს გამოყენების შედეგად, სისხლის შრატში CgA-ის დონე იზრდება, რამაც შეიძლება განაპირობოს ცრუ დადებითი შედეგები ნეიროენდოკრინული სიმსივნეების გამოსავლენი კვლევების ჩატარებისას.

შეწყვიტეთ ესომეპრაზოლის გამოყენება შრატში CgA კონცენტრაციის გაზომვამდე სულ მცირე 14 დღით ადრე და თუ ისინი აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს, განიხილეთ განმეორებითი გაზომვის საკითხი. გაზომვების სერიის შემთხვევაში (მაგალითად, მონიტორინგის სახით), კვლევები უნდა ჩატარდეს ერთსა და იმავე ლაბორატორიაში, რადგან რეფერენსული მნიშვნელობები შეიძლება განსხვავდებოდეს ლაბორატორიებს შორის.

გავლენა სეკრეტინის გამომუშავების სტიმულაციის ტესტის შედეგებზე

გასტრინის ჰიპერსეკრეცია სეკრეტინის გამომუშავების სტიმულაციის ტესტის ჩატარებისას, რამაც შეიძლება გასტრინომაზე ცრუ ეჭვი წარმოშვას.

ესომეპრაზოლის მიღება უნდა შეწყდეს სეკრეტინის გამომუშავების სტიმულაციის ტესტამდე 4 კვირით ადრე.

ეფექტი ტესტის შედეგებზე შარდში ტეტრაჰიდროკანაბინოლის დასადგენად

იყო შეტყობინებები სკრინინგის ცრუ დადებითი შედეგების შესახებ შარდში ტეტრაჰიდროკანაბინოლის დადგენისას პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ PPI-ით თერაპიას.

ტესტის დადებითი შედეგების დასადასტურებლად საჭიროა ალტერნატიული ლაბორატორიული მეთოდების გამოყენება.

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება, დაკავშირებული წამლების გავლენასთან ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკაზე

CYP2C19 ან CYP3A4 იზოფერმენტების ინდუქტორები

ესომეპრაზოლის სისტემური ზემოქმედების შემცირება CYP2C19 და CYP3A4 იზოფერმენტების ძლიერ ინდუქტორებთან ერთად გამოყენებისას.

კრაზანას შემცველი პრეპარატები

ნანოპრაზოლ-WM არ უნდა იქნას გამოყენებული კრაზანას შემცველ პრე[არატებთან ერთად. 

რიტონავირის შემცველი პრეპარატები 

საჭიროა გაეცნოთ რიტონავირის შემცველი ცალკეული პრეპარატების სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციებში მოცემულ ინფორმაციას.

ვორიკონაზოლი

ესომეპრაზოლის სისტემური მოქმედების გაზრდა.

როგორც წესი, ესომეპრაზოლის დოზის კორექცია საჭირო არ არის. თუმცა, ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის მქონე პაციენტებში, პრეპარატის მაღალი დოზებით მკურნალობისას, ესომეპრაზოლის დოზის კორექტირების საჭიროება შესაძლებელია.

საჭიროა გაეცნოთ ვორიკონაზოლის სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში არსებულ ინფორმაციას.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

ორსულობის დროს ესომეპრაზოლის გამოყენება ქალებში არ არის შესწავლილი ჯეროვნად ჩატარებულ კარგად კონტროლირებად კვლევებში. ესომეპრაზოლი არის ომეპრაზოლის S-იზომერი. ამჟამად ხელმისაწვდომ ეპიდემიოლოგიურ მონაცემებზე დაყრდნობით, არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ განვითარების მნიშვნელოვანი თანდაყოლილი მანკების ან ორსულობის სხვა არასასურველი შედეგების რისკი იზრდება ორსულობის პირველ ტრიმესტრში ომეპრაზოლის გამოყენებისას. ვირთაგვებსა და ბოცვრებზე ჩატარებულმა რეპროდუქციულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ომეპრაზოლის გამოყენებისას დოზებით, რომლებიც დაახლოებით 3,4-34-ჯერ აღემატება ადამიანისთვის განკუთვნილ პერორალურ დოზას (40 მგ) (გამოითვლება სხეულის ზედაპირის ფართობის მიხედვით, იმის გათვალისწინებით, რომ პაციენტის სხეულის მასა 60 კგ-ს შეადგენს), დოზადამოკიდებულად იზრდებოდა ემბრიონული ლეტალობის მაჩვენებლები.

ვირთაგვებსა და ბოცვრებზე ჩატარებულ რეპროდუქციულ კვლევებში ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატის პერორალურად  შეყვანისას დოზებით, რომლებიც დაახლოებით 68 და 42-ჯერ აღემატება ადამიანისთვის განკუთვნილ შიგნით მისაღებ დოზას (40 მგ) (გამოითვლება სხეულის ზედაპირის ფართობის მიხედვით, იმის გათვალისწინებით, რომ პაციენტის სხეულის მასა 60 კგ-ს შეადგენს), პრეპარატის ტერატოგენული პოტენციალი არ იქნა გამოვლენილი. იმ ვირთაგვების შთამომავლებში, რომლებიც პრეპარატს იღებდნენ გესტაციის უმეტესი ნაწილის განმავლობასა და ლაქტაციის პერიოდში დოზებით, დაახლოებით 34-ჯერ ან მეტად აღემატება ადამიანისთვის განკუთვნილ შიგნით მისაღებ დოზას (40 მგ), აღინიშნებოდა ძვლის ქსოვილის მორფოლოგიური ცვლილებები; იმ შემთხვევებში, როდესაც შეყვანა შემოიფარგლებოდა მხოლოდ გესტაციის პერიოდით, ცვლილებები ძვლის ქსოვილის ზრდის ზონების მორფოლოგიაში შთამომავლებს არც ერთ ასაკში არ ჰქონიათ.

ორსულ ქალებში პრეპარატის გამოყენებისას ყველაზე მნიშვნელოვანი თანდაყოლილი მანკებისა და სპონტანური აბორტის სავარაუდო საწყისი რისკები უცნობია. ორსულობის დროს ყოველთვის არსებობს თანდაყოლილი მანკების, სპონტანური აბორტის ან სხვა არასასურველი შედეგების ფონური რისკი; ამერიკის შეერთებულ შტატებში (აშშ) ზოგად პოპულაციაში, კლინიკურად დადასტურებული ორსულობის დროს ყველაზე მნიშვნელოვანი თანდაყოლილი მანკებისა და სპონტანური აბორტის სავარაუდო საწყისი რისკები შეადგენს შესაბამისად 2%-დან 4%-მდე და 15%-დან 20%-მდე.

კლინიკურ კვლევებში მიღებული მონაცემები

ესომეპრაზოლი არის ომეპრაზოლის S-იზომერი. თანდაყოლილი ანომალიების სიხშირე ბავშვებში, რომელთა დედებიც ორსულობის დროს ღებულობდნენ ომეპრაზოლს, ასეთთან შედარებით იმ ბავშვებში, რომელთა დედებიც იღებდნენ H2 ჰისტამინური რეცეპტორების ანტაგონისტებს ან სხვა საკონტროლო პრეპარატებს, შეფასებულ იქნა ოთხ ეპიდემიოლოგიურ კვლევაში.

პოპულაციური რეტროსპექტული კოჰორტული ეპიდემიოლოგიური კვლევის ფარგლებში, რომელიც ჩატარდა შვედეთში და მოიცავდა ორსულობის ყველა შემთხვევის დაახლოებით 99%-ს 1995 წლიდან 1999 წლამდე, დადგენილ იქნა, რომ 955 ბავშვი შეეძინათ დედებს, რომლებიც ორსულობის დროს მკურნალობდნენ ომეპრაზოლით (824 ბავშვმა წამლის ზემოქმედება განიცადა ორსულობის პირველ ტრიმესტრში, მათ შორის 39 ბავშვმა ორსულობის პირველი ტრიმესტრის შემდეგაც, და 131 ბავშვმა წამლის ზემოქმედება განიცადა ორსულობის პირველი  ტრიმესტრის შემდეგ). ბავშვების რიცხვი, რომლებსაც ჰქონდათ რაიმე მანკი, დაბალი წონა დაბადებისას, დაბალი შეფასება აპგარის სკალით ან საჭიროებდნენ ჰოსპიტალიზაციას, მუცლადყოფნის პერიოდში ომეპრაზოლის ზემოქმედების შემთხვევაში მსგავსი იყო ასეთისა საერთო საკვლევ პოპულაციაში. პარკუჭთაშუა ძგიდის თანდაყოლილი დეფექტების და მკვდრადშობადობის სიხშირე იყო უმნიშვნელოვნად მაღალი იმ ბავშვების ჯგუფში, რომლებმაც განიცადეს ომეპრაზოლის ზემოქმედება, ზოგად საკვლევ პოპულაციასთან შედარებით.

დანიაში ჩატარებული პოპულაციური რეტროსპექტული კოჰორტული კვლევის მონაცემებზე დაყრდნობით, რომელიც მოიცავდა ცოცხლადშობილი ბავშვის დაბადებით დასრულებული ორსულობის ყველა შემთხვევას 1996 წლიდან 2009 წლამდე, 1800 ცოცხლადშობილ ბავშვს შორის, რომელთა დედებიც ორსულობის პირველ ტრიმესტრში მკურნალობდნენ ომეპრაზოლით, თანდაყოლილი ანომალიების საერთო სიხშირე იყო 2.9%, ხოლო 837317 ცოცხლადშობილ ბავშვს შორის, რომელთა დედებსაც ორსულობის პირველ ტრიმესტრში PPI არ მიუღიათ, იგივე მაჩვენებელი იყო 2.6%.

რეტროსპექტული კოჰორტული კვლევის შედეგების მიხედვით, მალფორმაციების საერთო სიხშირემ ბავშვებში, რომელთა დედებიც იტარებდნენ თერაპიას H2 ჰისტამინური რეცეპტორების ანტაგონისტებით (555 ქალი) ან ომეპრაზოლით (134 ქალი) ორსულობის პირველ ტრიმესტრში, შეადგინა 5.5% და 3.6% შესაბამისად, და 4.1% ბავშვებში, რომელთა დედებსაც ორსულობის პირველ ტრიმესტრში ამ პრეპარატების ზემოქმედება არ განუცდიათ (1572 ქალი).

მცირემასშტაბიანი პროსპექტული ობსერვაციული კოჰორტული კვლევის ფარგლებში ყველაზე მნიშვნელოვანი თანდაყოლილი მანკების სიხშირე ბავშვებში, რომელთა დედებიც იღებდნენ ომეპრაზოლს ორსულობის დროს (113 ქალი, მათგან 89% - ორსულობის პირველ ტრიმესტრში), იყო 4%; საკონტროლო ჯგუფის ბავშვებში, რომელთა დედებსაც ტერატოგენული საშუალებების ზეგავლენა არ განუცდიათ, ეს მაჩვენებელი იყო 2%, ხოლო დაწყვილებულ შედარებათა საკონტროლო ჯგუფში - 2,8%. ყველა ჯგუფში სპონტანური და განზრახ აბორტების, ნაადრევი მშობიარობის, გესტაციური ასაკისა და დაბადებისას ბავშვთა საშუალო წონის მაჩვენებლები შედარებადი იყო.

რამდენიმე კვლევის მონაცემები, 200-ზე მეტი ქალის მონაწილეობით, რომლებთანაც ომეპრაზოლი (ერთჯერადი პერორალური ან ერთჯერადი ინტრავენური შეყვანა) გამოყენებულ იქნა ორსულობის დროს პრემედიკაციის სახით ზოგადი ანესთეზიით მიმდინარე საკეისრო კვეთამდე, ცხადჰყობს, რომ პრეპარატის მოკლეხნიან ზემოქმედებას მნიშვნელოვანი უარყოფითი გავლენა ბავშვზე არ აქვს.

ლაქტაცია

არსებობს შეზღუდული მტკიცებულებები, რომ ომეპრაზოლი შეიძლება გამოიყოს ადამიანის დედის რძესთან ერთად (ესომეპრაზოლი არის ომეპრაზოლის S-ენანტიომერი). არ არსებობს კლინიკური მონაცემები ესომეპრაზოლის ზემოქმედების შესახებ ძუძუთა ბავშვზე ან დედის რძის გამომუშავებაზე. გასათვალისწინებელია ძუძუთი კვების უპირატესობა ბავშვის განვითარებისა და ჯანმრთელობისთვის, პრეპარატის გამოყენების კლინიკური სარგებელი დედისთვის და აგრეთვე, პოტენციური რისკი ნებისმიერი არასასურველი შედეგისა, რომელიც ძუძუთა ბავშვში შეიძლება განაპირობოს ესომეპრაზოლის გამოყენებამ ან დედის ჯანმრთელობის მდგომარეობამ.

ზეგავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

ესომეპრაზოლი უმნიშვნელოდ მოქმედებს სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე. პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტებს აღენიშნებოდათ ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა თავბრუსხვევა და მხედველობის დაბინდვა; მსგავსი არასასურველი რეაქციების გამოვლენის შემთხვევაში, პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობისგან.

არასასურველი რეაქციები

მძიმე არასასურველ რეაქციებს მიეკუთვნება: მწვავე ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი, C. difficile-ით გამოწვეული დიარეა, ძვლების მოტეხილობები, მძიმე ფორმის კანისმიერი რეაქციები, წითელი მგლურას კანის ფორმა და სისტემური წითელი მგლურა, ციანოკობალამინის დეფიციტი, ჰიპომაგნიემია და მინერალური ცვლის დარღვევები, კუჭის ფსკერის ჯირკვლოვანი პოლიპები.

კლინიკური კვლევებიდან მიღებული მონაცემები

იმის გამო, რომ კლინიკური კვლევების პირობები შეიძლება მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდეს, ერთ კვლევაში დაფისქირებული არასასურველი რეაქციების სიხშირის მაჩვენებლების პირდაპირი შედარება სხვა კვლევების ანალოგიურ მაჩვენებლებთან შეუძლებელია; გარდა ამისა, ისინი შეიძლება განსხვავდებოდეს ასეთებისგან პრეპარატის კლინიკურ პრაქტიკაში გამოიყენების პირობებში.

ზრდასრული პაციენტები

ესომეპრაზოლის უსაფრთხოება შეფასებულ იქნა კლინიკური კვლევებით 15000-ზე მეტი პაციენტის (18-84 წლის ასაკის) ჩართულობით, მათ შორის 8500-ზე მეტი პაციენტი აშშ-დან და 6500-ზე მეტი პაციენტი ევროპასა და კანადიდან; 2900-ზე მეტი პაციენტი მკურნალობას იტარებდა ხანგრძლივად,  6-12 თვის განმავლობაში.

ესომეპრაზოლის გამოყენების უსაფრთხოება სადღეღამისო დოზებით 20 მგ (1240 პაციენტი) და 40 მგ (2434 პაციენტი), ასევე ომეპრაზოლის გამოყენების უსაფრთხოება სადღეღამისო დოზით 20 მგ (3008 პაციენტი) ეროზიული ეზოფაგიტის დროს ეროზიების შეხორცების მიზნით, შეფასებულ იქნა ოთხი რანდომიზებული კლინიკური კვლევის შედეგების მიხედვით. პაციენტთა სამივე ჯგუფში ყველაზე ხშირად (პაციენტთა 1%-ში ან მეტში) აღინიშნა ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა თავის ტკივილი (5.5%, 5% და 3.8%, შესაბამისად) და დიარეა (ჯგუფებს შორის განსხვავება არ ყოფილა). ესომეპრაზოლის გამოყენებისას გულისრევა, მეტეორიზმი, მუცლის ტკივილი, ყაბზობა და პირის სიმშრალე დაფიქსირდა იმავე სიხშირით, როგორც ომეპრაზოლის გამოყენებისას.

არასასურველი რეაქციები, რომლებიც დაფიქსირდა პაციენტთა 1%-ზე ნაკლებში, ჩამოთვლილია ქვემოთ MedDRA-ის სისტემის ორგანოთა კლასების მიხედვით.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილას: მუცლის გარშემოწერილობის მატება, ალერგიული რეაქციები, ასთენია, ზურგის ტკივილი, ტკივილი გულმკერდის არეში, სახის შეშუპება, პერიფერიული შეშუპება, ალები, დაღლილობა, სხეულის ტემპერატურის მომატება, გრიპისმაგვარი სინდრომი, გენერალიზებული შეშუპება, ქვედა კიდურების შეშუპება, შეუძლოდ ყოფნა, ტკივილი, შემცივნება.

გულის მხრივ: ტაქიკარდია.

სისხლძარღვების მხრივ: სახის სიწითლე, არტერიული ჰიპერტენზია.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ჩიყვი. 

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ნაწლავთა არარეგულარული მოქმედება, ყაბზობის გაძლიერება, დისპეფსია, დისფაგია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დისპლაზია, ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, ბოყინი, საყლაპავის მხრივ დარღვევები, ნაწლავთა გახშირებული მოქმედება, გასტროენტერიტი, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ სიმპტომები, თუ სხვაგვარად არ არის მითითებული, სლოკინი, მელენა, დარღვევები პირის ღრუს, ხახის, სწორი ნაწლავის, ენის მხრივ, გასტრინის დონის მომატება სისხლის შრატში, ენის შეშუპება, წყლულოვანი სტომატიტი, ღებინება. 

დარღვევები სმენის ორგანოს მხრივ: ყურის ტკივილი, ტინიტუსი, შუა ოტიტი. 

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ანემია, ჰიპოქრომული ანემია, კისრის ლიმფადენოპათია, ცხვირიდან სისხლდენა, ლეიკოციტოზი, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია.

ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ: ჰიპერბილირუბინემია, ღვიძლის ფუნქციის მოშლა, სისხლის შრატში ასპარტატამინოტრანსფერაზის (AST) და ალანინამინოტრანსფერაზის (ALT) მომატება.

ნივთიერებათა ცვლისა და კვების მხრივ: გლიკოზურია, ჰიპერურიკემია, ჰიპონატრიემია, სისხლის შრატში ტუტე ფოსფატაზის დონის მომატება, წყურვილის განცდა, B12 ვიტამინის დეფიციტი, წონის მატება, წონის კლება.

ჩონჩხ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: ართრალგია, ართრიტის გამწვავება, ართროპათია, კუნთების სპაზმი, ფიბრომიალგიის სინდრომი, თიაქარი, რევმატული პოლიმიალგია.

ნერვული სისტემის მხრივ: ანორექსია, აპათია, მადის მომატება, თავბრუსხვევა, ჰიპერტონუსი, ნერვოზულობა, ჰიპესთეზია, უძილობა, შაკიკი, შაკიკის გამწვავება, პარესთეზია, ძილის დარღვევა, ძილიანობა, ტრემორი, თავბრუსხვევა, პაროსმია, გემოს დაკარგვა, გემოს ცვლილება.

დარღვევები ფსიქიკის მხრივ: დეპრესიის გამწვავება, ცნოებიერების დაბინდვა. 

სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯიკრვლების მხრივ: იმპოტენცია, დისმენორეა, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, ვაგინიტი.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ:  ბრონქული ასთმის გამწვავება, ხველა, ქოშინი, ხორხის შეშუპება, ფარინგიტი, რინიტი, სინუსიტი.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: აკნე, ანგიონევროზული შეშუპება, დერმატიტი, ქავილი, ანალური ქავილი, გამონაყარი, ერითემატოზული გამონაყარი, მაკულოპაპულოზური გამონაყარი, კანის ანთება, მომატებული ოფლიანობა, ჭინჭრის ციება.

თირკმლებისა და შარდგამომყოფი გზების მხრივ: შარდის ანალიზის ცვლილებები, ალბუმინურია, ცისტიტი, დიზურია, სოკოვანი ინფექცია, ჰემატურია, შარდვის სიხშირის ცვლილება, კანდიდოზი, გენიტალური კანდიდოზი, პოლიურია.

მხედველობის ორგანოების მხრივ: მხედველობის ველის დეფექტი, კონიუნქტივიტი, მხედველობის დარღვევა.

კლინიკურ კვლევებში პაციენტთა 1%-ს და უფრო ნაკლებს აღენიშნა ლაბორატორიული მაჩვენებლების პოტენციურად კლინიკური მნიშვნელობის მქონე შემდეგი ცვლილებები, რომლებიც არ იყო დაკავშირებული ესომეპრაზოლის გამოყენებასთან: კრეატინინის, შარდმჟავას, საერთო ბილირუბინის, ტუტე ფოსფატაზის, ALT, AST, ჰემოგლობინის, ლეიკოციტების, თრომბოციტების, კალიუმის, ნატრიუმის, თიროქსინის, თირეოტროპული ჰორმონის და გასტრინის დონის მატება სისხლის პლაზმაში. ასევე დაფიქსირდა სისხლის შრატში ჰემოგლობინის, ლეიკოციტების, თრომბოციტების, კალიუმის, ნატრიუმის და თიროქსინის დონის დაქვეითება.

ენდოსკოპიური კვლევების მონაცემები მიუთითებს ისეთი არასასურველი რეაქციების განვითარებაზე, როგორიცაა დუოდენიტი, ეზოფაგიტი, საყლაპავის სტრიქტურა, საყლაპავის წყლული, საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერება, კუჭის წყლული, გასტრიტი, თიაქარი, კეთილთვისებიანი პოლიპები ან კვანძები, ბარეტის საყლაპავი და ლორწოვანი გარსის ფერის შეცვლა.

არასასურველი რეაქციები, რომლებიც დაკავშირებულია ექვსთვიან შემანარჩუნებელ თერაპიასთან ესომეპრაზოლით, დაფიქსირდა პაციენტებში იმავე სიხშირით, როგორც პლაცებოს ჯგუფში. არ გამოვლენილა განსხვავებები ესომეპრაზოლის გამოყენებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების ტიპებს შორის 12 თვემდე ხანგრძლივობის შემანარჩუნებელი თერაპიისა და ხანმოკლე მკურნალობის შემთხვევებში.

პლაცებო-კონტროლირებად ორ კვლევაში (710 პაციენტი, იტარებდა GERD-ის სიმპტომურ მკურნალობას) ყველაზე ხშირად აღინიშნა ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორიც არის ფაღარათი (4%), თავის ტკივილი (4%) და მუცლის ტკივილი (4%).

1-17 წლის ბავშვები

ესომეპრაზოლის უსაფრთხოება GERD-ის სიმპტომური მკურნალობისას შეფასდა ოთხ კლინიკურ კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდა 1-17 წლის 316 ბავშვი. 1-11 წლის 109 პაციენტში  ესომეპრაზოლთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი არასასურველი რეაქციები (პაციენტთა მინიმუმ 1%-ში) იყო დიარეა (3%), თავის ტკივილი (2%) და ძილიანობა (2%). 12-17 წლის 149 პაციენტში ესომეპრაზოლის გამოყენებასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი (პაციენტთა მინიმუმ 2%-ში) არასასურველი რეაქციები იყო თავის ტკივილი (8%), მუცლის ტკივილი (3%), ფაღარათი (2%) და გულისრევა (2%).

ბავშვები 1 თვიდან 1 წლამდე

ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატის უსაფრთხოება შეფასდა სამ კლინიკურ კვლევაში GERD-ით დაავადებულ 1 წლამდე ასაკის 167 ბავშვში. 43 პაციენტის მონაწილეობით ჩატარებული კვლევისას, ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატის გამოყენებასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი (პაციენტთა სულ მცირე 5%-ში) არასასურველი რეაქციები იყო გაღიზიანებადობა და ღებინება. 98 პაციენტის მონაწილეობით ჩატარებული კვლევის ფარგლებში, ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატით 6 კვირამდე ხანგრძლივობის (მათ შორის 39 რანდომიზირებული პაციენტი; მკურნალობის შეწყვეტის ფაზა) თერაპიისას, დაფიქსირდა შემდეგი არასასურველი რეაქციები: მუცლის ტკივილი (1%), რეგურგიტაცია (1%), ტაქიპნოე (1%) და სისხლის შრატში ალტ დონის მომატება (1%).

კომბინირებული თერაპია ამოქსიცილინთან და კლარითრომიცინთან

კლინიკური კვლევების ფარგლებში ესომეპრაზოლის გამოყენებისას ამოქსიცილინთან და კლარითრომიცინთან ერთად H. pylori-ს ერადიკაციის მიზნით, თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის რეციდივის რისკის შესამცირებლად, კომბინირებული თერაპიისთვის დამახასიათებელი რაიმე დამატებითი არასასურველი რეაქცია არ გამოვლენილა; დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები ანალოგიური იყო ასეთებისა პრეპარატების მონოთერაპიის სახით გამოყენების შემთხვევაში.

პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ თერაპიას ესომეპრაზოლით, ამოქსიცილინით და კლარითრომიცინით 10 დღის განმავლობაში, ყველაზე ხშირი არასასურველი რეაქციები იყო დიარეა (9%), გემოს ცვლილება (4%) და მუცლის ტკივილი (4%). კომბინირებული თერაპიის დროს არასასურველი რეაქციების სიხშირე არ აღემატებოდა ასეთს ესომეპრაზოლის მონოთერაპიის სახით გამოყენებისას.

კლინიკურ კვლევებში ესომეპრაზოლის ამოქსიცილინთან და კლარითრომიცინთან კომბინირებული გამოყენებისას, ლაბორატორიული ტესტების შედეგებზე რაიმე დამატებითი გავლენა (მაჩვენებლების ზრდის თვალსაზრისით)  არ აღინიშნა.

დამატებითი ინფორმაცია ამოქსიცილინის ან კლარითრომიცინის გამოყენებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების და ლაბორატორიული ტესტების შედეგების ცვლილებების შესახებ მოცემულია სამედიცინო გამოყენების  შესაბამის ინსტრუქციებში.

პოსტმარკეტინგულ პერიოდში მიღებული მონაცემები

პოსტმარკეტინგულ პერიოდში აღინიშნა ესომეპრაზოლის გამოყენებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც ჩამოთვლილია ქვემოთ MedDRA-ის სისტემურ-ორგანული კლასების მიხედვით; ვინაიდან, შეტყობინებები ნებაყოფლობითი იყო, ხოლო პოპულაციის ზომა განსაზღვრული არ იყო, შეუძლებელია ყოველთვის ჯეროვნად შეფასდეს ამ არასასურველი რეაქციების სიხშირე და მათი კავშირი პრეპარატის მოხმარებასთან.

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: აგრანულოციტოზი, პანციტოპენია.

მხედველობის ორგანოს მხრივ: მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: პანკრეატიტი, სტომატიტი, მიკროსკოპული კოლიტი, კუჭის ფსკერის ჯირკვლოვანი პოლიპები.

ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ: ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატიტი სიყვითლით ან მის გარეშე.

იმუნური სისტემის მხრივ: ანაფილაქსიური რეაქციები/შოკი, სისტემური წითელი მგლურა.

ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის კანდიდოზი, ფაღარათი გამოწვეული C. difficile-ით.

ნივთიერებათა ცვლისა და კვების მხრივ: ჰიპომაგნიემია (რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპოკალციემია და/ან ჰიპოკალიემია) (იხ. პუნნქტი 4.4).

ჩონჩხ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: კუნთების სისუსტე, მიალგია, ძვლების მოტეხილობები.

ნერვული სისტემის მხრივ: ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია, გემოს დარღვევა.

ფსიქიკის დარღვევები: აგრესია, აჟიტაცია, დეპრესია, ჰალუცინაციები.

თირკმლებისა და შარდგამომყოფი გზების მხრივ: ინტერსტიციული ნეფრიტი. 

სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: გინეკომასტია.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ:  ბრონქოსპაზმი.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: ალოპეცია, მულტიფორმული ერითემა, ჰიპერჰიდროზი, ფოტომგრძნობელობა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით), წამლისმიერი გამონაყარი ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით, მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი, წითელი მგლურას კანის ფორმა.

არასასურველი რეაქციები, რომლებიც დაკავშირებულია ომეპრაზოლის გამოყენებასთან, შეიძლება განვითარდეს  ასევე ესომეპრაზოლის მიღებისას. საჭიროა გაეცნოთ სრულ ინფორმაციას ომეპრაზოლის გამოყენებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების შესახებ, რომელიც მოცემულია სამედიცინო გამოყენების შესაბამის ინსტრუქციაში.

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ 

მნიშვნელოვანია შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ. თუ პაციენტს გამოუვლინდა სერიოზული არასასურველი რეაქცია ან ახალი არასასურველი რეაქციის აღნიშვნის შემთხვევაში, რომელიც არ არის აღწერილი ამ ნაწილში, გთხოვთ, მოახდინეთ ინფორმირება ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად.

ჭარბი დოზირება

ჭარბი დოზირების სიმპტომები ომეპრაზოლის (რაცემიული ნარევი) 2400 მგ-მდე დოზით (120-ჯერ აღემატება ჩვეულებრივ რეკომენდებულ თერაპიულ დოზას) გამოყენებისას მოიცავს: ცნობიერების დაბინდვას, ძილიანობას, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითებას, ტაქიკარდიას, გულისრევას, ჭარბ ოფლიანობას, სახის წამოწითლებას, თავის ტკივილს, პირის სიმშრალეს და სხვა არასასურველი რეაქციები, ანალოგიური კლინიკურ პრაქტიკაში პრეპარატის ჩვეულებრივი გამოყენებისას დაფიქსირებულისა (იხილეთ ინფორმაცია არასასურველი რეაქციების შესახებ ომეპრაზოლის სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციაში). ესომეპრაზოლის სპეციფიკური ანტიდოტი უცნობია. ვინაიდან ესომეპრაზოლს ახასიათებს პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხი, მოსალოდნელი არ არის, რომ პრეპარატი ორგანიზმიდან დიალიზის მეშვეობით გამოიყოს. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა.

ჭარბი დოზირების შემთხვევაში უნდა მიმართოთ შესაბამის ტოქსიკოლოგიურ ცენტრს საჭირო  ზომების გატარებასთან დაკავშირებული ინფორმაციის მისაღებად.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკური თვისებები 

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: საჭმლის მომნელებელ სისტემასა და მეტაბოლიზმზე მოქმედი საშუალებები. საშუალებები პეპტიური წყლულის და გასტროეზოფაგური რეფლუქსური დაავადების სამკურნალოდ. პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები. ათქ კოდი: A02BC05.

მოქმედების მექანიზმი
ესომეპრაზოლი არის პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორი (PPI); ამცირებს კუჭში მარილმჟავას სეკრეციას, პარიეტულ უჯრედებში H+/K+-ATP-აზას სპეციფიკური ინჰიბირების შედეგად. პარიეტულ უჯრედში მჟავე გარემოში ესომეპრაზოლთან წყალბადის პროტონების მიერთებისას, წარმოიქმნება აქტიური ინჰიბიტორი, აქირალური სულფენამიდი. პროტონულ ტუმბოზე სპეციფიკური ზემოქმედებით, ესომეპრაზოლი ბლოკავს მარილმჟავას სინთეზის დასკვნით სტადიას, რითაც კუჭში მჟავიანობას ამცირებს. ეს ეფექტი (კუჭში მარილმჟავას ბაზალური და სტიმულირებული (სტიმულის მიუხედავად) სეკრეციის დაქვეითება) დოზადამოკიდებულია.
ფარმაკოდინამიკური ეფექტები
ანტისეკრეტორული აქტივობა 
ესომეპრაზოლის გავლენა კუჭის pH-ის მაჩვენებელზე შეფასებულ იქნა ორ ცალკეულ კლინიკურ კვლევაში, პრეპარატის გამოყენებისას GERD-ის სიმპტომური მკურნალობისთვის. პირველი კვლევის ფარგლებში 36 პაციენტი მკურნალობდა ესომეპრაზოლით 5 დღის განმავლობაში, 20 მგ და 40 მგ დოზებით, შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში 1.
 
ცხრილი 1. ესომეპრაზოლის გავლენა კუჭის pH-ზე თერაპიის მეხუთე დღეს

პარამეტრი	დოზა 20 მგ	დოზა 40 მგ
დროის პროცენტი, როდესაც კუჭში pH მაჩვენებელი მეტია 4-ზე; საათი (გაზომვები განხორციელდა 24 საათის განმავლობაში)	53% 12,7 სთ	70%* 16,8 სთ
ვარიაციის კოეფიციენტი	37%	26%
კუჭის საშუალო pH 24 საათის განმავლობაში	4,1	4,9*
ვარიაციის კოეფიციენტი	27%	16%

* სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ესომეპრაზოლის ეფექტებს შორის 20 მგ და 40 მგ დოზის შემთხვევაში (p <0.01).
 
მეორე კვლევის თანახმად, ესომეპრაზოლის გავლენა კუჭის pH-ზე 40 მგ-ის მიღებისას ერთხელ დღე-ღამეში 5 დღის განმავლობაში მსგავსი იყო ასეთისა პირველ კვლევის ფარგლებში (დროის პროცენტმა, როდესაც კუჭის pH-ის მნიშვნელობა იყო 4-ზე მეტი, 68%  შეადგინა (16,3 საათი)).
ბავშვები
1 თვიდან 1 წლამდე ასაკის GERD-ით დაავადებულ ბავშვებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ესომეპრაზოლით პერორალური სუსპენზიის სახით (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების ფორმა) დოზით 1 მგ/კგ ერთხელ დღე-ღამეში, დროის პროცენტი, როდესაც კუჭის pH იყო 4-ზე მეტი, გაიზარდა 29%-დან საწყის ეტაპზე 69%-მდე მე-7 დღეს (ფარმაკოდინამიკური ეფექტი მსგავსია ასეთისა მოზრდილებში).
გავლენა სისხლის შრატში გასტრინის კონცენტრაციაზე
ესომეპრაზოლის გავლენა სისხლის შრატში გასტრინის კონცენტრაციაზე შეფასდა კლინიკური კვლევების ფარგლებში, 8 კვირამდე ხანგრძლივობის დაახლოებით 2700 პაციენტის ჩართულობით და 6-დან 12 თვემდე  ხანგრძლივობის 1300-ზე მეტ პაციენტის ჩართულობით. დადგენილ იქნა, რომ სისხლის შრატში გასტრინის კონცენტრაციის საშუალო მაჩვენებლები უზმოდ დოზადამოკიდებულად იზრდებოდა, აღწევდა რა პლატოს 2-3 თვეში თერაპიის დაწყებიდან, და უბრუნდებოდა საწყის დონეს მკურნალობის შეწყვეტიდან ოთხი კვირის განმავლობაში.
სისხლის შრატში გასტრინის კონცენტრაციის მატებასთან ერთად, ვითარდება    ენტეროქრომაფინული (ECL) უჯრედების ჰიპერპლაზია და იზრდება CgA-ის დონე სისხლის შრატში, რამაც შეიძლება განაპირობოს ცრუ დადებითი შედეგები ნეიროენდოკრინული სიმსივნეების გამოსავლენი დიაგნოსტიკური ტესტების ჩატარებისას. 
გავლენა ენტეროქრომაფინულ უჯრედებზე (ECL)
გრძელვადიანი კლინიკური კვლევების ფარგლებში კუჭის ბიოფსია ჩაუტარდა 3000-ზე მეტ პაციენტს (ბავშვები და მოზრდილები), რომლებიც იტარებდნენ ომეპრაზოლით თერაპიას. ECL უჯრედების ჰიპერპლაზიის განვითარების სიხშირე იზრდებოდა თერაპიის ხანგრძლივობის მატებასთან ერთად; თუმცა, ECL უჯრედებიდან კარცინოიდების, დისპლაზიის ან ნეოპლაზიის განვითარების შემთხვევები ამ პაციენტებში არ დაფიქსირებულა. 
1000-ზე მეტ პაციენტში, რომლებიც იტარებდნენ ესომეპრაზოლით თერაპიას (10 მგ, 20 მგ ან 40 მგ დღე-ღამეში) 12 თვემდე პერიოდის განმავლობაში, ECL უჯრედების ჰიპერპლაზიის სიხშირე მატულობდა წამლის დოზისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის ზრდასთან ერთად. არც ერთ პაციენტს არ აღენიშნა კუჭის ლორწოვანში ECL უჯრედებიდან კარცინოიდის, დისპლაზიის ან ნეოპლაზიის განვითარების შემთხვევა. 
გავლენა ენდოკრინულ სისტემაზე 
პერორალურად მიღებისას 20 მგ ან 40 მგ დოზით 4 კვირის განმავლობაში, ესომეპრაზოლი არ ახდენდა გავლენას ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციაზე. ესომეპრაზოლის სხვა ეფექტები ენდოკრინულ სისტემასთან მიმართებაში შეფასებულ იქნა კვლევებში ომეპრაზოლის გამოყენებისას  მიღებული მონაცემების საფუძველზე. 30 მგ ან 40 მგ დოზით პერორალურად მიღებისას 2-4 კვირის განმავლობაში, ომეპრაზოლი არ ახდენდა გავლენას ნახშირწყლოვან ცვლაზე, სისხლში მოცირკულირე პარათირეოიდული ჰორმონის, კორტიზოლის, ესტრადიოლის, ტესტოსტერონის, პროლაქტინის, ქოლეცისტოკინინის ან სეკრეტინის  დონეზე.
ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

შეწოვა

ნანოპრაზოლ-WM გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულები შეიცავს ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატის შემცველ სფერულ პელეტებს ნაწლავში ხსნადი გარსით. კვლევის შედეგები, რომლის ფარგლებშიც 94 ჯანმრთელი მოხალისე მამაკაცი და ქალი იღებდა ესომეპრაზოლს 40 მგ ერთჯერადი დოზით გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულების ან პერორალური სუსპენზიის სახით, მიუთითებს ზემოაღნიშნული წამლის ფორმების ბიოეკვივალენტობაზე.

ესომეპრაზოლის პერორალური მიღებისას Cmax (Tmax) მიღწევისთვის საჭირო დრო შეადგენდა დაახლოებით 1,5 საათს. Cmax-ის მნიშვნელობა იზრდება პრეპარატის დოზის პროპორციულად; AUC-ის მნიშვნელობა სამჯერ იზრდება დოზის მატებისას 20 მგ-დან 40 მგ-მდე. ესომეპრაზოლის მრავალჯერადი გამოყენებისას დოზით 40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში, მისი სისტემური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 90%-ს, იგივე დოზის ერთჯერადად მიღების შემდეგ  -64%-ს. ესომეპრაზოლის 40 მგ დოზით ერთხელ დღე-ღამეში მიღებისას, AUC-ის საშუალო მნიშვნელობა იზრდება 4,32 მკმოლ*საათი/ლ-დან თერაპიის პირველ დღეს 11,2 მკმოლ*საათი/ლ-მდე მკურნალობის მეხუთე დღეს.

AUC-ის მნიშვნელობები 40 მგ ესომეპრაზოლის საკვებთან ერთად ერთჯერადად მიღების შემდეგ მცირდება 43-53%-ით, უზმოდ მიღებასთან შედარებით. 
ნანოპრაზოლ-WM უნდა მიიღოთ ჭამამდე სულ მცირე ერთი საათით ადრე.
ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები შეფასებულ იქნა კლინიკური კვლევის ფარგლებში 36 პაციენტის მონაწილეობით, რომლებიც იღებდნენ პრეპარატს 20 მგ და 40 მგ დოზებით 5 დღის განმავლობაში, GERD-ის სიმპტომური თერაპიის სახით. შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში 2.
ცხრილი 2. ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები პერორალურად მიღებისას 5 დღის განმავლობაში (თერაპიის მეხუთე დღეს)

პარამეტრი#	დოზა 20 მგ	დოზა 40 მგ
AUC, მკმოლ*სთ/ლ (ვარიაციის კოეფიციენტი, %)	4,2 (59%)	12,6 (42%)
Cmax, მკმოლ/ლ  (ვარიაციის კოეფიციენტი, %)	2,1 (45%)	4,7 (37%)
Tmax, საათი	1,6	1,6
ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2), საათი	1,2	1,5

# პარამეტრის მნიშვნელობები წარმოდგენილია როგორც გეომეტრიული საშუალო, გარდა Tmax (საშუალო არითმეტიკული).
 
ესომეპრაზოლს აქვს დროზე დამოკიდებული ინჰიბიტორული მოქმედება CYP2C19-ზე, რის შედეგადაც მისივე მეტაბოლიზმი იტხრგუნება და ფარმაკოკინეტიკა არაწრფივი ხდება. სისტემური ზემოქმედება არაპროპორციულად იზრდება ესომეპრაზოლის მრავალჯერადი პერორალური მიღებისას. დღე-ღამეში ერთხელ გამოყენებისას, სისტემური ზემოქმედება (Cmax და AUC0-24) წონასწორულ მდგომარეობაში 20 მგ-ის პირველ მიღებასთან შედარებით გაიზარდა 43%-ით და 90%-ით, შესაბამისად, ხოლო 40 მგ-ის პირველ მიღებასთან შედარებით - 95%-ით და 159%-ით, შესაბამისად.
განაწილება
ესომეპრაზოლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 97%-ს. პლაზმური კონცენტრაციის დიაპაზონში 2-20 მკმოლ/ლ პრეპარატისმცილებთან შეკავშირების ხარისხი არ იცვლება. განაწილების მოჩვენებითი მოცულობა წონასწორულ მდგომარეობაში ჯანმრთელ მოხალისეებში დაახლოებით 16ლ-ს შეადგენს.

ელიმინაცია

მეტაბოლიზმი

ესომეპრაზოლი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში ციტოქრომ P450 სისტემის იზოფერმენტების მონაწილეობით. ესომეპრაზოლის მეტაბოლიტებს არ აქვთ ანტისეკრეტორული აქტივობა. ესომეპრაზოლის ბიოტრანსფორმაციაში უპირატესად CYP2C19 მონაწილეობს; მისი გავლენით წარმოიქმნება ჰიდროქსილირებული და დემეთილირებული მეტაბოლიტები. პრეპარატის მეტაბოლიზმში მონაწილეობს ასევე CYP3A4, მისი გავლენით წარმოიქმნება სულფონური მეტაბოლიტი.

გამოყოფა 

სისხლის პლაზმიდან ესომეპრაზოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 1-1,5 საათს. პრეპარატის 1%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდით. ესომეპრაზოლის შეყვანილი პერორალური დოზის დაახლოებით 80% გამოიყოფა შარდით არააქტიური მეტაბოლიტების სახით, პრეპარატის დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა ასევე არააქტიური მეტაბოლიტების სახით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.

კომბინირებული თერაპია ანტიმიკრობულ საშუალებებთან

ესომეპრაზოლის ერთდროული გამოყენებისას (40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში) კლარითრომიცინთან (500 მგ ორჯერ დღე-ღამეში) და ამოქსიცილინთან (1000 მგ ორჯერ დღე-ღამეში) 7 დღის განმავლობაში 17 ჯანმრთელ მოხალისე მამაკაცსა და ქალში, ესომეპრაზოლის საშუალო AUC და Cmax მნიშვნელობები წონასწორულ მდგომარეობაში გაიზარდა 70%-ით და 18%-ით, შესაბამისად, მონოთერაპიასთან შედარებით. მოსალოდნელი არ არის, რომ ესომეპრაზოლის პლაზმური კონცენტრაციის ასეთმა ცვლილებებმა, რომლებიც დამახასიათებელია კლარითრომიცინთან და ამოქსიცილინთან კომბინირებული თერაპიისთვის,  მნიშვნელოვნად იმოქმედოს პრეპარატის უსაფრთხოების პროფილზე.

კლარითრომიცინის და ამოქსიცილინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები, როგორც „სამმაგი“ თერაპიის დროს, ასევე მონოთერაპიისას (პრეპარატების ცალკე გამოყენებისას) მსგავსი იყო. თუმცა, „სამმაგი“ თერაპიისას AUC და Cmax საშუალო მნიშვნელობები 14-ჰიდროქსიკლარითრომიცინისთვის გაიზარდა 19% და 22%-ით, შესაბამისად, ანალოგიურ მაჩვენებლებთან შედარებით კლარითრომიცინით მონოთერაპიის შემთხვევაში. მიჩნეულია, რომ  14-ჰიდროქსიკლარითრომიცინის პლაზმური კონცენტრაციის ამ ცვლილებებს კლინიკური მნიშვნელობა არ აქვს.

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული პაციენტები

AUC და Cmax მნიშვნელობები ესომეპრაზოლისთვის წონასწორულ მდგომარეობაში ოდნავ მომატებული იყო ხანდაზმულ პაციენტებში (25% და 18%, შესაბამისად) ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით. ასაკთან მიმართებაში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

1-11 თვის ბავშვები

ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები 1 მგ/კგ დოზით მრავალჯერადი მიღებისას 1-11 თვის ასაკის ბავშვებში წარმოდგენილია ცხრილში 3.

ცხრილი 3. ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები 1 მგ/კგ დოზით ერთხელ დღე-ღამეში  შეყვანისას 1-11 თვის ასაკის ბავშვებში GERD-ით თერაპიის 7/8 დღის შემდეგ 

პარამეტრი#	მაჩვენებელი
AUC, მკმოლ*საათი/ლ (ბავშვთა რაოდენობა = 7)	3,51
Cmax, მკმოლ/ლ (ბავშვთა რაოდენობა = 15)	0,87
ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2), საათი (ბავშვთა რაოდენობა = 8)	0,93
Tmax, საათი (ბავშვთა რაოდენობა = 15)	3,0

# პარამეტრის მნიშვნელობები წარმოდგენილია როგორც გეომეტრიული საშუალო, გარდა Tmax (მედიანა).
ფარმაკოკინეტიკური მოდელირების შედეგად მიღებული მონაცემები მიუთითებს, რომ ესომეპრაზოლის წონასწორული კონცენტრაცია პლაზმაში (შეფასებული AUC-ით) დოზირებისას  2,5 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 3-5 კგ წონის ბავშვებში, 5 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 5 კგ-ზე მეტი წონიდან 7,5 კგ-მე ბავშვებში და 10 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 7,5 კგ-ზე მეტი წონიდან 12 კგ-მდე ბავშვებში, მსგავსია ასეთებისა 1-11 წლის (დოზა 10 მგ) და 12-18 წლის ბავშვებში, ასევე მოზრდილებში (დოზა 20 მგ).

პრეპარატის კლირენსი 1 თვიდან 2 წლამდე ასაკის GERD-ით დაავადებულ ბავშვებში იზრდება ასაკთან ერთად.

1-11 წლის ბავშვები

ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები შეფასებული იყო GERD-ის მქონე 1-11 წლის  ბავშვებში, რომლებიც იღებდნენ პრეპარატს 10 მგ და 20 მგ დოზით ერთხელ დღე-ღამეში 5 დღის განმავლობაში; შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში 4. ესომეპრაზოლის პლაზმური კონცენტრაციები (შეფასებული AUC-ით) 6-11 წლის ბავშვებში (დოზა 10 მგ) მგსავსი იყო ასეთისა 12-17 წლის მოზარდებსა და მოზრდილებში (დოზა 20 მგ). ესომეპრაზოლის პლაზმური კონცენტრაცია (შეფასებული AUC-ით) 1-5 წლის ბავშვებში (დოზა 10 მგ) დაახლოებით 30%-ით მეტი იყო, ვიდრე 6-11 წლის ბავშვებში (10 მგ დოზა). ესომეპრაზოლის პლაზმური კონცენტრაცია (შეფასებული AUC-ით) 6-11 წლის ბავშვებში (20 მგ დოზა) უფრო მაღალი იყო, ვიდრე 12-17 წლის ბავშვებსა და მოზრდილებში, რომლებიც იყენებდნენ პრეპარატს დოზით 20 მგ, და უფრო დაბალი ამ უკანასკნელების მიერ პრეპარატის 40 მგ დოზით გამოყენებასთან შედარებით.

ცხრილი 4. ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები GERD-ის მქონე 1-11 წლის ბავშვებში (თერაპიის ხანგრძლივობა - 5 დღე, მიღების ჯერადობა -  ერთხელ დღე-ღამეში)

პარამეტრი#	1-5 წელი	6-11 წელი
	დოზა 10 მგ (n = 8)	დოზა 10 მგ (n = 7)	დოზა 20 მგ (n = 6)
AUC, მკმოლ*სთ/ლ	4,83	3,70	6,28
Cmax, მკმოლ/ლ	2,98	1,77	3,73
ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2), საათი	1,44	1,79	1,75
(T1/2), საათი	0,74	0,88	0,73
კლიერნსი (Cl), ლ/სთ	5,99	7,84	9,22

# პარამეტრის მნიშვნელობები წარმოდგენილია როგორც გეომეტრიული საშუალო, გარდა Tmax (საშუალო არითმეტიკული);

n – ბავშვების რაოდენობა.

12-17 წლის ბავშვები

ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები შეფასებულ იქნა ერთცენტრიან რანდომიზებულ კვლევაში GERD-ის მქონე 12-17 წლის ასაკის 28 მოზარდის მონაწილეობით, რომლებიც 8 დღის განმავლობაში იღებდნენ პრეპარატს დოზით 20 მგ და 40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში; შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში 5. მიღებული მონაცემები მიუთითებს, რომ ესომეპრაზოლის შემთხვევაში Cmax-ისა და AUC-ის საშუალო მნიშვნელობები არ იყო დამოკიდებული სხეულის წონასა ან ასაკზე; ამავდროულად Cmax-ისა და AUC-ის საშუალო მნიშვნელობები მნიშვნელოვნად გაიზარდა დოზის მატებასთან ერთად (პროპორციულად  ზრდაზე მეტად). ზოგადად, 12-17 წლის მოზარდებში პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მსგავსი იყო ასეთებისა სიმპტომური GERD-ის მქონე ზრდასრული პაციენტების შემთხვევაში. 

ცხრილი 5. ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების შედარებითი დახასიათება მრავალჯერადი გამოყენებისას, ყოველდღიური მიღების პირობით, GERD-ის მქონე 12-17 წლის ბავშვებსა (8 დღის განმავლობაში) და სიმპტომური GERD-ის მქონე მოზრდილებში (5 დღის განმავლობაში) (მონაცემები მიღებულია ორი დამოუკიდებელი კვლევის ფარგლებში)

პარამეტრი#	12-17 წლის ბავშვები (n=28)		ზრდასრული პაციენტები (n=36)
	დოზა 20 მგ	დოზა 40 მგ	დოზა 20 მგ	დოზა 40 მგ
AUC, მკმოლ*სთ/ლ	3,65	13,86	4,2	12,6
Cmax, მკმოლ/ლ	1,45	5,13	2,1	4,7
Tmax, საათი	2,00	1,75	1,6	1,6
ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2), საათი	0,82	1,22	1,2	1,5

# - პარამეტრის მნიშვნელობები წარმოდგენილია როგორც გეომეტრიული საშუალო, გარდა Tmax (მედიანა);

n – მონაწილეთა რაოდენობა.

სქესი

Cmax-ისა და AUC-ის მნიშვნელობები ესომეპრაზოლისთვის წონასწორულ მდგომარეობაში ოდნავ მაღალი იყო ქალ პაციენტებში (13%), მამაკაცებთან შედარებით. სისტემური ზემოქმედების ზემოაღნიშნული ზრდა არ არის კლინიკურად მნიშვნელოვანი.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

არ არის მოსალოდნელი, რომ ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში განსხვავდებოდეს ასეთებისგან ჯანმრთელ მოხალისეებში, ვინაიდან პრეპარატის შეყვანილი დოზის 1%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდთან ერთად.

ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები (40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში) წონასწორულ მდგომარეობაში შედარებულ იქნა სხვადასხვა სიმძიმის ღვიძლის უკმარისობის (მსუბუქი - Child-Pugh კლასი A, საშუალო - Child-Pugh კლასი B, მძიმე - Child-Pugh კლასი C; თითოეულ ჯგუფში 4 პაციენტი) მქონე პაციენტებსა და GERD-ის მქონე პაციენტებს შორის ღვიძლის ნორმალური ფუნქციით (36 მამაკაცი და ქალი). ღვიძლის მსუბუქი და საშუალო ხარისხის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, ესომეპრაზოლის AUC-ის მნიშვნელობები იყო ისეთივე დიაპაზონში, როგორიც მოსალოდნელია ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში; ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში, AUC-ის მნიშვნელობები 2-3-ჯერ მეტი იყო,  ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით.

წამლისმიერი ურთიერთქმედების კვლევები

ესომეპრაზოლის/ომეპრაზოლის გავლენა სხვა პრეპარატების ფარმაკოკინეტიკაზე

In vitro და in vivo კვლევების შედეგებზე დაყრდნობით, ნაკლებად სავარაუდოა, ესომეპრაზოლმა დათრგუნოს CYP1A2, 2A6, 2C9, 2D6, 2E1 და 3A4 იზოფერმენტები.

ანტირეტროვირუსული საშუალებები

ზოგიერთი ანტირეტროვირუსული აგენტის, როგორიცაა რილპივირინი, ატაზანავირი და ნელფინავირი, შრატში კონცენტრაციის დაქვეითება დაფიქსირდა ომეპრაზოლთან ერთად მიღებისას.

რილპივირინი 

ომეპრაზოლთან (20 მგ დღე-ღამეში) ერთდროული მრავალჯერადი გამოყენებისას, რილპივირინის AUC, Cmax და Cmin მნიშვნელობები (150 მგ დღე-ღამეში) შემცირდა შესაბამისად 40%, 40% და 33%-ით.

ნელფინავირი 

ომეპრაზოლთან (40 მგ დღე-ღამეში) ერთდროული მრავალჯერადი გამოყენებისას, AUC, Cmax და Cmin მნიშვნელობები ნელფინავირისთვის (1250 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში) და მისი მეტაბოლიტისთვის M8 შემცირდა შესაბამისად 36% და 92%, 37% და 89%, 39%-ით და 75%-ით.

ატაზანავირი

ომეპრაზოლთან (40 მგ დღე-ღამეში, ატაზანავირის მიღებამდე 2 საათით ადრე) ერთდროული მრავალჯერადი გამოყენებისას, AUC, Cmax და Cmin მნიშვნელობები ატაზანავირისათვის (400 მგ დღე-ღამეში) შემცირდა შესაბამისად 94%, 96% და 95%-ით.

საქვინავირი

ომეპრაზოლთან (40 მგ დღე-ღამეში, საქვინავირი/რიტონავირი კომბინაციის მიღების მე-11-დან მე-15 დღემდე) ერთდროული მრავალჯერადი გამოყენებისას, AUC, Cmax და Cmin მნიშვნელობები საქვინავირისთვის (საქვინავირი/რიტონავირი კომბინაცია 1000 მგ/100 მგ, 2-ჯერ დღე-ღამეში 15 დღის განმავლობაში) გაიზარდა 82%, 75% და 106%-ით შესაბამისად. ამ ურთიერთქმედების მექანიზმი უცნობია.

კლოპიდოგრელი

ჯვარედინი კვლევის ფარგლებში, ჯანმრთელი მოხალისეები იღებდნენ კლოპიდოგრელს (დამტვირთავი დოზა 300 მგ/შემანარჩუნებელი დოზა 75 მგ დღე-ღამეში 28 დღის განმავლობაში) ცალკეულად ან ესომეპრაზოლთან ერთად (40 მგ per os ერთხელ დღე-ღამეში) 29 დღის განმავლობაში. კომბინირებული თერაპიის დროს კლოპიდოგრელის აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მცირდებოდა 35-40%-ით. ასევე, ფარმაკოდინამიკური პარამეტრების შესწავლისას დადგინდა, რომ თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვის ხარისხის ცვლილებები დაკავშირებული იყო სისხლის პლაზმაში კლოპიდოგრელის აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციის ცვლილებასთან.

მიკოფენოლატის მოფეტილი

ჯვარედინი კვლევის ფარგლებში 12 ჯანმრთელი მოხალისეს მონაწილეობით, რომლებიც იღებდნენ ომეპრაზოლს დოზით 20 მგ ორჯერ დღე-ღამეში 4 დღის განმავლობაში და მისი ბოლო მიღებიდან დაახლოებით ერთი საათში ერთჯერადად მიკოფენოლატის მოფეტილს დოზით 1000 მგ, ამ უკანასკნელის Cmax და AUC შემცირდა შესაბამისად 52% და 23%-ით.

ცილოსტაზოლი

ომეპრაზოლი მოქმედებს როგორც CYP2C19 ინჰიბიტორი. ჯვარედინი კვლევის ფარგლებში 20 ჯანმრთელი მოხალისეს მონაწილეობით, რომლებიც იღებდნენ ომეპრაზოლს დოზით 40 მგ დღე-ღამეში ერთი კვირის განმავლობაში, დაფიქსირდა Cmax-ის და AUC-ის ზრდა ცილოსტაზოლისთვის 18%-ით და 26%-ით შესაბამისად. ერთ-ერთი აქტიური მეტაბოლიტისთვის, 3,4-დიჰიდროცილოსტაზოლი, რომელიც 4-7-ჯერ უფრო აქტიურია, ვიდრე ცილოსტაზოლი, Cmax-ის და AUC-ის მნიშვნელობები გაიზარდა შესაბამისად 29%-ით და 69%-ით. ომეპრაზოლთან ერთდროული გამოყენებისას მოსალოდნელია, გაიზარდოს სისხლში ცილოსტაზოლისა და ზემოხსენებული მისი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციები. 

დიაზეპამი

ესომეპრაზოლთან (30 მგ) ერთად მიღებისას, დიაზეპამის, CYP2C19 სუბსტრატი, კლირენსი შემცირდა 45%-ით. დიაზეპამის კონცენტრაციის მატება სისხლის პლაზმაში აღინიშნა პრეპარატის მიღებიდან 12 და მეტი საათის შემდეგ. თუმცა, ამავდროულად დიაზეპამის პლაზმური კონცენტრაცია თერაპიულზე დაბალი იყო, ამიტომ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ წამლისმიერი ურთიერთქმედება კლინიკური მნიშვნელობის მქონე იყოს.

დიგოქსინი

ჯანმრთელ მოხალისეებში ომეპრაზოლთან (20 მგ ერთხელ დღე-ღამეში) ერთდროული მიღებისას დიგოქსინის ბიოშეღწევადობა გაიზარდა 10%-ით (ორ მოხალისეს 30%-ით).

სხვა სამკურნალწამლო საშუალებები

ესომეპრაზოლის ნაპროქსენთან (არასელექტიური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება) კომბინირებული გამოყენების კვლევებში არ გამოვლენილა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები წამლების ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების მხრივ.

სხვა პრეპარატების მოქმედება ესომეპრაზოლის/ომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკაზე

კრაზანას შემცველი პრეპარატები 

ჯვარედინმა კვლევამ, რომელშიც 12 ჯანმრთელი მოხალისე მამაკაცი  მონაწილეობდა, აჩვენა, რომ კრაზანას შემცველ პრეპარატებთან ერთად მიღებისას (300 მგ სამჯერ დღე-ღამეში 14 დღის განმავლობაში), ომეპრაზოლის სისტემური მოქმედება მნიშვნელოვნად მცირდებოდა CYP2C19-ის ნელ  (როგორც Cmax, ასევე AUC შემცირდა 38 %-ით) და სწრაფ მეტაბოლიზატორებში (Cmax და AUC შემცირდა 50%-ით და 44%-ით შესაბამისად). 

ვორიკონაზოლი

ვორიკონაზოლთან ერთად გამოყენებისას (CYP2C19 და CYP3A4 ინჰიბიტორი) ომეპრაზოლის სისტემური მოქმედება გაიზარდა 2-ჯერზე მეტად. ვორიკონაზოლთან ერთად გამოყენებისას (400 მგ ყოველ 12 საათში პირველი 24 საათის განმავლობაში, შემდეგ 200 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 6 დღის განმავლობაში) ჯანმრთელ მოხალისეებში Cmax-ის და AUC-ის მნიშვნელობები წონასწორულ მდგომარეობაში ომეპრაზოლისთვის (40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 7 დღის განმავლობაში) მნიშვნელოვნად იზრდებოდა საშუალოდ 2-ჯერ (90% ნდობის ინტერვალი: 1.8; 2.6) და 4-ჯერ (90% ნდობის ინტერვალი: 3.3; 4.4), შესაბამისად, ომეპრაზოლის ცალკეულად გამოყენებასთან შედარებით.

სხვა სამკურნალწამლო საშუალებები

როგორც ჩანს, ორალურ კონტრაცეპტივებთან, დიაზეპამთან, ფენიტოინთან, ქინიდინთან, ნაპროქსენთან (არასელექტიური აასს) ერთად გამოყენებისას ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები არ იცვლება.

მიკრობიოლოგია

დადგენილია, რომ ესომეპრაზოლის, ამოქსიცილინის და კლარითრომიცინის კომბინაცია („სამმაგი“ თერაპია) აქტიურია H. pylori შტამების უმეტესობის წინააღმდეგ, როგორც in vitro, ასევე კლინიკურ პრაქტიკაში.

H. pylori

შეფასდა H. pylori შტამების მგრძნობელობა ამოქსიცილინისა და კლარითრომიცინის მიმართ საკვებ აგარზე და დადგინდა ანტიბიოტიკების მინიმალური ინჰიბიტორული კონცენტრაციები (MICs).

H. pylori რეზისტენტობა თერაპიის დაწყებამდე

თერაპიის დაწყებამდე კლარითრომიცინის მიმართ H. pylori რეზისტენტობის საერთო (ყველა ჯგუფის ჩათვლით) საწყისი დონე (MIC მკგ/მლ ან მეტი) იყო 15% (445-დან 66); ამავდროულად H. pylori შტამების 99%-ზე მეტი (395-დან 394) ითვლებოდა მგრძნობიარედ (MIC 0.25 მკგ/მლ ან ნაკლები) ამოქსიცილინის მიმართ; მხოლოდ ერთი პაციენტის შემთხვევაში იქნა გამოყოფილი H. pylori შტამი, რომლისთვისაც ამოქსიცილინის MIC იყო 0.5 მკგ/ მლ.

H. pylori-ს კლარითრომიცინისადმი მგრძნობელობის კვლევების შედეგები და კლინიკური/ბაქტერიოლოგიური შედეგები

კლარითრომიცინის მიმართ H. pylori რეზისტენტობის საწყისი დონეები და H. pylori ერადიკაციაზე მიმართული თერაპიის შედეგები 38 დღეს წარმოდგენილია ცხრილში 6.

პაციენტებს, რომლებთანაც ვერ მიიღწევა H. pylori-ს ერადიკაცია „სამმაგი“ თერაპიის შემდეგ, სავარაუდოდ, აქვთ კლარითრომიცინისადმი რეზისტენტული შტამები. ამიტომ, შეძლებისდაგვარად, უნდა განისაზღვროს H. pylori-ს მგრძნობელობა კლარითრომიცინის მიმართ. კლარითრომიცინით თერაპიის განმეორებითი კურსი არ უნდა ჩატარდეს H. pylori-ს კლარითრომიცინის მიმართ რეზისტენტული შტამების მქონე პაციენტებში.

ცხრილი 6. H. pylori-ს კლარითრომიცინის მიმართ მგრძნობელობის კვლევის შედეგები და „სამმაგი“ თერაპიის კლინიკური/ბაქტერიოლოგიური შედეგები (40 მგ ესომეპრაზოლის მაგნიუმის დიჰიდრატი ერთხელ დღე-ღამეში/1000 მგ ამოქსიცილინი 2-ჯერ დღე-ღამეში / 500 მგ კლარითრომიცინი 2-ჯერ დღე-ღამეში 10 დღის განმავლობაში) მხოლოდ პაციენტთა ჩათვლით, ვისთანაც H. pylori-ს მგრძნობელობა განისაზღვრა როგორც თერაპიის დაწყებამდე, ასევე მისი დასრულების შემდეგ (მგრძნობიარე შტამები (S) - MIC 0.25 მკგ/მლ ან ნაკლები; ზომიერად მგრძნობიარე შტამები (I) - MIC 0.5 მკგ/მლ, რეზისტენტული შტამები (R) - MIC 1.0 მკგ/მლ ან მეტი)

H. pylori-ს მგრძნობელობა კლარითრომიცინის მიმართ თერაპიის დაწყებამდე	უარყოფითი შედეგები (H. pylori-ს ერადიკაცია)	დადებითი შედეგები                                         (H. pylori-ს ერადიკაცია არ არის), H. pylori-ს მგრძნობელობა კლარითრომიცინის მიმართ თერაპიის დასრულების შემდეგ
		S	I	R	MIC არ არის განსაზღვრული
S (182)	162	4	0	2	14
I (1)	1	0	0	0	0
R (29)	13	1	0	13	2

ამოქსიცილინის მიმართ H. pylori-ს მგრძნობელობის კვლევების შედეგები და კლინიკური/ბაქტერიოლოგიური შედეგები

კლინიკურ კვლევების ფარგლებში, პაციენტთა 83%-ში (212 პაციენტიდან 176), რომლებსაც მკურნალობამდე გამოუვლინდათ H. pylori-ს ამოქსიცილინის მიმართ მგრძნობიარე შტამები (MIC 0.25 მკგ/მლ ან ნაკლები), სამმაგი თერაპიის შემდეგ აღენიშნათ H. pylori-ს ერადიკაცია.  პაციენტთა 17%-ში (212 პაციენტიდან 36) „სამმაგი“ თერაპიის შემდეგ ვერ მოხერხდა H. pylori-ს ერადიკაციის მიღწევა; ამავდროულად თერაპიის დასრულების შემდეგ 16 პაციენტში არ გამოვლენილა H. pylori-ს მგრძნობელობა ამოქსიცილინისადმი და 20 პაციენტში H. pylori-ს შტამები მგრძნობიარე იყო ამოქსიცილინის მიმართ (შეფასება MIC-ის მიხედვით). 15 პაციენტში, რომლებთანაც ვერ იქნა მიღწეული H. pylori-ს ერადიკაცია „სამმაგი“ თერაპიის შემდეგ, H. pylori-ს შტამები  იყო რეზისტენტული ასევე კლარითრომიცინის მიმართ (შეფასება MIC-ის მიხედვით). H. pylori-ს პაციენტებისგან გამოყოფილ შტამებში ამოქსიცილინის მიმართ შეძენილი რეზისტენტობის შემთხვევები არ დაფიქსირებულა.

H. pylori მგრძნობელობის ტესტები (იხილეთ ინფორმაცია H. pylori მგრძნობელობის ტესტირებასთან დაკავშირებით ამოქსიცილინისა და კლარითრომიცინის გამოყენების ინსტრუქციების შესაბამის ქვეთავებში).

გავლენა კუჭ-ნაწლავის  ტრაქტის მიკროფლორაზე

კუჭში მჟავიანობის დაქვეითებისას, მიუხედავად მიზეზებისა, PPI-ების გამოყენების ჩათვლით, იზრდება ბაქტერიების რაოდენობა, რომლებიც ჩვეულებრივ გვხვდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. PPI თერაპიამ შეიძლება ოდნავ გაზარდოს Salmonella-ით და Campylobacter-ით და შესაძლოა C. difficile-ით გამოწვეული კუჭ-ნაწლავის ინფექციების რისკი ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში.

ფარმაკოგენომიკა

CYP2C19 იზოფერმენტს, რომელიც მონაწილეობს ესომეპრაზოლის მეტაბოლიზმში, ახასიათებს პოლიმორფიზმი. CYP2C19*1 ალელი სრულად ფუნქციონირებს, ხოლო CYP2C19*2 და CYP2C19*3 ალელები უფუნქციოა. არსებობს სხვა ალელებიც, რომლებიც დაკავშირებულია იზოფერმენტის ფუნქციური აქტივობის არქონასთან ან დაქვეითებასთან. ორი სრულად მოფუნქციონირე ალელის მქონე პაციენტები სწრაფი მეტაბოლიზატორები არიან, ხოლო ორი უფუნქციო ალელის მქონე პაციენტები ნელი - მეტაბოლიზატორები. ესომეპრაზოლის სისტემური ზემოქმედება დამოკიდებულია პაციენტის მეტაბოლურ სტატუსზე: ნელი მეტაბოლიზატორი > შუალედური მეტაბოლიზატორი > სწრაფი მეტაბოლიზატორი. კავკასიური რასის წარმომადგენელთა დაახლოებით 3%-ს და მონღოლოიდური რასის წარმომადგენელთა 15-20%-ს აღენიშნება CYP2C19 იზოფერმენტის დაბალი აქტივობა; ისინი ეგრეთ წოდებული ნელი მეტაბოლიზატორები არიან.

ესომეპრაზოლის სისტემური ზემოქმედება იყო უმნიშვნელოდ მაღალი (დაახლოებით 17%-ით) CYP2C19-ის შუალედურ მეტაბოლიზატორებში (6 სუბიექტი), სწრაფ მეტაბოლიზატორებთან (17 სუბიექტი) შედარებით. ამგვარი ფარმაკოკინეტიკური განსხვავებები აღინიშნა ამ გენოტიპებისთვის ჯანმრთელი ჩინელი მოხალისეების ჩართულობით ჩატარებულ კვლევაში (7 სუბიექტი იყო სწრაფი მეტაბოლიზატორი და 11 სუბიექტი იყო შუალედური მეტაბოლიზატორი). ამ კვლევების ფარგლებში ინფორმაცია ესომეპრაზოლის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ ნელ მეტაბოლიზატორებში შეზღუდულია.

წონასწორულ მდგომარეობაში ესომეპრაზოლის  მიღებისას დოზით 40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში, თანაფარდობა AUC ნელ მეტაბოლიზატორებში/AUC სტრაფ მეტაბოლიზატორებში არის დაახლოებით 1.5. სისტემური მოქმედების ამ ცვლილებას კლინიკური მნიშვნელობა არ ენიჭება.

ვარგისიანობის ვადა 

3 წელი წარმოების თარიღიდან.

არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

სპეციალური მითითებები შენახვისას

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!

შეფუთვის ტიპი და შიგთავსი

გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულები.

7 კაფსულა ბლისტერში.

2 ან 4 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

უსაფრთხოების განსაკუთრებული ზომები უტილიზაციისა და სხვა სამუშაოებისთვის 

ნებისმიერი გამოუყენებელი პროდუქტი ან ნარჩენი უნდა განადგურდეს ადგილობრივი წესების შესაბამისად.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

გაიცემა რეცეპტის გარეშე.