Arixtra - არიქსტრა 2.5მგ/0.5მლ შპრიცი 10 ცალი

არიქსტრაTM

ნატრიუმის ფონდაპარინუქსი  (ფონდაპარინუქსი)

ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

ყოველი შპრიცი შეიცავს 2.5 მგ ნატრიუმის ფონდაპარინუქსს  0.5 მლ საინექციო ხსნარში. ხსნარი გამჭვირვალე და უფერო სითხეა.  

ყოველი შპრიცი შეიცავს 5.0 მგ ნატრიუმის ფონდაპარინუქსს 0.4 მლ საინექციო ხსნარში. ხსნარი გამჭვირვალე და უფერო-ოდნავ ყვითელია.

ყოველი შპრიცი შეიცავს 7.5 მგ ნატრიუმის ფონდაპარინუქსს 0.6 მლ საინექციო ხსნარში. ხსნარი გამჭვირვალე და უფერო-ოდნავ ყვითელია.

ყოველი შპრიცი შეიცავს 10.0 მგ ნატრიუმის ფონდაპარინუქსს 0.8 მლ საინექციო ხსნარში. ხსნარი გამჭვირვალე და უფერო-ოდნავ ყვითელია.                   

ფარმაცევტული ფორმა

საინექციო ხსნარი კანქვეშა და ინტრავენური გამოყენებისთვის

კლინიკური მახასიათებლები

ჩვენებები

ვენური თრომბოემბოლიის მოვლენების (VTE) პრევენცია პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ქვედა კიდურების სერიოზული ორთოპედიული ოპერაცია, როგორიც არის:

-       მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობა, ხანგრძლივი პროფილაქტიკის ჩათვლით;

-       მუხლის რეკონსტრუქციული ქირურგია;

-       მენჯ-ბარძაყის რეკონსტრუქციული ქირურგია.

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების (VTE) პრევენცია პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია მუცელზე და იმყოფებიან თრომბოემბოლიური გართულებების რისკის ქვეშ.

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების (VTE) პრევენცია თერაპიულ პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან თრომბოემბოლიური გართულებების რისკის ქვეშ მოძრაობის შეზღუდვის გამო მწვავე ავადმყოფობის დროს.

ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) მკურნალობა. მწვავე ფილტვის ემბოლიის (PE) მკურნალობა.

არასტაბილური სტენოკარდიის ან ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის  (UA/NSTEMI) მწვავე კორონარული სინდრომის მკურნალობა სიკვდილის, მიოკარდიუმის ინფარქტის და რეფრაქტორული იშემიის პრევენციისთვის. გამოვლინდა, რომ არიქსტრა ამცირებს ყველა მიზეზით გამოწვეულ სიკვდილიანობას UA/NSTEMI-ს მქონე პაციენტებში.

ST სეგმენტის ელევაციით მიმდინარე მიკორდიუმის ინფარქტის (STEMI) მწვავე კორონარული სინდრომის მკურნალობა სიკვდილის და მიოკარდიუმის ხელახალი ინფარქტის პრევენციისთვის პაციენტებში, რომელთა მართვაც ხდება თრომბოლიზური საშუალებებით ან რომლებმაც, დასაწყისში არ უნდა მიიღონ რეპერფუზიული თერაპიის სხვა ფორმა. გამოვლინდა, რომ არიქსტრა ამცირებს ყველა მიზეზით გამოწვეულ სიკვდილიანობას STEMI-ს მქონე პაციენტებში.

დოზირება და მიღების წესი

მიღების წესი

·        კანქვეშ შეყვანა

კანქვეშა ინექციის ადგილები უნდა იცვლებოდეს მუცლის მარცხენა და მარჯვენა წინა გვერდით და მარცხენა და მარჯვენა უკანა გვერდით კედელს შორის. მზა შპრიცის გამოყენებისას სამკურნალო საშუალების  დაკარგვის თავიდან არიდების მიზნით არ გამოდევნოთ ჰაერის ბუშტი შპრიციდან ინექციის წინ. ნემსის მთელი სიგრძე უნდა ჩავიდეს პერპენდიკულარულად ცერა თითსა და საჩვენებელ თითს შორის მოქცეულ კანის ნაკეცში. კანის ნაკეცი უნდა გვეჭიროს მთელი ინექციის განმავლობაში.

არიქსტრა განკუთვნილია ექიმის მიერ მეთვალყურეობის ქვეშ გამოყენებისთვის. პაციენტს შეუძლია თავად გაიკეთოს ინექცია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მისი ექიმი ჩათვლის, რომ ეს მიზანშეწონილია და საჭიროების შემთხვევაში სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. უნდა ჩატარდეს სათანადო ტრენინგი კანქვეშა ინექციის ტექნიკაში. თვითმოხმარების ინსტრუქცია მოცემულია ანოტაციაში (იხილეთ გამოყენების/განკარგვის ინსტრუქციები).

·       ინტრავენური შეყვანა (პირველი დოზა მხოლოდ STEMI-ს მქონე პაციენტებში)

ინტრავენური შეყვანა უნდა მოხდეს არსებული ინტრავენური კათეტერის საშუალებით პირდაპირ ან პატარა მოცულობის (25 ან 50მლ) 0.9% ფიზიოლოგიურის მინი ჩანთის გამოყენებით. მზა შპრიცის გამოყენებისას სამკურნალო საშუალების  დაკარგვის თავიდან არიდების მიზნით არ გამოდევნოთ ჰაერის ბუშტი შპრიციდან ინექციის წინ. ინექციის შემდეგ ფიზიოლოგიურით კარგად უნდა ჩაირეცხოს ინტრავენური მილები, რათა გარანტირებული იყოს სამკურნალო პროდუქტის სრულად შეყვანა. თუ შეყვანა ხდება მინი-ჩანთის საშუალებით, ინფუზია უნდა გაგრძელდეს 1-2 წუთი.

·       ზრდასრულები

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენის პრევენცია

ორთოპედიული და მუცლის ოპერაცია: არიქსტრას რეკომენდებული დოზა არის 2.5 მგ დღეში ერთხელ, ინიშნება პოსტოპერაციულად კანქვეშა ინექციის სახით.

პირველი დოზის მიღების დრო უნდა იყოს არაუადრეს 6 საათისა ქირურგიული დახურვიდან და მხოლოდ ჰემოსტაზის მიღწევის შემდეგ (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს მანამ სანამ ვენური თრომბოემბოლიის რისკი არ შემცირდება, როგორც წესი, მანამ სანამ პაციენტი არ იქნება ამბულატორიული, ოპერაციიდან მინიმუმ 5-9 დღე. გამოცდილება გვიჩვენებს, რომ პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობის ოპერაცია, ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების რისკი გრძელდება ოპერაციიდან 9 დღეზე მეტხანს. ასეთ პაციენტებში უნდა განიხილებოდეს არიქსტრათი ხანგრძლივი პროფილაქტიკა დამატებით 24 დღემდე (იხილეთ კლინიკური კვლევები).

თრომბოემბოლიური გართულებების რისკის ქვეშ მყოფი თერაპიული პაციენტები: არიქსტრას რეკომენდებული დოზა არის 2.5 მგ დღეში ერთხელ, კანქვეშა ინექციის სახით. 6-დან 14 დღემდე მკურნალობის ხანგრძლივობა  კლინიკურად შესწავლილია თერაპიულ პაციენტებში (იხილეთ კლინიკური კვლევები).

ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის ემბოლიის მკურნალობა

არიქსტრას რეკომენდებული დოზა კანქვეშა ინექციით დღეში ერთხელ არის:

-       5 მგ 50 კგ-ზე ნაკლებ წონაზე;

-       7.5 მგ 50-100 კგ წონაზე;

-       10 მგ 100 კგ-ზე მეტ წონაზე.

მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 5 დღე და ადევატური პერორალური ანტიკოაგულანტების დანიშვნამდე (საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა 2 – 3). K ვიტამინის ანტაგონისტებით თანმხლები მკურნალობა უნდა დაიწყოს რაც შეიძლება მალე, როგოც წესი, 72 საათის მანძილზე. არიქსტრათი მკურნალობის სტანდარტული ხანგრძლივობა არის 5-9 დღე (იხილეთ კლინიკური კვლევები).

არასტაბილური სტენოკარდიის/ ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის (UA/NSTEMI) მკურნალობა

არიქსტრას რეკომენდებული დოზა არის 2.5 მგ დღეში ერთხელ, კანქვეშა ინექციის სახით. მკურნალობა უნდა დაიწყოს დიაგნოზის დასმიდან რაც შეიძლება მალე და გაგრძელდეს 8 დღემდე ან საავადმყოფოდან გაწერამდე.

თუ პაციენტს ჩასატარებელი აქვს პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია (PCI) არიქსტრაზე ყოფნის დროს, სტანდარტული პრაქტიკის თანახმად პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის დროს უნდა მოხდეს არაფრაქციული ჰეპარინის (UFH) შეყვანა, პაციენტის სისხლდენის პოტენციური რისკის გათვალისწინებით, არიქსტრას ბოლო დოზის მიღებიდან გასული დროის ჩათვლით (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

დამცავის მოხსნის შემდეგ კანქვეშა არიქსტრას ხელახლა დაწყების დრო უნდა ეფუძნებოდეს კლინიკურ მსჯელობას. UA/NSTEMI კლინიკურ კვლევაში არიქსტრათი მკურნალობა ხელახლა დაიწყო დამცავის მოხსნიდან არაუადრეს 2 საათისა.

პაციენტებში, რომლებსაც უნდა ჩაურატდეთ კორონარული არტერიის შუნტირების (CABG) ოპერაცია, თუ შესაძლებელია არიქსტრა არ უნდა დაინიშნოს ოპერაციამდე 24 საათის მანძილზე და შესაძლებელია დაიწყოს ოპერაციიდან 48 საათში.

ST სეგმენტის ელევაციით მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის (STEMI) მკურნალობა

არიქსტრას  რეკომენდებული დოზა არის 2.5 მგ დღეში ერთელ. არიქსტრას  პირველი დოზა ინიშნება ინტრავენურად და შესაბამისი დოზების შეყვანა ხდება კანქვეშა ინექციის გზით. მკურნალობა უნდა დაიწყოს დიაგნოზის დასმიდან რაც შეიძლება მალე და გაგრძელდეს 8 დღემდე ან საავადმყოფოდან გაწერამდე.

თუ პაციენტს უნდა ჩაუტარდეს არა-პირველადი პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია (PCI) არიქსტრაზე ყოფნის დროს, სტანდარტული პრაქტიკის თანახმად პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის დროს უნდა მოხდეს არაფრაქციული ჰეპარინის (UFH) შეყვანა, პაციენტის სისხლდენის პოტენციური რისკის გათვალისწინებით, არიქსტრას ბოლო დოზის მიღებიდან გასული დროის ჩათვლით (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

დამცავის მოხსნის შემდეგ კანქვეშა არიქსტრას ხელახლა დაწყების დრო უნდა ეფუძნებოდეს კლინიკურ მსჯელობას. STEMI კლინიკურ კვლევაში არიქსტრათი მკურნალობა ხელახლა დაიწყო არაუადრეს 3 საათისა დამცავის მოხსნის შემდეგ. 

პაციენტებში, რომლებსაც უნდა ჩაუტარდეთ კორონარული არტერიის შუნტირების (CABG) ოპერაცია, თუ შესაძლებელია არიქსტრა არ უნდა დაინიშნოს ოპერაციამდე 24 საათის მანძილზე და შეიძლება ხელახალა დაიწყოს ოპერაციიდან 48 საათში.

განსაკუთრებული პოპულაციები

·       ბავშვები

17 წლის ასაკამდე პაციენტებში არიქსტრას უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის დადგენილი (იხილეთ კლინიკური კვლევები).

·       ხანდაზმულები (75 წლიდან)

ასაკოვნებში არიქსტრას გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით, რადგან ასაკთან ერთად თირკმლის ფუნქცია ქვეითდება (იხილეთ თირკმლის დაზიანება, გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები). პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია, არიქსტრას პირველი დოზის მიღების დრო მკაცრად უნდა იყოს დაცული (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

·       50 კგ-ზე ნაკლები წონის მქონე პაციენტები

50 კგ-ზე ნაკლები წონის მქონე პაციენტები იმყოფებიან სისხლდენის მომატებული რისკის ქვეშ (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები). პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია, არიქსტრას პირველი დოზის მიღების დრო მკაცრად უნდა იყოს დაცული (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

·       თირკმლის დაზიანება

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია

დოზის შემცირება არ არის საჭირო პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 30 მლ/წთ ან მეტი.

პაციენტებში, კრეატინინის კლირენსით 20-30 მლ/წთ, რომლებშიც ექიმი ჩათვლის, რომ  თრომბოპროფილაქტიკის სარგებელი აღემატება რისკს, ალტერნატიულ დღეებში რეკომენდებულია დოზა 2.5 მგ (ყოველი დოზა დაახლოებით 48 საათის ინტერვალში) (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები, ფარმაკოკინეტიკა).

არიქსტრა  არ არის რეკომენდებული პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით < 20 მლ/წთ (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები). პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია, არიქსტრას პირველი დოზის მიღების დრო მკაცრად უნდა იყოს დაცული.

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების მკურნალობა

დოზის შემცირება არ არის საჭირო პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით, რომელიც მეტია ან ტოლია 30 მლ/წთ. არიქსტრა არ უნდა იყოს გამოყენებული პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით  <30 მლ/წთ (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

UA/NSTEMI და STEMI-ს მკურნალობა

არიქსტრას გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <20 მლ/წთ (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები). დოზის შემცირება არ არის საჭირო პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 20 მლ/წთ ან მეტი.

·       ღვიძლის დაზიანება

არიქსტრას დოზის კორექტირება არ არის საჭირო ღვიძლის მსუბუქი-ზომიერი დაზიანების დროს (იხილეთ ფარმაკოკინეტიკა). ღვიძლის სერიოზული დაზიანების მქონე პაციენტებში, არიქსტრა უნდა გამოიყენებოდეს სიფრთხილით (იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

უკუჩვენებები

-       არიქსტრას ან რომელიმე ექსიპიენტის მიმართ ცნობილი ჰიპერმგრძნობელობა.

-       აქტიური კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა

-       მწვავე ბაქტერიული ენდოკარდიტი

გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები

მიღების წესი - არიქსტრა არ უნდა დაინიშნოს ინტრამუსკულარულად (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი).

PCI და მიმმართველი (გაიდინგ) კათეტერის თრომბის რისკი - STEMI-ს მქონე პაციენტებში, რომლებსაც PCI უტარდებათ რეპერფუზიისთვის, არიქსტრას გამოყენება არ არის რეკომენდებული PCI-მდე და მის დროს. UA/NSTEMI და STEMI-ს მქონე პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ არაპირველადი PCI, არ არის რეკომენდებული არიქსტრას, როგორც ერთადერთი ანტიკოაგულაციური საშუალების, გამოყენება PCI-ის დროს, ამიტომ UFH-ს გამოყენება უნდა მოხდეს სტანდარტული პრაქტიკის თანახმად (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი).

კლინიკურ კვლევაში, რომელშიც შედარებული იყო UFH-ის ორი დოზირების რეჟიმი არაპირველადი PCI-ს დროს, ფონდაპარინუქსით ნამკურნალები UA/NSTEMI-ს მქონე პაციენტები დაარანდომიზირეს, რომ მიეღოთ ,,სტანდარტული დოზის UFH’’ (საშულაო დოზა 85 ერთეული/კგ) ან ,,დაბალდოზიანი UFH’’ (საშუალო დოზა 50 ერთეული/კგ). პერი-PCI სერიოზული სისხლდენა იყო 1.2% ,,სტანდარტული დოზის UFH’’-ით და 1.4% ,,დაბალდოზიანი UFH’’-ის შემთხვევაში (იხილეთ კლინიკური კვლევები).

კლინიკურმა კვლევებმა გამოავლინა გაიდინგ კათეტერის თრომბის დაბალი, თუმცა მომატებული რისკი პაციენტებში, რომლებსაც PCI-ს დროს ანტიკოაგულაციისთვის მკურნალობენ მხოლოდ არიქსტრათი, კონტროლთან შედარებისას. არაპირველადი PCI-ს შემთხვევები UA/NSTEMI-ს დროს იყო 1.0% - 0.3%-ის წინააღმდეგ (არიქსტრა -  ენოქსაპარინის წინააღმდეგ)  და პირველადი PCI-ს შემთხვევები STEMI-ს დროს იყო 1.2% - 0%-ის წინააღმდეგ (არიქსტრა - კონტროლის წინააღმდეგ). ფონდაპარინუქსით ნამკურნალებ UA/NSTEMI პაციენტებში, რომლებიც რანდომიზებულნი იყვნენ, რომ მიეღოთ UFH-ის ,,სტანდარტული დოზის’’ ან ,,დაბალდოზიანი’’ რეჟიმი,  არაპირველადი PCI-ს დროს, კათეტერის თრომბის შემთხვევები იყო 0.1% და 0.5%, შესაბამისად (იხილეთ კლინიკური კვლევები)

ჰემორაგია - არიქსტრა, ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტები, უნდა იყოს გამოყენებული სისხლდენის გაზრდილი რისკის პირობებში (როგორიც არის სისხლდენის თანდაყოლილი ან შეძენილი სისხლდენის დარღვევები, კუჭ-ნაწლავის აქტიური წყლულოვანი დაავადება, ბოლო დროის განვითარებული ინტრაკრანიალური ჰემორაგია, მალევე თავის ტვინის, ხერხემლის ან თვალის ოპერაციის შემდეგ).

-       ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია და მკურნალობა

   სხვა სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აძლიერებენ სისხლდენის რისკს, K ვიტამინის ანტაგონისტების გარდა, რომლებიც ერთდროულად გამოიყენება VTE-ს სამკურნალოდ, არ უნდა დაინიშნოს არიქსტრასთან ერთად. თუ ერთდროული გამოყენება აუცილებელია, რეკომენდებულია მკაცრი მონიტორინგი (იხილეთ წამალთშორისი ურთიერთქმედებები).

-       ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია ოპერაციის შემდგომ (არიქსტრას პირველი ინექციის დრო)

   პირველი ინექციის დრო უნდა იყოს მკაცრად დაცული. პირველი დოზის მიღება უნდა მოხდეს არაუადრეს 6 საათისა ქირურგიული დახურვის შემდეგ, და მხოლოდ ჰემოსტაზის მიღწევის შემდეგ. 6 საათის გასვლამდე დოზის მიღება უკავშირდება სერიოზული სისხლდენის მომატებულ რისკს. განსაკუთრებული რისკის ქვეშ არიან 75 წლის ასაკს გადაცილებული, 50 კგ-ზე ნაკლები წონის მქონე ან თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტები კრეატინინის კლირენსით <50 მლ/წთ. 

-       UA/NSTEMI-ს და STEMI-ს მკურნალობა

   არიქსტრა სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც ერთდროულად მკურნალობენ სხვა სამკურნალო საშუალებებით, რომლებიც ზრდიან სისხლდენის რისკს (როგორიც არის GPIIb/IIIa ინჰიბიტორები ან თრომბოლიზური საშუალებები).

სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია/სპინალური პუნქცია - ეპიდურული ან სპინალური ჰემატომები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ გრძელვადიანი ან პერმანენტული პარალიზი, შეიძლება განვითარდეს ანტიკოაგულანტების გამოყენებასთან და სპინალურ/ეპიდურულ ანესთეზიასთან ან სპინალურ პუნქციასთან ერთად. ამ იშვიათი მოვლენების რისკი შეიძლება იყოს უფრო მაღალი მუდმივი ეპიდურული კათეტერების პოსტოპერაციულ გამოყენებასთან ერთად ან სხვა სამკურნალო საშუალებების გამოყენებასთან ერთად, რომლებიც მოქმედებენ ჰემოსტაზზე.

ხანდაზმული პაციენტები - ხანდაზმული პოპულაცია არის სისხლდენის მომატებული რისკის ქვეშ. რადგანაც ზოგადად თირკმლის ფუნქცია ქვეითდება ასაკის მატებასთან ერთად, ხანდაზმულ პაციენტებში შეიძლება გამოვლინდეს არიქსტრას შემცირებული გამოყოფა და მომატებული ექსპოზიცია. არიქსტრა სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული ხანდაზმულ პაციენტებში (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი).

დაბალი წონა - 50 კგ-ზე ნაკლები წომნის მქონე პაციენტები იმყოფებიან სისხლდენის მომატებული რისკის ქვეშ. არიქსტრას გამოყოფა ქვეითდება წონის კლებასთან ერთად. არიქსტრა სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული ამ პაციენტებში (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი).

თირკმლის დაზიანება - ფონდაპარინუქსის პლაზმური კლირენსი მცირდება თირკმლის დაზიანების სიმძიმის პროპორციულად, და ასოცირდება ჰემორაგიის მომატებულ რისკთან (იხილეთ ფარმაკოკინეტიკა).

თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტები, განსაკუთრებით ისინი, ვისი კრეატინინის კლირენსიც <30 მლ/წთ-ია, იმყოფებიან სერიოზული სისხლდენის ეპიზოდების და ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების მომატებული რისკის ქვეშ. 

-       ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია

კლინიკური მონაცემები ფონდაპარინუქსის გამოყენების შესახებ, ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენციისთვის, მწირია პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <20 მლ/წთ. მაშასადამე არიქსტრა არ არის რეკომენდებული ამ პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენციისთვის (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი, ფარმაკოკინეტიკა).

-       ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების მკურნალობა

კლინიკური მონაცემები ფონდაპარინუქსის გამოყენების შესახებ, ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების სამკურნალოდ, მწირია პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <30 მლ/წთ. მაშასადამე, არიქსტრა არ არის რეკომენდებული ამ პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების სამკურნალოდ (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი, ფარმაკოკინეტიკა).

-       UA/NSTEMI-ს და STEMI-ს მკურნალობა

კლინიკური მონაცემები არიქსტრას გამოყენების შესახებ, UA/NSTEMI-ს და STEMI-ს სამკურნალოდ, მწირია პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 20-30 მლ/წთ. შესაბამისად, ექიმმა უნდა განსაზღვროს აღემატება თუ არა მკურნალობის სარგებელი რისკს (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი და ფარმაკოკინეტიკა). არიქსტრა არ არის რეკომენდებული პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <20 მლ/წთ.

ღვიძლის მძიმე დაზიანება - პაციენტებში, მომატებული პროთრომბინის დროით, არიქსტრას გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით, სისხლდენის მომატებული რისკის გამო, კოაგულაციის ფაქტორების შესაძლო დეფიციტის გამო ღვიძლის მძიმე დაზიანების მქონე პაციენტებში (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი).

ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენია - არიქსტრა არ უკავშირდება თრომბოციტების ფაქტორს 4 და არ შედის ჯვარედინ რეაქციაში II  ტიპის ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის (HIT) მქონე პაციენტების შრატებთან. ის სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული HIT-ის ისტორიის მქონე პაციენტებში. ARIXTRA-ს ეფექტურობა და უსაფრთხოება ოფიციალურად არ არის შესწავლილი II ტიპის HIT-ის დროს. მიღებულია იშვიათი სპონტანური შეტყობინებები HIT-ის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ არიქსტრათი. დღემდე  არ არის დადგენილი მიზეზობრივი კავშირი არიქსტრათი მკურნალობასა და HIT-ის განვითარებას შორის.  

ლატექსის ალერგია - მზა შპრიცის ნემსის დამცავი შეიცავს მშრალ ბუნებრივ ლატექსის რეზინას, რომელსაც აქვს ალერგიული რეაქციების გამოწვევის პოტენციალი, ლატექსის მიმართ მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში.

წამალთშორისი ურთიერთქმედებები

ფონდაპარინუქსი აშკარად არ აინჰიბირებს CYP450s-ს (CYP1A2, CYP2A6, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1 or CYP3A4) in vitro. მაშასადამე, არ არის მოსალოდნელი, რომ არიქსტრა შევა ურთიერთქმედებაში სხვა სამკურნალო საშუალებებთან in vivo მეტაბოლიზმის ინჰიბირებით, რომლის შუამავალიც არიც CYP. რადგან ფონდაპარინუქსი მნიშვნელოვნად არ უკავშირდება პლაზმის ცილებს, გარდა ATIII-ისა, სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება არ არის მოსალოდნელი ცილების შეკავშირების გადანაცვლებით.

ფონდაპარინუქსზე ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში ვარფარინის (პერორალური ანტიკოაგულანტი), აცეტილსალიცილის მჟავის (თრომბოციტების ინჰიბიტორი), პიროქსიკამის (არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო) და დიგოქსინის (საგულე გლიკოზიდის) ერთდროულად გამოყენებამ მნიშვნელოვნად არ იმოქმედა ფონდაპარინუქსის ფარმაკოკინეტიკასა ან ფარმაკოდინამიკაზე. გარდა ამისა, ფონდაპარინუქსმა არ იმოქმედა არც ვარფარინის INR აქტივობაზე, არც სისხლდენის დროზე აცეტილსაცილის მჟავით ან პიროქსიკამით მკურნალობის დროს, და არც დიგოქსინის ფარმაკოკინეტიკასა ან ფარმაკოდინამიკაზე სტაბილურ მდგომარეობაში.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

ორსულობაში ექსპოზიციის შესახებ კლინიკური მონაცემები მწირია. არიქსტრა არ უნდა დაინიშნოს ორსულ ქალებში, გარდა იმ შემთხვევისა თუ სარგებელი აღემატება რისკს (იხილეთ არა-კლინიკური ინფორმაცია).

ლაქტაცია

ფოდაპარინუქსი გამოიყოფა ვირთხის რძეში, თუმცა უცნობია გამოიყოფა თუ არა ფონდაპარინუქსი ადამიანის რძეში. ძუძუთი კვება არ არის რეკომენდებული არიქსტრათი მკურნალობის დროს.

ზემოქმედება ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

არ ჩატარებულა კვლევები ავტომობილის მართვისა და მექანიზმების გამოყენების უნარზე ზემოქმედების შესახებ.

გვერდითი მოვლენები

გვერდითი მოვლენები მოცემულია ქვემოთ ორგანოთა სიტემების კლასის და სიხშირის და ჩვენების მიხედვით. სიხშირეები განსაზღვრულია შემდეგნარიად: ძალიან ხშირი (≥ 1/10), ხშირი (≥ 1/100, <1/10), არც თუ ისე ხშირი (≥ 1/1,000, <1/100), იშვიათი (≥ 1/10,000, <1/1,000), ძალიან იშვიათი (< 1/10,000). ეს გვერდითი მოვლენები უნდა განიმარტოს ჩვენებების ქირურგიულ ან სამედიცინო კონტექსტში. 

კლინიკური კვლევის მონაცემები

ინფექციები და ინფესტაციები

იშვიათი: პოსტოპერაციული ჭრილობის ინფექციები

სისხლის და ლიმფური სისტემის დარღვევები

ხშირი: ანემია, სისხლდენა (სხვადასხვა ადგილები, მათ შორის ინტრაკრანიალური/ინტრაცერებრული და რეტროპერიტონეალური სისხლდენების იშვიათი შემთხვევები), პურპურა.

არც თუ ისე ხშირი: თრომბოციტოპენია, თრომბოციტემია, პათოლოგიური თრომბოციტები, კოაგულაციის დარღვევა.

იმუნური სისტემის დარღვევები

იშვიათი: ალერგიული რექცია (მათ შორის ანგიოედემის, ანაფილაქტოიდური/ანაფილაქსიური რეაქციის ძალიან იშვიათი შეტყობინებები).

მეტაბოლიზმი და კვებითი დარღვევები

იშვიათი: ჰიპოკალემია

ნერვული სისტემის დარღვევები

არც თუ ისე ხშირი: თავის ტკივილი.

იშვიათი: შფოთვა, კონფუზია, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ვერტიგო.

სისხლძარღვოვანი დაავადებები

იშვიათი: ჰიპოტენზია

სასუნთქი გზების, გულმკერდის ღრუს და შუასაყრის დარღვევები

იშვიათი: ქოშინი, ხველა.

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

არც თუ ისე ხშირი: გულისრევა, ღებინება.

იშვიათი: მუცლის ტკივილი, დისპეპსია, გასტრიტი, კონსტიპაცია, დიარეა.

ჰეპატობილიარული დარღვევები

არც თუ ისე ხშირი: ღვიძლის ფუნქციური ტესტების პათოლოგიური შედეგები, მომატებული ღვიძლის ფერმენტები.

იშვიათი: ბილირუბინემია.

კანის და კანქვეშა ქსოვილების დარღვევები

არც თუ ისე ხშირი: გამონაყარი, ქავილი, ჭრილობის სეკრეცია.

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილი მდგომარეობა

ხშირი: შეშუპება

არც თუ ისე ხშირი: ცხელება

იშვიათი: რეაქცია ინექციის ადგილას, ტკივილი გულმკერდის არეში, ფეხის ტკივილი, დაღლილობა, აწითლება, სინკოპე.

ჭარბი დოზირება

სიმპტომები და ნიშნები

არიქსტრას რეკომენდებულ რეჟიმზე უფრო მაღალმა დოზებმა შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის მომატებული რისკი.

მკურნალობა

სისხლდენის გართულებებთან დაკავშირებულ ჭარბ დოზირებას უნდა მოჰყვეს მკურნალობის შეწყვეტა და პირველადი გამომწვევის მოძიება. განსახილველია შესაბამისი თერაპიის დაწყება, რომელიც შეიძლება მოიცავდეს ქირურგიულ ჰემოსტაზს, სისხლის ჩამანაცვლებლებს, ახალი პლაზმის გადასხმას,  პლაზმაფერეზს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტითრომბოზული საშუალებები.

მოქმედების მექანიზმი

ფონდაპარინუქსი არის აქტივირებული ფაქტორის X (Xa) სინთეზური და სელექციური ინჰიბიტორი. ფონდაპარინუქსის ანტითრომბოზული მოქმედება არის ფაქტორ Xa-ს სელექციური ინჰიბირების შედეგი, რომელსაც შუამავლობს ანტითრომბინ III (ATIII). ATIII-სთან სელექციური შეკავშირებით, ფონდაპარინუქსი აძლიერებს (დაახლოებით 300-ჯერ) ფაქტორ Xa-ს თანდაყოლილ ნეიტრალიზაციას ATIII-ით. ფაქტორ Xa-ს ნეიტრალიზაცია აფერხებს სისხლის შედედების კასკადს და აინჰიბირებს თრომბის ფორმირებას და თრომბის განვითარებას.

ფონდაპარინუქსი არ აკარგინებს მოქმედებას თრომბინს (აქტივირებული ფაქტორი II) და არ აქვს ცნობილი ეფექტი თრომბოციტების ფუნქციაზე.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

2.5 მგ დოზაზე, ფონდაპარინუქსს არ აქვს კლინიკურად სათანადო ეფექტი შედედების რუტინულ ტესტებზე, როგორებიც არის აქტივირებული პარციალური თრომბოპლასტინის დროის (aPTT), აქტივირებული შედედების დროის (ACT) ან პროთრომბინის დროის (PT)/საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის (INR) ტესტები პლაზმაში, არც სისხლდენის დროზე ან ფიბრინოლიზურ აქტივობაზე. თუმცა, 2.5მგ დოზაზე მიღებულია მომატებული aPTT-ს იშვიათი სპონტანური შეტყობინებები.

ფონდაპარინუქსი არ შედის ჯვარედინ რეაქციაში II ტიპის ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის (HIT) მქონე პაციენტების შრატებთან.

ანტი-Xa აქტივობა

ფონდაპარინუქსის ფარმაკოდინამიკა/ფარმაკოკინეტიკა მიღებულია ფონდაპარინუქსის პლაზმური კონცენტრაციებიდან, რომლის რაოდენობრივი განსაზღვრა ხდება ანტი-ფაქტორ Xa აქტივობის საშუალებით. ანტი-Xa ანალიზის შესამოწმებლად შეიძლება გამოყენებულ იქნას მხოლოდ ფონდაპარინუქსი. ჰეპარინის საერთაშორისო სტანდარტები ან დაბალმოლეკულური წონის ჰეპარინი (LMWH) არ არის შესაფერისი ამ ტიპის გამოყენებისთვის. შედეგად, ფონდაპარინუქსის კონცენტრაცია გამოხატულია როგორც ფონდაპარინუქსის კალიბრატორის/ლიტრის მილიგრამები.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

კანქვეშ დოზის შეყვანის შემდეგ, ფონდაპარინუქსი სრულად და სწრაფად შეიწოვება (აბსოლუტური ბიოლოგიური ხელმისაწვდომობა 100%). ახალგაზრდა ჯანმრთელ სუბიექტებში 2.5 მგ არიქსტრას ერთჯერადი კანქვეშა ინექციის შემდეგ, პლაზმაში პიკური კონცეტრაცია, საშუალო Cmax  0.34 მგ/ლ, მიიღწევა დაახლოებით 2 საათში. საშუალო Cmax-ის მაჩვენებლების ნახევრის პლაზმური კონცენტრაციები მიიღწევა დოზის მიღებიდან 25 წთ-ში.

ხანდაზმულ ჯანმრთელ სუბიექტებში, ფონდაპარინუქსის ფარმაკოკინეტიკა ხაზოვანია 2-8 მგ-ის ფარგლებში კანქვეშ შეყვანის გზით. დოზის დღეში ერთხელ კანქვეშ შეყვანის შემდეგ, პლაზმაში სტაბილური დონე მიიღება 3-4 დღის შემდეგ Cmax-ის და AUC-ის 1.3-ჯერ გაზრდით. ჯანმრთელ ხანდაზმულ სუბიექტებში ერთჯერადი ი/ვ ბოლუსის შეყვანის შემდეგ, ფონდაპარინუქსის  ფარმაკოკინეტიკა ხაზოვანია თერაპიულ დიაპაზონში.

პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ მენჯ-ბარძაყის რეკონსტრუქციული ოპერაცია და იღებენ 2.5 მგ არიქსტრას კანქვეშ დღეში ერთხელ, სტაბილური პიკური პლაზმური კონცეტრაცია საშუალოდ არის 0.39 – 0.50 მგ/ლ და მიიღწევა დოზის მიღებიდან დაახლოებით 3 საათში.

ამ პაციენტებში, სტაბილური მდგომარეობის მინიმალური პლაზმური კონცენტრაცია არის 0.14 – 0.19 მგ/ლ.

პაციენტებში, სიმპტომური ღრმა ვენების თრომბოზით და ფილტვის ემბოლიით, რომლებსაც მკურნალობენ არიქსტრათი 5 მგ (სხულის წონა <50 კგ), 7.5 მგ (სხეულის წონა 50-100 კგ) და 10 მგ (სხეულის წონ >100 კგ) კანქვეშ დღეში ერთხელ, სხეულის მასაზე მორგებული დოზები ქმნიან სტაბილური მდგომარეობის იგივე პიკს და მინიმალურ პლაზმურ კონცენტრაციას სხეულის წონის ყველა კატეგორიაში. სტაბილური მდგომარეობის საშუალო პიკური პლაზმური კონცენტრაცია არის 1.20-1.26 მგ/ლ. ამ პაციენტებში, სტაბილური მდგომარეობის საშუალო მინიმალური პლაზმური კონცენტრაცია არის 0.46-0.62 მგ/ლ-ის ფარგლებში.

განაწილება

ჯანმრთელ მოზრდილებში, ინტრავენურად ან კანქვეშ შეყვანილი ფონდაპარინუქსი ძირითადად ნაწილდება სისხლში და მხოლოდ მცრიე რაოდენობით ექსტრავასკულურ სითხეში, როგოც არის დემონსტრირებული სტაბილურ და არასტაბილურ მდგომარეობაში გაჩენილი განაწილების მოცულობით 7-11 ლ. In vitro, ფონდაპარინუქსი ძლიერად (მინიმუმ 94%) და სპეციფიურად უკავშირდება ანტითრომბინს III (ATIII) და მნიშვნელოვნად არ უკავშირდება პლაზმის სხვა ცილებს, თრომბოციტების ფაქტორ 4-ის (PF4) ან ერითროციტების ჩათვლით.

მეტაბოლიზმი

ფონდაპარინუქსის in vivo მეტაბოლიზმი არ არის შესწავლილი, ვინაიდან შეყვანილი დოზის უმეტესობა გამოიყოფა უცვლელად თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პირებში.

გამოყოფა

ფონდაპარინუქსი გამოიყოფა შარდში, ძირითადად უცვლელი პრეპარატის სახით. ჯანმრთელ პირებში, ერთჯერადი კანქვეშა ან ინტრავენური დოზის 64-77% გამოიყოფა შარდში 72 საათში. გამოყოფის ნახევარდაშლის პერიოდი დაახლოებით 17 საათია ჯანმრთელ ახალგაზრდა სუბიექტებში და დაახლოებით 21 საათი ჯანმრთელ ხანდაზმულ სუბიექტებში. თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში, ფონდაპარინუქსის საშუალო კლირენსი არის 7.82 მლ/წთ.

განაკუთრებულ პაციენტთა პოპულაციები

·       თირკმლის დაზიანება

ფონდაპარინუქსის გამოყოფა გახანგრძლივებულია თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტებში, რადგან გამოყოფის ძირითადი გზა არის -  პრეპარატის უცვლელი სახით გამოყოფა შარდის მეშვეობით. პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ პროფილაქტიკა მენჯ-ბარძაყის ელექციური ოპერაციის შემდეგ ან მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობის ოპერაციის შემდეგ, ფონდაპარინუქსის საერთო კლირენსი დაახლოებით 25%-ით დაბალია თირკმლის მსუბუქი დაზიანების მქონე პაციენტებში (კლრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ), დაახლოებით 40%-ით დაბალია თირკმლის ზომიერი დაზიანების მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) და დაახლოებით 55%-ით დაბალია თირკმლის მძიმე დაზიანების მქონე პაციენტებში (30 მლ/წთ-ზე ნაკლები), თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით. დაკავშირებული საბოლოო ნახევარდაშლის პერიოდები იყო 29 საათი თირკმლის ზომიერი დაზიანების დროს და 72 საათი თირკმლის მძიმე დაზიანების დროს. მსგავსი კავშირი დაფიქსირდა ფონდაპარინუქსის კლირენსსა და თირკმლის დაზიანების ხარისხს შორის პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ღრმა ვენების თრომბოზზე.

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია

პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური მოდელი შემუშავდა იმ პაციენტების მონაცემების გამოყენებით, რომლებსაც უტარდებათ ქვედა კიდურების სერიოზული ორთოპედიული ოპერაცია (MOSLL) და იღებენ ფონდაპარინუქსს და ის მოიცავდა პაციენტებს კრეატინინის კლირენსის ისეთი დაბალი მაჩვენებლით, როგორიც არის 23.5 მლ/წთ. ფარმაკოკინეტიკურმა სიმულაციებმა ამ მოდელის გამოყენებით აჩვენა, რომ ფონდაპარინუქსის მოსალოდნელი საშუალო ექსპოზიციები პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 20-30 მლ/წთ და პაციენტებში, რომლებიც ალტერნატიულ დღეებში იღებენ 2.5 მგ-ს, იყო იგივე  რაც თირკმლის მსუბუქი-ზომიერი დაზიანების მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 30-80 მლ/წთ), რომლებიც იღებენ 2.5 მგ-ს დღეში ერთხელ (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი, გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

·       ღვიძლის დაზიანება

მოსალოდნელია, რომ ფონდაპარინუქსის შეუკავშირებელი კონცენტრაცია იქნება უცვლელი ღვიძლის მსუბუქი-ზომიერი დაზიანების მქონე პაციენტებში და მაშასადამე, დოზის კორექტირება არ არის საჭირო ფარმაკოკინეტის საფუძველზე. ფონდაპარინუქსის ერთჯერადი, კანქვეშა დოზის მიღების შემდეგ ღვიძლის ზომიერი დაზიანების მქონე სუბიექტებში (Child-Pugh კატეგორია B), Cmax და AUC შემცირდა 22%-ით და 39%-ით, შესაბამისად, ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე სუბიექტებთან შედარებით. ფონდაპარინუქსის უფრო დაბალი პლაზმური კონცენტრაციები მიეკუთვნებოდა ATIII-თან შემცირებულ შეკავშირებას ღვიძლის დაზიანების მქონე სუბიექტებში ATIII-ის უფრო დაბალი პლაზმური კონცენტრაციების გამო, რაც იწვევს ფონდაპარინუქსის მომატებულ კლირენსს თირკმლის მიერ.

არიქსტრას ფარმაკოკინეტიკა არ არის შესწავლილი ღვიძლის მძიმე დაზიანების მქონე პაციენტებში (იხილეთ დოზირება და მიღების წესი, გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

·       ბავშვები

არიქსტრას ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები აღწერილ იქნა პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკის ანალიზში სისხლის სინჯების მწირი მონაცემებიდან 24 პედიატრიულ პაციენტში (1-18 წელი). პედიატრიულ პაციენტებში დღეში ერთხელ 0.1 მგ/კგ კანქვეშა დოზის დანიშვნა იწვევდა ფონდაპარინუქსის იმავე ექსპოზიციას, რომელიც დაფიქსირდა მოზრდილებში რეკომენდებული დოზების დანიშვნისას ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის ემბოლიის სამკურნალოდ (იხილეთ კლინიკური კვლევები).

·       ხანდაზმულები

ფონდაპარინუქსის გამოყოფა გახანგრძლივებულია 75 წელს გადაცილებულ პაციენტებში. კვლევებში სადაც ფასდებოდა 2.5 მგ არიქსტრათი პროფილაქტიკა მენჯ-ბარჭაყის მოტეხილობის ოპერაციის ან მენჯ-ბარძაყის ელექციური ოპერაციის დროს, ფონდაპარინუქსის საერთო კლირენსი იყო 25%-ით დაბალი 75 წელს გადაცილებულ პაციენტებში, 65 წელზე ნაკლები ასაკის პაციენტებთან შედარებით. მსგავსი კავშირი დაფიქსირდა ფონდაპარინუქსის კლირენნსა და ასაკს შორის პაციენტებში, რომლებიც მკუნრალობენ ღრმა ვენების თრომბოზზე.

·       სქესი

გენდერული განსხვავებები არ დაფიქსირებულა სხეულის წონის კორექტირების შემდეგ.

·       რასა

რასებს შორის  ფარმაკოკინეტიკური განსხვავებების პროსპექტული კვლევები არ ჩატარებულა. თუმცა, აზიელ (იაპონელ) ჯანმრთელ სუბიექტებში ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა განსხვავებული ფარმაკოკინეტიკური პროფილი კავკასიელ ჯანმრთელ სუბიექტებთან შედარებით. ანალოგიურად, პოპულაციის ფარმაკოკინეტური ანალიზის შედეგებზე დაყრდნობით, რომელიც ჩატარდა პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ორთოპედიული ოპერაცია, პლაზმის კლირენსშში განსხვავებები არ დაფიქსირებულა შავკანიან და კავაკასიელ პაციენტებს შორის.

·       სხეულის წონა

50 კგ-ზე ნაკლები წონის მქონე პაციენტებში ფონდაპარინუქსის ნატრიუმის საერთო კლირენსი შემცირებულია დაახლოებით 30%-ით

(იხილეთ გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები).

კლინიკური კვლევები

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების (VTE) პრევენცია პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ქვედა კიდურების სერიოზული ორთოპედიული ოპერაცია, მკურნალობენ 9 დღემდე

კლინიკური პროგრამა მოიცავდა პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ ქვედა კიდურების სერიოზული ორთოპედიული ოპერაცია, როგორც არის მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობის, მუხლის სერიოზული ოპერაცია ან მენჯ-ბარძაყის რეკონსტრუქციული ოპერაცია. ოპერაციიდან 6-8 საათში დაწყებული 2.5 მგ არიქსტრა დღეში ერთხელ შეადარეს ოპერაციამდე 12 საათით ადრე დაწყებულ 40 მგ ენოქსაპარინს დღეში ერთხელ, ან ოპერაციიდან 12-24 საათში დაწყებულ 30 მგ-ს დღეში ორჯერ. ორივე მკურნალობა დაინიშნა 7±2 დღით.

ამ კვლევების ერთიან ანალიზში, არიქსტრა ასოცირებული იყო ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების მნიშვნელოვან შემცირებასთან ენოქსაპარინთან შედარებით (6.8% - 13.7%-ის წინააღმდეგ, შესაბამისად), განურჩევლად ჩატარებული ოპერაციის სახეობისა. სამიზნე მოვლენების უმრავლესობა ძირითადად შედგებოდა დისტალური ღრმა ვენების თრომბოზისგან, თუმცა პროქსიმალური ღრმა ვენების თრომბოზის შემთხვევები ასევე მნიშვნელოვნად შემცირდა. სიმპტომური ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების შემთხვევები, ფილტვის ემბოლიის ჩათვლით, მნიშვნელოვნად არ განსხვავდებოდა სამკურნალო ჯგუფებს შორის.

კვლევებში, სადაც ხდებოდა ოპერაციამდე 12 საათით ადრე დაწყებული 40 მგ ენოქსაპარინის დღეში ერთხელ შედარება, სერიოზული სისხლდენა დაფიქსირდა არიქსტრას პაციენტების 3.3%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ რეკომენდებული დოზით, 2.6%-თან შედაბით ენოქსაპარინის შემთხვევაში. პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ არიქსტრათი რეკომენდებული რეჟიმის თანახმად (ოპერაციიდან 6 საათში), სერიოზული სისხლდენის მაჩვენებელი იყო 2.8%.

კვლევებში, სადაც ხდებოდა ოპერაციიდან 12-24 საათში დაწყებული 30 მგ ენოქსაპარინის დღეში ორჯერ შედარება, სერიოზული სისხლდენა დაფიქსირდა არიქსტრას პაციენტების 1.9%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ რეკომენდებული დოზით, 1.1%-თან შედარებით ენოქსაპარინის შემთხვევაში.

 

ხანგრძლივი პროფილაქტიკა: ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების (VTE) პრევენცია პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობის ოპერაცია, მკურნალობინ 24 დღემდე 1-კვირიანი საწყისი პროფილაქტიკის შემდეგ

2.5 მგ არიქსტრათი 7±1 დღის განმავლობაში მკურნალობის შემდეგ, მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობის ოპერაციის პაციენტები დაარანდომიზეს, რომ მიეღოთ 2.5 მგ არიქსტრა დღეში ერთხელ ან პლაცებო დამატებითი 21±2 დღის მანძილზე.

ხანგრძლივმა პროფილაქტიკამ არიქსტრათი მნიშვნელოვნად შეამცირა ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების საერთო მაჩვენებელი, პლაცებოსთან შედარებით (1.4% - 35%-ის წინააღმდეგ). არიქსტრას წყალობით, ასევე, მნიშვნელოვნად შემცირდა სიმპტომური ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების მაჩვენებელი (0.3% - 2.7%-ის წინააღმდეგ, შესაბამისად). სერიოზული სისხლდენა, ყველა მათგანი ოპერაციის ადგილას და არა-ფატალური, დაფიქსირდა არიქსტრას პაციენტების 2.4%-ში 0.6%-თან შედარებით, პლაცებოს შემთხვევაში.

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია მუცელზე თრომბოემბულიური მოვლენების რისკის ქვეშ

პაციენტები დაარანდომიზირეს, რომ მიეღოთ 2.5 მგ არიქსტრა დღეში ერთხელ ან 5000 სე დალტეპარინი დღეში ერთხელ, ერთი 2500 სე პრეოპერაციული ინექციით და პირველი 2500 სე პოსტ-ოპერაციული ინექციით, მუცელზე ოპერაციიდან 7 ± 2 დღის მანძილზე. არიქსტრა არ ჩამოუვარდებოდა დალტეპარინს (VTE მაჩვენებლები 4.6% - 6.1%-ის წინააღმდეგ, შესაბამისად). სიმპტომური ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების შემთხვევები იყო მსგავსი სამკურნალო ჯგუფებს შორის (0.4% არიქსტრაზე  - 0.3%-ის წინააღმდეგ, დალტეპარინზე).

პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ სიმსივნის ოპერაცია, რომლებიც წარმოადგენენ კლინიკური კვლევის ძირითად ქვეჯგუფს (პოპულაციის 69%) ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების მაჩვენებელი იყო 4.7% არიქსტრას ჯგუფში, 7.7%-ის წინააღმდეგ დალტეპარინის ჯგუფში.

სერიოზული სისხლდენა დაფიქსირდა პაციენტების 3.4%-ში არიქსტრას ჯგუფში და დალტეპარინის ჯგუფის 2.4%-ში.

რეკომენდებული რეჟიმის მიხედვით (ოპერაციიდან 6 საათში) არიქსტრათი  ნამკურნალებ პაციენტებში, სერიოზული სისხლდენის მაჩვენებელი იყო 2.8%.

ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების პრევენცია თერაპიულ პაციენტებში

60 წლის ან მეტი ასაკის მძიმედ ავადმყოფი თერაპიული პაციენტები, რომლებსაც სავარაუდოდ დასჭირდებოდათ წოლითი რეჟიმი მინიმუმ ოთხი დღის მანძილზე, დაარანდომიზირეს რომ მიეღოთ 2.5 მგ არიქსტრა დღეში ერთხელ ან პლაცებო 6-14 დღის მანძილზე. არიქსტრა  მნიშვნელოვნად ამცირებდა ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენების საერთო მაჩვენებელს პლაცებოსთან შედარებით (5.6% -  10.5%-ის წინააღმდეგ, შესაბამისად). მოვლენების უმეტესობა იყო ასიმპტომური დისტალური ღრმა ვენების თრომბოზი. არიქსტრა ასევე მნიშვნელოვნად ამცირებდა დადგენილი ფატალური ფილტვის ემბოლიის მაჩვენებელს (0.0%  - 1.2%-ის წინააღმდეგ, შესაბამისად). სერიოზული სისხლდენა დაფიქსირდა თითოეულ ჯგუფში ერთ პაციენტში (0.2%).

ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) და ფილტვის ემბოლიის (PE) მკურნალობა 

·       ღრმა ვენების თრომბოზი

მძიმე სიმპტომური ღრმა ვენების თრომბოზის დადასტურებული დიაგნოზის მქონე პაციენტებში, არიქსტრა  5 მგ (50 კგ-ზე ნაკლები სხეულის წონა), 7.5 მგ (50-100 კგ სხეულის წონა) ან 10 მგ (100 კგ-ზე მეტი სხეულის წონა) დღეში ერთხელ, შეადარეს ენოქსაპარინს 1 მგ/კგ კანქვეშ დღეში ორჯერ. პაციენტებს მკურნალობდნენ მინიმუმ 5 დღის მანძილზე K ვიტამინის ანტაგონისტთან ერთად, რომელიც გრძელდებოდა 90±7 დღე, დოზის რეგულარული კორექტირებით რათა მიღწეულიყო INR=2-3.

გამოვლინდა, რომ არიქსტრა არ ჩამოუვარდებოდა ენოქსაპარინს (VTE მაჩვენებლები 3.9% და 4.1% 97-ე დღეს, შესაბამისად). სერიოზული სისხლდენა საწყისი მკურნალობის პერიოდში დაფიქსირდა არიქსტრას პაციენტების 1.1%-ში, 1.2%-თან შედარებით ენპქსაპარინის შემთხვევაში.

·       ფილტვის ემბოლია

მძიმე სიმპტომური ფილტვის ემბოლიის დადასტურებული დიაგნოზის მქონე პაციენტებში, არიქსტრა  5 მგ (50 კგ-ზე ნაკლები სხეულის წონა), 7.5 მგ (50-100 კგ სხეულის წონა) ან 10 მგ (100 კგ-ზე მეტი სხეულის წონა) დღეში ერთხელ, შეადარეს არაფრაქციული ჰეპარინის (UFH) ი/ვ ბოლუსს (5000 სე), რომელსაც მოჰყვა უწყვეტი ი/ვ ინფუზია დაკორექტირებული ისე, რომ შენარჩუნდეს aPTT საკონტროლო მაჩვენებელი 1.5-2.5-ჯერ მეტი. პაციენტებს მკურნალობდნენ მინიმუმ 5 დღე K ვიტამინის ანტაგონისტთან ერთად, რომელიც გაგრძელდა 90±7 დღე, დოზის რეგულარული კორექტირებით რათა მიღწეულიყო INR=2-3.

გამოვლინდა, რომ არიქსტრა არ ჩამოუვარდებოდა UFH-ს (VTE მაჩვენებლები 3.8% და 5.0% 97-ე დღეს, შესაბამისად). სერიოზული სისხლდენა საწყისი მკურნალობის პერიოდში დაფიქსირდა არიქსტრას პაციენტების 1.3%-ში, 1.1%-თან შედარებით UFH-ის შემთხვევაში.

 

არასტაბილური სტენოკარდიის ან ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის (UA/NSTEMI) მკურნალობა

ორმაგად ბრმა, რანდომიზებულ, შედარების კვლევაში (OASIS 5) შეფასდა დღეში ერთხელ 2.5 მგ კანქვეშა არიქსტრას უსაფრთხოება და ეფექტურობა - დღეში ორჯერ 1 მგ/კგ კანქვეშა ენოქსაპარინთან შედარებით UA/NSTEMIS-ს მქონე დაახლოებით 20,000 პაციენტში. მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობა არიქსტრას სამკურნალო ჯგუფში იყო 6 დღე და 5 დღე ენოქსაპარინის სამკურნალო ჯგუფში. პაციენტების საშუალო ასაკი იყო 67 წელი, და დაახლოებით 60% იყო მინიმუმ 65 წლის. პაციენტების დაახლოებით 40%-ს და 17%-ს ჰქონდა თირკმლის მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-დან 80 მლ/წთ-ზე ნაკლები) ან ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-დან 50 მლ/წთ-ზე ნაკლები) დაზიანება, შესაბამისად.

პირველადი შეფასებადი კომპოზიტური საბოლოო წერტილი (ენდპოინტი) იყო სიკვდილი, მიოკარდიუმის ინფარქტი (MI) და რეფრაქტორული იშემია (RI)  რანდომიზაციის 9 დღის მანძილზე. არიქსტრა ისეთივე ეფექტური იყო, როგორც ენოქსაპარინი პირველად ამოცანაზე. არიქსტრათი ან ენოქსაპარინით ნამკურნალები პაციენტებიდან, პაციენტების 5.8%-მა და 5.7%-მა, შესაბამისად გადაიტანა მოვლენა მე-9 დღისთვის (საფრთხის კოეფიციენტი 1.01, 95% CI, 0.90, 1.13, ცალმხრივი შედარების  p მაჩვენებელი = 0.003).

30-ე დღისთვის ყველა მიზეზით გამოწვეული სიკვდილიანობის რისკი შემცირდა 17%-ით არიქსტრას სასრგებლოდ (არიქსტრა, 2.9%, ენოქსაპარინი, 3.5%, საფრთხის კოეფიციენტი 0.83, 95% CI, 0.71, 0.97, p=0.02), რომელმაც თავი იჩინა 14-ე დღისთვის (არიქსტრა, 2.1%, ენოქსაპარინი, 2.4%, საფრთხის კოეფიციენტი 0.86, 95% CI, 0.72, 1.04, p = 0.14) და შენარჩუნდა 180-ე დღემდე (არიქსტრა, 5.7%, ენოქსაპარინი, 6.4%, საფრთხის კოეფიციენტი 0.89, 95% CI, 0.80, 1.00, p = 0.05). არიქსტრას და ენოქსაპარინის ეფექტები მიოკარდიუმის ინფარქტის და რეფრაქტორული იშემიის შემთხვევებზე იყო ერთნაირი დროის ყველა მონაკვეთში. ეფექტურობის შედეგები იყო თანმიმდევრული დემოგრაფიულ ქვეჯგუფებში, ხანდაზმულების და თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტების ჩათვლით, და თანმხლები მედიკამენტების და ინტერვენციების ასორტიმენტში.

არიქსტრათი მკურნალობა უკავშირდებოა სერიოზული სისხლდენის შემთხვევების სტატისტიკურად კლინიკურად მნიშვნელოვან შემცირებას, ენოქსაპარინთან შედარებით. მე-9 დღეს სერიოზული სისხლდენის შემთხვევები არიქსტრაზე  და ენოქსაპარინზე იყო 2.1% და 4.1%, შესაბამისად (საფრთხის კოეფიციენტი 0.52, 95% CI, 0.44, 0.61, p < 0.001). ენოქსაპარინთან შედარებით სერიოზული სისხლდენის დაბალი შემთხვევები არიქსტრაზე  ასევე მუდმივად ფიქსირდებოდა დემოგრაფიულ ქვეჯგუფებში, ხანდაზმულების და თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტების ჩათვლით, და როცა არიქსტრა გამოიყენებოდა ერთდროულად ასპირინთან, თიენოპირიდინებთან ან GPIIb/IIIa ინჰიბიტორებთან ერთად.

პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ CABG ოპერაცია, სერიოზული სისხლდენის შემთხვევები მე-9 დღეს იყო იგივე რაც არიქსტრაზე და ენოქსაპარინზე (9.7% და 9.8%, შესაბამისად).

 

არასატაბილური სტენოკარდიის (UA) ან ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის (NSTEMI) მკურნალობა პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ შესაბამისი PCI დამატებითი UFH-ით

კვლევაში მაღალი რისკის UA/NSTEMI-ს მქონე 3235 პაციენტზე, რომლებსაც დაუგეგმეს ანგიოგრაფია და მკურნალობდნენ ღია ეტიკეტიანი ფონდაპარინუქსით (OASIS 8/FUTURA), პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის ჩვენების მქონე 2026 პაციენტი დარანდომიზირდა დამატებითი არაფრაქციული ჰეპარინის ორი ორმაგად ბრმა დოზის რეჟიმიდან ერთის მისაღებად. ყველა ჩართულმა პაციენტმა მიიღო 2.5 მგ კანქვეშა ფონდაპარინუქსი, დღეში ერთხელ 8 დღემდე ან საავადმყოფოდან გაწერამდე. რანდომიზებულმა პაციენტებმა მიიღეს ,,დაბალდოზიანი’’ UFH რეჟიმი (50 ე/კგ გეგმიური GPIIb/IIIa გამოყენებისგან დამოუკიდებლად; არა ACT ხელმძღვანელობით) ან ,,სტანდარტული დოზის’’ არაფრაქციული ჰეპარინის რეჟიმი (GPIIb/IIIa გამოყენების გარეშე: 85 ე/კგ, ACT ხელმძღვანელობით; GPIIb/IIIa გეგმიური გამოყენება: 60 ე/კგ, ACT ხელძღვანელობით) უშუალოდ პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის დაწყებამდე.

ფონდაპარინუქსით მკურნალობის საწყისი მახასიათებლები და ხანგრძლივობა შედარებადი იყო ორივე არაფრაქციული ჰეპარინის ჯგუფში.

პირველადი შედეგი იყო პერი-PCI-ს კომპოზიტი (განსაზღვრული როგორც რანდომიზაციის დრო პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის შემდეგ 48 საათამდე) ) შეფასებადი მასშტაბური ან მცირე სისხლდენა, ან ვასკულარული ჩარევის ადგილის სერიოზული გართულებები.

შედეგები	შემთხვევები		ფარდობითი შანსი 1 (95%CI)	p-მაჩვენებელი
	დაბალდოზიანი UFH N = 1024	სტანდარტული დოზის UFH N = 1002
პირველადი პერი-PCI სერიოზული ან მცირე სისხლდენა,  სისხლძარღვებთან წვდომის ძირითადი ადგილების გართულებები	4.7%	5.8%	0.80 (0.54, 1.19)	0.267
მეორადი
პერი-PCI სერიოზული სისხლდენა	1.4%	1.2%	1.14 (0.53, 2.49)	0.734
პერი-PCI მცირე სისხლდენა	0.7%	1.7%	0.40 (0.16, 0.97)	0.042
სისხლძარღვებთან წვდომის ძირითადი ადგილების გართულებები	3.2%	4.3%	0.74 (0.47, 1.18)	0.207
პერი-PCI სერიოზული სისხლდენა ან სიკცდილი, MI ან TVR 30-ე დღეს	5.8%	3.9%	1.51 (1.0, 2.28)	0.051
სიკვდილი, MI ან TVR 30-ე დღეს	4.5%	2.9%	1.58 (0.98, 2.53)	0.059

1: ფარდობითი შანსი: დაბალდოზიანი/სტანდარტული დოზის

შენიშვნა: MI-მიოკარდიუმის ინფარქტი. TVR-სამიზნე სისხლძარღვის რევასკულარიზაცია

კათეტერის თრომბის შემთხვევები იყო 0.1% (1/1002) და 0.5% (5/1024), პაციენტებში, რომლებიც დარანდომიზირდნენ ,,სტანდარტული დოზის’’ და ,,დაბალდოზიან’’ არაფრაქციულ ჰეპარინად, შესაბამისად, პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის დროს.  

ოთხ (0.3%) არარანდომიზებულ პაციენტს განივუთარდა თრომბი დიაგნოსტიკურ კათეტერში კორონარული ანგიოგრაფიის დროს.

თორმეტ (0.37%) ჩართულ პაციენტს განუვითარდა თრომბი არტერიულ გარსში, ამათგან 7  აღწერილ იქნა ანგიოგრაფიის დროს და 5 აღწერილ იქნა პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის დროს.

ST სეგმენტის ელევაციით მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის (STEMI) მკურნალობა

ორმაგად ბრმა, რანდომიზებულ კვლევაში (OASIS 6) შეფასდა 2.5 მგ არიქსტრას უსაფრთხოება და ეფექტურობა დღეში ერთხელ 8 დღემდე ან საავადმყოფოდან გაწერამდე, - სტანდარტული თერაპიის წინააღმდეგ (პლაცებო ან UFH) STEMI-ს მქონე დაახლოებით 12000 პაციენტში. ყველა პაციენტმა მიიღო STEMI-ს სტანდარტული მკურნალობა მკვლევარების შეხედულებისამებრ, მათ შორის რეპერფუზია პირველადი პერკუტანული კორონარული ინტერვენციით (31%), თრომბოლიზური საშუალებებით (45%) ან რეპერფუზიის გარეშე (24%). პაციენტების საშუალო ასაკი იყო 61, და დაახლოებით 40% იყო მინიმუმ 65 წლის. პაციენტების დაახლოებით 40%-ს და 14%-ს ჰქონდა თირკმლის მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-დან 80 მლ/წთ-ზე ნაკლები) ან ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-დან 50 მლ/წთ-ზე ნაკლები) დაზიანება, შესაბამისად.

პირველადი შეფასებადი კომპოზიტური საბოლოო წერტილი (ენდპოინტი) იყო სიკვდილი და მორეციდივე მიოკარდიუმის ინფარქტი (რე-MI) რანდომიზაციის 30 დღის მანძილზე. არიქსტრა აღემატებოდა კონტროლს პირველად ამოცანაზე. არიქსტრათი ან კონტროლით ნამკურნალები პაციენტებიდან, პაციენტების 9.7% და 11.1%-ს შესაბამისად განუვითარდა მოვლენა 30-ე დღისთვის (საფრთხის კოეფიციენტი 0.86, 95% CI, 0.77, 0.96, p = 0.008). ეს სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სარგებელი დაფიქსირდა უკვე მე-9 დღეს და შენარჩუნდა 180-ე დღემდე.

30-ე დღისთვის ყველა მიზეზით გამოწვეული სიკვდილის რისკი შემცირებული იყო 13%-ით არიქსტრას სასარგებლოდ (არიქსტრა, 7.8%, კონტროლი, 8.9%, საფრთხის კოეფიციენტი 0.87, 95% CI, 0.77, 0.98, p = 0.02) რომელმაც თავი იჩინა მე-9 დღისთვის (არიქსტრა, 6.1%, კონტროლი, 7.0%, საფრთხის კოეფიციენტი 0.86, 95% CI, 0.75, 0.99, p = 0.04) და შენარჩუნდა 180-ე დღემდე (არიქსტრა, 9.9%, კონტროლი, 11.1%, საფრთხოს კოეფიციენტი 0.88, 95% CI, 0.79, 0.99, p = 0.03). პაციენტებში, რომლებისთვისაც თრომბოლიზური საშუალება შეირჩა რეპერფუზიის სტრატეგიად, არიქსტრა ამცირებდა სიკვდილის და მორეციდივე მიოკარდიუმის ინფარქტის რისკს 30-ე დღეს. არიქსტრათი ან კონტროლით ნამკურნალები პაციენტებიდან, რომლებიც იღებდნენ თრომბოლიზურ საშუალებებს, 10.9%-ს და 13.6%-ს შესაბამისად განუვითარდა მოვლენა 30-ე დღისთვის (საფრთხის კოეფიციენტი 0.79, 95% CI, 0.68, 0.93, p = 0.003).

პაციენტებში, რომლებისთვისაც პირველადი PCI შეირჩა რეპერფუზიის სტრატეგიად, არიქსტრას არ ჰქონდა ეფექტურობის სარგებელი.

სიკვდილის და მორეციდივე მიოკარდიუმის ინფარქტის შემთხვევები, არიქსტრათი და კოტროლით ნამკურნალებ პაციენტებში 30-ე დღეს იყო 6.0% და 4.8%, შესაბამისად (საფრთხის კოეფიციენტი 1.26, 95% CI, 0.96, 1.66, p = 0.1).

პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ პირველადი პერკუტანული კორონარული ინტერვენციის ან თრომბოლიზური საშუალების გარეშე, არიქსტრა ამცირებდა სიკვდილის და მორეციდივე მიოკარდიუმის ინფარქტის რისკს 30-ე დღეს. არიქსტრათი ან კონტროლით ნამკურნალები პაციენტებიდან, 12.1%-ს და 15.0%-ს შესაბამისად განუვითარდა მოვლენა 30-ე დღისთვის (საფრთხის კოეფიციენტი 0.79, 95% CI, 0.65, 0.97, p = 0.023). ექტურობის შედეგები იყო თანმიმდევრული დემოგრაფიულ ქვეჯგუფებში, ხანდაზმულების და თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტების ჩათვლით, და თანმხლები მედიკამენტების ასორტიმენტში.

არიქსტრათი მკურნალობა არ უკავშირდებოდა სისხლდენის მომატებულ რისკს საერთო პოპულაციაში ან დემოგრაფიულ ქვეჯგუფებში, ხანდაზმულების და თირკმლის დაზიანების მქონე პაციენტების ჩათვლით, და ერთდროულად ასპირინთან და თიენოპიდინებთან ერთად გამოყენებისას. სრულად, არიქსტრათი ნამკურნალები პაციენტების 1.1%-ს და საკონტროლო პაციენტების 1.4%-ს განუვითარდა მძიმე ჰემორაგია, რომელიც განსაზღვრულია მოდიფიცირებული თრომბოლიზის მიხედვით მიოკარდიუმის ინფარქტის კრიტერიუმების (TIMI) თანახმად, მე-9 დღისთვის.

პაციენტებში, რომლებისთვისაც თრომბოლიზური საშუალება შეირჩა, როგორც რეპერფუზიის სტრატეგია, მძიმე ჰემორაგიის შემთხვევები იყო 1.3% მე-9 დღეს არიქსტრაზე და 2.0% კონტროლზე. პაციენტებში, რომლებისთვისაც პირველადი PCI შეირჩა რეპერფუზიის სტრატეგიად, მძიმე ჰემორაგიის შემთხვევები მე-9 დღეს იყო 1.0% არიქსტრაზე და 0.4% კონტროლზე. პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ პირველადი PCI-ის ან თრომბოლიზური საშუალების გარეშე, მძიმე ჰემორაგიის შემთხვევები მე-9 დღეს იყო 1.2% არიქსტრაზე და 1.5% კონტროლზე.

პაციენტებში (N=234), რომლებსაც უტარდებათ არა-პირველადი PCI, სადაც ჩაიწერა, რომ მათ მიიღეს დამატებითი UFH ანტიკოაგულაციისთვის პროცედურის დროს (238 პროცედურა), PCI-ს შემდგომი მძიმე ჰემორაგიის შემთხვევები იყო დაბალი და მსგავსი არიქსტრასთვის (2.1%; 5 შემთხვევა) და კონტროლისთვის (1.3%; 3 შემთხვევა) მე-9 დღეს.

არიქსტრათი ნამკურნალებ STEMI-ს მქონე პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ არა-პირველადი PCI [n=311 (318 პროცედურა)], რომლებსაც  პროცედურის დროს ანტიკოაგულაციისთვის რეკომენდირებული ჰქონდათ UFH, აღწერილი იყო გაიდინგ კათეტერის თრომბის ერთი მოვლენა. თუმცა, ამ პაციენტმა მიიღი UFH როგორც კათეტერის თრომბის მოვლენის მკურნალობა, ვიდრე პრე-PCI. პაციენტების დაახლოებით 1%-ს ჩაუტარდა CABG ოპერაცია. ამ პაციენტებში მძიმე ჰემორაგიის შემთხვევები მე-9 დღეს იყო 6.9% არიქსტრაზე და 17.1% კონტროლზე. 

გამოყენება პედიატრიულ პაციენტებში

არიქსტრას უსაფრთხოება და ეფექტურობა პედიატრიულ პაციენტებში არ არის დადგენილი.

ღია ეტიკეტიან კვლევაში, 24 პედიატრიულ პაციენტს, რომლებსაც ვენური თრომბოზის დიაგნოზი დაესვათ კვლევაში შესვლისას (ერთი პაციენტის გამოკლებით, რომელსაც ჰქონდა არტერიული თრომბოზი), დაუნიშნეს არიქსტრა. არცერთ პაციენტს არ ჰქონია ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენია (HIT), მიუხედავად იმისა, რომ ერთ პაციენტს ანამნეზში ჰქონდა HIT ექსტრაკორპორეალური ცირკულაციის მემბრანული ოქსიგენაციის შემდეგ. პაციენტების უმრავლესობა იყო ესპანელი (67%) და 58% იყო მამაკაცი. ათი პაციენტი იყო 1-დან ≤5 წლის ასაკამდე (წონის დიაპაზონი 8 - 20 კგ), 7 პაციენტი იყო 6-დან ≤12 წლის ასაკამდე (წონის დიაპაზონი 17-დან 47 კგ-მდე), და 7 იყო 13-დან ≤18 წლის ასაკამდე (წონის დიაპაზონი 47-დან 130 კგ-მდე). არიქსტრა დაინიშნა                         საწყისი დოზით 0.1 მგ/კგ კანქვეშ დღეში ერთხელ. დოზირება დაკორექტირდა ფონდაპარინუქსის ნატრიუმის პიკური კონცენტრაციების მისაღწევად (0.5-დან 1 მგ/ლ-მდე). ერთმა პაციენტმა მიიღო თანმხლები ვარფარინი და არიქსტრა 3 დღის განმავლობაში კვლევის მანძილზე. მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობა ამ კვლევაში იყო 3.5 დღე.

ამ კვლევის მიზანი იყო არიქსტრას ფარმაკოკინეტიკის და უსაფრთხოების შეფასება პედიატრიულ პოპულაციაში. პაციენტების უმრავლესობამ (88%) მიაღწია  სამიზნე ფონდაპარინუქსის კონცენტრაციას ფონდაპარინუქსის პირველი დოზის შემდეგ.

ფარმაკოკინეტიკის მოდელირებამ და სიმულაციამ აჩვენა, რომ 0.1 მგ/კგ დღეში ერთხელ დოზამ შედეგად მოიტანა ფონდაპარინუქსის ის კონცენტრაცია, რომელიც იყო კონცენტრაციის მსგავსი, რომელიც დაფიქსირდა მოზრდილებში, რომლებიც DVT-ს ან PE-ს სამკურნალოდ იღებენ არიქსტრას. არ ყოფილა აშკარა განსხვავებები ასაკობრივ ჯგუფებს შორის ფონდაპარინუქსის სამიზნე კონცენტრაციის დიაპაზონის მიღწევაში.

კვლევის განმავლობაში ორმა პაციენტმა აღწერა სისხლდენა. ერთმა პაციენტმა გადაიტანა ჰიპერტენზიური ენცეფალოპათია, რომელსაც თან სდევდა ინტრაკრანიალური სისხლდენა თერაპიის მე-5 დღეს, რამაგ გამოიწვია არიქსტრას შეწყვეტა. მეორე პაციენტმა აღწერა გასტროინტესტინალური სისხლდენა თერაპიის მე-5 დღეს, რომლის შედეგადაც მოხდა არიქსტრას დროებით შეწყვეტა.

პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

ცხოველებში ხანგრძლივი კვლევები არ ჩატარებულა ფონდაპარინუქსის ნატრიუმის კანცეროგენული პოტენციალის შესაფასებლად. ფონდაპარინუქსის ნატრიუმი არ იყო გენოტოქსიკური Ames ტესტში, თაგვის ლიმფომის უჯრედის (L5178Y/TK+/-) წინა მუტაციის ტესტში, ადამიანის ლიმფოციტი ქრომოსომის აბერაციულ ტესტში, ვირთხის ჰეპატოციტის დაუგეგმავი დნმ სინთეზის ტესტში (UDS), ან ვირთხის მიკრობირთვის ტესტში.

რეპროდუქციული კვლევები ჩატარებულია ვირთხებში და ბოცვრებში კანქვეშა დოზებით 10 მგ/კგ/დღე-მდე (ადამიანის ექსპოზიციაზე დაახლოებით 5-ჯერ და 12-ჯერ მეტი 2.5 მგ დოზაზე, ან ადამიანის ექსპოზიციაზე 2-ჯერ და 4-ჯერ მეტი 7.5 მგ დოზაზე, AUC-ზე დაყრდნობით) და გამოვლინდა, რომ დარღვეული ფერტილობის ან ნაყოფისთვის ზიანის მიყენების მტკიცებულება ფონდაპარინუქსის ნატრიუმის გამო არ არსებობს. იმის გამო, რომ ცხოველებზე რეპროდუქციის კვლევები ყოველთვის არ არის ადამიანის პასუხის პროგნოზი, არიქსტრა არ უნდა დაინიშნოს ორსულ ქალებში, გარდა იმ შემთხვევისა თუ VTE-ს რისკი არ აღემატება ნაყოფისთვის პოტენციურ რისკს.

ფარმაცევტული დეტალები

ექსციპიენტების სია

ნატრიუმის ქლორიდი

საინექციო წყალი

მარილმჟავა ან ნატრიუმის ჰიდროქსიდი pH-ის კორექტირებისთვის, საჭიროებისამებრ.

შეუთავსებლობა

შეთავსებადობის კვლევების არარსებობის პირობებში, არიქსტრა არ უნდა აირიოს სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.

შენახვის ვადა

ვადის გასვლის თარიღი მოცემულია შეფუთვაზე. 

თუ არიქსტრას დაამატებთ 0.9%-იან ფიზიოლოგიურის მინიჩანთას, იდეალურ შემთხვევაში მისი ინფუზია დაუყოვნებლივ უნდა მოხდეს, თუმცა მისი შენახვა შესაძლებელია ოთახის ტემპერატურაზე 24 საათამდე.         

შენახვის სპეციალური სიფრთხილის ზომები

არ გაყინოთ

შეფუთვის სახე და შიგთავსი

არიქსტრას  მზა ერთჯერადი გამოყენების  შპრიცები მზადდება I ტიპის შუშის ცილინდრისგან (1 მლ), რომელიც დამაგრებულია 27 კალიბრიანი x 12.7 მმ ნემსით და დაცობილია ბრომობუტილის ან ქლორობუტილის ელასტომერის დგუშის საცობით. 

არიქსტრას 2.5 მგ/0.5 მლ ხელმისაწვდომია 2, 7, 10 და 20 მზა შპრიცისგან შემდგარ შეფუთვებში, ლურჯი დგუშით და ავტომატური უსაფრთხოების სისტემით.

არიქსტრა 5.0 მგ/0.4 მლ ხელმისაწვდომია 2 და 10 მზა შპრიცისგან შემდგარ შეფუთვებში სტაფილოსფერი დგუშით და  ავტომატური უსაფრთხოების სისტემით. 

არიქსტრა 7.5 მგ/0.6 მლ ხელმისაწვდომია 2 და 10 მზა შპრიცისგან შემდგარ შეფუთვებში ალისფერი დგუშით და ავტომატური უსაფრთხოების სისტემით.  

არიქსტრა 10.0 მგ/0.8 მლ ხელმისაწვდომია 2 და 10 მზა შპრიცისგან შემდგარ შეფუთვებში იისფერი დგუშით და  ავტომატური უსაფრთხოების სისტემით.  

ბაზარზე შეიძლება ყველა ზომის შეფუთვა არ იყოს. 

გამოყენების/მოპყრობის ინსტრუქციები

მიღებამდე პარენტერალური ხსნარები უნდა დათვალიერდეს ვიზუალურად ნაწილაკებზე და გაუფერულებაზე.

არიქსტრა მიიღება კანქვეშა ან ინტრავენური ინექციით. მისი მიღება არ უნდა მოხდეს ინტრამუსკულარულად.

კანქვეშა ინექცია ხდება იგივენაირად როგორ სტანდარტულ შპრიცთან. ინტრავენური შეყვანა უნდა მოხდეს არსებული ინტრავენური კათეტერის გავლით პირდაპირ ან პატარა მოცულობის (25 ან 50 მლ) 0.9% ფიზიოლოგიურის მინიჩანთის გამოყენებით.

არიქსტრას მზა შპრიცი შექმნილია ნემსის ავტომატური დაცვის სისტემით, ინექციის შემდეგ ნემსით დაზიანებების თავიდან ასაცილებლად.

კანქვეშა ინექციით თვითშეყვანის ინსტრუქცია მოთავსებულია ანოტაციაში.

ნებისმიერი გამოუყენებელი პროდუქტი ან ნარჩენი მასალა უნდა განადგურდეს ადგილობრივი მოთხოვნების შესაბამისად.

ყველა სახის შეფუთვა არ არის ხელმისაწვდომი ყველა ქვეყანაში.

ეტაპობრივი ინსტრუქციები

შპრიცის ნაწილები

1 ნემსის დამცავი

2 დგუში

3 თითის დამჭერი 

4 უსაფრთხოების სახელო

გამოყენების ინსტრუქციები

1. ზედმიწევნით დაიბანეთ ხელები საპნით და წყლით და გაიმშრალეთ პირსახოცით. 

2. ამოიღეთ შპრიცი ყუთუდან და შეამოწმეთ, რომ:  

•  შენახვის ვადა არ არის გასული

•  2.5 მგ ხსნარი გამჭვირვალე და უფეროა და არ შეიცავს ნაწილაკებს  

•  5, 7.5 და 10 მგ ხსნარი გამჭვირვალე და უფერო-ოდნავ ყვითელია და არ შეიცავს ნაწილაკებს  

•  შპრიცი არ არის გახსნილი ან დაზიანებული.

3. დაჯექით ან დაწექით კომფორტულ პოზაში.

აირჩიეთ ადგილი მუცლის ქვედა ნაწილზე (მუცელი), ჭიპიდან მინიმუმ 5 სმ-ის დაშორებით (სურათი A).

ცვალეთ მუცლის ქვედა ნაწილის მარცხენა და მარჯვენა მხარე ყოველი ინექციისას. ეს ხელს შეუწყობს დისკომფორტის შემცირებას ინექციის ადგილზე. თუ მუცლის ქვედა ნაწილში ინექცია შეუძლებელი, რჩევისთვის მიმართეთ ექთანს ან ექიმს. 

4. გაასუფთავეთ საინექციო ადგილი ალკოჰოლის ნაჭრით.  

5. მოხსენით ნემსის დამცავი, თავიდან დატრიალებით (სურათი B1) და შემდეგ შპრიცის კორპუსიდან სწორხაზოვნად გამოწევით (სურათი B2).  

მოხსენით ნემსის დამცავი.

მნიშვნელოვანი შეტყობინება:

•  არ შეეხოთ ნემსს და არ შეახოთ ის არანაირ ზედაპირს ინექციამდე.

შპრიცში პატარა ჰაერის ბუშტის დანახვა ნორმალურია. არ სცადოთ ამ ჰაერის ბუშტის მოშორება ინექციამდე  - თორემ მედიკამენტის ნაწილს დაკარგავთ. 

6. ნაზად გახვრიტეთ კანი, რომელიც გასუფთავებულია ნაკეცის გასაკეთებლად.  დაიკავეთ ნაკეცი ცერა თითსა და საჩვენებელ თითს შორის მთელი ინექციის მანძილზე (სურათი C).

7. დაიკავეთ შპრიცი მყარად თითის დამჭერით. ჩასვით ნემსის მთლიანი სიგრძე კანის ნაკეცის მარჯვენა კუთხეში (სურათი D).

8. შეიყვანეთ შპრიცის შიგთავსის მთლიანად დგუშზე დაწოლით, სანამდეც მოგცემთ ამის საშუალებას. (სურათი E).

9. ხელი აუშვით დგუშს და ნემსი თავისით მოშორდება კანს და დაბრუნდება  უსაფრთხო სახელოში, სადაც სამუდამოდ დაიბლოკება  (სურათი F).
  არ გადაყაროთ გამოყენებული შპრიცი საყოფაცხოვრებო ნაგავში. გადააგდეთ ის როგორც თქვენმა ექიმმა ან ფარმაცევტმა მიგითითათ.

გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით