კარდატუქსანი - Kardatuxan 20მგ 28 ტაბლეტი

41,00 GEL

მარაგშია

SKU

94292_2

ჩვენება: ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ბავშვებში და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში.

გადასვლა სურათების გალერეის ბოლოს

გადასვლა სურათების გალერეის დასაწყისში

დეტალები

კარდატუქსანი®

საერთაშორისო არადაპატენტებული დასახელება: რივაროქსაბანი (rivaroxaban)

გამოშვების ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა

თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: რივაროქსაბანი 20 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: ტაბლეტის ბირთვი: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა (ტიპი 101), ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ჰიპრომელოზა 6 cP, ნატრიუმის ლაურილ სულფატი, მაგნიუმის სტეარატი; აპკიანი საფარი: ოპადრაი II 33G265006 წითელი (ჰიპრომელოზა 6 cP, ტიტანის დიოქსიდი (E171), ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაკროგოლი პეგ 4000 (E1521), ტრიაცეტინი, რკინის ოქსიდი ყვითელი (E172), რკინის ოქსიდი წითელი (E172), რკინის ოქსიდი შავი (E172).

აღწერა

მრგვალი, ორმხრივ ამოზნექილი, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, მოყავისფრო-წითელი დაახლოებით 7 მმ დიამეტრის, გრავირებით "D3" ერთ მხარეს.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტითრომბოზული საშუალებები, Xa ფაქტორის პირდაპირი ინჰიბიტორები.

ათქ კოდი: B01AF01

ასევე, იხილეთ: კარდატუქსანი - Kardatuxan 2.5მგ 56 ტაბლეტი

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

რივაროქსაბანი არის შერჩევითი პირდაპირი Xa ფაქტორის ინჰიბიტორი პერორალური მიღებისას მაღალი ბიოშეღწევადობით. Xa ფაქტორის დათრგუნვა აფერხებს კოაგულაციის კასკადის შინაგან და გარეგან აქტივაციის გზებს, რაც აფერხებს როგორც თრომბინის წარმოქმნას, ისე თრომბების ფორმირებას. რივაროქსაბანი არ აინჰიბირებს თრომბინს (გააქტიურებული II ფაქტორი) და არ გამოვლენილა მისი ზემოქმედება თრომბოციტებზე.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ადამიანებში შეინიშნება Xa ფაქტორის აქტივობის დოზადამოკიდებული დათრგუნვა. რივაროქსაბანი ახდენს დოზადამოკიდებულ ზემოქმედებას პროთრომბინის დროზე (პდ), რომელიც კარგ კორელაციაშია რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციასთან (r = 0.98), თუ ანალიზისთვის გამოიყენება ნაკრები Neoplastin. სხვა რეაქტივების გამოყენების შემთხვევაში შედეგები განსხვავდება. პროთრომბინის დრო უნდა გაიზომოს წამებში, რადგან საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა დაკალიბრებულია და დამოწმებულია მხოლოდ კუმარინის წარმოებულებისთვის და არ შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა ანტიკოაგულანტებისთვის.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის სამკურნალოდ და რეციდივების პროფილაქტიკისთვის, პროთრომბინის დროისთვის (Neoplastin) 5/95 პროცენტილი ტაბლეტის მიღებიდან 2-4 საათის შემდეგ (ანუ მაქსიმალური ეფექტის მიღწევის მომენტში) მერყეობს 17-დან 32 წამამდე, როდესაც მიიღება 15 მგ ორჯერ დღეში და 15-დან 30 წამამდე 20 მგ დღეში ერთხელ მიღებისას. ტაბლეტის მიღებიდან 8-16 საათის შემდეგ პერიოდში (მინიმალური კონცენტრაცია), 5/95 პროცენტული მაჩვენებელი მერყეობს 14-დან 24 წამამდე 15 მგ-ს დღეში ორჯერ მიღებისას და 18-30 საათის შემდეგ ტაბლეტის მიღებიდან - 13-დან 20 წამამდე 20 მგ დღეში ერთხელ მიღებისას.

არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს ინსულტისა და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის, პროთრომბინის დროისთვის (Neoplastin) 5/95 პროცენტილი ტაბლეტის მიღებიდან 1-4 საათის შემდეგ (ანუ მაქსიმალური ეფექტის მიღწევის მომენტში) მერყეობს 14-დან 40 წამამდე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ 20 მგ დღეში ერთხელ და 10-დან 50 წამამდე თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ 15 მგ დღეში ერთხელ. ტაბლეტის მიღებიდან 16-დან 36 საათის შემდეგ პერიოდში, 5/95 პროცენტული მაჩვენებელი მერყეობს 12-დან 26 წამამდე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ 20 მგ დღეში ერთხელ და 12-დან 26 წამამდე თირკმლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ 15 მგ ერთხელ დღეში.

რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკის ცვლილებების კლინიკურ ფარმაკოლოგიურ კვლევაში ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეებში (n = 22), შესწავლილი იყო პროთრომბინის კომპლექსის ორი განსხვავებული ტიპის კონცენტრატის ერთჯერადი დოზების (50 სე/კგ) ეფექტი: 3-ფაქტორიანი (ფაქტორები II, IX და X) და 4-ფაქტორიანი (II, VII, IX და X ფაქტორები). პროთრომბინის კომპლექსის სამფაქტორიანი კონცენტრატი ამცირებდა საშუალო პროთრომბინის დროის მნიშვნელობებს (Neoplastin) დაახლოებით 1.0 წამით 30 წუთის განმავლობაში, ხოლო პროთრომბინის კომპლექსის 4-ფაქტორიანი კონცენტრატი ამცირებდა ამ მნიშვნელობებს დაახლოებით 3.5 წამით. ამის საპირისპიროდ, პროთრომბინის კომპლექსის 3-ფაქტორიან კონცენტრატს ჰქონდა უფრო ძლიერი და უფრო სწრაფი საერთო ეფექტი ენდოგენური თრომბინის წარმოქმნის ცვლილებების შექცევადობაზე, ვიდრე პროთრომბინის კომპლექსური 4-ფაქტორიანი კონცენტრატი (იხ. ნაწილი "ჭარბი დოზირება").

ასევე, რივაროქსაბანი დოზადამოკიდებულად ზრდის გააქტიურებულ ნაწილობრივ თრომბოპლასტინის დროს და HepaTest-ის შედეგს; თუმცა, ამ პარამეტრების გაოყენება რეკომენდებული არ არის რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაფასებლად. რივაროქსაბანით მკურნალობის დროს საჭირო არ არის სისხლის შედედების პარამეტრების მონიტორინგი. თუმცა, თუ კლინიკურად დასაბუთებულია, რივაროქსაბანის კონცენტრაცია შეიძლება გაიზომოს კალიბრირებული რაოდენობრივი ანტი-Xa აქტივობის ტესტის გამოყენებით (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

ბავშვები

პროთრომბინის დრო (რეაქტივი Neoplastin), გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო და ანტი-Xa აქტივობა, რომელიც იზომება კალიბრირებული რაოდენობრივი ტესტის გამოყენებით, მჭიდრო კავშირშია სისხლის პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაციასთან ბავშვებში. კორელაცია ანტი-Xa აქტივობასა და რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციებს შორის არის წრფივი პირდაპირი დახრილობის კუთხის ტანგენსთან, 1-თან ახლოს. შესაძლებელია ინდივიდუალური განსხვავებები ანტი-Xa აქტივობის უფრო მაღალ ან დაბალ მნიშვნელობებში სისხლის პლაზმაში შესაბამის კონცენტრაციებთან შედარებით. რივაროქსაბანით მკურნალობის დროს არ არის საჭირო სისხლის შედედების პარამეტრების მონიტორინგი. თუმცა, თუ კლინიკურად დასაბუთებულია, რივაროქსაბანის კონცენტრაცია შეიძლება გაიზომოს მკლ/ლ-ში კალიბრირებული რაოდენობრივი ანტი-Xa აქტივობის ტესტის გამოყენებით. ანტი-Xa აქტივობის ტესტის გამოყენებისას ბავშვებში სისხლის პლაზმაში რივაროქსაბანის რაოდენობრივი კონცენტრაციის დასადგენად, გასათვალისწინებელია რაოდენობრივი განსაზღვრის ქვედა ზღვარი. ეფექტიანობის ან უსაფრთხოების კრიტერიუმების ზღვრული მნიშვნელობები დადგენილი არ არის.

კლინიკური ეფექტიანობა და უსაფრთხოება

ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაცია

რივაროქსაბანის კლინიკური განვითარების პროგრამა მიზნად ისახავდა რივაროქსაბანის ეფექტიანობის დემონსტრირებას ინსულტისა და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკაში პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაცია.

საკვანძო, ორმაგ ბრმა ROCKET AF კვლევაში, 14 264 პაციენტი იღებდა რივაროქსაბანს 20 მგ დღეში ერთხელ (15 მგ ერთხელ დღეში კრეატინინის კლირენსით 30-49 მლ/წთ) ან ვარფარინს დოზით, რომელიც უზრუნველყოფდა სამიზნე საერთაშორისო ნორმალიზებულ თანაფარდობას (სნთ) 2.5 (თერაპიული დიაპაზონი 2.0-3.0). მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობა იყო 19 თვე, ხოლო მკურნალობის საერთო ხანგრძლივობა 41 თვემდე.

პაციენტთა 34,9% იღებდა აცეტილსალიცილის მჟავას, ხოლო 11.4% იღებდა III კლასის ანტიარითმიულ პრეპარატებს, მათ შორის ამიოდარონს.

რივაროქსაბანი არ ჩამორჩებოდა ვარფარინს პირველად კომბინირებულ საბოლოო წერტილთან მიმართებაში - ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის სიხშირეები ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ (ცნს). პაციენტთა პოპულაციაში, რომლებმაც მკურნალობა დაასრულეს პროტოკოლის მიხედვით, ინსულტი ან სისტემური თრომბოემბოლია დაფიქსირდა 188 პაციენტში რივაროქსაბანის ჯგუფში (1.71% წელიწადში) და 241 ვარფარინის ჯგუფში (2.16% წელიწადში) (HR 0.79; 95% ნდობის ინტერვალი 0.66-0.96; P <0,001 არა ნაკლები ეფექტიანობისთვის). ყველა რანდომიზირებულ პაციენტს შორის ITT ნიმუშში (ყველა პაციენტის ნიმუშში დანიშნული მკურნალობის მიხედვით), პირველადი საბოლოო წერტილის მოვლენები აღინიშნა 269 პაციენტში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს (2.12% წელიწადში) და 306 პაციენტში, რომლებიც იღებდნენ ვარფარინს (2.42% წელიწადში) (HR 0.88; 95% ნდობის ინტერვალი, 0.74-1.03; P <0.001 არა ნაკლები ეფექტიანობისთვის; P = 0.117 უფრო მაღალი ეფექტიანობისთვის). ITT ანალიზში იერარქიული თანმიმდევრობით შემოწმებული მეორადი საბოლოო წერტილების შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში 1.

ვარფარინის ჯგუფში მყოფ პაციენტებში საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის მნიშვნელობები იყო თერაპიულ დიაპაზონში (2.0-დან 3.0-მდე) საშუალოდ დროის 55%-ში (მედიანა 58%; ინტერკვარტილური დიაპაზონი 43-დან 71-მდე). რივაროქსაბანის მოქმედება არ განსხვავდებოდა დროის საშუალო მნიშვნელობის მიხედვით საკვლევი ცენტრის სამიზნე საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის დიაპაზონში 2.0–3.0 თანაბარი ზომის კვარტილებში (P = 0.74 ურთიერთქმედებისთვის). უმაღლესი კვარტილის ფარგლებში, საკვლევი ცენტრის განსაზღვრების მიხედვით, რივაროქსაბანისთვის საფრთხის თანაფარდობა (HR) ვარფარინთან შედარებით იყო 0.74 (95% ნდობის ინტერვალი, 0.49-1.12).

უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა) შედარებადი იყო ორივე სამკურნალო ჯგუფში (იხ. ცხრილი 2).

ცხრილი 1: ეფექტიანობის შედეგები III ფაზის ROCKET AF კვლევიდან

საკვლევი პოპულაცია

ეფექტიანობის ანალიზები ITT ნიმუშში არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში

პრეპარატის დოზა

რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ

(15 მგ დღეში ერთხელ თირკმლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში)

მოვლენების სიხშირე (100 პაციენტზე წელიწადში)

ვარფარინი დოზით, რომელიც უზრუნველყოფს სამიზნე საერთაშორისო ნორმალიზებულ თანაფარდობას 2.5-ს (თერაპიული დიაპაზონი 2.0-3.0)

მოვლენების სიხშირე (100 პაციენტზე წელიწადში)

HR (95% ნდობის ინტერვალი) p მნიშვნელობა, ტესტი უფრო მაღალ ეფექტიანობაზე

ინსულტი და სისტემური თრომბოემბოლია ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ

269

(2.12)

306

(2.42)

0.88

(0.74–1.03)

0.117

ინსულტი, სისტემური თრომბოემბოლია ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ და სიკვდილი სისხლძარღვთა გართულებებით

572

(4.51)

609

(4.81)

0.94

(0.84–1.05)

0.265

ინსულტი, სისტემური თრომბოემბოლია ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ, სიკვდილი სისხლძარღვთა გართულებებით და მიოკარდიუმის ინფარქტით

659

(5.24)

709

(5.65)

0.93

(0.83–1.03)

0.158

ინსულტი

253

(1.99)

281

(2.22)

0.90

(0.76–1.07)

0.221

სისტემური თრომბოემბოლია ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ

(0.16)

(0.21)

0.74

(0.42-1.32)

0.308

მიოკარდიუმის ინფარქტი

130

(1.02)

142

(1.11)

0.91

(0.72–1.16)

0.464

ცხრილი 2: უსაფრთხოების შედეგები III ფაზის ROCKET AF კვლევიდან

საკვლევი პოპულაცია

პაციენტები არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციით ^ა )

პრეპარატის დოზა

რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ (15 მგ ერთხელ დღეში თირკმლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში)

მოვლენების სიხშირე (100 პაციენტზე წელიწადში)

ვარფარინი დოზით, რომელიც უზრუნველყოფს სამიზნე საერთაშორისო ნორამლიზებულ თანაფარდობას 2,5 (თერაპიული დიაპაზონი 2.0-3.0)

მოვლენების სიხშირე (100 პაციენტზე წელიწადში)

HR (95% ნდობის ინტერვალი) p მნიშვნელობა

დიდი და მცირე კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა

1475

(14.91)

1449

(14.52)

1.03 (0.96-1.11)

0.442

დიდი სისხლდენა

395

(3.60)

386

(3.45)

1.04 (0.90–1.20)

0.576

სიკვდილი სისხლდენით*

(0.24)

(0.48)

0.50 (0.31–0.79)

0.003

სისხლდენა სასიცოცხლო ორგანოდან*

(0.82)

133

(1.18)

0.69 (0.53–0.91)

0.007

ინტრაკრანიალური სისხლდენა*

(0.49)

(0.74)

0.67 (0.47–0.93)

0.019

ჰემოგლობინის დონის ვარდნა*

305

(2.77)

254

(2.26)

1.22 (1.03–1.44)

0.019

სისხლის წითელი უჯრედების 2 ან მეტი ერთეულის ან მთლიანი სისხლის გადასხმა*

183

(1.65)

149

(1.32)

1.25 (1.01–1.55)

0.044

მცირე კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა

1.185

(11.80)

1.151

(11.37)

1.04 (0.96–1.13)

0.345

საერთო სიკვდილიანობა

208

(1.87)

250

(2.21)

0.85 (0.70–1.02)

0.073

ა) პოპულაცია უსაფრთხოების შესაფასებლად მკურნალობის პერიოდში

* ნომინალურად მნიშვნელოვანი

ROCKET AF III ფაზის კვლევის გარდა, ჩატარდა პროსპექტული, არარანდომიზირებული, პოსტრეგისტრაციული, არაინტერვენციული, ღია კოჰორტული კვლევა (XANTUS) შედეგების ცენტრალური ექსპერტული შეფასებით, თრომბოემბოლიური მოვლენების და ძირითადი სისხლდენის ჩათვლით. კვლევა მოიცავდა 6704 პაციენტს არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციით ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ კლინიკურ პრაქტიკაში. XANTUS კვლევაში საშუალო ქულა CHADS2-ის შკალით იყო 1.9 და HAS-BLED-ის შკალით ქულა იყო 2.0, ხოლო ROCKET AF კვლევაში საშუალო ქულა CHADS2-ით და HAS-BLED-ით იყო შესაბამისად 3.5 და 2.8. დიდი სისხლდენა აღინიშნა 2.1 სიხშირით 100 პაციენტზე წელიწადში. ფატალური სისხლდენა იყო 0.2 სიხშირით 100 პაციენტზე წელიწადში, და ინტრაკრანიალური სისხლჩაქცევა 0.4 სიხშირით 100 პაციენტზე წელიწადში. ინსულტი ან სისტემური თრომბოემბოლია ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ დაფიქსირდა სიხშირით 0.8 100 პაციენტზე წელიწადში.

კლინიკურ პრაქტიკაში მიღებული ეს დაკვირვებები შეესაბამება ამ ჩვენებისთვის პრეპარატის უსაფრთხოების დადგენილ პროფილს.

რივაროქსაბანი დაინიშნა ინსულტისა და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის დროს პოსტრეგისტრაციულ, არაინტერვენციულ კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობა მიიღო 162 000-ზე მეტმა პაციენტმა ოთხი ქვეყნიდან. იშემიური ინსულტის სიხშირე იყო 0.70 (95% ნდობის ინტერვალი 0.44-1.13) 100 პაციენტზე წელიწადში. სისხლდენა, რომელიც საჭიროებდა ჰოსპიტალიზაციას, განვითარდა სიხშირით 0.43 (95% ნდობის ინტერვალი 0.31-0.59) (ინტრაკრანიალური სისხლდენა), 1.04 (95% ნდობის ინტერვალი 0.65-1.66) (კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა), 0.41 (95% ნდობის ინტერვალი 0.31-0.53) (სისხლდენა შარდსასქესო გზებიდან) და 0.40 (95% ნდობის ინტერვალი 0.25-0.65) (სხვა სისხლდენა) 100 პაციენტზე წელიწადში.

პაციენტები, რომლებსაც უტარდებათ კარდიოვერსია

პროსპექტული რანდომიზებული ღია მულტიცენტრული საძიებო საბოლოო წერტილის შენიღბული შეფასების კვლევა (X-VERT) ჩატარდა 1504 პაციენტში (ორალური ანტიკოაგულანტებით ან მის გარეშე) არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციით, რომლებშიც დაგეგმილი იყო კარდიოვერსია, რივაროქსაბანისა და K ვიტამინის ანტაგონისტის შედარების მიზნით მორგებული დოზით (რანდომიზაცია 2:1 თანაფარდობით), როგორც გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პრევენციის საშუალება. ჩატარდა ტრანსეზოფაგური ექოკარდიოგრაფიით მართული კარდიოვერსია (წინასწარი თერაპიის 1-5 დღე) ან სტანდარტული კარდიოვერსია (მინიმუმ სამი კვირის წინასწარი თერაპია). პირველადი ეფექტიანობის საბოლოო წერტილი (ნებისმიერი ინსულტი, გარდამავალი იშემიური შეტევა, არა-ცნს-ის სისტემური თრომბოემბოლია, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან სიკვდილი გულ-სისხლძარღვთა მოვლენით) დაფიქსირდა 5 (0.5%) პაციენტში რივაროქსაბანის ჯგუფში (n = 978) და 5 (1.0%) პაციენტში K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში (n = 492; ფარდობითი რისკი 0.50; 95% ნდობის ინტერვალი 0.15-1.73; ITT მოდიფიცირებული შერჩევა). პირველადი უსაფრთხოების საბოლოო წერტილი (ძირითადი სისხლდენა) დაფიქსირდა 6 (0.6%) და 4 (0.8%) პაციენტში რივაროქსაბანის (n = 988) და K ვიტამინის ანტაგონისტის (n = 499) ჯგუფებში, შესაბამისად (RR 0.76; 95% ნდობის ინტერვალი 0.21-2.67; მოსახლეობა უსაფრთხოების შეფასებისთვის). ამ საძიებო კვლევამ აჩვენა შედარებითი ეფექტიანობა და უსაფრთხოება რივაროქსაბანსა და K ვიტამინის ანტაგონისტს შორის კარდიოვერსიის პირობებში.

არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტები, რომლებსაც უტარდებათ პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია სტენტირებით

რანდომიზებული ღია მულტიცენტრული კვლევა (PIONEER AF-PCI) ჩატარდა 2124 პაციენტში, რომლებსაც ჰქონდათ არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაცია, რომლებსაც უტარდებოდათ პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია სტენტირებით პირველადი ათეროსკლეროზის დროს, რათა შეედარებინათ რივაროქსაბანით თერაპიის ორი სქემის და K ვიტამინის ანტაგონისტით ერთი სქემის უსაფრთხოება. პაციენტები შემთხვევითობის პრინციპით განაწილდნენ 1:1:1 თანაფარდობით თერაპიის ჯგუფებში 12 თვის ხანგრძლივობით. პაციენტები ინსულტით ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევით ანამნეზში გამორიცხული იყვნენ კვლევიდან.

1 ჯგუფი იღებდა რივაროქსაბანს 15 მგ დოზით დღეში ერთხელ (10 მგ ერთხელ დღეში კრეატინინის კლირენსით 30-49 მლ/წთ) კომბინაციაში P2Y12 ინჰიბიტორთან. ჯგუფი 2 იღებდა რივაროქსაბანს 2.5 მგ ორჯერ დღეში ორმაგ ანტიაგრეგანტულ თერაპიასთან ერთად, ანუ კლოპიდოგრელი 75 მგ [ან სხვა P2Y12 ინჰიბიტორი] და დაბალი დოზით აცეტილსალიცილის მჟავა 1, 6 ან 12 თვის განმავლობაში, შემდეგ კი რივაროქსაბანს დოზით 15 მგ (ან 10 მგ, კრეატინინის კლირენსით 30-49 მლ/წთ) ერთხელ დღეში აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში დაბალი დოზით. მე-3 ჯგუფმა მიიღო აცეტილსალიცილის მჟავა შერჩეული დოზით ორმაგ ანტიაგრეგანტულ თერაპიასთან კომბინაციაში 1, 6 ან 12 თვის განმავლობაში, შემდეგ K ვიტამინის ანტაგონისტის შერჩეული დოზა დაბალი დოზით აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში.

კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილი დაფიქსირდა 109 (15.7%), 117 (16.6%) და 167 (24.0%) პაციენტში ჯგუფში 1, ჯგუფში 2 და ჯგუფში 3 შესაბამისად (HR 0.59; 95% ნდობის ინტერვალი 0.47-0.76; p <0.001 და HR 0.63; 95% ნდობის ინტერვალი 0.50-0.80; p <0.001, შესაბამისად). მეორადი საბოლოო წერტილი (ერთ-ერთი შემდეგი მოვლენა: სიკვდილი გულ-სისხლძარღვთა გართულებისგან, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი) დაფიქსირდა 41 (5.9%), 36 (5.1%) და 36 (5.2%) პაციენტში ჯგუფში 1, ჯგუფში 2 და ჯგუფში 3 შესაბამისად. რივაროქსაბანის თითოეულმა სქემამ აჩვენა კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის სიხშირის სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება K ვიტამინის ანტაგონისტით თერაპიასთან შედარებით პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაცია, რომლებსაც ჩაუტარდათ პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია სტენტირებით.

PIONEER AF-PCI კვლევის პირველადი მიზანი იყო უსაფრთხოების შეფასება. მონაცემები ეფექტიანობის შესახებ (თრომბოემბოლიური გართულებების ჩათვლით) ამ პოპულაციაში შეზღუდულია

ღრმა ვენების თრომბოზის, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის პრევენცია

რივაროქსაბანის კლინიკური კვლევა შემუშავდა მისი ეფექტიანობის დემონსტრირებისთვის მწვავე ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის საწყის და გრძელვადიან მკურნალობაში და მათი რეციდივის პრევენციაში.

III ფაზის ოთხი რანდომიზებული კონტროლირებადი კვლევა (Einstein DVT, Einstein PE, Einstein Extension და Einstein Choice) მოიცავდა 12 800-ზე მეტ პაციენტს. დამატებით ჩატარდა აინშტაინის DVT და აინშტაინის PE კვლევების გაერთიანებული მონაცემების წინასწარ დაგეგმილი ანალიზი. მკურნალობის მთლიანმა ხანგრძლივობამ ყველა კვლევაში მიაღწია 21 თვეს.

აინშტაინის DVT კვლევაში ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის მქონე 3449 პაციენტში შეფასდა ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა (კლინიკურად აშკარა ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტები გამოირიცხნენ ამ კვლევიდან). მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 3, 6 ან 12 თვე მკვლევარის გადაწყვეტილების მიხედვით.

ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის მკურნალობის პირველი 3 კვირის განმავლობაში პაციენტები იღებდნენ რივაროქსაბანს 15 მგ ორჯერ დღეში, შემდეგ გადავიდნენ რივაროქსაბანზე 20 მგ დღეში ერთხელ.

Einstein PE კვლევისას შეფასდა ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე 4832 პაციენტში ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა. მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 3, 6 ან 12 თვე, მკვლევარის გადაწყვეტილების მიხედვით.

ფილტვის არტერიის მწვავე თრომბოემბოლიის მკურნალობის პირველი 3 კვირის განმავლობაში პაციენტები იღებდნენ რივაროქსაბანს 15 მგ ორჯერ დღეში, შემდეგ გადავიდნენ რივაროქსაბანზე 20 მგ დღეში ერთხელ.

Einstein DVT და Einstein PE კვლევებში, ენოქსაპარინი გამოიყენებოდა როგორც შედარებითი თერაპია მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში K ვიტამინის ანტაგონისტთან ერთად, სანამ პროთრომბინის დრო/საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა არ მიაღწევდა სამიზნეს (≥ 2.0). მკურნალობა გაგრძელდა K ვიტამინის ანტაგონისტით დოზის კორექტირებით, რათა პროთრომბინის დრო/საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა შენარჩუნებულიყო სამიზნე დიაპაზონში 2.0-დან 3.0-მდე.

Einstein Extension კვლევისას ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე 1197 პაციენტში შეფასდა ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა. მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო დამატებით 6 ან 12 თვე პაციენტებში, რომლებმაც დაასრულეს ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობის 6-12 თვე, მკვლევარის გადაწყვეტილების მიხედვით. რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ შედარებული იყო პლაცებოსთან.

Einstein DVT, PE და Extension კვლევებში გამოყოფილი იყო ეფექტიანობის ერთი და იგივე პირველადი და მეორადი საბოლოო წერტილები. ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი იყო კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივი (ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის ერთობლიობა ლეტალური შედეგით ან მის გარეშე). ეფექტიანობის მეორადი საბოლოო წერტილი იყო ღრმა ვენების თრომბოზის, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის ერთობლიობა ლეტალური გამოსავლის და საერთო სიკვდილიანობის გარეშე.

Einstein Choice კვლევისას 3396 პაციენტში დადასტურებული კლინიკურად გამოხატული ღრმა ვენების თრომბოზით და/ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით, რომლებმაც დაასრულეს 6-დან 12 თვემდე ანტიკოაგულაციური თერაპია, შეფასდა ლეტალური გამოსავლით ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის და ლეტალური გამოსავლის გარეშე კლინიკურად გამოხატული ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკის ეფექტიანობა. პაციენტები, რომლებსაც ჰქონდათ ხანგრძლივი ანტიკოაგულაციური თერაპიის ჩვენება, გამორიცხული იყვნენ კვლევიდან. მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 12 თვემდე პაციენტის რანდომიზაციის თარიღის მიხედვით (მედიანა: 351 დღე). რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ და 10 მგ ერთხელ დღეში შედარებული იყო აცეტილსალიცილის მჟავასთან დოზით 100 მგ დღეში ერთხელ. ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი ვენური თრომბოემბოლია (ლეტალური გამოსავლით ან მის გარეშე ღრმა ვენების თრომბოზის და/ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების ერთობლიობა).

Einstein DVT კვლევაში (იხ. ცხრილი 3), რივაროქსაბანი არანაკლებად ეფექტიანი იყო, ვიდრე ენოქსაპარინი/K ვიტამინის ანტაგონისტი, ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილისთვის (p <0.0001 (ტესტი არა ნაკლებ ეფექტიანობაზე); რისკების შეფარდების კოეფიციენტი (HR): 0.680 (0.443–1.042), p = 0.076 (ტესტი უფრო მაღალ ეფექტიანობაზე). წმინდა კლინიკური სარგებლის წინასწარ განსაზღვრული სიდიდე (ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი დიდი სისხლდენების სიხშირესთან ერთად) შეესაბამებოდა HR-ს - 0.67 ((95% ნდობის ინტერვალი: 0.47-0.95), ნომინალური მნიშვნელობა p=0.027) რივაროქსაბანის სასარგებლოდ. საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების მნიშვნელობები იყო თერაპიულ დიაპაზონში საშუალოდ დროის 60.3%-ში მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობისას 189 დღე და 55.4%, 60.1% და 62.8% პაციენტთა ჯგუფებში დაგეგმილი მკურნალობის ხანგრძლივობით 3, 6 და 12 თვე, შესაბამისად. ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში, არ გამოვლინდა მკაფიო კავშირი 2.0-3.0 სამიზნე საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების დიაპაზონში საშუალო დროის მაჩვენებელს, რომელიც განისაზღვრებოდა კვლევით ცენტრში, თანაბარი ზომის მესამედებში და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის სიხშირეს შორის (p = 0.932 ურთიერთქმედებისთვის). კვლევით ცენტრის განსაზღვრული ყველაზე მაღალი მესამედის ფარგლებში, HR რივაროქსაბანისთვის ვარფარინთან შედარებით იყო 0.69 (95% ნდობის ინტერვალი: 0.35-1.35).

პირველადი (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენის) და მეორადი (დიდი სისხლდენა) უსაფრთხოების საბოლოო წერტილების სიხშირე შედარებადი იყო ორივე მკურნალობის ჯგუფში.

ცხრილი 3: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგებიEinstein DVT III ფაზის კვლევიდან

საკვლევი პოპულაცია

3449 პაციენტი კლინიკურად მნიშვნელოვანი მწვავე ღრმა ვენის თრომბოზით

დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა

რივაროქსაბანი ^ა⁾

3, 6ან12თვე

N=1731

ენოქსაპარინი/Kვიტამინის ანტაგონისტი^ბ)

3, 6ან12თვე

N =1718

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*

(2.1%)

(3.0%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია

(1.2%)

(1.0%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი

(0.8%)

(1.6%)

კლინიკურად გამოხატული ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია და ღრმა ვენების თრომბოზი

(0.1%)

ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა

(0.2%)

(0.3%)

დიდი ან კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა

139

(8.1%)

138

(8.1%)

დიდი სისხლდენა

(0.8%)

(1.2%)

ა) რივაროქსაბანი 15 მგ 2-ჯერ დღეში 3 კვირის განმავლობაში და შემდეგ 20 მგ 1 ჯერ დღეში

ბ) ენოქსაპარინი მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში, ნაწილობრივ ერთდროული და შემდგომი თერაპიითK ვიტამინის ანტაგონისტის გამოყენებით.

* p < 0.0001 (არანაკლები ეფექტურობა წინასწარ განსაზღვრული HR-ისთვის 2.0); HR: 0.680 (0.443-1.042), p=0.076 (უფრო მაღალი ეფექტიანობა).

Einstein PE კვლევაში (იხ. ცხრილი 4), რივაროქსაბანი არანაკლებ ეფექტიანი იყო, ვიდრე ენოქსაპარინი/K ვიტამინის ანტაგონისტი ეფექტიანობის პირველად საბოლოო წერტილთან მიმართებაში (p = 0.0026 (ტესტი არა ნაკლებ ეფექტიანობაზე); HR: 1.123 (0.749-1.684)). წმინდა კლინიკური სარგებლის წინასწარ განსაზღვრული სიდიდე (ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი დიდ სისხლდენებთან ერთად) შეესაბამებოდა HR 0.849-ს ((95% ნდობის ინტერვალი: 0.633-1.139), ნომინალური p=0.275). საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების მნიშვნელობები იყო თერაპიულ დიაპაზონში დროის საშუალოდ 63% მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობისას 215 დღე და დროის 57%, 62% და 65% ჯგუფებში დაგეგმილი მკურნალობის ხანგრძლივობით 3, 6 და 12 თვე, შესაბამისად. ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში არ გამოვლინდა მკაფიო კავშირი კვლევით ცენტრში გამოთვლილ სამიზნე INR დიაპაზონში 2.0-3.0 დროის საშუალო მნიშვნელობას, თანაბარი ზომის მესამედებში და ვენური თრომბოემბლიის რეციდივების სიხშირეებს შორის (p=0.082 ურთიერთქმედებისთვის) კვლევით ცენტრში გაზომილ ყველაზე მაღალი მესამედის ფარგლებში, HR რივაროქსაბანისთვის ვარფარინთან შედარებით იყო 0.642 (95% ნდობის ინტერვალი: 0.277-1.484).

უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა) ოდნავ უფრო დაბალი იყო რივაროქსაბანის ჯგუფში (10.3% (249/2412)), ვიდრე ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში (11.4% (274/2405)). უსაფრთხოების მეორადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (დიდი სისხლდენა) უფრო დაბალი იყო რივაროქსაბანის ჯგუფში (1.1% (26/2412)), ვიდრე ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში (2.2% (52/2405)) HR 0.493 (95% ნდობის ინტერვალი: 0.308-0.789).

ცხრილი 4:Einstein PE კვლევის III ფაზის ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგები

საკვლევი პოპულაცია

4832 პაციენტი მწვავე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით

დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა

რივაროქსაბანი ^ა⁾

3, 6ან12თვე

N=2419

ენოქსაპარინი / K ვიტამინის ანტაგონისტი^ბ)

3, 6ან12თვე

N =2413

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*

(2.1%)

(1.8%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია

(1.0%)

(0.8%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი

(0.7%)

(< 0.1%)

(0.5%)

(0.3%)

დიდი ან კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა

249

(10.3%)

274

(11.4%)

დიდი სისხლდენა

(1.1%)

(2.2%)

ბ) ენოქსაპარინი მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში, ნაწილობრივ ერთდროული და შემდგომი თერაპიით K ვიტამინის ანტაგონისტის გამოყენებით

* p <0.0026 (არანაკლები ეფექტიანობა წინასწარ განსაზღვრული HR-ისთვის, უდრის 2.0); HR: 1.123 (0.749-1.684)

ჩატარდა Einstein DVT და Einstein PE კვლევების შედეგების წინასწარ დაგეგმილი გაერთიანებული ანალიზი (იხ. ცხრილი 5).

ცხრილი 5: ეფექტიანობის და უსაფრთხოების შეფასების შედეგები III ფაზის Einstein DVT და Einstein PE კვლევების ერთობლივი ანალიზიდან

საკვლევი პოპულაცია

8281 პაციენტი მწვავე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ღრმა ვენების თრომბოზით და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით

დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა

რივაროქსაბანი ^ა⁾

3, 6ან12თვე

N=4150

ენოქსაპარინი / K ვიტამინის ანტაგონისტი^ბ)

3, 6ან12თვე

N= 4131

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*

(2.1%)

(2.3%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია

(1.0%)

(0.9%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი

(0.8%)

(1.1%)

(< 0.1%)

(0.4%)

(0.3%)

დიდი ან კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა

388

(9,4%)

412

(10,0%)

დიდი სისხლდენა

(1,0%)

(1,7%)

ბ) ენოქსაპარინი მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში, ნაწილობრივ ერთდროული და შემდგომი თერაპიით K ვიტამინის ანტაგონისტით

* p <0.0026 (არა ნაკლები ეფექტიანობა წინასწარ განსაზღვრული HR-ისთვის, უდრის 1.75); HR: 0.886 (0.661-1.186)

წმინდა კლინიკური სარგებლის წინასწარ განსაზღვრული სიდიდე (ეფექტურობის პირველადი საბოლოო წერტილი დიდი სისხლდენების სიხშირესთან ერთად) შეესაბამებოდა HR 0.771-ს ((95% ნდობის ინტერვალი: 0.614–0.967), ნომინალური მნიშვნელობა p = 0.0244).

Einstein Extension კვლევაში (იხ. ცხრილი 6), რივაროქსაბანი აღემატებოდა პლაცებოს ეფექტიანობის პირველად და მეორად საბოლოო წერტილებთან მიმართებაში. რივაროქსაბანის 20 მგ დღეში ერთხელ ჯგუფში არსებულ პაციენტებს აღენიშნებოდათ სტატისტიკურად არამნიშვნელოვანი რიცხვითი ზრდა პირველადი უსაფრთხოების საბოლოო წერტილის მოვლენის სიხშირის მხრივ (დიდი სისხლდენა) პლაცებოსთან შედარებით. უსაფრთხოების მეორადი საბოლოო წერტილის მოვლენების სიხშირე (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა) უფრო მაღალი იყო რივაროქსაბანის 20 მგ დღეში ერთხელ ჯგუფში, ვიდრე პლაცებოს ჯგუფში.

ცხრილი 6: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შეფასების შედეგებიEinstein Extension III ფაზის კვლევიდან

საკვლევი პოპულაცია

1197პაციენტი,რომლებიც აგრძლებდნენ ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობას და რეციდივების პროფილაქტიკას

დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა

რივაროქსაბანი ^ა⁾

6ან12თვე

N=602

პლაცებო

6ან12თვე

N= 594

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*

(1.3%)

(7.1%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია

(0.3%)

(2.2%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი

(0.8%)

(5.2%)

ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეთალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა

(0.2%)

დიდი სისხლდენა

(0.7%)

(0.0%)

კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა

(5.4%)

(1.2%)

ა) რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ

* p < 0,0001 (უფრო მაღალი ეფექტურობა), HR: 0.185 (0.087–0.393).

Einstein Choice კვლევაში (ცხრილი 7), რივაროქსაბანი 20 მგ და 10 მგ დოზებით აღემატებოდა აცეტილსალიცილის მჟავას 100 მგ ეფექტიანობის პირველად საბოლოო წერტილთან მიმართებაში. უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (დიდი სისხლდენა) ერთნაირი იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს 20 მგ და 10 მგ დღეში ერთხელ და პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ აცეტილსალიცილის მჟავას 100 მგ.

ცხრილი 7: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგებიEinstein Choice კვლევის III ფაზაში

საკვლევი პოპულაცია

3396 პაციენტი, რომლებიც აგრძელებდნენ ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკას

პრეპარატის დოზა

რივაროქსაბანი

20მგ1 -ჯერ დღეში

N =1107

რივაროქსაბანი

10მგ1 -ჯერ დღეში

N =1127

აცეტილსალიცილმჟავა

100მგ1 -ჯერ დღეში

N =1131

მკურნალობის ხანგრძლივობის მედიანა

349 [189–362] დღე

353 [190–362] დღე

350 [186–362] დღე

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია

(1.5%)*

(1.2%)**

(4.4%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია

(0.5%)

(1.7%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი

(0.8%)

(0.7 %)

(2.7%)

(0.2%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია, მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი ან სისტემური ემბოლია ცნს-ს გარეთ

(1.7%)

(1.6 %)

(5.0%)

დიდი სისხლდენა

(0.5%)

(0.4%)

(0.3%)

კკლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა

(2.7%)

(2.0%)

(1.8%)

კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია ან დიდი სისხლდენა (წმინდა კლინიკური სარგებელი)

(2.1%) ⁺

(1.5%) ⁺⁺

(4.7%)

* p < 0.001 (უფრო მაღალი ეფექტიანობა) რივაროქსაბანი 20 მგ ერთხელ დღეში 100 მგ ერთხელ დღეში აცეტილსალიცილმჟავასთან შედარებით; ; HR = 0.34 (0.20-0.59)

** p <0.001 (უფრო მაღალი ეფექტიანობა) რივაროქსაბანი 10 მგ 100 მგ ერთხელ დღეში აცეტილსალიცილმჟავასთან; HR = 0.26 (0.14-0.47)

+ რივაროქსაბანი 20 მგ 1-ჯერ/დღეში 1-ჯერ დღეში 100 მგ აცეტილსალიცილმჟავასთან შედარებით; HR=0.44 (0.27-0.71), p = 0.0009 (ნომინალური)

++ რივაროქსაბანი 10 მგ 1 ჯერ/დღეში 100 მგ 1-ჯერ დღეში აცეტილსალიცილმჟავასთან შედარებით; HR=0.32 (0.18-0.55), p <0.0001 (ნომინალური)

EINSTEIN III ფაზის კლინიკური კვლევის პროგრამის გარდა, ჩატარდა პროსპექტული არაინტერვენციული ღია კოჰორტული კვლევა (XALIA) შედეგების ცენტრალიზებული შეფასებით, მათ შორის იყო მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია, დიდი სისხლდენა და ლეტალური გამოსავალი. რივაროქსაბანის ხანგრძლივი გამოყენების უსაფრთხოების შესაფასებლად სტანდარტულ ანტიკოაგულაციურ თერაპიასთან შედარებით, კვლევა მოიცავდა 5142 პაციენტს მწვავე ღრმა ვენების თრომბოზით. დიდი სისხლდენების, ვენური თრომბოემბოლიების სიხშირე და საერთო სიკვდილიანობა რივაროქსაბანის გამოყენებისას იყო 0.7%, 1.4% და 0.5%, შესაბამისად. განსხვავებები დაფიქსირდა პაციენტის საწყის მახასიათებლებში, რომელთა შორის იყო ასაკი, ონკოლოგიური დაავადებების არსებობა და თირკმლის უკმარისობის არსებობა. წინასწარ განსაზღვრული სტრატიფიცირებული ანალიზი მიდრეკილების ქულით გამოიყენებოდა გამოვლენილი საწყისი განსხვავებების კორექტირებისთვის, მაგრამ ნარჩენმა ცვლილებამ შესაძლოა გავლენა მოახდინოს შედეგებზე. დიდი სისხლდენის, ვენური თრომბოემბოლიის და საერთო სიკვდილიანობის კორექტირებული HR სიდიდე რივაროქსაბანის გამოყენებისას სტანდარტული თერაპიის პრეპარატებთან შედარებით იყო 0.77 (95% ნდობის ინტერვალი 0.40-1.50), 0.91 (95% ნდობის ინტერვალი 0.54-1. 54) და 0.51 (95% ნდობის ინტერვალი 0.24–1.07), შესაბამისად. კლინიკურ პრაქტიკაში მიღებული ეს შედეგები შეესაბამება გამოყენების მოცემული ჩვენებისთვის უსაფრთხოების დადგენილ პროფილს.

40 000-ზე მეტმა პაციენტმა ოთხი ქვეყნიდან ონკოლოგიური ანამნეზის გარეშე მიიღო რივაროქსაბანი ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის სამკურნალოდ ან პროფილაქტიკისთვის პოსტრეგისტრაციულ, არაინტერვენციულ კვლევაში. მოვლენების სიხშირე 100 პაციენტზე წელიწადში კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლიის/თრომბოემბოლიური გართულებების დროს, რომლებიც საჭიროებდნენ ჰოსპიტალიზაციას, მერყეობდა 0.64-დან (95% ნდობის ინტერვალი 0.40–0.97) დიდ ბრიტანეთში 2.30-მდე (95% ნდობის ინტერვალი 2.11–2.51) გერმანიაში. სისხლდენა, რომელიც საჭიროებდა ჰოსპიტალიზაციას, განვითარდა სიხშირით 0.31 (95% ნდობის ინტერვალი 0.23-0.42) (ქალასშიდა სისხლდენა), 0.89 (95% ნდობის ინტერვალი 0.67-1.17) (კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა), 0.44 (95% ნდობის ინტერვალი 0.26-0.74) (სისხლდენა შარდ-სასქესო სისტემიდან) და 0.41 (95% ნდობის ინტერვალი 0.31-0.54) (სხვა სისხლდენა) 100 პაციენტზე წელიწადში.

ბავშვები

ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის პრევენცია ბავშვებში

ჩატარდა 6 ღია, მულტიცენტრული კვლევა, რომელშიც ჩართული იყო სულ 727 ბავშვი დადასტურებული მწვავე ვენური თრომბოემბოლიით, რომელთაგან 528-მა მიიღო რივაროქსაბანი. რივაროქსაბანის დოზა, რომელიც გამოიყენებოდა ბავშვებში დაბადებიდან <18 წლამდე, დარეგულირდა სხეულის მასის მიხედვით და იწვევდა რივაროქსაბანის ისეთივე ეფექტებს, როგორიც 20 მგ დღეში ერთხელ დოზა ვენური თრომბოემბოლიის მქონე მოზრდილ პაციენტებში, რაც დადასტურებულია III ფაზის კვლევაში (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

EINSTEIN Junior იყო რანდომიზებული ღია მულტიცენტრული აქტიური კონტროლირებადი III ფაზის კლინიკური კვლევა 500 ბავშვის მონაწილეობით (დაბადებიდან <18 წლამდე) დადასტურებული მწვავე ვენური თრომბოემბოლიით, რომელთაგან 276 ბავშვი იყო 12-დან <18 წლამდე, 101 ბავშვი 6-დან <12 წლამდე, 69 ბავშვი 2-დან <6 წლამდე და 54 ბავშვი 2 წლამდე.

ვენური თრომბოემბოლია კლასიფიცირებული იყო, როგორც კათეტერთან ასოცირებული ვენური თრომბოემბოლია (90/335 პაციენტი რივაროქსაბანის ჯგუფში, 37/165 პაციენტი შედარების პრეპარატის ჯგუფში), თავის ტვინის ვენების და სინუსების თრომბოზი (74/335 პაციენტი რივაროქსაბანის ჯგუფში, 43/165 პაციენტი შედარების პრეპარატის ჯგუფი) ან როგორც სხვა ვენური თრომბოემბოლია, მათ შორის ღრმა ვენების თრომბოზი და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია (არაკათეტერთან ასოცირებული ვენური თრომბოემბოლია, 171/335 პაციენტი რივაროქსაბანის ჯგუფში, 85/165 პაციენტი შედარების პრეპარატის ჯგუფში). ყველაზე გავრცელებული ვენური თრომბოემბოლია ბავშვებში 12-დან <18 წლამდე იყო არაკათეტერთან ასოცირებული ვენური თრომბოემბოლია (211 ბავშვი, 76.4%); 6-დან <12 წლამდე და 2-დან <6 წლამდე ბავშვებში - თავის ტვინის ვენების და სინუსების თრომბოზი (48 ბავშვში (47.5%) და 35 ბავშვში (50.7%), შესაბამისად); 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში – კათეტერთან ასოცირებული ვენური თრომბოემბოლია (37 ბავშვში, 68.5%). რივაროქსაბანის ჯგუფში არ იყო 6 თვეზე ნაკლები ასაკის ბავშვები თავის ტვინის ან სინუსური თრომბოზით. თავის ტვინის და ვენური სინუსების თრომბოზის მქონე 22 პაციენტს ჰქონდა ცნს-ის ინფექცია (13 პაციენტი რივაროქსაბანის ჯგუფში და 9 პაციენტი შედარების პრეპარატის ჯგუფში).

ვენური თრომბოემბოლია პროვოცირებული იყო მუდმივი ან დროებითი რისკის ფაქტორებით ან მათი კომბინაციით 438 (87.6%) ბავშვში.

პაციენტები თავდაპირველად სამკურნალოდ იღებდნენ არაფრაქციული ჰეპარინის, დაბალმოლეკულური ჰეპარინის ან ფონდაპარინუქსის თერაპიულ დოზებს მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში და შემდეგ რანდომიზებული იყვნენ 2:1 შეფარდებით სხეულის მასის მიხედვით კორექტირებული დოზით რივაროქსაბანის ჯუფში ან შედარების პრეპარატის ჯგუფში (ჰეპარინები, K ვიტამინის ანტაგონისტები) ძირითადი მკურნალობის დროს, რაც შეადგენა 3 თვეს (1 თვე 2 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის კათეტერთან ასოცირებული ვენური თრომბოემბოლიით). თუ კლინიკურად შესაძლებელი იყო, ტარდებოდა სისხლძარღვთა განმეორებითი ვიზუალიზაცია პირველადი მკურნალობის პერიოდის ბოლოს; პირველადი ვიზუალიზაცია ჩატარდა კვლევაში ჩართვის ეტაპზე. ამის შემდეგ, საკვლევი პრეპარატის მიღება შეიძლება წყდებოდა ან, მკვლევარის შეხედულებით, გრძელდებოდა სულ 12 თვის განმავლობაში (2 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის კათეტერთან დაკავშირებული თრომბოზით 3 თვემდე).

ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი იყო კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლის რეციდივის სიხშირე. უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილი იყო დიდი სისხლდენების და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენების კომბინირებული სიხშირე. ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების ყველა საბოლოო წერტილი ცენტრალიზებულად იყო შეფასებული დამოუკიდებელი კომიტეტის მიერ, რომელსაც არ ჰქონდა წვდომა ინფორმაციაზე პაციენტების მკურნალობის ჯგუფებში განაწილების შესახებ. ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგები ნაჩვენებია ქვემოთ ცხრილებში 8 და 9.

ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივი დაფიქსირდა 335 პაციენტიდან 4-ში რივაროქსაბანის ჯგუფში და 165 პაციენტიდან 5-ში საკონტროლო ჯგუფში. ძირითადი სისხლდენისა და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენის კომბინირებული საბოლოო წერტილი დაფიქსირდა 329 პაციენტიდან 10-ში (3%), რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს და 162 პაციენტიდან 3-ში (1.9%), რომლებიც იღებდნენ შედარების პრეპარატს. წმინდა კლინიკური სარგებელი (კლინიკურად მნიშვნელოვანი ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის და ძირითადი სისხლდენის კომბინირებული სიხშირე) დაფიქსირდა 335 პაციენტიდან 4-ში რივაროქსაბანის ჯგუფში და 165 პაციენტიდან 7-ში შედარების ჯგუფში. ვენის რეკანალიზაცია განმეორებით ვიზუალიზაციაზე დაფიქსირდა 335 პაციენტიდან 128-ში რივაროქსაბანის ჯგუფში და 165 პაციენტიდან 43-ში შედარების პრეპარატის ჯგუფში. ეს შედეგები ზოგადად ერთიდაიგივე იყო სხვადასხვა ასაკობრივი ჯგუფის ბავშვებში. რივაროქსაბანის ჯგუფში 119 (36.2%) ბავშვს განუვითარდა რაიმე სისხლდენა თერაპიის დროს, შედარების წამლების ჯგუფში - 45 ბავშვში (27.8%).

ცხრილი 8. ეფექტიანობის შეფასების შედეგები ძირითადი მკურნალობის პერიოდის ბოლოს

მოვლენა

რივაროქსაბანი

N = 335*

შესადარებელი პრეპარატი

N = 165*

ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივი (ეფექტურობის პირველადი საბოლოო წერტილი)

(1.2%, 95% ნდობის ინტერვალი

0.4–3.0%)

(3.0%, 95% ნდობის ინტერვალი

1.2–6.6%)

კომბინირეული საბოლოო წერტილი: ვენური თრომბოემბოლიის კლინიკურად გამოხატული რეციდივი + უსიმპტომო გაუარესება განმერეობითი ვიზუალიზაციისას

(1.5%, 95% ნდობის ინტერვალი

0.6–3.4%)

(3.6%, 95% ნდობის ინტერვალი

1.6–7.6%)

კომბინირეული საბოლოო წერტილი: ვენური თრომბოემბოლიის კლინიკურად გამოხატული რეციდივი +უსიმპტომო გაუარესება + ცვლილებების არარსებობა განმერეობითი ვიზუალიზაციისას

(6.3%, 95% ნდობის ინტერვალი

4.0–9.2%)

(11.5%, 95% ნდობის ინტერვალი

7.3–17.4%)

ვენის რეკანალიზაცია განმეორებითი ვიზუალიზაციისას

128

(38.2%, 95% ნდობის ინტერვალი

33.0–43.5%)

(26.1%, 95% ნდობის ინტერვალი

19.8–33.0%)

კომბინირეული საბოლოო წერტილი: ვენური თრომბოემბოლიის კლინიკურად გამოხატული რეციდივი + დიდი სისხლდენა (წმინდა კლინიკური სარგებელი)

(1.2%, 95% ნდობის ინტერვალი

0.4–3.0%)

(4.2%, 95% ნდობის ინტერვალი

2.0–8.4%)

ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური შედეგით ან მის გარეშე

(0.3%, 95% ნდობის ინტერვალი

0.0–1.6%)

(0.6%, 95% ნდობის ინტერვალი

0.0–3.1%)

ცხრილი 9. უსაფრთხოების შეფასების შედეგები ძირითადი მკურნალობის პერიოდის ბოლოს

მოვლენა	რივაროქსაბანი N = 329*	შესადარებელი პრეპარატი N = 162*
კომბინირეული საბოლოო წერტილი: დიდი სისხლდენა კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა (უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილი)	10 (3.0%, 95% ნდობის ინტერვალი 1.6–5.5%)	3 (1.9%, 95% ნდობის ინტერვალი 0.5–5.3%)
დიდი სისხლდენა	0 (0.0%, 95% ნდობის ინტერვალი 0.0–1.1%)	2 (1.2%, 95% ნდობის ინტერვალი 0.2–4.3%)
თერაპიის ფონზე განვითარებული ნებისმიერი სისხლდენა	119 (36.2%)	45 (27.8%)

* ნიმუშის აღება უსაფრთხოების ანალიზისთვის, ე.ი. ყველა რანდომიზირებული ბავშვი, რომლებმაც მიიღეს საკვლევი პრეპარატის მინიმუმ ერთი დოზა.

რივაროქსაბანის ეფექტიანობა და უსაფრთხოების პროფილები ზოგადად ერთიდაიგივე იყო ვენური თრომბოემბოლიის მქონე ბავშვებში და ღრმა ვენების თრომბოზის/ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე მოზრდილებში, მაგრამ ნებისმიერი სისხლდენის მქონე პაციენტების პროპორცია უფრო მაღალი იყო ვენური თრომბოემბოლიის მქონე ბავშვებში, ვიდრე ღრმა ვენების თრომბოზის/ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე მოზრდილებში.

მაღალი რისკის მქონე პაციენტები სამმაგი დადებითი ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომით

მკვლევარის მიერ დაფინანსებულ, რანდომიზებულ, ღია, მულტიცენტრულ, ბრმა საბოლოო წერტილის კვლევაში, რივაროქსაბანი შესწავლილი იყო ვარფარინთან შედარებით პაციენტებში თრომბოზით ანამნეზში, რომლებსაც დაუსვეს ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის დიაგნოზი თრომბოემბოლიური გართულებების მაღალი რისკით (დადებითი შედეგი ანტიფოსფოლიპიდურ სინდრომზე ჩატარებულ სამივე ტესტში: მგლურას ანტიკოაგულანტის არსებობა, კარდიოლიპინის ანტისხეულები და ბეტა-2-გლიკოპროტეინის I-ის ანტისხეულები). 120 პაციენტის ჩართვის შემდეგ, კვლევა ადრე შეწყდა რივაროქსაბანის ჯგუფში მყოფ პაციენტებში გართულებების გაზრდილი სიხშირის გამო. დაკვირვების საშუალო შემდგომი პერიოდი იყო 569 დღე. 59 პაციენტი რანდომიზირებული იყო რივაროქსაბანის ჯგუფში 20 მგ დოზით (15 მგ <50 მლ/წთ კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებისთვის), და 61 პაციენტი რანდომიზირებული იყო ვარფარინის ჯგუფში (საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება 2.0-3.0). თრომბოემბოლიური მოვლენები დაფიქსირდა რივაროქსაბანზე რანდომიზებული პაციენტების 12%-ში (4 იშემიური ინსულტი და 3 მიოკარდიუმის ინფარქტი). ვარფარინის ჯგუფში რანდომიზებულ პაციენტებში მოვლენები არ დაფიქსირდა. ძირითადი სისხლდენა დაფიქსირდა 4 პაციენტში (7%) რივაროქსაბანის ჯგუფში და 2 პაციენტში (3%) ვარფარინის ჯგუფში.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

ქვემოთ წარმოდგენილი ინფორმაცია ეფუძნება ზრდასრულ პაციენტებში მიღებულ მონაცემებს. რივაროქსაბანი სწრაფად შეიწოვება; მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა ტაბლეტის მიღებიდან 2-4 საათის შემდეგ.

რივაროქსაბანის პერორალურად მიღებისას 2,5 და 10 მგ ტაბლეტებში, პრეპარატი შეიწოვება თითქმის მთლიანად, ხოლო მისი ბიოშეღწევადობა მაღალია (80-100%), მიუხედავად საკვების მიღებისა. საკვების მიღება არ ახდენს გავლენას 2.5 მგ და 10 მგ დოზებით რივაროქსაბანის AUC-ზე ან Cmax-ზე.

20 მგ დოზით ტაბლეტების უზმოზე მიღებისას შეწოვის შემცირებული ხარისხის გამო დაფიქსირდა ბიოშეღწევადობა 66%. რივაროქსაბანის 20 მგ ტაბლეტების საკვებთან ერთად მიღებისას აღინიშნა საშუალო AUC-ის 39%-ით ზრდა უზმოზე მიღებასთან შედარებით, რაც მიუთითებს თითქმის სრულ აბსორბციაზე და მაღალ ბიოშეღწევადობაზე. რივაროქსაბანი 15 მგ და 20 მგ დოზით მიღებული უნდა იყოს საკვებთან ერთად (იხ. ნაწილი "დოზირება და მიღების წესი").

რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა თითქმის ხაზოვანია 15 მგ-მდე დღეში ერთხელ უზმოზე მიღებისას. რივაროქსაბანის ტაბლეტების მიღებისას 10 მგ, 15 მგ და 20 მგ დოზით საკვებთან ერთად, აღინიშნება დოზაზე დამოკიდებულება. უფრო მაღალი დოზებით, რივაროქსაბანი ავლენს დაშლით შეზღუდულ აბსორბციას, ბიოშეღწევადობის დაქვეითებას და შეწოვის სიჩქარის დაქვეითებას დოზის გაზრდისას.

რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა ხასიათდება ზომიერი ინდივიდუალური ცვალებადობით (ცვალებადობის კოეფიციენტი 30%-დან 40%-მდე მერყეობს).

რივაროქსაბანის შეწოვა დამოკიდებულია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში მისი გამოთავისუფლების ადგილზე. AUC და Cmax-ის შემცირება 29% და 56%-ით, შესაბამისად, დაფიქსირდა რივაროქსაბანის გრანულატის შეყვანისას წვრილი ნაწლავის პროქსიმალურ ნაწილში, მთლიანი ტაბლეტის მიღებასთან შედარებით. პრეპარატის ექსპოზიცია ასევე მცირდება წვრილი ნაწლავის დისტალურ ნაწილში ან აღმავალ კოლინჯში შეყვანისას. რივაროქსაბანის შეყვანა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში კუჭის დისტალურად თავიდან უნდა იქნას აცილებული, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს აბსორბციის დაქვეითება და, შესაბამისად, რივაროქსაბანის ექსპოზიციის შემცირება.

რივაროქსაბანის 20 მგ ბიოშეღწევადობა (AUC და Cmax) მთლიანი ტაბლეტის სახით მიღებისას ისეთივეა, როგორიც დაქუცმაცებული ტაბლეტის სახით პერორალურად მიღებისას (შერეული ვაშლის პიურეში ან გახსნილი წყალში), ასევე კუჭის ზონდის მეშვეობით შეყვანისას, რასაც მოჰყვება თხევადი საკვების მიღება. რივაროქსაბანის პროგნოზირებადი დოზადამოკიდებული ფარმაკოკინეტიკური პროფილის გათვალისწინებით, ბიოშეღწევადობის ამ კვლევის შედეგები ასევე ვრცელდება უფრო დაბალ დოზებზე.

ბავშვები

ბავშვები იღებდნენ რივაროქსაბანს ტაბლეტის ან პერორალური სუსპენზიის სახით ჭამის დროს ან დასრულებისთანავე, სითხის ჩვეულებრივ რაოდენობასთან ერთად ბავშვებში სათანადო დოზირების უზრუნველსაყოფად. როგორც მოზრდილებში, ასევე ბავშვებში, რივაროქსაბანი სწრაფად შეიწოვება პერორალური მიღების შემდეგ ტაბლეტების ან გრანულების დოზის სახით პერორალური სუსპენზიისთვის. ტაბლეტებსა და პერორალურ სუსპენზიას შორის არ იყო განსხვავება შეწოვის სიჩქარესა და ხარისხში. არ არსებობს ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები ბავშვებში ინტრავენური შეყვანის შესახებ, ამიტომ რივაროქსაბანის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა ბავშვებში უცნობია. დაფიქსირდა ფარდობითი ბიოშეღწევადობის დაქვეითება დოზის მატებასთან ერთად (მგ/კგ სხეულის მასაზე), რაც მიუთითებს შეწოვის შეზღუდვაზე უფრო მაღალი დოზებით მიღებისას, საკვებთან ერთად მიღების დროსაც კი. რივაროქსაბანის ტაბლეტები 15 მგ ან 20 მგ უნდა იქნას მიღებული კვების დროს (იხ. ნაწილი "დოზირება და მიღების წესი").

განაწილება

ადამიანის ორგანიზმში რივაროქსაბანის უმეტესი ნაწილი (92-95%) უკავშირდება პლაზმის ცილებს, ძირითადი დამაკავშირებელი კომპონენტია შრატის ალბუმინი. განაწილების მოცულობა ზომიერია, Vss არის დაახლოებით 50 ლ.

არ არსებობს მონაცემები ბავშვებში რივაროქსაბანის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების შესახებ. არ არსებობს ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები ბავშვებში რივაროქსაბანის ინტრავენური შეყვანის შემდეგ. Vss ბავშვებში (0-დან <18 წლამდე) პერორალური რივაროქსაბანის მიღების შემდეგ, პროგნოზირებული პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური მოდელირებით, დამოკიდებული არის სხეულის მასაზე და შეიძლება აღწერილი იყოს ალომეტრიული ფუნქციით, საშუალო მნიშვნელობით 113 ლ 82.8 კგ წონის პაციენტისთვის.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა

პერორალურად მიღებისას რივაროქსაბანის მიღებული დოზის დაახლოებით 2/3 მეტაბოლიზდება და შემდგომში თანაბარ ნაწილებად გამოიყოფა შარდით და ნაწლავებით. მიღებული დოზის დარჩენილი 1/3 გამოიყოფა უცვლელი სახით პირდაპირ თირკმელებით, ძირითადად თირკმელების აქტიური სეკრეციის გამო.

რივაროქსაბანი მეტაბოლიზდება იზოფერმენტების CYP3A4, CYP2J2, აგრეთვე ციტოქრომული სისტემისგან დამოუკიდებელი მექანიზმების მეშვეობით. ბიოტრანსფორმაციის ძირითადი გზებია მორფოლინის ჯგუფის დაჟანგვა და ამიდური ბმების ჰიდროლიზი. ინ ვიტრო მონაცემების მიხედვით, რივაროქსაბანი არის P-gp (P-გლიკოპროტეინი) და BCRP (სარძევე ჯირკვლის კიბოს რეზისტენტობის ცილა) გადამტანი ცილების სუბსტრატი.

უცვლელი რივაროქსაბანი არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაერთი ადამიანის პლაზმაში, არ არის გამოვლენილი ძირითადი ან აქტიური მოცირკულირე მეტაბოლიტები. რივაროქსაბანი, რომლის სისტემური კლირენსი არის დაახლოებით 10 ლ/სთ, შეიძლება კლასიფიცირდეს, როგორც დაბალი კლირენსის მქონე პრეპარატი. 1 მგ დოზის ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 4,5 საათს. პერორალური მიღების შემდეგ, ექსკრეცია შეზღუდულია შეწოვის სიჩქარით. როდესაც რივაროქსაბანი გამოიყოფა პლაზმიდან, საბოლოო ნახევარგამოყოფის პერიოდი ახალგაზრდა პაციენტებში 5-დან 9 საათამდეა, ხოლო ხანდაზმულ პაციენტებში 11-დან 13 საათამდე.

ბავშვები

ბავშვებში მეტაბოლიზმის შესახებ კონკრეტული მონაცემები არ არსებობს. ფარმაკოკინეტიკის მონაცემები რივაროქსაბანის ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ბავშვებში არ არსებობს. კლირენსი ბავშვებში (0-დან <18 წლამდე) პერორალური რივაროქსაბანის მიღების შემდეგ, პროგნოზირებული პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური მოდელირებით, დამოკიდებულია სხეულის მასაზე და შეიძლება აღწერილი იყოს ალომეტრიული ფუნქციით, საშუალოდ 8 ლ/სთ 82.8 კგ წონის. გეომეტრიული საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი (t1/2), გამოთვლილი პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური მოდელის გამოყენებით, მცირდება ასაკის მატებასთან ერთად და მერყეობს 4.2 საათიდან მოზარდებში დაახლოებით 3 საათამდე 2-12 წლის ბავშვებში, 1.9 და 1.6 საათამდე 0.5-<2 წლის და 0,5 წელზე ნაკლები ასაკის ბავშვებში, შესაბამისად.

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების ცალკეულ ჯგუფებში

რივაროქსაბანის გაზრდილი ექსპოზიცია დაკავშირებულია თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებასთან, რაც ფასდებოდა კრეატინინის კლირენსით. პაციენტებში მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ), ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ) და მძიმე (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ) თირკმლის უკმარისობით, აღინიშნა რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციის (AUC) მატება 1.4, 1.5 და 1.6-ჯერ, შესაბამისად. ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაბამისი ზრდა უფრო გამოხატული იყო. თირკმელების მსუბუქი, საშუალო და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში Xa ფაქტორის აქტივობის საერთო დათრგუნვა გაიზარდა 1,5, 1,9 და 2,0-ჯერ, შესაბამისად, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით; პროთრომბინის დრო ასევე გახანგრძლივდა 1.3, 2.2 და 2.4-ჯერ, შესაბამისად. არ არსებობს მონაცემები რივაროქსაბანის გამოყენების შესახებ პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ.

მოსალოდნელია, რომ რივაროქსაბანი არ ექვემდებარება დიალიზს პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების გამო.

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება <15 მლ/წთ კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებში. პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 15-29 მლ/წთ სიფრთხილეა საჭირო (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

არ არსებობს კლინიკური კვლევების მონაცემები რივაროქსაბანის გამოყენების შესახებ 1 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში თირკმლის ზომიერი ან მძიმე უკმარისობით (გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე <50 მლ/წთ/1.73 მ2).

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

პაციენტებში ღვიძლის ციროზით და ღვიძლის მსუბუქი დისფუნქციით (ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით კლასი A), რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა მხოლოდ ოდნავ განსხვავდებოდა ჯანმრთელ მოხალისეებში შესაბამისი მაჩვენებლებისაგან (საშუალოდ, აღინიშნა რივაროქსაბანის AUC-ის 1.2-ჯერ ზრდა). პაციენტებში ღვიძლის ციროზით და ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით (ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით კლასი B), რივაროქსაბანის საშუალო AUC მნიშვნელოვნად გაიზარდა (2.3-ჯერ) ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. შეუკავშირებელი პრეპარატის AUC გაიზარდა 2.6-ჯერ. ამ პაციენტებს ასევე აღენიშნებოდათ რივაროქსაბანის თირკმელებით გამოყოფის შემცირება ისევე, როგორც თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებს. არ არსებობს მონაცემები ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში გამოყენების შესახებ.

Xa ფაქტორის აქტივობის დათრგუნვა ღვიძლის ზომიერი დისფუნქციის მქონე პაციენტებში 2.6-ჯერ უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში; პროთრომბინის დროის სიდიდე ასევე გაიზარდა 2.1-ჯერ. ღვიძლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტები უფრო მგრძნობიარენი არიან რივაროქსაბანის მიმართ, რაც არის კონცენტრაციასა და პროთრომბინის დროს შორის ფარმაკოდინამიკური ეფექტებისა და ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლების უფრო მჭიდრო კავშირის შედეგი.

რივაროქსაბანი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით, რომლებიც მიმდინარეობს კოაგულოპათიით და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკით, მათ შორის ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და C კლასის ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი "უკუჩვენებები").

არ არსებობს კლინიკური მონაცემები რივაროქსაბანის გამოყენების შესახებ ბავშვებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით.

სხვა ჯგუფები

სქესი

მამაკაცებსა და ქალებში კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაში არ გამოვლენილა. მიღებული მონაცემების ანალიზმა არ გამოავლინა მნიშვნელოვანი განსხვავებები რივაროქსაბანის ექსპოზიციის მხრივ სხვადასხვა სქესის ბავშვებში.

ხანდაზმული ასაკის პირები

ხანდაზმულ პაციენტებში რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაცია უფრო მაღალია, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებში; AUC-ის საშუალო მნიშვნელობა დაახლოებით 1,5-ჯერ მეტია, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებში, ძირითადად მთლიანი და თირკმლის კლირენსის (სავარაუდო) შემცირების გამო. დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

სხვადასხვა კატეგორიები სხეულის წონის მიხედვით

სხეულის ძალიან მცირე ან ძალიან დიდი წონა (50 კგ-ზე ნაკლები ან 120 კგ-ზე მეტი) მხოლოდ მცირე გავლენას ახდენს რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციაზე (სხვაობა 25%-ზე ნაკლებია). დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ბავშვებში რივაროქსაბანის დოზა ემყარება სხეულის წონას. ბავშვებში მიღებული მონაცემების ანალიზმა არ გამოავლინა ჭარბწონიანობის ან სიმსუქნის მნიშვნელოვანი გავლენა რივაროქსაბანის ექსპოზიციაზე.

ეთნიკური განსხვავებები

არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაში კავკასიელ, აფროამერიკელ, ლათინოამერიკელ, იაპონელ ან ჩინელ პაციენტებში.

მიღებული მონაცემების ანალიზმა არ გამოავლინა მნიშვნელოვანი ინტერეთნიკური განსხვავებები რივაროქსაბანის ექსპოზიციაში იაპონური, ჩინური ან აზიური ეთნიკურობის მქონე ბავშვებში იაპონიისა და ჩინეთის ფარგლებს გარეთ, ზოგად პედიატრიულ პოპულაციასთან შედარებით.

ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები პაციენტებში

მოზრდილ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის სამკურნალოდ 20 მგ დოზით დღეში ერთხელ, საშუალო გეომეტრიული კონცენტრაციები (90% პროგნოზირებადი ინტერვალი) პრეპარატის მიღებიდან 2-4 საათში და დაახლოებით 24 საათის შემდეგ (რომელიც დაახლოებით შეესაბამება მაქსიმალურ და მინიმალურ კონცენტრაციებს დოზირების დიაპაზონში) იყო 215 (22-535) და 32 (6-239) მკგ/ლ, შესაბამისად.

საშუალო გეომეტრიული კონცენტრაციები (90% ინტერვალი) სინჯების აღების მომენტში, რომლებიც დაახლოებით შეესაბამება მაქსიმალურ და მინიმალურ კონცენტრაციებს დოზირების ინტერვალში, მწვავე ვენური თრომბოემბოლიის მქონე ბავშვებში, რომლებმაც მიიღეს რივაროქსაბანის წონაზე დაფუძნებული დოზა, ექსპოზიციის მისაღებად, რაც შეესაბამება ღრმა ვენების თრომბოემბოლიის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში არსებულ ექსპოზიციას, დღეღამეში 20 მგ დოზით პრეპარატის მიღებისას, წარმოდგენილია ცხრილში 10.

ცხრილი 10. რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციების წონასწორული მდგომარეობის (მკგ/ლ) შემაჯამებელი სტატისტიკა (გეომეტრიული საშუალო (90% ინტერვალი)) დოზირების რეჟიმისა და ასაკის მიხედვით

დროის ინტერვალები
დღე-ღამეში ერთხელ	N	12 - < 18 წელი	N	6 - < 12 წელი
2.5–4 საათის შემდეგ	171	241.5 (105–484)	24	229.7 (91.5–777)
20–24 საათის შემდეგ	151	20.6 (5.69–66.5)	24	15.9 (3.42–45.5)
დღე-ღამეში ორჯერ	N	6- < 12 წელი	N	2-< 6 წელი	N	0,5 - < 2წელი
2.5–4 საათის შემდეგ	36	145.4 (46.0–343)	38	171.8 (70.7–438)	2	ა.გ.
10–16 საათის შემდეგ	33	26.0 (7.99–94.9)	37	22.2 (0.25–127)	3	10.7 (ა.გ. – ა. გ.)
დღე-ღამეში სამჯერ	N	2- <6 წელი	N	დაბადებიდან < 2წლამდე	N	0,5 - < 2 წელი	N	დაბადებიდან< 0,5 წლამდე
0.5–3 საათის შემდეგ	5	164.7 (108–283)	25	111.2 (22.9–320)	13	114.3 (22.9–346)	12	108.0 (19.2–320)
7–8 საათის შემდეგ	5	33.2 (18.7–99.7)	23	18.7 (10.1–36.5)	12	21.4 (10.5–65.6)	11	16.1 (1.03–33.6)

ნ. რ. - არ იყო გამოთვლილი

რაოდენობრივი გამოვლენის ქვედა ზღვრის ქვემოთ არსებული მნიშვნელობები შეიცვალა რაოდენობრივი გამოვლენის ქვედა ზღვრით 1/2 სტატისტიკური მნიშვნელობების გამოსათვლელად (LOQ = 0.5 მკგ/ლ).

ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრებისა და ფარმაკოდინამიკური ეფექტების თანაფარდობა

ფარმაკოკინეტიკური-ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობა რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციებსა და საბოლოო ფარმაკოდინამიკურ წერტილებს შორის (ფაქტორი Xa პროთრომბინის დროის, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დროის ინჰიბირება და HepTest) შეფასებული იყო რივაროქსაბანის დოზების ფართო დიაპაზონის გამოყენებით (5-30 მგ ორჯერ დღეში). კავშირი რივაროქსაბანის კონცენტრაციასა და Xa ფაქტორის აქტივობას შორის საუკეთესოდ არის ნაჩვენები Emax მოდელის გამოყენებით. პროთრომბინის დროისთვის ხაზოვანი რეგრესიის მოდელი ზოგადად უკეთ აღწერს მონაცემებს. დახრის კოეფიციენტი მნიშვნელოვნად იცვლებოდა პროთრომბინის დროის დასადგენად გამოყენებული რეაქტივების მიხედვით. Neoplastin ნაკრების გამოყენებისას, პროთრომბინის დროის საწყისი მნიშვნელობა იყო დაახლოებით 13 წამი, ხაზის დახრილობით დაახლოებით 3-4 წამი / (100 მკგ/ლ). II და III ფაზის კვლევებში ფარმაკოკინეტიკური-ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობის ანალიზის შედეგები შეესაბამებოდა ჯანმრთელ მოხალისეებში ანალოგიურ მაჩვენებლებს.

გამოყენების ჩვენებები

მოზრდილები

- ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციით ერთი ან მეტი რისკ-ფაქტორის არსებობისას, როგორიცაა გულის შეგუბებითი უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, ასაკი ≥ 75 წელზე მეტი, შაქრიანი დიაბეტი, ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა ანამნეზში.

- ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, ასევე ზრდასრულ პაციენტებში ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის პრევენცია. (იხილეთ მითითებები ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტებისთვის ნაწილში „სიფრთხილის ზომები“).

ბავშვები

- ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ბავშვებში და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში, რომელთა წონაა 30 კგ-დან 50 კგ-მდე, საწყისი პარენტერალური ანტიკოაგულაციური თერაპიის მინიმუმ 5 დღის შემდეგ.

უკუჩვენებები

- მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

- აქტიური კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა.

- ტრავმა ან მდგომარეობა, რომელიც დაკავშირებულია დიდი სისხლდენის გაზრდილ რისკთან, როგორიცაა მიმდინარე ან ბოლო დროს გადატანილი კუჭ-ნაწლავის წყლული, ავთვისებიანი სიმსივნის არსებობა სისხლდენის მაღალი რისკით, თავის ტვინის ან ზურგის ტვინის ბოლოდროინდელი დაზიანება, თავის ტვინის, ზურგის ტვინის ან თვალის ბოლოდროინდელი ოპერაცია, ბოლოდროინდელი ინტრაკრანიალური სისხლდენა, საყლაპავის ვენების დიაგნოსტირებული ან საეჭვო ვარიკოზი, არტერიოვენური მალფორმაციები, სისხლძარღვთა ანევრიზმები ან თავის ტვინის ან ზურგის ტვინის სერიოზული სისხლძარღვოვანი პათოლოგია.

- ნებისმიერი სხვა ანტიკოაგულანტებით ერთდროული თერაპია, მაგალითად, არაფრაქციული ჰეპარინი, დაბალმოლეკულური ჰეპარინები (ენოქსაპარინი, დალტეპარინი და სხვ.), ჰეპარინის წარმოებულები (ფონდაპარინუქსი და სხვ.), გარდა რივაროქსაბანიდან ან რივაროქსაბანზე გადასვლის შემთხვევებისა (იხ. ნაწილი „მიღების წესი და დოზირება“) ან არაფრაქციული ჰეპარინის გამოყენება დოზებში, რომლებიც აუცილებელია ცენტრალური ვენური ან არტერიული კათეტერის ფუნქციონირების უზრუნველსაყოფად (იხ. ნაწილი „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“).

- ღვიძლის დაავადება, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკი, ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და C კლასის ციროზის ჩათვლით (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

- ორსულობა და ძუძუთი კვება (იხილეთ ნაწილი „გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს“).

გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს

ორსულობა

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ორსულ ქალებში დადგენილი არ არის. რეპროდუქციული ტოქსიკურობა ნაჩვენებია ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში. პოტენციური რეპროდუქციული ტოქსიკურობის, სისხლდენის რისკისა და რივაროქსაბანის პლაცენტაში შეღწევის უნარის გამო, კარდატუქსანის გამოყენება ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი "უკუჩვენებები").

რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა თავიდან უნდა აიცილონ ორსულობა რივაროქსაბანით თერაპიის დროს.

ძუძუთი კვება

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ქალებში ძუძუთი კვების პერიოდში დადგენილი არ არის. ცხოველების კვლევების მონაცემები მიუთითებს, რომ რივაროქსაბანი გამოიყოფა დედის რძეში. ამიტომ კარდატუქსანის გამოყენება ძუძუთი კვების დროს უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი „უკუჩვენებები“).მიღებული უნდა იყოს გადაწყვეტილება ძუძუთი კვების შეწყვეტის ან თერაპიის შეწყვეტის შესახებ.

ნაყოფიერება

რივაროქსაბანის ზემოქმედების სპეციფიკური კვლევები ადამიანებში ნაყოფიერებაზე არ ჩატარებულა. ვირთხებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ რივაროქსაბანი არ მოქმედებს ნაყოფიერებაზე მამრ ან მდედრ ვირთხებში.

გამოყენების წესი და დოზები

დოზირების რეჟიმი

ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა მოზრდილებში

რეკომენდებული დოზა არის 20 მგ დღეში ერთხელ, რაც ასევე არის რეკომენდებული მაქსიმალური დღიური დოზა.

კარდატუქსანით თერაპია განხილული უნდა იყოს, როგორც ხანგრძლივი მკურნალობა, იმ პირობით, რომ ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პრევენციის სარგებელი აღემატება სისხლდენის რისკს (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

შემდეგი დოზის გამოტოვების შემთხვევაში, პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს კარდატუქსანის ტაბლეტი და გააგრძელოს პრეპარატის მიღება დღეში ერთხელ მეორე დღეს რეკომენდაციის მიხედვით. არ შეიძლება იმავე დღეს ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული დოზის კომპენსირების მიზნით.

ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პრევენცია მოზრდილებში

რეკომენდებული საწყისი დოზა ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობისას არის 15 მგ ორჯერ დღეში პირველი 3 კვირის განმავლობაში, შემდეგ 20 მგ ერთხელ დღეში ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის შემდგომი მკურნალობისა და რეციდივების პროფილაქტიკისთვის.

ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტებისთვის, რომლებიც გამოწვეულია ძირითადი შექცევადი რისკ-ფაქტორებით (მაგ., წინმსწრები სერიოზული ოპერაცია ან ტრავმა), უნდა განიხილებოდეს მკურნალობის მოკლე კურსი (მინიმუმ 3 თვე). უფრო ხანგრძლივი მკურნალობის პერიოდი განხილული უნდა იყოს ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე იმ პაციენტებისთვის, რომლებშიც ეს მდგომარეობები არ არის დაკავშირებული ძირითად შექცევად რისკ ფაქტორებთან, რომლებიც გამოწვეული არ არის ღრმა ვენების თრომბოზით ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ან მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზით ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ანამნეზში.

თუ საჭიროა თერაპიის გახანგრძლივება ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის თავიდან ასაცილებლად (ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობის დაწყებიდან სულ მცირე 6 თვის შემდეგ), პრეპარატის რეკომენდებული დოზა არის 10 მგ დღეში ერთხელ. ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, როგორიცაა პაციენტები მძიმე თანმხლები დაავადებებით ან პაციენტებში, რომლებსაც განუვითარდათ ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივი კარდატუქსანი 10 მგ დღეში ერთხელ ხანგრძლივი გამოყენებისას, უნდა განიხილებოდეს კარდატუქსანი 20 მგ-ს დღეში ერთხელ მიღება.

მკურნალობის ხანგრძლივობა და დოზის შერჩევა განისაზღვრება ინდივიდუალურად, მკურნალობის სარგებლისა და სისხლდენის რისკის ფრთხილად შეფასების შემდეგ (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

	პერიოდი	მიღების სქემა	საერთო სადღეღამისო დოზა
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და რეციდივების პროფილაქტიკა	1-დან 21-ე დღემდე	15 მგ დღე-ღამეში ორკჯერ	30 მგ
	დაწყებული 22-ე დღიდან	20 მგ დღე-ღამეში ერთჯერ	20 მგ
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა	ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მინიმუმ 6 თვიანი მკურნალობის შემდეგ	10 მგ დღე-ღამეში ერთჯერ ან 20 მგ დღე-ღამეში ერთჯერ	10 მგ ან 20 მგ

თუ გამოტოვებულია დოზა 15 მგ დღეში ორჯერ დოზირების რეჟიმის დროს (1-21 დღე), პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს კარდატუქსანის ტაბლეტი 30 მგ დღიური დოზის მისაღწევად. ამრიგად, შეიძლება კარდატუქსანის ორი ტაბლეტის მიღება ერთჯერადად 15 მგ დოზით. მეორე დღეს პაციენტმა უნდა გააგრძელოს პრეპარატის რეგულარულად მიღება 15 მგ დოზით ორჯერ დღეში რეკომენდებული რეჟიმის შესაბამისად.

თუ მორიგი დოზა გამოტოვებულია დღეში ერთხელ დოზირების რეჟიმის დროს, პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს კარდატუქსანის ტაბლეტი და გააგრძელოს პრეპარატის რეგულარულად მიღება მეორე დღეს რეკომენდებული რეჟიმის შესაბამისად. არ გააორმაგოთ მიღებული დოზა ერთ დღეში გამოტოვებული დოზის კომპენსაციისთვის.

ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის პროფილაქტიკა ბავშვებში და მოზარდებში

კარდატუქსანით მკურნალობა ბავშვებში და 18 წლამდე მოზარდებში უნდა დაიწყოს პარენტერალური ანტიკოაგულაციური თერაპიის დაწყებიდან სულ მცირე 5 დღის შემდეგ.

დოზა ბავშვებისა და მოზარდებისთვის გამოითვლება სხეულის წონის მიხედვით:

- სხეულის წონა 50 კგ ან მეტი: რეკომენდებული დოზაა 20 მგ რივაროქსაბანი დღეში ერთხელ, რაც არის მაქსიმალური დღიური დოზა.

- სხეულის წონა 30-დან 50 კგ-მდე: რეკომენდებული დოზაა 15 მგ რივაროქსაბანი დღეში ერთხელ, რაც არის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა;

- 30 კგ-ზე ნაკლები წონის პაციენტებისთვის არ არსებობს კარდატუქსანის შესაბამისი დოზირების ფორმა. აუცილებელია დაინიშნოს სხვა პრეპარატი იმავე აქტიური ნივთიერებით.

აუცილებელია ბავშვის სხეულის წონის რეგულარული მონიტორინგი და დოზის კორექტირება. ეს აუცილებელია ოპტიმალური თერაპიული დოზის შესანარჩუნებლად. დოზის კორექცია უნდა განხორციელდეს მხოლოდ სხეულის წონის ცვლილების საფუძველზე.

ბავშვთა და მოზარდთა მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 3 თვის განმავლობაში. კლინიკური საჭიროების შემთხვევაში, მკურნალობის ხანგრძლივობა შეიძლება გაიზარდოს 12 თვემდე. არ არსებობს მონაცემები დოზის შემცირების მხარდასაჭერად ბავშვებში თერაპიის 6 თვის შემდეგ. სარგებელი-რისკის თანაფარდობა მკურნალობის 3 თვეზე მეტი ხნის განმავლობაში უნდა შეფასდეს ინდივიდუალურად, განმეორებითი თრომბოზის რისკისა და სისხლდენის პოტენციური რისკის გათვალისწინებით.

დოზის გამოტოვების შემთხვევაში, გამოტოვებული დოზა მიიღება, როგორც კი ეს ფაქტი დადგინდება, მაგრამ მხოლოდ იმავე დღეს. თუ ეს შეუძლებელია, პაციენტმა უნდა გამოტოვოს ეს დოზა და გააგრძელოს შემდეგი დოზა ექიმის მითითებით. არ მიიღება ორმაგი დოზა გამოტოვებული დოზის კომპენსირებისთვის.

K ვიტამინის ანტაგონისტებიდან გადასვლა რივაროქსაბანზე

- ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა: K ვიტამინის ანტაგონისტებით თერაპია უნდა შეწყდეს და კარდატუქსანით თერაპია უნდა დაიწყოს, თუ INR არის ≤ 3.0.

- ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა მოზრდილებში, ასევე ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის პროფილაქტიკა ბავშვებში: K ვიტამინის ანტაგონისტებით თერაპია უნდა შეწყდეს და კარდატუქსანით თერაპია უნდა დაიწყოს, თუ INR არის ≤ 2.5.

პაციენტების K ვიტამინის ანტაგონისტებიდან რივაროქსაბანზე გადასვლისას, INR-ის მნიშვნელობები შეიძლება ცრუდ გაიზარდოს რივაროქსაბანის მიღების შემდეგ. INR არ არის შესაფერისი რივაროქსაბანის ანტიკოაგულანტური აქტივობის დასადგენად და ამიტომ არ უნდა იქნას გამოყენებული ამ მიზნით (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან").

რივაროქსაბანიდან გადასვლა K ვიტამინის ანტაგონისტებზე

არსებობს არასაკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტის შესაძლებლობა რივაროქსაბანიდან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე გადასვლისას. სხვა ანტიკოაგულანტზე გადასვლისას აუცილებელია უწყვეტი საკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტის უზრუნველყოფა. უნდა აღინიშნოს, რომ რივაროქსაბანმა შეიძლება გაზარდოს INR.

პაციენტებმა, რომლებიც გადადიან რივაროქსაბანიდან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე, უნდა მიიღონ ორივე პრეპარატი ერთდროულად, სანამ INR არ იქნება ≥ 2.0. გარდამავალი პერიოდის პირველი ორი დღის განმავლობაში K ვიტამინის ანტაგონისტები უნდა იქნას მიღებული სტანდარტული საწყისი დოზით; K ვიტამინის ანტაგონისტების შემდგომი დოზა განისაზღვრება INR მნიშვნელობის მიხედვით. რივაროქსაბანისა და K ვიტამინის ანტაგონისტების ერთდროული გამოყენებისას, INR უნდა განისაზღვროს წინა დოზის მიღებიდან არა უადრეს 24 საათისა, მაგრამ რივაროქსაბანის შემდეგი დოზის მიღებამდე. რივაროქსაბანის გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ, INR-ის მნიშვნელობა შეიძლება საიმედოდ განისაზღვროს ბოლო დოზის მიღებიდან არა უადრეს 24 საათისა (იხ. ნაწილები „ფარმაკოკინეტიკა“ და „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“).

ბავშვები

ბავშვებში, რომლებიც გადადიან კარდატუქსანიდან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე, უნდა გაგრძელდეს კარდატუქსანის მიღება K ვიტამინის ანტაგონისტების პირველი დოზის მიღებიდან 48 საათის განმავლობაში. ერთდროული მიღებიდან ორი დღის შემდეგ, INR უნდა გაიზომოს კარდატუქსანის შემდეგი დაგეგმილი დოზის მიღებამდე. რეკომენდებულია კარდატუქსანის და K ვიტამინის ანტაგონისტის კომბინირებული გამოყენების გაგრძელება მანამ, სანამ INR არ მიაღწევს ≥ 2.0 მნიშვნელობას. კარდატუქსანის მიღების შეწყვეტის შემდეგ, INR -ს მნიშვნელობა შეიძლება საიმედოდ განისაზღვროს ბოლო დოზის მიღებიდან 24 საათის შემდეგ.

პარენტერალური ანტიკოაგულანტებიდან რივაროქსაბანზე გადასვლა

პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ნებისმიერ პარენტერალურ ანტიკოაგულანტს, უნდა მოიხსნას პარენტერალური ანტიკოაგულანტი და დაიწყოს რივაროქსაბანი 0-დან 2 საათით ადრე მომდევნო დაგეგმილ პარენტერალურ დოზამდე (მაგ., დაბალი მოლეკულური წონის ჰეპარინები) ან უწყვეტი პარენტერალური თერაპიის შეწყვეტისას (მაგ.არაფრაქციული ჰეპარინის ინტრავენური მიღება).

რივაროქსაბანიდან პარენტერალურ ანტიკოაგულანტებზე გადასვლა

პარენტერალური ანტიკოაგულანტის პირველი დოზა მიიღება რივაროქსაბანის შემდეგი დოზის მიღების დროს.

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

მოზრდილები:

შეზღუდული კლინიკური მონაცემები აჩვენებს რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციის მნიშვნელოვან ზრდას თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ). ამიტომ კარდატუქსანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ამ კატეგორიის პაციენტებში. პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ არ არის რეკომენდებული (იხ. ნაწილები „ფარმაკოკინეტიკა“ და „სიფრთხილის ზომები“).

თირკმელების ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ) ან მძიმე (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ) დარღვევების მქონე პაციენტებმა უნდა დაიცვან შემდეგი რეკომენდაციები:

- ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაცია რეკომენდებული დოზაა 15 მგ დღეში ერთხელ (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

- ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის სამკურნალოდ და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის პროფილაქტიკისთვის, კარდატუქსანის რეკომენდებული დოზაა 15 მგ ორჯერ დღეში პირველი სამი კვირის განმავლობაში. შემდგომში, როდესაც პრეპარატის რეკომენდებული დოზაა 20 მგ დღეში ერთხელ, განიხილება დოზის შემცირება 20 მგ-დან 15 მგ-მდე დღეში ერთხელ, თუ პაციენტის სისხლდენის რისკი უფრო მაღალია, ვიდრე განმეორებითი ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის. პრეპარატის 15 მგ დოზით გამოყენების რეკომენდაციები ეფუძნება ფარმაკოკინეტიკური მოდელირებას და არ არის შესწავლილი კლინიკურ კვლევებში (იხ. ნაწილები "ფარმაკოკინეტიკა" და "სიფრთხილის ზომები").

თუ პრეპარატის რეკომენდებული დოზაა 10 მგ დღეში, დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

პაციენტებში თირკმელების მსუბუქი უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ), დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

ბავშვები:

- ბავშვები და მოზარდები თირკმელების მსუბუქი უკმარისობით (გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე 50–80 მლ/წთ/1.73 მ²): დოზის კორექცია არ არის საჭირო მოზრდილებში პრეპარატის გამოყენებისა და ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების შეზღუდული მონაცემების საფუძველზე (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა"). .

- ბავშვები და მოზარდები თირკმელების ზომიერი და მძიმე უკმარისობით (გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე <50 მლ/წთ/1.73 მ²): კარდატუქსანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული კლინიკური მონაცემების ნაკლებობის გამო (იხ. ნაწილი „სიფრთხილის ზომები“).

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

კარდატუქსანი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკი, მათ შორის ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და C კლასის ღვიძლის ციროზით (იხ. ნაწილები "ფარმაკოკინეტიკა" და "უკუჩვენებები").

არ არსებობს კლინიკური მონაცემები ღვიძლის დისფუნქციის მქონე ბავშვებისთვის.

ხანდაზმული პაციენტები (65 წელზე მეტი ასაკის)

დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

სხეულის მასა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

ბავშვებში დოზა განისაზღვრება სხეულის წონის მიხედვით.

სქესი

დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

პაციენტები, რომლებსაც შეიძლება ჩაუტარდეთ კარდიოვერსია

კარდატუქსანით მკურნალობა შეიძლება დაიწყოს ან გაგრძელდეს პაციენტებში, რომლებსაც შეიძლება დასჭირდეთ კარდიოვერსია. ტრანსეზოფაგური ექოკარდიოგრაფიის კონტროლით კარდიოვერსიის ჩატარებისას პაციენტებში, რომლებსაც ადრე არ მიუღიათ ანტიკოაგულაციური თერაპია, საკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტის უზრუნველსაყოფად კარდატუქსანით მკურნალობა უნდა დაიწყოს კარდიოვერსიამდე მინიმუმ 4 საათით ადრე (იხ. ნაწილები "ფარმაკოდინამიკა" და "ფარმაკოკინეტიკა"). ყველა შემთხვევაში, კარდიოვერსიის დაწყებამდე აუცილებელია დარწმუნდეთ, რომ პაციენტმა მიიღო კარდატუქსანი ექიმის დანიშნულებით. მკურნალობის დაწყებისა და ხანგრძლივობის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებისას გასათვალისწინებელია ანტიკოაგულაციური თერაპიის მიმდინარე რეკომენდაციები პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ კარდიოვერსია.

არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტები, რომლებსაც ჩაუტარდათ პერკუტანული კორონარული ჩარევა სტენტირებით

არსებობს რივაროქსაბანის გამოყენების შეზღუდული გამოცდილება შემცირებული დოზით 15 მგ დღეში ერთხელ (ან 10 მგ ერთხელ დღეში თირკმლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში [კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ]) P2Y12 რეცეპტორის ინჰიბიტორთან ერთად მაქსიმუმ 12 თვე პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაცია, რომლებსაც ესაჭიროებათ პერორალური ანტიკოაგულანტები და ჩაუტარდათ პერკუტანული კორონარული ჩარევასტენტირებასთან ერთად (იხ. „ფარმაკოკინეტიკა“ და „სიფრთხილის ზომები“).

გამოყენება ბავშვებში

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტურობა 0-დან 18 წლამდე ბავშვებში ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის პაციენტებში არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის დროს დადგენილი არ არის. მონაცემები ხელმისაწვდომი არ არის. ამასთან დაკავშირებით, პრეპარატი კარდატუქსანი არ არის რეკომენდებული 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოსაყენებლად ნებისმიერი სხვა ჩვენებით, გარდა ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობისა და გარდა ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკისა.

გამოყენების წესი

კარდატუქსანი განკუთვნილია პერორალური მიღებისთვის.

ტაბლეტები მიიღება საკვების მიღების დროს (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

ბავშვები და მოზარდები, რომელთა წონაა 50 კგ-ზე მეტი

კარდატუქსანი განკუთვნილია პერორალური მიღებისთვის.

პაციენტს უნდა მიეცეს რჩევა, გადაყლაპოს ტაბლეტი სითხესთან ერთად. ის ასევე უნდა იქნას მიღებული საკვებთან ერთად (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“). ტაბლეტების მიღება უნდა მოხდეს დაახლოებით 24 საათის ინტერვალით.

თუ პაციენტს პრეპარატის მიღებიდან 30 წუთში დაეწყო ტაბლეტის რეგურგიტაცია ან ღებინება, საჭიროა ახალი დოზის მიღება. თუმცა, თუ პაციენტს აქვს ღებინება ტაბლეტის მიღებიდან 30 წუთზე მეტი ხნის შემდეგ, განმეორებითი დოზა არ არის საჭირო და შემდეგი დოზა მიღებული უნდა იყოს განრიგის მიხედვით.

არ შეიძლება ტაბლეტის გაყოფა ერთ ტაბლეტში შემავალი დოზის ნაწილის მისაღებად.

ტაბლეტის დაქუცმაცება

თუ პაციენტს არ შეუძლია ტაბლეტის მთლიანად გადაყლაპვა, კარდატუქსანის ტაბლეტი შეიძლება დაქუცმაცდეს და შეერიოს წყალს ან ვაშლის პიურეს უშუალოდ მიღებამდე. კარდატუქსანის 15 მგ ან 20 მგ დაქუცმაცებული ტაბლეტების მიღების შემდეგ აუცილებელია დაუყოვნებლივ საკვების მიღება.

დაქუცმაცებული ტაბლეტის მიღება ასევე შეიძლება კუჭის ზონდის მეშვეობით (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

რივაროქსაბანის ტაბლეტები შეიძლება დაქუცმაცდეს, შეერიოს 50 მლ წყალს და მიღებული იყოს ნაზოგასტრალური ან კუჭის ზონდის მეშვეობით კუჭში ზონდის პოზიციის დადასტურების შემდეგ. ამის შემდეგ, აუცილებელია ზონდის გამორეცხვა წყლით. გამომდინარე იქიდან, რომ რივაროქსაბანის აბსორბცია დამოკიდებულია აქტიური ნივთიერების გამოთავისუფლების ადგილზე, აუცილებელია რივაროქსაბანის კუჭის დისტალურად შეყვანის თავიდან აცილება, წინააღმდეგ შემთხვევაში ამან შეიძლება გამოიწვიოს შეწოვის დაქვეითება და, შესაბამისად, აქტიური ნივთიერების ექსპოზიციის შემცირება. დაქუცმაცებული რივაროქსაბანის 15 მგ ან 20 მგ ტაბლეტების შეყვანის შემდეგ დაუყოვნებლივ უნდა მოხდეს ენტერალური კვება.

დაქუცმაცებული რივაროქსაბანის ტაბლეტები სტაბილურია წყალში და ვაშლის პიურეში 4 საათის განმავლობაში.

გ ვერდითი მოვლენები

უსაფრთხოების პროფილის შეჯამება

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება შეფასდა III ფაზის 13 ძირითად კვლევაში (იხ. ცხრილი 11).

სულ 69,608 ზრდასრულმა პაციენტმა III ფაზის 19 კვლევაში და 488 პედიატრიულმა პაციენტმა II ფაზის ორ კვლევაში და III ფაზის ორ კვლევაში მიიღო რივაროქსაბანი.

ცხრილი 11: კვლევებში მონაწილე პაციენტების რაოდენობა, ჯამური დღიური დოზა და მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრძლივობა III ფაზის კლინიკურ კვლევებში მოზრდილებში და ბავშვებში

გამოყენების ჩვენებები	პაციენტთა რაოდენობა*	მთლიანი სადღეღამისო დოზა	მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრძლივობა
ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის გამოცვლის გეგმიური ოპერაცია	6 097	10 მგ	39 დღე
მწვავე დაავადებით ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა	3 997	10 მგ	39 დღე
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, აგრეთვე მათი რეციდივების პროფილაქტიკა	6 790	დღე 1–21: 30 მგ დაწყებული 22-ე დღიდან: 20 მგ მინიმუმ 6 თვიანი თერაპიის შემდეგ 10 ან 20 მგ	21 თვე
ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა დღენაკლულ ახალშობილებში და ბავშვებში 18 წლამდე სტანდარტული ანტიკოაგულაციური თერაპიის დაწყების შემდეგ	329	დოზირება მორგებული სხეულის წონის მიხედვით სისტემური კონცენტრაციების მისაღწევად, რომლებიც ექვივალენტურია იმ მოზრდილებში არსებული კონცენტრაციის, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს 20 მგ დღეში ერთხელ ღრმა ვენების თრომბოზის სამკურნალოდ	12 თვე
ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში	7 750	20 მგ	41 თვე
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ	10 225	5 მგ ან 10 მგ შესაბამისად, აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში ან აცეტილსალიცილის მჟავასთან და კლოპიდოგრელთან ან ტიკლოპიდინთან კომბინაციაში	31 თვე
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გულის იშემიური დაავადება/პერიფერიული არტერიების დაავადება	18 244	5 მგ აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში ან 10 მგ მონოთერაპიაში	47 თვე
	3 256**	5 მგ აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში	42 თვე

*პაციენტები, რომლებმაც მიიღეს რივაროქსაბანის მინიმუმ ერთი დოზა

** VOYAGER PAD კვლევიდან.

ყველაზე ხშირად მოხსენებული გვერდითი რეაქცია პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს, იყო სისხლდენა (იხ. ქვემოთ მოცემული “სიფრთხილის ზომები და შერჩეული არასასურველი რეაქციების აღწერა“) (ცხრილი 12). ყველაზე ხშირად მოხსენებული იყო სისხლდენა ცხვირიდან (4.5%) და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (3.8%).

ცხრილი 12: სისხლდენის* და ანემიის სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ რივაროქსაბანით III ფაზის დასრულებულ კლინიკურ კვლევებში მოზრდილების და ბავშვების მონაწილეობით

გამოყენების ჩვენება	ნებისმიერი სისხლდენა	ანემია
ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის გამოცვლის გეგმიური ოპერაცია	პაციენტების 6.8%	პაციენტების 5.9%
მწვავე დაავადებით ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა	პაციენტების 12.6%	პაციენტების 2.1%
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, აგრეთვე მათი რეციდივების პროფილაქტიკა	პაციენტების 23%	პაციენტების 1.6%
ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა დღენაკლულ ახალშობილებში და ბავშვებში 18 წლამდე სტანდარტული ანტიკოაგულაციური თერაპიის დაწყების შემდეგ	პაციენტების 39.5%	პაციენტების 4.6%
ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში	28 100 პაციენტზე წელიწადში	2.5 100 პაციენტზე წელიწადში
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ	22 100 პაციენტზე წელიწადში	1.4 100 პაციენტზე წელიწადში
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გულის იშემიური დაავადება/პერიფერიული არტერიების დაავადება	6.7 100 პაციენტზე წელიწადში	0.15 100 პაციენტზე წელიწადში**
	8.38 100 პაციენტზე წელიწადში ^#	0.74 100 პაციენტზე წელიწადში*** ^#

*რივაროქსაბანის ყველა კვლევაში სისხლდენის მოვლენების მონაცემები შეგროვდა, დაფიქსირდა და შეფასდა ექსპერტების მიერ.

** COMPASS კვლევაში, ანემიის სიხშირე დაბალია, რადგან შერჩევითი მიდგომა იყო გამოყენებული გვერდითი მოვლენების შესახებ მონაცემების შესაგროვებლად.

*** გვერდითი მოვლენების შესახებ მონაცემების შესაგროვებლად გამოყენებული იქნა შერჩევის მიდგომა.

# VOYAGER PAD კვლევიდან.

გვერდითი რეაქციების ცხრილური შეჯამება

გვერდითი რეაქციების სიხშირე, რომელიც დარეგისტრირდა მოზრდილებში და ბავშვებში რივაროქსაბანის გამოყენებისას ნაჩვენებია ქვემოთ ცხრილში 13 და დაყოფილია სისტემის ორგანოთა კლასის (MedDRA-ს მიხედვით) და სიხშირის მიხედვით.

სიხშირე განისაზღვრება შემდეგნაირად:

ძალიან ხშირად (≥ 1/10),

ხშირად (≥ 1/100-დან < 1/10-მდე),

არახშირად (≥ 1/1000-დან < 1/100-მდე),

იშვიათად (≥ 1/10,000-დან < 1/1,000-მდე),

ძალიან იშვიათად (< 1/10,000),

სიხშირე უცნობია (შეუძლებელია შეფასდეს არსებული მონაცემებით)

ცხრილი 13: ყველა არასასურველი რეაქცია, რომლებიც დარეგისტრირდა მოზრდილ პაციენტებში III ფაზის კლინიკურ კვლევებში ან პოსტრეგისტრაციული გამოყენებისას* და ბავშვებში II ფაზის ორ კლინიკურ კვლევაში და III ფაზის ორ კლინიკურ კვლევაში

ხშირად	არახშირად	იშვიათად	ძალიან იშვიათად	სიხშირე უცნობია
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები
ანემია (შესაბამისი ლაბორატორიული მაჩვენებლების ჩათვლით)	თრომბოციტოზი (თრომბოციტების რაოდენობის გაზრდის ჩათვლით)^A, თრომბოციტოპენია
იმუნური სისტემის დარღვევები
	ალერგიული რეაქცია, ალერგიული დერმატიტი, ანგიონევროზული შეშუპება და ალერგიული შეშუპება		ანაფილაქსიური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით
ნერვული სისტემის დარღვევები
თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი	თავის ტვინის და ქალასშიდა სისხლჩაქცევა, გონების დაკარგვა
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ
სისხლჩაქცევა თვალში (მათ შორის სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში)
გულის დარღვევები
	ტაქიკარდია
სისხლძარღვთა დარღვევები
არტერიული ჰიპოტენზია, ჰემატომა
სუნთქვის, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები
ცხვირიდან სისხლდენა, სისხლის ამოხველება			ეოზინოფილური პნევმონია
კუჭ-ნაწლავის დარღვევები
ღრძილებიდან სისხლდენა, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა (მათ შორის რექტალური სისხლდენა), კუჭ-ნაწლავის და მუცლის ტკივილი, დისპეფსია, გულისრევა, ყაბზობა^A, დიარეა, ღებინება^A,	პირის სიმშრალე
ღვიძლისა და სანაღვლე გზების დარღვევები
ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება	ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება, ტუტე ფოსფატაზა აქტივობის მომატება ^A, გგტ-ს აქტივობის მომატება ^A	სიყვითლე, კონიუგირებული ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება (ALT აქტივობის ერთდროული მატებით ან მის გარეშე), ქოლესტაზი, ჰეპატიტი (ჰეპატოცელულარული დაზიანების ჩათვლით)
კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები
კანის ქავილი (გენერალიზებული ქავილის იშვიათი შემთხვევების ჩათვლით), კანზე გამონაყარი, ექიმოზი, კანზე და კანქვეშა სისხლჩაქცევები,	ჭინჭრის ციება		სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, DRESS სინდრომი
კუნთების, ჩონჩხის და შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები
ტკივილი კიდურებში ^A	ჰემართროზი	სისხლჩაქცევა კუნთში		კომპარტმენტის სინდრომი სისხლდენის გამო
თირკმელებისა და საშარდე გზების დარღვევები
შარდსასქესო გზებიდან სისხლდენა (მათ შორის ჰემატურია და მენორაგია ^B), თირკმლის დისფუნქცია (სისხლში კრეატინინის მომატება, სისხლში შარდოვანას მომატება)				თირკმლის უკმარისობა/თირკმლის მწვავე უკმარისობა სისხლდენის გამო, რომელიც საკმარისია ჰიპოპერფუზიის გამოწვევისთვის
ზოგადი დარღვევები და რეაქციები ინექციის ადგილზე
ცხელება^A, პერიფერიული შეშუპება, ზოგადი ფიზიკური ძალისა და ენერგიის დაქვეითება (სისუსტის და ასთენიის ჩათვლით)	ზოგადი ჯანმრთელობის გაუარესება (სისუსტის ჩათვლით)	ადგილობრივი შეშუპება ^A
ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები
	ლაქტატდეჰიდროგენაზას აქტივობის მომატება^A, ლიპაზას აქტივობის მომატება^A, ამილაზას აქტივობის მომატება^A,
დაზიანებები, ინტოქსიკაციები და პროცედურების გართულებები
სისხლდენა პროცედურების შემდეგ (მათ შორის პოსტოპერაციული ანემია და ჭრილობიდან სისხლდენა), სისხლჩაქცევები, ჭრილობიდან გამონადენი ^A		სისხლძარღვთა ფსევდოანევრიზმა ^C

A: დაფიქსირდა ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისას ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის ეგმიური ოპერაცია.

B: დაფიქსირდა ღრმა ვენების თრომბოზის, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობისას და რეციდივების პროფილაქტიკისას, როგორც ძალიან ხშირი <55 წლის ასაკის ქალებში.

C: დაფიქსირდა, როგორც არახშირი ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკისას პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ (პერკუტანული კორონარული ჩარევის შემდეგ).

*: წინასწარ განსაზღვრული შერჩევის მიდგომა გამოყენებული იყო გვერდითი მოვლენების შესახებ მონაცემების შესაგროვებლად შერჩეულ III ფაზის კვლევებში. ამ კვლევების მონაცემების ანალიზის საფუძველზე, არასასურველი რეაქციების სიხშირე არ გაიზარდა და არ გამოვლენილა ახალი გვერდითი რეაქციები.

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

მოქმედების ფარმაკოლოგიური მექანიზმის გათვალისწინებით, რივაროქსაბანის გამოყენებას შეიძლება თან ახლდეს ლატენტური ან აშკარა სისხლდენის გაზრდილი რისკი ნებისმიერი ქსოვილიდან ან ორგანოდან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს პოსტჰემორაგიული ანემია. ნიშნები, სიმპტომები და სიმძიმე (ლეთალური გამოსავლის ჩათვლით) განსხვავდება სისხლდენის და/ან ანემიის ადგილმდებარეობის, ინტენსივობის ან ხანგრძლივობის მიხედვით (იხ. „სისხლდენის კონტროლი“ ნაწილში „ჭარბი დოზირება“). კლინიკურ კვლევებში ლორწოვანი გარსებიდან სისხლდენა (კერძოდ, სისხლდენა ცხვირიდან, ღრძილებიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, შარდსასქესო სისტემიდან, პათოლოგიური ვაგინალური ან მომატებული მენსტრუალური სისხლდენის ჩათვლით) და ანემია უფრო ხშირად აღინიშნებოდა რივაროქსაბანით ხანგრძლივი მკურნალობისას, ვიდრე K ვიტამინის ანტაგონისტით თერაპიის დროს. ამრიგად, შესაბამისი კლინიკური მონიტორინგის გარდა, ჰემოგლობინის/ჰემატოკრიტის ლაბორატორიული გამოკვლევა შეიძლება სასარგებლო იყოს ფარული სისხლდენის იდენტიფიცირებისთვის და აშკარა სისხლდენის კლინიკური მნიშვნელობის რაოდენობრივი განსაზღვრისთვის, როდესაც ეს შესაძლებელია. სისხლდენის რისკი შეიძლება გაიზარდოს ზოგიერთ პაციენტთა ჯგუფში, მაგალითად, მძიმე უკონტროლო ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში და/ან ჰემოსტაზზე მოქმედ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენებისას (იხ. "სისხლდენის რისკი" ნაწილში „სიფრთხილის ზომები“). მენსტრუალური სისხლდენა შეიძლება იყოს უფრო მძიმე და/ან ხანგრძლივი. ჰემორაგიული გართულებები შეიძლება იყოს სისუსტე, ფერმკრთალი კანი, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი ან აუხსნელი შეშუპება, ქოშინი და აუხსნელი შოკი. ზოგიერთ შემთხვევაში, ანემიის გამო დაფიქსირდა მიოკარდიუმის იშემიის სიმპტომები, როგორიცაა გულმკერდის ტკივილი და სტენოკარდია.

მძიმე სისხლდენის ცნობილი გართულებები, როგორიცაა გაზრდილი სუბფასციალური წნევის სინდრომი (კომპარტმენტის სინდრომი) და თირკმლის უკმარისობა ჰიპოპერფუზიის გამო, აღწერილია რივაროქსაბანის გამოყენებისას. ამიტომ, ნებისმიერი პაციენტის შეფასებისას, რომელიც იღებს ანტიკოაგულანტებს, გასათვალისწინებელია სისხლდენის შესაძლებლობა.

ბავშვები

ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პრევენცია

უსაფრთხოების შეფასება ბავშვებსა და მოზარდებში ეფუძნება უსაფრთხოების მონაცემებს ღია, აქტიური კონტროლირებადი კვლევებიდან (II ფაზის ორი კვლევა და III ფაზის ერთი კვლევა) 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში. რივაროქსაბანისა და შედარებითი პრეპარატის უსაფრთხოების მონაცემები ბავშვების სხვადასხვა ასაკობრივ ჯგუფში ზოგადად ერთი და იგივე იყო. საერთო ჯამში, 412 ბავშვისა და მოზარდის უსაფრთხოების პროფილი, რომლებიც მკურნალობდნენ რივაროქსაბანით, მსგავსი იყო ზრდასრულ პაციენტებში არსებული პროფილის და შენარჩუნებული იყო სხვადასხვა ასაკობრივ ჯგუფებში, თუმცა შეფასება შეზღუდულია პაციენტების მცირე რაოდენობით.

თავის ტკივილი (ძალიან ხშირად, 16.7%), ცხელება (ძალიან ხშირად, 11.7%), ცხვირიდან სისხლდენა (ძალიან ხშირად, 11.2%), ღებინება (ძალიან ხშირად, 10.7%), ტაქიკარდია (ხშირად, 1.5%), ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება (ხშირად, 1.5%) და კონიუგირებული ბილირუბინის მომატება (არახშირად, 0.7%) უფრო ხშირად აღინიშნა ბავშვებში, ვიდრე მოზრდილებში. როგორც მოზრდილებში, მოზარდი გოგონების 6.6% (ხშირად) აღინიშნა მენორაგია მენარქეს შემდეგ. თრომბოციტოპენია, გამოვლენილი მოზრდილებში პოსტრეგისტრაციული მონიტორინგის დროს, ხშირი იყო (4.6%) ბავშვებში კლინიკურ კვლევებში. ბავშვებში წამლის გვერდითი რეაქციები ძირითადად მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის იყო.

დოზის გადაჭარბება

მოზრდილ პაციენტებში აღინიშნა 1960 მგ-მდე დოზის გადაჭარბების იშვიათი შემთხვევები. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის გულდასმით მონიტორინგი სისხლდენის ან სხვა არასასურველი რეაქციების გამო (იხ. „სისხლდენის შეჩერება“). შეზღუდული აბსორბციის გამო, მოსალოდნელია პლატო კონცენტრაციების წარმოქმნა რივაროქსაბანის საშუალო პლაზმური კონცენტრაციის შემდგომი ზრდის გარეშე 50 მგ ან უფრო მაღალი თერაპიულზე მეტი დოზებით მიღებისას. არ არსებობს მონაცემები ბავშვებში თერაპიულ დოზაზე მეტი დოზების შესახებ.

მოზრდილებისთვის არსებობს სპეციფიური ანტიდოტი (ანდექსანეტი ალფა), რომელიც ბლოკავს რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკურ ეფექტს, მაგრამ ის არ არის დამტკიცებული ბავშვებში გამოსაყენებლად.

რივაროქსაბანის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, შესაძლებელია აქტივირებული ნახშირის გამოყენება პრეპარატის შეწოვის შესამცირებლად.

სისხლდენის შეჩერება

თუ პაციენტს, რომელიც იღებს რივაროქსაბანს, აღენიშნება სისხლდენა, რივაროქსაბანის შემდეგი დოზა უნდა გადაიდოს ან, საჭიროების შემთხვევაში, ამ პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს. რივაროქსაბანის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 5-13 საათს. ბავშვებში პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური მოდელირებით პროგნოზირებული ნახევარგამოყოფის პერიოდი უფრო ხანმოკლეა, ვიდრე მოზრდილებში (იხ. „ფარმაკოკინეტიკა“). მკურნალობა უნდა იყოს ინდივიდუალური, სისხლდენის სიმძიმისა და ლოკალიზაციის გათვალისწინებით. საჭიროების შემთხვევაში, უნდა ჩატარდეს შესაბამისი სიმპტომური მკურნალობა, როგორიცაა მექანიკური კომპრესია (მაგალითად, ცხვირიდან მძიმე სისხლდენის დროს), ქირურგიული ჰემოსტაზი სისხლდენის კონტროლის პროცედურებით, ინფუზიური თერაპია და ჰემოდინამიკური მხარდაჭერა, სისხლის პრეპარატების (ერითროციტული მასა ან ახლად გაყინული პლაზმა ანემიის ან კოაგულოპათიის არსებობის მიხედვით) ან თრომბოციტების გამოყენება.

თუ ზემოაღნიშნული ზომებით ვერ მიიღწევა სისხლდენის შეჩერება, შეიძლება დაინიშნოს Xa ფაქტორის ინჰიბიტორის სპეციფიკური ანტიდოტი (ანდექსანეტ ალფა), რომელიც ბლოკავს რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკურ ეფექტს, ან სპეციფიკური პროკოაგულანტი პრეპარატი, როგორიცაა პროთრომბინის კომპლექსის კონცენტრატი, გააქტიურებული პროთრომბინის კომპლექსის კონცენტრატი ან რეკომბინანტული ფაქტორი VIIa. თუმცა, ამჟამად, ამ პრეპარატების გამოყენების გამოცდილება მოზრდილებში და ბავშვებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს, ძალიან შეზღუდულია. ეს რეკომენდაციები ასევე ეფუძნება შეზღუდულ არაკლინიკურ მონაცემებს. სისხლდენის აქტივობის შემცირებიდან გამომდინარე, განხილული უნდა იყოს VIIa რეკომბინანტული ფაქტორის განმეორებითი მიღების და დოზის შერჩევის შესაძლებლობა. ადგილობრივი ხელმისაწვდომობიდან გამომდინარე, დიდი სისხლდენის შემთხვევაში განხილული უნდა იყოს ჰემოსტაზიოლოგის კონსულტაცია (იხ. ნაწილი "ფარმაკოდინამიკა").

მოსალოდნელია, რომ პროტამინის სულფატი და ვიტამინი K არ იმოქმედებს რივაროქსაბანის ანტიკოაგულაციურ აქტივობაზე. არსებობს შეზღუდული გამოცდილება ტრანექსამინის მჟავასთან დაკავშირებით და არ არის გამოცდილება ამინოკაპრონის მჟავასთან და აპროტინინთან დაკავშირებით პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს. არ არსებობს ამ პრეპარატების გამოყენების გამოცდილება ბავშვებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს. არ არსებობს მეცნიერული საფუძველი ან გამოცდილება სისტემური ჰემოსტატიკური პრეპარატის დესმოპრესინის გამოყენების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს. პლაზმის ცილებთან მისი ფართო შეკავშირების გათვალისწინებით, რივაროქსაბანი არ გამოიყოფა დიალიზით.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან

ბავშვებში წამალთშორისი ურთიერთქმედების ხარისხი უცნობია. ბავშვების მკურნალობისას გათვალისწინებული უნდა იყოს მოზრდილებისგან მიღებული შემდეგი ურთიერთქმედების მონაცემები, და გაფრთხილებები ნაწილში „სიფრთხილის ზომები“.

CYP3A4 იზოფერმენტის და P-გლიკოპროტეინის ინჰიბიტორები

რივაროქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ კეტოკონაზოლთან (400 მგ ერთხელ დღეში) ან რიტონავირთან (600 მგ ორჯერ დღეში) გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის 2.6/2.5-ჯერ და რივაროქსაბანის საშუალო Cmax-ის მატება 1.7/1.6-ჯერ ფარმაკოდინამიკური მოქმედების მნიშვნელოვანი მატებით, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის გაზრდილი რისკი. ამიტომ კარდატუქსანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ სისტემურ თერაპიას აზოლის ჯგუფის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებით, როგორიცაა კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი, ან აივ პროტეაზას ინჰიბიტორები. ეს აქტიური ნივთიერებები წარმოადგენს როგორც CYP3A4-ის, ასევე P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინჰიბიტორებს (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

აქტიური ნივთიერებები, რომლებიც ძლიერად აინჰიბირებენ რივაროქსაბანის ელიმინაციის მხოლოდ ერთ გზას, CYP3A4 ან P-გლიკოპროტეინს, სავარაუდოდ ნაკლებად გაზრდიან მის კონცენტრაციას პლაზმაში. მაგალითად, კლარიტრომიცინმა (500 მგ ორჯერ დღეში), რომელიც ითვლება CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორად და P-გლიკოპროტეინის ზომიერ ინჰიბიტორად, გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის 1.5-ჯერ და Cmax-ის 1.4-ჯერ მატება. კლარიტრომიცინთან ურთიერთქმედება კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება პაციენტთა უმრავლესობისთვის, მაგრამ შეიძლება იყოს პოტენციური მნიშვნელობის მქონე მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის (თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის იხილეთ „სიფრთხილის ზომები“).

ერითრომიცინი (500 მგ 3-ჯერ დღეში), CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის ზომიერი ინჰიბიტორი, ზრდიდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ს და Cmax-ს 1,3-ჯერ. ერითრომიცინთან ურთიერთქმედება კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება პაციენტთა უმეტესობისთვის, მაგრამ შეიძლება იყოს პოტენციური მნიშვნელობის მქონე მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში.

თირკმელების მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ერითრომიცინმა (500 მგ 3-ჯერ დღეში) გაზარდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC 1.8-ჯერ და Cmax 1.6-ჯერ თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით. თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ერითრომიცინმა გაზარდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC 2.0-ჯერ და Cmax 1.6-ჯერ, თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით. ერითრომიცინის მოქმედება აძლიერებს თირკმელების ფუნქციის დარღვევას (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

ფლუკონაზოლი (400 მგ დღეში ერთხელ), ზომიერი CYP3A4 ინჰიბიტორი, ზრდიდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ს 1.4-ჯერ და საშუალო Cmax-ს 1.3-ჯერ. ფლუკონაზოლთან ურთიერთქმედება კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება პაციენტების უმრავლესობისთვის, მაგრამ შეიძლება იყოს პოტენციური მნიშვნელობის მქონე მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის (თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის იხილეთ „სიფრთხილის ზომები“).

შეზღუდული კლინიკური მონაცემების საფუძველზე, თავიდან უნდა იქნას აცილებული რივაროქსაბანის დრონედარონთან ერთად მიღება.

ანტიკოაგულანტები

ენოქსაპარინის (40 მგ ერთხელ) რივაროქსაბანთან (10 მგ ერთხელ) ერთდროული გამოყენების შემდეგ დაფიქსირდა ანტი-Xa აქტივობასთან მიმართებით ჯამური ეფექტი, კოაგულაციის მაჩვენებლებზე (პროთრომბინის დროს, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო,) დამატებითი ზემოქმედების გარეშე.

ენოქსაპარინი არ ცვლიდა რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკას.

სისხლდენის გაზრდილი რისკის გამო, სიფრთხილეა საჭირო სხვა ანტიკოაგულანტებთან ერთად გამოყენებისას (იხ. ნაწილები "უკუჩვენებები" და "სიფრთხილის ზომები").

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები/თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები

რივაროქსაბანის (15 მგ) და ნაპროქსენის 500 მგ დოზით ერთობლივი გამოყენების შემდეგ სისხლდენის დროის კლინიკურად მნიშვნელოვანი გახანგრძლივება არ დაფიქსირებულა. თუმცა, ზოგიერთ ადამიანში შესაძლებელია უფრო გამოხატული ფარმაკოდინამიკური პასუხი.

არ დაფიქსირებულა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება რივაროქსაბანისა და 500 მგ აცეტილსალიცილის მჟავას კომბინირებული გამოყენებისას.

არ აღინიშნა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება რივაროქსაბანსა (15 მგ) და კლოპიდოგრელს შორის (დამტვირთავი დოზა 300 მგ, შემდგომი შემანარჩუნებელი დოზით 75 მგ), მაგრამ პაციენტების ამ ქვეჯგუფში აღინიშნა სისხლდენის დროის მნიშვნელოვანი ზრდა, რომელიც არ იყო დაკავშირებული თრომბოციტების აგრეგაციის ხარისხთან და P-სელექტინის ან რეცეპტორების GPIIb/IIIa შემცველობასთან.

სიფრთხილეა საჭირო რივაროქსაბანის არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან (აცეტილსალიცილის მჟავას ჩათვლით) და თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებისას, რადგან ამ პრეპარატების გამოყენება ზრდის სისხლდენის რისკს (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები/სეროტონინის და ნორეპინეფრინის სელექტიური ინჰიბიტორები

ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, შეიძლება აღინიშნოს სისხლდენის გაზრდილი რისკი პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიურ ინჰიბიტორებთან ან სეროტონინის და ნორადრენალინის სელექტიურ ინჰიბიტორებთან ერთად თრომბოციტებზე ამ პრეპარატების ზემოქმედების გამო. რივაროქსაბანის კლინიკური კვლევების შედეგებმა აჩვენა დიდი და მცირე კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რაოდეობრივი ზრდა ყველა სამკურნალო ჯგუფში ამ პრეპარატების ერთად გამოყენებისას.

ვარფარინი

K ვიტამინის ანტაგონისტ ვარფარინიდან (INR 2.0-3.0) რივაროქსაბანზე (20 მგ) ან რივაროქსაბანიდან (20 მგ) ვარფარინზე (INR 2.0-3.0) გადასვლამ გამოიწვია პროთრომბინის დრო/INR (Neoplastin) უფრო დიდი მატება, ვიდრე ეფექტების მარტივი შეჯამებისას (ზოგიერთ შემთხვევაში, INR მნიშვნელობებმა შეიძლება მიაღწიოს 12-ს), ხოლო ზემოქმედება გააქტიურებულ ნაწილობრივ თრომბოპლასტინის დროზე, Xa ფაქტორის აქტივობის დათრგუნვაზე და გავლენა ენდოგენურ თრომბინის პოტენციალზე იყო ადიტიური.

ერთი პრეპარატიდან მეორეზე გადასვლის პერიოდში რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შეფასების აუცილებლობის შემთხვევაში, აუცილებელი ტესტების სახით, რომლებზეც გავლენას არ ახდენს ვარფარინი, შეიძლება გამოყენებული იყიოს ანტი-Xa აქტივობის, პროთრომბინაზა-ინდუცირებული შედედების დროის (PiCT) და HepTest-ის ჩატარება. ვარფარინის ბოლო დოზის მიღებიდან მე-4 დღიდან დაწყებული, ყველა ლაბორატორიული პარამეტრი (მათ შორის პროთრომბინის დრო, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო, Xa ფაქტორის დათრგუნვა და ენდოგენური თრომბინის პოტენციალი) ასახავს მხოლოდ რივაროქსაბანის ეფექტს.

თუ საჭიროა ვარფარინის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შეფასება ერთი პრეპარატიდან მეორეზე გადასვლის პერიოდში, შეიძლება გამოყენებულ იქნას INR-ის გაზომვა რივაროქსაბანის C_trough-ის დროს (რივაროქსაბანის წინა დოზიდან 24 საათის შემდეგ), ვინაიდან მოცემულ დროს რივაროქსაბანი პრაქტიკულად არ მოქმედებს ამ მაჩვენებელზე.

ვარფარინსა და რივაროქსაბანს შორის ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.

CYP3A4 იზოფერმენტის ინდუქტორები

რივაროქსაბანისა და CYP3A4-ს ძლიერი ინდუქტორის რიფამპიცინის ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის დაქვეითება დაახლოებით 50%-ით, მისი ფარმაკოდინამიკური ეფექტების პარალელური დაქვეითებით. რივაროქსაბანისა და CYP3A4 იზოფერმენტის სხვა ძლიერი ინდუქტორების ერთდროულმა გამოყენებამ (მაგ. ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ფენობარბიტალი ან კრაზანა) ასევე შეიძლება გამოიწვიოს რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციის დაქვეითება. ამიტომ, CYP3A4 ძლიერი ინდუქტორების ერთდროული გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული, თუ არ ჩატარდება თრომბოზის ნიშნებისა და სიმპტომების გულდასმით მონიტორინგი.

სხვა თანმხლები თერაპია

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოდინამიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა, როდესაც რივაროქსაბანი გამოიყენებოდა მიდაზოლამთან (CYP3A4 სუბსტრატი), დიგოქსინთან (P-გლიკოპროტეინის სუბსტრატი), ატორვასტატინთან (CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის სუბსტრატი) ან ომეპრაზოლთან (პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორი) ერთად. რივაროქსაბანი არ თრგუნავს და არ აინდუცირებს ციტოქრომ P450-ის არცერთ ძირითად იზოფორმას, მაგალითად CYP3A4.

გავლენა ლაბორატორიულ პარამეტრებზე

რივაროქსაბანი გავლენას ახდენს სისხლის კოაგულაციის პარამეტრებზე (მაგალითად, პროთრომბინის დრო, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო, HepTest) მისი მოქმედების მექანიზმის გამო (იხ. ნაწილი "ფარმაკოდინამიკა").

სიფრთხილის ზომები

მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში რეკომენდებულია კლინიკური მონიტორინგი ანტიკოაგულანტების გამოყენების კლინიკური პრაქტიკის შესაბამისად.

სისხლდენის რისკი

ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს, აუცილებელია გულდასმით მონიტორინგი სისხლდენის ნიშნების გამო. პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია სიფრთხილით სისხლდენის გაზრდილი რისკის პირობებში. მძიმე სისხლდენის შემთხვევაში, კარდატუქსანის მიღება უნდა შეწყდეს (იხ. ნაწილი "ჭარბი დოზირება").

კლინიკურ კვლევებში ლორწოვანი გარსებიდან სისხლდენა (კერძოდ, სისხლდენა ცხვირიდან, ღრძილებიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, შარდსასქესო სისტემიდან, მათ შორის პათოლოგიური ვაგინალური სისხლდენა და მენსტრუალური სისხლდენის მომატება) და ანემია უფრო ხშირად აღინიშნებოდა რივაროქსაბანის ხანგრძლივი თერაპიისას მონოთერაპიაზე ან ორმაგ ანტითრომბოციტულ თერაპიაზე დამატებით. ამრიგად, შესაბამისი კლინიკური მონიტორინგის გარდა, ჰემოგლობინის/ჰემატოკრიტის ლაბორატორიული კვლევა შეიძლება მნიშვნელოვანი იყოს ფარული სისხლდენის იდენტიფიცირებისთვის და აშკარა სისხლდენის კლინიკური მნიშვნელობის რაოდენობრივი განსაზღვრისთვის, როდესაც ეს შესაძლებელია.

ქვემოთ ჩამოთვლილ პაციენტთა რამდენიმე ქვეჯგუფს აქვს სისხლდენის გაზრდილი რისკი. მკურნალობის დაწყების შემდეგ ასეთი პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ სისხლდენისა და ანემიის ნიშნებისა და სიმპტომების გამოსავლენად (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოვლენები"). ჰემოგლობინის ან არტერიული წნევის ნებისმიერი აუხსნელი დაქვეითების შემთხვევაში აუცილებელია სისხლდენის წყაროს პოვნა.

რივაროქსაბანით თერაპია არ საჭიროებს მისი ექსპოზიციის რუტინულ მონიტორინგს. თუმცა, რივაროქსაბანის კონცენტრაციის გაზომვა კალიბრირებული ტესტის გამოყენებით ანტი-Xa აქტივობის რაოდენობრივი განსაზღვრისათვის შეიძლება სასარგებლო იყოს გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც ინფორმაცია რივაროქსაბანის ექსპოზიციის შესახებ შეიძლება გამოყენებულ იქნას კლინიკურად მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მისაღებად, როგორიცაა დოზის გადაჭარბება და გადაუდებელი ქირურგიული ჩარევა (იხ. ნაწილები "ფარმაკოდინამიკა" და "ფარმაკოკინეტიკა").

ბავშვები

არსებობს შეზღუდული მონაცემები ცნს-ის ინფექციის ფონზე თავის ტვინის ვენების და ვენური სინუსების თრომბოზის მქონე ბავშვებში გამოყენების შესახებ (იხ. ნაწილი "ფარმაკოდინამიკა"). სისხლდენის რისკი გულდასმით უნდა შეფასდეს რივაროქსაბანით თერაპიის დაწყებამდე და მის დროს.

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ), რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაცია შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს (საშუალოდ 1.6-ჯერ), რამაც შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის რისკი. კარდატუქსანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 15-29 მლ/წთ. პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ არ არის რეკომენდებული (იხ. ნაწილები „დოზირება და მიღების წესი“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

პრეპარატი კარდატუქსანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ სხვა პრეპარატებს, რომლებიც ზრდიან რივაროქსაბანის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში (იხ. ნაწილი „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“).

კარდატუქსანის გამოყენება რეკომენდებული არ არის ბავშვებში და მოზარდებში თირკმლის ზომიერი ან მძიმე უკმარისობით (გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე <50 მლ/წთ/1.73 მ²) კლინიკური მონაცემების ნაკლებობის გამო.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

რივაროქსაბანის გამოყენება რეკომენდებული არ არის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ სისტემურ თერაპიას აზოლის ჯგუფის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებით (როგორიცაა კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი) ან აივ პროტეაზას ინჰიბიტორებით (როგორიცაა რიტონავირი). ეს პრეპარატები წარმოადგენენ CYP3A4 იზოფერმენტის და P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინჰიბიტორებს. ამრიგად, ამ პრეპარატებს შეუძლიათ გაზარდონ რივაროქსაბანის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში კლინიკურად მნიშვნელოვან მნიშვნელობებამდე (საშუალოდ 2.6-ჯერ), რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის გაზრდილი რისკი (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან").

სიფრთხილეა საჭირო, თუ პაციენტი ერთდროულად იღებს მედიკამენტებს, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე, როგორიცაა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, აცეტილსალიცილის მჟავა და თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები ან სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორები და სეროტონინის და ნორადრენალინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორები. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულის განვითარების რისკის მქონე პაციენტებს შეიძლება დაენიშნოთ შესაბამისი პროფილაქტიკური თერაპია (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან").

სისხლდენის სხვა რისკფაქტორები

რივაროქსაბანი, ისევე როგორც სხვა ანტითრომბოზული საშუალებები, რეკომენდებული არ არის სისხლდენის გაზრდილი რისკის მქონე პაციენტებში, მათ შორის:

- თანდაყოლილი ან შეძენილი სისხლის შედედების დარღვევები;

- უკონტროლო მძიმე არტერიული ჰიპერტენზია;

- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სხვა დაავადებები აქტიური წყლულების გარეშე, რომლებიც შესაძლოა გართულდეს სისხლდენით (მაგალითად, ნაწლავის ანთებითი დაავადება, ეზოფაგიტი, გასტრიტი და გასტროეზოფაგური რეფლუქს დაავადება);

- სისხლძარღვოვანი რეტინოპათია;

- ბრონქოექტაზიები ან ფილტვის სისხლდენა ანამნეზში.

ონკოლოგიური დაავადებების მქონე პაციენტები

ავთვისებიანი წარმონაქმნების მქონე პაციენტები ერთდროულად შეიძლება იყვნენ სისხლდენის და თრომბოზის უფრო მაღალი რისკის ქვეშ. აქტიური ონკოლოგიური პროცესის მქონე პაციენტებში ანტითრომბოზული თერაპიის ინდივიდუალური სარგებელი უნდა შეფასდეს სისხლდენის რისკთან მიმართებით, სიმსივნის ლოკალიზაციის, სიმსივნის საწინააღმდეგო თერაპიისა და დაავადების სტადიის მიხედვით. სიმსივნეები, რომლებიც მდებარეობს კუჭ-ნაწლავის ან შარდსასქესო ტრაქტში, დაკავშირებულია რივაროქსაბანით თერაპიის დროს სისხლდენის გაზრდილ რისკთან.

რივაროქსაბანის გამოყენება ავთვისებიანი წარმონაქმნების და სისხლდენის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი "უკუჩვენებები" ").

გულის ხელოვნური სარქველების მქონე პაციენტები

რივაროქსაბანი არ უნდა იქნას გამოყენებული თრომბოზის თავიდან ასაცილებლად პაციენტებში, რომლებსაც ცოტა ხნის წინ ჩაუტარდათ აორტის სარქვლის ტრანსკათეტერული პროტეზირება. რივაროქსაბანის ეფექტიანობა და უსაფრთხოება გულის სარქველების პროტეზის მქონე პაციენტებში არ არის შესწავლილი; შესაბამისად, არ არსებობს მონაცემები, რომლებიც ადასტურებენ, რომ რივაროქსაბანის გამოყენება უზრუნველყოფს საკმარის ანტიკოაგულაციურ ეფექტს ამ კატეგორიის პაციენტებში. კარდატუქსანის გამოყენება ასეთ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული.

ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის მქონე პაციენტები

პირდაპირი პერორალური ანტიკოაგულანტების გამოყენება, მათ შორის რივაროქსაბანის, პაციენტებში ანამნეზში თრომბოზით და ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის დიაგნოზით, არ არის რეკომენდებული. კერძოდ, სამმაგი დადებითი ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის მქონე პაციენტებში (მგლურას ანტიკოაგულანტი, ანტიკარდიოლიპინის ანტისხეულები და ბეტა-2-გლიკოპროტეინ I ანტისხეულები), პირდაპირი პერორალური ანტიკოაგულანტებით თერაპიას შეიძლება თან ახლდეს თრომბოზული გართულებების რეციდივების სიხშირის ზრდა K ვიტამინის ანტაგონისტებით თერაპიასთან შედარებით.

არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტები, რომლებსაც ჩაუტარდათ პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია სტენტირებით

არსებობს მონაცემები ინტერვენციული კლინიკური კვლევიდან, რომლის მთავარი მიზანი იყო უსაფრთხოების პროფილის შეფასება არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ პერკუტანული კორონარული ჩარევა სტენტირებით. ამ პოპულაციაში ეფექტიანობის შესახებ არასაკმარისი მონაცემებია (იხ. ნაწილები „ფარმაკოდინამიკა“ და „დოზირება და მიღების წესი“). არ არსებობს მონაცემები ეფექტიანობის შესახებ ამ პაციენტებში ინსულტით/ტრანზიტორული იშემიური შეტევით ანამნეზში.

ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტები და პაციენტები, რომლებსაც ესაჭიროებათ თრომბოლიზისი ან თრომბექტომია

კარდატუქსანი არ არის რეკომენდებული, როგორც არაფრაქციული ჰეპარინის ალტერნატივა პაციენტებში ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ან პაციენტებში, რომლებსაც შეიძლება დასჭირდეთ თრომბოლიზისი ან თრომბექტომია, რადგან რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ამ კლინიკურ სიტუაციებში დადგენილი არ არის.

სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია ან პუნქცია

ნეიროაქსიალური (სპინალური/ეპიდურული) ანესთეზიის ან სპინალური/ეპიდურული პუნქციის დროს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტითრომბოზულ პრეპარატებს თრომბოემბოლიური გართულებების თავიდან ასაცილებლად, არსებობს ეპიდურული ან სპინალური ჰემატომის განვითარების რისკი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გახანგრძლივებული ან მუდმივი დამბლა.

ამ მოვლენების რისკი შეიძლება გაიზარდოს პოსტოპერაციულ პერიოდში მუდმივი ეპიდურული კათეტერის დაყენებისას ან ჰემოსტაზზე მოქმედ პრეპარატებთან ერთდროული თერაპიისას. ტრავმული ეპიდურული ან სპინალური პუნქცია ან განმეორებითი პუნქცია შეიძლება ასევე იყოს რისკის გაზრდის მიზეზი. აუცილებელია დაკვირვება პაციენტებში ნევროლოგიური დარღვევების ნიშნებსა და სიმპტომებზე (მაგ., ფეხების დაბუჟება ან სისუსტე, ნაწლავის ან შარდის ბუშტის დისფუნქცია). ნევროლოგიური დარღვევების გამოვლენისას საჭიროა სასწრაფო დიაგნოსტიკა და მკურნალობა. ექიმმა უნდა შეაფასოს პოტენციური სარგებელი და რისკები ნეიროაქსიალური ოპერაციის ჩატარებამდე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიკოაგულანტებს ან პაციენტებში, რომლებიც დაგეგმილია ანტიკოაგულანტების მიღება თრომბოზის პროფილაქტიკისთვის. აღწერილ სიტუაციებში რივაროქსაბანის 20 მგ დოზით გამოყენების კლინიკური გამოცდილება არ არსებობს.

რივაროქსაბანის და ნეიროაქსიალური (ეპიდურული/სპინალური) ანესთეზიის ან სპინალური პუნქციის ერთდროულ გამოყენებასთან დაკავშირებული სისხლდენის პოტენციური რისკის შესამცირებლად, გასათვალისწინებელია რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკური პროფილი. ეპიდურული კათეტერის ჩადგმა ან ლუმბალური პუნქცია უმჯობესია ჩატარდეს მაშინ, როდესაც რივაროქსაბანის ანტიკოაგულაციური ეფექტი ფასდება, როგორც სუსტი. თუმცა, თითოეულ პაციენტში საკმარისად დაბალი ანტიკოაგულაციური ეფექტის მიღწევის ზუსტი დრო უცნობია და უნდა შეფასდეს დიაგნოსტიკური პროცედურის გადაუდებლობასთან შედარებით.

ზოგადი ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლებიდან გამომდინარე, ეპიდურული კათეტერის ამოღება ხდება მინიმუმ ნახევარგამოყოფის ორი პერიოდის გასვლის შემდეგ, ე.ი. ახალგაზრდა მოზრდილ პაციენტებში რივაროქსაბანის ბოლო დოზის მიღებიდან არა უადრეს 18 საათისა და ხანდაზმულ პაციენტებში არა უადრეს 26 საათისა (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა"). რივაროქსაბანის მიღება უნდა დაიწყოს ეპიდურული კათეტერის ამოღებიდან არა უადრეს 6 საათისა.

ტრავმული პუნქციის შემთხვევაში, რივაროქსაბანის მიღება უნდა გადაიდოს 24 საათით.

არ არსებობს მონაცემები ნეიროაქსიალური კათეტერის ჩადგმის ან მოხსნის დროის შესახებ ბავშვებში, რომლებიც იღებენ კარდატუქსანს. ასეთ შემთხვევებში, რივაროქსაბანის მიღება უნდა შეწყდეს და განხილული უნდა იყოს ხანმოკლე მოქმედების პარენტერალური ანტიკოაგულანტის გამოყენება.

რეკომენდაციები პრეპარატის მიღების შესახებ ინვაზიური პროცედურების და ქირურგიული ჩარევების წინ და შემდეგ

თუ საჭიროა ინვაზიური პროცედურა ან ქირურგიული ჩარევა, კარდატუქსანი 15 მგ-ს მიღება უნდა შეწყდეს რაც შეიძლება მალე, ჩარევამდე მინიმუმ 24 საათით ადრე, თუ ეს შესაძლებელია, და ექიმის კლინიკური შეფასების საფუძველზე. თუ პროცედურის გადადება შეუძლებელია, უნდა შეფასდეს სისხლდენის გაზრდილი რისკი გადაუდებელი ჩარევის საჭიროებასთან მიმართებით.

ინვაზიური პროცედურის ან ქირურგიული ჩარევის შემდეგ კარდატუქსანი უნდა განახლდეს რაც შეიძლება მალე, თუ კლინიკური მდგომარეობა საშუალებას იძლევა და მიიღწევა ადეკვატური ჰემოსტაზი, რასაც განსაზღვრავს მკურნალ ექიმი (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

ხანდაზმული ასაკის პირები

ასაკთან ერთად, სისხლდენის რისკი შეიძლება გაიზარდოს (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

კანის რეაქციები

პოსტრეგისტრაციული დაკვირვების დროს, რივაროქსაბანის გამოყენებისას დაფიქსირდა კანის სერიოზული რეაქციების შემთხვევები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და DRESS სინდრომი (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოქმედება"). როგორც ჩანს, პაციენტები არიან ამ რეაქციების ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ მკურნალობის დასაწყისში, რეაქციების უმეტესობა ვითარდება მკურნალობის პირველ კვირებში. კანზე მნიშვნელოვანი გამონაყარის (მაგ. გავრცელება, გაძლიერება და/ან ბუშტუკების წარმოქმნა) ან ლორწოვანი გარსის ჰიპერმგრძნობელობის სხვა სიმპტომების პირველი გამოვლენისას რივაროქსაბანით თერაპია უნდა შეწყდეს.

ინფორმაცია დამხმარე ნივთიერებების შესახებ

კარდატუქსანი შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრეობითი დაავადებებით, როგორიცაა გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტაზას სრული აუტანლობა ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

რივაროქსაბანს ახდენს უმნიშვნელო გავლენას სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე. დაფიქსირდა არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა სისუსტე (სიხშირე: არახშირი) და თავბრუსხვევა (სიხშირე: ხშირი) (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოვლენები").

ასეთი გვერდითი რეაქციების მქონე პაციენტებმა არ უნდა მართონ სატრანსპორტო საშუალებები ან იმუშავონ მექანიზმებთან.

შეფუთვა

14 ტაბლეტი ბლისტერზე, რომელიც დამზადებულია ორიენტირებული პოლიამიდის/ალუმინის ფოლგის/პოლივინილ ქლორიდის (ოპა/ალ/პვქ) და ალუმინის ფოლგის კომბინირებული მასალისაგან. 2 ან 7 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

შენახვის პირობები

პრეპარატი არ საჭიროებს შენახვის განსაკუთრებულ პირობებს.

შეინახეთ ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

4 წელი.

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II , გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით

მეტი ინფორაცია

მეტი ინფორაცია
Units	28
Is Online?	არა

Reviews

Write Your Own Review

Only registered users can write reviews. Please Sign in or create an account

კარდატუქსანი - Kardatuxan 20მგ 28 ტაბლეტი

შემადგენლობა

გამოყენების ჩვენებები

უკუჩვენებები

შენახვის პირობები

ქვემოთ მოცემული ინფორმაცია საჭიროა სოციალური ავტორიზაციისთვის

შესვლა

Create New Account

Forgot Password