Toradol - ტორადოლი 10მგ 20 ტაბლეტი

Toradol®

კეტოროლაკის ტრომეთამინი

ანალგეზიური საშუალება

1. აღწერილობა

1.1 თერაპიული/ფარმაკოლოგიური ჯგუფი.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

ათქ კოდი: M01AB15.

1.2 სამკურნალწამლო ფორმა

ტორადოლი საინექციო ხსნარი.

მზა შპრიცები.

ტორადოლი ტაბლეტები.

იხილეთ ბლოგი: ყველაფერი, რაც ტორადოლის მიღებამდე უნდა ვიცოდეთ

1.3 მიღების გზა

ორალური, ი.ვ. ინექცია ან ინფუზია, ან ი.მ. ინექცია.

1.4 სტერილურობა/რადიოაქტიურობა

ტორადოლის საინექციო ხსნარი - სტერილური

ტორადოლის მზა შპრიცები - სტერილური

1.5 ხარისხობრივი და თვისობრივი შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება: კეტოროლაკის ტრომეთამინი.

ტორადოლის საინექციო ხსნარი.

ამპულა შეიცავს:

10 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინი 1 მლ სტერილურ ხსნარში (1%)

15 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინი 1 მლ სტერილურ ხსნარში (1,5%)

30 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინი 1 მლ სტერილურ ხსნარში (3%)

მზა შპრიცი შეიცავს:

15 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინი 1 მლ სტერილურ ხსნარში (1.5%)

30 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინი 1 მლ სტერილურ ხსნარში (3 %)

60 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინი 2 მლ სტერილურ ხსნარში (3%)

ტორადოლის ტაბლეტები შეიცავს:

ტაბლეტი შეიცავს 10 მგ კეტოროლაკის ტრომეთამინს.

2. კლინიკური მახასიათებლები

2.1 თერაპიული ჩვენებები

ტორადოლი ნაჩვენებია ზომიერი და ძლიერი, მწვავე ტკივილის სამართავად მოკლე პერიოდის განმავლობაში, რაც ოპიოიდების დონის ანალგეზიას საჭიროებს.

პრეპარატი არ გამოიყენება ქრონიკული ტკივილის სამკურნალოდ.

2.2. მიღების წესი და დოზირება

ზოგადი ინფორმცია

გვერდითი ეფექტების შემცირება შესაძლებელია სიმპტომების საკონტროლოდ საკმარისი მინიმალური ეფექტური დოზის მცირე დროის განმავლობაში გამოყენებით (იხ. ნაწილი 2.4.1, ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)).

სტანდარტული დოზირება

მკურნალობის ხანგრძლივობა

მოზრდილებში, ტორადოლის საინექციო ხსნარის მრავალჯერადი ბოლუსური ი.მ. ან ი.ვ. დოზების გამოყენების მაქსიმალური კომბინირებული ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 5 დღეს, რადგან ხანგრძლივი გამოყენების შემთხვევაში იზრდება არასასურველი მოვლენების ალბათობა. მოზრდილებში ტორადოლის ი.ვ. ინფუზიის სახით გამოყენების მაქსიმალური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 24 საათს. ბავშვებში, ტორადოლის საინექციო ხსნარის მრავალჯერადი ბოლუსური დოზების გამოყენების მაქსიმალური კომბინირებული ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 2 დღეს.

ტორადოლის ტაბლეტები რეკომენდბეულია მოზრდილებში მხოლოდ ხანმოკლე გამოყენებისთვის, 7 დღემდე და არ არის ნაჩვენები ხანგრძლივი მიღებისთვის.

ტორადოლის საინექციო ხსნარი

მოზრდილებში ტორადოლის საინექციო ხსნარი შეიძლება გამოყენებულ იქნას ერთჯერადი ან მრავალჯერადი ი.მ. ან ი.ვ. ბოლუსური ინექციის, ან ი.ვ. ინფუზიის სახით. ბავშვებში ტორადოლის საინექციო ხსნარი შეიძლება გამოყენებულ იქნას ერთჯერადი ი.მ. ან ი.ვ. ინექციის სახით, რის შემდეგაც, საჭიროებისამებრ, კეთდება მრავალჯერადი ბოლუსური ი.ვ. ინექციები. ბავშვებში კეტოროლაკის შეყვანის რეკომენდებული გზა არის ი.ვ. ინექცია, ვინაიდან ი.მ. ინექცია შეიძლება მტკივნეული იყოს.

გამოიყენება პრეპარატის მინიმალური ეფექტური დოზა. დოზის კორექცია უნდა მოხდეს ტკივილის სიმძიმისა და პაციენტის საპასუხო რეაქციის შესაბამისად. შესაძლოა განხილულ იქნას დოზირების ამგვარ რეჟიმებზე ოპიოიდების დაბალი დოზების დამატება, უკუჩვენებების არარსებობის პირობებში. ტორადოლის საინექციო ხსნართან ერთად გამოყენებისას, ოპიოიდის სადღეღამისო დოზა შეიძლება ჩვეულებრივზე ნაკლები იყოს.

ისევე, როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, ტორადოლის მიღებამდე უნდა მოხდეს ჰიპოვოლემიის კორექცია. სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად, ტორადოლის ი.ვ. ინფუზია დასაშვებია მხოლოდ სითხისა და ელექტროლიტების ადეკვატური ბალანსის მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები - გავლენა თირკმელებზე).

ტორადოლის ხსნარის, ი.ვ. ბოლუსური შეყვანა უნდა მოხდეს არანაკლებ 15 წამის განმავლობაში. ი.მ. შეყვანა უნდა მოხდეს ნელა და ღრმად კუნთებში. ანალგეზიური ეფექტი დგება დაახლოებით 30 წუთში და მაქსიმუმს აღწევს პრეპარატის შეყვანიდან 1-2 საათში. ანალგეზიური ეფექტის ხანგრძლივობა, ჩვეულებრივ, 4-6 საათს შეადგენს.

ტორადოლის საინექციო ხსნარის პირველი დოზის შეყვანისას აღინიშნა ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები გამოვლინდა ბრონქოსპაზმიდან ანაფილაქსურ შოკამდე, ამიტომ აუცილებელია შესაბამისი სამკურნალო საშუალებების ხელმისაწვდომობის უზრუნველყოფა (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები და 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)).

ტორადოლის საინექციო ხსნარი რეკომენდებული არ არის 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში, ვინაიდან გამოყენების გამოცდილება ამ ასაკობრივ ჯგუფში შეზღუდულია.

ერთჯერადი დოზირების რეჟიმი(ი.ვ. ან ი.მ.)

მოზრდილები:

ი.მ. დოზირება:

· <65 წლის ასაკის პაციენტები: 10-60 მგ ერთჯერადი დოზა, ტკივილის სიმწვავის შესაბამისად.

· ≥65 წლის ასაკის ან თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები: 10-30 მგ ერთჯერადი დოზა.

ი.ვ. დოზირება:

· <65 წლის ასაკის პაციენტები: 10-30 მგ ერთჯერადი დოზა.

· ≥65 წლის ასაკის ან თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები: 10-15 მგ ერთჯერადი დოზა.

ბავშვები 2 წლის ასაკიდან:

ი.მ. დოზირება: 1.0 მგ/კგ ერთჯერადი დოზა.

ი.ვ. დოზირება: 0.5-1.0 მგ/კგ ერთჯერადი დოზა.

მრავალჯერადი დოზირების რეჟიმი (ი.ვ. ან ი.მ.)

დოზის კორექცია უნდა მოხდეს ტკივილის სიმწვავისა და პაციენტის საპასუხო რეაქციის შესაბამისად. ტორადოლის საინექციო ხსნარის მრავალჯერადი ი.მ. ან ი.ვ. ბოლუსური დოზების გამოყენების მაქსიმალური კომბინირებული ხანგრძლივობა მოზრდილებში არ უნდა აღემატებოდეს 5 დღეს. ბავშვებში ტორადოლის საინექციო ხსნარის მრავალჯერადი ბოლუსური დოზების გამოყენების მაქსიმალური კომბინირებული ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 2 დღეს.

მოზრდილები:

<65 წლის პაციენტები: მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 120 მგ-ს.

ი.მ. დოზირება:

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 10-30 მგ, შემდგომი 10-30 მგ-ით ყოველ 4-6 საათში, დღეში მაქსიმუმ 120 მგ-მდე.

ი.ვ. დოზირება:

ი.ვ. ბოლუსი: 10-30 მგ საწყისი დოზა, შემდგომი 10-30 მგ-ით ყოველ 6 საათში, საჭიროების მიხედვით, დღეში მაქსიმუმ 120 მგ-მდე.

უწყვეტი ი.ვ. ინფუზია: 30 მგ საწყისი დოზა, შემდეგ უწყვეტი ინფუზია 5 მგ/სთ სიჩქარით 24 საათის განმავლობაში, მაქსიმუმ 120 მგ სადღეღამისო დოზამდე.

≥65 წლის ასაკის პაციენტები: მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა ამ პოპულაციისთვის არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ-ს.

ი.მ. დოზირება:

რეკომენდებული დოზა შეადგენს 10-15 მგ-ს ყოველ 4-6 საათში, საჭიროების შესაბამისად, მაქსიმუმ 60 მგ-მდე დღეში.

ი.ვ. დოზირება:

ი.ვ. ბოლუსი: 10-15 მგ ყოველ 6 საათში, საჭიროების შესაბამისად, მაქსიმუმ 60 მგ-მდე დღეში.

უწყვეტი ი.ვ. ინფუზია რეკომენდებული არ არის ამ პოპულაციაში, რადგან გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.

ბავშვები 2 წლის ასაკიდან:

1.0 მგ/კგ ი.მ. ან 0.5 -1.0 მგ/კგ ი.ვ., შემდგომ 0.5 მგ/კგ ი.ვ. 6 საათში ერთხელ.

ტორადოლის ტაბლეტები

ტორადოლის ტაბლეტები გამოიყენება ერთჯერადი ან მრავალჯერადი დოზების სახით რეგულარული კურსის სახით ან საჭიროების მიხედვით. ტორადოლის ტაბლეტები რეკომენდებულია მოზრდილებში მხოლოდ ხანმოკლე გამოყენებისთვის, 7 დღემდე და არ არის ნაჩვენები ხანგრძლივი კურსით მისაღებად.

ტორადოლის ტაბლეტები რეკომენდებული არ არის ბავშვებში, ვინაიდან გამოყენების გამოცდილება ამ ასაკობრივ ჯგუფში შეზღუდულია.

დოზირება

ერთჯერადი დოზირება:

ერთჯერადი დოზა 10 მგ.

მრავალჯერადი დოზირება:

ტკივილის კუპირებისთვის რეკომენდებული ორალური დოზა შეადგენს 10 მგ-ს ყოველ 4-6 საათში, საჭიროების შესაბამისად. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 40 მგ-ს.

2.2.1 განსაკუთრებული მითითებები დოზირებასთან დაკავშირებით

ტორადოლის საინექციო ხსნარიდან ტორადოლის ტაბლეტებზე გადასვლა მოზრდილ პაციენტებში:

ტორადოლის საინექციო ხსნარიდან ტორადოლის ტაბლეტებზე გადასვლისას, ორალურ ფორმაზე გადასვლის დღეს, ტორადოლის ყველა ფორმის ჯამური კომბინირებული სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 120 მგ-ს <65 წლის ასაკის და 60 მგ-ს ≥ 65 წლის ასაკის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის. ტორადოლის ტაბლეტების მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 40 მგ-ს პრეპარატის ფორმის შეცვლის დღეს.

ხანდაზმული პაციენტები (≥ 65 წლის): კეტოროლაკის ტრომეთამინის კლირენსი უფრო ნელა მიმდინარეობს ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებიც ასევე გამოირჩევიან მეტი მგრძნობელობით არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების უარყოფითი ეფექტების მიმართ, ამიტომ, ამ ასაკობრივი ჯგუფის მკურნალობისას აუცილებელია დამატებითი სიფრთხილის გამოჩენა და მცირე დოზების გამოყენება. რეკომენდებულია მინიმალური დოზის დანიშვნა. ტორადოლის საინექციო ხსნარის სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ-ს.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები:

კეტოროლაკი და მისი მეტაბოლიტები ძირითადად თირკმელებით გამოიდევნება, რაც დაქვეითებული კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებში იწვევს პრეპარატის პლაზმური კლირენსის შემცირებას. ტორადოლი უკუნაჩვენებია თირკმლის ფუნქციის საშუალო ან მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში (შრატისმიერი კრეატინინი > 442 მმოლ/ლ). ტორადოლი სიფრთხილით გამოიყენება თირკმლის ფუნქციის შედარებით მსუბუქი დარღვევის შემთხვევაში (შრატისმიერი კრეატინინი 170 - 442 მმოლ/ლ). ასეთ პაციენტებში ინიშნება ტორადოლის შემცირებული დოზა და საჭირო ხდება თირკმლის მდგომარეობის მონიტორინგი. რეკომენდებულია სადღეღამისო დოზის განახევრება; საერთო სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ-ს. დიალიზი არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას სისხლის ნაკადიდან კეტოროლაკის გამოდევნაზე.

2.3 უკუჩვენებები

ტორადოლი უკუნაჩვენებია კუჭ-ნაწლავიდან აქტიური ან ანამნეზში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით თერაპიის ფონზე განვითარებული სისხლდენის ან პერფორაციის მქონე პაციენტებში.

უკუჩვენებას წარმოადგენს აქტიური ან მორეციდივე პეპტიური წყლული/ჰემორაგია ანამნეზში (წყლულის ან სისხლდენის ორი ან მეტი დადასტურებული ეპიზოდი).

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად, ტორადოლი უკუნაჩვენებია გულის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

ტორადოლი უკუნაჩვენებია თირკმლის საშუალო სიმძიმის ან მძიმე დარღვევის (შრატისმიერი კრეატინინი > 442 ნმოლ/ლ), ან თირკმლის უკმარისობის რისკის მქონე პაციენტებში, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის დაქვეთების ან დეჰიდრატაციის გამო.

ტორადოლი უკუნაჩვენებია მშობიარობისას.

ტორადოლი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებსაც ადრე აღენიშნათ მომატებული მგრძნობელობა ტორადოლის ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ და იმ პაციენტებში, რომლებშიც ასპირინი ან პროსტაგლანდინის სხვა ინჰიბიტორები იწვევენ ალერგიულ რეაქციებს (ასეთ პაციენტბში აღინიშნა მძიმე ანაფილაქსიის მსგავსი რეაქციები (იხ. ნაწილი 2.4.1, ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)).

ტორადოლი უკუნაჩვენებია პროფილაქტიკური ანალგეტიკის სახით ქირურგიული ჩარევის წინ, თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვის და ინტრაოპერაციულად - სისხლდენის მომატებული რისკის გამო.

ტორადოლი თრგუნავს თრომბოციტების ფუნქციას და, ამიტომ, უკუნაჩვენებია საეჭვო ან დადასტურებული ცერებრო-ვასკულარული სისხლდენის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც ჩატარებული აქვთ ჰემორაგიის ან არასრული ჰემოსტაზის მაღალი რისკისა და სისხლდენის მაღალი რისკის მქონე ოპერაციები (იხ. ნაწილი 2.4.1, ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)).

ტორადოლი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ASA ან სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს (იხ. ნაწილი 2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

ტორადოლის საინექციო ხსნარი უკუნაჩვენებია ნეირო-აქსიალური (ეპიდურული ან ინტრათეკალური) შეყვანისათვის, მასში სპირტის შემცველობის გამო.

უკუნაჩვენებია ტორადოლისა და ოქსპენტილფილინის კომბინირება (იხ. ნაწილი 2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

2.4 გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები

2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია

თავიდან უნდა იქნას აცილებული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექტიური ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენება.

გვერდითი ეფექტების შეიძლება შემცირება შესაძლებელია სიმპტომების საკონტროლოდ აუცილებელი მინიმალური ეფექტური დოზის ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში გამოყენებით (იხ. ნაწილი 2.2, დოზირება და მიღების წესი და კუჭ-ნალწავისა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემისმხრივი გართულებები).

წყლული კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, სისხლდენა და პერფორაცია

სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან ან პერფორაცია, ზოგჯერ ფატალურიც, აღწერილ იქნა ნებისმიერი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების გამოყენებისას, მათ შორის ტორადოლით მკურნალობის პერიოდში, გამაფრთხილებელი სიმპტომებით ან მათ გარეშე, ანმნეზში სერიოზული კუჭ-ნაწლავისმხრივი მოვლენებით ან მათ გარეშე.

ხანდაზმულ პაციენტებში მაღალია გვერდითი ეფექტების სიხშირე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფონზე, განსაკუთრებით სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და პერფორაცია, რაც შეიძლება ფატალურ ხასიათსაც ატარებდეს. დასუსტებული პაციენტები უფრო ნაკლებად ამტანნი არიან დაწყლულების ან პერფორაციის მიმართ. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებასთან დაკავშირებული ფატალური კუჭ-ნაწლავისმხრივი მოვლენების უმეტესობა ხანდაზმულ და/ან დასუსტებულ პაციენტებში აღინიშნა. კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის, წყლულის ან პერფორაციის რისკი გაცილებით მაღალია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების, მათ შორის ტორადოლის, გაზრდილი დოზის მიღებისას იმ პაციენტების მიერ, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ წყლული, განსაკუთრებით, ჰემორაგიით ან პერფორაციით გართულებული (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები) და ხანდაზმულებში. კლინიკურად სერიოზული სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან დოზა-დამოკიდებულ ხასიათს ატარებს. ასეთ პაციენტებში მკურნალობა მინიმალური დოზით იწყება. ასეთ პაციენტებში და აგრეთვე იმ პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ ერთდროულად ასპირინის ან სხვა ისეთი პრეპარატების დაბალი დოზების მიღებას, რომლებიც ზრდიან კუჭ-ნაწლავისმხრივი გართულებების რისკს, საჭიროა განხილულ იქნას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დამცავ საშუალებებთან კომბინირებული თერაპია (მაგ. მიზოპროსტოლი ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები) (იხ. ქვემოთ და ნაწილი 2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები სიფრთხილით გამოიყენება ანამნეზში ნაწლავების ანთებითი დაავადების მქონე პაციენტებში (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება), ვინაიდან შეიძლება აღინიშნოს მათი გამწვავება (იხ. ნაწილი 2.6 გვერდითი ეფექტები). ანამნეზში კუჭ-ნაწლავისმხრივი ინტოქსიკაციის მქონე პაციენტებმა, განსაკუთრებით ხანდაზმულებმა, აუცილებლად უნდა მიაწოდონ ექიმს ინფორმაცია მუცელში უჩვეულო სიმპტომების შესახებ (განსაკუთრებით, სისხლდენის შესახებ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან). კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის ან წყლულის განვითარების შემთხვევაში, ტორადოლის მიღება უნდა შეწყდეს დაუყოვნებლივ.

სიფრთხილეა საჭირო იმ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ ისეთ პრეპარატებს, რომლებსაც შეუძლიათ წყლულების ან სისხლდენის რისკის გაზრდა, როგორიცაა ორალური კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები (როგორიცაა ვარფარინი), სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები ან ანტითრომბოციტული საშუალებები (როგორიცაა ასპირინი) (იხ. ნაწილი 2.4.4, ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

ჰემატოლოგიური ეფექტები

ტორადოლის გამოყენება კოაგულოპათიების მქონე პაციენტებში უნდა მოხდეს სიფრთხილით, დაკვირვების ქვეშ. მიუხედავად იმისა, რომ კვლევები არ აჩვენებს ტორადოლსა და ვარფარინს ან ჰეპარინს შორის მნიშვნელოვან ურთიერთქმედებას, ტორადოლისა და ჰემოსტაზზე მოქმედი მედიკამენტების ერთდროული გამოყენება, მათ შორის ანტიკოაგულაციური თერაპიის (ვარფარინი), ჰეპარინის პროფილაქტიკური დაბალი დოზისა (2500-5000 ერთეული 12 საათში ერთხელ) და დექსტრანების ჩათვლით, შეიძლება ასოცირდებოდეს სისხლდენის მომატებულ რისკთან. ასეთ პაციენტებში ტორადოლის დანიშვნა ძალიან დიდი სიფრთხილით უნდა მოხდეს, მკაცრი კონტროლის ქვეშ (იხ. ნაწილი 2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

პოსტმარკეტინგულ კვლევებში აღწერილ იქნა პოსტოპერაციული ჰემატომები და ჭრილობიდან სისხლდენის სხვა ფორმები ტორადოლის საინექციო ხსნარის პერიოპერაციული გამოყენებისას. ექიმებმა უნდა გაითვალისწინონ სისხლდენის პოტენციური რისკი, როდესაც ჰემოსტაზი კრიტიკულია ისეთ შემთხვევებში, როგორიცაა, პროსტატის რეზექცია, ტონზილექტომია ან კოსმეტიკური ქირურგია და სხვა (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები).

კანისმიერი რეაქციები

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას ძალიან იშვიათად აღინიშნა სერიოზული კანისმიერი რეაქციები, ზოგჯერ ფატალური, მათ შორის ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (იხ. ნაწილი 2.6 გვერდითი ეფექტები). პაციენტები ამგვარი რეაქციების უფრო მაღალი რისკის ქვეშ იმყოფებიან თერაპიის დასაწყისში. ტორადოლის გამოყენება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანის დაზიანების ან ჰიპერმგრძნობელობის ნებისმიერი სხვა სიმპტომის პირველი გამოვლენისთანავე.

ნატრიუმის/სითხის შეკავება კარდიოვასკულარული დაავადებებისა და პერიფერიული შეშუპების დროს

სიფრთხილეა საჭირო იმ პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ჰიპერტენზია და/ან გულის უკმარისობა, ვინაიდან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფონზე აღწერილ იქნა სითხის შეკავება და შეშუპება.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების, მათ შორის ტორადოლის გამოყენებისას, ზოგიერთ პაციენტს აღენიშნა სითხის შეკავება, ჰიპერტენზია და პერიფერიული შეშუპება და ამიტომ, მისი გამოყენება სიფრთხილით უნდა მოხდეს გულის დეკომპენსაციის, ჰიპერტენზიის ან ანალოგიური მდგომარეობების მქონე პაციენტებში.

კარდიო-ვასკულარული და ცერებრო-ვასკულარული ეფექტები:

სათანადო მონიტორინგი და რეკომენდაციები არის საჭირო იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ჰიპერტენზია და/ან მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ვინაიდან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას აღწერილ იქნა სითხის შეკავება და შეშუპება.

კლინიკური კვლევა და ეპიდემიოლოგიური მონაცემები მიუთითებს, რომ კოქსიბებისა და ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით) გამოყენება შეიძლება ასოცირდებოდეს არტერიული თრომბოზის მცირედ მომატებულ რისკთან (მაგ. მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი). მიუხედავად იმისა, რომ კეტოროლაკს არ გამოუვლენია თრომბოზული მოვლენების, როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტი, გაზრდის შესაძლებლობა, არ არსებობს საკმარისი მონაცემები კეტოროლაკისთვის ამგვარი რისკის გამოსარიცხად.

არაკონტროლირებადი ჰიპერტენზიის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის, დადასტურებული გულის იშემიური დაავადების, პერიფერიული არტერიული დაავადების და/ან ცერებრო-ვასკულარული დაავადების მქონე პაციენტების მკურნალობა ტორადოლით დასაშვებია მხოლოდ დეატლური შემოწმების შემდეგ. ამგვარი შემოწმება უნდა მოხდეს ისეთი პაციენტების მკურნალობის დაწყებამდე, რომლებსაც აღენიშნებათ კარდიო-ვასკულარული დაავადებების განვითარების რისკი (მაგ. ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მწეველობა).

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად, კუჭ-ნაწლავისმხრივი გართულებების სიხშირე და სიმძიმე შეიძლება გაიზარდოს ტორადოლის დოზისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის მატებასთან ერთად. კლინიკურად სერიოზული სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან დოზადამოკიდებულ ხასიათს ატარებს. ეს განსაკუთრებით ეხება ხანდაზმულ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ ტორადოლს 60 მგ-ზე მეტი სადღეღამისო დოზით. ანამნეზში პეპტიური წყლულის არსებობა ზრდის სერიოზული კუჭ-ნაწლავისმხრივი გართულებების განვითარების ალბათობას ტორადოლით მკურნალობის დროს.

თირკმლისმხრივი ეფექტები

როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, ტორადოლი სიფრთხილით გამოიყენება თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ან ანამნეზში თირკმლის დაავადებების მქონე პაციენტებში, ვინაიდან ის პროსტაგლანდინების სინთეზის ძლიერი ინჰიბიტორია. სიფრთხილეა საჭირო, ტორადოლის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ სისხლის მოცულობის და/ან თირკმლისმიერი სისხლის ნაკადის შემცირება, რადგან თირკმლის პროსტაგლანდინები დამხმარე როლს ასრულებენ თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებაში. ასეთ პაციენტებში ტორადოლის ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლისმიერი პროსტაგლანდინების წარმოქმნის დოზადამოკიდებული შემცირება და თირკმლის დეკომპენსაცია ან უკმარისობა. ამგვარი რეაქციის მიმართ ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ იმყოფებიან ის პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, ჰიპოვოლემია, გულის უკმარისობა, ღვიძლის დისფუნქცია, პირები, რომლებიც იღებენ დიურეზულ საშუალებებს და ხანდაზმული პაციენტები (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები). ტორადოლის ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღების შეწყვეტის შემდეგ ხდება მკურნალობამდე არსებული მდგომარეობის აღდგენა.

ანაფილაქსიური (ანაფილაქტოიდური) რეაქციები

ანაფილაქსიური (ანაფილაქტოიდური) რეაქციები (მათ შორის, თუმცა არა მხოლოდ, ანაფულაქსია, ბრონქოსპაზმი, ჰიპერემია, გამონაყარი, ჰიპოტენზია, ხორხის შეშუპება და ანგიოშეშუპება) შეიძლება განუვითარდეს იმ პაციენტებს, რომლებსაც წარსულში აღენიშნებოდათ ან არ აღენიშნებოდათ მომატებული მგრძნობელობა ასპირინის, სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ან ტორადოლის მიმართ. იგივე შეიძლება განვითარდეს ასევე წარსულში ანგიოშეშუპების, ბრონქოსპასტიური მდგომარეობის (მაგ. ასთმის) და ცხვირში პოლიპების მქონე პაციენტებში. ანაფილაქტოიდური რეაქციები, როგორიცაა ანაფილაქსია, შეიძლება ფატალური აღმოჩნდეს (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები). ამიტომ, ტორადოლი სიფრთხილით გამოიყენება წარსულში ასთმის მქონე, სრული ან ნაწილობრივი ნაზალური პოლიპების, ანგიოშეშუპებისა და ბრონქოსპაზმის მქონე პაციენტებში.

ფერტილობასთან დაკავშირებული სიფრთხილის ზომები

ტორადოლის, ისევე როგორც ნებისმიერი პრეპარატის გამოყენებამ, რომელიც თრგუნავს ციკლოოქსიგენაზას/პროსტაგლანდინების სინთეზს, შეიძლება გამოიწვიოს ფერტილობის დარღვევა და რეკომენდებული არ არის იმ ქალებში, რომლებიც ცდილობენ დაორსულებას. იმ ქალებში, რომლებსაც უძნელდებათ დაორსულება ან იტარებენ ფერტილურობაზე კვლევებს, განხილულ უნდა იქნას ტორადოლის მოხსნის საკითხი.

სითხის შეკავება და შეშუპება

ტორადოლის გამოყენებისას აღწერილ იქნა სითხის შეკავების, ჰიპერტენზიისა და შეშუპების შემთხვევები, ამიტომ ის სიფრთხილით გამოიყენება გულის დეკომპენსაციის, ჰიპერტენზიის ან ანალოგიური მდგომარეოებების მქონე პაციენტებში.

2.4.2 მიჩვევა და დამოკიდებულება

ტორადოლს არ გააჩნია მიჩვევის პოტენციალი. მოხსნის სიმპტომები არ აღინიშნა ტორადოლის უეცარი შეწყვეტის შემდეგ.

2.4.3 გავლენა ავტომობილისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

ზოგიერთ პაციენტს, ტორადოლის მიღების ფონზე, შეიძლება აღენიშნოს ძილიანობა, თავბრუსხვევა, ვერტიგო, უძილობა ან დეპრესია. პაციენტებში ამგვარი ან სხვა მსგავსი გვერდითი ეფექტების განვითარების შემთხვევაში სიფრთხილეა საჭირო ისეთი საქმიანობის შესრულებისას, რაც ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას საჭიროებს.

სიფრთხილეა საჭირო პრობენეციდთან კომბინირების შემთხვევაში, ვინაიდან ამგვარი კომბინაციის დროს აღინიშნა კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკის ცვლილება (იხ. ნაწილი 2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

სიფრთხილეა რეკომენდებული მეტოტრექსატის ერთდროული მიღებისას, ვინაიდან, პროსტაგლანდინის სინთეზის მაინჰიბირებელი ზოგიერთი პრეპარატი ამცირებს მეტოტრექსატის კლირენსს და ამგვარად აძლიერებს მის ტოქსიკურობას (იხ. ნაწილი 2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

2.4.4 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გააძლიერონ ანტიკოაგულანტების (როგორიცაა ვარფარინი) ეფექტები. ტორადოლი თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას, ამცირებს თრომბოქსანის კონცენტრაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს. ასპირინის პროლონგირებული ეფექტებისაგან განსახვავებით, თრომბოციტების ფუნქცია ნორმის ფარგლებს უბრუნდება 24-48 საათში ტორადოლის მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

ანტითრომბოციტული საშუალებებისა და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან კომბინირების შემთხვევაში მატულბს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის რისკი (იხ. ნაწილი 2.4 გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები).

იმ პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად ღებულობენ ASA-ს ან სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს, შეიძლება მომატებული იყოს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან დაკავშირებული სერიოზული არასასურველი მოვლენების განვითარების რისკი (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები).

ტორადოლის ოქსპენტილფილინთან ერთად მიღებისას, მატულობს მიდრეკილება სისხლდენების მიმართ (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები).

ტორადოლის პრობენეციდთან ერთად მიღების შემთხვევაში აღინიშნა კეტოროლაკის პლაზმური კლირენსისა და გადანაწილების მოცულობის დაქვეითება, კეტოროლაკის პლაზმური კონცენტრაციისა და ნახევარგამოყოფის პერიოდის გაზრდა (იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები).

ზოგიერთი პროსტაგლანდინის სინთეზის მაინჰიბირებელი პრეპარატის მიღებისას აღინიშნა ლითიუმის თირკმლისმიერი კლირენსის დათრგუნვა, რაც იწვევდა პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის ზრდას. ტორადოლით თერაპიის დროსაც დაფიქსირდა ლითიუმის პლაზმური კონცენტრაციის მატების შემთხვევები.

კეტოროლაკის ტრომეთამინი არ ცვლის დიგოქსინის ცილებთან კავშირის ხარისხს. ინ ვიტრო კვლევები აჩვენებს, რომ სალიცილატების თერაპიული კონცენტრაციების მიღებისას (300 ნგ/მლ), კეტოროლაკის შეკავშირება მცირდებოდა დაახლოებით 99,2-97,5%-ით, რაც ორჯერ აღემატება შეუკავშირებელი კეტოროლაკის პლაზმური კონცენტრაციას. კეტოროლაკის ტრომეთამინის ცილებთან შეკავშირებას არ ცვლის დიგოქსინის, ვარფარინის, იბუპროფენის, ნაპროქსენის, პიროქსიკამის, აცეტამინოფენის, ფენიტოინისა და ტოლბუტამიდის თერაპიული კონცენტრაციები.

მიუხედავად იმისა, რომ კვლევები არ აჩვენებს ტორადოლსა და ვარფარინს ან ჰეპარინს შორის მნიშვნელოვან ურთიერთქმედებას, ტორადოლისა და ჰემოსტაზზე მოქმედი მედიკამენტების ერთდროული გამოყენება, მათ შორის ანტიკოაგულაციური თერაპიის (ვარფარინი), ჰეპარინის პროფილაქტიკური დაბალი დოზისა (2500-5000 ერთეული 12 საათში ერთხელ) და დექსტრანების ჩათვლით, შეიძლება ასოცირდებოდეს სისხლდენის მომატებულ რისკთან. (იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)).

ტორადოლის საინექციო ხსნარი დაახლოებით 20%-ით ამცირებს ფუროსემიდის დიურეზულ ეფექტს ნორმოვოლემიურ, ჯანმრთელ სუბიექტებში, ამიტომ, განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო გულის დეკომპენსაციის მქონე პაციენტებში.

არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება შეამცირონ დიურეზული და ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების მოქმედება. თირკმლის მწვავე უკმარისობის რისკი, რომელიც ჩვეულებრივ შექცევადია, შეიძლება გაიზარდოს თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ზოგიერთ პაციენტში (მაგ. დეჰიდრატაციის მქონე ან ხანდაზმულ პაციენტებში), როდესაც ხდება აგფ ინჰიბიტორების და/ან ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების კომბინირება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან. ამიტომ, კომბინაცია სიფრთხლით გამოიყენება, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში. აუცილებელია პაციენტთა სათანადოდ ტიტრირება და თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი კომბინირებული თერაპიის დასაწყისში და პერიოდულად მთელი მკურნალობის განმავლობაში.

დადასტურებულ იქნა, რომ ტორადოლი ამცირებს ოპიოიდური ანალგეზიის საჭიროებას პოსტოპერაციული ტკივილის მოხსნის მიზნით გამოყენების შემთხვევაში.

ტორადოლის ტაბლეტების ორალური გზით მიღება ცხიმიანი საკვების მიღების შემდეგ იწვევდა კეტოროლაკის პიკურ და დაყოვნებულ პიკური კონცენტრაციების მიღწევის დროის დაახლოებით 1 საათით დაყოვნებას. ანტაციდები გავლენას არ ახდენდნენ აბსორბციის ხარისხზე.

2.5 გამოყენება განსაკუთრებულ პოპულაციებში

2.5.1 ორსულობა

ტორადოლი გამოიყენება ორსულობის დროს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი დედისთვის აღემატება პოტენციურ რისკს ნაყოფისთვის.

კეტოროლაკის დაახლოებით 10% გადის პლაცენტურ ბარიერს.

იხ. ნაწილი 3.3.1 ტერატოგენურობა.

2.5.2 მშობიარობა

ტორადოლი უკუნაჩვენებია მშობიარობის დროს, ვინაიდან მისი პროსტაგლანდინების სინთეზის მაინჰიბირებელი მოქმედების გამო, შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ნაყოფის სისხლის მიმოქცევაზე, დართგუნოს საშვილოსნოს შეკუმშვები და ამგვარად, გაიზარდოს საშვილოსნოსმიერი სისხლდენის რისკი (იხ. ნაწილი 2.3 უკუჩვენებები).

2.5.3 მეძუძური დედები

ტორადოლი მეძუძურ დედებში გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი დედისთვის აღემატება პოტენციურ რისკს ნაყოფისთვის.

კეტოროლაკი დაბალი კონცენტრაციებით გადადის დედის რძეში.

2.5.4 გამოყენება პედიატრიაში

ტორადოლის ტაბლეტების გამოყენება ბავშვებში რეკომენდებული არ არის. ტორადოლის პარენტერალური შეყვანა რეკომენდებული არ არის 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში (იხ. ნაწილი 2.2 დოზირება და მიღების წესი).

2.5.5 გამოყენება გერიატრიაში

იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)

2.5.6 თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)

2.5.7 ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)

2.6 გვერდითი ეფექტები

2.6.1 პოსტმარკეტინგული მონაცემები

ტორადოლის მიღებისას პაციენტებში შეიძლება აღინიშნოს შემდეგი გვერდითი ეფექტები:

კუჭ-ნაწლავისმხრივი დარღვევები: ყველაზე ხშირია კუჭ-ნაწლავის სისტემისმხრივი გვერდითი ეფექტები. შეიძლება აღინიშნოს პეპტიური წყლულები, პერფორაცია ან სისხლდენა კუჭ-ნალწავის ტრაქტიდან, ზოგჯერ ფატალური, განსაკუთრებით, ხანდაზმულებში (იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)). მედიკამენტის მიღების შემდეგ აღწერილ იქნ გულისრევა, ღებინება, დიარეა, მუცლის შებერილობა, ყაბზობა, დისპეფისა, მუცლის ტკივილი/დისკომფორტი, მელენა, ჰემატემეზი, სტომატიტი, წყლულოვანი სტომატიტი, ბოყინი, ეზოფაგიტი, წყლულის განვიტარება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, რექტალური სისხლდენა, პანკრეატიტი, პირის სიმშრალე, სისავის შეგრძნება, კოლიტის გამწვავება და კრონის დაავადება (იხ. ნაწილი 2.4.1 ზოგადი ინფორმაცია (გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები)). გასტრიტი ნაკლები სიხშირით აღინიშნება.

ინფექციები: ასეპტიკური მენინგიტი.

სისხლი და ლიმფური სისტემისმხრივი დარღვევები: თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემისმხრივი დარღვევები: ანაფილაქსია, ანაფილაქტოიდური რეაქციები (ანაფილაქსიის მსგავსი ანაფილაქტოიდური რეაქციები შეიძლება ფატალურ ხასიათს ატარებდეს), ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, როგორიცაა ბრონქოსპაზმი, ჰიპერემია, გამონაყარი, ჰიპოტენზია, ხორხის შეშუპება.

მეტაბოლური და კვების დარღვევები: ანორექსია, ჰიპერკალემია, ჰიპონატრემია.

ფსიქიკური დარღვევები: ანომალური ფიქრები, დეპრესია, უძილობა, აგზნება, ნევროზულობა, ფსიქოზური რეაქციები, ანომალური სიზმრები, ჰალუცინაციები, ეიფორია, კონცენტრაციის უნარის დარღვევა, ძილიანობა.

ნერვული სისტემისმხრივი დარღვევები:თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, კრუნჩხვები, პარესთეზია, ჰიპერკინეზები, გემოს დარღვევა.

დარღვევები თვალის მხრივ: მხედველობის დარღვევა.

დარღვევები ყურის მხრივ: ტინიტუსი, სმენის დაკარგვა, ვერტიგო.

თირკმლისა და საშარდე სისტემისმხრივი დარღვევები: თირკმლის მწვავე უკმარისობა, შარდვის გახშირება, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, შარდის შეკავება, ოლიგურია, ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომი, ტკივილი გვერდებში (ჰემატურიით +- აზოტემიით ან მათ გარეშე). ისევე, როგორც სხვა თირკმლისმიერი პროსტაგლანდინების სინთეზის დამთრგუნველი პრეპარატები, ტორადოლის ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ შეიძლება განვითარდეს თირკმლის ფუნქციის დარღვევის ისეთი ნიშნები, როგორიცაა (თუმცა არ შემოიფარგლება) კრეატინინისა და კალიუმის კონცენტრაციების მატება.

გულისმხრივი დარღვევები: პალპიტაცია, ბრადიკარდია, გულის უკმარისობა.

სისხლძარღვოვანი დარღვევები: ჰიპერტენზია, ჰიპოტენზია, ჰემატომა, ჰიპერემია, სიფერმკრთალე, პოსტოპერაციული სისხლდენა ჭრილობიდან.

კლინიკური კვლევები და ეპიდემიოლოგიური მონაცემები გვიჩვენებს, რომ კოქსიბებისა და ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (განსაკუთრებით მაღალი დოზების) გამოყენება შეიძლება ასოცირდებოდეს არეტრიული თრომბოზის მცირედ მომატებულ რისკთან (მაგ. მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი). მიუხედავად იმისა, რომ კეტოროლაკს არ გამოუვლენია თრომბოზული მოვლენების, როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტი, მატების პოტენციალი, მონაცემები არასკმარისია კეტოროლაკთან დაკავშირებული ამგვარი რისკის გამოსარიცხად.

დარღვევები რეპროდუქციული სისტემისა და მკერდის მხრივ: უნაყოფობა ქალებში.

რესპირატორული, თორაკალური და მედიასტინური დარღვევები: ასთმა, დისპნოე, ფილტვის შეშუპება.

ჰეპატობილიარული დარღვევები: ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე, ღვიძლის უკმარისობა.

დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ:ექსფოლიაციური დერმატიტი, მაკულო-პაპულური გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, პურპურა, ანგიოშეშუპება, ოფლიანობა, ბულოზური რეაქციები, სტივენს-ჯონსონის სინდრომისა და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის (ძალიან იშვიათად) ჩათვლით.

ჩონჩხ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილებისმხრივი დარღვევები: მიალგია.

ზოგადი დარღვევები და ადგილობრივი რეაქციები:ძლიერი წყურვილი, ასთენია, შეშუპება, ადგილობრივი რეაქციები, ცხელება, ტკივილი გულ-მკერდის მიდამოში.

გამოკვლევები: წონაში მატება, სისხლდენის დროის გახანგრძლივება, შრატისმიერი შარდოვანას კონცენტრაციის მატება, კრეატინინის კონცენტრაციის მატება, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

2.6.1.1 ლაბორატორიული დარღვევები

იხ. ნაწილი 2.6.1 პოსტმარკეტინგული მონაცემები (გვერდითი ეფექტები).

2.7 ჰიპერდოზირება

სიმპტომები და ნიშნები

ტორადოლის ერთჯერადი ჰიპერდოზირება გამოვლინდება შემდეგი სიმპტომებით: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ჰიპერვენტილაცია, პეპტიური წყლულები და/ან ეროზიული გასტრიტი და თირკმლის დისფუნქცია, რაც გარდამავალ ხასიათს ატარებს და უკუვითარდება პრეპარატის მოხსნის შემდეგ.

შეიძლება განვითარდეს სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღების შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ჰიპერტენზია, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, სუნთქვის დათრგუნვა და კომა, თუმცა იშვიათად.

ანაფილაქტოიდური რეაქციები აღინიშნება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების როგორც თერაპიული დოზების, ისე ჭარბი დოზის მიღების შემდეგ.

მკურნალობა

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით ჰიპერდოზირების შემდეგ ტარდება სიმპტომური და დამხმარე თერაპია. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. დიალიზი მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს კეტოროლაკის კლირენსზე სისხლის პლაზმიდან.

3. ფარმაკოლოგიური თვისებები და ეფექტები

3.1 ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლები

3.1.1 მოქმედების მექანიზმი

ტორადოლი არის არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების კლასის ძლიერი ანალგეზიური საშუალება, რომელიც ხასიათდება ანალგეზიური, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევი თვისებებით. ტორადოლი ახდენს ციკლოოქსიგენაზას ფერმენტული სისტემის ინჰიბირებას და, შესაბამისად, პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვას. ტორადოლი არის [-] S და [-] R ენანტიომერების რაცემული ნარევი, S-ფორმის ანალგეზიური აქტივობით. ტორადოლი არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას ცნს-ზე ცხოველებში და არ გააჩნია სედაციური ან ანქსიოლიზური თვისებები.

ტორადოლი არ არის ოპიოდი და არ ხასიათდება ცენტრალურ ოპიოიდურ რეცეპტორებზე მოქმედებით. არ გააჩნია ჩვეული გავლენა სუნთქვაზე და არ ამწვავებს ოპიოდებთან დაკავშირებულ სუნთქვით დეპრესიას ან სედაციას.

3.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები

3.2.1 აბსორბცია

ი.მ. შეყვანა:

კეტოროლაკის ტრომეთამინი სწრაფად და სრულად აბსორბირდება ი.მ. შეყვანის შემდეგ ახალგაზრდ,ა ჯანმრთელ, მოზრდილ მოხალისეებში, საშუალო პიკური პლაზმური კონცენტრაციით 2.2-3.0 ნგ/მლ, რაც საშუალოდ 50 წუთში მიიღწევა, 30 მგ დოზის ერთჯერადი მიღების შემდეგ.

ი.ვ. ბოლუსური შეყვანა:

კეტოროლაკის ტრომეთამინის 10 მგ დოზის ერთჯერადი ი.ვ. შეყვანა ახალგაზრდა, ჯანმრთელ, მოზრდილ მოხალისეებში განაპირობებს 2,4 ნგ/მლ საშუალო პიკურ პლაზმურ კონცენტრაციას, რაც მიიღწევა პრეპარატის შეყვანიდან საშუალოდ 5.4 წუთში.

ი.ვ. ინფუზია

ახალგაზრდა, ჯანმრთელ, მოზრდილ მოხალისეებში, საშუალო პიკური პლაზმური კონცენტრაცია ვლინდება დაახლოებით 5 წუთში საწყისი, 30 მგ დატვირთვის დოზის დასრულების შემდეგ, ხოლო შემდგომი უწყვეტი ინფუზია 5 მგ/საათში სიჩქარით უზრუნველყოფს ისეთივე პლაზმურ კონცენტრაციას, რომელიც მიიღწევა 30 მგ ერთჯერადი დოზის ი.მ. შეყვანის შემდეგ ყოველ 6 საათში.

ორალური მიღება:

კეტოროლაკის ტრომეთამინი სწრაფად და სრულად აბსორბირდება ორალური მიღების შემდეგ ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოზრდილ მოხალისეებში, საშუალო პიკური პლაზმური კონცენტრაციით 0,7-1,1 ნგ/მლ, რაც საშუალოდ 44 წუთში აღინიშნება 10 მგ დოზის უზმოდ ერთჯერადი მიღების შემდეგ.

3.2.2 გადანაწილება.

კეტოროლაკის ტრომეთამინის ფარმაკოკინეტიკა ახალგაზრდა, ჯანმრთელ, მოზრდილ მოხალისეებში სწორხაზოვან ხასიათს ატარებს ტორადოლის ერთჯერადი ან მრავალჯერადი ი.მ., ი.ვ. ან რეკომენდებული ორალური დოზების მიღების შემდეგ.

მყარი პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა მეოთხე დოზის შეყვანის შემდეგ, როდესაც ტორადოლი მიიღება ი.ვ. ბოლუსის სახით ყოველ 6 საათში ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში.

კეტოროლაკის 99%-ზე მეტი პლაზმაში შეკავშირებულია ცილებთან და შეადგენს 0,15 ლ/კგ-ს გადანაწილების საშუალო მოცულობით, 10 მგ ერთჯერადი დოზების ი.ვ. და ი.მ. შეყვანის შემდეგ ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში. პლაზმურ ცილებთან შეკავშირება დამოკიდებული არ არის კონცენტრაციაზე. ვინაიდან კეტოროლაკის ტრომეთამინი არის ძალიან ძლიერი პრეპარატი და პლაზმაში წარმოდგენილია დაბალი კონცენტრაციებით, მოსალოდნელი არ არის სხვა ცილებთან შეკავშირებული პრეპარატების მნიშვნელოვანი ჩანაცვლება.

პლაზმაში მოცირკულირე ნივთიერება წარმოდგენილია ძირითადად უცვლელი კეტოროლაკით (96%) ან ფარმაკოლოგიურად არააქტიური p-ჰიდროქსიკეტოროლაკით.

კეტოროლაკის დაახლოებით 10% აღწევს პლაცენტაში. კეტოროლაკი დაბალი კონცენტრაციებით გადადის დედის რძეში (იხ. ნაწილი 2.5.1 ორსულობა და 2.5.3 მეძუძური დედები).

3.2.3 მეტაბოლიზმი

კეტოროლაკი ძირითადად ღვიძლში მეტაბოლიზდება. კეტოროლაკის მეტაბოლიზმის ძირითადი გზა ადამიანებში არის გლუკორონის მჟავასთან კონიუგაცია. p-ჰიდროქსილირება დამატებით გზას წარმოადგენს.

3.2.4 ელიმინაცია

კეტოროლაკისა და მისი მეტაბოლიტების ელიმინაცია ძირითადად თირკმელების საშუალებით ხდება. შეყვანილი დოზის დაახლოებით 92% გადადის შარდში, აქედან დაახლოებით 40% მეტაბოლიტების, ხოლო 60% - უცვლელი კეტოროლაკის სახით. დოზის დაახლოებით 6% ექსკრეტირდება ფეკალურ მასებთან ერთად. პლაზმიდან ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს საშუალოდ 5.3 საათს და მერყეობს 2,4-9,2 საათის ფარგლებში. საერთო პლაზმური კლირენსი შეადგენს საშუალოდ 0,023 ლ/სთ/კგ-ს ახალგაზრდა, ჯანმრთელ სუბიექტებში.

3.2.5 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები განსაკუთრებულ პოპულაციებში

ხანდაზმული პაციენტები (≥65 წლის):

ხანდაზმულებში კეტოროლაკის ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდი უფრო ხანგრძლივია, ვიდრე ჯანმრთელ, ახალგაზრდა მოხალისეებში და შეადგენს საშუალოდ 7 საათს, მერყეობს - 4,3-8,6 საათის ფარგლებში. საერთო პლაზმური კლირენსი შეიძლება შემცირდეს ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, საშუალოდ 0,019 ლ/სთ/კგ-მდე (იხ. ნაწილი 2.2 დოზირება და მიღების წესი).

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა:

კეტოროლაკის ელიმინაცია მცირდება თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, რაც ვლინდება გახანგრძლივებული პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდითა და დაქვეითებული საერთო პლაზმური კლირენსით, ახალგაზრდა, ჯანმრთელი მოხალისეებისგან განსხვავებით. ელიმინაციის სიჩქარე მცირდება თირკმლის ფუნქციის დარღვევის ხარისხის პროპორციულად, გარდა თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებისა, რომლებშიც კეტოროლაკის კლირენსი უფრო მაღალია, ვიდრე თირკმლის უკმარისობის ხარისხი, ცალკე აღებული (იხ.ნაწილი 2.2 დოზირება და მიღების წესი და 2.3 უკუჩვენებები).

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა:

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში არ აღინიშნება კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები, თუმცა, ვლინდება T_max-ისა და ტერმინალური პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდის სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი გახანგრძლივება ახალგაზრდა, ჯანმრთელი მოხალისეებისგან განსახვავებით.

3.3 კლინიკამდელი უსაფრთხოება

3.3.1 ტერატოგენურობა

ტერატოგენურობის შემთხვევები ვირთხებში ან კურდღლებში კეტოროლაკის ტრომეთამინის ტოქსიკური დოზების შესწავლისას არ გამოვლენილა. ვირთხებში აღინიშნა გესტაციის პერიოდის გახანგრძლივება და/ან მშობიარობის გახანგრძლივება.

4. ფარმაცევტული მახასიათებლები

4.1 შენახვის პირობები

არ გამოიყენოთ პრეპარატი შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის (EXP) გასვლის შემდეგ.

4.2 განსაკუთრებული მითითებები გამოყენების, შენახვისა და განადგურების წესების შესახებ

შეუთავსებლობა

ტორადოლის საინექციო ხსნარის მცირე მოცულობის (მაგ. შპრიცში) შერევა არ შეიძლება მორფინის სულფატის, პეთიდინის ჰიდროქლორიდის, პრომეთაზონის ჰიდროქლორიდის, პრომეთაზინის ჰიდროქლორიდის ან ჰიდროქსიზინის ჰიდროქლორიდის; ეს იწვევს ხსნარიდან კეტოროლაკის პრეციპიტაციას. ტორადოლის საინექციო ხსნარი თავსებადია ჩვეულებრივ ფიზიოლოგიურ ხსნართან, 5% დექსტროზასთან, რინგერის, რინგერ-ლაქტატის ან პლაზმალიტის ხსნარებთან. სტანდარტულ ბოთლებში ან პაკეტებში არსებულ ი.ვ. ხსნარებთან შერევისას ის თავსებადია ამინოფილინთან, ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდთან, მორფინის სულფატთან, მეპერიდინის ჰიდროქლორიდთან, დოპამინის ჰიდროქლორიდთან, ადამიანის ინსულინთან და ჰეპარინის ნატრიუმთან.

4.3 გამოშვების ფორმა

ამპულები 10 მგ 1 მლ-ში 10

ამპულები 30 მგ 1 მლ-ში 10

ტაბლეტები 10 მგ 20

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფიIII, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.