ცეფზიმ-750 - Cefzim 750მგ 1 ფლაკონი

ცეფზიმ-750 ინჯექშენ

(CEFZIM-750 INJECTION)

(ცეფუროქსიმი საინიექციო U.S.P.)

შემადგენლობა :

ერთი ფლაკონი შეიცავს:

ცეფუროქსიმის ნატრიუმს (სტერილურს) U.S.P., რომელიც 750 მგ ცეფუროქსიმის ეკვივალენტურია.

ასევე, იხილეთ: Megasef - მეგასეფი 750მგ 1 ფლაკონი

ფარმაკოდინამიკა :

ცეფუროქსიმი აინჰიბირებს ბაქტერიების უჯრედის კედლის სინთეზს პენიცილინის დამაკავშირებელ ცილებთან (PBPs) მიერთების შემდეგ. ეს იწვევს უჯრედის კედლის (პეპტიდოგლიკანის) ბიოსინთეზის შეფერხებას, რაც, თავის მხრივ, იწვევს ბაქტერიული უჯრედების ლიზისს და სიკვდილს.

ფარმაკოკინეტიკა :

აბსორბცია : ჯანმრთელ მოხალისეებში ცეფუროქსიმის ინტრამუსკულური (ი.მ.) ინეიქციის შემდეგ, შრატში საშუალო პიკური კონცენტრაცია მერყეობდა 27-დან 35 მკგ/მლ-მდე 750 მგ დოზისთვის და 33-დან 40 მკგ/მლ-მდე 1000 მგ დოზისთვის და მიიღწეოდა მიღებიდან 30-60 წუთის შემდეგ. 750 მგ და 1500 მგ დოზების ინტრავენური (ი.ვ.) შეყვანიდან 15 წუთის შემდეგ კონცენტრაცია შრატში შეადგენდა შესაბამისად, დაახლოებით 50 და 100 მკგ/მლ-ს.

AUC და Cmax იზრდება ხაზობრივად დოზის მომატებასთან ერთად ერთჯერადი დოზების დიაპაზონში 250-დან 1000 მგ-მდე ინტრამუსკულური და ინტრავენური შეყვანის შემდეგ. ჯანმრთელ მოხალისეებში 1500 მგ დოზების ყოველ 8 საათში განმეორებითი ინტრავენური შეყვანის შემდეგ შრატში ცეფუროქსიმის კუმულაცია არ დაფიქსირებულა.

განაწილება : ცილებთან კავშირი შეადგენს 33-50%-ს, გამოყენებული მეთოდოლოგიის შესაბამისად. განაწილების საშუალო მოცულობა მერყეობს 9.3-დან 15.8 ლ-მდე/1,73 მ²-მდე ინტრამუსკულური ან ინტრავენური შეყვანის შემდეგ დოზირების დიაპაზონში 250-დან 1000 მგ-მდე. ცეფუროქსიმის კონცენტრაცია, რომელიც აღემატება საერთო პათოგენების მინიმალურ მაინჰობირებელ დონეებს, შეიძლება მიღწეული იყოს ნუშურებში, სინუსურ ქსოვილებში, ბრონქების ლორწოვან გარსში, ძვლებში, პლევრალურ სითხეში, სასახსრე სითხეში, სინოვიალურ სითხეში, ინტერსტიციულ სითხეში, ნაღველში, ნახველსა და თვალის წყლისებურ ნამში. ცეფუროქსიმი გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს ტავის ტვინის გარსების ანთების დროს.

ბიოტრანსფორმაცია : ცეფუროქსიმი არ მეტაბოლიზდება.

ელიმინაცია : ცეფუროქსიმი გამოიყოფა გლომერულური ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის გზით. შრატიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი ინტრამუსკულური ან ინტრავენური შეყვანის შემდეგ არის დაახლოებით 70 წუთი. ცეფუროქსიმი უცვლელი სახით თითქმის სრულად (85-90%) გამოიყოფა შარდით მიღებიდან 24 საათის განმავლობაში. ცეფუროქსიმის უმეტესი ნაწილი გამოიყოფა პირველი 6 საათის განმავლობაში. 250-დან 1000 მგ-მდე დოზირების დიაპაზონში ინტრამუსკულური ან ინტრავენური შეყვანის შემდეგ თირკმლის საშუალო კლირენსი მერყეობს 114-დან 170 მლ-მდე/წთ/1,73 მ².

ჩვენებები :

ცეფზიმ-750 ინჯექშენ გამოიყენება ქვემოთ ჩამოთვლილი ინფექციების სამკურნალოდ მოზრდილებსა და ბავშვებში, მათ შორის ახალშობილებში (დაბადებიდან):

• არაჰოსპიტალური პნევმონია;
• ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება;
• საშარდე გზების გართულებული ინფექციები, მათ შორის პიელონეფრიტი;
• რბილი ქსოვილების ინფექციები: ცელულიტი, ერიზიპელა და ჭრილობის ინფექციები;
• ინტრააბდომინალური ინფექციები
• ინფექციების პროფილაქტიკა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის (მათ შორის, საყლაპავი მილის), ორთოპედიული, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის და გინეკოლოგიური ოპერაციების (მათ შორის, საკეისრო კვეთის) დროს.

ანაერობული ინფექციების მკურნალობისა და პროფილაქტიკის დროს ცეფუროქსიმთან ერთად დამატებით ინიშნება შესაბამისი ანტიბაქტერიული საშუალებები.

გასათვალისწინებელია ოფიციალური რეკომენდაციების ანტიბაქტერიული საშუალებების სათანადო გამოყენების შესახებ.

დოზირება და გამოყენების წესი :

დოზირების რეჟიმი:

ცხრილი1.მოზრდილებიდაბავშვები≥ 40 კგ

ჩვენებები	დოზირება
არაჰოსპიტალური პნევმონია და ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება	750 მგ ყოველ 8 საათში (ინტრავენურად ან ინტრამუსკულურად)
რბილი ქსოვილების ინფექციები: ცელულიტი, ერიზიპელა და ჭრილობის ინფექციები
ინტრააბდომინალური ინფექციები
საშარდე გზების გართულებული ინფექციები, მათ შორის პიელონეფრიტი	1,5 გ ყოველ 8 საათში (ინტრავენურად ან ინტრამუსკულურად)
მძიმე ინფექციები	750 მგ ყოველ 6 საათში (ინტრავენურად) 1.5 გ ყოველ 8 საათში (ინტრავენურად)
ქირურგიული ინფექციების პროფილაქტიკა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის, გინეკოლოგიური ოპერაციების (მათ შორის საკეისრო კვეთის) და ორთოპედიული ოპერაციების დროს	1.5 გ ანესთეზიის ინდუქციის დროს. მას შეიძლება დაემატოს ორი 750 მგ დოზა (ინტრამუსკულურად) 8 საათისა და 16 საათის შემდეგ.
ინფექციების პროფილაქტიკა გულ-სისხლძარღვთა სისტემის და საყლაპავზე ოპერაციების დროს	1.5 გ ანესთეზიის ინდუქციის დროს, შემდეგ 750 მგ (ინტრამუსკულარულად) ყოველ 8 საათში შემდგომი 24 საათის განმავლობაში.

ცხრილი2.ბავშვები< 40 კგ

	ჩვილები და 3 კვირაზე მეტი ასაკის ახალშობილები და 40 კგ-ზე ნაკლები სხეულის მასის მქონე ბავშვები	ჩვილები (დაბადებიდან3კვირამდე )
არაჰოსპიტალური პნევმონია	30-100 მგ/კგ/დღეში (ვენაში), რომელიც 3 ან 4 მიღებაზე იყოფა; დოზა 60 მგ/კგ/დღეში ეფექტურია ინფექციების უმეტესობისთვის	30-100 მგ/კგ/დღეში (ვენაში), რომელიც 2 ან 3 მიღებაზე იყოფა
საშარდე გზების გართულებული ინფექციები, მათ შორის პიელონეფრიტი
რბილი ქსოვილების ინფექციები: ცელულიტი, ერიზიპელა და ჭრილობის ინფექციები
ინტრააბდომინალური ინფექციები

თირკმლისუკმარისობა

ცეფუროქსიმი ძირითადად თირკმლებით გამოიყოფა. ამიტომ, როგორც ყველა ასეთი ანტიბიოტიკის შემთხვევაში, თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რეკომენდებულია ცეფუროქსიმის დოზის შემცირება მისი შენელებული გამოყოფის კომპენსაციის მიზნით.

ცხრილი3.ცეფუროქსიმისრეკომენდებულიდოზებითირკმლისუკმარისობისდროს

კრეატინინის კლირენსი	T 1/2 (სთ)	დოზა მგ-ში
> 20 მლ/წთ/1.73 მ 2	1.7–2.6	არ არის საჭირო სტანდარტული დოზის შემცირება (750 მგ-დან 1,5 გ-მდე 3-ჯერ დღეში).
10-20 მლ/წთ/1.73 მ 2	4.3–6.5	750 მგ 2-ჯერ დღეში
< 10 მლ/წთ/1.73 მ 2	14.8–22.3	750 მგ ერთხელ დღეში
ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტები	3.75	დამატებით 750 მგ შეჰყავთ ინტრავენურად ან ინტრამუსკულურად ყოველი დიალიზის ბოლოს; პარენტერალური გამოყენების გარდა, შესაძლებელია ნატრიუმის ცეფუროქსიმის შეყვნა პერიტონეალური დიალიზის სითხეში (ჩვეულებრივ, 250 მგ ყოველ 2 ლიტრ დიალიზის სითხეზე).
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები, რომლებიც იმყოფებიან უწყვეტ არტერიოვენურ ჰემოდიალიზზე (CAVH) ან მაღალი ნაკადის ჰემოფილტრაციაზე (HF) ინტენსიური თერაპიის განყოფილებებში	7.9–12.6 (CAVH) 1.6 (HF)	750 მგ 2-ჯერ დღეში; დაბალი ნაკადის ჰემოფილტრაციის დროს დაიცავით თირკმლის ფუნქციის დარღვევისთვის რეკომენდებული დოზები.

ღვიძლის უკმარისობა

ცეფუროქსიმი ძირითადად თირკმლებით გამოიყოფა. ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში გავლენა ცეფუროქსიმის ფარმაკოკინეტიკაზე მოსალოდნელი არ არის.

გამოყენების წესი

ცეფზიმ-750 ინჯექშენ შეჰყავთ ინტრავენური ინიექციის სახით პირდაპირ ვენაში ან წვეთოვან მილში 3-5 წუთის განმავლობაში ან ინფუზიის სახით 30-60 წუთის განმავლობაში, ან ღრმა ინტრამუსკულური ინექციის სახით. ინტრამუსკულური ინიექცია კეთდება შედარებით დიდი კუნთის სისქეში, ერთ ადგილას შეჰყავთ არა უმეტეს 750 მგ. 1.5 გ-ზე მეტი დოზები შეჰყავთ ვენაში.

განზავების ინსტრუქციები

ცხრილი 4. ხსნარის/სუსპენზიის დამატებითი მოცულობები და კონცენტრაციები, რომლებიც შეიძლება სასარგებლო იყოს ფრაქციული დოზების საჭიროების შემთხვევაში.

ხსნარის/სუსპენზიის დამატებითი მოცულობები და კონცენტრაციები, რომლებიც შეიძლება სასარგებლო იყოს ფრაქციული დოზების საჭიროების შემთხვევაში .
ფლაკონის ზომა	შეყვანის გზა	დასამატებელი წყლის რაოდენობა (მლ)	ცეფუროქსიმის სავარაუდო კონცენტრაცია (მგ/მლ)**	მიღებული პროდუქტი
750 მგ	კუნთში ინტრავენური ბოლუსი ინტრავენური ინფუზია	3 მლ სულ მცირე 6 მლ სულ მცირე 6 მლ*	216 116 116	სუსპენზია ხსნარი ხსნარი

*აღდგენილი ხსნარი დაემატება 50ან100მლ თავსებად საინფუზიო სითხეს (იხილეთ ინფორმაცია თავსებადობის შესახებ ქვემოთ )

** აღდგენის გარემოში ცეფუროქსიმის ხსნარის მიღებული მოცულობა იზრდება სამკურნლო ნივთიერების გამოდევნის კოეფიციენტის ხრჯზე, რის შედეგადაც მიიღწევა მითითებული კონცენტრაციები მგ/მლ-ში.

სხვა პარენტერალური სამკურნალო პროდუქტის მსგავსად, გამოყენებამდე ვიზუალურად შეამოწმეთ აღდგენილი ხსნარი ან სუსპენზია ნაწილაკების არსებობასა და ფერის შეცვლაზე.

ინტრამუსკულური შეყვანა: ინტრამუსკულური შეყვანისთვის გამხსნელის მითითებული რაოდენობის დამატების შემდეგ წარმოიქმნება სუსპენზია.

ინტრავენური ბოლუსური ინიექცია ან ინტრავენური ინფუზია: ინტრავენური ბოლუსის ან ინფუზიისთვის გამხსნელის გარკვეული რაოდენობის დამატების შემდეგ იქმნება გამჭვირვალე ხსნარი. ხსნარი უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ იგი გამჭვირვალეა და პრაქტიკულად არ შეიცავს ნაწილაკებს.

ხსნარებისა და სუსპენზიების ფერების დიაპაზონი მერყეობს გამჭვირვალედან ღია ყვითელამდე, გამოყენებული კონცენტრაციისა და გამხსნელის მიხედვით.

კარგი ფარმაცევტული პრაქტიკის შესაბამისად, ახლად მომზადებული სუსპენზია ან ხსნარი დაუყოვნებლივ უნდა იქნას გამოყენებული.

თავსებადობა

ნატრიუმის ცეფუროქსიმი (5 მგ/მლ) 5% w/v ან 10% w/v ქსილიტოლის საინიექციო ხსნარში.

ნატრიუმის ცეფუროქსიმი თავსებადია 1%-მდე ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის შემცველ წყალხსნარებთან.

ცეფუროქსიმის ნატრიუმი თავსებადია შემდეგ საინფუზიო სითხეებთან:

0.9% ნატრიუმის ქლორიდის საინიექციო ხსნარი BP w/v

5% დექსტროზის საინექციო ხსნარი BP

0.18% w/v ნატრიუმის ქლორიდის პლუს 4% დექსტროზის საინექციო ხსნარი BP

5% დექსტროზის შემცველი 0.9% ნატრიუმის ქლორიდის საინექციო ხსნარი

5% დექსტროზის შემცველი 0.45% ნატრიუმის ქლორიდის საინექციო ხსნარი

5% დექსტროზის შემცველი 0.225% ნატრიუმის ქლორიდის საინექციო ხსნარი

10% დექსტროზის საინექციო ხსნარი

10% ინვერტული შაქარი საინექციო წყალში

რინგერის საინექციო ხსნარი USP

რინგერის ლაქტატის საინექციო ხსნარი USP

M/6 ნატრიუმის ლაქტატის საინექციო ხსნარი

ნატრიუმის ლაქტატის საინექციო ხსნარის ნაერთი BP (ჰარტმანის ხსნარი).

ნატრიუმის ცეფუროქსიმის სტაბილურობაზე ნატრიუმის ქლორიდის საინექციო ხსნარსა BP 0.9% w/v და 5% დექსტროზის საინიექციო ხსნარში არ მოქმედებს ჰიდროკორტიზონის ნატრიუმის ფოსფატის არსებობა.

უკუჩვენებები :

• ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

• ცეფალოსპორინის ანტიბიოტიკების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტები.

•  ანამნეზში მძიმე ჰიპერმგრძნობელობა (მაგ., ანაფილაქსიური რეაქცია) ნებისმიერი სხვა ტიპის ბეტა-ლაქტამური ანტიბაქტერიული საშუალებების მიმართ (პენიცილინები, მონობაქტამები და კარბაპენემები).

გაფრთხილებები და სიფრთხილის განსაკუთრებული ზომები :

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები :

სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბაქტერიული საშუალების მსგავსად, აღინიშნებოდა სერიოზული და ზოგჯერ ფატალური ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები. მძიმე ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების შემთხვევაში ცეფუროქსიმით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და უნდა იყოს მიღებული ადეკვატური გადაუდებელი ზომები.

მკურნალობის დაწყებამდე უნდა დადგინდეს, აქვს თუ არა პაციენტს ანამნეზში მძიმე ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ცეფუროქსიმის, სხვა ცეფალოსპორინების ან სხვა ტიპის ბეტა-ლაქტამური საშუალების მიმართ. სიფრთხილეა საჭირო ცეფუროქსიმის დანიშვნისას პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვს მსუბუქი ხარისხის ჰიპერმგრძნობელობა სხვა ბეტა-ლაქტამური საშუალებების მიმართ. ზოგადად, ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკები უსაფრთხოდ ინიშნება პენიცილინების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებში, თუმცა არსებობს მონაცემები ჯვარედინი რეაქციების შესახებ. განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებოდა ანაფილაქსიური რეაქცია პენიცილინის მიმართ.

ძლიერი დიურეზული საშუალებების ანამინოგლიკოზიდების ერთდროული გამოყენება :

ცეფალოსპორინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მაღალი დოზებით სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად მკურნალობენ ძლიერი შარდმდენებით, მაგ., ფუროსემიდი, ან ამინოგლიკოზიდებით. არსებობს მონაცემები თირკმლის უკმარისობის განვითარების შესახებ ამ კომბინაციების გამოყენებისას. საჭიროა თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი ხანდაზმულებსა და ადრე არსებული თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების ჭარბი ზრდა :

ცეფუროქსიმის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს Candida-ს ჭარბი ზრდა. ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება ასევე გამოიწვიოს სხვა არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების (მაგ., ენტეროკოკები და Clostridium difficile) ჭარბი ზრდა, რის გამოც შეიძლება საჭირო გახდეს მკურნალობის შეწყვეტა.

ინტრააბდომინალური ინფექციები :

მოქმედების სპექტრის გამო, ცეფუროქსიმი არ გამოიყენება გრამუარყოფითი არაფერმენტული ბაქტერიებით გამოწვეული ინფექციების სამკურნალოდ.

სადიაგნოსტიკო ტესტებზე ზეგავლენა :

კუმბსის ტესტის დადებითი შედეგი შეიძლება განვითარდეს ცეფუროქსიმის გამოყენების ფონზე, რამაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს სისხლის თავსებადობის ჯვარედინი ტესტზე.

შეიძლება დაფიქსირდეს უმნიშვნელო გადახრები სპილენძის აღდგენის (ბენედიქტის, ფელინგის, კლინიტესტის) მეთოდების გამოყენებისას. თუმცა, არ არის მოსალოდნელი ცრუდადებითი შედეგები, როგორც ეს შეიძლება აღინიშნებოდეს ზოგიერთი სხვა ცეფალოსპორინების შემთხვევაში.

თვალის საკანში გამოყენება და დარღვევები თვალის მხრივ :

ცეფუროქსიმი არ არის განკუთვნილი თვალის საკანში შეყვანისთვის. ინტრავენური/ინტრამუსკულური შეყვანისთვის განკუთვნილი ცეფუროქსიმის ნატრიუმის თვალის საკანში დაუშვებელი გამოყენების შემდეგ დაფიქსირდა ცალკეული და ჯგუფური სერიოზული გვერდითი რეაქციების შემთხვევები თვალის მხრივ. ეს რეაქციები მოიცავდა მაკულარულ შეშუპებას, ბადურას შეშუპებას, ბადურას ჩამოსლას, ბადურას ტოქსიკურობას, მხედველობის დაქვეითებას, მხედველობის სიმახვილის დაქვეითებას, ბუნდოვან მხედველობას, რქოვანას შემრვრევას და რქოვანას შეშუპებას.

მნიშვნელოვანი ინფორმაცია დამხმარე ნივთიერებების შესახებ :

ცეფუროქსიმის ფხვნილი საინიექციო და საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად 750 მგ ფლაკონზე შეიცავს 40.6 მგ ნატრიუმს, რაც მოზრდილებში ჯანმოს მიერ რეკომენდებული მაქსიმალური სადღეღამისო დოზის - 2 გ ნატრიუმის ეკვივალენტურია. ეს გასათვალისწინებელია პაციენტებში, რომლებიც ნატრიუმის დიეტას იცავენ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები :

ცეფუროქსიმმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს ნაწლავის ფლორაზე, რამაც გამოიწვიოს ესტროგენის რეაბსორბციის დაქვეითება და კომბინირებული პერორალური კონტრაცეპტივების ეფექტიანობის შემცირება.

ცეფუროქსიმი გამოიყოფა გლომერულური ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის გზით. პრობენეციდის ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული. პრობენეციდის ერთდროული გამოყენება ახანგრძლივებს ცეფუროქსიმის ელიმინაციას და ზრდის პიკურ კონცენტრაციას შრატში.

პოტენციურად ნეფროტოქსიკური პრეპარატები და მარყუჟოვანი შარდმდენები

ცეფალოსპორინების მაღალი დოზები სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ძლიერ დიურეზულ (როგორიცაა ფუროსემიდი) ან პოტენციურად ნეფროტოქსიკურ საშუალებებს (როგორიცაა ამინოგლიკოზიდები), რადგან ასეთი კომბინაციების გამოყენებისას არ არის გამორიცხული თირკმლის უკმარისობის განვითარების შესაძლებლობა.

სხვა ურთიერთქმედებები

სისხლში/პლაზმაში გლუკოზის დონის განსაზღვრა.

პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის გაზრდა.

ფერტილობა,ორსულობა და ლაქტაცია :

ორსულობა : არსებობს შეზღუდული მონაცემები ორსულ ქალებში ცეფუროქსიმის გამოყენების შესახებ. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა რეპროდუქციული ტოქსიკურობა. ცეფუროქსიმი ინიშნება ორსულებში მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სარგებელი აღემატება რისკს.

ცნობილია, რომ დედისთვის ინტრამუსკულარული ან ინტრავენური ინიექციის შემდეგ ცეფუროქსიმი გადის პლაცენტურ ბარიერს და თერაპიულ დონეებს აღწევს ამნიონურ სითხესა და ჭიპლარის სისხლში.

ლაქტაცია : ცეფუროქსიმი მცირე რაოდენობით გადადის დედის რძეში. არასასურველი რეაქციები თერაპიული დოზებით გამოყენებისას მოსალოდნელი არ არის, თუმცა არ არის გამორიცხული დიარეის და ლორწოვანი გარსების სოკოვანი ინფექციების განვითარების რისკი. უნდა იქნას მიღებული გადაწყვეტილება ძუძუთი კვების შეწყვეტის ან ცეფუროქსიმით თერაპიის შეწყვეტის/პრეპარატის მოხსნის შესახებ ბავშვისთვის ძუძუთი კვებისა და ქალისთვის თერაპიის სარგებელის გათვალისწინებით.

ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე :

კვლევები ცეფუროქსიმის ზემოქმედების შესახებ მანქანისა და მექანიზმების მართვის უნარზე არ ჩატარებულა. თუმცა, ცნობილი გვერდითი რეაქციების საფუძველზე, ნაკლებად სავარაუდოა ცეფუროქსიმის ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

არასასურველი ეფექტები:

ინფექციები და ინვაზიები : Candida-ს, Clostridium difficile-ს ჭარბი ზრდა.

სისხლისა და ლიმფური სისტემისმხრივ : ნეიტროპენია, ეოზინოფილია, ჰემოგლობინის კონცენტრაციის დაქვეითება, ლეიკოპენია, დადებითი კუმბსის ტესტი, თრომბოციტოპენია და ჰემოლიზური ანემია.

იმუნური სისტემის მხრივ : წამლისმიერი ცხელება, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ანაფილაქსია და კანის ვასკულიტი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ : კუჭ-ნაწლავის დარღვევები და ფსევდომემბრანული კოლიტი.

ჰეპატობილიარული დარღვევები : ღვიძლის ფერმენტების და ბილირუბინის დონის გარდამავალი მომატება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ : გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, ქავილი, მულტიფორმული ერითემა, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ანგიონევროზული შეშუპება.

თირკმლისა და შარდის მხრივ : შრატში კრეატინინის დონის მომატება, სისხლში შარდოვანას აზოტის დონის მომატება და კრეატინინის კლირენსის დაქვეითება.

ზოგადი დარღვევები და პირობები შეყვანის ადგილზე : რეაქციები ინიექციის ადგილას, მათ შორის ტკივილი და თრომბოფლებიტი.

პედიატრიული მოსახლეობა

ბავშვებში ნატრიუმის ცეფუროქსიმის უსაფრთხოების პროფილი შეესაბამება მოზრდილებში არსებულ პროფილს.

ჭარბი დოზირება :

ჭარბი დოზირებისას შეიძლება განვითარდეს ნევროლოგიური დარღვევები, მათ შორის ენცეფალოპათია, კრუნჩხვები და კომა. ჭარბი დოზირების სიმპტომები შეიძლება განვითარდეს თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, თუ დოზა სათანადოდ არ შემცირდება.

ცეფუროქსიმის დონე სისხლის შრატში შეიძლება შემცირდეს ჰემოდიალიზით ან პერიტონეალური დიალიზით.

შენახვის პირობები :

ინახება ბნელ და მშრალ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. დაიცავით სინათლის პირდაპირი სხივებისაგან. დაუშვებელია გაყინვა.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით