Dobcard - დობკარდი 250მგ/20მლ 10 ამპულა

1.      სამკურნალო საშუალების დასახელება

დობკარდი 250 მგ/20 მლ ი.ვ. კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად, ამპულა 

სტერილური

2.  თვისობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

მოქმედი ნივთიერება:

ყოველი მლ შეიცავს 12.5 მგ დობუტამინის ექვივალენტურ 14 მგ დობუტამინის ჰიდროქლორიდს, ხოლო თითოეული 20 მლ-იანი  ამპულა შეიცავს 250 მგ დობუტამინის ექვივალენტურ 280 მგ დობუტამინის ჰიდროქლორიდს.

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის მეტაბისულფიტი (E223)…………4.8 მგ

ნატრიუმის ჰიდროქსიდი ……………………… q.s. (საკმარისი რაოდენობით)

დამხმარე ნივთიერებების სრული ჩამონათვალი იხ. 6.1 პარაგრაფში.

3.    წამლის ფორმა

კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად, ამპულა 

სუფთა, უფერო ხსნარი.

4.    კლინიკური მახასიათებლები

4.1. თერაპიული ჩვენება

მოზრდილი პოპულაცია: 

დობკარდი ნაჩვენებია მოზრდილებში, რომლებსაც ესაჭიროებათ ინოტროპული მხარდაჭერა მიოკარდიუმის ინფარქტის, კარდიომიოპათიების, ღია გულზე ქირურგიული ჩარევის, სეპტიკური შოკის ან კარდიოგენური შოკის დროს გულის დაბალი წუთმოცულობით გამოწვეული გულის  უკმარისობის სამკურნალოდ. დობკარდს ასევე შეუძლია გაზარდოს ან შეინარჩუნოს გულის მიერ ამოტუმბული სისხლის რაოდენობა ერთეულ დროში ვენტილაციის დროს დადებითი წნევით ბოლო ამოსუნთქვისას.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით:

დობკარდის გამოყენება ასევე შეიძლება  გულის სტრეს-ტესტირებისთვის, როგორც ფიზიკური დატვირთის ალტერნატივა იმ პაციენტებში, რომლებიც რუტინულ ფიზიკურ დატვირთვას ვერ ასრულებენ დამაკმაყოფილებლად. ამ მიზნით, დობუტამინის გამოყენება უნდა მოხდეს დოზატორის მეშვეობით, რომლითაც ჩვეულებრივ ტარდება ფიზიკური დატვირთვის სტრეს-ტესტი და უნდა იქნას მიღებული საჭირო სიფრთხილის ზომები ტესტების ჩატარებისას.

პედიატრიული პოპულაცია:

დობუტამინი ნაჩვენებია ყველა პედიატრიულ ასაკობრივ ჯგუფში (ახალშობილებიდან 18 წლამდე) როგორც ინოტროპული მხარდაჭერა გულის დაბალ წუთმოცულობასთან  დაკავშირებული ჰიპოპერფუზიული მდგომარეობებისას, რომლებიც გამოწვეულია გულის დეკომპენსირებული უკმარისობით, ვლინდება კარდიოქირურგიის, კარდიომიოპათიების შემდეგ და კარდიოგენური ან სეპტიკური შოკის დროს.

4.2.  დოზირება და გამოყენების წესი

დოზირება/შეყვანის სიხშირე და ხანგრძლივობა:

მოზრდილები

ჩვეულებრივი დოზაა 2.5 - 10 მიკროგრამი/კგ/წთ. ხანდახან, ისეთი დაბალი დოზა, როგორიცაა 0.5 მიკროგრამი/კგ/წთ იწვევს პასუხს. იშვიათად შეიძლება საჭირო გახდეს 40 მიკროგრამი/კგ/წთ-მდე დოზა. გამოყენების სიხშირე და თერაპიის ხანგრძლივობა უნდა დაკორექტირდეს პაციენტის პასუხის მიხედვით, რაც განისაზღვრება გულისცემის, არტერიული წნევის, შარდის ნაკადის და თუ შესაძლებელია, გულის წუთმოცულობის გაზომვით.

მიზანშეწონილია დობუტამინის ჰიდროქლორიდის დოზის თანდათანობით შემცირება, არ არის რეკომენდებული თერაპიის უეცრად შეწყვეტა.

დოზადაკავშირებული გვერდითი მოვლენები არახშირია დობკარდის კონცენტრატის შეყვანისას 10 მიკროგრამ/კგ/წუთზე დაბალი სიჩქარით. ისეთი მაღალი სიჩქარე, როგორიც არის 40 მიკროგრამი/კგ/წუთამდე, გამოიყენება იშვიათად, მნიშვნელოვანი გვერდითი მოვლენების გარეშე.

საბოლოო შესაყვანი მოცულობა უნდა განისაზღვროს პაციენტის სითხეზე მოთხოვნილების მიხედვით. ისეთი მაღალი კონცენტრაცია, როგორიცაა 5000 მიკროგრამი/მლ-მდე გამოიყენებოდა პაციენტებში, რომლებიც შეზღუდული რაოდენობით იღებენ სითხეს. დობკარდის მაღალი კონცენტრაციები უნდა დაინიშნოს მხოლოდ საინფუზიო ტუმბოსთან ერთად ზუსტი დოზის უზრუნველსაყოფად. 

გულის სტრეს-ტესტირება: როდესაც გამოიყენება, როგორც ფიზიკური დატვირთვის ალტერნატივა გულის სტრეს-ტესტირებისთვის რეკომენდებული დოზის მიღება ხდება დოზის 5 მიკროგრამ/კგ/წთ-ით თანდათანობით გაზრდით, 5-დან 20 მიკროგრამ/კგ/წთ-მდე, თითოეული დოზის შეყვანა ხდება 8 წუთის განმავლობაში. აუცილებელია ეკგ-ის უწყვეტი მონიტორინგი, ხოლო ინფუზია უნდა შეწყდეს >3 მმ ST სეგმენტის დეპრესიის ან პარკუჭოვანი არითმიის გამოვლენის შემთხვევაში. ინფუზია ასევე უნდა შეწყდეს, თუ გულისცემის სიხშირე მიაღწევს ასაკობრივ/სქესობრივ მაქსიმუმს, სისტოლური არტერიული წნევა აიწევს 220 მმ ვწყ. სვ.-ზე მაღლა ან აღინიშნება რამე გვერდითი მოვლენა.

შეყვანის წესი:

მხოლოდ ინტრავენური გამოყენებისთვის.

შეყვანამდე დობკარდი უნდა განზავდეს მინიმუმ 50 მლ-მდე ინტრავენურ კონტეინერში ქვემოთ ჩამოთვლილი ერთ-ერთი ინტრავენური ხსნარით:

·       ნატრიუმის ქლორიდის ინტრავენური ხსნარი,

·       5%-იანი დექსტროზას ინტრავენური ხსნარი,

·       5%-იანი დექსტროზა + 0.9%-იანი ნატრიუმის ქლორიდის ინტრავენური ხსნარი,

·       ნატრიუმის ლაქტატის ინტრავენური ხსნარი.

მაგალითად, 250 მლ ან 500 მლ-ის განზავება უზრუნველყოფს შემდეგი კონცენტრაციების მიღებას:

250 მლ შეიცავს 1000 მიკროგრამ/მლ დობუტამინს.

500 მლ შეიცავს 500 მიკროგრამ/მლ დობუტამინს.

მზა ხსნარის გამოყენება უნდა მოხდეს 24 საათის განმავლობაში.

დობკარდის შეყვანა უნდა მოხდეს უწყვეტი ინტრავენური ინფუზიის სახით, ხანმოკლე ნახევარგამოყოფის პერიოდის გამო. განზავების შემდეგ, მისი შეყვანა უნდა მოხდეს ინტრავენური ინექციით ან კათეტერით წვეთოვანის ან სხვა შესაბამისი საზომი მოწყობილობის გამოყენებით, ნაკადის სიჩქარის გასაკონტროლებლად.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ:

ღვიძლის/თირკმლის უკმარისობა:

დობუტამინის ეფექტი თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევაზე უცნობია, რეკომენდებულია საგულდაგულო მონიტორინგი.

პედიატრიული პოპულაცია:

ყველა პედიატრიული ასაკობრივი ჯგუფისთვის (ახალშობილიდან 18 წლამდე) რეკომენდებული საწყისი დოზაა 5 მიკროგრამი/კგ/წთ, რომლის კორექტირება კლინიკური პასუხის მიხედვით ხდება 2-20 მიკროგრამი/კგ/წთ-ის დიაპაზონში. იშვიათად, ისეთი დაბალი დოზა, როგორიცაა 0.5-1.0 მიკროგრამი/კგ/წთ დოზა იწვევს პასუხს.

არსებობს საფუძველი იმის დასადასტურებლად, რომ ბავშვებში მინიმალური ეფექტური დოზა უფრო მაღალია, ვიდრე მოზრდილებში. სიფრთხილეა საჭირო მაღალი დოზების გამოყენებისას, რადგან ასევე არსებობს საფუძველი ვიფიქროთ, რომ ბავშვებისთვის მაქსიმალური ტოლერანტული დოზა უფრო დაბალია, ვიდრე მოზრდილებისთვის. გვერდითი მოვლენების უმეტესობა (განსაკუთრებით ტაქიკარდია) შეინიშნებოდა მაშინ, როდესაც დოზა იყო 7.5 მიკროგრამი/კგ/წუთზე მეტი/ტოლი, მაგრამ დობუტამინის ინფუზიის სიჩქარის შემცირება ან შეწყვეტა იწვევს გვერდითი მოვლენების სწრაფ შექცევადობას.

დიდი სხვაობა აღინიშნა პედიატრიულ პაციენტებს შორის როგორც პლაზმური კონცენტრაციის თვალსაზრისით, რომელიც აუცილებელია ჰემოდინამიკური პასუხის დასაწყებად (ზღვრული), ასევე ჰემოდინამიკური პასუხის სიჩქარის კუთხით პლაზმური კონცენტრაციების გასაზრდელად, რაც აჩვენებს, რომ ბავშვებისთვის საჭირო დოზის განსაზღვრა შეუძლებელია აპრიორში და აუცილებელია ტიტრირება, რათა გამოვლინდეს სავარაუდოდ უფრო მცირე „თერაპიული დიაპაზონი“ ბავშვებში.

შეყვანის წესი:

უწყვეტი ინტრავენური ინფუზიისთვის საინფუზიო ტუმბოს გამოყენებით, 0.5-1 მგ/მლ კონცენტრაცია (მაქს. 5 მგ/მლ, თუ სითხე შეზღუდულია) უნდა განზავდეს 5%-იანი დექსტროზათი ან 0.9%-იანი ნატრიუმის ქლორიდით. უფრო მაღალი კონცენტრაციის ხსნარებით ინფუზია უნდა გაკეთდეს მხოლოდ ცენტრალური ვენური კათეტერის მეშვეობით. დობუტამინის ინტრავენური ინფუზია შეუთავსებელია ბიკარბონატთან და სხვა ძლიერ ტუტე ხსნარებთან.

ახალშობილთა ინტენსიური მკურნალობა: 30 მგ/კგ სხეულის მასაზე გადაანგარიშებით უნდა განზავდეს 50 მლ საინფუზიო სითხის საბოლოო მოცულობამდე. ინტრავენური ინფუზიის სიჩქარე 0.5 მლ/სთ უზრუნველყოფს დოზას 5 მიკროგრამი/კგ/წთ.

გერიატრიული პოპულაცია:

გამოიყენება მოზრდილთათვის შეყვანის წესები.

4.3.უკუჩვენებები

დობუტამინის გამოყენება არ შეიძლება შემდეგ შემთხვევებში:

·       მომატებული მგრძნობელობა დობუტამინის ან დობკარდის რომელიმე კომპონენტის მიმართ (იხ. პარაგრაფი 6.1),

·       ფეოქრომოციტომის მქონე პაციენტებში,

·      პარკუჭის ავსების და/ან გადინების მექანიკური ობსტრუქცია, როგორიცაა პერიკარდიული ტამპონადა, კონსტრიქციული პერიკარდიტი, ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათია, მძიმე აორტის სტენოზი,

·       ჰიპოვოლემიური მდგომარეობები.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით

დობუტამინის გამოყენება არ შეიძლება მიოკარდიუმის იშემიის და სიცოცხლისუნარიანი მიოკარდიუმის გამოსავლენად შემდეგ შემთხვევებში:

-       ბოლო პერიოდში გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტი (ბოლო 30 დღის განმავლობაში);

-       არასტაბილური სტენოკარდია;

-       მარცხენა მთავარი კორონარული არტერიის სტენოზი;

-       მარცხენა პარკუჭის ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი გადინების ობსტრუქცია ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათიის ჩათვლით;

-       ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი გულის სარქვლოვანი დეფექტი;

-       გულის მძიმე უკმარისობა (NYHA III ან IV);

-       კლინიკურად მნიშვნელოვანი ან ქრონიკული არითმიის, განსაკუთრებით მორეციდივე მდგრადი პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის დოკუმენტირებული სამედიცინო ანამნეზი ან წინასწარი განწყობა;

-       გამტარობის მნიშვნელოვანი დარღვევა;

-       მწვავე პერიკარდიტი, მიოკარდიტი ან ენდოკარდიტი;

-       აორტის დისექცია;

-       აორტის ანევრიზმა;

-       ცუდი ულტრაბგერითი მდგომარეობა;

-       არაადეკვატურად მკურნალობა / კონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზია;

-       პარკუჭების შევსების ობსტრუქცია (კონსტრიქციულიპერიკარდიტი, პერიკარდიუმის ტამპონადა);

-        ჰიპოვოლემია;

-       დობუტამინის მიმართ მანამდე გამოვლენილი მომატებული მგრძნობელობა.

შენიშვნა: ატროპინის შეყვანისას გათვალისწინებული უნდა იყოს შესაბამისი უკუჩვენებები.

4.4. განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

მოზრდილი პოპულაცია

დობუტამინის გამოყენება არ შეიძლება ბრონქული ასთმის მქონე პაციენტების სამკურნალოდ, რომლებსაც აქვთ მომატებული მგრძნობელობა სულფიტების მიმართ.

თუ აღინიშნება გულისცემის ან სისტოლური არტერიული წნევის არასათანადო მომატება, ან თუ ვითარდება არითმია, დობუტამინის დოზა უნდა შემცირდეს ან პრეპარატის მიღება დროებით უნდა შეწყდეს.

დობუტამინმა შეიძლება დააჩქაროს ან გააძლიეროს პარკუჭის ექტოპიური აქტივობა; იშვიათად იწვევს პარკუჭოვან ტაქიკარდიას ან ფიბრილაციას. იმის გამო, რომ დობუტამინი აადვილებს A-V გამტარობას, წინაგულების თრთოლის ან ფიბრილაციის მქონე პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ სწრაფი პარკუჭოვანი რეაქციები.

განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო დობუტამინის გამოყენებისას მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მქონე პაციენტებში, რადგან გულისცემის ნებისმიერმა მომატებამ ან არტერიული წნევის გადაჭარბებულმა მომატებამ შეიძლება გააძლიეროს იშემია და გამოიწვიოს სტენოკარდიული ტკივილი და ST სეგმენტის ელევაცია.

ინოტროპული საშუალებები, მათ შორის დობუტამინი, არ აუმჯობესებენ ჰემოდინამიკას მექანიკური ობსტრუქციის მქონე პაციენტების უმეტესობაში, რაც აფერხებს პარკუჭის ავსებას ან გადინებას, ან ორივეს.

ინოტროპული პასუხი შეიძლება იყოს არაადეკვატური იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ პარკუჭების შესამჩნევად შემცირებული პლასტიკურობა. ასეთი მდგომარეობა გვხვდება გულის ტამპონადის, სარქვლოვანი აორტის სტენოზისა და იდიოპათიური ჰიპერტროფიული სუბაორტის სტენოზის დროს.

კორონარული სისხლის ნაკადის ადგილობრივი მომატება ან შემცირება, რამაც შეიძლება გავლენა იქონიოს მიოკარდიუმის მიერ ჟანგბადის მოთხოვნილებაზე, დაფიქსირდა დობუტამინით თერაპიის დროს. გულის მძიმე კორონარული დაავადების მქონე პაციენტების კლინიკური მახასიათებლები შეიძლება დაირღვეს, განსაკუთრებით მაშინ, თუ დობუტამინით მკურნალობას თან ახლავს გულისცემის და/ან არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი მომატება. ამიტომ, როგორც ყველა პოზიტიური ინოტროპის შემთხვევაში, გადაწყვეტილება დობუტამინის გამოყენების შესახებ, გულის იშემიის მქონე პაციენტების სამკურნალოდ უნდა იქნას მიღებული ინდივიდუალურად.

ისეთი ინოტროპული საშუალებები, როგორიცაა დობუტამინი, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული გულის მწვავე უკმარისობის მკურნალობისას არითმიის რისკის და მიოკარდიუმის დისფუნქციაზე მათი გრძელვადიანი ზემოქმედების შესახებ გაურკვეველი მონაცემების გამო.

იშვიათად დაფიქსირდა მინიმალური ვაზოკონსტრიქცია, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებიც ბოლო პერიოდში მკურნალობდნენ β-მაბლოკირებელი პრეპარატით. დობუტამინის ინოტროპული ეფექტი იწყება გულის β1 რეცეპტორების სტიმულაციის შედეგად, ხოლო ამ ეფექტის პრევენცია ხდება β-მაბლოკირებელი საშუალებებით. თუმცა, ნაჩვენებია რომ დობუტამინი ეწინააღმდეგება β-მაბლოკირებელი პრეპარატების კარდიოდეპრესიულ ეფექტებს. პირიქით, ადრენერგიულმა ბლოკადამ შეიძლება გამოავლინოს β1 და β2 ეფექტები, რაც გამოიწვევს ტაქიკარდიას და ვაზოდილატაციას.

საჭიროა კალიუმის დონის მონიტორინგი, რადგან შესაძლოა აღინიშნოს შრატში კალიუმის დონის ცვლილებები.

თუ დობუტამინის შეყვანა უწყვეტად ხდება  72 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში, შეიძლება აღინიშოს ტოლერანტობის (ტაქიფილაქსიის) ფენომენი, რომელიც მოითხოვს დოზის გაზრდას.

დობუტამინმა შეიძლება ხელი შეუშალოს ქლორამფენიკოლის მაღალეფექტური სითხური ქრომატოგრაფიის (HPLC) განსაზღვრას.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით

სიცოცხლისთვის საშიში გართულებების გამო, დობუტამინის შეყვანა სტრეს- ექოკარდიოგრაფიისთვის უნდა განხორციელდეს მხოლოდ ექიმის მიერ, რომელსაც ამ ჩვენებისთვის აქვს დობუტამინის გამოყენების საკმარისი პირადი გამოცდილება.

დობკარდის კონცენტრატის გამოყენება ფიზიკური დატვირთვის ალტერნატივის სახით გულის სტრეს-ტესტირებისთვის, არ არის რეკომენდებული პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ არასტაბილური სტენოკარდია, პარკუჭთაშორისი ბლოკადა, გულის სარქვლოვანი დაავადება, აორტის გადინების ობსტრუქცია ან გულის ნებისმიერი დაავადება, რის გამოც შეუძლებელი იქნება მისი გამოყენება ფიზიკური აქტივობის სტრეს-ტესტირებისთვის (იხ. პარაგრაფი 4.3).

გულის გახეთქვა მიოკარდიუმის ინფარქტის პოტენციური გართულებაა. გულის გახეთქვის (ძგიდის და თავისუფალი კედლის) რისკზე  შეიძლება გავლენა იქონიოს სხვადასხვა ფაქტორმა, მათ შორის ინფარქტის ადგილმა და დრომ. აღინიშნა ძალიან იშვიათი, ლეტალური შეტყობინებები გულის მწვავე გახეთქვის შესახებ დობუტამინის სტრეს-ტესტირების დროს. ეს მოვლენები განვითარდა გაწერის წინა გამოკვლევის დროს პაციენტებში, რომლებსაც ჰოსპიტალიზაციის დროს ჰქონდათ ბოლოდროინდელი (4-12 დღის განმავლობაში) მიოკარდიუმის ინფარქტი. თავისუფალი კედლის გახეთქვის შემთხვევებში, მოსვენებულ მდგომარეობაში გადაღებული ექოკარდიოგრამა აჩვენებდა დისკინეტიკურ და გათხელებულ ქვედა კედელს. ამიტომ პაციენტები, რომელბსაც აქვთ გულის გახეთქვის რისკი დობუტამინით ტესტირების დროს, ფრთხილად უნდა შეფასდნენ ტესტირებამდე. 

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით უნდა შეწყდეს, თუ ერთ-ერთი შემდეგი დიაგნოსტიკური საბოლოო წერტილი გამოვლინდება:

-       ასაკობრივად პროგნოზირებული მაქსიმალური გულისცემის მიიღწევა [(220-ასაკი წლებში) x 0.85];

-        სისტოლური არტერიული წნევის შემცირება 20 მმ ვწყ. სვ-ზე  მეტად;

-        არტერიული წნევის მომატება 220/120 მმ ვწყ. სვ-ზე  ზემოთ;

-        პროგრესირებადი სიმპტომები (სტენოკარდია, ქოშინი, თავბრუსხვევა, ატაქსია);

-       პროგრესირებადი არითმია (მაგ. შეჭიდება, პარკუჭოვანი გადმოსროლა);

-       გამტარობის პროგრესირებადი დარღვევა;

-       ბოლო დროს განვითარებული კედლის მოძრაობის დარღვევები 1-ზე მეტ კედლის სეგმენტზე (16-სეგმენტიანი მოდელი);

-       ენდოსისტოლური მოცულობის გაზრდა;

-       რეპოლარიზაციური ანომალიის განვითარება (იშემიის გამო ჰორიზონტალური ან ქვემოთ დახრილი ST სეგმენტის დეპრესია 0.2 მვ-ზე მეტად 80 (60) მს ინტერვალით, J წერტილის საწყისთან შედარების შემდეგ, პროგრესირებადი ან მონოფაზური ST სეგმენტის ელევაცია 0.1 მვ-ზე ზემოთ პაციენტებში, რომლებსაც მანამდე არ ჰქონდათ მიოკარდიუმის ინფარქტი);

-       მაქსიმალური დოზის მიღწევა.

-        

სერიოზული გართულებების შემთხვევაში (იხ. პარაგრაფი 4.8) სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

დობკარდის, ისევე როგორც ნებისმიერი პარენტერალური კატექოლამინის  მიღების შემთხვევაში, აუცილებელია გულისცემის და რიტმის, არტერიული წნევის და ინფუზიის სიჩქარის საგულდაგულო მონიტორინგი. თერაპიის დაწყებისას მიზანშეწონილია ელექტროკარდიოგრაფიული მონიტორინგი სტაბილური პასუხის მიღწევამდე.

არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება აღინიშნა იშვიათად დობუტამინის თერაპიასთან ერთად. დოზის შემცირება ან ინფუზიის შეწყვეტა, როგორც წესი, იწვევს არტერიული წნევის სწრაფ დაბრუნებას საბაზისო მნიშვნელობებამდე, მაგრამ იშვიათად შეიძლება საჭირო გახდეს ჩარევა და შექცევადობა შეიძლება არ იყოს მყისიერი.

დობკარდი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული მძიმე ჰიპოტენზიის არსებობისას, რომელიც ართულებს კარდიოგენურ შოკს (საშუალო არტერიული წნევა 70 მმ ვწყ. სვ-ზე  ნაკლები).

დობუტამინის გამოყენებამდე აუცილებელია ჰიპოვოლემიის დარეგულირება, საჭიროების შემთხვევაში მთლიანი სისხლით ან პლაზმით.

თუ არტერიული წნევა რჩება დაბალი ან თანდათან მცირდება დობუტამინის მიღებისას, პარკუჭის ადეკვატური შევსების წნევისა და გულის წუთმოცულობის მიუხედავად, შეიძლება განხილული იყოს პერიფერიული ვაზოკონსტრიქტორის ერთდროული გამოყენების საკითხი, როგორიცაა დოფამინი ან ნორადრენალინი.

პედიატრიული პოპულაცია

დობუტამინი შეიძლება დაინიშნოს ბავშვებში დაბალ წუთმოცულობასთან  დაკავშირებული ჰიპოპერფუზიული მდგომარეობებისას, რომლებიც გამოწვეულია გულის დეკომპენსირებული უკმარისობით, კარდიოქირურგიით, კარდიოგენური ან სეპტიკური შოკით. დობუტამინის ჰიდროქლორიდის ზოგიერთი ჰემოდინამიკური ეფექტი შეიძლება რაოდენობრივად ან თვისობრივად განსხვავებული იყოს ბავშვებში მოზრდილებთან შედარებით. ბავშვებში გულისცემის და არტერიული წნევის მომატება უფრო ხშირი და ინტენსიურია. ფილტვისმიერი გამჭედავი წნევა შეიძლება არ შემცირდეს ბავშვებში, როგორც ეს ხდება მოზრდილებში, ან შეიძლება რეალურად გაიზარდოს, განსაკუთრებით ერთ წლამდე ასაკის ჩვილებში. ახალშობილთა გულ-სისხლძარღვთა სისტემა ნაკლებად მგრძნობიარეა დობუტამინის მიმართ და ჰიპოტენზიური ეფექტი უფრო ხშირად აღინიშნება მოზრდილ პაციენტებში, ვიდრე მცირეწლოვან ბავშვებში.

შესაბამისად, დობუტამინის გამოყენება ბავშვებში უნდა მოხდეს საგულდაგულო მონიტორინგის პირობებში, ამ ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლების გათვალისწინებით.

დობკარდი შეიცავს ნატრიუმის მეტაბისულფიტს. ამიტომ, იშვიათად შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები და ბრონქოსპაზმი.

ეს სამკურნალო საშუალება შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) დოზაში, ანუ არსებითად „არ შეიცავს ნატრიუმს“.

ინფუზიის შეწყვეტის შემდეგ საჭიროა პაციენტების მონიტორინგი, სანამ ისინი არ დასტაბილურდებიან.

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ბეტა-ადრენერგული ბლოკატორები

კონკურენტული რეცეპტორების ინჰიბირებით, დობუტამინის სიმპათომიმეტური ეფექტი შეიძლება შემცირდეს β-რეცეპტორების ბლოკატორის ერთდროული მიღებით. გარდა ამისა, α აგონისტურმა ეფექტებმა შეიძლება გამოიწვიოს პერიფერიული ვაზოკონსტრიქცია არტერიული წნევის მომატებით.

დობუტამინის ინოტროპული ეფექტი იწყება გულის β1 რეცეპტორების სტიმულაციის შედეგად, ეს ეფექტი უკუშექცევადია ბეტა-ბლოკატორების ერთდროული მიღებით. აღინიშნა, რომ დობუტამინი ეწინააღმდეგება ბეტა-მაბლოკირებელი პრეპარატების ეფექტს. თერაპიულ დოზებში დობუტამინს აქვს მსუბუქი α1- და β2-აგონისტური თვისებები. არასელექტიური ბეტა-ბლოკატორის ერთდროულმა გამოყენებამ, როგორიცაა პროპრანოლოლი, შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მომატება, ალფა-განპირობებული ვაზოკონსტრიქციის და რეფლექსური ბრადიკარდიის გამო. ბეტა-ბლოკატორებმა, რომლებსაც ასევე აქვთ ალფა-მაბლოკირებელი ეფექტები, როგორიცაა კარვედილოლი, შეიძლება გამოიწვიონ ჰიპოტენზია დობუტამინის ერთდროული გამოყენებისას ვაზოდილატაციის გამო, რომელიც გამოწვეულია β2-ის უპირატესობით (იხ. პარაგრაფი 4.4).

ამის საპირისპიროდ, ალფა-ადრენერგულ ბლოკადას შეუძლია β1 და β2 ეფექტების გამოვლენა, რაც იწვევს ტაქიკარდიას და ვაზოდილატაციას.

ექოკარდიოგრაფიის დროს დობუტამინში დიპირიდამოლის დამატებამ შეიძლება გამოიწვიოს პოტენციურად საშიში ჰიპოტენზია. კომბინაცია არ უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გულის კორონარული დაავადება.

საანესთეზიო საშუალებები ზოგადი ანესთეზიისთვის

პარკუჭოვანი არითმიები აღინიშნა ცხოველებში, რომლებიც იღებდნენ დობუტამინის ჩვეულებრივ დოზებს ჰალოტანით ან ციკლოპროპანით ანესთეზიის დროს; ამიტომ, აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა დობუტამინის დანიშვნისას პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ამ საანესთეზიო საშუალებებს. ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს მიოკარდიუმის სტიმულაცია და პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლის რისკი.

დობუტამინისა და მაო ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის და გულისცემის მკვეთრი მომატება და არითმიების სიხშირის გაზრდა. შეიძლება გამოიწვიოს სიცოცხლისთვის საშიში ისეთი მოვლენებიც კი, როგორიცაა ჰიპერტონული კრიზი, გულ-სისხლძარღვთა კოლაფსი, ქალაშიდა სისხლდენა და არითმიები.

ß-რეცეპტორების მაბლოკირებელი პრეპარატებით მანამდე მკურნალობამ ან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ინოტროპული და ქრონოტროპული ეფექტების შემცირება ß-რეცეპტორთან კონკურენტული შეკავშირების გამო და α1-ით განპირობებული ეფექტების დომინირება, რაც იწვევს პერიფერიულ ვაზოდილატაციას.

დიაბეტიან პაციენტებში დობუტამინის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ინსულინზე მოთხოვნილების გაზრდა. დიაბეტიან პაციენტებში დობუტამინით თერაპიის დაწყებისას, ინფუზიის სიჩქარის შეცვლისა და ინფუზიის შეწყვეტისას უნდა შემოწმდეს ინსულინის დონე. საჭიროების შემთხვევაში, ინსულინის დოზა უნდა დაკორექტორდეს საჭიროებისამებრ.

ნატრიუმის მეტაბისულფიტი არის ძალიან რეაქტიული ნაერთი. ამიტომ უნდა ვივარაუდოთ, რომ პრეპარატთან ერთად მიღებული თიამინი (ვიტამინი B1) კატაბოლიზდება.

პერიფერიულმა ვაზოდილატატორებმა (მაგ. ნიტრატები, ნატრიუმის ნიტროპრუსიდი) დობუტამინთან ერთად კომბინაციაში შეიძლება მნიშვნელოვნად გაზარდონ გულის წუთმოცულობა და შეამცირონ სისტემური პერიფერიული რეზისტენტობა და პარკუჭების შევსების წნევა უფრო მეტად, ვიდრე ცალკეული პრეპარატი.

ერთ კლინიკურ კვლევაში თეოფილინის და დობუტამინის ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია გულისცემის მომატება.

დობუტამინის მონოთერაპიისგან განსხვავებით, დობუტამინისა და დოფამინის ერთდროული გამოყენება, დოფამინის დოზის მიხედვით, იწვევს სისტემური არტერიული წნევის მკვეთრ მომატებას და პარკუჭების შევსების წნევის შემცირებას ან არ იწვევს ცვლილებას.

დობუტამინისა და ისეთი პერიფერიული ვაზოკონსტრიქტორების ერთდროული გამოყენება, როგორიცაა ნორადრენალინი, ზრდის სისტემურ არტერიულ წნევას უფრო მკვეთრად, ვიდრე ცალკეული პრეპარატი.

დობუტამინისა და აგფ-ინჰიბიტორების (მაგ. კაპტოპრილის) ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის მუშაობის ზრდა, რომელსაც თან ახლავს მიოკარდიუმის ჟანგბადის მოხმარების გაზრდა. ამ კომბინაციით აღწერილია გულმკერდის ტკივილი და არითმიები.

დობუტამინის ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს ეტაკაპონთან ერთდროული გამოყენებისას. დობუტამინის ჰიპერტენზიული ეფექტებს შეიძლება განეიტრალდეს ანტიფსიქოზური საშუალებებით.

დობუტამინის და დოქსაპრამინის ერთად მიღებისას ჰიპერტენზიის რისკი იზრდება. ერგოტიზმის რისკი იზრდება დობუტამინის ერგოტამინთან და მეთისერგიდთან ერთად მიღებისას.

დობუტამინისა და ოქსიტოცინის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერტენზია (გაძლიერებული ვაზოპრესორული ეფექტის გამო).

ატროპინის სულფატის დამატება აძლიერებს დობუტამინით გამოწვეული გულისცემის მომატებას და შეიძლება ხელს უშლიდეს გულისცემის შენელებას, რომელიც იშვიათად შეინიშნება დობუტამინით გულის სტრეს-ტესტირებაში.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით

ანტი-სტენოკარდიული თერაპიის შემთხვევაში, განსაკუთრებით გულისცემის შემამცირებელი საშუალებების გამოყენებისას, როგორიცაა β-ბლოკატორები, იშემიური რეაქცია სტრესზე ნაკლებად გამოხატულია ან შეიძლება საერთოდ არ იყოს.

ამიტომ ანტი-სტენოკარდიული  თერაპიის შეწყვეტა შეიძლება საჭირო გახდეს დობუტამინით სტრეს-ექოკადიოგრაფიის დაწყებამდე 12 საათით ადრე. 

დობუტამინის ყველაზე მაღალ ტიტრულ დონეზე ატროპინის დამატებისას შეიძლება აღინიშნოს შემდეგი:

სტრეს-ექოკარდიოგრაფიის პროტოკოლის გახანგრძლივებისას, დობუტამინის საერთო მაღალი დოზის და ატროპინის ერთდროული მიღებისას, იზრდება გვერდითი მოვლენების რისკი.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ:

არანაირი ინფორმაცია.

პედიატრიული პოპულაცია:

არანაირი ინფორმაცია.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რეკომენდაცია

ორსულობის კატეგორია: B

რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები/ ჩასახვის კონტროლი (კონტრაცეფცია)

არ არსებობს მონაცემები დობკარდის გამოყენების შესახებ ქალებში, რომლებსაც აქვთ რეპროდუქციული პოტენციალი და ესაჭიროებათ ჩასახვის კონტროლი. არ ჩატარებულა კვლევა დობკარდის გამოყენებისას რამე კონტრაცეპტული მეთოდის გამოყენების აუცილებლობის შესახებ.

ორსულობა

არ არსებობს მონაცემები დობკარდის ზემოქმედების შესახებ ორსულობის დროს.

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ აჩვენა დობუტამინის პირდაპირი ან უვნებელი ეფექტი ორსულობაზე/ემბრიონულ/ნაყოფის ზრდაზე/ დაბადებაზე ან მშობიარობის შემდგომ ზრდაზე.

ორსულ ქალებში დობუტამინის უსაფრთხოება დადასტურებული არ არის. დობუტამინის ზემოქმედება ადამიანის ნაყოფზე უცნობია. ამიტომ დობკარდის გამოყენება არ შეიძლება ორსულობის დროს, თუ პოტენციური სარგებელი არ აღემატება ნაყოფისთვის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაცია

უცნობია გამოიყოფა თუ არა დობუტამინი დედის რძეში. დობუტამინის გამოყოფა რძეში არ არის შესწავლილი ცხოველებში. გადაწყვეტილების მიღებისას  - უნდა შეწყდეს თუ არა ძუძუთი კვება ან უნდა შეწყდეს დობკარდით მკურნალობა/მკურნალობა თავიდან უნდა იქნას აცილებული -  გასათვალისწინებელია ძუძუთი კვების სარგებელი ბავშვისთვის და დობკარდით მკურნალობის სარგებელი დედისთვის.

რეპროდუქციული უნარი/ფერტილობა

ვირთაგვებსა და ბოცვრებზე ჩატარებულმა რეპროდუქციულმა კვლევებმა არ გამოავლინა ფერტილობის დარღვევა, ნაყოფის დაზიანება ან ტერატოგენული ეფექტის წარმოქმნა დობუტამინის მიღების გამო.

4.7. გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

არ გამოიყენება ჩვენებებისა და ძალიან მოკლე ნახევარგამოყოფის პერიოდის გამო.

4.8. გვერდითი მოვლენები

72 საათამდე ინფუზიამ არ გამოავლინა გვერდითი მოვლენები, იმის გარდა რაც გამოვლინდა ხანმოკლე ინფუზიების დროს. არსებობს მტკიცებულება, რომ ნაწილობრივი ტოლერანტობა ვითარდება დობკარდის 72 საათიანი ან უფრო მეტხნიანი უწყვეტი ინფუზიით; შესაბამისად, შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო მაღალი დოზები იგივე ეფექტის შესანარჩუნებლად.

გვერდითი მოვლენების შეფასება ეფუძნება შემდეგ სიხშირის შკალას: ძალიან ხშირი (≥ 1/10), ხშირი (≥ 1/100 - < 1/10), არახშირი (≥ 1/1000 - < 1/100), იშვიათი (≥ 1/10000 - < 1/ 1000), ძალიან იშვიათი (<1 / 10000), უცნობი (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით).

დარღვევები სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ

ხშირი: ეოზინოფილია, თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვა (მხოლოდ ინფუზიის გაგრძელებისას რამდენიმე დღის განმავლობაში).

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ

უცნობი: აღინიშნა მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, მათ შორის გამონაყარი, ცხელება, ეოზინოფილია და ბრონქოსპაზმი. ანაფილაქსიური რეაქციები და სიცოცხლისათვის საშიში ასთმური ეპიზოდები შესაძლოა გამოწვეული იყოს სულფიტების მგრძნობელობით (იხ. პარაგრაფი 4.4).

ნივთიერებათა ცვლის და კვებითი დარღვევები

ძალიან იშვიათად: ​​ჰიპოკალიემია.

ფსიქიკის დარღვევები

ძალიან იშვიათი: ​​მოუსვენრობა, სიცხის შეგრძნება და შფოთვა.

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ

ხშირი: თავის ტკივილი;

უცნობი: პარესთეზია, ტრემორი, მიოკლონური სპაზმი. მიოკლონუსი დაფიქსირდა თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ დობუტამინს.

დარღვევები გულის მხრივ

ძალიან ხშირი: გულისცემის მომატება ≥ 30 დარტყმა/წთ;

ხშირი: არტერიული წნევის შემცირება, პარკუჭოვანი დისრითმია, დოზადამოკიდებული პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლები. პარკუჭოვანი სიხშირის მომატება წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში. ამ პაციენტებში საჭიროა დიგიტალიზაცია დობუტამინის ინფუზიამდე.

არახშირი: პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, პარკუჭის ფიბრილაცია;

ძალიან იშვიათი: ​​ბრადიკარდია, მიოკარდიუმის იშემია, მიოკარდიუმის ინფარქტი, გულის გაჩერება;

უცნობი: ეოზინოფილური მიოკარდიტი აღინიშნა იმ პაციენტების ექსპლანტირებულ გულებში, რომლებმაც გადანერგვამდე გაიარეს მკურნალობა სხვადასხვა მედიკამენტით, მათ შორის დობუტამინით ან სხვა ინოტროპული საშუალებებით.

ელექტროკარდიოგრამა ST სეგმენტის ელევაცია.

ბავშვებში: გულისცემის და/ან არტერიული წნევის გამოხატული მომატება, აგრეთვე ფილტვის კაპილარული წნევის უფრო ნაკლები შემცირება, ვიდრე მოზრდილებში. ფილტვის კაპილარული წნევის მომატება 1 წლამდე ასაკის  ბავშვებში.

დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ

ხშირი: არტერიული წნევის მომატება ≥ 50 მმ ვწყ. სვ., სტენოკარდიული ტკივილი. არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებს უფრო მეტად აღენიშნებათ არტერიული წნევის მომატება. ვაზოკონსტრიქცია განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებიც მანამდე მკურნალობდნენ ბეტა რეცეპტორების ბლოკატორებით.

უცნობი: ფილტვის კაპილარული წნევის შემცირება.

დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ

ხშირი: გულისრევა.

დარღვევები თირკმლის და შარდგამომყოფი გზების მხრივ

უცნობი: შარდის მოწოლა.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით

დარღვევები გულის მხრივ

ძალიან ხშირი: პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლები > 6/წთ სიხშირით;

ხშირი: სუპრავენტრიკულური ექსტრასისტოლები, პარკუჭოვანი ტაქიკარდია;

არახშირი: პარკუჭის ფიბრილაცია, მიოკარდიუმის ინფარქტი;

ძალიან იშვიათი: მეორე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის გამოვლენა, კორონარული ვაზოსპაზმი;

უცნობი: სტრესით გამოწვეული კარდიომიოპათია, გულის ლეტალური გახეთქვა.

დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ

ძალიან ხშირი: გულმკერდის სტენოკარდია;

ძალიან იშვიათი: ​​ჰიპერტენზიული/ჰიპოტენზიური არტერიული წნევის დეკომპენსაცია, ღრუსშიდა წნევის გრადიენტის გამოვლენა;

უცნობი: მარცხენა პარკუჭის გამომავალი ტრაქტის ობსტრუქცია.

დარღვევები სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის ორგანოების და შუასაყრის მხრივ

ხშირი: ბრონქოსპაზმი, ქოშინი.

დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ

ხშირი: გულისრევა.

დარღვევები კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ

ხშირი: ეგზანთემა;

ძალიან იშვიათი: პეტექიური სისხლდენა.

დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ

ხშირი: ტკივილი გულმკერდის არეში.

დარღვევები თირკმლის და შარდგამომყოფი გზების მხრივ

ხშირი: მომატებული შარდის მოწოლა ინფუზიის მაღალი დოზები დროს.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილას

ხშირი: ცხელება, ფლებიტი ინექციის ადგილზე. შემთხვევითი პარავენური ინფილტრაციის შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს ადგილობრივი ანთება.

ძალიან იშვიათი: კანის ნეკროზი.

პედიატრიული პოპულაცია

გვერდითი მოვლენები მოიცავს: სისტოლური არტერიული წნევის მომატებას, სისტემურ ჰიპერტენზიას ან ჰიპოტენზიას, ტაქიკარდიას, თავის ტკივილს და ფილტვის გამჭედავი წნევის მომატებას, რაც იწვევს ფილტვების შეგუბებას და შეშუპებას და სიმპტომურ ჩივილებს.

შეტყობინება საეჭვო გვერდითი  მოვლენების შესახებ

მნიშვნელოვანია სამკურნალო საშუალების საეჭვო გვერდითი მოვლენების შესახებ შეტყობინება ავტორიზაციის შემდგომ პერიოდში, რაც იძლევა სამკურნალო პრეპარატის სარგებელი/რისკის თანაფარდობის უწყვეტი მონიტორინგის საშუალებას.

4.9. დოზის გადაჭარბება და მკურნალობა

დობუტამინის კონცენტრატით დოზის გადაჭარბება იშვიათად აღინიშნა. ტოქსიკურობის სიმპტომები შეიძლება იყოს: ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, ტრემორი, შფოთვა, პალპიტაცია, თავის ტკივილი, ქოშინი და სტენოკარდიული და არასპეციფიკური ტკივილი გულმკერდის არეში. დობუტამინის დადებითმა ინოტროპულმა და ქრონოტროპულმა ეფექტებმა შეიძლება გამოიწვიოს: ჰიპერტენზია, ტაქიარითმია, მიოკარდიუმის იშემია და პარკუჭოვანი ფიბრილაცია. ჰიპოტენზია შეიძლება გამოწვეული იყოს ვაზოდილატაციის შედეგად.

დობუტამინის კონცენტრატის მოქმედების ხანგრძლივობა ზოგადად ხანმოკლეა (ნახევარგამოყოფის პერიოდი, დაახლოებით 2 წუთი).

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში დობუტამინის შეყვანა უნდა შეწყდეს. საჭიროების შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ უნდა ჩატარდეს რეანიმაციული პროცედურები. ინტენსიური თერაპიის პირობებში აუცილებელია სასიცოცხლო მნიშვნელობის პარამეტრების მონიტორინგი და საჭიროების შემთხვევაში კორექტირება. უნდა შენარჩუნდეს სისხლში გაზისა და შრატისმიერი ელექტროლიტების დონის ბალანსი.

მძიმე პარკუჭოვანი არითმიების მკურნალობა შეიძლება ლიდოკაინის ან β-ბლოკატორის (მაგ. პროპრანოლოლის) შეყვანით.

სტენოკარდიის მკურნალობა უნდა მოხდეს სუბლინგვალურად შეყვანილი ნიტრატით ან, თუ ეს შესაძლებელია, ხანმოკლე მოქმედების ინტრავენური β-ბლოკატორით (მაგ. ესმოლოლი).

ჰიპერტენზიული რეაქციის შემთხვევაში, როგორც წესი, საკმარისია დოზის შემცირება ან ინფუზიის შეწყვეტა.

პერორალურად ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან პერორალური მიღებისას შეწოვილი რაოდენობის პროგნოზირება შეუძლებელია. შემთხვევითი პერორალური მიღების შემთხვევაში, შეწოვა შეიძლება შემცირდეს აქტივირებული ნახშირის მიღებით, რაც ზოგადად უფრო ეფექტურია, ვიდრე ღებინების გამოწვევა ან კუჭის ამორეცხვა.

ფორსირებული დიურეზი, პერიტონეალური დიალიზი, ჰემოდიალიზი ან ნახშირის ჰემოპერფუზია არ არის დადასტურებული, როგორც სასარგებლო.

პრეპარატის გადაყლაპვისას შეიძლება აღინიშნოს არაპროგნოზირებადი შეწოვა პირის ღრუდან და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით

კუმულატიურ პირობებშიც კი, ფართოდ გავრცელებადი დოზირების გამოყენებისას ტოქსიკური დოზები არ მიიღწევა. დობუტამინის დიაგნოსტიკური გამოყენებისას სერიოზული გართულებების გამოვლენის შემთხვევაში ინფუზია დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და ჟანგბადის ადექვატური მიწოდება და ვენტილაცია უნდა შენარჩუნდეს. სტენოკარდიის მკურნალობა უნდა მოხდეს ხანმოკლე მოქმედების ინტრავენური β-ბლოკატორით. საჭიროების შემთხვევაში, სტენოკარდიის მკურნალობა ასევე შესაძლებელია სუბლინგუალური (ენისქვეშა) ნიტრატით. I და III კლასის ანტიარითმული საშუალებები არ უნდა იქნას გამოყენებული.

5.    ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1. ფარმაკოდინამიური თავისებურება

ფარმაკოთერაპიული კლასი: ადრენერგული და დოფამინერგული პრეპარატები

დობუტამინი უშუალოდ ასტიმულირებს β-ადრენერგულ რეცეპტორებს და ზოგადად განიხილება, როგორც შერჩევითი β1-ადრენერგული აგონისტი, თუმცა პრეპარატის მოქმედების მექანიზმები რთულია. ითვლება, რომ β-ადრენერგული ეფექტები გამოწვეულია ადენილციკლაზას აქტივობის სტიმულირებით. თერაპიულ დოზებში დობუტამინს ასევე აქვს მსუბუქი β2- და α1- ადრენერგული რეცეპტორების აგონისტური ეფექტები, რომლებიც შედარებით დაბალანსებულია და იწვევს მინიმალურ სუფთა პირდაპირ ეფექტს სისტემურ სისხლძარღვებზე. დოფამინისგან განსხვავებით, დობუტამინი არ იწვევს ენდოგენური ნორეპინეფრინის გამოყოფას. დობუტამინის თერაპიული დოზების ძირითადი ეფექტი არის გულის სტიმულაცია. მიუხედავად იმისა, რომ პრეპარატის დადებითი ინოტროპული ეფექტი მიოკარდიუმზე, როგორც ჩანს, განპირობებულია ძირითადად β1-ადრენერგული სტიმულაციით, ექსპერიმენტული მონაცემები იძლევა ვარაუდის საშუალებას, რომ α1-ადრენერგული სტიმულაცია, ასევე შეიძლება მონაწილეობდეს ამაში და რომ α1-ადრენერგული აქტივობა ძირითადად გამოწვეულია პრეპარატის (-) -სტერეოიზომერისგან. 

დობუტამინის β1-ადრენერგული ეფექტები ავლენს დადებით ინოტროპულ ეფექტს მიოკარდიუმზე და იწვევს გულის წუთმოცულობის ზრდას მიოკარდიუმის შეკუმშვისა და ინსულტის მოცულობის გაზრდის გამო ჯანმრთელ ადამიანებში და გულის შეგუბებითი უკმარისობის მქონე პაციენტებში. გულის შეგუბებითი უკმარისობის მქონე პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის შევსების წნევის მომატება მცირდება. თერაპიულ დოზებში დობუტამინი იწვევს პერიფერიული რეზისტენტობის შემცირებას; თუმცა, სისტოლური არტერიული წნევა და პულსის წნევა შეიძლება დარჩეს უცვლელი ან გაიზარდოს გულის წუთმოცულობის გაზრდის გამო. ჩვეულებრივი დოზებით, გულისცემა ჩვეულებრივ არსებითად არ იცვლება. კორონარული სისხლის მიმოქცევა და მიოკარდიუმის მიერ ჟანგბადის მოხმარება ჩვეულებრივ იზრდება მიოკარდიუმის შეკუმშვის რაოდენობის გაზრდის გამო.

ელექტროფიზიოლოგიურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ დობუტამინი ხელს უწყობს წინაგულ-პარკუჭოვან გამტარობას და ამცირებს ან არ იწვევს რამე მნიშვნელოვან ცვლილებას პარკუჭშიგა გამტარებლობაში. დობუტამინის ტენდენცია გულის არითმიის გამოწვევისკენ შეიძლება იყოს ოდნავ ნაკლები, ვიდრე დოფამინის და საგრძნობლად ნაკლები, ვიდრე იზოპროტერენოლისა ან სხვა კატექოლამინების ტენდენცია. ფილტვის სისხლძარღვთა რეზისტენტობა შეიძლება შემცირდეს, თუ ის თავიდანვე მომატებულია, ხოლო ფილტვის არტერიის საშუალო წნევა შეიძლება შემცირდეს ან დარჩეს უცვლელი. დოფამინისგან განსხვავებით, დობუტამინი, როგორც ჩანს, არ ახდენს გავლენას დოფამინერგულ რეცეპტორებზე და არ იწვევს თირკმლის ან მეზენტერულ ვაზოდილატაციას; თუმცა, შარდის ნაკადი შეიძლება გაიზარდოს გულის წუთმოცულობის გაზრდის გამო.

პედიატრიული პოპულაცია

დობუტამინი ასევე ავლენს ინოტროპულ ეფექტს ბავშვებში, თუმცა ჰემოდინამიკური პასუხი გარკვეულწილად განსხვავებულია, მოზრდილებთან შედარებით. მიუხედავად იმისა, რომ გულის წუთმოცულობა იზრდება ბავშვებში, არსებობს ტენდენცია, რომლის მიხედვით სისტემურ სისხლძარღვთა რეზისტენტობა და პარკუჭის შევსების წნევა მცირდება, ხოლო გულისცემა და არტერიული წნევა უფრო მეტად იზრდება ბავშვებში, ვიდრე მოზრდილებში. 12 თვის ან უფრო მცირე ასაკის ბავშვებში დობუტამინით ინფუზიის დროს შეიძლება გაიზარდოს ფილტვის წნევა.

გულის წუთმოცულობის ზრდა, როგორც ჩანს იწყება ინტრავენური ინფუზიის სიჩქარისას 1 მიკროგრამი/კგ/წთ, სისტოლური არტერიული წნევის მომატებისას 2.5 მიკროგრამი/კგ/წთ-ით და გულისცემის ცვლილებისას 5.5 მიკროგრამი/კგ/წთ-ით.

დობუტამინის ინფუზიის სიჩქარის ზრდა 10-დან 20 მიკროგრამ/კგ/წთ-მდე ჩვეულებრივ იწვევს გულის წუთმოცულობის შემდგომ ზრდას.

სტრეს-ექოკარდიოგრაფია დობუტამინით

იშემიური დიაგნოზი: მიოკარდიუმის მიერ ჟანგბადზე (და სუბსტრატზე) მოთხოვნა იზრდება დადებითი ინოტროპული ტესტის და დადებითი ქრონოტროპული ეფექტების გამო, განსაკუთრებით დობუტამინით გამოწვეული სტრესის დროს.  მანამდე არსებული კორონარული არტერიის სტენოზის დროს, კორონარული სისხლის ნაკადის არასაკმარისმა ზრდამ შეიძლება გამოიწვიოს ადგილობრივი ჰიპოპერფუზია შესაბამის სეგმენტში, რაც შეიძლება გამოვლინდეს ექოკარდიოგრამაზე, როგორც ახლად განვითარებული მიოკარდიუმის კედლის მოძრაობის დარღვევა.

სიცოცხლისუნარიანობის დიაგნოზი: სიცოცხლისუნარიან მიოკარდიუმს, რომელიც არის ჰიპოკინეტიკური ან აკინეტიკური (სტუპორის, ჰიბერნაციის გამო) ექოკარდიოგრამაზე აქვს შეკუმშვის ფუნქციური რეზერვი. ეს კუმშვადო ფუნქციური რეზერვი სტიმულირდება დადებითი ინოტროპული ეფექტებით დობუტამინით სტრეს-ტესტის დროს, განსაკუთრებით დაბალი დოზების გამოყენებისას (5-20 მკგ/კგ/წთ). ექოკარდიოგრამაზე შეიძლება გამოვლინდეს სისტოლური შეკუმშვის გაუმჯობესება, ანუ კედლის მოძრაობის მომატება შესაბამის სეგმენტში.

5.2. ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები

ზოგადი თვისებები

შეწოვა:

პერორალურად მიღებული დობუტამინი სწრაფად მეტაბოლიზდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. ი.ვ. შეყვანის შემდეგ დობუტამინის მოქმედება იწყება 2 წუთში. პრეპარატის მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია და პიკური ეფექტი ვლინდება ი.ვ. ინფუზიის დაწყებიდან 10 წუთში. პრეპარატის მოქმედება წყდება ინფუზიის შეწყვეტიდან მალევე.

განაწილება:

განაწილების მოცულობა არის 0.2 ლ/კგ. უცნობია კვეთს თუ არა დობუტამინი  პლაცენტას ან გამოიყოფა თუ არა რძეში.

ბიოგარდაქმნა:

დობუტამინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში და სხვა ქსოვილებში კატექოლ-ო-მეთილტრანსფერაზას მიერ არააქტიურ ნაერთად, 3-0-მეთილ დობუტამინად და გლუკურონის მჟავასთან კონიუგაციის გზით.

გამოყოფა:

დობუტამინის პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2-3 წუთს. პლაზმური კლირენსი არ არის დამოკიდებული გულის წუთმოცულობაზე და არის 2.4 ლ/წთ/მ2. დობუტამინისა და 3-0-მეთილდობუტამინის კონიუგატები (ფარმაკოლოგიურად არააქტიური) გამოიყოფა ძირითადად შარდით და მცირე რაოდენობით ფეკალური მასებით. მეტაბოლიტები გამოიყოფა ძირითადად (დოზის 2/3-ზე მეტი) შარდით და ნაკლებად ნაღველთან ერთად.

ხაზოვნება/არახაზოვნება:

არსებობს ხაზოვანი კავშირი სისხლის დონესა და ინფუზიის სიჩქარეს შორის.

პედიატრიული პოპულაცია

უმეტეს პედიატრიულ პაციენტში, არსებობს ლოგ-წრფივი კავშირი პლაზმური დობუტამინის კონცენტრაციასა და ჰემოდინამიკურ პასუხს შორის, რომელიც შეესაბამება ზღვრულ მოდელს. დობუტამინის კლირენსი შეესაბამება პირველი რიგის კინეტიკას დოზირების დიაპაზონში 0.5-დან 20 მიკროგრამამდე/კგ/წუთში. პლაზმური დობუტამინის კონცენტრაცია შეიძლება ორჯერ განსხვავდებოდეს პედიატრიულ პაციენტებში იმავე ინფუზიის სიჩქარით და არსებობს დიდი სხვაობა როგორც დობუტამინის კონცენტრაციის თვალსაზრისით, რომელიც აუცილებელია ჰემოდინამიკური პასუხის დასაწყებად, ასევე ჰემოდინამიკური პასუხის სიჩქარის კუთხით პლაზმური კონცენტრაციების გასაზრდელად. ამიტომ, კლინიკურ მდგომარეობებში დობუტამინის ინფუზიის სიჩქარე ინდივიდუალურად უნდა იყოს ტიტრირებული.

5.3. უსაფრთხოების პრეკლინიკური კვლევები

უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის ტრადიციულ და განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის კვლევებზე დაყრდნობით, პრეკლინიკურმა მონაცემებმა არ გამოავლინა განსაკუთრებული საფრთხე ადამიანებისთვის. არ არსებობს კვლევები დობუტამინის მუტაგენურ და კანცეროგენულ პოტენციალთან დაკავშირებით. სასიცოცხლო ჩვენებების და მკურნალობის მოკლე ხანგრძლივობის გათვალისწინებით, ეს კვლევები უმნიშვნელოდ რელევანტურად გამოიყურება. ვირთაგვებსა და ბოცვრებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა ტერატოგენული ეფექტის მტკიცებულება. იმპლანტაციის დარღვევა და პრე- და პოსტნატალური ზრდის შეფერხება დაფიქსირდა ვირთაგვებში, დედებისთვის ტოქსიკური დოზების შეყვანისას. ვირთაგვების ფერტილობაზე გავლენა არ გამოვლენილა.

6.    ფარმაცევტული მახასიათებლები

6.1.  დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

ნატრიუმის მეტაბისულფიტი (E223);

ნატრიუმის ჰიდროქსიდი;

მარილმჟავა;

საინექციო წყალი.

6.2. შეუთავსებლობა

არ შეურიოთ დობკარდი 5%-იან ნატრიუმის ბიკარბონატის ინტრავენურ ინფუზიასთან ან სხვა ძლიერ ტუტე ხსნართან.

დობკარდის ინექციების გამოყენება არ შეიძლება სხვა საშუალებებთან ან გამხსნელებთან ერთად, რომლებიც შეიცავს როგორც ნატრიუმის მეტაბისულფიტს, ასევე ეთანოლს.

დობუტამინის ხსნარები დამტკიცებულია, რომ შეუთავსებელია, შემდეგ საშუალებებთან:

-       ტუტე ხსნარები (მაგ. ნატრიუმის ჰიდროკარბონატი);

-       ხსნარები, რომლებიც შეიცავს როგორც ნატრიუმის მეტაბისულფიტს, ასევე ეთანოლს;

-       აციკლოვირი;

-       ალტეპლასი;

-       ამინოფილინი;

-       ბრეტილიუმი;

-       კალციუმის ქლორიდი;

-       კალციუმის გლუკონატი;

-       ცეფამანდოლის ფორმიატი;

-       ცეფალოტინის ნატრიუმი;

-       ცეფაზოლინის ნატრიუმი;

-       დიაზეპამი;

-       დიგოქსინი;

-       ეთაკრინის მჟავა (ნატრიუმის მარილი);

-       ფუროსემიდი;

-       ჰეპარინის ნატრიუმი; 

-       წყალბადის კორტიზონის ნატრიუმის სუქცინატი;

-       ინსულინი;

-       კალიუმის ქლორიდი;

-       მაგნიუმის სულფატი;

-       პენიცილინი;

-       ფენიტოინი;

-       სტრეპტოკინაზა;

-        ვერაპამილი.

ასევე, ნატრიუმის მეტაბისულფიტი შეუთავსებელია შემდეგ ნივთიერებებთან:

-       ქლორამფენიკოლი;

-       ცისპლატინი.

პოტენციური ფიზიკური შეუთავსებლობის გამო, რეკომენდებული არ არის დობუტამინის ჰიდროქლორიდის შერევა სხვა პრეპარატებთან იმავე ხსნარში.

6.3. ვარგისობის ვადა

36 თვე

6.4. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

უნდა ინახებოდეს ოთახის ტემპერატურაზე 25°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე მუყაოს კოლოფში. 

გარდა ამისა, გახსნის შემდეგ, პროდუქტი მდგრადია 24 საათის განმავლობაში 25°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე, როდესაც განზავებულია 09%-იანი NaCl-ით, 5%-იანი დექსტროზათი, 0.9%-იან NaCl + 5%-იანი დექსტროზათი და ნატრიუმის ლაქტატის ხსნარებით.

6.5. შეფუთვის ტიპი და შიგთავსი

მუყაოს კოლოფში მოთავსებულია 10 უფერო, I ტიპის მინის ამპულა 20 მლ ტევადობით, რომელიც შეიცავს 20 მლ ხსნარს.

6.6. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები უტილიზაციის დროს და სხვაგვარი დამუშავება

განკუთვნილია ერთჯერადი გამოყენებისთვის. გადაყარეთ გამოუყენებელი შიგთავსი.

თუ აღინიშნება ფერის რაიმე ცვლილებაა, არ გამოიყენოთ.

გამოუყენებელი პრეპარატები ან ნარჩენები უნდა განადგურდეს „სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის წესების“ და „შეფუთვისა და შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის წესების“ შესაბამისად. 

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.