Warfarin - ვარფარინი 2.5მგ 50 ტაბლეტი

ვარფარინი შტადა

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ვარფარინი შტადა

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება:ვარფარინი

სამკურნალწამლო ფორმა

ტაბლეტები

შემადგენლობა

მოქმედი ნივთიერება:ვარფარინის ნატრიუმი 2,5 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:ლაქტოზის მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, კალციუმის ჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი, ინდიგოკარმინი, პოვიდონი K30, მაგნიუმის სტეარატი.

აღწერა

მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები, ჯვრისმსგავსი ნაპრალით, ღია-ცისფერი ფერის.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტური საშუალებები

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ვარფარინი ბლოკავს ღვიძლში К-ვიტამინდამოკიდებული სისხლის შედედების ფაქტორების სინთეზს, კერძოდ ფაქტორებს - II, VII, IX და X. სისხლში ამ კომპონენტების კონცენტრაცია მცირდება, შედედების პროცესი ნელდება. სისხლის შედედების საწინააღმდეგო მოქმედების დასაწყისი შეინიშნება პრეპარატის მიღებიდან 36-72 საათის შემდეგ, მაქსიმალური ეფექტის განვითარებით გამოყენების დაწყებიდან მე-5-7 დღეს. პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ, K-ვიტამინდამოკიდებული სისხლის შედედების ფატორების აქტივობის აღდგენა ხდება 4-5 დღის განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა

პრეპარატი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 97-99%. მეტაბოლიზდება ღვიძლში. ვარფარინი წარმოადგენს რაცემიურ ნარევს, ამ დროს R- და S-იზომერები ღვიძლში სხვადასხვა გზით მეტაბოლიზდება. თითოეული იზომერი გარდაიქმნება 2 ძირითად მეტაბოლიტად. ვარფარინის S-ენანტიომერის მეტაბოლიზმის ძირითადი კატალიზატორია ფერმენტი CYP2C9 , ხოლო ვარფარინის R-ენანტიომერისთვის- CYP1A2 და CYP3A4. ვარფარინის მარცხნივ მბრუნავ იზომერს (S-ვარფარინს) გააჩნია 2-5-ჯერ მეტი ანტიკოაგულაციური აქტივობა, ვიდრე მარჯვნივ მბრუნავ იზომერს (R-ენანტიომერს), მაგრამ ამ უკანასკნელის ნახევარგამოყოფის პერიოდი უფრო ხანგრძლივია. პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ CYP2C9 ფერმენტის პოლიმორფიზმი, CYP2C9*2 და CYP2C9*3 ალელების ჩათვლით, შეიძლება გააჩნდეთ ვარფარინის მიმართ გაზრდილი მგრძნობელობა და სისხლდენის განვითარების მომატებული რისკი.

ორგანიზმიდან ვარფარინი არააქტიური მეტაბოლიტების სახით გამოიყოფა ნაღველთან ერთად, რომლებიც რეაბსორბირებენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში და გამოიყოფებიან შარდით. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 20-დან 60 საათამდე. R-ენანტიომერისთვის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 37-დან 89 საათამდე, ხოლო S-ენანტიომერისთვის 21-დან 43 საათამდე.

გამოყენების ჩვენებები

სისხლძარღვების თრომბოზებისა და ემბოლიების მკურნალობა და პროფილაქტიკა: მწვავე და მორეციდივე ვენური თრომბოზის, ფილტვის არტერიების ემბოლიის; მიოკარდიუმის ინფარქტის მეორადი პროფილაქტიკა და მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა; თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში წინაგულების ფიბრილაციით, გულის სარქველების დაზიანებით ან პროთეზირებული გულის სარქველებით; გარდამავალი იშემიური შეტევებისა და ინსულტების მკურნალობა და პროფილაქტიკა, ოპერაციების შემდგომი თრომბოზების პროფილაქტიკა.

უკუჩვენება

დადგენილი ან სავარაუდო მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ, მწვავე სისხლდენა, ორსულობა (პირველი ტრიმესტრი და ორსულობის ბოლო 4 კვირა), ღვიძლის ან თირკმელების მძიმე დაავადებები, მწვავე დსშ-სინდრომი, C და S ცილების დეფიციტი, თრომბოციტოპენია, სისხლდენების მაღალი რისკის მქონე პაციენტები, მათ შორის პაციენტებში ჰემორაგიული დარღვევებით, საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერებით, არტერიების ანევრიზმით, ლუმბალური პუნქციით, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებით, მძიმე ჭრილობებით (მათ შორის ოპერაციული), ბაქტერიული ენდოკარდიტით, ავთვისებიანი ჰიპერტენზიით, ჰემორაგიული ინსულტით, ქალასშიდა სისხლჩაქცევებით.

გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში

ვარფარინი სწრაფად აღწევს პლაცენტის მიღმა, ახდენს ტერატოგენულ მოქმედებას ნაყოფზე, რაც იწვევს ვარფარინული სინდრომის განვითარებას ნაყოფში ორსულობის 6-12 კვირას. ნახსენები სინდრომის გამოვლინებებია: ნაზალური ჰიპოპლაზია (ცხვირის უნაგირისებრი დეფორმაცია და სხვა ხრტილოვანი ცვლილებები) და წერტილოვანი ქონდროდისპლაზია რენტგენოლოგიური კვლევის დროს (განსაკუთრებით ხერხემალში და გრძელ ლულოვან ძვლებში), ხელის მოკლე მტევნები და თითები, მხედველობის ნერვის ატროფია, კატარაქტა, რომელიც იწვევს სრულ ან ნაწილობრივ სიბრმავეს, გონებრივი და ფიზიკური განვითარების შეფერხება და მიკროცეფალია. პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენა ორსულობის ბოლოს და მშობიარობის დროს. ორსულობის დროს პრეპარატის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს განვითარების თანდაყოლილი მანკები და აგრეთვე ნაყოფის სიკვდილი. პრეპარატი არ შეიძლება დაინიშნოს ორსულობის პირველ ტრიმესტრში და ბოლო 4 კვირის განმავლობაში. ვარფარინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის დარჩენილი პერიოდის განმავლობაში, გარდა უკიდურესად აუცილებელი შემთხვევებისა. რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა ვარფარინის მიღების პერიოდში უნდა გამოიყენონ კონტრაცეფციის ეფექტური მეთოდი.

ვარფარინი გამოიყოფა დედის რძეში, მაგრამ ვარფარინის თერაპიული დოზების მიღების შემთხვევაში ძუძუთ კვებაზე მყოფ ჩვილზე გავლენა მოსალოდნელი არ არის. ვარფარინი შეიძლება გამოყენებული იქნას ძუძუთი კვების დროს.

ფერტილობაზე ვარფარინის გავლენის შესახებ მონაცემები არ არის.

გამოყენების მეთოდი და დოზირება

ვარფარინი ინიშნება დღე-ღამეში ერთხელ, სასურველია ერთსა და იმავე დროს. მკურნალობის ხანგრძლივობას განისაზღვრება ექიმის მიერ გამოყენების ჩვენებების შესაბამისად.

კონტროლი მკურნალობის დროს:

თერაპიის დაწყებამდე განისაზღვრება საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება (სნშ). შემდგომში ლაბორატორიული კონტროლი ტარდება რეგულარულად ყოველ 4-8 კვირაში. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია პაციენტის კლინიკურ მდგომარეობაზე. მკურნალობა შეწყვეტა შეიძლება მაშინვე.

პაციენტები, რომლებიც ადრე არ იღებდნენ ვარფარინს:

საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ/დღე-ღამეში (2 ტაბლეტი დღეში) პირველი 4 დღის განმავლობაში. მკურნალობის მე-5 დღეს დგინდება სნშ და ამ მაჩვენებლის შესაბამისად ინიშნება პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზა. ჩვეულებრივ, პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 2,5-7,5 მგ/დღეში (1-3 ტაბლეტი დღეში).

პაციენტები, რომლებიც ადრე იღებდნენ ვარფარინს:

რეკომენდებული სასტარტო დოზა შეადგენს პრეპარატის ცნობილ შემანარჩუნებელი დოზის ორმაგ დოზას და ინიშნება პირველი 2 დღის განმავლობაში. შემდეგ მკურნალობა გრძელდება ცნობილი შემანარჩუნებელი დოზის რაოდენობის დახმარებით. მკურნალობის მე-5 დღეს ტარდება სნშ-ის კონტროლი და დოზა კორეგირდება ამ მაჩვენებლის შესაბამისად. რეკომენდებულია სნშ-ს მნიშვნელობის შენარჩუნება 2-დან 3-მდე პროფილაქტიკისა და მკურნალობისათვის ვენური თრომბოზის, ფილტვის არტერიის ემბოლიის, წინაგულების ფიბრილაციის, დილატაციური კარდიომიოპათიის, გულის სარქველების გართულებული დაავადებების, ბიოპროთეზებით გულის სარქველების პროთეზირების შემთხვევაში. სნშ-ის უფრო მაღალი მნიშვნელობები 2,5-დან 3,5-მდე რეკომენდებულია გულის სარქველების მექანიკური პროთეზებით პროთეზირების და მიოკარდიუმის გართულებული მწვავე ინფარქტის დროს.

ბავშვები:

ბავშვებში ვარფარინის გამოყენების შესახებ მონაცემები შეზღუდულია. საწყისი დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 0.2 მგ/კგ დღე-ღამეში ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის დროს და 0.1 მგ/კგ დღე-ღამეში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის შემთხვევაში. შემანარჩუნებელი დოზა შეირჩევა სნშ-ის მაჩვენებლების შესაბამისად. რეკომენდებული სნშ-ს დონეები იგივეა, რაც ზრდასრულებში. ბავშვებში ვარფარინის დანიშვნის შესახებ გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს გამოცდილმა სპეციალისტმა. მკურნალობა უნდა ჩატარდეს გამოცდილი სპეციალისტის - პედიატრის მეთვალყურეობის ქვეშ. დოზები შეირჩევა ქვემოთ მოცემული ცხრილის მიხედვით.

I. დღე 1	თუ სნშ-ის საბაზისო მნიშვნელობა არის 1.0-დან 1.3-მდე, მაშინ დარტყმითი დოზა შეადგენს 0.2 მგ/კგ სხეულის მასაზე.
II. დღეები მე-2-დან მე-4-მდე, თუ სნშ-ს მნიშვნელობა: 1-დან 1,3-მდეა 1,4-დან 1,9-მდეა 2,0-დან 3,0-მდეა 3,1-დან 3,5-მდეა > 3,5	მოქმედებები: დარტყმითი დოზის გამეორება; დარტყმითი დოზის 50 %; დარტყმითი დოზის 50 %; დარტყმითი დოზის 25 %; პრეპარატის შეყვანა უნდა შეწყდეს სნშ < 3.5 მიღწევამდე, შემდეგ მკურნალობა უნდა განახლდეს დოზით, რომელიც შეადგენს წინა დოზის 50 %-ს.
III. შენარჩუნება, თუ სნშ-ს მნიშვნელობა: 1-დან 1,3-მდეა 1,4 -დან 1,9-მდეა 2,0-დან 3,0-მდეა 3,1-დან 3,5-მდეა > 3,5	მოქმედებები (კვირის დოზა): დოზის მომატება 20 %-ით; დოზის მომატება 10 %-ით; ცვლილებების გარეშე; დოზის შემცირება 10 %-ით; პრეპარატის შეყვანა უნდა შეწყდეს სნშ-ს < 3.5 მიღწევამდე, შემდეგ მკურნალობა უნდა განახლდეს წინა დოზაზე 20 %-ით ნაკლები დოზით.

ხანდაზმული ადამიანები:

არ არსებობს სპეციალური რეკომენდაციები ხანდაზმული ასაკის ადამიანებში ვარფარინის გამოყენების შესახებ.

თუმცა, ხანდაზმული პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ გულდასმითი დაკვირვების ქვეშ, რადგან მათ აქვთ გვერდითი ეფექტების განვითარების უფრო მაღალი რისკი.

პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით:

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა ზრდის ვარფარინის მიმართ მგრძნობელობას, ვინაიდან ღვიძლი გამოიმუშავებს სისხლის შედედების ფაქტორებს და ასევე ახორციელებს ვარფარინის მეტაბოლიზმს. პაციენტების ამ ჯგუფში აუცილებელია სნშ-ს პარამეტრების გულდასმითი მონიტორინგი.

პაციენტები თირკმელების უკმარისობით:

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში საჭიროა ვარფარინის დოზის შემცირება და გულდასმითი მონიტორინგის ჩატარება (იხ. პუნქტი "განსაკუთრებული მითითებები").

გეგმიური (ელექტიური) ქირურგიული ჩარევები:

პრე-, პერი- და და პოსტ-ოპერაციული ანტიკოაგულაციური თერაპია ტარდება ისე, როგორც ქვემოთ არის მითითებული (თუ საჭიროა პერორალური ანტიკოაგულანტური ეფექტის დაუყოვნებლივ მოხსნა - იხილეთ პუნქტი "დოზის გადაჭარბება").

დანიშნულ ოპერაციამდე ერთი კვირით ადრე სნშ-ს განსაზღვრა

ვარფარინის მიღების შეწყვეტა ოპერაციამდე 1 - 5 დღით ადრე. თრომბოზის მაღალი რისკის შემთხვევაში პროფილაქტიკისთვის პაციენტსათვის კანქვეშ შეჰყავთ დაბალმოლეკულური ჰეპარინი. ვარფარინის მიღების დროს პაუზის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია სნშ-ზე. ვარფარინის მიღება წყდება: - ოპერაციამდე 5 დღით ადრე, თუ სნშ > 4.0 - ოპერაციამდე 3 დღით ადრე, თუ სნშ არის 3.0-დან 4.0-მდე - ოპერაციამდე 2 დღით ადრე, თუ სნშ არის 2.0-დან 3.0-მდე

სნშ უნდა იქნას განსაზღვრული საღამოს ოპერაციის წინ და იქნას შეყვანილი 0.5-1.0 მგ ვიტამინი K1 პერორალურად ან ინტრავენურად, თუ სნშ > 1.8.

უნდა იქნას მხედველობაში მიღებული არაფრაქციული ჰეპარინის ინფუზიის აუცილებლობა ან დაბალმოლეკულური ჰეპარინის პროფილაქტიკური შეყვანა ოპერაციის დღეს

უნდა იქნას გაგრძელებული დაბალმოლეკულური ჰეპარინის კანქვეშ შეყვანა 5-7 დღის განმავლობაში ოპერაციის შემდგომ პერიოდში ვარფარინის მიღების თანმხლები აღდგენით.

უნდა იქნას გაგრძელებული ვარფარინი ჩვეულებრივი შემანარჩუნებელი დოზით მიღება იმავე დღეს საღამოს მცირე ოპერაციების შემდეგ, და იმ დღეს, როდესაც პაციენტი დაიწყებს ენტერალური კვების მიღებას დიდი ოპერაციების შემდეგ.

გვერდითი მოქმედება

პრეპარატზე არასასურველი რეაქციები დალაგებულია სისტემურ-ორგანული კლასის მიხედვით და შეესაბამება უპირატესი გამოყენების ტერმინებს (ნორმატიულ-სამართლებრივი საქმიანობის სამედიცინო ლექსიკონის - MedDRA-ს შესაბამისად). სისტემურ-ორგანული კლასის კატეგორიის ფარგლებში, რეაქციები ნაწილდება გამოვლინების სიხშირის მიხედვით შემდეგი სქემის შესაბამისად: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100-დან <1/10-მდე), არახშირი (≥1/1000-დან <1/100-მდე), იშვიათი (≥10 000-დან <1/1000-მდე), ძალიან იშვიათი (<1/10 000), სიხშირე უცნობია (შეფასება შეუძლებელია ხელმისაწვდომი მონაცემების მიხედვით).

სიხშირე	არასასურველი რეაქციები
დარღვევები სისხლისადალიმფურისისტემის მხრივ
ხშირი:	ჰიპერმგრძნობელობა ვარფარინის მიმართ ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ
არახშირი:	ღებინება, გულისრევა, დიარეა
ძალიან იშვიათი:	მელენა
სიხშირე უცნობია:	მუცლის ტკივილი (მეორადია სისხლდენასთან მიმართებაში) და ჰემატემეზისი
დარღვევები კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ
იშვიათი:	ვასკულიტი, კანის ნეკროზი, ალოპეცია, გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ქავილი
სიხშირე უცნობია:	კალციფილაქსია, ერითემატოზული ფოლაქები, რომლებიც იწვევს ეკქიმოზს
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ
ძალიან ხშირი:	სისხლდენა (სხვადასხვა ორგანოში)
იშვიათი:	იისფერი თითის სინდრომი
ძალიან იშვიათი:	ქოლესტერინული ემბოლია
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ
ხშირი:	ჰიპერმგრძნობელობა
დარღვევები ღვიძლის მხრივ
იშვიათი:	"ღვიძლის" ფერმენტების აქტივობის მომატება, სიყვითლე
დარღვევები თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ
სიხშირე უცნობია:	ნეფროპათია, რომელიც დაკავშირებულია ანტიკოაგულანტების გამოყენებასთან ( იხ. პარაგრაფი „განსაკუთრებული მითითებები“ )
ზოგადი დარღვევები და რეაქციები შეყვანის ადგილზე
სიხშირე უცნობია:	ცხელება

 

სისხლდენა. ვარფარინის მიმღებ პაციენტებში წელიწადში დაახლოებით 8% შემთხვევაში აღინიშნება სისხლდენა. მათგან 1% კლასიფიცირდება როგორც მძიმე (ქალაშიდა, რეტროპერიტონეალური), რომლებსაც შედეგად მოყვებათ ჰოსპიტალიზაცია ან სისხლის გადასხმა, ხოლო 0.25% კლასიფიცირდება როგორც ფატალური. ქალაშიდა სისხლჩაქცევის ყველაზე გავრცელებული რისკ-ფაქტორია არანამკურნალევი ან არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზია. სისხლდენის ალბათობა იზრდება, თუ სნშ მიზნობრივ მონაცემებზე მნიშვნელოვნად მაღალია. თუ სისხლდენა დაიწყო, როდესაც სნშ მიზნობრივი მაჩვენებლის ფარგლებშია, მაშინ არსებობენ სხვა ამავდროულად თანმდევი პირობები, რომლებიც უნდა იქნას გამოკვლეული.

ასეთი გართულებების მაგალითებია ცხვირიდან სისხლდენა, სისხლიანი ხველა, ჰემატურია, ღრძილებიდან სისხლდენა, სისხლჩაქცევები კანზე, ვაგინალური სისხლდენა, სუბკონიუნქტივალური სისხლდენა, სისხლდენა სწორი ნაწლავიდან და კნტ-ის სხვა ნაწილებიდან, ინტრაცერებრალური სისხლდენა, ხანგრძლივი ან მძიმე სისხლდენა ტრავმებისა და ოპერაციების შემდეგ. შეიძლება ველოდოთ სისხლდენის განვითარებას, მათ შორის მძიმე სახისას, ნებისმიერ ორგანოში. პაციენტებისგან, რომლებსაც უტარდებოდათ ხანგრძლივი მკურნალობა ანტიკოაგულანტებით, იყო შეტყობინებები ისეთი სისხლდენების განვითარების შესახებ, რომლებიც იწვევენ სიკვდილს, ჰოსპიტალიზაციას ან სისხლის გადასხმის აუცილებლობას. ვარფარინის გამოყენების დროს მნიშვნელოვანი სისხლდენის დამოუკიდებელი რისკ-ფაქტორები მოიცავს: ხანდაზმულ ასაკს, ანტიკოაგულაციის მაღალ დონეს, ინსულტს ანამნეზში, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენას ანამნეზში, თანმხლებ დაავადებებს და წინაგულების ფიბრილაციას. CYP2C9 პოლიმორფიზმის მქონე პაციენტებს (იხ. პარაგრაფი „ფარმაკოკინეტიკა“) შეიძლება ჰქონდეთ გადაჭარბებული ანტიკოაგულაციური მოქმედების და სისხლდენების ეპიზოდების გაზრდილი რისკი. ასეთ პაციენტებში საჭიროა ჰემოგლობინის და სნშ-ის შემცველობის მონიტორინგი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ღებინება, გულისრევა, დიარეა.

ნეკროზები: კუმარინული ნეკროზი ვარფარინით მკურნალობის იშვიათი გართულებაა. ნეკროზი ჩვეულებრივ იწყება ქვედა კიდურების და დუნდულების კანის შეშუპებითა და გამუქებით, ან (უფრო იშვიათად) სხვა ადგილებში. მოგვიანებით, დაზიანებები ნეკროზული ხდება. შემთხვევათა 90%-ში ნეკროზი ვითარდება ქალებში. დაზიანებები შეინიშნება პრეპარატის მიღებიდან მე-3-დან მე-10 დღემდე და ეთიოლოგია ვარაუდობს C ან S-ის ანტითრომბოზული ცილის უკმარისობას. ამ ცილების თანდაყოლილი დეფიციტი შეიძლება იყოს გართულებების მიზეზი, ამიტომ ვარფარინის მიღება უნდა მოხდეს ჰეპარინის შეყვანასთან ერთად და პრეპარატის დაბალი საწყისი დოზებით. თუ ვითარდება გართულება, ვარფარინის მიღება წყდება და გრძელდება ჰეპარინის შეყვანა მანამ, სანამ დაზიანებები არ შეხორცდება ან არ დანაწიბურდება.

ხელისგულ-ფეხისგულისსინდრომი. ძალიან იშვიათი გართულებაა ვარფარინით თერაპიის დროს, მისი განვითარება დამახასიათებელია ათეროსკლეროზული დაავადებების მქონე მამაკაცებისთვის. როგორც ვარაუდობენ, ვარფარინი იწვევს ათერომატოზული ფოლაქების ჰემორაგიებს, რასაც მივყავართ მიკროემბოლიებამდე. აღინიშნება თითების და ფეხისგულის კანის სიმეტრიული იისფერი დაზიანებები, რომელსაც თან ახლავს მწველი ტკივილი. ვარფარინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ნახსენები სიმპტომები თანდათან ქრება.

სხვა. ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, რომლებიც გამოიხატება კანზე გამონაყარის სახით და ხასიათდება "ღვიძლის" ფერმენტების აქტივობის შექცევადი მატებით; ქოლესტაზური ჰეპატიტით, ვასკულიტით, პრიაპიზმით, შექცევადი ალოპეციით და ტრაქეის კალციფიკაციით.

ვარფარინით მკურნალობის დროს სერიოზული სისხლდენის განვითარების დამოუკიდებელ რისკის ფაქტორებს წარმოადგენენ: ხანდაზმული ასაკი, თანმხლები ანტიკოაგულაციური და ანტიაგრეგაციული თერაპიის მაღალი ინტენსივობა, ინსულტებისა და კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის არსებობა ანამნეზში.

სისხლდენის რისკი იზრდება პაციენტებში CYP2C9 და VKORC1 გენის პოლიმორფიზმით.

ჭარბი დოზა

მკურნალობის ეფექტურობის მაჩვენებელი მდებარეობს სისხლდენის განვითრების ზღვარზე, ამიტომ პაციენტს შეიძლება ჰქონდეს უმნიშვნელო სისხლდენა, მაგალითად, მიკროჰემატურია, ღრძილებიდან სისხლდენა და ა.შ. მსუბუქ შემთხვევებში საკმარისია პრეპარატის დოზის შემცირება ან მკურნალობის შეწყვეტა ხანმოკლე პერიოდით. უმნიშვნელო სისხლდენის დროს საკმარისია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა სნშ-ის მიზნობრივი მაჩვენებლის მიღწევამდე. მძიმე სისხლდენის განვითარების შემთხვევაში - K ვიტამინის შეყვანა (ინტრავენურად) და აქტივირებული ნახშირის მიღება პრეპარატის, შედედების ფაქტორების კონცენტრატის ან ახლად გაყინული პლაზმის მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში.

თუ პერორალური ანტიკოაგულანტები ნაჩვენებია შემდგომში დანიშვნისთვის, K ვიტამინის დიდი დოზები თავიდან უნდა იქნას აცილებული, რადგან ვარფარინის მიმართ რეზისტენტობა ვითარდება 2 კვირაში.

მკურნალობის სქემები დოზის გადაჭარბებისას:

უმნიშვნელო სისხლდენის შემთხვევაში
სნშ	რეკომენდაციები
< 5,0	უნდა იქნას გამოტოვებული ვარფარინის შემდეგი დოზა და უნდა გაგრძელდეს უფრო დაბალი დოზების მიღება სნშ - ს თერაპიული მაჩვენებლის მიღწევისას
5,0 - 9,0	უნდა იქნას გამოტოვებული ვარფარინის 1-2 დოზა და გაგრძელდეს უფრო დაბალი დოზების მიღება სნშ-ს თერაპიული მაჩვენებლის მიღწევისას. ან: უნდა იქნას გამოტოვებული ვარფარინის 1 დოზა და უნდა დაინიშნოს K ვიტამინი დოზებით 1-2,5 მგ პერორალურად.
> 9,0	უნდა იქნას შეწყვეტილი ვარფარინის მიღება, უნდა დაონიშნოს K ვიტამინი დოზებით 3,0-5,0 მგ პერორალურად.
ნაჩვენებია პრეპარატის მოხსნა
სნშ	რეკომენდაციები
5,0 - 9,0 — იგეგმება ოპერაცია	უნდა შეწყდეს ვარფარინის მიღება და დაინიშნოს K ვიტამინი 2-4 მგ დოზით პერორალურად (გეგმურ ოპერაციამდე 24 საათით ადრე)
> 20,0 ან ძლიერი სისხლდენა	უნდა დაინიშნოს K ვიტამინი 10 მგ დოზით ნელი ინტრავენური ინფუზიის სახით. პროთრომბინის კომპლექსური ფაქტორის კონცენტრატების ან ახლად გაყინული პლაზმის ან მთლიანი სისხლის გადასხმა. აუცილებლობის შემთხვევაში K ვიტამინის განმეორებით შეყვანა ყოველ 12 საათში ერთხელ.

მკურნალობის ჩატარების შემდეგ აუცილებელია პაციენტის ყოფნა ხანგრძლივი მეთვალყურეობის ქვეშ, იმის გათვალისწინებით, რომ ვარფარინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 20-60 საათს.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

არ არის რეკომენდებული სხვა სამკურნალო საშუალებების მიღების დაწყება ან შეწყვეტა, და ასევე ექიმთან კონსულტაციის გარეშე იმ პრეპარატების დოზის შეცვლა, რომლებსაც ღებულობთ.

ერთდროული დანიშვნის შემთხვევაში ასევე აუცილებელია გავითვალისწინოთ სხვა სამკურნალო საშუალებების მიერ ვარფარინის მოქმედების ინდუქცირების შეწყვეტით და/ან ინჰიბირებით გამოწვეული ეფექტები.

მძიმე სისხლდენების განვითარების რისკი მატულობს ვარფარინის ერთდროული მიღების შემთხვევაში იმ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომლებიც გავლენას ახდენენ თრომბოციტების შემცველობაზე და პირველად ჰემოსტაზზე: აცეტილსალიცილის მჟავა, კლოპიდოგრელი, ტიკლოპიდინი, დიპირიდამოლი, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების უმრავლესობა (ციკლოოქსიგენაზა-2-ის ინჰიბიტორების გარდა), პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკები დიდი დოზებით.

ასევე თავიდან უნდა იქნას აცილებული ვარფარინის კომბინირებული გამოყენება იმ პრეპარატებთან, რომლებსაც აქვთ გამოხატული მაინჰიბირებელი მოქმედება ციტოქრომ P450 სისტემაზე, მაგალითად, ციმეტიდინი და ქლორამფენიკოლი, რომლების რამოდენიმე დღის განმავლობაში მიღების შემთხვევაში იზრდება სისხლდენის საფრთხე. მსგავს შემთხვევებში ციმეტიდინი შეიძლება შეიცვალოს, მაგალითად, რანიტიდინით ან ფამოტიდინით.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიცაქვეითებენვარფარინის ეფექტს

 

დასახელება	შესაძლო მექანიზმი
სამკურნალო საშუალებები,რომლებიც გავლენას ახდენენ გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე
ქოლესტირამინი	ვარფარინის შეწოვის დაქვეითება და გავლენა ენტეროჰეპატურ რეცირკულაციაზე
ბოზენტანი	ღვიძლში ვარფარინის CYP2C9/CYP3A4-ად გარდაქმნის ინდუქცია
სამკურნალო საშუალებები,რომლებიც გავლენას ახდენენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე
აპრეპიტანტი	ვარფარინის CYP2C9-ად გარდაქმნის ინდუქცია.
მესალაზინი	ვარფარინის ანტიკოაგულაციური ეფექტის შემცირების შესაძლებლობა.
სუკრალფატი	ვარფარინის აბსორბციის შემცირების ალბათობა.
დერმატოლოგიური სამკურნალო საშუალებები
გრიზეოფულფინი	კუმარინების ანტიკოაგულაციური ეფექტის დაქვეითება.
რეტინოიდები	ვარფარინის აქტივობის შემცირების შესაძლებლობა.
ინფექციის საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები
დიკლოქსაცილინი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაძლიერება.
რიფამპიცინი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაძლიერება. თავიდან უნდა იქნას აცილებული ამ პრეპარატების ერთობლივი გამოყენება.
ვირუსსაწინაღმდეგო საშუალებები (ნევირაპინი,რიტონავირი)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაძლიერება, რომელიც განპირობებულია CYP2C9-ით
ნაფცილინი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის დაქვეითება.
სამკურნალო საშუალებები კუნთების,სახსრებისა და ძვლების ტკივილის დროს
ფენაზონი	"ღვიძლის" ფერმენტების მეტაბოლიზმის ინდუქცია, პლაზმაში ვარფარინის კონცენტრაციის დაქვეითება. შესაძლებელია დაგჭირდეთ ვარფარინის დოზის გაზრდა.
როფეკოქსიბი	ურთიერთქმედების მექანიზმი უცნობია.
სამკურნალო საშუალებები,რომლებიც გავლენას ახდენენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე
ბარბიტურატები (მაგალითად,ფენობარბიტალი )	ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაძლიერება.
ეპილეფსიის საწინააღმდეგო საშუალებები (კარბამაზეპინი,ვალპროისმჟავა,პრიმიდონი,ფენიტოინი)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაძლიერება.
ანტიდეპრესანტები (ტრაზოდონი,მიანსერინი )	კლინიკური გამოყენების ოთხ შემთხვევაში იქნა დადგენილი, რომ ტრაზოდონისა და ვარფარინის ურთიერთქმედება იწვევდა პროთრომბინის დროისა და სნშ-ის შემცირებას, მაგრამ მოცემული ურთიერთქმედების მექანიზმი უცნობია. ასევე უცნობია ვარფარინსა და მიანსერინს შორის ურთიერთქმედების მექანიზმი.
გლუტეტიმიდი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის დაქვეითება მისი მეტაბოლიზმის გაძლიერების შედეგად.
ქლორდიაზეპოქსიდი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის დაქვეითება.
ციტოსტატიკები
ამინოგლუტეთიმიდი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაძლიერება
აზათიოპრინი	ვარფარინის შეწოვის დაქვეითება და ვარფარინის მეტაბოლიზმის გაზრდა
მერკაპტოპურინი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის დაქვეითება.
მიტოტანი	შესაძლებელია შემცირდეს ვარფარინის ანტიკოაგულანტური მოქმედება.
იმუნოდეპრესანტები
ციკლოსპორინი	ვარფარინი ზრდის ციკლოსპორინის კონცენტრაციას ან აძლიერებს მის ეფექტს, ახდენს რა ზემოქმედებას ციკლოსპორინის მეტაბოლიზმზე.
დიურეტიკები
სპირონოლაქტონი,ქლორტალიდონი	დიურეტიკების მიღებამ გამოხატული ჰიპოვოლემიური მოქმედების შემთხვევაში შეიძლება შედეგად იქონიოს შედედების ფაქტორების კონცენტრაციის მომატება, რაც ამცირებს ანტიკოაგულანტების მოქმედებას.
ხალხური მედიცინის საშუალებები
ნასვრეტებიანი კრაზანა ( Hypericum perforatum)	აძლიერებს ვარფარინის მეტაბოლიზმს, რომელიც ხორციელდება CYP P450-3A4-ისა და -1A2-ის მეშვეობით (R-ვარფარინის მეტაბოლიზმი), რომელიც ასევე ხორციელდება CYP P450-2C9-ის მეშვეობით (S-ვარფარინის მეტაბოლიზმი). ფერმენტის ინდუქციის ზემოქმედება შეიძლება გაგრძელდეს ნასვრეტებიანი კრაზანას გამოყენების დასრულებიდან 2 კვირის განმავლობაში. იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტი იღებს ნასვრეტებიანი კრაზანას პრეპარატებს, უნდა გაიზომოს სნშ და შეწყდეს მისი მიღება. სნშ-ის მონიტორინგი უნდა ჩატარდეს დიდი ყურადღებით , რადგან. მისი მაჩვენებელი შეიძლება გაიზარდოს ნასვრეტებიანი კრაზანას მოხსნის შემთხვევაში. ამის შემდეგ შესაძლებელია ვარფარინის დანიშვნა.
ჟენშენი (Panax ginseng)	შესაძლებელია ვარფარინის გარდაქმნის ინდუქცია ღვიძლში. თავიდან უნდა იქნას აცილებული მოცემული პრეპარატების ერთობლივი გამოყენება.
საკვები პროდუქტები
K ვიტამინის შემცველი საკვები პროდუქტები. K ვიტამინის ყველაზე დიდ რაოდენობას შეიცავს მწვანე ბოსტნეული (მაგ. ამარანტის მწვანე ნაწილი, თეთრთავა კომბოსტო, ავოკადო, ბროკოლი, ბრიუსელის კომბოსტო, კანოლას ზეთი, შაიოს ფოთოლი, ხახვი, კორიანდერი (ქინძი,)კიტრის კანი, ვარდკაჭაჭა, კივის ნაყოფი, სალათის ფოთოლი, პიტნა, მწვანე მდოგვი, ზეითუნის ზეთი, ოხრახუში, ბარდა, ფისტა, ზღვის წითელი წყალმცენარეები, გაზაფხულის ხახვი, სოიოს ბარდა, ჩაის ფოთლები (მაგრამ არა ჩაი- სასმელი), ტურპის( თალგამის) მწვანე ნაწილი, კრეს-სალათი, ისპანახი), ამიტომ ეს საკვები სიფრთხილით უნდა იქნას მიღებული ვარფარინით მკურნალობის დროს.	ასუსტებს ვარფარინის მოქმედებას.
ვიტამინები
ვიტამინი С	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის დაქვეითება.
ვიტამინიК	ვარფარინი ბლოკავს K ვიტამინ-დამოკიდებული შედედების ფაქტორების სინთეზს.

 

სამკურნალო საშუალებები,რომლებიც აძლიერებენ ვარფარინის ეფექტს

დასახელება	შესაძლო მექანიზმი
სამკურნალო საშუალებები,  რომლებიც გავლენას ახდენენ სისხლსა და სისხლმბად   ორგანოებზე
აბციქსიმაბი ტიროფიბანი ეპტიფიბატიდი კლოპიდოგრელი ჰეპარინი	დამატებითი ზემოქმედება სისხლის შედედების სისტემაზე.
სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე და ნივთიერებათა ცვლაზე
ციმეტიდინი	გამოხატული მაინჰიბირებელი მოქმედება ციტოქრომ P450 სისტემაზე (ციმეტიდინ შეიძლება შეიცვალოს რანიტიდინით ან ფამოტიდინით),რომელიც იწვევს ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითებას
გლიბენკლამიდი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
ომეპრაზოლი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე
ამიოდარონი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება ერთობლივი მიღებიდან ერთი კვირის შემდეგ. მოცემული ეფექტი შეიძლება შენარჩუნდეს ამიოდარონის მოხსნიდან ერთიდან სამ თვემდე დროის  განმავლობაში.
ეტაკრინის მჟავა	შეიძლება გააძლიეროს ვარფარინის ეფექტი ცილოვანი ბმებიდან ვარფარინის გამოდევნის შედეგად.
ჰიპოლიპიდემიური საშუალებები  (ფლუვასტატინი, სიმვასტატინი, როზუვასტატინი, გემფიბროზილი, ბეზაფიბრატი, კლოფიბრატი, ლოვასტატინი, ფენოფიბრატი)	კონკურენცია მეტაბოლიზმისთვის, რომელიც განპირობებულია  P450 2C9 და 3A4 ციტოქრომებით.
პროპაფენონი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება.
ქინიდინი	სისხლის  შედედების ფაქტორების სინთეზის დაქვეითება
დიაზოქსიდი	შეუძლია ჩაანაცვლოს ვარფარინი, ბილირუბინი ან სხვა ცილასთან მაღალდაკავშირებული  სუბსტანცია ცილოვანი ბმებისაგან.
დიგოქსინი	ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება..
პროპრანოლოლი	ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება..
ტიკლოპიდინი	სისხლდენის  რისკის მომატება. აუცილებელია სნშ-ის მონიტირება.
დიპირიდამოლი	ვარფარინის ან დიპირიდამოლის დონის მატება ეფექტების პოტენცირების გამო. სისხლდენების (ჰემორაგიების)  რისკის გაზრდა.
დერმატოლოგიური სამკურნალო საშუალებები
მიკონაზოლი (მათ შორის პირის ღრუს გელის სახით)	ვარფარინის საკუთარი კლირენსის დაქვეითება და ვარფარინის თავისუფალი ფრაქციის მომატება პლაზმაში; ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება, რაც განპირობებულია ციტოქრომ P450-ით.
შარდსასქესო სისტემა და სასქესო ჰორმონები
სტეროიდული ჰორმონები - ანაბოლური საშუალებები და/ან ანდროგენები (დანაზოლი, ტესტოსტერონი)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება და/ან პირდაპირი მოქმედება კოაგულაციისა და ფიბრინოლიზის სისტემებზე
სისტემური გამოყენების ჰორმონები
საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციაზე	ვიტამინ K-დამოკიდებული შედედების ფაქტორების მეტაბოლიზმის გაძლიერება.
გლუკაგონი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
პოდაგრის საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები
ალოპურინოლი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
სულფინპირაზონი	ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება მისი მეტაბოლიზმის დაქვეითებისა და ცილოვანი კავშირების შესუსტების გამო.
ინფექციის საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები
პენიცილინები დიდი დოზებით (კლოქსაცილინი, ამოქსიცილინი)	სისხლდენის ალბათობის გაზრდის შესაძლებლობა, ღრძილებიდან, ცხვირიდან სისხლდენების ჩათვლით, არატიპიური სისხლჩაქცევების  წარმოქმნა ან მუქი განავალი.
ტეტრაციკლინები	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერების შესაძლებლობა.
სულფანილამიდები (სულფამეთიზოლი, სულფაფურაზოლი, სულფაფენაზოლი)	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერების შესაძლებლობა.
ქინოლონები (ციპროფლოქსაცინი, ნორფლოქსაცინი, ოფლოქსაცინი, გრეპაფლოქსაცინი, ნალიდიქსინის მჟავა)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება.
მაკროლიდები (აზითრომიცინი, კლარითრომიცინი, ერითრომიცინი, როქსითრომიცინი)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება.
სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები (ფლუკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, კეტოკონაზოლი, მეტრონიდაზოლი, ვორიკონაზოლი)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება.
ქლორამფენიკოლი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება, გამოხატული მაინჰიბირებელი მოქმედება  ციტოქრომ P450 სისტემაზე.
ცეფალოსპორინები (ცეფამანდოლი, ცეფალექსინი, ცეფმენოქსიმი, ცეფმეტაზოლი, ცეფოპერაზონი, ცეფუროქსიმი)	ვარფარინის ეფექტის გაძლიერება ვიტამინ K-დამოკიდებული სისხლის შედედების ფაქტორების სინთეზის და სხვა მექანიზმების დათრგუნვის შედეგად.
სულფამეთოქსაზოლი-ტრიმეტოპრიმი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება და ვარფარინის ამოგდება ცილებთან შეკავშირებიდან.
ანთების საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები
პრედნიზალონი/პრედნიზონი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის ინჰიბირება
ანტიჰელმინთური სამკურნალო საშუალებები
ლევამიზოლი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
ცენტრალური მოქმედების ხველის საწინააღმდეგო  სამკურნალო საშუალებები
კოდეინი	კოდეინისა და პარაცეტამოლის კომბინაცია აძლიერებს ვარფარინის აქტივობას.
სამკურნალო საშუალებები  კუნთების, სახსრებისა და ძვლების ტკივილის მოსახსნელად
აცეტილსალიცილის მჟავა	ვარფარინის ამოგდება მისი შეკავშირებიდან  პლაზმის ალბუმინთან, ვარფარინის მეტაბოლიზმის შეზღუდვა.
აასს –  აზაპროპაზონი, ინდომეტაცინი, ოქსიფენბუტაზონი, პიროქსიკამი, სულინდაკი, ტოლმეტინი, ფეპრაზონი, ცელეკოქსიბი და სხვ. (ციკლოოქსიგენაზა-2 -ის ინჰიბიტორების გამოკლებით)	კონკურენცია მეტაბოლიზმისათვის, რომელიც ხორციელდება ციტოქრომ P450 2C9 ფერმენტებით.
ლეფლუნომიდი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის შეზღუდვა , რომელიც განპირობებულია CYP2C9 -ით.
პარაცეტამოლი (აცეტამინოფენი) (განსაკუთრებით  1-2 კვირიანი უწყვეტი გამოყენების შემდეგ)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის შეზღუდვა ან გავლენა სისხლის  შედედების  ფაქტორების წარმოქმნაზე (მოცემული  ეფექტი არ ვლინდება დღეში 2 გ-ზე ნაკლები პარაცეტამოლის  მიღებისას).
ფენილბუტაზონი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება, ვარფარინის გამოდევნა ცილებთან შეკავშირებიდან. ეს კომბინაცია თავიდან უნდა იქნას აცილებული.
ნარკოტიკული ანალგეტიკები  (დექსტროპროპოქსიფენი)	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე
ეპილეფსიის საწინააღმდეგო საშუალებები (ფოსფენიტოინი, ფენიტოინი)	ვარფარინის გამოდევნა ცილებთან შეკავშირებიდან, ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება.
ტრამადოლი	კონკურენცია  მეტაბოლიზმისათვის, რომელიც განპირობებულია ციტოქრომ P450 3A4 -ით.
ანტიდეპრესანტები: სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები (სუსი)( ფლუოქსეტინი, ფლუვოქსამინი, პაროქსეტინი, სერტრალინი)	ვარფარინის მეტაბოლიზმის შეზღუდვა. ითვლება, რომ სუსი ზღუდავს ციტოქრომ P450 2C9  (CYP2C9) იზოფერმენტს. ის წარმოადგენს ფერმენტს, რომელიც ამეტაბოლიზებს ყველაზე ძლიერმოქმედ იზომერს- S-ვარფარინს.   გარდა ამისა, ორივე, სუსი-ც და ვარფარინიც, მჭიდროდ უკავშირდებიან ალბუმინს. ორივეს არსებობის შემთხვევაში,   იზრდება  ალბუმინთან შეკავშირებიდან ერთ-ერთი მათგანის ამოგდების შესაძლებლობა.
ქლორალჰიდრატი	ურთიერთქმედების მექანიზმი უცნობია.
ციტოსტატიკები
ფტორურაცილი	ციტოქრომ P450 2C9 -ის ფერმენტების სინთეზის დაქვეითება, რომლებიც ამეტაბოლიზებენ ვარფარინს.
კაპეციტაბინი	CYP2C9 იზოფერმენტების დაქვეითება.
იმატინიბი	CYP3A4 იზოფერმენტის კონკურენტული დათრგუნვა და ვარფარინის მეტაბოლიზმის დათრგუნვა, რომელიც განპირობებულია  CYP2C9 და CYP2D6.
იფოსფამიდი	CYP3A4 დათრგუნვა.
ტამოქსიფენი	ტამოქსიფენი, CYP2C9 ინჰიბიტორი, შეიძლება ზრდიდეს შრატში ვარფარინის კონცენტრაციას, მისი მეტაბოლიზმის შემცირების შედეგად.
მეტოტრექსატი	ვარფარინის ეფექტის გაძლიერება ღვიძლში პროაგულაციური ფაქტორების სინთეზის დაქვეითების გამო.
ტეგაფური	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
ტრასტუზუმაბი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
ფლუტამიდი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
ციკლოფოსფამიდი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის ცვლილების ალბათობა, რადგან ციკლოფოსფამიდი არის სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალება.
ციტოტოქსიური სამკურნალო საშუალებები
ეტოპოზიდი	შესაძლებელია კუმარინების ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
იმუნომოდულატორები
ალფა- და ბეტა-ინტერფერონი	ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაზრდა და  ვარფარინის კონცენტრაციის  შრატში მომატება   იწვევს ვარფარინის დოზის შემცირების აუცილებლობას.
სამკურნალო საშუალებები დამოკიდებულების სამკურნალოდ
დისულფირამი	ვარფარინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება.
დიურეტიკები
მეტოლაზონი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
თიენილის მჟავა	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება.
ბრონქული ასთმის სამკურნალო საშუალებები
ზაფირლუკასტი	ზაფირლუკასტის კონცენტრაციის მომატება ან ეფეტის გაძლიერება, ვარფარინის მიღების ფონზე ზაფირლუკასტის მეტაბოლიზმის ცვლილების შედეგად.
ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებები
ტროგლიტაზონი	ვარფარინის კონცენტრაციის დაქვეითება ან ეფექტის შესუსტება ვარფარინის მეტაბოლიზმის ცვლილების გამო.
ვაქცინები
გრიპის საწინააღმდეგო ვაქცინა	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერების შესაძლებლობა.
მალარიის საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები
პროგუანილი	ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერების შესაძლებლობა ცალკეული შეტყობინებების მონაცემების მიხედვით.
საკვები პროდუქტები
შტოში	შტოში ამცირებს ვარფარინის მეტაბოლიზმს, რომელიც   CYP2C9 -ით არის განპირობებული
ქინინის შემცველი მატონიზირებელი სასმელები	ისეთი მატონიზირებელი სასმელების დიდი რაოდენობით გამოყენებამ, რომლებიც  შეიცავენ ქინინს, შეიძლება გამოიწვიოს ვარფარინის დოზის შემცირების აუცილებლობა. ნახსენები ურთიერთქმედება შეიძლება იქნას ახსნილი ღვიძლში ქინინის მოქმედებით გამოწვეული პროაგულანტური ფაქტორების სინთეზის  დაქვეითებით.
გინკო (Ginkgo biloba), ნიორი (Allium  sativum),  სამკურნალო ღიმა (Angelica sinensis),  პაპაია (Carica  papaya), სალბი (Salvia miltiorrhiza)	ანტიკოაგულანტური /ანტითრომბოციტული ეფექტის პოტენცირებამ შეიძლება გაზარდოს სისხლდენების რისკი.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც ამცირებენ ან აძლიერებენ ვარფარინის ეფექტს

დასახელება	შესაძლო მექანიზმი
სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე
დიზოპირამიდი	შეიძლება შეასუსტოს ან გააძლიეროს ვარფარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტი
ბიოლოგიურად აქტიური დანამატები
კოენზიმ-Q10	კოენზიმ Q10-მა შეიძლება გააძლიეროს ან დათრგუნოს ვარფარინის ეფექტი კოენზიმ Q10-სა და K ვიტამინს შორის ერთგვაროვანი ქიმიური სტრუქტურის გამო.
სხვა ნივთიერებები
ალკოჰოლი (ეთანოლი)	ვარფარინის  მეტაბოლიზმის  ინჰიბირება ან ინდუქცია.
გლუკოზამინი(ქსოვილის რეპარაციის სტიმულატორი)	შეიძლება გაზარდოს სნშ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ გლუკოზამინს და K ვიტამინის პერორალურ ანტაგონისტებს. აუცილებელია პაციენტების გაკონტროლება  გლუკოზამინით მკურნალობის დაწყების და დასრულების დროს.

 

ვარფარინს შეუძლია გააძლიეროს პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების- სულფონილშარდოვანას წარმოებულების -მოქმედება.

ვარფარინის ზემოაღნიშნულ პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენების შემთხვევაში აუცილებელია სნშ-ის კონტროლის ჩატარება მკურნალობის დასაწყისში და მის ბოლოს და, თუ ეს შესაძლებელია, თერაპიის დაწყებიდან 2-3 კვირის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები

ვარფარინით თერაპიის აუცილებელ პირობას წარმოადგენს პაციენტის მიერ პრეპარატის დადგენილი დოზის მიღების მკაცრი დაცვა.

პაციენტებმა, რომლებიც ალკოჰოლიზმით არიან დაავადებულები, ისევე როგორც დემენციით დაავადებულმა პაციენტებმა, შესაძლოა ვერ დაიცვან ვარფარინის მიღების დადგენილი რეჟიმი.

ისეთმა მდგომარეობებმა, როგორიცაა ციება, ჰიპერთირეოზი, გულის დეკომპენსირებული უკმარისობა, ალკოჰოლიზმი ღვიძლის თანმხლები დაზიანებებით, შეიძლება გააძლიერონ ვარფარინის მოქმედება. ჰიპოთირეოზის დროს ვარფარინის ეფექტი შეიძლება შემცირდეს. თირკმლის უკმარისობის ან ნეფროზული სინდრომის შემთხვევაში, სისხლის პლაზმაში იზრდება ვარფარინის თავისუფალი ფრაქციის კონცენტრაცია, რომელმაც, თანმხლები დაავადებებიდან გამომდინარე, შეიძლება გამოიწვიოს ეფექტის როგორც გაძლიერება, ასევე შემცირება. ღვიძლის ზომიერი უკმარისობის შემთხვევაში ვარფარინის ეფექტი ძლიერდება.

ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ მდგომარეობებში უნდა ტარდებოდეს სნშ-ის გულდასმითი მონიტორინგი.

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ვარფარინს რეკომენდებულია პარაცეტამოლის, ტრამადოლის ან ოპიატების დანიშვნა ტკივილგამაყუჩებელი პრეპარატების სახით.

პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ ფერმენტ CYP2C9-ის მაკოდირებელი გენის მუტაცია, აქვთ ვარფარინის ნახევარგამოყოფის უფრო ხანგრძლივი პერიოდი. ამ პაციენტებს ესაჭიროებათ პრეპარატის უფრო დაბალი დოზები, რადგან ჩვეულებრივი თერაპიული დოზების მიღებისას იზრდება სისხლდენების რისკი. პრეპარატში ლაქტოზის (დამხმარე ნივთიერების სახით) არსებობის გამო ვარფარინი არ შეიძლება მიიღონ პაციენტებმა, რომლებსაც აღენიშნებათ გალაქტოზას იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობა, ლაქტაზას დეფიციტი, გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი.

სწრაფი ანტითრომბოზული ეფექტის მიღების აუცილებლობის შემთხვევაში, რეკომენდებულია

მკურნალობის დაწყება ჰეპარინის შეყვანით; შემდეგ, 5-7 დღის განმავლობაში, უნდა ჩატარდეს კომბინირებული თერაპია ჰეპარინითა და ვარფარინით მანამ, სანამ სნშ-ს მიზნობრივი მაჩვენებელი არ შენარჩუნდება 2 დღის განმავლობაში (იხ. პუნქტი "გამოყენების მეთოდი და დოზირება").

C პროტეინის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ვარფარინით თერაპიის დასაწყისში არსებობს კანის ნეკროზის განვითარების რისკი. ასეთი თერაპია უნდა დაიწყოს ვარფარინის დარტყმითი დოზის გარეშე, ჰეპარინის გამოყენების შემთხვევაშიც კი.

VKORC1-ის მაკოდირებელი გენის გარკვეული მუტაციების მქონე პაციენტებს აქვთ ვარფარინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა და უნდა მიიღონ შემცირებული შემანარჩუნებელი დოზა (იხ. პუნქტი "გვერდითი მოქმედება").

პროტეინ S -ის უკმარისობის მქონე პაციენტები ასევე შეიძლება იყვნენ ნახსენები რისკის ქვეშ და მოცემულ პირობებში რეკომენდებულია ვარფარინის თერაპიის უფრო ნელი დაწყება .

ვარფარინის მიმართ ინდივიდუალური რეზისტენტობის შემთხვევაში (ძალიან იშვიათად გვხვდება) თერაპიული ეფექტის მისაღწევად სჭიროა ვარფარინის 5-დან 20-მდე დარტყმითი დოზა. თუ ასეთ პაციენტებში ვარფარინის მიღება არ არის ეფექტური, უნდა დადგინდეს სხვა შესაძლო მიზეზებიც, როგორიცაა: ვარფარინის ერთდროული გამოყენება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად (იხ. პუნქტი "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან"), კვების არაადეკვატური რაციონი, ლაბორატორიული შეცდომები.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტების მკურნალობა უნდა ჩატარდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით, რადგან ასეთ პაციენტებში შედედების ფაქტორების და ღვიძლის მეტაბოლიზმის სინთეზი ქვეითდება, რის შედეგადაც შეიძლება წარმოიქმნას ვარფარინის მოქმედებით განპირობებული გადაჭარბებული ეფექტი.

რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, რის შედეგადაც სნშ უფრო ხშირად უნდა მონიტორირებდეს ჰიპერკოაგულაციის რისკის მქონე პაციენტებში, მაგალითად, მძიმე არტერიული ჰიპერტენზიის ან თირკმელების დაავადებების დროს (იხ. პუნქტი "გამოყენების წესი და დოზები").

ანამნეზში გორგლების მთლიანობის დარღვევის ან თირკმელების დაავადებების მქონე პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ თირკმელების მწვავე დაზიანება, სავარაუდოდ, სისხლის შედედების ზედმეტი დათრგუნვისა და ჰემატურიის ეპიზოდებთან დაკავშირებით. იყო შემოსული შეტყობინებები ნეფროპატიის რამოდენიმე შემთხვევის შესახებ პაციენტებში, რომლებსაც არ ჰქონიათ ანამნეზში თირკმელების დაავადება. პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ თერაპიულ დიაპაზონზე მაღალი სნშ და ჰემატურია, ეძლევათ რეკომენდაცია ჩაიტარონ გულდასმითი მონიტორინგი თირკმელების ფუნქციის შეფასების მიზნით ( მიკროსკოპიული გამოკვლევების ჩათვლით).

პაციენტებში, რომლებიც გადიან ვარფარინით მკურნალობას, დარეგისტრირებული იყო სისხლძარღვთა კალციფიკაციის იშვიათი სინდრომის შემთხვევები, რომელსაც თან ახლავს კანის ნეკროზი და ხასიათდება ლეტალური შედეგების მაღალი სიხშირით. მოცემული დაავადება უპირატესად ვითარდება თირკმელების უკმარისობის ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე, ან პაციენტებში ცნობილი რისკის ფაქტორებით, ისეთებით, როგორიცაა C ან S პროტეინის დეფიციტი, ჰიპერფოსფატემია, ჰიპერკალციემია ან ჰიპოალბუმინემია. იყო შეტყობინებები კალციფილაქსიის იშვიათი შემთხვევების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვარფარინს, მათ შორის პაციენტებში თირკმელების დაავადების გარეშე. კალციფილაქსია საჭიროებს სიმპტომურ მკურნალობას და დადასტურებული კალციფილაქსიის შემთხვევაში, ალტერნატიული ანტიკოაგულანტების არსებობის დროს, ვარფარინით მკურნალობის შეწყვეტის შესაძლებლობა უნდა იქნას განხილული თითოეულ კონკრეტულ შემთხვევაში ინდივიდუალურად.

ზეგავლენა სატრანსპორტო საშუალებების, მექანიზმების მართვის უნარზე

ვარფარინი არ ახდენს გავლენას ან გააჩნია ძალზე მცირე ზეგავლენა სატრანსპორტო საშუალებების, მექანიზმების მართვის უნარზე.

გამოშვების ფორმა

50 ან 100 ტაბლეტი პლასტიკის ფლაკონში, რომელიც დალუქულია ხრახნიანი თავსახურით, რომლის ქვეშაც ჩამონტაჟებულია საფენი მოხსნის რგოლით, რომელიც უზრუნველყოფს პირველი გახსნის კონტროლს. თითო ფლაკონი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად თავსდება მუყაოს კოლოფში.

ან

50 ან 100 ტაბლეტი პლასტიკის ფლაკონში, რომელიც დალუქულია ხრახნიანი თავსახურით, რომლის ქვეშაც ჩამონტაჟებულია საფენი მოხსნის რგოლით, რომელიც უზრუნველყოფს პირველი გახსნის კონტროლს. ეტიკეტკის ნაწილი მიმაგრებულია ფლაკონზე სპეციალური წებოვანი ლენტით, რომელიც ეტიკეტკის აწევის საშუალებას იძლევა. გამოყენების ინსტრუქცია დამზადებულია დასაკეცი ფურცლის სახით და მოთავსებულია ეტიკეტკის მოძრავი ნაწილის ქვეშ, ინსტრუქციის კიდე ფიქსირდება ფლაკონზე.

ვარგისობის ვადა

5 წელი.

არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

შენახვის პირობები

არაუმეტეს 25˚С ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II , გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით