Leflocin - ლეფლოცინი 5მგ/მლ 150მლ ფლაკონი

ლეფლოცინი

(LEFLOCIN)

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: ლევოფლოქსაცინი;

1 მლ შეიცავს ლევოფლოქსაცინის ჰემიჰიდრატს (ნივთიერების 100% გადაანგარიშებით) 5 მგ;

დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის ქლორიდი, დინატრიუმის ედეტატი, ჰიდროქლორინის მჟავა კონცენტრირებული*, ნატრიუმის ჰიდროქსიდის ხსნარი*, საინექციო წყალი.

*გამოიყენება pH-ის კორექტირებისათვის

სამკურნალო ფორმა.

საინფუზიო ხსნარი.

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე, მოყვითალო ან მომწვანო-მოყვითალო ფერის სითხე.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. ქინოლონების ჯგუფის ანტიბაქტერიული საშუალებები. ფტორქინოლონები. ლევოფლოქსაცინი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ლევოფლოქსაცინი – სინთეზური ანტიბაქტერიული საშუალებაა ფტორქინოლონების ჯგუფიდან, წარმოადგენს სამკურნალო საშუალება ოფლოქსაცინის რაცემიული ნაერთის S-ენანტიომერს.

მოქმედების მექანიზმი

როგორც ფტორქინოლონების ჯგუფის ანტიბაქტერიული პრეპარატი, ლევოფლოქსაცინი მოქმედებს დნმ-დნმ-ჰირაზას კომპლექსზე და ტოპოიზომერაზა IV-ზე.

ფარმაკოკინეტიკის/ფარმაკოდინამიკის თანაფარდობა (ფკ/ფდ)

ლევოფლოქსაცინის ბაქტერიული აქტივობის ხარისხი დამოკიდებულია სისხლის შრატში მაქსიმალური კონცენტრაციის (Cmax) ან ფარმაკოკინეტიკული მრუდის ქვეშ ფართობის (AUC) და მინიმალური მაინჰიბირებელი კონცენტრაციის (მმკ) თანაფარდობაზე.

რეზისტენტობის მექანიზმი

მდგრადობა ლევოფლოქსაცინის მიმართ ყალიბდება ტოპოიზომერაზა II-ს ორივე ტიპის, დნმ გირაზას და ტოპოიზომერაზა IV-ის მიზნობრივი საიტის მუტაციის საფეხურებრივი პროცესის სახით. რეზისტენტობის სხვა მექანიზმებმა, ისეთებმა, როგორიც არის ბარიერული შეღწევა  (გავრცელებულია Pseudomonas  aeruginosa-ს შემთხვევაში) და გადინების მექანიზმი,  ასევე შესაძლებელია იმოქმედონ  ლევოფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობელობაზე.

დადგენილია ჯვარედინი რეზისტენტობა ლევოფლოქსაცინსა და სხვა ფტორქინოლონებს შორის.

მოქმედების მექანიზმის შედეგად ჩვეულებრივ არ არსებობს ჯვარედინი რეზისტენტობა ლევოფლოქსაცინსა და ანტიბაქტერიული პრეპარატების სხვა კლასებს შორის.

ზღვრული მნიშვნელობები

ანტიმიკრობული მგრძნობელობის ტესტირების  ევროპული კომიტეტის (EUCAST) მიერ რეკომენდებული მმკ ზღვრული მნიშვნელობები ლევოფლოქსაცინისთვის, რომლებიც გამოყოფენ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებს ნაწილობრივად მგრძნობიარე ორგანიზმებისგან (ზომიერად რეზისტენტულებისაგან) და ნაწილობრივად მგრძნობიარე ორგანიზმებს რეზისტენტული ორგანიზმებისგან, მოყვანილია მმკ ტესტირების 1 ცხრილში (მგ/ლ)

მმკ (EUCAST) მნიშვნელობის კლინიკური ზღვრები ლევოფლოქსაცინისთვის (ვერსია 10,0 01.01.2020):                                                                                                     ცხრილი 1

პათოგენი	მგრძნობიარეები	რეზისტენტულები
Enterobacterales	≤0,5 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
Pseudomonas spp.	≤0,001 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
Acinelobacter spp.	≤0,5 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
Staphylococcus aureus.	≤0,001 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
კოაგულაზონეგატიური  staphylococci	≤0, 001 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
Enterococcus  spp. 1	≤4 მგ/ლ	>4 მგ/ლ
Streptococcus pneumoniae	≤0,001 მგ/ლ	>2 მგ/ლ
Streptococcus  spp  (A, B, C, G  ჯგუფის)	≤0,001 მგ/ლ	>2 მგ/ლ
Haemophilus influenzae	≤0,06 მგ/ლ	>0,06 მგ/ლ
Moraxella catarrhalis	≤0,125 მგ/ლ	>0, 125 მგ/ლ
Helicobacter pilori	≤1 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
Aerococcus sanguinicola i urinae 2	≤2 მგ/ლ	>2 მგ/ლ
Aeromonas  spp	≤0,5 მგ/ლ	>1მგ/ლ
საკონტროლო წერტილები, რომლებიც არ არის დაკავშირებული განსაზღვრულ სახეობასთან, იქნა განსაზღვრული  ფკ/ფდ-ს მონაცემების საფუძველზე	≤0,5 მგ/ლ	>1 მგ/ლ
1 შარდგამომყოფი გზების  მხოლოდ გაურთულებელი ინფექციები. 2 მგრძნობელობა შეიძლება დადგინდეს ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობელობის საფუძველზე.

რეზისტენტობის გავრცელება შეიძლება იცვლებოდეს გეოგრაფიული ადგილმდებარეობიდან და დროის მიმდინარეობის განმავლობაში ცალკეული სახეობებისათვის. სასურველია ლოკალური  ინფორმაციის მიღება მიკროორგანიზმების რეზისტენტობის შესახებ, განსაკუთრებით მძიმე ინფექციების მკურნალობისას. საჭიროა მიმართოთ სპეციალისტს იმ შემთხვევაში, თუ რეზისტენტობის ადგილობრივი გავრცელება ისეთია, რომ პრეპარატის სარგებელი, სულ მცირე ინფექციის ზოგიერთი ტიპებისათვის,  საეჭვოა.

ჩვეულებრივ მგრძნობიარე სახეობები

აერობული გრამდადებითი ბაქტერიები

Bacillus anthracis, Staphylococcus aureus მეთიცილინ-მგრძნობიარე, Staphylococcus saprophyticus, Streptococci C da G jgufis, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes.

აერობული გრამუარყოფითი ბაქტერიები

Eikenella corrodens, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella oxytoca, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Proteus vulgaris, Providencia rettgeri.

ანაერობული ბაქტერიები

Peptostreplococcus.

სხვა

Chlamydophila pneumoniae, Chlamydophila psittaci, Chlamydia trachomatis, Legionella pneumophila, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum.

 სახეობები, რომლებისთვის შეძენილი (მეორადი) რეზისტენტობა შესაძლებელია გამოყენებისას იყოს პრობლემური

აეროული გრამდადებითი ბაქტერიები

Enterococcus faecalis, მეთიცილინრეზისტენტული* Staphylococcus aureus, კოაგულაზონეგატიური Staphylococcus spp.

აერობული გრამუარყოფითი ბაქტერიები

Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Proteus mirabilis, Providencia stuartii, Pseudomonas aeruginosa, Serratia marcescens.

ანაერობული ბაქტერიები

Bacteroides fragilis.

ბუნებრივად რეზისტენტული შტამები

ანაერობული გრამდადებითი ბაქტერიები

Enterococcus faecium.
*მეთიცილინრეზისტენტულ  Staphylococcus  aureus-ს დიდი ალბათობით შესაძლებელია ჰქონდეს საერთო რეზისტენტობა ფტორქინოლონების, მათ შორის ლევოფლოქსაცინის მიმართ.

ფარმაკოკინეტიკა

აბსორბცია

პერორალურად მიღებული ლევოფლოქსაცინი სწრაფად და თითქმის სრულად შეიწოვება, Cmax მიიღწევა მიღებიდან 1-2 საათის შემდეგ. აბსოლუტური ბიოხელმისაწვდომობა შეადგენს დაახლოებით 99-100%. საკვები თითქმის არ ახდენს გავლენას ლევოფლოქსაცინის შეწოვაზე. წონასწორული მდგომარეობა მიიღწევა 48 საათის განმავლობაში 500 მგ დღე-ღამეში 1-2-ჯერ დოზირების რეჟიმის დროს.

განაწილება

ლევოფლოქსაცინის დაახლოებით 30-40% უკავშირდება სისხლის შრატის პროტეინებს. ლევოფლოქსაცინის განაწილების საშუალო მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 100ლ-ს 500მგ ერთჯერადი მიღების და განმეორებითი დოზების შემდეგ, რაც მიუთითებს ფართო განაწილებაზე ორგანიზმის ქსოვილებში.

ორგანიზმის სითხეებში და ქსოვილებში შეღწევადობა

ლევოფლოქსაცინი აღწევს ბრონქების ლორწოვან გარსში, ფილტვების ქსოვილის ბრონქულ სეკრეტში, ალვეოლურ მაგროფაგებში, ფილტვის ქსოვილში, კანში (ბუშტუკების სითხე), პროსტატის ქსოვილში და შარდში. თუმცა ლევოფლოქსაცინი ცუდად აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეში.

ბიოტრანსფორმაცია

ლევოფლოქსაცინი მეტაბოლიზდება ძალიან უმნიშვნელო ხარისხით, მეტაბოლიტები არიან დისმეთილ-ლევოფლოქსაცინი და ლევოფლოქსაცინ N-ოქსიდი. ეს მეტაბოლიტები შეადგენენ შარდით გამოყოფილი პრეპარატის რაოდენობის 5%-ზე ნაკლებს. ლევოფლოქსაცინი არის სტერეოქიმიურად სტაბილური და არ ექვემდებარება ქირალური სტრუქტურის ინვერსიას.

გამოყოფა

პერორალური და ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ლევოფლოქსაცინი გამოიყოფა სისხლის პლაზმიდან შედარებით ნელა (ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 6-8 საათს). გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით (შეყვანილი დოზის 85%-ზე მეტი). ლევოფლოქსაცინის საშუალო გამოხატული საერთო კლირენსი 500 მგ-იანი1 დოზის შეყვანის შემდეგ შეადგენს 175±29,2 მლ/წთ.

არ არის მნიშვნელოვანი განსხვავება ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკათან მიმართებაში ინტრავენური და პერორალური შეყვანის შემდეგ, რაც მოწმობს იმაზე, რომ ეს გზები (პერორალური და ინტრავენური) არიან ურთიერთჩამნაცლებადები.

ხაზოვნობა

ლევოფლოქსაცინს გააჩნია ხაზოვანი ფარმაკოკინეტიკა 50-დან 1000 მგ-მდე დოზების დიაპაზონში.

პაციენტები თირკმელების უკმარისობით

ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკაზე გავლენას ახდენს თირკმელების უკმარისობა. თირკმელების ფუნქციის შემცირების დროს მცირდება თირკმლისმიერი გამოყოფა და კლირენსი, ხოლო ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება (იხ. ცხრილი 2).

ფარმაკოკინეტიკა თირკმელების უკმარისობის დროს ლევოფლოქსაცინის 500 მგ დოზის ერთჯერადი მიღების შემდეგ

ცხრილი 2

კრეატინინის კლირენსი (მლ/წთ)	<20	20-49	50-80
თირკმლისმიერი კლირენსი (მლ/წთ)	13	26	57
ნახევარგამოყოფის პერიოდი (საათები)	35	27	9

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

ახალგაზრდა პაციენტებსა და ხანდაზმული ასაკის პაციენტებს შორის ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკაში არ არსებობს მნიშვნელოვანი განსხვავებები, იმ განსხვავებების გარდა, რომლებიც დაკავშირებულია კრეატინინის კლირენსთან.

გენდერული სხვაობები

მდედრობითი და მამრობითი სქესის პაციენტების მიმართებაში ცალკეულმა ანალიზმა აჩვენა სქესიდან გამიმდინარე უმნიშვნელო სხვაობები ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკაში. არ არსებობს მტკიცებულებები, რომ ეს გენდერული სხვაობები კლინიკურად მნიშვნელოვანია.

კლინიკური მახასიათებლები.

ჩვენებები.

ლეფლოცინი ნაჩვენებია შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ მოზრდილებში (იხ. ნაწილები  “გამოყენების თავისებურებები” და “ფარმაკოლოგიური თვისებები”):

-არაჰოსპიტალური პნევმონია;

-კანის და რბილი ქსოვილების გართულებული ინფექციები;

(ზემოხსენებული ინფექციების დროს პრეპარატი უნდა იქნას  გამოყენებული მხოლოდ მაშინ, როცა სხვა ანტიბაქტერიული საშუალებების მოხმარებ, რომელებიც ჩვეულებრივ რეკომენდირებულია ამ ინფექციების საწყისი მკურნალობისთვის  არ არის მიზანშეწონილი ან შეუძლებელია);

- მწვავე პიელონეფრიტი და საშარდე გზების გართულებული ინფექციები (იხ. ნაწილი “გამოყენების თავისებურებები”);

-ქრონიკული ბაქტერიული პროსტატიტი;

-ციმბირული წყლულის ფილტვისმიერი ფორმა: პროფილაქტიკა კონტაქტის შემდეგ და მკურნალობა (იხ. ნაწილი “გამოყენების თავისებურებები”).

გასათვალისწინებელია ოფიციალური რეკომენდაციები ანტიბაქტერიული საშუალებების სათანადო გამოყენების შესახებ.

უკუჩვენებები

-  მომატებული მგრძნობელობა ლევოფლოქსაცინის ან სხვა ქინოლონების ან სამკურნალო საშუალების ნებისმიერი  დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

-   ეპილეფსია;

-   ჩივილები მყესების მხრივ  გვერდითი რეაქციების განვითარებაზე ქინოლონების ადრე გამოყენების შემდეგ;

-   ბავშვები და მოზარდები;

-   ორსულობა;

-   ძუძუთი კვების პერიოდი.

უსაფრთხოების განსაკუთრებული ზომები

პრეპარატი გამოიყენება დაუყოვნებლივ, რეზინის საცობის პერფორაციის შემდეგ (3 საათის განმავლობაში)   ბაქტერიული ინფიცირების თავიდან  აცილების მიზნით. ინფუზიის ჩატარების დროს  სინათლისაგან დაცვა არ არის საჭირო. სამკურნალო საშუალება განკუთვნილია მხოლოდ ერთჯერადი გამოყენებისათვის.

გამოყენებამდე საჭიროა ხსნარის დათვალიერება. გამოიყენება მხოლოდ გამჭვირვალე, ნაწილაკებისგან თავისუფალი ხსნარი.

სხვა პრეპარატების მსგავსად, ნებისმიერი გამოუყენებელი პრეპარატი უტილიზდება ადგილობრივი მოთხოვნების შესაბამისად.

პრეპარატი თავსებადია შემდეგ საინფუზიო ხსნარებთან:

-ნატრიუმის ქლორიდის 0,9% ხსნარი;

-გლუკოზის 5% საინექციო ხსნარი;

-გლუკოზის 2,5% ხსნარი რინგერის ხსნარში;

-პარენტერალური კვებისთვის განკუთვნილი კომბინირებული ხსნარები (ამინომჟავები, გლუკოზა, ელექტროლიტები).

საკითხები შეუთავსებლობის შესახებ განხილულია ნაწილში ,,შეუთავსებლობა”.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები

სხვა სამკურნალო საშუალებების ზემოქმედება პრეპარატ ლეფლოცინზე

თეოფილინი, ფენბუფენი ან მსგავსი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები

ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკული ურთიერთქმედება თეოფილინთან არ არის გამოვლენილი. თუმცა, შესაძლებელია კრუნჩხვითი ზღურბლის მნიშვნელოვანი შემცირება ქინოლონების  ერთდროული გამოყენებისას თეოფილინთან, არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან და სხვა აგენტებთან, რომლებიც ამცირებენ კრუნჩხვით ზღურბლს. ლევოფლოქსაცინის კონცენტრაცია ფენბუფენის თანდასწრების პირობებში იყო დაახლოებით 13%-ით მეტი, ვიდრე მხოლოდ ლევოფლოქსაცინის გამოყენების დროს.

პრობენეციდი და ციმეტიდინი

სტატისტიკურად უტყუარია პრობენეციდის და ციმეტიდინის    ზემოქმედება ლევოფლოქსაცინის გამოყოფაზე. ლევოფლოქსაცინის თირკმლისმიერი კლირენსი მცირდება ციმეტიდინთან ერთად არსებობის პირობებში 24%-ით, ხოლო პრობენეციდთან - 34%-ით. ეს იმიტომ ხდება, რომ ორივე პრეპარატს შეუძლია ლევოფლოქსაცინის მილაკოვანი სეკრეციის ბლოკირება. თუმცა იმ დოზებში, რომლებიც კვლევებში იქნა გამოყენებული,  არ არის მოსალოდნელი, რომ სტატისტიკურად მნიშვნელოვან კინეტიკურ სხვაობებს ჰქონდათ კლინიკური მნიშვნელობა. ლევოფლოქსაცინი სიფრთხილით უნდა იქნას  გამოყენებული ისეთ სამკურნალო საშუალებებთან ერთდროულად, რომლებიც გავლენას ახდენენ მილაკოვან სეკრეციაზე, ისეთებთან, როგორიცაა პრობენეციდი და ციმეტიდინი, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმელების უკმარისობით.

სხვა ინფორმაცია

ფარმაკოლოგიის კლინიკურ კვლევებში იყო ნაჩვენები, რომ ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკაზე რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ზემოქმედება არ მოუხდენია ლევოფლოქსაცინის  მიღებისას შემდეგ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად: კალციუმის კარბონატი, დიგოქსინი, გლიბენკლამიდი, რანიტიდინი.

პრეპარატ ლეფლოცინის ზემოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებზე

ციკლოსპორინი

ციკლოსპორინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება 33%-ით ლევოფლოქსაცინთან ერთდროული გამოყენებისას.

K ვიტამინის ანტაგონისტები

K ვიტამინის ანტაგონისტებთან ერთდროული გამოყენებისას (მაგალითად, ვარფარინთან), გვაცნობეს კოაგულაციური ტესტების ზრდის (პროთრომბინული დრო/საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა) და/ან სისხლდენის  შესახებ, რომლებსაც შესაძლებელია ჰქონდეს  გამოხატული სახე. ამის გათვალისწინებით, პაციენტებში, რომლებიც პარალელურად იღებენ K ვიტამინის ანტაგონისტებს, საჭიროა კოაგულაციის მაჩვენებლების კონტროლის განხორციელება (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს

ლევოფლოქსაცინი, სხვა ფტორქინოლონების მსგავსად, სიფრთხილით უნდა იქნას  გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სამკურნალო საშუალებებს, რომლებიც ცნობილია QT ინტერვალის გახანგრძლივების უნარით (მაგალითად, IA და III კლასის ანტიარითმიული საშუალებები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, მაკროლიდები, ნეიროლეპტიკები) [იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები” (QT ინტერვალის გახანგრძლივება)].

სხვა ინფორმაცია

ლევოფლოქსაცინი არ მოქმედებს თეოფილინის ფარმაკოკინეტიკაზე, რომელიც უპირატესად მეტაბოლიზდება CYP1A2-ის მეშვეობით, ამიტომ, შეიძლება ჩაითვალოს, რომ ლევოფლოქსაცინი არ წარმოადგენს CYP1A2 ინჰიბიტორს.

გამოყენების თავისებურებები

თავი უნდა ავარიდოთ ლევოფლოქსაცინის გამოყენებას პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში ჰქონდათ ქინოლონების ან ფტორქინოლონების შემცველი სამკურნალო საშუალებების გამოყენებასთან დაკავშირებული სერიოზული გვერდითი რეაქციები  (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”). ასეთი პაციენტების მკურნალობა ლევოფლოქსაცინის გამოყენებით  უნდა დაიწყოს მხოლოდ მკურნალობის ალტერნატიული ვარიანტების არარსებობის შემთხვევაში და სარგებელი/რისკის შეფარდების სათანადო შეფასების შემდეგ (იხ. ასევე ნაწილი “უკუჩვენებები”).

რეზისტენტობის რისკი

მეთიცილინრეზისტენტული Staphylococcus aureus-სთვის (MRSA) არსებობს კორეზისტენტობის ძალიან მაღალი  ალბათობა ფტორქინოლონების, მათ შორის ლევოფლოქსაცინის მიმართ. ამასთან დაკავშირებით, ლევოფლოქსაცინის გამოყენება არ არის რეკომენდირებული ისეთი ინფექციების სამკურნალოდ, რომელთა ცნობილი ან საეჭვო გამომწვევი არის MRSA, იმ შემთხვევების გარდა, როცა ლაბორატორიული ტესტების შედეგებმა დაადასტურეს გამომწვევის მგრძნობელობა ლევოფლოქსაცინის მიმართ (და როდესაც, ჩვეულებრივ, MRSA-ინფექციებისთვის სამკურნალოდ რეკომენდირებული ანტიბაქტერიული პრეპარატების გამოყენება არ არის მიზანშეწონილი).

საშარდე გზების ინფექციების ყველაზე გავრცელებული გამომწვევის Escherichia coli-ს რეზისტენტობა ფტორქინოლონების მიმართ მერყეობს ევროპული კავშირის სხვადასხვა ქვეყნებში. ლევოფლოქსაცინის დანიშვნისას ექიმებმა უნდა გაითვალისწინონ Escherichia coli-ს ფტორქინოლონების მიმართ ადგილობრივი რეზისტენტობის გავრცელება.

ციმბირის წყლულის ფილტვისმიერი ფორმა

კლინიკური პრაქტიკა ეფუძნება Bacillus anthracis მგრძნობელობის in vitro მონაცემებს, ასევე ცხოველებზე ჩატარებულ ექსპერიმენტულ მონაცემებს და ადამიანებში ჩატარებული კვლევების შეზღუდულ მონაცემებს. ექიმებმა უნდა მიმართონ ციმბირის წყლულის მკურნალობის შეთანხმებულ ნაციონალურ და/ან საერთაშორისო დოკუმენტებს.

გახანგრძლივებული, მაინვალიდიზირებელი, პოტენციურად შეუქცევადი სერიოზული გვერდითი რეაქციები

იყო შეტყობინებები ძალიან იშვიათი, ხანგრძლივი (რამდენიმე თვე ან წელი), მაინვალიდიზირებელი და პოტენციურად შეუქცევადი სერიოზული გვერდითი რეაქციების შესახებ, რომლებიც გავლენას ახდენენ ორგანიზმის სხვადასხვა სისტემებზე (საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატი, ნერვული და ფსიქიკური სისტემები, გრძნობის ორგანოები), პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქინოლონებს ან ფტორქინოლონებს მათი ასაკის და რისკ-ფაქტორების არსებობის მიუხედავად. ნებისმიერი სერიოზული გვერდითი რეაქციის პირველი ნიშნების ან სიმპტომების წარმოქმნის შემთხვევაში, აუცილებელია ლევოფლოქსაცინის მიღების დაუყოვნებლივ მოხსნა და ექიმთან მიმართვა.

შეყვანის ხანგრძლივობა

შეყვანის რეკომენდირებული ხანგრძლივობა შეადგენს, სულ ცოტა, 60 წუთს პრეპარატ ლეფლოცინის 500 მგ საინფუზიო  ხსნარისთვის. რაც შეეხება ოფლოქსაცინს, ცნობილია, რომ ინფუზიის დროს შესაძლებელია აღინიშნოს ტაქიკარდია და არტერიული წნევის დროებითი დაქვეითება. იშვიათ შემთხვევებში, როგორც არტერიული წნევის მკვეთრი შემცირების შედეგი, შეიძლება აღინიშნოს ცირკულატორული კოლაფსი. თუ ლევოფლოქსაცინის (ოფლოქსაცინის l-იზომერის) შეყვანის დროს აღინიშნება არტერიული წნევის გამოხატული დაწევა, პრეპარატის შეყვანა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

ტენდინიტი და მყესების რღვევა

ტენდინიტი და მყესების რღვევა (განსაკუთრებით აქილევსის მყესის), ზოგჯერ ორმხრივი, შესაძლებელია წარმოიქმნას ქინოლონებით და ფტორქინოლონებით მკურნალობის დაწყებიდან 48 საათის განმავლობაში, ხანდახან სამკურნალო საშუალებების გამოყენების შეწყვეტიდან რამდენიმე თვის განმავლობაშიც კი. ტენდინიტის და მყესების რღვევის განვითარების რისკი იზრდება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ლევოფლოქსაცინს 1000 მგ სადღეღამისო დოზით, ხანდაზმულ პაციენტებში, პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით, პაციენტებში პარენქიმატოზური ორგანოების ტრანსპლანტაციით და პაციენტებში, რომლებიც ამავდროულად იღებენ კორტიკოსტეროიდებს. თავი უნდა ავარიდოთ კორტიკოსტეროიდების და ფტორქინოლონების ერთდროულად გამოყენებას. ტენდინიტის პირველი ნიშნების აღნიშვნისას (მაგალითად, მტკივნეული შეშუპება, სახსრების ანთება) ლევოფლოქსაცინით მკურნალობა დაუყოვნებლის უნდა შეწყდეს და განიხილოს ალტერნატიული მკურნალობა. დაზიანებული კიდური სათანადოდ უნდა იქნას ნამკურნალები (მაგალითად, იმობოლიზაციის უზრუნველყოფა).  კორტიკოსტეროიდები  არ უნდა იქნას გამოყენებული  ტენდინოპათიის ნიშნების გამოჩენისას.  

Clostridium difficile-თი  გამოწვეული დაავადებები

დიარეა, განსაკუთრებით მძიმე შემთხვევებში, პერსისტირებადი და/ან ჰემორაგიული, პრეპარატით ლეფლოცინი მკურნალობის დროს ან მის შემდეგ (მათ შორის რამდენიმე კვირის განმავლობაში მკურნალობის შემდეგ) შეიძლება იყოს Clostridium difficile-თი (CDAD)  გამოწვეული დაავადების სიმპტომი. CDAD სიმძიმის ხარისხი მერყეობს სუსტი მდგომარეობიდან სიცოცხლისათვის საშიშ მდგომარეობამდე. მითითებული დაავადების ყველაზე მძიმე ფორმა არის ფსევდომემბრანული კოლიტი (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”). ამიტომ, მნიშვნელოვანია მოცემული დიაგნოზის განხილვა პაციენტებში, რომლებსაც ლევოფლოქსაცინით მკურნალობის დროს ან მკურნალობის შემდეგ უვითარდებათ მძიმე ფორმის დიარეა. თუ ჩნდება ეჭვი ფსევდომემბრანულ კოლიტზე, საჭიროა პრეპარატ ლეფლოცინის ინფუზიის დაუყოვნებელი შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის მაშინვე დაწყება. ასეთ კლინიკურ სიტუაციაში უკუნაჩვენებია ნაწლავთა მოტორიკის დამთრგუნველი საშუალებების გამოყენება.

პაციენტები, კრუნჩხვების განვითარების მიდრეკილებით

ქინოლონებმა შესაძლებელია შეამცირონ კრუნჩხვითი ზღურბლი და მოახდინონ კრუნჩხვების განვითარების პროვოცირება.

ლეფლოცინის საინფუზიო ხსნარი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ეპილეფსიით ანამნეზში (იხ. ნაწილი ,,უკუჩვენებები”). სხვა ქინოლონების მსგავსად, მისი გამოყენება უნდა მოხდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით პაციენტებში კრუნჩხვების განვითარებისადმი მიდრეკილებით და ისეთი მოქმედი ნივთიერებების მქონე საშუალებებით ერთდროული მკურნალობისას, რომლებიც ამცირებენ კრუნჩხვით ზღურბლს, მაგალითად, თეოფილინით (იხ. ნაწილი ,,ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები”). კრუნჩხვითი შეტევის განვითარების შემთხვევაში (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”) ლევოფლოქსაცინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

პაციენტები გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას უკმარისობით

პაციენტებს გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას ლატენტური ან უკვე არსებული  აქტივობის  დეფექტებით  ქინოლონების ჯგუფის ანტიბაქტერიული საშუალებებით მკურნალობის დროს შესაძლებელია ჰქონდეთ მიდრეკილება ჰემოლიზური რეაქციების განვითარებისადმი, ამიტომ, ასეთ პაციენტებში ლევოფლოქსაცინი უნდა იქნას გამოყენებული სიფრთხილის ზომების დაცვით და უნდა მუდმივად კონტროლირდებოდეს ჰემოლიზის წარმოქმნის რისკი.

პაციენტები თირკმელების უკმარისობით

ვინაიდან ლევოფლოქსაცინი უპირატესად გამოიყოფა თირკმელებით, პაციენტებს თირკმელების დასუსტებული ფუნქციით (თირკმელების უკმარისობით) ესაჭიროებათ დოზის კორექცია (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების წესი და დოზირება”).

მომატებული მგრძნობელობის  (ჰიპერმგრძნობელობის)  რეაქციები

ლევოფლოქსაცინმა შესაძლებელია გამოიწვიოს მომატებული მგრძნობელობის სერიოზული, პოტენციურად ლეტალური რეაქციები (მაგალითად, ანგიონევროზული შეშუპება ანაფილაქსიურ შოკამდე) ცალკეულ შემთხვევებში პრეპარატის პირველივე დოზის გამოყენების შემდეგ (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”). ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების წარმოქმნის შემთხვევაში აუცილებელია ლევოფლოქსაცინის მიღების შეწყვეტა, ექიმისადმი მიმართვა და შესაბამისი მკურნალობის დაწყება.

მძიმე კანისმიერი გვერდითი რეაქციები   

იყო შეტყობინებები მძიმე კანისმიერი გვერდითი რეაქციები განვითარების შესახებ, რომლებსაც შეიძლება ჰქონდეთ ლეტალური შედეგი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის (ასევე ცნობილია როგორც ლაიელის სინდრომი), სტივენს-ჯონსონის სინდრომისა და სხვა წამლისმიერი რეაქციების ჩათვლით ეოზინოფილიით და სისტემური გამოვლინებებით (DRESS-სინდრომი), პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ლევოფლოქსაცინს (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციენი”). ლევოფლოქსაცინით მკურნალობის დანიშვნის დროს საჭიროა პაციენტების გაფრთხილება მძიმე კანისმიერი რეაქციების სიმპტომების და ნიშნების  შესახებ და მდგომარეობის სათანადო მონიტორინგის ჩატარება. პირველი ნიშნების ან სიმპტომების აღნიშვნის შემთხვევაში, რომლებიც მიუთითებენ ამ რეაქციებზე,  საჭიროა ლევოფლოქსაცინის გამოყენების დაუყოვნებელი შეწყვეტა, ექიმისადმი მიმართვა და ალტერნატიული მკურნალობის განხილვა. თუ ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას პაციენტს განუვითარდა სერიოზული რეაქცია, ისეთი, როგორიცაა სტივენს-ჯინსონის სინდრომი, ტიქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი ან DRESS-სინდრომი, არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ამ პაციენტში ლევოფლოქსაცინით მკურნალობის კიდევ ერთხელ დაწყება.

სისხლში გლუკოზის დონის მერყეობა

სხვა ქინოლონების გამოყენების მსგავსად, მოწოდებულია შეტყობინებები სისხლში გლუკოზის დონის მერყეობის შესახებ, ჰიპერგლიკემიის და ჰიპოგლიკემიის შემთხვევების ჩათვლით, უფრო ხშირად ხანდაზმული ასაკის პირებში, განსაკუთრებით პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით, რომლებიც იღებენ თანმხლებ თერაპიას პერორალურად მისაღები ჰიპოგლიკემიური საშუალებებით (მაგალითად, გლიბენკლამიდით) ან ინსულინით. დაფიქსირებულია ჰიპოგლიკემიური კომის შემთხვევები. პაციენტებში, რომლებიც დაავადებულნი არიან შაქრიანი დიაბეტით, რეკომენდირებულია  სისხლში გლუკოზის დონის გულდასმითი კონტროლი  (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”).

თუ პაციენტი იტყობინება სისხლში გლუკოზის დონის მერყეობის შესახებ, ლევოფლოქსაცინის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა იქნას შეწყვეტილი და საჭიროა არაფტორქინოლონების კლასის ანტიბაქტერიული სამკურნალო საშუალებებით  ალტერნატიული მკურნალობის  განხილვა.

ფოტოსენსიბილიზაციის პროფილაქტიკა

დაფიქსირებულია ფოტოსენსიბილიზაციის შემთხვევები ლევოფლოქსაცინის გამოყენების ფონზე (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”). ფოტოსენსიბილიზაციის თავიდან აცილების მიზნით,  რეკომენდებულია რომ პაციენტებმა არ განიცადონ საჭიროების გარეშე მზის ძლიერი გამოსხივების ან ულტრაიისფერი სხივების ხელოვნური წყაროს გამოსხივების (მაგალითად, ,,ხელოვნური მზის” ულტრაიისფერი ნათურა, სოლარიუმის ნათურა,) ზემოქმედება, ლევოფლოქსაცინის გამოყენების დროს და გამოყენების შეწყვეტიდან 48 საათის განმავლობაში.

პაციენტები, რომლებიც იღებდნენ K ვიტამინის ანტაგონისტებს

კოაგულაციური ტესტების (პროთრომბინული დრო/საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება) მაჩვენებლების შესაძლო გაზრდის შედეგად და/ან სისხლდენის დროს  პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ლეფლოცინს K ვიტამინის ანტაგონისტებთან (მაგალითად, ვარფარინთან) კომბინაციაში, საჭიროა კოაგულაციური ტესტების მაჩვენებლების კონტროლირება, თუ ეს სამკურნალო საშუალებები გამოიყენება ერთდროულად  (იხ. ნაწილი ,,ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები”).

ფსიქოზური რეაქციები

იყო შეტყობინებები ფსიქოზური რეაქციების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ქინოლონებს, მათ შორის ლევოფლოქსაცინს. იშვიათ შემთხვევებში ხდებოდა მათი პროგრესირება სუიციდურ აზრებამდე და თვითდესტრუქციულ ქცევამდე, ზოგჯერ ლევოფლოქსაცინის მხოლოდ ერთი დოზის მიღების შემდეგ (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”). პაციენტში ასეთი რეაქციების განვითარების შემთხვევაში, პირველივე ნიშნების ან სიმპტომების დროს ლევოფლოქსაცინის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და პაციენტს მიეცეს რეკომენდაცია მიმართოს თავის მკურნალ ექიმს. განხილული უნდა იქნას ალტერნატიული მკურნალობა არაფტორქინოლონური კლასის ანტიბაქტერიული საშუალებებით  და გამოყენებული იქნას შესაბამისი ზომები. რეკომენდირებულია ლევოფლოქსაცინის სიფრთიხლით გამოყენება პაციენტებში ფსიქოზური აშლილობებით ან პაციენტებში ფსიქიკური დაავადებებით ანამნეზში.

QT ინტერვალის გახანგრძლივება

ფტორქინოლონები, ლევოფლოქსაცინის ჩათვლით, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში QT ინტერვალის გახანგრძლივების ცნობილი რისკ-ფაქტორებით, ისეთების,  როგორიც არის:

-  QT ინტერვალის გახანგრძლივების თანდაყოლილი სინდრომი;

-   ისეთი სამკურნალო საშუალებების იმავდროული გამოყენება, რომლებიც ცნობილია QT ინტერვალის გახანგრძლივების  უნარით  (მაგალითად, IA და III კლასების ანტიარითმიული საშუალებები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, მაკროლიდები, ნეიროლეპტიკები);

-   დაუკორექტირებელი ელექტროლიტური დისბალანსი (მაგალითად, ჰიპოკალიემია, ჰიპომაგნიემია);

-    გულის დაავადებები (მაგალითად, გულის უკმარისობა, მიოკარდის ინფარქტი, ბრადიკარდია).

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები და ქალები შესაძლებელია უფრო მგრძნობიარენი იყვნენ სამკურნალო საშუალებების მიმართ, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს. ამასთან დაკავშირებით, პაციენტების ამ ჯგუფებში ფტორქინოლონები, მათ შორის ლევოფლოქსაცინი, გამოიყენება სიფრთხილით [იხ. ნაწილი ,,გამოყენების წესი და დოზირება” (ხანდაზმული ასაკის პაციენტები), ,,ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები”, ,,დოზის გადაჭარბება”, ,,გვერდითი რეაქციები”).

პერიფერიული ნეიროპათია

დაფიქსირებულია სენსორული ან სენსომოტორული პერიფერიული ნეიროპათიის შემთხვევები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქინოლონებს ან ფტორქინოლონებს, რამაც გამოიწვია პარესთეზია, ჰიპესთეზია, დიზესთეზია ან სისუსტე. პაციენტებისათვის, რომლებიც იღებენ ლევოფლოქსაცინს, რეკომენდირებულია ინფორმაცია მიაწოდონ თავის  ექიმს  ნეიროპათიის ისეთი სიმპტომების განვითარების შესახებ, , როგორიცაა ტკივილი, წვა, ჩხვლეტა, გაბუჟება და/ან სისუსტე მანამ, სანამ გააგრძელებენ მკურნალობას, რათა თავიდან იქნას აცილებული პოტენციურად შეუქცევადი მდგომარეობების განვითარება (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”).

ჰეპატობილიარული დარღვევები

დაფიქსირებულია ნეკროზული ჰეპატიტის შემთხვევები სიცოცხლისათვის საშიშ ღვიძლის უკმარისობის განვითარებამდე ლევოფლოქსაცინის მიღებისას უპირატესად პაციენტებში მძიმე ძირითადი დაავადებებით, მაგალითად, სეფსისით (იხ. ნაწილი ,,გვერდითი რეაქციები”). პაციენტებისთვის უნდა იქნას რეკომენდირებული მკურნალობის შეწყვეტა და თავისი ექიმისადმი მიმართვა, თუ წარმოიქმნება ღვიძლის დაავადების ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა ანორექსია, სიყვითლე, შარდის გამუქება, ქავილი ან ტკივილი მუცლის არეში.

Myasthenia  gravis-ის გამწვავება

ფტორქინოლონებს, ლევოფლოქსაცინის ჩათვლით, გააჩნიათ ნერვ-კუნთოვან ბლოკადის ეფექტი და შესაძლებელია გაამწვავონ კუნთოვანი სისუსტე პაციენტებში myasthenia gravis-ით. პოსტრეგისტრაციულ პერიოდში, პაციენტებში myasthenia gravis-ით ფტორქინოლონების გამოყენებასთან ასოცირებული იყო სერიოზულ გვერდითი რეაქციები, ლეტალური შემთხვევების და ისეთი მდგომარეობების ჩათვლით, რომლებიც საჭიროებენ სუნთქვის შემანარჩუნებელი ღონისძიებების ჩატარებას. ლევოფლოქსაცინის გამოყენება არ არის რეკომენდირებული პაციენტებში myasthenia gravis-ით ანამნეზში.

მხედველობის დარღვევა

თუ ლევოფლოქსაცინის მიღების დროს ვითარდება მხედველობის ნებისმიერი დარღვევა ან გვერდითი რეაქციები მხედველობის ორგანოების მხრიდან, საჭიროა ოფტალმოლოგისადმი დაუყოვნებელი მიმართვა (იხ. ნაწილი ,,ზემოქმედება რეაქციის სისწრაფეზე ავტოსატრანსპორტო საშუალებების ან სხვა მექანიზმების მართვის დროს” და ,,გვერდითი რეაქციები”).

სუპერინფექცია

ლევოფლოქსაცინის გამოყენებამ, განსაკუთრებით ხანგრძლივი დროის განმავლობაში, შესაძლებელია გამოიწვიოს პრეპარატის მოქმედების მიმართ არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების ჭარბი ზრდა. თუ სუპერინფექცია ვითარდება თერაპიის დროს, საჭიროა შესაბამისი ზომების მიღება.

ზემოქმედება ლაბორატორიული კვლევების შედეგებზე

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ლევოფლოქსაცინს, შარდში ოპიატების განსაზღვრამ შესაძლებელია გამოიწვიოს ცრუ-დადებითი შედეგი. შესაძლებელია აუცილებელი გახდეს ოპიატებზე დადებითი შედეგების, რომლებიც მიღებული იყო სკრინინგული ტესტის დროს, დადასტურება უფრო სპეციფიური მეთოდების დახმარებით.

ლევოფლოქსაცინმა შესაძლებელია დათრგუნოს Mycobacterium tuberculosis-ის ზრდა და ამასთან დაკავშირებით გამოიწვიოს ცრუ-უარყოფითი შედეგები ტუბერკულოზის ბაქტერიოლოგული დიაგნოსტიკის დროს.

აორტის ანევრიზმა და აორტის დისექცია (კედლის განშრევება), რეგურგიტაცია/გულის სარქველის უკმარისობა

ეპიდემიოლოგიური კვლევები მოწმობენ აორტის ანევრიზმის და აორტის კედლის განშრევების განვითარების მომატებული რისკის შესახებ, განსაკუთრებით  ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, ასევე აორტული და მიტრალური სარქველების რეგურგიტაციის შესახებ ფტორქინოლონების გამოყენების შემდეგ. იყო შეტყობინებები აორტის ანევრიზმის და აორტის კედლის განშრევების, ხანდახან გართულებულის აორტის რღვევით (ლეტალური შემთხვევების ჩათვლით), და რეგურგიტაციის/გულის სარქველების უკმარისობის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფტორქინოლონებს (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”).

ამგვარად, ფტორქინოლონები უნდა იქნას მიღებული მხოლოდ სარგებელი/რისკის თანაფარდობის გულდასმითი შეფასების შემდეგ და თერაპიის სხვა ვარიანტების განხილვის შემდეგ პაციენტებში დამძიმებული ოჯახური ანამნეზით (ანევრიზმის ან გულის სარქველის თანდაყოლილი მანკის არსებობა), პაციენტებში დიაგნოსტირებული აორტის ანევრიზმით და/ან აორტის კედლის განშრევებით, ან გულის სარქველის დაავადებით, და ასევე როდესაც არსებობენ  სხვა რისკ-ფაქტორები, რომლებიც განაწყობენ მათი განვითარებისადმი, კერძოდ:

-          როგორც აორტის ანევრიზმის და აორტის კედლის განშრევების, ასევე რეგურგიტაციის/გულის სარქველის უკმარისობის განვითარების რისკ-ფაქტორები: შემაერთებელი ქსოვილის დაავადებები, ისეთები, როგორიცაა მარფანის სინდრომი ან ელერსი-დანლოსის სინდრომი, ტერნერის სინდრომი, ბეხჩეტის დაავადება, არტერიული ჰიპერტენზია, რევმატოიდული ართრიტი;

-          აორტის ანევრიზმის და აორტის კედლის განშრევების განვითარებნის რისკ-ფაქტორები: სისხლძარღვოვანი დაავადებები, ისეთები, როგორიცაა ტაკაიასუს არტერიიტი ან გიგანტურ- უჯრედოვანი არტერიიტი, ათეროსკლეროზი, შეგრენის სინდრომი;

-          რეგურგიტაციის/გულის სარქველის უკმარისობის განვითარების რისკ-ფაქტორები: ინფექციური ენდოკარდითი.

აორტის ანევრიზმის და აორტის კედლის განშრევების და მათი რღვევის რისკი  მომატებულია პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ სისტემურ კორტიკოსტეროიდებს.

უეცარი აბდომინალური ტკივილის, გულმკერდში ან ზურგის ტკივილის წარმოქმნის შემთხვევაში პაციენტებმა უნდა მიმართონ ექიმს გადაუდებელი დახმარების განყოფილებაში.

პაციენტებისთვის რეკომენდირებული უნდა იქნას სამედიცინო დახმარებისთვის მიმართვა მწვავე ქოშინის, გახშირებული გულისცემის, მუცლის ან ქვედა კიდურების შეშუპების წარმოქმნის შემთხვევაში.

მწვავე პანკრეატიტი

პაციენტებს,რომლებიც იღებენ ლევოფლოქსაცინს, შეიძლება განუვითარდეთ მწვავე პანკრეატიტი. პაციენტებს უნდა მიეწოდოთ ინფორმაცია მწვავე პანკრეატიტისათვის დამახასიათებელი სიმპტომების შესახებ. პაციენტებს უნდა მიეცეთ რეკომენდაცია დაუყოვნებლივ მიმართონ ექიმს გულისრევის, შეუძლპდ ყოფნის, მუცელში დისკომფორის, მუცელში მწვავე ტკივილის ან ღებინების წარმოწმნის შემთხვევაში. მწვავე პანკრეატიტზე ეჭვის არსებობისას საკმკურნალო საშუალების მიღება უნდა მოიხსნას. დიაგნოზის დადასტურების შემთხვევაში ლევოფლოქსაცინი განმეორებით არ უნდა იქნას გამოყენებული. სამკურნალო საშუალება სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში პანკრეატიდით ანამნეზში (იხ. ნაწილი „ გვერდითი რეაქციები“).

ნატრიუმის შემცველობა

ეს სამკურნალო საშუალება შეიცავს 358 მგ ნატრიუმს ერთ  100 მლ ფლაკონზე და 537 მგ ნატრიუმს ერთ 150 მლ ფლაკონზე, რაც   შესაბამისად 18 % და 27 %-ის ექვივალენტურია ზრდასრული ადამიანისათვის ჯანმოს  მიერ რეკომენდებული მაქსიმალური სადღეღამისო ნორმისა, რომელიც შეადგენს 2 გ.

გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში

ორსულობა

ორსულობის პერიოდში ლევოფლოქსაცინის გამოყენების კვლევების რაოდენობა შეზღუდულია. 

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ აჩვენეს პირდაპირი ან ირიბი უარყოფითი ზემოქმედება რეპროდუქციულ ტოქსიკურობასთან მიმართებაში. მაგრამ ადამიანის ორგანიზმზე ზემოქმედების კვლევების არარსებობის გამო და ექსპერიმენტული მონაცემების საფუძველზე, რომლებიც მიუთითებენ ფტორქინოლონებით სახსრების ხრტილის დაზიანების რისკზე მზარდ ორგანიზმში, ლევოფლოქსაცინის დანიშვნა არ შეიძლება ორსული ქალებისათვის (იხ. ნაწილი ,,უკუჩვენებები”).

ძუძუთი კვების პერიოდი

ლევოფლოქსაცინი უკუნაჩვენებია მეძუძური ქალებისთვის. არ არის საკმარისი ინფორმაცია ლევოფლოქსაცინის დედის რძეში ექსკრეციის შესახებ, თუმცა სხვა ფტორქინოლონები აღწევენ დედის რძეში. ადამიანის ორგანიზმზე ზემოქმედების კვლევების არარსებობის გამო და ექსპერიმენტული მონაცემების საფუძველზე, რომლებიც მიუთითებენ ფტორქინოლონებით მზარდ ორგანიზმში სახსრის ხრტილების დაზიანების რისკზე,  ლევოფლოქსაცინის დანიშვნა მეძუძურ ქალებში არ შეიძლება  (იხ. ნაწილი ,,უკუჩვენებები”).

ფერტილობა

ლევოფლოქსაცინი  არ იწვევს ფერტილობის ან რეპროდუქციული ფუნქციის გაუარესებას ცხოველებში.

ზემოქმედება რეაქციის სისწრაფეზე ავტოტრანსპორტის ან სხვა მექანიზმების მართვის დროს.

ზოგიერთმა გვერდითმა რეაქციამ (მაგალითად, თავბრუსხვევამ/ვერტიგომ, ძილიანობამ, მხედველობის დარღვევამ) შესაძლებელია დაარღვიოს პაციენტის ყურადღების კონცენტრაციის უნარი და შეამციროს მისი რეაქციების სისწრაფე და , ამგვარად,  გამოიწვიოს  რისკის ზრდა ისეთ სიტუაციებში, როდესაც ამ თვისებებს გააჩნიათ განსაკუთრებული მნიშვნელობა (მაგალითად, ავტოტრანსპორტის მართვისა ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს).

გამოყენების წესი და დოზირება

პრეპარატი ნელა შეიყვანება ვენაში დღეში 1-2-ჯერ. დოზირება დამოკიდებულია ინფექციის ტიპსა და სიმძიმეზე, ასევე შესაძლო პათოგენის მგრძნობელობაზე პრეპარატის მიმართ. ლევოფლოქსაცინით მკურნალობა თავიდან მისი ვენაში შესაყვანი ფორმის გამოყენების შემდეგ, შესაძლებელია დასრულდეს შიგნით მისაღები ფორმის გამოყენებით, იმ პირობით, რომ ასეთი მკურნალობა კონკრეტული პაციენტისთვის მისაღებია. პერორალური და პარენტერალური ფორმის ბიოლოგიური ეკვივალენტობის გათვალისწინებით შესაძლებელია ერთნაირი დოზირება.

დოზირება

პაციენტები თირკმელების ნორმალური ფუნქციით (კრეატინინის კლირენსი > 50 მლ/წთ)
ცხრილი 3

ჩვენება	სადღეღამისო დოზა,(სიმძიმის ხარისხის შესაბამისად)	მკურნალობის საერთო ხანგრძლივობა1 (სიმძიმის ხარისხის შესაბამისად)
არაჰოსპიტალური პნევმონია	500 მგ  1-2-ჯერ დღეში	7-14 დღე
მწვავე პიელონეფრიტი	500 მგ 1 ჯერ დღეში	7-10 დღე
საშარდე გზების გართულებული ინფექციები	500 მგ  1 ჯერ დღეში	7-14 დღე
ქრონიკული ბაქტერიული პროსტატიტი	500 მგ 1 ჯერ დღეში	28 დღე
კანის და რბილი ქსოვილის გართულებული ინფექციები	500 მგ 1-2 ჯერ დღეში	7-14 დღე
ციმბირის წყლულის ფილტვისმიერი ფორმა	500 1 ჯერ დღეში	8 კვირა

1 მკურნალობის ხანგრძლივიბა მოიცავს პრეპარატის ვენაში შეყვანას და პერორალურად მიღებას. პაციენტის მდგომარეობის შესაბამისად რამდენიმე დღის შემდეგ (ჩვეულებრივ 2-4 დღის შემდეგ) შესაძლებელია თავდაპირველი ვენაში შესაყვანი ფორმიდან შიგნით მისაღებ ფორმაზე გადასვლა იგივე დოზირებით.

პაციენტები თირკმელების დარღვეული ფუნქციით (კრეატინინის კლირენსი ˂ 50 მლ/წთ)

ცხრილი 4

დოზირების რეჟიმი
	250 მგ/24 სთ	500 მგ/24 სთ	500 მგ/12სთ
კრეატინინის კლირენსი	პირველი დოზა: 250 მგ	პირველი დოზა: 500 მგ	პირველი დოზა: 500 მგ
50-20  მლ/წთ	შემდეგი დოზები: 125 მგ/24 სთ	შემდეგი დოზები: 250 მგ/24 სთ	შემდეგი დოზები: 250 მგ/12 სთ
19-10 მლ/წთ	შემდეგი დოზები: 125 მგ/48 სთ	შემდეგი დოზები: 125 მგ/24 სთ	შემდეგი დოზები: 125 მგ/12 სთ
<10 მლ/წთ (ასევე ჰემოდიალიზის და ქაპდ1 დროს)	შემდეგი დოზები: 125 მგ/48 სთ	შემდეგი დოზები: 125 მგ/24 სთ	შემდეგი დოზები: 125 მგ/24 სთ

1 ჰემოდიალიზის ან ქრონიკული ამბულატორული პერიტონეალური დიალიზის (ქაპდ) შემდეგ დამატებითი დოზები არ არის საჭირო.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით

დოზის კორექცია არ არის საჭირო, რადგან ლევოფლოქსაცინი უმნიშვნელოდ მეტაბოლიზდება ღვიძლში და გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით.

ხანდაზმული პაციენტები

თუ თირკმელების ფუნქცია არ არის დარღვეული, დოზის კორექცია არ არის საჭირო.

გამოყენების წესი

ლეფლოცინის ვენაში შესაყვანი ხსნარი შეიყვანება ნელა, ვენაში, წვეთოვანი ინფუზიის გზით. პრეპარატ ლეფლოცინის ერთი ფლაკონის შეყვანის ხანგრძლივობა (ვენაში შესაყვანი 100 მლ ხსნარი 500 მგ ლევოფლოქსაცინით) უნდა შეადგენდეს არანაკლებ 60 წუთს.

შეუთავსებლობა სხვა საინფუზიო ხსნარებთან მითითებულია ნაწილში ,,შეუთავსებლობა”, თავსებადობასთან დაკავშირებით იხ. ნაწილი ,,უსაფრთხოების განსაკუთრებული ზომები”.

ბავშვები.

სამკურნალო საშუალება ლეფლოცინის გამოყენება უკუნაჩვენებია ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში, რადგან არ არის გამორიცხული სახსრის ხრტილის დაზიანება.

ჭარბი დოზა.

 ცხოველებზე ჩატარებული ტოქსიკურობის  კვლევების ან კლინიკური ფარმაკოლოგიური კვლევების თანახმათ,  რომლებიც ჩატარდა ისეთი დოზების გამოყენებით, რომლებიც აჭარბებდნენ თერაპიულებს,  ლევოფლოქსაცინის საინფუზიო ხსნარის დოზის მწვავე  გადაჭარბების შემდეგ ყველაზე სერიოზული მოსალოდნელი სიმპტომები ლევიფლოქსაცინის, საინფუზიო ხსნარის, დოზის მწვავე გადაჭარბებისასაა    ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრიდან,  ცნობიერების არევა, თავბრუსხვევა, ცნობიერების დარღვევა და კრუნჩხვითი შეტევები, QT ინტერვალის გახანგრძლივება.

პოსტმარკეტინგული კვლევების დროს აღინიშნებოდა ისეთი გვერდითი მოქმედებები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრიდან, როგორიცაა ცნობიერების აღრევა, კონვულსიები, ჰალუცინაციები და ტრემორი.

მკურნალობა

დოზის გადაარბების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური მკურნალობა. აუცილებელია ეკგ მონიტორინგის ჩატარება, რადგან არსებობს QT ინტერვალის გახანგრძლივების რისკი. ჰემოდიალიზი, მათ შორის პერიტონეალური დიალიზი და ქაპდ არაეფექტურია ორგანიზმიდან ლევოფლოქსაცინის გამოსაყვანად. რაიმე სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს.

გვერდითი რეაქციები

ქვემოთ მითითებული გვერდითი ეფექტები კლასიფიცირებულია ორგანოთა სისტემებისა და წარმოქმნის სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100, <1/10), არახშირი (≥1/1000, <1/100), იშვიათი (≥1/10000, <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10000), სიხშირე უცნობია (სიხშირის დადგენა არ არის შესაძლებელი არსებული მონაცემების საფუძველზე). გამოვლინების სიხშირის მიხედვით თითოეული ჯგუფის ფარგლებში არასასურველი მოვლენები დაფიქსირებულია მათი სიმძიმის შემცირების რიგითობით.

ინფექციები და ინვაზიები

არახშირად: სოკოვანი ინფექციები, Candida-s ჯიშის სოკოებით გამოწვეული ინფექციების ჩათვლით; პათოგენური მიკროორგანიზმების რეზისტენტობა                                   

სისხლის სისტემის და ლიმფური სისტემის მხრივ                

არახშირად: ლეიკოპენია, ეოზონოფილია.       

იშვიათად :თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია.

სიხშირე უცნობია : პანციტოპენია, აგრანულოციტოზი, ჰემოლიზური ანემია.

იმუნური სისტემის მხრივ                       

იშვიათად: ქვინკეს შეშუპება, მომატებული მგრძნობელობა (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).          

სიხშირე უცნობია: ანაფილაქსიური შოკი1, ანაფილაქტოიდური შოკი1, (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).

ენდოკრინული სისტემის მხრივ                         

იშვიათად: ანტიდიურეზული ჰორმონის  სეკრეციის დარღვევის სინდრომი ( ადჰსდს).    

დარღვევები ნივთიერებათა ცვლის, მეტაბოლიზმის  მხრივ           

არახშირად: ანორექსია.    

იშვიათად: ჰიპოგლიკემია, განსაკუთრებით პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით, ჰიპოგლოკემიური კომა (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).

სიხშირე უცნობია: ჰიპერგლიკემია, (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).

ფსიქიკის მხრივ*    

ხშირად: უძილობა.

არახშირად: შფოთვა, არეული ცნობიერება, ნერვოზულობა .

იშვიათად: ფსიქოზური რეაქციები (მაგალითად, ჰალუცინაციებით, პარანოით), დეპრესია, აჟიტაცია, ძილის დარღვევა, ღამის კოშმარები, დელირიუმი.

სიხშირე უცნობია:   ფსიქოზური აშლილობები პაციენტის სიცოცხლისათვის საშიში ქცევებით, მათ შორის სუიციდური აზრები და თვითმკვლელობის მცდელობები (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).

ნერვული სისტემის მხრივ*          

ხშირად: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა.       

არახშირად: ძილიანობა, ტრემორი, დისგევზია.         

იშვიათად: კრუნჩხვები (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”), პარესთეზია, მეხსიერების დარღვევა.   

სიხშირე უცნობია: პერიფერიული სენსორული ნეიროპათია (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”); პერიფერიული სენსომოტორული ნეიროპათია (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”); პაროსმია, მათ შორის ანოსმია; დისკინეზია, ექსტრაპირამიდული აშლილობები, აგევზია, გულის წასვლა, კეთილთვისებიანი ქალაშიდა ჰიპერტენზია.

მხედველობის ორგანოების მხრივ*                                

იშვიათად : მხედველობის დარღვევები, ისეთები, როგორიცაა დაბინდული მხედველობა (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”).           

სიხშირე უცნობია : მხედველობის ტრანზიტორული დაკარგვა (იხ. ნაწილი ,,გამოყენების თავისებურებები”), უვეიტი.

სმენის ორგანოებისა და ვესტიბულარული აპარატის მხრივ*                      

არახშირად : ვერტიგო.      

იშვიათად: ხმაური ყურებში, სმენის დაკარგვა, სმენის გაუარესება.

გულის მხრივ**                               

იშვიათად; ტაქიკარდია, გულისცემა.    

სიხშირე უცნობია: პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, რამაც შესაძლებელია გამოიწვიოს გულის გაჩერება; პარკუჭოვანი არითმია და ,,პირუეტის” ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდია (უპირატესად აღინიშნება პაციენტებში QT ინტერვალის პროლონგაციის რისკ-ფაქტორით); QT ინტერვალის გახანგრძლივება, დარეგისტრირებული ეკგ-ს დახმარებით (იხ. ნაწილები ,,გამოყენების თავისებურებები” და ,,დოზის გადაჭარბება”).

სისხლძარღვების მხრივ** 

ხშირად: ეხება მხოლოდ ვენაში შესაყვანი პრეპარატის ფორმას: ფლებიტი.                       

იშვიათად: არტერიული ჰიპოტენზია.  

სასუნთქი სისტემის, გულ-მკერდის ორგანოების და შუასაყრის მხრივ                

არახშირად: ქოშინი.

სიხშირე უცნობია: ბრონქოსპაზმი, ალერგიული პნევმონიტი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ   

ხშირად: დიარეა, ღებინება, გულისრევა.          

არახშირად:  ტკივილი მუცელში, დისპეპსია, მეტეორიზმი, ყაბზობა.

სიხშირე უცნობია:   ჰემორაგიული დიარეა, იშვიათად შესაძლებელია იყოს ენტეროკოლიტის ნიშანი, ფსევდომემბრანული კოლიტის ჩათვლით (იხ. ნაწილი, გამოყენების თავისებურებები”); პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ   

ხშირად: ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება (ალატ/ასატ ტუტე ფოსფოტაზა, გგტ).

არახშირად: ბილირუბინის დონის მატება სისხლში.

სიხშირე უცნობია:   სიყვითლე და ღვიძლის მძიმე დაზიანებები, მათ შორის ლეტალური ღვიძლის მწვავე უკმარისობის განვითარების შემთხვევები, უპირატესად, პაციენტებში მძიმე ძირითადი დაავადებებით (იხ. ნაწილი, გამოყენების თავისებურებები”); ჰეპატიტი.

 კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ 2   

არახშირად:  გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ჰიპერჰიდროზი.

იშვიათად:    სამკურნალო საშუალების რეაქციები ეოზინოფილიით და სისტემური გამოვლინებებით (DRESS-სინდრომი) (იხ. ნაწილი “გამოყენების თავისებურებები), მდგრადი მედიკამენტური გამონაყარი.

სიხშირე უცნობია:   ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, პოლიმორფული ერითემა, ფოტოსენსიბილიზაციის რეაქციები (იხ. ნაწილი, გამოყენების თავისებურებები”), ლეიკოციტოკლასტური ვასკულიტი, სტომატიტი.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ*            

არახშირად: ართრალგია, მიალგია        

იშვიათად: მყესების დაზიანება (იხ. ნაწილი, გამოყენების თავისებურებები” და ,,უკუჩვენებები”), ტენდინიტის ჩათვლით (მაგალითად, აქილევსის მყესის), კუნთების სისუსტე, რომელსაც შესაძლებელია მნიშვნელობა ჰქონდეს myasthenis gravis-ით დაავადებულ პაციენტებში (იხ. ნაწილი, გამოყენების თავისებურებები”).

სიხშირე უცნობია:   ჩონჩხის კუნთების მწვავე ნეკროზი, მყესების დღვევა (მაგალითად, აქილევსის მყესის) (იხ. ნაწილი, გამოყენების თავისებურებები” და ,,უკუჩვენებები”), ლიგატების რღვევა, კუნთების რღვევა, ართრიტი.

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ                      

არახშირად: კრეატინინის დონის მომატება სისხლში.

იშვიათად:    თირკმელების მწვავე უკმარისობა (მაგალითად, როგორც  ინტერსტიციური ნეფრიტის შედეგი).

ზოგადი დარღვევები და რეაქციები შეყვანის ადგილას*      

ხშირად: ეხება მხოლოდ პრეპარატის ინტრავენურად შესაყვან  ფორმას: რეაქცია ინფუზიის ადგილას (ტკივილი, სიწითლე).

არახშირად:   ასთენია.

იშვიათად:    პირექსია.

სიხშირე უცნობია:   ტკივილი (მათ შორის  ზურგის, გულ-მკერდის ტკივილი და ტკივილი კიდურების არეში).

1 ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციები შესაძლებელია განვითარდეს პრეპარატის პირველი დოზის შეყვანის შემდეგაც.

2 რეაქციები ლორწოვანი გარსის მხრივ  შესაძლებელია ზოგჯერ  განვითარდეს პრეპარატის პირველი დოზის შეყვანის შემდეგაც.

*იყო შეტყობინებები ძალიან იშვიათი, ხანგრძლივი (რამდენიმე თვე ან წელი), მაინვალიდიზირებელი და პოტენციურად შეუქცევადი სერიოზული გვერდითი რეაქციების განვითარების შესახებ ორგანოების სხვადასხვა სისტემებზე ზემოქმედებით (მათ შორის ისეთი რეაქციები, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესების რღვევა, ართრალგია, კიდურების ტკივილი, სიარულის დარღვევა, ნევროპათიები, რომლებიც ასოცირებულია პარესტეზიასთან, დეპრესია, დაღლილობა, მეხსიერების, ძილის, სმენის, მხედველობის, გემოს და ყნოსვის დარღვევა), დაკავშირებული ქინოლონების და ფტორქინოლონების გამოყენებასთან, რისკ-ფაქტირების არსებობის მიუხედავად (იხ. ნაწილი “გამოყენების თავისებურებები”).

**იყო შეტყობინებები ანევრიზმის და აორტის კედლის განშრევების განვითარების შემთხვევების შესახებ, ზოგჯერ გართულებულის რღვევით (ლეტალური შედეგის შემთხვევების ჩათვლით), რეგურგიტაციის/გულის ნებისმიერი სარქველის უკმარისობის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფტორქინოლონებს (იხ. ნაწილი “გამოყენების თავისებურებები”).

სხვა გვერდით ეფექტებს, რომლებიც დაკავშირებულია ფტორქინოლონების გამოყენებასთან,

მიეკუთვნება პორფირიის შეტევები პორფირიით დაავადებულ პაციენტებში.

შეტყობინება საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ

შეტყობინება საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ წარმოადგენს მნიშვნელოვან პროცედურას. ეს იძლევა სარგებელი/რისკის შეფარდების მონიტორინგის გაგრძელების შესაძლებლობას შესაბამისი სამკურნალო საშუალებისთვის. მედიცინის მუშაკებმა უნდა მიაწოდონ ინფორმაცია  ნებისმიერი გვერდითი რეაქციის შესახებ ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის მეშვეობით.

ვარგისობის ვადა. 2 წელი.

შენახვის პირობები.

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. ინახება ორიგინალ შეფუთვაში არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე.

შეუთავსებლობა

ლეფლოცინის 5 მგ/მლ საინფუზიო ხსნარის შერევა არ უნდა მოხდეს ჰეპარინთან ან ტუტოვან ხსნარებთან (მაგალითად, ნატრიუმის ჰიდროკარბონატთან), სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, იმ სამკურნალო საშუალებების გარდა, რომელთა ჩამონათვალი მითითებულია ნაწილში „უსაფრთხოების განსაკუთრებული ზომები”.

შეფუთვა

150 მლ მინის ფლაკონში; 1 ფლაკონი მუყაოს კოლოფში.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II ჯგუფი, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით