Deprex - დეპრექსი 20მგ 24 კაფსულა

1. სამედიცინო პროდუქტის დასახელება

დეპრექსი 20 მგ კაფსულა

2. თვისობრივი და რაოდენობრივი შეჯამება

აქტიური ნივთიერება: თითოეული კაფსულა შეიცავს 22,36 მგ ფლუოქსეტინის ჰიდროქლორიდს, რაც 20 მგ ფლუოქსეტინის ექვივალენტურია.

დამხმარე ნივთიერებები: დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალისთვის იხ. ნაწილი 6.1

3. ფარმაცევტული ფორმა

კაფსულა

კაფსულის ფერებია მწვანე და კრემისფერი.

4. კლინიკური მახასიათებლებო
4.1. თერაპიული ჩვენებები

დეპრექსი ნაჩვენებია დეპრესიის, ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობის, ნერვული ბულიმიისა და პრემენსტრუალური დისფორიული აშლილობის სამკურნალოდ.

4.2. დოზირება და მიღების წესი

დოზირება

ზრდასრულები

დეპრესია
ზრდასრულები და ხანდაზმულები: რეკომენდებულია დოზით 20 მგ/დღეში. დოზირება უნდა გადაიხედოს და დარეგულირდეს საჭიროების შემთხვევაში თერაპიის დაწყებიდან 3-დან 4 კვირამდე და შემდგომ, როგორც კლინიკურად მიზანშეწონილი იქნება. მიუხედავად იმისა, რომ უფრო მაღალი დოზებით გვერდითი მოვლენების შესაძლებლობა იზრდება, დოზა შეიძლება თანდათან გაიზარდოს მაქსიმუმ 60 მგ-მდე ზოგიერთ პაციენტში, რომელთათვისაც 20 მგ დოზა არ არის საკმარისი (იხ. ნაწილი 5.1). ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზის შესანარჩუნებლად დოზის კორექტირება უნდა მოხდეს ფრთხილად, ყოველ პაციენტზე ინდივიდუალური მორგებით.

დეპრესიის მქონე პაციენტებმა სიმპტომებისგან სრულად გათავისუფლებისთვის უნდა იმკურნალონ მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში.

ობსესურ-კომპულსური აშლილობა (ოკა)
ზრდასრულები და ხანდაზმულები: რეკომენდებულია დოზით 20 მგ/დღეში. მიუხედავად იმისა, რომ უფრო მაღალი დოზებით გვერდითი მოვლენების შესაძლებლობა იზრდება, ზოგიერთ პაციენტში, რომელთათვისაც 20 მგ დოზა არ აღმოჩნდება საკმარისი, დოზა შეიძლება ორი კვირის შემდეგ თანდათანობით გაიზარდოს მაქსიმუმ 60 მგ-მდე,

თუ გაუმჯობესება არ შეინიშნება 10 კვირის განმავლობაში, ხელახლა უნდა განიხილოს ფლუოქსეტინით მკურნალობის მიზანშეწონილობა.

შესაბამისი თერაპიული პასუხის მიღწევის შემთხვევაში, მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს დოზის ინდივიდუალურად მორგებით.

მიუხედავად იმისა, რომ არ არსებობს სისტემატური კვლევები, რომ უპასუხოს კითხვას, რამდენ ხანს უნდა გაგრძელდეს ფლუოქსეტინით მკურნალობა, ოკა არის ქრონიკული მდგომარეობა და პაციენტებში, რომლებიც პასუხობენ მკურნალობას, მიზანშეწონილია განიხილოს 10 კვირაზე მეტ ხანს გაგრძელება. დოზის კორექცია უნდა მოხდეს ფრთხილად ისე, რომ პაციენტმა მიიღოს მინიმალური ეფექტური დოზა და მკურნალობის აუცილებლობა პერიოდულად უნდა გადაიხედოს. ზოგიერთი ექიმი მხარს უჭერს თანმხლებ ქცევით ფსიქოთერაპიას იმ პაციენტებისთვის, რომლებმაც კარგად გაიარეს ფარმაკოთერაპია. გრძელვადიანი ეფექტურობა (24 კვირაზე მეტი) არ არის გამოვლენილი ოკაში.

ნერვული ბულიმია
ზრდასრულები და ხანდაზმულები: რეკომენდებულია 60 მგ დოზა დღეში. გრძელვადიანი ეფექტურობა (3 თვეზე მეტი) არ არის დადასტურებული ნერვული ბულიმიის დროს.

პრე-მენსტრუალური დისფორიული აშლილობა (PMDD)
რეკომენდებულია 20 მგ ყოველ დღე მენსტრუალური ციკლის განმავლობაში ან პერიოდულად, დაწყებული მენსტრუაციის დაწყებამდე 14 დღით ადრე, გაგრძელებული მენსტრუაციის პირველ დღემდე და გამეორება თითოეულ ციკლში.

გამოყენების სიხშირე და ხანგრძლივობა
ყველა ჩვენებისას: მიიღება დღეში ერთხელ ან გაყოფილი დოზებით, მიღების დრო დამოკიდებულია აშლილობაზე (იხ. დოზირება). დღეში 80 მგ-ზე მეტი დოზის მიღება არ არის სისტემურად შეფასებული.

მიღების წესი
პერორალური გამოყენებისთვის. ფლუოქსეტინი შეიძლება დაინიშნოს პერორალურად, მთლიანი ან გაყოფილი დოზებით, ცარიელ ან სავსე კუჭზე მხოლოდ ზრდასრულ პაციენტებში.

პრეპარატის შეწყვეტის შემდეგ აქტიური ნივთიერება ორგანიზმში რჩება რამდენიმე კვირის განმავლობაში. ეს უნდა იქნას გათვალისწინებული მკურნალობის დაწყების ან დასრულებისას.

კაფსულისა და პერორალური ხსნარის დოზირების ფორმები არის ბიოექვივალენტური.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

თირკმელებისა და ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის უკმარისობის მქონე (იხ. ნაწილი 5.2) ან იმ პაციენტებში, რომელთა თანმხლები მედიკამენტები შეიძლება ურთიერთქმედდეს დეპრექსთან  (იხ. ნაწილი 4.5) გასათვალისწინებელია დოზის ან დოზის სიხშირის შემცირება (მაგ. 20 მგ ყოველ მეორე დღეს).

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში დოზის სპეციალური კორექცია არ არის საჭირო ექიმის მიერ რეკომენდებული დოზის გარდა.

პედიატრიული პოპულაცია

დეპრექსის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ბავშვებში და მოზარდებში (18 წლამდე).

გერიატრიული პოპულაცია

რეკომენდებულია სიფრთხილე დოზის გაზრდისას და სადღეღამისო დოზა ჩვეულებრივ არ უნდა აღემატებოდეს 40 მგ-ს. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზაა 60 მგ დღეში.

დეპრექსით მკურნალობის შეწყვეტისას აღინიშნა მოხსნის სიმპტომები: თავიდან უნდა იქნას აცილებული მკურნალობის უეცარი შეწყვეტა. დეპრექსით მკურნალობის შეწყვეტისას მოხსნის რეაქციების რისკის შესამცირებლად დოზა თანდათან უნდა შემცირდეს მინიმუმ 1-2 კვირის განმავლობაში (იხ. ნაწილი 4.4. და 4.8). თუ აუტანელი სიმპტომები გამოვლინდა დოზის შემცირების ან მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ, მაშინ შეიძლება განიხილებოდეს ადრე დანიშნული დოზის განახლება. შემდგომში ექიმმა შეიძლება გააგრძელოს დოზის შემცირება, მაგრამ უფრო თანდათანობით.

4.3. უკუჩვენებები

უკუნაჩვენებია ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებში აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ, რომლებიც ჩამოთვლილია 6.1 ნაწილში.

ფლუოქსეტინის ერთდროული გამოყენება შეუქცევად, არასელექტიურ მონოამინ ოქსიდაზას ინჰიბიტორთან (მაო) (მაგ. იპრონიაზიდი) უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი 4.4. და 4.5).

ფლუოქსეტინის გამოყენება უკუნაჩვენებია მეტოპროლოლთან ერთად, რომელიც გამოიყენება გულის უკმარისობის დროს (იხ. ნაწილი 4.5).

პიმოზიდი

ფლუოქსეტინის პიმოზიდთან ერთად გამოყენება პაციენტებში უკუნაჩვენებია.

თიორიდაზინი

თიორიდაზინი არ უნდა იქნას გამოყენებული დეპრექსთან ერთად ან უნდა იქნას გამოყენებული დეპრექსის გამოყენების შეწყვეტიდან სულ მცირე 5 კვირის შემდეგ.

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

24 წლამდე ბავშვებში და ახალგაზრდებში ანტიდეპრესანტების გამოყენებამ შესაძლოა გაზარდოს სუიციდური აზრები ან ქცევა. ამ მიზეზით, პაციენტს უნდა აკვირდებოდეს როგორც მისი ოჯახი, ასევე თერაპევტები, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში და პირველ თვეებში, პრეპარატის დოზის გაზრდის/შემცირების ან შეწყვეტის პერიოდში, მოულოდნელი ქცევითი ცვლილებების გამო, როგორიცაა მოუსვენრობა, ჰიპერაქტიურობა, ან თვითმკვლელობის შესაძლებლობა. დეპრექსის გამოყენება არ არის რეკომენდებული მოზარდებში და 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

პედიატრიული პოპულაცია - 18 წლამდე ასაკის ბავშვები და მოზარდები

სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორების (SSRIs) (როგორიცაა სერტრალინი, ციტალოპრამი, პაროქსეტინი, ფლუოქსეტინი, ფლუვოქსამინი) და სხვა ახალი ანტიდეპრესანტების (ვენლაფაქსინი, მირტაზაპინი) გამოყენებამ, როგორც მოზრდილებში, ასევე ბავშვებში, შეიძლება გამოიწვიოს ქცევის მავნე ცვლილებები აგიტაციის სახით, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველ კვირებში. თვითმკვლელობასთან დაკავშირებული ქცევები (თვითმკვლელობის მცდელობა და სუიციდური აზრები) და მტრული დამოკიდებულებები (ძირითადად აგრესია, ოპოზიციური ქცევა და ბრაზი) უფრო ხშირად დაფიქსირდა კლინიკურ კვლევებში იმ ბავშვებსა და მოზარდებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ანტიდეპრესანტებით, ვიდრე მათში, ვინც მკურნალობდა პლაცებოთი.  თუ კლინიკური საჭიროებიდან გამომდინარე, მაინც მიიღება გადაწყვეტილება მკურნალობის შესახებ, პაციენტი სუიციდური სიმპტომების გამოვლენის საშიშროების გამო უნდა ექვემდებარებოდეს მკაცრ მეთვალყურეობას.  გარდა ამისა, ხანგრძლივ უსაფრთხოებასთან დაკავშირებით არსებობს ძალიან შეზღუდული მტკიცებულება ბავშვებსა და მოზარდებში, მათ შორის გავლენა ზრდაზე, სქესობრივ მომწიფებასა და კოგნიტურ, ემოციურ და ქცევით განვითარებაზე (იხ. ნაწილი 5.3).

19 კვირიან კლინიკურ კვლევაში, სიმაღლისა და წონის დაქვეითება აღინიშნა ბავშვებსა და მოზარდებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ფლუოქსეტინით, (იხ. ნაწილი 5.1) მაგრამ, არ აღმოჩნდა, რომ ეს რაიმე გავლენას ახდენს ზრდასრული ნორმალური სიმაღლის მიღწევაზე. არ უნდა იყოს იგნორირებული დაგვიანებული სქესობრივი მომწიფების შესაძლებლობა (იხ. ნაწილი 5.3. და 4.8). ფლუოქსეტინით მკურნალობის დროს და მის შემდეგ უნდა გაკონტროლდეს ზრდა და პუბერტატული განვითარება (სიმაღლე, წონა და TANNER რეიტინგი). თუ ორივეს შენელება შეინიშნება, უნდა მიმართოთ პედიატრს.

პედიატრიულ კვლევებში ხშირად აღინიშნა მანია და ჰიპომანია (იხ. ნაწილი 4.8). ამიტომ რეკომენდებულია მანიის/ჰიპომანიის გამოვლენის რეგულარული მონიტორინგი. ფლუოქსეტინის გამოყენება უნდა შეწყდეს მანიაკალურ ეპიზოდში მყოფ პაციენტებში.

ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ექიმებმა გულდასმით განიხილონ ბავშვებთან/მოზარდებთან და/ან მათ ოჯახებთან მკურნალობის რისკები და სარგებელი.

გამონაყარი და ალერგიული რეაქციები

დაფიქსირდა გამონაყარი, ანაფილაქტოიდური მოვლენები და პროგრესირებადი სისტემური მოვლენები, ზოგჯერ სერიოზული (კანის, თირკმელების, ღვიძლის ან ფილტვის ჩათვლით). გამონაყარის ან სხვა ალერგიული ფენომენის გაჩენის შემთხვევაში, რომლის ალტერნატიული ეტიოლოგია შეუძლებელია, დეპრექსი უნდა შეწყდეს.

ეპილეფსიური კრუნჩხვები

ანტიდეპრესანტული მედიკამენტების ერთ-ერთი პოტენციური რისკი არის კრუნჩხვები. ამიტომ, ისევე როგორც სხვა ანტიდეპრესანტების შემთხვევაში, ფლუოქსეტინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ეპილეფსიის ანამნეზის მქონე პაციენტებში. მკურნალობა უნდა შეწყდეს იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ კრუნჩხვები ან კრუნჩხვების სიხშირის ზრდა. ფლუოქსეტინის გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ არასტაბილური კრუნჩხვითი აშლილობა/ეპილეფსია, ხოლო ეპილეფსიის შემთხვევებში, როდესაც დაავადება კონტროლს ექვემდებარება, ფლუოქსეტინის გამოყენებისას საჭიროა ყურადღებით მეთვალყურეობა (იხ. ნაწილი 4.5)

ელექტროკონვულსიური თერაპია (ECT)

ECT-ს გამოყენებისას ფლუოქსეტინთან ერთად პაციენტებში დაფიქსირდა კრუნჩხვების გახანგრძლივება, თუმცა იშვიათად. ამიტომ რეკომენდებულია სიფრთხილე.

მანია

სიფრთხილეა საჭირო ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ მანია/ჰიპომანია. როგორც ყველა ანტიდეპრესანტის შემთხვევაში, ფლუოქსეტინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს მანიაკალურ ეპიზოდში შესულ პაციენტებში.

ღვიძლის/თირკმელის ფუნქცია

ფლუოქსეტინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში და გამოიყოფა თირკმელებით. ღვიძლის მნიშვნელოვანი დისფუნქციის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია უფრო დაბალი დოზა (მაგ. ყოველ მეორე დღეს). თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (GFR (გლომერულური ფილტრაციის სიხშირე)

ტამოქსიფენი

ფლუოქსეტინმა, CYP2D6-ის ძლიერმა ინჰიბიტორმა, შეიძლება გამოიწვიოს ენდოქსიფენის, ტამოქსიფენის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციის შემცირება. ამიტომ, ტამოქსიფენით მკურნალობისას, შეძლებისდაგვარად, თავიდან უნდა იქნას აცილებული ფლუოქსეტინი (იხ. ნაწილი 4.5).

გულ-სისხლძარღვთა ეფექტები

პოსტმარკეტინგულ პერიოდში დაფიქსირდა QT ინტერვალის გახანგრძლივების და პარკუჭოვანი არითმიების შემთხვევები, მათ შორის Torsades de Pointes. (იხ. ნაწილი 4.5, 4.8. და 4.9).

ფლუოქსეტინი არ არის რეკომენდებული თანდაყოლილი ხანგრძლივი QT სინდრომის მქონე პაციენტებისთვის, QT ინტერვალის გახანგრძლივების ოჯახური ანამნეზით ან სხვა კლინიკური მდგომარეობით, რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს არითმიისადმი მიდრეკილება (მაგ., ჰიპოკალიემია, ჰიპომაგნიემია, ბრადიკარდია, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი ან არაკომპენსირებული გულის უკმარისობა) ან პაციენტებში ფლუოქსეტინის გაზრდილი ექსპოზიციით (მაგ. ღვიძლის უკმარისობა) ან მედიკამენტების ერთდროული გამოყენებით, რომლებიც იწვევენ QT ინტერვალის გახანგრძლივებას და/ ან Torsades de Pointes. (bkz. Bölüm 4.5).

თუ მკურნალობენ სტაბილური გულის დაავადების მქონე პაციენტები, მკურნალობის დაწყებამდე უნდა განიხილებოდეს ეკგ შეფასება. თუ ფლუოქსეტინით მკურნალობის დროს გამოვლინდა გულის არითმიის სიმპტომები, მკურნალობა უნდა შეწყდეს და ჩატარდეს ეკგ.

წონის დაკლება

მიუხედავად იმისა, რომ წონის დაკლება შეინიშნება პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ფლუოქსეტინს, ეს კლება ჩვეულებრივ ცვალებადია პაციენტის საწყისი სხეულის წონის მიხედვით.

შაქრიანი დიაბეტი

SSRI მკურნალობამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს გლიკემიის კონტროლზე დიაბეტიან პაციენტებში. ჰიპოგლიკემია შეიძლება განვითარდეს ფლუოქსეტინით მკურნალობის დროს ან ჰიპერგლიკემია განვითარდეს ფლუოქსეტინით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. ამიტომ, ინსულინის და/ან პერორალური ჰიპოგლიკემიური დოზების კორექტირება შეიძლება საჭირო გახდეს შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფლუოქსეტინს.

სუიციდი/სუიციდური აზრები ან კლინიკური დეპრესია თავისებურად ზრდის სუიციდური აზრების, თვითდაზიანების და თვითმკვლელობის რისკს (თვითმკვლელობასთან დაკავშირებული მოვლენები). ეს რისკი იარსებებს მნიშვნელოვან რემისიამდე. გაუმჯობესება შეიძლება არ მოხდეს მკურნალობის პირველი რამდენიმე კვირის განმავლობაში და მის შემდეგ, ამიტომ გამოჯანმრთელებამდე პაციენტი უნდა იყოს მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ. კლინიკური გამოცდილება აჩვენებს, რომ თვითმკვლელობის რისკი შეიძლება გაიზარდოს დეპრესიის მკურნალობის ადრეულ ეტაპებზე.

სხვა ფსიქიატრიული მდგომარეობები, რომლებზეც ინიშნება დეპრექსი, ასევე შეიძლება ასოცირებული იყოს თვითმკვლელობასთან დაკავშირებული მოვლენების გაზრდილ რისკთან. გარდა ამისა, ეს მდგომარეობები შეიძლება იყოს კომორბიდული ძირითად დეპრესიულ აშლილობასთან.  ამიტომ, იგივე სიფრთხილის ზომების დაცვა პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მკურნალობას ძირითადი დეპრესიული აშლილობისთვის, ასევე უნდა იქნას დაცული პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ სხვა ფსიქიატრიული აშლილობებისთვის.

სუიციდთან დაკავშირებული ისტორიის მქონე პაციენტები, ან ისინი, ვისაც ჰქონდათ სუიციდური აზრების მაღალი ხარისხი მკურნალობის დაწყებამდე, ცნობილია, რომ სუიციდური აზრების ან სუიციდის მცდელობის უფრო დიდი რისკის ქვეშ არიან და მკურნალობის დროს უნდა იყვნენ მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ. ანტიდეპრესანტების პლაცებოზე კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მეტა-ანალიზმა ფსიქიატრიული აშლილობის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში აჩვენა ანტიდეპრესანტებთან სუიციდური ქცევის გაზრდილი რისკი პლაცებოსთან შედარებით 25 წელზე ნაკლები ასაკის პაციენტებში.

პაციენტების და განსაკუთრებით მაღალი რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტების მედიკამენტით თერაპიას უნდა ახლდეს მკაცრი მეთვალყურეობა, განსაკუთრებით მკურნალობის ადრეულ ეტაპზე და დოზის ცვლილების შემდეგ. პაციენტები (და მათი მომვლელები) უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი ნებისმიერი კლინიკური გაუარესების, სუიციდური ქცევის ან აზრებისა და ქცევის უჩვეულო ცვლილებების მონიტორინგის აუცილებლობის შესახებ და დაუყოვნებლივ უნდა მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ ეს სიმპტომები გამოჩნდება.

აკათიზია/ფსიქომოტორული აშლილობა

ფლუოქსეტინის გამოყენება დაკავშირებულია აკათიზიის განვითარებასთან, რომელსაც ახასიათებს სუბიექტურად უსიამოვნო ან შემაშფოთებელი მოუსვენრობა და გადაადგილების მოთხოვნილება, რომელსაც ხშირად თან ახლავს ჯდომის ან დგომის უუნარობა. ეს მდგომარეობა ძირითადად ვლინდება მკურნალობის პირველ რამდენიმე კვირაში. დოზის გაზრდა შეიძლება საზიანო იყოს პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ეს სიმპტომები.

მოხსნის სიმპტომები SSRI თერაპიის შეწყვეტისას: მოხსნის სიმპტომები ხშირია, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც მედიკამენტი მოულოდნელად წყდება (იხ. ნაწილი 4.8.). კლინიკურ კვლევებში, გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გამოვლინდა მკურნალობის შეწყვეტისას, დაფიქსირდა პაციენტების დაახლოებით 60%-ში, როგორც ფლუოქსეტინის, ასევე პლაცებოს ჯგუფში. ამ გვერდითი მოვლენებიდან 17% ფლუოქსეტინის ჯგუფში და 12% პლაცებოს ჯგუფში მძიმე ხასიათის იყო.

მოხსნის სიმპტომების გამოვლენის რისკი შეიძლება დამოკიდებული იყოს რამდენიმე ფაქტორზე, მათ შორის დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობასა და დოზის შემცირების სიჩქარეზე. ყველაზე ხშირად დაფიქსირებული მოვლენებია თავბრუსხვევა, სენსორული დარღვევები (პარესთეზიის ჩათვლით), ძილის დარღვევა (უძილობისა და ინტენსიური სიზმრების ჩათვლით), ასთენია, აგზნებადობა ან შფოთვა, გულისრევა და/ან ღებინება, ტრემორი და თავის ტკივილი. ეს სიმპტომები ძირითადად მსუბუქიდან ზომიერამდეა, თუმცა ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება იყოს მძიმე. ეს ჩვეულებრივ ვლინდება მკურნალობის შეწყვეტიდან პირველი რამდენიმე დღის განმავლობაში. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთ ადამიანში სიმპტომები შეიძლება დიდხანს გაგრძელდეს (2-3 თვე ან მეტი), ისინი ჩვეულებრივ თავისთავად უმჯობესდება და ქრება 2 კვირაში. ამ მიზეზით, დეპრექსით მკურნალობა თანდათან უნდა შემცირდეს მინიმუმ ერთიდან ორ კვირაში, პაციენტის საჭიროებიდან გამომდინარე (იხ. ნაწილი 4.2).

Სისხლდენა
SSRI-ების გამოყენებისას დაფიქსირდა კანის სისხლდენის დარღვევები, როგორიცაა ექიმოზი და პურპურა. ფლუოქსეტინით მკურნალობის დროს ექიმოზი იშვიათია. SSRI-ებმა ან სეროტონინის/ნორადრენალინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებმა (SNRIs) შეიძლება გაზარდონ მშობიარობის შემდგომი სისხლდენის რისკი (იხ. ნაწილი 4.6, 4.8). სხვა ჰემორაგიული მოვლენები (მაგ., გინეკოლოგიური სისხლდენა, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა და სხვა კანის ან ლორწოვანი სისხლდენა) ასევე იშვიათად იყო დაფიქსირებული. სიფრთხილეა რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ SSRI-ებს, განსაკუთრებით პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ერთდროული გამოყენებისას, თრომბოციტების ფუნქციონირებაზე მოქმედ წამლებს (მაგ., კლოზაპინი, ფენოთიაზინები, ტრიციკლური ანტიფსიქოზურების უმეტესობა, ასპირინი, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (NSAIDs)) ან სხვა პრეპარატებს, რომლებმაც შეიძლება გაზარდონ სისხლდენის რისკი, ისევე როგორც პაციენტებში სისხლდენის დარღვევების ანამნეზით (იხ. ნაწილი 4.5).

მიდრიაზი
ფლუოქსეტინის გამოყენებისას დაფიქსირდა მიდრიაზი; ამიტომ სიფრთხილეა საჭირო ფლუოქსეტინის დანიშვნისას პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მომატებული თვალშიდა წნევა ან მწვავე ვიწროკუთხოვანი გლაუკომის რისკი.
ჰიპონატრიემია

აღწერილია ჰიპონატრიემიის შემთხვევები (ზოგიერთი შრატის ნატრიუმი 110 მმოლ/ლ-ზე ნაკლები). ამ შემთხვევების უმეტესობა გვხვდება ხანდაზმულ პაციენტებში და პაციენტებში, რომლებიც დეჰიდრირებული არიან ან იღებენ დიურეზულებს.

სეროტონინის სინდრომი ან ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომის მსგავსი მოვლენები

ცნობილია, რომ სეროტონინის სინდრომი ან ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომის მსგავსი მოვლენები იშვიათად ვითარდება ფლუოქსეტინის გამოყენებისას, განსაკუთრებით სხვა სეროტონერგულ (როგორიცაა L-ტრიპტოფანი) და/ან ნეიროლეპტიკურ პრეპარატებთან ერთად (იხ. ნაწილი 4.5). ვინაიდან ამ სინდრომებმა შეიძლება გამოიწვიოს პოტენციურად სიცოცხლისთვის საშიში მდგომარეობა (ახასიათებს სიმპტომების ჯგუფი, როგორიცაა ჰიპერთერმია, რიგიდულობა, მიოკლონუსი, ავტონომიური არასტაბილურობა ორგანიზმის მდგომარეობის ძირითადი მაჩვენებლების შესაძლო სწრაფი რყევებით, ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილებები, მათ შორის დაბნეულობა, გაღიზიანება, უკიდურესი აგზნება, პროგრესირება დელირიუმში და კომაში), მკურნალობა უნდა შეწყდეს და დაიწყოს დამხმარე სიმპტომური მკურნალობა ამ მოვლენების დროს.

შეუქცევადი, არასელექტიური მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორები (მაგ. იპრონიაზიდი)

ზოგიერთი სერიოზული და ზოგჯერ ფატალური რეაქცია დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იყენებდნენ SSRI-ებს შეუქცევად, არასელექტიურ მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორთან ერთად (MAOI).

ამ შემთხვევებში დაფიქსირდა სეროტონინის სინდრომის მსგავსი თვისებები (რომელიც შეიძლება იყოს შეშლილი ან დიაგნოზირებული, როგორც ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი).  ციპროჰეპტადინი ან დანტროლენი შეიძლება სასარგებლო იყოს ასეთი რეაქციების მქონე პაციენტებისთვის. წამლის ურთიერთქმედების სიმპტომები MAOI-ებთან: ჰიპერთერმია, რიგიდულობა, მიოკლონუსი, ავტონომიური არასტაბილურობა ორგანიზმის მდგომარეობის ძირითადი მაჩვენებლების შესაძლო სწრაფი რყევებით, ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილებები დაბნეულობის ჩათვლით, გაღიზიანებადობა და უკიდურესი აგზნება, რომელიც პროგრესირებს დელირიუმამდე და კომამდე.

ამიტომ, ფლუოქსეტინის ერთდროული გამოყენება შეუქცევად, არასელექტიურ მაო-ებთან ერთად უკუნაჩვენებია. (იხ. ნაწილი 4.3). შეუქცევადი, არასელექტიური MAO-ების ორკვირიანი ეფექტის გამო, ფლუოქსეტინით მკურნალობა უნდა დაიწყოს ამ პრეპარატებით მკურნალობის შეწყვეტიდან 2 კვირის შემდეგ. ანალოგიურად, მინიმუმ 5 კვირის პერიოდი უნდა გავიდეს ფლუოქსეტინით მკურნალობის შეწყვეტიდან შეუქცევადი, არასელექტიური MAO თერაპიის დაწყებამდე.

Torsades de Pointes და/ან QT გახანგრძლივება
გახანგრძლივებული QT სინდრომის/Torsades De Pointes-ის განვითარების რისკი შესაძლოა გაიზარდოს იმ მედიკამენტებთან გამოყენებისას, რომელიც იწვევს გახანგრძლივებულ QT სინდრომს/Torsades De Pointes-ს. ამიტომ, თუ ფლუოქსეტინი დაემატება პაციენტების მკურნალობის რეჟიმში ასეთ პრეპარატებს, გასათვალისწინებელია, რომ შესაძლოა საჭირო გახდეს ადრე გამოყენებული წამლების დოზის შემცირება.

სექსუალური დისფუნქცია

SSRI-ებმა შეიძლება გამოიწვიოს სექსუალური დისფუნქციის სიმპტომები (იხ. ნაწილი 4.8). არსებობს ცნობები გახანგრძლივებული სექსუალური დისფუნქციის შესახებ, რომლის დროსაც სიმპტომები გრძელდება SSRI-ების მიღების შეწყვეტის მიუხედავად.

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ნახევარგამოყოფის პერიოდი
ფლუოქსეტინისა და ნორფლუოქსეტინის ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდი (იხ. ნაწილი 5.2 ) მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედების შეფასებისას (მაგ. ფლუოქსეტინიდან სხვა ანტიდეპრესანტებზე გადასვლისას).

უკუნაჩვენები კომბინაციები

შეუქცევადი, არასელექტიური მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორები (მაგ. იპრონიაზიდი): ზოგიერთი სერიოზული და ზოგჯერ ფატალური რეაქცია დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იყენებდნენ SSRI-ებს შეუქცევად, არასელექტიურ მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორთან ერთად (MAOI).

ამ შემთხვევებში დაფიქსირდა სეროტონინის სინდრომის მსგავსი თვისებები (რომელიც შეიძლება იყოს შეშლილი ან დიაგნოზირებული, როგორც ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი).  ციპროჰეპტადინი ან დანტროლენი შეიძლება სასარგებლო იყოს ასეთი რეაქციების მქონე პაციენტებისთვის. წამლის ურთიერთქმედების სიმპტომები MAOI-ებთან: ჰიპერთერმია, რიგიდულობა, მიოკლონუსი, ავტონომიური არასტაბილურობა ორგანიზმის მდგომარეობის ძირითადი მაჩვენებლების შესაძლო სწრაფი რყევებით, ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილებები დაბნეულობის ჩათვლით, გაღიზიანებადობა და უკიდურესი აგზნება, რომელიც პროგრესირებს დელირიუმამდე და კომამდე.

ამიტომ, ფლუოქსეტინის ერთდროული გამოყენება შეუქცევად, არასელექტიურ მაო-ებთან ერთად უკუნაჩვენებია. (იხ. ნაწილი 4.3). შეუქცევადი, არასელექტიური MAO-ების ორკვირიანი ეფექტის გამო, ფლუოქსეტინით მკურნალობა უნდა დაიწყოს ამ პრეპარატებით მკურნალობის შეწყვეტიდან 2 კვირის შემდეგ. ანალოგიურად, მინიმუმ 5 კვირის პერიოდი უნდა გავიდეს ფლუოქსეტინით მკურნალობის შეწყვეტიდან შეუქცევადი, არასელექტიური MAO თერაპიის დაწყებამდე.

მეტოპროლოლის გამოყენება გულის უკმარისობის დროს

მეტოპროლოლის გვერდითი მოვლენების რისკი, მათ შორის გადაჭარბებული ბრადიკარდია, შეიძლება გაიზარდოს ფლუოქსეტინის მიერ მეტოპროლოლის მეტაბოლიზმის დათრგუნვის გამო (იხ. ნაწილი 4.3).

კომბინაციები არ არის რეკომენდებული

ტამოქსიფენი

ტამოქსიფენის ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედებისას CYP2D6 ინჰიბიტორებთან, ლიტერატურაში დაფიქსირდა ტამოქსიფენის უფრო ეფექტური ფორმების, მაგალითად, ენდოქსიფენის, პლაზმური დონის შემცირება 65-75%-ით. ზოგიერთმა კვლევამ აჩვენა ტამოქსიფენის ეფექტურობის შემცირება ზოგიერთ SSRI ანტიდეპრესანტთან ერთად გამოყენებისას. ვინაიდან ტამოქსიფენის შემცირებული ეფექტის გამორიცხვა შეუძლებელია, CYP2D6-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან (მათ შორის ფლუოქსეტინის) ერთდროული გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული შეძლებისდაგვარად (იხ. ნაწილი 4.4).

ალკოჰოლი

ტესტებში ფლუოქსეტინი არ ზრდიდა სისხლში ალკოჰოლის დონეს ან ალკოჰოლის ეფექტს. თუმცა, ალკოჰოლის გამოყენება SSRI-ებთან ერთად არ არის რეკომენდებული.

MAOI-A, ლინზოლიდის და მეთილთიონიუმის ქლორიდის ჩათვლით (მეთილენის ლურჯი): სეროტონინის სინდრომის განვითარების რისკი, მათ შორის დიარეა, ტაქიკარდია, ოფლიანობა, ტრემორი, დაბნეულობა ან კომა. თუ ამ აქტიურ ნივთიერებებთან ფლუოქსეტინის ერთდროული გამოყენების თავიდან აცილება შეუძლებელია, უნდა ჩატარდეს მკაცრი კლინიკური მონიტორინგი და თანმხლები საშუალებების მიღება უნდა დაიწყოს უფრო დაბალი რეკომენდებული დოზებით (იხ. ნაწილი 4.4).

მექიტაზინი

მექიტაზინის გვერდითი მოვლენების რისკი (როგორიცაა QT ინტერვალის გახანგრძლივება) შეიძლება გაიზარდოს ფლუოქსეტინით მექიტაზინის მეტაბოლიზმის დათრგუნვის გამო.

კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ ყურადღებას:

ფენიტოინი

ფლუოქსეტინთან ერთად გამოყენებისას შეინიშნება სისხლში ფენიტოინის დონის ცვლილებები. ზოგიერთ შემთხვევაში დაფიქსირდა ტოქსიკურობის სიმპტომები. ფენიტოინის ერთდროული გამოყენებისას პრეპარატის დოზა უნდა დარეგულირდეს კონსერვატიული ტიტრირების სქემით და უნდა მოხდეს პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის მონიტორინგი.

სეროტონინერგული პრეპარატები (ლითიუმი, ტრამადოლი, ტრიპტანები, ტრიპტოფანი, სელეგილინი (MAOI-B), კრაზანას ბალახი (Hypericum perforatum)): დაფიქსირდა მსუბუქი სეროტონინის სინდრომი, როდესაც SSRIs გამოიყენება ერთდროულად წამლებთან, რომლებსაც ასევე აქვთ სეროტონერგული ეფექტი. ამიტომ, ამ პრეპარატებთან ერთად ფლუოქსეტინის გამოყენებისას საჭიროა სიფრთხილე და მკაცრი და უფრო ხშირი კლინიკური მონიტორინგი (იხ. ნაწილი 4.4).

QT ინტერვალის გახანგრძლივება

არ ჩატარებულა ფარმაკოკინეტიკური და ფარმაკოდინამიკური კვლევები ფლუოქსეტინსა და სხვა პრეპარატებს შორის, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს. ფლუოქსეტინის და სხვა პრეპარატების ადიტიური ეფექტი არ უნდა იყოს იგნორირებული.

ამიტომ, სიფრთხილეა საჭირო ფლუოქსეტინის ერთდროული გამოყენებისას სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ახანგრძლივებს QT ინტერვალს, როგორიცაა IA და III კლასის ანტიარითმული საშუალებები, ანტიფსიქოზური საშუალებები (მაგ. ფენოთიაზინის წარმოებულები, პიმოზიდი, ჰალოპერიდოლი), ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, გარკვეული ანტიმიკრობული საშუალებები (მაგ.: სპარფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი, ერითრომიცინი iv, პენტამიდინი), მალარიის საწინააღმდეგო მკურნალობა, განსაკუთრებით ჰალოფანტრინი, გარკვეული ანტიჰისტამინური საშუალებები (ასტემიზოლი, მიზოლასტინი), სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული (იხ. ნაწილი 4.4, 4.8. და 4.9).

მედიკამენტები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე (პერორალური ანტიკოაგულანტები, როგორიც არ უნდა იყოს მათი მექანიზმი, თრომბოციტების ანტითრომბოციტები, მათ შორის ასპირინი და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები): სისხლდენის გაზრდილი რისკი. უნდა ჩატარდეს კლინიკური მონიტორინგი და უფრო ხშირი INR მონიტორინგი პერორალური ანტიკოაგულანტებით. დოზის კორექცია შეიძლება მიზანშეწონილი იყოს ფლუოქსეტინის მკურნალობის შეწყვეტის დროს და მის შემდეგ (იხ. ნაწილი 4.4. და 4.8).

ციპროჰეპტადინი

არსებობს ცალკეული შემთხვევების შეტყობინებები ფლუოქსეტინის ანტიდეპრესანტული ეფექტის შემცირების შესახებ ციპროჰეპტადინთან ერთად გამოყენებისას.

წამლები, რომლებიც იწვევენ ჰიპონატრიემიას: ჰიპონატრიემია არის ფლუოქსეტინის ერთ-ერთი არასასურველი ეფექტი. ჰიპონატრიემიასთან დაკავშირებულ სხვა საშუალებებთან ერთდროულმა გამოყენებამ (მაგ. დიურეზულები, დესმოპრესინი, კარბამაზეპინი და ოქსკარბაზეპინი) შეიძლება გამოიწვიოს გაზრდილი რისკი (იხ. ნაწილი 4.8).

წამლები, რომლებიც აქვეითებენ ეპილეპტოგენურ ზღურბლს

კრუნჩხვები ფლუოქსეტინის ერთ-ერთი არასასურველი ეფექტია. სხვა საშუალებებთან ერთდროულმა გამოყენებამ, რომლებმაც შეიძლება შეამცირონ ეპილეპტოგენური ბარიერი (მაგ. ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, სხვა SSRIs, ფენოთიაზინები, ბუტიროფენონები, მეფლოქინი, ქლოროქინი, ბუპროპიონი, ტრამადოლი) შეიძლება გამოიწვიოს გაზრდილი რისკი.

სხვა პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP2D6-ით

ფლუოქსეტინი არის CYP2D6 ფერმენტის ძლიერი ინჰიბიტორი; ამიტომ ამ ფერმენტული სისტემით მეტაბოლიზებულ წამლებთან ერთდროულმა თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს წამლებთან ურთიერთქმედება, განსაკუთრებით ვიწრო თერაპიული ინდექსის მქონე (როგორიცაა ფლეკაინიდი, პროპაფენონი და ნებივოლოლი) და ტიტრირებულ პრეპარატებთან, მაგრამ ასევე ატომოქსეტინთან, კარბამაზეპინთან, ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან და რისპერიდონთან. მათი მიღება უნდა დაიწყოს ან მორგებული იყოს მათი დოზის დიაპაზონის დაბალ ბოლოზე. ეს შეიძლება ასევე იყოს გამოყენებული, თუ ფლუოქსეტინი იქნა მიღებული წინა 5 კვირის განმავლობაში.

მედიკამენტები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ცნს-ზე

კლინიკური ტოქსიკურობის სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს ზოგიერთ შემთხვევაში ფენიტოინის, კარბამაზეპინის, ჰალოპერიდოლის, კლოზაპინის, დიაზეპამის, ალპრაზოლამის, ლითიუმის, იმიპრამინის და დეზიპრამინის გამოყენებისას.

ცილებთან დაკავშირება

ფლუოქსეტინის პლაზმის ცილებთან ძლიერი შეკავშირების გამო, ფლუოქსეტინის მიღებამ პაციენტში, რომელიც იყენებს სხვა პრეპარატს, რომელსაც ასევე ძლიერი შეკავშირება ახასიათებს ცილებთან, შეიძლება გამოიწვიოს ორივე პრეპარატის პლაზმური კონცენტრაციის ცვლილებები.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა.

პედიატრიული პოპულაცია

ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რჩევა

ორსულობის კატეგორია: C.

რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები / ჩასახვის კონტროლი (კონტრაცეფცია)

რეკომენდებულია პაციენტებმა, რომლებიც დაორსულებიან ან გეგმავენ დაორსულებას მკურნალობის პერიოდში, აცნობონ ამის შესაცებ თავიანთ ექიმებს.

ორსულობის პერიოდი
არ არსებობს საკმარისი მონაცემები ორსულებში ფლუოქსეტინის გამოყენების შესახებ.

ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები ორსულობის/და-ან/ემბრიონულ/ნაყოფის განვითარებაზე/და-ან/დაბადებაზე/და-ან/პოსტნატალურ განვითარებაზე არის არასაკმარისი (იხ. ნაწილი 5.3). პოტენციური რისკი ადამიანებისთვის უცნობია.

ვინაიდან ფლუოქსეტინი კვეთს პლაცენტას და არსებობს ახალშობილზე არასასურველი ზემოქმედების შესაძლებლობა, დეპრექსი უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი აღემატება ნაყოფისთვის მიყენებულ პოტენციურ რისკს. ორსულობის დროს მკურნალობის უეცარი შეწყვეტა თავიდან უნდა იქნას აცილებული (იხ. ნაწილი 4.2. " დოზირება და მიღების წესი“).

ზოგიერთი ეპიდემიოლოგიური კვლევა მიუთითებს, რომ ფლუოქსეტინის გამოყენება ორსულობის პირველ ტრიმესტრში ზრდის გულ-სისხლძარღვთა დეფექტების რისკს. მექანიზმი უცნობია. მონაცემები ვარაუდობს, რომ ბავშვის გულ-სისხლძარღვთა დეფექტების რისკი ორსულობის დროს დედის მიერ ფლუოქსეტინის ზემოქმედების შემდეგ არის 2/100, საერთო პოპულაციში კი დაახლოებით 1/100.

ეპიდემიოლოგიური მონაცემები მიუთითებს, რომ შერჩევითი SSRI პრეპარატების გამოყენებამ ორსულებში, განსაკუთრებით ორსულობის ბოლო სტადიაზე, შეიძლება გაზარდოს ახალშობილში პოტენციური პერსისტიული პულმონარული ჰიპერტენზიის რისკი. დაფიქსირებული რისკი არის დაახლოებით 5 შემთხვევა 1000 ორსულობაზე. საერთო პოპულაციაში 1000 ორსულობაზე პერსისტიული პულმონარული ჰიპერტენზიის 1-2 შემთხვევა ხდება.

დაკვირვების მონაცემები მიუთითებს მშობიარობის შემდგომი სისხლდენის გაზრდილ (2-ჯერ-ზე ნაკლებ) რისკზე SSRI/SNRI ექსპოზიციის შემდეგ დაბადებამდე ერთი თვით ადრე (იხ. ნაწილი 4.4, 4.8).

თუ ფლუოქსეტინი გამოიყენება ორსულობის დროს, განსაკუთრებით ორსულობის ბოლო სტადიაზე ან დაბადებამდე, სიფრთხილეა საჭირო, რადგან ჩვილებში შეინიშნება ისეთი ეფექტები, როგორიცაა გაღიზიანება, ტრემორი, ჰიპოტონია, მუდმივი ტირილი, ძუძუთი კვების ან ძილის გაძნელება. ეს სიმპტომები მიუთითებს ან სეროტონერგულ ეფექტზე ან მოხსნის სინდრომზე. ამ სიმპტომების გამოვლენის დრო და ხანგრძლივობა შეიძლება დაკავშირებული იყოს ფლუოქსეტინის (4-6 დღე) და მისი აქტიური მეტაბოლიტის ნორფლუოქსეტინის (4-16 დღე) ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივ პერიოდთან.
ლაქტაციის პერიოდი

ფლუოქსეტინი და მისი მეტაბოლიტი ნორფლუოქსეტინი გადადის დედის რძეში. გვერდითი მოვლენები დაფიქსირდა ძუძუთი კვებაზე მყოფ ჩვილებში მკურნალობის დროს. თუ ფლუოქსეტინით მკურნალობა ჩათვლილია საჭიროდ, უნდა განიხილებოდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტა, მაგრამ თუ ძუძუთი კვება გაგრძელდება, უნდა იქნას გამოყენებული ფლუოქსეტინის ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა.
რეპროდუქციული უნარი/ნაყოფიერება

ცხოველთა მონაცემებმა აჩვენა, რომ ფლუოქსეტინმა შეიძლება გავლენა იქონიოს სპერმის ხარისხზე (იხ. ნაწილი 5.3). ადამიანის შემთხვევის შეტყობინებები ზოგიერთ SSRI-თან აჩვენა, რომ სპერმის ხარისხზე ეფექტი შექცევადია. მისი გავლენა ადამიანის ნაყოფიერებაზე აქამდე არ დაფიქსირებულა.

4.7. ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

დეპრექსს არ აქვს ან უმნიშვნელო ზეგავლენა აქვს ავტომობილის მართვასა და მექანიზმებთან მუშაობაზე. მიუხედავად იმისა, რომ ნაჩვენებია, რომ ფლუოქსეტინი არ მოქმედებს ფსიქომოტორულ მუშაობაზე ჯანმრთელ მოხალისეებში, უნდა აღინიშნოს, რომ ნებისმიერ ფსიქოაქტიურ წამალს შეუძლია გავლენა მოახდინოს გადაწყვეტილების მიღების ან მოტორიკულ უნარებზე. პაციენტები უნდა მოერიდონ ავტომობილის მართვას ან სახიფათო მექანიზმებთან მუშაობას მანამ, სანამ არ დარწმუნდებიან, რომ მათ მუშაობაზე გავლენას მედიკამენტი არ ახდენს.

4.8. გვერდითი მოვლენები

ფლუოქსეტინით მკურნალობისას პაციენტებში ყველაზე ხშირად დაფიქსირებული გვერდითი მოვლენებია თავის ტკივილი, გულისრევა, უძილობა, დაღლილობა და დიარეა. გვერდითი მოვლენების ინტენსივობა და სიხშირე შეიძლება შემცირდეს მკურნალობის გაგრძელებით და, როგორც წესი, არ საჭიროებს მკურნალობის შეწყვეტას.

შემდეგი სიხშირე გამოთვლილია კლინიკური კვლევებიდან მოზრდილებში (n = 9297) და სპონტანური შეტყობინებებიდან.

ქვემოთ ჩამოთვლილი გვერდითი მოვლენები მოცემულია MedDRA სისტემურ-ორგანული კლასის და აბსოლუტური სიხშირის მიხედვით. ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100-დან <1/10-მდე), არახშირი (≥1/1000-დან <1/100-მდე), იშვიათი (≥1/10000-დან <1/1000-მდე), უცნობი (არსებული მონაცემებით შეფასება შეუძლებელია).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები

იშვიათი: თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, ლეიკოპენია

იმუნური სისტემის დარღვევები

იშვიათი: ანაფილაქსიური რეაქცია, შრატისმიერი დაავადება

ენდოკრინული სისტემის დარღვევები

იშვიათი: ანტიდიურეზული ჰორმონის არასათანადო სეკრეცია
მეტაბოლიზმისა და ნუტრიციის დარღვევები
ხშირი: მადის დაქვეითება1

იშვიათი: ჰიპონატრიემია
ფსიქიატრიული დარღვევები
ძალიან ხშირი: უძილობა2

ხშირი: შფოთვა, ნერვიულობა, მოუსვენრობა, დაძაბულობა, პათოლოგიური სიზმრები4, ლიბიდოს დაქვეითება3, ძილის დარღვევები

არახშირი: დეპერსონალიზაცია, ამაღლებული განწყობა, ეიფორიული განწყობა, პათოლოგიური აზრები, პათოლოგიური ორგაზმი5, ბრუქსიზმი, სუიციდური აზრები და ქცევები6

იშვიათი: ჰიპომანია, მანია, ჰალუცინაციები, აგზნება, პანიკური შეტევები, დაბნეულობა, დისფემია, აგრესია
ნერვული სისტემის დარღვევეიბი
ძალიან ხშირი: თავის ტკივილი

ხშირი: ყურადღების დარღვევა, თავბრუსხვევა, გემოს დარღვევა, ლეთარგია, ძილიანობა7, ტრემორი

არახშირი: დისკინეზია, ატაქსია, წონასწორობის დარღვევა, მიოკლონუსი, ფსიქომოტორული ჰიპერაქტიურობა, მეხსიერების დაქვეითება

იშვიათი: კრუნჩხვები, აკათიზია, ბუკოგლოსალური სინდრომი, სეროტონინის სინდრომი
დარღვევები თვალის მხრივ
ხშირი: მხედველობის დაბინდვა

არახშირი: მიდრიაზი

ყურის და ლაბირინთის დარღვევები

არახშირი: ტინიტუსი
დარღვევები გულის მხრივ
ხშირი: პალპიტაცია, ელექტროკარდიოგრამაზე გახანგრძლივებული QT (QTcF≥450 მილიწმ)8

იშვიათი: პარკუჭოვანი არითმია Torsades de Pointes-ის ჩათვლით

სისხლძარღვთა დარღვევები

ხშირი: სახის გაწითლება9

არახშირი: ჰიპოტენზია

იშვიათი: ვასკულიტი, ვაზოდილაცია

სუნთქვის, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები

ხშირი: მთქნარება

არახშირი: დისპნოე, ეპისტაქსია

იშვიათი: ფარინგიტი, ფილტვისმიერი მოვლენები (სხვადასხვა ჰისტოპათოლოგიის ანთებითი პროცესები და/ან ფიბროზი)10

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

ძალიან ხშირი: დიარეა, გულისრევა

ხშირი: ღებინება, დისპეფსია, პირის სიმშრალე

არახშირი: დისფაგია, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა 11

იშვიათი: ეზოფაგური ტკივილი

ჰეპატობილიარული დარღვევები

იშვიათი: იდიოსინკრატული ჰეპატიტი

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

ხშირი: გამონაყარი 12, ჭინჭრის ციება, პრურიტუსი, ჰიპერჰიდროზი

არახშირი: ალოპეცია, სისხლჩაქცევებისადმი მიდრეკილების მომატება, ცივი ოფლიანობა

იშვიათი: ​​ანგიონევროზული შეშუპება, ექიმოზი, ფოტომგრძნობელობის რეაქცია, პურპურა, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაელის სინდრომი)

ჩონჩხ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლის დარღვევები

ხშირი: ართრალგია

არახშირი: კუნთების კრუნჩხვა

იშვიათი: მიალგია

თირკმელებისა და შარდის დარღვევები

ხშირი: გახშირებული შარდვა 13

არახშირი: დიზურია

იშვიათი: შარდის შეკავება, შარდვის დარღვევა

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების დარღვევები

ხშირი: გინეკოლოგიური სისხლდენა 14, ერექციული დისფუნქცია, ეაკულაციის დარღვევა 15

არახშირი: სექსუალური დისფუნქცია 16

იშვიათი: გალაქტორეა, ჰიპერპროლაქტინემია, პრიაპიზმი

უცნობია: მშობიარობის შემდგომი სისხლდენა 17

ზოგადი დარღვევები და გამოყენების ადგილის მდგომარეობა

ძალიან ხშირი: დაღლილობა 18

ხშირი: ძლიერი დაძაბულობის შეგრძნება, შეციების შეგრძნება
არახშირი: სისუსტე, პათოლოგიური შეგრძნება, სიცივის შეგრძნება, სიცხის შეგრძნება
იშვიათი: ლორწოვანის სისხლდენა
გამოკვლევები
ხშირი: წონის დაკლება

არახშირი: ტრანსამინაზას მომატება, გამა-გლუტამილ ტრანსფერაზას მომატება

1  ანორექსიის ჩათვლით

2  დილით ადრე გაღვიძების, დაძინების და ძილის შენარჩუნების გაძნელების ჩათვლით.

3 გულისხმობს ლიბიდოს დაკარგვის ჩათვლით.

4 კოშმარების ჩათვლით.

5 ანორგაზმიას ჩათვლით.

6 თმკვლელობა, სუიციდურ დეპრესია, განზრახ თვითდაზიანება, თვითდაზიანების აზრი, სუიციდურ ქცევა, სუიციდურ იდეები, სუიციდის მცდელობა, არაჯანსაღი აზრი, თვითდამაზიანებელი ქცევა. ეს სიმპტომები შეიძლება დაკავშირებული იყოს ძირითად დაავადებასთან.

7 ჰიპერსომნიასა და სედაციის ჩათვლით

8 კლინიკურ კვლევებში ეკგ გაზომვების მიხედვით

9 წამოხურების ჩათვლით.

10  ატელექტაზიის, ფილტვების ინტერსტიციულ დაავადების, პნევმონიის ჩათვლით.

11  ყველაზე ხშირი: ღრძილების სისხლდენა, ჰემატემეზი, ჰემატოქეზია, რექტალური სისხლდენა, ჰემორაგიული დიარეა, მელენა და კუჭის წყლული

12  ერითემის, ექსფოლიაციური გამონაყარის, სიცხით გამოწვეულ გამონაყარის, ერითემატოზური გამონაყარის, ფოლიკულური გამონაყარის, გენერალიზებული გამონაყარის, მაკულური გამონაყარს, მაკულო-პაპულური გამონაყარის, მორბილოფორმული გამონაყარის, პაპულურ გამონაყარის, ქავილით გამოწვეული გამონაყარის, ვეზიკულური გამონაყარის, ჭიპის ერითემულ გამონაყარის ჩათვლით

13 პოლაკიურიას ჩათვლით.

14  საშვილოსნოს ყელის ჰემორაგიის, საშვილოსნოს დისფუნქციის, საშვილოსნოდან სისხლდენის, სასქესო ორგანოების ჰემორაგიის, მენომეტრორაგიის, მენორაგიის, მეტრორაგიის, პოლიმენორეას, პოსტმენოპაუზის ჰემორაგიის, საშვილოსნოს ჰემორაგიის, ვაგინალურ ჰემორაგიის ჩათვლით.

15 ეაკულაციის შეუძლებლობა მოიცავს ეაკულაციის დისფუნქციას, ნაადრევ ეაკულაციას, დაგვიანებულ ეაკულაციას, რეტროგრადულ ეაკულაციას.

16 ზოგიერთ შემთხვევაში, გრძელდება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ

17  ეს მოვლენა მოხსენებულია SSRI/SNRI თერაპიული კლასისთვის (იხ. ნაწილი 4.4, 4.6).

18 ასთენიის ჩათვლით.

შერჩეული გვერდითი მოვლენების აღწერა

სუიციდური აზრები და სუიციდური ქცევა ან კლინიკური გაუარესება

დაფიქსირდა სუიციდური აზრებისა და სუიციდური ქცევის შემთხვევები ფლუოქსეტინით მკურნალობის დროს ან მკურნალობის შეწყვეტისთანავე (იხ. ნაწილი 4.4).

ძვლის მოტეხილობები

ეპიდემიოლოგიურმა კვლევებმა ძირითადად 50 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში SSRI-ების და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას აჩვენა ძვლის მოტეხილობის გაზრდილი რისკი. რისკის გამომწვევი მექანიზმი უცნობია.
მოხსნის სიმპტომები ფლუოქსეტინით მკურნალობის შეწყვეტისას

ფლუოქსეტინის შეწყვეტა ხშირად იწვევს მოხსნის სიმპტომებს. თავბრუსხვევა, სენსორული დარღვევები (პარესთეზიის ჩათვლით), ძილის დარღვევა (უძილობისა და ინტენსიური სიზმრების ჩათვლით), ასთენია, აგზნებადობა ან შფოთვა, გულისრევა და/ან ღებინება, ტრემორი და თავის ტკივილი ყველაზე გავრცელებული მოვლენებია. ეს სიმპტომები ჩვეულებრივ მსუბუქიდან ზომიერამდეა და სპონტანურად ქრება, მაგრამ ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება იყოს მძიმე და/ან გახანგრძლივებული (იხ. ნაწილი 4.4). ამ მიზეზით, იმ შემთხვევებში, როდესაც არ არის აუცილებელი დეპრექსით მკურნალობის გაგრძელება, დოზა თანდათან უნდა შემცირდეს და მკურნალობა უნდა შეწყდეს (იხ. ნაწილი 4.2. და 4.4).

პედიატრიული პოპულაცია (იხ. ნაწილი 4.4. და 5.1)
გვერდითი მოვლენები შეინიშნება განსაკუთრებით ან განსხვავებული სიხშირით ამ პოპულაციაში და აღწერილია ქვემოთ. ამ მოვლენების სიხშირე ეფუძნება წამლის ექსპოზიციას პედიატრიული კლინიკური კვლევების დროს (n=610).

პედიატრიულ კლინიკურ კვლევებში, თვითმკვლელობასთან დაკავშირებული ქცევები (თვითმკვლელობის მცდელობა და სუიციდური აზრები) და აგრესიული დამოკიდებულებები და ქცევები (მოხსენებული მოვლენები იყო: ბრაზი, გაღიზიანება, აგრესია, აგზნებადობა, აქტივაციის სინდრომი), მანიაკალური რეაქციები მანიის და ჰიპომანიის ჩათვლით (ამ პაციენტებში მსგავსი შემთხვევები ადრე არ დაფიქსირებულა) და ეპისტაქსისი, გამოვლინდა ჩვეულებრივ და უფრო ხშირად იყო აღმოჩენილი იმ ბავშვებსა და მოზარდებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ანტიდეპრესანტებით, ვიდრე მათში, ვინც მკურნალობდა პლაცებოთი.

ზრდის შეფერხების ცალკეული შემთხვევები ასევე დაფიქსირდა კლინიკური გამოყენებისას (ასევე იხ. ნაწილი 5.1).

პედიატრიულ კლინიკურ კვლევებში ფლუოქსეტინით მკურნალობა დაკავშირებული იყო ტუტე ფოსფატაზას დონის შემცირებასთან.

პედიატრიული კლინიკური გამოყენებისას დაფიქსირებული ცალკეული გვერდითი მოვლენები პოტენციურად მიუთითებს დაგვიანებულ სქესობრივ მომწიფებაზე ან სექსუალურ დისფუნქციაზე (იხ. ნაწილი 5.3).

საეჭვო გვერდითი მოვლენების შესახებ შეტყობინება

საეჭვო გვერდითი მოვლენების შესახებ შეტყობინება მნიშვნელოვანია პრეპარატის ავტორიზაციის შემდეგ. ეს სამკურნალო პროდუქტის სარგებელი/რისკის ბალანსის მუდმივი კონტროლის საშუალებას იძლევა. 

4.9. ჭარბი დოზირება და მკურნალობა

სიმპტომები

მსუბუქი გვერდითი მოვლენები ჩვეულებრივ შეინიშნება მხოლოდ ფლუოქსეტინის დოზის გადაჭარბებისას. დოზის გადაჭარბების სიმპტომები შეიძლება შეიცავდეს გულისრევას, ღებინებას, კრუნჩხვებს, გულ-სისხლძარღვთა დისფუნქციას, დაწყებული უსიმპტომო არითმიებიდან (კვანძოვანი რიტმის და პარკუჭოვანი არითმიების ჩათვლით) ან ეკგ ცვლილებები, რაც მიუთითებს QTc-ის გახანგრძლივებაზე გულის გაჩერებამდე (მათ შორის ძალიან იშვიათი პულსის დარღვევები, ტორსიტების ძალიან იშვიათი შემთხვევები). კომაში არის ცნს-ის სტატუსის ცვლილებები. მხოლოდ ფლუოქსეტინის დოზის გადაჭარბების შედეგად დაღუპულთა რიცხვი უკიდურესად დაბალია.

მხოლოდ ფლუოქსეტინის დოზის გადაჭარბების შემთხვევებს ჩვეულებრივ აქვს მსუბუქი კურსი. დოზის გადაჭარბების სიმპტომები შეიძლება მოიცავდეს გულისრევას, ღებინებას, კრუნჩხვებს, გულ-სისხლძარღვთა დისფუნქციას, დაწყებული უსიმპტომო არითმიებიდან (კვანძოვანი რიტმის და პარკუჭოვანი არითმიების ჩათვლით) ან ეკგ ცვლილებებს, რაც მიუთითებს QTc-ის გახანგრძლივებაზე გულის გაჩერებამდე (მათ შორის Torsades de Pointes-ის ძალიან იშვიათი შემთხვევები), ფილტვების დარღვევები და ცნს-ის სტატუსის ცვლილებები, დაწყებული აგზნებიდან კომამდე. მხოლოდ ფლუოქსეტინის დოზის გადაჭარბებით გამოწვეული ფატალური შემთხვევა ძალზე იშვიათი იყო.

მკურნალობა

რეკომენდებულია გულის და სასიცოცხლო ნიშნების მონიტორინგი ზოგად სიმპტომურ და დამხმარე მკურნალობასთან ერთად. არ არის ცნობილი სპეციფიური ანტიდოტი.

იძულებითი დიურეზი, დიალიზი, ჰემოპერფუზია და გაცვლითი ტრანსფუზია ნაკლებად სავარაუდოა, რომ იყოს გამოსადეგი. გააქტიურებული ნახშირი, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნას სორბიტოლთან ერთად, შეიძლება იყოს ისეთივე ან უფრო ეფექტური, ვიდრე ღებინება ან ამორეცხვა. დოზის გადაჭარბების მკურნალობისას არ უნდა დავივიწყოთ იმის შესაძლებლობა, რომ პაციენტს მიეღო ერთზე მეტი პრეპარატი. პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების გადაჭარბებულ რაოდენობას და ასევე იღებენ ან ახლახან იყენებდნენ ფლუოქსეტინს, შეიძლება დასჭირდეთ დიდი ხნის განმავლობაში მჭიდრო სამედიცინო მეთვალყურეობა.

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები
5.1. ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:ნერვული სისტემა, ფსიქოანლეპტიკები, ანტიდეპრესანტები, სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორები

მოქმედების მექანიზმი 
ფლუოქსეტინი არის სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორი და ეს, ალბათ, ასახავს მოქმედების მექანიზმს. ფლუოქსეტინს პრაქტიკულად არ აქვს მიდრეკილება სხვა რეცეპტორებთან, როგორიცაა α1-, α2- და β-ადრენერგული; სეროტონერგული; დოფამინერგული; ჰისტამინერგული 1; მუსკარინული; და GABA რეცეპტორები.
კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

ძირითადი დეპრესია

ძირითადი დეპრესიის მქონე პაციენტებში ჩატარდა პლაცებო და აქტიურად კონტროლირებადი კლინიკური კვლევები. ფლუოქსეტინი მნიშვნელოვნად უფრო ეფექტური აღმოჩნდა, ვიდრე პლაცებო, გაზომილი დეპრესიის შეფასების ჰამილტონის სკალის (HAM-D) მიხედვით. ამ კვლევებში, ფლუოქსეტინი რეაგირების მნიშვნელოვნად მაღალ სიჩქარეს (განსაზღვრულია HAM-D-ის 50%-ით შემცირებით) და რემისიას აჩვენებდა პლაცებოსთან შედარებით.

დოზაზე პასუხი

მძირითადი დეპრესიის მქონე პაციენტების ფიქსირებული დოზის კვლევებში არსებობს დოზის პასუხის ბრტყელი მრუდი, რომელიც არ იძლევა რაიმე უპირატესობას რეკომენდებულზე მაღალი დოზების გამოყენების ეფექტურობის თვალსაზრისით. თუმცა, კლინიკური გამოცდილებიდან გამომდინარეობს, რომ ტიტრირება შეიძლება სასარგებლო იყოს ზოგიერთი პაციენტისთვის.

ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობა

მოკლევადიან კვლევებში (24 კვირამდე) ფლუოქსეტინმა აჩვენა მნიშვნელოვნად უფრო დიდი ეფექტურობა, ვიდრე პლაცებომ. თერაპიულად ეფექტური დოზაა 20 მგ დღეში, მაგრამ რეაგირების სიჩქარის ზრდა გამოვლინდა უფრო მაღალი დოზებით (40-60 მგ დღეში).

ეფექტურობა არ გამოვლენილა გრძელვადიან კვლევებში (სამი მოკლევადიანი ხანგრძლივი ფაზის კვლევა და რეციდივის პრევენციის კვლევა).

ნერვული ბულიმია

მოკლევადიან კვლევებში (16 კვირაზე ნაკლები), ამბულატორიულ პაციენტებში, რომლებიც აკმაყოფილებენ DSM-III-R-კრიტერიუმებს (ფსიქიკური აშლილობის დიაგნოსტიკური და სტატისტიკური სახელმძღვანელო) ნერვული ბულიმიისთვის, ფლუოქსეტინმა 60 მგ/დღეში აჩვენა, რომ მნიშვნელოვნად უფრო ეფექტურია, ვიდრე პლაცებო, უკონტროლოდ ჭამის, ღებინების და ამოსარეცხი აქტივობების შესამცირებლად. თუმცა, გრძელვადიანი ეფექტურობის კვლევებში შედეგი არ იქნა მიღებული.

პრემენსტრუალური დისფორული აშლილობა (PMDD)

ჩატარდა ორი პლაცებოზე კონტროლირებადი შედარებითი კვლევა პაციენტებში, რომლებიც აკმაყოფილებდნენ პრემენსტრუალური დისფორული აშლილობის (PMDD) დიაგნოსტიკური კრიტერიუმებს DSM-IV-ში. კვლევაში ჩართული იყვნენ პაციენტები, რომლებსაც არ ჰქონდათ სხვებთან კომუნიკაციის უნარი და ჰქონდათ მძიმე სიმპტომები, რომლებიც იწვევდა პრობლემებს სოციალურ ან სამუშაო ცხოვრებაში.  პაციენტები, რომლებიც იყენებდნენ პერორალურ კონტრაცეპტივებს, არ იყვნენ ჩართული კვლევაში. 6 ციკლის განმავლობაში უწყვეტი 20 მგ დღიური დოზირების პირველ კვლევაში დაფიქსირდა პირველადი ეფექტურობის პარამეტრის გაუმჯობესება (გაღიზიანებადობა, შფოთვა და დისფორია). მეორე კვლევაში, ლუტეალური ფაზის წყვეტილი დოზირებით (20 მგ დღეში 14 დღის განმავლობაში) 3 ციკლისთვის, გაუმჯობესება დაფიქსირდა პირველადი ეფექტურობის პარამეტრში (პრობლემების სიმძიმის დღიური ჩანაწერი). თუმცა, ამ კვლევებიდან შეუძლებელია საბოლოო დასკვნების გამოტანა ეფექტურობისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის შესახებ.

პედიატრიული პოპულაცია
ძირითადი დეპრესიის შემთხვევები: კლინიკური კვლევები ბავშვებსა და მოზარდებში (8 წლის და უფროსი ასაკის) ჩატარდა პლაცებოს პარალელურად. ფლუოქსეტინმა, 20 მგ დოზით, ორი მოკლევადიანი პივოტური კვლევისას, რომელის გაზომვაც მოხდა Childhood Depression Rating Scale – Revised (CDGRS-R) ჯამური ქულების და  (Clinical Global Impression of Improvement (CGI-I)) ქულების შემცირებით, რამაც აჩვენა, რომ პლაცებოზე მეტად ეფექტურია.

ორივე კვლევაში ზომიერი და მძიმე დეპრესიული აშლილობის მქონე პაციენტები (DSM-III ან DSM-IV) აკმაყოფილებდნენ კრიტერიუმებს ბავშვთა ფსიქიატრების სამი განსხვავებული შეფასების მიხედვით. ფლუოქსეტინის კვლევებში ეფექტურობა შეიძლება განპირობებული იყოს პაციენტების შერჩევითი პოპულაციის (სპონტანურად გამოჯანმრთელება 3-5 კვირის განმავლობაში ან რომლის დეპრესია განსაკუთრებული ყურადღების მიუხედავად გაგრძელდა) ჩართვით. არსებობს შეზღუდული მონაცემები უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ 9 კვირის შემდეგ. ზოგადად, ფლუოქსეტინის ეფექტურობა დაბალია. რეაგირების სიხშირემ (პირველადი საბოლოო წერტილი, განსაზღვრული, როგორც CDRS-R ქულის 30%-იანი დაქვეითება) აჩვენა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა 2 პივოტური კვლევიდან ერთ-ერთში (58% ფლუოქსეტინისთვის vs 32% პლაცებოსთვის, P = 0.013; და 65% ფლუოქსეტინისთვის vs 54% პლაცებოსთვის, P = 0.093). ამ ორ კვლევაში, CRSR-ის საშუალო აბსოლუტური ცვლილებები საწყისიდან საბოლოო წერტილამდე იყო 20 ფლუოქსეტინისთვის vs 11  პლაცებოსთვის (p=0.002) და 22 ფლუოქსეტინისთვის vs 15 პლაცებოსთვის (p<0.001).

გავლენა ზრდაზე (იხ. ნაწილი 4.4. და 4.8)

19 კვირის მკურნალობის შემდეგ, პედიატრიულმა პაციენტებმა, რომლებიც მკურნალობდნენ ფლუოქსეტინით კლინიკურ კვლევაში, მოიმატეს საშუალოდ 1,1 სმ-ით ნაკლები სიმაღლე (p=0,004) და 1,1 კგ-ით ნაკლები წონა (p=0,008), ვიდრე პაციენტებმა, რომლებიც მკურნალობდნენ პლაცებოთი.

რეტროსპექტულ შესატყვის საკონტროლო დაკვირვებით კვლევაში ფლუოქსეტინის ზემოქმედების საშუალო 1.8 წლის განმავლობაში, ფლუოქსეტინით მკურნალობის ქვეშ მყოფი პედიატრიული პაციენტების ზრდა არ იყო განსხვავებული მათი შესატყვისი მკურნალობის გარეშე მყოფი კონტროლის მოსალოდნელი სიმაღლეში ზრდისგან (0.0 სმ, p=0.9673).

5.2. ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ზოგადი მახასიათებლები
შეწოვა

ფლუოქსეტინი ძლიერად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან პერორალური მიღების შემდეგ. მის ბიოშეღწევადობაზე არ მოქმედებს საკვები.

განაწილება

ფლუოქსეტინი მაღალ კავშირშია პლაზმის ცილებთან (დაახლოებით 95%) და ფართოდ არის გავრცელებული (გავრცელების მოცულობა: 20-40 ლ/კგ). პლაზმაში წონასწორული კონცენტრაცია მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან რამდენიმე კვირის შემდეგ. გრძელვადიანი მკურნალობისას წონასწორული კონცენტრაციები უახლოვდება კონცენტრაციებს მკურნალობის 4-5 კვირაში.

ბიოტრანსფორმაცია

ფლუოქსეტინს აქვს არაწრფივი ფარმაკოკინეტიკური პროფილი ღვიძლში მისი პირველი გავლის ეფექტის გამო. პიკური პლაზმური კონცენტრაცია ჩვეულებრივ მიიღწევა 6-8 საათის განმავლობაში. ფლუოქსეტინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება პოლიმორფული CYP2D6 ფერმენტებით. ფლუოქსეტინი მეტაბოლიზდება ძირითადად ღვიძლში და დემეთილაციით გარდაიქმნება მის აქტიურ მეტაბოლიტში ნორფლუოქსეტინი (დესმეთილფლუოქსეტინი).

ელიმინაცია

ფლუოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 4-6 დღეს, ხოლო ნორფლუოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 4-16 დღეს. ეს ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდი უზრუნველყოფს ეფექტის შენარჩუნებას მკურნალობის შეწყვეტიდან 5-6 კვირის განმავლობაში. იგი ძირითადად (დაახლოებით 60%) გამოიყოფა თირკმელებით. ფლუოქსეტინი გადადის დედის რძეში.

წრფივობა/არაწრფივობა

ფლუოქსეტინს აქვს არაწრფივი ფარმაკოკინეტიკური პროფილი ღვიძლში მისი პირველი გავლის ეფექტის გამო.
პაციენტების განსაკუთრებული მახასიათებლები
თირკმლის უკმარისობა

ფლუოქსეტინის ერთჯერადი დოზის მიღებისას პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი, ზომიერი და მძიმე (ანურიით) უკმარისობით, კინეტიკური პარამეტრები უცვლელი იყო ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. თუმცა, განმეორებით მიღებისას, პლაზმაში წონასწორული კონცენტრაცია შეიძლება გაიზარდოს.

ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის უკმარისობის შემთხვევაში (ალკოჰოლური ციროზი), ფლუოქსეტინის და ნორფლუოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება შესაბამისად 7 და 12 დღემდე. გასათვალისწინებელია დოზის ან დოზის სიხშირის შემცირება.

პედიატრიურლი პოპულაცია

ფლუოქსეტინის საშუალო კონცენტრაცია ბავშვებში დაახლოებით ორჯერ აღემატება მოზარდებისას, ხოლო ნორფლუოქსეტინის საშუალო კონცენტრაცია 1,5-ჯერ მეტია. პლაზმაში სტაბილური კონცენტრაცია დამოკიდებულია სხეულის წონაზე და უფრო მაღალია დაბალი წონის ბავშვებში (იხ. ნაწილი 4.2). როგორც მოზრდილებში, ფლუოქსეტინი და ნურფლუოქსეტინი ინტენსიურად გროვდება მრავალჯერადი პერორალური მიღების შემდეგ; წონასწორული კონცენტრაციები მიიღწევა დღიური დოზის მიღებიდან 3-დან 4 კვირამდე.

ხანდაზმულთა პოპულაცია

კინეტიკური პარამეტრები უცვლელი იყო ჯანმრთელ მოხუცებში ახალგაზრდებთან შედარებით.

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური თვისებები

მონაცემები ხელმისაწვდომი არაა.

5.3. პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

არ არსებობს მტკიცებულება კანცეროგენურობის ან მუტაგენურობის შესახებ ინ ვიტრო ან ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში.
ზრდასრული ცხოველების კვლევები

ვირთხების რეპროდუქციის 2 თაობის კვლევაში, ფლუოქსეტინი არ იწვევდა გვერდით ეფექტს ვირთხების შეჯვარებაზე ან ნაყოფიერებაზე, არ იყო ტერატოგენული და არ მოქმედებდა ზრდაზე, განვითარებაზე ან შთამომავლობის რეპროდუქციულ პარამეტრებზე.  დიეტური დოზის კონცენტრაცია დაახლოებით უდრის 1,5, 3,9 და 9,7 მგ ფლუოქსეტინს/კგ სხეულის წონაზე. სათესლე ჯირკვლის წონის დაქვეითება და ჰიპოსპერმატოგენეზი გამოვლინდა მამრ თაგვებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ფლუოქსეტინით მათ დიეტაში დოზით დაახლოებით 31 მგ/კგ დღეში სამი თვის განმავლობაში. თუმცა, რამდენადაც ეს დოზის დონეები აჭარბებდა მაქსიმალურ ტოლერანტ დოზას (MTD), შეინიშნებოდა მნიშვნელოვანი ტოქსიკურობის ნიშნები.

ახალგაზრდა ცხოველების კვლევები
ახალგაზრდა ცხოველების ტოქსიკოლოგიურ კვლევებში ვირთაგვებში, ფლუოქსეტინის ჰიდროქლორიდის 30 მგ/კგ/დღეში მიღებამ პოსტნატალურ 21-დან 90-მდე დღეებში გამოიწვია სათესლე ჯირკვლის შეუქცევადი დეგენერაცია და ნეკროზი, ეპიდიდიმული ეპითელიუმის ვაკუოლაცია, მოუმწიფებლობა და ქალის რეპროდუქციული ტრაქტის უმოქმედობა. სქესობრივი მომწიფების შეფერხება დაფიქსირდა მამაკაცებში (10 და 30 მგ/კგ/დღეში) და ქალებში (30 მგ/კგ/დღეში). ამ აღმოჩენების მნიშვნელობა ადამიანებში უცნობია. ვირთაგვებში, რომლებიც იღებდნენ 30 მგ/კგ-ს, დაფიქსირდა ბარძაყის სიგრძის შემცირება კონტროლთან შედარებით და გამოვლინდა ჩონჩხის კუნთების დეგენერაცია, ნეკროზი და რეგენერაცია. 10 მგ/კგ/დღეში, ცხოველებში მიღწეული პლაზმური დონეები იყო დაახლოებით 0.8-დან 8.8-ჯერ (ფლუოქსეტინი) და 3.6-დან 23.2-ჯერ (ნორფლუოქსეტინი), ვიდრე ჩვეულებრივ აღინიშნება პედიატრიულ პაციენტებში. 3 მგ/კგ/დღეში, ცხოველებში მიღწეული პლაზმური დონეები იყო დაახლოებით 0,04-დან 0,5-ჯერ (ფლუოქსეტინი) და 0,3-დან 2,1-ჯერ (ნორფლუოქსეტინი), ვიდრე ზოგადად მიღწეული დონეები პედიატრიულ პაციენტებში.

ახალგაზრდა თაგვებზე ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ სეროტონინის გადამტანის ინჰიბირება ხელს უშლის ძვლის ფორმირების პროგრესს. როგორც ჩანს, ეს აღმოჩენა მხარდაჭერილია კლინიკური დასკვნებით. ამ ეფექტის შექცევადობა არ არის დადგენილი.

სხვა კვლევამ არასრულწლოვან თაგვებზე (მკურნალობდნენ მშობიარობის შემდგომ 4-დან 21-მდე დღეებში) აჩვენა, რომ სეროტონინის გადამტანის დათრგუნვა გრძელვადიან გავლენას ახდენდა თაგვების ქცევაზე. ამ ეფექტის შექცევადობა არ არის დადგენილი. ამ აღმოჩენის კლინიკური მნიშვნელობა დადგენილი არ არის.

6. ფარმაცევტული თვისებები
6.1. დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

● პრეჟელატინიზირებული სახამებელი
● დიმეტიკონი 350 CS
კაფსულის საღებავი
FDC ლურჯი No:1, რკინის ოქსიდი, ტიტანის დიოქსიდი
ჟელატინი (ცხოველური ჟელატინი)

6.2 შეუთავსებლობა

არ არსებობს

6.3ვარგისიანობის ვადა

36 თვე

6.4. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

ინახება ოთახის, 30°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე. დაიცავით სინათლისგან.

6.5. შეფუთვის ბუნება და შემადგენლობა

PVC/PE/PVDC ალუმინის ფოლგის ბლისტერი
ბლისტერული შეფუთვა, რომელიც შეიცავს 16 და 24 კაფსულას
ყველა ზომის შეფუთვა შეიძლება არ იყოს გაყიდვაში.

6.6. სპეციალური სიფრთხილის ზომები უტილიზაციისას და სხვა მოპყრობის წესები

გამოუყენებელი პროდუქტები ან ნარჩენები უნდა განადგურდეს „სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის რეგლამენტის“ და „შეფუთვისა და ნარჩენების კონტროლის წესების“ შესაბამისად.