Celebrex - ცელებრექსი 200მგ 20 კაფსულა

ცელებრექსი ^®

 

სავაჭრო დასახელება: ცელებრექსი ^®

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: ცელეკოქსიბი

სამკურნალწამლო ფორმა: კაფსულები

შემადგენლობა

(1 კაფსულაზე): აქტიური ნივთიერება: ცელეკოქსიბი - 100 მგ ან 200 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები:

100 მგ და 200 მგ კაფსულები

ლაქტოზის მონოჰიდრატი 149,7 მგ/49,8 მგ, ნატრიუმის ლაურილსულფატი 8,1 მგ/8,1 მგ, პოვიდონი K30 6,8მგ/6,7მგ, ნატრიუმის კროსკარმელოზა 2,7მგ/2,7მგ, მაგნიუმის სტეარატი 2,7მგ/2,7მგ; გარსი: ტიტანის დიოქსიდი დაახლოებით 1,7მგ, ჟელატინი დაახლოებით 58,3მგ. მელანი 100 მგ კაფსულებისთვის (ცისფერი მელანი SB-6018): შელაქი 22-27%, ეთანოლი 33-38%, იზოპროპანოლი 0,5-4%, ბუთანოლი 4-8%, პროპილენგლიკოლი 3-6%, ამიაკის ხსნარი 1-2%, ალუმინის ლაქი ცისფერი FD&C Blue #2 ინდიგოტინის საღებავის ფუძეზე (E132) 24-28%. მელანი 200 მგ კაფსულებისთვის (ყვითელი მელანი SB-3002): შელაქი 22-27%, ეთანოლი 33-38%, იზოპროპანოლი 3-7%, ბუთანოლი 4-9%, პროპილენგლიკოლი 3-6%, ამიაკის ხსნარი 1-2%, საღებავი რკინის ყვითელი ოქსიდი (E172) 18-22%.

აღწერილობა:

100 მგ კაფსულა: გაუმჭვირვალე თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის, მკვრივი ჟელატინის კაფსულა ცისფერ ზოლებზე თეთრი მარკირებით: "100" - კაფსულის ერთ ნაწილზე და "7767" - მეორე ნაწილზე.

200 მგ კაფსულა: გაუმჭვირვალე თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის, მკვრივი ჟელატინის კაფსულა ყვითელ ზოლებზე თეთრი მარკირებით: "200" - კაფსულის ერთ ნაწილზე და "7767" - მეორე ნაწილზე.

კაფსულის შემადგენლობა: თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის გრანულები.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება (აასს).

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ძირითადად ციკლოოქსიგენაზა-2-ის (ცოგ-2) ინჰიბირების ხარჯზე ანთებითი პროსტაგლანდინების (Pg) წარმოქმნის ბლოკირებით, ცელეკოქსიბს გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი მოქმედება. ცოგ-2-ის ინდუქცია ხდება ანთების საპასუხოდ და იწვევს პროსტაგლანდინების, ძირითადად პროსტაგლანდინ E₂-ის, სინთეზსა და დაგროვებას, ამასთანავე ხდება ანთებითი პროცესის გაძლიერება (შეშუპება და ტკივილი). თერაპიული დოზებით ადამიანისთვის გამოყენებისას ცელეკოქსიბი მნიშვნელოვნად არ აინჰიბირებს ციკლოოქსიგენაზა 1-ს (ცოგ-1) და არ ახდენს გავლენას პროსტაგლანდინებზე, რომლებიც სინთეზირდება ცოგ-1-ის აქტივაციის შედეგად, ასევე არ ახდენს გავლენას ნორმალურ ფიზიოლოგიურ პროცესებზე, რომლებიც დაკავშირებულია ცოგ-1-თან და რომლებიც მიმდინარეობს ქსოვილებში, პირველ რიგში კი კუჭის, ნაწლავის ქსოვილებში და თრომბოციტებში.

გავლენა თირკმელების ფუნქციაზე

ცელეკოქსიბი აქვეითებს PgE ₂ და 6-კეტო-PgF ₁ (პროსტაციკლინის მეტაბოლიტი) შარდით გამოყოფას, მაგრამ არ ახდენს გავლენას შრატის თრომბოქსან B₂-ზე და შარდით 11-დეჰიდრო-თრომბოქსან B₂-ის, თრომბოქსანის მეტაბოლიტის (ორივე ცოგ-1-ის პროდუქტია) გამოყოფაზე. ცელეკოქსიბი არ იწვევს გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარის (გფს) დაქვეითებას ხანდაზმულ პაციენტებსა და თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის მქონე პირებში, ტრანზიტორულად აქვეითებს ნატრიუმის გამოყოფას. ართრიტის მქონე პაციენტებში პერიფერიული შეშუპებების, არტერიული ჰიპერტენზიისა და გულის უკმარისობის განვითარების სიხშირე შეიძლება შედარდეს იგივე მაჩვენებელთან ცოგ-ის არასელექციური ინჰიბიტორების მიღების ფონზე, რომლებსაც გააჩნია მაინჰიბირებელი აქტივობა ცოგ-1-ის და ცოგ-2-ის მიმართ. ეს ეფექტი უფრო მეტად იყო გამოხატული პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ მკურნალობა დიურეზულებით. მიუხედავად ამისა, არ აღინიშნებოდა არტერიული წნევის მომატების და გულის უკმარისობის განვითარების შემთხვევათა სიხშირის გაზრდა, ხოლო პერიფერიული შეშუპება იყო მსუბუქი ხარისხის და ქრებოდა დამოუკიდებლად.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

უზმოზე მიღებისას ცელეკოქსიბი კარგად შეიწოვება, სისხლის პლაზმაში მაქსიმალურ კონცენტრაციას (Cmax) აღწევს დაახლოებით 2-3 საათში. 200 მგ-ის მიღების შემდეგ სისხლის პლაზმაში Cmax შეადგენს 705 ნგ/მლ. პრეპარატის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა არ გამოკვლეულა. Cmax და ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ ფართობი "კონცენტრაცია-დრო" (AUC) დაახლოებით მიღებული დოზის პროპორციულია, დოზების დიაპაზონში 200 მგ-მდე 2-ჯერ დღე-ღამეში; ცელეკოქსიბის უფრო დიდი დოზების მიღებისას Cmax და AUC-ის მატების ხარისხი ნაკლებ პროპორციულია.

განაწილება

კავშირი სისხლის პლაზმის ცილებთან არ არის დამოკიდებული კონცენტრაციაზე და შეადგენს დაახლოებით 97%-ს, ცელეკოქსიბი არ უკავშირდება სისხლის ერითროციტებს. ცელეკოქსიბი გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს.

მეტაბოლიზმი

ცელეკოქსიბი მეტაბოლიზდება ღვიძლში ჰიდროქსილირების, ჟანგვის და ნაწილობრივ გლუკურონირების გზით. მეტაბოლიზმი ძირითადად მიმდინარეობს ციტოქრომ P450 CYP2C9-ის მონაწილეობით (იხ. პარაგრაფი "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან"). სისხლში აღმოჩენილი მეტაბოლიტები ცოგ-1-ისა და ცოგ-2-ის მიმართ ფარმაკოლოგიურად აქტიურები არ არიან. ციტოქრომი P450 CYP2C9-ის აქტივობა დაქვეითებულია გენეტიკური პოლიმორფიზმის მქონე პირებში, როგორიცაა CYP2C9*3-ით ჰომოზიგოტური პოლიმორფიზმი, რომელიც იწვევს ენზიმების ეფექტიანობის შემცირებას.

გამოყოფა

ცელეკოქსიბი მეტაბოლიზდება ღვიძლში, გამოიყოფა ნაწლავიდან და თირკმელებით მეტაბოლიტების (57% და 27%, შესაბამისად) სახით, მიღებული დოზის 1%-ზე ნაკლები - უცვლელი სახით. განმეორებითი მიღებისას ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 8-12 საათს, კლირენსი კი დაახლოებით 500 მლ/წთ. განმეორებითი მიღებისას სისხლის პლაზმაში წონასწორობის კონცენტრაციები მიიღწევა მე-5 დღისთვის. ძირითადი ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების (AUC, Cmax, ნახევარგამოყოფის პერიოდი) ვარიაბელობა შეადგენს დაახლოებით 30%-ს. განაწილების საშუალო მოცულობა წონასწორობის მდგომარეობაში დაახლოებით 500 ლიტრია/70 კგ-ზე ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოზრდილ პაციენტებში, რაც მიუთითებს ცელეკოქსიბის ფართო განაწილებაზე ქსოვილებში.

საკვების მიღების გავლენა

ცელეკოქსიბის მიღება ცხიმიან საკვებთან ერთად ზრდის Cmax-ის მიღწევის დროს დაახლოებით 4 საათით და აძლიერებს სრულ შეწოვას დაახლოებით 20%-ით.

პაციენტების სპეციალური ჯგუფები

ხანდაზმული პაციენტები

65 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში აღინიშნება ცელეკოქსიბის Cmax და AUC საშუალო მნიშვნელობების ზრდა 1,5-2-ჯერ, რაც მეტწილად განპირობებულია სხეულის მასის ცვლილებით, და არა ასაკით (ხანდაზმულ პაციენტებს, როგორც წესი, აღენიშნებათ სხეულის შედარებით მცირე საშუალო მასა, ვიდრე უფრო ახალგაზრდა ასაკის პირებს, რის გამოც, მათ აღენიშნებათ ცელეკოქსიბის უფრო მაღალი კონცენტრაციები). იმავე მიზეზით ხანდაზმულ ქალებს, ჩვეულებრივ, აღენიშნებათ სისხლის პლაზმაში პრეპარატის უფრო მაღალი კონცენტრაცია, ვიდრე ხანდაზმულ მამაკაცებს. ფარმაკოკინეტიკის აღნიშნული თავისებურებები, როგორც წესი, არ საჭიროებს დოზის კორექციას. ამის მიუხედავად, ხანდაზმულმა პაციენტებმა 50 კგ-ზე ნაკლები სხეულის წონით მკურნალობა უნდა დაიწყონ მინიმალური რეკომენდებული დოზით.

რასა

ნეგროიდული რასის წარმომადგენლებში ცელეკოქსიბის AUC დაახლოებით 40%-ით მეტია, ვიდრე ევროპელებში. ამ ფაქტის მიზეზი და კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

ღვიძლის მსუბუქი ხარისხის უკმარისობის (კლასი A ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) მქონე პაციენტებში ცელეკოქსიბის პლაზმური კონცენტრაციები უმნიშვნელოდ იცვლება. ღვიძლის საშუალო ხარისხის სიმძიმის უკმარისობის (კლასი B ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) მქონე პაციენტებში სისხლის პლაზმაში ცელეკოქსიბის კონცენტრაცია შეიძლება გაიზარდოს თითქმის 2-ჯერ.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევა

ხანდაზმულ პაციენტებში გფს-ის დაქვეითებით >65 მლ/წთ/1,73 მ², დაკავშირებული ასაკობრივ ცვლილებებთან, და პაციენტებში, რომელთა გფს 35-60 მლ/წთ/1,73 მ ² ტოლია, ცელეკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება. არ ვლინდება მნიშვნელოვანი კავშირი შრატის კრეატინინის (ან კრეატინინის კლირენსისა) და ცელეკოქსიბის კლირენსს შორის. ვარაუდობენ, რომ თირკმელების მძიმე ხარისხის უკმარისობის არსებობა არ ახდენს გავლენას ცელეკოქსიბის კლირენსზე, რადგან მისი გამოყოფის ძირითად გზას წარმოადგენს ღვიძლში არააქტიურ მეტაბოლიტებად გარდაქმნა.

გამოყენების ჩვენება

ოსტეოართროზის, რევმატოიდული ართრიტისა და მაანკილოზებელი სპონდილიტის სიმპტომური მკურნალობა.

ტკივილის სინდრომი (ტკივილი ზურგში, ძვალ-კუნთოვანი, პოსტოპერაციული და სხვა ტიპის ტკივილი).

პირველადი დისმენორეის მკურნალობა.

უკუჩვენება

ჰიპერმგრძნობელობა ცელეკოქსიბის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა კომპონენტის მიმართ.

ცნობილი მომატებული მგრძნობელობა სულფონამიდების მიმართ.

ბრონქული ასთმის, ცხვირის და ცხვირის წიაღების მორეციდივე პოლიპოზის და აცეტილსალიცილის მჟავის ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს), მათ შორის ცოგ-2-ის სხვა ინჰიბიტორების, სრული ან არასრული შეთავსება (მათ შორის ანამნეზში).

აორტოკორონარული შუნტირების შემდგომი პერიოდი.

კუჭის ან თორმეტგოჯა ნაწლავის ლორწოვანი გარსის აქტიური ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები, ან კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების სტადიაში ან კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა.

ნაწლავის ანთებითი დაავადებები (კრონის დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი) გამწვავების სტადიაში.

გულის ქრონიკული უკმარისობა (II-IV ფუნქციური კლასი NYHA-ს კლასიფიკაციით).

კლინიკურად დადასტურებული გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების დაავადებები და ცერებროვასკულური დაავადებები გამოხატულ სტადიაში.

ჰემორაგიული ინსულტი.

სუბარაქნოიდური სისხლჩაქცევა.

ორსულობა და ძუძუთი კვების პერიოდი (იხ. პარაგრაფი “გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში“).

ღვიძლის მძიმე უკმარისობა (არ არის გამოყენების გამოცდილება).

თირკმელების მძიმე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ ნაკლები), თირკმელების პროგრესირებადი დაავადებები, დადასტურებული ჰიპერკალიემია (არ არის გამოყენების გამოცდილება).

ლაქტაზის დეფიციტი, ლაქტოზის აუტანლობა, გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბცია.

18 წლამდე ასაკი (არ არის გამოყენების გამოცდილება).

სიფრთხილით

ცელებრექსი სიფრთხილის ზომების დაცვით გამოიყენება შემდეგი მდგომარეობების დროს: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებები (კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება, სისხლდენა ანამნეზში), Helicobacter pylori-ს ინფექცია; ანტიკოაგულანტებთან (ვარფარინთან), ანტიაგრეგანტებთან (აცეტილსალიცილის მჟავა, კლოპიდოგრელი), პერორალურ გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან (პრედნიზოლონი), დიურეზულებთან, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციურ ინჰიბიტორებთან (ციტალოპრამი, ფლუოქსეტინი, პაროქსეტინი, სერტრალინი), დიგოქსინთან ერთდროულად გამოყენება; სითხის შეკავება და შეშუპება; ღვიძლის ფუნქციის საშუალო ხარისხის სიმძიმის დარღვევები (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“), ანამნეზში ღვიძლის დაავადებები, ღვიძლის პორფირია; თირკმელების ქრონიკული უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30-60 მლ/წთ); ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის მნიშვნელოვანი შემცირება (მათ შორის ქირურგიული ჩარევის შემდეგ); გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებები, არტერიული ჰიპერტენზია (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“); ცერებრო-ვასკულური დაავადებები; დისლიპიდემია/ჰიპერლიპიდემია; შაქრიანი დიაბეტი; პერიფერიული არტერიების დაავადებები; იზოფერმენტ CYP2C9-ის ინჰიბიტორებთან ერთდროულად გამოყენება; პაციენტებში, რომლებიც არიან ნელი მეტაბოლიზატორები ან არსებობს ეჭვი ასეთ მდგომარეობაზე; აასს-ის ხანგრძლივი გამოყენება; მძიმე სომატური დაავადებები; ხანდაზმული პაციენტები (მათ შორის დიურეზულების მიღების შემთხვევაში, დასუსტებული პაციენტები სხეულის დაბალი წონით); მოწევა; ტუბერკულოზი; ალკოჰოლიზმი.

გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში

ორსულებში ცელეკოქსიბის გამოყენების საკმარისი მონაცემები არ არსებობს. ორსულობის დროს პრეპარატ ცელებრექსის ^® გამოყენების პოტენციური რისკი დადგენილი არ არის, მაგრამ არც მისი გამორიცხვა შეიძლება.

აასს-ის, მათ შორის ცელეკოქსიბის, გამოყენებისას მოქმედების მექანიზმის შესაბამისად ზოგიერთ ქალში შეიძლება განვითარდეს ცვლილებები საკვერცხეებში, რაც შეიძლება გახდეს გართულებების მიზეზი ორსულობის დროს ან ფერტილობის დარღვევის მიზეზი. ქალებში, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას ან რომლებსაც უტარდებათ გამოკვლევა უშვილობასთან დაკავშირებით, უნდა იქნას განხილული აასს-ით, მათ შორის ცელეკოქსიბით, მკურნალობის შეწყვეტის საკითხი.

ცელეკოქსიბმა, რომელიც მიეკუთვნება პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების ჯგუფს, ორსულობის პერიოდში, განსაკუთრებით III ტრიმესტრში, მიღებისას შეიძლება გამოიწვიოს საშვილოსნოს შეკუმშვების სისუსტე და არტერიული სადინრის ნაადრევი დახშობა. პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენება ორსულობის ადრეულ ეტაპზე შეიძლება უარყოფითად აისახოს ორსულობის მიმდინარეობაზე.

პრეპარატ ცელებრექსის ^® გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს და ძუძუთი კვების პერიოდში (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“). ორსულობის მეორე ან მესამე ტრიმესტრში აასს-ს შეუძლია გამოიწვიოს ნაყოფში თირკმელების ფუნქციის დარღვევის პროვოცირება, რაც შეიძლება იწვევდეს ამნიონური სითხის მოცულობის შემცირებას ან მცირეწყლიანობას მძიმე შემთხვევებში. ეს მოვლენები შეიძლება აღინიშნოს მკურნალობის დაწყებისთანავე და ჩვეულებრივ შექცევადია. ორსულებში, რომლებიც იღებენ ცელეკოქსიბს, საჭიროა სანაყოფე წყლების მოცულობის მკაცრი მონიტორინგი.

არსებობს შეზღუდული ცნობები იმის შესახებ, რომ ცელეკოქსიბი გამოიყოფა დედის რძეში. კვლევებმა აჩვენა, რომ ცელეკოქსიბი გამოიყოფა დედის რძეში ძალიან დაბალ კონცენტრაციებში. მიუხედავად ამისა, ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვში ცელეკოქსიბის გვერდითი ეფექტების განვითარების პოტენციური შესაძლებლობის მხედველობაში მიღებით, უნდა შეფასდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის ან ცელეკოქსიბის მიღების შეწყვეტის მიზანშეწონილობა, დედისათვის პრეპარატ ცელებრექსის ^® მიღების აუცილებლობის გათვალისწინებით.

გამოყენების წესი და დოზები

პერორალურად, დაუღეჭავად, წყლის მიყოლებით, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

ვინაიდან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ შესაძლო გართულებების რისკი შეიძლება გაიზარდოს პრეპარატ ცელებრექსის ^® დოზისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის გაზრდასთან ერთად, პრეპარატი მიიღება რაც შეიძლება მოკლე დროის განმავლობაში პრეპარატის უმცირესი ეფექტიანი დოზით. დღე-ღამის მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა ხანგრძლივი მიღების შემთხვევაში არის 400 მგ.

ოსტეოართროზის სიმპტომური მკურნალობა: რეკომენდებული დოზა შეადგენს 200 მგ დღე-ღამეში 1 ან 2-ჯერადი მიღებით.

რევმატოიდული ართრიტის სიმპტომური მკურნალობა: ცელეკოქსიბის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 100 ან 200 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში.

მაანკილოზებელი სპონდილიტის სიმპტომური მკურნალობა: ცელეკოქსიბის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 200 მგ დღე-ღამეში 1 ან 2-ჯერადი მიღებით. ზოგ შემთხვევაში აღნიშნულია დღე-ღამეში 400 მგ-ის მიღების ეფექტიანობა.

ტკივილის სინდრომის მკურნალობა: ცელეკოქსიბის რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 400 მგ-ს, აუცილებლობის შემთხვევაში, მომდევნო, დამატებითი დოზის 200 მგ მიღებით პირველ დღეს. მომდევნო დღეებში რეკომენდებული დოზა შეადგენს 200 მგ-ს 2-ჯერ დღე-ღამეში აუცილებლობის მიხედვით.

პირველადი დისმენორეის მკურნალობა: ცელეკოქსიბის რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 400 მგ, აუცილებლობის შემთხვევაში, მომდევნო, დამატებითი დოზის 200 მგ მიღებით პირველ დღეს. მომდევნო დღეებში რეკომენდებული დოზა შეადგენს 200 მგ-ს 2-ჯერ დღე-ღამეში აუცილებლობის მიხედვით.

ხანდაზმული პაციენტები: ჩვეულებრივ, დოზის კორექცია საჭირო არ არის. მიუხედავად ამისა, პაციენტებმა 50 კგ-ზე ნაკლები სხეულის წონით უკეთესია დაიწყონ მკურნალობა ყველაზე დაბალი რეკომენდებული დოზით.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: ღვიძლის მსუბუქი ხარისხის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კლასი A ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) დოზის კორექცია საჭირო არ არის. ღვიძლის საშუალო ხარისხის უკმარისობის (კლასი B ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) მქონე პაციენტებში საჭიროა პრეპარატის რეკომენდებული საწყისი დოზის განახევრება. ღვიძლის მძიმე ხარისხის უკმარისობის (კლასი C ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) მქონე პაციენტებში პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს (იხ. პარაგრაფები “განსაკუთრებული მითითება“, “უკუჩვენება“).

თირკმელების ფუნქციის დარღვევა: თირკმელების მსუბუქი და საშუალო უკმარისობის დროს დოზის კორექცია საჭირო არ არის. თირკმელების მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს (იხ. პარაგრაფები “განსაკუთრებული მითითება“, “უკუჩვენება“).

ფლუკონაზოლთან ერთდროულად გამოყენება: ფლუკონაზოლისა (იზოფერმენტ CYP2C9-ის ინჰიბიტორი) და პრეპარატ ცელებრექსის ^® ერთდროულად გამოყენებისას საჭიროა პრეპარატის რეკომენდებული საწყისი დოზის განახევრება. საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა იზოფერმენტ CYP2C9-ის სხვა ინჰიბიტორებთან ერთდროულად გამოყენებისას.

ცელებრექსი ^® სიფრთხილის ზომების დაცვით გამოიყენება პაციენტებში, რომლებიც არიან ნელი მეტაბოლიზატორები, ან არსებობს ეჭვი ასეთ მდგომარეობაზე, რადგან აღნიშნულმა შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში ცელეკოქსიბის მაღალი კონცენტრაციის დაგროვება. ამ ჯგუფის პაციენტებში საჭიროა პრეპარატის რეკომენდებული საწყისი დოზის განახევრება.

გვერდითი მოქმედება

სიხშირის შეფასების კრიტერიუმები: ძალიან ხშირად - >10%; ხშირად - >1% და <10%; არც ისე ხშირად - >0,1% და <1%; იშვიათად - >0,01% და <0,1%, ძალიან იშვიათად - <0,01%.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ხშირად -პერიფერიული შეშუპება, არტერიული წნევის მომატება, მათ შორის არტერიული ჰიპერტენზიის მიმდინარეობის დამძიმება; არც ისე ხშირად- “წამოხურება“, გულისცემის შეგრძნება; იშვიათად -გულის ქრონიკული უკმარისობის გამოვლინება, არითმია, ტაქიკარდია, იშემიური ინსულტი და მიოკარდიუმის ინფარქტი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად -ტკივილი მუცლის არეში, დიარეა, დისპეფსია, მეტეორიზმი, ღებინება; არც ისე ხშირად - კბილების დაავადებები (პოსტექსტრაქციული ალვეოლიტი); იშვიათად - კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული, წყლულები საყლაპავში; ძალიან იშვიათად - ნაწლავის პერფორაცია, პანკრეატიტი.

ნერვული სისტემის მხრივ: ხშირად -თავბრუსხვევა, უძილობა; არც ისე ხშირად - მოუსვენრობა, კუნთების ტონუსის მომატება, ძილიანობა; იშვიათად - ცნობიერების არევა (ფსიქოზი).

თირკმელებისა და საშარდე სისტემის მხრივ: ხშირად- საშარდე გზების ინფექცია.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ხშირად -ბრონქიტი, ხველა, სინუსიტი, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები; არც ისე ხშირად - ფარინგიტი, რინიტი.

კანის საფარის მხრივ: ხშირად - კანის ქავილი (მათ შორის გენერალიზებული), კანზე გამონაყარი; არც ისე ხშირად - ჭინჭრის ციება, ეკქიმოზი; იშვიათად -ალოპეცია.

სისხლის მხრივ: არც ისე ხშირად - ანემია, ეკქიმოზი; იშვიათად - თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად - ანგიონევროზული შეშუპება; ძალიან იშვიათად - ბულოზური გამონაყარი (ბულოზური დერმატიტი).

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: არც ისე ხშირად - ხმაური ყურებში, არამკვეთრი მხედველობა.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ: არც ისე ხშირად - “ღვიძლის“ ფერმენტების აქტივობის მომატება (მათ შორის, ალანინამინოტრანსფერაზის და ასპარტატამინოტრანსფერაზის).

ზოგადი: არც ისე ხშირად - ჰიპერმგრძნობელობა, გრიპის მსგავსი სინდრომი, შემთხვევითი ტრავმები, სახის შეშუპება.

გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გამოვლენილია პოსტმარკეტინგული დაკვირვებების დროს :

მიუხედავად იმისა, რომ ეს რეაქციები გამოვლინდა პოსტმარკეტინგული დაკვირვების დროს, ისინი დაყოფილია სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირად - >10%; ხშირად - >1% და <10%; არც ისე ხშირად - >0,1% და <1%; იშვიათად - >0,01% და <0,1%, ძალიან იშვიათად - <0,01%, სიხშირე უცნობია - არსებული მონაცემების საფუძველზე სიხშირის შეფასება შეუძლებელია.

იმუნური სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად -ანაფილაქსიური რეაქციები.

ნერვული სისტემის მხრივ: იშვიათად- ჰალუცინაციები; ძალიან იშვიათად - სისხლჩაქცევა თავის ტვინში, ასეპტიკური მენინგიტი, გემოს შეგრძნებების დაკარგვა, ყნოსვის შეგრძნების დაკარგვა.

მხედველობის ორგანოს მხრივ: არც ისე ხშირად - კონიუნქტივიტი.

სისხლძარღვების მხრივ: ძალიან იშვიათად -ვასკულიტი.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: იშვიათად- ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია, პნევმონიტი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: იშვიათად - კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ: იშვიათად- ჰეპატიტი; ძალიან იშვიათად - ღვიძლის უკმარისობა, ფულმინანტური ჰეპატიტი, ღვიძლის ნეკროზი (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“, ქვეპარაგრაფი “გავლენა ღვიძლის ფუნქციაზე“), ქოლესტაზი, ქოლესტაზური ჰეპატიტი, სიყვითლე.

კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრივ: იშვიათად - ფოტომგრძნობელობის რეაქციები; ძალიან იშვიათად -სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, მრავალფორმიანი ერითემა, ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სამკურნალო საშუალებებით გამოწვეული გამონაყარი ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS ან ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომი), მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი, ექსფოლიაციური დერმატიტი.

თირკმელებისა და საშარდე სისტემის მხრივ: იშვიათად -თირკმელების მწვავე უკმარისობა (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“, ქვეპარაგრაფი “გავლენა თირკმელების ფუნქციაზე“), ჰიპონატრიემია; ძალიან იშვიათად - ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, მინიმალური ცვლილებების დაავადება.

რეპროდუქციული სისტემის მხრივ: იშვიათად - მენსტრუალური ციკლის დარღვევა; სიხშირე უცნობია ^† - ქალებში ფერტილობის დაქვეითება (იხ. პარაგრაფი “გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში“).

სისტემური დარღვევები: არც ისე ხშირად - ტკივილი გულ-მკერდის არეში.

^† ქალები, რომლებიც გეგმავდნენ ორსულობას, გაირიცხნენ კვლევიდან, ამიტომ ისინი არ იყვნენ აღრიცხული რეაქციის სიხშირის დათვლისას.

დოზის გადაჭარბება

დოზის გადაჭარბების კლინიკური გამოცდილება შეზღუდულია. კლინიკურად მნიშვნელოვანი გვერდითი მოვლენების გარეშე გამოყენებული იქნა ერთჯერადი დოზები 1200 მგ-მდე და მრავალჯერადი დოზები 1200 მგ-მდე დღე-ღამეში 2-ჯერ მიღებით.

დოზის გადაჭარბებაზე ეჭვის არსებობის შემთხვევაში აუცილებელია შესაბამისი შემანარჩუნებელი თერაპიის ჩატარება. სავარაუდოდ დიალიზი არ არის ეფექტიანი მეთოდი პრეპარატის სისხლიდან გამოსაყვანად მისი სისხლის პლაზმის ცილასთან მაღალი ხარისხის შეკავშირების გამო.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ცელეკოქსიბის იზოფერმენტ CYP2C9-ის ინჰიბიტორებთან ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში მისი კონცენტრაციის მატება. ასეთ შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს ცელეკოქსიბის დოზის შემცირება.

ცელეკოქსიბის იზოფერმენტ CYP2C9-ის ისეთ ინდუქტორებთან ერთდროულად გამოყენებამ, როგორიცაა რიფამპიცინი, კარბამაზეპინი და ბარბიტურატები, შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში მისი კონცენტრაციის დაქვეითება. ასეთ შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს ცელეკოქსიბის დოზის გაზრდა.

ფარმაკოკინეტიკის კლინიკურმა კვლევებმა და in vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ მართალია ცელეკოქსიბი არ არის იზოფერმენტ CYP2D6-ის სუბსტრატი, მაგრამ აინჰიბირებს მის აქტივობას. ამიტომ, არსებობს ალბათობა in vivo სამკურნალწამლო ურთიერთქმედებისა პრეპარატებთან, რომელთა მეტაბოლიზმიც დაკავშირებულია იზოფერმენტ CYP2D6-თან.

ვარფარინი და სხვა ანტიკოაგულანტები: ერთდროულად მიღებისას შესაძლებელია პროთრომბინის დროის გაზრდა.

ფლუკონაზოლი, კეტოკონაზოლი: ერთხელ დღე-ღამეში 200 მგ ფლუკონაზოლის ერთდროულად გამოყენებისას აღინიშნება სისხლის პლაზმაში ცელეკოქსიბის კონცენტრაციის 2-ჯერ გაზრდა. ასეთი ეფექტი დაკავშირებულია ფლუკონაზოლის მიერ ცელეკოქსიბის მეტაბოლიზმის დათრგუნვასთან იზოფერმენტ CYP2C9-ით. პაციენტებს, რომლებიც იღებენ ფლუკონაზოლს (იზოფერმენტ CYP2C9-ის ინჰიბიტორს), ენიშნებათ ცელეკოქსიბის რეკომენდებული დოზის ნახევარი (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“). კეტოკონაზოლი (იზოფერმენტ CYP3A4-ის ინჰიბიტორი) არ ახდენს კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას ცელეკოქსიბის მეტაბოლიზმზე.

დექსტრომეტორფანი და მეტოპროლოლი: დადგენილია, რომ დღე-ღამეში 200 მგ დოზით ცელეკოქსიბის ერთდროულად გამოყენება იწვევდა დექსტრომეტორფანისა და მეტოპროლოლის (იზოფერმენტ CYP2D6-ის სუბსტრატები) კონცენტრაციების მატებას 2,6 და 1,5-ჯერ, შესაბამისად. კონცენტრაციების ასეთი მატება დაკავშირებულია იზოფერმენტ CYP2D6-ის სუბსტრატების მეტაბოლიზმის ინჰიბირებასთან ცელეკოქსიბის მიერ თავად იზოფერმენტ CYP2D6-ის აქტივობის ინჰიბირების მეშვეობით. ამასთან დაკავშირებით, ცელეკოქსიბით თერაპიის დაწყების პერიოდში საჭიროა იზოფერმენტ CYP2D6-ის სუბსტრატების დოზის შემცირება, ცელეკოქსიბით მკურნალობის დასრულების შემდეგ კი - ამ პრეპარატების დოზის გაზრდა.

მეტოტრექსატი: არ აღინიშნებოდა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ცელეკოქსიბსა და მეტოტრექსატს შორის.

ჰიპოტენზიური პრეპარატები, მათ შორის ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორები / ანგიოტენზინ II-ის ანტაგონისტები (ან ანგიოტენზინის რეცეპტორების ბლოკერები), დიურეზულები და ბეტა-ადრენობლოკერები: პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებამ შეიძლება დააქვეითოს ჰიპოტენზიური პრეპარატების, მათ შორის აგფ ინჰიბიტორების ან/და ანგიოტენზინის რეცეპტორების ბლოკერების, დიურეზულების და ბეტა-ადრენობლოკერების ეფექტი. ეს ურთიერთქმედება მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ცელეკოქსიბის გამოყენებისას აგფ ინჰიბიტორებთან ან/და ანგიოტენზინის რეცეპტორების ბლოკერებთან, დიურეზულებთან და ბეტა-ადრენობლოკერებთან ერთად.

ხანდაზმულ პაციენტებში, გაუწყლოების მქონე პაციენტებში (მათ შორის, დიურეზულებით მკურნალობის შემთხვევაში) ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში აასს-ის, მათ შორის ცოგ-2-ის სელექციური ინჰიბიტორების, აგფ ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ-II ანტაგონისტების და დიურეზულების, ერთდროულად მიღებისას შესაძლებელია თირკმელების ფუნქციის გაუარესება, თირკმელების შესაძლო მწვავე უკმარისობის ჩათვლით. ჩვეულებრივ, ეს ეფექტები შექცევადია. ამასთან დაკავშირებით, საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა ამ პრეპარატების ერთდროულად გამოყენებისას. ასეთ შემთხვევებში მიზანშეწონილია თავდაპირველად რეჰიდრატაციის ჩატარება, შემდეგ კი პრეპარატ ცელებრექსით ^® მკურნალობის დაწყება. გარდა ამისა, საჭიროა განიხილოს თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგის ჩატარების შესაძლებლობა თერაპიის დასაწყისში და პერიოდულად პრეპარატების კომბინირებული გამოყენების დროს.

ციკლოსპორინი:იმის გათვალისწინებით, რომ აასს გავლენას ახდენს პროსტაგლანდინების თირკმლისმიერ სინთეზზე, მათ შეუძლია გაზარდოს ნეფროტოქსიურობის განვითარების რისკი ციკლოსპორინთან ერთდროულად გამოყენებისას.

დიურეზული საშუალებები: ადრე ცნობილ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს ზოგიერთ პაციენტში შეუძლია დააქვეითოს ფუროსემიდის და თიაზიდების ნატრიურეზული ეფექტი პროსტაგლანდინების თირკმლისმიერი სინთეზის დაქვეითების ხარჯზე, ეს უნდა იქნას გათვალისწინებული ცელეკოქსიბის დანიშვნისას.

პერორალური კონტრაცეპტივები: კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა კონტრაცეპტული კომბინაციის (1მგ ნორეტისტერონი/35 მკგ ეთინილესტრადიოლი) ფარმაკოკინეტიკაზე არ არის აღნიშნული.

ლითიუმი: ლითიუმისა და ცელეკოქსიბის ერთდროულად მიღებისას აღინიშნა სისხლის პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის მატება დაახლოებით 17%-ით. პაციენტები, რომლებიც მკურნალობენ ლითიუმით, უნდა იმყოფებოდნენ მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ ცელეკოქსიბის მიღებისას ან მოხსნისას.

სხვა აასს: თავი შეიკავეთ ცელეკოქსიბისა და სხვა აასს-ის (რომლებიც არ შეიცავს აცეტილსალიცილის მჟავას) ერთდროულად გამოყენებისგან.

ლიზინოპრილის კვლევის შედეგები: 28 დღიან კვლევაში პირველი და მე-2 ხარისხის არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტების მონაწილეობით, რომლებიც ამასთან დაკავშირებით ღებულობდნენ ლიზინოპრილს, იყო დადგენილი, რომ დღე-ღამეში ორჯერ 200 მგ დოზით ცელეკოქსიბის ერთდროულად გამოყენება არ იწვევდა საშუალო სისტოლური ან დიასტოლური წნევის კლინიკურად მნიშვნელოვან ზრდას (დადგენილია არტერიული წნევის 24 საათიანი მონიტორინგის შედეგებით), პლაცებოსთან შედარებით. იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ცელეკოქსიბს დოზით 200 მგ დღე-ღამეში ორჯერ, 48%-ს არ აღენიშნებოდა რეაქცია ლიზინოპრილით თერაპიაზე (რეაქციის კრიტერიუმად მიღებული იქნა დიასტოლური წნევის მაჩვენებლები 90 მმ ვწყ.სვ. მეტი ან დიასტოლური წნევის აწევა 10%-ით საწყის მაჩვენებელთან შედარებით), პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით (ამ ჯგუფში რეაქცია არ აღენიშნებოდა პაციენტების 27%-ს).

სხვა პრეპარატები: არ აღინიშნებოდა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ცელეკოქსიბსა და ანტაციდებს (ალუმინის და მაგნიუმის შემცველი პრეპარატები), ომეპრაზოლს, გლიბენკლამიდს, ფენიტოინს ან ტოლბუტამიდს შორის.

ცელეკოქსიბი არ მოქმედებს დაბალი დოზებით მიღებული აცეტილსალიცილის მჟავის ანტიაგრეგაციულ მოქმედებაზე. ცელეკოქსიბს აქვს სუსტი მოქმედება თრომბოციტების ფუნქციაზე, ამიტომ იგი არ შეიძლება განიხილოს, როგორც აცეტილსალიცილის მჟავას შემცვლელი, რომელიც ინიშნება გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების პროფილაქტიკისათვის.

ჯანმრთელ მოხალისეებში აასს არ ახდენს გავლენას დიგოქსინის ფარმაკოკინეტიკაზე. მიუხედავად ამისა, დიგოქსინისა და ინდომეტაცინის და იბუპროფენის ერთდროულად მიღებისას პაციენტებს აღენიშნებოდათ სისხლის პლაზმაში დიგოქსინის კონცენტრაციის მატება. ეს უნდა იქნას მიღებული მხედველობაში სხვა პრეპარატებთან ერთდროულად მიღებისას, რომლებიც იწვევს სისხლის პლაზმაში დიგოქსინის კონცენტრაციის მატებას. ინფორმაცია ცელეკოქსიბის და დიგოქსინის ურთიერთქმედების შესახებ არ არსებობს. გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე ცელეკოქსიბის სხვა ეფექტების გათვალისწინებით, მისი ერთროულად მიღება დიგოქსინთან საჭიროა სიფრთხილით. ამ შემთხვევაში რეკომენდებულია გვერდითი რეაქციების გულდასმით კონტროლი.

ცელეკოქსიბი უპირატესად მეტაბოლიზდება ღვიძლში იზოფერმენტ CYP2C9-ით. ბარბიტურატები წარმოადგენს იზოფერმენტ CYP2C9-ის ინდუქტორებს, ამიტომ ცელეკოქსიბთან მათი ერთდროულად გამოყენებისას შეიძლება აღინიშნოს სისხლის პლაზმაში ცელეკოქსიბის კონცენტრაციის დაქვეითება.

განსაკუთრებული მითითება

პრეპარატ ცელებრექსს^®, სიცხის დამწევი მოქმედების გათვალისწინებით, შეუძლია დააქვეითოს ისეთი სიმპტომის დიაგნოსტური მნიშვნელობა, როგორიცაა ცხელება, და გავლენა იქონიოს ინფექციის დიაგნოზირებაზე.

გავლენა გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე

როგორც ყველა კოქსიბს, ცელეკოქსიბს შეუძლია გაზარდოს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ სერიოზული გართულებების რისკი, როგორიცაა თრომბების წარმოქმნა, მიოკარდიუმის ინფარქტი და ინსულტი, რომლებიც შეიძლება იყოს ლეტალური. ამ რეაქციების გამოვლენის რისკი შეიძლება გაიზარდოს პრეპარატის დოზასთან და მიღების ხანგრძლივობასთან ერთად. ამ რისკის შედარებით გაზრდა პაციენტებში, რომლებშიც ცნობილია გულ-სისხლძარღვთა დაავადების არსებობის ან გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გამოვლენის რისკ-ფაქტორების შესახებ, როგორც ჩანს, ისეთივეა, როგორც პაციენტებში, რომლებსაც არ აქვთ გულ-სისხლძარღვთა დაავადებები და მათი გამოვლენის რისკ-ფაქტორები. თუმცა, გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გამოვლენის აბსოლუტური სიხშირე პაციენტებში, რომლებშიც ცნობილია გულ-სისხლძარღვთა დაავადების არსებობის ან გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გამოვლენის რისკ-ფაქტორების შესახებ, შეიძლება უფრო მაღალი იყოს იმის გამო, რომ ამ შემთხვევაში ეს სიხშირე მაღალია საწყის მდგომარეობაში. ამ რეაქციების რისკის შესამცირებლად პრეპარატი ცელებრექსი ^® ინიშნება უმცირესი ეფექტიანი დოზით და მაქსიმალურად ხანმოკლე დროის განმავლობაში (მკურნალი ექიმის დანიშნულების შესაბამისად).

მკურნალმა ექიმმა და პაციენტმა უნდა მიიღონ მხედველობაში ასეთი გართულებების გამოვლენის ალბათობა გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დარღვევის ადრე ცნობილი სიმპტომების არ არსებობის შემთხვევაშიც კი. პაციენტებს უნდა მიეწოდოს ინფორმაცია გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე ნეგატიური ზემოქმედების ნიშნებისა და სიმპტომების და მათი გამოვლენის შემთხვევაში მისაღები ზომების შესახებ.

აასს-ის (ცოგ-2-ის სელექციური ინჰიბიტორები) გამოყენებისას პაციენტებში აორტო-კორონარული შუნტირების შემდეგ ტკივილის სინდრომის სამკურნალოდ პირველ 10-14 დღეში შესაძლებელია მიოკარდიუმის ინფარქტის და თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის დარღვევების გახშირება.

თრომბოციტების ფუნქციაზე ცელეკოქსიბის სუსტ მოქმედებასთან დაკავშირებით მისი გამოყენება არ შეიძლება აცეტილსალიცილის მჟავის შემცვლელის სახით თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის. ამასთან დაკავშირებით, ასევე არ შეიძლება ანტიაგრეგაციული თერაპიის მოხსნა (მაგალითად, აცეტილსალიცილის მჟავა) თრომბოემბოლური გართულებების განვითარების რისკის მქონე პაციენტებში.

როგორც ყველა აასს, ცელეკოქსიბსაც შეუძლია გამოიწვიოს არტერიული წნევის მატება, რაც ასევე, შეიძლება გახდეს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ გართულებების მიზეზი. ყველა აასს, მათ შორის ცელეკოქსიბი, სიფრთხილის ზომების დაცვით გამოიყენება არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში. არტერიული წნევის კონტროლი უნდა განხორციელდეს ცელეკოქსიბით მკურნალობის დასაწყისში, ასევე მკურნალობის დროს.

გავლენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე

პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ ცელეკოქსიბს, ძალიან იშვიათად აღენიშნებოდათ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში პერფორაციის, წყლულების განვითარების და სისხლდენის შემთხვევები. აასს-ით მკურნალობის ფონზე ამ გართულებების განვითარების რისკი უფრო მაღალია ხანდაზმულ ადამიანებში, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების მქონე პირებში, და პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ისეთი დაავადებები, როგორიცაა წყლული, სისხლდენა, ანთებითი პროცესები გამწვავების სტადიაში და ანამნეზში. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის განვითარების სხვა რისკ-ფაქტორებს წარმოადგენს პერორალურ გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან, ანტიკოაგულანტებთან და ანტიაგრეგანტებთან (აცეტილსალიცილის მჟავა) ერთდროულად გამოყენება, აასს-ით ხანგრძლივი თერაპია, მოწევა, ალკოჰოლის მიღება. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ განვითარებული სერიოზული გვერდითი ეფექტების შესახებ სპონტანური ცნობების უმრავლესობა ეხებოდა ხანდაზმულ და დასუსტებულ პაციენტებს.

პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ერთდროულად გამოყენება

აასს-ის პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ერთდროულად გამოყენებისას იზრდება სისხლდენების რისკი. ამ პრეპარატების ერთდროულად გამოყენებისას საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა. პერორალურ ანტიკოაგულანტებს მიეკუთვნება ვარფარინი, კუმარინის რიგის ანტიკოაგულანტები და პირდაპირი მოქმედების პერორალური ანტიკოაგულანტები (მაგალითად, აპიქსაბანი, დაბიგატრანი და რივაროქსაბანი). დაფიქსირებული იყო სერიოზული სისხლდენის შემთხვევები (მათგან ზოგი იყო ფატალური) პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ თანმხლებ მკურნალობას ვარფარინით ან ანალოგიური საშუალებებით. იმდენად, რამდენადაც ცნობილია პროთრომბინის დროის ზრდის შესახებ (საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა (სნთ)), პრეპარატ ცელებრექსით ^® მკურნალობის დაწყების შემდეგ ან მისი დოზის შეცვლის შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ თანმხლებ მკურნალობას პერორალური ანტიკოაგულანტებით, უნდა გაკონტროლდეს ანტიკოაგულაციური აქტივობა ან/და სნთ.

სითხის შეკავება და შეშუპებები

როგორც პროსტაგლანდინების სინთეზის დამამუხრუჭებელი სხვა სამკურნალო საშუალებების გამოყენებისას, რიგ პაციენტს, რომლებიც იღებენ პრეპარატ ცელებრექსს^®, შეიძლება აღენიშნოთ სითხის შეკავება და შეშუპებები, ამიტომ საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა მოცემული პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტებში, რომელთა მდგომარეობა იწვევს სითხის შეკავებას ან შეიძლება გაუარესდეს სითხის შეკავების გამო. პაციენტები გულის უკმარისობით ანამნეზში ან არტერიული ჰიპერტენზიით უნდა იმყოფებოდნენ განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ.

გავლენა თირკმელების ფუნქციაზე

აასს, მათ შორის ცელეკოქსიბსაც, შეუძლია მოახდინოს ტოქსიკური მოქმედება თირკმელების ფუნქციაზე. დადგენილია, რომ ცელეკოქსიბს არ აქვს უფრო მეტი ტოქსიკურობა სხვა აასს-თან შედარებით. პრეპარატი ცელებრექსი ^® სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით, გულის უკმარისობით, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით და ხანდაზმულ პაციენტებში. ასეთ პაციენტებში საჭიროა თირკმელების ფუნქციის გულდასმით კონტროლი (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“).

პრეპარატ ცელებრექსის ^® გამოყენებისას საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა დეჰიდრატაცის მქონე პაციენტებში. ასეთ შემთხვევებში მიზანშეწონილია თავდაპირველად რეჰიდრატაციის ჩატარება, შემდეგ კი პრეპარატ ცელებრექსით ^® თერაპიის დაწყება.

გავლენა ღვიძლის ფუნქციაზე

პრეპარატ ცელებრექსის ^® გამოყენება არ შეიძლება ღვიძლის ფუნქციის მძიმე ხარისხის სიმძიმის დარღვევების მქონე პაციენტებში (კლასი C ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით). საჭიროა პრეპარატ ცელებრექსის ^® სიფრთხილით გამოყენება ღვიძლის საშუალო ხარისხის სიმძიმის უკმარისობის მქონე პაციენტებისათვის და პრეპარატის საწყისი რეკომენდებული დოზის განახევრება (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“).

ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნებოდა მძიმე რეაქციები ღვიძლის მხრივ, ფულმინანტური ჰეპატიტის (ზოგჯერ ლეტალური შედეგით) ჩათვლით, ღვიძლის ნეკროზი და ღვიძლის უკმარისობა (ზოგჯერ ლეტალური შედეგით ან ღვიძლის ტრანსპლანტაციის აუცილებლობით). ამ რეაქციების უმრავლესობა განვითარდა ცელეკოქსიბის მიღების დაწყებიდან 1 თვეში.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის სიმპტომებით ან/და ნიშნებით, ან პაციენტები, რომლებსაც გამოუვლინდათ ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა ლაბორატორიული მეთოდებით, უნდა იმყოფებოდნენ საგულდაგულო მეთვალყურეობის ქვეშ, პრეპარატ ცელებრექსით ^® მკურნალობისას ღვიძლის მხრივ უფრო მძიმე რეაქციების განვითარების თვალსაზრისით.

ანაფილაქსიური რეაქციები

პრეპარატ ცელებრექსის ^® მიღებისას რეგისტრირებულია ანაფილაქსიური რეაქციების შემთხვევები (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“).

სერიოზული რეაქციები კანის საფარის მხრივ

ცელეკოქსიბის მიღებისას ძალიან იშვიათად აღინიშნება სერიოზული რეაქციები კანის საფარის მხრივ, როგორიცაა სამკურნალწამლო რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS-სინდრომი), ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ზოგიერთი მათგანი იყო ფატალური. ასეთი რეაქციების განვითარების რისკი უფრო მაღალია მკურნალობის დასაწყისში, აღნიშნული შემთხვევების უმრავლესობა ვლინდებოდა თერაპიის პირველ თვეში. პრეპარატ ცელებრექსის ^® მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვან გარსებზე ცვლილებების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა ნიშნების გამოვლენის შემთხვევაში.

თერაპია გლუკოკორტიკოსტეროიდებით

პრეპარატი ცელებრექსი ^® ვერ შეცვლის გლუკოკორტიკოსტეროიდებს და არ გამოიყენება გლუკოკორტიკოსტეროიდული უკმარისობის თერაპიის სახით.

იზოფერმენტ CYP2D6-ის ფუნქციის დათრგუნვა

დადგენილია, რომ ცელეკოქსიბი წარმოადგენს იზოფერმენტ CYP2D6-ის ზომიერ ინჰიბიტორს. ცელეკოქსიბით თერაპიის დაწყებისას საჭიროა იმ პრეპარატების დოზის შემცირება, რომლებიც მეტაბოლიზდება იზოფერმენტ CYP2D6-ით, ცელეკოქსიბით მკურნალობის დასრულების შემდეგ კი საჭიროა ამ პრეპარატების დოზის გაზრდა (იხ. პარაგრაფი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

ცელეკოქსიბის ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე შესწავლილი არ არის. მაგრამ, ფარმაკოდინამიკური თვისებებისა და უსაფრთხოების ზოგადი პროფილის გათვალისწინებით ნაკლებად სავარაუდოა პრეპარატ ცელებრექსის ^® ასეთი ზემოქმედება.

საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა სატრანსპორტო საშუალებების მართვის და პოტენციურად საშიში სხვა საქმიანობის შესრულებისას, რომლებიც საჭიროებს ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს, რადგან პრეპარატს შეუძლია გამოიწვიოს თავბრუსხვევა და სხვა გვერდითი მოვლენები, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს აღნიშნულ უნარზე.

გამოშვების ფორმა

100 მგ და 200 მგ კაფსულები, 10 კაფსულა პვქ/ალუმინის ფოლგის ბლისტერში (კონტურული უჯრედიანი შეფუთვა), 1, 2, 3, 4, 5 ან 10 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

მშრალ ადგილზე 15-30˚C ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისობის ვადა

3 წელი.

პრეპარატი არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტულიპროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით