Xarelto - ქსარელტო 10მგ 10 ტაბლეტი

პრეპარატის სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქცია
ქსარელტო®

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ქსარელტო
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: რივაროქსაბანი
სამკურნალწამლო ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები
შემადგენლობა:
1 აპკით შემოგარსული ტაბლეტი ქსარელტო®®შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: მაკრონიზებული რივაროქსაბანი - 10 მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ჰიპრომელოზა 5ცP, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი;
გარსის შემადგენლობა: რკინის ოქსიდი, წითელი (E172), ჰიპრომელოზა 15ცP, მაკროგოლი 3350, ტიტანის დიოქსიდი (E171).

აღწერა:
მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი ფერის, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები გრავირებით ერთ მხარეს - სამკუთხედი, დოზირების აღნიშვნით (10), მეორე მხარეს - ბაიერის საფირმო ჯვარი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: Xა ფაქტორის პირდაპირი ინჰიბიტორი.
ათქ. კოდი: B01AF01.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება
ფარმაკოდინამიკა
მოქმედების მექანიზმი
რივაროქსაბანი - Xა ფაქტორის მაღალსელექციური პირდაპირი ინჰიბიტორი, რომელსაც პერორალური მიღებისას მაღალი ბიოშეღწევადობა ახასიათებს.
X ფაქტორის აქტივაცია Xა (FXა) ფაქტორის წარმოქმნით, შინაგანი და გარეგანი გზებით თამაშობს ცენტრალურ როლს კოაგულაციურ კასკადში. FXა პირდაპირი გზით გარდაქმნის პროთრომბინს თრომბინში, პროთრომბინული კომპლექსის საშუალებით და საბოლოო ჯამში ეს რეაქცია იწვევს ფიბრინული კოლტის წარმოქმნას და თრომბოციტების აქტივაციას თრომბინის საშუალებით. კოაგულაციური ფაქტორის ამპლიფიკაციურ ბუნებასთან დაკავშირებით, FXა-ს ერთ მოლეკულას შეუძლია წარმოქმნას თრომბინის 1000 მოლეკულაზე მეტი. ამის გარდა FXა ფაქტორის პროთრომბინაზასთან დაკავშირებული რეაქციის სიჩქარე იზრდება 300000-ჯერ, თავისუფალი FXა-ს იგივე მაჩვენებელთან შედარებით, რაც იწვევს თრომბინის წარმოქმნის აფეთქების მსგავს ზრდას. FXა-ს სელექციურ ინჰიბიტორებს შეუძლიათ შეწყვიტონ თრომბინის გაძლიერებული წარმოქმნა. როგორც შედეგი, რივაროქსაბანი გავლენას ახდენს ზოგიერთ სპეციფიკურ და ზოგად კოაგულაციურ ტესტებზე. ადამიანებში შეიმჩნევა Xა ფაქტორის აქტივობის დოზადამოკიდებული ინჰიბირება.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები
ადამიანებში ჩატარებულ კვლევებში აღინიშნა Xა ფაქტორის დოზადამოკიდებული დათრგუნვა. ქსარელტო ავლენს დოზადამოკიდეულ გავლენას პროთრომბინის დროზე და ახლოს კორელირებს პლაზმურ კონცენტრაციებთან (ჰ=0,98), თუ ანალიზისთვის გამოიყენება Nეოპლასტინ ნაკრები. სხვა რეაქტივების გამოყენებისას შედეგები იქნება განსხვავებული.
ნაკრების ჩვენებები უნდა გაიზომოს წამებში, რადგან სნშ (საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება დახარისხებულია და ვალიდირებულია მხოლოდ კუმარინებისთვის და არ შეიძლება გამოიყენებოდეს სხვა ანტიკოაგულაციური საშუალებებისთვის. პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ფართემასშტაბიანი ორთოპედიული ოპერაციები, 5/95 პროცენტი ან/და პროთრომბინისვის (Nეოპლასტინ) 2-4 საათის შემდეგ ტაბლეტების მიღებიდან (ე. ი. მაქსიმალური ეფექტის მიღწევის დროისთვის) ვარირებს 13-25 წამამდე.
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიურ კვლევაში ფასდებოდა რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკის შექცევადობა ორი სხვადასხვა ტიპის პროთრომბინული კომპლექსის კონცენტრატის (პკკ) გავლენით. ჯანმრთელ მოზრდილ სუბიექტებში (ნ=22), ფასდებოდა ერთჯერადი დოზების ეფექტები (50მე/კგ) პროთრომბინული კომპლექსის კონცენტრატის (პკკ) 2 სხვადასხვა ტიპისთვის, 3-ფაქტორიანი პკკ-სთვის (ფაქტორები II, IX და X) და 4-ფაქტორიანი პკკ-სთვის (ფაქტორები II, VII, IX და X). 3-ფაქტორიანმა პკკ-მ Nეოპლასტინ-ის პროთრომბინის დროის საშუალო მაჩვენებელი 30 წუთის განმავლობაში შეამცირა დაახლოებით 1.0 წამით, დაახლოებით 3.5 წამიან მაჩვენებელთან შედარებით, რაც შეიმჩნევა 4-ფაქტორიანი პკკ-ს შემთხვევაში. Dა პირიქით, 3-ფაქტორიანმა პკკ-მ გამოავლინა უფრო მნიშვნელოვანი და უფრო სწრაფი ზოგადი ზემოქმედება თრომბინის ენდოგენური გენერაციის ცვლილებებზე, ვიდრე 4-ფაქტორიანმა პკკ-მ (იხილეთ განყოფილება “ჭარბი დოზირება”).
რივაროქსაბანი ასევე დოზადამოკიდებულად ზრდის აქტივირებულ ნაწილობრივ თრომბოპლასტინის დროს (ანთდ) და Hეპთესტ შედეგს; მიუხედავად ამისა ამ პარამეტრების გამოყენება რივაოროქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაფასებლად რეკომენდებული არ არის.
რივაროქსაბანი აგრეთვე მოქმედებს Xა ანტი-ფაქტორის აქტივობაზე, თუმცა კალიბრაციის სტანდარტები არ არსებობს.
ქსარელტოთი სტანდარტული კლინიკური მკურნალობისას სისხლის შედედების ფაქტორების პარამეტრების მონიტორინგი საჭირო არ არის.

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება
ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში, ბარძაყის ან მუხლის სახსრის გეგმიური პროტეზირების შემდეგ.
რივაროქსაბანის კლინიკური კვლევების პროგრამა შემუშავდა ქსარელტოს ეფექტურობის სადემონსტრაციოდ, ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) შემთხვევების, პრევენციასთან ანუ ღრმა ვენების პროქსიმალურ და დისტალურ თრომბოზთან (ღვთ) და ფილტვის არტერიის თრომბოემბიოლიასთან (ფათე) მიმართებაში, პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებად ვრცელი ორთოპედიული ქირურგიული ოპერაცია, ქვედა კიდეურებზე. კონტროლირებად, რანდომიზებულ, ორმაგ, ბრმა, კლინიკურ, III ფაზის კვლევაში, ღEჩOღD ჩარჩოებში, მონაწილეობა მიიღო 9500-ზე მეტმა პაციენტმა (7050 – მენჯ-ბარძაყის სახსრის ტოტალური ენდოპროტეზირება, 2531 – მუხლის სახსრის ტოტალური ენდოპროტეზირება).
შეადარეს ქსარელტო 10მგ დღეში ერხელ, რომლის მიღებაც იწყებოდა ოპერაციიდან არაუადრეს 6 საათში და ენოქსიპარინი 40მგ დღეში ერთხელ, რომლის მიღებაც იწყებოდა ოპერაციემდე 12 საათით ადრე.
III ფაზის სამ კვლევაში (იხ. ცხრილი 1) რივაროქსაბანმა მნიშვნელოვნად შეამცირა ვთე-ს ყველა შემთხვევის განვითარების (ნებისმიერის, გამოვლენილის ვენოგრაფიულად, სიმპტომური ღვთ-ს, არაფატალური ფათე-ს ან სიკვდილის სახით) და ვთე-ს მნიშვნელოვანი შემთხვევების (პროქსიმალური ღვთ, არაფატალური ფათე და ღვთ-ს შემთხვევებთან დაავშირებული სიკვდილი) (რომლებიც წარმოადგენენ წინასწარ განსაზღვრულ პირველად და მეორად ძირითად ეფექტურობის წერტილებს) სიხშირე. ამის გარდა სამივე კვლევაში ვთე-ს სიმპტომური შემთხვევების (სიმპტომური ღვთ, არაფატალური ფათე, ვთე-ს შემთხვევებთან დაკავშირებული სიკვდილი) განვითაარების სიხშირე იყო უფრო დაბალი იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ქსარელტოს, ვიდრე მათში რომლებიც იყენებდნენ ენოქსიპარინს.
მასიური სისხლდენის უსაფრტხოების ძირითადმა საბოლოო წერტილმა აჩვენა 10მგ ქსარელტოს და 40მგ ენოქსიპაინის მიმღებ პაციენტებში სიხშირის მაჩვებებლების მსგავსება.

ცხრილი 1: ეფექტურობის და უსაფრთხოებს შედეგები, მიღებული III ფაზის კლინიკურ კვლევებში

გამოკვლეული პოპულაცია 4541 პაციენტი, რომლბსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის სახსრის ტოტალური ენდოპროტეზუირება 2509, პაციენტი, რომლბსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის სახსრის ტოტალური ენდოპროტეზირება 2531 პაციენტი, რომლბსაც ჩაუტარდათ მუხლის სახსრის ტოტალური ენდოპროტეზუირება

დოზირება და მკურნალობის ხანგრძლივობა რივაროქსაბანი 10მგ, დღეში 1-ჯერ
35 ± 4 დღე ენოქსიპარინი 40მგ, დღეში 1-ჯერ
35 ± 4 დღე P რივაროქსაბანი 10მგ, დღეში 1-ჯერ
35 ± 4 დღე ენოქსიპარინი 40მგ, დღეში 1-ჯერ
35 ± 4 დღე P რივაროქსაბანი 10მგ, დღეში 1-ჯერ
35 ± 4 დღე ენოქსიპარინი 40მგ, დღეში 1-ჯერ
35 ± 4 დღე P
ვთე-ს შემთხვევები
ჯამი 18
(1,1%) 58
(3,7%) <0,001 17
(2,0%) 81
(9,3%) <0,001 79
(9,6%) 166
(18,9%) <0,001
ვთე-ს მნიშვნელოვანი შემთხვევები 4
(0,2%) 33
(2,0%) <0,001 6
(0,6%) 49
(5,1%) <0,001 9
(1,0%) 24
(2,6%) 0,01
ვთე-ს სიმპტომური შემთხვევები 6
(0,4%) 11
(0,7%) 3
(0,4%) 15
(1,7%) 8
(1,0%) 24
(2,7%)
მასიური სისხლდენები 6
(0,3%) 2
(0,1%) 1
(0,1%) 1
(0,1%) 7
(0,6%) 6
(0,5%)

III ფაზის კვლევის დაჯგუფებული შედეგების ანალიზი ამყარებს მონაცემებს, მიღებულს ცალკეულ კვლევებში, ქსარელტო 10მგ-ს დღეში ეთხელ მიღების, ენოქსიპარინი 40მგ დღეში ერხელ მიღებასთან შედარებით, ვთე-ს შემთხვევების მნიშვნელოვანი ვთე-ს შემთხვევების რიცხვის და ვთე-ს სიმპტომური შემთხვევების სერთო რაოდენობის შემცირებასთან მიმართებაში.
III ფაზის ღEჩOღD პროგრამაზე დამატების სახით, რეალური პრაქტიკის პირობებში, რივაროქსაბანის თრობოზის სხვა ფარმაკოლოგიურ პროფილაქტიკასთან შედარების მიზნით, ჩატარდა პოსტრეგისტრაციული, არაინტერვენციული, ღია, კოჰორტული კვლევა (XAMOშ), 17413 პაციენტის მონაწილეობით, რომლებსაც ჩატარებულიო ჰქონდათ ვრცელი ორთოპედიული ქირურგიული ოპერაცია მენჯ-ბარძაყის და მუხლის სახსარზე. ვთე-ს სიმპტომური შემთხვევები შეინიშნებოდა 57 (0.6%) პაციენტში, რივაროქსაბანის ჯგუფში (ნ=8778) და 88 (1,0%) პაციენტში, სტანდარტული მკურნალობის ჯგუფში (ნ=8635; შრ 0,63; 95% სი 0,43-0,91); უსაფრთხოების შესასწავლი პოპულაცია). მასიური სისხლდენები შეიმჩნეოდა 35 (0.4%) და 29 (0.3%) პაციენტებში, რივაროქსაბანის და სტანდარტული მკურნალობის ჯგუფებში (შრ 1,10; 95% სი 0,67-1,80). ამ არაინტერვენციულმა კვლევამ დაადასტურა ღEჩOღD პროგრამაში გამოვლენილი ეფექტურობის და უსაფრთხოების მონაცემები.
პოსტრეგისტრაციული, არაინტერვენციული, ღია, კოჰორტული (XAMOშ) კვლევის აპოსტერიული სუბანალიზი მოიცავდა 790 პაციენტს, რომლებსაც ჩაუტარდათ ქირურგიული ოპერაცია ქვედა კიდურების მოტეხილობასთან დაკავშირებით და რომლებიც ღებულობდნენ რივაროქსაბანს ან თრომბოზის საპროფილაქტიკო სტანდარტულ ფარმაკოლოგიურ მკურნალობას. ვთე-ს სიმპტომური შემთხვევები გამოვლინდა 2 (0.6%) პაციენტში რივაროქსაბანის ჯგუფში (ნ=350) და 5 (1.1%) პაციენტში სტანდარტული მკურნალობის ჯგუფში (ნ=440; შრ 0,51; 95% სი 0,10-2,61; უსაფრთხოების პოპულაცია). მასიური სისხლდენები შეიმჩნეოდა 1 (0,3%) და 2 (0,5%) პაციენტში, რივაროქსაბანის და სტანდარტული მკურნალობის ჯგუფში (შრ 0,97; 95% სი 0,06-15,53). ამ სუბანალიზში ვთე-ს შემთხვევების და მასიური სისხლდენის სიხშირე, პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ოპერაცია ქვედა კიდურების მოტეხილობასთან დაკავშირებით, მსგავსია იმ სიხშირის, რომელიც გამოვლინდა ღEჩOღD პროგრამაში, პაციენტებში მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსსრის ელექტიური ენდოპროტეზირება.

ღრმა ვენების თრომბოზის (ღვთ) და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის (ფათე) მკურნალობა, აგრეთვე განმეორებითი ღვთ-ს და ფათე-ს პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში.
ქსარელტოს® კვლევების კლინიკური პროგრამა EINშთEIN შემუშავებული იყო ქსარელტოს® ეფექტურობის დემონსტრაციის მიზნით მწვავე ღვთ-ს და ფათე-ს საწყისი და ხანგრძლივი მკურნალობისას, აგრეთვე განმეორებითი ღვთ-ს და ფათე-ს პროფილაქტიკის დროს.
მკურნალობა პროგრამის EINშთEIN-ის კვლევებში 21 თვემდე გრძელდებოდა. ვენური თრომბოემბოლიის (ღვთ ან/და ფათე) სიმპტომური რეციდივის და მასიური სისხლდენების საერთო სიხშირე (საერთო კლინიკური სარგებელი) სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად დაბალი იყო რივაროქსაბანით მკურნალობის ჯგუფში, ვიდრე შედარების ჯგუფში (დაბალმოლეკულური ჰეპარინი + K ვიტამინის ანტაგონისტები); გარდა ამისა, რივაროქსაბანით მკურნალობის ჯგუფში მასიური სისხლდენების სიხშირე 2-ჯერ უფრო ნაკლები იყო, ვიდრე შედარების ჯგუფში. გახანგრძლივებული მკურნალობისას, რივაროქსაბანი პლაცებოზე უფრო ეფექტური იყო ეფექტურობის ძირითადი მაჩვენებლის თვალსაზრისით, კერძოდ, ვთე-ს რეციდივების სიხშირე რივაროქსაბანზე შეადგენდა 1,3%-ს, ხოლო პლაცებოზე - 7,1%-ს. მასიური სისხლდენების სიხშირე შესადარებელი იყო რივოქსაბანისა და პლაცებო ჯგუფებში.
კვლევაში Eინსტეინ ჩჰოიცე (იხ. ცხრილი) ქსარელტო® 20 მგ და 10 მგ უფრო ეფექტური იყო პირველადი საბოლოო წერტილის თვალსაზრისით, ვიდრე აცეტილსალიცილის მჟავა 100 მგ. უსაფრთხოების ძირითადი პირველადი საბოლოო წერტილის დადგომის სიხშირე (დიდი სისხლდენები) ანალოგიური იყო პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ქსარელტოთი® 10 მგ და 20 მგ ერთხელ დღეში, აცეტილსალიცილის მჟავის 100 მგ დოზასთან შედარებით.

ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შედეგები Eინსტეინ ჩჰოიცე კვლევის III ფაზიდან
კვლევის პოპულაცია 3,396 პაციენტმა განაგრძო ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის პროფილაქტიკა
სამკურნალო დოზა ქსარელტო® 20 მგ 1-ჯერ/ დღეში, N=1,107 ქსარელტო® 10 მგ 1-ჯერ/ დღეში, N=1,127 აცეტილსალიცილის მჟავა 100 მგ 1-ჯერ/ დღეში, N=1,131
მკურნალობის ხანგრძლივობა
[ინტერკვარტილური დიაპაზონი] 349 [189-362] დღე 353 [190-362] დღე 350 [186-362] დღე
ვთე-ს სიმპტომური რეციდივი 17
(1,5%)* 13
(1,2%)** 50
(4,4%)
ფათე-ს სიმპტომური რეციდივი 6
(0,5%) 6
(0,5%) 19
(1,7%)
ღვთ-ს სიმპტომური რეციდივი 9
(0,8%) 8
(0,7%) 30
(2,7%)
ფატალური ფათე / სიკვდილი, როდესაც ფათე-ს გამორიცხვა არ შეიძლება 2
(0,2%) 0
2
(0,2%)
ვთე-ს სიმპტომური რეციდივები, მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი ან სისტემური ემბოლია ცენტრალური ნერვული სისტემის გარეთ 19
(1,7%) 18
(1,6%) 56
(5,0%)
დიდი სისხლდენები 6
(0,5%) 5
(0,4%) 3
(0,3%)
კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა 30
(2,7) 22
(2,6) 20
(1,8)
ვთე-ი სიმპტომური რეციდივი ან დიდი სისხლდენა (წმინდა კლინიკური სარგებელი) 23
(1,2%)+ 17
(1,5%)++ 53
(4,7%)
*პ<0,001(უპირატესობა) ქსარელტო® 20 მგ 1-ჯერ/დღეში, 100 მგ 1-ჯერ/დღეში აცეტილსალიცილის მჟავასთან შედარებით; ОР=0,34 (0,20–0,59)
**პ<0,001 (უპირატესობა) ქსარელტო® 10 მგ 1-ჯერ/დღეში, 100 მგ 1-ჯერ/დღეში აცეტილსალიცილის მჟავასთან შედარებით; ОР=0,26 (0,14–0,47)
+ ქსარელტო® 20 მგ 1-ჯერ/დღეში, 100 მგ 1-ჯერ/დღეში აცეტილსალიცილის მჟავასთან შედარებით; ОР=0,44 (0,27–0,71), პ=0,0009 (ნომინალურად)
++ ქსარელტო® 10 მგ 1-ჯერ/დღეში, 100 მგ 1-ჯერ/დღეში აცეტილსალიცილის მჟავასთან შედარებით; ОР=0,32 (0,18–0,55), პ<0,0001 (ნომინალურად)

EINშთEIN III ფაზის კვლევების გარდა, ჩატარდა პროსპექტიული, არაინტერვენციული, ღია კოჰორტული კვლევა (XALIA) შედეგების ცენტრალიზებული შეფასებით, მათ შორის: ვენური თრომბოემბოლია, მასიური სისხლდენები და სიკვდილი. ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის მქონე 5142 პაციენტმა მონაწილეობა მიიღო რივაროქსაბანის გრძელვადიან უსაფრთხოების კვლევაში კლინიკურ პრაქტიკაში არსებულ ანტიკოაგულაციურ თერაპიასთან შედარებით. რივაროქსაბანზე მასიური სისხლდენების სიხშირემ, ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივებმა და სიკვდილიანობამ ყველა მიზეზით შეადგინა, შესაბამისად, 0.7%, 1.4% და 0.5%. მასიური სისხლდენების, ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების და ყველა მიზეზით სიკვდილიანობის რისკების კორექტირებულმა თანაფარდობამ, რივაროქსაბანისა და არსებული თერაპიის შედარებისას შეადგინა 0,77 (ნდობის ინტერვალი 95% 0,40 – 1,50), 0,91 (ნდობის ინტერვალი 95% 0,54 - 1,54) და 0,51 (ნდობის ინტერვალი 95% 0,24 – 1,07), შესაბამისად. რეალური კლინიკური პრაქტიკის ეს შედეგები შეესაბამება უსაფრთხოების დადგენილ პროფილს, რომელიც დაფიქსირდა EINშთEIN DVთ III ფაზის კვლევაში.

ბავშვები
მედიკამენტების კონტროლის ევროპულმა სააგენტომ გააუქმა ვალდებულება, ქსარელტოს თრომბოემბოლიური მოვლენების პროფილაქტიკური მკურნალობის შესახებ ბავშვთა ყველა ჯგუფში ჩატარებული კვლევების შედეგების წარდგენაზე (იხ. ინფორმაცია ბავშვებში გამოყენების შესახებ განყოფილებაში „გამოყენების მეთოდი და დოზა“).

ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა და ბიოშეღწევადობა
რივაროქსაბანი სწრაფად შეიწოვება; მაქსიმალური კონცენტრაცია (ჩმახ) მიიღწევა ტაბლეტის მიღებიდან 2-4 საათში.
რივაროქსაბანის ბიოშეღწევადობა 10გ დოზის მიღების შემდეგ მაღალია (80-100%) და დამოკიდებული არ არის საკვების მიღებაზე.
ქსარელტო 10მგ დოზით შეიძლება დაინიშნოს ჭამის დროს ან საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.
რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა ხასიათდება ზომიერი ცვალებადობით; ინდივიდუალური ცვალებადობა (ვარიაციის კოეფიციენტი) შეადგენს 30-40%-ს.
რივაროქსაბანის შეწოვა დამოკიდებულია საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის განყოფოლებაზე, რომელშიც ხდება მისი გამოთავისუფლება. არის ცნობები, გრანულების მიღებისას AUჩ-ს და ჩმახ-ის ტაბლეტებთან შედარებით 29% და 56%-ით შემცირების შესახებ, იმ შემთხვევაში როდესაც რივაროქსავბანის გრანულების გამოთავისუფლება ხდება წვრილი ნაწლავის პროქსიმალურ განყოფილებებში. შემდგომში, როდესაც პრეპარატი თავისუფლდება წვრილი ნაწვავის დისტალურ განყოფილებებში ან ასწვრივ ნაწლავში. საჭიროა რივაროქსაბანის კუჭის დისტალურად შეყვანისგან თავის შეკავება, რადგანაც ამან შეიძლება გამოიწვიოს პრეპარატის შეწოვის და ამასთან დაკავშირებით, ზემოქმედების შემცირება.
20მგ რივაროქსაბანის (შეყვანილი პერორალურად, დაფხვნილი ტაბლეტის სახით, ვაშლის პიურესთან შერეული ან დაფხვნილი ტაბლეტის სახით წყალში გახსნილი კუჭის ზონდის საშუალებით, რის შემდეგაც მიიღებოდა თხევადი საკვები) ბიოშეღწევადობა (AUჩ და ჩმახ) ემთხვეოდა მთლიანი ტაბლეტის მიღების მონაცემებს.
რივაროქსაბანის დოზის პროპორციული ფარმაკოკინეტიკური სავარაუდო პროფილის გათვალისწინებით, ამ კვლევაში მიღებული ბიოშეღწევადობის მაჩვენებლები, უფრო მეტად მისაღებია რივაროქსაბანის უფრო დაბალ დოზებთან მიმართებაში.

განაწილება
ადამიანის ორგანიზმში რივაროქსაბანის დიდი ნაწილი (92-95%) დაკავშირებულია პლაზმის ცილებთან, ძირითად დამაკავშირებელ კომპონეტნს წარმოადგენს შრატის ალბუმინი. განაწილების მოცულობა - საშუალო, Vსს შეადგენს დაახლეობით 50ლ-ს.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა
რივაროქსაბანის დანიშნული დოზის დაახლოებით 2/3 ექვემდებარება მეტბოლურ დეგრადაციას და შემდგომში თანაბრად გამოიყოფა შარდით და განავლით. დარჩენილი დოზის მესამედი გამოიყოფა პირდაპირი თირკმლისმიერი ექსკრეციით, უცვლელი სახით, ძირითადად აქტიური თირკმლისმიერი სეკრეციის ხარჯზე.
რივაროქსაბანი მეტაბოლიზდება ჩYP3A4, ჩYP2ჟ2 იზოფერმენტებით, ასევე ციტოქრომ P450 სისტემისგან დამოუკიდებელი მექანიზმებით. მორფოლინის ჯგუფის და ჰიდროლიზამიდური ჯგუფების ჟანგვითი დეგრადაცია და წარმოადგენს ბიოტრანსფორმაციის ძირითად მონაკეთებს.
ინ ვიტრო მიღებული მონაცემების მიხედვით როვაროქსაბანი წარმოადგენს სუბსტრატს ცილების-გადამტანებისთვის P-გპ (P გლიკოპროტეინი) და Bცრპ (სარძევე ჯირკვლის კიბოს გამძლე ცილა).
უცვლელი რივაროქსაბანი წარმოადგენს უმნიშვნელოვანეს ნაერთს ადამიანის პლაზმაში. პლაზმაში მნიშვნელოვანი ან აქტიური მოცირკულირე მეტაბოლიტები აღმოჩენილი არ არის. რივაროქსაბანი, რომლის სისტემური კლირენსიც შეადგენს დაახლოებით 10ლ/სთ-ს, შეიძლება მიეკუთვნოს დაბალი კლირენსის სამკურნალო საშუალებებს. რივაროქსაბანის პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის ტერმინალური პერიოდი შეადგენს 5-9 საათს, ახალგაზრდა პაციენტებში და 11-13 საათს ხანდაზმულ პაციენტებში.

სქესი/ხანდაზმული ასაკი
ხანდაზმულ პაცეინტებში რივაროქსაბანის კონცენტრაცია პლაზმაში უფრო მაღალია, ვიდრე ახალგაზრდა პაცინტებში, AUჩ-ს საშუალო მნიშვნელობა დაახლოებით 1,5-ჯერ აჭარბებს შესაბამის მნიშვნელობას ახალგაზრდა პაციენტებში, ძირითადად დაქვეითებული (მოჩვენებითი) საერთო და თირკმლისმიერი კლირენსის შედეგად.
მამაკაცებში და ქალებში ფარმაკოკინეტიკის კლინიკურად მნიშვნელოვავნი განსხვავება არ აღინიშნება.

სხეულის მასა
სხეულის ძალიან დაბალი ან მაღალი წონა (50კგ-ზე ნაკლები და 120კგ-ზე მეტი) მხოლოდ უმნიშვნელო გავლენას ახდენს პლაზმაში რივაროქსაბანის კონცენტრაციაზე (განსხვავება შეადგენს 25%-ზე ნაკლებს).

ბავშვთა ასაკი
ამ ასაკობრივ კატეგოირაზე მონაცემები არ არსებობს.

ეთნიკური განსხვავებები
ფარმაკოკინეტიკის და ფარმაკოდინამიკის კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ევროპეიდული, აფრო-ამერიკული, ლათინო-ამერიკული, იაპონური ან ჩინური რასის ადამიანებში არ აღინიშნება.

ღვიძლის უკმარისობა
ღვიძლის უკმარისობის გავლენა რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკაზე შეისწავლებოდა პაციენტებში, რომლებიც დაჯგუფებული იყვნენ ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით (სტანდარტული პროცედურების შესაბამისად კლინიკური გამოკვლევებისას). ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაცია საშუალებას იძლევა გაკეთდეს ღვიძლის დაავადების პროგნოზი, უმეტესად ღვიძლის ციროზის. პაციენტებში, რომლებშიც იგეგმება ანტიკოაგულაციური თერაპია, ღვიძლის ფუნქციის კრიტიკული დარღვევის მომენტს წარმოადგენს სისხლის შედედების ფაქტორების სინთეზის შემცირება. რადგან ეს მაჩვენებელი შეესაბამება ხუთი კლინიკური/ბიოქიმიური კრიტერიუმიდან მხოლოდ ერთს, რომლებიც შეესაბამება ჩაიდ-პიუს კლასიფიკაციას, სისხლდენის განვითარების რისკი არც ისე მკვეთრად კორელირებს კლასიფიკაციის სტრუქტურასთან. შემდგომში ამგვარი პაციენტების ანტიკოაგულაციური საშუალებებით მკურნალობის საკითხი შეიძლება გადაწყდეს ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციისგან დამოუკიდებლად.
ქსარელტო უკუნაჩვენებია ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებში, რაც დაკავშირებულია კოაგულოპათიასთან, რომელიც იწვევს სისხლდენის კლინიკურად მნიშვნელოვან რისკს.
ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში ღვიძლის მსუბუქი უკმარისობით (კლასი A ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა მხოლოდ უმნიშვნელოდ განსხვავდებოდა შესაბამისი მაჩვენებლებისგან (საშუალოდ აღინიშნშბოდა რივაროქსაბანის AUჩ-ს ზრდა 1,2-ჯერ) ჯანმრთელი ადამიანების კონტროლირებად ჯგუფში. ჯგუფებს შორის ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლების რელევანტური განსხვავება არ აღინიშნა.
ღვიძლის ციროზით დაავადებულებში ღვიძლის საშუალო უკმარისობით (კლასი B ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) რივაროქსაბანის საშუალო AUჩ მნიშვნელოვნად მომატებული იყო (2,3-ჯერ) ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით სამკურნალწამლო ნივთირების კლირენსის მნიშვნელოვანი დაქვეითების შედეგად, რაც მიუთითებს ღვიძლის მნიშვნელოვან დაავადებაზე. Xა ფაქტორის აქტივობის დათრგუნვა გამოხატული იყო უფრო ძლიერად (2,6-ჯერ) ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში. ასევე, პროთრომბინის დრო 2,1-ჯერ აჭარბებდა ჯანმრთელი მოხალისეების მონაცემებს. პროთრომბინის დროის შეფასებით შედედებაზე სინჯების ჩატარებისას, ფასდებოდა გარეგანი გზა VII, X, V, II და I შედედების ფაქტორის ჩათვლით, რომლებიც სინთეზირდება ღვიძლში. ღვიძლის საშუალო სიმძიმის უკმარისობის მქონე პაცეინტები უფრო მგრძნობიარენი არიან რივაროქსაბანის მიმრთ, რაც წარმოადგენს უფრო მჭიდრო ურთიერთკავშირის შედეგს ფარმაკოდინამიკურ ეფექტებსა და ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებს შორის, განსაკუთრებით კონცენტრაციას და პროთრომბინის დროს შორის.
ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით ღვიძლის ჩ კლასის უკმარისობის მქონე პაციენტების შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

თირკმლის უკმარისობა
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში აღინიშნა რივაროქსაბანის მოქმედების დონის ზრდა, თირკმლის ფუნქციის უკუპროპორციული დაქვეითება, რომელსაც საზღვრავდნენ კრეატინინის კლირენსით.
თირკმლის მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 80-50მლ/წთ), საშუალო სიმძიმის (კრეატინინის კლირენსი 30-49მლ/წთ) ან მძიმე (კრეატინინის კლირენსი 15-29მლ/წთ) უკმარისობით დაავადებულებში აღინიშნა პლაზმაში რივაროქსაბანის კონცენტრაციის (AUჩ) 1,4- 1,5- და 1,6-ჯერადი ხანმოკლე მომატება, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით.
ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაბამისი ზრდა იყო უფრო გამოხატული.
ღვიძლის მსუბუქი, საშუალო და მძიმე უკმარისობით დაავადებულებში Xა ფაქტორის აქტივობის საერთო დათრგუნვა 1,5, 1,9, და 2-ჯერ გაიზარდა, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით; პროთრომბინის დროის შესაბამისი გაზრდით 1,3, 2,2 და 2,4-ჯერ.
რივაროქსაბანის იმ პაციენტებში გამოყენების მონაცემები, რომლებშიც კრეატინინის კლირენსი არის <15მლ/წთ, არ არსებობს.
რივაროქსაბანის დანიშნვა პაციენტებში, რომელთა კრეატინინის კლირენსი <15მლ/წთ რეკომენდებული არ არის.
ქსარელტო სიფრთხილით უნდა მიიღონ თირკმლის მძიმე უკმარისობის შემთხვევაში (კრეატინინის კლირენსი 15-29მლ/წთ), სისხლდენისა და თრომბოზის რისკის გაზრდის გამო ძირითადი დაავადების შედეგად.

ჩYP 3A4-ის ძლიერი ინდუქტორების ერთობლივი შეყვანა
I ფაზის კვლევაში ქსარელტოს ერთობლივმა შეყვანამ ჩYP3A4-ის და P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინდუქტორთან, რიფამპიცინთან, გამოიწვია რივაროქსაბანის AUჩ-ს მაჩვენებლის დაახლოებით 50%-იანი შემცირება, მისი ფარმაკოდინამიკური ეფექტების ერთობლივი შემცირებით (იხ. განყოფილება „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).
IIა ფაზის კვლევაში რივაროქსაბანის დოზირების ადაპტირებული რეჟიმის (30მგ დღეში ორჯერ მკურნალობის პირველი 3 კვირის განმავლობაში, შემდეგ 20მგ დღეში ორჯერ) ფარმაკოკინეტიკა/ფარმაკოდინამიკა, შეისწავლებოდა 19 პაციენტში, რომლებსაც მკურნალობდნენ ღვთ-სთან ან ფათე-სთან დაკავშირებით და რომლებიც ერთდროულად ღებულობდნენ ჩYP 3A4-ის და P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინდუქტორს (რიფამპიცინს ან ფენიტოინს). ამ პაციენტების დოზირების ადაპტირებულმა რეჟიმმა გამოავლინა ზემოქმედების და ფარმაკოდინამიკის იგივე მაჩვენებელი რაც პაციენტებში, რომლემბსაც ღვთ-თან დაკავშირებით მკურნალობდნენ (15მგ დღეში ორჯერ, პირველი 3 კვირის განმავლობაში, შემდეგ 20მგ დღეში ერთხელ), ჩYP 3A4-ის ძლიერი ინდუქტორის თანმხლები შეყვანის გარეშე.

მიღების ჩვენება- ვენური თორმბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში, რომლებსაც გადატანილი აქვთ ორთოპედიული ოპერაციები მუხლის ან მენჯ-ბარძაყის სახსარზე.

- ღრმა ვენების თრომბოზის (ღვთ) და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის (ფათე) მკურნალობა, აგრეთვე მოზრდილებში განმეორებითი ღვთ და ფათე-ს პროფილაქტიკა (ინფორმაცია ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფათე-ს მქონე პაციენტების შესახებ იხ. განყოფილებაში „სიფრთხილის ზომები“).

გამოყენების წესი და დოზები
დოზირება
ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის დაგეგმილი პროთეზირებით.
პრეპარატის რეკომენდებული დოზა შეადგენს ქსარელტო® 10 მგ 1 ტაბლეტი 1-ჯერ დღეში. პირველი დოზა მიღებულ უნდა იქნას ოპერაციიდან 6-10 საათის შემდეგ, მიღწეული ჰემოსტაზის პირობებში.
მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება დიდი ორთოპედიული ოპერაციის ტიპით და დამოკიდებულია პაციენტში ვენური თრომბოემბოლიის განვითარების ინდივიდუალურ რისკზე.
- მენჯ-ბარძაყის სახსარზე ჩატარებული დიდი ოპერაციის შემდეგ მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობა შეადგენს 5 კვირას.
- მუხლის სახსარზე ჩატარებული დიდი ოპერაციის შემდეგ მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობა შეადგენს 2 კვირას.
დოზის გამოტოვების შემთხვევაში, პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს ქსარელტოს® ტაბლეტი და მეორე დღეს გააგრძელოს მისი მიღება დღეში ერთხელ, როგორც დოზის გამოტოვებამდე.

ღრმა ვენების თრომბოზის (ღვთ) და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის (ფათე) მკურნალობა, აგრეთვე განმეორებითი ღვთ-ს და ფათე-ს პროფილაქტიკა მოზრდილებში.
ქსარელტოს® რეკომენდებული დოზა მწვავე ღვთ-ს და ფათე-ს მკურნალობის დასაწყისში შეადგენს 15 მგ-ს დღეში ორჯერ პირველი 3 კვირის განმავლობაში, რასაც მოჰყვება ქსარელტოს® 20 მგ მიღება დღეში ერთხელ, თერაპიის გასაგრძელებლად და განმეორებითი ღვთ-ს და ფათე-ს თავიდან ასაცილებლად.
მოკლევადიანი თერაპია (მინიმუმ 3 თვე) უნდა განხილულ იქნას ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც გამოწვეულია დიდი გარდამავალი რისკ-ფაქტორებით (მაგალითად, ბოლო პერიოდში განხორციელებული ვრცელი ოპერაციული ჩარევით ან მიღებული ტრავმით). უფრო ხანგრძლივი თერაპია უნდა განიხილებოდეს პროვოცირებული ღვთ-ს ან ფათე-ს მქონე იმ პაციენტებში, რომლებსაც არ ჰქონიათ დიდი გარდამავალი რისკ-ფაქტორები, ასევე პაციენტებში ღრმა ვენების არაპროვოცირებული თრომბოზით ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ან ღვთ-ს ან ფათე-ს რეციდივის არსებობით ანამნეზში.
ღვთ-ს და ფათე-ს რეციდივის გახანგრძლივებული პროფილაქტიკის შესახებ ჩვენების არსებობის შემთხვევაში (ღვთ-ს ან ფათე-ს მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში მკურნალობის შემდეგ), რეკომენდებული დოზა შეადგენს 10 მგ-ს დღეში ერთხელ. პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის მაღალი რისკი, როგორიცაა სხვა თანმდევი დაავადებების გართულება ან ღვთ/ფათე-ს რეციდივების არსებობა ქსარელტოს® გახანგრძლივებული თერაპიის ფონზე პროფილაქტიკური დოზით 10 მგ დღეში ერთხელ, უნდა განხილული იქნას ქსარელტოს® მიღება დოზით 20 მგ დღეში ერთხელ.

მკურნალობის ხანგრძლივობა და დოზა ინდივიდუალურად უნდა შეირჩეს მკურნალობის სარგებელის და სისხლდენის რისკის თანაფარდობის საფუძვლიანი შეფასების შემდეგ (იხ. განყოფილება „სიფრთხილის ზომები“).

ხანგრძლივობა დოზირების რეჟიმი საერთო სადღეღამისო დოზა
განმეორებითი ღვთ-ს და ფათე-ს მკურნალობა და პროფილაქტიკა 1-დან 21 დღემდე
1-21 დღე 15 მგ ორჯერ დღეში 30 მგ
22 დღის შემდეგ
22 დღე და შემდეგ 20 მგ ერთხელ დღეში 20 მგ
განმეორებითი ღვთ-ს და ფათეს პროფილაქტიკა ღვთ-ს ან ფათე-ს მკურნალობის მინიმუმ 6 თვის შემდეგ 10 მგ ან 20 მგ ერთხელ დღეში 10 მგ ან 20 მგ

თუ მორიგი დოზის მიღება გამოტოვებულია 15 მგ დოზის დღეში ორჯერ მიღების დროს (მკურნალობის 1-21 დღე), პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს ქსარელტო® იმისათვის, რომ უზრუნველყოს ორგანიზმისთვის 30 მგ სადღეღამისო დოზის მიწოდება. ამისათვის შეიძლება მიღებულ იქნას ერთდროულად 2 ტაბლეტი ქსარელტო® 15 მგ დოზით. მომდევნო დღეს უნდა გაგრძელდეს პრეპარატის რეგულარული მიღება 15 მგ დოზით დღეში 2-ჯერ, რეკომენდებული რეჟიმის შესაბამისად.
დოზის გამოტოვების შემთხვევაში პრეპარატის დღეში ერთხელ მიღებისას, პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს ქსარელტო® და მომდევნო დღეს მკურნალობა გააგრძელოს პრეპარატის დღეში ერთხელ მიღებით, რეკომენდებული რეჟიმის შესაბამისად.
არ შეიძლება მისაღები დოზის გაორმაგება ადრე გამოტოვებული დოზის კომპენსაციის მიზნით.

K ვიტამინის ანტაგონისტებიდან (VKA)ქსარელტოზე® გადასვლა
პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის ანტიკოაგულაციური თერაპია და ღვთ-ის და ფათე-ს რეციდივის პროფილაქტიკა, K ვიტამინის ანტაგონისტების (VKA) მიღება უნდა შეწყდეს, და საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების (სნშ -INღ) 2.5 ≤ -მდე შემცირებისას უნდა დაიწყოს ქსარელტოთი® მკურნალობა.
პაციენტების გადასვლისას K ვიტამინის ანტაგონისტებიდან (VKA) ქსარელტოზე®, ქსარელტოს® მიღების შემდეგ სნშ-ის მაჩვენებლები იქნება არასწორად გაზრდილი. სნშ არ არის რელევანატური ქსარელტოს® ანტიკოაგულაციური აქტივობის განსაზღვრისათვის და ამიტომ ამ მიზნით არ უნდა იქნას გამოყენებული (იხ. „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან”).

ქსარელტოდან® K ვიტამინის ანტაგონისტებზე (VKA) გადასვლა
ქსარელტო®–დან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე (VKA) გადასვლისას, არსებობს არასაკმარისი ანტიკოაგულანტური ეფექტის ალბათობა. ამასთან დაკავშირებით, აუცილებელია უზრუნველყოფილ იქნას უწყვეტი საკმარისი ანტიკოაგულანტური ეფექტი ნებისმიერ სხვა ანტიკოაგულანტზე გადასვლის დროს. უნდა აღინიშნოს, რომ ქსარელტომ® შეიძლება ხელი შეუწყოს სნშ–ის გაზრდას.
ქსარელტო®–დან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე (VKA) გადასვლისას, ქსარელტო® უნდა იქნას მიღებული ერთდროულად K ვიტამინის ანტაგონისტებთან მანამდე, სანამ საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება ≥2,0 მაჩვენებელს არ მიაღწევს.
გარდამავალი პერიოდის პირველი ორი დღის განმავლობაში გამოყენებული უნდა იქნას K ვიტამინის ანტაგონისტების სტანდარტული საწყისი დოზა, რასაც მოჰყვება VKA-ს დოზის კორექცია სნშ-ის მაცვენებლის საფუძველზე.
ქსარელტოს® და K ვიტამინის ანტაგონისტების ერთდროული მიღების დროს, სნშ უნდა განისაზღვროს წინა დოზის მიღებიდან არა+უადრეს 24 საათის შემდეგ და ქსარელტოს® შემდეგი დოზის მიღებამდე. ქსარელტოს® გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ, სნშ-ის სარწმუნო განსაზღვრა შეიძლება ჩატარდეს პრეპარატის ბოლო დოზის მიღებიდან მინიმუმ 24 საათის შემდეგ (იხ. განყოფილებები „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

პარენტერალური ანტიკოაგულანტებიდან ქსარელტოზე® გადასვლა
პაციენტებში, რომლებიც იღებენ პარენტერალურ ანტიკოაგულანტებს, უნდა შეწყდეს პარენტერალური ანტიკოაგულანტის მიღება, ქსარელტო® უნდა იქნას მიღებული პარენტერალური პრეპარატის (მაგალითად, დაბალმოლეკულური ჰეპარინის) მომდევნო დაგეგმილ შეყვანამდე 0-2 საათით ადრე ან პარენტერალური პრეპარატის უწყვეტი შეყვანის შეწყვეტის მომენტში (მაგალითად, არაფრაქციული ჰეპარინის ინტრავენური შეყვანის).

ქსარელტოდან® პარენტერალურ ანტიკოაგულანტებზე გადასვლა
ქსარელტოს® მიღება უნდა შეწყდეს და შეყვანილ იქნას პარენტერალური ანტიკოაგულანტის პირველი დოზა იმ მომენტში, როდესაც მიღებული უნდა ყოფილიყო ქსარელტოს® შემდეგი დოზა.

დამატებითი ინფორმაცია პაციენტების ცალკეული პოპულაციების მიხედვით
თირკმლის უკმარისობა
შეზღუდული კლინიკური მონაცემები ქსარელტოს® გამოყენების შესახებ თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ) მიუთითებს სისხლის პლაზმაში რივაროქსაბანის დონის მნიშვნელოვან ზრდაზე. ამასთან დაკავშირებით, ქსარელტო® სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტების ამ ჯგუფში. ქსარელტო® არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომელთა კრეატინინის კლირენსის შეადგენს <15 მლ/წთ.
- ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკის მიზნით მოზრდილ პაციენტებში მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის დაგეგმილი პროთეზირებით, ქსარელტოს® დოზის კორექცია საჭირო არ არის პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი უკმარისობით, კრეატინინის კლირენსით 50-80 მლ/წთ ან თირკმლის ზომიერი უკმარისობით, კრეატინინის კლირენსით 30-49 მლ/წთ.
- ღრმა ვენების თრომბოზის (ღვთ) და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის (ფათე) სამკურნალოდ, აგრეთვე განმეორებითი თვთ-ს და ფათე-ს პროფილაქტიკისთვის, ქსარელტოს® დოზის კორექცია საჭირო არ არის პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი უკმარისობით, კრეატინინის კლირენსით 50-80 მლ/წთ.
- თირკმლის ზომიერი უკმარისობის შემთხვევაში (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ) ან თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ), პაციენტებმა უნდა მიიღონ 15 მგ დღეში ორჯერ პირველი 3 კვირის განმავლობაში. შემდეგ რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20 მგ-ს დღეში ერთხელ. დოზის შემცირება 20 მგ-დან 1-ჯერ დღეში 15 მგ-მდე დღეში ერთხელ უნდა იქნას გათვალისწინებული, როდესაც პაციენტში სისხლდენის სავარაუდო რისკი აჭარბებს განმეორებითი ღვთ-ის და ფათე-ს რისკს. ქსარელტოს® 15 მგ დღეში ერთხელ გამოყენების რეკომენდაცია დაფუძნებულია ფარმაკოკინეტიკურ მოდელირებაზე და არ არის შესწავლილი კლინიკურ პირობებში მოცემული მდგომარეობის დროს.
პრეპარატის რეკომენდებული სადღეღამისო დოზის შემთხვევაში 10 მგ ერთხელ დღეში, ქსარელტოს® დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის უკმარისობა
ქსარელტოს® გამოყენება უკუნაჩვენებია ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებში, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის განვითარების რისკი, მათ შორის B და ჩ კლასის ღვიძლის ციროზი ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციის მიხედვით.

წინაგულების არასარქვლოვანი ფიბრილაციის მქონე პაციენტები, რომლებსაც უტარდებათ კანქვეშა კორონარული ჩარევა (კკჩ) სტენტირებით:
ინფორმაცია პრეპარატის ქსარელტოს® გამოყენების შესახებ დოზით 10 მგ 1-ჯერ დღეში არასარქვლოვანი წარმოშობის წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში, რომლებმაც გადაიტანეს კორონარული ინტერვენცია სტენტირებით და რომლებსაც აქვთ თირკმლის დისფუნქციის საშუალო ხარისხი (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ), განთავსებულია სამკურნალო პრეპარატი ქსარელტოს® 15/20 მგ სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციებში.

ხანდაზმული პაციენტები
არ საჭიროებს დოზის კორექციას.

სხეულის მასა
არ საჭიროებს დოზის კორექციას.

სქესი
არ საჭიროებს დოზის კორექციას.

ბავშვები და მოზარდები
პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებში და 18 წლამდე მოზარდებში დადგენილი არ არის. კლინიკუირი მონაცემები არ არსებობს. ამიტომ, ქსარელტო რეკომენდებული არ არის ბავშვებში და 18 წლამდე მოზარდებში.

მიღების წესი
შიგნით მისაღებად.
ქსარელტო® 10მგ-ს მიღება შესაძლებელია საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად (იხ. განყოფილებები „ფარმაკოკინეტიკა“ და „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).
ქსარელტო® 15 მგ და 20 მგ უნდა იქნას მიღებული საკვებთან ერთად.
პაციენტებს, ვისაც არ შეუძლია მთლიანი ტაბლეტის გადაყლაპვა, შეუძლიათ ტაბლეტი დაფხვნან და შეურიონ წყალს ან მსუბუქ საკვებს, როგორიცაა ვაშლის პიურე, უშუალოდ საკვების მიღების წინ პერორალურად.
დაფხვნილი ტაბლეტის მიღება შესაძლებელია კუჭში ზონდის მეშვეობით. ქსარელტოს მიღებამდე უნდა დარწმუნდეთ, რომ ზონდი მოთავსებულია კუჭში. დაფხვნილი ტაბლეტის მიწოდება ზონდის მეშვეობით ხდება მცირე რაოდენობა წყალთან ერთად, რის შემდეგაც საჭიროა ზონდის წყლით გამოვლება (იხ. განყოფილებები „ფარმაკოკინეტიკა“).

უკუჩვენება
- ჰიპერმგრძნობელობა ქსარელტოზე ან პრეპარატის დამხმარე ნივთიერებების მიმართ.
- კლინიკურად მნიშვნელოვანი აქტიური სისხლდენები.
- დარღვევა ან ისეთი მდგომარეობა, რომელიც ითვლება მასიური სისხლდენის მნიშვნელოვან რისკ ფაქტორად, როგორიცაა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის არსებული ან ბოლოდროინდელი წყლული, ავთვისებიანი ნეოპლაზმების არსებობა სისხლდენის მაღალი რისკით, ტვინის ან ზურგის ტვინის ბოლოდროინდელი ტრავმა, ბოლოდროინდელი ქირურგიული ჩარევა ტვინზე, ზურგის ტვინზე ან თვალებზე, ბოლოდროინდელი ინტრაკრანიული სისხლდენა, დიაგნოზი ან ეჭვი საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერებაზე, არტერიოვენური განვითარების ანომალიები, სისხლძარღვთა ანევრიზმები ან ზურგის ტვინის ან ტვინის მსხვილი სისხლძარღვების პათოლოგია.
- თანმდევი თერაპია ნებისმიერი სხვა ანტიკოაგულანტებით, როგორიცაა, მაგალითად, არაფრაქციული ჰეპარინი (აფჰ), დაბალმოლეკულური ჰეპარინები (ენოქსაპარინი, დალტეპარინი და სხვ.), ჰეპარინის წარმოებულები (ფონდაპარინუქსი და ა.შ.), პერორალური ანტიკოაგულანტები (ვარფარინი, დაბიგატრან ეტექსილატი, აპიქსაბანი და ა.შ.), გარდა სხვა ანტიკოაგულანტურ თერაპიაზე გადასვლის განსაკუთრებული შემთხვევებისა (იხ. განყოფილება "გამოყენების წესი"), ან როდესაც არაფრაქციული ჰეპარინის (აფჰ) შეყვანა ხდება დოზით, რომელიც აუცილებელია ცენტრალური ვენური ან არტერიული კათეტერის გამავლობის უზრუნველსაყოფად (იხ. განყოფილება "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშულებებთან").
- ღვიძლის დაავადება, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკი, ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და ჩ კლასის ციროზის მქონე პაციენტების ჩათვლით.
- ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.

გვერდითი მოქმედება.
ქსარელტოს უსაფრთხოება შეფასდა მე-III ფაზის თორმეტ კვლევაში, 53103 პაციენტის მონაწილეობით, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს (იხ. ცხრილი 2).

ცხრილი 2: კვლევაში მონაწილე პაციენტების რაოდენობა, მთლიანი სადღეღამისო დოზა და თერაპიის მაქსიმალური ხანგრძლივობა მე-III ფაზის კვლევაში
ჩვენება პაციენტების რაოდენობა მთლიანი სადღეღამისო დოზა თერაპიის მაქსიმალური ხანგრძლივობა
ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში ბარძაყის ან მუხლის სახსარზე დაგეგმილი პროთეზირებით 6097 10 მგ 39 დღე
ვენური თრომბოემბოლიის პრევენცია მძიმე დაავადებების მქონე პაციენტებში 3997 10 მგ 39 დღე
თრომბოზის მკურნალობა ღვთ და ფათე, და ასევე განმეორებითი ღვთ და ფათე-ს პროფილაქტიკა 6790 1-21 დღე: 30 მგ
22 დღე და მეტი: 20მგ
შემდგომ, არანაკლებ 6 თვისა: 10 მგ ან 20 მგ 21 დღე
ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკა პაციენტებში არასარქლოვანი გენეზის წინაგულთა ფიბრილაციით 7750 20 მგ 41 დღე
ათეროთრომბოზული მოვლენების პრევენცია პაციენტებში მკს (მწვავე კორონარული სინდრომი)-ით. 10225 5მგ ან 10მგ შესაბამისად, აცეტილსალიცილის მჟავასთან (ასმ) ერთდროული გამოყენებით ან ასმ-ს დამატებული კლოპიდოგრელი ან ტიკლოპიდინი. 31 დღე
ათეროთრომბოზული მოვლენების პროფილაქტიკა გიდ (გულის იშემიური დაავადების) და პად (პერიფერიული არტერიების დაავადების)1 მქონე პაციენტებში.
*პაციენტები, რომლებიც იღებდნენ მინიმუმ ერთ დოზა რივაროქსბანს
1 გიდ - გულის იშემიური დაავადება; პად - პერიფერიული არტერიების დაავადება.
ყველაზე გავრცელებული გვერდითი მოვლენები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქსარელტოს®, იყო სისხლდენები (იხ. ქვემომოყვანილი განყოფილება „სიფრთხილის ზომები“ და „გვერდითი მოვლენები“) (ცხრილი 3).
ყველაზე ხშირი (≥4%) სისხლდენა იყო ცხვირის ღრუდან (ეპისტაქსია) (4,5%) და სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (3,8%).
ზოგადად, არასასურველი მოვლენები აღინიშნა პაციენტთა დაახლოებით 65%-ში, რომლებმაც მიიღეს რივაროქსაბანის მინიმუმ ერთი დოზა. პაციენტთა დაახლოებით 21%–ში აღინიშნა არასასურველი მოვლენები, რომლებიც, მკვლევართა აზრით, მკურნალობასთან იყო დაკავშირებული.

ცხრილი 3: სისხლდენის* და ანემიის შემთხვევების სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს, III ფაზის კვლევების დასრულების შემდეგ.
ჩვენება ნებისმიერი სახის სისხლდენა ანემია
ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში ბარძაყის ან მუხლის სახსარზე დაგეგმილი პროთეზირებით
პაციენტების 6,8 %-ში პაციენტების 5,9%-ში
ვენური თრომბოემბოლიის პრევენცია მძიმე დაავადებების მქონე პაციენტებში პაციენტების 12,6 %-ში პაციენტების 2,1 %-ში
თრომბოზის მკურნალობა ღვთ და ფათე, და ასევე განმეორებითი ღვთ და ფათე-ს პროფილაქტიკა პაციენტების 23 %-ში პაციენტების 1,6 %-ში
ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკა პაციენტებში არასარქლოვანი გენეზის წინაგულთა ფიბრილაციით
28 შემთხვევა - 100 პაციენტ-წელზე 2,5 შემთხვევა - 100 პაციენტ-წელზე
ათეროთრომბოზული მოვლენების პრევენცია პაციენტებში მკს (მწვავე კორონარული სინდრომი)-ით. 22 შემთხვევა - 100 პაციენტ-წელზე 1,4 შემთხვევა - 100 პაციენტ-წელზე
ათეროთრომბოზული მოვლენების პროფილაქტიკა გიდ (გულის იშემიური დაავადების) და პად (პერიფერიული არტერიების დაავადების)1 მქონე პაციენტებში. 6,7 28 შემთხვევა - 100 პაციენტ-წელზე 0,15 28 შემთხვევა - 100 პაციენტ-წელზე**
* რივაროქსაბანის ყველა კვლევიდან მიღებული სისხლდენის ყველა შემთხვევა გროვდება, აღირიცხება და განიხილება.
** ჩOMPAშშ-ის კვლევაში დაფიქსირდა სისხლდენების დაბალი სიხშირე, ვინაიდან გამოყენებული იქნა გვერდითი მოვლენების შეგროვების შერჩევითი მიდგომა.
1 გიდ - გულის იშემიური დაავადება; პად - პერიფერიული არტერიების დაავადება.

ქსარელტოს მიღებისას დარეგისტრირებული წამლისმიერი არასასურველი რეაქციები მოყვანილია ცხრილში 4 და მოცემულია ორგანოთა სისტემების კლასების მიხედვით (MედDღA). გამოვლინების სიხშირე ისაზღვრება როგორც:
ძალიან ხშირი (1/10)
ხშირი (1/100, <1/10)
არახშირი (1/1000, <1/100)
იშვიათი (1/10000 <1/1000)
ძალიან იშვიათი (<1/10000)
უცნობი (ვერ ხერხდება დადგენა არსებულ მონაცემებზე დაყრდნობით)

ცხრილში 4: ყველა წამლისმიერი არასასურველი რეაქციები, პოტენციურად დაკავშირებული ჩატარებულ თერაპიასთან III ფაზის კვლევაში
ხშირი არახშირი იშვიათი ძალიან იშვიათი უცნობი
დარღვევები სისხლმბადი და ლიმფური სისტემის მხრივ
ანემია (მათ შორის შესაბამისი ლაბორატორიული პარამეტრების ჩათვლით) თრომბოციტემია (თრომბოციტების შმცველობის მომატებით)A
თრომბოციტოპენია
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ
ალერგიული რეაქციები, ალერგიული დერმატიტი
კვინკეს შეშუპება და ალერგიული შეშუპება ანაფილაქსიური რეაქციები, მათ შორის, ანაფილაქსიური შოკი
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ
თავბრუსხვევა
თავის ტკივილი
ინტრაკრანიალური სისხლჩაქცევები და ცერებრული სისხლდენა
გულისწასვლა
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ
თვალის ქსოვილში სისხლდენა (კონიუნქტივალური ჰემორაგიის ჩათვლით)

დარღვევები გულის მხრივ
ტახიკარდია
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ
ჰიპოტენზია
ჰემატომა
დარღვევები სასუნთქი გზების მხრივ
ცხვირიდან სისხლდენა
ჰემოპტიზი
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ
ღრძილებდან სისხლდენა
კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა (რექტალური სისხლდენის ჩათვლით)
ტკივილი მუცლის არეში და კუჭ-ნაწლავთან დაკავშირებული ტკივილი
დისპეფსია
გულისრევა
ყაბზობა A
დიარეა
ღებინება A პირის სიმშრალე

დარღვევები ღვიძლის და სანაღვლე გზების მხრივ
ტრანსამინაზას დონის მომატება ღვიძლის უკმარისობა
ბილირუბინის დონის მომატება,
სისხლში ტუტე ფოსფატაზას დონის მომატებაА,
გამა-GთP დონის მომატება A სიყვითლე
პირდაპირი ბილირუბინის დონის მომატება (ALთ– ით თანმდევი მომატებით ან მის გარეშე),
ქოლესტაზი,
ჰეპატიტი (ჰეპატობილიარული სისტემის დაავადების ჩათვლით)
კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები
ქავილი (გენერალიზებული ქავილის იშვიათი შემთხვევების ჩათვლით)
გამონაყარი
ექსიმოზი
კანისა და კანქვეშა სისხლდენა ჭინჭრის ციება
სტივენს-ჯონსონის სინდრომი / ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, DღEშშ სინდრომი
დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ
ტკივილი კიდურებში A ჰემართროზი კუნთებში სისხჩაქცევა კომპარტმენტ-სინდრომი მეორად სისხლდენასთან მიმართებაში
დარღვევები თირკმლის და საშარდე სისტემის მხრივ
უროგენიტალურ ტრაქტთან დაკავშირებული სისხლდენა (მათ შორის ჰემატურია და მენორაგიაB)
თირკმლის უკმარისობა (მათ შორის, სისხლში კრეატინინის და შარდოვანას დონის მომატება) A თირკმლის უკმარისობა / მწვავე თირკმლის უკმარისობა, მეორეხარისხოვანი სისხლდენით საკმარისი ჰიპერფუზიის შესაქმნელად
ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილზე რეაქციები
ცხელება A
პერიფერიული
შეშუპებები ფიზიკური ძალის შემცირება და მოთენთილობა 9მათ შორის, ზოგადი სისუსტე და ასთენია) ცუდი თვითშეგრძნება
(შეუძლოდ ყოფნის ჩათვლით)
ადგილობრივი შეშუპებები A
ლაბორატორიული კვლევები
LDH-ის A
ლიპაზას A და ამილაზას A
დონის მომატება
ტრამვები, მოწამვლები და პროცედურის შემდგომი გართულებები
პროცედურის შემდგომი სისხლდენები (მათ შორის, ოპერაციის შემდგომი ანემია და ჭრილობიდან სისხლდენა)
კონტუზია
ჭრილობიდან სეკრეცია A სისხლძარღვთა ფსევდო ანევრიზმიჩ
A - აღინიშნა მოზრდილ პაციენტებში ვთე-სE პროფილაქტიკის დროს მუხლზე ან თეძოს სახსრის ართროპლასტიკის შემდეგ
B - აღინიშნა როგორც „ძალიან ხშირი“ ღვთ, ფათე-ს მკურნალობის და მათი რეციდივების პროფილაქტიკის მიზნით 55 წლამდე ასაკის ქალებში
ჩ - აღინიშნა როგორც „არახშირი“ მკს პროფილაქტიკის გართულებების ფარგლებში (ტრანსლუმინალური კორონარული ინტერვენცია)

* გამოიყენებოდა წინასწარ განსაზღვრული შერჩევითი მიდგომა არასასურველი მოვლენების შესახებ მონაცემების შეგროვების მიმართ. იმის გათვალისწინებით, რომ არასასურველი სამკურნალწამლო რეაქციების სიხშირე არ გაიზარდა და არავითარი ახალი გვერდითი სამკურნალწამლო რეაქციები იდენტიფიცირებული არ იყო, COMPAშშ კვლევის მონაცემები არ შევიდა არასასურველი რეაქციების მოცემულ ჩამონათვალში სიხშირის გამოსათვლელად.
ზოგიერთი გვერდითი რეაქციის აღწერა
ქსარელტოს® მოქმედების ფარმაკოლოგიური მექანიზმის გათვალისწინებით, მის გამოყენებას შეიძლება თან ახლდეს ფარული ან აშკარა სისხლდენის განვითარების რისკი ნებისმიერი ორგანოებიდან და ქსოვილებიდან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს პოსტჰემორაგიული ანემია. ნიშნები, სიმპტომები და სიმძიმე (ლეტალური გამოსავალის ჩათვლით) ვარირებს სისხლდენის ლოკალიზაციისა და სიმძიმის ხარისხის ან მასიურობის მიხედვით ან/და ანემიის მიხედვით (იხ. ”სისხლდენის მკურნალობა”).
კლინიკურ კვლევებში სისხლდენა ლორწოვანი გარსებიდან (მაგალითად, ცხვირიდან, ღრძილებიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, შარდ-სასქესო ტრაქტიდან, პათოლოგიური ვაგინალური და უფრო უხვი მენსტრუალური სისხლდენის ჩათვლით) და ანემია ხშირად აღინიშნებოდა ქსარელტოთი® ხანგრძლივი მკურნალობის დროს, K ვიტამინის ანტაგონისტებით (VKA) მკურნალობასთან შედარებით. მაშასადამე, შესატყვისი კლინიკური შემოწმების გარდა, საჭიროების შემთხვევაში, ფარული სისხლდენის გამოსავლენად შეიძლება მნიშვნელოვანი იყოს ჰემოგლობინის / ჰემატოკრიტის დონის ლაბორატორიული განსაზღვრა და აშკარა სისხლდენის კლინიკური მნიშვნელობის რაოდენობრივი შეფასება.
სისხლდენის განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს პაციენტთა ზოგიერთ ჯგუფში, მაგალითად, არაკონტროლირებადი, მაღალი სტადიის არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში ან/და რომლებიც იღებენ თანმდევ თერაპიას იმ სამკურნალო საშუალებებით, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე (იხ. განყოფილება "სიფრთხილის ზომები"). მენსტრუალური სისხლდენა შეიძლება იყოს უფრო ხანგრძლივი და ინტენსიური. ჰემორაგიული გართულებები შეიძლება გამოვლინდეს სისუსტით, სიფერმკრთალით, თავბრუსხვევით, თავის ტკივილით, აუხსნელი შეშუპებით, ქოშინით ან აუხსნელი შოკური მდგომარეობით. ზოგიერთ შემთხვევაში, ანემიის შედეგად აღინიშნებოდა მიოკარდიუმის იშემიის სიმპტომები, როგორიცაა ტკივილი გულმკერდის არეში ან სტენოკარდია.
ქსარელტოს® გამოყენებისას ძლიერი სისხლდენის გამო დაფიქსირდა ისეთი ცნობილი გართულებები, როგორიცაა კომპარტმენტ-სინდრომი და ჰიპოპერფუზიის შედეგად განვითარებული თირკმლის უკმარისობა. ამიტომ, ნებისმიერი პაციენტის მდგომარეობის შეფასებისას, რომელიც ღებულობს ანტიკოაგულანტებს, გათვალისწინებული უნდა იყოს სისხლჩაქცევის შესაძლებლობა.

შეტყობინება საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ
შეტყობინებას საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ სამკურნალო პრეპარატის რეგისტრაციის შემდეგ ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. ეს ხელს უწყობს სამკურნალო პრეპარატის სარგებელი / რისკის ბალანსის მუდმივ და უწყვეტ მონიტორინგს.
შეტყობინება ყველა საეჭვო გვერდითი რეაქციის შესახებ უნდა მოხდეს ბელარუსის რესპუბლიკის ჯანდაცვის სამინისტროს უნიტარული საწარმოს „ჯანდაცვის სფეროში ექსპერტიზებისა და გამოცდების ცენტრის“ რეკომენდაციების თანახმად, რომელიც განთავსებულია ჯეგც-ის პორტალზე ელექტრონულ მისამართზე: ჰტტპ://წწწ.რცეტჰ.ბყ.

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: დარეგისტრირებულია ჭარბი დოზირების იშვიათი შემთხვევები (600მგ-მდე - სისხლდენის და სხვა გვერდითი რეაქციების განვითარების გარეშე). თერაპიულზე მაღალი დოზის მიღებისას (50მგ-ზე მეტი) აღინინიშნება “ჭერის” ეფექტი, როდესაც შეზღუდული გაწოვითი უნარის გამო არ ხდება პლაზმაში პრეპარატის საშუალო ექსპოზიციის შემდგომი ზრდა დოზის გაზრდასთან ერთად.
მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. ჭარბი დოზირებისას რივაროქსაბანის შეწოვის შესამცირებლად შესაძლებელია აქტივირებული ნახშირის გამოყენება. პლაზმის ცილებთან მაღალი კავშირის გამო, რივაროქსაბანი ცუდად დიალიზდება.

 

სისხლდენის შეჩერება
თუ პაციენტს, რომელიც იღებს რივაროქსაბანს, აღენიშნება გართულებები სისხლდენის სახით, პრეპარატის მომდევნო მიღება უნდა გადაიდოს ან აუცილებლობის შემთხვევაში შეწყდეს მკურნალობა. რივაროქსაბანის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგნს დაახლოებით 5-დან 13 საათამდე. სისხლდენის სიმძიმის და ლოკალიზაციიდან გამომდინარე, აუცილებელია მკურნალობის ინდივიდუალური მიდგომის არჩევა.
აუცილებლობის შემთხვევაში, შეიძლება შესაბამისი სიმპტომური მკურნალობის ჩატარება, როგორიც არის მექანიკური კომპრესია (მაგალითად, ცხვირიდან ძლიერი სისხლდენისას), ქირურგიული ჰემოსტაზი, სისხლდენის შეჩერების სხვადასხვა მეთოდის გამოყენებით, ორგანიზმში სითხის აღდგენა და ჰემოდინამიკური მხარდაჭერა, სისხლის ან სისხლის კომპონენტების (ერითროციტული მასა ან ახალგაყინული პლაზმა, ანემიის კლინიკური გამოვლინების და კოაგულოპათიის მიხედვით) ან თრომბოციტების გადასხმა.
თუ ჩამოთვლილი ღონისძიებების ჩატარების შემდეგ სისხლდენა არ ჩერდება, შეიძლება დაისვას სპეციფიკური პროკოაგულანტების (როგორიც არის პროთრომბინული კომპლექსის კონცენტრატი (პკკ), აქტივირებული პროთრომბინული კომპლექსის კონცენტრატი (აპკკ) ან რეკომბინანტული ფაქტორის VIIა (რ-FVIIა) დანიშნვის საკითხი.
თუმცა ამ დროისთვის ამ პროდუქტების გამოყენების გამოცდილება პაციენტების მკურნალობაში, რომლებიც იღებენ ქსარელტოს, არასაკმარისია.
პროტამინის სულფატი და ვიტამინი K გავლენას არ მოახდენს რივაროქსაბანის შედედების საწინააღმდეგო მოქმედებაზე.
ტრანექსამის მჟავის გამოყენებასთან დაკავშირებით არსებობს შეზღუდული გამოცდილება და არ არსებობს ამინოკაპრონის მჟავის და აპროტინინის გამოყენების გამოცდილება იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ქსარელტოს®.
არ არსებობს მიზანშეწონილობის მეცნიერული დასაბუთება ან გამოცდილება სისტემური ჰემოსტატიკური პრეპარატების გამოყენებასთან დაკავშირებით, როგორიცაა დესმოპრესინი, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ქსარელტოს®. სისხლის პლაზმის ცილებთან ინტენსიური შეკავშირების გათვალისწინებით, მოსალოდნელია, რომ რივაროქსაბანი არ გამოიყოფა დიალიზის მეშვეობით.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

CYP3A4-ის და Р-გლიკოპროტეინის ინჰიბიტორები
ქსარელტოს® და კეტოკონაზოლის (400 მგ 1-ჯერ დღეში) ან რიტონავირის (600 მგ 2-ჯერ დღეში) ერთობლივი გამოყენება იწვევდა ქსარელტოს® საშუალო AUC-ის (ფართობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ) ზრდას 2,6/2,5-ჯერ და ქსარელტოს® საშუალო ჩმახ-ის (მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში) მომატებას 1,7/1,6-ჯერ, რომელსაც თან ახლდა პრეპარატის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების მნიშვნელოვანი გაძლიერება, რამაც შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის განვითარების მომატებული რისკი. მაშასადამე, ქსარელტოს® გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ სისტემურ თერაპიას აზოლის რიგის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებით, როგორიცაა, მაგალითად, კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი, ან აივ პროთეაზას ინჰიბიტორებით (მაგალითად, რიტონავირი). ეს ნივთიერებები წარმოადგენენ როგორც CYP3A4-ის, ასევე P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინჰიბიტორებს (იხ. განყოფილება "სიფრთხილის ზომები").
მოსალოდნელია, რომ სამკურნალო ნივთიერებები, რომლებიც ძლიერ თრგუნავენ რივაროქსაბანის ექსკრეციის მხოლოდ ერთ-ერთ გზას - CYP3A4-ის ან P-გლიკოპროტეინის მონაწილეობით - ნაკლებად გაზრდის რივაროქსაბანის კონცენტრაციას პლაზმაში.
მაგალითად, კლარითრომიცინმა (500 მგ 2-ჯერ დღეში), რომელიც ითვლება CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორად და P-გლიკოპროტეინის ზომიერ ინჰიბიტორად, გამოიწვია საშუალო AUC–ის 1,5–ჯერ გაზრდა და რივაროქსაბანის ჩმახ–ის 1,4–ჯერ მომატება. AUჩ-ის და ჩმახ–ის ასეთი ზრდა მიიჩნევა, როგორც კლინიკურად უმნიშვნელო.
ერითრომიცინი (500 მგ 3-ჯერ დღეში), რომელიც ზომიერად თრგუნავს ჩYP3A4-ს და P-გლიკოპროტეინს, იწვევდა რივაროქსაბანის საშუალო AUჩ-ის და ჩმახ-ის 1,3-ჯერ გაზრდას. ეს ზრდა კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება.
თირკმლის მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ერითრომიცინის მიღებამ (500 მგ სამჯერ დღეში) გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUჩ–ის გაზრდა 1,8–ჯერ და ჩმახ–ისა 1,6–ჯერ, თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე ადამიანებთან შედარებით. თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ერითრომიცინის გამოყენებამ გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის 2,0-ჯერ და ჩმახ-ის 1,6-ჯერ გაზრდა, თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე პირებთან შედარებით. ერითრომიცინის მოქმედება აძლიერებს თირკმლის უკმარისობის ეფექტს.
ფლუკონაზოლი (400 მგ დღეში ერთხელ), რომელიც ითვლება CYP3A4-ის ზომიერად ინჰიბიტორად, იწვევს რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის მომატებას 1,4-ჯერ და საშუალო Cmax-ის ზრდას 1,3-ჯერ. AUC-ის და Cmax–ის ასეთი გაზრდა კლინიკურად უმნიშვნელოა.
დრონედარონის გამოყენების შესახებ ხელმისაწვდომი კლინიკური მონაცემები შეზღუდულია, ამიტომ მისი კომბინირებული გამოყენება ქსარელტოსთან® ერთად თავიდან უნდა იქნას აცილებული.
ანტიკოაგულანტები
ენოქსაპარინის (ერთჯერადი დოზით 40 მგ) და ქსარელტოს® (ერთჯერადი დოზით 10 მგ) კომბინირებული გამოყენების შემდეგ, დაფიქსირდა ანტი-Xა-ფაქტორის ეფექტის გაძლიერება, სისხლის კოაგულაციის მაჩვენებლებში დამატებითი ცვლილებების არარსებობისას (პროთრომბინის დრო, აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო - APთთ). ენოქსაპარინი არ ახდენდა გავლენას რივოროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკაზე.
სისხლდენის მომატებული რისკის გამო, პაციენტებმა უნდა გამოიჩინონ სიფრთხილე ქსარელტოს® სხვა ანტიკოაგულანტებთან ერთად გამოყენებისას.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს) / თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები
15 მგ ქსარელტოს® და 500 მგ ნაპროქსენის ერთდროულად დანიშვნის შემდეგ, სისხლდენის დროის კლინიკურად მნიშვნელოვანი გახანგრძლივება არ აღინიშნებოდა. მიუხედავად ამისა, ცალკეულ პირებში შესაძლებელია უფრო გამოხატული ფარმაკოდინამიკური პასუხი.
ქსარელტოსა® და აცეტილსალიცილის მჟავის 500 მგ დოზით კომბინირებული გამოყენებისას, კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება არ აღინიშნებოდა.
არ არის გამოვლენილი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ქსარელტოს® 15 მგ და კლოპიდოგრელს შორის (დარტყმითი დოზა 300 მგ, შემდეგ შემანარჩუნებელი დოზა 75 მგ), თუმცა, ზოგიერთ პაციენტში აღინიშნებოდა სისხლდენის დროის მნიშვნელოვანი ზრდა, რომელიც არ იყო კორელირებული თრომბოციტების აგრეგაციასთან და P-სელექტინის ან GPIIბ / IIIა რეცეპტორების დონეებთან.
სიფრთხილე უნდა იქნას დაცული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (მათ შორის აცეტილსალიცილის მჟავას) და თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორების ერთდროული დანიშვნისას, რადგან მოცემული პრეპარატები, როგორც წესი, ზრდიან სისხლდენის რისკს (იხ. განყოფილება "სიფრთხილის ზომები").
სეროტონინის / სეროტონინ-ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორი
ისევე, როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, არსებობს იმის ალბათობა, რომ პაციენტებს აქვთ სისხლდენის მომატებული რისკი სეროტონინის ან სეროტონინ-ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების სელექციურ ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, თრომბოციტებზე მათი გავლენის გამო. კლინიკური კვლევების პროგრამაში მათი რივაროქსაბანთან ერთდროული გამოყენებისას, მკურნალობის ყველა ჯგუფში აღინიშნა მასიური ან არა მასიური, კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის უფრო მაღალი სიხშირე.

ვარფარინი
პაციენტების გადაყვანისას ვარფარინიდან (სნშ 2,0-3,0) ქსარელტოზე (20მგ) ან ქსარელტოდან (20მგ) ვარფარინზე პროთრომბინის დრო/სნშ (ნეოპლასტინი®) იზრდებოდა უფრო მეტად, ვიდრე სუმარული ეფექტი (ცალკეულ პაციენტებში სნშ მნიშვნელობა იზრდებოდა 12-მდე), როდესაც აპთდ-ზე გავლენა, Ха ფაქტორის აქტივობის შეფერხება და თრომბინის ენდოგენური პოტენციალი ატარებდა ადიტიურ ხასიათს.
თუU აუცილებელია ქსარელტოს ფარმაკოდინამიკური მოქმედრების განსაზღვრა გარდამავალ პერიოდში, შეიძლება გამოიყენონ შემდეგი ტესტები: ანტიფაქტორი Ха, Pიჩთ და Hეპთესტ აქტივობა, რადგან ვარფარინის მიღება გავლენას არ ახდენს აღნიშნულ ტესტებზე.
ვარფარინის მიღების შეწყვეტიდან 4 დღის შემდეგ ყველა ტესტის შედეგი (მათ შორის, პროთრომბინის დროის, აპთდ, Ха ფაქტორის ინჰიბირების აქტივობა და თეპ (თრომბინის ენდოგენური პოტენციალის)) ასახავს მხოლოდ ქსარელტოს მოქმედებას.
ვარფარინის ფარმაკოდინამიკური მოქმედების შეფასება გარდამავალ პერიოდში შეიძლება სნშ-ს ტესტით განსაზღვრით, რივაროქსაბანის ჩ0 დროს (რივაროქსაბანის წინა მიღებიდან 24 საათის შემდეგ), რადგან რივაროქსაბანის გავლენა აღნიშნულ ტესტზე ამ დროისთვის მინიმალურია.
ვარფარინს და ქსარელტოს შორის არავითარი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება აღნიშუნლი არ არის.

CYP3A4-ის ინდუქტორები
ქსარელტოს® და CYP3A4-ის ძლიერი ინდუქტორის რიფამპიცინის ერთობლივმა მიღებამ გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC–ის დაქვეითება დაახლოებით 50%-ით და მისი ფარმაკოდინამიკური ეფექტების პარალელური დაქვეითება. ქსარელტოს® კომბინირებულმა გამოყენებამ CYP3A4-ის სხვა ძლიერ ინდუქტორებთან (მაგალითად, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ფენობარბიტალი ან პერფორირებული (დახვრეტილი) კრაზანა), ასევე შეიძლება გამოიწვიოს რივაროქსაბანის კონცენტრაციის შემცირება სისხლის პლაზმაში. ამიტომ თავიდან უნდა იქნას აცილებული ქსარელტოს® დანიშვნა CYP3A4-ის ძლიერ ინდუქტორებთან ერთად მანამდე, სანამ პაციენტი გულდასმით არ იქნება გამოკვლეული თრომბოზის ნიშნებისა და სიმპტომების არსებობაზე.
სხვა თანმდევი პრეპარატები
კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება რივაროქსაბანსა და მიდაზოლამს (CYP3A4-ის სუბსტრატი), დიგოქსინს (P- გლიკოპროტეინის სუბსტრატი) ან ატორვასტატინს (CYP3A4-ის და P-გლიკოპროტეინის სუბსტრატი) შორის ან ომეპრაზოლს (პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორი) შორის არ აღინიშნა. ქსარელტო® არ აინჰიბირებს და არ ინდუცირებს CYP ციტოქრომის ძირითად იზოფერმენტებს, როგორიცაა CYP3A4.
ქსარელტოს® კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება საკვებთან არ დაფიქსირებულა.

ლაბორატორიული პარამეტრები
მოსალოდნელია, რომ ქსარელტო მოქმედებს სისხლის შედედების პარამეტრებზე მისი მოქმედების მექანიზმის გამო.

უსაფრთხოების ზომები
მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში, რეკომენდებულია კლინიკური დაკვირვება ჩატარდეს ანტიკოაგულანტული თერაპიის დადგენილი პრაქტიკის ფარგლებში.

სისხლდენის განვითარების რისკი
ისევე, როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების მკურნალობის ფონზე, ქსარელტოს® მიღებისას საჭიროა პაციენტები იმყოფებოდნენ მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ ჰემორაგიული გართულებების გამოვლენის მიზნით. ქსარელტო® გამოყენება განსაკუთრებული სიფრთხილით პაციენტებში სისხლდენის განვითარების მომატებული რისკით. ძლიერი სისხლდენის განვითარების შემთხვევაში ქსარელტოს® მიღება უნდა შეწყდეს.
კლინიკურ კვლევებში, სისხლდენა ლორწოვანი გარსებიდან (მაგ., ცხვირის, ღრძილების, კუჭ-ნაწლავის და უროგენიტალური ტრაქტის, მათ შორის პათოლოგიური ვაგინალური და უფრო ღრმა მენსტრუალური სისხლდენა) და ანემია უფრო ხშირად აღინიშნებოდა ქსარელტოს® ხანგრძლივი მიღების ფონზე ვიდრე ვიტამინი K-ს (VKA) ანტაგონისთებით მკურნალობისას. ამიტომ, სათანადო კლინიკური დაკვირვების გარდა, საჭიროების შემთხვევაში, შეიძლება მნიშვნელოვანი იყოს ჰემოგლობინის / ჰემატოკრიტის დონის განსაზღვრა ფარული სისხლდენის დასადგენად.
პაციენტთა ქვემოთ მოყვანილი ზოგიერთი ჯგუფებისთვის არსებობს სისხლდენის განვითარების მომატებული რისკი. მკურნალობის დაწყების შემდეგ ასეთი პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ, ჰემორაგიული გართულებების, ანემიის ნიშნების და სიმპტომების გამოვლენის მიზნით. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ 10მგ ქსარელტოს® ვენური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკის მიზნით, მოზრდილ პაციენტებში, მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსარზე დაგეგმილი პროთეზირებით, ამის უზრუნველყოფა შესაძლებელია პაციენტთა რეგულარული სამედიცინო დათვალიერებით, ჭრილობიდან გამონადენზე მეთვალყურეობით და სისხლში ჰემოგლობინის დონის პერიოდული განსაზღვრით. ჰემოგლობინის შემცირების ან არტერიული წნევის ვარდნის აუხსნელი მიზეზის გამო, აუცილებელია სისხლდენის წყაროს მოძიება.
იმის მიუხედავად, რომ ქსარელტო®-თი მკურნალობა არ საჭიროებს რუტინულ ექსპოზიციის მონიტორინგს, გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც რივაროქსაბანის ექსპოზიციის შესახებ ცოდნამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს კლინიკურ გადაწყვეტილებებზე, მაგალითად, დოზის გადაჭარბებისას ან გადაუდებელი ქირურგიული ჩარევის შემთხვევაში, რივაროქსაბანის დონის განსაზღვრა შესაძლებელია კალიბრირებული რაოდენობრივი Xა ფაქტორის ინჰიბირების ტესტის გამოყენებით (იხილეთ განყოფილებები „ფარმაკოდინამიკა“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით
პაციენტებში მძიმე ხარისხის თირკმლის უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი <30მლ/წთ) შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს პლაზმაში რივაროქსაბანის კონცენტრაცია (დაახლოებით 1.6-ჯერ), რამაც თავის მხრივ შეიძლება განაპირობოს სისხლდენის განვითარების რისკი. ქსარელტო სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს, რომელთა კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 15-29 მლ/წთ-ს. ამ პრეპარატის დანიშნვა რეკომენდებული არ არის პაციენტებში, რომელთა კრეატინინის კლირენსი შეადგენს <15 მლ/წთ-ს (იხ. განყოფილება „ფარმაკოდინამიკა“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).
ქსარელტო სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, თირკლმის საშუალო ხარისხის უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ), რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ სამკურნალო საშუალებებს, რომლებიც ზრდიან პლაზმაში რივაროქსაბანის კონცენტრაციას (იხ. განყოფილება „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ქსარელტოს დანიშნვა, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თანმხლებ მკურნალობას, აზოლის ჯგუფის სოკოს საწინააღდმეგო პრეპარატებით (მაგალითად, კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი) ან აივ-პროტეაზას ინჰიბიტორებით (მაგალითად, რიტონავირი) რეკომენდებული არ არის. აღნიშნული მოქმედი ნივთიერებები წარმოადგენენ ჩYP3A4-ს და P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინჰიბიტორებს, ამიტომ მათ შეუძლიათ გაზარდონ პლაზმაში რივაროქსაბანის კონცენტაცია, კლინიკურად მნიშვნელოვან დონემდე (დაახლოებით 2.6-ჯერ), რამაც შეიძლება მიგვიყვანოს სისხლდენის განვითაების რისკის გაზრდამდე (იხ. განყოფილება „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).
საჭიროა სიფრთხილის დაცვა იმ შემთხვევაში, როდესაც პაციენტები იმავდროულად მკურნალობენ ჰემოსტაზზე მოქმედი პრეპარატების საშუალებით, ისეთებით, როგორიც არის ანთების სააწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები (NშAIDს), აცეტილსალიცილის მჟავა (ასმ), თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები (შშღIს) და სეროტონინის და ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები (შNღIს). კუჭ-ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების განვითარების რისკის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია განიხილოს შესაბამისი საპროფილაქტიკო მკურნალობის ჩატარების საკითხი.

სისხლდენის განვითარების სხვა რისკ-ფაქტორები
ისევე როგორც სხვა ანტითრომბოზული პრეპარატების შემთხვევაში, ქსარელტო® სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებისთვისაც არსებობს სისხლედენის განვითარების მომატებული რისკი, კერძოდ:
- სისხლის შედედების თანდაყოლილი ან შეძენილი დარღვევები
- არაკონტროლირებადი მძიმე არტერიული ჰიპერტენზია
- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სხვა დაავადებები, აქტიური დაწყლულების გარეშე, რომელმაც პოტენციურად შეიძლება გამოიწვიოს ჰემორაგიული გართულებები (მაგალითად, ნაწლავთა ანთებითი დაავადებები, ეზოფაგიტი, გასტრიტი, და გასტროეზოფაგური რეფლუქსური დაავადება)
- სისხლძაღვთა რეტინოპათია
- ბრონქოექტაზია ან ფილტვებიდან სისხლდენა ანამნეზში

გულის ხელოვნური სარქვლის მქონე პაციენტები
ქსარელტო®–ს უსაფრთხოება და ეფექტურობა გულის ხელოვნური სარქვლის მქონე პაციენტებში არ არის შესწავლილი, შესაბამისად, ამ პაციენტთა პოპულაციაში მონაცემები ქსარელტო®–ს ადეკვატური ანტიკოაგულანტული ეფექტის შესახებ არ არსებობს. ასეთ პაციენტებში ქსარელტო®–თი მკურნალობა არ არის რეკომენდებული.

ბარძაყის ძვლის მოტეხილობის ქირურგიული ოპერაცია
ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შეფასების მიზნით ქსარელტო®არ არის შესწავლილი ინტერვენციული კლინიკური კვლევების დროს პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ქირურგიული ოპერაცია ბარძაყის ძვლის მოტეხილობაზე.

ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფათე-ს მქონე პაციენტები, რომლებიც საჭიროებენ თრომბოლიზისს ან ფილტვის ემბოლიექტომიას.
არ არის რეკომენდებული ქსარელტო®–ს გამოყენება ნაცვლად არაფრაქციონირებული ჰეპარინისა ფათე-ს და არასტაბილური ჰემოდინამიკის მქონე პაციენტებში ან პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ თრომბოლიზისს ან ფილტვის ემბოლიექტომიას, რადგან ქსარელტო®–ს უსაფრთხოება და ეფექტურობა მოცემულ კლინიკურ სიტუაციებში დადგენილი არ არის.

სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია ან პუნქცია
ნეიროაქსიალური (სპინალური/ეპიდურული) ანესთეზიის ჩატარებისას ან სპინალური/ეპიდურული პუნქციისას, პაციენტებში, რომლებიც თრომბოემბოლური გართულებების თავიდან აცილების მიზნით ღებულობენ ანტითრომოზურ პრეპარატებს, არსებობს ეპიდურული ან სპინალური ჰემატომების განვითარების რისკი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ხანგრძლივი ან სამუდამო დამბლა. აღნიშნული მოვლენების განვითარების რისკი შემდგომში შეიძლება გაიზარდოს ოპერაციის შემდეგ მუდმივი ეპიდურული კათეტერების ან ჰემოსტაზზე მოქმედი თანმხლები პრეპარატების გამოყენებისას. რისკი ასევე შეიძლება გაიზარდოს ტრავმული ან მრავალჯერადი ეპიდურული ან სპინალური პუნქციის დროს. პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ მუდმივი დაკვირვების ქვეშ, ნევროლოგიური დარღვევების ნიშნების და სიმპტომების გამოვლენის მიზნით (მაგალითად, ფეხების დაბუჟება ან სისუსტე, ნაწლავთა ან შარდის ბუშტისA დისფუნქცია). ნევროლოგიური დარღვევების აღმოჩენის შემთხვევაში აუცილებელია სასწრაფო დიაგნოსტიკა და მკურნალობა. ნეიროაქსიალური ანესთეზიის წინ, ექიმმა, იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ანტიკოაგულანტებს ან პაციენტებში რომლებშიც თრომბოზის პროფილაქტიკის მიზნით იგეგმება ანტიკოაგულაციური საშუალებების დანიშნვა, უნდა შეაფასოს პოტენციური სარგებლის და რისკის შეფარდება.
სისხლდენის განვითარების პოტენციური რისკის შესამცირებლად, რომელიც დაკავშირებულია რივაროქსაბანის ერთდროულ მიღებასთან და ნეიროაქსიალური (სპინალური/ეპიდურული) ანესთეზიის ან სპინალური პუნქციის ჩატარებასთან, ყურადღება უნდა მიექცეს რივარქსაბანის ფარმაკოკინეტიკურ პროფილს. ეპიდურული კათეტერის დაყენება ან ამოღება ან ლუმბური პუნქცია უმჯობესია ჩატარდეს მაშინ, როდესაც რივაროქსაბანის შედედების საწინააღმდეგო მოქმედება ფასდება როგორც დაბალი (იხ. გაყოფილება “ფარმაკოკინეტიკა”).
ეპიდურული კათეტერის ამოღება შეიძლება რივარიოქსაბანის ბოლო შეყვანიდან არაუადრეს 18 საათში. რივარიოქსაბანის შემდეგი დოზა უნდა დაინიშნოს კათეტერის ამოღებიდან არაუადრეს 6 საათში.
ტრავმული პუნქციის შემთხვევაში, რივარიოქსაბანის დანიშნვა უნდა გადაიდოს 24 საათით.

დოზირების რეკომენდაციები ინვაზიური პრცედურების და ქირურგიული ჩარევის ჩატარებამდე და შემდეგ (მენჯ-ბარძაყის სახსრის გეგმიური ენდოპროტეზირების გარდა).
იმ შემთხვევაში თუ საჭიროა ინვაზიური პროცედურა ან ქირურგიული ჩარევა, ქსარელტო 10მგ-ს მიღება უნდა შეწყდეს ჩარევამდე მინიმუმ 24 საათით ადრე (შეძლებისდაგვარად), ამასთან, ყურადღება უნდა მიექცეს ექიმის მიერ ჩატარებულ კლინიკურ შეფასებას.
თუ პროცედურის გადავადება შეუძლებელია, საჭიროა სისხლდენის მომატებული რისკის შეფასება, ჩარევის გადაუდებლობის გათვალისწინებით.
ქსარელტოს მიღება უნდა განახლდეს ინვაზიური პროცედურიდან ან ქირურგიული ჩარევიდან რაც შეიძლება სწრაფად, კლინიკური მაჩვენებლების შესაბამის მონაცემების შემთხვევაში და დამაკმაყოფილებელი ჰემოსტაზის მიღწევის პირობებში, რაც დამოწმებული უნდა იყოს მკურნალი ექიმის მიერ (იხ. გაყოფილება „ფარმაკოკინეტიკა“).

ხანდაზმული პაციენტების პოპულაცია
ასაკთან ერთად სისხლდენის რისკი შეიძლება გაიზარდოს (იხ. განყოფილება „ფარმაკოკინეტიკა“)

დერმატოლოგიური რეაქციები
პოსტ-მარკეტინგული დაკვირვების დროს აღინიშნა სერიოზული დერმატოლოგიური რეაქციები, მათ შორის, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი / ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და DღEშშ-სინდრომი (წამლისმიერი ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომი ეოზინოფილიით), ასოცირებული რივაროქსაბანის მიღებასთან (იხ. განყოფილება „გვერდითი მოვლენები“). რეაქციების განვიტარების რისკი უფრო მაღალია მკურნალობის დასაწყისში, ვინაიდან, უმეტეს შემთხვევაში, რექცია იჩენს თავს მკურნალობის პირველივე კვირის განმავლობაში. რივარქსაბანის მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის პირველივე ნიშნების გამოვლენისთანავე (მაგალითად, გავრცელებადი, შერწყმითი და/ან წყლულის წარმოქმნით) ან ნებისმიერი სხვა ჰიპერმგრძნობელობის ნიშანის გამოვლენისას ლორწოვანის დაზიანებასთან ერთად.

ინფორმაცია დამხმარე ნივთიერებების შესახებ
იმის გამო, რომ ქსარელტო შეიცავს ლაქტოზას, მისი მიღება არ შეიძლება პაციენტებში ლაქტოზის ან გალაქტოზის აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრული დარღვევებით (მაგალითად, ლაპ ლაქტაზის დეფიციტი ან გლუკოზო-გალაქტოზური მალასორბცია).

გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში
ორსულობის დროს ქსარელტოს გამოყენების ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის. ცხოველებზე ექსპერიმენტებმა აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიურობა. რეპროდუქციული ტოქსიკურობის განვითარების, სისხლდენის რისკის და რივაროქსაბანის პლაცენტაში შეღწევადობის უნარის გამო, ქსარელტოს გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს ქალებში.
ლაქტაციის პერიოდში ქსარელტოს გამოყენების ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის. ცხოველებზე ექსპერიმენტებმა აჩვენა რივაროქსაბანის არსებობა დედის რძეში. აღნიშნული მონაცემების გათვალისწინებით, ქსარელტო®-ს გამოყენება უკუნაჩვენებია ძუძუთი კვების პერიოდში. უნდა იქნას მიღებული გადაწყვეტილება ან მკურნალობის, ან ძუძუთი კვების შეწყვეტაზე.
ფერტილობა
ადამიანებში რივარქსაბანის ფერტილობაზე გავლენის შესაფასებლად სპეციალური გამოკვლევები არ ჩატარებულა. კვლევაში მდედრ და მამრი ვირთაგვებში რივოქსაბანის ფერტილობაზე გავლენა არ დაფიქსირებულა.

გავლენა ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე
ქსარელტოს გააჩნია გარკვეული გავლენა ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე. გვერდითი რეაქციები, როგორიც არის გულის წასვლა (არახშირი) და თავბრუსხვევა (ხშირი), აღწერილია განყოფილებაში „გვერდითი მოქმედება“. პაციენტებმა, ასეთი გვერდითი რეაქციებით არ უნდა მართონ ავტომობილი და მექანიზმები.

ვარგისობის ვადა
3 წელი.
არ გამოიყენება ვარგისობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

შენახვის პირობები
არა უმეტეს 30ჩ ტემპერატურაზე
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.