Paracetamol - პარაცეტამოლი 120მგ/5მლ 100მლ სუსპენზია

პარაცეტამოლი საბავშვო

(PARACETAMOL FOR CHILDREN)

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება:  პარაცეტამოლი

5 მლ სიროფი შეიცავს 120 მგ პარაცეტამოლს (100% მშრალ ნივთიერებაზე გადაანგარიშებით);

დამხმარე ნივთიერებები: მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი (E 218),  პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატი (E 216), პროპილენგლიკოლი, გლიცერინი, ეთანოლი 96%, სორბიტი (E 420), ჟოლოს არომატიზატორი 4R (E 124), გასუფთავებული წყალი.

წამლის ფორმა. სიროფი.

ძირითადი ფიზიკო-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე ბლანტი სითხე, ვარდისფერი ჟოლოს ტკბილი გემოთი და დამახასიათებელი სუნით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. ანალგეზიურები და ანტიპირეზულები.

ათქ კოდი  N02B E01.

ფარმაკოლოგიური თვისებები.

ფარმაკოდინამიკა. ავლენს ანალგეზიურ, სიცხის დამწევ მოქმედებას. მოქმედების მექანიზმი უკავშირდება პროსტალგანდინების სინთეზის დათრგუნვას და ჰიპოთალამუსში თერმორეგულირების ცენტრზე ზეგავლენას.

ფარმაკოკინეტიკა. შიგნით მიღების შემდეგ პარაცეტამოლი სწრაფად შეიწოვება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან, უპირატესად წვრილნაწლავში, ძირითადად პასიური ტრანსპორტის გზით. 500 მგ დოზის ერთჯერადად მიღების შემდეგ სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 30-60 წუთში. კარგად ნაწილდება ქსოვილებში და ძირითადად ორგანიზმის თხიერ გარემოში, ცხიმოვანი ქსოვილისა და ზურგის ტვინის სითხის გარდა. შეერთება სისხლის პლაზმის ცილებთან 10%-ზე ნაკლებს შეადგენს და უმნიშვნელოდ იზრდება დოზის გაზრდისას. სულფა

ტისა და გლუკურონიდის მეტაბოლიტები სისხლის პლაზმის ცილებს შედარებით მაღალ კონცენტრაციებშიც კი არ უერთდება. პარაცეტამოლი უპირატესად ღვიძლში მეტაბოლიზდება გლუკურონიდებთან კონიუგაციის, სულფატებთან კონიუგაციისა და ღვიძლის შერეული ოქსიდაზებისა და P450 ციტოქრომის მონაწილეობით ჟანგვის გზით. ჰიდროქსილირებული მეტაბოლიტი უარყოფითი მოქმედებით N-აცეტილ-p-ბენზოქინონიმინი, რომელიც ძალიან მჩირე რაოდენობით წარმოიქმნება ღვიძლსა და თირკმელებში შერეული ოქსიდაზების ზეგავლენით და დეტოქსიცირდება გლუტატიონთან შეერთების გზით, შეიძლება დაგროვდეს პარაცეტამოლის ჭარბი დოზისას და გამოიწვიოს ქსოვილების დაზიანება. მოზრდილებში პარაცეტამოლის უმეტესი ნაწილი უერთდება გლუკურონის მჟავას და მცირე რაოდენობა - გოგირდმჟავას. ეს კონიუგირებული მეტაბოლიტები ბიოლოგიურ აქტივობას არ ავლენენ. დღენანკლულ ბავშვებში, ახალშობილებში და ბავშვებში სიცოცხლის პირველ წელს სულფატის მეტაბოლიზმი ჭარბობს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი 1-4 საათს შეადგენს. ღვიძლის ციროზით დაავადებულებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი ცოტა მეტია. პარაცეტამოლის თირკმლისმიერი კლირენსი შეადგენს 5%. პრეპარატი გამოიყოფა შარდით, ძირითადად გლუკურონისა და სულფატის კონიუგატების სახით. 5%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი პარაცეტამოლის სახით.

კლინიკური მახასიათებლები.

ჩვენებები. ტკივილი კბილების ამოსვლის დროს, კბილის ტკივილი, ყელის ტკივილი, ცხელება გაციების, გრიპისა და ბავშვთა ინფექციების დროს, როგორებიცაა ჩუტყვავილა, ყივანახველა, წითელა, პაროტიტი (ყბაყურა).

უკუჩვენებები.

·      ჰიპერმგრძნობელობა პარაცეტამოლის და პრეპარატის სხვა კომპონენტების, განსაკუთრებით პარაბენების (მეთილ- და პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატის) მიმართ;

·      ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები (მათ შორის ღვიძლისა და თირკმლის უკმარისობა);

·      გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდრაგენაზას დეფიციტი;

·      სისხლის დაავადებები (მ.შ. გამოხატული ანემია, ლეიკოპენია);

·      თანდაყოლილი ჰიპერბილირუბინემიები (ჟილბერის, სტივენს-ჯონსონის, როტორის სინდრომი);

·      ალკოჰოლიზმი.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეობები.

პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომელთა შემადგენლობაშიც შედის პარაცეტამოლი, რათა არ მოხდეს პარაცეტამოლის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზის გადაჭარბება.

პარაცეტამოლის ჰეპატოტოქსიკურ საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას იზრდება პრეპარატების ტოქსიკური ზეგავლენა ღვიძლზე.

ღვიძლის მიკროსომალური ფერმენტების მაინდუცირებელი პრეპარატები (მ.შ. ბარბიტურატები, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, პრიმიდონი, კრუნჩხვების საწინააღმდეგო სხვა პრეპარატები, ტრიციკლური ანტიდეპრესიულები, ორალური კონტრაცეპტივები, კრაზანას პრეპარატები), ეთანოლი: შესაძლებელია ღვიძლზე პარაცეტამოლის ტოქსიკური ზეგავლენის გაძლიერება პრეპარატის ჰეპატოტოქსიკურ მეტაბოლიტებად გარდაქმნის შედეგად, განსაკუთრებით პარაცეტამოლის მაღალი დოზების გამოყენებისას.

ბარბიტურატები: პარაცეტამოლის სიცხის დამწევი ეფექტის დაქვეითება.

არ შეიძლება ეთანოლთან და ეთანოლის შემცველ სხვა პრეპარატებთან ერთად გამოყენება.

პრობენეციდი, პროპანოლოლი: შესაძლებელია პარაცეტამოლის მოქმედების გაძლიერება.

ლიქსისენატიდი: შესაძლებელია პარაცეტამოლის აბსორბციის დაქვეითება ლიქსისენატიდის გამოყენებიდან 1-4 საათში მისი გამოყენებისას.

ქლორამფენიკოლი: მისი ტოქსიკურობის გაძლიერება, ვინაიდან გრძელდება ქლორამფენიკოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდი და იძრდება მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

მეტოკლოპრამიდი, დომპერიოდინი: შესაძლებელია პარაცეტამოლის აბსორბციის სიჩქარის გაზრდა.

ქოლესტირამინი: შესაძლებელია პარაცეტამოლის აბსორბციის სიჩქარის შემცირება.

ვარფარინი, სხვა კუმარინები: შესაძლებელია ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება სისხლდენების რისკის გაზრდით რამდენიმე დღის განმავლობაში პარაცეტამოლის მაღალი დოზების გამოყენებისას; რეკომენდებულია საერთაშორისო ნორმალიზებული დამოკიდებულების (სნდ) რეგულარული მონიტორინგი; პარაცეტამოლის ერთჯერად დოზებს არსებითი ზეგავლენა არ გააჩნიათ. საჭიროების შემთხვევაში პარაცეტამოლით მკურნალობისას პერორალური ანტიკოაგულანტის დოზა უნდა დაკორექტირდეს.

დიფლუნიზალი და სხვა ასაპ: იზრდება შრატისმიერი პარაცეტამოლის დონე, რაც ზრდის ჰეპატოტოქსიკურობისა და ნეფროტოქსიკურობის რისკს.

იზონიაზიდი, რიფამპიცინი, სხვა ჰეპატოტოქსიკური საშუალებები: ჰეპატოტოქსიკური სინდრომის განვითარების რისკის მომატება.

დიურეზულები: პარაცეტამოლი ამცირებს მათ ეფექტურობას.

ვირუსების საწინააღმდეგო პრეპარატები: პარაცეტამოლის რეგულარული გამოყენება შესაძლოა ამცირებდეს ზიდოვუდინის მეტაბოლიზმს (ნეიტროპენიის მაღალი რისკი).

ურთიერთქმედება სადიაგნოსტიკო ტესტებთან: პარაცეტამოლს შეუძლია ზეგავლენა მოახდინოს ფოსფორვოლფრამის მჟავათი მეთოდის გამოყენებით სისხლში შარდმჟავას განსაზღვრის შედეგებზე  და ოქსიდურ-პეროქსიდული მეთოდით სისხლში გლუკოზის განსაზღვრის შედეგებზე.

გამოყენების თავისებურებანი.

არ შეიძლება გამოყენება სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც შეიცავენ პარაცეტამოლს და მათი გამოყენება ხდება, მაგალითად, სიცხის დასაწევად, ტკივილის, გრიპისა და გაციების სიმპტომების, ასევე უძილობის სამკურნალოდ. პარაცეტამოლის შემცველ სხვა პრეპარატებთან ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჭარბი დოზა. პარაცეტამოლის ჭარბმა დოზამ შეიძლება განავითაროს ღვიძლის უკმარისობა, რომელმაც შესაძლოა გამოიწვიოს ღვიძლის გადანერგვის საჭიროება ან ლეტალური დასასრული.

პრეპარატის გამოყენებამდე საჭიროა ექიმთან კონსულტაციისთვის მიმართვა.

არ შეიძლება რეკომენდებული დოზისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის გადაჭარბება.

ექიმთან კონსულტაციის გარეშე გამოყენების მაქსიმალური ხანგრძლივობა - 3 დღე.

თუ დაავადების ნიშნები შენარჩუნდება ან გაუარესდა, აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

პაციენტებმა, რომლებიც ყოველდღიურად იღებენ ანალგეზიურებს მსუბუქი ფორმის ართრიტებისას, პრეპარატის გამოყენებამდე კონსულტაციისთვის უნდა მიმართონ ექიმს. 60 მგ/კგ/დღე დოზით პარაცეტამოლით მკურნალობისას სხვა ანტიპირეზულის გამოყენება გამართლებულია მხოლოდ პარაცეტამოლის არასაკმარისი ეფექტურობის შემთხვევაში.

პარაცეტამოლის გამოყენებამდე საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია, თუ პაციენტი იღებს ვარფარინს ან მსგავს პრეპარატებს, რომლებსაც ანტიკოაგულანტური ეფექტი გააჩნიათ.

სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ პაციენტებმა ღვიძლის ან თირკმელების დაავადებებით (ამ დაავადებებისას გამოყენებამდე საჭიროა ექიმთან რჩევისთვის მიმართვა). გასათვალისწინებელია, რომ ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებში, მ.შ. ღვიძლის ალკოჰოლური არაციროზული დაზიანებით, იზრდება პარაცეტამოლის ჰეპატოტოქსიკური მოქმედების რისკი.

დაფიქსირებულია ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა/ღვიძლის უკმარისობა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გლუტატიონის დაბალი დონე, მაგალითად ორგანიზმის სერიოზული გამოფიტვის, ანორექსიის, სხეულის წონის დაბალი ინდექსის ან ქრონიკული ალკოჰოლიზმის დროს. პაციენტებში გლუტატიონის დაბალი დონით, მაგალითად, მძიმე ინფექციებისას, როგორიცაა სეფსისი, პარაცეტამოლის მიღებისას იზრდება მეტაბოლური აციდოზის წარმოქმნის რისკი. მეტაბოლური აციდოზის სიმპტომებია ღრმა, გახშირებული ან გაძნელებული სუნთქვა, ღებინება, გულისრევა, მადის დაქვეითება. ამ სიმპტომების წარმოქმნისას საჭიროა დაუყოვნებლივ ექიმთან მიმართვა.

პრეპარატის ხანგრძლივად გამოყენებისას აუცილებელია პერიფერიული სისხლის შემადგენლობისა და ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი (პარაცეტამოლის როლი სრულად არ გამორიცხულა ანალგეზიურების მიღებასთან ასოცირებული ნეფროპათიის განვითარებისას).

პრეპარატი შეიცავს სორბიტს (E 420), ამიტომ პაციენტებმა ფრუქტოზის იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობით არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი. მან ასევე შეიძლება გამოიწვიოს უმნიშვნელო ფაღარათის ეფექტი.

პრეპარატი შეიცავს პონსო 4R (E 124), მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი,  პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატი, რომლებსაც შეუძლიათ ალერგიული რეაქციების გამოწვევა (შესაძლებელია შენელებული ტიპის).

პრეპარატი შეიცავს ეთანოლს (ალკოჰოლს) (5 მლ სიროფში - 125 მგ 96% ეთანოლი). მავნებელია ალკოჰოლიზმით დაავადებული პაციენტებისთვის. საჭიროა სიფრთხილის დაცვა ორსულ და მეძუძურ ქალებში, ბავშვებში და ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებში და ეპილეფსიით დაავადებულებში გამოყენებისას.

პრეპარატს შეუძლია ზეგავლენა მოახდინოს სისხლში გლუკოზისა და შარდმჟავას შემცველობის ლაბორატორიული კვლევების შედეგებზე.

გამოყენება ორსულობისა ან ლაქტაციის პერიოდში.

რეპროდუქციული და ონტოგენეტიკური ტოქსიკურობის შეფასების ამჟამად მიღებული სტანდარტების გამოყენებით სტანდარტული კვლევები არ არსებობს.

ორსულების მიერ პარაცეტამოლის პრეპარატების გამოყენების თაობაზე მონაცემთა დიდი მოცულობა არ მიუთითებს არც მალფორმაციულ, არც ფეტო/ნეონატალურ ტოქსიკურობაზე. დედის მუცელში პარაცეტამოლის ზემოქმედებას დაქვემდებარებული ბავშვების ნერვული სისტემის განვითარების შესახებ ეპიდემიოლოგიური კვლევების შედეგები არადამაჯერებელია. თუ პარაცეტამოლის მიღება კლინიკურად აუცილებელია, მისი გამოყენება ორსულობის დროს შეიძლება, თუმცა ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით ყველა მოკლე დროის განმავლობაში და გამოყენების შესაძლო ყველაზე მცირე სიხშირით.

ეს წამლის ფორმა გამოიყენება ბავშვებში.

ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე ზეგავლენის უნარი. ეს წამლის ფორმა გამოიყენება ბავშვებში.

გამოყენების წესი და დოზები.

პრეპარატი განკუთვნილია მხოლოდ პერორალური გამოყენებისთვის. პარაცეტამოლის დოზა ყველა ბავშვისთვის გამოითვლება ასაკისა და სხეულის წონის მიხედვით. უნდა მოხდეს პრეპარატის სამკურნალო ეფექტის მიღებისთვის საჭირო ყველაზე მცირე დოზის გამოყენება.

პარაცეტამოლის ერთჯერადი დოზა შეადგენს 10-15 მგ/სხეულის წონის კგ. პარაცეტამოლის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 60 მგ/სხეულის წონის კგ.

პრეპარატის მიღების გამეორება შეიძლება ყოველ 4-6 საათში საჭიროებისას. 24 საათის განმავლობაში 4 დოზაზე მეტის მიღება არ შეიძლება. მიღებათა შორის ინტერვალი უნდა იყოს არანაკლებ 4 საათი. ექიმთან კონსულტაციის გარეშე მკურნალობის მაქსიმალური კურსი - 3 დღე.

6 თვიდან 12 წლამდე ბავშვები.

ცხრილში უნდა მოიძებნოს ბავშვის ასაკის შესაბამისი დოზა. პრეპარატის დოზის გაზომვა უნდა მოხდეს დოზირებული კოვზით, რომელსაც გააჩნია ნიშნულები 2,5 მლ და 5 მლ.

პარაცეტამოლის სიროფის 120 მგ/5 მლ ერთჯერადი დოზები ბავშვებს

ასაკი	დოზა
6-24 თვის	5 მლ
2-4 წლის	7,5 მლ
4-8 წლის	10 მლ
8-10 წლის	15 მლ
10-12 წლის	20 მლ

ბავშვები.

პრეპარატი უკუნაჩვენებია 6 თვემდე ბავშვებში გამოსაყენებლად. ეს წამლის ფორმა გამოიყენება 6 თვიდან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

ჭარბი დოზა.

ღვიძლის დაზიანება შესაძლებელია მოზრდილებში რომლებმაც მიიღეს 10 გ ან მეტი პარაცეტამოლი, ბავშვებში, რომლებმაც მიიღეს 150 მგ/სხეულის წონის კგ-ზე მეტი.

რისკის ფაქტორების მქონე პაციენტებში 5 გ ან მეტი პარაცეტამოლის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის დაზიანება. პარაცეტამოლის ჭარბმა დოზამ შეიძლება განავითაროს ღვიძლის უკმარისობა, რომელმაც შესაძლოა გამოიწვიოს ღვიძლის გადანერგვის საჭიროება ან ლეტალური დასასრული.

რისკის ფაქტორები:

·      ხანგრძლივი მკურნალობა კარბამაზეპინით, ფენობარბიტალით, ფენიტოინით, პრიმიდონით, რიფამპიცინით, კრაზანას პრეპარატებით ან ღვიძლის ფერმენტების მაინდუცირებელი სხვა სამკურნალო საშუალებებით;

·      ეთანოლის რეგულარული ჭარბი გამოყენება;

·      გლუტატიონის კახექსია (საჭმლის მონელების მოშლა, მუკოვისციდოზი, აივ-ინფექცია, შიმშილი, კახექსია).

ჭარბი დოზის სიმპტომები პირველი 24 საათის განმავლობაში: ფერმკრთალი კანი, ღებინება, გულისრევა, ანორექსია და აბდომინალური ტკივილი, „ღვიძლის“ ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება და პროთრომბინის ინდექსის გაზრდა. ღვიძლის დაზიანება შეიძლება აშკარა გახდეს ჭარბი დოზის მიღებიდან 12-48 საათში. შეიძლება წარმოიქმნას გლუკოზის მეტაბოლიზმი და მეტაბოლური აციდოზი, ჰეპატოცელულარული უკმარისობა, ჰეპატონეკროზი. მძიმე მოწამვლისას ღვიძლის უკმარისობა შეიძლება პროგრესირებდეს ჰიპოგლიკემიამდე, ენცეფალოპათიამდე, სისხლჩაქცევებამდე, ტვინის შეშუპებამდე, კომამდე და ლეტალურ დასასრულამდე.

თირკმლის მწვავე უკმარისობა არხების მწვავე ნეკროზით, რომელსაც ახლავს წელის გამოხატული ტკივილი, ჰემატურია და პროტეინურია, შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის მძიმე დაზიანების არქონის დროსაც კი.

მაღალი დოზების გამოყენებისას შესაძლებელია:

- ნერვული სისტემის მხრივ - თავბრუსხვევა, ფსიქომოტორული აგზნებულობა ან ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა, ორიენტაციისა და ყურადღების დარღვევა, უძილობა/ძილიანობა, ტრემორი, ნერვოზულობა, შფოთვა, გონების არევა, ჰიპერრეფლექსია, კრუნჩხვები;

- საშარდე სისტემის მხრივ - ნეფროტოქსიკურობა (თირკმლის კოლიკა, ინტერსტიციული ნეფრიტი, პაპილარული ნეკროზი).

ჭარბი დოზის მიღების შემთხვევაში შესაძლებელია გულის არითმიის (მ.შ. ტაქიკარდიის, ექსტრასისტოლიის) და პანკრეატიტის განვითარება, რომელსაც ჩვეულებრივ ახლავს ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები და ჰეპატოტოქსიკურობა, ჭარბი ოფლიანობა.

ხანგრძლივად მაღალი დოზების გამოყენებისას შესაძლებელია აპლასტიკური ანემიის, თრომბოციტოპენიის, პანციტოპენიის, აგრანულოციტოზის, ნეიტროპენიის, ლეიკოპენიის განვითარება.

მკურნალობა. ჭარბი დოზის მიღებისას (სიმპტომების არარსებობის დროსაც კი) აუცილებელია სასწრაფო სამედიცინო დახმარება, დაუყოვნებლივი ჰოსპიტალიზაცია. სიმპტომები შეიძლება შემოიფარგლოს ღებინებით ან გულისრევით და შეიზლება არ შეესაბამებოდეს ჭარბი დოზის სიმძიმეს ან ორგანოების დაზიანების რისკს.

პლაზმისმიერი პარაცეტამოლის კონცენტრაციის შეფასება უნდა მოხდეს მისი მიღებიდან 4 საათში ან უფრო გვიან (კონცენტრაციის უფრო ადრე განსაზღვრა არასანდოა).

პარაცეტამოლის დიდი დოზის მიღების პირველი საათის შემდეგ აუცილებელია კუჭის ამორეცხვა, გულისრევის გამოწვევა, აქტივირებული ნახშირის მიღება.

აცეტილცისტეინით მკურნალობა უნდა მოხდეს პარაცეტამოლის მიღებიდან 24 საათის განმავლობაში, მაგრამ მაქსიმალური დამცავი ეფექტი ვლინდება მისი მიღებისას 8 საათის განმავლობაში ჭარბი დოზის მიღებიდან. ანტიდოტის ეფექტურობა მკვეთრად მცირდება ამ ვადის შემდეგ. აცეტილცისტეინის ვენაში შეყვანა უნდა მოხდეს გამოყენების დადგენილი სქემის თანახმად. გულისრევის აქრონის დროს შეიძლება პერორალურად მეთიონინის მიღება როგორც შესაბამისი ალტერნატივა საავადმყოფოსგან მოშორებულ რაიონებში.

ასევე აუცილებელია სიმპტომური ღონისძიებების ჩატარება.

გვერდითი რეაქციები.

იმუნური სისტემა: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები და ანაფილაქსიური რეაქციები, მ.შ. გამონაყარი კანსა და ლორწოვან გარსებზე (ჩვეულებრივ გენერალიზებული გამონაყარი, ერითემატოზული, შესაძლებელია ჭინჭრის ციება პრეპარატში მეტილ- პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატების არსებობის შედეგად), ქავილი, ანგიონევროზული შეშუპება, მულტიფორმული ექსუდაციური ერითემა (მ.შ. სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი). გამონაყარის გამოჩენის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

სასუნთქი სისტემა: ბრონქოსპაზმი აცეტილსალიცილისა და სხვა ასაპ-ების მიმართ მგრძნობიარე პაციენტებში.

ნერვული სისტემა (ჩვეულებრივ ვითარდება მაღალი დოზების გამოყენებისას): თავბრუსხვევა, ფსიქომოტორული აგზნებულობა, ორიენტაციის მოშლა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემა: ღებინება, ტკივილი ეპიგასტრიაში, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, სისხლის შრატში „ღვიძლის“ ფერმენტების აქტივობის გაზრდა, როგორც წესი, სიყვითლის განვითარების გარეშე, ჰეპატონეკროზი (დოზადამოკიდებული ეფექტი); არსებობს შეტყობინებები მწვავე პანკრეატიტის შემთხვევების შესახებ (ჩვეულებრივ ჭარბი დოზის მიღებისას). პრეპარატი შეიცავს სორბიტს, რომელსაც შეუძლია მსუბუქი ფაღარათის ეფექტის გამოწვევა.

ენდოკრინული სისტემა: ჰიპოგლიკემია, შესაძლებელია ჰიპოგლიკემიური კომის განვითარება.

სისხლი და ლიმფური სისტემა: ანემია, სულფჰემოგლობინემია და მეტჰემოგლობინემია (ციანოზი, ქოშინი, ტკივილი გულში), ჰემოლიზური ანემია. თერაპიულზე მაღალი დოზებით ხანგრძლივი გამოყენებისას - აპლასტიკური ანემია, პანციტოპენია, თრომბოციტოპენია, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს დაჟეჟილობების, სისხლდენების, მ.შ. ცხვირიდან სისხლდენების ან ღრძილებიდან სისხლდენების განვითარება, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი.

საშარდე სისტემა: მაღალი დოზების მიღებისას - ნეფროტოქსიკური მოქმედება (თირკმლის კოლიკა, ინტერსტიციული ნეფრიტი, პაპილარული ნეკროზი), ასეპტიკური პიურია.

პარაცეტამოლის გამოყენების დროს გვერდითი ეფექტები ვითარდება იშვიათად, დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე და გამოყენების ხანგრძლივობაზე.

ვარგისობის ვადა. 3 წელი.

ფლაკონის გახსნის შემდეგ პრეპარატის ვარგისობის ვადა არის 30 დღე 20-250C ტემპერატურაზე.

შენახვის პირობები.

ინახება ორიგინალ შეფუთვაში არაუმეტეს 250C ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა.

50 მლ ფლაკონში, 1 ფლაკონი კოლოფში დოზირებულ კოვზთან ერთად; 100 მლ ფლაკონში ან ქილაში, 1 ფლაკონი ან ქილა კოლოფში დოზირებულ კოვზთან ერთად.

გაცემის კატეგორია:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.