Telartan - ტელარტანი 80მგ 30 ტაბლეტი

ტელარტანი
Telartan

სამკურნალო პრეპარატის დასახელება

სავაჭრო დასახელება: ტელარტანი (Telartan)
საერთაშორისო არაპატენტური დასახელება: ტელმისარტანი
სამკურნალწამლო ფორმა: ტაბლეტები
შემადგენლობა
1 40მგ დოზიანი ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება:
ტელმისარტანი-40,00მგ;
დამხმარე ნივთიერებები:
სიმინდის სახამებელი-91,00მგ, მიკროკრისტალური ცელულოზა-88,00მგ, მაგლუმინი-30,00მგ, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი-30,00მგ, სილიციუმის კოლოიდური დიოქსიდი-10,00მგ, ნატრიუმის ლაურილსულფატი-8,00მგ, მაგნიუმის სტეარატი-3,00მგ.
1 80მგ დოზის ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება:
ტელმისარტანი-80,00მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
სიმინდის სახამებელი-182,00მგ, მიკროკრისტალური ცელულოზა-176მგ,, მაგლუმინი-60,00მგ, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი-60,00მგ, სილიციუმის კოლოიდური დიოქსიდი-20,00მგ, ნატრიუმის ლაურილსულფატი-16,00მგ, მაგნიუმის სტეარატი-6,00მგ.

აღწერა:
40მგ დოზა: თეთრი ან თითქმის თეთრი მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები.
80მგ დოზა: თეთრი ან თითქმის თეთრი კაფსულისმსგავსი, ორმხირვამოზნექილი ტაბლეტები, ერთ მხარეს გამყოფი ნაპრალით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ტელმისარტანი_ანგიოტენზინ II-რეცეპტორების (АРА II) (ტიპიАТ1)-ს სპეციფიური ანტაგონისტი შიგნით მიღებისას. ახასიათებს მაღალი აფინობა ანგიოტენზინ II-ს რეცეპტორების АТ1ქვეტიპის მიმართ, რომლითაც ხორციელდება ანგიოტენზინის მოქმედება. გამოაძევებს ანგიოტენზინ II_ს რეცეპტორთან კავშირიდან, არ ახასიათებს ამ რეცეპტორის აგონისტური მოქმედება. ტელმსიარტანი უკავშირდება ანგიოტენზინ II-ს რეცეპტორების მხოლოდ АТ1ქვეტიპს. კავშირი ხანგრძლივია. არ ავლენს აფინობას სხვა რეცეპტორებისადმი АТ2–ს ჩათვლით, (ანგიოტენზინის ნაკლებად შესწავლილი რეცეპტორები). ამ რეცეპტორების ფუნქციური მნიშვნელობა, აგრეთვე ანგიოტენზინ II-ით (რომლის კონცენტრაციაც იზრდება ტელმისარტანის მიღებისას) მათი შესაძლო ჭარბი სტიმულაციის ეფექტი შესწავლილი არ არის. ტელმისარტანი აქვეითებს პლაზმაში ალდოსტერონის კონცენტრაციას, არ აინჰიბირებს რენინს პლაზმაში და არ ბლოკავს იონურ არხებს. ტელმისარტანი არ აინგივირებს ანგიოტენზინგარდამქმნელ ფერმენტს (აპფ), რომელიც აგრეთვე აკატალიზებს ბრადიკინინის დეგრადაციას. ეს იძლევა ბრადინიკინის მოქმედებასთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტების თავიდან აცილების საშუალებას.
ტელმისარტანი 80მგ დოზით სრულად ბლოკავს პაციენტებში ანგიოტენზინ II-ს ჰიპერტენზიულ ეფექტს. პრეპარატის ეფექტური მოქმედება გრძელდება 24 საათზე დიდხანს და კვლავ შესამჩნევია 48 საათის შემდეგ. გამოხატულიანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ჩვეულებრივ ვითარდება ტელმისარტანის რეგულარული მიღების 4-8 კვირის განმავლობაში.
არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტებში ტელმისარტანი აქვეითებს როგორც სისტოლურ, აგრეთვე დიასტოლურ არტერიულ წნევას (აწ), არ ახდენს გავლენას გულის შეკუმშვათა სიხშირეზე (გშს).
ტელმისარტანის უცებ მოხსნიას აწ თანდათან (რამდენიმე დღის განმავლობაში) უბრუნდება საწყის მაჩვენებელს “მოხსნის” სინდრომის განვითარების გარეშე.

ფარმაკოკინეტიკა:
შეწოვა
შიგნით მიღების შემდეგ ტელმისარტანი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (კნტ). ბიომისაწვდომლობა დაახლოებით 50%. ტელმსიარტანის საკვებთან ერთAდ მიღებისას “კონცენტრაცია-დროის” მრუდი (AUC) მერყეობს 6-19%-ს შორის (40-160მგ დოზა). პრეპარატის მიღებიდან 3 საათის შემდეგ პლაზმაში ტელმისარტანის კონცენტრაცია სწორდება საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

ხაზოვნება/არახაზოვნება:
სავარაუდო არ არის, რომ AUC-ს მცირედ მომატება შეიძლება იწვევდეს თერაპიული ეფექტის დაქვეითებას. არ არსებობს ხაზოვანი დამოკიდებულება დოზას და პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაციას შორის. 40მგ-ზე მაღალი დოზის დროს პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია (ჩმახ)და უფრო მცირე ხარისხით AUC არაპროპორციულად იზრდება.

განაწილება:
ტელმისარტანი აქტიურად უკავშირდება პლაზმის ცილებს (99,5%-ზე მეტად), ძირითადად ალბუმინს და ალფა-1 გლიკოპროტეინს. წონასწორულ მდგომარეობაში განაწილების მოცულობის საშუალო მნიშვნელობა (Vდსს) შეადგენს დაახლოებით 500ლ-ს.

მეტაბოლიზმი:
ტელმისარტანი მეტაბოლიზდება ძირითადად საწყისი ნივთიერების გლუკურონის მჟავასთან კონიუგაციით. მეტაბოლიტები ფარმაკოლოგიურად არააქტიურია.

გამოყოფა:
ტელმისარტანს ახასიათებს ფარმაკოკინეტიკურად ბიექსპონენციალური დაშლა, ნახევარგამოყოფის საბოლოო პერიოდი (Т1/2) შეადგენს 20 საათზე მეტს. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია და უფრო მცირედ “კონცენტრაცია-დროის” მრუდი (AUC) იზრდება დოზასთან არაპროპორციულად. არ არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ ტელმისარტანის დაგროვება რეკომენდებული დოზის მიღებისას კლინიკური მნიშვნელობისაა.
პრეპარატის შიგნით (და ინტრავენურად) მიღებისას ტელმისარტანი გამოიყოფა პრაქტიკულად ნაწლავით, ძირითადად უცვლელი სახით. თირკმლით გამოყოფილი საერთო რაოდენობა შეადგენს მიღებული დოზის 2%-ზე ნაკლებს.პლაზმაში საერთო კლირენსი (Cltot) მაღალია (900 მლ/წთ) “ღვიძლის” სისხლის ნაკადთან შედარებით (დაახლოებით 1500მლ/წთ).

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების განსაკუთრებულ ჯგუფებში:
გენდერული განსხვავება
აღინიშნა პლაზმაში კონცენტრაციის განსხვავება მამაკაცებს და ქალებს შორის. მამაკაცებთან შედარებით ქალებში Сmax და AUC დაახლოებით 3 და 2-ჯერ მაღალი იყო (ეფექტურობაზე მნიშვნელოვანი გავლენის გარეშე).
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები:
ტელმისარტანის ფარმაკოკინეტიკა ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში არ განსხვავდება ახალგაზრდებისგან. დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
თირკმლის უკმარისობით დაავადებული პაციენტები:
თირკმლის უკმარისობით დაავადებულლი პაციენტების ფარმაკოკინეტიკურმა კვლევებმა გამოავლინა აბსოლუტური ბიომისაწვდომლობის პრაქტიკულად 100%-ითმატება.ღვიძლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იცვლება.ამგვარ პაციენტებში დოზის ცვლილება საჭირო არ არის, ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტების ჩათვლით.
ტელმისარტანი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით.

ღვიძლის უკმარისობით დაავადებული პაციენტები:
ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევის მქონე პაციენტებში (ჩაილდ-პიუს შკალით А В კლასი), პრეპარატის სადღეღამისო დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 40მგ-ს.

გამოყენება პედიატრიაში:
6-18 წლის ასაკის ბავშვებში ტელმისარტანის ფარმაკოკინეტიკის მაჩვენებლები 1მგ/კგ-ს ან 2მგ/კგ-ს მიღების შემდეგ 4 კვირის განმავლობაში შეთავსებადია მონაცემებთან, რომლებიც მიიღება მოზრდილი პაციენტების მკურნალობისას და ადასტურებს ტელმისარტანის ფარმაკოკინეტიკის ხაზოვნებას, განსაკუთრებით Сმახ-თან მიმართებაში.

მიღების ჩვენება
• არტერიული ჰიპერტენზია;
• გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების და სიკვდილიანობის დაქვეითება 55 წლის და უფროსი ასაკის პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ამ პათოლოგიების მაღალი რისკი.

მიღებისუკუჩვენება
• მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ;
• ნაღვლის გამომყოფი გზების ობსტრუქციული დაავადებები;
• ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები (ჩაილდ-პიუს კლასიС(10-15 ბალი)).
• შაქრიანი დიაბეტით ან თირკმლის მძიმე უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში (გორგლოვანი ფილტრაციის სისწრაფე (გფს) <60მლ/წთ/1,73მ2) ალისკირენთან ერთად მიღება
• ორსულობა;
• ლაქტაციის პერიოდი;
• 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის).

სიფრთხილით:
• თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზი ან ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზი;
• თირკმლის და/ან ღვიძლის ფუნქცისი დარღვევები (იხ. პარაგრაფები “ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების განსაკუთრებულ ჯგუფებში” და “უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას”);
• მდგომარეობა თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდეგ (გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს);
• მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება დიურეზული თერაპიის შემდეგ, სუფრის მარილის მიღების შეზღუდვა, დიარე ან ღებინება;
• ჰიპონატრიემია;
• ჰიპერკალიემია;
• გულის ქრონიკული უკმარისობა (გქუ);
• აორტული და/ან მიტრალური სარქვლის სტენოზი;
• ჰიპერტროფული ობსტრუქციული კარდიომიოპათია (ჰოკმ);
• პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი (ეფექუტრობა და უსაფრთხოება შესწავლილი არ არის).

გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში
ორსულობა
ორსულ ქალებში ტელმისარტანის გამოყენების ადექვატური მონაცემები არ არსებობს.
კლინიკამდელ გამოკვლევებში გამოვლენილი არ არის პრეპარატის ტერატოგენური მოქმედება, თუმცა აღინიშნა ფეტოტოქსიური მოქმედება (თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება, ოლიგოჰიდრამნიონი, ქალას გაძვალების შეფერხება) და ნეონატალური ტოქსიურობა (თირკმლის უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერკალიემია).
პრეპარატ ტელარტანის გამოყენება ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია.
ორსულობის დიაგნოსტირებისას პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.
აუცილებლობისას უნდა დაინიშნოს ალტერნატიული ჰიპოტენზიური თერაპია (სხვა კლასის ჰიპოტენზიური პრეპარატები, რომელთა მიღებაც ორსულობის დროს დაშვებულია).
ლაქტაციის პერიოდი: არ არსებობს ცნობები იმის შესახებ გამოიყოფა თუ არა რძეში ტელმისარტანი. ტელარტანის შეცვლა უმჯობესია უსაფრთხოების უკეთესი პროფილის საშუალებით, განსაკუთრებით ახალშობილების და დღენაკლი ბავშვების კვებისას.

გამოყენების მეთოდი და დოზირება:
შიგნით, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.
არტერიული ჰიპერტენზია
საწყისი დოზა შეადგენს 40მგ-ს დღე-ღამეში ერთხელ. არტერიული წნევის სამიზნე მაჩვენებლების არ მიღწევის შემთხვევაში პრეპარატის დოზა უნდა გაიზარდოს მაქსიმალურამდე (80მგ) ერთხელ დღე-ღამეში. ალტერნატივის სახით პრეპარატი ტელმისარტანის გამოყენება შეიძლება თიაზიდურ შარდმდენებთან ერთAდ, როგორიცაა ჰიდროქლორთიაზიდი, რომელმაც ერთდროულად გამოყენებისას გამოავლინა ადიტიური ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი.
დოზის გაზრდის აუცილებლობისას უნდა გაითვალისწინონ, რომ მაქსიმალური ეფექტი ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის დაწყებიდან 4-8 კვირის შემდეგ (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოდინამიკა”).

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების და სიკვდილიანობის დაქვეითება
რეკომენდებული დოზა შეადგენს დღე-ღამეში 80მგ-ს.
რეკომენდებულია არტერიული წნევის რეგულარული კონტროლი და აუცილებლობისას წნევის დამა ქვეითებელი პრეპარატების დოზის კორექცია.

პაციენტების განსაკუთრებული პოპულაციები:
თირკმლის უკმარისობით დაავადებული პაციენტები: თირკმლის მსუბუქი ან საშუალო ხარისხის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის. თირკმლის მძიმე უკმარისობით დაავადებულ ან დიალიზის საჭიროების მქონე პაციენტებში გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.
ღვიძლის უკმარისობით დაავადებული პაციენტები: ღვიძლის მსუბუქი ან საშუალო უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში პრეპარტის სადღეღამისო დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 40მგ-ს (იხ.პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითებები”).
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები: დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
ბავშვები: უსაფრთხოების და ეფექტურობის შესახებ არასაკმარისი მონაცემების არსებობის გამო 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატ ტელარტანის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

შესაძლო გვერდითი მოქმედება გამოყენებისას:
საერთო ჯამში ტელმისარტანის გამოყენებისას დაფიქსირებული არასასურველი მოვლენების სიხშირე (41.4%) შეთავსებადია პლაცებოს მაჩვენებელთან (43.9%). არასასურველი მოვლენების განვითარების სიხშირე დამოკიდებული იყო დოზაზე და არ კორელირებდა პაციენტის სქესთან, ასაკთან ან რასობრივ კუთვნილებასთან.
ქვემო მოყვანილი გვერდითი რეაქციების სიხშირე ისაზღვრებოდა შემდეგი კლასიფიკაციით:
- ძალიან ხშირი ≥ 1/10;
- ხშირი ≥1/100, <1/10;
- ნაკლებად ხშირი ≥ 1/1000, <1/100;
- იშვიათი ≥ 1/10 000, <1/1000;
- ძალიან იშვიათი <1/10 000, უცნობი სიხშირის (შეფასება შეუძლებელია არსებული მონაცემების საფუძველზე).

ინფექციები და ინვაზიები:
ნაკლებად ხშირი: ქვემო სასუნთქი გზების ინფექციები, მათ შორის ფარინგიტი და სინუსიტი, შარდის გამომყოფი გზების ინფექციები, მათ შორის ცისტიტი.
უცნობი სიხშირის: სეფსისი, მათ შორის ლეტალური გამოსავლით.
სისხლის წარმომქმნელი და ლიმფური სისტემის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: ანემია;
იშვიათი: თრომბოციტოპენია;
უცნობი სიხშირის: ეოზინოფილია.
იმუნური სისტემის მხრივ:
იშვიათი: მომატებული მგრძნობელობა;
უცნობი სიხშირის: ანაფილაქსიური რეაქციები.
საჭმლის გადამამუშავებელი სისტემის და ნივთიერებათა ცვლის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: ჰიპერკალიემია.
ნერვული სისტემის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: დეპრესია, უძილობა, სინკოპე;
იშვიათი: შფოთვა
მხედველობის ორგანოების მხრივ
იშვიათი: მხედველობის დარღვევა.
სმენის და წონასწორობის ორგანოების მხრივ
ნაკლებად ხშირი: ვერტიგო.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: ბრადიკარდია, არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება*, ორთოსტაზული ჰიპოტენზია;
იშვიათი: ტაქიკარდია.
*ხშირად აღინიშნებოდა კონტოლირებული არტერიული წნევის მქონე პაციენტებში, რომლებიც ტელმისარტანით მკურნალობდნენ გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილიანობის მიზეზით სიკვდილიანობის რისკის შემცირებისთვის სტანდარტულ თერაპიაზე დამატების სახით.
სასუნთქი სისტების, გულმკერდის ორგანოების და შუასაყრის მხრივ
ხშირი: ქოშინი.
საჭმლის გადამამუშავებელი სისტემის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: მუცლის ტკივილი, დიარეა, დისპეფსია, მეტეორიზმი, ღებინება;
იშვიათი: კუჭის დარღვევები, დისკომფორი, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის სიმშრალე.
ჰეპატობილიარულ სისტემის მხრივ
იშვიათი: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა/ღვიძლის დაავადება.
კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: ჰიპერჰიდროზი, კანის ქავილი, გამონაყარი;
იშვიათი: ერითემა, ანგიონევროზული შეშუპება (მათ შორის ლეტალური გამოსავლით), წამლისმიერი გამონაყარი, კანის ტოქსიური გამონაყარი, ეცზემა;
უცნობი სიხშირის: ჭინჭრის ციება.
ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: მიალგია, ზურგის ტკივილი (მაგალითად იშიაზი), კუნთების სპაზმები;
იშვიათი: ართრალგია, კიდურების ტკივილი;
უცნობი სიხშირის: ტკივილი მყესების მიდამოში (ტენდინიტის მსგავსი სიმპტომები).
შარდის გამომყოფი სისტემის მხრივ
ნაკლებად ხშირი: თირკმლის უკმარისობა, მათ შორის თირკმლის მწვავე უკმარისობა.
სისტემური დარღვევები
ნაკლებად ხშირი: გულმკერდის ტკივილი, ასთენია (სისუსტე);
იშვიათი: გრიპის მსგავსი მდგომარეობა.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები
ნაკლებად ხშირი: სისხლში კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება;
იშვიათი: სისხლში შარდის მჟავას კონცენტრაციის მომატება, “ღვიძლის ფერმენტების”, კრეატინფოსფოკინაზას აქტივობის მომატება; ჰემოგლობინის დაქვეითება; ჰიპოგლიკემია (შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში).

დოზის გადაჭარბება:
დოზის გადაჭარბების შესახებ ინფორმაცია შეზღუდულია.
სიმპტომები: ყველაზე მნიშვნელოვანი_არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება და ტაქიკარდია; აგრეთვე შეიძლება აღინიშნოს ბრადიკარდია, თავბრუსხვევა, შრატში კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება და თირკმლის მწვავე უკმარისობა.
მკურნალობა: მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი. მოცემული ზომები მოიცავს შემდეგს: ღებინების გამოწვევა და/ან კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის მიღება, სითხის და მარილების ნაკლებობის შევსება. მუდმივად უნდა გაკონტროლდეს შრატში ელექტროლიტების და კრეატინინის შემცველობა. ჰემოდიალიზი არაეფექტურია.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან:
აგფ ინჰიბიტორები, კალიუმდამზოგველი დიურეზული საშუალებები
აგფ ინჰიბიტორების, კალიუმდამზოგველი დიურეზული საშუალებების (სპირონოლაქტონი, ეპლერენონი, ტრიამტერენი ან ამილორიდი) და სხვა პრეპარატების დანიშვნისას, რომლებსაც შეუძლიათ შრატში კალუუმის დონის მომატება, აგრეთვე კალიუმის შემცველი დანამატების მიღებისას განსაკუთრებით თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში იზრდება ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკი. აუცილებელია შრატში კალიუმის შემცველობის რეგულარული კონტროლი. ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ლითიუმის პრეპარატები:
ლითიუმის, აგფ ინჰიბიტორების და ანგიოტენზინ II-ს ანტაგონისტების ერთად მიღებისას ტელმისარტანის ჩათვლით აღინიშნა შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის შექცევადი მატება. რეკომენდებულია შრატში ლითიუმის ინტენსიური კონტროლი. ერთდროული გამოყენებისას საჭიროა სიფრთხილე.

დიგოქსინი
ტელმისარტანი დიგოქსინის კონცენტრაციას საშუალოდ 20%-ით ზრდის (ერთ შემთხვევაში-39%-ით); ერთდროული გამოყენებისას აუცილებელია დიგოქსინის კონცენტრაციის განსაზღვრა.
ვარფარინი
ტელმისარტანის მიღების ფონზე მცირდება (უმნიშვნელოდ) პლაზმაში ვარფარინის კონცენტრაცია.
რისპერიდონი
აძლიერებს ტელმისარტანის ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს.
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები (აასს)
აასს (მაგალითად აცეტილსალიცილის მჟავა ანთებისსაწინააღმდეგო დოზით, ციკლოოქსიგენაზას (ცოგ-2) ინჰიბიტორები და ანთებისსაწინააღმდეგო არასელექციური არასტეროიდული პრეპარატები) შეიძლება აქვეითებდეს პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს. თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში (მაგალითად მოცირკულირე სისხლის მოცულობის დაქვეითების მქონე პაციენტები ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ხანდაზმული პირები) პრეპარატ ტელარტანის და ციკლოოქსიგენაზას მაინჰიბირებელი პრეპარატების ერთად მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის ფუნქციის კიდევ უფრო გაუარესება, მათ შორის შესაძლებელია თირკმლის მწვავე უკმარისობაც, რომელიც როგორც წესი შექცევადია. ერთდროული მიღებისას საჭიროა სიფრთხილე, განსაკუთრებით ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში. კომბინირებული თერაპისი დაწყების შემდეგ და მომავალში პერიოდულად საჭიროა თირკმლის ფუნქციის კონტროლი.
დიურეზული საშუალებები (თიაზიდური და “მარყუჟის” დიურეზული საშუალებები)
დიურეზული საშუალებების მაღალი დოზებით თერაპიამ როგორიცაა ფუროსემიდი (“მარყუჟის” დიურეზული საშუალება) და ჰიდროქლორთიაზიდი (თიაზიდური ტიპის დიურეზული საშუალება) შეიძლება გამოიწვიოს ორგანიზმში სითხის მოცულობის დაქვეითება და გაზარდოს არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი პრეპარატ ტელარტანით მკურნალობის დასაწყისში.
სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებები
პრეპარატ ტელარტანის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს სხვა ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას.
ფარმაკოლოგიური თვისებების მონაცემების საფუძველზე შეიძლება ვარაუდი, რომ შემდეგი სამკურნალო საშუალებები შეიძლება აძლიერებდეს ყველა ჰიპოტენზიური პრეპარატის მოქმედებას ტელმისარტანის ჩათვლით: ბაკლოფენი, ამიფოსტენი.
ეთანოლი, ბარბიტურატები, ნარკოტიკური საშუალებები ან ანტიდეპრესანტები შეიძლება აძლიერებდეს ორთოსტაზულ ჰიპოტენზიას.

კორტიკოსტეროიდები (სისტემური მოქმედების)
ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების დაქვეითება.

განსაკუთრებული მითითებები:
პრეპარატ ტელმისარტანით მკურნალობის დაწყებამდე და მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია არტერიული წნევის, თირკმლის ფუნქციის, შრატში კალიუმის შემცველობის კონტროლი. ტრანზიტორული არტერიული ჰიპოტენზია არ წარმოადგენს უკუჩვენებას პრეპარატ ტელასარტანით შემდგომი მკურნალობისთვის არტერიული წნევის სტაბილიზაციის შემდეგ. გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზიის განმეორებით განვითარების შემთხვევაში საჭიროა დოზის შემცირება ან პრეპარატის მოხსნა. თირკმლის უკმარისობის შემთხვევაში მკურნალობა ტრდება სიფრთხილით შრატში კრეატინინის კონცენტრაციის კონტროლით.
ღვიძლის უკმარისობა
ტელარტანი არ უნდა გამოიყენონ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ქოლესტაზი, სანაღვლე გზების გაუვალობა ან ღვიძლის მწვავე უკმარისობა (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების უკუჩვენება”), რადგან ტელმისარტანი ძირითადად გამოიყოფა ნაღვლით. სავარაუდოა, რომ ამგვარ პაციენტებში დაქვეითებულია ღვიძლით ტელმისარტანის კლირენსი. ტელარტანი განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ ღვიძლის მსუბუქი ან ზომიერი უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში.
რენოვასკულური ჰიპერტენზია
პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის არტერიების ორმხრივი სტენოზი ან ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზი ისეთი სამკურნალო საშუალებებით მკურნალობისას, რომლებიც მოქმედებს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე (რაას) იზრდება მძიმე არტერიული ჰიპოტენზიის და თირკმლის უკმარისობის რისკი.
თირკმლის უკმარისობა და თირკმლის ტრანსპლანტაცია
თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში პრეპარატ ტელარტანის გამოყენებისას რეკომენდებულია შრატში კალიუმის და კრეატინინის შემცველობის პერიოდული კონტროლი.პაციენტებში, რომლებსაც ცოტა ხნის წინ ჩაუტარდათ თირკმლის ტრანსპლანტაცია პრეპარატ ტელარტანის გამოყენების კლინიკური გამოცდილება არ არსებობს.
მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება
პაციენტებში, რომლებშიც დიურეზული თერაპიის, სუფრის მარილის მიღების შეზღუდვის, დიარეის ან ღებინების გამო დაქვეითებულია მოცირკულირე სისხლის მოცულობა და/ან ნატრიუმის შემცველობა შეიძლება განვითარდეს სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია, განსაკუთრებით პრეპარატ ტელარტანის პირველი მიღების შემდეგ. მსგავსი მდგომარეობები უნდა მოიხსნას მის მიღებამდე. სითხის და/ან ნატრიუმის დეფიციტი უნდა მოიხსნას პრეპარატ ტელარტანის მიღების დაწყებამდე.
რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის ორმაგი ბლოკადა
რაას ინჰიბირების შემდეგ წინასწარგანწყობის მქონე პაციენტებში აღინიშნა: არტერიული ჰიპოტენზია, შოკი, ჰიპერკალიემია და თირკმლის ფუნქციის დარღვევა (მათ შორის თირკმლის მწვავე უკმარისობა), ეს მოვლენები განსაკუთრებით ხშირი იყო ამ სისტემაზე მოქმედი სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენებისას. რაას ორმაგი ბლოკადა, მაგალითად აგფ (ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტი) ინჰიბიტორის დამატებისას ანგიოტენზინ II-ს რეცეპტორის ანტაგონისტზე რეკომენდებულიარ არის უკვე კონტროლირებული არტერიული წნევის მქონე პაციენტებში და უნდა შემოიფარგლოს ერთეული შემთხვევებით თირკმლის ფუნქციის გაძლიერებული კონტროლის ფონზე.
სხვა დაავადებები, რომლებსაც ახასიათებს რაას სტიმულაცია
პაციენტებში, რომელთა სისხლძარღვოვანი ტონუსი და თირკმლსი ფუნქციაც ძირითადად დამოკიდებულია რაას აქტივობაზე (მაგალითად გულის ქრონიკული უკმარისობით დაავადებული ან თირკმლის დაავადების მქონე პაციენტები, მათ შორის თირკმლის არტერიის სტენოზით) ამ სისტემაზე მოქმედი სამკურნალო პრეპარატების (როგორიცაა ტელმისარტანი) მიღება დაკავშირებული იყო არტერიული ჰიპოტენზიის, ჰიპერაზოტემიის, ოლიგურიის და იშვიათად-თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარებასთან (იხ. პარაგრაფი შესაძლო გვერდითი მოქმედება გამოყენებისას”).
პირველადი ალდოსტერონიზმი
პირველადი ალდოსტერონიზმით დაავადებული პაციენტები როგორც წესი არ რეაგირებენ ჰიპოტენზური სამკურნალო პრეპარატებით მკურნალობაზე, რომელთა მოქმედებაც ვლინდება რაას-ის ინჰიბირებით. ამასთან დაკავშირებით ამ შემთხვევებში პრეპარატ ტელარტანის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
აორტული და მიტრალური სარქვლის სტენოზი, ჰიპერტროფული ობსტრუქციული კარდიომიოპათია
როგორც სიხხლძარღვთა გამაფართოებელი სხვა საშუალებების შემთხვევაში აორტული ან მიტრალური სტენოზით ან ჰიპერტროფული ობსტრუქციული კარდიომიოპათიით დაავადებულ პაციენტებში ნაჩვენებია უსაფრთხოების განსაკუთრებული ზომების დაცვა.
ჰიპერკალიემია
რაას-ზე მოქმედი სამკურნალო პრეპარატების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკალიემია.
ხანდაზმული ასაკის, თირკმლის უკმარისობით, შაქრიანი დიაბეტით, აგრეთვე არტერიული ჰიპერტენზიით და გულის იშემიური დაავადებით (გიდ) დაავადებულ პაციენტებში, იმ პირებში, რომლებიც იღებენ სამკურნალო საშუალებებს, რომლებსაც შეუძლიათ კალიუმის შემცველობის მომატება და/ან თანმხლები დაავადების მქონე პაციენტებში ჰიპერკალიემიამ შეიძლება გამოიწვიოს ლეტალური გამოსავალი.
რაას-ზე მოქმედი სამკურნალო პრეპარატების თანმხლები მიღების განხილვამდე აუცილებელია “სარგებელი-რისკის” შეფარდების შეფასება.
ძირითადი გასათვალისწინებელი რისკ-ფაქტორებია:
• შაქრიანი დიაბეტი, თირკმლსი უკმარისობა, ასაკი (70 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტები)
• რაას-ზე მოქმედ ერთ ან მეტ პრეპარატთან კომბინაცია და/ან შრატში კალიუმის შემცველობის მომატება. სამკურნალო პრეპარატებს ან სამკურნალო პრეპარატების თერაპიულ კლასს, რომლებსაც შეუძლიათ ჰიპერკალიემიის გამოწვევა მიეკუთვნება კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელები, კალიუმდამზოგველი დიურეზული საშუალებები, აგფ ინჰიბიტორები, ანგიოტენზინ II-ს რეცეპტორების ანტაგონისტები, აასს (მათ შორის ცოგ-2-ს სელექციური ინჰიბიტორები), ჰეპარინი, იმუნოდეპრესანტები (ციკლოსპორინი და ტაკროლიმუსი) და ტრიმეტოპრიმი.
• ინტერკურენტული დაავადებები, განსაკუთრებით დეჰიდრატაცია, გულის მწვავე უკმარისობა, მეტაბოლური აციდოზი, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, თირკმლის მდგომარეობის მკვეთრი გაუარესება (მაგალითად ინფექციური დაავადებები), ციტოლიზის სინდრომი 9მაგალითად კიდურების მწვავე იშემია, რაბდომიოლიზი, მძიმე ტრავმა).

რისკ-ჯგუფის პაციენტებისთვის რეკომენდებულია შრატში კალიუმის შემცველობის რეგულარული კონტროლი (იხ. პარაგრაფი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან”).

რასობრივი განსხვავება:
როგორც აღნიშნულია აგფ ინჰიბიტორებისთვის, ტელმისარტანი და აგფ II-ის ანტაგონისტები, სავარაუდოდ უფრო ეფექტურად აქვეითებს არტერიულ წნევას ნეგროიდული რასის პაციენტებში ვიდრე სხვა რასის პირებში რენინის აქტივობის დაქვეითებისადმი დიდი წინასწარგამწყობის გამო, აგრეთვე ეფექტი უფრო მაღალია შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ, არტერიული ჰიპერტენზიის და გიდ-ს მქონე პირებში.

სხვა:
როგორც სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების გამოყენებისას იშემიური კარდიოპათიით, შაქრიანი დიაბეტით, არტერიული ჰიპერტენზიით და გიდ-ით დაავადებულ პაციენტებში არტერიული წნევის ზომაზე მეტად დაქვეითებამ შეიძლება გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარება ან ტვინის სისხლის მიმოქცევის დარღვევა.

გავლენა ავტოტრანსპორტის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე:
ავტოტრანსპორტის მართვის და ტექნიკასთან მუშაობის უნარზე პრეპარატის გავლენის სპეციალური კვლევები არ ჩატარებულა. სატრანსპორტო საშუალებების მართვის და ტექნიკასთან მუშაობისას აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა (თავბრუსხვევის და ძილიანობის განვითარების რისკი).

გამოშვების ფორმა:
ტაბლეტები 40 და 80მგ.
10 ტაბლეტი ალუმინის ფოლგის ბლისტერში.
3 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად თავსდება მუყაოს კოლოფში.

შენახვა:
მშრალ, სინათლისგან დაცულ ადგილას არაუმეტეს 25 ºСტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:
3 წელი.
გამოყენება არ შეიძლება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.