კარდატუქსანი - Kardatuxan 10მგ 28 ტაბლეტი

კარდატუქსანი®

საერთაშორისო არადაპატენტებული დასახელება: რივაროქსაბანი (rivaroxaban)

გამოშვების ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა

თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: რივაროქსაბანი 10 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: ტაბლეტის ბირთვი: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა (ტიპი 101), ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ჰიპრომელოზა 6 cP, ნატრიუმის ლაურილ სულფატი, მაგნიუმის სტეარატი; აპკიანი საფარი: ოპადრაი II 33G240020 ვარდისფერი (ჰიპრომელოზა 6 cP, ტიტანის დიოქსიდი (E171), ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაკროგოლი პეგ 4000 (E1521), ტრიაცეტინი, რკინის ოქსიდი ყვითელი (E172), რკინის ოქსიდი წითელი (E172).

აღწერა

მრგვალი, ორმხრივ ამოზნექილი, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, ღია ვარდისფერი, დაახლოებით 5,5 მმ დიამეტრის, გრავირებით "D1" ერთ მხარეს.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტითრომბოზული საშუალებები, Xa ფაქტორის პირდაპირი ინჰიბიტორები.

ათქ კოდი: B01AF01

ასევე, იხილეთ: კარდატუქსანი - Kardatuxan 20მგ 28 ტაბლეტი

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

რივაროქსაბანი არის Xa ფაქტორის შერჩევითი პირდაპირი ინჰიბიტორი პერორალური მიღებისას მაღალი ბიოშეღწევადობით. Xa ფაქტორის დათრგუნვა აფერხებს კოაგულაციის კასკადის შინაგანი და გარეგანი აქტივაციის გზებს, რაც აფერხებს როგორც თრომბინის წარმოქმნას, ისე თრომბების ფორმირებას. რივაროქსაბანი არ აინჰიბირებს თრომბინს (გააქტიურებული II ფაქტორი) და არ გამოვლენილა მისი ზემოქმედება თრომბოციტებზე.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ადამიანებში შეინიშნება Xa ფაქტორის აქტივობის დოზადამოკიდებული დათრგუნვა. რივაროქსაბანი ახდენს დოზადამოკიდებულ ზემოქმედებას პროთრომბინის დროზე (პდ), რომელიც კარგ კორელაციაშია რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციასთან (r = 0.98), თუ ანალიზისთვის გამოიყენება ნაკრები Neoplastin. სხვა რეაქტივების გამოყენების შემთხვევაში შედეგები განსხვავდება. პროთრომბინის დრო უნდა გაიზომოს წამებში, რადგან საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა დაკალიბრებულია და დამოწმებულია მხოლოდ კუმარინის წარმოებულებისთვის და არ შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა ანტიკოაგულანტებისთვის. პაციენტებში, რომლებსაც ჩატარებული აქვთ ორთოპედიული ოპერაცია, პროთრომბინის დროისთვის (Neoplastin) 5/95 პროცენტილი ტაბლეტის მიღებიდან 2-4 საათის შემდეგ(ანუ მაქსიმალური ეფექტის მიღწევის მომენტში) იყო 13-დან 25 წამამდე (ოპერაციამდე საწყისი მაჩვენებლები შეადგენდა 12-დან 15-მდე წამს).

რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკის ცვლილებების კლინიკურ-ფარმაკოლოგიურ კვლევაში ჯანმრთელ ზრდასრულ მოხალისეებში (n = 22), შესწავლილი იყო პროთრომბინის კომპლექსის ორი განსხვავებული ტიპის კონცენტრატის ერთჯერადი დოზების (50 სე/კგ) ეფექტი: 3-ფაქტორიანი (ფაქტორები II, IX და X) და 4-ფაქტორიანი (II, VII, IX და X ფაქტორები). პროთრომბინის კომპლექსის სამფაქტორიანი კონცენტრატი ამცირებდა საშუალო პროთრომბინის დროის მნიშვნელობებს (Neoplastin) დაახლოებით 1.0 წამით 30 წუთის განმავლობაში, ხოლო პროთრომბინის კომპლექსის 4-ფაქტორიანი კონცენტრატი ამცირებდა ამ მნიშვნელობებს დაახლოებით 3.5 წამით. ამის საპირისპიროდ, პროთრომბინის კომპლექსის 3-ფაქტორიან კონცენტრატს ჰქონდა უფრო ძლიერი და უფრო სწრაფი საერთო ეფექტი ენდოგენური თრომბინის წარმოქმნის ცვლილებების შექცევადობაზე, ვიდრე პროთრომბინის კომპლექსის 4-ფაქტორიან კონცენტრატს (იხ. ნაწილი "ჭარბი დოზირება").

ასევე, რივაროქსაბანი დოზადამოკიდებულად ზრდის გააქტიურებულ ნაწილობრივ თრომბოპლასტინის დროს (გნთდ) და HepaTest-ის შედეგს; თუმცა, ამ პარამეტრების გამოყენება რეკომენდებული არ არის რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაფასებლად. რივაროქსაბანით მკურნალობის დროს საჭირო არ არის სისხლის შედედების პარამეტრების მონიტორინგი. თუმცა, თუ არსებობს კლინიკური საფუძველი, რივაროქსაბანის კონცენტრაცია შეიძლება გაიზომოს კალიბრირებული რაოდენობრივი ანტი-Xa აქტივობის ტესტის გამოყენებით (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

კლინიკური ეფექტიანობა და უსაფრთხოება

ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში მენჯბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის გეგმიური ოპერაციისას

რივაროქსაბანის კლინიკური განვითარების პროგრამა მიზნად ისახავდა რივაროქსაბანის ეფექტიანობის დემონსტრირებას ვენური თრომბოემოლიის პროფილაქტიკისათვის, ე.ი. ღრმა ვენების პროქსიმალური და დისტალური თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ქვედა კიდურებზე დიდი ორთოპედიული ოპერაცია. 9500-ზე მეტი პაციენტი (7050 პაციენტი მენჯ-ბარძაყის სასხსრის სრული პროთეზირების შემდეგ და 2531 პაციენტი მუხლის სახსრის სრული პროთეზირების შემდეგ) მონაწილეობდა III ფაზის ორმაგ ბრმა, რანდომიზებულ, კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში (RECORD პროგრამა).

რივაროქსაბანი 10 მგ დღეში ერთხელ, დაწყებული ოპერაციიდან არა უადრეს 6 საათისა, შედარებული იქნა ენოქსაპარინთან 40 მგ დღეში ერთხელ, დაწყებული ოპერაციამდე 12 საათით ადრე.

III ფაზის სამივე კვლევაში (იხ. ცხრილი 1), რივაროქსაბანმა მნიშვნელოვნად შეამცირა ყველა ვენური თრომბოემბოლიის (ნებისმიერი ვენოგრაფიულად ან კლინიკურად დიაგნოსტირებული ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით ან მის გარეშე) და სერიოზული ვენური თრომბოემბოლიის (პროქსიმალური ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლის გარეშე, ლეტალური გამოსავალი ვენური თრომბოემბოლიის შედეგად) სიხშირე. ეს მოვლენები იყო წინასწარ განსაზღვრული ეფექტიანობის პირველადი და ძირითადი მეორადი საბოლოო წერტილები. გარდა ამისა, სამივე კვლევაში, კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლიის (კლინიკურად გამოხატული ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლის გარეშე, ლეტალური გამოსავალი ვენური თრომბოემბოლიის შედეგად) სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ რივაროქსაბანით, უფრო დაბალი იყო, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ენოქსაპარინს.

ძირითადი სისხლდენის სიხშირე (უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილი) ერთიდაიგივე იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს 10 მგ ან ენოქსაპარინს 40 მგ.

ცხრილი 1: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შეფასების შედეგები III ფაზის კლინიკურ კვლევებში

	კვლევაRECORD 1			კვლევაRECORD 2			კვლევაRECORD 3
საკვლევი პოპულაცია	4541პაციენტი, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის სახსრის სრული ენდოპროტეზირება			2509პაციენტი, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის სახსრის სრული ენდოპროტეზირება			2531პაციენტი, რომლებსაც ჩაუტარდათ მუხლის სახსრის სრული ენდოპროტეზირება
დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა ოპერაციის შემდეგ	რივაროქსაბანი 10 მგ 1 ჯერ დღეში 35 ± 4 დღე	ენოქსაპარინი 40 მგ 1 ჯერ დღეში 35 ± 4 დღე		რივაროქსაბანი 10 მგ 1 ჯერ დღეში 35 ± 4 დღე	ნოქსაპარინი 40 მგ 1 ჯერ დღეში 12 ± 2 დღე		რივაროქსაბანი 10 მგ 1 ჯერ დღეში 12 ± 2 დღე	ენოქსაპარინი 40 მგ 1 ჯერ დღეში 12 ± 2 დღე
სულ ვენური თრომბოემბოლიები	18 (1,1%)	58 (3,7%)	<0,001	17 (2,0%)	81 (9,3%)	<0,001	79 (9,6%)	166 (18,9%)
სერიოზული ვენური თრომბოემბოლიები	4 (0,2%)	33 (2,0%)	<0,001	6 (0,6%)	49 (5,1%)	<0,001	9 (1,0%)	24 (2,6%)
კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლიები	6 (0,4%)	11 (0,7%)		3 (0,4%)	15 (1,7%)		8 (1,0%)	24 (2,7%)
დიდი სისხლდენები	6 (0,3%)	2 (0,1%)		1 (0,1%)	1 (0,1%)		7 (0,6%)	6 (0,5%)

 

III ფაზის კვლევების გაერთინებული შედეგების ანალიზისას დადასტურებული იყო ყველა ვთე, სერიოზული ვთე და კლინიკურად გამოხატული ვთე სიხშირის შემცირებასთან მიმართებაში ცალკეულ კვლევებში მიღებული მონაცემები 10 მგ ერთხელ დღეში დოზით რივაროქსაბანის გამოყენებისას 40 მგ დღეში ერთხელ ენოქსაპარინის გამოყენებასთან შედარებით.

RECORD III ფაზის კლინიკური კვლევების პროგრამის დამატებათ მოცემული იყო რეგისტრაციის შემდგომი არაინტერვენციული ღია კოგორტული კვლევა (XAMOS) 17 413 პაციენტის მონაწილეობით, რომლებსაც გადატანილი აქვთ დიდი ორთოპედიული ოპერაციული ჩარევა მენჯბარძაყის ან მუხლის სახსარზე, რომელშიც მოხდა რივაროქსაბანის შედარება თრომბოზების პროფილაქტიკისთვის (სტანდარტული თერაპიისთვის) გამოსაყენებელ სხვა პრეპარატებთან რეალური კლინიკური პრაქტიკის პირობებში. კლინიკური გამოხატული ვთე აღინიშნა რივაროქსაბანის ჯგუფის 57 (0,6%) პაციენტში ( n=8778) და სტანდარტული მკურანლობის ჯგუფის 88 (1,0%) პაციენტში (n=8635; HR 0.63 ; 95% სი 0,43-0,91;) უსაფრთხოების პოპულაცია). ძლიერი სისხლდენა განუვითარდათ რივაროქსაბანის და სტანდარტული მკურნალობის პაციენტებს (HR 1,10 ; 95% სი 0,67-1,80;) . ამგვარად, ამ კვლევაში მიღებული შედეგები შეთანხმებულია საყრდენი რანდომიზირებული კვლევების შედეგებთან.

ღრმა ვენების თრომბოზის, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის პრევენცია

რივაროქსაბანის კლინიკური კვლევა შემუშავდა მისი ეფექტიანობის დემონსტრირებისთვის ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის საწყის და გრძელვადიან მკურნალობაში და მათი რეციდივის პრევენციაში.

III ფაზის ოთხი რანდომიზებული კონტროლირებადი კვლევა (Einstein DVT, Einstein PE, Einstein Extension და Einstein Choice) მოიცავდა 12 800-ზე მეტ პაციენტს. დამატებით ჩატარდა Einstein DVT და Einstein PE კვლევების გაერთიანებული მონაცემების წინასწარ დაგეგმილი ანალიზი. მკურნალობის მთლიანმა ხანგრძლივობამ ყველა კვლევაში მიაღწია 21 თვეს.

Einstein DVT კვლევაში ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის მქონე 3449 პაციენტში შეფასდა ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა (კლინიკურად აშკარა ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტები გამოირიცხნენ ამ კვლევიდან). მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 3, 6 ან 12 თვე მკვლევარის გადაწყვეტილების მიხედვით.

ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის მკურნალობის პირველი 3 კვირის განმავლობაში პაციენტები იღებდნენ რივაროქსაბანს 15 მგ ორჯერ დღეში, შემდეგ გადავიდნენ რივაროქსაბანზე 20 მგ დღეში ერთხელ.

Einstein PE კვლევისას შეფასდა ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე 4832 პაციენტში ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა. მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 3, 6 ან 12 თვე, მკვლევარის გადაწყვეტილების მიხედვით.

ფილტვის არტერიის მწვავე თრომბოემბოლიის მკურნალობის პირველი 3 კვირის განმავლობაში პაციენტები იღებდნენ რივაროქსაბანს 15 მგ ორჯერ დღეში, შემდეგ გადავიდნენ რივაროქსაბანზე 20 მგ დღეში ერთხელ.

Einstein DVT და Einstein PE კვლევებში, ენოქსაპარინი გამოიყენებოდა როგორც შედარებითი თერაპია მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში K ვიტამინის ანტაგონისტთან ერთად, სანამ პროთრომბინის დრო/საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა არ მიაღწევდა სამიზნეს (≥ 2.0). მკურნალობა გაგრძელდა K ვიტამინის ანტაგონისტით დოზის კორექტირებით, რათა პროთრომბინის დრო/საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა შენარჩუნებულიყო სამიზნე დიაპაზონში 2.0-დან 3.0-მდე.

Einstein Extension კვლევისას ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე 1197 პაციენტში შეფასდა ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა. მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო დამატებით 6 ან 12 თვე პაციენტებში, რომლებმაც დაასრულეს ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობის 6-12 თვე, მკვლევარის გადაწყვეტილების მიხედვით. რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ შედარებული იყო პლაცებოსთან.

Einstein DVT, PE და Extension კვლევებში გამოყოფილი იყო ეფექტიანობის ერთიდაიგივე პირველადი და მეორადი საბოლოო წერტილები. ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი იყო კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივი (ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის ერთობლიობა ლეტალური შედეგით ან მის გარეშე). ეფექტიანობის მეორადი საბოლოო წერტილი იყო ღრმა ვენების თრომბოზის, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის ერთობლიობა ლეტალური გამოსავლის და საერთო სიკვდილიანობის გარეშე.

Einstein Choice კვლევისას 3396 პაციენტში დადასტურებული კლინიკურად გამოხატული ღრმა ვენების თრომბოზით და/ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით, რომლებმაც დაასრულეს 6-დან 12 თვემდე ანტიკოაგულაციური თერაპია, შეფასდა ლეტალური გამოსავლით ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის და ლეტალური გამოსავლის გარეშე კლინიკურად გამოხატული ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკის ეფექტიანობა. პაციენტები, რომლებსაც ჰქონდათ ხანგრძლივი ანტიკოაგულაციური თერაპიის ჩვენება, გამორიცხული იყვნენ კვლევიდან. მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო 12 თვემდე პაციენტის რანდომიზაციის თარიღის მიხედვით (მედიანა: 351 დღე). რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ და 10 მგ ერთხელ დღეში შედარებული იყო აცეტილსალიცილის მჟავასთან დოზით 100 მგ დღეში ერთხელ. ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი ვენური თრომბოემბოლია (ლეტალური გამოსავლით ან მის გარეშე ღრმა ვენების თრომბოზის და/ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების ერთობლიობა).

Einstein DVT კვლევაში (იხ. ცხრილი 2), რივაროქსაბანი არ იყო უფრო ნაკლებად ეფექტიანი, ვიდრე ენოქსაპარინი/K ვიტამინის ანტაგონისტი, ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილისთვის (p <0.0001 (ტესტი არა ნაკლებ ეფექტიანობაზე); რისკების შეფარდების კოეფიციენტი (HR): 0.680 (0.443–1.042), p = 0.076 (ტესტი უფრო მაღალ ეფექტიანობაზე). წმინდა კლინიკური სარგებლის წინასწარ განსაზღვრული სიდიდე (ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი დიდი სისხლდენების სიხშირესთან ერთად) შეესაბამებოდა HR-ს - 0.67 ((95% ნდობის ინტერვალი: 0.47-0.95), ნომინალური მნიშვნელობა p=0.027) რივაროქსაბანის სასარგებლოდ. საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების მნიშვნელობები იყო თერაპიულ დიაპაზონში საშუალოდ დროის 60.3%-ში მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობისას 189 დღე და 55.4%, 60.1% და 62.8% პაციენტთა ჯგუფებში დაგეგმილი მკურნალობის ხანგრძლივობით 3, 6 და 12 თვე, შესაბამისად. ენოქსპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში, არ გამოვლინდა მკაფიო კავშირი 2.0-3.0 სამიზნე საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების დიაპაზონში საშუალო დროის მაჩვენებელს, რომელიც განისაზღვრებოდა კვლევით ცენტრში, თანაბარი ზომის მესამედებში და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივის სიხშირეს შორის (p = 0.932 ურთიერთქმედებისთვის). კვლევითი ცენტრის განსაზღვრული ყველაზე მაღალი მესამედის ფარგლებში, HR რივაროქსაბანისთვის ვარფარინთან შედარებით იყო 0.69 (95% ნდობის ინტერვალი: 0.35-1.35).

პირველადი (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენის) და მეორადი (დიდი სისხლდენა) უსაფრთხოების საბოლოო წერტილების სიხშირე შედარებადი იყო ორივე მკურნალობის ჯგუფში.

ცხრილი 2: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგებიEinstein DVT III ფაზის კვლევიდან

საკვლევი პოპულაცია	3449 პაციენტი კლინიკურად მნიშვნელოვანი ღრმა ვენის მწვავე თრომბოზით
დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა	რივაროქსაბანი ა) 3, 6 ან 12 თვე N=1731	ენოქსაპარინი/ K ვიტამინის ანტაგონისტიბ) 3, 6 ან 12 თვე N=1718
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*	36 (2,1%)	51 (3,0%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია	20 (1,2%)	18 (1,0%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი	14 (0,8%)	28 (1,6%)
კლინიკურად გამოხატული ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია და ღრმა ვენების თრომბოზი	1 (0,1%)	0
ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა	4 (0,2%)	6 (0,3%)
დიდი ან კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა	139 (8,1%)	138 (8,1%)
დიდი სისხლდენა	14 (0,8%)	20 (1,2%)

ა) რივაროქსაბანი 15 მგ 2-ჯერ დღეში 3 კვირის განმავლობაში და შემდეგ 20 მგ 1 ჯერ დღეში

ბ) ენოქსაპარინი მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში, ნაწილობრივ ერთდროული და შემდგომი თერაპიით K ვიტამინის ანტაგონისტის გამოყენებით.

* p < 0.0001 (არანაკლები ეფექტიანობა წინასწარ განსაზღვრული HR-ისთვის 2.0); HR: 0.680 (0.443-1.042), p=0.076 (უფრო მაღალი ეფექტიანობა).

Einstein PE კვლევაში (იხ. ცხრილი 3), რივაროქსაბანი იყო არანაკლებად ეფექტიანი, ვიდრე ენოქსაპარინი/K ვიტამინის ანტაგონისტი ეფექტიანობის პირველად საბოლოო წერტილთან მიმართებაში (p = 0.0026 (ტესტი არა ნაკლებ ეფექტიანობაზე); HR: 1.123 (0.749-1.684)). წმინდა კლინიკური სარგებლის წინასწარ განსაზღვრული სიდიდე (ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი დიდ სისხლდენებთან ერთად) შეესაბამებოდა HR 0.849-ს ((95% ნდობის ინტერვალი: 0.633-1.139), ნომინალური p=0.275). საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების მნიშვნელობები იყო თერაპიულ დიაპაზონში დროის საშუალოდ 63% მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობისას 215 დღე და დროის 57%, 62% და 65% ჯგუფებში დაგეგმილი მკურნალობის ხანგრძლივობით 3, 6 და 12 თვე, შესაბამისად. ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში არ გამოვლინდა მკაფიო კავშირი კვლევით ცენტრში გამოთვლილ სამიზნე INR დიაპაზონში 2.0-3.0 დროის საშუალო მნიშვნელობას, თანაბარი ზომის მესამედებში და ვენური თრომბოემბლიის რეციდივების სიხშირეებს შორის (p=0.082 ურთიერთქმედებისთვის) კვლევით ცენტრში გაზომილ ყველაზე მაღალი მესამედის ფარგლებში, HR რივაროქსაბანისთვის ვარფარინთან შედარებით იყო 0.642 (95% ნდობის ინტერვალი: 0.277-1.484).

უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა) ოდნავ უფრო დაბალი იყო რივაროქსაბანის ჯგუფში (10.3% (249/2412)), ვიდრე ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში (11.4% (274/2405)). უსაფრთხოების მეორადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (დიდი სისხლდენა) უფრო დაბალი იყო რივაროქსაბანის ჯგუფში (1.1% (26/2412)), ვიდრე ენოქსაპარინის/K ვიტამინის ანტაგონისტის ჯგუფში (2.2% (52/2405)) HR 0.493 (95% ნდობის ინტერვალი: 0.308-0.789).

ცხრილი 3:Einstein PE კვლევის III ფაზის ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგები

საკვლევი პოპულაცია	4832 პაციენტი მწვავე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით
დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა	რივაროქსაბანი ა)     3, 6ან12თვე N=2419	ენოქსაპარინი / K ვიტამინის ანტაგონისტიბ) 3, 6ან12თვე N =2413
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*	50 (2,1%)	44 (1,8%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია	23 (1,0%)	20 (0,8%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი	18 (0,7%)	17 (0,7%)
კლინიკურად გამოხატული ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია და ღრმა ვენების თრომბოზი	0	2 (< 0,1%)
ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა	11 (0,5%)	7 (0,3%)
დიდი ან კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა	249 (10,3%)	274 (11,4%)
დიდი სისხლდენა	26 (1,1%)	52 (2,2%)

ა) რივაროქსაბანი 15 მგ 2-ჯერ დღეში 3 კვირის განმავლობაში და შემდეგ 20 მგ 1 ჯერ დღეში

ბ) ენოქსაპარინი მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში, ნაწილობრივ ერთდროული და შემდგომი თერაპიით K ვიტამინის ანტაგონისტის გამოყენებით

* p <0.0026 (არანაკლები ეფექტიანობა წინასწარ განსაზღვრული HR-ისთვის, უდრის 2.0); HR: 1.123 (0.749-1.684)

ჩატარდა Einstein DVT და Einstein PE კვლევების შედეგების წინასწარ დაგეგმილი გაერთიანებული ანალიზი (იხ. ცხრილი 4).

ცხრილი 4: ეფექტიანობის და უსაფრთხოების შეფასების შედეგები III ფაზის Einstein DVT და Einstein PE კვლევების ერთობლივი ანალიზიდან

საკვლევი პოპულაცია	8281 პაციენტი მწვავე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ღრმა ვენების თრომბოზით და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით
დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა	რივაროქსაბანი ა)     3, 6ან12თვე N=4150	ენოქსაპარინი / K ვიტამინის ანტაგონისტიბ) 3, 6ან12თვე N= 4131
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*	86 (2,1%)	95 (2,3%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია	43 (1,0%)	38 (0,9%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი	32 (0,8%)	45 (1,1%)
კლინიკურად გამოხატული ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია და ღრმა ვენების თრომბოზი	1 (< 0,1%)	2 (< 0,1%)
ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა	15 (0,4%)	13 (0,3%)
დიდი ან კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა	388 (9,4%)	412 (10,0%)
დიდი სისხლდენა	40 (1,0%)	72 (1,7%)

ა) რივაროქსაბანი 15 მგ 2-ჯერ დღეში 3 კვირის განმავლობაში და შემდეგ 20 მგ 1 ჯერ დღეში

ბ) ენოქსაპარინი მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში, ნაწილობრივ ერთდროული და შემდგომი თერაპიით K ვიტამინის ანტაგონისტით

* p <0.0026 (არანაკლები ეფექტიანობა წინასწარ განსაზღვრული HR-ისთვის, უდრის 1.75); HR: 0.886 (0.661-1.186)

წმინდა კლინიკური სარგებლის წინასწარ განსაზღვრული სიდიდე (ეფექტიანობის პირველადი საბოლოო წერტილი დიდი სისხლდენების სიხშირესთან ერთად) შეესაბამებოდა HR 0,771-ს ((95% ნდობის ინტერვალი: 0,614–0,967), ნომინალური მნიშვნელობა p = 0,0244).

Einstein Extension კვლევაში (იხ. ცხრილი 5), რივაროქსაბანი აღემატებოდა პლაცებოს ეფექტიანობის პირველად და მეორად საბოლოო წერტილებთან მიმართებაში. რივაროქსაბანის 20 მგ დღეში ერთხელ ჯგუფში შემავალ პაციენტებს აღენიშნებოდათ სტატისტიკურად არამნიშვნელოვანი რიცხვითი ზრდა პირველადი უსაფრთხოების საბოლოო წერტილის მოვლენის სიხშირის მხრივ (დიდი სისხლდენა) პლაცებოსთან შედარებით. უსაფრთხოების მეორადი საბოლოო წერტილის მოვლენების სიხშირე (დიდი და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა) უფრო მაღალი იყო რივაროქსაბანის 20 მგ დღეში ერთხელ ჯგუფში, ვიდრე პლაცებოს ჯგუფში.

ცხრილი 5: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შეფასების შედეგებიEinstein Extension III ფაზის კვლევიდან

საკვლევი პოპულაცია	1197პაციენტი,რომლებიც აგრძლებდნენ ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობას და რეციდივების პროფილაქტიკას
დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა	რივაროქსაბანი ა) 6ან12თვე N=602	პლაცებო 6ან12თვე N= 594
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია*	8 (1,3%)	42 (7,1%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია	2 (0,3%)	13 (2,2%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი	5 (0,8%)	31 (5,2%)
ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა	1 (0,2%)	1 (0,2%)
დიდი სისხლდენა	4 (0,7%)	0 (0,0%)
კლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა	32 (5,4%)	7 (1,2%)

ა) რივაროქსაბანი 20 მგ დღეში ერთხელ

* p < 0,0001 (უფრო მაღალი ეფექტურობა), HR: 0,185 (0,087–0,393).

Einstein Choice კვლევაში (ცხრილი 6), რივაროქსაბანი 20 მგ და 10 მგ დოზებით აღემატებოდა აცეტილსალიცილის მჟავას 100 მგ ეფექტიანობის პირველად საბოლოო წერტილთან მიმართებაში. უსაფრთხოების პირველადი საბოლოო წერტილის სიხშირე (ძირითადი სისხლდენა) ერთნაირი იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს 20 მგ და 10 მგ დღეში ერთხელ და პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ აცეტილსალიცილის მჟავას 100 მგ.

ცხრილი 6: ეფექტიანობისა და უსაფრთხოების შედეგებიEinstein Choice კვლევის III ფაზაში

საკვლევი პოპულაცია	3396 პაციენტი, რომლებიც აგრძელებდნენ ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკას
პრეპარატის დოზა	რივაროქსაბანი 20მგ1 -ჯერ დღეში N =1107	რივაროქსაბანი 10მგ1 -ჯერ დღეში N =1127	აცეტილსალიცილმჟავა 100მგ1 -ჯერ დღეში   N =1131
მკურნალობის ხანგრძლივობის მედიანა	349 [189–362] დღე	353 [190–362] დღე	350 [186–362] დღე
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია	17 (1,5%)*	13 (1,2%)**	50 (4,4%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია	6 (0,5%)	6 (0,5%)	19 (1,7%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზი	9 (0,8%)	8 (0,7 %)	30 (2,7%)
ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლია ლეტალური გამოსავლით / სიკვდილი, როდესაც არ შეიძლება ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის გამორიცხვა	2 (0,2%)	0	2 (0,2%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია, მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი ან სისტემური ემბოლია ცნს-ს გარეთ	19 (1,7%)	18 (1,6 %)	56 (5,0%)
დიდი სისხლდენა	6 (0,5%)	5 (0,4%)	3 (0,3%)
კკლინიკურად მნიშვნელოვანი მცირე სისხლდენა	30 (2,7%)	22 (2,0%)	20 (1,8%)
კლინიკურად გამოხატული მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია ან დიდი სისხლდენა (წმინდა კლინიკური სარგებელი)	23 (2,1%) +	17 (1,5%) ++	53 (4,7%)

* p < 0.001 (უფრო მაღალი ეფექტურობა) რივაროქსაბანი 20 მგ ერთხელ დღეში 100 მგ ერთხელ დღეში აცეტილსალიცილმჟავასთან შედარებით; ; HR = 0.34 (0.20-0.59)

** p <0.001 (უფრო მაღალი ეფექტურობა) რივაროქსაბანი 10 მგ 100 მგ ერთხელ დღეში აცეტილსალიცილმჟავასთან; HR = 0.26 (0.14-0.47)

+ რივაროქსაბანი 20 მგ 1-ჯერ/დღეში 1-ჯერ დღეში 100 მგ აცეტილსალიცილმჟავასთან შედარებით; HR=0.44 (0.27-0.71), p = 0.0009 (ნომინალური)

++ რივაროქსაბანი 10 მგ 1 ჯერ/დღეში 100 მგ 1-ჯერ დღეში აცეტილსალიცილმჟავასთან შედარებით; HR=0.32 (0.18-0.55), p <0.0001 (ნომინალური)

EINSTEIN III ფაზის კლინიკური კვლევის პროგრამის გარდა, ჩატარდა პროსპექტული, არაინტერვენციული ღია კოჰორტული კვლევა (XALIA) შედეგების ცენტრალიზებული შეფასებით, მათ შორის იყო მორეციდივე ვენური თრომბოემბოლია, დიდი სისხლდენა და ლეტალური გამოსავალი. რივაროქსაბანის ხანგრძლივი გამოყენების უსაფრთხოების შესაფასებლად სტანდარტულ ანტიკოაგულაციურ თერაპიასთან შედარებით, კვლევა მოიცავდა 5142 პაციენტს მწვავე ღრმა ვენების თრომბოზით. დიდი სისხლდენების, ვენური თრომბოემბოლიების სიხშირე და საერთო სიკვდილიანობა რივაროქსაბანის გამოყენებისას იყო 0.7%, 1.4% და 0.5%, შესაბამისად. განსხვავებები დაფიქსირდა პაციენტის საწყის მახასიათებლებში, რომელთა შორის იყო ასაკი, ონკოლოგიური დაავადებების არსებობა და თირკმლის უკმარისობის არსებობა. წინასწარ განსაზღვრული სტრატიფიცირებული ანალიზი მიდრეკილების ქულით გამოიყენებოდა გამოვლენილი საწყისი განსხვავებების კორექტირებისთვის, მაგრამ ნარჩენმა ცვლილებამ შესაძლოა გავლენა მოახდინოს შედეგებზე. დიდი სისხლდენის, ვენური თრომბოემბოლიის და საერთო სიკვდილიანობის კორექტირებული HR სიდიდე რივაროქსაბანის გამოყენებისას სტანდარტული თერაპიის პრეპარატებთან შედარებით იყო 0.77 (95% ნდობის ინტერვალი 0.40-1.50), 0.91 (95% ნდობის ინტერვალი 0.54-1. 54) და 0.51 (95% ნდობის ინტერვალი 0,24–1,07), შესაბამისად. კლინიკურ პრაქტიკაში მიღებული ეს შედეგები შეესაბამება გამოყენების მოცემული ჩვენებისთვის უსაფრთხოების დადგენილ პროფილს.

40 000-ზე მეტმა პაციენტმა ოთხი ქვეყნიდან ონკოლოგიური ანამნეზის გარეშე მიიღო რივაროქსაბანი ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის სამკურნალოდ ან პროფილაქტიკისთვის პოსტრეგისტრაციულ, არაინტერვენციულ კვლევაში. მოვლენების სიხშირე 100 პაციენტზე წელიწადში კლინიკურად გამოხატული ვენური თრომბოემბოლიის/თრომბოემბოლიური გართულებების დროს, რომლებიც საჭიროებდნენ ჰოსპიტალიზაციას, მერყეობდა 0.64-დან (95% ნდობის ინტერვალი 0.40–0.97) დიდ ბრიტანეთში 2.30-მდე (95% ნდობის ინტერვალი 2.11–2.51) გერმანიაში. სისხლდენა, რომელიც საჭიროებდა ჰოსპიტალიზაციას, განვითარდა სიხშირით 0.31 (95% ნდობის ინტერვალი 0.23-0.42) (ქალასშიდა სისხლდენა), 0.89 (95% ნდობის ინტერვალი 0.67-1.17) (კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა), 0.44 (95% ნდობის ინტერვალი 0.26-0.74) (სისხლდენა შარდ-სასქესო სისტემიდან) და 0.41 (95% ნდობის ინტერვალი 0.31-0.54) (სხვა სისხლდენა) 100 პაციენტზე წელიწადში.

მაღალი რისკის მქონე პაციენტები სამმაგი დადებითი ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომით

მკვლევარის მიერ დაფინანსებულ, რანდომიზებულ, ღია, მულტიცენტრულ, ბრმა საბოლოო წერტილის კვლევაში, რივაროქსაბანი შესწავლილი იყო ვარფარინთან შედარებით პაციენტებში თრომბოზით ანამნეზში, რომლებსაც დაუსვეს ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის დიაგნოზი თრომბოემბოლიური გართულებების მაღალი რისკით (დადებითი შედეგი ანტიფოსფოლიპიდურ სინდრომზე ჩატარებულ სამივე ტესტში: მგლურას ანტიკოაგულანტის არსებობა, კარდიოლიპინის ანტისხეულები და ბეტა-2-გლიკოპროტეინ I-ის ანტისხეულები). 120 პაციენტის ჩართვის შემდეგ, კვლევა ნაადრევად შეწყდა რივაროქსაბანის ჯგუფში მყოფ პაციენტებში გართულებების გაზრდილი სიხშირის გამო. დაკვირვების საშუალო შემდგომი პერიოდი იყო 569 დღე. 59 პაციენტი რანდომიზირებული იყო რივაროქსაბანის ჯგუფში 20 მგ დოზით (15 მგ <50 მლ/წთ კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებისთვის), და 61 პაციენტი რანდომიზირებული იყო ვარფარინის ჯგუფში (საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება 2.0-3.0). თრომბოემბოლიური მოვლენები დაფიქსირდა რივაროქსაბანზე რანდომიზებული პაციენტების 12%-ში (4 იშემიური ინსულტი და 3 მიოკარდიუმის ინფარქტი). ვარფარინის ჯგუფში რანდომიზებულ პაციენტებში მოვლენები არ დაფიქსირდა. დიდი სისხლდენა დაფიქსირდა 4 პაციენტში (7%) რივაროქსაბანის ჯგუფში და 2 პაციენტში (3%) ვარფარინის ჯგუფში.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

რივაროქსაბანი სწრაფად შეიწოვება; მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა ტაბლეტის მიღებიდან 2-4 საათის შემდეგ.

რივაროქსაბანის პერორალურად მიღებისას 2,5 და 10 მგ ტაბლეტებში, პრეპარატი შეიწოვება თითქმის მთლიანად, ხოლო მისი ბიოშეღწევადობა მაღალია (80-100%), მიუხედავად საკვების მიღებისა. საკვების მიღება არ ახდენს გავლენას 2.5 მგ და 10 მგ დოზებით რივაროქსაბანის AUC-ზე ან Cmax-ზე. 2,5 მგ და 10 მგ დოზებით რივაროქსაბანის ტაბლეტების მიღება შეიძლება როგორც საკვებთან ერთად, ისე მის გარეშე.

რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა თითქმის ხაზოვანია 15 მგ-მდე დოზებში დღეში ერთხელ უზმოზე მიღებისას. უფრო მაღალი დოზებით, რივაროქსაბანი ავლენს გახსნისას შეზღუდულ აბსორბციას, ბიოშეღწევადობის დაქვეითებას და შეწოვის სიჩქარის დაქვეითებას დოზის გაზრდისას. ეს უფრო გამოხატულია უზმოზე მიღებისას, ვიდრე ჭამის დროს მიღებისას. რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა ხასიათდება ზომიერი ინდივიდუალური ცვალებადობით (ცვალებადობის კოეფიციენტი) 30%-დან 40%-მდე დიაპაზონში.

რივაროქსაბანის შეწოვა დამოკიდებულია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში მისი გამოთავისუფლების ადგილზე. AUC და Cmax-ის შემცირება 29% და 56%-ით, შესაბამისად, დაფიქსირდა რივაროქსაბანის გრანულატის შეყვანისას წვრილი ნაწლავის პროქსიმალურ ნაწილში, მთლიანი ტაბლეტის მიღებასთან შედარებით. პრეპარატის ექსპოზიცია ასევე მცირდება წვრილი ნაწლავის დისტალურ ნაწილში ან აღმავალ კოლინჯში შეყვანისას. რივაროქსაბანის შეყვანა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში კუჭის დისტალურად თავიდან უნდა იქნას აცილებული, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს აბსორბციის დაქვეითება და, შესაბამისად, რივაროქსაბანის ექსპოზიციის შემცირება.

რივაროქსაბანის 20 მგ ბიოშეღწევადობა (AUC და Cmax) მთლიანი ტაბლეტის სახით მიღებისას ისეთივეა, როგორიც დაქუცმაცებული ტაბლეტის სახით პერორალურად მიღებისას (შერეული ვაშლის პიურეში ან გახსნილი წყალში), ასევე კუჭის ზონდის მეშვეობით შეყვანისას, რასაც მოჰყვება თხევადი საკვების მიღება. რივაროქსაბანის პროგნოზირებადი დოზადამოკიდებული ფარმაკოკინეტიკური პროფილის გათვალისწინებით, ბიოშეღწევადობის ამ კვლევის შედეგები ასევე ვრცელდება უფრო დაბალ დოზებზე.

განაწილება

ადამიანის ორგანიზმში რივაროქსაბანის უმეტესი ნაწილი (92-95%) უკავშირდება პლაზმის ცილებს, ძირითადი დამაკავშირებელი კომპონენტია შრატის ალბუმინი. განაწილების მოცულობა ზომიერია, Vss არის დაახლოებით 50 ლ.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა

პერორალურად მიღებისას რივაროქსაბანის მიღებული დოზის დაახლოებით 2/3 მეტაბოლიზდება და შემდგომში თანაბარ ნაწილებად გამოიყოფა შარდით და ნაწლავებით. მიღებული დოზის დარჩენილი 1/3 გამოიყოფა უცვლელი სახით პირდაპირ თირკმელებით, ძირითადად თირკმელების აქტიური სეკრეციის გამო.

რივაროქსაბანი მეტაბოლიზდება იზოფერმენტების CYP3A4, CYP2J2, აგრეთვე ციტოქრომული სისტემისგან დამოუკიდებელი მექანიზმების მეშვეობით. ბიოტრანსფორმაციის ძირითადი გზებია მორფოლინის ჯგუფის დაჟანგვა და ამიდური ბმების ჰიდროლიზი. ინ ვიტრო მონაცემების მიხედვით, რივაროქსაბანი არის P-gp (P-გლიკოპროტეინი) და BCRP (სარძევე ჯირკვლის კიბოს რეზისტენტობის ცილა) გადამტანი ცილების სუბსტრატი.

უცვლელი რივაროქსაბანი არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაერთი ადამიანის პლაზმაში, არ არის გამოვლენილი ძირითადი ან აქტიური მოცირკულირე მეტაბოლიტები. რივაროქსაბანი, რომლის სისტემური კლირენსი არის დაახლოებით 10 ლ/სთ, შეიძლება კლასიფიცირდეს, როგორც დაბალი კლირენსის მქონე პრეპარატი. 1 მგ დოზის ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 4,5 საათს. პერორალური მიღების შემდეგ, ექსკრეცია შეზღუდულია შეწოვის სიჩქარით. როდესაც რივაროქსაბანი გამოიყოფა პლაზმიდან, საბოლოო ნახევარგამოყოფის პერიოდი ახალგაზრდა პაციენტებში 5-დან 9 საათამდეა, ხოლო ხანდაზმულ პაციენტებში 11-დან 13 საათამდე.

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების ცალკეულ ჯგუფებში

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

რივაროქსაბანის გაზრდილი ექსპოზიცია დაკავშირებულია თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებასთან, რაც ფასდებოდა კრეატინინის კლირენსით. პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ), ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ) და მძიმე (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ) უკმარისობით, აღინიშნა რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციის (AUC) მატება 1.4, 1.5 და 1.6-ჯერ, შესაბამისად. ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაბამისი ზრდა უფრო გამოხატული იყო. თირკმელების მსუბუქი, საშუალო და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში Xa ფაქტორის აქტივობის საერთო დათრგუნვა გაიზარდა 1,5, 1,9 და 2,0-ჯერ, შესაბამისად, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით; პროთრომბინის დრო ასევე გახანგრძლივდა 1.3, 2.2 და 2.4-ჯერ, შესაბამისად. არ არსებობს მონაცემები რივაროქსაბანის გამოყენების შესახებ პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ.

მოსალოდნელია, რომ რივაროქსაბანი არ ექვემდებარება დიალიზს პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების გამო.

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება <15 მლ/წთ კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებში. პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 15-29 მლ/წთ სიფრთხილეა საჭირო (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

პაციენტებში ღვიძლის ციროზით და ღვიძლის მსუბუქი დისფუნქციით (ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით კლასი A), რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკა მხოლოდ ოდნავ განსხვავდებოდა ჯანმრთელ მოხალისეებში შესაბამისი მაჩვენებლებისაგან (საშუალოდ, აღინიშნა რივაროქსაბანის AUC-ის 1.2-ჯერ ზრდა). პაციენტებში ღვიძლის ციროზით და ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით (ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით კლასი B), რივაროქსაბანის საშუალო AUC მნიშვნელოვნად გაიზარდა (2.3-ჯერ) ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. შეუკავშირებელი პრეპარატის AUC გაიზარდა 2.6-ჯერ. ამ პაციენტებს ასევე აღენიშნებოდათ რივაროქსაბანის თირკმელებით გამოყოფის შემცირება ისევე, როგორც თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებს. არ არსებობს მონაცემები ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში გამოყენების შესახებ.

Xa ფაქტორის აქტივობის დათრგუნვა ღვიძლის ზომიერი დისფუნქციის მქონე პაციენტებში 2.6-ჯერ უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში; პროთრომბინის დროის სიდიდე ასევე გაიზარდა 2.1-ჯერ. ღვიძლის ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტები უფრო მგრძნობიარენი არიან რივაროქსაბანის მიმართ, რაც არის კონცენტრაციასა და პროთრომბინის დროს შორის ფარმაკოდინამიკური ეფექტებისა და ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლების უფრო მჭიდრო კავშირის შედეგი.

რივაროქსაბანი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით, რომლებიც მიმდინარეობს კოაგულოპათიით და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკით, მათ შორის ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და C კლასის ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი "უკუჩვენებები").

სხვა ჯგუფები

სქესი

მამაკაცებსა და ქალებში კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაში არ გამოვლენილა.

ხანდაზმული ასაკის პირები

ხანდაზმულ პაციენტებში რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაცია უფრო მაღალია, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებში; AUC-ის საშუალო მნიშვნელობა დაახლოებით 1.5-ჯერ მეტია, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებში, ძირითადად მთლიანი და თირკმლის კლირენსის (სავარაუდო) შემცირების გამო. დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

სხვადასხვა კატეგორიები სხეულის წონის მიხედვით

სხეულის ძალიან მცირე ან ძალიან დიდი წონა (50 კგ-ზე ნაკლები ან 120 კგ-ზე მეტი) მხოლოდ მცირე გავლენას ახდენს რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციაზე (სხვაობა 25%-ზე ნაკლებია). დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ეთნიკური განსხვავებები

არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაში კავკასიელ, აფროამერიკელ, ლათინოამერიკელ, იაპონელ ან ჩინელ პაციენტებში.

ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები პაციენტებში

მწვავე კორონარული სინდრომის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს 10 მგ დღეში ერთხელ ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის, საშუალო გეომეტრიული კონცენტრაციები (90% პროგნოზირებადი ინტერვალი) 2-4 საათის შემდეგ და დაახლოებით 24 საათის შემდეგ (რაც დაახლოებით შეესაბამება მაქსიმალურ და მინიმალურ კონცენტრაციებს) იყო 101 ( 7-273) მკგ/ლ და 14 (4-51) მკგ/ლ, შესაბამისად.

ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრებისა და ფარმაკოდინამიკური ეფექტების თანაფარდობა

ფარმაკოკინეტიკური-ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობა რივაროქსაბანის პლაზმურ კონცენტრაციებსა და საბოლოო ფარმაკოდინამიკურ წერტილებს შორის (ფაქტორი Xa პროთრომბინის დროის, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დროის ინჰიბირება და HepTest) შეფასებული იყო რივაროქსაბანის დოზების ფართო დიაპაზონის გამოყენებით (5-30 მგ ორჯერ დღეში). კავშირი რივაროქსაბანის კონცენტრაციასა და Xa ფაქტორის აქტივობას შორის საუკეთესოდ არის ნაჩვენები Emax მოდელის გამოყენებით. პროთრომბინის დროისთვის ხაზოვანი რეგრესიის მოდელი ზოგადად უკეთ აღწერს მონაცემებს. დახრის კოეფიციენტი მნიშვნელოვნად იცვლებოდა პროთრომბინის დროის დასადგენად გამოყენებული რეაქტივების მიხედვით. Neoplastin ნაკრების გამოყენებისას, პროთრომბინის დროის საწყისი მნიშვნელობა იყო დაახლოებით 13 წამი, ხაზის დახრილობით დაახლოებით 3-4 წამი / (100 მკგ/ლ). II და III ფაზის კვლევებში ფარმაკოკინეტიკური-ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობის ანალიზის შედეგები შეესაბამებოდა ჯანმრთელ მოხალისეებში ანალოგიურ მაჩვენებლებს. Xa და პროთრომბინის დროის ფაქტორების საბაზისო დონეებზე პაციენტებში გავლენას ახდენდა ქირურგიული ოპერაცია, რამაც განაპირობებდა განსხვავებას კონცენტრაცია-პროთრომბინის დროის ხაზის დახრილობის მხრივ ოპერაციის შემდგომ დღეს და სტაბილურ მდგომარეობას შორის.

გამოყენების ჩვენებები

- ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის დაგეგმილი ოპერაციის დროს.

- ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, ასევე ზრდასრულ პაციენტებში ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის პრევენცია. (იხილეთ მითითებები ჰემოდინამიკურად არასტაბილური ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტებისთვის ნაწილში „სიფრთხილის ზომები“).

უკუჩვენებები

- მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

- აქტიური კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა.

- ტრავმა ან მდგომარეობა, რომელიც დაკავშირებულია დიდი სისხლდენის გაზრდილ რისკთან, როგორიცაა მიმდინარე ან ბოლო დროს გადატანილი კუჭ-ნაწლავის წყლული, ავთვისებიანი სიმსივნის არსებობა სისხლდენის მაღალი რისკით, თავის ტვინის ან ზურგის ტვინის ბოლოდროინდელი დაზიანება, თავის ტვინის, ზურგის ტვინის ან თვალის ბოლოდროინდელი ოპერაცია, ბოლოდროინდელი ინტრაკრანიალური სისხლდენა, საყლაპავის ვენების დიაგნოსტირებული ან საეჭვო ვარიკოზი, არტერიოვენური მალფორმაციები, სისხლძარღვთა ანევრიზმები ან თავის ტვინის ან ზურგის ტვინის სერიოზული სისხლძარღვოვანი პათოლოგია.

- ნებისმიერი სხვა ანტიკოაგულანტებით ერთდროული თერაპია, მაგალითად, არაფრაქციული ჰეპარინი, დაბალმოლეკულური ჰეპარინები (ენოქსაპარინი, დალტეპარინი და სხვ.), ჰეპარინის წარმოებულები (ფონდაპარინუქსი და სხვ.), გარდა რივაროქსაბანიდან ან რივაროქსაბანზე გადასვლის შემთხვევებისა (იხ. ნაწილი „მიღების წესი და დოზირება“) ან არაფრაქციული ჰეპარინის გამოყენება დოზებში, რომლებიც აუცილებელია ცენტრალური ვენური ან არტერიული კათეტერის ფუნქციონირების უზრუნველსაყოფად (იხ. ნაწილი „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“).

- ღვიძლის დაავადება, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკი, ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და C კლასის ციროზის ჩათვლით (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

- ორსულობა და ძუძუთი კვება (იხილეთ ნაწილი „გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს“).

გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს

ორსულობა

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ორსულ ქალებში დადგენილი არ არის. რეპროდუქციული ტოქსიკურობა ნაჩვენებია ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში. პოტენციური რეპროდუქციული ტოქსიკურობის, სისხლდენის რისკისა და რივაროქსაბანის პლაცენტაში შეღწევის უნარის გამო, კარდატუქსანის გამოყენება ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი "უკუჩვენებები").

რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა თავიდან უნდა აიცილონ ორსულობა რივაროქსაბანით თერაპიის დროს.

ძუძუთი კვება

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ქალებში ძუძუთი კვების პერიოდში დადგენილი არ არის. ცხოველების კვლევების მონაცემები მიუთითებს, რომ რივაროქსაბანი გამოიყოფა დედის რძეში. ამიტომ კარდატუქსანის გამოყენება ძუძუთი კვების დროს უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი „უკუჩვენებები“).მიღებული უნდა იყოს გადაწყვეტილება ძუძუთი კვების შეწყვეტის ან თერაპიის შეწყვეტის შესახებ.

ნაყოფიერება

რივაროქსაბანის ზემოქმედების სპეციფიკური კვლევები ადამიანებში ნაყოფიერებაზე არ ჩატარებულა. ვირთხებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ რივაროქსაბანი არ მოქმედებს ნაყოფიერებაზე მამრ ან მდედრ ვირთხებში.

გამოყენების წესი და დოზები

დოზირების რეჟიმი

ვენური თრომბოემბოლიის პრევენცია ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის გეგმიური ოპერაცია

რივაროქსაბანის რეკომენდებული დოზაა 10 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ. პირველი დოზა მიიღება ოპერაციიდან 6-10 საათის შემდეგ, იმ პირობით, რომ მიღწეულია ჰემოსტაზი.

მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ვენური თრომბოემბოლიის განვითარების ინდივიდუალურ რისკზე, რომელიც განისაზღვრება ორთოპედიული ქირურგიის ტიპის მიხედვით:

- პაციენტებისთვის, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის ოპერაცია, მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობაა 5 კვირა;

- პაციენტებისთვის, რომლებსაც ჩაუტარდათ მუხლზე ოპერაცია, მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობაა 2 კვირა.

პრეპარატის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში, პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს კარდატუქსანის ტაბლეტი და მომდევნო დღეს უნდა გააგრძელოს 1 ტაბლეტის მიღება, როგორც ადრე.

ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, აგრეთვე ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პრევენცია მოზრდილებში

რეკომენდებული საწყისი დოზა ღრმა ვენების მწვავე თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობისას არის 15 მგ ორჯერ დღეში პირველი 3 კვირის განმავლობაში, შემდეგ 20 მგ ერთხელ დღეში ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის შემდგომი მკურნალობისა და რეციდივების პროფილაქტიკისთვის.

ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტებისთვის, რომლებიც გამოწვეულია ძირითადი შექცევადი რისკ-ფაქტორებით (მაგ., წინმსწრები სერიოზული ოპერაცია ან ტრავმა), უნდა განიხილებოდეს მკურნალობის მოკლე კურსი (მინიმუმ 3 თვე). უფრო ხანგრძლივი მკურნალობის პერიოდი განხილული უნდა იყოს ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე იმ პაციენტებისთვის, რომლებშიც ეს მდგომარეობები არ არის დაკავშირებული ძირითად შექცევად რისკ-ფაქტორებთან, რომლებიც გამოწვეული არ არის ღრმა ვენების თრომბოზით ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ან მორეციდივე ღრმა ვენების თრომბოზით ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ანამნეზში.

თუ საჭიროა თერაპიის გახანგრძლივება ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის თავიდან ასაცილებლად (ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობის დაწყებიდან სულ მცირე 6 თვის შემდეგ), პრეპარატის რეკომენდებული დოზა არის 10 მგ დღეში ერთხელ. ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, როგორიცაა პაციენტები მძიმე თანმხლები დაავადებებით ან პაციენტებში, რომლებსაც განუვითარდათ ღრმა ვენების თრომბოზის ან ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივი კარდატუქსანი 10 მგ დღეში ერთხელ ხანგრძლივი გამოყენებისას, უნდა განიხილებოდეს კარდატუქსანი 20 მგ-ს დღეში ერთხელ მიღება.

მკურნალობის ხანგრძლივობა და დოზის შერჩევა განისაზღვრება ინდივიდუალურად, მკურნალობის სარგებლისა და სისხლდენის რისკის ფრთხილად შეფასების შემდეგ (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

	პერიოდი	მიღების სქემა	საერთო სადღეღამისო დოზა
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა და რეციდივების პროფილაქტიკა	1-დან 21-ე დღემდე	15 მგ დღე-ღამეში ორჯერ	30 მგ
	დაწყებული 22-ე დღიდან	20 მგ დღე-ღამეში ერთხელ	20 მგ
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა	ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მინიმუმ 6 თვიანი მკურნალობის შემდეგ	10 მგ დღე-ღამეში ერთხელ ან 20 მგ დღე-ღამეში ერთხელ	10 მგ ან 20 მგ

თუ გამოტოვებულია დოზა 15 მგ დღეში ორჯერ დოზირების რეჟიმის დროს (1-21 დღე), პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს კარდატუქსანის ტაბლეტი 30 მგ დღიური დოზის მისაღწევად. ამრიგად, შეიძლება კარდატუქსანის ორი ტაბლეტის მიღება ერთჯერადად 15 მგ დოზით. მეორე დღეს პაციენტმა უნდა გააგრძელოს პრეპარატის რეგულარულად მიღება 15 მგ დოზით ორჯერ დღეში რეკომენდებული რეჟიმის შესაბამისად.

თუ მორიგი დოზა გამოტოვებულია დღეში ერთხელ დოზირების რეჟიმის დროს, პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს კარდატუქსანის ტაბლეტი და გააგრძელოს პრეპარატის რეგულარულად მიღება მეორე დღეს რეკომენდებული რეჟიმის შესაბამისად. არ გააორმაგოთ მიღებული დოზა ერთ დღეში გამოტოვებული დოზის კომპენსაციისთვის.

K ვიტამინის ანტაგონისტებიდან გადასვლა რივაროქსაბანზე

ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობისას და ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკისას K ვიტამინის ანტაგონისტებით თერაპია უნდა შეწყდეს და კარდატუქსანით თერაპია უნდა დაიწყოს, თუ INR არის ≤ 2.5.

პაციენტების K ვიტამინის ანტაგონისტებიდან რივაროქსაბანზე გადასვლისას, INR-ის მნიშვნელობები შეიძლება ცრუდ გაიზარდოს რივაროქსაბანის მიღების შემდეგ. INR არ არის შესაფერისი რივაროქსაბანის ანტიკოაგულანტური აქტივობის დასადგენად და ამიტომ არ უნდა იქნას გამოყენებული ამ მიზნით (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან").

რივაროქსაბანიდან გადასვლა K ვიტამინის ანტაგონისტებზე

არსებობს არასაკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტის ალბათობა რივაროქსაბანიდან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე გადასვლისას. სხვა ანტიკოაგულანტზე გადასვლისას აუცილებელია უწყვეტი საკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტის უზრუნველყოფა. უნდა აღინიშნოს, რომ რივაროქსაბანმა შეიძლება გაზარდოს INR.

პაციენტებმა, რომლებიც გადადიან რივაროქსაბანიდან K ვიტამინის ანტაგონისტებზე, უნდა მიიღონ ორივე პრეპარატი ერთდროულად, სანამ INR არ იქნება ≥ 2.0. გარდამავალი პერიოდის პირველი ორი დღის განმავლობაში K ვიტამინის ანტაგონისტები უნდა იქნას მიღებული სტანდარტული საწყისი დოზით; K ვიტამინის ანტაგონისტების შემდგომი დოზა განისაზღვრება INR მნიშვნელობის მიხედვით. რივაროქსაბანისა და K ვიტამინის ანტაგონისტების ერთდროული გამოყენებისას, INR უნდა განისაზღვროს წინა დოზის მიღებიდან არა უადრეს 24 საათისა, მაგრამ რივაროქსაბანის შემდეგი დოზის მიღებამდე. რივაროქსაბანის გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ, INR-ის მნიშვნელობა შეიძლება საიმედოდ განისაზღვროს ბოლო დოზის მიღებიდან არა უადრეს 24 საათისა (იხ. ნაწილები „ფარმაკოკინეტიკა“ და „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“).

პარენტერალური ანტიკოაგულანტებიდან რივაროქსაბანზე გადასვლა

პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ნებისმიერ პარენტერალურ ანტიკოაგულანტს, უნდა მოიხსნას პარენტერალური ანტიკოაგულანტი და დაიწყოს რივაროქსაბანი 0-დან 2 საათით ადრე მომდევნო დაგეგმილ პარენტერალურ დოზამდე (მაგ., დაბალი მოლეკულური წონის ჰეპარინები) ან უწყვეტი პარენტერალური თერაპიის შეწყვეტისას (მაგ.არაფრაქციული ჰეპარინის ინტრავენური მიღება).

რივაროქსაბანიდან პარენტერალურ ანტიკოაგულანტებზე გადასვლა

პარენტერალური ანტიკოაგულანტის პირველი დოზა მიიღება რივაროქსაბანის შემდეგი დოზის მიღების დროს.

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

შეზღუდული კლინიკური მონაცემები აჩვენებს რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციის მნიშვნელოვან ზრდას თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ). ამიტომ კარდატუქსანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ამ კატეგორიის პაციენტებში. პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ არ არის რეკომენდებული (იხ. ნაწილები „ფარმაკოკინეტიკა“ და „სიფრთხილის ზომები“).

- ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისას მოზრდილ პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის გეგმიური ოპერაცია და აქვთ თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50–80 მლ/წთ) ან ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30–49 მლ/წთ) უკმარისობა, დოზის კორექცია საჭირო არ არის. (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

- ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის სამკურნალოდ და რეციდივების პროფილაქტიკისთვის პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ), დოზის კორექცია საჭირო არ არის. (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის საშუალო დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ) ან მძიმე დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ) კარდატუქსანი მიიღება დოზით 15 მგ ორჯერ დღეში პირველი სამი კვირის განმავლობაში. შემდგომში, როდესაც პრეპარატის რეკომენდებული დოზაა 20 მგ დღეში ერთხელ, განიხილება დოზის შემცირება 20 მგ-დან 15 მგ-მდე დღეში ერთხელ, თუ პაციენტის სისხლდენის რისკი უფრო მაღალია, ვიდრე განმეორებითი ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის. პრეპარატის 15 მგ დოზით გამოყენების რეკომენდაციები ეფუძნება ფარმაკოკინეტიკური მოდელირებას და არ არის შესწავლილი კლინიკურ კვლევებში (იხ. ნაწილები "ფარმაკოკინეტიკა" და "სიფრთხილის ზომები").

თუ პრეპარატის რეკომენდებული დოზაა 10 მგ დღეში, დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

კარდატუქსანი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რისკი, მათ შორის ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით B და C კლასის ღვიძლის ციროზით (იხ. ნაწილები "ფარმაკოკინეტიკა" და "უკუჩვენებები").

ხანდაზმული პაციენტები (65 წელზე მეტი ასაკის)

დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

სხეულის მასა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

სქესი

დოზის კორექცია საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“).

გამოყენება ბავშვებში

10 მგ რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტურობა 0-დან 18 წლამდე ბავშვებში დადგენილი არ არის. მონაცემები ხელმისაწვდომი არ არის. ამასთან დაკავშირებით, პრეპარატი კარდატუქსანი 10 მგ არ არის რეკომენდებული 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოსაყენებლად.

გამოყენების წესი

კარდატუქსანი განკუთვნილია პერორალური მიღებისთვის.

ტაბლეტები მიღება დამოკიდებული არ არის საკვების მიღებაზე (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა" და „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ტაბლეტის დაქუცმაცება

თუ პაციენტს არ შეუძლია ტაბლეტის მთლიანად გადაყლაპვა, კარდატუქსანის ტაბლეტი შეიძლება დაქუცმაცდეს და შეერიოს წყალს ან ვაშლის პიურეს უშუალოდ მიღებამდე.

დაქუცმაცებული ტაბლეტის მიღება ასევე შეიძლება კუჭის ზონდის მეშვეობით (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

რივაროქსაბანის ტაბლეტები შეიძლება დაქუცმაცდეს, შეერიოს 50 მლ წყალს და მიღებული იყოს ნაზოგასტრალური ან კუჭის ზონდის მეშვეობით კუჭში ზონდის პოზიციის დადასტურების შემდეგ. ამის შემდეგ, აუცილებელია ზონდის გამორეცხვა წყლით. გამომდინარე იქიდან, რომ რივაროქსაბანის აბსორბცია დამოკიდებულია აქტიური ნივთიერების გამოთავისუფლების ადგილზე, აუცილებელია რივაროქსაბანის კუჭის დისტალურად შეყვანის თავიდან აცილება, წინააღმდეგ შემთხვევაში ამან შეიძლება გამოიწვიოს შეწოვის დაქვეითება და, შესაბამისად, აქტიური ნივთიერების ექსპოზიციის შემცირება. 10 მგ ტაბლეტის მიღების შემდეგ დაუყოვნებლივი ენტერალური კვება არ არის საჭირო.

დაქუცმაცებული რივაროქსაბანის ტაბლეტები სტაბილურია წყალში და ვაშლის პიურეში 4 საათის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები

უსაფრთხოების პროფილის შეჯამება

რივაროქსაბანის უსაფრთხოება შეფასდა III ფაზის 13 ძირითად კვლევაში (იხ. ცხრილი 7).

სულ 69 608 ზრდასრულმა პაციენტმა III ფაზის 19 კვლევაში და 488 პედიატრიულმა პაციენტმა II ფაზის ორ კვლევაში და III ფაზის ორ კვლევაში მიიღო რივაროქსაბანი.

ცხრილი 7: კვლევებში მონაწილე პაციენტების რაოდენობა, ჯამური დღიური დოზა და მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრძლივობა III ფაზის კლინიკურ კვლევებში მოზრდილებში და ბავშვებში

გამოყენების ჩვენებები	პაციენტთა რაოდენობა*	მთლიანი სადღეღამისო დოზა	მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრძლივობა
ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ბარძაყის ან მუხლის სახსრის გამოცვლის გეგმიური ოპერაცია	6 097	10 მგ	39 დღე
მწვავე დაავადებით ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა	3 997	10 მგ	39 დღე
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, აგრეთვე მათი რეციდივების პროფილაქტიკა	6 790	დღე 1–21: 30 მგ დაწყებული 22-ე დღიდან: 20 მგ მინიმუმ 6 თვიანი თერაპიის შემდეგ 10 ან 20 მგ	21 თვე
ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა დღენაკლულ ახალშობილებში და ბავშვებში 18 წლამდე სტანდარტული ანტიკოაგულაციური თერაპიის დაწყების შემდეგ	329	დოზირება მორგებული სხეულის წონის მიხედვით სისტემური კონცენტრაციების მისაღწევად, რომლებიც ექვივალენტურია იმ მოზრდილებში არსებული კონცენტრაციის, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს 20 მგ დღეში ერთხელ ღრმა ვენების თრომბოზის სამკურნალოდ	12 თვე
ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში	7 750	20 მგ	41 თვე
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ	10 225	5 მგ ან 10 მგ შესაბამისად, აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში ან აცეტილსალიცილის მჟავასთან და კლოპიდოგრელთან ან ტიკლოპიდინთან კომბინაციაში	31 თვე
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გულის იშემიური დაავადება/პერიფერიული არტერიების დაავადება	18 244	5 მგ აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში ან 10 მგ მონოთერაპიაში	47 თვე
	3 256**	5 მგ აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში	42 თვე

 

*პაციენტები, რომლებმაც მიიღეს რივაროქსაბანის მინიმუმ ერთი დოზა

** VOYAGER PAD კვლევიდან.

ყველაზე ხშირად მოხსენებული გვერდითი რეაქცია პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რივაროქსაბანს, იყო სისხლდენა (იხ. ქვემოთ მოცემული “სიფრთხილის ზომები და შერჩეული არასასურველი რეაქციების აღწერა“) (ცხრილი 8). ყველაზე ხშირად მოხსენებული იყო სისხლდენა ცხვირიდან (4.5%) და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (3.8%).

ცხრილი 8: სისხლდენის* და ანემიის სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ რივაროქსაბანით III ფაზის დასრულებულ კლინიკურ კვლევებში მოზრდილების და ბავშვების მონაწილეობით

გამოყენების ჩვენება	ნებისმიერი სისხლდენა	ანემია
ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ბარძაყის ან მუხლის სახსრის გამოცვლის გეგმიური ოპერაცია	პაციენტების 6,8%	პაციენტების 5,9%
მწვავე დაავადებით ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა	პაციენტების 12,6%	პაციენტების 2,1%
ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობა, აგრეთვე მათი რეციდივების პროფილაქტიკა	პაციენტების 23%	პაციენტების 1,6%
ვენური თრომბოემბოლიის მკურნალობა და ვენური თრომბოემბოლიის რეციდივების პროფილაქტიკა დღენაკლულ ახალშობილებში და ბავშვებში 18 წლამდე სტანდარტული ანტიკოაგულაციური თერაპიის დაწყების შემდეგ	პაციენტების 39,5%	პაციენტების 4,6%
ინსულტის და სისტემური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა არასარქვლოვანი წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში	28 100 პაციენტზე წელიწადში	2,5 100 პაციენტზე წელიწადში
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ	22 100 პაციენტზე წელიწადში	1,4 100 პაციენტზე წელიწადში
ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გულის იშემიური დაავადება/პერიფერიული არტერიების დაავადება	6,7 100 პაციენტზე წელიწადში	0,15 100 პაციენტზე წელიწადში**
	8,38 100 პაციენტზე წელიწადში #	0,74 100 პაციენტზე წელიწადში*** #

 

*რივაროქსაბანის ყველა კვლევაში სისხლდენის მოვლენების მონაცემები შეგროვდა, დაფიქსირდა და შეფასდა ექსპერტების მიერ.

** COMPASS კვლევაში, ანემიის სიხშირე დაბალია, რადგან შერჩევითი მიდგომა იყო გამოყენებული გვერდითი მოვლენების შესახებ მონაცემების შესაგროვებლად.

*** გვერდითი მოვლენების შესახებ მონაცემების შესაგროვებლად გამოყენებული იქნა შერჩევის მიდგომა.

# VOYAGER PAD კვლევიდან.

გვერდითი რეაქციების ცხრილური შეჯამება

გვერდითი რეაქციების სიხშირე, რომელიც დარეგისტრირდა მოზრდილებში და ბავშვებში რივაროქსაბანის გამოყენებისას ნაჩვენებია ქვემოთ ცხრილში 9 და დაყოფილია სისტემის ორგანოთა კლასის (MedDRA-ს მიხედვით) და სიხშირის მიხედვით.

სიხშირე განისაზღვრება შემდეგნაირად:

ძალიან ხშირად (≥ 1/10),

ხშირად (≥ 1/100-დან < 1/10-მდე),

არახშირად (≥ 1/1000-დან < 1/100-მდე),

იშვიათად (≥ 1/10,000-დან < 1/1,000-მდე),

ძალიან იშვიათად (< 1/10,000),

სიხშირე უცნობია (შეუძლებელია შეფასდეს არსებული მონაცემებით)

ცხრილი 9: ყველა არასასურველი რეაქცია, რომლებიც დარეგისტრირდა მოზრდილ პაციენტებში III ფაზის კლინიკურ კვლევებში ან პოსტრეგისტრაციული გამოყენებისას* და ბავშვებში II ფაზის ორ კლინიკურ კვლევაში და III ფაზის ორ კლინიკურ კვლევაში

ხშირად	არახშირად	იშვიათად	ძალიან იშვიათად	სიხშირე უცნობია
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები
ანემია (შესაბამისი ლაბორატორიული მაჩვენებლების ჩათვლით)	თრომბოციტოზი (თრომბოციტების რაოდენობის გაზრდის ჩათვლით)A, თრომბოციტოპენია
იმუნური სისტემის დარღვევები
	ალერგიული რეაქცია, ალერგიული დერმატიტი, ანგიონევროზული შეშუპება და ალერგიული შეშუპება		ანაფილაქსიური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით
ნერვული სისტემის დარღვევები
თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი	თავის ტვინის და ქალასშიდა სისხლჩაქცევა, გონების დაკარგვა
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ
სისხლჩაქცევა თვალში (მათ შორის სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში)
გულის დარღვევები
	ტაქიკარდია
სისხლძარღვთა დარღვევები
არტერიული ჰიპოტენზია, ჰემატომა
სუნთქვის, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები
ცხვირიდან სისხლდენა, სისხლის ამოხველება			ეოზინოფილური პნევმონია
კუჭ-ნაწლავის დარღვევები
ღრძილებიდან სისხლდენა, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა (მათ შორის რექტალური სისხლდენა), კუჭ-ნაწლავის და მუცლის ტკივილი, დისპეფსია, გულისრევა, ყაბზობაA, დიარეა, ღებინებაA,	პირის სიმშრალე
ღვიძლისა და სანაღვლე გზების დარღვევები
ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება	ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება, ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის მომატება A, გგტ-ს აქტივობის მომატება A	სიყვითლე, კონიუგირებული ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება (ALT აქტივობის ერთდროული მატებით ან მის გარეშე), ქოლესტაზი, ჰეპატიტი (ჰეპატოცელულარული დაზიანების ჩათვლით)
კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები
კანის ქავილი (გენერალიზებული ქავილის იშვიათი შემთხვევების ჩათვლით), კანზე გამონაყარი, ექიმოზი, კანზე და კანქვეშა სისხლჩაქცევები	ჭინჭრის ციება		სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, DRESS სინდრომი
კუნთების, ჩონჩხის და შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები
ტკივილი კიდურებში A	ჰემართროზი	სისხლჩაქცევა კუნთში		კომპარტმენტის სინდრომი სისხლდენის გამო
თირკმელებისა და საშარდე გზების დარღვევები
შარდსასქესო გზებიდან სისხლდენა (მათ შორის ჰემატურია და მენორაგია B), თირკმლის დისფუნქცია (სისხლში კრეატინინის მომატება, სისხლში შარდოვანას მომატება)				თირკმლის უკმარისობა/თირკმლის მწვავე უკმარისობა სისხლდენის გამო, რომელიც საკმარისია ჰიპოპერფუზიის გამოწვევისთვის
ზოგადი დარღვევები და რეაქციები ინექციის ადგილზე
ცხელებაA, პერიფერიული შეშუპება, ზოგადი ფიზიკური ძალისა და ენერგიის დაქვეითება (სისუსტის და ასთენიის ჩათვლით)	ზოგადი ჯანმრთელობის გაუარესება (სისუსტის ჩათვლით)	ადგილობრივი შეშუპება A
ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები
	ლაქტატდეჰიდროგენაზას აქტივობის მომატებაA, ლიპაზას აქტივობის მომატებაA, ამილაზას აქტივობის მომატებაA,
დაზიანებები, ინტოქსიკაციები და პროცედურების გართულებები
სისხლდენა პროცედურების შემდეგ (მათ შორის პოსტოპერაციული ანემია და ჭრილობიდან სისხლდენა), სისხლჩაქცევები, ჭრილობიდან გამონადენი A		სისხლძარღვთა ფსევდოანევრიზმა C

A: დაფიქსირდა ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისას ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის ეგმიური ოპერაცია.

B: დაფიქსირდა ღრმა ვენების თრომბოზის, ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მკურნალობისას და რეციდივების პროფილაქტიკისას, როგორც ძალიან ხშირი <55 წლის ასაკის ქალებში.

C: დაფიქსირდა, როგორც არახშირი ათეროთრომბოზული გართულებების პროფილაქტიკისას პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ (პერკუტანული კორონარული ჩარევის შემდეგ).

*: წინასწარ განსაზღვრული შერჩევის მიდგომა გამოყენებული იყო გვერდითი მოვლენების შესახებ მონაცემების შესაგროვებლად შერჩეულ III ფაზის კვლევებში. ამ კვლევების მონაცემების ანალიზის საფუძველზე, არასასურველი რეაქციების სიხშირე არ გაიზარდა და არ გამოვლენილა ახალი გვერდითი რეაქციები.

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

მოქმედების ფარმაკოლოგიური მექანიზმის გათვალისწინებით, რივაროქსაბანის გამოყენებას შეიძლება თან ახლდეს ლატენტური ან აშკარა სისხლდენის გაზრდილი რისკი ნებისმიერი ქსოვილიდან ან ორგანოდან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს პოსტჰემორაგიული ანემია. ნიშნები, სიმპტომები და სიმძიმე (ლეტალური გამოსავლის ჩათვლით) განსხვავდება სისხლდენის და/ან ანემიის ადგილმდებარეობის, ინტენსივობის ან ხანგრძლივობის მიხედვით (იხ. „სისხლდენის შეჩერება“ ნაწილში „ჭარბი დოზირება“). კლინიკურ კვლევებში ლორწოვანი გარსებიდან სისხლდენა (კერძოდ, სისხლდენა ცხვირიდან, ღრძილებიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, შარდსასქესო სისტემიდან, პათოლოგიური ვაგინალური ან მომატებული მენსტრუალური სისხლდენის ჩათვლით) და ანემია უფრო ხშირად აღინიშნებოდა რივაროქსაბანით ხანგრძლივი მკურნალობისას, ვიდრე K ვიტამინის ანტაგონისტით თერაპიის დროს. ამრიგად, შესაბამისი კლინიკური მონიტორინგის გარდა, ჰემოგლობინის/ჰემატოკრიტის ლაბორატორიული გამოკვლევა შეიძლება სასარგებლო იყოს ფარული სისხლდენის იდენტიფიცირებისთვის და აშკარა სისხლდენის კლინიკური მნიშვნელობის რაოდენობრივი განსაზღვრისთვის, როდესაც ეს შესაძლებელია. სისხლდენის რისკი შეიძლება გაიზარდოს ზოგიერთ პაციენტთა ჯგუფში, მაგალითად, მძიმე უკონტროლო ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში და/ან ჰემოსტაზზე მოქმედ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენებისას (იხ. "სისხლდენის რისკი" ნაწილში „სიფრთხილის ზომები“). მენსტრუალური სისხლდენა შეიძლება იყოს უფრო მძიმე და/ან ხანგრძლივი. ჰემორაგიული გართულებები შეიძლება იყოს სისუსტე, ფერმკრთალი კანი, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი ან აუხსნელი შეშუპება, ქოშინი და აუხსნელი შოკი. ზოგიერთ შემთხვევაში, ანემიის გამო დაფიქსირდა მიოკარდიუმის იშემიის სიმპტომები, როგორიცაა გულმკერდის ტკივილი და სტენოკარდია.

მძიმე სისხლდენის ცნობილი გართულებები, როგორიცაა გაზრდილი სუბფასციალური წნევის სინდრომი (კომპარტმენტის სინდრომი) და თირკმლის უკმარისობა ჰიპოპერფუზიის გამო, აღწერილია რივაროქსაბანის გამოყენებისას. ამიტომ, ნებისმიერი პაციენტის შეფასებისას, რომელიც იღებს ანტიკოაგულანტებს, გასათვალისწინებელია სისხლდენის შესაძლებლობა.

დოზის გადაჭარბება

მოზრდილ პაციენტებში აღინიშნა 1960 მგ-მდე დოზის გადაჭარბების იშვიათი შემთხვევები. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის გულდასმით მონიტორინგი სისხლდენის ან სხვა არასასურველი რეაქციების გამო (იხ. „სისხლდენის შეჩერება“). შეზღუდული აბსორბციის გამო, მოსალოდნელია პლატო კონცენტრაციების წარმოქმნა რივაროქსაბანის საშუალო პლაზმური კონცენტრაციის შემდგომი ზრდის გარეშე 50 მგ ან უფრო მაღალი თერაპიულზე მეტი დოზებით მიღებისას.

არსებობს სპეციფიური ანტიდოტი (ანდექსანეტი ალფა), რომელიც ბლოკავს რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკურ ეფექტს.

რივაროქსაბანის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, შესაძლებელია აქტივირებული ნახშირის გამოყენება პრეპარატის შეწოვის შესამცირებლად.

სისხლდენის შეჩერება

თუ პაციენტს, რომელიც იღებს რივაროქსაბანს, აღენიშნება სისხლდენა, რივაროქსაბანის შემდეგი დოზა უნდა გადაიდოს ან, საჭიროების შემთხვევაში, ამ პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს. რივაროქსაბანის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 5-13 საათს. (იხ. „ფარმაკოკინეტიკა“). მკურნალობა უნდა იყოს ინდივიდუალური, სისხლდენის სიმძიმისა და ლოკალიზაციის გათვალისწინებით. საჭიროების შემთხვევაში, უნდა ჩატარდეს შესაბამისი სიმპტომური მკურნალობა, როგორიცაა მექანიკური კომპრესია (მაგალითად,ცხვირიდან მძიმე სისხლდენის დროს), ქირურგიული ჰემოსტაზი სისხლდენის კონტროლის პროცედურებით, ინფუზიური თერაპია და ჰემოდინამიკური მხარდაჭერა, სისხლის პრეპარატების (ერითროციტული მასა ან ახლად გაყინული პლაზმა ანემიის ან კოაგულოპათიის არსებობის მიხედვით) ან თრომბოციტების გამოყენება.

თუ ზემოაღნიშნული ზომებით ვერ მიიღწევა სისხლდენის შეჩერება, შეიძლება დაინიშნოს Xa ფაქტორის ინჰიბიტორის სპეციფიკური ანტიდოტი (ანდექსანეტ ალფა), რომელიც ბლოკავს რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკურ ეფექტს, ან სპეციფიკური პროკოაგულანტი პრეპარატი, როგორიცაა პროთრომბინის კომპლექსის კონცენტრატი, გააქტიურებული პროთრომბინის კომპლექსის კონცენტრატი ან რეკომბინანტული ფაქტორი VIIa. თუმცა, ამჟამად, ამ პრეპარატების გამოყენების გამოცდილება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს, ძალიან შეზღუდულია. ეს რეკომენდაციები ასევე ეფუძნება შეზღუდულ არაკლინიკურ მონაცემებს. სისხლდენის აქტივობის შემცირებიდან გამომდინარე, განხილული უნდა იყოს VIIa რეკომბინანტული ფაქტორის განმეორებითი მიღების და დოზის შერჩევის შესაძლებლობა. ადგილობრივი ხელმისაწვდომობიდან გამომდინარე, დიდი სისხლდენის შემთხვევაში განხილული უნდა იყოს ჰემოსტაზიოლოგის კონსულტაცია (იხ. ნაწილი "ფარმაკოდინამიკა").

მოსალოდნელია, რომ პროტამინის სულფატი და ვიტამინი K არ იმოქმედებს რივაროქსაბანის ანტიკოაგულაციურ აქტივობაზე. არსებობს შეზღუდული გამოცდილება ტრანექსამინის მჟავასთან დაკავშირებით და არ არის გამოცდილება ამინოკაპრონის მჟავასთან და აპროტინინთან დაკავშირებით პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს. არ არსებობს მეცნიერული საფუძველი ან გამოცდილება სისტემური ჰემოსტატიკური პრეპარატის დესმოპრესინის გამოყენების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს. პლაზმის ცილებთან მისი ფართო შეკავშირების გათვალისწინებით, რივაროქსაბანი არ გამოიყოფა დიალიზით.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან

CYP3A4 იზოფერმენტის და P-გლიკოპროტეინის ინჰიბიტორები

რივაროქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ კეტოკონაზოლთან (400 მგ ერთხელ დღეში) ან რიტონავირთან (600 მგ ორჯერ დღეში) გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის 2.6/2.5-ჯერ და რივაროქსაბანის საშუალო Cmax-ის მატება 1.7/1.6-ჯერ ფარმაკოდინამიკური მოქმედების მნიშვნელოვანი მატებით, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის გაზრდილი რისკი. ამიტომ კარდატუქსანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ სისტემურ თერაპიას აზოლის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებით, როგორიცაა კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი, ან აივ პროტეაზას ინჰიბიტორები. ეს აქტიური ნივთიერებები წარმოადგენს როგორც CYP3A4-ის, ასევე P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინჰიბიტორებს (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

აქტიური ნივთიერებები, რომლებიც ძლიერად აინჰიბირებენ რივაროქსაბანის ელიმინაციის მხოლოდ ერთ გზას, CYP3A4 ან P-გლიკოპროტეინს, სავარაუდოდ ნაკლებად გაზრდიან მის კონცენტრაციას პლაზმაში. მაგალითად, კლარიტრომიცინმა (500 მგ ორჯერ დღეში), რომელიც ითვლება CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორად და P-გლიკოპროტეინის ზომიერ ინჰიბიტორად, გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის 1.5-ჯერ და Cmax-ის 1.4-ჯერ მატება. კლარიტრომიცინთან ურთიერთქმედება კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება პაციენტთა უმრავლესობისთვის, მაგრამ შეიძლება იყოს პოტენციური მნიშვნელობის მქონე მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის (თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის იხილეთ „სიფრთხილის ზომები“).

ერითრომიცინი (500 მგ 3-ჯერ დღეში), CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის ზომიერი ინჰიბიტორი, ზრდიდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ს და Cmax-ს 1,3-ჯერ. ერითრომიცინთან ურთიერთქმედება კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება პაციენტთა უმეტესობისთვის, მაგრამ შეიძლება იყოს პოტენციური მნიშვნელობის მქონე მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში.

თირკმელების მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ერითრომიცინმა (500 მგ 3-ჯერ დღეში) გაზარდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC 1.8-ჯერ და Cmax 1.6-ჯერ თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით. თირკმელების ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ერითრომიცინმა გაზარდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC 2.0-ჯერ და Cmax 1.6-ჯერ, თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით. ერითრომიცინის მოქმედება აძლიერებს თირკმელების ფუნქციის დარღვევას (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

ფლუკონაზოლი (400 მგ დღეში ერთხელ), ზომიერი CYP3A4 ინჰიბიტორი, ზრდიდა რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ს 1.4-ჯერ და საშუალო Cmax-ს 1.3-ჯერ. ფლუკონაზოლთან ურთიერთქმედება კლინიკურად უმნიშვნელოდ ითვლება პაციენტების უმრავლესობისთვის, მაგრამ შეიძლება იყოს პოტენციური მნიშვნელობის მქონე მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის (თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის იხილეთ „სიფრთხილის ზომები“).

შეზღუდული კლინიკური მონაცემების საფუძველზე, თავიდან უნდა იქნას აცილებული რივაროქსაბანის დრონედარონთან ერთად მიღება.

ანტიკოაგულანტები

ენოქსაპარინის (40 მგ ერთხელ) რივაროქსაბანთან (10 მგ ერთხელ) ერთდროული გამოყენების შემდეგ დაფიქსირდა ანტი-Xa აქტივობასთან მიმართებით ჯამური ეფექტი, კოაგულაციის მაჩვენებლებზე (პროთრომბინის დრო, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო,) დამატებითი ზემოქმედების გარეშე.

ენოქსაპარინი არ ცვლიდა რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკას.

სისხლდენის გაზრდილი რისკის გამო, სიფრთხილეა საჭირო სხვა ანტიკოაგულანტებთან ერთად გამოყენებისას (იხ. ნაწილები "უკუჩვენებები" და "სიფრთხილის ზომები").

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები/თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები

რივაროქსაბანის (15 მგ) და ნაპროქსენის 500 მგ დოზით ერთობლივი გამოყენების შემდეგ სისხლდენის დროის კლინიკურად მნიშვნელოვანი გახანგრძლივება არ დაფიქსირებულა. თუმცა, ზოგიერთ ადამიანში შესაძლებელია უფრო გამოხატული ფარმაკოდინამიკური პასუხი.

არ დაფიქსირებულა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება რივაროქსაბანისა და 500 მგ აცეტილსალიცილის მჟავას კომბინირებული გამოყენებისას.

არ აღინიშნა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება რივაროქსაბანსა (15 მგ) და კლოპიდოგრელს შორის (დამტვირთავი დოზა 300 მგ, შემდგომი შემანარჩუნებელი დოზით 75 მგ), მაგრამ პაციენტების ამ ქვეჯგუფში აღინიშნა სისხლდენის დროის მნიშვნელოვანი ზრდა, რომელიც არ იყო დაკავშირებული თრომბოციტების აგრეგაციის ხარისხთან და P-სელექტინის ან რეცეპტორების GPIIb/IIIa შემცველობასთან.

სიფრთხილეა საჭირო რივაროქსაბანის არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან (აცეტილსალიცილის მჟავას ჩათვლით) და თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებისას, რადგან ამ პრეპარატების გამოყენება ზრდის სისხლდენის რისკს (იხ. ნაწილი "სიფრთხილის ზომები").

სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები/სეროტონინის და ნორადრენალინის შერჩევითი ინჰიბიტორები

ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, შეიძლება აღინიშნოს სისხლდენის გაზრდილი რისკი პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიურ ინჰიბიტორებთან ან სეროტონინის და ნორადრენალინის სელექტიურ ინჰიბიტორებთან ერთად თრომბოციტებზე ამ პრეპარატების ზემოქმედების გამო. რივაროქსაბანის კლინიკური კვლევების შედეგებმა აჩვენა დიდი და მცირე კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის რაოდეობრივი ზრდა ყველა სამკურნალო ჯგუფში ამ პრეპარატების ერთად გამოყენებისას.

ვარფარინი

K ვიტამინის ანტაგონისტ ვარფარინიდან (INR 2.0-3.0) რივაროქსაბანზე (20 მგ) ან რივაროქსაბანიდან (20 მგ) ვარფარინზე (INR 2.0-3.0) გადასვლამ გამოიწვია პროთრომბინის დრო/INR (Neoplastin) უფრო დიდი მატება, ვიდრე ეფექტების მარტივი შეჯამებისას (ზოგიერთ შემთხვევაში, INR მნიშვნელობებმა შეიძლება მიაღწიოს 12-ს), ხოლო ზემოქმედება გააქტიურებულ ნაწილობრივ თრომბოპლასტინის დროზე, Xa ფაქტორის აქტივობის დათრგუნვაზე და გავლენა ენდოგენურ თრომბინის პოტენციალზე იყო ადიტიური.

ერთი პრეპარატიდან მეორეზე გადასვლის პერიოდში რივაროქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შეფასების აუცილებლობის შემთხვევაში, აუცილებელი ტესტების სახით, რომელზეც გავლენას არ ახდენს ვარფარინი, შეიძლება გამოყენებული იყოს ანტი-Xa აქტივობის, პროთრომბინაზა-ინდუცირებული შედედების დროის (PiCT) და HepTest-ის ჩატარება. ვარფარინის ბოლო დოზის მიღებიდან მე-4 დღიდან დაწყებული, ყველა ლაბორატორიული პარამეტრი (მათ შორის პროთრომბინის დრო, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო, Xa ფაქტორის დათრგუნვა და ენდოგენური თრომბინის პოტენციალი) ასახავს მხოლოდ რივაროქსაბანის ეფექტს.

თუ საჭიროა ვარფარინის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შეფასება ერთი პრეპარატიდან მეორეზე გადასვლის პერიოდში, შეიძლება გამოყენებულ იქნას INR-ის გაზომვა რივაროქსაბანის C_trough-ის დროს (რივაროქსაბანის წინა დოზიდან 24 საათის შემდეგ), ვინაიდან მოცემულ დროს რივაროქსაბანი პრაქტიკულად არ მოქმედებს ამ მაჩვენებელზე.

ვარფარინსა და რივაროქსაბანს შორის ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.

CYP3A4 იზოფერმენტის ინდუქტორები

რივაროქსაბანისა და CYP3A4-ს ძლიერი ინდუქტორის რიფამპიცინის ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია რივაროქსაბანის საშუალო AUC-ის დაქვეითება დაახლოებით 50%-ით, მისი ფარმაკოდინამიკური ეფექტების პარალელური დაქვეითებით. რივაროქსაბანისა და CYP3A4 იზოფერმენტის სხვა ძლიერი ინდუქტორების ერთდროულმა გამოყენებამ (მაგ. ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ფენობარბიტალი ან კრაზანა) ასევე შეიძლება გამოიწვიოს რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაციის დაქვეითება. ამიტომ, CYP3A4 ძლიერი ინდუქტორების ერთდროული გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული, თუ არ ჩატარდება თრომბოზის ნიშნებისა და სიმპტომების გულდასმით მონიტორინგი.

სხვა თანმხლები თერაპია

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოდინამიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა, როდესაც რივაროქსაბანი გამოიყენებოდა მიდაზოლამთან (CYP3A4 სუბსტრატი), დიგოქსინთან (P-გლიკოპროტეინის სუბსტრატი), ატორვასტატინთან (CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის სუბსტრატი) ან ომეპრაზოლთან (პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორი) ერთად. რივაროქსაბანი არ თრგუნავს და არ აინდუცირებს ციტოქრომ P450-ის არცერთ ძირითად იზოფორმას, მაგალითად CYP3A4.

გავლენა ლაბორატორიულ პარამეტრებზე

რივაროქსაბანი გავლენას ახდენს სისხლის კოაგულაციის პარამეტრებზე (მაგალითად, პროთრომბინის დრო, გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო, HepTest) მისი მოქმედების მექანიზმის გამო (იხ. ნაწილი "ფარმაკოდინამიკა").

სიფრთხილის ზომები

მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში რეკომენდებულია კლინიკური მონიტორინგი ანტიკოაგულანტების გამოყენების კლინიკური პრაქტიკის შესაბამისად.

სისხლდენის რისკი

ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს, აუცილებელია გულდასმით მონიტორინგი სისხლდენის ნიშნების გამო. პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია სიფრთხილით სისხლდენის გაზრდილი რისკის პირობებში. მძიმე სისხლდენის შემთხვევაში, კარდატუქსანის მიღება უნდა შეწყდეს (იხ. ნაწილი "ჭარბი დოზირება").

კლინიკურ კვლევებში ლორწოვანი გარსებიდან სისხლდენა (კერძოდ, სისხლდენა ცხვირიდან, ღრძილებიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, შარდსასქესო სისტემიდან, მათ შორის პათოლოგიური ვაგინალური სისხლდენა და მენსტრუალური სისხლდენის მომატება) და ანემია უფრო ხშირად აღინიშნებოდა რივაროქსაბანის ხანგრძლივი თერაპიისას მონოთერაპიაზე ან ორმაგ ანტითრომბოციტულ თერაპიაზე დამატებით. ამრიგად, შესაბამისი კლინიკური მონიტორინგის გარდა, ჰემოგლობინის/ჰემატოკრიტის ლაბორატორიული კვლევა შეიძლება მნიშვნელოვანი იყოს ფარული სისხლდენის იდენტიფიცირებისთვის და აშკარა სისხლდენის კლინიკური მნიშვნელობის რაოდენობრივი განსაზღვრისთვის, როდესაც ეს შესაძლებელია.

ქვემოთ ჩამოთვლილ პაციენტთა რამდენიმე ქვეჯგუფს აქვს სისხლდენის გაზრდილი რისკი. მკურნალობის დაწყების შემდეგ ასეთი პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ სისხლდენისა და ანემიის ნიშნებისა და სიმპტომების გამოსავლენად (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოვლენები"). პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რივაროქსაბანს ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის გეგმიური ოპერაციის შემდეგ, ასეთი მონიტორინგი შეიძლება მიღწეული იყოს რეგულარული ფიზიკური გამოკვლევებით, ქირურგიული ჭრილობის დრენაჟის მჭიდრო მონიტორინგით და ჰემოგლობინის დონის პერიოდული განსაზღვრით.

ჰემოგლობინის ან არტერიული წნევის ნებისმიერი აუხსნელი დაქვეითების შემთხვევაში აუცილებელია სისხლდენის წყაროს პოვნა.

რივაროქსაბანით თერაპია არ საჭიროებს მისი ექსპოზიციის რუტინულ მონიტორინგს. თუმცა, რივაროქსაბანის კონცენტრაციის გაზომვა კალიბრირებული ტესტის გამოყენებით ანტი-Xa აქტივობის რაოდენობრივი განსაზღვრისათვის შეიძლება სასარგებლო იყოს გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც ინფორმაცია რივაროქსაბანის ექსპოზიციის შესახებ შეიძლება გამოყენებულ იქნას კლინიკურად მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მისაღებად, როგორიცაა დოზის გადაჭარბება და გადაუდებელი ქირურგიული ჩარევა (იხ. ნაწილები "ფარმაკოდინამიკა" და "ფარმაკოკინეტიკა").

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით

თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ), რივაროქსაბანის პლაზმური კონცენტრაცია შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს (საშუალოდ 1,6-ჯერ), რამაც შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის რისკი. კარდატუქსანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 15-29 მლ/წთ. პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ არ არის რეკომენდებული (იხ. ნაწილები „დოზირება და მიღების წესი“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

პრეპარატი კარდატუქსანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული თირკმლის ფუნქციის საშუალო დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 30-49 მლ/წთ), რომლებიც ერთდროულად იღებენ სხვა პრეპარატებს, რომლებიც ზრდიან რივაროქსაბანის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში (იხ. ნაწილი „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან“).

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

რივაროქსაბანის გამოყენება რეკომენდებული არ არის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულ სისტემურ თერაპიას აზოლის ჯგუფის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებით (როგორიცაა კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი) ან აივ პროტეაზას ინჰიბიტორებით (როგორიცაა რიტონავირი). ეს პრეპარატები წარმოადგენენ CYP3A4 იზოფერმენტის და P-გლიკოპროტეინის ძლიერ ინჰიბიტორებს. ამრიგად, ამ პრეპარატებს შეუძლიათ გაზარდონ რივაროქსაბანის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში კლინიკურად მნიშვნელოვან მნიშვნელობებამდე (საშუალოდ 2,6-ჯერ), რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის გაზრდილი რისკი (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან").

სიფრთხილეა საჭირო, თუ პაციენტი ერთდროულად იღებს მედიკამენტებს, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე, როგორიცაა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, აცეტილსალიცილის მჟავა და თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები ან სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები და სეროტონინის და ნორადრენალინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულის განვითარების რისკის მქონე პაციენტებს შეიძლება დაენიშნოთ შესაბამისი პროფილაქტიკური თერაპია (იხ. ნაწილი "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან").

სისხლდენის სხვა რისკ-ფაქტორები

რივაროქსაბანი, ისევე როგორც სხვა ანტითრომბოზული საშუალებები, რეკომენდებული არ არის სისხლდენის გაზრდილი რისკის მქონე პაციენტებში, მათ შორის:

- თანდაყოლილი ან შეძენილი სისხლის შედედების დარღვევები;

- უკონტროლო მძიმე არტერიული ჰიპერტენზია;

- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სხვა დაავადებები აქტიური წყლულების გარეშე, რომლებიც შესაძლოა გართულდეს სისხლდენით (მაგალითად, ნაწლავის ანთებითი დაავადება, ეზოფაგიტი, გასტრიტი და გასტროეზოფაგური რეფლუქს დაავადება);

- სისხლძარღვოვანი რეტინოპათია;

- ბრონქოექტაზიები ან ფილტვის სისხლდენა ანამნეზში.

ონკოლოგიური დაავადებების მქონე პაციენტები

ავთვისებიანი წარმონაქმნების მქონე პაციენტები ერთდროულად შეიძლება იყვნენ სისხლდენის და თრომბოზის უფრო მაღალი რისკის ქვეშ. აქტიური ონკოლოგიური პროცესის მქონე პაციენტებში ანტითრომბოზული თერაპიის ინდივიდუალური სარგებელი უნდა შეფასდეს სისხლდენის რისკთან მიმართებით, სიმსივნის ლოკალიზაციის, სიმსივნის საწინააღმდეგო თერაპიისა და დაავადების სტადიის მიხედვით. სიმსივნეები, რომლებიც მდებარეობს კუჭ-ნაწლავის ან შარდსასქესო ტრაქტში, დაკავშირებულია რივაროქსაბანით თერაპიის დროს სისხლდენის გაზრდილ რისკთან.

რივაროქსაბანის გამოყენება ავთვისებიანი წარმონაქმნების და სისხლდენის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი "უკუჩვენებები" ").

გულის ხელოვნური სარქველების მქონე პაციენტები

რივაროქსაბანი არ უნდა იქნას გამოყენებული თრომბოზის თავიდან ასაცილებლად პაციენტებში, რომლებსაც ცოტა ხნის წინ ჩაუტარდათ აორტის სარქვლის ტრანსკათეტერული პროტეზირება. რივაროქსაბანის ეფექტიანობა და უსაფრთხოება გულის სარქველების პროტეზის მქონე პაციენტებში არ არის შესწავლილი; შესაბამისად, არ არსებობს მონაცემები, რომლებიც ადასტურებენ, რომ რივაროქსაბანის გამოყენება უზრუნველყოფს საკმარის ანტიკოაგულაციურ ეფექტს ამ კატეგორიის პაციენტებში. კარდატუქსანის გამოყენება ასეთ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული.

ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის მქონე პაციენტები

პირდაპირი პერორალური ანტიკოაგულანტების გამოყენება, მათ შორის რივაროქსაბანის, პაციენტებში ანამნეზში თრომბოზით და ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის დიაგნოზით, არ არის რეკომენდებული. კერძოდ, სამმაგი დადებითი ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის მქონე პაციენტებში (მგლურას ანტიკოაგულანტი, ანტიკარდიოლიპინის ანტისხეულები და ბეტა-2-გლიკოპროტეინ I ანტისხეულები), პირდაპირი პერორალური ანტიკოაგულანტებით თერაპიას შეიძლება თან ახლდეს თრომბოზული გართულებების რეციდივების სიხშირის ზრდა K ვიტამინის ანტაგონისტებით თერაპიასთან შედარებით.

ქირურგიული ჩარევები ბარძაყის პროქსიმალური ნაწილების მოტეხილობისას

რივაროქსაბანის ეფექტიანობა და უსაფრთხოება ბარძაყის პროქსიმალური ნაწილის მოტეხილობის გამო ქირურგიული ჩარევებისას არ არის შესწავლილი ინტერვენციულ კლინიკურ კვლევებში.

ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის მქონე პაციენტები და პაციენტები, რომლებსაც ესაჭიროებათ თრომბოლიზისი ან თრომბექტომია

კარდატუქსანი არ არის რეკომენდებული, როგორც არაფრაქციული ჰეპარინის ალტერნატივა პაციენტებში ჰემოდინამიკურად არასტაბილური ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიით ან პაციენტებში, რომლებსაც შეიძლება დასჭირდეთ თრომბოლიზისი ან თრომბექტომია, რადგან რივაროქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ამ კლინიკურ სიტუაციებში დადგენილი არ არის.

სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია ან პუნქცია

ნეიროაქსიალური (სპინალური/ეპიდურული) ანესთეზიის ან სპინალური/ეპიდურული პუნქციის დროს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტითრომბოზულ პრეპარატებს თრომბოემბოლიური გართულებების თავიდან ასაცილებლად, არსებობს ეპიდურული ან სპინალური ჰემატომის განვითარების რისკი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გახანგრძლივებული ან მუდმივი დამბლა.

ამ მოვლენების რისკი შეიძლება გაიზარდოს პოსტოპერაციულ პერიოდში მუდმივი ეპიდურული კათეტერის დაყენებისას ან ჰემოსტაზზე მოქმედ პრეპარატებთან ერთდროული თერაპიისას. ტრავმული ეპიდურული ან სპინალური პუნქცია ან განმეორებითი პუნქცია შეიძლება ასევე იყოს რისკის გაზრდის მიზეზი. აუცილებელია დაკვირვება პაციენტებში ნევროლოგიური დარღვევების ნიშნებსა და სიმპტომებზე (მაგ., ფეხების დაბუჟება ან სისუსტე, ნაწლავის ან შარდის ბუშტის დისფუნქცია). ნევროლოგიური დარღვევების გამოვლენისას საჭიროა სასწრაფო დიაგნოსტიკა და მკურნალობა. ექიმმა უნდა შეაფასოს პოტენციური სარგებელი და რისკები ნეიროაქსიალური ოპერაციის ჩატარებამდე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიკოაგულანტებს ან პაციენტებში, რომლებშიც დაგეგმილია ანტიკოაგულანტების მიღება თრომბოზის პროფილაქტიკისთვის.

რივაროქსაბანის და ნეიროაქსიალური (ეპიდურული/სპინალური) ანესთეზიის ან სპინალური/ეპიდურული პუნქციის ერთდროულ გამოყენებასთან დაკავშირებული სისხლდენის პოტენციური რისკის შესამცირებლად, გასათვალისწინებელია რივაროქსაბანის ფარმაკოკინეტიკური პროფილი. ეპიდურული კათეტერის ჩადგმა ან ლუმბალური პუნქცია უმჯობესია ჩატარდეს მაშინ, როდესაც რივაროქსაბანის ანტიკოაგულაციური ეფექტი ფასდება, როგორც სუსტი (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

ეპიდურული კათეტერის ამოღება ხდება რივაროქსაბანის ბოლო დოზის მიღებიდან არა უადრეს 18 საათისა. რივაროქსაბანის შემდეგი დოზის მიღება ხდება ეპიდურული კათეტერის ამოღებიდან არა უადრეს 6 საათისა.

ტრავმული პუნქციის შემთხვევაში, რივაროქსაბანის მიღება უნდა გადაიდოს 24 საათით.

რეკომენდაციები პრეპარატის მიღების შესახებ ინვაზიური პროცედურების და ქირურგიული ჩარევების წინ და შემდეგ

თუ საჭიროა ინვაზიური პროცედურა ან ქირურგიული ჩარევა, კარდატუქსანი 10 მგ-ს მიღება უნდა შეწყდეს რაც შეიძლება მალე, ჩარევამდე მინიმუმ 24 საათით ადრე, თუ ეს შესაძლებელია, და ექიმის კლინიკური შეფასების საფუძველზე. თუ პროცედურის გადადება შეუძლებელია, უნდა შეფასდეს სისხლდენის გაზრდილი რისკი გადაუდებელი ჩარევის საჭიროებასთან მიმართებით.

ინვაზიური პროცედურის ან ქირურგიული ჩარევის შემდეგ კარდატუქსანი უნდა განახლდეს რაც შეიძლება მალე, თუ კლინიკური მდგომარეობა საშუალებას იძლევა და მიიღწევა ადეკვატური ჰემოსტაზი, რასაც განსაზღვრავს მკურნალი ექიმს (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

ხანდაზმული ასაკის პირები

ასაკთან ერთად, სისხლდენის რისკი შეიძლება გაიზარდოს (იხ. ნაწილი "ფარმაკოკინეტიკა").

კანის რეაქციები

პოსტრეგისტრაციული დაკვირვების დროს, რივაროქსაბანის გამოყენებისას დაფიქსირდა კანის სერიოზული რეაქციების შემთხვევები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და DRESS სინდრომი (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოქმედება"). როგორც ჩანს, პაციენტები არიან ამ რეაქციების ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ მკურნალობის დასაწყისში, რეაქციების უმეტესობა ვითარდება მკურნალობის პირველ კვირებში. კანზე მნიშვნელოვანი გამონაყარის (მაგ. გავრცელება, გაძლიერება და/ან ბუშტუკების წარმოქმნა) ან ლორწოვანი გარსის ჰიპერმგრძნობელობის სხვა სიმპტომების პირველი გამოვლენისას რივაროქსაბანით თერაპია უნდა შეწყდეს.

ინფორმაცია დამხმარე ნივთიერებების შესახებ

კარდატუქსანი შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრეობითი დაავადებებით, როგორიცაა გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტაზას სრული აუტანლობა ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

რივაროქსაბანს ახდენს უმნიშვნელო გავლენას სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე. დაფიქსირდა არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა სისუსტე (სიხშირე: არახშირი) და თავბრუსხვევა (სიხშირე: ხშირი) (იხ. ნაწილი "გვერდითი მოვლენები").

ასეთი გვერდითი რეაქციების მქონე პაციენტებმა არ უნდა მართონ სატრანსპორტო საშუალებები ან იმუშავონ მექანიზმებთან.

შეფუთვა

14 ტაბლეტი ბლისტერზე, რომელიც დამზადებულია ორიენტირებული პოლიამიდის/ალუმინის ფოლგის/პოლივინილ ქლორიდის (ოპა/ალ/პვქ) და ალუმინის ფოლგის კომბინირებული მასალისაგან. 2 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

შენახვის პირობები

პრეპარატი არ საჭიროებს შენახვის განსაკუთრებულ პირობებს.

შეინახეთ ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

4 წელი.

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II , გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით