ზეტორი - Zetor 10 მგ 30 ტაბლეტი

ზეტორი

სავაჭრო დასახელება
ზეტორი, Zetor

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება
როზუვასტატინი, Rosuvastatin

წამლის ფორმა
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები. 
აღწერილობა:
ზეტორი 5 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, “RS 5” გრავირებით ერთ მხარეს და გლუვი მეორე მხარეს.
ზეტორი 10 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, “RS 10” გრავირებით ერთ მხარეს და გლუვი მეორე მხარეს.
ზეტორი 20 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, “RS 20” გრავირებით ერთ მხარეს და გლუვი მეორე მხარეს.
ზეტორი 40 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, “RS 40” გრავირებით ერთ მხარეს და გლუვი მეორე მხარეს.

შემადგენლობა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს
აქტიური ნივთიერება: როზუვასტატინი (კალციუმის როზუვასტატინის ფორმით) 5 მგ, 10 მგ, 20 მგ ან 40 მგ. 
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კალციუმის ჰიდროფოსფატი უწყლო, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი.  
გარსის შემადგენლობა: ოპადრი II ვარდისფერი 85F240091 (ნაწილობრივ ჰიდროლიზებული პოლივინილის სპირტი, ტიტანის დიოქსიდი, მაკროგოლი, ტალკი, რკინის ოქსიდი წითელი). 

პრეპარატის ათქ კოდი С10АА07

ასევე, იხილეთ: ზეტორი - Zetor 20მგ 30 ტაბლეტი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ლიპიდების ცვლაზე მოქმედი საშუალებები. ჰმგ-კოА-რედუქტაზას ინჰიბიტორები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
მოქმედების მექანიზმი
როზუვასტატინი წარმოადგენს 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ-კოფერმენტ A რედუქტაზას (ჰმგ-კოA-რედუქტაზას) სელექტიურ კონკურენტულ ინჰიბიტორს, ფერმენტისა, რომლის აქტივობაზეც დამოკიდებულია 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ-კოენზიმ A-ის გარდაქმნის სიჩქარე მევალონის მჟავად (ქოლესტერინის წინამორბედი). როზუვასტატინის მოქმედების ძირითადი ადგილი - ღვიძლი, სამიზნე ორგანო, რომელიც უზრუნველყოფს სისხლში ქოლესტერინის დონის შემცირებას. 
როზუვასტატინი ზრდის დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (დსლპ)  რეცეპტორების რაოდენობას ღვიძლის უჯრედების ზედაპირზე, რაც იწვევს დსლპ-ების კატაბოლიზმის და მიტაცების გაძლიერებას; ის ასევე აინჰიბირებს ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (ძდსლპ) სინთეზს ღვიძლში, ამცირებს რა ამით ძდსლპ-ების და დსლპ-ების საერთო რაოდენობას სისხლში. 
ფარმაკოდინამიკური ეფექტები
როზუვასტატინის გამოყენებისას მცირდება დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (დსლპ-ქს), საერთო ქოლესტერინის (საერთო ქს) და ტრიგლიცერიდების (ტგ) მომატებული დონეები სისხლში და იზრდება მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (მსლპ-ქს) დონეები. სამკურნალო საშუალება ასევე ამცირებს აპოლიპოპროტეინი B-ის (ApoB), არამაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (არამსლპ-ქს), ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (ძდსლპ-ქს), ძდსლპ-ების ტრიგლიცერიდების (ძდსლპ-ტგ) დონეებს და ზრდის აპოლიპოპროტეინი А-I (ApoА-I) დონეებს (იხ. ცხრილი 1) სისხლში. როზუვასტატინის გამოყენებისას მცირდება დსლპ-ქს/მსლპ-ქს, საერთო ქს/მსლპ-ქს, არამაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინი/მსლპ-ქს  და ApoB/ ApoА-I თანაფარდობა. 

ცხრილი 1. პასუხი სხვადასხვა დოზით როზუვასტატინით თერაპიაზე პაციენტებში პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიით (IIა და IIბ ტიპი) (ცვლილებების დაკორექტირებული საშუალო მნიშვნელობა საწყის დონესთან მიმართებაში პროცენტებში) 

თერაპიული ეფექტი ვითარდება როზუვასტატინით მკურენალობის დაწყებიდან პირველი კვირის განმავლობაში, 2 კვირის შემდეგ აღინიშნება პასუხი, რომელიც ტოლია მაქსიმალურის 90%-ისა. მაქსიმალური პასუხი, ჩვეულებრივ, ვითარდება თერაპიის 4 კვირის განმავლობაში და შემდგომში ნარჩუნდება. 
ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა
პრეპარატის პერორალური მიღების შემდეგ როზუვასტატინის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში (Cmax) მიიღწევა დაახლოებით 5 საათის შემდეგ, მისი აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 20%-ს.
განაწილება
როზუვასტატინი აქტიურად გროვდება ღვიძლში, რომელიც არის ქოლესტერინის სინთეზისა და დსლპ-ქს ელიმინაციის ძირითადი ადგილი. სამკურნალო საშუალების განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 134 ლიტრს. როზუვასტატინის სისხლის პლაზმის ცილებთან (ძირითადად ალბუმინთან) შეკავშირების ხარისხი შეადგენს დაახლოებით 90%-ს. 
მეტაბოლიზმი
როზუვასტატინი მეტაბოლიზდება უმნიშვნელო ხარისხით (დაახლოებით 10%). In vitro კვლევების მონაცემები ადამიანის ჰეპატოციტების გამოყენებით მოწმობენ, რომ ციტოქრომ P450 სისტემის იზოფერმენტები უმნიშვნელო როლს ასრულებენ როზუვასტატინის მეტაბოლიზმში; სამკურნალო საშუალების ბიოტრანსფორმაციაში მონაწილე მთავარი იზოფერმენტია CYP2C9, CYP2C19, 3A4 და 2D6 იზოფერმენტები ნაკლებად მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ. როზუვასტატინის ძირითადი იდენტიფიცირებული მეტაბოლიტებია N-დესმეთილი და ლაქტონური მეტაბოლიტები. N-დესმეთილი დაახლოებით 50%-ით ნაკლებად აქტიურია, ვიდრე როზუვასტატინი, ლაქტონის ფორმა ითვლება ფარმაკოლოგიურად არააქტიურად. ფარმაკოლოგიური აქტივობის 90%-ზე მეტი ცირკულირებადი ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ინჰიბირებასთან მიმართებაში მოდის როზუვასტატინზე. 
გამოყოფა
როზუვასტატინის დოზის დაახლოებით 90% გამოიყოფა უცვლელი სახით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის საშუალებით (აბსორბირებადი და არააბსორბირებადი  აქტიური ნივთიერების ჩათვლით), დანარჩენი ნაწილი გამოიყოფა შარდით (სამკურნალო საშუალების დოზის დაახლოებით 5% გამოიყოფა შარდით უცვლელი სახით). სამკურნალო საშუალების ნახევარგამოყოფის პერიოდი სისხლის პლაზმიდან დაახლოებით 19 საათს შეადგენს, ის არ იცვლება როზუვასტატინის დოზის გაზრდისას. როზუვასტატინის პლაზმური კლირენსის საშუალო გეომეტრიული მნიშვნელობა შეადგენს დაახლოებით 50 ლ/სთ (ვარიაციის კოეფიციენტი 21,7%). ისევე, როგორც ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების შემთხვევაში, ღვიძლის უჯრედების მიერ როზუვასტატინის მიტაცებაში მონაწილეობს ორგანული ანიონების C ტიპის მემბრანული ცილა-გადამტანი (OATP-C), რომელიც ასევე მნიშვნელოვან როლს თამაშობს რიზუვასტატინის ღვიძლიდან გამოყოფაში.  
წრფივობა
როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში იზრდება მიღებული დოზის პროპორციულად. ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები არ იცვლება სამკურნალო საშუალების დღე-ღამეში რამდენჯერმე გამოყენებისას. 
პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები
ასაკი და სქესი
როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე ისეთი პარამეტრების, როგორიცაა ასაკი ან სქესი, კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა მოზრდილებში არ დაფიქსირებულა. სამკურნალო საშუალების კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებსა და მოზარდებში, სავარაუდოდ, იყო უფრო დაბალი ან ანალოგიური დისლიპიდემიის მქონე მოზრდილი პაციენტებისა (იხილეთ ქვემოთ). 
რასობრივი კუთვნილება
ფარმაკოკინეტიკური კვლევების მონაცემები მოწმობენ, რომ აზიური წარმოშობის სუბიექტებში (იაპონელები, ჩინელები, ფილიპინელები, ვიეტნამელები და კორეელები) `კონცენტრაცია-დრო~ მრუდის ქვეშ ფართობისა (AUC) და Cmax მედიანური მნიშვნელობები როზუვასტატინისთვის 2-ჯერ აღემატება ასეთებს ევროპეოიდული რასის წარმომადგენლებში; ამასთან, ინდოელებში AUC და Cmax მედიანური მნიშვნელობები იყო 1,3-ჯერ უფრო მაღალი. პოპულაციური ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის შედეგების მიხედვით, ევროპეოიდური და ნეგროიდული რასის წარმომადგენლებში არ არის აღმოჩენილი კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების მხრივ.
თირკმლის უკმარისობა
როზუვასტატინის ან N-დესმეთილის მეტაბოლიტის კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში სუბიექტებში თირკმლის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის უკმარისობით მნიშვნელოვნად არ იცვლებოდა. თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე სუბიექტებში (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები) როზუვასტატინის კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში იზრდებოდა 3-ჯერ, ხოლო მისი N-დესმეთილის მეტაბოლიტის _ 9-ჯერ ასეთთან შედარებით ჯანმრთელ მოხალისეებში. როზუვასტატინის წონასწორული კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში სუბიექტებში, რომლებიც ჰემოდიალიზზე იმყოფებიან, დაახლოებით 50%-ით უფრო მაღალი იყო, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში.  
ღვიძლის უკმარისობა
როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში სუბიექტებში ღვიძლის უკმარისობით (7 ქულა ან ნაკლები ჩაილდ-პიუს სკალით) მნიშვნელოვნად არ გაზრდილა. ამავდროულად, ღვიძლის უკმარისობის (8 და 9 ქულა ჩაილდ-პიუს სკალით) მქონე ორ სუბიექტს აღენიშნებოდა სამკურნალო საშუალების  კონცენტრაციის ზრდა სისხლის პლაზმაში სულ მცირე 2-ჯერ ასეთთან შედარებით სუბიექტებში, რომლებსაც ჰქონდათ უფრო დაბალი ქულები ჩაილდ-პიუს სკალის მიხედვით. არ არსებობს როზუვასტატინის გამოყენების გამოცდილება ღვიძლის უკმარისობის (9 ქულაზე მეტი ჩაილდ-პიუს სკალის მიხედვით) მქონე სუბიექტებში.
გენეტიკური პოლიმორფიზმი
ორგანიზმში ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ინჰიბიტორების განაწილების პროცესში,  როზუვასტატინის ჩათვლით, მონაწილეობენ სატრანსპორტო ცილა OATP1B1 და სარძევე ჯირკვლის კიბოს რეზისტენტობის ცილა (BCRP). პაციენტებში გენეტიკური პოლიმორფიზმით SLCO1B1 (OATP1B1) და/ან ABCG2 (BCRP) როზუვასტატინის კონცენტრაციები სისლხის პლაზმაში შეიძლება იყოს უფრო მაღალი. გენოტიპები SLCO1B1 c.521CC და ABCG2 ც.421AA განაპირობებენ როზუვასტატინის კონცენტრაციის უფრო მაღალ მნიშვნელობებს სისხლის პლაზმაში (შეფასებულია AUC-ის მიხედვით) SLCO1B1c.521TT  ან ABCG2 c.421CC  გენოტიპებთან შედარებით. სპეციფიკურ გენოტიპირებას კლინიკურ პრაქტიკაში არ გააჩნია ფართო გამოყენება, მაგრამ პაციენტებში უკვე ცნობილი ასეთი გენოტიპებით, რეკომენდებულია როზუვასტატინის გამოყენება უფრო დაბალი სადღეღამისო დოზით. 
ბავშვები 
ორ ფარმაკოკინეტიკურ კვლევაში 10-დან 17-მდე ან 6-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში (სულ 214 პაციენტი) ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით,  რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს (ტაბლეტების სახით), დადგენილი იქნა, რომ მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ბავშვებში იყო უფრო დაბალი ან მსგავსი ასეთისა ზრდასრულ პაციენტებში.
როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ორწლიანი პერიოდის განმავლობაში პროგნოზირებადი იყო, სამკურნალო საშუალების დოზისა და მიღების ინტერვალის გათვალისწინებით.

გამოყენების ჩვენებები

ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა
მოზრდილებში, მოზარდებსა და ბავშვებში 6 წლის ასაკიდან პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიით (ტიპი IIა, მათ შორის ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია) ან შერეული დისლიპიდემიით (ტიპი IIბ) დიეტის დამატების სახით,  როდესაც დიეტა და სხვა არამედიკამენტური მეთოდები (მაგალითად, ფიზიკური დატვირთვა, სხეულის წონის შემცირება) არ უზრუნველყოფს სათანადო პასუხს.
მოზრდილებში, მოზარდებსა და ბავშვებში 6 წლის ასაკიდან ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით დიეტისა და მკურნალობის სხვა მეთოდების დამატების სახით, რომლებიც მიმართულია სისხლის პლაზმაში ლიპიდების დონის შემცირებაზე (მაგალითად, დსლპ აფერეზი), ან ასეთი მეთოდების გამოყენების შეუძლებლობის შემთხვევაში.  
გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკა
გულ-სისხლძარღვთა მძიმე გართულებების პროფილაქტიკა პაციენტებში გულ-სისხლძარღვთა პირველი გართულების განვითარების მაღალი რისკით, დამატებითი ზომის სახით სხვა რისკ-ფაქტორების კორექციის ფონზე. 

გამოყენების წესი და დოზირება

ზეტორით მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტი გადაყვანილი უნდა იქნას სტანდარტულ დიეტაზე ქოლესტერინის დაბალი შემცველობით, რომელიც აუცილებელია დაიცვას თერაპიის მთელი კურსის განმავლობაში.  
პრეპარატის დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად თერაპიის მიზნის და მკურნალობაზე პაციენტის პასუხის თანახმად შესაბამისი მიმდინარე რეკომენდაციების გათვალისწინებით.
ზეტორის მიღება შეიძლება დღე-ღამის ნებისმიერ დროს საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად. 
ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა
რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ ან 10 მგ როზუვასტატინს ერთხელ დღე-ღამეში, როგორც იმ პაციენტებისათვის, რომლებიც ადრე არ იღებდნენ სტატინებს, ასევე იმ პაციენტებისათვის, რომლებიც გადაყვანილნი იყვნენ ჰმგ-კოА-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორით თერაპიიდან. საწყისი დოზის შერჩევისას საჭიროა თითოეული პაციენტისთვის ცალკე გათვალისწინებულ იქნას ქოლესტერინის დონე სისხლის პლაზმაში, გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკი, აგრეთვე გვერდითი რეაქციების აღნიშვნის პოტენციური რისკი (იხ. ქვემოთ). საჭიროების შემთხვევაში, როზუვასტატინის დოზა შეიძლება 2-ჯერ იქნას გაზრდილი მკურნალობის 4 კვირის შემდეგ. შეტყობინებები არასასურველი რეაქციების შესახებ 40 მგ დოზით სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას რეგისტრირდებოდა უფრო ხშირად, ვიდრე უფრო დაბალი დოზებით გამოყენებისას. ამიტომ საკითხი როზუვასტატინის მაქსიმალური დოზით 40 მგ გამოყენების შესახებ უნდა განიხილებოდეს მხოლოდ მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში და გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში (კერძოდ, ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში), რომელთა მკურნალობის მიზანი არ იყო მიღწეული სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას 20 მგ დოზით, ამასთანავე საჭიროა პაციენტთა რეგულარული მონიტორინგი. როზუვასტატინით თერაპიის დასაწყისში 40 მგ დოზით რეკომენდებულია პაციენტებზე საექიმო მეთვალყურეობის უზრუნველყოფა.  
გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკა
კლინიკური კვლევის დროს გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის შესამცირებლად როზუვასტატინი გამოიყენებოდა 20 მგ დოზით დღე-ღამეში. 
ბავშვები
ბავშვებში ზეტორით მკურნალობა უნდა ჩატარდეს მხოლოდ სპეციალისტების მიერ.
ბავშვები და 6-დან 17 წლამდე ასაკის მოზარდები (ტანერის სტადიები <II-V)
ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია
ბავშვებსა და მოზარდებში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, საწყისი დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 5 მგ როზუვასტატინს დღე-ღამეში.
• 6-დან 9 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით დოზის დიაპაზონი, ჩვეულებრივ, შეადგენს 5-10 მგ როზუვასტატინს პერორალურად ერთხელ დღე-ღამეში. პაციენტების ამ ასაკობრივ ჯგუფში სამკურნალო საშუალების 10 მგ-ზე მეტი დოზებით გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა შესწავლილი არ არის.
• 10-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, დოზის დიაპაზონი ჩვეულებრივ შეადგენს 5-20 მგ როზუვასტატინს პერორალურად ერთხელ დღე-ღამეში. პაციენტების ამ ასაკობრივ ჯგუფში სამკურნალო საშუალების 20 მგ-ზე მეტი დოზით გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა შესწავლილი არ არის.
პრეპარატის დოზა ბავშვებში ინდივიდუალურად უნდა შეირჩეს ამტანობის და მკურნალობაზე პასუხის მიხედვით, შესაბამისი რეკომენდაციების გათვალისწინებით. ზეტორით მკურნალობის დაწყებამდე ბავშვები და მოზარდები გადაყვანილ უნდა იქნან სტანდარტულ დიეტაზე ქოლესტერინის დაბალი შემცველობით, რომელიც აუცილებლად უნდა დაიცვან თერაპიის კურსის განმავლობაში. 
ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია
6-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით რეკომენდებული მაქსიმალური დოზა შეადგენს 20 მგ როზუვასტატინს ერთხელ დღე-ღამეში. 
რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 5-10 მგ-ს ერთხელ დღე-ღამეში ასაკის, სხეულის წონის და სტატინებით წინა მკურნალობის გათვალისწინებით. ბავშვებში თერაპია როზუვასტატინის მაქსიმალური 20 მგ დოზის გამოყენებით საჭიროა ჩატარდეს ინდივიდუალური ამტანობის და მკურნალობაზე პასუხის მიხედვით, შესაბამისი რეკომენდაციების გათვალისწინებით. ზეტორით მკურნალობის დაწყებამდე ბავშვები და მოზარდები გადაყვანილ უნდა იქნან სტანდარტულ დიეტაზე ქოლესტერინის დაბალი შემცველობით, რომელიც აუცილებლად უნდა დაიცვან თერაპიის კურსის განმავლობაში. 
როზუვასტატინის გამოყენების გამოცდილება პაციენტთა ამ ასაკობრივ ჯგუფში 20 მგ-სგან განსხვავებული დოზებით შეზღუდულია. 
არ გამოიყენოთ 40 მგ ზეტორი ბავშვებში.
6 წლამდე ასაკის ბავშვები
როზუვასტატინის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის შესწავლილი, ამიტომ არ არის რეკომენდებული ზეტორის გამოყენება 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 
გამოყენება ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში
საწყისი რეკომენდებული დოზა 70 წელს გადაცილებულ პაციენტებში შეადგენს 5 მგ როზუვასტატინს; სამკურნალო საშუალების დოზის კორექცია ასაკის მიხედვით არ არის საჭირო. 
გამოყენება პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით
პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი და საშუალო ხარისხის უკმარისობით დოზის კორექცია არ არის საჭირო. საწყისი რეკომენდებული დოზა პაციენტებში თირკმლის საშუალო ხარისხის უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 60 მლ/წთ-ზე ნაკლები) შეადგენს 5 მგ როზუვასტატინს; სამკურნალო საშუალების გამოყენება ასეთ პაციენტებში 40 მგ დოზით უკუნაჩვენებია. ზეტორის გამოყენება ნებისმიერი დოზირებით უკუნაჩვენებია თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში.
გამოყენება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით
პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ან არ იცვლებოდა (7 ქულა ან ნაკლები ჩაილდ-პიუს სკალით), ან იზრდებოდა (8 და 9 ქულა ჩაილდ-პიუს სკალით). პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით (8 და 9 ქულა ჩაილდ-პიუს სკალით) აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის შეფასება. სამკურნალო საშუალების გამოყენების გამოცდილება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით (9 ქულაზე მეტი ჩაილდ-პიუს სკალით) არ არსებობს. ზეტორის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის დაავადებებით აქტიურ ფაზაში. 
რასობრივი კუთვნილება
აზიური წარმოშობის სუბიექტებში აღინიშნებოდა როზუვასტატინის უფრო მაღალი კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში, ამიტომ რეკომენდებული საწყისი დოზა აზიური წარმოშობის პაციენტებისათვის შეადგენს 5 მგ-ს;  როზუვასტატინის 40 მგ დოზით გამოყენება უკუნაჩვენებია ამ პაციენტებში.
გენეტიკური პოლიმორფიზმი
ცნობილია გენეტიკური პოლიმორფიზმის გარკვეული ვარიანტები, რომლებიც განაპირობებენ როზუვასტატინის კონცენტრაციის ზრდას სისხლის პლაზმაში; გენეტიკური პოლიმორფიზმის მსგავსი ვარიანტების მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია როზუვასტატინის გამოყენება უფრო დაბალი სადღეღამისო დოზით. 
გამოყენება პაციენტებში მიოპათიის განვითარებისადმი განმწყობი ფაქტორებით 
რეკომენდებული საწყისი დოზა პაციენტებში მიოპათიის განვითარებისადმი განმწყობი ფაქტორებით შეადგენს 5 მგ როზუვასტატინს; სამკურნალო საშუალების გამოყენება 40 მგ დოზით უკუნაჩვენებია ზოგიერთი მათგანისთვის.
თანმხლები თერაპია
როზუვასტატინი წარმოადგენს სხვადასხვა სატრანსპორტო ცილის (მაგ., OATP1B1 და BCRP) სუბსტრატს. მიოპათიის განვითარების რისკი (რაბდომიოლიზის ჩათვლით) იზრდება როზუვასტატინის გარკვეულ სამკურნალო საშუალებებთან ერთდროულად გამოყენებისას, რომელთაც შეუძლიათ გაზარდონ მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ამ სატრანსპორტო ცილებთან ურთიერთქმედების შედეგად (მაგალითად, ციკლოსპორინი და პროტეაზას ზოგიერთი ინჰიბიტორი, რიტონავირის კომბინაციების ჩათვლით ატაზანავირთან, ლოპინავირთან და/ან ტიპრანავირთან). სიტუაციებში, როდესაც ასეთი შესაძლებლობა არსებობს, უნდა იქნას გამოყენებული ალტერნატიული სამკურნალო საშუალებები, ასევე, საჭიროების შემთხვევაში, განხილულ უნდა იქნას საკითხი ზეტორით თერაპიის დროებითი შეწყვეტის შესახებ. იმ შემთხვევებში, როდესაც შეუძლებელია ზეტორთან ზემოთ მითითებული სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენების თავიდან აცილება, საჭიროა კომბინირებული თერაპიის სარგებელისა და რისკების გულდასმით შეფასება და საკითხის განხილვა როზუვასტატინის დოზის კორექტირების შესახებ.

უკუჩვენებები

- ჰიპერმგრძნობელობა როზუვასტატინის ან პრეპარატის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;
- ღვიძლის დაავადება აქტიურ ფაზაში, სისხლის შრატში გაურკვეველი ეტიოლოგიის ტრანსამინაზების დონეების მდგრადი მომატების და სისხლის შრატში ტრანსამინაზების დონეების ნებისმიერი ზრდის ჩათვლით, რომელიც აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს (ნმზზ) 3-ჯერ;
- თირკმლის მწვავე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები); 
- მიოპათია;
- ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენება;
- ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდი.
ზეტორის გამოყენება უკუნაჩვენებია რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებიც არ იყენებენ კონტრაცეფციის საიმედო მეთოდებს. 
როზუვასტატინის 40 მგ დოზით გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში, მიოპათიის/რაბდომიოლიზის განვითარებისადმი განმწყობი ფაქტორებით; ასეთ ფაქტორებს მიეკუთვნება:
- საშუალო სიმძიმის ხარისხის თირკმლის უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 60 მლ/წთ-ზე ნაკლები);
- ჰიპოთირეოზი;
- კუნთების მემკვიდრული დაავადებები ანამნეზში, მათ შორის ოჯახურ ანამნეზში;
- ტოქსიკური ზემოქმედება კუნთოვან ქსოვილზე ანამნეზში, დაკავშირებული ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების ან ფიბრატების გამოყენებასთან;
- ალკოჰოლზე დამოკიდებულება;
- სიტუაციები, როდესაც შესაძლებელია პრეპარატის კონცენტრაციის ზრდა სისხლის პლაზმაში;
- აზიური წარმოშობის პაციენტები;
- ფიბრატების ერთდროული გამოყენება.

არასასურველი რეაქციები

როგორც წესი, არასასურველი რეაქციები, რომლებიც ვითარდება როზუვასტატინის გამოყენებისას, უმნიშვნელოდაა გამოხატული და ტრანზიტორულ ხასიათს ატარებს. კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში პაციენტთა 4%-ზე ნაკლებმა შეწყვიტა როზუვასტატინით მკურნალობა არასასურველი რეაქციების აღნიშვნის გამო.
არასასურველი რეაქციები, რომელთა შესახებ ინფორმაცია მიღებულია კლინიკური და მრავალი პოსტმარკეტინგული კვლევის შედეგად, ქვემოთ ჩამოთვლილია სისტემურ-ორგანული კლასების შესაბამისად, MedDRA-ის მიხედვით. 
არასასურველი რეაქციების სიხშირის პარამეტრები განისაზღვრება შემდეგნაირად: 
ძალიან ხშირად (≥ 1/10); ხშირად (≥1/100, მაგრამ <1/10); არახშირად (≥ 1/1000, მაგრამ <1/100); იშვიათად (≥1/10000, მაგრამ <1/1000); ძალიან იშვიათად (<1/10000); სიხშირე უცნობია (ვერ შეფასდება არსებული მონაცემებით). 
სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ: იშვიათად - თრომბოციტოპენია.
იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად - ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ანგიონევროზული შეშუპების ჩათვლით.
ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ხშირად - შაქრიანი დიაბეტი (სიხშირე დამოკიდებულია რისკის ფაქტორების არსებობაზე ან არარსებობაზე (სისხლში გლუკოზის დონე უზმოზე 5,6 მმოლი/ლ ან მეტი, სხეულის მასის ინდექსი (სმი) 30 კგ/მ2-ზე მეტი, ტრიგლიცერიდების მომატებული დონეები სისხლში, არტერიული ჰიპერტენზია ანამნეზში)). 
ფსიქიკის დარღვევები: სიხშირე უცნობია - დეპრესია.
ნერვული სისტემის მხრივ: ხშირად - თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა; ძალიან იშვიათად - პოლინეიროპათია, მეხსიერების დაკარგვა; სიხშირე უცნობია - პერიფერიული ნეიროპათია, ძილის დარღვევები (მათ შორის უძილობა და ღამის კოშმარები).
სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ: სიხშირე უცნობია - ხველა, ქოშინი.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად - ყაბზობა, გულისრევა, მუცლის ტკივილი; იშვიათად - პანკრეატიტი; სიხშირე უცნობია - დიარეა.
ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ: იშვიათად - ღვიძლის ტრანსამინაზების დონეების მომატება სისხლის შრატში; ძალიან იშვიათად - სიყვითლე, ჰეპატიტი.
კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: არახშირად - ქავილი, გამონაყარი, ჭინჭრის ციება; სიხშირე უცნობია - სტივენს-ჯონსონის სინდრომი.
ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: ხშირად - მიალგია; იშვიათად - მიოპათია (მიოზიტის ჩათვლით), რაბდომიოლიზი, წამლებით ინდუცირებული წითელი მგლურა, კუნთების გაწყვეტა; ძალიან იშვიათად - ართრალგია; სიხშირე უცნობია - დარღვევები იოგოვანი აპარატის მხრივ, ხანდახან გაწყვეტით გართულებული, იმუნოგანპირობებული მანეკროზებელი მიოპათია. 
თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ: ძალიან იშვიათად - ჰემატურია.
სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: ძალიან იშვიათად - გინეკომასტია.
ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილას: ხშირად - ასთენია; სიხშირე უცნობია - შეშუპება.
ისევე, როგორც ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას, არასასურველი რეაქციების განვითარების სიხშირე ატარებს დოზადამოკიდებულ ხასიათს.  
ზემოქმედება თირკმელებზე
პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ როზუვასტატინით თერაპიას, ვითარდებოდა პროტეინურია (ანალიზი ტესტ-ზოლების გამოყენებით), რომელიც უპირატესად მილაკოვანი წარმოშობის იყო. 1%-ზე ნაკლებს პაციენტებისა, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს 10-20 მგ დოზით, და დაახლოებით 3% პაციენტებისა, რომლებიც იღებდნენ სამკურნალო საშუალებას 40 მგ დოზით, აღენიშნებოდათ შარდში ცილის დონის ცვლილებები არარსებობიდან ან კვალური რაოდენობიდან `2++~ ან მეტ ხარისხამდე. უმნიშვნელო ცვლილებები არარსებობიდან ან კვალური რაოდენობიდან `1+~ ხარისხამდე აღნიშნულ იქნა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს 20 მგ დოზით. უმეტეს შემთხვევაში, სამკურნალო თერაპიის გაგრძელებისას, პროტეინურია მცირდებოდა ან სპონტანურად ქრებოდა. კლინიკურ და პოსტმარკეტინგულ კვლევებში მიღებული მონაცემების ანალიზის შედეგად არ ყოფილა დადგენილი  მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი პროტეინურიასა და თირკმელების ფუნქციის მწვავე ან პროგრესირებად დარღვევებს შორის. 
პაციენტებში, როლებსაც უტარდებოდათ მკურნალობა როზუვასტატინით, აღინიშნებოდა ჰემატურია; კლინიკური კვლევების თანახმად, მისი განვითარების სიხშირე დაბალია.
გავლენა ჩონჩხის კუნთოვან ქსოვილზე
პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებოდათ თერაპია როზუვასტატინით, განსაკუთრებით 20 მგ-ზე მეტი დოზებით, აღინიშნებოდა რეაქციები ჩონჩხის კუნთოვანი ქსოვილის მხრივ, მაგალითად მიალგია, მიოპათია (მიოზიტის ჩათვლით) და იშვიათად რაბდომიოლიზი თირკმლის მწვავე უკმარისობით ან მის გარეშე. პაციენტებში, რომლებიც როზუვასტატინს იღებდნენ, აღინიშნებოდა კრეატინკინაზას დონის დოზადამოკიდებული ზრდა სისხლის შრატში; უმეტეს შემთხვევაში, ცვლილებები იყო უმნიშვნელოდ გამოხატული და ჰქონდა უსიმპტომო გარდამავალი ხასიათი. ზეტორით მკურნალობა უნდა შეწყდეს, თუ კრეატინკინაზას დონე სისხლის შრატში 5-ჯერზე მეტად აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს. 
გავლენა ღვიძლზე
ისევე, როგორც სხვა ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ინჰიბიტორების გამოყენებისას, როზუვასტატინის გამოყენებისას მცირე რაოდენობის პაციენტებში აღინიშნებოდა სისხლის შრატში ტრანსამინაზების დონეების დოზადამოკიდებული ზრდა; ცვლილებები ძირითადად უმნიშვნელო იყო და ატარებდა უსიმპტომო გარდამავალ ხასიათს.  
ზოგიერთი სტატინით თერაპიისას აღინიშნებოდა ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა სექსუალური დისფუნქცია და ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება (ერთეული შემთხვევები, ჩვეულებრივ, ხანგრძლივი მკურნალობის ფონზე).
რაბდომიოლიზის შემთხვევები და მძიმე გართულებები თირკმელებისა და ღვიძლის მხრივ (ძირითადად სისხლის შრატში ღვიძლის ტრანსამინაზების დონეების მომატება) უფრო ხშირად აღინიშნებოდა როზუვასტატინის გამოყენებისას 40 მგ დოზით.
ბავშვები და მოზარდები
კლინიკურ კვლევაში ბავშვებსა და მოზარდებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინით თერაპიას 52 კვირის განმავლობაში, კრეატინკინაზას მომატებული დონეები სისხლის შრატში (რომლებიც 10-ჯერზე მეტად აღემატებოდა ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს) და კუნთისმიერი სიმპტომები ფიზიკური დატვირთვის ან მაღალი ფიზიკური აქტივობის შემდეგ აღინიშნებოდა უფრო ხშირად, ვიდრე მოზრდილებში ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში. სხვა ასპექტებთან მიმართებაში როზუვასტატინის უსაფრთხოების პროფილი ბავშვებსა და მოზარდებში მსგავსი იყო ასეთისა მოზრდილებში.
შეტყობინებები საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ 
შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ ძალიან მნიშვნელოვანია. თუ პაციენტს გამოუვლინდა სერიოზული გვერდითი რეაქცია სამკურნალო საშუალებაზე ან ახალი გვერდითი რეაქციის აღნიშვნის შემთხვევაში, რომელიც არ არის აღწერილი ამ ნაწილში, გთხოვთ მოახდინოთ ინფორმირება ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად. 

განსაკუთრებული მითითებები

ზეგავლენა თირკმელებზე
პროტეინურია (ანალიზი ტესტ-ზოლების გამოყენებით), რომელიც ძირითადად მილაკოვანი წარმოშობის იყო, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინის უფრო მაღალ დოზებს, კერძოდ 40 მგ-ს, და უმეტეს შემთხვევაში ატარებდა ტრანზიტორულ ან პერიოდულ ხასიათს. დადგენილია, რომ პროტეინურია არ წარმოადგენს თირკმლის ფუნქციის მწვავე ან პროგრესირებადი დარღვევების განვითარების პროგნოზულ ფაქტორს. პოსტმარკეტინგულ პერიოდში მძიმე გართულებები თირკმელების მხრივ უფრო ხშირად აღინიშნებოდა როზუვასტატინის გამოყენებისას 40 მგ დოზით. პაციენტთა რეგულარული მონიტორინგის დროს, რომლებიც იღებენ სამკურნალო საშუალებას 40 მგ დოზით, უნდა შეფასდეს თირკმლის ფუნქცია. 
გავლენა ჩონჩხის კუნთოვან ქსოვილზე
პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს, განსაკუთრებით 20 მგ-ზე მეტი დოზებით, აღინიშნა რეაქციები ჩონჩხის კუნთოვანი ქსოვილის მხრივ, მაგალითად მიალგია, მიოპათია და იშვიათად რაბდომიოლიზი. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში იყო შეტყობინებები რაბდომიოლიზის Dშესახებ ეზეტიმიბის გამოყენებისას ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ინჰიბიტორებთან კობინაციაში. ვინაიდან არ შეიძლება გამოირიცხოს სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება, საჭიროა სიფრთხილის დაცვა როზუვასტატინის ეზეტიმიბთან კომბინირებული გამოყენებისას. 
ისევე, როგორც ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების შემთხვევაში, პოსტმარკეტინგულ პერიოდში რაბდომიოლიზის შემთხვევები აღინიშნებოდა უფრო ხშირად როზუვასტატინის გამოყენებისას 40 მგ დოზით. 
კრეატინკინაზას დონის გაზომვა სისხლის შრატში
არ არის რეკომენდებული კრეატინკინაზას დონის გაზომვა სისხლის შრატში მძიმე ფიზიკური დატვირთვის შემდეგ ან შესაძლო ალტერნატიული მიზეზის არსებობისას, რამაც შეიძლება განაპირობოს კრეატინკინაზას დოზის ზრდა, ვინაიდან ამან შეიძლება გაართულოს ანალიზის შედეგების ინტერპრეტაცია. იმ შემთხვევაში, თუ კრეატინკინაზას საწყისი დონე სისხლის შრატში მკურნალობის დაწყებამდე მნიშვნელოვნადაა მომატებული (აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს 5-ჯერზე მეტად), აუცილებელია 5-7 დღის შემდეგ განმეორებითი დამადასტურებელი ანალიზის ჩატარება.  თუ განმეორებითი ანალიზის შემდეგ, სისხლის შრატში კრეატინკინაზას დონე კვლავ აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს 5-ჯერზე მეტად, არ არის რეკომენდებული ზეტორით მკურნალობის დაწყება. 
მკურნალობის დაწყებამდე
ზეტორი ისევე როგორც ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორები, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში მიოპათიის/რაბდომიოლიზის განვითარებისადმი განმწყობი ფაქტორებით; ასეთ ფაქტორებს მიეკუთვნება: 
- თირკმლის უკმარისობა;
- ჰიპოთირეოზი;
- მემკვიდრული კუნთოვანი დაავადებები ანამნეზში, მათ შორის ოჯახურ ანამნეზში; 
- ანამნეზში ტოქსიკური მოქმედება კუნთოვან ქსოვილზე, დაკავშირებული ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების ან ფიბრატების გამოყენებასთან;
- ალკოჰოლზე დამოკიდებულება;
- 70 წელს ზემოთ ასაკი;
- სიტუაციები, როდესაც შესაძლებელია სამკურნალო საშუალების კონცენტრაციის ზრდა სისხლის პლაზმაში;
- ფიბრატების ერთდროული გამოყენება.
ასეთ პაციენტებში აუცილებელია პრეპარატის გამოყენებასთან დაკავშირებული პოტენციური სარგებლისა და რისკების შეფარდების შეფასება; ასევე რეკომენდებულია ასეთი პაციენტების კლინიკური მონიტორინგის უზრუნველყოფა. თუ სისხლის შრატში კრეატინკინაზას საწყისი დონე მნიშვნელოვნადაა მომატებული (აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს 5-ჯერზე მეტად), არ არის რეკომენდებული ზეტორით მკურნალობის დაწყება.  
მკურნალობის დროს
პაციენტებმა დაუყოვნებლივ უნდა აცნობონ ექიმს კუნთების გაურკვეველი ეტიოლოგიის ტკივილის, კუნთების სისუსტის ან კუნთების სპაზმების შესახებ, განსაკუთრებით, თუ მათ თან ახლავს სისუსტე ან სხეულის ტემპერატურის მატება. ასეთ პაციენტებში უნდა განისაზღვროს კრეატინკინაზას დონე სისხლის შრატში. ზეტორით მკურნალობა უნდა შეწყდეს, თუ კრეატინკინაზას დონე სისხლის შრატში მნიშვნელოვნად არის მომატებული (აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს 5-ჯერზე მეტად) ან თუ კუნთისმიერი სიმპტომები ატარებს მძიმე ხასიათს და იწვევს ყოველდღიურ დისკომფორტს (მაშინაც კი, თუ კრეატინკინაზას დონე აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს 5-ჯერ და ნაკლებად). სიმპტომების გაქრობის და სისხლის შრატში კრეატინკინაზას დონის შემცირების შემთხვევაში ნორმალურ მნიშვნელობამდე,   საჭიროა საკითხის განხილვა ზეტორით ან ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ალტერნატიული ინჰიბიტორით მინიმალური დოზებით თერაპიის გაგრძელების შესახებ, ამასთან საჭიროა პაციენტებზე სათანადო დაკვირვების უზრუნველყოფა. სიმპტომების არარსებობის შემთხვევაში, ჩვეულებრივ, არ არის საჭირო სისხლის შრატში კრეატინკინაზას დონის რეგულარული კონტროლი პაციენტებში. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, როგორც სტატინებით თერაპიის დროს, ასევე დასრულების შემდეგ, როზუვასტატინის ჩათვლით, პაციენტებში ვითარდებოდა იმუნოგანპირობებული მანეკროზებელი მიოპათია. იმუნოგანპირობებული მანეკროზებელი მიოპათია კლინიკურად ვლინდება კიდურების პროქსიმალური კუნთების სისუსტით და სისხლის შრატში კრეატინკინაზას დონის ზრდით, რაც ნარჩუნდება სტატინებით თერაპიის შეწყვეტის შემდეგაც კი. 
კლინიკური კვლევების მონაცემები, მიღებული მცირე რაოდენობის პაციენტების მონაწილეობით, მიუთითებენ ნეგატიური ზემოქმედების გაძლიერების არარსებობაზე ჩონჩხის კუნთოვან ქსოვილთან მიმართებაში როზუვასტატინის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან კომბინირებული გამოყენებისას. ამასთანავე, პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორებს ფიბრატებთან ერთად, ჰემფიბროზილის ჩათვლით, ციკლოსპორინთან, ნიკოტინის მჟავასთან, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებთან აზოლების ჯგუფიდან, პროტეაზას ინჰიბიტორებთან და ანტიბიოტიკებთან ერთად მაკროლიდების ჯგუფიდან, ისეთი გვერდითი რეაქციები, როგორიცაა მიოზიტი და მიოპათია, აღინიშნებოდა უფრო ხშირად. ჰემფიბროზილის ერთდროული გამოყენებისას ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ზოგიერთ ინჰიბიტორთან, იზრდება მიოპათიის განვითარების რისკი, ამიტომ არ არის რეკომენდებული ზეტორის გამოყენება ჰემფიბროზილთან ერთად. ზეტორის კომბინირებული გამოყენების უპირატესობები ფიბრატებთან ან ნიკოტინის მჟავასთან ლიპიდური პროფილის შემდგომი გაუმჯობესების მიზნით სათანადოდ უნდა შეფასდეს პოტენციურ რისკებთან მიმართებაში, რომლებიც დაკავშირებულია მსგავსი კომბინაციების გამოყენებასთან. როზუვასტატინის 40 მგ დოზით გამოყენება ფიბრატებთან ერთად უკუნაჩვენებია. 
არ არის რეკომენდებული ზეტორის გამოყენება ფუზიდის მჟავას შემცველ სისტემურ პრეპარატებთან ერთად ან მათი გამოყენების შეწყვეტიდან 7 დღის განმავლობაში. ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატების გამოყენების აუცილებობის შემთხვევაში, სტატინებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს მათი გამოყენების მთელი პერიოდის განმავლობაში. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ სტატინებს ფუზიდის მჟავასთან კომბინაციაში, აღინიშნებოდა რაბდომიოლიზის შემთხვევები (ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით). პაციენტებმა დაუყოვნებლივ უნდა შეატყობინონ ექიმს ისეთი სიმპტომების შესახებ ჩონჩხის კუნთების მხრივ, როგორიცაა სისუსტე, ტკივილი ან მომატებული მგრძნობელობა. სტატინებით თერაპიის გაგრძელება შეიძლება ფუზიდის მჟავას შემცველი პრეპარატების ბოლო მიღებიდან შვიდი დღის შემდეგ. გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც საჭიროა ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატებით ხანგრძლივი თერაპია, მაგალითად, მძიმე ინფექციების დროს, ზეტორთან კომბინაციაში მათი გამოყენების შესახებ  გადაწყვეტილება უნდა იქნას მიღებული ინდივიდუალურად მხოლოდ სარგებელი/რისკის შეფარდების სათანადო შეფასების შემდეგ; ამგვარი კომბინაციების გამოყენებისას პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის სათანადო მეთვალყურეობის ქვეშ.
არ არის რეკომენდებული ზეტორის გამოყენება პაციენტებში მძიმე მწვავე მდგომარეობებისას, რაც მიოპათიის განვითარებას განაპირობებს ან განაწყობს მეორადი თირკმლის უკმარისობის განვითარებისადმი რაბდომიოლიზის შედეგად (მაგალითად, სეფსისი, არტერიული ჰიპოტენზია, მძიმე ქირურგიული ჩარევა, ტრავმა, მძიმე მეტაბოლური, ენდოკრინული ან ელექტროლიტური დარღვევები ან არაკონტროლირებადი კრუნჩხვები). 
გავლენა ღვიძლზე
ზეტორი ისევე როგორც ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორები, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც ჭარბი რაოდენობით ალკოჰოლს მოიხმარენ და/ან აქვთ ღვიძლის დაავადებებით ანამნეზში. 
რეკომენდებულია ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების შეფასება ზეტორით მკურნალობის დაწყებამდე, აგრეთვე თერაპიის დაწყებიდან 3 თვის შემდეგ. თუ ტრანსამინაზების დონე სისხლის შრატში აღემატება ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს 3-ჯერზე მეტად, საჭიროა პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტა ან მისი დოზირების შემცირება. პოსტმარკეტინგულ პერიოდში როზუვასტატინის გამოყენებისას 40 მგ დოზით უფრო ხშირად აღინიშნებოდა მწვავე გართულებები ღვიძლის მხრივ (ძირითადად სისხლის შრატში ღვიძლის ტრანსამინაზების დონეების მომატება).
პაციენტებში მეორადი ჰიპერქოლესტერინემიით, რომლის განვითარება განპირობებულია ჰიპოთირეოზით ან ნეფროზული სინდრომით, ზეტორით თერაპიის დაწყებამდე უნდა ჩატარდეს ძირითადი დაავადების მკურნალობა.
რასობრივი კუთვნილება
ფარმაკოკინეტიკური კვლევების შედეგები მოწმობს, რომ აზიური წარმოშობის სუბიექტებში როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღემატება ასეთს ევროპეოიდური რასის წარმომადგენლებში. 
პროტეაზას ინჰიბიტორები
პროტეაზას სხვადასხვა ინჰიბიტორის კომბინაციის გამოყენებისას რიტონავირთან ერთად აღინიშნებოდა როზუვასტატინის კონცენტრაციის მომატება სისხლის პლაზმაში. ზეტორის გამოყენებისას პაციენტებში აივ-ინფექციით, რომლებიც ასევე  იღებენ თერაპიას პროტეაზას ინჰიბიტორებით, როგორც მკურნალობის დასაწყისში, ასევე პრეპარატის დოზის გაზრდისას, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ლიპიდურ პროფილზე სასარგებლო ეფექტიც და როზუვასტატინის კონცენტრაციის გაზრდის რისკი სისხლის პლაზმაში. არ არის რეკომენდებული ზეტორის გამოყენება პროტეაზას ზოგიერთ ინჰიბიტორთან ერთად იმ შემთხვევაში, თუ პრეპარატის დოზა შესაბამისად არ არის კორექტირებული. 
ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება
იყო შეტყობინებები ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების განვითარების ერთეული შემთხვევების შესახებ ზოგიერთი სტატინის განსაკუთრებით ხანგრძლივად გამოყენებისას. დაავადება შეიძლება გამოიხატოს ქოშინით, არაპროდუქტიული ხველით და ზოგადი მდგომარეობის გაუარესებით (დაღლილობა, წონის დაკლება და სხეულის ტემპერატურის მომატება). პაციენტებში ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების განვითარებაზე ეჭვის შემთხვევაში, სტატინებით თერაპია უნდა შეწყდეს. 
შაქრიანი დიაბეტი
არსებობს მონაცემები, რომ სტატინები ზრდიან სისხლში გლუკოზის დონეს (კლას-ეფექტი). ზოგიერთ პაციენტში შაქრიანი დიაბეტის განვითარების მაღალი რისკით გლუკოზის კონცენტრაციამ სისხლში შეიძლება მიაღწიოს ისეთ დონეს, რომლის დროსაც საჭირო ხდება შაქრიანი დიაბეტის სტანდარტული მკურნალობის ჩატარება. თუმცა ჰიპერგლიკემიის განვითარების რისკი არ აღემატება სტატინების გამოყენების უპირატესობას გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის შემცირებასთან მიმართებაში და არ უნდა გახდეს სტატინებით თერაპიის შეწყვეტის მიზეზი. აუცილებელია რისკის ჯგუფის პაციენტებზე (სისხლში გლუკოზის დონე უზმოზე 5,6-დან 6,9-მდე მმოლი/ლ, სხეულის მასის ინდექსი 30 კგ/მ2-ზე მეტი, სისხლში ტრიგლიცერიდების მომატებული დონე, არტერიული ჰიპერტენზია) კლინიკური დაკვირვების უზრუნველყოფა, აგრეთვე მათში სისხლის ბიოქიმიური მაჩვენებლების მონიტორინგი ეროვნული რეკომენდაციების შესაბამისად. 
ერთ-ერთ კლინიკურ კვლევაში შაქრიანი დიაბეტის განვითარების სიხშირე, ძირითადად პაციენტებში უზმოზე სისხლში გლუკოზის დონით 5,6-დან 6,9-მდე მმოლი/ლ, შეადგენდა 2,8%-ს როზუვასტატინის გამოყენებისას და 2,3%-ს პლაცებოს გამოყენებისას. 
ბავშვები
როზუვასტატინის გავლენა წრფივ ზრდაზე, სხეულის წონაზე, სხეულის მასის ინდექსზე და მეორადი სქესობრივი ნიშნების განვითარებაზე (ტანერის სტადიები) 6-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში ფასდებოდა ორწლიანი კვლევის მსვლელობაში; ორწლიანი თერაპიის შემდეგ სამკურნალო საშუალების მნიშვნელოვანი გავლენა ზრდაზე, სხეულის წონაზე, სხეულის მასის ინდექსზე ან სქესობრივ მომწიფებაზე არ არის აღმოჩენილი. 
კლინიკურ კვლევაში ბავშვებსა და მოზარდებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს 52 კვირის განმავლობაში, კრეატინკინაზას მომატებული დონეები სისხლის შრატში (რომლებიც 10 ჯერზე მეტად აღემატებოდა ნორმალური მნიშვნელობების ზედა ზღვარს) და კუნთისმიერი სიმპტომები ფიზიკური დატვირთვის ან მაღალი ფიზიკური აქტივობის შემდეგ აღინიშნებოდა უფრო ხშირად, ვიდრე ზრდასრულებში ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში. 
დამხმარე ნივთიერებები
ზეტორი შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრული დაავადებებით, რომლებსაც ახასიათებს გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტაზას უკმარისობა ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია, არ უნდა მიიღონ ეს სამკურნალო პრეპარატი. 

ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის ტარების და მექანიზმების მართვის უნარზე
როზუვასტატინის ზეგავლენის გამოკვლევა ავტოტრასნპორტის ტარების და მექანიზმების მართვის უნარზე არ ჩატარებულა, თუმცა ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლების გათვალისწინებით, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ სამკურნალო საშუალება მოახდენს გავლენას ამ უნარზე. როზუვასტატინით მკურნალობის დროს შეიძლება აღინიშნოს თავბრუსხვევა, რაც მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ავტოტრანსპორტის ან მექანიზმების მართვისას. 

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს
ქალებში ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში ზეტორის გამოყენება უკუნაჩვენებია.
რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა, რომლებიც იტარებენ ზეტორით თერაპიას, უნდა გამოიყენონ კონტრაცეფციის საიმედო მეთოდები. 
ქოლესტერინი და მისი ბიოსინთეზის სხვა პროდუქტები მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ ნაყოფის განვითარებაში; ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ინჰიბირებასთან დაკავშირებული პოტენციური რისკები აღემატება ორსულობის პერიოდში დედისთვის როზუვასტატინით თერაპიის სარგებელს. ცხოველებზე ჩატარებული ექსპერიმენტული კვლევების მონაცემები, რომლებიც მოწმობენ სამკურნალო საშუალების რეპროდუქციული ტოქსიკურობის შესახებ, შეზღუდულია. ორსულობის დადგომისას ქალში, რომელიც იტარებს ზეტორით თერაპიას, მისი გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. 
ვირთაგვებში როზუვასტატინი გამოიყოფა დედის რძით. არ არსებობს მონაცემები ადამიანში დედის რძით სამკურნალო საშუალების გამოყოფის შესახებ.  

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ერთობლივად გამოყენებადი სამკურნალო საშუალებების ეფექტები როზუვასტატინთან მიმართებაში
სატრანსპორტო ცილების ინჰიბიტორები
როზუვასტატინი წარმოადგენს სუბსტრატს ზოგიერთი სატრანსპორტო ცილისთვის, OATP1B1 და BCRP ჩათვლით. ზეტორის ერთდროული გამოყენებისას სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც აინჰიბირებენ ზემოთ მითითებულ სატრანსპორტო ცილებს, შეიძლება გაიზარდოს როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, ამასთან მიოპათიის განვითარების რისკი იზრდება (იხ. ცხრილი 2). 
ციკლოსპორინი
ციკლოსპორინთან ერთად გამოყენებისას AUC მაჩვენებლები როზუვასტატინისთვის საშუალოდ 7-ჯერ აღემატებოდა ასეთს ჯანმრთელ მოხალისეებში (იხ. ცხრილი 2). ზეტორის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ თერაპიას ციკლოსპორინით. კომბინირებული გამოყენებისას როზუვასტატინი არ ახდენდა გავლენას ციკლოსპორინის კონცენტრაციაზე სისხლის პლაზმაში. 
პროტეაზას ინჰიბიტორები 
პროტეაზას ინჰიბიტორებთან ერთად გამოყენებისას როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს (იხ. ცხრილი 2); უცნობია სამკურნალო საშუალებების ურთიერთქმედების ზუსტი მექანიზმი. ფარმაკოკინეტიკურ კვლევაში როზუვასტატინის (10 მგ) და კომბინირებული პრეპარატის ერთდროულად გამოყენებისას, რომელიც შეიცავს პროტეაზას ორ ინჰიბიტორს (300 მგ ატაზანავირი/100 მგ რიტონავირი), ჯანმრთელ მოხალისეებში როზუვასტატინისთვის AUC და Cmax მაჩვენებლები მომატებული იყო დაახლოებით 3 და 7-ჯერ შესაბამისად. საკითხი ზეტორის და პროტეაზას ინჰიბიტორების ზოგიერთი კომბინაციის ერთობლივი გამოყენების შესახებ განხილული უნდა იქნას პრეპარატის დოზირების სათანადო კორექციის გათვალისწინებით, სისხლის პლაზმაში როზუვასტატინის კონცენტრაციის მოსალოდნელი ზრდის შესაბამისად (იხ. ცხრილი 2).
ჰემფიბროზილი და სხვა ჰიპოლიპიდემიური საშუალებები
ჰემფიბროზილთან ერთდროულად გამოყენებისას Cmax და AUC მნიშვნელობები როზუვასტატინისთვის 2-ჯერ იზრდებოდა. 
სპეციფიკური ურთიერთქმედების კვლევების მონაცემების საფუძველზე არ არის მოსალოდნელი მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ფენოფიბრატთან, მაგრამ შესაძლებელია ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება. ჰემფიბროზილის, ფენოფიბრატის ან სხვა ფიბრატების და ნიკოტინის მჟავას კომბინირებული გამოყენებისას ჰმგ-კოA-რედუქტაზას ინჰიბიტორებთან დოზებით, რომლებიც უზრუნველყოფენ ჰიპოლიპიდემიურ მოქმედებას (1 გ/დღე-ღამეში ან მეტი), მიოპათიის განვითარების რისკი იზრდება, სავარაუდოდ, იმიტომ, რომ მათ შეუძლიათ მიოპათიის გამოწვევა მონოთერაპიის დროს. როზუვასტატინის კომბინირებული გამოყენება 40 მგ დოზით ფიბრატებთან უკუნაჩვენებია, ასეთი კომბინაციების გამოყენებისას როზუვასტატინის საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს 5 მგ-ს.  
ეზეტიმიბი
ეზეტიმიბის (10 მგ) და როზუვასტატინის (10 მგ) ერთად გამოყენებისას AUC-ის მნიშვნელობები უკანასკნელისთვის ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე სუბიექტებში 1,2-ჯერ იზრდებოდა (იხ. ცხრილი 2). არ შეიძლება სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედების რისკის გამორიცხვა არასასურველი რეაქციების განვითარებასთან მიმართებაში.
ანტაციდები
ანტაციდებთან (სუსპენზია, რომელიც შეიცავს ალუმინის და მაგნიუმის ჰიდროქსიდებს) ერთდროულად მიღებისას როზუვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში დაახლოებით 50%-ით მცირდებოდა. როზუვასტატინის მიღებიდან 2 საათში ანტაციდების მიღებისას ზემოქმედება როზუვასტატინის კონცენტრაციაზე სისხლის პლაზმაში იყო მნიშვნელოვნად ნაკლები. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა შესწავლილი არ არის. 
ერითრომიცინი
ერითრომიცინთან ერთდროულად გამოყენებისას AUC და Cmax მნიშვნელობები როზუვასტატინისთვის მცირდებოდა 20% და 30%-ით შესაბამისად, რაც შეიძლება დაკავშირებული იყოს ნაწლავის მოტორიკის გაძლიერებასთან ერითრომიცინის გამოყენების ფონზე. 
ციტოქრომ P450 სისტემის იზოფერმენტები
In vitro da in vivo გამოკვლევების შედეგები მოწმობს, რომ როზუვასტატინი არ არის ციტოქრომ P450 სისტემის იზოფერმენტების არც ინჰიბიტორი და არც ინდუქტორი, გარდა ამისა, ეს იზოფერმენტები უმნიშვნელო როლს ასრულებენ მის მეტაბოლიზმში. ამიტომ, მედიკამენტური ურთიერთქმედებები ციტოქრომ P450-ით განპირობებული მეტაბოლიზმის დონეზე მოსალოდნელი არ არის. კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები როზუვასტატინსა და ფლუკონაზოლს (CYP2C9 და 3A4 ინჰიბიტორი) ან კეტოკონაზოლს (CYP2A6 და 3A4 ინჰიბიტორი) შორის არ არის აღმოჩენილი. 
ურთიერთქმედებები, რომლის დროსაც საჭიროა როზუვასტატინის დოზის კორექცია (იხ. აგრეთვე ცხრილი 2)
თუ საჭირო გახდა ზეტორის ერთდროულად გამოყენება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომლებიც გარკვეულწილად ზრდიან როზუვასტატინის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში, საჭიროა პრეპარატის დოზის კორექცია. როზუვასტატინის საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს 5 მგ-ს დღე-ღამეში ერთხელ, თუ მოსალოდნელია AUC მაჩვენებლების ზრდა სამკურნალო საშუალებისთვის დაახლოებით 2-ჯერ და მეტად. როზუვასტატინის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა უნდა შეირჩეს ისე, რომ  მისი მოსალოდნელი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში არ აღემატებოდეს ასეთს სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას მონოთერაპიის სახით 40 მგ სადღეღამისო დოზით (მაგალითად, ჰემფიბროზილთან კომბინირებული გამოყენებისას, როზუვასტატინის დოზა 20 მგ - უკანასკნელის კონცენტრაციის ზრდა სისხლის პლაზმაში 1,9-ჯერ; რიტონავირი/ატაზანავირის კომბინაციასთან გამოყენებისას როზუვასტატინის 10 მგ დოზა - უკანასკნელის კონცენტრაციის ზრდა სისხლის პლაზმაში 3,1-ჯერ).  
ცხრილი 2. ერთობლივად გამოყენებადი სამკურნალო საშუალებების ეფექტები  როზუვასტატინის კონცენტრაციასთან მიმართებაში სისხლის პლაზმაში (AUC; გავლენის ხარისხის შემცირების თანმიმდევრობით) (მონაცემები მიღებულია გამოქვეყნებული კლინიკური კვლევებიდან) 

* მონაცემები წარმოდგენილია როგორც ხ-ჯერადი ცვლილება, რომელიც ასახავს მარტივ შეფარდებას AUC მნიშვნელობებს შორის როზუვასტატინისთვის კომბინირებული გამოყენებისას სამკურნალო საშუალებებთან და მონოთერაპიის დროს, და როგორც % ცვლილებები, რაც ასახავს % სხვაობებს AUC მნიშვნელობებს შორის როზუვასტატინისთვის კომბინირებული გამოყენებისას და მონოთერაპიის დროს. 
ზრდა აღინიშნება როგორც `↑~, ცვლილების არარსებობა - როგორც  `↔~, შემცირება - როგორც  ` ↓~. 
** ჩატარდა როზუვასტატინის ურთიერთქმედების რამდენიმე კვლევა სხვადასხვა დოზებით (ცხრილი გვიჩვენებს ყველაზე მნიშვნელოვან თანაფარდობას).

როზუვასტატინის ეფექტები ერთობლივად გამოყენებული სამკურნალო საშუალებების მიმართ
K ვიტამინის ანტაგონისტები
ისევე როგორც ჰმგ-კოA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას, როზუვასტატინის გამოყენებისას K ვიტამინის ანტაგონისტებთან ერთად (მაგალითად, ვარფარინი ან სხვა ანტიკოაგულანტი კუმარინის ჯგუფიდან) კომბინირებული თერაპიის დასაწყისში ან როზუვასტატინის დოზის გაზრდისას პაციენტებში, შეიძლება გაიზარდოს საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა. გამოყენების შეწყვეტის ან როზუვასტატინის დოზის შემცირებისას შეიძლება შემცირდეს საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის მაჩვენებელი. მსგავს სიტუაციებში პაციენტებში რეკომენდებულია საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის სათანადო მონიტორინგი.
პერორალური კონტრაცეპტივები/ჰორმონალური ჩანაცვლებითი თერაპია 
როზუვასტატინისა და პერორალური კონტრაცეპტივების ერთობლივი გამოყენებისას AUC-ის მაჩვენებლები ეთინილესტრადიოლისა და ნორგესტრელისთვის იზრდებოდა 26%-ით და 34%-ით შესაბამისად, რაც უნდა იქნას გათვალისწინებული პერორალური კონტრაცეპტივების დოზირების რეჟიმის შერჩევისას. მონაცემები სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების შესახებ სუბიექტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ როზუვასტატინს და ჰორმონალურ ჩანაცვლებით თერაპიას, არ არსებობს, ამიტომ არ შეიძლება გამოირიცხოს ზემოთ მითითებული ცვლილებების აღნიშვნის რისკი. ამის მიუხედავად, მსგავსი კომბინაციები ქალებში ფართოდ გამოიყენებოდა კლინიკურ კვლევებში და კარგი ამტანობით ხასიათდებოდა.
სხვა სამკურნალო საშუალებები
დიგოქსინი 
სპეციფიკური ურთიერთქმედებების კვლევების მონაცემებზე დაყრდნობით არ არის მოსალოდნელი კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება დიგოქსინთან.
ფუზიდის მჟავა
როზუვასტატინისა და ფუზიდის მჟავას ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. მიოპათიის განვითარების რისკი, რაბდომიოლიზის ჩათვლით, ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატების გამოყენებისას სტატინებთან ერთად შეიძლება გაიზარდოს.  
ამ ურთიერთქმედების მექანიზმი (მიუხედავად იმისა, არის ის ფარმაკოდინამიკური, ფარმაკოკინეტიკური, თუ კომბინირებული) უცნობია. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ასეთ კომბინაციებს, აღნიშნული იყო რაბდომიოლიზის შემთხვევები (მათ შორის, ფატალური შედეგით). 
თუ საჭიროა ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატების გამოყენება, ზეტორით თერაპია უნდა შეწყდეს მათი გამოყენების მთელი პერიოდის განმავლობაში.
ბავშვები
როზუვასტატინის ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარებულია მხოლოდ მოზრდილებში; ურთიერთქმედების ხარისხი ბავშვებში უცნობია.

ჭარბი დოზირება
როზუვასტატინის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში არ არსებობს სპეციფიკური თერაპია, საჭიროების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციისა და სისხლის შრატში კრეატინკინაზას დონის კონტროლი. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ჰემოდიალიზი იქნება ეფექტური.↑  

გამოშვების ფორმა
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.
10 ტაბლეტი ბლისტერში.
2, 3, 5, 6 ან 9 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები
ინახება ნესტისგან დაცულ ადგილას არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!

ვარგისობის ვადა
3 წელი წარმოების დღიდან. 
არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II , გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით